1957 – 21 augustus – G.v.A. : Ludo Verwerft had aanrijding.
“Aan de Adegempoort had er een aanrijding plaats tussen de personenwagens, respectievelijk bestuurd door Verwerft Ludo uit Leest en Talboom Maurice uit Terhagen. Stoffelijke schade.”
1957 – 19 september – G.v.A. : Mechelen en omstreken rijke bodem aan schatten. Schatgravers!
“…Te Leest, nabij de Steinemolenhoef, op het veld gekend als Steinwerk, en nabij de Oude Mechelbaan (dat is de Romeinse heirbaan van Bavay naar Utrecht) in een bocht der Aabeek, werden grondvesten ontdekt en alle onderdelen van een Romeins gebouw, met vele scherven van urnen en allerhande vaatwerk. De idee om daar opgravingen te doen kwam van een volksvertelsel dat voor vaste waarheid verkondigde dat op die plaats een kasteel gestaan had, dat in de grond verzonken was als straf van God omdat de kasteelheer “Zwart Goed” gekocht had. Daar ook is er voorzeker nog wat te vinden…”
1957 – 19 september : Oprichting Zangkoor St.-Cecilia.
Het bestuur van de Koninklijke Fanfare Sint Cecilia ging over tot de oprichting van een zangkoor Sinte Cecilia. (DB) Stan Gobien in “Leest in Feest” : “De stuwende kracht achter dit koor was Luc Beterams. Op het Palmzondagconcert van 1958 werd met de fanfare de Bergsuite van Jos Moerenhout uitgevoerd. Het zangkoor St.-Cecilia stond toen onder leiding van Leo Hellemans. Het zangkoor kreeg een vlag van de familie Beterams (zie foto). Deze familie had ze zelf vervaardigd. In de hoeken van deze vlag staan het schild van de provincie Antwerpen, de Vlaamse Leeuw, de Leestse kerk en de eerste noten van de Bergsuite. Dit vaandel werd in de vijftiger en zestiger jaren uitsluitend gebruikt door het zangkoor St.-Cecilia. Later, toen het zangkoor in feite ophield te bestaan, werd het gebruikt door de jeugdfanfare en door het trommelkorps. Dit vaandel werd ook nog gebruikt door de fanfare wanneer die wandelconcerten van lange afstand gaf, zoals bijvoorbeeld in de Bloemenstoet van de stad Mechelen. Het zangkoor St.-Cecilia was min of meer een ‘onderafdeling’ van de fanfare, net als de toneelvereniging ‘De Moedige Vrienden’ en later ‘Voor Taal en Kunst’ dat waren. Toen in februari 1959 burgemeester Emiel Verschueren werd ingehuldigd trok het zangkoor door de Leestse straten achter het vaandel. Het zangkoor gaf dikwijls een optreden weg op het Palmzondagconcert van de fanfare. Na de populaire Bergsuite die meer dan eens op het programma kwam, werden in 1960 ‘In ’t Witte Paard’ van Beznatzky, het ‘Zigeunerkoor’ van Verdi en ‘Op de Perzische markt’ van Ketelby uitgevoerd. In 1962 had het zangkoor August Fierens (zie foto) als dirigent en werd er opgetreden met de ‘Vogelhandelaar’ van Zeller. Dirigent Theo Fierens had helemaal geen bezwaar tegen de samenwerking met het zangkoor. Op het programma van het Palmzondagconcert van 1973 stonden zelfs vier koorwerken met begeleiding van de fanfare : ‘Vader Abraham had zeven zonen’, van Pierre Kartner, de ‘Csardasvorstin’ van Kahlmann en twee composities van Jef Aerts, ‘Leest aan de Zenne’ en ‘Vlaamse volksliedjes’. Het fanfarekoor stond toen onder leiding van Rik Lauwens. Voor een aantal muzikanten waren de repetities die aan een muziekconcert met het zangkoor voorafgingen een ware belevenis. De fanfare bestond toen uit vooral mannen. Wanneer er dan ineens zoveel dames in het repetitielokaal aanwezig waren, gebeurde het wel eens dat ze de zaak uit de hand lieten lopen. Er waren mannen bij die het vrouwelijk gezelschap ten zeerste op prijs stelden en die alles in het werk stelden om de gezamenlijke repetitie zo lang mogelijk te laten duren. Alle middelen waren voor deze muzikanten goed : op een verkeerde tijd invallen, van de zenuwen een aantal bemols of kruisen vergeten, gezichten trekken, de medemuzikanten aan het lachen brengen…Het viel soms zo op dat de dirigent zich kwaad maakte en dreigde met een strafrepetitie zonder zangkoor. Wanneer de zangstukjes werden gerepeteerd waarbij ook nog gedramatiseerd moest worden, overdreven de acteurs soms zo fel dat het onnatuurlijk werd. Sommige zangeressen vonden deze gang van zaken waarschijnlijk af en toe gênant, anderen zullen het daarentegen wel plezierig gevonden hebben… Op de uiteindelijke uitvoering met publiek werden de fratsen gelukkig doorgaans achterwege gelaten…
Foto’s :
-De vlag van de familie Beterams.
-In 1962 was August Fierens dirigent van het zangkoor.
-Het zangkoor Sint-Cecilia in actie. V.l.n.r. : Alice Verbergt, Karel Lauwens, Jeanne Geerts, Paula Lauwens, “Dikke Rang” (geen Leestenaar) en Frans De Bruyn (’t Bruinke).
-De dames : Julia De Bruyn, Josefien Polfliet, Louisa De Bruyn en Francine Van Eekel.
-De heren : Louis Schillemans, Eduard Geerts, Michel De Win, Eddy Beterams en Vic De Boeck.
