Vervolg Eddy VAN HOOF, een wielertalent uit Leest.
Humbeek 1973 – Tegen spurter Eddy Van Hoof was Adrien De Leeuw niet opgewassen
De derde overwinning die Eddy Van Hoof te Humbeek behaalde, door Adrien De Leeuw, Louis Marievoet en Wim Schroyens in de spurt te verslaan, betekende een dubbele vreugde voor deze familie uit Leest. Na de aankomst vernamen wij van de overwinnaar dat zijn broer Rudy bij de nieuwelingen te Groot-Bijgaarden eveneens de bloemen had veroverd. Eddy Van Hoof die vorig jaar ingevolge zijn legerdienst blijkbaar moeilijk op dreef geraakte, schijnt nu stilaan de goede conditie te hebben gevonden.”
De zes jaar jongere broer van Eddy, Rudy Van Hoof (°Mechelen 29/3/1958) zou eveneens een toonaangevende rol spelen in de jeugdcategorieën. Ooit haalde hij 28 overwinningen in één seizoen. Een hardnekkige pijn in de borststreek noopte hem met het wielrennen vroegtijdig te stoppen. Later bleek dat dit euvel met een eenvoudige medische ingreep had kunnen verholpen worden.
In 1973 won Eddy ook de befaamde “Scheldeprijs” in Schoten :
Eddy Van Hoof : machtige jump in de slotkilometer
“Gedurende ruim 120 km van de af te leggen 130 gebeurde er in de Scheldeprijs voor Liefhebbers te Schoten om zo te zeggen niets. En nochtans waren bij de 113 vertrekkers renners met namen als klokken. Bovendien kwam ook de Oostduitse nationale selectie aan het vertrek voor hun laatste Belgische wedstrijd als voorbereiding op het nationaal kampioenschap dat tijdens het komend weekend wordt georganiseerd. Met nog 10 km voor de boeg reageerden Alex Van Linden en kampioen Pol Verboven op een uitval van Etienne Van der Helst en door die reactie kwamen elf renners aan de leiding : Van Muylder, Alex Van Linden, Gerry Verlinden, Paul Wellens, Jo Van Brinkman, Petrus Maas, Etienne Van der Hulst, Pol Verboven, Eddy Van Hoof, Frankie Franssens en Jos Jacobs. Meteen werd laatstgenoemde de te kloppen man, want de KWV-renner bewees dit seizoen reeds voldoende over zeer snelle benen te beschikken. De elf vluchters geraakten echter niet aan de rustgevende voorsprong en de groep bleef op ongeveer 150 meter hangen. Het tempo lag in de slotfase nog steeds bijzonder hoog en een ultieme uitval leek dan ook uitgesloten. Tot Eddy Van Hoof dan op minder dan één kilometer van de finish verrassend van het fietspad op de kasseistenen sprong en zonder omkijken alle energie uit het lichaam perste. Zijn medevluchters bleven, onbegrijpelijk, zonder reactie. Van Hoof verdedigde de kleine voorsprong, terwijl de overigen alle aandacht aan de prestige-spurt voor de tweede plaats besteedden. Eddy Van Hoof : -voor mij is die zevende overwinning van het seizoen meteen de mooiste, lachte de 21-jarige Leestenaar.”
Vervolgt.
Foto’s : -Overduidelijke spurtoverwinning te Humbeek. -Dubbele vreugde bij de familie, broer Rudy won immers dezelfde dag in Groot-Bijgaarden. -Rudy Van Hoof boekte ooit 28 zeges in één seizoen. -Nog broer Rudy na een afgescheiden overwinning. -Eddy Van Hoof won de Scheldeprijs te Schoten met voorsprong. Kampioen Verboven kon slechts spurten voor de tweede plaats. -Eddy tijdens zijn ereronde in Schoten.
Vervolg Eddy VAN HOOF, een wielertalent uit Leest.
Milicien Eddy Van Hoof baas in spurt te Zemst
“Eddy Van Hoof heeft te Zemst zijn derde zege van het seizoen behaald in een spurt met zijn tienen.
-Maar ik ben bij het leger, voegde het twintigjarig lid van de Jetse Sportvrienden eraan toe, toen hem de vraag ‘de hoeveelste zege is dat’ werd gesteld. Alsof hij zich wilde verontschuldigen voor dit kleine getal. Iemand die zijn legerdienst klopt, ook al kan hij in België blijven (Goetsenhoven voor Van Hoof) heeft vanzelfsprekend niet dezelfde mogelijkheden tot oefenen als de andere renners. In dat licht gezien mag gezegd worden dat Van Hoof dit jaar al flink gepresteerd heeft. Te Zemst had hij in de eindspurt een ruime voorsprong op Wim Schroyens, Theo Heremans en zo meer. “
Militair veldritkampioen
Op zondag 20 januari 1973 werd het militair kampioenschap veldrijden georganiseerd te Overijse. Dat viel samen met de Frank Vandaletrofee. Eddy eindigde er als 24ste en eerste soldaat en werd kampioen van België veldrijden voor militairen. In de kazerne kreeg hij uiteindelijk wat appreciatie van zijn oversten…
De eerste overwinning na zijn afzwaaien van het leger boekte Eddy, waarschijnlijk niet toevallig, op 3 juni 1973 in Goetsenhoven. De plaats waar hij vijftien maanden lang beperkt werd in zijn trainingsfaciliteiten. Wat die overwinning nog meer glans gaf was dat hij Belgisch kampioen Leopold Verboven klopte in de spurt en dat voor het oog van zijn vroegere officieren. Van een revanche gesproken. De dagbladen :
Eerste palm voor Eddy Van Hoof
“Het is dan eindelijk gelukt voor Leestenaar Eddy Van Hoof die al lange tijd op zoek was naar zijn eerste palm en hoe wil het lukken, het gebeurde in Goetsenhoven, waar Eddy vijftien maanden lang water en bloed heeft gezweet tijdens zijn soldatendienst. Eddy mocht er immers om zo te zeggen niet oefenen, maar dat heeft hem dan toch niet belet van de streek goed te verkennen en er een zeer opgemerkte wedstrijd te rijden. Immers, Pol Verboven kloppen in de spurt, is niet aan iedereen gegeven. Het werd een dubbele zege voor Eddy Van Hoof want broer Rudy had immers gezworen van de eerste palm mee naar huis te brengen en dat scheelde maar een haartje. Zowel zaterdag als zondag reed de kleine Van Hoof tweemaal als tweede over de lijn zodat er zondagavond wel duchtig zal gefeest zijn aan de Dorpstraat te Leest. Over korte tijd wint de kleine Van Hoof ook zijn eerste palm. Let er maar op.”
Eddy Van Hoof klopt Verboven in Goetsenhoven
“Leopold Verboven heeft wel een grote wedstrijd gereden. Wanneer hij op een viertal kilometers van de aankomst de beslissende ‘jump’ plaatste kon alleen Eddy Van Hoof hem bijhouden. Met een kleine voorsprong bereikten beiden de aankomst waar Verboven zich voor de eindspurt op kop zette. Dat was voldoende voor Eddy Van Hoof om zijn eerste overwinning van het seizoen te behalen. Meer dan 50 renners gingen van start in deze ogenschijnlijk gemakkelijke trofeerit…”
Eddy bleef winnen :
Eddy Van Hoof boekt tweede trofeezege te Neder-Over-Heembeek
“Amper twee maanden is Eddy Van Hoof verlost van zijn militaire dienstplicht. De liefhebber van de Jetse Sportvrienden uit Leest meldt zich weer aan voor de overwinningen. Op 3 juni schoot hij in het Trofeetreffen te Goetsenhoven een eerste maal de hoofdvogel af en amper één week later sloeg hij te Neder-Over-Heembeek in de Grote Prijs van de stad Brussel, tellende voor onze trofee, eveneens toe. In deze laatste wielerwedstrijd georganiseerd door V.C. Colombia, was Eddy van bij het begin op het voorplan te vinden. Tesamen met Gustaaf de Proft, Rudi Brusselmans en de Nederlander Johannes Perle lokte hij de eerste schifting uit. Toen hij voelde dat vooraan de verstandhouding afbrokkelde achtte hij het ogenblik gekomen om het op zijn eentje te proberen. Van Hoof bleef in de laatste ronden de toestand volledig beheersen en met een flinke voorsprong zette hij zijn naam op de erelijst van de GP van de stad Brussel. (P.V.Z.)”
Dezelfde koers besproken in een andere krant :
Eddy Van Hoof met voorsprong –Trofee te Neder-Over-Heembeek.
“De Grote ‘Prijs van Brussel’ voor liefhebbers te Neder-Over-Heembeek is zondag uitgedraaid op een meer dan knappe voorsprongzege van de 21-jarige Eddy Van Hoof uit Leest. Eddy Van Hoof verdiende die overwinning ten volle. Hij was immers bijna gans de wedstrijd in de aanval geweest. Reeds na 25 km wedstrijd lokte hij samen met de Nederlander Johannes Perle en Gustaaf De Proft de beslissende vlucht uit. Slechts Rudi Brusselmans kon na een korte maar hevige jacht nog bij het drietal aansluiten. Deze vier zouden van dan af de wedstrijd beheersen. Dank zij Van Hoof, die tijdens de herhaalde beklimmingen van de Wimpelberg (Eddy won ook de bergprijs), het meeste werk opknapte, slaagden de vier koprijders erin spoedig een kloof van meer dan 1 minuut te slaan. -Tijdens de voorlaatste beklimming van de Wimpelberg zag ik in de achtergrond enkele jagers komen opdagen, zegde Eddy ons achteraf. Ik duwde toen wat harder op de pedalen en meteen dienden ook De Proft en Perle te lossen. Er bleef mij op dat ogenblik geen andere keuze. Ik ben dan maar alleen doorgegaan, hoewel er nog 20 km dienden afgelegd. Achter de ontketende Van Hoof werd dan een geweldige jacht ingezet maar de Leestenaar begaf niet. Integendeel, hij bleef maar doorbeuken en behaalde met ruime voorsprong zijn tweede zege van het seizoen. (René Lombaerts)”
Vervolgt.
Foto’s :
-Zijn derde zege van het seizoen te Zemst. -Eddy met zijn zegebloemen na zijn overwinning in Zemst. -Soldaat Van Hoof eindelijk met wat appreciatie in het leger. -De nieuwbakken kampioen van België cyclo-cross. -De kampioen in zijn huiskring.
Die jaren werden zijn sportieve prestaties overschaduwd door zijn legerdienst. Hij diende bij de R.P. (Regimentspolitie) in de kazerne van de luchtmacht te Goetsenhoven bij Tienen en als de dienst het toeliet mocht hij drie halve dagen per week trainen, maar meestal liet de dienst dat niet toe en diende Eddy wacht te lopen. Zeer frustrerend en dat gedurende 15 maanden want zolang duurde zijn legerdienst.
Twee keer zou hij echter zijn gram halen bij de weinig sportieve officieren van de kazerne : toen hij het Kampioenschap voor militairen veldrijden won in Overijse en toen hij, kort na zijn afzwaai, Belgisch kampioen Leopold Verboven klopte in Goetsenhoven maar daarover hierna meer.
Eddy bleef nochtans winnen, enkele krantenverslagen :
Het Laatste Nieuws van 1972 (enkel jaartal gekend) : Eddy Van Hoof verraste Van Laethem in de spurt bij de liefhebbers te Wemmel “Eén der toonaangevende liefhebbers van de Jetse Sportvrienden Eddy Van Hoof uit Leest vond de glimlach weer, hij haalde te Wemmel zijn eerste overwinning van het seizoen. -Ik heb in al mijn wedstrijden reeds afgezien doch de topvorm blijft maar uit zei hij ons. Ook vandaag durfde ik er niet in geloven. Ik heb meermalen op de tanden dienen te bijten om in het vaarwater van de onruststokers te blijven. Wanneer ik naar het einde toe mee kon wippen en in de kopgroep terecht kwam, zag ik warempel ‘sterretjes’. Gelukkig bleef ons groepje van zes man buiten schot en slechts toen de eindstreep in het gezicht kwam geraakte ik in een gunstige positie vooraan. Slechts de vermoeide Van Laethem poogde mij nog te verontrusten, maar hij schoot te kort.” Briljante Eddy Van Hoof.
Liefhebbers te Blaasveld “Die Blaasveldse kunstpalm is zeker en vast op een verdiende wijze naar het naburige Leest gegaan. Eddy Van Hoof die daarmee zijn tweede zege van het seizoen behaalde, nam immers de fakkel van zijn pechvolle dorpsgenoot Van Cauter op een bijzonder eminente wijze over. Eddy leverde echt puik werk en op die manier kan men moeilijk verrast worden. In de slotronde mocht er trouwens niet meer geaarzeld worden toen de Nederlander Van den Hoeck plots demarreerde en zelfs heel vlug tot 200 meter voorsprong nam. Eddy Van Hoof, briljant spurtwinnaar,erkende spontaan dat hij alleen het gat niet had dichtgereden. De ‘WC Geburenkring’ kreeg 56 deelnemers aan de start. Staf Van Cauter werd logischerwijze als de grote favoriet beschouwd, maar hij werd reeds tijdens de derde van de tien af te leggen ronden door bandbreuk uitgeschakeld…” Eddy’s daverende spurt “De mannen van de W.S.C. Geburenkring uit Blaasveld kunnen met tevredenheid terugblikken op hun 26ste Grote Prijs. En daar was voldoende reden toe. De organisatie was prima, het aantal renners (56 ) was zeker niet te klein en de publieke belangstelling mocht er zeker zijn. Wat kan dan een inrichter nog meer verlangen dan een mooie winnaar. Die kregen ze dan nog in de persoon van Eddy Van Hoof uit Leest die zaterdag te Blaasveld zijn tweede palm van het seizoen mee naar de ouderlijke garage nam. En niet zo maar een gewone palm, want het was een smeedijzeren kunstpalm aan de inrichters geschonken door sportafgevaardigde Carlo Philips die in die wedstrijd voor de 25ste achtereenvolgende maal als BWB officieel fungeerde. In de spurt zette Eddy Van Hoof zich van heel ver op kop en niemand kwam er nog over. Dat was klassewerk dat soldaat Van Hoof ten beste gaf. En met deze conditie komen er beslist nog meer palmen naar Leest. Uitslag : 1.Van Hoof Eddy (Leest), 2. Huysmans Leo, 3. Van Linden Alex.”
Eddy Van Hoof…40 km oefening “-Oh, hij zou het niet meer kunnen ! Dat riep ons een begrijpelijk vreugdevolle supporter van Eddy Van Hoof toe. -Weet ge, zo vervolgde hij, dat hij in de loop van de week slechts een goede 40 km had kunnen oefenen. Het is te Goetsenhoven zeker niet zo slecht, maar in de garage te Leest toch nog altijd veel beter. Eddy Van Hoof werd uiteraard na die tweede zege druk omringd. Er gebeurden echter geen gekke toneeltjes. Want de noeste werkers uit dat Mechelse randdorpje blijven nog altijd met hun beide voeten op de grond staan. Omdat ze van in hun prilste jeugd hebben geleerd en sommigen bijzonder ervaren hebben dat het leven toch zo wankelbaar en grillig (als het weer) kan verlopen. Zijn gewoonte getrouw gebruikte Eddy Van Hoof zelf ook ditmaal geen grote woorden. Maar reeds in de aanvangsronden had men kunnen opmerken dat hij, ondanks die weinig gunstige voorbereiding, veel zelfvertrouwen had. Hij heeft daarbij ook niets aan het toeval overgelaten en was van bij de eerste schermutselingen mee vooraan. Knap zo ! (W.V.R.)”
Vervolgt.
Foto’s :
-Liefhebbers Wemmel – In de eindspurt met zes is Eddy Van Laethem, Michiels, Van Ransbeeck, Henssen en Missotten te vlug af.
-Nagenietend te Wemmel na zijn overwinning aldaar.
Vervolg Eddy VAN HOOF, een wielertalent uit Leest.
1971 - Liefhebber
De eerste wedstrijd die Eddy als liefhebber betwistte werd meteen een overwinning.
“De Band” : Het nieuws dat Eddy Van Hoof zou wachten om over te gaan naar de categorie liefhebbers scheen in den beginnen juist te zijn. Als waarheidsmeter werden de twee verreden koersen genomen, te weten op 17 en 19 april l.l. gereden te Haasdonk en te Appels, waar hij de 4de en de 9de plaats bekleedde. Op 24 april daaropvolgend startte hij toch bij de liefhebbers te Schelle : 89 deelnemers waren er aan het vertrek voor een afstand van 110 km. Het zou een eerste proefmeting worden in de nieuwe categorie en het werd een buitengewone meevaller, immers daar behaalde hij de 1ste plaats en het ijs was gebroken.”
Het Laatste Nieuws : Raak voor Eddy Van Hoof “Eddy Van Hoof lukte vorige zaterdag te Schelle de stunt van zijn nog jonge wielerloopbaan. Hij won immers de eerste liefhebberswedstrijd die hij reed en dit zonder verdere commentaar. Want men moet het zeker kunnen : aan 84 concurrenten zijn achterwiel tonen. Eigenlijk lag Staf Van Cauter aan de basis van de overgang van Eddy, want men moet weten dat Van Cauter de oefenmaat is van Eddy. Donderdag ll. ging hij zijn vergunning halen en vader Van Hoof stond er zelf een beetje paf van. Maar Eddy hield vol en ziedaar, het resultaat is er. Misschien wel onverhoopt na zijn ziekte van voor een paar weken, maar kom. Om over die wedstrijd van Eddy verder te klappen moeten wij u vertellen dat er op het einde zeven koplopers waren en de man van Leest veroorloofde zich dan de weelde om in de spurt te zegevieren. En dat het geen dagelijkse klanten waren bewijst wel de uitslag met Ludo Van Staeyen op de tweede, Eddy Voet op de derde en Karel Sels op de vierde plaats. Zondag dan verging het de 19-jarige Eddy minder goed te Brussegem-Oppem, waar hij nochtans in de eerste ontsnapping betrokken was maar zich naderhand liet vangen aan een nieuwe uitval van 17 renners. Eddy nam dan maar weerwraak op zijn manier door op overtuigende wijze de spurt te winnen van het peloton. Voor een debuut als liefhebber ver van slecht.”
Andere uitslagen : 2 mei 1971 te Haasrode, 9de plaats. 3 mei 1971 St Martens-Lierde, 2de plaats. 8 mei 1971 Wemmel, 3de plaats. 16 mei 1971 Ternat, 4de plaats. 20 mei 1971 Hennuyères, overwinnaar. 22 mei 1971 Nieuwenrode, 7de plaats. 23 mei 1971 Ternat-Damprémy , overwinnaar. 6 juni 1971 Boortmeerbeek, 4de plaats.
Noemenswaard was ook zijn deelname en prestatie in de Ronde van Vlaanderen. Er waren 115 renners aan de start gekomen die een afstand van 167 km dienden te overbruggen. Eddy zat met een gebroken pedaal geplaagd maar eindigde toch nog 15de op slechts 40 seconden van de winnaar.
HLN van 10 juni 1971 : Eddy Van Hoof behaalde zijn diploma in begeesterende Ternat-Dampremy.
“De tweede uitgave van de Vlaams-Waalse klassieke Ternat-Dampremy was de eerste gelijk. De renners spaarden zich geen ogenblik, ook wachtte hen zwaar labeur en voor de volgers was het een begeesterende wedstrijd van het begin tot het einde. De Buysschere en Bellemans gingen zij aan zij naar de eindmeet maar op het ogenblik dat de Gooikenaar het scheen te zullen halen, flitste Van Hoof als een bliksemschicht over hen. Bellemans beweerde dat hij alle kans op de zege verloor doordat zijn ketting een paar keren versprong. Laeremans meende dat er twee ronden te rijden waren en De Buysschere had dolgraag de Waalse supporters doen juichen, maar het was tenslotte Eddy Van Hoof die, na de ganse dag op het voorplan gestreden te hebben, een ruim verdiende zege in de wacht sleepte in een der mooiste wedstrijden die onze liefhebbers te betwisten krijgen. Voor Jette Sportief werd het ook een triomf, vermits ze met ruime voorsprong de cluboverwinning behaalde.”
Vervolgt.
Foto’s :
-Schelle 1971 liefhebbers. Eddy’s eerste deelname aan een liefhebberskoers, het was meteen raak.
-Van een prestatie gesproken, later zou hij ook zijn laatste liefhebberskoers winnen.
-Liefhebbers in Ternat-Dampremy : verdiende zege voor de Leestenaar.
Vervolg Eddy VAN HOOF, een wielertalent uit Leest.
1970
“Een groene kerstmis, een witte Pasen ! Onbetwistbaar was het op Paaszaterdag een snert weder : regen, sneeuw, hagel, wind, al wat een mens maar dromen kon wat door Pien voor deze hoogdag was gereserveerd. Met dat hondenweer keek men maar sip op wat gebeuren zou, zouden de renners opdagen om de jaarlijkse grote prijs “Garage Van Hoof” te Leest komen betwisten ?” Winnnaar werd Eric Van Lent maar de auteur van dit artikel wist fijntjes te vertellen dat de winnaar weliswaar een verdienstelijk renner was maar dat hij een “triumviraat” had afgesloten met Six en Van Linden.
In hetzelfde artikel was er sprake van een overwinning van Eddy te Buggenhout waar 35 renners de start hadden genomen voor een afstand van 77 km.
In Boortmeerbeek werd hij 6de op 40 deelnemers over een afstand van 80 km. Te Hekelgem eindigde Eddy 3de en te Heffen 2de. Daar waren 49 vertrekkers. “Mag er dan van geen comeback gesproken worden ?” besloot de auteur zijn artikel.
Op 5 juli 1970 won Eddy het ‘Criterium voor Juniors’ te Hombeek. Hij klopte W. Schroyens in een spurt met twee.
In Opwijk-Mazenzele werd hij tweede van 70 deelnemers en op 2 augustus 1970 werd hij 11de in het Kampioenschap van België voor juniors te Meulebeke. Er waren 123 renners aan de start gekomen. Kampioen werd Karel Sels.
Dat jaar stuitte ik op een artikel (exacte datum onbekend) waarin de reporter van het soldatenblad stipuleerde dat Eddy in 25 op 28 wedstrijden bij de vijf eersten geëindigd was. Daarvan waren 7 overwinningen. Eind 1970 verschenen Eddy’s uitslagen als cyclocrosser in De Band : 18/10/1970 : Overijse, 45 deelnemers, 1ste plaats. 25/10 : Daknam, 55 deelnemers, 3de plaats. 31/10 : St.J.Rijkev., 55 deelnemers, 5de. 7/11 : Zele, 40 deelnemers, 1ste plaats. 11/11 : Ruien, 45 deelnemers, 4de. 15/11 : Woudbrechtegen, 45 deelnemers, 4de. 29/11 : Hofstade, 67 deelnemers, 3de plaats. 5/12 : Strijpen, 30 deelnemers, 5de plaats.
Op 13 december dat jaar werd hij ook laureaat van de Ereprijs An-Hyp, die was weggelegd voor de overwinnaar van de veldrit voor juniors te Leest.
Herman De Meutter in Het Laatste Nieuws : Eddy Van Hoof te Mazenzele “De sportvrienden van Mazenzele kregen voor hun 16e uitgave 77 juniores aan de start en…regen ! Twee renners hebben hun stempel op deze wedstrijd gedrukt : Karel Rottiers en Eddy Van Hoof. Toen zij er onder hun beidjes van door gingen waren de 14 achtervolgers niet bij machte hen bij te benen. Karel Rottiers, de gewezen kampioen van België der nieuwelingen, heeft Eddy Van Hoof niet kunnen lossen maar werd er in de spurt uit het wiel gereden.”
Vervolgt.
Foto’s :
-1970 : Juniors te Hoevenen : Van Hoof kwam de Antwerpse jongeren in eigen midden verslaan schreef Het Laatste Nieuws.
-1970 - juniors te Meise : fel betwiste eindspurt. Jean Peelman drong Eddy in de dranghekkens en werd later gedeclasseerd.
-1970 – Juniors Berlare : in een spurt met twee.
- In 1970 werd Eddy te Jette opnieuw Clubkampioen.
-Dat jaar won hij ook de veldrit te Zele. Onderschrift krant : “Eddy Van Hoof uit Leest behaalde zijn tweede seizoenzege in de ‘jongerencross’ te Zele. Daarmee is de Antwerpse gouw een nieuw uitstekend veldrijder rijker.”
-Karel Rottiers, gewezen Kampioen van België van de nieuwelingen, werd door Eddy Van Hoof uit het wiel gereden te Opwijk-Mazenzele.
Vervolg Eddy VAN HOOF, een wielertalent uit Leest.
Nog 1969.
Op 15 juni 1969 was het volgens een verslag van “De Band” zeer warm, er waren 24 deelnemers maar waar er gereden werd was niet gepubliceerd. Wel dat Eddy twee ronden voor het einde lek reed en toch nog tweede werd na zijn eeuwige concurrent van die periode Eric Van Lent.
Het soldatenblad publiceerde ook de volgende uitslagen : 23/8 Hombeek 3de 6/9 te Schepdaal 4de 24/8 Hombeek 2de 7/9 Ottignies 3de 26/8 Aartselaar 2de 9/9 Melsele 7de 21/8 Jette 7de 11/9 Moerzeke3de 2/9 Gijzenzele 2de 13/9 Kapelle-op-den-Bos 1ste 21/9 Leeuwergem 6de.
Vervolgt..
Foto’s :
-Op zijn 17de won Eddy de juniorswedstrijd te Kapelle-op-den-Bos met een fietslengte voorsprong op Gust Van Laethem, Rudi Brusselmans, Johnny Rottiers en Paul Beynaerts.
-Na de koers omringd door zijn supporters.
-Het Clubkampioenschap van 1969 werd in Leest georganiseerd. Eddy werd overwinnaar bij de juniors.
Vervolg Eddy VAN HOOF, een wielertalent uit Leest.
Nog de periodiek van Milac :
“Dat onze bijdragen over de respectievelijke sportgebeurtenissen bij onze lezers inslaan, hebben we met genoegen mogen vaststellen. Wij hopen in de mate van het mogelijke aan hun verlangen te blijven voldoen. Ook onze soldaten vragen in ’t bijzonder de verrichtingen van Eddy te volgen en langs deze weg mede te delen, zodat ook zij in de vreugde kunnen delen. Hier geven we dan nog een paar koersen met de behaalde uitslag : Neerlinter, 53 km, 39 deelnemers, de 4de plaats. Grand Leez, 54 km, 52 deelnemers, de 3de plaats. Wie de gegeven uitslagen in onze twee vorige nummers heeft gelezen zal tot de vaststelling gekomen zijn, dat onze dorpsgenoot steeds bij de 10 eerste, maar merendeel bij de 5 eerste de aankomstlijn bereikte. Even aanstippen dat het schoonste resultaat werd behaald tijdens het Club-kampioenschap te Jette, waar hij eindigde als eerste met een voorsprong van 3 minuten en 15 seconden. Fantastisch ! Op het kampioenschap voor nieuwelingen te Tertre werd Eddy 23ste . Er waren 106 vertrekkers. Op zondag 14 juli won Eddy te Horrues, een koers van 55 km met 33 deelnemers. Met Pinksteren 1968 werd, voor een tweede maal op korte spanne tijd, een wielerwedstrijd te Leest georganiseerd. Ingericht door het “Vliegend Wiel” en voorbehouden aan nieuwelingen. Om 14u30 werd het vertrek gegeven voor een afstand van 55 km in 10 ronden. Eddy won met 2 lengten voorsprong. Palm en beker bleven in het dorp. Andere uitslagen : Itegem 18/5/1968, 99 vertrekkers, 55 km, 4de plaats. Wuustwezel 26/5/1968, 73 vertrekkers, 55 km, 3de plaats. In het Waalse Walhain-St-Paul kwam hij ten val.”
Op het einde van dat wielerseizoen werd de West-Vlaming Rino Vandromme “Prins der nieuwelingen 1968”. De man uit Kachtegem had 29 zegepralen achter zijn naam. Als derde eindigde de latere meervoudige wereldkampioen bij de profs Freddy Maertens en op de vijfde plaats Leestenaar Eddy Van Hoof met 15 overwinningen.
In 1969 debuteerde Eddy bij de juniors. “De Band” :
“Zaterdag 5 april l.l. had de paaskoers plaats voor juniors, waaraan 36 ingeschrevenen om 15 uur de start namen. Bij het einde van de 15de ronde kwam Verbruggen zeer afgescheiden toe, en tot ieders verbazing stelde men vast dat Van Hoof zich had losgerukt van Rottiers om als tweede over de aankomstlijn te rijden. Voor onze favoriet is het een zware dobber geweest, met griep geplaagd en verschillende koersen achter de rug…” “Van een wederopstanding mag wel gesproken worden. Wanneer we thans de exploten van onze renner Eddy Van Hoof nagaan, is zulks zeker niet overdreven. We schreven het reeds vroeger, dat er een berusting scheen te hangen, alhoewel hij sedert weken fysisch niet in orde was. Bijgevolg moest of mocht men niet meer verwachten, maar toch bleef de hoop, dat er een kentering zou intreden. Het is verheugend zijn heropstanding te mogen vaststellen, ten bewijze, zijn laatste wedstrijden : -te Berchem op 43 deelnemers 1ste. -te St-Jans Molenbeek, op 33 man 1ste. -te Leeuwergem, op 29 concurrenten 1ste. De bekomen uitslagen zijn te danken aan zijn wilskracht en ons aller sympathie weze voor hem een stimulans om vol te houden. Veel succes !“
Op 3 mei 1969 liep hij een Pro Justitia op in Burcht en op 1 oktober van dat jaar legde hij bij zijn oom veldwachter Victor Van Hoof volgende verklaring af : “Op 3 mei 1969 ben ik inderdaad gaan koersen te Burcht. Ik heb sinds begin van dit jaar een vergunning BWB als Junior. Aangezien men nieuweling mag blijven tot de ouderdom van 17 jaar en men dan Junior moet worden. Ik was er niet van op de hoogte dat men in de gemeente Burcht niet mag koersen beneden de ouderdom van 18 jaar, op een niet gesloten omloop. Ik heb daar gezien, toen we aan de vertreklijn stonden, dat de politiecommissaris bezwaren maakte tegen die koers, maar wat hij zegde heb ik niet verstaan. Maar als ik mij goed herinner werd het vertrek van die koers daar door de Burgemeester zelf gegeven. Ik heb daar twee ronden meegereden en heb dan opgegeven. Dit is de eerste maal dat ik verneem, dat men als Junior met vergunning BWB, 18 jaar oud moet zijn om te mogen koersen.”
Eddy herinnert zich anno 2016 niets van dit voorval, de verdere afloop blijft dan ook onbekend.
Vervolgt.
Foto’s : -In 1968 won Eddy afgescheiden de nieuwelingenkoers te St.Antonius Brecht.
-Na de aankomst omringd door familieleden, vrienden en supporters.
-Gemakkelijke spurtoverwinning in Berchem.
-Daar haalde hij het van 42 juniors.
-De Pro Justitia die hij opgelopen had te Burcht omdat hij nog geen 18 was.
