1960 – Maartnummer “De Band” : Ode aan de Winkelstraat…
O, Winkelstraat, o Winkelstraat, Die van de Bats naar ’t Heike gaat, Als u heb ik nog geen ontwaard, Gij blijft de schoonste straat teraard.
G’hebt geen macadam of mac-eva, Maar wat ge hebt is zonder weerga ; Een schilderachtig zicht op Leest, ’t Is altijd als een droom geweest.
Ge hebt geen bossen of geen heiden Maar kronkelpaden en frisse weiden, Waar in juni de hoogstudenten Hun prijskamp blokken in grote tenten.
Er komen soms ook veel toeristen en vragen verwonderd : “What is this Mister ?” Ik leg ’t U uit, Miss Beautifull, Dat is “la vache”, in ’t Vlaams “de koei”.
Een tijdje geleden was ’t reuzefeest, Ge weet wel, ’t is gouden bruiloft geweest, Om vijf uur ’s morgens kanongedaver, De ballen vlogen tot in de klaver.
Maar ’s avonds gingen er malheuren gebeuren, Wat zagen we mensen, vuurwerk in kleuren. Blauwe, groene en rode planeten, Zoiets had men in Leest nooit geweten.
En toch, gij blijft de stille straat, Waar ’t leven gewoon zijn gang in gaat, Waar kleuters komen, en oudjes gaan, Waar veel voor elkander wordt gedaan.
Dat zeg ‘k U nog, zonder overdrijven ; Moest ik ooit eens ver van U verblijven, Dat dan Uw beeld, o Winkelstraat, Voor altijd in mijn harte staat… Door nr. 15.
1960 – Zondag 6 maart : Afscheidsfeest Pater De Laet.
Vond plaats in “ons Parochiehuis” samen met de vertoning van de “succesfilm EXPO 58 Tokende” in cinema-scope en kleuren. (DB, januari 1960)
Het verslag verscheen in het nummer van maart : “De filmavond van zondag 6 maart kende een overweldigend succes ; de zaal van het Parochiehuis was tot op het kleinste plekje bezet ; het schoonste bewijs dat bij onze mensen een groeiende belangstelling bestaat ten overstaan van onze missionarissen. Om 19u05 precies werd de film “Tokende” begonnen ; hij bestond uit drie delen waarin gans het verloop van het missieleven in ’t licht gesteld werd. Zo konden wij getuige zijn van de wijze van opleiding van missionarissen en zusters ; de wijding ervan om ze dan te kunnen volgen van bij het vertrek tot de aankomst in het missiegebied en de tocht ten zeerste bemoeilijkt door wouden, moerassen en zo meer. Aangrijpend was voorzeker het gedeelte dat werd vertoond over de verzorging van zieken, het geven van onderwijs en de opleiding van zwarten die eens in het raderwerk der missies een rol zouden toebedeeld krijgen. Steeds in “climax” ging het verder tot bij de ontplooiing van het gepresteerde, uitgebouwd door manifestaties. “Tokende” of in andere woorden “Wij gaan” stond op een hoog peil inzake de kleureffecten. Hierna volgde een pauze van 20 minuten en werd door E. Pater De Laet gedurende een kwartier het woord gevoerd. In een zeer gepaste humoreske taal dankte hij de mensen van links en de mensen van rechts voor de zeer gewaardeerde steun, maar was tenslotte maar voor één ding werkelijk bang, ja beste mensen, de pater was het bang te zien dat hij de waarheid sprak, het bleef voor hem een obsessie dat het vanwege zijn moeder er om te doen was hem hier “vet te mesten”. Om de aanwezigen niet langer op de proef te stellen werd dan maar overgegaan tot de trekking van de tombola. Waren er vele prijzen, het waren er ook schone. De gelukkige winnaars waren vanzelfsprekend uiterst tevreden en de anderen trouwens ook omdat zij een dorpsgenoot door hun aanwezigheid en geldelijke steun uiting hadden mogen geven van hun sympathie voor het missiewerk. Het laatste “lot” en dat was het toppunt, was een originele “speer”, hiervoor werd een afzonderlijk nummer getrokken, doch hier was een voorwaarde aan verbonden, te weten : “de winnaar ervan moest op het podium van de ene naar de andere kant gaan met de punt van de speer rechtop op een vingertop. En daar kwam de “clou”, het nummer 7000 viel te beurt aan E.P. Clementiaan die geen ogenblik aarzelde om aan de gestelde voorwaarde te voldoen en zeer gezwind met de speer op de vingertop de “scene” overging. Een heel warm applaus volgde en tot slot werd door Emiel Polfliet, in naam der Parochiale organisaties een laatste dankwoord gericht tot de honderden aanwezigen maar tevens een welgemeende oproep om de missies verder te blijven steunen. Leest zal nooit deze avond kunnen vergeten ; het was een echte “knalavond”. Aan E. Pater De Laet onze beste wensen voor een voorspoedige reis en een vruchtbaar apostolaat ! Spectator.”
1960 – Maart : De ledenlijst van de Spaarkas “De Poule Boys” van café “In den Bareel”. Zie afbeelding hieronder.
Foto’s en afbeeldingen :
-Enkele sfeerbeelden uit de Winkelstraat in de zestiger jaren. -Pater René De Laet. -Pater Clementiaan was de winnaar van de speer. -De ledenlijst van spaarkas “De Poule Boys” van café “In den Bareel”.
