Na een maand onderzoek i.v.m. met de
klachten van overwegend allochtone ouders, als zou een kinderjuf enkele van hun
kinderen misbruikt hebben in de Antwerpse kleuterschool De Blokkendoos, is
er nog steeds geen enkel bewijs dat het inderdaad zou plaatsgevonden hebben.
Het was al bedenkelijk, dat de eerste klacht kwam van een moeder, die in
Nederland al een veroordeling had opgelopen wegens kinderverwaarlozing. De
hele kwestie lijkt veel meer weg te hebben van een massahysterie, waarmede een
hele buurt op stelten werd gezet. Al wat er daar voorhanden was aan hoofddoek-
en kazuifeldraagsters stond er op straat te schreeuwen. Zelfs de ambassadeur
van Marokko werd erbij gehaald, maar die man was gelukkig wijs genoeg om zijn volste
vertrouwen uit te spreken in het Belgische gerecht (iets wat de doorsnee Vlaming zelfs niet doet). Wie helemaal niet wijs was
(en nog steeds niet is) is een zekere Kamal A., als militant van het opgeheven
Sharia4Belgium bekend bij het gerecht, die opruiende hatelijkheden blijft
spuwen via het Internet, in de eerste plaats tegen het personeel van de school
in het algemeen en de geviseerde juf in het bijzonder. De man blijkt ooit nog
bode geweest te zijn op het kabinet van toen Vlaams minister Moerman, maar werd
daar doorgestuurd omdat hij niet voldeed, een eufemisme waarschijnlijk om niet te
moeten zeggen dat hij achterlijk was. Dat belet niet dat de moslimmeute op het
Antwerpse Kiel die achterlijke achterna blijft lopen.
Zou er dan echt niets gebeurd zijn in De
Blokkendoos? In De Standaard van gisteren stond daarover een vrij plausibele
uitleg van Lukas Vander Taelen (Groen), die zegt dat dergelijke feiten ook al
voor opschudding hebben gezorgd in Brussel, waar hij woont. Dat was daar het
gevolg van het feit dat een mannelijke en een vrouwelijke kleuter bij het gaan
plassen bemerkten dat zij anatomisch verschillend waren, waarbij de
plaatselijke juf de kindjes daarover wat uitleg gegeven had. Seksuele
voorlichting op kleuterniveau, zeg maar. Dat bespreekbaar maken zou bij onze
moslims niet zijn toegelaten, vandaar. Zoiets noemen ze tegenwoordig een
cultureel misverstand.
Ondertussen blijkt de school een andere naam
te zullen krijgen. Dat zou iets zijn dat al vroeger werd beslist en we zullen
het maar geloven. De Blokkendoos wordt vanaf 2 september Creatopia.
Utopia zou correcter geweest zijn.
Het logo van de Vlaamse overheid zal
voortaan geen klauwende leeuw meer zijn. In de plaats daarvan komt een
gestileerde, halve leeuwenkop, met één oog, die op het eerste zicht eerder aan
een stuk palmblad doet denken. Het nieuwe logo kwam er met medewerking van een
designbureau uit Leuven en zal waarschijnlijk wel het nodige geld hebben
gekost. Maar, wie het breed heeft
De reden, waarom het officiële Vlaanderen
van logo verandert, zou te maken hebben met kritiek dat de klauwende leeuw te
agressief aandoet. Als we daarop verder borduren, kunnen we straks ook ons Vlaams volkslied vervangen,
dat zegt dat ze hem niet zullen temmen, zolang de leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft. Of
zou het misschien te maken hebben met de klacht van Waals wielrenner Philippe
Gilbert, de man die dit jaar al meer kinderen heeft verwekt dan koersen
gewonnen en die de leeuwenvlaggen bij de aankomst maar niks vindt.
Een volk dat zich niet weert, gaat ten
onder. Denk maar aan de Incas en de Azteken. Het moet zelfs niet zover gezocht
worden. Ons Vlaanderen staat constant onder druk, omdat men ons territorium wil
afpakken en onze taal minimaliseren. Daartegen moeten wij ons blijven verzetten,
o.m. door Vlaanderen Vlagt.
Ik hoop dat in elk geval de V-partijen de
echte Vlaamse leeuw in hun dagelijkse bezigheden zullen blijven uitdragen en
het beest desnoods uitspelen als wij, de klauwaards, tegenzij, de lauwaards. Wij hebben een
strijdbaar Vlaanderen nodig, geen lijdzaam. Het Vlaamse lied indachtig: Weg de
bastaards, weg de lauwaards, ons behoort het Noordzeestrand. Ons de kerels, ons
de klauwaards'. Of zal dat straks ook al niet meer mogen gezongen worden?
Kris Peeters zegt voor het nieuwe logo
gewonnen te zijn. Die man is tegenwoordig voor alles gewonnen, denk maar aan
zijn goedkeuren van de recente federale akkoorden. Men krijgt zo stilaan de
indruk dat alles wat hij tegenwoordig onderneemt, deel uitmaakt van een
Belgische recuperatie, waarbij zijn CD&V hem liefst zo geruisloos mogelijk
wil omschakelen van een regionale Vlaming naar de federale Belg die zij straks zouden
willen uitspelen tijdens de moeder aller verkiezingen
Alhoewel ik me liefst zo weinig mogelijk met
de plaatselijke politiek bezig hou (onze nationale politiek is al 'dorps' genoeg), heb ik de laatste jaren toch al enkele
keren mijn licht (moeten) laten schijnen op de puinhoop die de stad Turnhout
is. De verkiezing tot Vlaamse cultuurstad en de wissel aan de top na de laatste
gemeenteverkiezingen hebben daar niets aan veranderd. De stad die de pretentie
heeft zich de hoofdstad van de Kempen te noemen, is alles behalve een
voorbeeld.
Zoals ik in mijn blog Turnhout, cultuurstad
in mineur al schreef, loopt het centrum van de stad langzaam maar zeker leeg.
De stadsdiensten zijn er vertrokken, zodat al wie daarmee te maken heeft niet
meer daarvoor in het centrum moet zijn. De politie is verhuisd naar het
uiteinde van de Ring en moet een halve stad door als ze opgeroepen wordt bij
problemen op de markt. Het resultaat daarvan is, dat voor heel wat zaken die
politie te laat komt en men die helemaal niet meer oproept. Dat brengt op zijn
beurt dan weer mee dat datzelfde centrum steeds onveiliger wordt. De onveiligheid
wordt nog versterkt, doordat men, sinds de heraanleg van de Grote Markt, daar
niet meer mag parkeren. Eens s avonds de winkels gesloten zijn, liggen alle
winkelstraten, die ook na sluitingsuur verkeersvrij blijven, er doods en verlaten
bij en durft er haast niemand meer buitenkomen. De kerk in het midden van de vernieuwde
markt is niet eens meer verlicht stel je voor en dat maakt dat
drugdealers er, bij manier van spreken, rustig hun zaakjes kunnen afhandelen in
het portaal van het Godshuis.
Vroeger waren er op de Turnhoutse markt twee
bioscopen. Die zijn vertrokken. Het zwembad, dat zich ook daar bevond en over
een eigen, natuurlijke warmwaterbron beschikte (waar vindt men dat nog?), werd
eveneens gesloten en vervangen door een gloednieuw, net buiten het centrum. Dat
nieuwe zwembad is echter al enkele jaren dicht, wegens kortsluitingsproblemen
met betonrot tot gevolg, ontstaan doordat men bij het afwerken het beton waarschijnlijk niet
de tijd gegeven heeft te harden (daarvoor wou men de officiële opening niet uitstellen).
In de winkelstraten zijn er al enkele grote zaken vertrokken, zoals bv Blokker
en Casa, die naar het nieuwe winkelcentrum bij de jachthaven zijn getrokken.
Voorlopig laatste in de rij is het centrale postkantoor, dat ook naar daar
verhuist en op de markt alleen een postpunt achterlaat.
Dat het in zon stad ook op politiek gebied
niet lekker loopt, is een open deur intrappen. Bij de vorige bewindsploeg was
er al onenigheid bij CD&V, waarna enkele leden uit de partij stapten of eruit
gezet werden. Als gevolg daarvan moest men van arremoede Groen erbij nemen om
nog over een meerderheid te beschikken en waren er bij de laatste
gemeenteverkiezingen liefst drie lijsten met christendemocraten. De N-VA kwam,
zag en overwon, kreeg het burgemeesterschap en drie schepenen en gaf menig
Turnhoutenaar hoop dat er eindelijk eens iets positiefs ging gebeuren. Niet
dus. Op dit ogenblik liggen de leden van de Turnhoutse N-VA fractie zelf met
elkaar in de clinch, in zoverre zelfs dat de partij burgemeester Erwin Brentjens
(ex-TAK) en schepen van cultuur, ene Willy Van Geirt, uit het N-VA-afdelingsbestuur
heeft gezet. Kris Van Dijck, N-VA burgemeester van Dessel en de enige bij de
N-VA met ervaring op dat gebied (reeds als burgemeester verkozen bij de vorige
gemeentelijke verkiezingen) heeft tot nu toe vruchteloos onderhandeld om de
ruziemakende partijen weer bij elkaar te brengen. Voorlopig is hij gered door
de gong (in casu het politieke reces) en wordt het wachten tot na de zomer om te weten
of het in de stille Kempen weer iets stiller gaat worden. Een jarenlang door
beroepspolitiekers mismeesterde stad overnemen met een groep onervaren lui
blijkt echter geen kattenpis, om Jan Becaus eens te plagiëren
In de nasleep van de serie akkoorden die er
op federaal vlak genomen zijn en waarover in onze media victorie wordt
gekraaid, blijken er toch enkele storingen te zijn:
-Er
is een stevige kritiek van de Raad van State over de minimumbelasting op
bedrijven die winst maken en geen of weinig belasting betalen, de zgz fairness
tax. Volgens de Raad is dit een discriminatie t.o.v. van KMOs, die zich in
eenzelfde situatie bevinden en die tax niét moeten betalen.
-Unizo
hekelt de zoveelste verhoging van de minimumlonen, daar die eerder banen
schrapt dan doet bijkomen, iets dat ook al gesteld was door de Hoge Raad voor
het Bedrijfswezen (60% van de laaggeschoolden in België is werkloos). De hogere
minimumlonen doen ook de loonschalen erboven stijgen, wat weer eens leidt tot
een scheeftrekking van onze concurrentiepositie t.o.v. de buurlanden.
-Na
de advocaten in hun strijd tegen de gerechtelijke splitsing van het
arrondissement B-H/V (van 33/66 naar 20/80 - VL-FR), trekken nu ook de artsen naar de Raad van State, omdat
zij zich gediscrimineerd voelen in de pensioenhervorming. Om van een volledig
pensioen te kunnen genieten, moet men voortaan op zijn 65ste een
loopbaan hebben van 42 jaar, wat voor artsen onmogelijk is.
-De
Sociaal Economische Raad van Vlaanderen (SERV),een geheel van vakbonden én werkgevers, stelt dat het vanaf 2014 voor
Vlaanderen zo goed als onmogelijk wordt uit de rode cijfers te geraken en zit
daarmee op één lijn met de stelling van de N-VA.
-Kris
Peeters, die de zesde staatshervorming verdedigde tijdens zijn 11 juli
toespraak in Kortrijk kreeg weinig applaus, wél gemor en ei zo na boegeroep.
Een 11 juli campagne van CD&V met paginagrote advertenties in verschillende
kranten werd te elfder ure afgeblazen door dezelfde Peeters, waar kopstukken
als De Crem, Beke, Geens en vooral wise guy Verherstraeten, die allemaal in
de kijker hoopten geplaatst te worden, niet bepaald vrolijk van geworden zijn.
Het toont trouwens nog maar eens aan dat Peeters momenteel binnen zijn partij
incontournable is geworden. Tina: there is no alternative.
Het is dan ook voorbarig alle akkoorden van
de laatste twee weken als triomfen van dat ene België voor te stellen. Heel wat
van wat er beslist is zal, naar slechte Belgische gewoonte,gegarandeerd nog wel een of meerdere keren
worden aangepast. Daarna is het uitkijken wat er nog van over blijft en/of het
hoerageroep van de Comori groep ook na 21 juli en zeker na het parlementair
reces, nog enige relevantie zal hebben.
Er zijn nog zekerheden in het leven. Zo was
er vorige week weer het jaarlijkse ingangsexamen voor dokters en tandartsen,
mijn even jaarlijkse terugkomende ergernis. Ook deze keer was er in die
multiple choice loterij maar één op zeven kandidaten geslaagd. Van de bijna
5.000 deelnemers haalden er amper 700 de helft van de punten. Dat alles,
terwijl het land schreeuwt om huisartsen, spoedartsen en tandartsen. Die zijn
er nu al tekort en dat zal dus niet op beteren. Terwijl er bij de niet
geslaagden zeker een serieus aantal gemotiveerde jongeren is, die geneesheer of
tandarts wil worden en nu die droom niet kan waarmaken, zonder de kans te
hebben gehad dit in de cursus geneeskunde zelf te kunnen bewijzen. Ikzelf ken
twee gevallen, waarvan één in de familie, van jongelui die pas na enkele jaren
in dat ingangsexamen slaagden en verplicht waren ondertussen biochemie te
volgen om daarna, via een schakeljaar, over te stappen naar de artsenstudie,
waar ze 70 tot 80% van de punten halen. Ondertussen hebben ze wel een extra
jaar verloren. Voor de richting tandartsen is dat feitelijk nog erger, want
daar zijn er niet zoveel verschillende soorten als er soorten dokters zijn en
zelfs vanuit de overkoepelende organisatie van tandartsen gewezen wordt op het
nu reeds acute tekort, waarbij sommige tandartsen zelfs geen nieuwe klanten
meer aannemen.
Er werd trouwens in de media gezegd, dat er
in het eerste jaar geneeskunde evenveel studenten niet slagen als in het
ingangsexamen. Dat is een grove leugen. In Vlaanderen slaagt zelfs zon 80% in
het eerste jaar. De reden, waarom dat verhaal in de media verteld wordt, is
omdat onze francofonen dat ingangsexamen niet hoeven te doen (het Belgische
verschil: de wetten zijn er voor iedereen, maar moeten alleen nageleefd worden
door de Vlamingen) en inderdaad slaagt er bij hen in het eerste jaar geneeskunde
amper 20%. Men zegt er echter niet bij, dat de reden daarvoor is, dat het
Belgische francofone onderwijs bij de slechtste van Europa behoort, terwijl het
Vlaamse nog steeds, ondanks alle politieke discussies erover, in de top vijf
zit. Door de slechte slaagcijfers van de francofonen als reden te nemen om de
Vlaamse kandidaten te blijven verplichten dat multiple choice examen (dat niets
met geneeskunde te maken heeft!) af te leggen, bewijst men eens te meer dat
België ook op dat gebied voor Vlaanderen hoegenaamd geen meerwaarde betekent. En er is nog steeds
geen enkele eigen volksvertegenwoordiger die het daarvoor opneemt. Ze zullen
eerst weer wachten tot er ongelukken gebeuren in de medische sector om dan pas
tot de bevinding te komen dat de oorzaak een tekort aan artsen was en pas dan
zal men dat ingangsexamen afschaffen. Maar dan wordt het nog wel zes jaar
wachten vóór de eerste verruimde lichting zal afstuderen.
In de marge van bovenstaande nog dit: dat
ridicule ingangsexamen, dat ervoor zorgt dat de regio een tekort aan artsen heeft, kost het Vlaamse gewest elk jaar twee keer een half
miljoen euro en het lijkt er steeds meer op dat deze absurde situatie in leven wordt
gehouden als bezigheidstherapie voor een clubje om multiple choice spelletjes te spelen op kosten van de belastingbetaler.
Het mag dan vandaag de Vlaamse
feestdag zijn, er valt weinig te vieren. Om te beginnen is 11 juli nog altijd
een apartheidsfeestdag, waarvan alleen ambtenaren en politiek verkozenen kunnen
profiteren en de rest alleen maar als ze er een wettelijke vakantiedag voor
afgeven. Voor mij hoeft men geen extra vakantiedag te creëren, maar kan men in
de plaats daarvan een Belgische feestdag schrappen. 11 november bv, wanneer het
meestal slecht en/of koud weder is (men moet de gesneuvelden van de Groote
Oorlog wel blijven gedenken, maar dat kan ook tijdens het weekeinde vóór of na
die dag).
Verder is er natuurlijk de zgz
afwerking van de zesde staatshervorming, die niet toevallig net vóór de Vlaamse
feestdag bekend gemaakt wordt. Al was het maar om de Vlamingen er nog eens op
te wijzen, dat ze binnen het Belgische gareel zullen moeten blijven lopen. Er
wordt inderdaad een enorm aantal bevoegdheden doorgeschoven van het federale
naar het regionale niveau, maar in werkelijkheid is het een verkapte besparing.
Voor elke 100 euro die deze bevoegdheden het federale België kostte, krijgt
Vlaanderen maar 87,5 euro om hetzelfde te verwezenlijken. Doekje voor het
bloeden in deze zaak is, dat ook de andere gewesten, Brussel en Wallonië dit
zullen moeten doen, maar dan pas in 2016, terwijl wij er vanaf 1 juli van
volgend jaar aan mogen beginnen als we onze begroting in evenwicht willen
houden (wat die andere entiteiten blijkbaar worst zal zijn). En er is meer.
De sociale zekerheid wordt nl
niét overgeheveld naar de gewesten en laat dat nu juist de sector zijn waar het
om het meeste geld gaat. Dat zal o.m. inhouden dat de transfers, die vooral in
de sociale zekerheid bestaan, zullen blijven wat ze zijn en dat Vlaanderen,
buiten alles wat in de zesde staatshervorming is veranderd, toch elk jaar
x-aantal miljarden zal moeten afgeven. De solidariteit, weet je wel. M.a.w.
de Vlaming zal hoe dan ook mogen blijven afdokken.
Vlaams CD&V fractieleider
Koen Van den Heuvel is het over die transfercijfers niet eens met o.a. een studie
van de Leuvense denktank Vives, een van de Warandegroep en een van de N-VA. Hij
zegt het opnieuw te zullen laten onderzoeken. Beter laat dan nooit, zou ik
zeggen, want bv de berekening van de Warandegroep dateert al van 2005 en
sindsdien had Van den Heuvels partij blijkbaar geen bezwaar tegen die cijfers.
Of is het alleen maar de bedoeling dat CD&V ook maar een excuus zoekt om
haar eigen kiezers een rad voor de ogen te draaien?
Als we volgend jaar weer de
elfde juli gaan vieren, zullen we meer weten. Tegen dag moet de hele trein
veranderingen volgens de akkoorden tussen de acht al dan niet in werking getreden zijn en
zullen we ook weten wat de verkiezingen in mei zullen hebben opgebracht. Als we
opnieuw naar een federale regering gaan zonder meerderheid in Vlaanderen en/of
geen meerderheid van V-partijen in het Vlaamse parlement, dan zal de toekomst
van onze regio er bijzonder slecht uitzien en zal er echt niets meer te vieren
zijn.
Het zo geroemde akkoord over de eenmaking
van de statuten van arbeiders en bedienden, blijkt bij nader toezicht een
miskleun te zijn. Na 27 jaar van disputen en discussies en enkele last minute
vergaderingen de klok rond, om toch maar de door het Grondwettelijk Hof
gestelde deadline van 8 juli te halen, zijn nogal wat specialisten arbeidsrecht
het erover eens dat we ons sinds die achtste juli met dit statuut in een
situatie van wetteloosheid bevinden (een juridisch vacuüm heet dat in
technische termen). Verder zijn er de uitzonderingen, typisch voor zowat elke
Belgische wet die men tegenwoordig maakt, van dien aard dat gerechtszaken
tijdens de rest van dit jaar niet uitgesloten zullen zijn, terwijl feitelijk
niemand weet wat er vanaf 01.01.2014 te gebeuren staat, wanneer de politieke
akkoorden in juridische wetteksten zouden moeten gegoten zijn.
Dat laatste geldt ook voor de akkoorden over
de financiële afwikkeling van de zesde staatshervorming, waarover gisteren een
akkoord is bereikt binnen het Comori*. Die akkoorden zouden dan wel al in
wetteksten gegoten zijn en werden met veel bombarie aangekondigd. Ze zullen echter
pas rechtsgeldig zijn op ... 1 juli 2014, dus over één jaar. In de politiek een
eeuwigheid, zeker als men weet dat er tussendoor nog verkiezingen zijn en
niemand enig idee heeft hoe het politieke landschap er dan uit zal zien. Als
het al allemaal doorgaat, zal het Vlaanderen trouwens een klein anderhalf
miljard euro extra kosten. Niets dus om triomfantelijk over te doen, zeker niet
voor de Vlaamse partijen die in dit Comori hebben meegespeeld.
Bovenstaande is in dit land, jammer genoeg,
de regel, niet de uitzondering. Denk maar aan het verhaal over de
energiebevoorrading, ook iets dat zich in de toekomst moet afspelen en nog allemaal koffiedik kijken is. Of dat van
het gerechtelijk arrondissement B-H/V, waarvan men nu al weet dat het niet behoorlijk zal werken en hoe dat gaat uitdraaien.
Wie zei dat weer dat regeren vooruitzien is?
.
* Comori
is de afkorting van COmité de Mise en Oeuvre de la Reforme Institutionelle.
Inderdaad eentalig in het Frans. Echt Belgisch dat blijkbaar niet kan vertaald worden en thuis
hoort in de serie Philippe. Heeft niets te maken met Camorra, zoals e.o.a.
lolbroek het deze week nog verwoordde. Alhoewel
Staatssecretaris Wathelet heeft zijn nieuw
energieplan door het kernkabinet goedgekeurd gekregen. In t kort komt het er
op neer dat we de kernenergie definitief afschrijven. Alleen Tihange I mag nog
tien jaar langer blijven draaien en met een groot deel van de opbrengst daarvan
denkt men het nieuwe plan Wathelet te kunnen financieren. Dat zal nodig zijn,
want als er één ding zeker is, dan is het dat dit land gekozen heeft voor een
energiebevoorrading met gas en laat dat nu juist de duurste oplossing zijn. De
meeste gascentrales die wij hebben, draaien nu al met verlies of zijn gesloten
omdat ze niet rendabel zijn. Om dat te veranderen, worden er enkele taksen op
die centrales afgeschaft en gaat de regering nieuwe centrales zelfs
subsidiëren. Men moet geen blinde zijn om niet te zien dat het uiteindelijk de
eindgebruiker zal zijn die het gelag zal mogen betalen.
Samen met de kerncentrales gaan ook de nog
bestaande kolencentrales dicht. Dat terwijl er in onze buurlanden Nederland en
Duitsland nog kolencentrales worden bijgebouwd en in gebruik genomen, centrales
die gestookt worden met goedkope Amerikaanse kolen. Dat die kolen uit de States
zo goedkoop zijn, heeft alles te maken met de schalierevolutie die ze daar meemaken
en die gas (en straks ook olie) er zo goedkoop maakt, dat ze hun eigen
kolencentrales ombouwen en de ineengestorte Amerikaanse kolenmarkt zijn
producten op de internationale markt bradeert. Mede als gevolg van die
omschakeling daalt het CO2 volume in de States zienderogen en zijn het nu de
Amerikanen die Europa voor de milieuvervuiling met de vinger wijzen en niet
meer omgekeerd. Om de grap helemaal compleet te maken: zoals de zaken nu
evolueren, bestaat de kans dat we straks misschien wel aan goedkoper gas
geraken, maar dan gas uit Amerika, waarvan men hier vindt dat het winnen ervan
milieu verontreinigend is, iets wat tot nu helemaal niet bewezen werd.
Als neveneffect van de Amerikaanse
schalierevolutie riskeren we trouwens nog erger, wanneer straks de grote staal-
en chemiebedrijven het hier helemaal voor bekeken houden. Dit is geen
verzinsel, het werd vorige week nog verteld aan Trends door Dirk Beeuwsaert,
executive vice-president van het grote Franse GDF Suez, dat er zelf ernstig aan
denkt zelfs niet meer te investeren in China of Brazilië, maar in
Noord-Amerika.
Ondertussen denkt men hier het
energieprobleem opgelost te hebben door te kiezen voor het duurste systeem,
waarbij er ook gezorgd zal worden voor een betere aansluiting op de
energienetten van onze buurlanden, die ons het laatste jaar al enkele keren uit
de nood hebben moeten helpen. Wat Wathelet er niet bij vertelt is, dat we ten
eerste die stroom moeten invoeren, wat onze energiezelfstandigheid op de
helling zet en er mede de oorzaak van is dat onze huidige gascentrales niet
renderen en ten tweede dat het ooit wel eens zou kunnen dat die buurlanden
hun energie zelf nodig zullen hebben (bij erg strenge winters bv) en hem zelfs
niet zullen willen verkopen, tenzij misschien aan woekerprijzen.
O ja, en dan is er natuurlijk nog de groene
stroom, die ons uit de nood zou helpen. Het Duitse Cobergo, ooit de grootste
Europese producent van zonne-energie, heeft zopas het faillissement
aangevraagd. Bij ons is het al niet veel beter gesteld met groene stroombedrijf
Electrawinds uit Oostende, dat voor de zoveelste keer op zoek is naar vers geld
om in leven te blijven. Dat het (voorlopig) nog lukt is mede te danken aan de
steun van Vande Lala die allerlei overheidsfondsen (FPIM, PPMV, Gimv, DG Infra)
bijna verplichtte mee in zijn Oostends avontuur te stappen en die recent daar
bovenop nog de steun kreeg van zijn partijgenoot Termont uit Gent, die de firma
met enkele noodkredieten uit de wind zette. Niet zijn eigen geld, wel te
verstaan, maar dat van de Vlaamse Energieholding waarvan hij (ook al) de
voorzitter is. Daardoor zal de belastingbetaler straks twee keer gepakt worden,
eerst door de kosten van die overheidsbedrijven die door de staat gegarandeerd
worden en daarna nog eens als eindgebruiker van de stroom die steeds duurder
zal worden.
Ik schreef het hier vroeger al eens: aan die
groene stroom gaan wij ons nog blauw betalen. Het gasverhaal zal daar niets aan
veranderen, integendeel.
In onze media wordt al flink gespeculeerd op
een duel Peeters-De Wever bij de regionale verkiezingen van mei 2014. Zeker in
de komkommertijd, die eraan komt, wordt dat een dankbaar onderwerp dat
eindeloos kan worden uitgemolken. Persoonlijk denk ik dat dat duel er niet
zal komen.
De huidige Vlaamse regering werd gevormd
toen CD&V nog zon 50% meer stemmen haalde dan de N-VA. Zoiets lijkt mij in
2014 onmogelijk, het omgekeerde zal eerder waar zijn. Kris Peeters kan dan
misschien wel een goede persoonlijke score halen, zijn partij zal hem daarin
niet volgen. Als de lopende peilingen blijven aanhouden, zal de N-VA veruit de
grootste partij worden en dus eerst aan bod komen voor het vormen van een
nieuwe gewestregering, inbegrepen de minister-president. Tacticus De Wever
kennende is het zelfs niet uitgesloten dat hij Peeters dat regionaal premierschap
toch zal aanbieden een aanlokkelijk voorstel voor Peeters, die graag zou willen aanblijven - en een grote coalitie vormen. Dat zal dan voor CD&V wel een
prijs hebben en de vraag is maar of de tsjeven die gaan aanvaarden (bv
Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de
bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied en het verwerpen van een mogelijke
nieuwe federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen, waardoor België
onbestuurbaar zou worden de zgn Senelle doctrine). En er is meer.
Kris Peeters is momenteel in zijn partij
incontournable geworden. Vervotje en Torfs, hoe men het ook bekijkt, waren
stemmenkanonnen en die is men kwijt. Vanackere is passé en een terugkeer van
Leterme zal ook geen soelaas meer brengen. De affaires Dexia, Arco en
Gemeentelijke Holding zullen hem blijven achtervolgen. De Crem, de enige
CD&Ver uit de federale regering die geloofwaardig overkomt (dat hij Flup promoveert heeft niets met De Crem's persoon te maken), is zijn
koffers aan het pakken, richting NATO. Daardoor wordt Kris Peeters dé target
man van CD&V en zal de partij hem waarschijnlijk eerder op federaal niveau
willen uitspelen, bij gebrek aan enig alternatief. Op regionaal vlak kan de
partij alleen maar verliezen. De rekening is dan ook snel gemaakt, al zal men
bij de christendemocraten -gewoonte
getrouw nog lang talmen alvorens dat toe te geven. De spreidstand, die
Peeters er nu op na houdt, kan hij onmogelijk nog tien maanden volhouden.
Als dat zo zou doorgaan, heeft N-VA de weg
vrij voor een Vlaamse regering, waarin de nationalisten het hopelijk voor het
zeggen zullen hebben. De Wever blijft burgemeester van Antwerpen en geeft, na
de regeringswissel, de voorzittersstoel door aan Ben Weyts. De saaie, maar
degelijke Bourgeois kan dan de nieuwe Vlaamse minister-president worden.
Dat voor wat mijn pronostiek betreft. Wie
doet beter?
Het moet gezegd, de voorbije
week politieke week was er een die kon tellen. De resultaten dan maar allemaal
aan Di Rupo toewijzen, zoals de poco media het nu doen, mag echter wel met een
grove korrel zout genomen worden.
- Di Rupo mag er dan wel nauw bij betrokken geweest zijn, de
troonafstand van Albert II was een beslissing van de vorst en van niemand
anders. De opstoot van Belgisch nationalisme, die we nu meemaken, zal nog
doorwerken tot 21 juli, maar wat erna zal komen is iets wat velen,Di Rupo inbegrepen, met gemengde gevoelens
afwachten.
- De begroting voor 2013 werd inderdaad bijgesteld, echter niet zoals
het zou horen, wat maakt dat die voor 2014 nog steeds een groot vraagteken zal
blijven, ongeacht wat men er ook over vertelt. Het is trouwens niet meer dan
logisch dat deze voor dit jaar werd bijgesteld, want ze klopte niet. Zonder
Europa zou er niets aan gedaan zijn en waren we er nóg armer op geworden. Dat
het er voor 2014 misschien iets beter zal uitzien, heeft mede te maken met het
feit dat Vlaanderen een sluitende begroting heeft en de eerste terugbetaling
van KBC dan tóch tijdig kreeg, waardoor de federale staatsschuld weer onder de
100% kroop. Dit laatste was dus geen prestatie van de federale, maar van de
Vlaamse regering.
- Ondertussen heeft het Brussels Gewest de verdeelsleutel, die deze week
met Di Rupo en de andere entiteiten was afgesproken, alweer verworpen, zodat
het akkoord van de federale regering met de andere gewesten al op springen
staat. Het is nu nog wachten of de Waalse deelregering dit Brusselse voorbeeld
volgt. Dan zijn we terug bij af en mag Vlaanderen het weer alleen doen.
- Tenslotte is er inderdaad een akkoord over het eenheidsstatuut voor
bedienden en arbeiders. Erg fier moeten we daarover echter niet zijn. Er is 27
jaar over onderhandeld en we lopen daarmee dertig jaar achter t.o.v. de ons
omliggende landen. Daar houdt het trouwens niet bij op, want de akkoorden
moeten nog door de achterban van de ondertekenaars bekrachtigd worden, het zal
drie jaar duren voor alles geïmplementeerd zal zijn, zoals men dat
tegenwoordig zegt en er zijn al de nodige uitzonderingen voorzien (o.m. in de
bouw), plus een financiering door de Belgische staat van 300 miljoen euro, zodat
het weer echt een akkoord op zijn Belgisch wordt.
Het wordt afwachten wat er
tussen nu en 21 juli nog verwezenlijkt zal worden van de zo geroemde zesde
staatshervorming. Ik hou de telling niet bij, maar het zou sterk zijn, mocht er
al de helft van verwezenlijkt zijn. Na het parlementair reces zitten we meteen
in de electorale campagne voor de verkiezing aller verkiezingen. De kans dat er
dan nog veel potten zullen gebroken worden, zal dan ook zeer klein zijn. Tenzij
misschien door de nieuwe koning, die als eerste teken van goodwill t.o.v.
Vlaanderen al heeft laten weten dat hij als koning straks alle officiële
stukken zal ondertekenen met Philippe en niet met Filip. Als antwoord op de
vraag van Kris Peeters, Vlaanderen als grootste deelstaat en economische motor
van België serieus te nemen, kan dat al tellen.
Vorige week was er nogal wat te doen i.v.m. het bericht, dat de uitgeverijen Concentra (Gazet Van Antwerpen en Belang Van Limburg) en Corelio (De Standaard en Het Nieuwsblad) de intentie hebben nauwer te gaan samen werken. Over de redenen waarom dat gaat gebeuren, is heel wat inkt vuil gemaakt, maar niet alles gezegd.
Dat het bij Concentra al langer
niet goed ging, was algemeen bekend. De oorzaak ligt in de eerste plaats bij de
Gazet Van Antwerpen, die zon 15 jaar geleden door Concentra werd overgenomen en sindsdien de
helft van haar 200.000 exemplaren minder verkoopt. De belangrijkste reden
daarvoor was, dat de krant, tot de overname, zowat het laatste
Vlaams-christelijke dagblad was dat voor zijn overtuiging uitkwam, iets waaraan
een einde kwam met de komst van nieuwe hoofdredacteur (die nu de VRT teistert),
een beschermeling van de toenmalige socialistische, door De Morgen tot god uitgeroepen Stevaert. Het Frutje
werd de Gazet van Janssens en alhoewel laatstgenoemde nu uit de havenstad
vertrokken is na een al even vernederende verkiezingsnederlaag, blijken de
afgehaakte, Vlaamsgezinde lezers niet terug te komen. Concentra zou vorig jaar
een verlies van één miljoen euro hebben geleden. Eigenlijk was dit geen
verrassing.
Een grotere verrassing, maar
niet voor mij, was dat Corelio datzelfde jaar zon vier miljoen verlies leed,
dit ondanks de constante toename van het aantal lezers, zowel bij De Standaard
als bij Het Nieuwsblad, in een krimpende markt dan nog, iets waarover regelmatig de
loftrompet werd gestoken. De reden daarvoor blijkt te zijn, dat de groep geld
verliest in zijn participatie, via de holding De Vijver, in de Tv-zenders Vier
en Vijf, waarin heel wat vers geld zal moeten gestoken worden.
Dat dit verlies voor mij geen
verrassing was, kan men trouwens nog terugvinden in mijn blog van 04.09.2012
(Het nieuwe Tv-seizoen), waarin ik vrij sceptisch was i.v.m. de toen reeds verhoogde
budgetten van die zenders, die hoopten een deel van de Tv-markt in Vlaanderen
te kunnen overnemen van de VRT en de VTM. Het Vlaamse Tv-publiek, schreef ik,
blijft wat het is. Het zal niet aangroeien en de kans dat buitenlanders (en
allochtonen) ernaar gaan kijken, is zo goed als onbestaande.
Een Tv-zender die in dit
overbevolkte Vlaamse Tv-aanbod een kans wil maken om er bovenuit te steken, zal
met andere argumenten moeten afkomen dan het zoveelste nieuwe spelprogramma, ingekochte
filmpje, digitalisatie of de van een andere zender overgestapte BV. Vraag is maar, of er
iemand daar ooit de moed zal hebben eens innoverend voor de dag te komen en bv eens de Vlaamse keerzijde van de Belgische
medaille zal laten zien. VTM, waarvan zovele Vlamingen hoopten dat ze het waar
zou maken, heeft hopeloos gefaald. Met Vier en Vijf gaat het dezelfde, slechte
kant uit. Om in de cijferretoriek te blijven: veel vijven en zessen, maar geen
vernieuwing. De inkomsten van de reclame hangen nl niet af van de programmas,
wel van de kijkcijfers. Adverteerders gaan hun budgetten alleen optrekken als
er meer kijkers zijn, niet meer zenders.
De verdwazing, waarover ik het gisteren al had in mijn blog, blijkt nog erger te zijn geweest dan ik dacht. VTM zou al vanaf 15.00 uur constant over de zaak hebben uitgezonden en VRT (+ Canvas) vanaf 17.00 uur. Dat maakt uitzendingen van respectievelijk 6 en 4 uur over een onderwerp dat blijkbaar alleen maar tot doel had dat koningshuis en de Belgische recuperatie te promoten. Dit is voer voor psychiaters, want men moet toch echt gestoord zijn om zo'n tsunami aan nietszeggende nieuwspulp te blijven uitzenden, herhalingen inbegrepen, te blijven volgen..
Al bij al mogen we nog van
geluk spreken dat het nu heeft plaatsgevonden. Om te beginnen, is het vakantie
en zijn er al een deel van onze waarde landgenoten naar zonnigere oorden
vertrokken, waar ze waarschijnlijk wel een meer genuanceerd verhaal te zien en
te horen gekregen hebben. Verder komt 21 juli er zo aan en ligt dan de weg open
naar het parlementaire reces en de komkommertijd, waardoor de royalistische
opstoot een stuk minder zal worden. Eens de politiek in oktober weer ontwaakt,
zitten we meteen in de electorale campagne voor 2014 en zal het hoera
patriottisme van de Belgische nationalisten wel op een lager pitje staan. Als er
zich dan problemen zullen voordoen en die kans is reëel dan zal men wel
andere katten te geselen krijgen dan die van de royals. Tegen die tijd weten we
ook hoe de verkiezingen in Duitsland zullen zijn afgelopen, iets waarop Europa
en de financiële wereld zitten te wachten. Tenslotte wordt het dan uitkijken
naar de exploten van Flup de Taaie, want die komen er gegarandeerd. Het is
zelfs niet uit te sluiten dat er al heel wat tumult zal zijn vóór de eerste
gesprekken over een eventuele nieuwe federale regering zullen beginnen.
Voor schrijvers van kolder en
satire, om nog te zwijgen over de spotprenttekenaars, breekt er een gouden tijd
aan. België wordt een stripverhaal!
Het was mij de laatste week al opgevallen dat
er in onze media helemaal niet meer gesproken werd over de burgeroorlog in
Syrië. Is die nu voorbij, zwijgen daar de wapens? Men had er het raden naar.
Alleen Egypte bleek belangrijk, de burgeropstand tegen Mursi en zijn
islamitische broederschap.
Gisteravond was echter ook Egypte geen nieuws meer, al was daar
ondertussen het ultimatum van de militairen verstreken. Ook helemaal geen
nieuws meer over de Ronde van Frankrijk, over Wimbledon en over de rest van wat
er op de wereld ook gebeurd zou kunnen zijn.
De
reden voor dit alles: Albert II heeft te kennen gegeven dat hij op 21 dezer, op
de nationale feestdag, gaat aftreden ten voordele van zijn zoon Philippe,
bijgenaamd de taaie. Wanneer de Tv-uitzendingen erover begonnen zijn, weet ik
niet precies, maar ze waren er al mee bezig zowel op VTM en op de VRT, toen
ik mijn Tv inschakelde rond 17.45 uur. Het hele verhaal, vanaf de toespraak van
Albert, werd daarna eindeloos herhaald, met daartussen commentaren van
specialisten allerhande, Decroo Sr en enkele andere hofnarren inbegrepen. Dat
gebeurde niet alleen op één, maar ook op Canvas, gelijktijdig en met juist
dezelfde uitzending, zodat kijkers die iets meer wilden weten van wat er in de
wereld nóg gebeurd was, feitelijk verzocht werden naar andere zenders over te
schakelen. Waanzin, waarbij men zich kan afvragen wie voor zon snertuitzending(en)
verantwoordelijk is. Ik heb op een gegeven ogenblik mijn Tv uitgeschakeld (ik
zie normaal alleen nog het nieuws) en ben overgeschakeld op mijn voorraad
klassieke muziek. Toen ik rond 21.00 uur de Tv nog eens even aanzette, was men
er nog steeds volop over bezig. Iets later was het dan toch gedaan en gaf men
als enig ander nieuws item een bericht zonder beelden, dat Mursi in Egypte door
het leger was afgezet en het late nieuws om 22.25 uur zou zijn. Dat laatste
klopte, alleen begon men dan wéér met een heel uitvoerig verhaal over Alberts
troonafstand, met daarbij ook de mening van God en klein pierke. Wie het verslag
over de Tour wou weten moest wachten tot iets over 23.00 uur.
En
zoiets gebeurt dan door een Tv-zender die over drie kanalen beschikt en die
heel zijn programmatie in de soep laat draaien voor een gebeurtenis die door
iedereen al een tijdje verwacht werd en alleen iets eerder dan verwacht werd
aangekondigd. Amateurs!
Tijdens de bankencrisis van 2007 werd KBC, de bank
van bij ons, in eerste instantie gered door de Vlaamse regering en daarna ook door
de federale. Ik ken niet de juiste akkoorden die daarover gemaakt zijn, maar
vond het toch al een beetje raar, dat het de federale regering was die de
eerste terugbetaling kreeg, eind vorig jaar. De eerste terugbetaling voor
Vlaanderen werd pas voorzien in de eerste helft van dit jaar. In mijn blog van 11
december 2012 (Een miljardje meer of minder), schreef ik toen reeds, dat ik
daarover mijn twijfels had. Als er straks iets mis zou lopen, schreef ik,dan
zou de federale regering haar geld terug hebben, de Vlaamse niet. Het heeft geen haar gescheeld of die vervroegde terugbetaling aan Vlaanderen was niet doorgegaan. De
Nationale Bank van België (NBB), was nl in eerste instantie niet akkoord, zogezegd omdat
een betaling aan Vlaanderen de kapitaalbuffer van de bank zou verzwakken. Dat
zou te maken hebben met de nieuwe Europese kapitaalregels die er nog niet eens zijn,
maar eraan komen. M.a.w. de NBB, die voor dergelijke transacties zijn
goedkeuring moet geven, loopt daarmee vooruit op de nieuwe Europese regels
(Basel III, in vaktermen). Deze schande is in blessuretijd nog vermeden kunnen worden. Pas gisteren werd daarover toch een akkoord bereikt en dat werd pas vandaag in de media gemeld. Vers van de naald, waardoor ik in allerijl mijn artikel voor vandaag nog moest aanpassen.
Stel eens voor dat de Vlaamse regering de
eerste storting van KBC had gekregen en de Belgische nu zou moeten wachten tot
de Europese financiële hemel opklaart. Niemand die ook maar een ogenblik gelooft
dat de NBB zijn goedkeuring ook dan niét zou geven. Samen met de 150 miljoen die het Vlaams gewest zal moeten
vinden om de knip en plakbegrotingen van Di Rupo boven water te houden, zou er
een pak geld minder binnenkomen, geld waarop gerekend werd.
Terwijl de laatste Belgische Bank het leven
zuur wordt gemaakt omdat ze in feite een Vlaamse bank is, stevent Dexia, de
bank die door Frankrijk en België in leven moet gehouden worden, af op een
zoveelste slecht jaar. Voor de eerste helft van dit jaar zit er reeds een
verlies op van 450 miljoen euro en wordt er voor dit hele jaar nu reeds een
verlies voorspeld dat het miljard kan overschrijden. Maar Vlaanderen zal daarvoor wél moeten
blijven mee betalen om dit Frans-Belgisch bedrijf, dat ten onder is gegaan door
Franse onwil en financiële arrogantie, niet helemaal failliet te laten gaan.
Haar eigen bank krijgt echter bijna geen toestemming het gewest zijn
voorgeschoten geld terug te geven. Als Vlaming moet men stekeblind zijn, om
niet te zien dat dit België voor ons geen meerwaarde meer betekent. Mensen die
nu nog staan te zwaaien met de vlag van de solidariteit en oproepen voor bv die
federale kieskring om zo terug naar het oude België te stappen, zijn niet goed
wijs of van slechte wil, of beide.
Consternatie in Antwerpen, waar Marc Van
Peel, de havenschepen, in enkele media interviews verklaarde te wensen dat zijn
eigen burgemeester, Bart De Wever, bij de verkiezingen van volgend jaar op zijn
bek zal gaan. Weliswaar niet als burgemeester, maar als voorzitter van de N-VA
in de verkiezingen voor het regionaal (of is het federaal?) niveau.
Erg collegiaal kan men zoiets bezwaarlijk
noemen, zeker als men weet dat ook Van Peels eigen CD&V-voorzitter ergens
burgemeester is, wat trouwens ook geldt voor Magnette, PS-voorzitter en
burgemeester van Charleroi. Toch is het allemaal niet zo abnormaal, want Van
Peel is nog een CD&Ver van het oude type, tsjeef in de volksmond en voor
echte tsjeven is het normaal dat ze altijd de kat uit de boom kijken, nooit recht voor de raap zijn en
steeds op twee paarden wedden. Het enerzijds/anderzijds verhaal, weet je wel.
CD&V-voorzitter Beke mag dan nog honderd maal zeggen dat zijn partij er
geen meer is van enerzijds/anderzijds (de Torfs/Vervotte doctrine), maar nu een
van en/en (het Innesto mantra), dat laatste geldt waarschijnlijk alleen voor
zijn high potentials en niet voor de oude krokodillen die in zijn partij nog
op de meeste plaatsen de lakens uitdelen en er mede de schuld van zijn dat ze
steeds maar stemmen blijven verliezen.
Diezelfde partij heeft ook nog maar eens
meegewerkt aan het extra belasten van de burger, na de zoveelste
begrotingscontrole en het daarbij stilaan klassiek horende knip- en plakwerk van de
belastingsregering Di Rupo. Buiten de zgz fairness tax, waarover ik het hier
gisteren al had, zullen ook de gerechtelijke diensten straks 21% BTW moeten
aanrekenen. Dat was vorig jaar ook al gebeurd bij notarissen en deurwaarders en
betekent niet dat die beroepen zelf extra belast worden, maar wel de mensen die
er gebruik van willen maken - iedereen dus - en dat in één keer met 21%.
Misschien is er aan die nieuwe BTW taks voor
advocaten (die trouwens in zowat alle andere Europese landen al bestond) wel
één voordeel: mensen zullen voortaan wel tweemaal nadenken alvorens meteen een
advocaat in te schakelen voor zaken die het niet waard zijn. Méér van die zgz bagatel beschuldigingen zullen er op die
manier zeker niet komen. Mijn vader vergeleek advocaten altijd met een schaar:
elkaar raken ze niet, maar al wie er tussen komt, wordt geknipt.
Wat tenslotte Van Peel betreft, die zou er
best aan doen eens goed in teigen hart te kijken om Alice Nahon eens te
citeren. Iemand die met zijn partij een kartel aangaat met één partij, om na de
verkiezingen kazak te draaien om via andere partijen zijn postje te kunnen
behouden, heeft niet veel lessen te geven in politiek fatsoen.
Bij de nieuwe maatregelen die de regering Di
Rupo wil treffen om aan het half miljard extra euros te geraken om het
federaal budget 2013 in
evenwicht te krijgen, is er ook de 5% zgz fair tax, die bedoeld is voor
bedrijven die in dit land winsten uitkeren aan hun aandeelhouders, maar geen
belasting betalen op de winst die ze maken. Dat laatste lijkt inderdaad niet
logisch, maar zo eenvoudig is het ook weer niet. De meeste van die bedrijven
stellen honderden, zo niet duizenden aan het werk en betalen wel allerlei
taksen, o.m. vennootschapsbelastingen die hier merkelijk hoger liggen dan in
onze buurlanden (de fel bekritiseerde De Nul betaalde vorig jaar 45 miljoen
euro). Door het feit dat internationaal werkende bedrijven de kosten in de
verscheidene landen steeds vergelijken, is het niet denkbeeldig, dat er zullen
zijn die het hier nu wel stilletjesaan welletjes vinden en straks de deuren
zullen sluiten. Sinds het verlagen van de notionele intrestaftrek zijn er
trouwens al heel wat bedrijven die denken te zullen verhuizen. Hoe men ook
t.o.v. die aftrek staat, eerst de bedrijven ermee naar hier lokken en daarna
die korting weer terugdraaien, is boerenbedrog (hetzelfde wat ook gebeurde met
de subsidies voor zonnepanelen, het bevoordelen van dieselwagens, de dienstecheques). Een tweede
voorbeeld is de mogelijke invoering van de Tobin taks, een eveneens nieuwe
belasting voor financiële transacties, die echter niet in alle landen wordt
doorgevoerd. Nederland en Luxemburg bv doen
er niet aan mee. Het gevolg daarvan is, dat de beslissingscentra van heel wat
financiële instellingen nu al verhuisd zijn naar onze noorder- en zuiderburen.
Daar hebben ze zelfs niet eens de financiële paradijzen voor nodig.
Om een rechtvaardig belastingssysteem te
hebben in het huidige Europa, zou men ervoor moeten zorgen dat al die
belastingen overal min of meer dezelfde zijn. Zolang dat niet zo is, zullen
bedrijven steeds blijven shoppen en uitwijken naar de landen waar ze het meeste
kunnen overhouden. Met een regering die zijn reputatie van belastingsregering
steeds meer waar maakt, is het dan ook niet verwonderlijk dat Di Rupo daarop de
kritiek krijgt die hij verdient, ook vanwege de eigen ondernemers. De
uitspraken van Jan Pieter De Nul op de HR-trofee uitreiking van Trends zindert
nog na in de weekeindedities van de diverse media, maar ook daarvoor was er al
heel wat in die zin gezegd. Denk maar aan wat Jos Vaessen (niet één, maar tien
indexsprongen hebben we nodig), Nicolas Saverys (bij de PS zijn het
stalinisten) en Luc Bertrand(dit
socialisme is marxisme) al verteld hebben. Zelfs de doorgaans brave Karel Van
Eetvelt van Unizo heeft er zo stilaan genoeg van. Om nog af te wachten wat er
bij de Katoennatie van Fernand Huts gaat gebeuren, nu die op ramkoers ligt met de
vakbonden, wat voor de Antwerpse haven voor een catastrofe kan zorgen ..
Er zijn weer enkele promotionele filmpjes
gemaakt om België in de kijker te zetten. Ze circuleren op Youtube en doen
denken aan die van Verhofstadt indertijd (Only in Belgium). Zoals toen komen
ook nu de gekende items aan bod: de pralines en de chocolade, onze bieren, onze
kant, Manneken Pis e.d. Er is ook een filmpje bij, opgenomen vanuit een
helikopter, waarop men alle provinciehoofdsteden laat zien, inbegrepen zelfs het
hoofdstadje van de Oostkantonners, Eupen. Raar genoeg ontbreekt er één stad, nl
Hasselt, maar dat ligt dan ook in de Limburg, een regio die, zoals men weet,
geen publiciteit nodig heeft. Daar draait alles prima, buiten dan die
autofabriek die dicht moet, de jobs die teloor gaan bij de toeleverbedrijven, bij Tessenderlo Chemie en de nieuwe investeringen die naar het verkeerde
Limburg gaan, dat van over de grens. Een geluk, dat ze Bokrijk nog hebben!
Als het de Limburgers een troost mag wezen,
tussen de namen en beelden van enkele Belgische beroemdheden (o.a. Fabre, Brel
en de Rode Duivels) ontbreekt ook die van Eddy Merkx. Dat Limburger Roland
Duchâtelet er niet bij is, is nog te begrijpen. Die ligt momenteel niet goed in
de markt in Luik. Misschien is dit wel de reden waarom men de provincie van het
bronsgroen eikenblad stoemelings vergeten is. In Luik is men nl steeds gewend
geweest dat Limburgers er een ondergeschikte rol speelden*, in de economie én
in de sport, niet die van de grote baas van dé club van de vurige stede.
Enfin, het Limburg allein van Jo Eerens wordt
nóg alleiner
* Toen er
steenkool ontdekt werd in Limburg, zou het logisch en goedkoper geweest zijn
daar bv een staalfabriek neer te zetten. Dat mocht echter niet van de Belgische
Staat die toen nog meer nog dan nu beheerst werd door de francofonie en zo
moest bv het Albertkanaal dienen om de steenkool naar Luik te brengen waar men
al staalfabrieken had en wou men vermijden dat er een Limburgse concurrent zou
komen, die goedkoper had kunnen werken.
Het is soms om er moedeloos van te worden,
van die voorstellen die maar blijven terugkomen, alhoewel men op voorhand weet
dat er niets van zal komen. Een daarvan is het voorstel om een federale
kieskring in te richten, waarbij men in heel België op een aantal politieke
figuren zou kunnen stemmen, daar waar dat nu alleen maar kan in hun eigen
regio. Zo zou men dan bv in Vlaanderen kunnen stemmen voor Di Rupo en in
Wallonië voor bv Bart De Wever of Kris Peeters.
Het laatste voorstel in die zin werd deze
week gelanceerd door de jongerenvoorzitters van CD&V, Open VLD, Groen, MR,
CDH en Ecolo. Dat zijn dan jonge lui die de ambitie hebben later in de grote
politiek te gaan. Wel, die mensen laten nu al zien niet bekwaam te zijn voor
het vak. Wij hebben in dit land nl helemaal geen nationale kieskring nodig,
omdat partijen die over de taalgrens willen meedoen bij verkiezingen, dat
gewoon kunnen. Wie daarvoor interesse
zou hebben, kan lijsten indienen en meedoen. Wil de partij van bv Di Rupo, die
volgens de laatste peilingen ook in Vlaanderen populair zou zijn, hier meedoen,
dan dient zij daarvoor een lijst in en kan men in Vlaanderen voor Di Rupo
stemmen. Het resultaat zal dan waarschijnlijk wel zijn, dat de linkse partijen
in Vlaanderen er dan een serieuze concurrent bij krijgen en dat zeker de SP.a
nog meer stemmen gaat verliezen, deze keer aan medesocialist Di Rupo. Datzelfde
zou kunnen gebeuren in Wallonië, waar Bart De Wever populair is bij het kiesvee
van de MR en dus na de Open VLD ook de MR zou kunnen gaan kaal plukken.
Zon vaart zal het wel niet lopen, alleen al
omdat zowel de jongeren van de N-VA als die van de PS, niet toevallig de
partijen met de grootste aanhang, het voorstel van de andere broekies niet
steunen. Het bestuur van CD&V heeft trouwens ook al afstand genomen van het
idee. De hele zaak bewijst nog maar eens dat dit land geen geheel is, maar
bestaat uit regios die naast elkaar leven en steeds verder uit elkaar groeien. Een federale kieskring zal daaraan niets veranderen.
Voor zover over dit laatste nog twijfel zou
bestaan, volstaat het te kijken naar de laatste statistiek van de
jeugdwerkeloosheid in Europa van Eurostat. Voor één keer werden er niet alleen
de cijfers gegeven voor alleen maar België, maar ook die voor de deelgewesten. Daaruit
blijkt dat er in Vlaanderen een jeugdwerkloosheid is van 14,4%, in Wallonië van
27,1% en in het rijke Brussel van 36,4% (het gemiddelde voor heel België is
22,4% dank zij Vlaanderen* en voor Europa 24,2%).
Laat ons dan ook ophouden met alles
Belgisch te willen houden. Het zal trouwens drummen worden op de verschillende
kieslijsten voor mei 2014. Reden daarvoor is dat men niet meer op meer dan één
lijst mag staan, waardoor het niet meer mogelijk wordt dat de grote kanonnen
naar de zege dingen op één lijst en hun naam lenen op een andere om de stemmen
van de partij wat aan te spekken. Aan die vorm van vals spelen nóg een
uitvinding van Verhofstadt - is alvast een einde gekomen.
*
Europees bekeken haalt Vlaanderen de top 5. Negen op tien van de
schoolverlaters in Vlaanderen vinden binnen het jaar na afstuderen werk. Eén
op tien verlaat wel de schoolbanken zonder diploma. Ik heb hierboven
schoolverlaters in Vlaanderen tussen haakjes gezet, omdat men in onze poco
media doorgaans spreekt over Vlaamse schoolverlaters, dit om te verdoezelen
dat de grote meerderheid ervan behoort tot wat men tot 21 maart van dit
jaar in Gent de allochtonen noemde
Er is de laatste tijd nogal wat te doen in brievenrubrieken
en Internetblogs over het feit dat N-VA zon beetje koudwatervrees lijkt
gekregen te hebben van het separatisme. Nogal wat lezers nemen de partij dat
kwalijk. Ik heb daar zelf ook al eens mijn gedacht over gezegd, o.a. in mijn
blog van 11 dezer (Con)federalisme à la carte?. In de aanloop naar de
verkiezingen van mei 2014 zal ik wel niet de enige Vlaamsnationalist zijn die zich
daarbij vragen stelt. Bij nader inzien, is het echter allemaal niet zó simpel.
Momenteel hebben de V-partijen een
vertegenwoordiging in het Vlaams parlement van ± 40/45%. Om het daar echt voor het
zeggen te hebben, heeft men echter minstens 51% nodig. Dat zit erin, alhoewel
dat nu nog koffiedik kijken is. Maar laat ons aannemen dat het in 2014 zou lukken.
Zelfs al zouden de V-partijen dat willen, ook met 51% kan men niet radicaal
voor separatisme gaan. Wie daar twijfels over heeft, raad ik aan eens het boek
te lezen Omver en erover! Vlaanderen onafhankelijk van de VZW Irzorg
(Internationaal Recht Zonder Grenzen), uitgegeven in december van vorig jaar en
een soort uitgekiende en verscherpte versie van De ordelijke opdeling van België van
Annemans en Utsi. In tegenstelling tot dit laatste werk, gaat Omver en
erover! radicaal voor een onafhankelijk Vlaanderen, niet alleen via een
eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring, maar ook zonder enige onderhandeling
erover met de Franstaligen. Een werk dat warm aan te raden is, maar dat tegelijk
laat zien dat zon aanpak zijn grenzen heeft en nog niet voor morgen kán zijn.
Een radicale, eenzijdige onafhankelijkheid
betekent immers niet alleen die verklaring afleggen, maar ook de Belgische
staat overnemen, Brussel overnemen, het leger en de diplomatie splitsen en het
hoofd bieden aan gegarandeerde conflictsituaties, zowel in binnen- als
buitenland. Denk maar aan Europa, NATO, UNO e.d. Het Vlaanderen van vandaag is daar niet klaar voor, ook morgen niet
met een 51% meerderheid in het eigen parlement. Om zoiets te realiseren moet
men minstens 75% hebben en zowat de hele regio achter zich hebben staan, wat in
het huidige Vlaanderen zeker niet het geval is. Misschien kunnen we de volgende
jaren nog iets leren van bv Catalonië, waar een referendum over een afscheiding
in de maak is en waar een groter percentage van de bevolking vóór een splitsing
is.
Wie het niet gelooft, kan best eerst eens
contact opnemen met de VZW Irzorg (www.irzorg.org), het boek bestellen* en
lezen en zal dan zien dat een onafhankelijk Vlaanderen, zoals voorgesteld in
Omver en erover, momenteel - jammer genoeg - niet realiseerbaar is. We zullen al blij mogen zijn
als we volgend jaar aan die 51% geraken en dan vanuit het Vlaamse parlement een eerste stap
kunnen zetten om een einde te maken aan dit kunstmatige land. En dat zal, m.i.,
altijd nog gemakkelijker gaan volgens Annemans Ordelijke Opdeling (O2)
en/of e.o.a. soort confederalisme, herfederalisering of hoe men het ook wil
noemen.
Het is feitelijk geen nieuws meer. Telkens
er bij de stad Antwerpen ook maar iets beslist wordt, steekt er onmiddellijk
een storm van protest op van groen tot bloedrood. Het lijkt wel alsof er in de
rest van Vlaanderen op het gebied van steden en gemeenten helemaal niets
gebeurt. Alleen in Antwerpen.
Nu heb ik er geen probleem mee dat de
oppositie in de koekenstad brandhout maakt van alles wat de meerderheid
daar beslist. The duty of the opposition is to oppose, is het adagium. Anders wordt het, als
blijkt dat een journalist van een zelfverklaarde kwaliteitskrant zich als taak
stelt het stedelijk gemeentebestuur te bekampen. Journalisten worden
verondersteld de feiten die zich voordoen publiek te maken, niet te duiden. Bij
onze linkse media schijnt men zich daaraan niet te storen, zeker als iets niet in hun
kraam past.
Bartje Brinckman, journalist bij
De Standaard, ooit overgekomen van de linkse De Morgen en nog steeds links tot in zijn nieren, had in zijn eigen krant
al een vernietigend artikel geschreven over de besparingen in de koekenstad en
mocht dat nog eens over doen in Ter Zake, bij de rode vrienden van de VRT.
Hijzelf woont in Borgerhout, het Antwerpse district waar rood en groen een
districtsmeerderheid hebben gevormd met de crypto communisten van de PvdA, iets waar hij natuurlijk achter staat. Hij
kan het gewoon niet verteren dan zijn rode vrienden er in de verdrukking zitten
en alle argumenten zijn bij hem dan ook goed om de nieuwe Antwerpse meerderheid
aan te vallen. Iets wat bv in het rode Gent gedurfd heet, wordt in Antwerpen
gewaagd. Een ander argument van hem is, dat Bart De Wever niet alleen
burgemeester is, maar ook partijvoorzitter. En dan? Dat is Paul Magnette in
Charleroi toch ook? Hoort ge daar Brinckie over reclameren of mag dat alleen
als men socialist is? Of wat dan te zeggen over oppositieleidster Kerbache, die
is toch ook kabinetschef van de federale eerste minister? Als partijvoorzitter een
rem zou zijn op de taak van burgemeester, dan is federaal kabinetschef spelen
in deze crisistijd dat evenzeer voor het leiden van een stadsoppositie.
De waarheid is, dat steden en
gemeenten zich schromelijk verkeken hebben op de vergrijzing van hun
ambtenaren, in zoverre dat zon 40% van de gemeentelijke budgetten zal moeten
dienen om hun pensioenen te betalen. Dat is niet de eerste keer dat zoiets gebeurt. Vijf jaar geleden werden ze al eens gedepanneerd door de Vlaamse regering en nu zouden ze dat verhaal nog eens willen herhalen. Van de Gemeentelijke Holding* moet men
geen steun meer verwachten, van het federale niveau evenmin, want dat krijgt
zijn eigen budgettaire problemen niet eens opgelost. En de vuilspuiterij van Bartje
Brinckman zal daar ook niets aan veranderen. Hij zou er best aan doen zich daarover niet verder druk te maken. Het is al
erg genoeg dat een journalist, die verondersteld wordt bij zijn krant de taak
te vervullen van chef Wetstraat, zich verlaagt tot vulgaire dorpspolitiek.
* Sinds het Dexia debacle, weten we dat de Gemeentelijke Holding in
vereffening is. Hoe kan het dan dat deze instelling, samen met het Italiaanse
Save, via de vennootschap Belgian Airports, voor liefst 3,85 miljoen euro
investeert in de luchthaven van Charleroi? Investeren is trouwens een groot
woord. In werkelijkheid dient het geld om een belang van 20% over te nemen van
het Waalse overheidsbedrijf Sowaer. Die holding heeft geen geld meer om zijn
kerntaak, het ondersteunen van gemeenten, waar te maken, maar wel om aandelen
van een overheidsbedrijf te kopen. Zoiets gebeurt Only in Belgium om het bij
de reclameslogan van Verhofstadts actieve welvaartstaat te houden.