Armand De Bleser werd te Leest geboren op 27 november 1940 als zoon van Frans en van Leonie Marievoet. Zijn vader was een man met gouden handen, elektriciteit, metsen, mechaniek…. Alles beheerste hij. In 1960 had Armand het als wees –zijn beide ouders waren overleden- financieel niet zo breed en om die reden besloot hij bij de para’s te tekenen, toen de meest lucratieve eenheid bij het Belgische leger. Vooral ook voor hen die naar Kamina in Congo gestuurd werden. In Kamina was Armand radio-operator en chauffeur van de hoogste militair in rang aldaar : luitenant Kesteloot. Die gedroeg zich als een tweede vader voor hem en Armand werd al snel zijn vertrouwensman. Als TS gingen alle berichten door zijn handen. Maar die periode uit zijn leven heeft hem zeer aangegrepen en van zijn ervaringen met de perikelen aldaar wou hij niets kwijt, zelfs tegen zijn echtgenote heeft hij daarover nooit een woord gerept. Al wat hij naar zijn familie stuurde vanuit Afrika is nooit ter plaatse geraakt. Waarschijnlijk onderschept door de veiligheidsdiensten. De enige souvenirs zijn de foto’s die hij in zijn bagage kon stoppen. De censuur van het leger liet ook maar drie brieven passeren naar het Leestse heimatblad De Band. Na zijn term tekende hij nog bij maar omdat de periode in Congo afgesloten werd en hij dienst moest doen in Corsica werd hij terug burger. Niet veel later leerde hij Mariette De Bont kennen, de twee jonge mensen werden verliefd en wilden trouwen maar dat viel niet in goede aarde bij haar familie en toen een in Engeland woonachtige tante van Mariette voorstelde om in Schotland te gaan huwen omdat daar geen toestemming van de ouders vereist was, gingen Armand en Mariette daar gretig op in. Op de boot tijdens de heenreis (in die tijd moest je ook toestemming hebben van je ouders om te vliegen onder de 21) liepen ze een dorpsgenoot en buur tegen het lijf : Eduard Rottiers, de zoon van Charel en broer van de bekende kapster Viviane. Van een toeval gesproken… Ze huwden uiteindelijk niet in Gretna Green maar in Edinburgh, de hoofdstad van Schotland. Armand was 22, Mariette 18. Vereiste was wel dat het koppel minstens twee maand in het Verenigd Koninkrijk verbleef voor hun trouw. Armand en Mariette bleven die hele periode bij een tante in Edinburgh. Terug in Leest kregen ze een tweede trouwboekje, hun trouw was immers aangekondigd en ‘uitgehangen’. Een tijdlang baatten ze café Telstar in de Dorpsstraat uit tot ze die bloeiende zaak overlieten aan hun vriend Jean Van Dam. Het was deze laatste die, samen met bakker Fons Hellemans, FC Telstar –het latere SK Rapid Leest- zou stichten, maar de basis ervan was reeds gelegd door Armand en Mariette. Van Dam nam een café over die niet alleen beschikte over een boogschuttersgilde, een spaarkas, het partijlokaal van de toenmalige BSP, maar ook over een voetbalclub. Later zou Armand SK Leest een vrouwenelftal bezorgen. Bij de SK Ladies speelden de drie dochters van Armand en Mariette… Na hun periode in café Telstar werkte Armand zich omhoog in de technische dienst van het Ministerie van Openbare Werken en maakte Mariette carriére bij Belgacom, de nationale telecomoperator, het latere Proximus. Ze stapte ook met succes in de lokale politiek en zou ruim 17 jaar actief blijven als raadslid van het OCMW van Mechelen voor de SP. Een functie waarbij ze heel veel mensen van verschillende strekking heeft geholpen. Armand en Mariette kregen drie dochters die op hun beurt zorgden voor twee kleinkinderen.
Foto’s : -Armand en Mariette tijdens de huwelijksplechtigheid in Edinburgh. -De laatste plichtplegingen. -Niets dan stralende gezichten in de hoofdstad van Schotland. -Armand bezorgde Leest een damesvoetbalploeg. -Mariette en Armand in 2015.
1960 – Donderdag 26 mei : Leestse fanfare in Rerum-Novarumstoet te Mechelen.
De traditionele Rerum-Novarumviering kende een succesvol verloop. De optocht die ruim 20 minuten duurde werd opgeluisterd door verschillende fanfares uit de streek waaronder de Kon. Fanfare Arbeid Adelt uit Leest. Er waren 48 groepen waarvan de muziekmaatschappij uit Leest de 29ste plaats innam. (G.v.A., 26 en 27 mei)
1960 – 26 mei : Soldatenbrieven van Para Armand De Bleser.
Kamina 26/5/1960 : “Het spijt me ten zeerste dat ik nog niet vroeger heb kunnen schrijven, aangezien zekere toestanden het me niet toelieten. Tevens bedank ik jullie voor de boeken en ook voor De Band die ge me regelmatig opgestuurd hebt. Ik bevind me hier op een 8 à 9.000 km van België en voel me zeer goed, de temperatuur bedraagt hier tussen de 30 à 40°. In het begin heb ik daar wel een beetje last van gehad, maar nu ben ik daar aan gewend, nochtans veel zweet laten we hier wel, als we in gevechtskledij enkele oefeningen moeten doen, of anders als wij geparachuteerd worden in de brousse, dan moeten wij onze weg zelf maken bij middel van een junglemes, om boompjes en struikjes weg te halen, en dit is nog niet alles, want dan bent u nog geladen met een rugzak, een radiopostje, geweer en die plezante helm op uw hoofd, en dan krijgt men soms nog de verrassing dat men tot aan de buik in het moeras wegzinkt, of men hakt een boompje omver waarop een mierennest is genesteld, dan weet u ook wel wat een miertje kan doen. Zo hebben ze mij eens eenmaal beet gehad maar geen tweede keer hoor, dit zijn zo enkele zaakjes die een Para in Congo kan beleven. Nu wat het eten en slapen betreft is het hier zeer goed, maar om onze vrije tijd door te brengen is het maar triestig, want veel is hier niet te zien, onze basis bevindt zich op 22 km van Kamina stad, dit dorpje bestaat uit enkele straten met een paar café’s, een cinema, enkele winkels en een fotograaf, dat is praktisch alles wat er te zien is en daar mogen we één of tweemaal per week naar toe. Op onze basis zelf hebben we een kantien, een cinema en een winkel. Dat is zowat alles wat we op onze basis hebben. Beste vrienden, kennissen en Milac lezers, nu ga ik sluiten, want het is hier 10u30 en het wordt stilaan tijd om mijn zondagsplichten te vervullen, tegenover mijn H. Vader die mij beschermt bij het valschermspringen en andere moeilijkheden, ik zeg u allen goeden dag en tot de volgende keer. Salu…”
Kamina 28/6/1960 : “Eerst en vooral bedank ik jullie voor al wat ge voor mij al gedaan hebt, niettegenstaande ik maar even 9.000 km van u verwijderd ben, tevens stuur ik de goeden dag aan alle Leestenaren. Velen van mijn vrienden hebben uitleg gevraagd over de uitvoering van een ‘sprong’ en de constructie van een valscherm; wel daar zal ik nu enkele bijzonderheden van geven. Men heeft twee soorten parachutage vliegtuigen :
1° DC 3 (C47 DAKOTA genoemd), daar kunnen we met 20 para’s in + hun materiaal; er is maar één deur aan (post) en heeft een dropsnelheid van 50 m:sec of 180 km/uur, dit is de snelheid als men het vliegtuig verlaat.
2° C L9 of PACKET genoemd : daar kunnen we met 42 para’s + materiaal in; hier verlaten we het vliegtuig langs beide deuren met een snelheid van 60 m/seconde of 220 km/uur. Dit is het meest gebruikte vliegtuig, nochtans iedere parachutist moet uit beide vliegtuigen en met beide parachuts gesprongen hebben.
Nu volgt de beschrijving van een valscherm. Men onderscheidt hier twee soorten van valschermen :
1° TYPE X genoemd : deze heeft een oppervlakte van 50 m2, hier heeft men nogal veel schommelingen, het hulpvalscherm heeft een oppervlakte van 37 m2. Kost volledig 18.000 fr en is van Engels fabricaat.
2° TYPE TAP 665 (EFA) heeft een oppervlakte van 60 m2. Men heeft met dit valscherm weinig schommelingen hetgeen de landing veel verzacht. Het hulpvalscherm heeft een oppervlakte van 48 m2, kost volledig 12.000 fr. De snelheid waarmee we dalen bedraagt in normale omstandigheden ongeveer 9 m/seconde, dat begint al hoor !
Aan zo’n valscherm hangen we vast met 24 koordjes, de dikte van een stokje en hebben de weerstand ieder van 120 kg, zodus heeft men niets te vrezen. De Belgische parachutisten hebben hier in Kongo en Ruanda Burundi al 33.000 sprongen gemaakt.
Nu nog enkele onaangenaamheden die in zo’n sprong kunnen voorkomen. Deze zijn :
TWIST : dit is als die 24 koordjes in elkander gedraaid zijn, hetgeen nog al dikwijls gebeurt, dat is niet erg. BLAUW-PEREFERIE : dit is als het deken tussen de koordjes geslagen is, gewoonlijk scheurt het en dan moet men zijn reserve trekken, zo niet zal de landing niet zo aangenaam zijn. INEENHAKING IN DE LUCHT MET UW MAKKER : dan moet de onderste man zijn reserve trekken. Dan heeft men nog enkele kleinigheden, een gewone botsing in de lucht, een slechte uitgang, of uit het vliegtuig vallen, dit komt door de luchtzakkingen. Dit zijn zo de voornaamste zaken over wat de parachutage betreft. Voor de rest is het hier met mij goed en sluit deze brief met de beste groeten aan alle Milac lezers en tot de volgende keer.”
Kamina 29/8/1960 : “Hier ben ik weer met een paar woordjes nieuws, veel weet ik niet te vertellen, maar neem van de gelegenheid gebruik om mijn laatste groeten van uit Kamina toe te sturen. Volgens ik hier juist vernomen heb vertrekken wij op 1 september naar Usumbura, dit is een stad op ongeveer 1.400 km van Kamina. Waarschijnlijk zal dit een mooie reis worden aangezien wij ze nu met de trein en per boot afleggen, dat samen een 4 dagen in beslag zal nemen. Twee met de trein, één met de boot over het Tanganica-meer en één dag met de auto. Hoe het ginder is dat kan ik nu nog niet zeggen, maar dat komt wel. Voorlopig gaat hier alles kalm, er zijn hier al een 5000 U.N.O. soldaten die ons komen vervangen om de orde te handhaven; zij hebben een zwarte huidskleur, maar zien er een beetje slimmer uit dan degenen die hier wonen. Het is te hopen dat zij het kunnen halen en kalm houden, zo hebben wij het ook beter want de laatste tijd is het hier niet erg goed geweest, en hebben al dapper ons werk gehad. Veel weet ik niet meer te vertellen en sluit alzo mijn briefje met de beste groeten aan alle Milac-lezers en tot volgende maal.”
Noot : Kamina is een stad in Congo-Kinshasa en de hoofdplaats van het district Haut-Lomami. Bij de laatste volkstelling van 1984 telde de stad 62.789 inwoners. In 2004 schatte men het bevolkingsaantal op 115.600. Armand was daar terechtgekomen in een turbulente periode, Congo werd onafhankelijk op 30 juni 1960 en België zou zich uiteindelijk terugtrekken uit angst voor een onafhankelijkheidsoorlog zoals in Algerije. Lumumba werd eerste minister en Kasavubu werd de eerste president. Kort na de onafhankelijkheid ontstond er muiterij in het leger, dat nog steeds geleid werd door Belgische officieren. Lumumba verving daarop deze officieren door Congolezen, waarna veel Belgen op de vlucht gingen en de regering in elkaar stortte. De Belgische regering zond troepen om de Belgische burgers te beschermen en Lumumba riep de hulp van de Verenigde Naties in. De VN stuurde troepen om de orde te herstellen, met de steun van de Verenigde Staten, die in Lumumba een communist zagen en die wilden vermijden dat Congo zich tot de Sovjet-Unie zou richten. Op hetzelfde moment scheidde de relatief rijke provincie Katanga zich af en riep haar onafhankelijkheid uit. President Kasavubu probeerde Lumumba af te zetten, en Lumumba ontsloeg op zijn beurt Kasavubu als president. Kort daarna werd Lumumba onder huisarrest geplaatst door kolonel Mobutu. Lumumba ontsnapte, maar werd opnieuw opgepakt en in januari 1961 naar zijn vijanden in Katanga gevlogen, in opdracht van de Belgische minister voor Afrikaanse zaken. Daar werd Lumumba vermoord in onopgehelderde omstandigheden. Zijn lichaam zou opgelost zijn in zwavelzuur en werd nooit gevonden. De CIA had Mobutu geholpen en was blij dat ze de door de Sovjet-Unie gesteunde Lumumba kwijt waren. Mobutu kreeg hierdoor meer macht en werd beschuldigd een Amerikaanse stroman te zijn. De Belgische regering heeft decennia later toegegeven dat zij in de omverwerping van Lumumba betrokken was. Kamina werd de eerste maanden van de onafhankelijkheid van Congo (1960) gebruikt als een centrum van waaruit interventies werden gepleegd. Later werd het gebruikt als centrum voor de coördinatie van VN-operaties. (Wikipedia)
Vervolgt.
Foto’s : -De Kon. Fanfare Arbeid Adelt in 1960 met vooraan v.l.n.r. Juul Boonen, Felix Van der Hasselt, Jan De Wit en Marcel Diddens. -Para Armand De Bleser in Kamina. -Armand als derde van rechts op weg naar een volgende sprong. -De afsprong en alweer een geslaagde sprong.
