1984 20 februari : Overlijden van Constant Stanne Van den
Broeck.
Hij werd 103 jaar en 5 maand.
In de herinnering van velen bleef
Stanne verder leven als een man met een gouden
hart, die tot op het laatst erg
lucide bleef en steeds klaar stond met één of andere
kwinkslag.
Stanne stierf niet in een
onpersoonlijk ziekenhuisbed maar thuis, omringd door de
liefdevolle zorgen van zijn 72-jarige
dochter Maria, die niet van zijn zijde week.
De plechtige uitvaartmis, gevolgd door
de teraardebestelling in de familiekelder, vond plaats in de parochiekerk van
Sint-Niklaas te Leest op zaterdag 25 februari 1984 te 10u30.
In De Mechelse Week verscheen daarvan
op 1 maart volgend verslag :
Stanne
Van den Broeck begraven (fotos
onderaan)
Evenals
3 jaar geleden was gans Leest op de been. Heerste er toen feestvreugde, nu was
de stemming bedrukt en ingetogen. Immers voor 3 jaar werd de 100ste
verjaardag gevierd van een geliefde inwoner van Leest, Stanne Van Den Broeck.
Na
een korte maar pijnlijke ziekte die het oude lichaam teisterde en ten langen
laatste velde, is Stanne heengegaan van hen die hem lief hadden.
Niet
ten onrechte gewaagde de dorpspastoor van een Koninklijke begrafenis, want in
een afgeladen volle dorpskerk en in een zee van bloemen werd Stanne op zijn
laatste wandeling door familie, vrienden en de ganse Leestse bevolking begeleid
naar zijn eeuwige rustplaats. Zo verdwijnt uit Leest het vertrouwde beeld van
Stanne wandelend door zijn geliefde dorp, steeds vergezeld van zijn hondje
Yuri, die nu stil in zijn mandje ligt te treuren, niet begrijpend dat zijn
baasje nooit meer met hem zal wandelen.
Toch
zal hij in aller harten blijven voortleven als de volkse mensenvriend die
steeds bereid was zijn oor te luisteren te leggen naar vreugden en zorgen van
zijn medemens.
En
menigeen is ondanks zorgen en verdriet door de Stanne over een moeilijk
ogenblik heengelopen met fijne humor en een kwinkslag.
Zij zullen hem missen in Leest, niet alleen zijn familie maar de ganse
bevolking.
(V.C.P.)
1984 22 februari Gazet van Mechelen
:
Parket van de Procureur des Konings te Mechelen
De
Procureur des Konings bij de rechtbank van eerste aanleg te Mechelen
brengt ter kennis van de bevolking
dat de genaamde van Nobelen Brenda
Elisabeth geboren te
Mechelen de 24 december 1966 van Nederlandse
nationaliteit, dochter van van
Nobelen Antonius Johannes en van Verlinden
Greta, gehuisvest te Mechelen
(voorheen Leest) Kleine Heide 38, op 28
december 1983 overeenkomstig de
wetten op de verwerving, het verlies
en de herkrijging van de nationaliteit,
samengeordend bij K.B. van 14/12/1932 :
-voor hem een verklaring heeft
afgelegd strekkende tot het bekomen van de
BELGISCHE NATIONALITEIT.
De Procureur des Konings stelt een
onderzoek in nopens de geschiktheid van
hogergenoemde in verband met dit
verzoek.
De personen welke opmerkingen of
tegenwerpeningen zouden te maken hebben
of ophelderingen te geven nopens
deze nationaliteitskeuze, kunnen zich wenden
tot de heer Politiecommissaris van
Mechelen tot 29 februari 1984.
Getekend : H. Vanderpoorten, de
Procureur des Konings.
Fotos :
-Stanne
Van Den Broeck
-Velen
brachten Stanne een laatste groet. (Foto
: DMW)
-Zijn
rouwbrief en gedachtenisprentje.
-De
mooie keramiek van Georges Herregods aan de woning van de Leestse eeuweling.
1984
Zaterdag 11 februari : Dubbelconcert
St.-Cecilia
Die dag
werd een serenade gegeven n.a.v. het huwelijk van Albert Van Alsenoy en Rita
Verelst te Koningshooikt om daarna een concert te geven in de Mechelse Oude
Stadsfeestzaal.
Aan dit
concert werkte ook de drumband van St.-Cecilia onder leiding van Walter Van de
Venne mee.
In Toeters
en Trompetten van maart-april 84 verscheen daarvan volgend (ingekort)
verslag :
Die dag stonden er voor de meeste muzikanten van
de Kon. Fanfare St.-Cecilia twee muzikale activiteiten op het programma . Voor
sommigen waren het er zelfs drie omdat een groep muzikanten ook s morgens een
huwelijksmis ging opluisteren.
Omstreeks 18u vertrokken heel wat muzikanten en
ook een aantal ereleden met de autocar naar Koningshooikt. Daar werd het
huwelijksfeest van Albert Van Alsenoy en Rita Verelst gevierd.
Tijdens de serenade had het eerste solo-optreden plaats dat verzorgd werd door
Franky Lauwensen Hendrik Verschueren.
In t midden van de toespraak speelden zij het bekende Afscheidslied ter ere
van de bruidegom omdat deze vanaf 11 februari ll. niet meer deel uitmaakt van
het clubje vrijgezellen van na de repetitie aan de toog.
Het werd een uitstekend solo-optreden met slechts
één enkel minder geslaagd nootje, maar dat kon ook niet anders want alles werd
slechts op t laatste moment geregeld en om eens te repeteren bleef er dan geen
tijd over. De serenade werd kort gehouden en enkel de traditionele marsen
werden uitgevoerd. Alles bij elkaar is de fanfare er toch in geslaagd de
feestvierders te amuseren en daarop komt het toch aan.
Na de serenade trok het grootste gedeelte van de
muzikanten naar de Oude Stadsfeestaal te Mechelen. In 1981 had onze vereniging
ook al eens opgetreden in Mechelen (noot : in de nieuwe Stadsfeestzaal) en toen waren er meer dan tien toehoorders.
Deze keer waren er al heel wat meer dan honderd. Er zit dus vooruitgang in.
Tijdens deze concertavond werd een nieuw soort
programma uitgeprobeerd. Dit nieuwe programma kreeg de naam VAN FANFARE TOT
FANFARE De meeste fanfares hebben de naam een groep muzikanten te zijn die
zich hoofdzakelijk op het musiceren toeleggen om te kunnen pintelieren. Onze
vereniging wil vooral goede muziek maken. Daarna pas komt het pinten drinken.
Een andere uitleg kan zijn : van trompetsignaal tot fanfarekorps. Tijdens dit
programma werden alle instrumenten voorgesteld en van elke soort instrumenten
wordt een muzikant aangeduid die helemaal alleen een volksliedje speelt zonder
begeleiding van de fanfare ! Dat is helemaal geen plezierige karwei want het
minste foutje wordt opgemerkt. Gelukkig waren er niet zoveel foutjes !
In het eerste gedeelte speelde de drumband. In
totaal werden er een tiental instrumenten voorgesteld en het moet gezegd dat de
meisjes en de jongens van de drumband zich onder leiding van hun leider
bijzonder hebben ingespannen om er het beste van te maken.
De drumbandleden werken de laatste maanden terug
bijzonder hard en het is dan ook normaal dat ze resultaat halen. Proficiat !
In het tweede en derde gedeelte was het de beurt
aan de fanfare. Ondanks het feit dat een aantal muzikanten niet van de partij
waren, werd er een uitstekend concert gegeven. Persoonlijk hebben we de fanfare
nu ook eens horen spelen zonder dat we zelf meespeelden. Zonder fanatisme
durven we nu beweren dat de klankkleur van onze vereniging enig is. Onze
fanfare heeft wel iets van de brassband en toch is het geen brassband ! Het is
vooral het werk van onze dirigent die ervoor gezorgd heeft dat St.-Cecilia
Leest klinkt zoals ze klinkt !
Later, na het concert, waren er luisteraars die
verklaarden dat ze deze muziek voor een fanfare onmogelijk hadden geacht.
Tijdens het laatste deel hadden we ook een
LUISTERWEDSTRIJD ingebouwd. De gordijnen werden dichtgeschoven en op elk
gebruikt koperinstrument werd weer eens een nog niet uitgevoerd volksliedje
gespeeld. De luisteraars die aan de wedstrijd deelnamen, dienden het instrument
enkel op het gehoor te herkennen. Omdat er heel wat Leestenaars in de zaal
waren, gingen deze met de eerste prijzen lopen. De echtgenote van onze
orkestmeester kent alle instrumentenen
weet er zelfs de naam van elke muzikant bij te vernoemen. Het kon dan ook niet
anders of de deelnemers die aan haar tafel zaten, hadden allen 10 op 10 !
Het voornaamste was dat de luisteraars beter
gingen opletten en dat was ook het geval. Nog nooit hebben we voor een
aandachtiger publiek opgetreden !
We zullen dit programma nogmaals brengen op 12 mei
e.k. in Diegem, daar zal ook de inspectie van het Ministerie van Cultuur
aanwezig zijn om ons programma Van fanfare tot fanfare te beoordelen op zijn
vormende waarde.
Naar
aanleiding van dit concert kregen de muzikanten en ereleden van de vereniging
op 16 februari een schrijven van het bestuur waaringelukwensen werden overgebracht van de
organisatoren en dit speciaal voor de dirigent, de drumbandleider, de
muzikanten en de drumbandleden.
1984 18
en 19 februari : Gelegenheidsrestaurant
Kon.Fanfare St.-Cecilia
Groot
succes. Er werd een recordaantal deelnemers genoteerd.
Vanuit
Lüdenscheid schreef soldaat en fanfarelid Bart Lauwens voor het verenigingsblad
van de Leestse fanfare :Dag Burgers van Leest,
Toen ik vanmiddag mijne legerbiefstuk naar binnen
werkte, werd ik me er plots van bewust dat er in Leest weer feest was ! Weer
een activiteit die ik gedwongen moet missen. Ik kan me de eetdagen al
voorstellen ! De geur van de heerlijk gebakken biefstuk of steaks vermengd met
exotische sausen prikkelen de koude neuzen van de hongerige bezoekers die in de
zaal St.-Cecilia wat warmte komen opzoeken. Jonge meisjes en vrouwen, in wit en
zwart, draven op en neer met heerlijke schotels vol lekkers terwijl een
kakafonie van geluiden de ruimte vult.
Om 11.OO u. op zondagmorgen zal dan waarschijnlijk
de aandacht gevestigd worden op B.R.T.-I dat de plaatselijke Leestse muziek,
van het puurste kopergehalte, zal uitzenden om alzo de ehter met wat cultuur te
vullen.
En ik zit hier, met mijn cola-uniformpje van de
Medische Dienst, uit verveling naar de mooie winterbeelden uit Sarajevo te
kijken.
Ik hoop dat iedereen genoten heeft van al het
lekkers dat de keukenploeg klaargemaakt heeft van de bediening-met-de-glimlach,
het werk van de mensen achter de schermen en het team regisseurs dat ervoor zorgde
dat iedereen een plaats had en op tijd zijn buikje kon vullen.
Ik denk dat zon evenement als de eetdagen of neem
nu ook de Ceciliafeesten of om het even welke andere fanfare-activiteit, pas
kan slagen als iedereen meewerkt op een vrijwillige basis. Die gezonde
werksfeer van vrijwilligers stimuleert de werklust en de inzet tot
collegialiteit en zo komt men tot een goede werking, een levende en levendige
vereniging.
t Is te hopen dat we allemaal nog dikwijls aan
zulke activiteiten kunnen deelnemen. Onze hoop is op de jeugd gevestigd. Zolang
die voldoende gemotiveerd wordt voor de blaasmuziek zal onze fanfare nog vele
levensjaren toebeschoren zijn. t Is te hopen dat onze muziek nog vele mensen
zal blijven boeien want we mogen er prat op gaan dat we als uitvoerders en
vertegenwoordigers van de volksmuziek nog een beetje cultuur brengen binnen de
samenleving van onze gemeente en zelfs in ons landje.
Hier in t leger moet ik dat stukje cultuur wel
missen, maar eind mei ben ik eindelijk verlost van dit enge systeem.
Beste mensen, ik wens jullie nog veel plezier met
en in onze fanfarevereniging en ik hoop dat ik weldra terug in jullie
gezelschap mag vertoeven.
Het beste nog en hartelijke soldatengroeten van Bart (19.2.84)
De
voorbije dagen publiceerden wij twee bijdragen over Alfred Ost. Het feit dat
hij precies 100 jaar geleden werd geboren (14/2/1884) was voor ons een
gelegenheid om eens terug te kijken op zijn leven en zijn werk.
Dat
het moeilijk is om binnen het kader van een krant, de volledige Ost te
belichten hebben wij ondervonden. De veelzijdigheid van Alfred Ost verplichtte
ons tot het maken van een keuze.
Tot het maken van een keuze werd ook de kunstkring Voetspoor uit Leest
gedwongen. Ook zij kregen te maken met de veelzijdige Ost.
De
Ost-tentoonstelling, waaraan zij momenteel druk aan hetwerken zijn, krijgt als thema het landelijk
leven mee.
(...)
Karel
Soors : Het was een bezoeker aan onze tentoonstelling 1983 die ons attent
maakte op het feit dat het in 1984, honderd jaar geleden zou zijn dat Alfred
Ost werd geboren.
Het
voorstel een Ost-tentoonstelling te organiseren werd besproken zonder
onmiddellijk in de mogelijkheid ervan te geloven.
Voetspoor beschikt immers over (te) weinig financiële middelen.
Maar om één of andere reden gingen wij Ost toch bestuderen. Al gauw stelden wij
vast dat Alfred Ost heel wat werk had voortgebracht en dat het onmogelijk zou
zijn een volledig overzicht van zijn oeuvre te brengen.
Friede
Willems : Samen met die vaststelling kwam ook de twijfel terug : ligt een
Ost-tentoonstelling binnen onze mogelijkheden. Maar bijna gelijktijdig
ontmoetten wij in het Mechelse een aantal Ost-liefhebbers, die onmiddellijk
toezegden hun verzameling prentkaarten, tekeningen en schilderijen in bruikleen
af te staan.
En
de wagen begon te rollen.
Een
bezoek werd gebracht aan de Zoo-Antwerpen, waar in de Ost-zaal een belangrijke
verzameling prijkt.
De
directie van de Zoo wil onmiddellijk met Voetspoor meewerken.
Zo
is het ook met de heer Mercelis, conservator van het Ost-museum in Hoogstraten
en met de neven van Alfred Ost.
Karel
Soors : Opeens was het aanbod zo groot dat we tot een keuze werden verplicht.
Wij dachten daarbij aan Leest, een landelijke gemeente en kozen dus als thema
het landelijk leven in het werk van Ost.
Uiteraard
zullen op de tentoonstelling zijn Mechelse prentkaarten, tekeningen en affiches
niet ontbreken.
Tot
daar ons gesprek met de Leestse organisatoren van de Ost-tentoonstelling.
Noteer alvast dat deze tentoonstelling doorgaat van 21 tot 23 april a.s. in de
stedelijke basisschool te Leest. (...)
1984 Vrijdag 10 februari : Gespreksavond KWB
Om 20 uur ging in het Olivetenhof
te Mechelen een gespreksavond door over
Hervorming van de sociale
zekerheid. De spreker was A.C.V-secretaris Luc
Cortebeeck. Alle Leestse KWBers
werden uitgenodigd.
De
Mechelse schepen Hilda Vanderaerschot was te gast bij het
echtpaar Robert Huysmans (78) en
Josephine Goossens, aan de Kapellebaan
38 te Leest, om hen de
stadsmedaille te overhandigen ter gelegenheid van hun
gouden huwelijksfeest.
Robert heeft jarenlang het beroep
uitgeoefend van landbouwer-tuinier.
Hij is lid van de bond van
gepensioneerden en is een groot supporter van
V.C.Oxdonk Kapelle-op-den-Bos.
Het paar heeft twee kinderen (een
dochter en een zoon) en één kleindochter.
(L.D.N./CMk)
Robert Huysmans werd te Leest geboren op
31 augustus 1905.
In 1934 huwde hij met de uit Heffen afkomstige Josephine Julia Goossens
waarna het echtpaar zich op de Kapellebaan vestigde.
Robert heeft steeds op de boerderij
gewerkt. Eerst met zijn ouders, later namhij de zaak over. In 1970 ging hij met pensioen.
Julia werkte voor haar huwelijk als
dienstmeid. Naast haar dagtaak, het opvoeden van de twee kinderen, heeft ze
steeds geholpen op de boerderij.
(GvM, 31/1/94)
In 94 zou het echtpaar hun diamanten
bruiloft vieren, lees daarvan het verslag op 31 januari van dat jaar.
1984 5 februari : Algemene Vergadering K.V.L.V.
Op
deze vergadering mocht onze voorzitster een 80-tal leden begroeten ondanks de
vele festiviteiten die er op deze dag plaatsvonden. Het waren de wijken Bist,
Alemstraat, Kleine Heide, Juniorslaan en Blaasveldstraat die voor onthaal
zorgden.
Godelieve
Daelemans verzorgde het gebed en de proost sprak daarna over het ontstaan van
Ikonen en de betekenis ervan.
Na
het vredeslied dat we samen zongen gaf onze voorzitster het woord aan Lieve
Cornelis uit Aartselaar en ondanks het feit dat zij nog een beginnelinge was om
vormingswerk te geven, wist ze ons toch de nodige informatie te geven aangaande
de nieuwe vormen welke in onze tijd komen opdagen. Het onderwerp : sekten,
mensen op zoek maakte ons allemaal toch nieuwsgierig. Zij maakte het ons
duidelijk wat eigenlijk sekten zijn en hoe zij zich onderscheiden van andere
kerken. Mensen met psychische moeilijkheden zijn makkelijker gewonnen om bij
een sekte aan te sluiten en ook jongeren en studenten, zij zijn het uitverkozen
publiek om leden aan te werven. Als besluit wees op je hoede. Laat je niet
misleiden door hun informatie.
Wil
je nog meer weten over sekten dan hoef je eens een goed boek te lezen, bv.
Godsdienstsekten in Vlaanderen uitgegeven bij Davidsfonds, Blijde Inkomstraat
Leuven.
Na
een warm applaus en het dankwoordje vanwege de voorzitster was het smakelijk
eten.
Dan
stond het spel hoger-lager op het programma. De supporters maar duimen voor
hun kandidaten en het beste paar ging er zelfs met de auto vandoor.
In
afwachting van het grote moment, nl. de trekking van de Lourdesafgevaardigden
werd door onze leden nog een moderne dans uitgevoerd en dan wie kwam er uit de
bus (?) Mevr. Cecile Geerts uit de Oude Tisseltbaan en Mevr. Van der Taelen
Aline uit het Dorp. We wensen hen alvast hartelijk proficiat en goede reis.
Allemaal
wel thuis en tot volgende maal was de laatste wens van onze voorzitster.
1984 Februari De Band : Leestenaars treden zo uit de oude doos (Verz.
S. Huysmans)
Een
opstel van RAYMOND DE PRINS van 7 november 1954
Een
Voetbalwedstrijd
Op
een zaterdagavond vroeg vader mij : Willen wij morgen eens naar de
voetbalmatch gaan zien ? Vol vreugde sprong ik omhoog en riep : Ja,ja !
Zondagnamiddag
1 uur. We maakten ons klaar, namen onze velo en waren weg. Voor de match
Willebroek - Boussu-bois. En vader is een vurige supporter van Willebroek, hé !
We
kwamen spoedig aan bij mijn onkel in Blaasveld. En van daar trokken we verder
naar het voetbalterrein van Willebroek.
Als
we daar toekwamen waren Willebroek en Boussu-bois al aan t trainen. En daar
kwam dan de arbiter, en gaf het fluitsein. Op iedere speelheft stond een
elftal. De scheidsrechter gooide een geldstuk omhoog, dit was om te zien langs
welke kant iedere ploeg zou spelen. Het spel nam kalm een aanvang en daar
passeerde Van Neck naar Arnouds. Direct een pas naar voren, maar één van de
backs van Boussu-bois had het gezien. Hij schoot de bal naar voren en daar was
Boussu-bois in de aanval. Eén van de centervoors schoot op doel, maar Tack,
keeper van Willebroek, greep de bal in. Van Neck mocht de bal uitstampen, de
bal kwam tot bij de Buyser en die gaf een paske aan Eeraerts en school op doel.
Ineens schoot er een felle luide kreet uit de menigte : goal !!! Ja, het was
goal : 1-0 voor Willebroek.
Een beetje later was het half-time.
De
tweede helft was pas aan gang, of daar maakte Engelen het tweede doelpunt voor
Willebroek. Vijf minuten later maakte De Buyser er 3-0 van.
Op
de vijftiende minuut maakte één van de backs van Boussu-bois er 4-0 van.
De vijfendertigste minuut was Meersman doorgebroken, hij maakte er 5-0 van.
Drie minuten voor het einde was het voor Willebroek een strafschop; deze zou
Van Neck geven en het werd 6-0.
Zo kwam het einde van deze spannende wedstrijd.
Ik zie graag voetbal, schone voetbal en dan van goede ploegen.
De schrijver DE PRINS RAYMOND
-tijdens het schooljaar 1954-55 leerling
in het 8ste leerjaar.
-geboren te Leest op 7 juni 1942.
-zoon van De Prins Frans en Mertens
Constance, Winkelstraat 7 te Leest.
-gehuwd met Vercammen Hilda
(Wiekevorst), schoonmaakster in een stedelijke kleuterschool te Mechelen.
-wonende Cecilialaan 3 Leest.
-onderwijs na de 4de graad :
Technische Scholen, Melaan Mechelen metaalbewerking elektriciteit A3.
-beroep :
1)van 1960 tot 1969 : ijzerdraaier te
Vorst (in firma gespecialiseerd voor het plaatsen van valdeuren (schotdeuren),
afsluitkleppen en verlaten in sassen.
2)vanaf 1969 werkman-bediende bij NMBS,
standplaats Antwerpen-Centraal, als elektrieker, gespecialiseerde afdeling
HOOGSPANNING, bovengrondse leidingen. Inzonderheid plaatsen NIEUWBOUWvan hoogspanningscabines. Momenteel de aanleg
van verwarminsinstallaties voor WISSELS.
-Raymond, wat betekent voor u :
standplaats Antwerpen ?
-Een standplaats is een centrum. Voor
het ogenblik zijn er voor onze standplaats Antwerpen drie proefstations in
uitvoering : ESSEN, waar we thans werkzaam zijn, HERENTALS en TURNHOUT. Hierna
volgt dan nog BERCHEM.
-En zo is dat ook geregeld en ingedeeld
voor andere standplaatsen, veronderstel ik ?
-Jawel, zo is er een standplaats LEUVEN,
een standplaats VILVOORDE, een standplaats ST.NIKLAAS, een standplaats
AARSCHOT, die de standplaats ANTWERPEN omringen en waar ook gelijktijdig
proefstations in uitvoering zijn.
-Wellicht een enteressant werk voor u,
en zo draait ge mee met de nieuwste uitvindingen en de jongste toepassingen op
de vooruitgang van techniek en wetenschap. Ik veronderstel dat voorzichtigheid
en kalme bedachtzaamheid van de ploegsteeds vereist zijn en dat enige slordige onoplettendheid uit den boze
is ?Voor het ogenblik zijt ge te Essen
doende, hoe komt ge daar dagelijks ?
-Wel, vanuit Antwerpen-Centraal
verplaatsen we ons met een camionette. Daarin ligt ons gereedschap en
materiaal, en is er bovendien zitplaats voor 6 man. Ik ben er ook de chauffeur
van.
-En hebt gij een rijbewijs hiervoor ?
-Wees maar gerust, alles berust op
verantwoordelijkheid en streng gereglementeerde voorschriften.
-Nog geen ongelukken meegemaakt ?
-Neen, toch geen erge.
-Als ge al 15 jaar op en tussen en boven
de sporen leeft en beweegt, kunt ge d er wel van meeklappen ?
-Ja, in t jaar 71 bv. In Deurne. Daar
gebeurde het dat een goederentrein, waartussen wagons met paarden geladen,
ontspoorde. Erge slachtoffers bij de paarden natuurlijk. Dan hebben de
gendarmen en de bijgeroepen veearts er verschillende moeten afmaken
(doodknallen).
-En wat behoort NIET tot uw groepswerk ?
-Ons werk bestaat erin, alleen de opbouw
of aanleg van NIEUWE WERKEN. Nu eens in de hoogte, zoals het plaatsen van
hoogspanningskabels. Dat is plaatsen en uitwerken tot alles best werkt. Eens
geplaatst en goedgekeurd is ons werk af.
-Welke zijn uw hobbys Raymond ?
-Vooreerst voetbal. Ik ben bestuurslid
van VV Leest en verantwoordelijk-afgevaardigde der JUNIORES C.
-Ik mag dus zeggen : na de hoogspanning
van t werk is voetbal uw ontspanningsveld.
Ja, zo leeft ge in evenwicht. En
misschien lag uw opstel van 1954 over die Willebroekse match toen reeds in uw
belangstellingssfeer en mogen we dat aan zien als een verre aanloop van uw
huidige hobby.
-Verder doe ik aan vogelliefhebberij (in
volière).
-Hazo ! Na de vrouw komen de
zangvogeltjes. Liefde voor de kanaries. En ook de Japanse nachtegaal hoort er
bij. Goed zo, een mensenleven kan ook gevuld worden met vriendelijke kleine
dingen. Vragen die vogeltjes speciale zorgen ? En krijgen ze t niet te koud
bij strenge vorst ?
-Wat afschermen tegen snerpende wind en
er goed op letten dat er steeds (vloeibaar) water is. Een gloeilamp volstaat
hierbij.
-Raymond, ik herinner me dat ge een vrij
goede leerling waart indertijd, en mijn notas die ik nog gevonden heb over uw
schooljaar 54-55 bevestigen dit. Voor lessen kreegt ge meestal een 9, dus ge
deed er thuis iets aan, voor huiswerken regelmatig een 10, dat wijst op secuur
werken, voor vlijt voor gedrag oja ! Alles was O.K..Ik ben er zeker van dat
Hilda u heden ook goede punten zou geven, en dat bij de NMBS uw dienstoversten
uw werk appreciëren, daar twijfel ik niet aan. Doe bijgevolg maar rustig voort.
Uw geluk moet ge zelf opbouwen.
Waar is de schooltijd van toen !?
(Stan Huysmans)
1984 Februari De Band Susse Teughels over Posse Leest.
Die
tijd zouden de mensen het wel een heiligschennis gevonden hebben wanneer iemand
op Paasdag had gewerkt of even de bloemetjes buiten gezet. Van uitgaan was er
die dag geen sprake en van kermis vieren evenmin. Alles mensen vierden die dag
gezellig op eigen manier in de huiskring.
Op tweede paasdag was het wat anders. Daar had Sint-Cornelius voor gezorgd met
zijn begankenis.
Kort
na middernacht kon men het geruzie van de marktkramers al horen. Dikwijls kwam
het zelfs tot vechten om het best zichtbare plaatsken te veroveren om er zijn
houten kraamken op te slaan.
Van
in de prille morgen kwamen de bedevaarders uit alle hoeken van de streek; een
half uur voor de eerste mis begon zaten er al mensen in de kerk.
Gedurig aan zegenden de paster en zijn helpers in naam van de Heilige de devoot
knielende menigte. Ondertussen trapten ze almaar door op het steeds groeiende
slijk in sollekens.
Voor
een briefken stapten ze in die tijd nog wel uit de weg want die waren zeldzaam.
Onderwijl ging buiten op het dorp de jaarmarkt open. Ook de herbergiers waren
er als de kippen bij om de klanten op te vangen. Met dampende koffie lokten ze
de mensen binnen en daar werd soms ook wel eens van de donkere fles geschonken,
in het genipt natuurlijk.
Om acht uurleek het dorpsplein reeds
een drukdoend bijennest. Familieleden en kennissen troffen er elkaar en zetten
veelal bij een van hen de begankenis verder. Sommigen trokken de hele dag van
het ene kapelletje naar het andere. Velen hadden s avonds het dubbele van de
weg nodig om thuis te geraken en daar verder naar het sermoen te luisteren.
Sinds
heuglijke tijden werd die dag besloten met een feestelijk bal.
Voor
mij waren die feestelijke feestdagen in onze gemeente de droevigste van de hele
almanak. Na dagen aan een stuk hard zwoegen ving vanaf de vrijdagmorgen tot een
stuk in de nacht het opruimen van het werkhuis aan. De avond van de grootste
dag van Leest moest dat stuk gebouw er als een feestzaal uitzien.
De
dag zelf, wanneer mijn vrienden uitgingen en de bloemekens buiten zetten, had
ik de handen vol ; zowat alles diende nog afgewassen of afgestoft. Daarbij kwam
nog dat gewoonlijk veel moest aangesleurd worden
De
Leestse dansgroep zal weldra in groenbeige broek en
zwarte
vest te bewonderen zijn. (foto : GvM)
1984 30
januari Gazet van Mechelen :
Dansgroep Korneel in een nieuw kleedje.
Ten huize Verbruggen werd drie jaar Korneel
toegelicht. Deze Leestse dansgroep ontstond eind november 1980 en werd genoemd
naar de plaatselijke parochieheilige St-Kornelius.
Er werd een eigen orkest opgericht bestaande uit
15 leden. En de jongste muzikanten houden wekelijks een oefenstonde onder
leiding van Jan Casteels.
Elke vrijdag zijn er de dansstonden. En Korneel
telt reeds 111 dansende leden.
De kinderen tot 10-11 jaar werden opgesplitst in twee groepen en tellen
momenteel 36 leden. De hoofdbrok wordt wel gevormd door de jeugd die met 50
leden ook opgesplitst werd. Daarnaast zijn er nog de 25 volwassenen die
wekelijks nieuwe dansen aangeleerd worden door Elvire Claes. De kinderen
krijgen les van Martel, Kathleen en Christel.
Korneel zit momenteel met genoeg leden. Alleen
jongens zijn zeker nog welkom, want daar is wel een kleine wanverhouding.
Korneel hoopt later wel uit te kunnen breiden,
maar dan moeten er nog enkele lesgevers of lesgeefsters bijkomen.
Terugblik
Een terugblik op 1983 geeft een beeld van het zeer
actieve leven van de Korneel-familie.
Zo was er het optreden en de barbecue op het feest
van St-Korneel op Paasmaandag. Op 16 april trokken de jongeren naar de jeugddag
in Schoten. Op 8 mei danste de jeugd in de Hanswijkprocessie. Op 12 mei deed de
volksdansgroep mee met het spelprogramma van de Leestse Volksfeesten en op 15
mei werden deze feesten verzorgd met een optreden.
Op 4 juni trok Korneel naar Weerde om er het
schoolfeest op te luisteren met dans en kantklossen. Ook de 11-juliviering te
Leest was een organisatie van Korneel in samenwerking met enkele andere Leestse
verenigingen.
Eén van de hoogtepunten uit het Korneelleven is de
jaarlijkse deelname door zon 15 leden aan de Europeade. In 1983 ging deze door
te Wenen en daar werd al dansend en zingend verbroederd met de volkeren van
gans Europa.
De laatste week van augustus was een zware
opdracht voor het Korneelbestuur. De Maori-groep uit Nieuw-Zeeland werd
opgevangen door de Leestse pleeggezinnen. Samen met de buitenlandse gasten
brachten de kinderen van Korneel een bezoek aan het speelgoedmuseum te
Mechelen. s Avonds was er terug een ontmoeting op het folklorefestival. s
Vrijdags stapten Korneel en de Maorigroep mee op in de folklorestoet. En het
weekeinde werd besloten met een groot verbroederingsfeest met de Maori-groep en
een Oostenrijkse groep uit Wenen. In de hof van het Kouterkasteeltje werd er
gedanst, gezongen, gepraat in het Engels, Duits en Nederlands.
Het jaar 83 werd afgesloten met een
pannenkoekenavond in t Zeel.
Ook voor 1984 staan er heel wat activiteiten op
het programma.
Zo zal op Paasmaandag het feest van Korneel gevierd worden. Ditmaal met extra
luister, want dansgroep Korneel zal voor de eerste maal in haar nieuw kleedje
optreden.
Een glimp van de groenbeige broek en zwarte vest
was reeds te zien op de laatste oefenstonde. Korneel gaat ook weer deelnemen
aan de Europeade, die dit jaar doorgaat te Rennes (Frankrijk).Er bestaat veel
kans dat zij ook zullen deelnemen aan de Leestse Volksfeesten, het
folklorefestival, enz
Korneel gaat al dansend door het leven, en de
vreugde blijft dan ook neit uit. (PB)
1984 Februari De Band : Brief aan de grote en jonge gezinnen
Waarde
ouders en jongghuwden,
De
Bond der grote en der jonge gezinnen (BGJG) bestaat in Leest reeds tientallen
jaren, en het aantal leden schommelt rond de honderd. Het gezin is sinds lang
de bakermat van onze beschaving. Daarom hebben vele gezinnen zich gegroepeerd
in een vereniging of de bond (zoals vaak gebeurt met gelijkgezinden).
Dit
om meerdere redenen :
-eendracht
maakt macht.
-drukkingstgroep
die eisen afdwingt.
-mensen
die samen ijveren voor ethische problemen enz.
De
bond heeft in het verleden meerdere zaken gerealiseerd voor de gezinnen, waar
ook niet-leden kunnen van genieten. Bovendien wordt er een weeklblad uitgegeven
met artikels over het gezinsleven in de brede zin, met daarbij culturele en
sociale varia. Politiek of ideologisch of godsdienstig is de bond niet gekleurd
want heeft respect voor elke menselijkheid in de echte betekenis.
Lidgeld
bedraagt 600 fr.
Aan
ledenwerving doen is bedelen en dus vernederend. Daarom kort : zij die er iets
in zien en zich schouder aan schouder met de andere gezinnen willen scharen
worden uitgenodigd tot lidmaatschap (ik ken er die lid worden voor het
weekblad).
Zij
die bestuursactief willen worden maken zich kenbaar.
Tot
slot : dank aan de honderden leden nu en in het verleden, en inzonderheid dank
aan hen die lied blijven; al hebben ze het financieel niet meer nodig. Dit is
solidariteit.
Dank aan de ijveraar(s) van de bond gedurende jaren te Leest.
1984 25
januari Gazet van Mechelen : Goede
beurt voor jeugd van VV Leest.
VV Leest pakt met vijf jeugdploegen uit in de
voetbalcompetitie en deze ploegen doen het lang niet slecht. Het belangrijkste
bij Leest voor de jeugd, is wel dedegelijke opleiding, en de opvoeding van de kinderen, en niet de
resultaten die worden behaald.
Dat deze manier van werken zijn vruchten afwerpt,
bewijst wel de toenemendeaansluiting bij de jongeren.
Dat het met de opleiding van de jeugd gemeend is,
bewijzen ook de regelmatigevergaderingen van de jeugdtrainers met hoofdtrainer Yvan Emmerechts.
Deze vergaderingen zorgen er voor dat iedere
trainer op dezelfde golflengte zit, wat zeker belangrijk is voor de toekomst.
Problemen van elke jeugdreeks worden besproken en
in de mate van hetmogelijke opgelost.
Met de pre-miniemen pakt V.V. Leest uit in de
beker Nijs. Deze jonge spelertjes staan samen met Hombeek op de eerste plaats
met 13 punten uit 7 wedstrijden. De allerkleinsten weten ook goed het doel
staan, want zij scoorden reeds 42 maal en de verdediging is ook uit het goede
hout gesneden want zij stond slechts 5 tegendoelpunten toe.
Trainer Silvain Teughels is ook best tevreden met zijn jongens.. Ook zijn
miniemen doen het helemaal niet slecht. De aanvallers scoren hier wel genoeg
maar de verdedigers staan nogal veel doelpunten toe.
Frans Neefs traint de kadetten en scholieren. De
kadetten leverden hun beste prestatie tegen K.V. Mechelen met een 3-3 uitslag.
Daar bewezen de jongens dat met een goede ploeggeest ondanks het ontbreken van
groot voetbaltalent er toch mooie resultaten kunnen behaald worden.
De scholieren traden aan met nogal wat eerstejaars
en met slechts een kern van 13 spelers. Zij startten slecht, maar klommen
geleidelijk in de rangschikking.
Het boegbeeld van V.V.Leest zijn de juniors, onder
leiding van William Selleslagh. Met een tweede plaats juist achter KV Bonheiden
staan zij op een beste plaats en hebben nog uitzicht op de titel. Deze ploeg
paart werklust aan technische kwaliteiten en hoopt op een buitengewone
ploeggeest.
Hier primeert ook de opleiding boven de uitslagen
want het elftal moet al enkele malen verzwakt aan de start komen omdat er
spelers dienden afgestaan voor het fanionelftal.
Door dit feit staan er dan ook de regelmatige
jongens uit de juniorsploeg een trapje hoger en worden stilaan een vaste warde
in het eerste elftal.
Dat het goed draait bij V.V.Leest was wel te
merken op het jeugdtornooi van FC Heindonk met Kerstmis. De vier deelnemende
jeugdploegen uit Leest haalden de finale. De miniemen en de juniores wonnen de
finale, terwijl de kadetten verloren. Ook de scholieren kregen in extremis de
beker door winst met strafschoppen na een gelijkspel.
Opmerkelijk is ook de goede sfeer in het Leestse
huishouden. Vele jeugdwedstrijden worden bijgewoond door het bestuur en de
spelers van de eerste ploeg. Dat is natuurlijk een stimulans voor de jonge
voetballers. (MVdB)
1984
Zaterdag 28 januari : LEDENFEEST
VEVOC
Programa: H. Mis om 18 uur in de
parochiekerk.
Aperitief om 19 uur in het
chirolokaal.
Feestmenu om 19u30 in de
parochiezaal en ontspanning en dans vanaf 21 uur.
1984
Zondag 29 januari : 6de
Natuurwandeling van SP Leest
Onder leiding van gemeenteraadslid
Jef Vloeberghen vertrokken de wandelaars
rond14 uur aan hun lokaal zaal Sint Cecilia voor
een wandeling van twee uur
dertig minuten.
Na de wandeling kregen de
deelnemers een stevige portie boerenboterhammen
met kaas of kop voorgezet, gratis
aangeboden door het SP-bestuur.
(Voor Allen, 30/12/1983)
1984
Zondag 29 januari : Info-namiddag
K.V.G.Zennevallei
Vanaf
14.30u. in de parochiezaal van Heffen.
Onder leiding van de Heer De Brauwere proberen we
een accuraat en volledig beeld te krijgen van de recente wijzigingen op het
vlak van het gehandicaptenbeleid. Iedereen is welkom, leden, vrienden en
kennissen. Wij zorgen voor een heerlijke koffietafel. Kosten 75 fr.
1984
Vrijdag 20 januari : Voordracht
Biologisch Tuinieren
Leefmilieu
Leest organiseerde die dag in de bovenzaal van het klooster, Dorpsstraat 10 te
Leest (naast de meisjesschool) een voordracht overbiologisch tuinieren.
Spreker was
dhr Rik De Dapper. Inkom : 25 frank. (DB, november 83)
In het
februarinummer van de periodiek publiceerde Henri Labio volgend verslag :
Een leerzame avond.
In Leefmilieu Leest broeide reeds geruime tijd de
idee om eens een voordracht in te richten aangaande natuurlijke teeltmethoden,
dit onder de benaming : Biologisch Tuinieren.
Naarmate de tijd rijpte, waren wij er ons allen
van bewust dat deze manier van kweken weinig bekend is in ons dorpje.
Leefmilieu nam daarom het initiatief beroep te doen op een vakman. Onze keuze
viel op de Heer Rik De Dapper, een eerlijk man, met een unieke vakkennis,
tevens jaar en dag vertrouwd met de stiel. Rik wordt in Vlaanderen aanzien en
algemeen erkend als de stamvader van het Biologisch Tuinieren.
Hiermede werden plannen gemaakt, contacten gelegd, mensen aangesproken,
enz.enz.
Rik was direct bereid op onze aanvraag in te gaan.
Persoonlijk ben ik reeds jaren bevriend met Rik, het is een fijne man met een
onmetelijke beroepsliefde die mij al zeer veel geholpen heeft in onze Bio-tuin.
Na het uitvloeien van 1983 en het binnenglijden van 1984 kwam er na overleg een
vaste datum tot stand. Op 20 januari om 20 uur zou Rik komen.
Affichen en teksten werden opgesteld. Klokslag 20 uur zou alles beginnen.
Mijnheer pastoor was zovriendelijk een
zaaltje voor ons ter beschikking te stellen. Met een bang hartje wachtten wij
af zou er volk komen ??? Rond 19.30 uur was er nog niet veel gezelschap te
bespeuren. Hier en daar gingen al stemmen op dat het niet veel zou worden
Maar ik geloofde er vast in, en ja hoor ! Vijftien
minuutjes voor achten begonnen de mensen zachtjes binnen te schuiven. Heel
hoopgevend was de opkomst van talrijke jonge tieners, want zij zijn de leidraad
voor de toekomst. Tegen 20 uur liep de zaal zo goed als vol en viel er 36 man
te noteren, een waar succes voor Leefmilieu Leest ! En dat voor de eerste maal
! De organisatoren hun oogjes schitterden van innerlijke voldoening.
Bij zijn openingstoespraak dankte Rik de talrijke
aanwezigen en begeleidde ons bij de hand in het ontsluieren van de geheimen van
moeder natuur. Er werd gesproken over deskundige bodemontledingen en omzetting
in biologische taal, gewassenbescherming, het gevaar van chemisch spul, de
voor- en nadelen van potas, enz.enz. Rik drukte er op dat het in de gegeven
omstandigheden zo niet verder meer kan en er tal van andere natuurlijke
middelen zijn om op een verantwoorde wijze te telen. Grieken en Romeinen waren
echte kunstenaars in het kweken van groenten en fruit, omdat zij de kunst
verstonden in te spelen op de natuur en zijn leidraad te volgen. Laat ons de
richtlijnen van de schepper eerbiedigen en telen naar zijn bespiegeling, nl.
raszuiver. De biologische hulpmiddelen kwamen ook uitvoerig aan bod,
zoals : bazalt (bevat : spoor, oligo en kiezel),
lava, meel, zeewierkalk, betoniet, alsook natuurfosfaten. Tevens werd het
belang van groenbemesting besproken zonder de bodem te storen en een massa
organisch materiaal achterlatend op de bodem, dit in het kader om het micro
organisch leven in de bodem te stimuleren.
Een levende bodem, beste mensen, dat is de schat
van een echte bio-tuin. Evenzeer interessant was het naar voren brengen van
stikstof adviezen. Het is nl. zo dat er bij een overdosis aan stikstof nitraat
ontstaat, uit nitraat ontvloeit nitriet en daaruit bekomt men nitrosaminen, een
zéér kankerverwekkende stof. In de biot-teelt is daar geen enkel gevaar voor,
de organische stoffen worden voorgecomposteerd zodat er een stabilisatie is van
de stikstof die aan de bodem wordt toegevoegd en waardoor men evenwichtige
planten krijgt met een grote weerstand, die terug bronnen van gezondheid
worden.
Er waren ook vele vrouwen aanwezig en deze stelden
zéér verstandige vragen, ze moesten niet onderdoen voor de mannen, integendeel.
Met al deze voedzame gegevens sloot Rik de avond
af. Het was laat geworden, maar iedereen heeft intens genoten van zijn
vertellingen en zijn ervaringen in dit altijd terugkomende leren leven met en
van de natuur.
Dag Rik, nogmaals bedankt voor alles, het is fijn
geweest.
1984
Zaterdag 21 januari : SP-Bal
Gemeenteraadslid Jef Vloeberghen en
het SP-bestuur nodigden alle vrienden
en sympathisanten uit op hun
jaarlijks winterbal dat plaatsvond in de zaal
St.-Cecilia.
Voor de muziek zorgden Edwin
Andersen en the Shallows.
De inkom bedroeg 80 frank (in
voorverkoop 60 frank).
(Voor Allen, 30/12/83)
1984
Zondag 22 januari : Studio-opname
B.R.T.-1 voor St.-Cecilia
Voor het
programma Rond de Kiosk (uitgezonden op zondag 19 februari op BRT-1)
gebeurden er opnames van de Leestse fanfare in studio 6 van de B.R.T. aan het
Flageyplein te Brussel.
Op het
programma stonden o.a. East Anglia van J. de Haan en Aspirations van Derek
Bourgeois.
Het
contract van de B.R.T. vermeldde dat er geen oningewijden of buitenstaanders
tijdens de opname werden toegelaten. Dit betekende dat er geen ereleden
meemochten. Het werd een concert achter gesloten deuren.
De ware
reden diende echter op een andere plaats gezocht : sinds St.-Cecilia niet
akkoord ging met de praktijken van het laatste Belgisch kampioenschap werd er
beslist dat alle concerten van nationaal belang niet meer voor publiek
toegankelijk waren tot de ware uitslag van dit kampioenschap gekend was