De Supportersclub “De Sportvrienden”, opgericht onder de naam “Het Vliegend Wiel” werd begin 1954 gesticht. Leden : 20. Lokaal : Frans Huybrechts, De Laet Frans, Wwe De Maeyer, Alfons Verbruggen. Bestuur : Jan Van Cauwenberg en Pieter Ceuppens.
Zangkoor St. Cecilia.
-Dirigent : Alfons Hellemans. -Organist : Edward Fierens. -Schatbewaarder : Louis Verbruggen. -Andere leden : Meester Selleslagh, Florent Mertens, Felix Van der Hasselt, Richard Van Praet, Bert Huys, Viktor De Laet, Mon Mertens en Jos De Smet. -Sinds de herinrichting rond de jaren 1919 noteren we de volgende zangers die lid zijn van toen : Viktor Selleslagh, Alfons Hellemans, Bert Huys en Louis Verbruggen. (“DB”, december 1954)
1955 – Tarieven van taksplaten.
“De taksplaten dienen voor 1 maart te worden afgehaald op het Bureel der Belastingen, hoek H. Speecqvest en Kard. Mercierplein, tussen 9 en 12.30 uur (niet op zaterdag). Rijwielen 100 Bromfietsen 135 Landbouwvoertuigen 105 Handkarren 105 Handelsvoertuigen 420 Gareel 1050 De belasting op de honden : 200.” (“DB”, januari 1955)
1955 – Militair Personeel.
Dat jaar waren er in ons land 80.047 dienstplichtigen, 63.682 weddetrekkenden en 1.384 eenheden burgerlijk personeel. Voor de eerste twee gegevens betekende dit op vijf jaar tijd een verdubbeling. (“DB”, nr.8)
1955 – Karel DE BORGER won opstelwedstrijd van ‘De Band’ met : mijn moeder.
“Hoe zoet in de oren klinkt de naam moeder, en hoe dikwijls komt hij als een echt aroma over de lippen van groot en klein. Want moederke alleen is voor allen het kostbaarste bezit op aarde. Moeder gaf haar beste krachten om ons het levenslicht te laten aanschouwen. Aan haar danken we dat we kinderen van God geworden zijn. Waar vader ons berispt, heeft zij de zalvende woorden, want haar moederhart is te week om boos te zijn. Zij leert ons de eerste woorden prevelen, en zij is blij wanneer we voor een kruisje boven ons bedje de handjes samenvouwen en zeggen : ‘Jezuske, Ons Lieve Vrouwke’. Dan is zij fier ! Zij maakt van ons kristene jongens en meisjes. Zij waakt over ons leven, en angstvallig slaat ze ons gade, opdat haar voorbeeld als een kleinood ons bezit zou worden. Moeder wordt ouder, wij groter. Maar niemand kan ze missen. Hoe ouder men wordt, hoe meer behoefte men heeft aan haar. Beseffen we voldoende wat een moeder is ? Bekennen we eerlijk en oprecht dat meer dan eens die moeder veel leed wordt aangedaan door onze kleine tekortkomingen. Heeft men altijd oor voor haar raadgevingen ? Waardeert men genoeg haar bezorgdheid voor onze gedragingen ? Hechten we voldoende waarde aan haar woorden ? En wanneer ze soms met beweende ogen naar ons opkijkt, beseffen we dan het ‘waarom’ ? Wij moeten moeder liefhebben én door daden én door woorden, opdat zij de vruchten van haar levensarbeid moge plukken in ons en door ons. O zoete naam van moeder, mogen wij U steeds met eerbied uitspreken ! Bidden we de goede God om lang onze moeder te mogen behouden, heilig en veilig, tot ons aller geluk en voorbeeld. Geen schoner naam, geen edeler wezen is er op aarde dan moeder. ‘Moeder mijn, braaf zal ik zijn’; Moge het immer zo wezen.” (Gepubliceerd in ‘De Band’, enkel jaartal bekend)
1955 – Ook Leo HELLEMANS winnaar van de opstelwedstrijd van ‘De Band’ - Mijn Moeder
“Wie is het weer die gezegd heeft ‘neemt uit een dorp de priester weg en na een paar jaren vindt ge er wezens terug die meer lijken op dieren dan op mensen ?’ Maar kan men niet met evenveel recht beweren : ‘neemt uit een goede familie de moeder weg, en na ten hoogste een jaar of twee houdt ge nog een keten over waaruit de hoofdschakel, waaruit het sluitstuk, weggenomen is. Ik weet niet of ge U reeds afgevraagd hebt wat dit woord ‘moeder’ wil zeggen. Een jong meisje droomt er van eens moeder te worden, en haast elke man zoekt zich een vrouw uit om eens de moeder te worden van zijn kinderen. Het is misschien omdat dit eenvoudig woord van zes letters zo dikwijls gebruikt en misbruikt wordt, dat we niet meer begrijpen wat het inhoudt, omdat een moeder zo rijk is en zo ver verheven staat boven de andere mensen dat we enkel maar de grote lijnen kunnen zien, en niet al de details en schakeringen in haar kunnen ontdekken. Iedere dichter heeft één of meer gedichten aan zijn moeder gewijd, en toch ken ik geen enkel dat mij bevredigt ! Ge kunt verrukt zijn door de klankuitdrukking of U laten bedwelmen door de innige sfeer die er in zit, maar toch kunt ge nooit zeggen : ‘Dat is mijn moeder!’ Want elke dichter heeft zijn moeder uitgebeeld zoals hij haar gekend heeft. Na de lezing van zulk een gedicht kunnen we meer ontgoocheld zijn, omdat we daarin onze moeder niet terugvinden. Ge voelt een leegheid van binnen, die in ’t verloop van de verdere avond niet meer te vullen is ! Hoe gebeurt zo iets plots ? Hoe komt het dat op een morgen in de lente de bloemen open staan, terwijl het gisteren toch even goed lente was als vandaag ? Het kan best zijn dat de één of de ander zegt of denkt : ‘het is niet allemaal waar wat hij schrijft, want zo is mijn moeder niet !’ En toch zou ik de mijne niet willen missen, want de mijne is immers de beste! Dit doet misschien denken aan een kleine jongen die fier is dat hij zijn handje in die van zijn vader mag leggen, en in wiens ogen zijn vader de sterkste is en alles trotseert. Een moeder droomt van haar kind…zo’n klein onmondig wezentje, dat geheel van haar afhangt, waarop heel haar doen en laten op afgestemd is, dat haar leven zin en betekenis geeft. Dan is het zoet pijn te lijden, dan wordt de pijn die geleden wordt vergoed door een eenvoudige lach of een blik in de kinderoogjes. En welke moeder zou niet sterven voor haar kind ? Dat is geen offer, dat is moederliefde. Want wie moederliefde zegt, zegt kinderen. En als het tegenwoordig een onloochenbaar feit is dat onze moderne wereld rot en zwoel is geworden, dan is het omdat er een tekort aan heilige moeders is. Mijn moeder is ‘mijn’ moeder. ’t Is al dat onuitsprekelijke, waarvoor we slechts dat eenvoudige woord hebben, en een traan in onze ogen.”
Foto’s : -Vergadering van de supportersclub van Eddy Van Hoof in “Den Bareel” in het jaar 1972. -De schatbewaarder van zangkoor Sint-Cecilia Louis Verbruggen. -Felix Van der Hasselt was een notoir lid van het zangkoor Sint-Cecilia. -Een taksplaat voor een fiets van het jaar 1956. -Leo Hellemans in voetbaloutfit.
