De Wikkes van de
Croes was te Leest geboren op 27 november 1911 en gehuwd met Emerance Van Den
Heuvel die hem twee kinderen schonk : Magda en Jean.
Wikkes en Emerance
waren populaire figuren te Leest. Samen baatten ze jarenlang café De Zwaan
uit op de hoek van Dorpsstraat en Kouter (thans Vivelamour).
Emerance was een
zeer gelovige, kindvriendelijke en gulle vrouw met het hart op de tong. Niemand
klopte tevergeefs aan haar deur maar ook Wikkes hielp iedereen die hij kon
helpen. Hij gaf zelfs anderen geld om een rondje te betalen en zei daarbij :
betaalt gij dat ! Ze moeten niet weten dat het van mij komt !
Naast herbergier was
Wikkes ook bierleverancier voor de Mechelse brouwerij Lamot wiens bier hij ook
tapte. Hij was bestuurslid van de N.S.B.
en oud-krijgsgevangene 1940-45.
Hij was ook
duivenmelker, supporter van Racing Mechelen maar vooral vaandrig van de Kon.
Fanfare St.-Cecilia.
In Memoriam Vaandrig Louis DeCroes
Vandaag brengt de Kon. Fanfare St.-Cecilia
Mechelen-Leest haar vaandrig naar zijn laatste rustplaats. Deze man, deze mens
die ruim 35 jaar voor de fanfare heeft opgestapt en voor het korps de weg baande
op het platteland en in steden, in onze eigen gemeente, in het ganse Vlaamse
land en zelfs buiten onze landsgrenzen, is niet meer !
Vooraan stapte hij wanneer de fanfare deelnam aan
feestelijke optochten en ook wanneer er iemand van zijn kameraden naar zijn
laatste rustplaats werd geleid Ontelbare keren heeft hij ons voorgegaan ! De
ene keer was het vaandel feestelijk versierd, de andere keer was er een
rouwsluier aan vastgeknoopt. De ene keer liep deze vaandrig met het hoofd fier
geheven en het vaandel wapperend als een teken van levensvreugde, de andere
keer met het hoofd neergeslagen en denkend aan een vriend die was heengegaan !
Vandaag bevond deze vaandrig zich waarschijnlijk voor
de eerste maal achter de fanfare en deze keer maakte het muziekkorps de weg
vrij om hem naar zijn laatste rustplaats te brengen.
Zoals de natuur troosteloos naar zijn winterslaap
toeslentert, zo is ook Louis met stille trom van ons heengegaan. Bloemblaadjes
en bladeren van de bomen beginnen in de nazomer van kleur te veranderen omdat
ze zich gaan voorbereiden op hun naderende einde. En dan komt eens de dag dat
de herfstwind, ofwel een briesje ofwel een storm, hen losrukt. Zo is het ook
met Louis gegaan. In de nazomer begonnen de tekenen van zijn ziekte te
verschijnen. Stilaan verdwenen zijn krachten tot hij dan op 9 november ll. een
punt zette achter zijn welgevuld aards bestaan.
Voor onze vereniging is het dan toch de tijd van de
vallende bladeren geworden, want in de loop van deze week is het al de tweede
keer dat we een trouw lid én een goede vriend verliezen !
Beste vriend Louis, de muzikanten en de ereleden van
onze vereniging zijn hier aanwezig om U een laatste hulde te brengen. Op ieder
ogenblik, in om het even welke omstandigheden mocht onze vereniging beroep doen
op uw daadwerkelijke hulp ! U verlangde hiervoor geen lofwoorden ! U volbracht
uw taak in alle eenvoud ! Vooral de muzikanten zullen U missen, niet alleen als
vaandrig maar vooral ook als aandachtig luisteraar die wekelijks naar de
repetities kwam en urenlang kon zitten toekijken en toehoren ! U bent één van
de weinigen die stap voor stap de muzikale kwaliteitsverbetering van onze
vereniging heeft
meememaakt ! U zag en hoorde van week tot week hoe het
groeide en bloeide. Die bloei en dat succes waaraan door iedereen werd gewerkt,
waarvoor door elkeen ondenkbare offers werden gebracht, waren uw mooiste
beloning en uw grootste voldoening ! U was er trots op erelid en vaandrig van
de Kon. Fanfare St.-Cecilia Leest te zijn.
Uw heengaan is voor onze fanfare een groot verlies !
Maar wat is onze droefheid in vergelijking met het ontzaglijk leed van uw
echtgenote en familieleden. Voor hen is uw heengaan een onherstelbaar verlies.
U heeft steeds gezorgd voor uw gezin, niet alleen op materieel gebied maar op
elk gebied ! De sfeer die U in uw gezin bracht, straalde uit over uw woonbuurt
en verder ook in onze fanfare !
Diepbedroefde familie, uw echtgenoot, vader,
grootvader of broer is niet meer ! Zijn aardse leven is voorbij, maar we zijn
er zeker van dat hij voor eeuwig zal verderleven !
Duurbare familie, beste vrienden, uit erkentelijkheid
voor datgene wat onze vriend Louis voor onze vereniging heeft gedaan, zal het
vaandel dat door hem zo dikwijls én letterlijk én figuurlijk hoog werd gehouden,
voor hem als afscheid neerbuigen en terwijl zullen wij allen samen nog enkele
ogenblikken in alle stilte aan Louis denken. We zijn ervan overtuigd dat we met
dit gebaar onze dank en onze eerbied uitdrukken, veel beter dan met miljoenen
woorden, die we toch niet kunnen vinden !
Duurbare familie, wij delen in uw droefheid. Namens de
Kon. Fanfare St.-Cecilia Mechelen-Leest bieden wij U onze innnige deelneming
aan.
Beste vriend Louis, er is voor alles en voor iedereen
een tijd van komen en gaan ! Ook voor ons die hier vandaag aanwezig zijn. Maar
eens zullen we allen terug samen zijn. Ondertussen zullen we proberen verder te
doen zoals U het zou gewenst hebben : met vriendelijkheid, met eenvoud, met
eendracht, met solidariteit en met muziek !
Vaarwel, vaandrig van St.-Cecilia Leest ! Vaarwel,
beste vriend Louis ! Rust zacht in vrede !
(Toespraak van Stan
Gobien bij het afscheid in de kerk op 13 november. De Band november 82)
-Wikkes van de Croes als werknemer van de Mechelse
brouwerij Lamot.
-Vaandeldrager Louis De Croes voorop met de standaard
van de Kon.fanf. st.-Cecilia op de schouder in 1979, op de begrafenis van
Melanie Robijns. (Foto : Leest in
Feest)
Leden van de chiro naast hun jaarthema : De vrede
staat op t spel.
1982 7 november : Chirofamiliefeest.
De jaarlijkse chirofeesten waren
gestart op zaterdag 6 november met een
eucharistieviering in de parochiale
kerk alwaar het jaarthema de vrede staat op
t spel werd verduidelijkt en de
nieuwe leiders en leidsters hun leidersbelofte
aflegden.
Zondag werden de feesten
verdergezet met een groots familiefeest in het
parochiecentrum aan de Kouter.
De namiddag werd gevuld met een
modern toneelstuk Chiro tussen twee en
acht. In dit stuk werden door de
verschillende afdelingen verscheidene facetten
van de chiro belicht.
Ook jong-Vevoccers deden hun duit
in het zakje.
Naast dit alles konden de
aanwezigen mee aanzitten aan een koffietafel en kregen
zij ook nog film en dias te zien over
de voorbije activiteiten.
de zondag werd er al vroeg begonnen met het
pletten en beleggen van de pistollekes. Dat werkje werd door de meisjes
geklaard terwijl de jongensleiding de laatste hand legde aan de zaal en-
podiumopschik. Alles was klaar om de mensen te ontvangen en wij vlug ons
uniform aangetrokken, onze zondaagse bottinnen aangeschoten en netjes een
streep in ons haar gekamd om er proper uit te zien, want vandaag ging het
gebeuren.
Ons familiefeest kreeg als titel Chiro tussen 2 en
8. Zoals jullie misschien al weten zijn er enkele jongens en meisjes van de
leidingsploeg in augustus naar de KRINKEL, het nationaal leidingsbivak
geweest. Eén van de evenementen op dit kamp was het grote openingsspektakel dat
over Chiro tussen 2 en 8 handelde. Wij
hebben dit toneelstuk verwerkt naar onze eigen chirogroep toe en het resultaat
van onze vele inspanningen en repetities konden de mensen op ons feest
bewonderen.
In dit toneelstuk werden door de verschillende
afdelingen verscheidene facetten van de chiro belicht, t ging hier niet alleen
over onze eigen chiro van Leest, maar de chirowerking in Vlaanderen werd
voorgesteld.
Chiro tussen 2 en 8 (of chiro achter de schermen)
bracht ons in de sfeer van zondagnamiddag, de tegenslagen en prettige momenten,
de leidingskringen, democratisch werken, gemengd Kortom alles wat met de chiro
te maken heeft kwam aan bod. Het was een totaalspektakel dat ons deed nadenken
over de werking van onze jeugdbeweging.
t Zal misschien niet altijd zo duidelijk overgekomen
zijn, maar één ding moet je er uit blijven onthouden. De chiro leeft, ze leeft
door al die kleine dingetjes die een vereniging leefbaar houden. De chiro is
iets van ons allemaal, van de ouders, van de pater, van de leiding, van de
kinderen, van Jean-Lowieke, van Octavie, van Prospère, van , van gans de
parochie !
Chiro tussen 2 en 8 lichtte een tipje van de sluier
op, het is een uitnodiging om eens echt te komen kijken op zondag na één uur.
Na de apotheose, toen ieder chirolid op het podium
stond en het jaarthemalied zong, kwamen de ouders aan de beurt om enkele
spelletjes te spelen die de kinderen normaal doen. t Was plezant om hen bezig
te zien hoor !
Nadat de bakker zijn koeken en broodjes had gebracht
werd de koffie ingeschonken door de aspi-jongens en meisjes zodat de inwendige
mens ook iets aangeboden kreeg.
Na de maaltijd mocht de pater, zoals bij elk familiefeest, zijn dias aan het
publiek tonen. We zagen heerlijke beelden van lachende en stoeiende jongeren,
van de prachtige bivakomgeving, van de overgangszondag en de pater haalde met
zijn guitige kommentaren nog plezante herinneringen naar boven. Hij kreeg van
ons nog een kado om zijn dagelijkse inspanningen voor onze jeugdbeweging en
de mensen in de zaal gaven hem nog een warm applaus.
Nadat Marc en Mie, de beide groepsverantwoordelijken,
nog een laatste woordje hadden geplaatst mocht iedereen tevreden naar huis gaan
terwijl de oudste chiroleden de zaal hielpen opkuisen.
t Was weer voorbij en alles was goed en op tijd
verlopen. Toch was er iets minder belangstelling dan voorheen. Eén zaak vinden
we spijtig : dat we met TEVEEL eten blijven zitten zijn. Dit komt vanuit het
feit dat we door heel wat families in het ongewisse gebleven zijn, betreffende
hun al of niet aanwezig zijn op het feest.
Laten we tot slot iedereen bedanken die meegeholpen
heeft en aanwezig waren. Jullie aanwezigheid beste mensen, is voor ons een
stimulans om in deze harde tijd verder te gaan met jeugdwerking. t Is
tegenwoordig niet meer gemakkelijk de kinderen en jongeren te stimuleren tot
creatief samenspel. Wij hopen dat jullie ons zullen blijven steunen en
vertrouwen. Aanvaard wel het feit dat wij ook maar gewone mensen zijn die het
niet altijd even gemakkelijk hebben en af en toe wel eens een misstap
ondernemen. Maar wij weten dat jullie daarvoor begrip zult hebben en niet
stilzitten om mee aan onze jeugdbeweging te blijven bouwen.
Nogmaals hartelijk dank en wees welkom allemaal.
Groetjes
van de Chiroleiding. (DB,december
82)
1982 4 november : Overlijdenvan Alfons Verbruggen (fotos)
Pieter Alfons Verbruggen, beter bekend
als de Lange of Fons van Zjein Schoen was te Leest geboren op 24 januari
1893 en hij overleed als weduwnaar van Maria Clotilda Leemans (°Heffen, 9/7/1891, +Leest, 31/12/1979) in het
O.L.Vrouwziekenhuis te Mechelen.
Fons had, haast rechtover de ingang van
de Sint-Niklaaskerk op de plaats waar later de zelfbedieningzaak bij Julia
zou komen, een café.
Om café De Sportvriend (volgens LG : voordien Bellevue)
binnen te raken moest er wel eerst een aantal trappen genomen worden. In het
café hingen palmen van plaatselijke wielervedetten aan de muur. De Lange was
een echte sportliefhebber en vooral een wielerfanaat die dweepte met de
Flandriens en die heimelijk bleef hopen dat een van zijn renners het ooit zo
ver zou schoppen als Briek Schotte. Maar dat bleef bij ijdele hoop
Herbergier was in feite zijn bijberoep,
zijn hoofdbezigheid had ook met dranken te maken. Hij werkte voor de NV
Seeldrayers uit Heffen en bezorgde met paard en kar dranken in de cafés.
Hij was eveneens een bekend kaartspeler
en muziekliefhebber. De fanfare Sint-Cecilia nam zijn café vaak als vertrekpunt
voor de uitstappen in Leestdorp omdat het na de tweede wereldoorlog het café
was dat op de route van de leden-herbergiers van St.-Cecilia op een uithoek van
de gemeente lag.
Immer
opgewekt en vol levensmoed, betekende hij menig keer een straaltje zon in het
leven van medemensen dixit zijn doodsprentje.
We
herinneren ons nog dat Fons bijna steeds zijn klak ophad en dat hij een
bijzonder zachtaardig en vriendelijk man was. Toen er een twintigtal jaar
geleden rijkswachtcontrole was en er een aantal te jonge muzikanten (17 jaar)
in zijn café waren, mochten ze gaan schuilen in zijn kippenhok. (Van
Toeters en Trompetten nr.6 1982)
Zijn afscheidsrede werd uitgesproken
door de penningmeester van de K. Fanfare St.-Cecilia Bert Robijns.
1982 6 en 7 november : DE KOORD
VAN SPINOZA door Rust Roest
Zaterdag
6 en zondag 7 november voerde de Leestse toneelgroep Rust Roest het
toneelstuk De koord van Spinoza op. Dit stuk is de eerste opvoering van Rust
Roest voor dit seizoen.
Dit
speels ireëel poëtisch heimatspel werd gespeeld in drie bedrijven en werd
geschreven door Fernand Handtpoorter. Het
stuk baadt in een licht bijbelse atmosfeer. De namen Marie, Petrus en Joannes
zijn bewust gekozen : uit te beelden figuren in de jaarlijkse processie.
Bovendien zijn er meerdere verwijzingen naar de bijbel.
Regisseur
Guido Hellemans maakte een juiste keuze tussen het ter beschikking gestelde
spelersmateriaal.
De
decorbouw van Vik Diddens, Werner De Nijn, Stefan De Laet en Tony Baarendse
lokte de bewondering van het publiek.
Het
decorontwerp was van de hand van Stefan De Laet.
De
kostumering werd verzorgd door Milos Van Stijvoort. De gepaste grimage werd
gezet door Jean Albert en Vera Moernaut.
De
muziek werd schitterend naar voor gebracht door Hilda Silverans en Karel
Mertens.
Celien
die werd vertolkt door Imelda Van der Hasselt, werd uitstekend uitgebeeld,
evenals Claudia, vertolkt door Renilde Polfliet.
De
ongehuwde kinderen van Celien, gespeeld door Marc Windelen, Marcel Verwerft en
Liesbeth Cadee, beleefden hun rol volledig.
Sonja,
vertolkt door Hilde De Kock, toverde met haar onberispelijke uitspraak het stuk
om in een droom.
De
figuratie van Karl Casteels en Hilde Van Dam gaf het bewijs uit het goede hout
te zijn gesneden alsook deze van Toni Bertels, die de rol van Spinoza
vertolkte.
Rust
Roest kende twee succesvolle toneelavonden.
Spelers
en regisseur kregen na hun optreden een staande ovatie van het publiek.
Zondag
14 november wordt een derde voorstelling gegeven in zaal Sint-Cecilia aan de
Dorpsstraat te Leest.
DDS
(GvM,10/11/1982)
Traden op :
Renild Polfliet, Imelda Van der
Hasselt, Hilde De Cock, Liesbeth Cadée, Hilde Van Dam, Marcel Verwerft, Toni
Peeters, Marc Windelen en Dirk De Smet.
De techenische ploeg stond onder
leiding van Fik Diddens.
Regie : Guido Hellemans.
Fotos :
-Fons
van Zjein Schoen op zijn drankenronde.
-Café de Sportvriend, tegenover de kerk van Leest.
-Een foto vol
symboliek : Fons
Verbruggen met pet naast zijn baas Guillaume Seeldrayers met hoed
-De cast en de medewerkers van Rust Roest. Zij
brachten De Koord van Spinoza.
1982 Maandag 1
november : Bloemenhulde aan het monument aan de kerk
Op uitnodiging van
het stadsbestuur diende de K.F. St.-Cecilia na de bloemenhulde de Vlaamse
Leeuw en het Vaderlands Lied te spelen.
(omzendbrief
19/10/82)
1982 2 november
Het Laatste Nieuws :
REUZENOOGST IN TUINTJE TE LEEST
Twee ton bieten op 35 vierkante
meter.
Het is voor de landbouwers in het Mechelse zeker geen
geheim : 1982 is een uitstekend bieten-jaar. En het zal geen opzien baren dat
er op hun bietenveld her en der een uitzonderlijk exemplaar het levenslicht
ziet van om en bij de 10 kilogram.
Bij Toon Lamberts, aan de Kouter 20 te Leest, liggen
de kaarten helemaal anders.
In de eerste plaats is Toon geen landbouwer. Hij
verdient zijn dagelijks brood in een metaalbedrijf aan de Rijksweg
Brussel-Antwerpen, te Breendonk.
Eens deze arbeidstaak verricht begint voor Toon pas
het leven.
Zijn tuin puilt uit van de groenten.
Om dat allemaal piekfijn te onderhouden dient er heel
wat handenarbeid verricht.
Het is zijn hobby.
Buiten groenten houdt de Leestenaar er nog tientallen
konijnen, kippen, geiten en zelfs een varken op na. Om de wintertijd door te
spartelen en zijn troeteldiertjes tijdens deze periode niet alle dagen met
brood te voeren, zaait hij al enkele jaren een bietenveldje vol. De oogst is
dit jaar verbijsterend groot. In die mate dat hij op een veld van nauwelijks 35
vierkante meter groot, nu... meer dan 2 ton voederbieten zal kunnen oogsten.
Bijna al deze bieten zijn kolossen van 15 kg en meer.
Men kan hier beslist spreken van een uitzonderlijke
oogst.
Toon Lamberts over zijn reuze-oogst : Het normale
gewicht van een voederbiet is ongeveer 5 kg. Ik bemestte mijn grond zoals ik
dat vorige jaren deed. Nooit gebruik ik enig sproeimiddel. Mijn grond wordt nog
bewerkt zoals onze grootouders dat hebben gedaan. Een speciaal motief voor deze
oogst zou ik niet kunnen geven.
Hoe dan ook, Toon Lamberts zit met kanjers van bieten.
Zijn konijnen, geiten en zijn varken kunnen er op
rekenen dat er deze winter meer dan eens biet op het menu zal staan.
Leo De
Nijn.
-Dank zij de KWB kregen de kinderen van Leest bezoek
van de Sint.
1982 Zaterdag 30
oktober : Huldiging Boerenfrontvoorzitter Henri Van den Heuvel
Tijdens een uitgebreid feestmaal in de zaal
Sint-Cecilia werd de voorzitter van het Boerenfront Henri Heinke Van den
Heuvel gehuldigd. Heinke, 66 intussen, stichtte in 1937, samen met zijn
vrienden bestuursleden Antoon Polspoel, Remy Bradt, Constant Daelemans, Corneel
Verbeeck, Constant Gobien en Lodewijk Nuytkens de afdeling Leest van het
Boerenfront. Deze afdeling ontstond nadat de boeren van Heist-op-den-Berg in opstand
waren gekomen tegen de armoeprijzen die voor de aardappelen werden
uitgebetaald.
Henri Van den Heuvel was 21 toen hij zn intrede deed
in de afdeling Leest van het Boerenfront. Samen met zijn bestuursploeg werd hij
voor zijn 45-jarige inzet als bestuurslid gevierd. De feestrede werd
uitgesproken door Karel De Decker uit Willebroek. (HLN,28/10/1982)
Dezelfde krant van 9
november :
Breugeliaanse
viering van voorzitter BOERENFRONT LEEST IN FEEST
De afdeling Leest van Het Boerenfront, die in 1937 naar
aanleiding van de lage prijzen die voor de vroege patatten werden betaald,
gesticht werd, heeft in zaal St.-Cecilia van de Blekken, het feit gevierd
dat Henri Van den Heuvel, de huidige voorzitter, reeds 45 jaar als bestuurslid
in die afdeling zetelt.
Het bestuur had er dan ook aan gehouden, om op het
voorstel van Louis Van Kerckhoven, algemeen voorzitter van Het Boerenfront in
te gaan en Karel De Decker, reeds jaren medewerker aan het strijdorgaan van
deze beweging, als feestredenaar te vragen.
Ook Eugeen Adriaenssens, auteur van Bakkeske, dat in
1980 als vervolgverhaal in Het Boerenfront verscheen, was aanwezig.
De bijna 200 genodigden werden er op een Breugelmaal
vergast, gaande van soep met ballekens, naar een hoofdschotel waarvoor men het
duurste restaurant nog zou voorbijlopen
Marcel De Prins, die de gevierde voorzitter
vootreffelijk verving, sprak het welkomwoord uit.
In een bij momenten ironisch gekruid relaas, bracht
hij een beeld van de dingen waaraan Het Boerenfront zich tijdens de voorbije
jaren had opgetrokken en waarmede het zich ook had beziggehouden. Hij bleef
stilstaan bij de vlaginhuldiging in 1947 en bij de biertap die de afdeling in
1949 meer dan 5.000 fr. had opgeleverd. Hij had het over teerfeesten, bals,
uitstappen en voordrachten, waarna hij de persoon van Henri Van den Heuvel
belichtte die vlak na de oorlog voor de heropstanding van de haast ingedommelde
afdeling had gezorgd.
Karel De Decker noemde Henri Van den Heuvel geen
meeloper maar een leider met boerenverstand, die in 1958, via de lijst van de
Blekken gemeenteraadslid werd, om later van in 1964 tot met de fusie, schepen
van Leest te zijn. Hij besloot zn toespraak, na de gevierde man van boerenadel
te hebben genoemd met de woorden dat hij als de leste van Leest, de beste was
en in die zin een man om te eren !
Na het applaus kreeg Henri Van den Heuvel uit handen
van dd. voorzitter Marcel De Prins, een tinnen schotel. De gevierde riep, na de
warme woorden van zn vriend Jef Verbeeck te hebben aanhoord, het bestuur bij
zich omdat zij hem allen tijdens die jaren zo goed hadden geholpen. Karel De
Decker maakte de gehuldigde attent op het feit dat hij die tinnen schotel als
symbolisch geschenk moest aanzien, omdat zijn vrienden bestuursleden Marcel De
Prins, Constant Van Alsenoy, Victor Alewaeters, Jef Verbeeck, Jef Smets en Remy
Emmerechts geen blekken schotel hadden gevonden.
Nadatmevrouw
Eugeen Adriaenssens aan de geachte voorzitter een luxe-exemplaar van Bakkeske
had overhandigd, zat het officiële gedeelte er op. De gevierde voorzitter liet
de glazen, op zijn kosten, nog eens vullen. Wd.
Het Nieuwsblad (18/11/1982)
:
Boerenfront huldigde Heinke
Van den Heuvel
LEEST Het grote feest door dienstdoende voorzitter
Marcel De Prins, door Constant Van Alsenoy, Victor Alewaeters, Jef Verbeeck,
Jan Smets, Remi Everaerts e.a. op gang gebracht, dankt zijn ontstaan in eerste
instantie aan...de vroege patatten, die zowel in de geschiedenis van Het
Boerenfront, als in het leven van Henri Van den Heuvel en zijn Leestse
vrienden, een grote rol hebben gespeeld... aldus Boerenfront-medewerker en
gastspreker Karel De Decker tijdens de huldeviering van voorzitter Heinke
Henri Van den Heuvel, die al ruim 45 jaar deel uitmaakt van de Leestse afdeling
van Het Boerenfront en samen met zijn bestuursploeg de belangen van de Leestse
landbouwers al die jaren naar best vermogen verdedigde.
Om die 45 jaar belangloze inzet voor erkenning en
waardering van de boerenstiel werd Henri Van den Heuvel In 58 op de lijst
van de Blekken in Leest als raadslid verkozen en van 64 tot 76 schepen-
samen met zijn echtgenote Francine in een met vrienden en leden-Boerenfronters
gevulde Sint-Ceciliazaal in Leest, feestelijk gehuldigd.
Van letterkundige Eugeen Adriaensens kreeg hij een
luxe-exemplaar van het onlangs uitgegeven succesboek Bakkeske dat als
vervolgverhaal in het weekblad Het Boerenfront is verschenen.
Het Boerenfront vond zijn ontstaan in
Heist-op-den-Berg toen in volle crisistijd in juli 36 op de vooropgestelde
prijs van 30 frank, de boeren maar 5 tot 6 frank kregen voor 100 kg vroege
aardappelen.
Prosper Busschot, Stanne Gobien, Lowie Nuytkens, Frans
Huyghe, Victor Schaerlakens, Corneel Verbeeck en Jan Maes waren de eerste
Leestse boeren die de plaatselijke Boerenfrontafdeling vorm zouden geven.
Louis Van Kerckhoven werd hun eerste leider en
algemeen voorzitter die tal van vergaderingen kwam geven in Leest.
In 36 werd bij Peer Van den Eede in lokaal
Boerenhandel (zie foto) de afdeling Leest van Het Boerenfront
opgericht.
Voorzitter werd Victor Schaerlaekens omringd door de
bestuursleden Antoon Polspoel, Remy Bradt, Constant Daelemans, Constant Gobien,
Lodewijk Nuytkens en Henri Van den Heuvel.
Met de eerste grote boerenbetoging in 36 te Heist-op-den-Berg was ook de Leestse
afdeling present.
In juni 39 organiseerde Het Boerenfront een algemene
protestbetoging tegen de te lage prijzen in de landbouwsector. Een manifestatie
die door ruim 30.000 boeren werd bijgewoond.
Hard Labeur
Tijdens de oorlogsjaren en na de bevrijding moest
terug aan de opbloei van Het Boerenfront gewerkt worden. Voor het eerst
verscheen ook het wekelijkse verenigingsblad HB. Juist in deze moeilijke
periode kon beroep worden gedaan op Henri Van den Heuvel, die als jongste zoon
uit het landbouwersgezin Van den Heuvel-Verdickt hard labeur kende en op
20-jarige leeftijd als bestuurslid de plaatselijke Boerenfrontafdeling mee
opbouwde.
In 47 werd het vaandel van de afdeling ingehuldigd.
Nauwelijks twee jaar later werden al ruim 94 leden
geteld.
Naast het harde werk op het veld en op de boerderij
was er bij de Boerenfronters ook nog tijd voor leute en plezier.
In 49 werd op een biertap en bal voor 5.333 frank
en 25 centiemen opgedronken en kon er in 55 nog gefeest en geteerd worden aan
de prijs van 30 frank per deelnemer.
In juli 56 werd te Heist-op-den-Berg het 20-jarig
bestaan gevierd. De bestuursploeg bestond toen uit voorzitter Victor
Schaerlaekens, schatbewaarder Constant Daelemans en bestuursleden Jan Maes,
Jozef Van Kerckhoven, Constant Gobien, Jan De Smedt, Heinke Van den Heuvel en
Constant Busschot.
In 58 kwam bestuurslid Jan Maes plots te overlijden
en werd Emiel Maes tot voorzitter gekozen. Frans Van Den Broeck kreeg een
plaatsje als ere-voorzitter.
In die periode werd er in de Leestse afdeling hard gewerkt.
Er werden spreekbeurten georganiseerd met Ludo Sels
die kwam praten over ziekten onder de gewassen, er stonden ook uitstappen op
het programma naar Hoei en Luxemburg.
Het aantal leden begon te verminderen samen met het verdwijnen van de
landbouwbedrijven.
In 72 werden nog 56 leden geteld, nu tien jaar later,
nog 40.
Hulde
Het eigen landbouwbedrijf gaf Henri Van den Heuvel in
handen van zoon Frans, wat niet wil zeggen dat vader Heinke niet op de hoogte
blijft van het boerenleven in zijn gemeente.
Het Boerenfront als organisatie om de samenwerking
tussen de landbouwers onderling te bevorderen is een must weet Henri Van den
Heuvel. Als voorzitter volgde hij Miel Maes op, een functie die hem als het
ware op het lijf is geschreven.
Henri Van den Heuvel is een leider met inhoud en met
allure. Hij is een mens van goeden wil. Hij is, en hier wil ik met de woorden
van algemeen voorzitter Louis Van Kerkhoven besluiten, altijd een man van de
daad geweest die liever de hand aan de ploeg sloeg dan tafelspringer te zijn.
Hij heeft samen met de vele boeren die ons zijn voorgegaan en die wij op 1
november herdenken, de spitse ploeg van Het Boerenfront altijd door de meest
rechte voren gedreven...
Henri Van den Heuvel is een man van adel. Hij is een
man van boerenadel...
aldus besloot Karel De Decker deze feestavond van de
Leestse Boerenfronters.
RSM
Heinke van Tien of Speleman
Henri Van den Heuvel werd te Leest geboren in 1916 als
jongste in het landbouwersgezin Van den Heuvel Verdickt. Hij werd
leerling-muzikant in 1930 en mocht met de fanfare meespelen in 1933. Hij bleef
muzikant tot 1977 en moest noodgedwongen het musiceren stopzetten omwille van
een ongeval op zijn landbouwbedrijf.
Heinke van Tien heeft in zijn jonge jaren hard moeten
werken omdat zijn vader vrij vlug overleed. Samen met zijn moeder moest hij het
bedrijf rechthouden en hij werkte zich dan ook de ziel uit het lijf.
In 1936 hielp hij het Boerenfront oprichten en werd hij er
het jongste bestuurslid. Later werd hij in opvolging van Emiel Maes voorzitter
van deze vereniging.
In 1939, op de vooravond van de tweede wereldoorlog, werd
hij gemobiliseerd.
In 1941 trad Heinke in het huwelijk met Francine De
Hertogh.
In 1958 werd hij door het fanfarebestuur gevraagd zich
kandidaat te stellen voor de gemeenteraadsverkiezingen. Hij werd direct
verkozen en was vanaf 1959 gemeenteraadslid. In 1965 werd hij schepen van
openbare werken en hij bleef dat tot de fusie met Mechelen. Heinke was de chef de pupiter van de cornetten.
Hij werd op de Leest-Heide en zelfs ver daarbuiten speleman genoemd.
Vermoedelijk is hij aan deze bijnaam gekomen omdat hij vaak s avonds oefende
en zijn cornetmuziek liet klinken over het Hertsveld. Een beetje later begon
Frans Van der Auwera dan op zijn bugel te repeteren en volgden nog andere
muzikanten hun voorbeeld. In de vijftiger en zestiger jaren was de
fanfaremuziek op de Heide als het ware niet uit de lucht
Heinke was en bleef vooral
een volksvriend, ook toen hij in de gemeentepolitiek was gestapt. Hij kon het
goed verdragen dat sommige familieleden hem schepen van water en wind noemden
ondanks het feit dat de zorg voor de binnenwegen en de landbouwwegen één van
zijn prioriteiten was, zorgde hij ervoor dat de grachten en de bermen goed
onderhouden werden.
Heinke kon moeilijk tegen
ruzie en tweedracht. Als er wat heibel was, greep hij op een zachte manier in
zodat alles binnen de kortste keren terug in orde kwam. Toen Constant Van
Alsenoy in Leest kwam wonen, werden ze direct goede vrienden. Na de repetitie,
en die duurde toen tot omstreeks halftwaalf, konden ze nog uren babbelen over
het werk op het veld en over de manier waarop de rechten van de landbouwers en
hoveniers beter konden gevrijwaard of verdedigd worden.
Henri Van den Heuvel was
ongetwijfeld een waardig en echt Ceciliaan.
(Stan Gobien : Leest in
feest)
Heinke van Tien
was te Leest geboren op 8 oktober 1916 en hij overleed in het Imeldaziekenhuis
te Bonheiden op 28 april 1987.
Naast voorzitter van
het Boerenfront was hij ook Ere-schepen van de gemeente Leest, Ere-lid van de
Kon.Fanfare St.-Cecilia, oudstrijder van 1940-45 en vereerd met verschillende
eretekens.
Heinke was gehuwd
met Francine De Hertogh (°Kapelle-op-den-Bos 30/7/1917, +Leest 12 november
2007).
Zoals hij geleefd heeft, in alle eenvoud en stilte,
zo is hij van ons heengegaan.
Zijn werklustig en verdienstelijk leven, zijn humor en
goedheid in de omgang zullen steeds een dankbare herinnering in ons oproepen.
Zijn lijden heeft hij geduldig gedragen. Sterven was
voor hem geen schrikbeeld, wel een verlossing.
Hij was een zorgzame vader, een voorbeeld van stille
werkzaamheid
(Mooie woorden uit
zijn doodsprentje)
-Café Boerenhandel van Pierreke Van den Eede op de Juniorslaan
waar de afdeling Leest van het Boerenfront werd opgericht. Foto van de jaren 50.
-Historische foto van Henri Van den Heuvel. In 1971
hadden de Blekken zijn stem nodig in de gemeenteraad voor onder meer de
benoeming van Stan Gobien tot schoolhoofd. Heinke van Tien was toen
gehospitaliseerd en werd dan maar met bed en al naar het gemeentehuis gebracht
-Heinke Van den Heuvel met zijn echtgenote Francine
De Hertogh.
-Een gelukkige Heinke van Tien met zijn tinnen
schotel.
-Francine De Hertogh, echtgenote van Heinke van
Tien.
1982 Vrijdag 15
oktober : 5e Grote KWB-Kaartwedstrijd
In Ons Parochiehuis Kouter te
Leest, met voor 30.000 fr aan waardevolle
prijzen.
Iedere tafelwinnaar won ook een
prijs. Deelname : 80 frank.
De Breendonkenaar Jan Van Gompel
haalde het van de 284 deelnemers
(71 tafels) voor Gaston De Schouwer
en Louis De Bleser, beiden uit Leest.
(flyer onderaan)
1982 Zaterdag 16
oktober : KVG-Zennevallei Leden-Vriendenavond
Programma :
-18 uur : Mis in de parochiekerk.
-19 uur : Feestmaal in de
parochiezaal te Leest.
(aperitief, tomaat-garnaal,
kip met appelsien, bananensplit...)
-21 uur : Muziek en dans.
Kostprijs : 350 fr per persoon.
1982 21 oktober
De Mechelse Week : Gesprek met V.V. linksbuiten Hans Schöning.(foto)
Na de verdiende overwinning tegen leider Itegem kon
De Mechelse Week even een praatje maken met de uiteraard tevreden Leestse
speler Hans Schöning. Deze Duitse aanvaller (linksbuiten) speelde lang voor
Racing Mechelen en vorig seizoen bij Racing Jet. Hij werd samen met William
Selleslagh (ex K.V.Mechelen) aangetrokken om Leest te versterken en om publiek
te trekken. We vroegen hem een vergelijking te maken tussen het nationaal en
het provinciale voetbal in België.
Schöning : in provinciaal wordt er uiteraard minder
gevoetbald en meer gevochten. Het staat technisch op een lager niveau. Het
grote nadeel van het provinciaal voetbal is dat de spelers bijna allemaal een
volledige dagtaak hebben, zodat de trainingen alleen s avonds kunnen
plaatsvinden. Men moet dan met de hele groep ineens trainen en men komt nooit
tot individuele trainingen, die noodzakelijk zijn om de persoonlijke
tekortkomingen weg te werken. Verder is het wel zo dat het peil
(voetbaltechnisch) in de provincie Antwerpen hoger ligt dan elders.
D.M.W. : Word je niet harder aangepakt door de
tegenstander ?
Schöning : Ik moet toegeven dat deze wedstrijd wel
erg hard was, maar persoonlijk geloof ik niet dat ik geviseerd word door de
tegenstander. Wel door de scheidsrechters : die willen persé tonen dat een
voetballer die uit nationale komt ook naar hen moet luisteren. Ze willen de
baas spelen over ons en overdrijven dan wel eens.
D.M.W. : Wat vind je van Leest als ploeg ?
Schöning : Dit is de meest gezellige club van al
degenen waarin ik al speelde, de sfeer is enorm, ik ben hier heel graag.
D.M.W. : Wat zijn de verwachtingen voor dit seizoen
?
Schöning : Wij eindigen ongetwijfeld bij de eerste
vijf ! En als we gespaard blijven van langdurige kwetsuren, kunnen we zelfs
meedoen voor de titel ! Het nadeel is dat we een kleine kern hebben. Maar zoals
we vandaag gespeeld hebben, met zoveel inzet en karakter, zo moeten we alle
matchen spelen ! Met die mentaliteit kunnen we ver komen !
Schöning wordt bij ons vandaan getrokken. We kunnen
hem nog net feliciteren met deze overwinning en hem en zijn ploeg, Leest, het
beste wensen voor dit seizoen : dat zij nog vaak mogen spelen als vandaag. De
afwezigen hadden weer eens ongelijk ! (E.G.)
1982 22 oktober : Bezoek
aan de Bakker
Die dag brachten
leerlingen van de Stedelijke Lagere School een bezoek aan bakkerij Hellemans in
de Dorpstraat.
Natach
a, Veronique, Alain,
Herman en Peter Emmeregs brachten daar in hun schoolkrant volgend verslag over
uit:
Wij zijn naar de bakkerij geweest op 22 oktober 1982,
bij Hellemans te Leest.
Wij zijn er naartoe geweest om te weten hoe dat ze een
brood bakken.
Het is een moderne bakkerij. Als we bij Hellemans
kwamen, mochten we eerst naar het uitstalraam gaan kijken. We zagen er allerlei
soorten brood. Dan mochten we in de bakkerij zelf gaan kijken. Om brood te
bakken hebben we deeg nodig. Het deeg bestaat uit : bloem, water, gist, zout,
vetstoffen en suiker. Dan doet de bakker alles in een trog. Daar wordt het
gekneed met de kneedmachine. Vervolgens doet de bakker het deeg in een machine
en wordt daar in het juiste gewicht verdeeld. Een gewoon brood weegt 900 gr.
Dan moeten de broden eerst rijzen vooraleer ze in de oven geplaatst worden.
Men bakt niet alleen brood, maar ook gebakjes,
broodjes, koeken, taarten en stokbrood.
Ook hebben we gezien hoe ze gebakjes maken. Er werd
ook marsepein gemaakt waar we allen een stuk van kregen. Op het einde van het
bezoek kregen we van de bakkerin nog een snoepje.
Het bezoek aan de bakker heeft ons veel bijgeleerd.
1982 Zaterdag 23
oktober : K.F.Sint-Cecilia luisterde een gala-concert op
Het C.I.S.M.
(Internationaal Muziekverbond van Europa) kreeg op zijn congres in Sint-Niklaas
een gala-concert aangeboden. Het eerste gedeelte van dit concert werd verzorgd
door de Kon. Fanfare St.-Cecilia uit Leest. Een hele eer.
Via een omzendbrief
kregen de fanfareleden volgende onderrichtingen mee :
-optreden in een
volledig uniform : uniformjas en broek of rok, een wit hemd met de fanfaredas.
Voor de mannelijke muzikanten : zwarte kousen en zwarte schoenen. Voor de
vrouwelijke muziekanten : witte kousen of nylons en zwarte schoenen.
-instrumenten netjes
gepoetst en volledig in orde.
-muziek opgeborgen
in de mappen. Misschien is het best dat de dirigent de uit te voeren werken
voor dit concert laat rangschikken op de repetitie.
Er werden twee
voorbereidende repetities ingelast want er zou iemand komen van de Koninklijke
familie.
Men vertrok vanuit
Leest met twee bussen. De muzikanten en drumbandleden reisden gratis, de
ereleden betaalden 160 frank.
(Omzendbrief
19/10/1981)
1982 29 oktober : Hypnose-Avond
te Leest
Organisatie : Vevoc.
Te gast was het artiestenduo
Rogandros en Heremitso uit Zonhoven, een
nog jong tweetal, dat hypnose
enerzijds als amusement wist aan te wenden
maar hetzelfde gegeven buiten de
amusementswereld ook als wetenschap
benaderde.
Robert Piccart, die achter Rogandros schuil gaat :
we distanciëren ons helemaal van de beroepsmatige hypnotiseurs. Voor ons
blijft hypnose een therepeutisch hulpmiddel naast vele anderen. Hypnose is dus
zeker geen wondermiddel, wat sommigen er ook mogen van verwachten. Zowel
Piccart als zijn collega Boonen zijn beroepshalve aan jeugdzorg in Limburg
verbonden (GvM, 29/10/1982)
Het verslag daarvan
verscheen in De Band van januari 1983
:
Hypnos was nu
eenmaal de God van de slaap in de Griekse mythologie, en dank zij hem kennen
wij de hynose, wat wordt uitgelegd als zijnde een magnetische, kunstmatige,
door de wil van een ander opgewekte slaap : een zenuwslaap.
Op de bewuste vrijdagavond zijn de talrijke aanwezigen
er getuige van geweest dat het werkelijk mogelijk is iemand volledig onder
invloed te brengen. Misbruik of amusement ?
Een vraag die we in het midden laten. In ieder geval
de twee hypnotiseurs uit Zandhoven hadden blijkbaar de bijzondere gave hun wil
aan anderen (slachtoffers) op te leggen.
Wat de dagen voordien in Leest en omgeving werd
aanzien als opgezet spel, kul, larie en apekool, bederiegerij, daar stond men
nu vol bewondering en nieuwsgierigheid van te genieten.
Voor de pauze werden een aantal slachtoffers naar
boven gelokt.Slachtoffers, of hebben
zij misschien genoten van een diepe ontspannende rust ?! Eén zaak werd al gauw
duidelijk, iedereen is niet vatbaar voor de suggesties van zijn hypnotiseur,
zeker niet als men zelf niet mee wil werken.
Het werd pas een deugddoende avond na de pauze toen
echte bravourstukjes ten tonele werden gebracht. Zoals Hans De Neve, die zich
volledig in de ban liet brengen door geheimzinnige gebaren en toverspreuken.
Een diepe slaap was overhem neergedaald en toen ging hij al fluitend een
denkbeeldige garagedeur schilderen, om daarna moe te worden en met een
afgedankte pantoffel met een koord eraan, de zaal rond te wandelen met het
gedacht dat het een Afghaanse windhond was. Water werd wijn, en wijn werd bier,
bier werd melk, en melk werd afwaswater om het dan uit te spuwen.
Andere slachtoffers aten zelfs een ui op, in de
gedachte dat het een appel was. We waren zelfs getuige van een ware veldslag
tussen indianen en cowboys. Zelfs de zin om een sigaret te roken werd hen
afgenomen.
Dat hypnose ongekende mogelijkheden te bieden heeft,
was af te leiden uit de denkbeeldige gezichtsbeelden die de gehypnotiseerden
voor ogen kregen. Gans de zaal zat plots vol kaboutertjes, die dan opeens
poedelnaakt werden. Alle dames hadden het zelfs zo warm dat ze het best vonden
in bikini plaats te nemen, tot grote vreugde van de slachtoffers die plots
verstokte gluurders werden. Ook het wiskundig stelsel werd overhoop gehaald
want het geluksgetal zeven werd voortaan poezewoefke. Tarzan heeft de avond ook
tal van niet te evenaren kreten geslaakt, tot grote verbazing van de
toehoorders.
Duidelijk is het die avond wel geworden, t waren geen
twee konkelaars die twee mannen uit Zandhoven. Hypnose bestaat echt, hoe
ongeloofwaardig het ook mag lijken.
Achteraf werd er dan ook druk nagepraat, niet alleen
over de komische situaties die zich die avond hebben afgespeeld, maar ook over
de heilzame werking die de hypnose kan hebben bij aanwending in de geneeskunde.
Ook boosaardige plannen werden gesmeed, moest hypnose aangewend worden in de
politieke en militaire kringen.
t Was fijn zo, echt een schot in de roos, met dank
daarom aan de inrichters, hypnotiseurs, gehypnotiseerden en toehoorders.
-De flyer van de KWB met de aankondiging van de 5de
grote Kaartwedstrijd.
Deze lijst werd
aangevoerd door Luc Van de Velde, gevolgd door Raymond Vanderwaeren en René
Blavier. Marcel Diddens nam de 18de plaats in en Emiel Vloebergh stond
op 29.
Marcel DIDDENS Comité
H. Speecqvest 64, MechelenBeste Dorpsgenoot,
Was het maar waar ! Waren Leest, Heffen en Hombeek
maar een dorp gebleven. Die tijd is echter reeds jaren voorbij, dank zij het
CVP-SP bestuur. Nu moeten wij trachten met uw hulp er het beste van te maken,
alles in het voordeel van onze dorpsgemeenschappen.
De tegenstrevers van Marcel DIDDENS gokken nu maar :
Marcel is kandidaat, Marcel is geen kandidaat, hij zou niet mogen van wie,
vertelt men er niet bij !
MARCEL DIDDENS IS NIET KLEIN TE KRIJGEN.
Beste vrienden wij kunnen het u verzekeren, Marcel
DIDDENS is uw kandidaat op de P.V.V.-lijst bij de aanstaande verkiezingen, dit
tot groot spijt van wie er een dik pak voorkeurstemmen zal moeten aan afgeven !
Wij, dit wil zeggen het Marcel DIDDENS Comité heeft
besloten, na de verkiezingen wanneer Marcel gemeenteraadslid zal zijn, er een
reuzefeest van te maken samen met de sympathisanten. Zorg dat U er bij bent !
Teneinde, vanaf nu reeds onze maatregelen te kunnen
treffen vragen wij U als sympathisant van Marcel, voor 15 september 1982 de som
van 20 frank over te schrijven op P.R .. of op B.B.L. nr . van L. De Greef te
Mechelen als deelname aan de pret.
MECHELEN, DE DUURSTE STAD VAN VLAANDEREN WIJ ZIJN HET
BEU !
Ondanks de harde crisistijden zijn er toch nog
gemeentevaderen die menen dat zij de kiezers moeten paaien met nieuwe
realisaties. Burgemeester Jos Vanroy is er nog zo één van de ouwe stempel !
Lintjesknippen is zijn devies. Met de gemeentelijke verkiezingen in het verschiet
heeft dit omhooggevallen ACV-ken een aantal inhuldigingenopgespaard voor de komende cruciale
septemberweken. Negen (9) keren zal Jos schaar en lint hanteren om onze mensen
via de lokale pers kond te doen van zijn leiderscapaciteiten. Dat Mechelen tegen
een schuldenberg van verschillende honderden miljoenen aankijkt en virtueel
failliet is, is natuurlijk nieuws voor nà 10 OKTOBER. (t Pallieterke nr. 33
van 19/8/82)
Kouter 152 Leest MechelenGeachte Kiezer,
Voor U ben ik zeker geen onbekende. Als vriend of
goede kennis konden wij steeds elkaar vertrouwenen als het erop aan kwam hebben wij
wederzijds onze belangen behartigd.
Van mijn kant meen ik zelfs dat ik U nooit heb
teleurgesteld.
Thans durf ik dan ook op uw genegenheid beroep doen om
bij de komende gemeenteraadsverkiezingen een voorkeurstem op mijn naam uit te brengen en eveneens aan uw familieleden
en vrienden te vragen hetzelfde te doen.
HET ZAL U NIET SPIJTEN !
Wat mijn politiek programma betreft verklaar ik U kort
en bondig :een stad dient bestuurd te
worden als een serieus huishouden waar men de tering naar de nering stelt.
Met veel dank.
Marcel DIDDENS18de
kandidaat op lijst 17 van de P.V.V.
S.P.
De lijst van de
socialisten werd aangevoerd door Jef Ramaekers, gevolgd door Georges Joris en
Hilda Vanderaerschot. Jef Vloebergen stond op de 15de plaats.
Dit is de kandidaat van Leest
15de kandidaat SP-lijst : Jef Vloeberghen,
Ten Moortele 5, 53 jaar.
Jef is paswerker bij den Eternit waar zijn minzame
verschijning door de werkmakkers steeds gewaardeerd wordt. De Leestenaars
kennen Jef als bestuurslid-muzikant van de Kon. Fanf. Sint-Cecilia, een functie
die hem ook in de gemeentepolitiek bracht.
Nu is hij uittredend lid van de Mechelse gemeenteraad,
waar hij zonder aan facade-poitiek te hebben gedaan steeds de belangen van
zijn medeburgers wist te behartigen.
Jef is niet die breedsprakerige hoogschreeuwer, maar eerder de stille werker,
die publiciteit niet tot de hoogste waarde heeft gemaakt.
Sinds 1945 nemen de socialisten deel aan het bestuur
van de Stad Mechelen. Op de laatste zes jaar na hadden wij ook het
burgemeesterschap nl. wijlen Minister van State Antoon Spinoy, nadien Désiré
Van Daele.
Wij weten beter dan wie ook, dat niet alle
vraagstukken en toestanden in deze Stad een oplossing kregen.
Wel menen wij er toch te mogen aan herinneren, dat wij
na de bevrijding een Stad in handen namen die één puinhoop was. Er was geen
enkel gebied waar niet alles nog moest gedaan worden. Er werd werk van gemaakt.
LEEST is Leest gebleven, zelfs na de fusie met
Mechelen. En dat is maar goed ook. Weinig gemeenten bezitten immers zon mooi
landelijk karakter. Dat moeten we zeker behouden.
Een mooie gemeente, maar ook een gemeente met enkele VERKEERSPROBLEMEN. Zo
stelt men de vraag welk tracé er moet gekozen worden voor de VINKSTRAAT. Een
wijziging dringt zich op, waar welke ? Wij verbinden ons ertoe dit probleem
rechtstreeks met alle betrokkenen uit te praten. Wel vinden we dat het landelijk
karakter van de wegen moet behouden blijven, zeker wat betreft de Rennekouter.
Ook aan de JUNIORSLAAN stellen zich heel wat problemen. Een VOETPAD is daar
noodzakelijk en ook de HERSTELLING van de vernauwing. En laat ons het
belangrijkste probleem niet vergeten : de RIOLERING. Niet alleen de riolering
van de Juniorslaan, maar ook het inbuizen van de open rioleringen in de straten
willen wij vooraan op ons lijstje plaatsen. Hier moet dringend wat aan gedaan
worden.
Leest kan fier zijn op een flinke GEMEENTESCHOOL.
Daaraan mag niet geraakt worden, integendeel, ze moet nog verder uitgebouwd
worden. Wat Leest niet heeft, maar zeker moet krijgen, is zijn eigen
BIBLIOTHEEK. En dat kan. Zelfs zonder grote uitgaven. Een bibliotheek met een
leeszaaltje dat ook voor CULTURELE ACTIVITEITEN kan gebruikt worden komt er.
Niet iedere wijk kan natuurlijk een sporthal hebben,
maar te Leest is er ruimte voor een VRIJETIJDSPARK , met een pleintje voor
volley en basket, met rustbanken en kaarttafeltjes Een echt vrijetijdspark,
waar zowel jong en oud rust en ontspanning kunnen vinden. Dit alles kan tot
stand worden gebracht aan de KERKENBLOKWEG.
Wat SPORT betreft, vindt U ook niet dat het hoog tijd
wordt om de toegang naar het voetbalterrein van SK Leest te verbeteren ?
Leest moet een landelijke gemeente blijven, en dat
kan, zelfs met uitbreiding van WOONGELEGENHEID. Op de Kouter is er plaats voor
een landelijke wijk met een honderdtal woningen. Verdere uitbreiding van de
aardgasbedeling en kabeldistributie voor gans Leest moet ook te verwezenlijken
zijn.
Leest kan ook ingeschakeld worden in de TOERISTISCHE
fiets- en wandelpaden die we tot stand willen brengen. Dat zal de plaatselijke
middenstand zeker weten te waarderen.
Er zijn zoveel kleine en grote dingen die het leven in
LEEST nog aangenamer zouden maken. De SP is de enige partij die dicht genoeg
bij de mensen staat om die te kennen.
De SP kent de verlangens van LEEST en ze zal, samen
met U en al haar verkozenen, aan deze verlangens tegmoetkomen.
Te Leest is Jef Vloeberghen een begrip. Zijn
kwinkslagen maar vooral zijn sociaal engagement zijn tot ver buiten Leest
bekend. In deze tijd van inleveren, werkloosheid en angst voor de dag van
morgen kent JEF als geen ander de grote noden van de kleine man zoals jij en
ik.
V.U.
Bij de Volksunie
stond Oscar Renard op één, gevolgd door Kris Van Esbroeck en Firmin Verlinden.
Joos Somers (de vader van..), Wim Jorissen en Walter Jaspers duwden de lijst.
Karel Mertens stond
op 11, Godelieve Pintens-Van Moer op 17, Antoon Senyers op 29 en Tony Baarendse
op 31.
Firmin Verlinden,Beste Lezer(es)
Als verantwoordelijke voor de VU-kandidaten van de
deelgemeenten Heffen en Leest voor de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen heb
ik het genoegen U beste lezer(es) deze kandidaten aan U voor te stellen.
In onze Voor U Nieuws-publicaties hebben wij reeds
het licht geworpen op onze voorzitter Emiel KEULEERS uit Hombeek en op twee
kandidaten uit Leest : Mevrouw Lieve VAN MOER en Karel MERTENS
(ondervoorzitter).
Al de VU-kandidaten van Hombeek en Leest zijn stuk
voor stuk mensen van bij ons , die in het verleden bewezen hebben te kunnen
en te willen presteren voor U, voor uw gezin, voor uw buurt, voor uw dorp, voor
de stad Mechelen en voor de Vlaamse gemeenschap in haar geheel.
Onze VU-kandidaten komen uit allerlei middens : uit
het werkliedenmilieu, uit de bediendensector, uit de onderwijswereld, uit de
landbouw- en handelsmiddens en uit de vrije beroepen. Ze kennen alzo maar al te
best de huidige specifieke problemen eigen aan de diverse milieus.
Geografisch gezien, zijn we er ook in geslaagd de
VU-kandidaten zo goed mogelijk te spreiden over de twee deelgemeenten, met o.a.
vier kandidaten uit Leest en vijf uit Hombeek.
De Leestse kandidaten kunnen we als volwaardige vertegenwoordigers
zien van Leest-centrum, Nieuwe Tuinwijk, Leest-Heide en
Winkelstraat-Kapelseweg, en deze van de Hombeekse kernen : Dorp, Heike, Plein
en Dries.
In onze ploeg vindt men ook mensen die zich jarenlang
reeds verdienstelijk maken in allerlei verenigingen, en dit zowel op sportief,
sociaal als cultureel vlak. Echte voorvechters van ons leefmilieu en zeer
actieve elementen uit de parochiale en gemeentelijke middens met jarenlange
ervaring en ondervinding, vervolledigen de VU-ploeg van Hombeek-Leest.
Hand in hand zal deze VU-ploeg naar voor komen,
sterker dan ooit, om U beste lezeer(es) een ander beleid te waarborgen. Een
beleid naar de mens toe, waarin het kleinschalige centraal zal gesteld worden.
Geen luxe-projecten welke enorme zware belastingen vergen van de bewoners, maar
een politieke optie waarin wij onze eigenheid en eigen dorpssfeer terug zullen
vinden.
In De Mechelse Week van 30
september 1982 verscheen een klaarblijkelijk ingezonden stuk, ook al was dat
niet expliciet vermeld, met verschillende getuigenissen over Gust Emmeregs (het
volledige verslag is te lezen in deze Kronieken eind 1973):
De
story van Gust Emmeregs. De CVP en de fusiegemeenten
Interviewer ging op ontdekkingstocht, op zoek naar neutrale informatie.
Voor de vuist weg werden enkele personen ondervraagd en zij waren bereid de
story rond Gust Emmeregs te vertellen.
Onze story wordt geen thriller maar ook geen zoetzemig verhaal. Wij
ontdekten daartegenover een markante figuur, die met zijn druk gevuld leven een
ganse Mechelse Week kan vullen.
Eén bladzijde maar kregen wij ter beschikking en we zullen daarom
onvolledig zijn maar één zaak is belangrijk, wij belichtten, dank zij de
zorgvuldig uitgekozen ondervraagden, de voornaamste eigenschappen en
karaktertrekken van onze storymaker.
Frans De Laet, lokaalhouder bij VV Leest een
dorpsfiguur- geboren en getogen te Leest.
-Hoe zit het hier nu eigenlijk met Gust Emmeregs, VV Leest, Volksfeesten,
enz. ?
-Frans De Laet : Gust is de stichter van VV Leest, een voetbalploeg uit
de 2de provinciaal bij de Belgische Voetbalbond. Maar als het van
Gust afhing, zouden we nu al in eerste afdeling moeten spelen. Gust heeft bekende
spelers aangetrokken van KV en Racing Mechelen alles voor de ploeg- dagelijks
loopt hij op het veld rond.
-Kent gij Gust van bij de voetbal ?
-Frans De Laet : neen, ik ben collega van Gust bij Eternit waar hij
bediende is en ik werkman. Bij Eternit doet Gust ook heel veel via de vakbond
en de ondernemingsraad. Bij het 75-jarig bestaan van Eternit was het ook Gust
Emmeregs die de feestelijkheden organiseerde, zelfs Louis Neefs liet hij toen
komen optreden. Onlangs was er een probleem van afdankingen bij Eternit, Gust
is daartegen opgekomen. Mensen van Kapelle op den Bos, die niets te maken
hebben met Leest, sturen hun kinderen naar Leest Voetbal, alleen uit
dankbaarheid jegens Gust daardoor hebben wij ook goeie jeugdploegen.
-Hoe staat Gust aangeschreven bij de leestse bevolking ?
-Frans De Laet : 90% voor voor iedereen goed doen is moeilijk maar als
alle mensen die bij Gust over de vloer komen voor hem moesten stemmen dan was
hij zo burgemeester. Als wij niemand in de gemeenteraad moesten hebben, zou de
vernieuwing van onder andere de Winkelstraat geen doorgang gevonden hebben, ook
daar zit Gust voor het grootste deel tussen. Als er iets in Leest georganiseerd
wordt, ligt Gust ofwel aan de basis ofwel werkt hij eraan mee. Neem de 11
juli-viering, die heeft hij toch uit de grond gestampt en met de fanfare
St.-Cecilia erbij. De Leestse Volksfeesten, 170 mensen motiveren en aan de slag
zetten, contracten afsluiten met vedetten, enz.. Gust Emmeregs weet het toch
maar te doen. Kortom als Gust morgen zegt : ik doe niet meer mee, dan zijn er
geen Leestse Volksfeesten meer.
Ludo Goossens, woont in Leest en is jonge
voetballer bij VV Leest, begon in 1974 als scholier en speelt reeds enkele
jaren in de eerste ploeg.
-Hoe ken jij Gust Emmeregs ,
-Ludo Goossens : Ik ken Gust enkel via het voetbal, als de
duivel-doet-al, bijna alle dagen kan je hem hier aantreffen tijdens de
trainingen, op matchen en festiviteiten. Gust gaat geweldig in de match op,
maakt zich soms zenuwachtig, vloekt al eens en maakt zich kwaad maar dat is
even snel vergeten.Hij heeft een doel
en dat wil hij kost wat kost bereiken. Ik heb trouwens nog nooit menselijke
problemen geweten in de ploeg.
WilliamSelleslagh, ex-KV-Mechelen speler, twee jaar Racing Jette in tweede klasse en dan
naar VV Leest.
-Is het geen grote aanpassing om uit hogere afdeling naar 2de
provinciale te komen ?
-William Selleslagh : helemaal niet, het ging niet meer in combinatie met
mijn werk, hier hebben wij twee trainingen per week om 19u30 en dat is
haalbaar. De sfeer is hier prima. Trouwens ik ben opgevoed in Leest en heb
altijd in Battel gewoond, vijf minuten hiervandaan. Gust Emmeregs heeft mij
naar hier gehaald.
-Hoe zit het met de bekendheid van Gust Emmeregs ?
-William Selleslagh : Gust is in Mechelen gekend, zowel in Leest op
sportgebied, door de Leestse Volksfeesten, door het monument voor Louis Neefs.
Daar heeft hij een redevoering gehouden waarbij iedereen zijn ogen heeft
opengetrokken. Het is een chance voor Leest om zon figuur te hebben. Gust is
een doodbrave man. Zo was er enkele dagen geleden een jongetje uit Boom op de
voetbal en daar die geen transport had naar huis, heeft Gust hem met zijn wagen
tot thuis gebracht, ondanks zijn zeer drukke bezigheden.Al deze kleine dingen samen maken een mooie
mens van Gust. Hij kan de mensen motiveren, ga maar zoeken waar het chalet van
de voetbal gratis ter beschikking wordt gesteld voor mossel- en
huwelijksfeesten. De mensen komen hier gratis tappen, dat alles is te danken
aan de enorme sfeer en aan Gust, die volgens mij volmaakt is op politiek en
menselijk vlak, iemand waarmee je kunt praten, recht voor de vuist, want dat
doet Gust ook.
Guido Slachmuylders, leraar 6de jaar te
Hombeek aan de stedelijke lagere school. Als kadet gespeeld bij KV Mechelen,
nadien bij Hombeek, Humbeek, KV Mechelen, SK Londerzeel en nu VV Leest.
-Hoe komt Gust over in Hombeek-fusiegemeente ?
-Guido Slachmuylders : Gust is gekend via de voetbal Gusje met zijn
ploeg. Gust wordt daar gezien in kostuum met das en er wordt al eens lachend
gezegd : waar er iets te doen is, zit Gust tussen.
Ik heb mijn ogen opengetrokken, want je moet Gust kennen als MENS, niet
als manager van een voetbalploeg. Toen ik voor de eerste keer kwam oefenen, zag
ik Gust het gras afmaaien en paaltjes slaan. Dat heeft mijn ogen geopend.
Trouwens, ik heb reeds enkele keren ondervonden als je aan Gust iets vraagt,
staat hij klaar.
Hans Schöning, 37 jaar, 10 jaar speler bij R.C.
Mechelen, twee jaar bij R.C. Jette-Brussel, Lebbeke, Leuven en nu VV Leest.
-VV Leest heeft dit jaar enkele serieuze kleppers aangetrokken ?
-Hans Schöning : ik kon niet vroeger overkomen, Gust Emmeregs vraagt het
al vier jaar. Maar nu was het nog moeilijk hogere klassevoetbal te combineren
met mijn werk bij de stad Mechelen. Ik heb aan Gust beloofd dat wij een zeer
goed jaar gingen maken en daar zal ik mijn uiterste best voor doen.
-Hoe ken jij Gust Emmeregs ?
-Hans Schöning : ik ken Gust al acht jaar op sportief en politiek gebied
en vooral nu ik in Hombeek woon sedert 4 jaar. Gust is altijd een eerlijk mens
geweest, maakt geen blaasjes wijs. Ik ken Gust ook van bij Racing Mechelen waar
hij altijd sympathie voor gehad heeft.
-Hans, jij bent van de stad naar Hombeek komen wonen, hoe is die overgang
meegevallen ?
-Hans Schöning : Rustig ik heb hier wel enkele contacten met de
onmiddellijke geburen, maar ik ben de ganse dag weg. Binnenkort betrek in een
huis van de Mechelse Goedkope woningen en dat heb ik aan de CVP te danken met
o.a. Gust Emmeregs, Cees De Gendt en de Burgemeester.
-Heb jij nog iets te vertellen ?
-Hans Schöning : ik wil gewoon zeggen dat ik reeds meermaals met sommige
mensen slechte ervaringen heb opgedaan. Gust is gekend in Mechelen en in de
fusiegemeenten als man van zijn woord.
Besluit : I.V. bedankt alle mensen die bereidwillig zonder enige vorm van
verplichting vrijuit hun mening hebben weergegeven. Gust Emmeregs kan alleen
maar vaststellen dat zijn populariteit misschien nog groter is dan hijzelf wel
dacht. Uitspraken als : Gust is een werker, een doorbijter, een doorbrave mens,
een duivel-doet-al, een vechter, een organisator, een dienstvaardige, zijn
slechts goede eigenschappen. En als deze eigenschappen verenigd zijn in een
politieke figuur, is dat een eer voor de politiek in zijn geheel en voor de CVP
in het bijzonder. Na al hetgeen ik heb gehoord, kan ik niet anders dan duimen
voor Lijst nr. 10 plaats nr. 8.
Geachte Kiezer, wij komen U iets speciaals vragen. In
het groot Mechelenis Leest maar een
klein Dorp. Daarom moeten wij ons verdedigen. Hoe kunnen wij dat doen ?
Door zoveel mogelijk de kansen van onze twee
kandidaten, Gust EMMEREGS en Louis VLOEBERGH te vergroten.
Daarom vragen
wij U een voorkeurstem voor elk van onze twee kandidaten : én voor Gust én voor
Louis.
Daardoor geeft gij aan uw stem meer waarde. Stem niet op
de kop, maar wel achter beide namen.
Gans het C.V.P.-bestuur vraagt U dus met aandrang voor
onze beide Leestenaren te stemmen.
Als wij de eigen dorpsgemeenschap van Leest willen
beschermen en uitbouwen, kan dit alleen door eigen mensen naar de Gemeenteraad te sturen. Te meer
omdat deze beide kandidaten in de voorbije 6 jaar bewezen hebben zich volledig
in te zetten voor Leest en zijn bewoners.
Het C.V.P.-bestuur Leest : Karel
Duysburgh, Herman De Neve, Mark Spoelders, Georges De Laet, Leonie De Laet-Windelen,
Frans De Prins, Jan De Prins, Louis Solie, Emiel Spruyt, Alfons Verbruggen,
Jerome Verbruggen.
1982 7 oktober
Het Laatste Nieuws : LEEST BRAND
De Mechelse brandweer diende uit te rukken naar de woning van Hubert
Marque (Noot : De Mechelse
Week citeerde Hubert Marckx) , aan de
Hertstraat
4 te
Leest.
Ingevolge onbekende oorzaak was er brand ontstaan op de hooizolder,
achteraan
de
woning. De zolder brandde volledig uit.
1982 Vrijdag 8
oktober : Mosselfeest LRV Leest
Van 18 tot 22 uur in de
parochiezaal.
1982 Zaterdag 9
oktober : KWB Teerfeest
Programma :
-17u30 : eucharistieviering in de
parochiekerk ter nagedachtenis van de overleden
leden.
-18u30 : feestmaaltijd bestaande uit
toast met heilbot, aspergeroomsoep, konijn op
zijn Vlaams met
hofmeesteraardappelen en rode wijn, riz condé en
koffie.
-Na de maaltijd gezellige
dansavond.
Deelnameprijs : 475 frank per
persoon.
1982 10 oktober : Gemeenteraadsverkiezingen.
Bij deze eerste
gemeenteraadsverkiezingen na de fusie waren er slechts 41 zetels
beschikbaar, dus twee minder dan in
1976.
De SP haalde 14 zetels, CVP 15, VU
6, AGALEV 1, PVV 5.
Het stadsbestuur werd als volgt
samengesteld :
J. Ramaekers (SP) burgemeester, O.
Renard (VU) 1ste schepen, L. Van de Velde
(PVV) 2de schepen, G.
Joris (SP) 3e schepen, J. Van der Sande (SP) 4e schepen,
K. Van Esbroeck (VU) 5e
schepen, H. Vanderaerschot (SP) 6de schepen, R.
Vanderwaeren (PVV) 7e
schepen en F. Nason (SP) 8ste schepen. (KH)
Voorkeurstemmen
van Leestenaars
August Emmeregs
(C.V.P.) : 1.269
Louis Vloebergh
(C.V.P.) : 888
Jozef Vloeberghen
(S.P.) : 479
Marcel Diddens
(P.V.V.) : 194
Godelieve
Pintens-Van Moer(V.U.) : 187
Karel Mertens (V.U.)
: 156
Antoon Sneyers
(V.U.) 87
Antoon Barendse
(V.U.) 80
Emiel Vloebergh
(P.V.V) : 47
De Leestse
verkozenen :August
Emmeregs, Louis Voebergh en Jozef Vloeberghen.
De van Leest
afkomstige Julia Vivijs-Lauwens stond op de 13de plaats van de
C.V.P.-lijst, haalde 746 stemmen en werd eveneens verkozen.
Op 18 oktober
publiceerde Gazet van Mechelen : CVP
likt wonden.
Er was een verlies
van 2 zetels tegenover 1976 en in drie van de vijf fusiegemeenten werd geen
CVP-er tot raadslid gekozen. In deze partij was er qua voorkeurstemmen enkel
winst voor Jos Vanroy en voor de Leestenaars Louis Vloebergh (+186) en Gust
Emmeregs (+41). Deze laatste zou volgens deze krant een half miljoen frank
hebben gespendeerd aan zijn persoonlijke propaganda. Alle andere verkiesbare
kandidaten op de C.V.P.-lijst kregen ernstige klappen.
Uit de
kiespropaganda van toen :
C.V.P.
Deze lijst werd
getrokken door Jos Vanroy en lijstduwers waren Luc Van den Brande en Cees De
Gendt.Op de 8ste plaats
stond Gust Emmeregs, Louis Vloebergh stond op 18.
Brief van Gust Emmeregs aan de kiezers.
Echt waar, geachte kiezer en kiezeres,ik heb er lang aan getwijfeld of ik mij nog
uitvoerig aan U allen moest voorstellen. Voor wie de laatste jaren de Mechelse
politiek heeft gevolgd kan ik geen onbekende meer zijn. Wie mij kent weet
echter dat ik nooit iets aan het toeval over laat en daarom toch dit over
mijzelf omdat ook de politiek weinig geïnteresseerde man of vrouw moet weten
wat van mij mag verwacht worden als ik dank zij hun stem opnieuw in de Mechelse
Gemeenteraaden eventueel in het
Schepencollegevoor hen mijn best zal
doen.
De man of de vrouw die voor mij stemt moet weten dat
ik reeds jarenlang, ondanks mijn relatief jonge leeftijd (42 jaar) in het
politieke leven bedrijvig ben.
-Vraag aan de mensen van Leest of ik voor de fusie als
gemeenteraadslid gewerkt heb, ja of
neen.
-Vraag aan de inwoners van het nieuwe Mechelen of Gust
Emmeregs als lid van de Mechelse Gemeenteraad zijn man heeft gestaan, ja
of neen.
-Vraag aan de middenstanders van Mechelen of ik in de
werkgroep voor de middenstand mij volledig
heb ingezet, ja of neen.
-Vraag aan de bewoners van de sociale woningen,
gebouwd door de Mechelse Goedkope Woningen of Gust Emmeregs zich voor hen heeft ingespannen, ja of
neen.
--Vraag aan de duizenden bezoekers van de Leestse
Volksfeesten en de daarbij aansluitende Handelsbeurs of ik daar sedert meer dan
tien jaar de stichter, promotor en motor
van ben, ja of neen.
-Vraag tenslotte aan de Vrienden van Louis Neefs en
aan zijn zus Connie, of ik mijn woord heb
gehouden, nadat ik het projectKlokken in de wind van onze goede vriend
wijlen Louis Neefs mijn steun had toegezegd, ja of neen.
Ik zou nog lang op die manier verder kunnen gaan, maar
ik hoop dat dit niet nodig is om U te overtuigen voor mij te stemmen op 10
oktober.
Toch mag U ook weten dat ik ook de promotor en
bezielende kracht ben van de voetbalclub V.V. Leest, die de Leestse volwassenen
en de Leestse jeugdeen sportieve en
gezonde ontspanning biedt.
Verder zal niemand die mij kent, kunnen loochenen dat
ik steeds eerlijk en oprecht voor iedereen, ongeacht zijn politieke of filosofische
opvatting, uitermate mijn best heb gedaan om alle problemen de beste mogelijke
oplossing te geven.
Ik vraag dan ook niet liever dan te kunnen voortwerken
aan het verdedigen van uw belangen.
U vindt mijn naam op de C.V.P.-lijst nr 10 op de
achtste plaats, als eerste kandidaat van de buitengemeenten. Om voor U te
kunnen werken heb ik uw stem nodig.
Wie stemt voor Gust Emmeregs stemt op een waardevol
kandidaat. U zult er geen spijt van hebben dat beloof ik U op mijn woord van
eer.
Uw toegenenen Gust Emmeregs.
Op de achterkant van
deze folder stonden volgende getuigenissen :
Connie Neefst
: Gust = vertrouwen en bouwen
Met het woordje vertrouwen spring ik zeer zuinig om.
En mijn vrienden kies ik zeer zorgvuldig uit. Maar als je dan per toeval door
omstandigheden er zomaar een vriend bijkrijgt dan sta je met open mond te
kijken. Dat gebeurt niet alle dagen. En als diezelfde vriend het dan ook nog
klaar krijgt om de droom van Louis Neefs Klokken in de Wind te realiseren.
Dan zijn wij allemaal dankbaar ! Mechelen en de familie Neefs. Met veel
respect;
Frans
Teughels : Als kind reeds heb ik hem gekend. Van in de
schooljaren was hij een trouwe kameraad van iedereen. Op Gust kan men rekenen.
Zijn overtuiging en sterk dynamisme geven hem de kracht de weg te gaan welke
hij zich eenmaal heeft voorgehouden. Geen strijd of offer is hem te veel. Zijn
er mensen met problemen, Gust springt in de bres.
Hoe nauwer de opening met des te meer geweld slaat hij
er zich door. Onwrikbaar, ook al is het tegen de wil van zijn eigen meerdere
in. Wat niet afneemt dat zelfs die mensen hem waarderen. Waar Gust vecht, Gust
wint. Vooral voor de minder sterken spant hij zich in. Daardoor heeft hij zich
de dag van vandaag weten te ontpoppen als één van de belangrijkste politiekers
van onze stad. Toch is hij in de eerste plaats mens gebleven, overtuigd Vlaming
en diep Kristelijk. Frans Teughels in De Band Susse.
Cois Tuyaerts
: (ex K.V.Mechelen vedette) Niet enkel als collega maar als sportman weet
ik Gust te waarderen en te vertrouwen, hij is nog een mens die werkelijk durft
werken om het voorop gazette plan te bereiken. Zoals een sportman steeds met die
gedachte moet spelen !! Waar een wil is, is een weg !! Zo tracht Gust met zijn
polyvalente gaven zich volledig in te zetten voor zijn medemensen.
Doe mij een genoegen, bewijs mij een vriendendienst en
geef hem een voorkeurstem met zijn dynamisme zal hij zich ontluiken als een
werkende politieker.
HIJ IS DE KANDIDAAT VAN IEDEREEN DUS OOK DE UWE.
(Zie ook eind 1973
in deze Kronieken: De Story van Gust
Emmeregs )
1982 2 en 3
oktober : Chiro-Vevoc organiseerde 10e Jubileumcross
In 1972, op een vergadering van
oud-chiroleden, ontstond de idee om jaarlijks een
jeugdcross in te richten. De
initiatiefnemers waren toen o.m. Jan Van Den Heuvel,
Frans De Decker, Gert De Prins en
Liliane Allewaters.
De organisatie van de cross was in
handen van een crosscomité bestaande uit
Louis Vloebergh, Frans en Alfons
Huysmans, Ingrid Vets, Geert De Gryse,
Herman Van de Poel, Daniël
Bruggemans, Frans en Edwig De Decker, Vic
Smets, Marc Lefever, Emiel Peeters,
Hugo Lauwers, Renild Segers, Lief De Smet
en proost pater Van Aken.
Programma van deze jubileumcross
:
zaterdag : grill-avond en om 20 uur
Grote Cross Fuif.
Zondag : 13u45 Opening door
Kon.Fanf.St.-Cecilia uit Leest.
14
uur : eerste start van de cross.
Vanaf 17u30 volksdans voor
iedereen.
Vanaf 19u30 : vrij podium voor de
jeugd.
Met 684 bereikten de
sportievelingen de aankomst maar men raamde het totaal
aantal participanten aan één of
andere activiteit op 1500. Een opsteker voor de
organisatoren.
Ingekort verslag
in DB van november :
Na bijna een jaar voorbereiding zijn de Chiro en
Vevoc weer eens beloond geweest voor hun knap organisatietalent.
t Is eigenlijk allemaal begonnen zondag 17 april 72,
toen voor het eerst een jeugdcross werd gehouden, naar aanleiding van 25 jaar
Chirojongens en 15 jaar Chiromeisjes. Daarbij komt nog dat die 15 april 72
eigenlijk de geboorte is geweest van wat nu Vevoc noemt.
Al bij al reden tot feesten, en dat was er aan te zien,
toen zaterdagavond de tent bussevol liep met jeugdige maar ook andere
enthousiastelingen. Kortom het bier stroomde uit de kraan, terwijl een walm van
barbecue-rook de tent een heerlijk aroma gaf.
Enfin de roes uitgeslapen, en we konden de volgende
morgen weer aan de slag, want er is altijd wel ergens een handje uit de mouwen
te steken. En tot verbazing konden we zien welk dorp op een minimum van tijd
was neergeplant. Alles werd feestelijk geopend door onze alomgekende bloedeigen
fanfare Sint-Cecilia, die op de speciaal neergezette kiosk, heerlijke
nummertjes ten beste gaf.
Meteen daarna mochten de scholieren de spits afbijten,
en voor het eerst hun parcours verkennen, tenminste als ze dat nog niet hadden
gedaan. De eerste reeksen liepen vlot, maar opvallend was de mindere opkomst
voor de leeftijd 16-18 jaar. Ondertussen kon men zich te goed doen aan drank en
allerhande fijnkost : zoals pensen en satés, heerlijk gebakken op een barbecue.
De kleinsten moesten zich niet vervelen want voor hun
was er de grootse mekano die heel wat aandacht trok. De begeleiders van Stad
Mechelen-Jeugddienst stelden alles in het werk om het jonge publiek een fijne
namiddag te bezorgen. Zo kon men tekeningen maken en knutselen, alsook
allerhande volkssporten beoefenen.
Ondertussen stroomde het volk maar toe en werden de
prijzen, bekers en plaketten duchtig uitgedeeld door plaatselijke mandatarissen
van het Leestse verenigingsleven en mensen van het stadsbestuur, vanop de
tribune die voor het eerst werd neergezet op Leests grondgebied. Ook de
burgemeester was van de partij en strooide heel wat lof toe aan Chiro-Vevoc en
alle jeugdige sportievelingen.
Alles liep op wieltjes en Leest sleurde heel wat
groepsklassementen binnen.
In een mum van tijd werd gans het parcours afgebroken
alsof er heel wat aan vast zat. Inderdaad het is deugddoend te zien hoe mensen
spontaan een handje toesteken en alles zo snel mogelijk en voor het donker
afbraken. Nadat het zweet was afgekuist en het hart tot rust was gekomen konden
we onze stramme beentjes terug wat wak krijgen met volksdans uit de oude
chirodoos. Chirogroepen uit t omliggende vonden het blijkbaar ook fijn hun
Leestse collegas daarbij te steunen. Om half acht, nadat er heel wat vocht
door de kelen was gestroomd en onze maag het zwijgen werd opgelegd was het de
beurt aan een 5-tal muziekgroepen, ook van eigen bodem zoals de groep Hoera
om iedereen dol te maken.
De avond deinde langzamerhand uit wat niet belette dat
van echt succes gesproken mag worden en dat dank zij de belangloze inzet van
ruim 180 mensen. Dank daarvoor.
De
Uitslagen
Microben jongensMicroben
meisjes
1.Sven Diddens1.Fabienne
Clymans
2.Dirk Miseur2.Sandra
Volkaert
3.Joris Broothaers3.Wendy De Gendt
4.Ivan Van de Voorde4.Tina Van Win
5.Glen De Gendt5.Ilse
Adriaensen
Pupillen jongensPupillen
meisjes
1.Bart De Wachter1.Sandra Van
Buggenhout
2.Erik Verbergt2.Ilse
Muyshondt
3.Patrick De Wit3.Sabrina De
Pauw
4.Erwin Mortelmans4.Natasha Behiels
5.Johan Hellemans5.Anja Van Roost
Miniemen jongensMiniemen
meisjes
1.Geert Celis1.Christel
Verbergt
2.Geofry De Bleser2.Marleen Volkaerts
3.Erwin Van Roost3.Conny De Schouwer
4.Peter Hendrickx4.Linda Volkaerts
5.Bart Piessens5.Els
Schaerlaeken
Kadetten jongensKadetten
meisjes
1.Luc Engels1.Nadine
Deuxbouts
2.Marc Beukelaers2.Veerle Verbergt
3.Rudy Van Rompaey3.Christel Van Roost
4.Wim Van der
Weyngaert4.Karin Buelens
5.Gavin De Gendt5.Veerle Soors
Scholieren
jongensScholieren meisjes
1.Bruno Van Winghe1.Veronique Verhoeven
2.Hans Robberechts2.Sonja Van Winghe
3.Danny Van Boom3.Hilde De Beck
4.Marc Schaerlaeken4.Els De Smet
5.Koen Cottyn5.Christiane
Teughels
Juniors-seniors herenJuniors-seniors dames
1.Carlo Huyghe1.Viviane Van
Buggenhoudt
2.Jozef Huyghe2.An
De Brandt
3.Peter Breugelmans3.Anita Van Praet
4.Ronny Lauwers4.Christiane
Alenberg
5. Patrick Van der
Linden5.Linda Verbeek
Veteranen herenVeteranen
dames
1.Willy Van Win1.Marie-Jeanne
Mas
2.Aimé Van Win2.Anjes
Schelfhout
3.Karel Alenberg3.Victorine De
Schoenmaeker
4.Marc Teughels4.Marie-Louise
Coppens
5. Michel Tonnelier5. De Bekker
+40 heren
1.Henry de Merechy
2.Frans Govaerts
3.Achiel Van Winghe
4.Jan Verbeeck
5.Gustaaf De Bondt
De
groepsklassementen werden weggekaapt door chiro Kapelle-op-den-Bos, chiro
Leest, chiro Tisselt, chiro Ramsdonk en oud-chiro Blaasveld.
Uitweiden over alle
wedstrijden zou ons te ver leiden, maar enkele wedstrijden willen we er toch
uitpikken : bij de scholieren meisjes was Veronique Verhoeven veel te sterk
voor de anderen, bij de miniemen meisjes liep Christel Verbergt de tegenstand
op een hoopje om dan in een trainingstempo gemakkelijk te winnen. Bij de veteranen
heren ging de strijd tussen het broederpaar Willy en Aimé Van Win en werd het
heroptreden genoteerd van voormalig nationaal kampioen Willy Feryn. (DMW,
7/10/82)
Uit de
programmabrochure van de Jubileumcross :
VEVOC OUDCHIRO
Op zondag 15 april (noot : de 15de viel dat jaar op een zaterdag) werd voor de eerste maal de jeugdcross
gehouden ter gelegenheid van 25 jaar jongenschiro en 15 jaar meisjeschiro. Op
de viering van dat jubileum waren alle oud-leiders en leidsters uitgenodigd.
Het werd een vreugdevol weerzien van jeugdvrienden die elkaar gedurende vele
jaren uit het oog verloren hadden.
Herinneringen aan bivakken, chirozondagen werden met
veel enthousiasme verteld en de idee rijpte dat een Vereniging van
Oud-chiroleiders en leidsters in onze parochie een band zou scheppen tussen
Leestenaren en zij die inmiddels de gemeente verlaten hadden.
In 1973 werd Vevoc officieel gesticht. In het begin
bestond de vereniging alleen uit oud-leiders en leidsters. Onder druk van
vroegere chiroleden die graag tot de vereniging zouden toetreden, kunnen
voortaan alle oud-chiroleden van Leest en buiten Leest die in de gemeente komen
wonen tot de vereniging toetreden.
Vevoc is een stabiele vereniging. Het beste bewijs hiervoor
is dat Louis Vloebergh, de voorzitter van Vevoc, gedurende 10 jaar onze
vereniging geleid heeft zonder één enkele poging om het Vloebergh-regime omver
te werpen. Louis heeft zijn stempel gedrukt op Vevoc en onder zijn dynamisme is
de vereniging uitgegroeid tot een 250 leden.
Het grootste probleem van Vevoc is juist dit groeiende
ledenaantal. Het is moeilijk voor ieder gepaste activiteiten te
organiseren.Vevoc organiseerde dan ook
veel voor haar leden. Er is bijna geen enkele activiteit die door Vevoc niet
werd georganiseerd. Bovendien heeft Vevoc altijd getracht alle Leestenaars te
betrekken bij zijn activiteiten. Het programma was zeer uiteenlopend. Wie
herinnert zich niet de culturele avonden met Nand Baert, wachtwoord en
dorpskwis, de kleinkunstavonden met Miel Cools en Jef Elbers ; de prachtige
avonden met Stampen en Dagen, Kabiaan en de Snaar, de kindernamiddagen met
Pats-poppenspel en , uitstappen per bus naar K.N.S., Brugge, Limburg e.a.
Sport heeft ook een belangrijke plaats in onze
vereniging.
Wekelijks wordt volleybal gespeeld met 2 herenploegen
en een damesploeg in de Falloscompetitie. Vevoc heeft een basketteam voor dames
en heren, die wekelijks trainen en geregeld vriendenmatchen spelen. Hier wordt
vooral de nadruk gelegd op het sportieve en niet op het competief element.
Bovendien speelt Vevoc geregeld voetbal, en zij stichtte het voetbaltornooi
voor oud-chiroploegen van de omliggende gemeenten.
Jaarlijks wordt de jeugdcross georgeniseerd met als
motto deelnemen is even belangrijk als winnen.
Fiets- en voetrally brengt ons jaarlijks naar plekjes
waarvan we niet vermoedden dat ze bestonden. Daarnaast nog een resem van
activiteiten die in het verleden werden georganiseerd : dropping, wandelingen,
ping-pong, kaart- en ontspanningsavonden, dorpsspelen.
Vevoc is ook op bivak geweest in Geel-Zammel en
Poppel. En dit jaar gingen we met 60 leden op familieweekend naar Retie.
Bovendien heeft Vevoc een driemaandelijks tijdschrift ontworpen door en voor
haar leden.
Uit het voorgaande zou kunnen afgeleid worden dat
Vevoc een probleemloze vereniging is. Er is nochtans een klein probleempje in
onze vereniging, nl. de opvang van jonge mensen die zopas de chiro verlaten
hebben en in Vevoc een verlengstuk zien van de huidige chiro.
Er is echter een grote generatiekloof op chirogebied. Chiro evolueerde in de
laatste 10 jaar in sterke mate. Van de jongens en meisjes fier marcherend
achter hun vaandels en muziekkapel, waar sport en kamplust primeerden,
evolueert het Chiro van nu naar een meer gematigd en competitiewerend
verenigingsleven. Beide generaties zorgden er echter voor dat het speelse eigen
aan ieder kind niet verloren ging. Ze probeerden beiden jongen mensen in goede
banen te leiden, om te lukken in het latere gezins- en verenigingsleven.
Vevoc maakt zich dan ook geen zorgen voor zijn verdere
toekomst.
Als model van een moderne vereniging staat het open
voor iedere kritiek van jonge mensen die tot hun vereniging toetreden.
Eén zaak is zeker, het moet opbouwende kritiek zijn,
waar de vereniging beter kan van worden. Met die gedachte wil Vevoc verder
werken tot een volgend feest.
1982 25 september
Gazet van Mechelen : Gust Emmeregs lid Raad van Beheer
CVP
gemeenteraadslid Gust Emmeregs werd door de raad van beheer
van
de sociale huisvestingsmaatschappij De Mechelse Goedkope Woning
aangeduid
als lid van deze raad van beheer.
De
voordracht dient nog te worden bekrachtigd door de nationale maatschappij.
Het
is de eerste keer dat een vertegenwoordiger van een der Mechelse
fusiegemeenten in deze beheerraad zal zetelen.
De
toetreding komt er na de samenvoeging van de Mechelse Goedkope Woning
met
het Gelukkig Gezin waarna besloten werd de mandaten in de raad van
beheer van 10 naar 12 uit te breiden.
Gust
Emmeregs zal zijn nieuwe functie bekleden tot de eerstvolgende algemene
vergadering die in mei e.k. wordt aangekondigd. De mandaten van de
beheerraadsleden in de MGW lopen over 6 jaar.
1982 Zondag 26
september : Feest 102-Jarige
In de parochiezaal, Kouter Leest
nodigde Stanne Van den Broeck zijn familie
envrienden uit op zijn verjaardagsfeest. Hij werd 102.
Het feestmenu was als volgt
samengesteld : meloen met parmahesp, tomatensoep,
kip-sla-appelsientjes-appelmoes-kroketten,
koffie-gebak, fruitkorf, kaas- en
vleesschotel.
1982 28 september
Gazet van Mechelen :
Mekkano
aan de Kouter.(foto)
LEEST De jongste dagen heerste er te Leest een
drukke bedrijvigheid.
Op de speelterreinen aan de Kouter werd een houten
kinderspeeltuin geplaatst door de bevolking met medewerking van de stad
Mechelen.
Deze mekkano werd vier jaar geleden voorgesteld op de
vergadering van het wijkcomité. Op deze ingeving werd dadelijk gereageerd door
mensen van deze vereniging.
Zo werden aanvragen gericht aan de stad Mechelen, of
beter aan de jeugddienst van de stad, waar geen duidelijke reacties werden op
verkregen. Na deze kleine ontnuchteringen gingen de twee Leestse verenigingen
Chiro en Vevoc, in samenwerking met dit wijkcomité een initiatief nemen om De
Mekkano op het speelterrein geplaatst te krijgen.
Vier maanden geleden stuurden deze groepen de aanvraag
binnen en Louis Vloebergh zorgde voor een snellere omloop van deze aanvraag.
Na een korte periode kwam de jeugddienst, die de
toelating had gekregen van het schepencollege, een plaatselijke
toelichtingsvergadering geven omtrent deze kinderspeeltuin. Er werden op deze
vergadering zelfs dias getoond waaruit de verantwoordelijken de gepaste
mekkano mochten bepalen.
De klaargemaakte stukken werden op de gemeentelijke
speelterreinen gebracht en de mensen van Leest gingen aan het bouwen.
De ganse mekkano kon met tientallen mensen worden
neergezet onder toezicht van Frans De Decker (afgevaardigde van de jeugddienst)
op één enkele dag.
De jeugddienst zal eveneens het onderhoud van deze
toestellen blijven doen.
De heer Henri Labio houdt permanent toezicht op de
ganse mekkano en bij defecten is hij de persoon die de jeugddienst op de hoogte
brengt.
De fantasie van de mensen van jeugddienst Mechelen is
helemaal niet uitgeput.
Met nieuwjaar werd er reeds een hele uitbreiding
gepland.
Achter deze mekkano worden nog heuvels aangelegd.
Indien mensen van Chiro, Vevoc of het wijkcomité correcties aan het speeltuig
willen brengen, gebeurt dit dadelijk door de stad Mechelen, zo was de afspraak
!
Op de plannen die werden getekend kwam ook nog een
mini-mekkano voor die in de wijk zal worden geplaatst. Deze mekkano is bestemd
voor de kleinste kinderen en wordt in de wijk geplaatst zodat op deze kleinsten
toezicht kan gehouden worden.
D.D.S.
Op zaterdag 18
september werd de bouw van de mekkano aangevat.
Het betrof een reeks speeltuigen in duurzaam hout, waarvan de onderdelen
onderling verwisselbaar waren.
Gewapend met spade
en moersleutel wierpen een 30-tal enthoesiaste amateurbouwers zich op het tuig.
De bedoeling was de
jeugd een veilige speelomgeving te bieden, gelegen in het dorpcentrum zelf. Er
werd geopteerd voor een terrein achter de kerk, eigendom van het stadsbestuur,
waar voldoende ruimte was om een speelplein in te richten. (DMW,30/9/82)
1982 Oktober : Radio
Dynamite zocht D.J.s
In het maandblad van de
K.F.St.-Cecilia (oktober 82) verscheen een oproep
tot geïnteresseerde D.J.s om het
kader van de Leestse vrije Radio
te komen verruimen.
De uitzendingen van de zender werden
uitgebreid.
Vereisten : leuke bindteksten
kunnen schrijven en die in behoorlijk
Nederlands kunnen brengen, op de hoogte
zijn van fanfare-, harmonie- en brass
bandmuziek en over de nodige
krasvrije grammafoonplaten beschikken.
Bovendien, zoals de andere
medewerkers, onbezoldigd..
1982 Vrijdag 1
oktober : Groot C.V.P. Bal
Het
C.V.P.-Bestuur van Leest-Mechelen A. Emmeregs en L. Vloebergh
nodigen u en uw familie uit op het GROOT CVP-BAL in de parochiezaal
Kouter te Leest te 21 uur
Frank en Mirella en hun orkest en
Charly and the Music Makers stonden
borg voor een fijne avond.
Toegang : 100 frank.
1982 2 oktober : Lut
Vivijs en Jan Vanhees gehuwd (fotos)
Als stille verloofden trokken zij
met de Vlaamse Dhaulagiri-expeditie naar de
Himalaya.
Na de geslaagde beklimming trouwden
zij op 28 augustus voor de wet
en op zaterdag 2 oktober gaven zij
elkaar het jawoord in de Sint-Jacobskapel
op de wijk Stuivenberg te Mechelen.
De 26-jarige Lut Vivijs gaf les in
het technisch instituut van de Urselinnen te
Mechelen. Jan Vanhees (Kortenberg)
was eveneens licentiaat lichamelijke
opvoeding, maar nog op zoek naar
werk.
Het jonge echtpaar vestigde zich in
Haacht.
1982 2 oktober : Start
van KWB-Kaartkampioenschap
In Ons Parochiehuis Kouter te
Leest om 20 uur.
Dit kampioenschap liep over 12
avonden waarvan de acht beste uitslagen in
aanmerking kwamen voor het
eindklassement.
Elke avond was er minstens één
hoofdprijs te winnen, de andere tafelwinnaars
kregen een kip.
Het eindklassement was begiftigd
met een minimum van 20.000 fr aan prijzen
waaronder één week Ardennen voor
vier personen.
Deelname per avond : 50 frank.
-Louis Vloebergh tussen de enthoesiaste
amateurbouwers.
DE BLEKKEN EN DE SUSSEN
VERDWENEN IN MECHELSE FUSIE
De stad die nooit de 100.000
inwoners haalde
In 1976 werd de stad Mechelen vergroot met een aantal
kleinere gemeenten en stukjes van Bonheiden en St.Katelijne Waver.
Hombeek, Leest, Heffen en Walem verloren aan de
samenvoeging hun zelfstandigheid evenals Muizen dat vanuit de provincie Brabant
naar de Dijlestad overkwam.
Mechelen kreeg door die fusie een inwonerstal van iets
meer dan 79.000, waarer voordien 65.000
ingezetenen waren.
De oppervlakte werd voortaan 68 km2, wat toe te
schrijven was aan het feit dat de aangehechte gemeenten vooral landbouwdorpen
zijn.
Vanuit het centrum bekeken is dat een slechte zaak
geweest, zegt het Mechels gemeenteraadslid Oskar Renard (VU). Voor hem had de
samenvoeging moeten leiden tot de vorming van een nieuwe stad, een aglommeratie
met op zijn minst 100.000 inwoners.
Het ware aangewezen geweest om residentiële
gemeenten zoals Rijmenam en Bonheiden, waar heel wat stedelingen zijn gaan
wonen, bij Mechelen te voegen, samen met de twee Wavers. Dat had zon 30.000
inwoners meer betekend en deze gemeenten zijn van ouds op de Dijlestad gericht,
hadden daar voor de fusie al bindingen en overeenkomsten mee.
Oskar Renard : Om politieke redenen heeft men deze
voor de hand liggende samenvoeging niet doorgevoerd, in St.-Katelijne Waver en
in Bonheiden hadden CVP-parlementairen er belang bij om de aanhechting bij
Mechelen te verhinderen.
(...)
St.-Cecilia
Door de fusie met Mechelen verdwenen in de landelijke
gemeente Leest de Blekken en de Sussen, twee dorpspartijen die mekaar
voordien met wisselende kansen de meerderheid betwistten. Al eeuwenlang.
De politiek was er vervlochten met de fanfare en met
de verschillende families, meestal boeren of mensen die iets met hun
landbouwbedrijf te maken hadden.
De laatste burgemeester van Leest, Frans Lauwers, behoorde met zijn voorzaten
tot de Blekken of die van Sint-Cecilia, de dorpsfanfare die in 1899 werd
opgericht, intussen het predikaat koninklijk mag dragen en ten tijde van de
onafhankelijkheid bij gelegenheid van de verkiezingen als dorpspartij optrad.
Van oktober 1938 tot bij de aanhechting zijn de
Blekken onafgebroken aan het bewind geweest.
Wij hebben onze gemeente nog een cadeau van 18
miljoen onder de vorm van een nieuwe school met turnzaal en refter kunnen
meegeven : ze werd ingehaald in oktober 1976, vlak voor de fusie, en nu maken
alle verenigingen van Leest er gebruik van, zegt Frans Lauwers met trots.
Hij en zijn mensen hebben niet meer meegedaan aan de
verkiezingen.
Ik ben twaalf jaar burgemeester geweest, in opvolging
van mijn oom Miel Verschueren en ik geloof te mogen zeggen dat we ons best
gedaan hebben voor Leest, maar met nauwelijks 2.000 inwoners weegt ge niet meer
door.
Hij is in schoonheid geëindigd, heeft zelfs enkele
keren de Mechelse burgemeester bezocht om bij de aanloop van de fusie sommige
zaken te bespreken en inlichtingen door te geven die van belang konden zijn
voor het welzijn van de vroegere gemeente.
Dat achtte hij tot zijn plicht.
Ook hij vindt de doorgevoerde samenvoeging eerder
onnatuurlijk.
Als er toch moest gefusioneerd worden dan zou het
volgens hem beter geweest zijn dit te doenmet landelijke gemeenten bijeen, bv. Leest, Heffen, Blaasveld en
Heindonk.
Toch had de oud-burgemeester het allemaal veel
slechter verwacht.
De inwoners kunnen nog op hun gemeentehuis terecht,
waar de ene dag een bediende aanwezig is en de andere dag de veldwachter de
dienst verzekerd.
Er wordt ook dienstbetoon verricht door de Mechelse
schepenen, die beurtelings een of twee keer per week naar Leest en naar de
andere deelgemeenten komen.
Spijtig dat we niet voor alles zoals vroeger op het
gemeentehuis kunnen zijn, zegt Frans Lauwers. Zaken van bouw, waterleiding,
geboorte en sterfgevallen (hoewel die laatste twee vooral in materniteiten en
ziekenhuizen van het Mechelse plaatsvinden) kunnen er niet meer geregeld worden
en dat vindt de oud-burgemeester een achteruitgang tegenover vroeger.
De fusie was toch bedoeld als middel om de
dienstverlening aan de bevolking te verbeteren.
Anderzijds vindt Frans Lauwers het positief dat de
verenigingen ter plekke flink zijn blijven bloeien. Er worden geen hogere
toelagen verleend, maar er blijkt wel meer materiële hulp geboden : podia,
tafels, stoelen, tentoonstellingspanelen, vlaggen en dergelijke... en onze
fanfare die verleden jaar het wereldkampioenschap in Kerkrade won, kreeg bij
gelegenheid van een ontvangst, 26 wimpels, voor evenveel bezoekende
muziekverenigingen.
Vuilkar
Landbouwer Victor Verschueren, wiens historische
boerderij aan de Elleboogstraat ligt (noot
: Hof ter Haelen) en wiens vader de
voorlaatste burgemeester van Leest was, blijkt niet zo erg opgezet met de
aanhechting van zijn gemeente bij Mechelen.
Hombeek, Leest en Tisselt, die waren volgens hem op
mekaar aangewezen.
Vooral het feit dat die van de stad heel wat van zn
landbouwgrond hebben afgenomen voor het oprichten van sociale woonwijken zit
hem dwars.
Ook het gemis aan dienstverlening op het vroegere
vertrouwde gemeentehuis.
Voor een aantal paperassen moet ge nu in Mechelen
zijn, daar dient een halve dag aan besteed te worden. Vroeger was dat allemaal
veel gemakkelijker : ge kende de secretaris en de veldwachter en dat ging heel
vlot, maar de eerste is naar Mechelen verplaatst en de tweede is eigenlijk bij
de stadspolitie ingelijfd. Hij heeft weliswaar een brommer gekregen, maar die
schijnt veelal te dienen om tussen Leest en het stad heen en weer te rijden.
De boer is ook niet te spreken over het verwaarlozen
van de landbouwwegen (beste bewijs vindt hij in zijn eigen straat, een veldweg
vol putten en bulten) en het minder goed onderhouden van grachten en bermen.
Omwille van de reinigingsdienst moesten we toch niet
bij Mechelen, want die hadden we vroeger ook. Die kwam maar één keer in de week
voorbij (nu tweemaal), maar hij nam alles mee wat ge op de straatkant zette, nu
is dat een gesleur met vuilbakken of plastiekzakken...
(...)
Terugkomen
Jos Vanroy, de Mechelse burgemeester is het ermee eens
dat de fusie er anders had moeten uitzien : de meer residentiële gemeenten uit
de omgeving hadden er moeten bijgevoegd worden, zodat er een stad zou ontstaan
zijn van bij de 100.000 inwoners.
Het voordeel van de samenvoeging met de kleine
landelijke gemeenten is dat we veel meer ruimte kregen, we verdubbelden in
oppervlakte.
Anderzijds bleek dat de stadsdiensten weinig afwisten
van de toestand in deze landbouwdorpen. Er was geen inzicht in de voorhanden
zijnde infrastructuur, geen duidelijkheid over een aantal op het getouw staande
projecten en inzake hangende dossiers.
Wij hebben heel wat moeten bestuderen,opnieuw
bekijken en op mekaar afstemmen.
Als voorbeeld noemt de Mechelse burgemeester het
probleem van de riolering en behandeling van afvalwater.
Er moest eenvormigheid in de belastingen gebracht
worden en ook in de waterbevoorrading.
Wat de wegen (en ook de landbouwwegen) aangaat, daar
diende eerste een volledige inventaris opgemaakt.
Dat is gebeurd en we zijn nu in de fase van
aanbestedingen gekomen. In sommige gevallen aan de uitvoering.
We stonden als stad ineens voor problemen waar we
niet zo dadelijk mee vertrouwd waren, bv. het tekeer gaan van overstromingen,
het versterken van dijken, wij hebben dat aangepakt en denkelijk tot een goed
einde gebracht.
Hetzelfde zegt Jos Vanroy over de werking van het
OCMW.
Het heeft allemaal tijd gevergd voor de fusie
administratief voltooid was.
De volgende jaren zullen wie er ook de meerderheid
zal uitmaken- jaren van verdere aanpak en uitvoering worden.
Kom in 1988 eens terug en oordeel dan.
SDL
Van Toeters en
Trompetten, het socio-cultureel tijdschrift van de Kon.Fanf. St.-Cecilia gaf
daarop volgend kommentaar :
In het artikel stelt men dat de Blekken en de
Sussen verdwenen. Maar, in Leest zijn er nog heel wat mensen van voor 1977.
We zijn er nog niet zo zeker van dat de beide rassen verdwenen en uitgestorven
zijn. Wij kunnen ons enkel afvragen of de Blekken nog wel degelijk bestaan !
Inderdaad ! Voor de fusie van de gemeenten waren de
Blekken in het omliggende gekend als de politieke vleugel van de Kon.Fanf. St.-Cecilia
Leest. De Blekken waren toen misschien beter gekend op politiek dan op muzikaal
gebied. Nu is dat wel anders ! Onze fanfare heeft het zelfs op internationaal
gebied heel ver gebracht. De Blekken op politiek gebied zijn nooit buiten
Leest geraakt, niet op nationaal gebied en zeker niet op internationaal niveau.
Maar de Blekken bestaan nog wel degelijk. Alleen hebben ze een andere
inhoud gekregen. Sedert 1977 wordt alle energie gebruikt voor het musiceren
en in 1978 leverde dat al een eerste wereldtitel op.
Sedert 1977 vielen ook de politieke bindingen weg die
de Blekken bijna een eeuw hadden samengebonden. Nu zullen de meeste politieke
strekkingen wel in de fanfare aanwezig zijn, de een al meer dan de ander. Met
het wegvallen van die politieke binding van voor 1977 is er stilaan ook een
mentaliteitsverandering gekomen. De vroegere (van voor de fusie) of de Oude
Blekken waren een speciaal ras. Ze waren zoals de Oude Belgen in hun tijd,
zowat meer dan 2.000 jaar geleden. De Oude Blekken deden alles voor mekaar.
De een hielp de ander waar het kon. Als de een in moeilijkheden zat, ging de
ander hem helpen. Die moest dat dan nog niet vragen ! Alles werd gedaan als een
echte vriendendienst. En nu ?
Het ras van de Oude Blekken bestaat nog. Maar
stilaan worden het gewone Blekken.
t Is zoals met de vaderlandse geschiedenis. Caesar
schreef over de Oude Belgen dat ze de dappersten waren van alle Galliërs. Later
zijn ze ook opgeslokt in het grote Romeinse rijk en verdwenen ze in het geheel.
Zal het zo ook niet gaan met de Oude Blekken ?
Zullen dat ook geen gewone Blekken worden ? Zullen ze dat gemeenschapsgevoel
niet verliezen dat hen jaren heeft samengehouden ? Zullen de Blekken zonder die
politieke binding van vroeger en met de politieke verscheidenheid van het
huidige ogenblik nog voor mekaar blijven zorgen en mekaar blijven steunen ook
al heeft de een een andere politieke opvatting dan de ander ?
In een van de vorige afleveringen schreven we dat de
vereniging zich niet meer bezighoudt met politiek en dat is in de huidige
omstandigheden maar best ook. Dit betekent niet dat muzikanten of leden niet
meer aan politiek mogen doen. Iedereen mag zijn overtuiging hebben. Er is nog
de vrijheid van mening en de vrijheid van overtuiging. Iedereen mag ook lid
zijn van andere verenigingen, ook al is dat een politieke groepering.
De hoofdzaak is echter : blijven we op mekaar steunen
? Kunnen we op mekaar blijven rekenen ? Blijven we mekaar helpen ?
Of zal over een aantal jaren het volgende artikel in
de krant verschijnen ?
DE TRAGEDIE : de BLEKKEN verdwenen.
Het zal er niet komen als we dat zelf allemaal willen
!!! Het is daarom zeker niet de bedoeling met een nieuwe politieke partij te
starten. De stembiljetten waren op 10 oktober ll. al meer dan groot genoeg. Als
daar nog eens vroegere partijen van de Mechelse randgemeenten zouden bijkomen,
dan zouden de stemhokjes weer eens te klein zijn.
Die in Leest werden gebruikt, zijn nog maar pas vernieuwd
En anderzijds is er toch weer de geschiedenis die zch
herhaalt
Zo ging het met de Oude Belgen !
OUDE BELGENBELGENBELGSKES
En zo gaat het met de
OUDE BLEKKENBLEKKEN
Daartegen is meer één remedie : HET EEUWIGE VUUR.
Foto s : (Nieuwblad)
-Herberg In den Bareel, het lokaal van de vroegere
Sussen, na de fusie enkel nog voor verenigingen en niet meer voor
dorpspartijen.
-Vic Verschueren, landbouwer en voorzitter van de
fanfare Sint-Cecilia :Ze pakken onze grond af en aan de landbouwwegen wordt
niks gedaan.
1982 Van 18 tot 26
september : Week van de Landbouw
De Landelijke Gilde, K.V.L.V,
L.R.V. en K.L.J. organiseerden van 18 tot
26 september de Week van de
Landbouw.
Deze week werd uitgewerkt in themas. Eén
der themas droeg de titel
Landbouw betekent voedsel.
Hiermee wou men duidelijk maken dat er
slechts 14 are landbouwgrond per
inwoner zijn in ons land om onze
voedselvoorziening te verzekeren.
Bitter weinig als men bedenkt dat men met
12 are per inwoner nog net een
vegetarisch menu kan samenstellen.
Ter info : tijdens de jongste
wereldoorlog was er 21,4 are per inwoner
beschikbaar. Toen was de
voedselvoorziening op het randje van tekort.
Tussen 1950 en 1980 verdwenen
300.000 ha uit de landbouw.
Een ander thema droeg de titel
Landbouw betekent Landschap.
Het werd stilaan tijd om het
platteland te beveiligen, aldus de landelijke
bewegingen, om de landbouw en
meteen de open ruimten, het landschap veilig
te stellen.
Om deze doelstelling aan de mensen
te tonen organiseerden alle landelijke
verenigingen uit het Vlaamse land
activiteiten.
Ook die van Leest lieten zich niet
onbetuigd.
Tijdens deze week stelden drie
bedrijven hun deuren open voor schoolbezoeken.
Het eerste bedrijf was een
groentenbedrijf onder glas dat werd uitgebaat door
Fons Dom (Kouter). De overigen
waren de landbouwbedrijven van Frans
De Prins (Kleine Heide) en Vic
Verschueren (Elleboogstraat).
Op zondag 26 september was er om 14
uur een wagenspel. In dit toneelstuk
werd de hele land- en tuinbouwproblematiek
naar voor gebracht. Het stuk
handelde over een jonge man die met
een universitair diploma niet meer aan
werk raakte. Hij vond er niets
beters op dan vaders landbouwbedrijf over te
nemen, maar er zijn nog de vrienden
en een verloofde...
Na afloop van dit wagenspel kon men
deelnemen aan een fietszoektocht door
Leest.
Om 17 uur werd op het bedrijf van
Paul en Godelieve Daelemans aan de
Alemstraat 10, een eucharistieviering
gehouden, gevolgd door een primeur
voor Leest, een paardenzegening.
In de loods waar deze activiteiten
doorgingen, werd eveneens een tentoonstelling
georganiseerd, in elkaar geknutseld
door Georges Herregods.
Ook volksdansgroep Korneel was
van de partij en na hun optreden projecteerde
Karel Soors een diareeks over Leest
en haar landbouwactiviteiten.
De avond werd verder gezet met de
uitslag van de zoektocht en de
prijzenwerden overhandigd door schepen van landbouw
Fons Vanstappen.
Jan De Prins werd winnaar en trok
met een groentenkorf huiswaarts.
Met rustige muziek van disco bar
Satan werd de Week van de Landbouw
afgesloten.
Bijgevoegd :
-Folder van de Week van de Landbouw.
-In het kader van de Leestse landbouwdag werd ook
Mechelen aangedaan. De melk komt van de koe en niet van de fabriek illustreerde
een koebeest dat aan de Grote Markt werd geplaatst.
1982
Augustusnummer De Band : Zelfbediening Leemans aan hun geacht cliënteel
Bij het beeindigen van onze activiteiten als
voedingdetaillist, komen wij U allen oprecht danken voor het vertrouwen dat U
in ons werk hebt gesteld en dit gedurende 25 jaren.
Mede door Uw klandizie was het ons mogelijk in die
tijdspanne te Leest een zelfbedieningszaak uit te bouwen, aangepast aan deze
tijd, nodig en nuttig voor onze gemeente en het cliënteel. Wij hebben dan ook
met eindeloos geduld al het mogelijke gedaan opdat deze zaak verder zou blijven
bestaan. Samen met onze voornaamste leveranciers werd na rijp overleg ons
vertrouwen geschonken aan Julia, door U allen gekend als onze getrouwe
verkoopster die met méér dan acht jaar ondervinding samen met haar man Willy
deze zware taak op hun schouders hebben durven nemen, ze zijn dan ook vast
besloten, samen met hetzelfde personeel van vroeger, aangevuld met een jonge
frisse kracht Hilde dHollander, met hun jong dynamisme te trachten nog meer
en beter te doen om deze bestaande zaak nog hoger op te werken, wat wij hun van
ganser harte toewensen.
Wij van onze kant blijven in uw midden wonen als
uiting van onze dankbaarheid.
Yvonne
Marcel
In 1957 openden
kleermaker Marcel Leemans en zijn echtgenote Yvonne Smets hun Centra winkel
tegenover de Kerk.
In het juni-nummer
van De Band in 1957 stond een advertentie met daarbij een groot vraagteken en
de tekst : Recht over de kerk komt ?????
RECHT OVER DE KERK KOMT EEN WINKEL, WELKE WINKEL ???? (zie bijvoegsel)
Na de opening verscheen
volgende advertentie : Recht over de
kerk kwam n MODERNE CENTRA WINKEL.
Alle kruidenierswaren, tabak, sigaretten, sigaren
sigarillos.
Kwaliteit is ons reklaam. Immer eerlijke bediening.
MARCEL LEEMANS DORP LEEST.
Kleermaker Marcel
Leemans bleef in die beginperiode zijn vak schijnbaar cumuleren met zijn
voedingswinkel want in De Band van oktober 1957 adverteerde hij :
Voor al uw maatwerk wendt u zich in volle vertrouwen
tot MARCEL LEEMANS, Dorp, Leest.
Steeds korrekte afwerking en eerlijke bediening !!
U vindt er tevens een NIEUWE KOLLEKTIE REGENKLEDING
zowel voor HEREN als voor DAMEN. Ook de gekende vesten SPORVEL in geribte
vloeren wasbaar en strijkbaar.
Verder : vesten in daim van beste kwaliteit.
BROEKEN voor mannen, jongelingen, meisjes en kinderen.
KOM GERUST EENS KIJKEN : HET VERPLICHT U TOT NIETS !
UW GADING VINDT U BESLIST.
In de CENTRA-WINKEL RECHT OVER DE KERK : BIJ
MARCEL LEEMANS
Ontvangt U deze week op de ganse reekds der lekkere
KOFFIES CAFCA 1 Centra-zegel per frank : dit is 12,50% KORTING ! ja
12,5 %
Marcel Leemans was
te Hombeek geboren op 6 april 1921 en hij overleed in het A.Z. Sint-Jozef te
Mechelen op 14 oktober 1993. Hij was gehuwd met Yvonne Smets die op 17 oktober
1920 te Mechelen geboren werd en aldaar in het A.Z. Sint-Maarten overleed op 16
maart 2005.
Het echtpaar kreeg
zeven kinderen : Frieda, Ria, Marc, Dirk, Krista, Lucia en Karla.
De Centra-winkel
werd overgenomen door Willy en Julia De Nies-Lauwers. Deze laatste was werkzaam
als verkoopster in de winkel van Marcel en Yvonne. Willy De Nies werkte als
bediende bij PRB Metalurgia (het bommenkot) aan de Hanswerkvaart te Mechelen.
Ik had ondernemersbloed in de aderen, vertelde hij in 18 maart 2011 aan Leo De Nijn van
Gazet van Antwerpen. Toen wijlen Marcel
Leemans zijn winkeltje met bloknagels, slijpschijven, garen en vijzen van de
hand deed vlak tegenover de kerk, wist ik dat dit een gouden kans was. Omdat ik
niet overhaast te werk wou gaan, bleef ik halftijds werken. Voor de overname
moest ik een grote lening aangaan, want Marcel had een grote voorraad. Alleen
al het zijden garen dat hij in zijn winkel had, werd toen op 100.000 Belgische
frank geraamd. Toen alles beklonken was, kwamen we tot de vaststelling dat het
garen geen cent waard was, want het was door de jaren zo rot geworden dat je er
geen kous meer kon mee dichtnaaien. Nu kan ik ermee lachen maar 29 jaar geleden
was dat een flinke opdoffer.
Naast ijzerwaren
begonnen Willy en Julia ook charcuterie te verkopen en nadat Metalurgia in
faling gegaan was kon hij zich honderd procent toeleggen op zijn winkel Shop
Wel. Het winkeltje werd al snel te klein en in 1997 kocht hij naast de
meisjesschool in de Dorpstraat grond om er een Delhaize te bouwen. In maart
2011 stopte hij met zijn supermarkt maar lang zou hij niet van zijn vrijheid genieten,
Willy De Nies overleed te Leuven op 4 mei 2012.
Willy De Nies was
ook de man achter de revival van Posse Leest. In de jaren 80 had dit
evenement veel van zijn pluimen verloren. Willy richtte een comité op en
stimuleerde de jaarmarkt door o.m. de invoering van een ambachtenmarkt, een
planten- en bloemenmarkt, dieren als kijkspektakel, oldtimertractoren, drank-
en eetstandjes en de nieuwe aanpak loonde. In 2002, bij de 11de
hernieuwde editie telde men ruim 30.000 bezoekers.
Bijgev.:
-De afbeelding van de nieuwe winkel in De Band van
juni 1957.
-Reclame advertentie in het oktobernummer van De
Band.
-Yvonne Smets.
-Marcel Leemans met zijn verkoopster Julia in 1980.
Zij zou twee jaar later samen met haar man zijn zaakovernemen.
De
22-jarige autobestuurder Eddy De Wal, Oxdonckstraat Kapelle-
op-den-Bos, verloor zondagmorgen in de Juniorslaan de controle over
zijn
voertuig.
De
wagen sloeg te pletter tegen een huisgevel en werd tot schroot herleid.
De
jonge autobestuurder werd levensgevaarlijk gewond en overleed na
aankomst in een Mechels ziekenhuis.
1982 Van 17 tot 19
september : 10de Uitgave St.Ceciliafeestente Leest
In samenwerking met het Ministerie
van Nederlandse Cultuur, het stadsbestuur
van Mechelen, het Muziekverbond van
België en de Vlaamse Brass Band
Federatie organiseerde de
Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia de 10de uitgave
van de Ceciliafeesten.
Op vrijdag werden de feesten ingezet
met een grote kaartwedstrijd waarbij niet
minder dan 204 deelnemers kwamen
opdagen. Voor deze wedstrijd waren prijzen
voorzien voor een totale waarde van
30.000 frank.
De hoofdprijzen werden in de wacht
gesleept door Thomas Frans uit Leest, Rosier
uit Mechelen, Josée Baetens uit
Hombeek en Louis Vloebergh uit Leest.
Zaterdag en zondag werden gevuld
met de concertwedstrijd. De jury bestond uit
Werner Van Cleemput, componist en
leraar, Willem van Hout, Jan Segers, Henk
Van Lijnschooten en André Van
Driessche.
De beste uitvoeringen werden
bekroond met een beker van de stad Mechelen dit na
een toespraak door burgemeester Jos
Vanroy, alsook van de vice-president van
het wereldmuziekverbond.
De eerste prijs bij de harmonies
werd behaald door de Kon. Harmonie van Peer,
de eerste prijs bij de fanfares
ging naar de fanfare Nos Jungit Apollo uit St.-
Oedenrode (Nederland) en de eerste
prijs van de Brass-Band muziek werd
Behaald door Brass Band Union uit
Buizingen.
De beste totaal-resultaten werden
bekroond met muziekinstrumenten.
De beker van de hoogste kwoteringen
van de Belgische verenigingen,
geschonken door het Muziekverbond
van België, werd behaald door de Kon.
Harmonie van Peer met 592 punten op
600.
De Ceciliafeesten 82, met de
deelname van 26 muziekkorpsen, gingen door in de
gebouwen van het Parochieel Centrum, Kouter en in de feesttent achter
dit
centrum.
Gedurende de twee
daagse konden de hongerigen zich spijzen in een gelegenheidsrestaurant met op
het menu o.a. verschillende soorten steak, stoofvlees en koude schotels met
frietjes of brood.
Verslag (ingekort)
over de voorbije Ceciliafeesten in Van Toeters en Trompetten oktober 1982:
t Was het laatste echt zomerse weekeinde
van september dit jaar ! Er hing over het Mechelse een zwoele, vochtige hitte.
Je zweette al van niks te doen. t Was een echte Indian Summer en nu weten
ook alle muzikanten wat Eric Ball daarmee bedoeld heeft toen hij dat stuk
schreef.
Juist tijdens dat weekeinde had de Kon. Fanfare
St.-Cecilia haar jaarlijkse Ceciliafeesten gepland.
Gestart werd met een kaartwedstrijd. Deze keer had
deze plaats in de feesttent omdat men vreesde voor heel wat meer liefhebbers en
de organisatoren hielden er ook rekening mee dat de zaal de volgende dagen
beschikbaar moest zijn voor het gelegenheidsrestaurant.
De kaartwedstrijd had een meer dan behoorlijk succes.
Niet minder dan 52 tafels kaartspelers gingen van start omstreeks 20u en er
waren weeral prachtige prijzen te
winnen ! Alles verliep opperbest en de winnaar kreeg
een prachitige dames- of herenfiets.
Op zaterdag kwam dan het hoogtepunt van de
Ceciliafeesten 1982 of tenminste dat wat het hoogtepunt zou moeten zijn. Om
13u30werd de internationale
concertwedstrijd gestart. Onder de deelnemers waren de vice-wereldkampioenen
van het W.M.C. Kerkrade in de superieure afdeling, de fanfare Nos Jungit
Apollo uit St.-Oedenrode in Nederland.
Wat we die dag te horen kregen grenst aan het
ongelooflijke ! De eerste korpsen waren hoe moeten we het nu gaan uitdrukken-
niet zo erg goed. Eén van die Belgische verenigingen viel op door het feit dat
de muzikanten er niet het verschil kenden tussen een kruis en een (be)mol.
Als er iets voor hun noten stond, speelden ze maar wat anders en dat kon zelfs
elk ongeoefend oor opmerken
Gelukkig was er maar één korps dat helemaal niet kon
acteren op het peil van deze internationale wedstrijd. Maar er was ook een
Nederlands korps dat niet zon goede indruk maakte, nl. de Nederlandse brass
band uit Oostkapelle. We weten nu ook dat er in het land van onze noorderburen
minder goede korpsen zijn !
En dan de fanfare Nos Jungit Apollo ! Dat was nog
eens muziek, mensen ! Een prachtige sound, mooie aanzetten, correct uitgevoerde
loopjes, kortom uitstekende muziek !
En toch kregen deze mensen van de jury maar net 92% !
Op het W.M.C. hadden ze heel wat meer ! Het zal dan toch zo zijn dat de Leestse
jury bijzonder streng oordeelt.
Na de wedstrijd die dank zij een paar forfaits- op
tijd gedaan was, werd er een bal georganiseerd met het groot orkest van Henk
van Montfoort. Aangezien we hiermee in een netelige situatie zitten, d.w.z.
onze persoonlijke voorkeur tegenover de voorkeur van de Leestse muzikanten in
het algemeen, geven we hierover niet al teveel commentaar. Er zijn wel een paar
van de organisatoren die hebbenverklaard dat er zon honderd man te weinig was in de feesttent om sfeer
te hebben. Financieel kon het geen tegenvaller worden want orkest en vedette
waren al betaald met de opbrengst van de kaarten in voorverkoop.
Van de enquete herinneren we ons nog alleen dat een
zekere André Hazes maar één of zelfs geen enkele voorkeurstem kreeg van de
Leestse muzikanten. Als deze nu moesten zien hoeveel volk die trekt en wat voor
een uitkoopsom deze nu vraagt, dan vielen de Leestse Cecilianen achterover !
Op deze zaterdag had de frituur van Louis (noot : Schillemans) de meeste belangstelling en het gelegenheidsrestaurant boekte
onverwachte resultaten. Het heeft er tot in de vroege uurtjes geduurd
Op zondagmorgen 19 september zou de wedstrijd terug
beginnen met de harmonieën. De winnaar 1981 in deze afdeling had in laatste
instantie forfait gegeven.
Om 10 uur stipt begon de wedstrijd. De harmonie van Peer verraste in de goede
zin. De andere korpsen speelden o.i. te moeilijke werken. De korpsen die deze
zondagvoormiddag optraden, hadden de beste klimatologische omstandigheden. Het
was nu niet zo broeierig in de feesttent. Wel was het om te stikken in de
keuken. Vanaf 11u30 konden er geen biefstukken genoeg gebakken worden. In de
frituur kon Louis het niet meer volgen, en dat wil wat zeggen Die dag heeft het
gelegenheidsrestaurant gedraaid als nooit tevoren !
s Namiddags kwamen er weer uitstekende korpsen aan de
beurt, o.a. de harmonie St.-Cecilia uit Beek (NL), de fanfare St.-Jozef uit
Buchten-Born en de fanfares uit Tisselt en Zemst-Laar. Ook de brass band
Cecilia uit Heffen heeft heel wat vorderingen gemaakt.
Brass band Union Buizingen won de wedstrijd in de afdeling brass bands.
Hierbij moet wel vermeld worden dat de brass band Terpsichore uit Rupelmonde
uit de wedstrijd werd gesloten omdat de musici niet op tijd aanwezig waren. Wel
hebben de organisatoren nog geprobeerd de brass bands te verzoenen maar er
hielp geen lievemoederen aan.
Op de prijsuitreiking waren deze keer heel wat
prominenten aanwezig, o.a. burgemeester Vanroy en schepen van Cultuur Van der
Sande. Ook waren de volksvertegenwoordigers L. Van de Velde en J. Ramaekers van
de partij. Tevens was er een afgevaardigde van het Muziekverbond van België. De
dag voordien was ook al de heer Convents van deze federatie aanwezig. En
daarbij kwamen dan nog een hele reeks gemeenteraadsleden.
De prijsuitreiking verliep prima en dat was ook zo het
geval voor de receptie aangeboden door ere-voorzitster Mw. Piessens-Van Praet.
Daarmee waren de Ceciliafeesten 1982 officieel
afgelopen. En wat nu ? De organisatoren schijnen met problemen te zitten voor
volgend jaar, vooral omdat de wedstrijd bijzonder populair begint te worden in
het buitenland ! Misschien te populair, want als we de verslagen in de Nederlandse
kranten lezen, wordt het ons bijna te machtig ! Daar heeft men het over de
perfecte organisatie en het experimenteel systeem van jureren. Niets dan lof !
Onze organisatie zou nog veel beter kunnen indien we
over een nog veel betere infrastructuur beschikten. We hebben geen zaal die
echt geschikt is voor een wedstrijd van dit formaat. We zouden het
muziekgebeuren en het cafégebeuren volledig gescheiden moeten houden. Dat kan
nu echt niet ! Er zijn bij de optredens de steeds storende geluiden van de bierglazen
die gewassen worden, ook al wordt dit werk uitgevoerd door waarschijnlijk
voorzichtige dames of heren. En anderzijds is het voor de organisatoren toch zo
prettig als er heel wat vaten worden afgetapt.
Volgens datgene wat we hebben opgevangen zijn de Ceciliafeesten
1982 een financieel succes geworden ondanks het feit dat de organisatoren zowat
een 400.000 frank aan reiskosten en vergoedingen hebben uitbetaald. Gelukkig
was er hulp geboden door de sponsors, o.a. Muziek Center Willebroek, L.E.M.C.A.
Deurne, de ASLK en de N.V. Pol Piessens.
Fotos :
-Op de kaartwedstrijd van de Ceciliafeesten waren 204
deelnemers komen opdagen.
-Henk Van Montfoort (uit de programmabrochure van de
10de Ceciliafeesten)
-Volksvertegenwoordiger Luc Van de Velde reikte een van
de vele prijzen uit.
1982 Zaterdag 11
september : Tweede SP Fusiebal
SP
afdelingen Heffen, Hombeek en Leest.
Mevrouw, Juffrouw, Mijnheer,
In
het vooruitzicht van de gemeenteraadsverkiezingen van 10 oktober 1982
nodigen de kameraden Jef Ramaekers, lijsttrekker S.P.-Mechelen, Bertje
Palma-Ureel, kandidate S.P.-Hombeek, Jean Doms, kandidaat S.P.-Heffen en
Jef
Vloeberghen, kandidaat S.P.-Leest, samen met de respectieve S.P.-besturen
U en
uw familie en kennissen uit op hun tweede fusiebal.
(...)
In
Leest is Jef Vloeberghen een begrip. Zijn kwinkslagen maar vooral zijn
sociaal engagement zijn tot ver buiten Leest bekend.
In
deze tijd van inleveren, werkloosheid en angst voor de dag van morgen kent
JEF
als geen ander de grote noden van de kleine man zoals jij en ik.
Graag zullen wij u samen verwelkomen op ons fusiebal dat doorgaat in de
zaal
St.Cecilia, Dorpsstraat 6 te Leest vanaf 20 uur.
(folder)
1982 12 september
: Fietstocht Landelijke Gilde en KVLV : (foto)
Op initiatief van de
Landelijke Gilde en de KVLV Leest werd op zondag 12 september een fietstocht
georganiseerd.
Aangemoedigd door
een zomerzonnetje, fietsten een 80-tal sportievelingen van alle leeftijden
langs een schilderachtige zennevallei naar de Rupelstreek tot aan de sluit van
Wintam. Tenslotte werd nog een ommetje gemaakt naar de Bommelaarshoeve te
Heindonk waar de zondag daarop de Landbouwdagen werden georgeniseerd. (DMW)
1982 Zondag 12
september : Chiro Folder : KIEZEN
VOOR HET SPEL
daar
kiezen kinderen en jonge mensen voor.
Daarom neemt onze chiro een nieuwe start op zondag 12 september 1982 om
2
uur
op het chiroplein.
Je
spelkameraden staan reeds ongeduldig te wachten om je in onze groep te
verwelkomen. Breng je die zondag je goed humeur mee, dan wordt het zeker
tof.
Tot
zondag,
Chiro Leest.
In DB van
september/oktober verscheen volgend (ingekort) verslag :
Bij het binnenkomen door de Chiropoorten ontving
iedereen een stempel. De bedoeling hiervan was ieder in een groep te zetten van
alle leeftijden, dus jongens en meisjes tezamen.
Plots gilde een sirene over het Chiroheem. Allen
vluchtten we er heen. Er verscheen een zwaargewapende militair op het plein. We
moesten van hem allemaal bij een groep gaan staan die hetzelfde cijfer droeg. Tegelijkertijd
toonde hij een grote jute zak met de te innen voorwerpen, dus er moest
competitief gestreden worden. Er moest zodanig gespeeld worden dat men de
andere groepen kon overwinnen. Deze spelen moesten gespeeld worden op posten
waar de leiding zat die de Chiro zou verlaten.
Na de strijd ging weer de sirene. We liepen allemaal
terug nar de plaats waar de militair voor het eerst verschenen was. Toen deze
zou overgaan tot het uitreiken van de prijzen, werd hij gestoord door een stem
: de VREDESDUIF was toegekomen. Deze verweet hem dat men het zo niet mag
aanpakken in de Chiro. Na een kort gesprekje tussen de vredesduif en de
militair werd het JAARTHEMA uitgelegd. De duif wenste ons nog een goed werkjaar
en dat we vooral zouden letten op het thema DE VREDE STAAT OP HET SPEL. Toen
verliet zij ons Chiroplein en nam de nieuwe Jong-Vevocers mee !!!
De militair die de vredesduif had gelijk gegeven, vond
het beter iedereen op een drankje te trakteren dan de beste ploeg de prijzen te
geven. Dit werd dan ook erg gewaardeerd. Daarna gingen we heen waar we
toebehoorden. Dit wisten we door middel van de kleur van het lintje dat ieder
tijdens de namiddag op de bepaalde posten had gekregen.
Na de nieuwelingen in onze groep te hebben verwelkomd
(en sommigen gedoopt), verlieten we moe maar blijgemutst de Chiro.
De
Chiroleiding.
-De mist hing nog laag als de groep vertrok aan de
zennebrug, een veelbelovend begin van de fietstocht van de Landelijke Gilde en
de KVLV.
1982 Zaterdag 4
september : KWB-Reis naar grotten van Han-Sur-Lesse
44 deelnemers bezochten ook Laroche
en Durbuy.
In De Band van
(september/oktober) verscheen volgend (ingekort) verslag :
Een woordje vooraf wat de reis betreft. Ons
bestuurslid Jefke Lauwers en zijn echtgenote, plus zijn boezemvriend Guske Van
Roy en diens echtgenote, hadden eerst de reis verkend en gemaakt op eigen
kosten, waarvoor onze dank.
De reis ging over Namen naar Dinant, waar het
morgenontbijt werd genomen en een bezoek aan de stad werd gebracht. Daarna
langs pittoreske wegen reden we verder over Hoyet-Ciergnon-Rochefort naar
Han-sur-Lesse. Daar aangekomen zijn we vertrokken met een speciaal trammetje
naar de Grotten waar we werden opgewacht door een nederlandstalige gids, die
ons gedurende de rondgang in de grotten de nodige uitleg heeft gegeven.
Deze rondgang duurde anderhalf uur en het was de
moeite waard.
Nadien waren we vrij om het middagmaal te nemen en
eventueel nog een wandeling te doen.
Om 14u30 werd er dan vertrokken met een echte
safari-car voor een bezoek aan het nationaal park waar verschillende wilde en
met uitsterven bedreigde dieren in de vrije natuur leven. Daarna ging het
verder langs het bos van Nassogne naar Laroche en Durbuy (kleinste stadje van
België). In Durbuy zelf werd ons een verrassing aangeboden door het bestuur van
de KWB, namelijk een etentje (koude schotel), wat door alle deelnemers ten
zeerste op prijs werd gesteld.
Van in Durbuy werd de reis dan verder gezet langs Hoey
en Wanze waar een bezoek voorzien was aan de plant- en bloemenkwekerij van de
firma Ghontier, maar dat kon niet doorgaan. Op zaterdag is deze firma niet
toegenkelijk voor publiek.
Tijdens de reis werd er ook nog een kwis gehouden over
bekende figuren en de KWB van Leest. De kwis werd gewonnen door Mevrouw
Geerts-Vleeshouwers. De tien kwisprijzen werden geschonken door de firma Pol
Piessens uit Mechelen, waarvoor hartelijk dank.
Er werd ook nog een jarige gevierd, nl. Mevrouw De
Prins-Boey Liza (foto) en ze mocht van het bestuur een prachtig
geschenk in ontvangst nemen samen met een hartelijk applaus van alle
medereizigers.
De terugweg werd aangevat over Tienen-Leuven-Mechelen,
met een openthoud in dancing het Witte Huis, waar de beentjes nog eens goed
werden uitgezwierd en nog menig pintje gedronken. Na dit alles zijn we richting
Leest vertrokken waar we arriveerden rond de klok van twaalf.
Geerts
Jan.
1982 Van 7 tot 10
september : Bond van Gepensioneerden op bezinning in
Bonheiden-Zellaer
1982 9 september
De Mechelse Week :
Taxi
won Bleukenstornooi van SK Leest
Het
Bleukenstornooi (zo genoemd naar de naam van het terrein te Leest, aan
de
Zennekant, waar o.m. SK Leest optreedt) kon doorgaan in uiterst gunstige
weersomstandigheden en werd daarom, maarook omwille van het sportieve
niveau, een succes.
Deelnemers waren de vrije ploegen Taxi, Uilenspiegel, Adegem en Running
Boys en de in het KKSFB uitkomende
Boterwaag en SK Leest.
De
formule van het tornooi is een beetje ongewoon : het is een combinatie van
winst- en verliespunten (2,1 of 0) met als bijkomende criteria het
doelsaldo
(verschil tussen gemaakte en toegestane
doelpunten) en de strafschoppenstand
(na
elke wedstrijd neemt iedere speler van elke ploeg een strafschop).
De
ploeg van Taxi, die we stilaan de tornooipiraten moeten gaan noemen,
omdat ze bijna alles winnen, trok ook
ditmaal aan het langste eind.
Tweede werd SK Leest voor Adegem Boys en Uilenspiegel.
1982 Vrijdag 10
september : Festival van Vlaanderen
Het festival van
Vlaanderen-Mechelen betrok sinds een drietal jaren eveneens de zogenaamde
fusiegemeenten in zijn programmatie.
Zo was dit jaar
Leest aan de beurt waar op vrijdag 10 september in de parochiekerk om 20u30 optreden
plaatsvond van Telemann Consort, een strijkers- en blaasensemble bestaande
uit vijf Vlaamse kunstenaars die zich bekwaamd hadden in de muziek van de
Duitse componist Telemann en zijn tijdgenoten.
Het ensemble
concerteerde reeds in de Nederlanden, Zwitserland en Joegoslavië en hun
vertolkingen kenden grote bijval zowel bij pers als publiek.
In de kerk van Leest
werden werken uitgevoerd van o.a. Vivaldi, Bach, Telemann en Schickhardt.
Nog een anekdote :
de voor gambaspeler Piet Strijckers voorziene stoel bleek veel te laag te zijn.
Geen nood, er werden gauw een vijftal dikke boeken over zijn muziek bijeen
gezocht en erop gelegd en de zaak was opgelost
Toegangsprijs : 200
frank. (GvM, De Mechelse Week en Het Laatste Nieuws)
Fotos :
-Het Telemann Consort.
-Liza Boey was jarig en kreeg van de KWB een mooi
geschenk op de bus.
1982 September : ACTIE
VEILIG VERKEER Snelheid minderen kinderen niet hinderen
Leest heeft zoals de meeste oude dorpskernen een
drukke doorgangsweg door haar kern gekregen, zonder dat voldoende maatregelen
werden genomen voor de bescherming van voetgangers en fietsers.
De onveiligheid is het grootst in de omgeving van het
dorpsplein en de scholen.
Al zijn er weinig parkeerproblemen toch doen zich op
sommige plaatsen wel problemen voor m.b.t. het parkeren. Denken we maar aan de
parkeerplaats langsheen de meisjesschool die een gevaar betekent voor de
schoolkinderen en de fietsers die daar een oversteekplaats hebben.
Voorbij de Drij Gapers tegenover het kerkhof heb je
regelmatig problemen omdat de doorstroming van het verkeer er erg wordt
belemmerd. De afwezigheid van veilige fietspaden en oversteekplaatsen wordt
door de ouders als een enorm probleem ervaren. Vooral de ouders wiens kinderen
naar Mechelen fietsen.
Leefmilieu Leest wil met een aantal voorstellen en met
uw opmerkingen bijdragen tot meer verkeersveiligheid. Daarom kreeg elke inwoner
van Leest een schrijven in zijn bus met een vraag om medewerking. Je kan je
vragenlijst invullen en tevens uw opmerkingen neerschrijven. Misschien doen
zich in uw woonomgeving ook problemen voor die anderen niet kennen. Schrijf ze
op en geef de vragenlijst mee met uw kinderen. Langs de school komt de
vragenlijst wel terecht. Of steek ze in de bus bij een van de leden van de
werkgroep Leefmilieu : D. Duran, F.J.Gieselinck, B. Liebrecht, K. Soors.
Leefmilieu
Leest. (DB,sept/okt 82)
1982 1 september
Gazet van Mechelen :
VV
Leest wil niet ontgoochelen
VV Leest wil voor haar tweede verblijf in tweede
provinciale beslist beter doen dan bij de eerste confrontatie en dus niet
onmiddellijk terugkeren naar derde.
Daarom werd de ploeg te opzichte van vorig seizoen fel
gewijzigd.
August Emmeregs : Uit de vorige ervaring weten wij
dat voetbal in tweede sterk verschilt van derde en ook al behaalden wij de
titel dan wisten wij dat bepaalde spelers in de nieuwe reeks zouden
tekortschieten en daarom hebben wij een felle inspanning gedaan om een degelijk
elftal en ook enkele waardevolle invallers te bezitten. Wij hebben zoveel
mogelijk spelers uit de eigen omgeving aangetrokken om voor het spektakel te
zorgen. Wij rekenen erop dat doelman Van de Broeck, de gebroeders Beeckman,
William Selleslagh, Hans Schoning en Guido Slagmuylders de in hen gestelde
verwachtingen ook zeker zullen inlossen.
Geen meeloper
Een ploeg die zich zulke inspanningen getroost wil wat
meer dan maar een gewone meeloper zijn. Opnieuw August Emmeregs :
Het is en blijft onze eerste betrachting de
toeschouwers een stuk spektakel aan te bieden en daarom willen wij in die
nieuwe reeks ons woordje kunnen meepraten en zeker niet uit de toon vallen.
Vooral in de thuiswedstrijden willen wij een voet naast de beste teams kunnen
plaatsen...
Nieuwkomer
Selleslagh speelde acht jaar bij KV Mechelen en vorig seizoen bij Racing Jette.
Guido Slachmuylders was ook een KV-product en speelde in de vorige competitie
voor vierde nationale klasser SK Londerzeel.
De broers André en
Eddy Beeckaert kwamen van Stade Willebroek.
De te Hombeek wonende
Duitser Hans Schoning kwam van Racing Mechelen.
In De Band van
juli publiceerde V.V. Leest volgend verslag :
Na de prachtige resultaten van vorig seizoen, met als
bekroning een kampioenstitel van ons eerste elftalen een eerste plaats van onze miniemen nog in
het achterhoofd, starten wij binnen een paar weken reeds het seizoen 1982-83.
Wij weten uit ondervinding dat 2de provinciaal, waarin wij volgend
seizoen van start gaan, een zware reeks is. Met de nodige versterkingen die wij
aangebracht hebben in ons elftal en de steun van nog meer supporters zijn wij
ervan overtuigd ook daar aan de top te kunnen meedraaien.
Buiten onze eerste elftal starten wij met volgende
ploegen : reserven junioren knapen miniemen preminiemen veteranen
dames.
Fotos :
-Twee fotos van de nieuwelingen van V.V.Leest.
Trainer Julien Van den Broeck, Hans Schöning (ex-RC Mechelen), Guido
Slachmuylders, William Selleslagh (ex-KV Mechelen), André Beeckaert, Roland Van
den Broeck, Patrick Backeljan. (Foto
: De Mechelse Week)
1982 Vrijdag 27
augustus : Folklore-avond (foto onderaan)
Op het terrein van V.V.-Leest trad
de Leestse Volksdansgroep op samen met
groepen uit Oostenrijk en Turkije
tijdens een grote folklore-avond.
Gazet van Mechelen
(31/8) daarover :
Folklorefestival
te Leest werd succes.
Voetbalclub VV Leest en volksdansgroep Korneel
organiseerden hun jaarlijks folklorefestival. Het aantal toeschouwers op deze
activiteit was ook dit jaar bijzonder groot.
Het organiseren van deze activiteit heeft verband met het grote
folklorefestival te Mechelen. De twee buitenlandse groepen die een optreden
verzorgden op de voetbalterreinen in de Dorpsstraat te Leest namen reeds deel
aan het Mechelse festival. Overnachtingen van deze groepen gebeurde bij
gastfamilies van Leest en om deze gastvrijheid te belonen brachten de twee
folkloregroepen een gratis optreden voor het Leestse publiek.
De opbrengsten van dit festival werden dan ook besteed
aan de onkosten van deze groepen. Zo kregen zij maaltijden aangeboden in het
chalet van VV Leest.
De folkloreavond werd later ingezet dan werd geplant
daar er te Mechelen een optocht georganiseerd was met alle optredende
folkloregroepen. Deze optocht bracht wat vertraging mee waardoor de dansgroepen
niet tijdig aanwezig konden zijn voor de Leestse toeschouwers.
De avond ging van start met een woordje van de
animator Mw. De Laet en van gemeenteraadslid Gust Emmeregs.
De folkloregroep Anatolia Folk Dances Group uit
Ankara Turkije bracht haar typische Turkse dansen naar voor. De zwaardendans
kwam er deze keer niet bij kijken daar er vorige jaren op het festival te
Mechelen een danser de vinger werd afgehakt.
De folkloregroep Volkstanz Und Brauchtums Grouppe
uit Landeck Oostenrijk was vast en zeker evenwaardig aan de Turkse groep.
De groepsdansen van deze groep brachten het thema naar
de humoristische richting wat dan ook door het publiek werd gewaardeerd.
De grootste aanwezige en optredende groep was de eigen
volksdansgroep Korneel.
Deze kwam zowel in aantal als in kwaliteit naar voor.
Zij gaven een optreden onder begeleiding van Mw.
Vloebergh Silverans (accordeon), Mieke De Wachter (dwarsfluit), Els De Smet
(gitaar) en Kathleen Vloebergh (tamboerijn).
Deze plaatselijke volksdansgroep werd opgericht in het
jaar 1980 en telt nu ongeveer 100 leden.
Mw. De Laet, die als voorzitster fungeert en Mw. Soors die de functie van
dansbegeleidster uitoefent, hebben met deze groep op een tijd van twee jaar een
groots resultaat bereikt.
Hun grote volgende optreden zal plaatsvinden tijdens
de week van de landbouw te Leest.
De folklore-avond op de voetbalterreinen te Leest werd afgesloten met een
dansverbroedering.
Zaterdagvoormiddag werd een voetbalwedstrijd georganiseerd met Turken en de Leestenaars.
Een internationale wedstrijd zoals deze is ook niet alledaags voor VV Leest.
DDS.
En ook de Mechelse
Week wijdde er een verslag aan :
Geslaagde folkloreavond te Leest
Op initiatief van V.V.Leest had op de terreinen van
de Leestse voetbalclub een folkloreavond plaats. Dankbaar gebruik makend van
het tezelfdertijd gehouden internationaal folklorefestival te Mechelen hadden
de organisatoren kans gezien een paar kleurrijke buitenlandse groepen naar
Leest te halen, ondanks hun reeds druk bezette agenda, en een toch originele
folkloreavondop touw te zetten. Dat
Leest kan bogen op een zeer actieve bevolking, en dit met alle leeftijden,
bleek eens te meer tijdens deze manisfestatie, waarvoor een massa volk op de
been kon worden gebracht.
Amper 2.000 inwoners tellend, bezit de gemeente Leest
immers een 25-tal actieveverenigingen,
waaronder een 80 man sterke volksdansgroepKorneel onder leiding van Mevrouw Leonie De Laet, de parel van deze
Leestse folkloreavond.
Iedereen in Leest werkt mee, zo vertelden ons Gust
Emmeregs en Louis Vloebergh, beide coördinatoren van deze avond, en eveneens
actieve bestuursleden van talrijke andere verenigingen. Deze beide mensen
zetten zich reeds jaren in voor het Leestse gemeenschapsleven, dat nu stilaan
als voorbeeld is gaan dienen voor het Mechels verenigingsleven.
Wegens vertraging op de aankomst van de buitenlandse
gasten begon deze folkloreavond een uurtje later dan voorzien met een optreden
van de Leestse gastheren, volksdansgroep Korneel. Deze groep is verdeeld in
verschillende leeftijden, en vooral opvallend was het optreden van de
allerjongsten, een afdeling die amper na één jaar bestaan volksdans op een hoog
niveau weet te brengen. Vervolgens waren er nog het optreden van de Antwerpse
Elkerlijck en die Pioene. Als buitenlandse gasten kwamen aan de beurt de
Volkstumsgruppe Landeck uit Oostenrijk, met o.m. de alombekende
Klatschentanz, waarbij vriendelijke klappen worden uitgedeeld op dijen en
knieën.
Tenslotte was er nog het optreden van de Turkey kolk
dans Group uit Ankara. Turkije met hun dansen Slifke en Gaziantep, begeleid
op de meewarige tonen van de fluit (Zurna) en trommel (Dawu). Ondanks de kille
augustusavond wisten deze groepen het publiek te begeesteren tot het
einde.Na het optreden had er tenslotte
nog een hartverwarmende verbroedering plaats in het chalet van VV Leest. (em)
1982 28 en 29
augustus : Tweedaagse reis van L.G. naar Sauerland
1982 29 augustus :
Eetdag K.V.G. in de Parochiezaal.
1982 31 augustus :
Stichtingsvergadering Beheerraad Parochiehuis.
Deze was samengesteld uit de
voorzitters(sters) of gemandateerde afgevaardigden
van alle parochiale verenigingen.
Ging door in het Parochiecentrum.
1982 September : In t Krantje. (zie folder onderaan)
Linda Moons en Kamiel Verschueren,
beiden muzikanten bij de fanfare St.-Cecilia,
openden een handelszaak in de
Dorpsstraat te Leest : In t Krantje.
Naast kranten en tijdschriften kon
men er terecht voor boeken, schoolgerei,
speelgoed, enz (Van Toeters en
Trompetten, nr.4, 1982)
1982 September :
De Band :
De ruiters en amazones van de
LRV-Leest veroverden drie gouden, twee
zilveren en vijf bronzen medailles
in vijf tornooien waaraan ze deelnamen.
-De Leestse Volksdansgroep Korneel was gastheer op
het folklorefestival. (DMW)
Elke deelneemster kreeg na het
feest nog een aandenken met bloemen.
De dag nadien was
het eigenlijk de grote dag :
Verslag uit DB
van september/oktober 1982
Niet minder dan 108 leden mocht onze voorzitster
verwelkomen aan de feesttafel.
De proost zette de viering in met een dank aan de Heer
voor het 60 jarig samenzijn.
Tussen het voorgerecht en de soep werd de groepsfoto
genomen.
De bloemenhulde met kinderen onder leiding van
juffrouw Paula ging onze mensen en zeker de gevierden diep in het hart. Met een
eenvoudig kinderlijk gebaar werden verschillende personen in de bloemekes gezet
waaronder de ere-voorzitster, de secretaresse, E.H. Proost, Clothilde de
afgevaardigde van Leuven, een attentie voor de zieken, alle bestuursleden,
moeder met het jongste kindje, enz..
Juffrouw Clothilde De Schutter, verantwoordelijke uit
het Antwerpse, sprak ons op een serene manier bemoedigende woorden toe, namens
het hoofdbestuur van Leuven. Zij belichtte ook het nieuwe jaarthema LANDELIJK
NATUURLIJK, feliciteerde onze gilde en wenste ons alle heil toe voor de
toekomst, dankte al diegenen die hadden meegewerkt om deze viering een echt
feest te maken. Na de hoofdschotel kregen we een stukje geschiedenis in beeld
van 60 jaar KVLV, gebracht door eigen leden.
Het werd een afwisseling van zang dans ritmische
oefeningen en sketchen allerhande, tot slot het gedicht De Ballade van de
Stille Werkers.
Daar we in de lente met een zonnebloemactie gestart
waren, werden zij die de grootste zonnebloem hadden gekweekt, beloond. Het
waren mevrouw De Nijn Alice met een doormeter van 56 cm, volgden op enkele
centimeters mevrouw Lauwers Josephine, De Wit Virginie, Maes Josephine en
Lamberts Stephanie.
Met nog een korte toelichting over de week van de
landbouw van 18 tot 26 september en een welgemeend slot en dankwoord van onze
proost, liep deze viering naar het einde toe.
Elk kreeg een aandenken, nog een korfje met bloemen.
Ook de zieken werden bedacht met bloemen, als aandenken aan deze jubelviering.
Van harte dank aan onze Proost die alles in het werk
heeft gesteld om deze viering te doen lukken. Ook dank aan aalmoezenier
Herregods die met onze Pastoor gezorgd had voor boekjes waarin heel de
jubelviering was samengebundeld met inbegrip de geschiedenis vanaf 1922 tot
1982, dit als aandenken aan deze heuglijke dag.
Voldaan gingen we allen huiswaarts en zegden tot de
volgende keer !
Alice De
Prins-Verbeek.
Gazet van
Mechelen van 25 augustus :
Zondag vierde de Leestse KVLV, de vroegere
boerinnenbond, haar 60-jarig bestaan. Deze vrouwenvereniging telt nu niet minder
dan 230 leden die allen aanwezig waren op de jubileumviering.
Zaterdag werden de feesten gestart met een
eucharistieviering. Na deze viering werden de feestelijkheden verdergezet met
een receptie.
Tijdens het feest werd er een bloemenhulde gebracht
door kinderen aan de zieke leden, stichters en bestuursleden.
Ter gelegenheid van dit jubileumfeest werd enkele
maanden geleden onder de leden zonnebloemenzaad verdeeld voor de
zonnebloemprijskamp.
De persoon die het vlugst, de grootste en mooiste
zonnebloem kan opkweken werd als eerste betiteld. Bestuurslid Alice De Nijn
werd winnares en de tweede plaats ging naar Josephine Lauwens.
Geschiedenis
De boerinnengilde werd in het lokaal Het Brughuis
gestart in het jaar 1922 onder impuls van pastoor Beuckelaars, bijgestaan door
juffrouw Hellemans, Leonie Huys kreeg de taak van schrijfster toebedeeld.
De deelnemende dames waren destijds Julie De
LaetMuyldermans, Bertha PolspoelPatteet en Alida HellemansScheers.
Onderpastoor Cleeren nam als eerste de taak als proost
aan bij deze jonge gilde.
De boerinnenbond hield van dit moment af haar driemaandelijkse vergaderingen in
de zaal bij Jef Apers en op het programma stonden een godsdienstig woord, een
voordracht en als ontspanning kluchtliederen gezongen door één van de leden.
Enige jaren na deze stichting werd in Leuven de BJB
(boerenjeugdbond) opgericht, wat later veranderde in KLJ (Katholieke Landelijke
Jeugd).
Leest, dat dit initiatief steunde, richtte ook in het
dorp een BJB-afdeling op.
Na het uitbreiden van de gilde werd de zaal Apers te
klein en werd er verhuisd naar zaal Teughels en later nog was men verplicht
omwille van de oorlogsomstandigheden te vergaderen in klaslokalen en ook al
eens bij Frans Huybrechts.
In 1937 werd ter gelegenheid van het 15-jarig bestaan
een kapelleke opgericht aan de Juniorslaan. Aan deze kapel werd gedurende de
oorlog regelmatig de paternoster gebeden en de mensen kwamen er massaal
naartoe.
In 1946 kwam pastoor Coosemans naar Leest. Die zorgde
dadelijk voor een ruimere vergaderzaal, de thans bestaande parochiezaal.
Het was ook deze periode dat juffrouw Rheinhardt
tegelijk en de taak van voorzitster en van schrijfster op zich nam.
Bij de viering 35-Jarig bestaan op 5 juli 1959 telde
de gilde reeds 200 leden.
In 1961 nam de gilde deel aan de nationale
jubelviering te Leuven.
Bij de viering 25 jaar priesterschap van proostpastoor Coosemans, schonk de gilde een
kazuifel.
In 1966 werd door het bisdom Frans Lornoy aangesteld
als pastoor in Leest en werd dus ook proost van de gilde.
Mevrouw Alida HellemansScheers werd voorzitster en
mevrouw Maria PolflietDe Prins nam de taak van schrijfster op zich.
Op 5 juni 1969 werd het 45-jarig bestaan gevierd in
bijzijn van E.H. Eggers en Juffr. Staels.
Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan organiseerde
de vrouwengilde een luchtdoop naar Rome, die doorging op zondag 25 juni en
waaraan 49 personen deelnamen.
Omstreeks deze tijd was men te Leuven tot de algemene
benaming gekomen. De parochiale vrouwengilde werd KVLV, wat staat voor
Katholiek Vormingswerk voor Landelijke Vrouwen.
In de loop van de laatste geschiedenisjaren werd Alida
HellemansScheers tot ere-voorzitster aangesteld en mevrouw Rosa De
SmetPlaskie werd nieuwe en huidige voorzitster, bijgestaan door
penningmeesteres Alice De Prins Verbeeck.
Hilda Vloebergh-Silveranswerd verantwoordelijke voor de speciale actie
voor de jonge gezinnen.
KVLV, die nu reeds 60 jaren achter de rug heeft,
behoort met haar 230 leden waaronder 21 bestuursleden, nog steeds tot de
belangrijkste verenigingen van Leest.
DDS
In het augustusnummer
van De Bandschetste Alice De
Prins-Verbeeck op haar beurt de geschiedenis van de Gilde :
60-JARIG BESTAAN VAN DE BOERINNENGILDE
Een woord geschiedenis
In 1922 werd in het lokaal Het Brughuis de
boerinnengilde gesticht onder impuls van Pastoor Beuckelaers, bijgestaan door
Juffrouw Hellemans. Leonie Huys kreeg de taak van schrijfster toebedeeld. Dames
waren Julie De Laet-Muyldermans, Bertha Polspoel-Pateet en Alida
Hellemans-Scheers. E.H. onderpastoor Cleeren werd de eerste proost van deze
jonge gilde. De driemaandelijkse vergaderingen gingen door in de zaal bij Jef
Apers en op het programma stonden een godsdienstig woord, een voordracht en als
ontspanning werden kluchtliederen gezongen door een van de leden.
Enige jaren later werd in Leuven de B.L.B. gesticht en
Leest was een van de eerste dorpen waar een B.J.B. tot stand kwam. Van toen af
werd de ontspanning op de algemene vergadering door hen verzorgd. Zij gelasten
zich ook met het opdienen van koffie en koeken.
De gilde groeide, de zaal Apers werd te klein en men moest
verhuizen naar Teughels en later nog was men verplicht omwille van de
oorlogsomstandigheden te vergaderen in klaslokalen en ook al eens bij Frans
Huybrechts.
Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan werd de kapel
in de Juniorslaan opgericht.
In 1946 kwam Pastoor Coosemans naar Leest, die spoedig
zorgde voor een ruimere vergaderzaal, de thans bestaande parochiezaal. Het was
toen dat juffrouw Rheinhardt tegelijk en de taak van voorzitster en van
schrijfster op zich nam. In die jaren kwamen uit Leuven richtlijnen om de
werking uit te breiden tot alle vrouwen. De boeren- en tuindersvrouwen die
zouden langs technische lessen meer inzicht krijgen in hun stand- en
beroepsbelangen. Toen verwisselse onze organisatie van naam, in plaats van
boerinnengilde werd het parochiale vrouwengilde. In die jaren kende de gilde
een geweldige bloei.
Bij de viering van 35 jaar op 5 juli 1959 telden we
200 leden.
In 1961 namen we deel aan de Nationale jubelviering te
Leuven.
Bij de viering 25 jaar priesterschap van Pastoor Coosemans
schonk onze gilde hem een groen Kazuivel.
In 1966 werd door het Bisdom Frans Lornoy aangesteld
als pastoor in onze parochie. Hij werd meteen ook onze nieuwe proost. Mevrouw
Alida Hellemans-Scheers werd voorzitster en Marie Polfliet-De Prins schrijfster.
Op 5 juni 1969 vierden we het 45-jarig bestaan in
bijzijn van E.H. Eggers en Juffr. Staels.
Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan organiseerden we een luchtdoop naar
Rome, die doorging op zondag 25 juni en waar we met 49 aan deelnamen.
De jubelviering 50 jaar bestaan ging door op 24
september in 1972 met een tentoonstelling van oud alaam, tijdschriften en
allerhande feesten.
Rond die tijd was men te Leuven tot de algemene
benaming gekomen van K.V.L.V., hetgeen staat voor Katholiek Vormingswerk voor
Landelijke Vrouwen.
Op 22 september 1974 werd het kind KVLV officieel
gedoopt in onze gilde en dat in folklorestijl.
Op 15 en 16 september1974 tweedaagse reis naar Lourdes
met het vliegtuig.
Op 30 september 1979 hadden we een viering van oude
bestuursleden. Mevrouw Alida Hellemans-Scheers werd Ere-Voorzitster en mevrouw
Rosa De Smet-Plaskie werd onze huidige voorzitster.
Dit jaar werd een tweedaagse reis
georganiseerd naar Attendorn in het
Sauerland (land van de duizend
bergen).
1982 8 augustus : Korneel
te Mechelen
Ter gelegenheid van de inhuldiging
van het monument Louis Neefs in het
Tivolipark was er een optreden van
de Leestse Volksdansgroep Korneel.
Frans Susse
Teughels schreef daarover het volgend verslag :
Klokken in de Wind van Louis Neefs. (foto)
Melodieuze, levendige titel, alleen een waar
kunstenaar is bekwaam zulke sprekende naam aan zijn ontwerp te geven. Ook al
hebben de meesten van ons Louis misschien alleen gekend als zanger van het
Vlaamse lied, dat hij met zijn zachte stem op ongekunstelde eenvoudige wijze
ten beste gaf, de bezieling ervan heeft hem niet alleen vriend van ons allen
gemaakt, maar tevens beroemd tot ver buiten onze grenzen.
Naast vriendschap, melodie en zang had hij ook nog
bezieling voor wat anders.
Klokken in de wind is daarvan het sprekend bewijs.
Gehecht aan stad en volk van ons land, legde hij ter
herdenking van het honderdvijftig jarig bestaan van ons land, een ontwerp voor
aan de stad : de kaart van België, verdeeld in de negen provincies, van waaruit
er drieledige eternitbuizen als ware orgelpijpen naar de hemel reiken. Tussen
deze pijpen bengelen blinkende op toon gestelde buizenbundels als klokken van
de beiaard, symbool van onze stad. De wapenschilden van iedere provincie
onderaan elke klok zorgen voor een voortdurende beweeglijkheid van de klepels.
Helaas, dit ontwerp zou nooit uitgevoerd worden daar de inzender ervan in de
banken van de raadzaal zetelde.
Het vroegtijdig afsterven van de kunstenaar is dan ook
de oorzaak geweest dat zijn zilveren dromen spoedig zouden verwezenlijkt
worden.
Op 8 augustus laatstleden, op de vijfenveertigste
verjaardag van zijn geboorte, werd in het Tivolipark aan de Antwerpsesteenweg
dit herdenkingsbeeld onthuld, tevens als herinnering aan Louis Neefs, de man
die het monument ontwierp.
Onder een gul zonneken waren honderden fans,
sympathisanten en vrienden van de kunstenaar, alsook het haast volledige
stadsbestuur naar Tivoli gekomen om die plechtigheid bij te wonen.
Na het schallen van de klaroenen, nam Gust Emmeregs,
voorzitter van het inrichtend comité het woord, dankte de aanwezigen en
voornamelijk de mensen en firmas die belangloos aan de oprichting van dit
monument hadden meegewerkt. De Burgemeester herinnerde in een paar woorden aan
de liefde van de afgestorvene voor stad en volk.
De Nelekens en Kornelinnekens van onze plaatselijke
volksdansgroep Korneelzorgden met een
paar pasjes voor een kort stemmig intermezzo. Vervolgens had de zegening plaats
door Mgr Theeuws. Toen kwam weer de dansgroep aan de beurt en daarna nam Conny
Neefs, zuster van wijlen Louis, het woord. In weinig woorden en al was haar
stem soms wat gebroken, bracht ze ons een korte schets van het leven van haar
broer en het ontstaan van dat huldewerk. Dan volgde de onthulling. Weer waren
het de jongeren van Korneel die de gele en rode linten en de wapenschilden
van het monument namen en de eerste tonen van het Vredeslied lieten klinken.
Conny beëindigde haar toespraak met dank aan alle
vrienden van Louis Neefs, in het bijzonder die mensen welke zoveel hadden
bijgedragen tot de verwezenlijking van haar broers dromen. Ook de Leestse
Volksfeesten werden speciaal vernoemd. Aan de mensen die zich op bijzondere
wijze hadden ingezet reikte ze een paar geschenken uit en alsdus kreeg Gust
Emmeregs, realisator van het geheel, een gebrandschilderd kunstraam aangeboden.
Weer lieten onze Kornelinnekens de beiaard spelen en de vendeliers besloten
deze feestelijkheid met statig zwaaiende vlaggen.
Tot slot nodigde de voorzitter de aanwezigen uit een
glaasje te drinken.
Al lachend verontschuldigde hij zich voor een mogelijk
tekort aan drank. Inderdaad, wie had zulke massale opkomst verwacht ?
Deze drank en andere versnaperingen in vastere vorm,
o.a. een prachtig gelukte nabootsing van het monument, werden op sierlijke
wijze aangeboden door de leden van de dansgroep van V.V. Leest.
Kortom, deze bijne Leestse aangelegenheid was een waar
succes.
Proficiat aan allen die er hebben aan meegewerkt en
hartelijke felicitaties aan de inrichters.
Susse,
reporter ter plaatse.
1982 11 augustus :
Leestse gepensioneerden maakten uitstap naar Klein Brabant
1982 Zaterdag 14
augustus : Eéndagsreis Spaarders SK Leest
Bezoek aan het begijnhof van Diest,
het militair kerkhof te Heri-Chapelle,
aan Monschau, het standbeeld van
Stan Ockers te Beaufays, e.a...
Prijs 250 fr per persoon waarvan
later 150 fr werd terugbetaald aan de leden
spaarders.
(folder)
1982 Zondag 15
augustus : Ponykamp Landelijke Rijvereniging Leest
Die dag vertrok de LVR Leest op
ponykamp naar Pulderbos.
De 11-jarige Anja
Noben schreef daarover het volgende :
Wat
wij beleefden op ponykamp
Op zondag 15 augustus waren wij afgesproken op het
dorp bijeen te komen, om met een kamion naar Pulderbos te rijden. De ponys
werden op de kamion gezet en we vertrokken.
Ginder aangekomen kregen we de tenten al in t zicht
en een helper van de manège wees ons de weg naar de wei om onze ponys op te
zetten. Toen ze op de wei kwamen lieten we ze los en ze schoten allen in een
galopje weg, en bokken dat ze deden !
We gingen naar de tenten en kregen allen al een flinke
boterham met spek. Toen gingen we slapen, zogenaamd, want voor we sliepen was
het zeker al 12 uur.
De volgende morgen namen we een ontbijt en speelden
wat, ruimden ons bed op en gingen ons wassen.We gingen op de piste in het bos dressuur rijden. Toen begon het te
regenen en Wim (de kommandant) ging in de manège vragen of we op de piste
mochten gaan rijden, het was er heel gezellig.
Een beetje daarna vroeg ik aan Heidi welke dag we
waren. Ze zei dat het zaterdag was en ik schrok, want zondag moesten we
vertrekken. De volgende morgen pakte ik mijn valiezen en pakte alles in. Toen
gingen we de tenten afbreken. Iedereen hielp vlijtig mee.
Toen vertrokken we terug naar Leest. Iedereen vond het
spijtig om te vertrekken, maar ging toch ook graag naar huis. Het ging ook zo
vlug ! (DB, sept/okt. 82)
1982 Zondag 15
augustus : KVLV en LG Kinderreis naar Wachtebeke.
Prijs 200 fr per persoon, kinderen
150 frank.
1982 17, 18, 19 en
20 augustus : Terreinen VV Leest Wisselbeker Edward Huysmans
Met deelname van acht ploegen
waaronder de thuisploeg.
1982 Vrijdag 20
augustus Gazet van Mechelen :
Gouden
Huwelijksjubileum te Zemst (foto)
Aan de Hoogstraat te Zemst schreven Jefke Polfliet en
Maria Emmerechts 50 jaar huwelijk achter hun naam.
Anne-Marie Emmerechts werd te Hombeek geboren in een
gezin met 3 meisjes en 2 jongens. Jef kwam te LEEST op de wereld op 6 oktober 1905 en had het gezelschap van 5
broers en 5 zusters.
Als 9-jarige knaap kreeg hij meteen met de oorlog te
maken.
Ze reden als laatste met paard en kar over de brug in
Temse en kregen doorgang omdat ze een gewonde soldaat meevoerden.
Op 13 augustus 1932, tussen twee wereldoorlogen in,
trouwde het jonge koppel.
Dat was toen nen hete zomer, zegt Jef.
Jef had handen aan zijn lijf en verdiende de
dagelijkse boterham een tijdlang als metser, maar vooral als stoker in een
maïsverwerkend bedrijf te Vilvoorde.
Het paar woonde eerst 6 jaar in Battel en vestigde
zich in 38 aan de Hoogstraat te Zemst.
Op sportief vlak was Jefke als voetballer bij Leest en
Racing Mechelen gekend.
Een tijdlang reed hij met een paardengespan om de
kazernes te bevoorraden. Wat later nog werd hij trompetter.
De tijd die hij met de Engelsen in het benzinedepot in
het Terkamerenbos doorbracht was eveneens een goede periode.
Het paar werd in 1970 gepensioneerd en toen ging Jef
zich specialiseren in de konijnenkweek, activiteit die hij om
gezondheidsredenen thans stopzette.
Jef en Maria hebben één zoon Robert maar er zijn geen
kleinkinderen.
Foto s :
-Het monument Klokken in de Wind in het Mechelse
Tivolipark..
-De Zemstse burgervader Merckx (links) en schepen
Baeck (rechts) kwamen een geschenk overhandigen.
1982 Zondag 4 juli
: Jaarlijks Hengelkampioenschap K.F. Sint-Cecilia
Vond plaats op de
visvijver van de Humbeekse Lijnvissers te Humbeek.
Voor de twee maal
werd Jef Vloeberghen kampioen. Hij ving ruim 3 kilo vis.
1982 5 juli : KVLV
op reis naar Luxemburg
1982 Dinsdag 13
juli : Korneel naar Zee
Optreden van de
Leestse volksdansgroep te Middelkerke.
In de periodiek van
Milac van juli 82 verscheen daarvan volgend verslag van een paar jeugdige danseresjes :
Dinsdag 13 juli stonden we, ondanks het vroege
morgenuur, fris en monter te wachen op de autobus. Deze kwam echter vlug
opdagen en niet lang daarna bolden we Leest uit richting Breendonk, en nadat we
daar Jackie, Emilia en Gerda hadden opgepikt reden we verder naar Middelkerke.
Daar aangekomen gingen we eerst en vooral onze stramme benen (we hadden
tenslotte 2 uur in de bus gezeten) uitzwieren en al dansend en huppelend
repeteerden we voor de laatste maal onze dansjes en testten de
muziekinstallatie en het podium.
Er bleven zelfs al verscheidene nieuwsgierigen kijken.
Inmiddels stond de zon reeds hoog aan de hemel en trokken we met hongerige
magen naar de plaatselijke kleuterschool, waar we onze magen tevreden stelden
met tomatensoep met ballekes en patattepuree met poulle fricasé.
En daarna een frisse duik in het zoute water. De zon
was ook van de partij en na twee uur stoeien en spelen waren we allen al goed
bruin (of rood) verbrand. Potjes zonne-creme gingen van hand tot hand en toen
iedereen zich duchtig had ingesmeerd slenterden we over de dijk terug naar de
school om onze bikinis te verwisselen voor lange rokken of broeken en onze
grijze bloezen. Een goed kwartier daarna, toen iedereen gekamd was en er
niemand meer voor de spiegels stond rond te draaien, stonden we klaar om te
vertrekken.
In stoet trokken we door de Middelkerkse straten,
voorafgegaan door een Schotse volksdansgroep en begeleid door een 10-tal
doedelzakken. Aan belangstelling was er geen gebrek en toen we het podium
bereikten dat opgesteld stond voor het casino, zat de tribune reeds goed vol.
Vooral het talrijk opgekomen publiek uit ons eigen Leest en omstreken was een
welkome verrassing. Aan ons was het de eer om het programma te openen en onze
allerkleinsten huppelden het podium op. De muziek begon te spelen Even leek het
of we alles konden vergeten, want na de eerste dans van onze benjamins kwam er
plotseling geen geluid meer uit de luidsprekers Gelukkig was het nog niet zo
erg als we aanvankelijk vreesden en we hoefden enkel de nummers van de
kleintjes te schrappen. Geen nood we hadden immers nog drie groepen klaar
staan. Na een half uurtje dansen lieten we het podium over aan onze collegas
uit de Schotse Highlands die enkele van hun typische dansen toonden en
natuurlijk gaven ze ook enige doedelzaknummertjes ten beste. Na deze
schitterende prestatie van onze overzeese vrienden was het weer onze beurt met
een tiental Europese dansen. Na afloop mochten we dan ook een welverdiend
applaus in ontvangst nemen. Het boeiende namiddagprogramma werd dan afgesloten
door enkele jeugdige fietsers uit Frankrijk, die zich echte acrobaten toonden
op hun ijzeren ros. Gezien we in onze uniformen nogal wat last hadden van de
warmte gingen we ons eerst omkleden voor we onze knorrende magen gingen vullen
in het nabij gelegen cafetaria.
Toen we ons tegoed hadden gedaan aan meegebrachte of
ter plaatse aangeschafte heerlijkheden was het alweer tijd om huiswaarts te
keren want daar stond moeder ons al op te wachten. In de bus konden we na onze
dansprestaties van die dag ook onze zangtalenten eens boven halen. Al zingend
kwamen we sneller thuis dan we gedacht hadden en toen we s avonds moe in onze
bedjes kropen droomden we nog verder van deze zalige dag.
1982 Van 21 tot 31
juli : Bivak Chiromeisjes
Naar Wallonië, in de Condroz,
tussen Samber en Maas, meer bepaald de
omgeving van Dinant-Hastiére.
De jongens gingen naar dezelfde
plaats van 31/7 tot 10 augustus.
1982 Zaterdag 24
juli : Dagtrip Davidsfonds
Bestemming : Brugge-Damme-Zeebrugge.
Prijs : 470 fr per persoon
(inbegrepen verplaatsing, boottocht met koffie,
geleid havenbezoek en middageten)
1982 24 juli : Sint-Cecilia
luisterde huwelijk van medemuzikant op.
In zaal Centrum te
Breendonk trad de K.Fanfare St.-Cecilia op ter gelegenheid van het huwelijk van
één hunner muzikanten de cornet-solist Alfons Van Asch. Hij was in het huwelijk
getreden met Lucy Raes.
De Leestse fanfare
was een korps van jonge muzikanten en daar kwamen regelmatig huwelijken van.
Op 31 juli trad
drumbandleider Walter Van de Venne in het huwelijk maar dat ging door in
Schaffen, niet bij de deur en in volle vakantieperiode zodat voor hem een
serenade niet mogelijk was. Een afvaardiging van het bestuur ging dan maar de
gebruikelijke cadeau afgeven.
(Periodiek
St.-Cecilia, juli 1982)
1982 25 juli : N.S.B.-Leest
vierde Nationale Feestdag
De leden van de
Nationale Strijdersbond hadden volgend bericht ontvangen :
Wij hebben de eer u te berichten dat op 25 juli a.s.
om 10 uur in de kerk te Leest een Te-Deum zal gezongen worden, ter gelegenheid
van de Nationale Feestdag. Een afvaardiging van de stad Mechelen zal deelnemen
aan deze plechtigheid.
Intussen melden wij u dat uw bestuur een inspanning
gedaan heeft om de viering van de Nationale Feestdag in onze fusiegemeente tot
een succes te maken.
Wij verzoeken dan ook alle leden samen met hun dames,
deel te nemen aan deze herdenking. Wij verwachten alle leden in het lokaal om
O9u30. De dames begeven zich rechtstreeks naar de kerk;
Na de kerkelijke plechtigheid volgt een bloemenhulde
aan het monument der gesneuvelden en overleden makkers.
Deze gebeurtenis, vrienden Oudstrijders , moeten wij
allen broederlijk verenigd vieren en moet in de geschiedenis van onze
vereniging een onuitwisbare datum blijven.
Wij rekenen op u, zoals u in het verleden op uw
bestuur heeft kunnen doen.
Gelieve, geachte makker, de betuiging onzer
hoogachting te willen aanvaarden.
Het bestuur.
1982 Van 31 juli
tot 10 augustus : Bivak Chirojongens
Het bivakthema dit
jaar : Chirotelgen als Oude Belgen.
Op die eerste bivakdag kwamen de oudste chirotelgen
(leiding, aspis en kerels) per fiets aan, terwijl de jongeren met de autobus
arriveerden.
Anthée hou je klaar want dOude Belgen zijn daar !
Na de openingsplechtigheid, die gepaard ging met het drinken van de toverdrank,
besloten we deze dag met een misviering en een knappe wandel-zangtocht. De
volgende morgen was iedereen vroeg uit de veren want als de toverdrank is uit
de kan, is de kracht in de man en der werd die zondag nogal wat afgesport en
gespeeld.
De maandag was iedereen van tel in sport en spel. Er
werd gestart met de schiftingen van de vierjaarlijkse mundial en s avonds werd
de Oude Belgenstam onder vuur genomen door kwis-druïde.
Met Aspirix voorop naar een bivaktop, was het thema
van de aspirantendag. In de voormiddag organiseerden zij traditioneel een groot
Aspi-spel met zware Ouden Belgen-opdrachten. In de namiddag sprongen zij bij de
diverse groepen in om hun (bege)leiderscapaciteiten te demonstreren, terwijl de
leidersploeg de kerncentrale van Chooz in Frankrijk trachtte te bezoeken.
Als stoere dwergen over chirobergen, was het thema
voor de kleinsten en door hun komst was er terug leven in onze barak !
Donderdag en vrijdag gingen de oudste groepen op
tweedaagse. Er werd geleefd van de jacht en de visvangst. De jongste groepen
gingen op tocht langs de grote bossen, de bruisende rivieren en watervallen,
over gladde rotsen en hoge bergen.
Het thema van het nachtspel luidde : als de nacht
valt over de wouden zijn d Oude Belgen niet te houden.
In het bosspel was den Ted zo ijverig bezig met het
pakken van Romeinen dat hij zijn voet omsloeg en de dag erna in het gips
moest. Door dit voorval werd bevestigd dat er ook lompe Oude Belgen bestonden
of bestaan hebben
(Ingekort verslag
uit DB van september/oktober 82)
