1957 – 18 november : Soldaat Freddy PEIRS vanuit Ossendorf.
-Freddy Peirs vanuit Lombardzijde, 18/11/1957 : “Reeds veertien dagen ben ik hier in het opleidingscentrum van de Luchtdoelartillerie en heb nog niet eens de tijd gehad om mij te vervelen. De eerste vergunning krijgen wij op zaterdag 30 november en de zondagavond moeten we reeds terug binnen zijn. Met Kerstdag ben ik hier en met Nieuwjaar kom ik wel eens af, hoor ! Beste groeten aan alle bekenden en tot weerziens !”
-Freddy Peirs vanuit Ossendorf, 18/12/57 : “Er is hier niets anders meer te doen dan piket, wacht, karwei en speciale onderrichtingen. Ik houd er aan U NOGMAALS TE DANKEN VOOR AL DE ONTVANGEN BLADEN EN PAKKETTEN. Ik zal er voor zorgen dat ik na m’n legerdienst ook te Zulte zal kunnen starten met een soldatenblad. Een stevige handdruk van uw vriend.”
-Freddy Peirs vanuit Osendorf, 4/2/1958 : “Eindelijk ben ik hier dan met een briefje. Zoals u waarschijnlijk reeds wist, ben ik verleden week overgeplaatst naar het 33e Artillerie te Ossendorf : we kwamen hier met 69 man waarvan 6 radiooperateurs. Hoe gaat het in Leest ? Alles O.K.? Het zal waarschijnlijk tot einde maart of begin april zijn vooraleer ik nog eens in verlof kom. Ik dank u voor dat mooie Nieuwjaarspakket dat ik ontvangen heb, ook voor De Band. Beste groeten en…tot wederziens.” (DB, maart 1958)
-Freddy Peirs vanuit Ossendorf, 18/12/1958 : “Er is hier niets anders te doen dan piket, wacht, karwei en speciale onderrichtingen. Ik houd er aan u nogmaals te danken voor al de ontvangen bladen en pakketten. Ik zal er voor zorgen dat ik na mijn legerdienst ook te Zulte zal kunnen starten met een soldatenblad. Een stevige handdruk van uw vriend.”
1957 – Maandag 18 november : Ontspanningsavond van de K.F.Sint Cecilia.
Met Kees Brug. De opbrengst was bestemd voor het kerstfeest van de kinderen van de leden. (“DB”, oktober ’57)
Het gezelschap van Kees Brug bestond uit Elly De Latt, Jos Baert, Charlie Sax, Judy Sax, Wim Van de Velde, Lauren & Angelo, The Amelis en Len Cornel en z’n Univox-ensemble. Kaarten aan 30 frank. (“DB”, november ’57)
Kees Brug (pseudoniem van Gaston Verbruggen, °Boom 20/5/1923, +Antwerpen 8/7/2001) was een populaire Vlaamse all-round artiest en cabaretier die meer dan dertig jaar met zijn eigen show door Vlaanderen en Nederland toerde. In Leest fleurde hij met zijn groep vaak de “Bonte Avonden” van Milac op.
1957 – 21 november : Eucharistische Kruistochters legden hun beloften af.
“Op 21 november legden 20 leden van de E.K. hun gelofte af. ’s Morgens algemene communiemis. ’s namiddags Lof met inlijvingsplechtigheid. Warm en gloedvol klonk het uit de jonge kinderharten : JEZUS, MIJN KONING, IK BELOOF OP MIJN EREWOORD STEEDS EEN VURIGE KRUISTOCHTER TE ZIJN. Zingend trokken een 30 leden naar de school waar geurende koffie en verse koeken wachtten. Enige leuke nummertjes brachten deze dag nog meer vreugde bij. Tenslotte, na nog enkele volksdansen, werd de dag besloten met een prachttombola. (Zusters Annonciaden)” (DB, februari ‘58)
1957 – 24 en 25 november : Jaarlijks Teerfeest K. Fanfare “Sint-Cecilia”.
(DB, februari ’58)
1957 – 30 november en 1 december : 32-ste Nationale Tentoonstelling van Sier-, Nut- en Reidsuiven door de Mechelse Club “De Luxeduif”.
Niet minder dan 48 sierduivenkwekers namen aan deze wedstrijd deel met 603 duiven. In de uitslag vonden we een Leestenaar terug als kampioen met een “Pauwstaart”. Niemand minder dan Meester Alfons Hellemans, Dorp 12 Leest was de laureaat. (G.v.A., 3/12)
In deze Kronieken, hierna te lezen op datum van 18/7/1957, wijdde deze krant een artikel aan meester Hellemans en bracht een bezoek aan zijn hok met zijn 30-tal pauwstaarten.
1957 – 18 november : Soldaat Milicien Karel FIERENS vanuit Turnhout.
“Hier nen groten bleu uit Turnhout ! Vooreerst hartelijk dank voor de lectuur die ik reeds toegestuurd kreeg. Stilaan begin ik het soldatenleven gewoon te worden. Het eten is hier redelijk goed en het is hier nie zo streng als men geneigd is te denken. We beschikken over cinema, televisie, kantine, enz. Na 6 uur mogen we buiten ; er zijn mannen die er van profiteren om meer bier te drinken dan hun maag en verstand kunnen verdragen : op zulke “zaken” is men hier zeer streng. Ik zag hier reeds Stanne De Prins en Jan Diddens. We zijn reeds een paar maal naar de tir geweest : schieten met de F.N., 5 patronen. Ik schoot reeds drie rozen. De dagen gaan hier vlug voorbij en onze opleiding zal vlug voorbij zijn; daarna doen we waarschijnlijk mutatie naar Siegen of Soest. Hier in de infanterie zitten allemaal stoere kerels; eigenaardig is dat de meesten bij de Scouts of bij de Chiro geweest zijn, wat dus ook al bewijst dat de jeugdbewegingen interessant zijn. Nog een goede dag aan alle bleu’s van Leest en tot ’n volgende keer.”
-Karel Fierens vanuit Siegen, 30/11/1957 : “We zijn hier gisteren in Siegen aangekomen na een treinreis van ongeveer 16 uren. Ik ben hier ingedeeld in de compagnie “Zware Wapens” (mortieren) en we zullen, na twee maanden opleiding in Turnhout, hier nog 5 maanden opleiding krijgen : één maand bij de fuseliers en 4 maanden bij de mortieren. Maar ja, aan alles komt wel een einde ! Het is hier een mooie streek en vanuit onze kamer hebben we een mooi zicht. We slapen met tien man op een kamer. Ik vind het hier zeker zo interessant als in Turnhout. Maandag beginnen we met de oefeningen. Er zijn ook verschillende vermakelijkheden, een ruime kantine, een schone cinema en een informatiezaal. De stad Siegen zelf ligt op een 30 minuten van de kazerne ; er zijn veel verboden huizen. Ne goeie dag aan alle miliciens van Leest, vooral aan Frans Huys, Rik Somers en Jan Diddens.”
-Karel Fierens vanuit Siegen op een “vrijdagavond 1957” (DB, december ’57) : Alles gaat hier in Siegen naar wens, alleen het weer is hier niet fameus. Vandaag heeft het hier reeds een ganse dag gesneeuwd. Ze kennen bij de “Karpatten” maar één sport en dat is cross. Alle dagen mogen we gaan oefenen op de looppiste of buiten de kazerne. Hier in Duitsland voelt ge het maar pas goed aan, hoe fijn het is een Milac te hebben, die aan u denkt. Als ge wat lectuur toegestuurd krijgt, gaat deze van hand tot hand. Beste groeten aan alle miliciens en…aan die goede Milac !”
-Karel Fierens vanuit Siegen, 19/1/58 : “Terwijl de mooie muziek van radio Luxemburg de sfeer van onze kamer zo aangenaam mogelijk maakt, zet ik me nog eens aan ’t schrijven. Vooreerst veel dank voor die twee mooie boeken en dat prachtig album ; de boeken werden door iedereen op de kamer gelezen; ook de Band lezen ze hier allemaal. We krijgen hier nog veel lessen en we moeten blokken. Buiten de kazerne is hier niet veel te zien ; we zijn een half uur van de stad verwijderd. Ik eindig met de beste groeten aan alle soldaten van Leest !”
-Karel Fierens vanuit Siegen, 26/2/1958 : Met mij gaat het opperbest, hetgeen ik echter niet kan schrijven van het weder. Wij dachten dat de winter voorbij was, maar hebben ons schromelijk vergist. Het is een geluk dat ik van Milac weer een paar mooie boeken toegestuurd kreeg. Binnenkort gaan we op kamp naar Vogelsang. We trainen hier ook volop voor de cross Piron welke de Karpatten verleden jaar wonnen en dewelke ze dit jaar kost wat kost hopen te winnen ook. Ook het kampioenschap van Siegen werd door ons met brio gewonnen. Ik doe de beste groeten aan alle soldaten, Leestenaars en dank nogmaals de goeie Milac die de soldaten nooit vergeet !”
-Karel Fierens vanuit Siegen, 27/3/1858 : “Ik dank u nogmaals voor de vele en mooie lectuur die mij hier zo regelmatig toekomt ! Het koude weder der vorige weken is nu zachter geworden. Wij leven in spanning : één van deze dagen is het nacht-alarm…Gisteren werd het kampioenschap op de hindernispiste betwist. Met onze ploeg van 15 man maakten wij de beste tijd, op 20” achter de overwinnaar. De Karabiniers vormen een zeer sportief bataljon. Ook aan de handbal en voetbal doe ik mee. We zijn nu aan ’t trainen voor het atletiekkampioenschap. Binnenkort gaan we op kamp naar Vogelsang; de meesten hebben er wat schrik van…ik ontmoette hier ook Frans Croon. Hartelijke groeten.”
-Karel Fierens vanuit Siegen, 5/4/58 : “In dit briefje ga ik trachten de mannen van de kamer even in beeld te zetten, zoals dit gevraagd werd in De Band van april 1958. Vooreerst onze kameroverste : hij is van GEEL en heeft zijn haar laten “plekkop” snijden voor twee pinten bier. Een goede jongen die ons af en toe vermaakt met zijn saxofoon. Is er een “oorlog” losgebroken dan tracht hij de kalmte terug te winnen door wat water op de verhitte hoofden te gieten. Onze metser van Liezele kan met zijn zotte snuit gans de kamer doen lachen dat er de tranen van in uw ogen staan. De judoman krijgt van ons zoveel klop als hij goesting heeft. Is lenig als een boonstaak en rap als een slak. Kan binnen 20 jaar reeds een gele band hebben indien hij zo blijft bij leren. De man van Antwerpen : liever lui dan moe en zagen dat de stukken er af vliegen. ’s Nachts moeten we soms het vuur openen met sloeffen om hem te laten verstaan dat hij wat minder moet snurken. ’t Is precies ne oude Ford. De smalle : doornat hoop en al 40 kg. De aanvoerder van de sectie “maf” ; als hij 10 minuten rust krijgt, ligt hij reeds te slapen. Vreet veel maar wil niet groeien. Onze bokser : in de refter zit hij nog te eten wanneer de andere reeds op hun kamer zitten. Heeft een gezicht als een voetbal, maar dan een nr. 5. Gaat tegen zijn goesting in verlof en kan geen meisjesnaam horen (hoe dat komt, weet niemand). Den Thomas : in ’t burgerleven een afgezwaaide student die z’n diploma behaalde in de lichamelijke opvoeding. Doet ons ’s avonds turnen dat we ’s morgens bijna niet uit ons bed kunnen. De strop van Gent : kreeg reeds 26 dagen ballen. Een man die zich bij het scheren steeds kwetst ; hoe kan het anders : in ’t burgerleven is ons stroppeke beenhouwer ! De Vlaanderaar : eet meer bollen en chocolat dan wat anders ; wordt er niet mager van. De kogelstoter van onze compagnie : kan beter pinten pakken dan sport te doen. Is reeds méér dan één keer door de ressort van z’n bed gezakt. Durft ’s nachts hardop te dromen en ziet er niet tegen op om ’s nachts te gaan slaapwandelen. De Leestenaar : is u voldoende bekend. Op onze kamer “liggen” mannen van : Passendale, Brugge, Zepperen, Ninove, Merchtem, Ruisbroek Sauvegarde, Borgerhout, Geel, Liezele en Meulebeke.”
-Karel Fierens, vanuit Vogelsang, 13/4/58 : “Sedert dinsdag zijn we hier in het door en door gekende Vogelsang aangekomen. We hebben nog niets gedaan dan geschoten met allerhande wapens waaronder de blindicide en de mortieren van 81 mm. Nadat we ongeveer een 50 bommen verschoten hadden, waren we zo doof dat de sergeant zich bijna dood moest schreeuwen om zich verstaanbaar te maken. Die nacht hebben we maar slecht kunnen slapen want onze oren leken precies kokende fluitmorens. We zijn hier met 5 man bij kersverse rekruten geplaatst en alzo beleven we soms toch nog aangename ogenblikken, vooral ’s avonds wanneer ze hun wapens kuisen en ze aan ons, DE ANCIENS, komen vragen of de loop van hun geweer proper gekuist is ! Als ge tien maal moet zeggen : “D’r zit nog vuil in”, wel dan kuisen ze die nog wel 20 keer…Morgen maandag vallen er granaten te werpen. Ik ben nieuwsgierig te weten welke de uitwerking is van een Mills. Een ganse week reeds hadden we hier typisch “Vogelsangs-weer”; vandaag is er verandering in gekomen en is een warm zonnetje ons komen vergezellen op onze “wandelingen” naar het groot meer en de andere bezienswaardigheden. Nog een goede dag aan alle miliciens van Leest en vooral aan de afzwaaiers die…met tegenzin het leger zullen verlaten…”
-Karel Fierens, 13 april 1958 : “Mijn garnizoenstad Siegen. De stad Siegen ligt in West-Falen, genaamd naar de stroom de Sieg, welke uitmondt in de Rijn te Bonn. De stad is begrensd door zeven heuvels die zich ongeveer 400 meter boven de zeespiegel verheffen. De afstand Siegen-Brussel langs de baan genomen is ongeveer 320 km. Meer dan 50.000 inwoners telt deze stad. Het merendeel der bevolking is tewerkgesteld in de staalnijverheid, papiernijverheid, voedingsindustrie, kalk, cement en chemische producten. Het merendeel der bevolking is protestants; er bestaan afgescheurde sekten en ongeveer één derde belijdt de katholieke godsdienst. In en rond de stad verblijven nog steeds vele vluchtelingen afkomstig uit het Oostgebied en uit Polen. Siegen beroemt er zich op, de geboorteplaats te zijn van de grote Vlaamse schilder Pieter Pauwel Rubens. Hij werd aldaar geboren op 29 juni 1577 terwijl zijn ouders er in ballingschap leefden.”
-Karel Fierens vanuit Vogelsang, 20/4/1958 : “Hartelijk dank aan de familie Beterams die mij langs Milac om een mooi boek bezorgde ! Van 1 tot 16 mei zal ik in verlof zijn. Tot de 29ste april blijven we hier. Het eten is niet al te fameus. Een oefening van 36 uur wacht ons nog. We deden reeds 5 nachtoefeningen hier en schoten met energa, blindicide, M.I.30, FAL, Vigneron, pistool, MG, enz. We missen hier geweldig de radio die we op de kamer hebben te Siegen. Hartelijke groeten aan allen !”
-Karel Fierens vanuit Siegen, 28/10/1958 : “Hartelijk dank voor de twee spoedbrieven die ik hier aankreeg daags na de verkiezingen. Het is werkelijk heel mooi van Milac de soldaten daar over zo spoedig mogelijk in te lichten want dat is toch een zaak waarin iedereen belang stelt, ook een soldaat zonder stemrecht. Milac heeft hierdoor nogmaals bewezen dat zij haar soldaten niet vergeet en dan zeker de jongens in Duitsland niet ! Hier wordt druk gewerkt om alles in orde te krijgen voor de bataljonsfeesten. Ge kunt de jongens regelmatig zien drill-oefeningen doen. Onze compagnie heeft de in haar gestelde verwachtingen reeds gedeeltelijk ingelost : van de eerste 2 wedstrijden hadden we reeds 4 punten en staan dan ook aan de leiding met een doelpunt gemiddelde van 7 – 1 per wedstrijd. We zullen echter geen mosselen roepen voor de schuit aan wal ligt want voetbal kan soms aardig draaien. Op 27 december kom ik in verlof voor een ONBEPAALD aantal dagen. Beste groeten aan alle Leestse soldaten en aan alle Leestenaren.”
-Karel Fierens vanuit Siegen, 21/12/1958 : “Weldra ben ik van de klas en het is zeker niet met tegenzin dat ik de kazerne zal verlaten, beladen met een volgepropte kitzak. Over mijn dienst heb ik nooit te klagen gehad. Soms hoort men soldaten en oud-soldaten zeggen dat het leger een rotboel is. Naar mijn mening heb je het zoals ge het zelf maken wil, dikwijls ligt de grote fout bij de soldaten zelf. Vooral hier in Duitsland wordt er zo goed mogelijk gezorgd dat de jongens in de kazerne zelf voldoende ontspanning kunnen vinden. Maar boven al die ontspanning is een regelmatige briefwisseling het meest te verkiezen. Wat ontvangt een soldaat met meer vreugde dan een briefke van ’t liefke, van thuis, van een kameraad, van de familie ? Daarbij komt dan nog, voor ons Leestenaren, De Band en al die aangename attenties die ons door de goede diensten van Milac worden bewezen. Ik denk dat ge eerst soldaatje moet gespeeld hebben alvorens ge de inspanningen door Milac gedaan naar waarde leert schatten. Ik ben er dan ook zeker van dat Milac nog vele soldaten aangename stonden zal bezorgen. Voor mij is het leger geen verloren tijd geweest : uw karakter wordt hier geschaafd. Maar bij sommigen helpt “schaven” al niet meer en er vallen dan ook stukken… Ik houd er aan, u nogmaals m’n grote dank en m’n grote erkentelijkheid te betonen voor alles wat Milac voor mij gedaan heeft en ik hoop –en het is m’n vurigste wens- dat de Milac te Leest nog vele jaren voor onze soldaten zal ijveren. Ik besluit mijn laatste soldatenbrief met m’n hartelijke groeten aan alle soldaten en alle Leestenaren wiens sympathie voor Milac mij niet onopgemerkt is voorbijgegaan.”
Foto’s
-De enige foto in mijn bezit waarop Karel Fierens voorkomt is een klasfoto met meester Meyers. Karel heeft plaatsgenomen als derde van links op de tweede rij tussen Jan Diddens en Marcel Van Hoof uit de ‘root’.
