Er is nog maar eens een groep opgericht ter verdediging van het dierbaar vaderland België. Deze keer gaat het om mensen die zich kunstenaar noemen. Enkele bekende namen zijn Willem "bange blanke man" Vermandere en Axel "Vive la France" Red. Ik vind er voorlopig Tom Barman niet in terug, maar dat kan nog komen. Misschien nog eens een paar concerten inrichten... De belgicisten hebben trouwens alle redenen om ongerust te worden. Door het nu bijna één jaar durende politiek gekrakeel, weet men zo stilaan overal, ook buiten onze landsgrenzen, dat het niet goed gaat met het Belgiekske. Zelfs Geert Wilders, van de Nederlandse partij voor de vrijheid, is er achter gekomen. Wilders zou Wilders niet zijn, als hij daar meteen geen initiatief over zou genomen hebben. Hij stelt dan ook klaar en duidelijk dat het niets meer wordt tussen Vlamingen en Walen en dat het hoog tijd wordt dat we naar een samengaan van Vlaanderen en Nederland afstevenen. Hij wil er in Nederland zelfs een referendum over laten houden. Meteen zijn op het initiatief van de man met het Mozartkapsel een heleboel reacties gekomen en dat zal nog wel even aanhouden. Wilders is niet alleen voor de Nederlanden één, hij is ook dé tegenstander van de radicale (en andere) moslims. Hij heeft daarenboven het geluk, dat hij in Nederland woont, waar men een stuk verdraagzamer is dan bij ons. Voor de meeste uitspraken die Wilders doet i.v.m. de islam, zou een Vlaamse politieker meteen gevraagd worden zijn onschendbaarheid op te geven. Wat voor ons, Vlamingen, momenteel belangrijk is, is dat het buitenland langzaam maar zeker begint te beseffen dat België aan het doodbloeden is. Vooral in Groot-Brittannië is men zich daarvan bewust. Nadat een tijd geleden "The Economist", een van de belangrijkste en invloedrijkste Europese weekbladen, al te kennen had gegeven dat men België beter zou opdoeken, is ook "The Daily Telegraph" het nu daarmee eens. Bruno Waterfield, hun reporter in Brussel, schrijft dat hij niet inziet, hoe de Belgische situatie kan blijven duren. "Bij de Britse media", schrijft hij, "begint meer en meer begrip te leven voor de Vlamingen die het land willen opsplitsen". Ook Fidelius Schmid, van het Duitse Financial Times Deutschland, schrijft te moeten toegeven, dat de splitsing van de kieskring B-H/V wel degelijk een ernstig probleem is. Kortom, de tijd dat wij, Vlamingen, door het buitenland meteen overladen werden van alle schulden t.o.v. de Belgische impasse, schijnt langzaam maar zeker tot het verleden te behoren. Het blijft dan ook plicht voor onze Vlaams-nationale partijen om ervoor te blijven zorgen dat de buitenlandse pers de nodige juiste informatie krijgt, informatie die men vruchteloos moet gaan zoeken in onze politiek-correcte media.
In Servië heeft de partij van Tadic, die vóór toetreding tot de E.U. zogezegd de parlementsverkiezingen gewonnen. Dat "zogezegd" is nl, dat de partij als grootste uit de stembusgang is gekomen, maar met 39% geen volstrekte meerderheid heeft. Het wordt nog erger, als men weet dat alle pro-Europese partijen niet aan die meerderheid geraken. In werkelijkheid betekent het, dat de nationalistische partijen samen wél aan die volstrekte meerderheid geraken. Die zijn dan wel verplicht de partij van ex-premier Milosevic erbij te nemen, maar het zou best kunnen dat ze dat nog doen ook. In dat geval staat Servië verder dan ooit bij een aansluiting bij de E.U. en zal het moeten hopen, dat grote broer Rusland het land onder zijn hoede zal nemen. Met de petroroebels die het land van Poetin en Co tegenwoordig binnenrijft, kan dat best gebeuren. Democratisch gezien zou het voor de Europese gedachte natuurlijk een nederlaag zijn, Servië er niet bij te hebben. In werkelijkheid maakt het allemaal echter niet zoveel uit. Europa begint hoe langer hoe meer een virtueel land te worden. Het wordt steeds groter, maar daarom niet beter. Het probleem met de toetredende landen is nl dat ze alles doen om Europa gunstig te stemmen. Eens ze lid zijn, hoeft het blijkbaar niet meer. Landen zoals Bulgarije en Roemenië blijken nu nog even corrupt te zijn als voorheen. In Roemenië is de hervormingsgezinde minister van justitie, Monica Macovei, zelfs de laan uitgestuurd. Cyprus is nog zo'n probleemgeval. Toen het Griekse gedeelte bij de E.U. mocht, hield die het Turkse gedeelte erbuiten. België moet trouwens ook niet te hard van de toren blazen. Normaal gesproken had ons land, evenals Italië, nooit bij Euroland mogen horen, wegens onze veel te grote nationale schuld. Negen jaar na Maastricht is onze schuld wel gezakt, maar nog altijd een van de hoogste van heel de E.U. Griekenland, dat in 2001 toetrad tot de Euro, blijkt toen zelfs vervalste budgetgegevens gebruikt te hebben... Europa zou er beter aan doen eens serieus werk te maken van de bestaande situatie, alvorens maar steeds groter, logger en inefficiënt te worden.
Kasterlee, de plaats waar ik sinds 1972 woon, is vorige week verkozen tot het mooiste dorp van de provincie Antwerpen. Leuk meegenomen, al blijft zo iets natuurlijk vrij relatief. Er zullen nog wel dorpen zijn die meer dan de moeite waard zijn. Denk maar aan mijn geboortedorp Kalmthout, met zijn internationaal bekende Kalmthoutse Heide en zijn dito Arboretum. De reden, waarom Kasterlee het geworden is, is vooral omdat er hier een organisatie achter steekt die het hele jaar door aan toeristische promotie doet. Kasterlee, het dorp van de pompoenpapeters, heeft elk najaar zijn pompoenendag. Daar wordt een heel jaar door naartoe geleefd met allerlei gebeurtenissen en feestjes. Hetzelfde met zijn kabouterdag, zijn natuurwandelpaden en zijn jeugdkampen. Kasterlee heeft honderden hectaren natuurgebied, meestal bossen, maar ook duinen en landelijk gebied. Er gaat bijna geen week voorbij, of er is wel iets te doen in Kasterlee. Daarbij komt nog, dat er geen echte industrie is, alleen een paar ambachtelijke zones en het dorp heel wat horecabedrijven kent, waarvan er enkele een stevige reputatie hebben opgebouwd (denk maar aan de Watermolen en de Residentie). In Groot-Kasterlee liggen dan nog de Hoge Rielen, waar jeugdbewegingen uit heel Vlaanderen op afkomen, én Bobbejaanland. --- Een oudere dorpsgenoot vertelde in het programma "Vlaanderen vakantieland", dat het in Kasterlee minder regent dan in de omliggende gemeenten. Dat lijkt raar, maar is waar. De reden hiervoor is waarschijnlijk, dat het dorp het hoogste punt is van de zogenoemde "Kempische heuvelrug" en er geen grote wateroppervlakten zijn. Het enige water van betekenis is de Kleine Nete, die dan nog op de grens van de gemeente ligt. Bij egale regen, maakt het geen verschil, maar onweders kiezen gewoonlijk voor Turnhout of Geel, waar wel veel water is. Water trekt klaarblijkelijk water aan. --- Kortom, het is goed wonen en vertoeven in "Kastel", zoals de plaatselijke bevolking het noemt.
Pierre Chevalier was van oorsprong een socialist, bracht het zelfs tot volksvertegenwoordiger én staatssecretaris voor de SP. In die functie moest hij echter ontslag nemen na een schandaal over gelden van klanten van zijn advocatenkantoor én voor extra aangerekende hotelkosten in Parijs. In 1992 stapte de man over naar de nieuwe partij van Verhofstadt, de VLD, en sindsdien kan hij zich blijkbaar heel wat meer permitteren. Ondanks het feit dat hij een tweede keer is moeten opstappen als staatssecretaris, deze keer wegens verdacht van omkoping, krijgt Chevalier van vriend Guy tot tweemaal toe een "speciale opdracht", eerst als contactpersoon met de EU, later als vertegenwoordiger van de eerste minister bij de OVSE. Als dat laatste mandaat afloopt, wordt hij speciaal gezant voor de VN. Om die laatste job naar behoren te kunnen vervullen, wordt Chevalier gevraagd zijn bestuursmandaat bij de Forrest groep op te zeggen. Die groep houdt zich nl bezig met businesses in "onze" Kongo en doet dat niet altijd op wat we maar de "klassieke manier" zullen noemen. België is nl tijdelijk lid geworden van de U.N.-veiligheidsraad en wil daarvan gebruik maken om bepaalde wanpraktijken in de Kongolese mijnbouw aan de kaak te stellen. Chevalier neemt dus ontslag bij Forrest, maar blijkt later toch weer opnieuw in de raad van bestuur van die firma te zitten, ditmaal onder de naam Bvba Pierre Chevalier, alsof dat een verschil zou maken. Het blijft een raadsel, waarom Verhofstadt zijn hand boven die familie Chevalier is blijven houden. Het gaat trouwens niet alleen om Pierre. Ook diens broer Miguel mocht vier jaar woordvoerder zijn van Verhofstadt en daarna nog eens vier jaar in de senaat zetelen. Al bij al geen slechte zaak voor ex-socialisten. Ondertussen zit De Gucht met een groot imago probleem. Hij, die anderen over de hele wereld de les gaat lezen, blijkt zelf te werken met loense personen. Nog maar pas terug van Kongo, waar hij Kabila en zijn entourage is gaan schofferen, ligt hij nu ook overhoop met Servië. Daar houdt men dit weekeinde verkiezingen, die wel eens belangrijk zouden kunnen zijn voor de eventuele latere toetreding van dat land tot de E.U. De Gucht is nog maar eens "zijn" waarheid gaan vertellen, deze keer over Kosovo. Niet dat De Gucht ongelijk heeft. Het probleem met de man is dat hij, als hoofd van de diplomatie, zich zelf niet diplomatisch schijnt te kunnen uitdrukken. Met de zaak Chevalier is hij nu wel op verdedigen aangewezen en is het afwachten hoe "arrogante man" (dixit Kabila) er deze keer uitkomt.
Zoals te verwachten was, is de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde de vorige nacht op de Kameragenda geplaatst en hebben de Waalse partijen hun amendementen ingevoerd. Daardoor wordt de zaak weer verdaagd. Daar er misschien ook nog een belangenconflict zal gesteld worden door de Brusselse regering (wat dat ook voorstelt), kan het nog ettelijke maanden duren alvorens het "egeltje" B-H/V weer zal worden besproken. Dit is geen ramp. Eens komt er toch een moment dat alle obstructiemogelijkheden zullen uitgeput zijn en dan kan het arrondissement wel degelijk definitief gesplitst worden, zonder toegevingen. De uiterste einddatum ligt ergens in mei 2009, dus nog vóór de regionale verkiezingen van juni van dat jaar, wat de Vlaamsgezinde partijen goed zal uitkomen. Ondertussen zijn er weer die onvermijdelijke journalisten van de politiek-correcte pers die blijven drammen dat Vlaanderen zwaar zal moeten betalen. Ik zie echt niet in waarom. Dat er geen staatshervorming zal komen, was te verwachten. Die was er waarschijnlijk ook niet gekomen zonder het krakeel om B-H/V. Dat de regering zou vallen, is ook geen ramp. Leterme's ploeg is zo stilaan een zootje ongeregeld aan het worden. Dat België niet meer zou werken, is een situatie die we al 11 maanden meemaken en ondertussen gewend zijn. Als B/H-V moet besproken worden samen met de staatshervorming (zelfs met het eerste pakket "borrelnootjes"), is voor Vlaanderen onaanvaardbaar. Als CD&V dan woord houdt, stapt de partij uit de regering Leterme. Een wettelijke verkiezing is dan niet meer mogelijk, althans niet volgens het Grondwettelijk Hof. Laat de francofonen nu maar victorie kraaien. Geen staatshervorming betekent het einde van dit België. In het beste geval komt er dan een confederatie, anders een complete splitsing. Vlaams minister president Peeters heeft in elk geval al duidelijk gesteld dat zijn regering stelling zal nemen. Om te beginnen door de 300 miljoen euro als borg terug te trekken uit de nu reeds lekke federale begroting. Bye, bye Belgium komt akelig dichterbij.
Ik zal wel niet de enige zijn die het zo stilaan spuugzat wordt van de aan de gang zijnde politieke spelletjes. Van de Franstaligen die eens komen zeggen hoe wij het hier bij ons moeten doen. Van de politiek correcte media die vinden dat de francofonen toch zo knap aan politiek doen. Van de regering Leterme, die geen regering is. Het wordt hoog tijd, dat Leterme stopt met zijn spelletjes. "Goed bestuur" is iets dat op België past als een tang op een varken. Dit kunstmatige land is niet meer te redden, op geen enkele gebied. Financieel zit het aan de grond. De economie staat stil, de export loopt terug. Economisch krijgt men niets geregeld: in Vlaanderen heeft men werk zat en volk te weinig; in Wallonië is er ook genoeg werk, maar daar willen/kunnen ze niet werken (schrappen wat niet past). In Brussel vinden ze zich te goed om Nederlands te leren. En dan is er Brussel-Halle/Vilvoorde dat maar niet geregeld geraakt, dit ondanks het feit dat het zich in een onwettige situatie bevindt en dit volgens het federaal Belgisch Grondwettelijk Hof. B-H/V ligt in Vlaanderen en is óns grondgebied. Wat komen die anderstaligen zich daar mee moeien? Dat er in de Rand veel Franstaligen wonen? En dan? Hier, in mijn streek, is er een villawijk in Oud-Turnhout, die - nota bene - aan de Nederlandse grens raakt en waar zo'n 90% van de inwoners Nederlanders zijn. Moeten we die dan ook maar afstaan aan Nederland? Nee, toch. Deze namiddag is er het debat over de zgn programmawet én (misschien) over B-H/V. Voor mij hoeft het allemaal niet meer, dat splitsen van dat Vlaams-Brabantse kiesarrondissement. Splits meteen heel België en we zijn van dat eeuwige Franstalig gezeur vanaf. Dat ieder dan zijn eigen potje kookt. En wie ik ook spuugzat ben, zijn die steeds terugkomende nestbevuilers die vinden dat de anderen steeds gelijk hebben, dat we België moeten in stand houden, wat het ook kost. Dat is, op dit ogenblik 12 miljard per jaar en dat kan nog meer worden. Met de teruglopende economie en de wereldproblemen inzake energie, voeding en financiën lopen we het risico straks zelf geen geld genoeg meer te hebben voor onze eigen, Vlaamse problemen. Weg de bastaards, weg de lauwaerts, óns gehoort het Noordzeestrand én de Rand!
* De titel "Apenland" werd voor de eerste keer in de politiek gebruikt door Marc Eyskens, toen minister van Buitenlandse Zaken. De oppositie eiste zijn ontslag toen bleek dat zijn diensten een visum hadden gegeven aan een terrorist, die frisch und frölich over de Grote Markt van Brussel liep. Eyskens reactie was: "In een normaal land zou ik mijn ontslag aanbieden, maar niet in dit apenland"! Diezelfde Eyskens is nu een van de verdedigers van het ene België, samen met andere oude CVP-krokodillen zoals Martens en Dehaene...
Toen ik een paar dagen geleden schreef, dat links in Europa flink klop krijgt, was dat niet helemaal correct. In Spanje heeft de socialistische partij van Zapatero nl voor de tweede keer op rij de verkiezingen gewonnen. Daarbij moeten echter enkele kanttekeningen gemaakt worden. De eerste keer won de linkse partij dank zij de gevolgen van de terreuraanslagen van 11 maart 2004. Het was zelfs niet zozeer door de aanslagen zelf, maar door het feit dat de conservatieve partij toen aan de macht, de partido popular van Aznar, mordicus bleef volhouden dat de aanslagen het werk waren van de Baskische ETA en niet van Al Qaeda. Zelfs een klein kind kon toen weten dat zo iets onmogelijk was. Zowel de eerste keer als nu haalde de partij van Zapatero echter niet de volstrekte meerderheid. Om te kunnen regeren, moet ze dan ook regelmatig afspraken maken met kleinere, regionale partijen, die daar dan hun voordeel uit halen. Zo hebben de Catalaanse regionalisten al heel wat kunnen bereiken, waarin ze tijdens het bewind van Aznar niet in slaagden. Spanje kent op dit ogenblik een inflatie van boven de 4% en dat heeft grotendeels te maken met het uiteenspatten van de zeepbel van de vastgoedmarkt. Net zoals in de States, dacht me, dat de bomen er tot in de hemel zouden groeien. Er werden jaarlijks zo'n 800.000 nieuwe huizen gebouwd. Dat is meer dan in Frankrijk en Duitsland samen. De laatste jaren krijgt men die niet meer verkocht. Men schat, dat er in Spanje tegenwoordig zo'n klein miljoen nieuwe huizen te koop staan. Zelfs met een korting van 25% geraakt men ze aan de straatstenen niet kwijt. Wat dit te maken heeft met immigratie? Wel, om genoeg goedkope arbeidskrachten aan te trekken, heeft Spanje reeds een paar keer een grote regularisatie doorgevoerd. Daardoor hebben zo'n twee miljoen immigranten een verblijfsvergunning gekregen. De meeste van hen zitten nu zonder werk en dat dreigt de Spanje staat zuur op te breken. --- Hetzelfde probleem blijkt zich ook te stellen in Ierland, waar de "boom" na toen jaar ook voorbij schijnt te zijn. Op vijftien jaar tijd zijn de vastgoedprijzen er' vertienvoudigd en kan de modale Ier geen eigen woning meer kopen. Ondertussen heeft het eiland er wel 700.000 legale immigranten bijgekregen en dreigt er voor die mensen ook een reële werkloosheid. --- In ons land wordt ons Turtelboompje zwaar bestookt door de francofone partijen die ook zoveel mogelijk immigranten willen binnenhalen. De kans, dat ze zal toegeven is zeer groot, want ze kan feitelijk geen beslissingen nemen zonder de goedkeuring van niemand minder dan madame Millefoisnon. Er worden nu allerlei omfloerste teksten uitgewerkt om ieders gezicht te redden, maar de kans dat er ook hier een pak immigranten bij zullen komen, is zeer groot. En dat terwijl er 400.000 werklozen zijn en de RVA aan zo'n 1.200.000 mensen een uitkering betaalt.
Waar is de tijd toen de teletubbies nog groot nieuws waren. En dan bedoel ik de politieke teletubbies, die van de Vlaamse socialisten, die zelf met die "eretitel" uitpakten. Ze kwamen ermee in de paarsgroene regering Verhofstadt I en konden daarna hun opmars verder zetten in paars zonder groen. Toen was echter al duidelijk, dat de partij zich verslikt had in de collaboratie met de Franstalige partijen om het vreemdelingenstemrecht erdoor te drukken. Die vreemdelingen dachten ze nodig te hebben ter vervanging van het eigen werkvolk dat naar het Vlaams Blok/Belang was overgestapt. Zodra het minder goed begon te gaan kozen twee teletubbies eieren voor hun geld. Stevaert benoemde zichzelf gouverneur van "zijn" Limburg en verliet zo de actieve politiek. Janssens werd burgemeester van Antwerpen, nadat hij partijgenote Detiège opzij had gezet. Ook hij gaf geen zier meer om de nationale politiek. Bewijs daarvan het feit, dat hij de SP.a-lijst in Antwerpen bij de laatste federale verkiezingen niet eens meer wou trekken. Vandela en mooie Freya kregen in die verkiezingen het deksel op hun neus en moesten weer uitwijken naar hun eigen achterbuurten. Bleef nog over: Frankie Vandenbroucke, die minister bleef in de Vlaamse deelregering. Frank was niet alleen de enige teletubbie die stand had kunnen houden, hij was ook de meeste bedrijvige. In een blog over de verkiezingen in Frankrijk, heb ik ooit geschreven dat een eventuele latere Belgische (of Vlaamse) regering zonder socialisten Vandenbroucke er beter bij zouden nemen, net zoals Sarkozy dat gedaan heeft met socialisten in Frankrijk (en daardoor de Franse socio's op een verkeerd been heeft gezet). Vandenbroucke is immers, ook in de Vlaamse regering fanatiek zijn werk blijven doen, meestal vrij goed zelfs, zoals hij dat altijd heeft gedaan (denk maar aan zijn voorstel om het fraudegeld van Agusta op te stoken!). Nu blijkt "Brouckie" met zijn eigen SP.a overhoop te liggen. In tegenstelling tot wat van zijn partij is overgebleven, blijft hij immers geloven in een verdere medewerking om te komen tot de voor Vlaanderen noodzakelijke staatshervorming. Hij dreigt nu zelfs ontslag te nemen als Vlaams minister. Daarmee zou dan het rode teletubbie-verhaal aan zijn einde gekomen zijn. Wie gaat daarvan wakker liggen?
Zoals het nu naar uitziet, wordt het weer een spannende week. Zonder eventuele nieuwe feiten, zal er op donderdag 8 mei over de splitsing Brussel-Halle/Vilvoorde gestemd worden in de plenaire Kamer. Als dat doorgaat, laat alles voorzien, dat het opnieuw een stemming Vlamingen tegen francofonen zal worden, meerderheid tegen minderheid en zal B-H/V voorlopig gesplitst zijn. Ik zie niet in, waarom we ons daarover druk moeten maken. Dit is nu gewoon wat men democratie noemt. Tegelijkertijd hebben de Vlaamse partijen een sterkere positie in de verdere onderhandelingen over de staatshervorming. Waarom zouden wij zo'n positie opgeven? Er zijn nog altijd Vlaamse politici die zeggen dat daarmee de kous niet af is en daarin hebben ze gelijk. De zaak moet nog langs de senaat en er zullen nog wel andere vertragingsmanoeuvers mogelijk zijn. Hoe dan ook, vroeg of laat zijn deze obstructies uitgeput en zal Halle-Vilvoorde ook electoraal bij Vlaanderen horen. Vlaanderen mag nooit aan zijn territorialiteit laten prutsen. Wie zich aan ons niet wil aanpassen, moet het maar elders gaan zoeken. Het heeft nu lang genoeg geduurd. We gaan dus zien wat we gaan zien. Hoopgevend is wel dat de leiding van CD&V, ondanks Leterme, uitdrukkelijk zegt niet te zullen hervallen in de toegevingspolitiek van de oude CVP. Het zou dus gedaan zijn met geven en toegeven. We mogen de hemel danken dat er volgend jaar weer verkiezingen zullen zijn. Anders zou het allemaal heel ander kunnen uitdraaien. Nog drie keer slapen.
Terwijl de politiek-correcte media hun best doen de veertigste verjaardag van de rellen van mei 1968 in het zonnetje te zetten, krijgen de linkse partijen in Europa flink klop in de verkiezingen. Het begon vorig jaar in Frankrijk, waar centrumrechts zowel de presidents- als de parlementsverkiezingen won. Dat links later wat terug won bij de gemeenteraadsverkiezingen, had meer te maken met het haantjesgedrag van de nieuwe president dan met zijn politiek. Zopas haalde de rechtse partijen in Italië de volstrekte meerderheid. Enkele linkse partijen, zoals communisten, anarchisten en groenen verdwenen er zelfs uit het parlement. Deze week was het de beurt aan gedeeltelijke gemeenteverkiezingen in Groot-Brittannië. Labour, een van de gematigste socialistische partijen van West-Europa, verloor er 330 zetels plus het beheer over wereldstad Londen. --- Bij ons is het trouwens niet anders gegaan. Bij de federale verkiezingen van vorig jaar won ook bij ons centrumrechts. Dat daaruit geen voordeel gehaald is geworden, had te maken met madame Millefoisnon én het feit dat een gewone meerderheid niet volstond om de plannen tot staatshervorming van de Vlaamse partijen te kunnen verwezenlijken. Feit blijft, dat het ook bij ons vooral de socialisten waren die klop kregen. Of ze daaruit veel geleerd hebben, is nog te betwijfelen. Zeker als men voort moet gaan op de standpunten die de rode vakbonden op 1 mei verdedigden. Het enige lichtpunt is de stellingname van de Gravensteengroep (met o.m. Étienne Vermeersch en Ludo Albicht), die tenminste een Vlaamse reflex heeft. Maar zelfs dat gaat blijkbaar te ver voor de overblijvende marxistische diehards. Die hebben zich verenigd in de zgn Vooruitgroep, die het Vlaams regionalisme een neoliberaal project noemt en zich zelfs afvraagt wat "wij, Vlamingen" te betekenen heeft. Gelukkig is de politieke partij, de SP.a, zo slim echt oppositie te voeren. Dat laatste betekent, dat ze nu op 8 mei vóór de splitsing van B-H/V zal stemmen. Dat doet ze wel in de eerste plaats met de hoop zo de regering Leterme te kunnen laten vallen, maar dat is nu toevallig ook de hoop van heel wat niet-linkse Vlamingen. Op dat punt zijn we het nu eens.
Sinds begin 2004 moeten de Nederlandse gemeenten zelf hun uitkeringsbudgetten beheren. Dat heeft als gevolg gehad, dat die gemeenten de knip op de beurs zijn gaan houden. Als het over centen gaat, zijn uitgerekend de Hollanders daar heel sterk in. Dat bewijst, wat in Rotterdam gebeurt. In de hoofdstad van de provincie Zuid-Holland worden langdurig werklozen verplicht een deel van de dag voor de gemeentediensten te werken. Ofwel vegen ze de straat, ofwel worden ze te werk gesteld in het stedelijke reinigings- en productiebedrijf Roteb. Daar worden allerlei werkzaamheden verricht die men ook kan terugvinden in beschermde werkplaatsen. Aan jonge werklozen, onder de 23 jaar, wordt een opleiding aangeboden. Wie herhaaldelijk zo'n opleiding of baan weigert, verliest zijn uitkering. Wie na acht maanden nog steeds niet reageert, wordt uitgenodigd voor een gesprek op het gemeentehuis en mag daar eens komen vertellen, hoe hij heel die tijd heeft kunnen leven zonder officiële inkomsten. --- In België betaalt de RVA een uitkering aan niet minder dan 1.200.000 landgenoten die zonder werk zitten. Dat terwijl er alleen al in Vlaanderen tienduizende vacatures zijn die niet worden ingevuld. Minister Turtelboom is nu niet aan het proberen die werklozen aan een job te helpen. Nee, zij gaat zien hoe ze nieuwe economische immigranten legaal hier aan de slag kan helpen. Nu kan ik best begrijpen, dat voor sommige jobs - de zogenoemde "knelpuntberoepen - het soms erg moeilijk is om mensen met de juiste kwalificaties te vinden. Maar dat er op een totaal van 1.200.000 (méér dan 10% van de totale bevolking, ouderen en baby's inbegrepen), geen werkgelegenheid zou kunnen gevonden worden, is natuurlijk larie. --- Op een goede twee jaar tijd heeft de stad Rotterdam 1500 langdurig werklozen aan de slag gekregen. 53% aanvaardde het verplichte aanbod bij Roteb, 30% reageerde niet en verloor zijn uitkering, 16% zegde zelf zijn uitkering op. Waar wachten we op om een dergelijk initiatief ook hier te nemen. Het zal dan wel hoofdzakelijk in Wallonië moeten gebeuren en daar knelt natuurlijk het schoentje. Walen en werken, het komt nooit meer goed...
Als de Vlaamsgezinde partijen een wat straffere taal gebruiken, staat de zgz serieuze pers meteen te roepen dat het allemaal "populistisch" is. Nou, wat er op 1 mei bij de vakbonden verteld werd, was dan superpopulistisch. Zeker bij de roden van het ABVV droop de oude politieke cultuur er zo af. Nu, op zo'n feestdag mag men wel eens alles uit de kast halen, het betekent nog niet dat men moet gaan liegen. En dat is wat er gebeurde. Rudy De Leeuw wist te vertellen, dat men moest ophouden met het communautair gekrakeel en dat men zich beter zou bezig houden met de problemen die de gewone man echt bezig houden. De dikgevreten salonsocialist vergeet daarbij zeer bewust, dat elke Vlaming DAGELIJKS 4 euro afdraagt aan het zuiden van dit land. In een huisgezin van vier maakt dat 16 euro per dag, ± 5.000 euro per jaar! M.i. is dat wel wat communautair gekrakeel waard, niet? Als men die bijdrage op termijn zou kunnen halveren, dan zou de koopkracht er voor de gewone Vlaming heel wat beter uitzien. In de plaats daarvan eist mijnheer De Leeuw een extra belasting van 10%, dit bovenop de torenhoge belastingen die de werkende Belg nu al betaalt. Samen met Zweden en Denemarken hebben we de hoogste belastingen van Europa. Voor De Leeuw is dat blijkbaar nog niet genoeg. De grootste leugen van 1 mei kwam van professor Vande Lanotte, een jaar geleden nog kandidaat eerste minister, nu begrensd tot het territorium van Oostende en omstreken. De geleerde, maar niet verstandige man vergeleek de regering Leterme met die van Tindemans in de jaren zeventig. Volgens hem had die ook teveel energie in het communautaire gestoken. Hij voegde daar dan bij "dat we daar nog de gevolgen van dragen, zie maar naar de staatsschuld". Van een grove leugen, zeg maar laster, gesproken! Er was maar één Tindemans regering en die deed zijn legislatuur niet eens uit. Er waren wel negen regeringen Martens en in acht daarvan regeerden de socialisten mee. Het waren die regeringen die de staatsschuld van duizend op achtduizend miljard frank brachten. Van een leugen gesproken! Het is triestig te zien, dat de Vlaamse socialisten nog steeds niet begrepen hebben, dat ze de vorige verkiezingen grandioos verloren hebben omdat ze de Vlaamse kaart niet wilden trekken. Zelfs nu een deel van hun intellectuele aanhang (het werkvolk zijn ze al lang kwijt aan het VB), de Gravensteengroep, dat wél onderschrijft, blijft de partijleiding halsstarrig in achtiende-eeuwse indoctrinaties hangen. Het lijkt wel een vorm van masochisme.
1 mei en O.H.Hemelvaart vallen dit jaar op dezelfde dag. Dat betekent dat de grote vakbonden hun jaarlijks feest ook op één dag zullen moeten afwerken. Gegarandeerd zullen er heel wat spierballen gerold worden. Buiten het feit van de vrij zelden voorkomende dubbeldag, zitten we ook in de laatste fase vóór wat men de "sociale verkiezingen" noemt en is opbod eerder de regel dan de uitzondering. In hoever we van "sociale" verkiezingen kunnen spreken is, zeker in België, twijfelachtig. Onafhankelijke kandidaten mogen hier, in tegenstelling tot bv Nederland, niet meedoen. In Brugge heeft een zekere Pol Denys, uit het "verdraagzame" ACV gezet omdat hij lid is van het VB, daarover een klacht neergelegd bij de Brugse arbeiDsrechtbank. Of daar veel van in huis gaat komen, betwijfel ik ten zeerste. We zijn toch zo sociaal, mijnheer! Ook de werkgevers zijn niet erg gelukkig met wat er de laatste tijd allemaal gebeurd is op de arbeidsmarkt. Ondanks CAO's allerhande, werd er duchtig gestaakt voor meer koopkracht en werden op vele plaatsen de gemaakte afspraken niet nagekomen. Die sociale verkiezingen kosten liefst 140 miljoen euro (± 6 miljard oude Befkes!) en worden integraal betaald door de werkgevers, niét door de staat. De campagne duurt een half jaar en daar willen de werkgeversorganisaties de helft vanaf. Het wordt ook stilaan tijd dat al die sociale organisaties een rechtspersoonlijkheid krijgen, zodat ze zich kunnen onderscheiden van bv de maffia, die dat ook niet heeft. De vakbonden vinden dit alles natuurlijk een aantasting van hun rechten en beloven voor het najaar (nog maar eens) een hete herfst. De koopkracht, weet u. Ondertussen zijn wel alle citytrips van dit verlengde weekeinde verkocht geraakt (minstens 750 euro de man), zodat men zich redelijkerwijze begint af te vragen of het allemaal nog wel klopt. Zoals de economische situatie nu evolueert, zou het wel eens kunnen dat de financiële situatie van dit land er deze herfst heel wat minder rooskleurig zou kunnen uitzien. De kans is zelfs groot dat we niet eens meer een federale regering zullen hebben.
In mijn blog van 25 dezer stelde ik al dat het spannende weken zouden worden. Dat blijkt nu inderdaad het geval te zijn. Van zodra de francofonen afzagen van een verder doorzetten van een belangconflict i.v.m. B-H/V, was het duidelijk dat er iets te gebeuren stond. B-H/V moet nu nl op de agenda van de voltallige Kamer komen, waarna de zaak kan gestemd worden, ten laatste op 8 mei. Normaal had het ook deze week al kunnen gebeuren. Daar komt echter niets van in huis, omdat de meerderheidspartijen de bijeenkomst van de Kamer voor vandaag gewoon geschrapt hebben. M.a.w. de uitvoerende macht verhindert dat de wetgevende macht haar werk uitvoert. Er kan niet alleen niet gestemd worden, maar zelfs ook niet eens gepraat. Du jamais vu, nog nooit gezien in de 178 jaar dat dit kunstmatige land bestaat. Zelfs oude unitaire krokodil Decroo moest toegeven dat zo iets niet voor herhaling vatbaar is. De totalitaire democratie is niet ver meer af. Wil Leterme nu zijn hachje en dat van zijn labiele regering redden, dan moet hij hopen dat de francofonen op hun besluit terugkomen en toch weer een belangenconflict inroepen. Veel lost dat echter niet op: dat is uitstel, geen afstel. Het zou veel eerlijker zijn de stemming over B-H/V te agenderen en op 8 mei goed te keuren, Vlaamse meerderheid tegen francofone minderheid, zoals reeds op 7 november 2007 in de Kamercommissie gebeurd is. Het gevolg van een dergelijke stemming zal waarschijnlijk het einde betekenen van de regering Leterme. En dan? Wat heeft Vlaanderen daarbij te verliezen? Deze ploeg hangt met haken en ogen aan elkaar. Elke week is er wel een discussie over wat anders binnen de regering zelf. De voorgestelde plannen van Milquet en Onkelinx worden niet aanvaard door de eigen meerderheid. Verder heeft Europa al laten weten dat de voorgestelde begroting een tekort heeft van 1,4 miljard euro (en dat kan nog meer worden). Als het probleem B-H/V niet wordt opgelost, kunnen er wettelijk geen nieuwe verkiezingen komen. Rest dan nog het "Bye,bye, Belgium", waarbij de francofonen ons de pap in de mond hebben gegeven. Waar wachten we op?
Het departement Justitie staat nog maar eens in een slecht daglicht. Deze keer is er het probleem dat er niet genoeg plaats is voor jeugddelinquenten, waardoor steeds meer straatboefjes niet eens kunnen worden vastgehouden. Ook in deze materie is er een breuklijn tussen noord en zuid, want het zijn hoofdzakelijk Franstalige jonge criminelen die zich de luxe kunnen permitteren, voorlopig althans, ongestraft te blijven herrie schoppen. Heel deze heisa is een zoveelste gevolg van het catastrofaal beleid van Laurette Onkelinx, patrones van de criminelen, die steeds geijverd heeft voor een "zachte" aanpak en zogezegde preventie, die nooit gewerkt heeft. Men gaat nu trachten deze golf van grotendeels allochtone criminaliteit op te vangen door snel snel enkele opvanghuizen klaar te stomen. Eén ervan is de oude gevangenis van Tongeren, waarover ik in een blog ooit geschreven had dat men die beter kon blijven gebruiken in plaats van er een museum van te maken, dat terwijl men elders een tekort aan cellen heeft. --- Tante Laurette stoomt ondertussen lustig verder. Ze zit immers opnieuw in de regering en zet haar afbraakwerk voort, nu dus in de sociale zekerheid en de gezondheidszorg. Haar kankerplan, hoe goed dat misschien ook mag overkomen, is een poging om de goed werkende Vlaamse gezondheidszorg te ondermijnen ten gunste van een Waalse die nog alles te bewijzen heeft. Voorts wil ze zo'n 700 Waalse studenten geneesheer regulariseren, nadat die hun diploma eigenlijk onwettig behaald hebben. Dat is nog het gevolg van het feit dat Vlaamse kandidaat geneesheren sinds een tiental jaren eerst een toegangsexamen moeten afleggen en de Waalse niet. Altijd weer dezelfde eentonige, maar wraakroepende discriminatie van ons, Vlamingen. Sinds twee jaar moeten de Waalse kandidaten nu wél een examen afleggen, maar pas na het eerste jaar. Als gevolg van die zoveelste discriminatie, lopen er zo'n 700 Franstalige artsen teveel rond. Die wil de bitch uit Molenbeek nu regulariseren. De Vlaamse studenten die niét slaagden in hun toegangsexamen hebben weer maar eens pech gehad. Ook dat is België. Laten we er aub mee ophouden, met dat België bedoel ik.
De Gravensteengroep, een groep linkse intellectuelen en kunstenaars die zich achter de gedachte van een verdere regionalisering van dit land schaart, heeft een tweede manifest uitgegeven. Het gaat in feite om een antwoord op nogal wat beschuldigingen uit hetzelfde linkse kamp, dat de mensen van de Gravensteengroep niet solidair genoeg zouden zijn. Het tweede manifest weerlegt dat, al vind ik persoonlijk dat zoiets echt niet moet. Vlaanderen gaat straks nog ten onder aan solidariteit. Leterme kon er zelfs in de aanloop naar zijn regering niet over zwijgen en de vakbonden hebben nog maar eens alles uit hun kas gehaald om, in het vooruitzicht van 1 mei en Rerum Novarum, nog maar eens te beklemtonen dat er in dit land in de eerste plaats solidariteit moet zijn. Solidariteit in België betekent kort en goed dat Vlaanderen moet blijven betalen (zo'n 12 miljard euro per jaar) en dat francofonië moet ontvangen. In verhouding tot het aantal inwoners betaalt Vlaanderen veel meer aan Wallonië dan bv West-Duitsland aan Oost-Duitsland. Met dit verschil dan nog dat het de West-Duitsers zijn die grotendeels de macht in handen hebben en hun solidariteit in de tijd begrenst is. Bij ons niets van dat alles. Vlaanderen wordt verondersteld te blijven betalen tot in der eeuwigheid. Zo'n vier euro per dag per persoon. Reken dat maar eens uit op een jaar tijd voor een huisgezin van vier. En dan maar hopen dat de conjunctuur gunstig blijft en de economie blijft aantrekken. Voor dat laatste is het ergste te vrezen. Het wordt hier de volgende jaren niet beter, integendeel. Dat alles zou nog niet erg zijn, mochten we vanwege de francofonen af en toe eens een merci horen. Dat is er echter niet bij. Integendeel, daar waar ze kunnen, gaan ze dwars liggen om Vlaanderens toekomst te hypothekeren. Zodra er ook maar enig Vlaams initiatief het daglicht ziet, gaan ze op de rem staan, lopen ze naar het Grondwettelijk Hof en schakelen ze Europa en zelfs de Verenigde Naties in. Denk maar aan het afschaffen van de radio- en Tv-taks, de zorgverzekering, het aanpassen van de erfeniswetgeving, de initiatieven in de Rand en zo kunnen we nog even doorgaan. Kortom, solidariteit mag zolang het kan. Het wordt echter hoog tijd dat de transfers in de tijd beperkt wordt (zoals ook bv VOKA, de Vlaamse werkgeversorganisatie al gesteld heeft). Als Vlaanderen de kans niet krijgt zich verder te ontwikkelen, zal het ook de mogelijkheid niet meer hebben solidair te blijven. Het wordt hoog tijd dat onze francofonies dat gaan beseffen.
Tijdens de campagne naar de federale verkiezingen van 2007 speelde het Vlaams Belang niet echt mee. Alles stond in het teken van de zgz "kanseliersverkiezingen" waarbij zelfs Vande Lanotte een kans gegeven werd om toekomstig premier van België te worden (waar is de tijd!). Dat opbod tussen de traditionele partijen maakte wel dat heel wat mensen dachten dat ze voor een van die partijen moest stemmen om de grote problemen in dit land opgelost te krijgen. Ondertussen zullen de meeste van de kiezers, die bv voor Leterme en zijn "goed bestuur" gekozen hebben, wel van hun kater bekomen zijn. Bijna elf maanden na de federale verkiezingen hebben we wel een Belgische regering onder diezelfde Leterme, maar alleen een blinde ziet niet hoe die met haken en ogen aaneen hangt. De lakmoesproef voor Leterme komt er nu al aan, en niet in juni (begroting) of juli (staatshervorming). Brussel-Halle/Vilvoorde wordt waarschijnlijk deze week op de agenda van de Kamer geplaatst en daarover moet dan uiterlijk op 8 mei een beslissing vallen. Er bestaat natuurlijk nog steeds een kans dat het "egeltje" niét op de agenda komt, maar dat zal dan gerekend zijn zonder het Vlaams Belang. Die partij, die haar kiescampagne voor 2009 al heeft opgestart, kan nl nu telkens opnieuw vragen om in de plenaire zitting van de Kamer te stemmen over de aanpassing van die agenda. Daarmee zal het spel op de wagen zitten. Als de traditionele partijen immers B-H/V zouden afvoeren, ook al was het maar tijdelijk, dan gaat dat een gevoelig gezichtsverlies met zich meebrengen. En voor de N-VA een regelrechte afgang. Eén van de redenen, waarom de francofone partijen geen verder beroep tegen B-H/V aantekenden, is trouwens dat ze daarmee tegelijkertijd ook proberen het Vlaams kartel uiteen te spelen. Of dat laatste gaat lukken, zal in de eerste plaats afhangen van Leterme zelf, die zal moeten kiezen tussen het houden van zijn kiesbeloften en zijn (innige) wens om premier van dit kunstmatige land te blijven. Het wordt weer eens een zoveelste beslissende week!
België is nog maar eens veroordeeld door het Europees Hof. Deze keer omdat er na twintig (20!) jaar nog steeds geen uitspraak is in een gerechtelijke procedure over de stortplaats van Mellery. De Belgische Staat moet de uitbater van dat stort 30.000 euro morele schadevergoeding betalen. Het is niet de eerste keer dat België zo'n Europese veroordeling krijgt. In de zaak Beaulieu is dat ook al gebeurd en toen ging het om heel wat meer centen. Maar er is nog meer om te bewijzen dat ons (on)gerecht op niets trekt. Zopas bracht Tony Van Parijs, CD&V-er nota bene en zelf ex-minister van Justitie, een nieuw schandaal aan het licht, dat zijn partijgenoot en huidig minister Jommeke Vandeurzen geen plezier zal gedaan hebben. Het blijkt nu nl dat er, buiten het feit dat de Belgische gevangenissen al overvol zitten, er nog zo'n duizendtal veroordeelden, die straffen hebben gekregen tot drie jaar cel, zo maar vrij rondlopen. Dit zogezegd in afwachting dat ze een elektronische enkelband gaan krijgen. Dat kan vele maanden duren en geeft absoluut geen garantie dat ze dan degelijk zullen gecontroleerd worden. Er zijn niet alleen te weinig cellen, er is ook te weinig personeel om al die enkelbanddragers serieus op te volgen. M.a.w. dit land blijkt op gerechtelijk vlak zo'n beetje een Far-West te worden. Wie een straf krijgt van minder dan zes maanden, wordt niet opgesloten. Wie een straf krijgt tot drie jaar evenmin. Als men later een enkelband krijgt, is de kans dat men ernstig gecontroleerd wordt zo goed als nihil. Jommeke Vandeurzen ("Piske" voor de familie) laat het wel degelijk afweten. De nieuwe gevangenissen, die hij belooft, kunnen er pas over vier jaar staan. Zo lang wordt het dweilen met de kraan open. Het tussentijdse alternatief, de Nederlandse bajesboten, wordt hooghartig afgewimpeld, maar ondertussen maakt dit land zich nog maar eens grandioos belachelijk. --- Het gaat trouwens niet goed met de verstandhouding binnen het Vlaamse kartel en dit alleen niet tussen N-VA-ers en CD&V-ers, maar ook tussen CD&V-ers onderling. Buiten een Tony Van Parijs zijn er nog andere zwaargewichten die zich gepasseerd voelen door boekhouder Leterme. Denk maar aan Eric Van Rompuy en Hendrik Bogaert, om er twee te noemen. Hopelijk houden deze rebellen ook voet bij stuk op 8 mei als de lakmoesproef van B-H/V eraan komt.
Het worden twee spannende weken. In tegenstelling tot wat gedacht werd, hebben de Waalse partijen geen tweede maal beroep aangetekend tegen de uitspraak van de kamer van Binnenlandse zaken van 7 november i.v.m. de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde. In concreto betekent het, dat op 8 mei de zaak in de plenaire kamervergadering zal komen, waarbij de Vlamingen de kans krijgen een tweede maal voor de splitsing te kiezen zónder toegevingen. Daardoor zou het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde dan ook definitief gesplitst worden. Het resultaat van een dergelijke stemming zal waarschijnlijk wel met zich meebrengen, dat de prille regering Leterme zal vallen. Het wordt dus een spelletje politieke blufpoker, waarbij de Vlaamse partijen hun woord moeten houden en (nog eens) 5 minuten politieke moed zullen moeten tonen. Wat er daarna zal gebeuren is voorlopig bijzaak. Het zou voor CD&V zelfs niet slecht zijn, mocht de regering Leterme vallen. De voorlopige begroting, nog opgemaakt onder Verhofstadt III, klopt van geen kanten en die situatie zal er niet op beteren, nu vast staat dat de Belgische economie het dit jaar veel slechter zal doen. Het was een sprookje te denken dat wij geen last zouden krijgen van de Amerikaanse recessie, de bankcrisis en de steeds maar stijgende voedsel en energieprijzen. De vraag is alleen maar in hoeverre Leterme zelf de zaak zal bekijken en in of zijn partij hem zo maar zou gaan volgen, mocht hij zich aan zijn premierschap zou blijven vastklampen. --- In het licht van bovenstaande is het een meer dan goede zet geweest, dat het Vlaams Belang zijn campagne voor 2009 begonnen is. De partij mag in de huidige politieke constellatie toch niet meespelen en heeft er dus geen belang bij haar energie daaraan te verspillen. Met hetgeen tot 8 mei op het spel staat, krijgt het VB nu een ideale situatie om nog eens voluit te gaan, voor Vlaanderen en tegen België.
Dat Wallonië in het algemeen en de PS in het bijzonder aan elkaar hangt van cliëntelisme, is algemeen geweten. Dat kan echter veel verder gaan dan men zou denken. Zo is bekend geraakt, dat men in bepaalde gemeenten in Wallonië in winkels korting krijgt als men lid is van de PS. De partijkaart als kortingsmiddel! Wie die kortingen alvast niet nodig heeft is Frédéric Laloux, de staatssecretaris in de regering Leterme die na één maand zijn ontslag mocht geven. Hij zetelt nog steeds in de gemeenteraad van Namen, nu wel in de oppositie. Daarbuiten is hij bestuurder bij de Waalse maatschappij voor de watervoorziening en de haven (!) van Namen. Alsof dat niet volstond, is hij ook nog eens voorzitter van de huisvestingsmaatschappij "La Joie du Foyer" en bestuurslid van een andere, met de mooie naam "Le Foyer Jambois". Niet slecht voor een ex-patissier, lid van de partij van de werkman. Eigenlijk heeft Laloux nog geluk dat hij niets te maken heeft met die andere huisvestingsmaatschappij "Le Foyer Namurois". Die is nl zopas in opspraak gekomen omdat ze inwijkelingen uit niet-E.U. landen pas een sociale woning gaf als er een andere huurder uit die landen vertrok. Eigenlijk had die foyer nog gelijk, want op die manier vermijdt men gettovorming, waardoor op een gegeven ogenblik een bepaalde blok of wijk helemaal overspoeld wordt door extreem armen waardoor de problemen er alleen maar erger op worden. In onze politiek-correcte maatschappij mag dat echter niet meer en zeker niet in Wallonië, dat nog maar pas zelf geprotesteerd had omdat Vlaanderen van dergelijke huurders eist dat ze tenminste een poging zouden doen om onze taal te leren, willen ze hier komen wonen. Nu, (min of meer) een taal leren kan iedereen, de herkomst van mensen kan niet veranderd worden. Van talen gesproken - en dan komen we bij een volgende staatssecretaris uit de regering Leterme - daarover kan Olivier Chastel meespreken. De man (MR) werd wereldberoemd in Charleroi, toen hij de wantoestanden in, jawel, de huisvestingsmaatschappijen aldaar ontdekte en openbaar maakte. Als beloning werd hij benoemd, eerst tot staatssecretaris voor de voorbereiding van het EU-voorzitterschap, wat later tot staatssecretaris voor Buitenlandse Zaken. Of de man daarvoor bekwaam was, bleek niet belangrijk te zijn. Einde maart verving Chastel niemand minder dat Karel De Gucht op een informele bijeenkomst van de Europese ministers van Buitenlandse Zaken in het Sloveense Brdo. Daar bleek dat de arme man zo goed als geen Nederlands kon en dat zijn Engels al niet veel beter was. Chastel is nu taalcursussen aan het volgen. Alsof zoiets zo maar op te lossen is op dat niveau. Na meer dan acht jaar kunnen zowel Reynders als Onkelinx onze taal nog niet fatsoenlijk. Maar voor de rest gaat het goed in Wallonië. De Vlamingen mogen alleen niet vergeten op tijd hun solidariteitsbijdrage te storten...
