Vervolg – Schijnwerpers op Rik en Josephine Lauwens-Polfliet.

Josephine : huismoeder en naaister

De lagere school volgde Josephine in Lembeek . Na het zevende studiejaar besliste de directie om er een extra achtste aan toe te voegen en de veertienjarige meisjes kregen een jaar lang snit en naad.
Eigenlijk stonden deze naailessen in het teken van de heropleving na de oorlog. De leerlingen leerden kleren maken voor de gezinsleden thuis.
In 1946 werd de jongste zus Renilde geboren en moeder Marie besliste dat Josephine moest participeren in het huishouden. Elf kinderen alleen verzorgen was teveel voor de moeder.
Wel mocht Josephine een halve dag per week naar de grote school in Halle om verder te leren naaien. Daar leerde ze mooiere dingen maken, ook weer in het teken van het gezin.
Zo maakte ze er onder andere kinderkleedjes in zijde voor Renilde die volgens de nonnetjes zo gaaf waren dat ze tentoongesteld werden. Later mocht ze toch nog verder studeren, ditmaal in het Franstalige Tubize. Daar werd er gespecialiseerd, patronen gemaakt en met delicate stoffen gewerkt.
De zussen werden allen door haar gekleed.
Zo maakte ze onder andere een mooie “Loden“ voor zus Maria en de communiekleedjes voor zus Hilda.
Destijds liep de communieviering over twee dagen en Josephine had voor haar zus twee totaal verschillende ensembles ontworpen.
De eerste dag in de stoet was Hilda getooid in een ‘Robe Jezus’, een kleedje met plooien en voor de tweede dag had Josephine haar in een klassiek communiekleedje uitgedost.
Een prestatie op zulke jonge leeftijd.
Na de schoolperiode was Josephine een tijdlang werkzaam in twee Brusselse etablissementen : een semiconfectie bedrijf en een artistiek artisanaal atelier.

Terug in Leest en na haar huwelijk werd ze, zoals de meeste vrouwen van haar generatie, huisvrouw.
De man was de kostwinner en de vrouw was verantwoordelijk voor de werkzaamheden in het huishouden zoals dat ging in die tijd.
In het bevolkingsregister wordt een huisvrouw nog steeds ten onrechte als iemand “zonder beroep” aangeduid maar het takenpakket was en is niet min : boodschappen doen, eten koken, huis schoonhouden, wassen, plassen, strijken, de kinderen opvangen…
Door haar ervaringen in Lembeek had ze echter een streepje voor en naast haar huishoudelijke taken kon ze nu en dan een handje toesteken in het atelier van haar buurvrouw Josephine Peeters, de echtgenote van Cé Van Steenwinkel.
Destijds deden de meeste Leestse dames voor hun mooiste kledij beroep op de plaatselijke naaister en de mannen gingen naar de kleermaker.
Josephine heeft ook nog meegewerkt aan de kostumering van theatervoorstellingen van het Mechels Miniatuur Theater.

Kokkin

Josephine is ook een uitstekende kokkin.
Vanaf eind 1960 en het grootste deel van de jaren ’70 maakte ze deel uit van het befaamde kookteam van Pelagieke Verschueren dat in die tijd de meeste festiviteiten in de streek van banketten voorzag.
Dat was toen waarschijnlijk een gat in de markt want nadat Pelagieke met haar catering gestopt was, betekende dit meteen de start voor twee andere kookteams, waarvan de meeste leden uit de initiële ploeg kwamen.
Leonore Mees, Yvonne Van Hoof, Rozalieke Hermans en Jef Vloeberghen namen feesten aan en zo ook Josephine samen met José Keulemans en Roza Verlinden.
Later begon Josephine met de hulp van haar echtgenoot voor eigen rekening te koken. Meestal op communies en trouwerijen.
Sommige huwelijksfeesten telden meer dan 200 genodigden, dan werden bevriende koppels en familieleden ingeschakeld.
Samen met vele vrijwilligers verzorgden ze ook de eetdagen van de fanfare St.-Cecilia, de Vrije Basisschool en de KGB, de plaatselijke vereniging voor gehandicapten.
Tijdens de Ceciliadagen was er ook een gelegenheidsrestaurant waarin zij een belangrijke rol speelden. Voor de fanfare werkten zij uiteraard altijd pro deo.
Hun activiteiten bleven niet beperkt tot Leest en omgeving, hun faam deinde uit tot in het Pajottenland, Oost-Vlaanderen en de Kempen waar ze vele feesten opluisterden met hun kookkunsten.
Het gezin was vrij professioneel uitgerust.
Potten en pannen werden steevast vervoerd in hun kleine Volkswagen “Derby”, waarin voor de gasflessen een eigen ruimte voorzien was. Soms was die wagen zo volgestouwd dat de passagiers nog allerlei vaatwerk op hun schoot moesten nemen…
Ruim 35 jaar lang zou Josephine de koksmuts dragen.

Josephine als entertainer

Josephine liet zich ook niet pramen als er leute diende gemaakt te worden.
Op carnavalbals, op teer- en ledenfeesten van de fanfare en de KBG was ze een graag geziene gaste.
Haar act met de kip was legendarisch.
In het fanfareblad “Toeters & Trompetten” verscheen een verslag van Maggy De Borger over de Teerfeesten van ’93 en over het optreden van Josephine noteerde ze het volgende :
“Niet de special act, maar een internationale act stond eveneens op het programma. Een aankondiging had clown Josephine niet nodig. Vlot (??) in drie (vier) talen kondigde ze zichzelf aan : ‘Vandaag, enig in deze zaal, nog nooit gebeurd in België, het buitenland dat weet ik niet juist, maar hier in zaal St.-Cecilia voor het eerst de act van de slapende kip.
Mesdames et messieurs, aujourd’hui ici dans la salle St.-Cecilia, la grande act de voir la poule fricassé dormant.
Damen und Herren, heute sullen sie sehen in diese Sahle, für die erste mahle, achter die krieche von Adolf und seine Freunde, die act von die schlafende kippe, achter schlaf sacht mein kindje schlaf sacht.
Ladies and Gentlemen, yes, yes today, yes,…(en de opstoker liet het afweten) Het was iets van de greatest Albert Hall en een soort chicken soep.’ We verstonden het toch allemaal.
En daar was ze dan, een echte kouterse kip. Alle dagen een eike, een spiegeleike, een pierre-oog, ma ze leit er. Na een paar goocheltrukken, gezwier en gezang was de kip haar bewustzijn verloren en daar lag ze dan…”

Ook op familiefeesten scoorde Josephine met de hypnose van haar kip. Het beest raakte snel in trance maar het was vooral de dolkomische manier waarop ze de act bracht die voor hilariteit zorgde.

Vervolgt.

Foto’s :
-Het kookteam van Pelagieke Verschueren in 1974.
Van links naar rechts : Leonore Mees, Josephine Polfliet, Pelagie Verschueren, José Keulemans, Delphine Campion en Roza Verlinden.
-Josephine samen met enkele andere helpsters op een evenement van de Koninklijke Fanfare Sint Cecilia Leest.
-Rik en Josephine op één van de feesten die zij culinair verzorgden. Deze foto was een gift van een erkentelijke klant. “Met dank voor het lekkere festijn” stond er achteraan genoteerd.
-Josephine en haar kip.

28-10-2016 om 08:59 geschreven door Marcel Van Hoof