Emiel Ceuppens, Constant De Prins, Marcel De Win, Frans Geerts, Alfons Polfliet, Jan Van de Sande, Leon Van den Sande, Marcel Van Hoof, Antoine Van Praet. Door uitstel om studieredenen : Bradt Willy, Hellemans Leo, Keulemans Alfons, Stuyck Hugo en Verbruggen Jerome. (DB)
1956 – Bouwaanvragen.
De Wit Kamiel, Kouter. Geerts Alfons, Grote Heide. Verbeeck Karel, Tisseltbaan. De Schoenmaecker, Hertstraat. Piessens Fr., Dorp. Leemans M., Dorp. Vloebergh A., Dorp. Leemans K., Blaasveldstraat. Diddens Emiel, Blaasveldstraat. De Reys N., Kapellebaan. De Wit Jan, Kouter. De Rooster, Kouter. Bal L., Kouter. (DB)
1956 – Stichting van de veloclub “De Leestse Pedaalridders”.
Deze vereniging was aangesloten en officieel erkend door de Koninklijke Belgische Wielrijdersbond. (DB)
1956 – Electriciteitsbedeling te Leest.
Op het grondgebied van Leest zijn 5 distributiecabines geplaatst, nl. cabine 1 in het Dorp, cabine 2 wijk De Knip, cabine 3 aan Steinemolen, cabine 4 in de Bist en cabine 5 : steenweg op Tisselt. Het hoogspanningsnet heeft een lengte van 5.087 meter. Deze kabels bevinden zich onder de grond en voeden hogergenoemde cabines onder een spanning van 10.000 volt. De lengte van het laagspanningsnet bedraagt 17.414 meter. Deze leidingen verzekeren de verbinding tussen de cabines en de installaties van het cliënteel. In de omgeving van de cabines 1,2 en 3 is de spanning 130 of 220 volt voor de verlichting en 220 volt voor de drijfkracht. Dit netgedeelte strekt zich uit over een lengte van 8.303 meter. Voor de twee overblijvende cabines en over een lengte van 9.111 meter is de spanning 220 volt voor de verlichting en 380 volt voor de drijfkracht.
146.19 E. BRADT, Kouter 118.15 L. CROES, Dorpstraat 144.86 L. DE CROES, Dorp 118.56 L. DE HONDT,Elleboogstr. 144.85 F. DE PRINS,Dorp 712.36 P. DE PRINS,burgemeester 712.61 J. DE SMET, Bist 144.87 K. DE GREEF,Scheerstr. 116.28 DOKTER STUYCK 712.86 Garage ROBBERECHTS 711.33 J. GEERTS, Kleine Heide 115.38 GEMEENTEBESTUUR 144.89 R. LAFOSSE, Dorp 711.18 A. LAUWERS, Juniorsln 122.16 A. NUYTKENS,Dorpstr. 154.27 Albert PIESSENS,bakker 114.79 Frans PIESSENS, Dorpstraat 711.04 Edgard ROBEYNS, Juniorslaan 712.64 Jan ROBEYNS, Alemstraat 147.27 Karel ROTTIERS, Juniorslaan 711.76 SELLESLAGH, Kapellebaan 118.63 Theodoor TEUGHELS,Dorp 713.09 F. SLACHMUYLDERS,Kapellebaan 712.71 Weduwe VAN ASCH, Kapellebaan 712.74 Alfons VAN DAM, Juniorslaan 712.62 VAN NOBELEN, Kleine Heide 712.19 E. VAN PRAET, Juniorslaan 121.20 H. VERBEECK, Tisseltbaan 120.85 A. VLOEBERGH, Dorpstraat 114.99 Isidoor VLOEBERGH, Juniorslaan 142.29 Louis WUYTS, Kouter.
1956 – Nieuw vaandel voor Arbeid Adelt.
“Het vaandel van de Kon. Fanfare Arbeid Adelt werd vernieuwd, het goudbestiksel ervan gerestaureerd en met KONINKLIJKE titel bijgewerkt. Tevens is het bestuur er toe overgegaan meer kleur en daardoor meer leven op de “klakken” te leggen door de bruine band ervan te vervangen door een helrode.” (DB)
1956 – Bestuur Davidsfonds.
Dat jaar zag het bestuur van het Davidsfonds er als volgt uit : Voorzitter : Alfons Hellemans, secretaris : Alfons Verbruggen. Penningmeester : Cyriel Verbruggen en leden Albert Van Rompaey, Hugo Stuyck, Frans Van Neck, Hugo Verlinden, Juul De Smet, Maria Rheinhard, Mariette De Prins, Mariette De Boeck, Madeleine Verbruggen en M. Verbruggen. (DB)
1956 – Ongeval in beenhouwerij.
Dat jaar liep renner Constant “Stanne” De Prins uit het Dorp, een diepe snijwonde op in zijn onderbuik bij het uitbenen van vlees in de beenhouwerij van zijn vader. (DB)
1956 – De parochie Leest behoorde tot dekenij Mechelen-Zuid.
Leest behoorde tot de dekenij MECHELEN-ZUID die 14 parochiën telde. Deken : Kanunnik Huysman. Parochiegeestelijkheid : pastoor Coosemans en dienstdoende onderpastoor E.P. Omer O.F.M. Pater Omer, was de eerste van drie minderbroeders of bruine paters die na elkaar de Leestse pastoor hielpen. Gustaaf Willem Albert Van Geneugden was te Houthalen geboren op 31 mei 1917. Op 19/9/1936 trad hij in bij de Minderbroeders. Zijn tijdelijke professie vond plaats op 20/9/1937 en zijn plechtige professie op 14/4/1941. Hij werd op 2 augustus 1942 priester gewijd te Leuven en hij overleed te Gent op 28 januari 1975. Pater Omer zou bijna twee jaar in Leest werken en daar vier kinderen dopen van 9 augustus 1956 tot 8 september 1957. (DB)
1956 – Uren van de autobussen :
a) naar Mechelen : 07u45, 09u25, 13u25, 15u10, 17u25, 19u10, 21u25, 22u55. b) naar Leest : 07u15n 08u30, 10u45, 12u30, 14u30, 16u30, 18u15, 20u30, 22u.
1956 – Offerblok leeggemaakt.
Dat jaar werd de offerblok in de kapel van O.L.V. van Fatima door onbekenden geledigd. Dit was reeds voor de tweede maal. Een onderzoek werd ingesteld. (DB)
1956 – Plechtige communicanten.
In 1956 deden 19 jongens en 9 meisjes hun plechtige communie.
Jongens :
Bernaerts Leon, De Borger Karel, De Prins Louis, De Wit Herman, Diddens Victor, Lauwens Leo, Nuytkens Jozef, Polspoel Frans, Spinnael Marcel, Spoelders Jan, Lauwers Frans, Van Den Heuvel Frans, Van Den Brande Hugo, Verbruggen Marcel, Verwerft Marcel, Verschuren Leo, Teughels Jan, Geets Freddy, Silverants Willy.
Meisjes :
Bradt Yolanda, Daelemans José, De Rooster Elza, Huysmans Nicole, Lauwers Maria, Neutiens Renilda, Spoelders Clementine, Van den Heuvel Jozefine en Van Der Hasselt Maria.
1956 – Eugeen Vloeberghen werd aangesteld als gemeentewerkman. (Foto’s onderaan)
Eugeen ‘Gène’ Vloeberghen was te Leest geboren op 13 augustus 1902. Voordien werkte hij in de Eternitfabriek van Kapelle-op-den-Bos. “Gène van Jefkes” ook “Gène de grafmaker” was een bekend en kleurrijk figuur in Leest. In “De Band” van juni 1987 vertelde hij : “Wij waren thuis boeren met 6 kinderen, al van jongsaf heb ik veel moeten gaan helpen thuis en bij anderen. Eerst ben ik gaan werken bij een hovenier in de Geerdegemstraat; thuis wilden ze niet dat ik in een fabriek ging werken. ’t Was er hard werken, 90 uur per week voor 3,5 fr. per uur. Na 14 maand vroeg ik 4 fr. per uur, hij wou het niet geven. Dan ben ik naar de Eternit gegaan. Dat was in 1929. Ik had er 5,65 fr. en na een half jaar 6,25 fr. Ik stond er in ploegen. ’s Nachts was het er harder werken dan overdag : met 2 man 75 ton cement uitgieten en dat allemaal vervoeren met een karretje. In 1947 ben ik dan van de Eternit naar een stoelmaker gegaan in Mechelen, mijn schoonbroers werkten daar en die hadden mij overgehaald. Na enkele jaren stopte die stoelmaker en ben ik bij een andere meubelmaker gegaan, maar dat ging daar niet goed en ik viel zonder werk. In 1956 heeft burgemeester Verschueren mij dan als gemeentewerkman aangenomen. Grachten kuisen : soms had ik twee doppers om mij te helpen, en wij deden minder als dat ik alleen was, die mannen hielden me aan de klap. Verder helpen op het gemeentehuis : ik had een goed geschrift. De garde vervangen : zo heb ik eens een minnelijke schikking moeten afgeven op het kasteel in de Bist en ik kreeg nog 20 fr. ook. De klokken luiden als er een dode uit de geburen was : zo is X nog eens bij mij gekomen als Y dood was en hij zei : ‘Gène kom jongen, wij gaan nog eens aan Y’s kl…trekken’. Graven delven : in dien tijd deed ge nog uw goesting op het kerkhof. Het kwaadste graf dat ik ooit gegraven heb was dat voor Torre van Rooster, ’t was 70 cm. diep gevroren. Ik heb nog eens een kwaad graf gehad, drie diep en het zand begon te driften. Bij de boeren ging ik voor ’t Ministerie om de koeien in te strijken tegen runderhorzel, ik heb daar zelfs ergens een diploma van. ’t Was ne schonen tijd, ge kende iedereen. Sinds de oorlog –de eerste dan- hou ik al duiven. Ik heb veel prijzen gewonnen. 1976 was een goed jaar, dan heb ik veel gewonnen.” Gène is voorzitter geweest van de duivenbond van Leest-Dorp. Hij heeft er echter zijn ontslag gegeven toen Leest samengegaan is met Mechelen. “Vroeger waren er 100 duiven uit Leest en 40 uit Mechelen en nu is dat al omgekeerd. Ze hadden nooit met Mechelen moeten gaan. Ik speel nu met Tisselt. Ik heb nog een 18 duiven doorgehouden en evenveel jonge. Veel duiven vliegen zich kapot op de elektriciteitskabels, van de 15 die ik geringd heb schieten er nog 6 over.”
Over school en meester Dumont.
“Ik heb nog bij meester Dumont gezeten. Die was niet van hier, die moet gekomen zijn van de streek waarvan meester Meyers ook gekomen is. Die heeft de kinderen geslagen : hij sloeg eens naar ene met een koterhaak, de jongen trok zich opzij en de koterhaak kwam zo hard op de bank dat hij uit de handen van meester Dumont vloog. Hij heeft ook zijn meter eens kapot geslagen. En aan de oren trekken ! Zo was er eens een jongen uit de Alemstraat sommen aan het maken aan het bord en die zijn op zijn Alemstraats tegen ‘nul’ ‘noel’. Komt Dumont naar voor, zegt ‘noel, noel en dat is proel’ en geeft die een mep rond zijn oren ! Wij zongen toen het liedje : ’t is vakantie, we mogen dansen, ’t is vandaag de laatste dag, dat den Baard ons slagen mag. Maar ’t was ne goeie meester : zijn kadeeën haalden op ’t examen in Mechelen altijd eerste prijzen. Ik ben tot mijn 16 jaar naar school geweest, dat was toen lang, want na de plechtige communie, 11 jaar, bleef de helft van de klas thuis om te werken. Dumont hield ook biekens en als die zwermden liet hij ons in de klas alleen, en wij dan op de banken staan. Hij leerde ons ook in de hof werken en snoeien leerde hij ons ook. ’t Was ook ne fijne. ’s Zondags had hij eens in ‘t café gewed met den Busschots dat hij de dikste ajuinen had van Leest. Busschots zei dat hij die had en hij zou ze de volgende zondag meebrengen. Tijdens de week zond meester Dumont kinderen op om bij Busschots elk op toer de 4 dikste ajuinen te kopen…’
Hobby’s.
Naast duivenmelker was hij ook een geducht vogelvanger en dit tot er een verbod op kwam. Verder was hij een fervent visser, een hobby die hij meestal enkel in de voormiddag beoefende. Je kon hem dan terugvinden in het Broek in Blaasveld of aan de Leuvensevaart tussen de brug van Battel en het Zennegat. Eugeen wist wanneer de vissen beten en meestal kwam hij dan ook terug met een flinke buit. Een lucratieve bezigheid was de vangst van muskusratten, die pelsen werden gretig afgenomen door de bontindustrie. De hobby die hij het liefst uitoefende, was echter naar de repetitie van de fanfare gaan. De fanfare Sint-Cecilia van de Blekken. Hij had nochtans twintig jaar lang voor de fanfare “Arbeid Adelt”, de concurrerende Sussen gespeeld vertelde hij. “Tien jaar bariton en tien jaar trombone. In 1938 ben ik er uit gegaan. Dat kwam zo : wij hielden toen nog café, op de plaats waar nu het huis staat van Nanten, de beenhouwer. De repetities gebeurden toen om beurten in drie verschillende cafés. Door de fout van het bestuur heb ik toen enkele repetities moeten afgeven. Dat was niet juist en die van ons zei ‘draag uw instrument maar binnen.’ Ik was toen ook wipschutter, en zelfs een van de beste schutters. Die hadden hun lokaal bij Sooiken, waar ook het lokaal van Sint-Cecilia was. Zo kende ik die mensen al, en ben dan naar Sint-Cecilia overgestapt en heb me toegelegd op tuba.” Naast de Leestse fanfare was hij ook muzikant van de Koninklijke fanfare ‘De Werker’ van Kapelle-op-den-Bos. Eugeen speelde toen tuba en tijdens de periode van Rik De Bruyn waren de stukken voor tuba geschreven in fa-sleutel. Met de komst van J.-P. Leveugle werd er ook brassbandmuziek gespeeld en die stukken waren voor tuba (euphonium) dan weer geschreven in sol-sleutel. Deze laatste muzieknotatie was voor Eugeen zeer ongewoon omdat hij ze al wel dertig jaar niet meer onder de ogen had gekregen. En toch deed hij heel wat inspanningen om op zijn gevorderde leeftijd nog muziek in solsleutel te lezen. Tijdens de middag of wanneer hij bij een training van zijn duiven wachtte op hun terugkomst, zat hij op een bank op het dorpsplein de muziekstukken te lezen en te zingen. Wie hem dan vroeg waarom hij dat deed, kreeg als antwoord : “Zolang ik muziek speel, wil ik dat ook op een goede manier doen en ik wil zoveel mogelijk goede noten spelen. Daarom leer ik terug de solsleutel en…ge moogt er zeker van zijn, op mijn ouderdom is dat niet zo gemakkelijk in ’t begin.”
Eenvoudig en plichtsbewust.
Steeds had Géne een vriendelijk woord over voor iedereen en niemand klopte tevergeefs aan zijn deur. Hij was eenvoudig en plichtsbewust en dat kwam tot uiting bij zijn werk als gemeentewerkman. Hij zorgde er, tot ieders tevredenheid, voor dat de gemeentelijke eigendommen in goede staat bleven. Hij was gehuwd met de uit Heffen afkomstige Rosalie Kerremans (°Mechelen 24/10/1904, +Leest 6/5/1978) die hem drie zonen schonk : Jozef, Jules en Frans. Het gezin woonde naast de jongensschool in de Scheerstraat. Géne Vloeberghen overleed in het Onze Lieve Vrouw Ziekenhuis van Mechelen op 16 november 1992. “Jij stelde geen hoge betrachtingen in dit leven, jij was tevreden met wat het leven bood voor jezelf. Jij wist nochtans het geluk te benaderen door te geven wat je bezat : je arbeid en je hart. De vreugde die je daardoor anderen verschafte, was voor jou meer dan genoeg. Iedereen die je kent, heeft het mogen ervaren.” (Dixit zijn doodsprentje)
Foto’s :
-Een jonge Gène Vloeberghen. -Tijdens zijn huwelijk met Rosalie Kerremans. -Gène met zijn tuba. -Eugeen “Gène” zoals de Leestenaars hem het best gekend hebben met onafscheidelijke alpino en klompen. Links de woning van Melanie Van de Vondel, rechts de boerderij van Verschueren in de Scheerstraat (nu Ten Moortele). -De woning van Gène rechts van de jongensschool in de Scheerstraat (Ten Moortele).
