Ik herinner me niet meteen wie het gezegd heeft, maar de parlementaire onderzoekscommissie die de aanslagen in Brussel en Zaventem gaat onderzoeken zou zich niet beperken tot het uitspitten van de oorzaken van alleen de recentste gebeurtenissen en dat is maar goed ook. Dat het zo ver is kunnen komen, is door de grote nalatigheden die er op gebied van veiligheid en openbare orde vroeger al zijn geweest in het Brusselse. E.e.a. blijkt uit een verklaring van Marc Verwilghen, ooit voorzitter van de commissie Dutroux en minister van Justitie in de eerste regering Verhofstadt. Als we Verwilghen mogen geloven – en dat moeten we redelijkerwijs, de man is zes jaar geleden gedegouteerd uit de politiek gestapt – werd hij tijdens zijn ministerschap al door de politie gewaarschuwd over ernstige radicaliseringsproblemen in Brussel. Laurette Onkelinx noemde hem toen een populist en Philippe Moureaux zelfs een racist, dezelfde beschuldiging die hij recentelijk nog geuit heeft t.o.v. Theo Francken. Di Rupo, op dat moment voorzitter van de PS, verhinderde dat hij, Verwilghen, als minister van Justitie maatregelen ter zake zou nemen. Premier Verhofstadt, partijgenoot van Verwilghen, vroeg hem de zaak te laten rusten. Als Verwilghen gelijk heeft – en dat zal wel, de gevolgen bewijzen dat – zou men niet alleen Flup Moustache in beschuldiging moeten stellen, zoals ik al enkele keren heb geïnsinueerd, maar ook La Onkelinx, Di Rupo én Verhofstadt, deze laatste o.w.v. schuldig verzuim. Vergeten we trouwens nooit, dat het onder Verhofstadt was dat de snel-Belg-wet en het stemrecht voor vreemdelingen werden ingevoerd.
Tenslotte even opmerken dat er ook francofone politici zijn die wél toegeven dat hun partijen gefaald hebben. Zo is er Brussels minister van Werk, Didier Gosuin (DéFI, het vroegere FDF) die in een interview met Brussel Deze Week toegaf dat men blind is geweest voor een hele groep jongeren die zich van de samenleving had afgekeerd en dat er onvoldoende geïnvesteerd werd in het Franstalig onderwijs. De kwaliteit van dat laatste is zo ondermaats dat het in de ranglijst van Europese regio’s niet eens bij de eerste 25 staat (Het Nederlandstalige bij de eerste vijf!). Ik schrijf hier ook al jaren dat Brussel wel geld heeft voor feesten en grote prestigeprojecten (denk maar aan dat voetbalstadion) en dat het voor de rest alleen maar vraagt dat Vlaanderen zou bijpassen, wat met de zesde staatshervorming nog maar eens gebeurd is, met dank aan de traditionele partijen (plus Groen).
De huidige regering heeft nu de kans e.e.a. recht te trekken, zonder dat de linkse partijen, PS op kop, stokken in de wielen kunnen steken, zoals dat ten tijde van Verhofstadt I is gebeurd en maken ze er nu werk van..
In totaal pompte ex-super Mario Draghi van de Europese Centrale Bank (ECB) al meer dan 700 miljard euro in een tot nu toe vergeefse poging om de inflatie in de eurozone in de buurt van de 2% te krijgen. Dat terwijl die inflatie voor de hele zone rond nul blijft hangen, met uitzondering echter van België, waar ze vorige maand de 2,24% bereikte, dus voorbij die beoogde 2%. Hip, hip, hoera? Verre van!
Terwijl een beetje inflatie niet slecht is voor de economie, zit dit land nu echter met een probleem. Door het te grote verschil met de buurlanden, dreigt het zich nu nl uit de markt te prijzen. De reden daarvoor is onze onvolprezen index, iets wat nergens anders nog bestaat, maar die er voor zorgt dat, als de spilindex overschreden wordt – wat nu het geval is – ook alle lonen en uitkeringen duurder worden, waardoor onze concurrentiepositie weer in het gedrang komt en de zgz ‘loonkloof’ met vooral de buurlanden weer groter zal worden, wat vooral nefast is voor onze exportbedrijven. Door het invoeren van één indexsprong zouden onze bedrijven normaal tot midden 2017 geen lonen hebben moeten verhogen, nu zou dat wel eens een jaar eerder kunnen zijn.
Niet alleen onze bedrijven riskeren schade te lijden door de nieuwe situatie, maar ook de spaarders krijgen een zoveelste oplawaai. Met een spaarrente van 0,11% (lager kán niet meer) en een inflatie van 2,24% moet men geen rekenwonder zijn om te zien dat spaarders hier geld verliezen.
Misschien toch maar die tweede woning in Spanje kopen? In drie jaar tijd is het aantal Belgen met een huis of appartement in Spanje bijna verdubbeld. Dit jaar hebben al twee keer meer Vlamingen een tweede vakantiehuis in Spanje gekocht dan in heel 2015. De tijd dat men meewarig zong van ‘des chateaux en Espagne’ in de betekenis van ‘luchtkastelen’, lijkt wel degelijk voorbij. Waar vroeger zo’n vakantieverblijf hoogstens 10 weken per jaar verhuurd kon worden, worden er tegenwoordig contracten gemaakt met hotelketens met te weinig capaciteit die huizen en appartementen doorverhuren met hotelservice. Het resultaat daarvan is een opbrengst van 3 tot 5%, niet om achterover te vallen, maar t.o.v. een verlies van 2% op het Belgische spaarboekje voor velen toch meer dan de moeite waard.
Zwartepieten is geen exclusief Belgisch spel meer. In de nasleep van het terugsturen van een van die zelfmoordbroers uit Turkije via Nederland naar België, is er nu ook een zwartepietenspelletje bezig tussen die drie landen én de States, waar de FBI* er ook van zou geweten hebben. Misschien een goed idee voor bookmakers om er een weddingsschapspel van te maken. Het moet niet altijd voetbal zijn.
Erger vind ik persoonlijk dat diezelfde kerel amper drie jaar heeft uitgezeten van de tien die hij van de rechter hier gekregen had wegens zijn aandeel in de schietpartij met kalashnikovs die door toenmalig Brussels burgemeester Thielemans als een ‘fait divers’ werd bestempeld.
Dat zelfs de ergste criminelen in dit land nog steeds kunnen genieten van de ruimste interpretatie van de ondertussen berucht geworden Wet Lejeune (uit 1888, nota bene!) en na één derde van hun straf te hebben uitgezeten vrij kunnen komen, is een pure schande. België is op dit gebied zowat het soepelste land van heel Europa. Om maar één vergelijking te maken: in Nederland moet men tweederden uitzitten, dat is het dubbele. Er werden al heel wat voorstellen gedaan om hieraan een einde te maken en hier en daar werden er ook al typische Belgische uitzonderingen en achterpoortjes gecreëerd, maar met een goede advocaat, waarvan niemand zich afvraagt hoe dat geboefte die kan betalen, komen criminelen bij ons er meestal vrij gemakkelijk vanaf.
Als men de verhalen leest van alle terroristenprocessen van de laatste jaren - en het zijn er ondertussen al heel wat – dan kan men zich afvragen wat die straffen nog betekenen als het in werkelijkheid slechts gaat om één derde die de veroordeelden zullen moeten zitten, zonder enige garantie dat ze niet zullen herbeginnen. Een verzwaring van de straf komt er nl pas als men zich niet houdt aan bepaalde afspraken en men opnieuw wordt aangehouden. Als er daarna weer een proces komt en de beklaagde komt niet opdagen, dan wordt hij bij verstek veroordeeld en mag hij later nóg eens voor de rechtbank verschijnen. Hetzelfde kan gebeuren, mocht de veroordeelde nu bv in Syrië zitten en later terugkomen. Puur Kafka.
* Ondertussen heeft de FBI de iPhone van de terrorist van San Bernardino toch gekraakt gekregen zonder de hulp van Apple, die weigerde dat te doen. Waarschijnlijk heeft het Amerikaans onderzoeksbureau met de nodige dollars achter de hand de hacker gevonden die dat huzarenstukje kon waarmaken. Daarmee zit Apple nu met een groot veiligheidsprobleem en wordt het steeds duidelijker dat privacy iets is dat straks alleen nog mogelijk zal zijn als men weer zou gaan leven als een kluizenaar, iets wat ik hier al meermaals geschreven heb.
De betoging van de zelfverklaarde hooligans op Paaszondag op het Muntplein in Brussel blijft nazinderen. Hoofdrol in het verhaal is voor de huidige burgemeester van de hoofdstad, Yvan Mayeur, die als notoir Vlaminghater Vlaanderen meteen de schuld gaf. Als reden daarvoor haalde hij aan dat het - volgens hem -zootje ongeregeld vanuit Vilvoorde, dus uit Vlaanderen, gekomen was. Als dat straks de definitie wordt om betogers te situeren, zijn we goed af. Ondertussen blijkt immers dat het gros van die betogers harde-kern supporters waren van Anderlecht en Standard, aangevuld met een groep Nederlanders en hier en daar een enkeling uit andere oorden. Het feit alleen dat ze géén Vlaamse Leeuw bij zich hadden, maar wel een grote Belgische driekleur, sprak boekdelen.
Mayeur kan het natuurlijk niet laten de Vlamingen te jennen. Zo komt hij bv nooit opdagen wanneer de Vlaamse Gemeenschap zijn nationale feestdag viert in zijn eigen stadhuis, iets wat zijn voorganger – nochtans ook van de PS – wél deed. Mayeur en zijn kornuiten zijn een reden te meer om Brussel los te laten en in zijn eigen saus te laten sudderen.
De Vlaamse partijen van zowel meerderheid als minderheid legden een gezamenlijke verklaring af waarin ze de hooligan betoging veroordeelden. Alleen het VB en de N-VA deden er niet aan mee, een reden voor de anderen om hen te beschuldigen van dubbelzinnigheid. Dat is helemaal niet het geval. De mening van het VB kennen we al enkele decennia en die is niet veranderd sinds ‘zwarte zondag’. De N-VA zegt de zaak niet te willen opblazen omdat dat soort betogers de aandacht niet waard is. Er was trouwens ook geen gezamenlijke verklaring na de aanslag, wat wél belangrijk was geweest.
Tenslotte is de N-VA de enige partij van de meerderheid die echt met een volgende staatshervorming bezig is, via het werk van Hendrik Vuye en Veerle Wouters, die speciaal daarvoor de opdracht gekregen hebben terwijl het daarover in de andere partijen nog steeds oorverdovend stil is. Het verhaaltje van ‘luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden’. Dat alles terwijl meer dan ooit duidelijk is dat er e.e.a. schort in dit landje.
Om de Belgische impasse te beschrijven is er trouwens een nieuwe term opgedoken: ‘De georganiseerde onverantwoordelijkheid’. Het betekent dat dit land niet meer te besturen valt omdat het politiek bestel vergeven is van complexe, opgesplitste niet functionerende systemen…
Op zowel het middagjournaal van VTM als van de VRT had men het er gisteren over dat het aantal slachtoffers van de aanslagen in Brussel en Zaventem was opgelopen tot 35, ‘de terroristen niet meegerekend’. Het zal hopelijk wel zo niet bedoeld zijn, maar het klonk alsof die laatsten ook slachtoffers waren. Moest dat zo zijn, dan past die uitleg naadloos in de retoriek van onze media die, bij aanslagen, angstvallig vermijden de woorden islam en moslims te gebruiken. Iets dat ze ook deden in het verslag over die andere vreselijke aanslag in het Pakistaanse Lahore, waar een van die gekken van een plaatselijke Taliban zichzelf opblies in een speeltuin of in Irak waar een andere hetzelfde deed na een voetbalwedstrijd tussen kinderen. Wreedheid schijnt geen grenzen meer te kennen onder bepaalde volgelingen van die woestijngodsdienst, waarbij de daders dan nog denken zo de hemel te verwerven…
Het wordt hoog tijd dat men op onze zenders, zeker op de VRT die met ons eigen belastingsgeld gefinancierd wordt, ophoudt met die excuuspolitiek t.o.v. moslimgangsters die indiscriminerend dood en vernieling blijven zaaien. Het leek er soms op dat de (overigens ook maffe) hooligans van de Paasbetoging erger waren dan de bommenleggers en er daarover weer een zoveelste spelletje Belgisch zwartepieten kon gespeeld worden. Dat laatste gebeurde trouwens ook al i.v.m. de discussie over de aantallen doden en gewonden, alhoewel het met twaalf verschillende ziekenhuizen die zowel aan het parket als aan Volksgezondheid moeten rapporteren, niet zo evident is zoiets heel de tijd nauwkeurig bij te houden.
Kortom, het lijkt er sterk op dat een deel van onze media echt de trappers kwijt is geraakt, nu men geen zinnige uitleg (meer) kan geven over daden die te absurd zijn voor woorden. En, zoals ik al eens schreef, volstaat het niet meer dat de moslimgemeenschap hier en in de ons omliggende landen de aanslagen veroordeelt. Van hen wordt ook verwacht dat ze onze politie en gerecht tijdig op de hoogte brengen van mogelijks aan de gang zijnde verdachte zaken, waarvan er heel wat meer mensen op de hoogte zijn dan alleen de daders en dat ze de eigen geloofsgenoten die de gepleegde misdaden goedkeuren tot de orde roept.
Ik kom nog eens terug op mijn blog van 24 dezer (‘Zonder Brussel?). Het is misschien niet het juiste moment om daarover te beginnen, erover nadenken kan echter altijd. Eens dat de beroering over de aanslagen en de reacties daarop zullen gaan liggen zijn, zouden we best uit deze crisis kunnen leren dat dit ingewikkelde land zo niet verder kan. Zelfs aan het buitenland krijgen we het niet meer verkocht. Een vreedzame splitsing zoals destijds Tsjecho-Slowakije zou hier niet lukken omdat we met dat probleem Brussel zitten. Weinigen in Vlaanderen staan er bij stil en de media zullen het niet uitvergroten, maar – alhoewel illegaal – bestaat er voor de francofonen in dit land al een Fédération Wallo-Brux, eentalig Frans. Wel, laten we daar op inspelen en de francofonen het officieel geven. Eerste voorwaarde is dan wel dat het amen en uit zal zijn met de schandelijke transfers die Vlaanderen nog elk jaar minstens 12 miljard euro van haar welvaart kosten. Tegelijk verhuizen we het Vlaamse parlement en alles wat daarmee te maken heeft naar Antwerpen (en/of elders in Vlaanderen) en geven we die onderdak in de bestaande of nog te bouwen vestigingen van de overbodig geworden provincies, die we dan afschaffen. We maken een plan op voor het financieren van de Nederlandstalige activiteiten in het Brusselse gewest (onderwijs, cultuur e.d.) en verbieden de bouw van het nationaal voetbalstadion op Vlaams grondgebied, om een verdere verfransing van de Rand een halt toe te roepen. De nu nationale luchthaven van Zaventem wordt dan Zaventem/Vlaanderen of iets in dien aard. Tenslotte moeten de francofonen maar zien hoe ze hun dan wel wettelijke Fédération financieren.
Voorlopig is bovenstaande alleen nog maar dagdromerij, maar voortboeren met het België van heden kan geen alternatief blijven.
I.v.m. de heisa omtrent de schuldvraag van wie wat verkeerd heeft gedaan met het al dan niet tijdig melden van de terrorist die van Turkije via Nederland naar België werd gestuurd, is men hervallen in een typisch Belgische spelletje zwarte pieten, zoals enkele lezers in hun reacties al gemeld hebben. Dat in dit land zowel justitie als politie niet fatsoenlijk werken is algemeen geweten. Pijnlijk wordt het nu alleen, omdat ook het buitenland het eindelijk ontdekt heeft. Misschien had Lewie Tobback toch beter die Rijkswacht niet afgeschaft, iets wat ik al meer dan eens heb aangeklaagd. Dat was een goed geoliede machine die men achter de hand had kunnen houden en die in alle ons omliggende landen nog steeds bestaat en zijn nut bewijst. Zelfs het afschaffen van de verplichte legerdienst door Leo Delcroix vind ik een vergissing van formaat, die alleen maar heeft gezorgd voor meer kosten en bureaucratie.
Met haar drie officiële talen en evenveel gewesten, haar twee gemeenschappen, haar zes staatshervormingen, haar zes regeringen en zeven parlementen, haar elf provincies en een hoofdstad met 19 gemeenten, evenveel burgemeesters, schepencolleges, gemeenteraden en OCMW’s kon het niet anders dan ooit eens grondig fout lopen. Zo’n beetje zoals het fout gelopen is in Joegoslavië.
Specifiek voor wat Brussel betreft, waar het nu in de eerste plaats om gaat, kan het niet zijn dat het straks weer business as usual wordt. Met één politiecorps zou heel dat jihadi netwerk er waarschijnlijk nooit gekomen zijn. Nu staat de politie er in elke gemeente onder het bevel van een andere burgemeester en wat dat teweeg kan brengen heeft Moureaux in Molenbeek* laten zien. Met slechts één burgemeester voor de hele stad zou die wat blij zijn als de politie die taken van hem overnam. Het is gewoon belachelijk dat een stad als Brussel wel één brandweerkorps kan hebben, maar niet één politiecorps.
* In een interview op de Franse Tv zou Flup Moustache gezegd hebben ‘misschien wel een beetje te voorzichtig te zijn geweest met de sociale mix’ in zijn gemeente. Verboden te lachen!
In de krant De Tijd verschijnen al enkele dagen overzichten met namen en foto’s van wie ze denken betrokken te zijn bij de aanslagen in Parijs en Brussel. Dat gaat van opdrachtgevers in Syrië, coördinatoren in België, uitvoerders van de aanslagen in Parijs en Brussel, medeorganisatoren en sympathisanten. In de editie van donderdag was men al aan 41 stuks en daar zouden er nog wel enkele bij kunnen komen. Voor wie het een verrassing zou zijn: het zijn allemaal met allochtone namen en de meest voorkomende voornaam is Mohammed, net zoals dat het geval is in onze gevangenissen. Er is geen Janssens, Peeters of Dupont bij, zelfs geen Moureaux al zou die in het rijtje van de sympathisanten niet misstaan.
---
En dan iets heel anders. Gistermorgen, op Goede Vrijdag, kreeg ik een schrijven van de FOD Financiën, waarin me gevraagd werd mijn belastingen over 2015 te betalen. Ik kreeg nog 48 uur de tijd om dat te doen, anders zouden er nalatigheidsintresten van gemiddeld 209,00 euro worden aangerekend. Die 48 uur was een lachertje, want banken en post zijn vanaf vrijdag tot de dinsdag na Pasen gesloten en ik heb zo het vage idee dat dat bij de overheidsdiensten niet anders zal zijn.
Het leuke (nou, ja) van dit verhaal is dat ik die belastingen al betaald had. Op het aanslagbiljet, dat ik daarvoor eerder dit jaar gekregen had, stond nl dat ik tijd had om te betalen tot 31.03.2016 en daarom had ik ze al betaald op woensdag 23.03, dus twee dagen vóór ik die brief kreeg en nog ruim een week vóór de vervaldatum. M.a.w. ik kreeg al een aanmaning vóór de vervaldag. Van de storting heb ik een bewijs van de bank.
Ik heb die dames en heren van Financiën dan maar een aangetekend schrijven gestuurd (wat me ook weeral geld kost), met de nodige bewijsstukken en waarin ik de hoop uitspreek dat ze ook zo ijverig te werk zullen gaan bij het natrekken van grote vissen en niet alleen van alleenstaande gepensioneerde weduwnaars, wier bijdrage weinig zal veranderen aan de staatsschuld van 106% van het bbp (of is het 107?).
En nu zien of er daar iemand van die ambetantenaren gaat reageren en hoe…
Nog enkele bedenkingen bij de aanslagen in Brussel:
Niemand schijnt er aanstoot aan te nemen dat de achternaam van die twee broederlijke zelfmoordterroristen El Bakraoui is. Voor zover ik ervan op de hoogte ben, is die ‘El’ er oorspronkelijk niet, maar komt die vóór de achternaam te staan na een bedevaart naar Mekka. Feitelijk is ‘El’ de aanduiding dat men met een vrome moslim te doen heeft en het zou me niet verwonderen dat heel wat moslims daar respect voor hebben, ongeacht wat die persoon later ook zou hebben uitgespookt. Voor wie democratie en verdraagzaamheid in zijn schild draagt zou het niet meer dan normaal zijn dat die ‘El’ geschrapt zou worden voor wie veroordeeld worden voor criminele feiten. Dat blijkt dus bij de islam niet het geval te zijn en geeft de dragers van zo’n naam a.h.w. een soort carte blanche om zich nergens nog een bal van aan te trekken, zelfs niet als het om zware criminaliteit gaat. Een bijkomende vraag is, of onze officiële instanties zomaar akkoord gaan om een naam op officiële documenten te wijzigen enkel en alleen omdat de persoon daarvoor op bedevaart is geweest… I.v.m. de heisa omtrent die ene broer die door de Turken werd terug gestuurd (naar Nederland dan nog) en al dan niet had moeten worden opgepakt, vergeet men er ook bij te zeggen dat die kerel, net als Salah Abdesalam, ongestoord onder de radar verdween en blijkbaar kon rekenen op een uitgebreid netwerk dat hem de hele tijd onderdak verschafte. Ook hier speelt de collectieve verantwoordelijkheid van ten minste een deel van de moslimgemeenschap.
Of en hoe dat verhaal van Erdogan klopt, zullen we waarschijnlijk pas volgende week dinsdag te weten komen. Reden daarvoor is dat ze er ook in Nederland nog niet uit zijn en men daar zelfs al spreekt van een regeringscrisis. Hier hebben Jambon en Geens al hun ontslag aangeboden, maar heeft onze nationale Charel dat (voorlopig?) geweigerd. Maar zelfs als men die ene El Bakraoui weer had opgesloten, had dat m.i. weinig uitgemaakt voor de aanslagen in Brussel. Zo te zien zijn er nog kandidaten genoeg, waarvan het overgrote deel ‘echte’ Belgen of ‘echte’ Fransen die hier wonen.
Wel opmerkelijk is dat het eventueel ministerieel ontslag weer gaat om twee Vlaamse ministers, zoals vroeger ook al is voorgevallen met Louis Tobback, Stefan Declercq en Johan Vande Lanotte. Voor zover ik me herinner moet in België nog altijd de eerste Waalse minister zijn ontslag geven. Die schijnen minder problemen te hebben met dat verantwoordelijksgevoel.
Tenslotte nog dit: de solidariteitsbetogingen en –verklaringen mogen dan al hartverwarmend zijn, kaarsen, bloemetjes, knuffelbeertjes en staan roepen dat men geen schrik (meer) heeft, zijn geen antwoord op het islamitische terrorisme. Jihadisten worden niet geraakt door het verdriet van het Westen. Er zal meer moeten gebeuren om een einde te maken aan de barbarij die we meemaken.
In het kader van de discussies over de splitsing van België en/of de onafhankelijkheid van Vlaanderen – ook onder Vlaamsnationalisten - wordt het stilaan tijd dat we ons gaan wennen aan de gedachte dat we Brussel best opgeven. In dat hoofdstedelijk gewest spelen we nog een bijrol die er voornamelijk in bestaat e.e.a. te financieren, waar we zelf niets aan hebben en waarvoor we meestal stank voor dank krijgen. Dat wil daarom niet zeggen dat we Brussel helemaal moeten loslaten, wel dat we met het stadsgewest een relatie moeten aangaan zoals met elk ander buurland en dan specifiek eisen dat het Nederlands in Brussel evenwaardig moet blijven aan het Frans, het Engels en welke andere taal ook. M.a.w. dat het daar geen tweede rangstaal wordt. Frans mag er momenteel nog de lingua franca zijn, in meer dan de helft van de Brusselse gezinnen wordt er de dag van vandaag thuis een andere taal gesproken, meestal Turks of Arabisch. Het Nederlandstalig onderwijs en cultuurleven in Brussel kunnen dan nog vanuit Vlaanderen ondersteund worden, net zoals we ook nu initiatieven in het buitenland financieren. Bij sommige van deze laatsten kan trouwens gerust een groot vraagteken gezet worden.
Zo loopt er bv momenteel in New-York een expo van Marcel Broodhaers in het Museum of Modern Art (MOMA). Daar is ondermeer de fameuze mosselpot te zien waarvoor destijds Bertje Anciaux een pak geld op tafel heeft gelegd. Die Broodhaers is een Franstalige Brusselaar, een vroegere boekhandelaar, die snel gezien had dat hij met absurde surrealistische werken, die men tegenwoordig kunst noemt, veel meer te verdienen was. De vraag is waarom zo’n tentoonstelling moet gefinancierd worden door Vlaanderen, volgens de MOMA webstek ‘by the General Representation of the Government of Flanders’!
Nog zoiets doet zich voor i.v.m. de ondersteuning van zgz culturele initiatieven in Brussel. Daar krijgt de Federatie van Marokkaanse Verenigingen dit jaar een subsidie van 329.309 euro, de Unie der Turks Islamitische Culturele Verenigingen van België 340.039 euro, de Unie van Turkse Verenigingen 294.180 euro en de Federation of Anglofone Africans in Belgium 105.394 euro. Weet je hoeveel de organisatie van het Vlaams Nationaal Zangfeest (volgend jaar aan zijn 80ste editie) krijgt van Vlaanderen? 0,0 euro, je leest het goed: nul komma nul!
Dit is te gek voor woorden. De huidige verantwoordelijke voor dit Sinterklaasspel heet Sven Gatz (Open VLD), minister van Cultuur, Media, Jeugd en Brussel in de Vlaamse regering, niet toevallig iemand die via enkele van Bert Anciaux’ hobby’s (Spirit & ID21) in de politiek is gerold. Het verhaal van de appel die niet ver van de boom valt. Toen Bert den bleiter later overstapte naar de socialisten, koos Gatz voor de Open VLD. Op een gegeven ogenblik was hij zelfs uit de politiek gestapt en werd hij in 2011 directeur van de Unie van Belgische Brouwers. In 2012 deed hij wel nog even mee aan de gemeenteverkiezingen in Jette, maar haalde er slechts 250 stemmen, niet genoeg om zijn mandaat als gemeenteraadslid daar te kunnen verlengen. Dat hij in 2014 plots minister werd in de Vlaamse regering dankt hij aan het feit dat Open VLD daarin eerder onverwachts toch mocht meespelen, men nog een Brusselaar tekort kwam en hij de enige van enig niveau was die zijn partij daarvoor beschikbaar had*. Dat Vlaanderen op zo iemand moet rekenen om zijn zaken in Brussel te klaren, zegt genoeg en is een reden te meer om zonder dat Brussel verder te doen.
* Gatz was toen feitelijk de tweede kandidaat van zijn nieuwe partij. De eerste was Noël Slangen, de voormalige spindokter van Verhofstadt. Hij bevond zich tijdens de vorming van de nieuwe Vlaamse regering in het buitenland en kwam hals over kop teruggevlogen, maar bleek de job niet te kunnen krijgen omdat hij niet in Brussel verbleef en een ultieme poging om daar nog iets aan te doen mislukte.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik lang geloofd heb dat er een gematigde islam zou kunnen bestaan of dat er een soort Europese islam zou komen. Niet dus. Met wat er nu in Brussel gebeurd is, na New-York, London, Madrid en Parijs, is de maat wel vol. Mocht er nl een gematigde islam bestaan, dan zou die niet alleen protesteren tegen de beestigheden die in naam van hun godsdienst worden verricht (iets wat af en toe wel gebeurt), maar zou men vanuit die middens ook moeten melden wat en waar er hier iets fout aan het lopen is. Dat dit niet gebeurt, hebben we duidelijk kunnen vaststellen toen de meestgezochte terrorist van heel Europa vier maanden ondergedoken kon blijven in zijn eigen stad.
Of die aanslagen nu al dan niet iets te maken hebben met Molenbeek, ik blijf bij wat ik eergisteren nog vertelde over Flup Moustache. Die man moest men tenminste aanklagen voor schuldig verzuim en nalatigheid en – voor mijn part – achter de tralies zetten. Daarbij zou hij nog beschuldigd moeten worden voor laster o.w.v. zijn uitspraak dat Jambon een Nazi was (omdat die ‘zijn’ Molenbeek wou opkuisen), terwijl ook zijn partij niet vrijuit gaat omdat die hem niet tegensprak.
Moureaux is trouwens niet de enige schuldige. Onze media zijn dat evenzeer. De klacht van Geert Bourgeois tegen de VRT spreekt boekdelen. Die zender had het klaargespeeld om tijdens de uitzending over de aanhouding van Abdeslam niets te zeggen noch te tonen over het feit dat een honderdtal ‘jongeren’ de politie toen getrakteerd had op stenen en flessen. Onze kranten en zenders mogen stilaan eens ophouden het gedrag van die ‘kutmarokkaantjes’ (dixit Yves De Smet van, nota bene, De Morgen) verder te blijven doodzwijgen of zelfs goedpraten. Het is gewoon krapuul dat te dom is om te leren en te lui om te werken. Als ze dan nog het geluk hebben te wonen in een gemeente zoals in Molenbeek, waar ze gekoesterd werden door een PS-kopstuk dat alleen dacht aan het electoraal belang van zijn partij (en zichzelf), dan is de rekening snel gemaakt.
Gelukkige mensen daar in Oost-Europa waar de regeringen beslist hebben geen moslim vluchtelingen op te nemen om straks niet ons lot te moeten ondergaan. En een pluimpje voor mensen als Trump, Wilders en ons eigen VB die tenminste trouw blijven aan hun principes.
Tenslotte nog dit: volgens een toezichtsonderzoek van de comités (mv!) I en P, zou OCAD, het nationaal antiterreurorgaan, zijn eigen regels om analyses op te stellen, zelden nageleefd hebben. Ga met zo’n mannen naar de oorlog (letterlijk dan nog)!
---
In de marge van bovenstaande moet ik er nog bij vertellen dat mijn oudste dochter bij Brussels Airlines werkt, maar – gelukkig – deze week vrij was. Als lid van het vliegend personeel komt zij trouwens zelden bij de eigen balie in de vertrekhal, maar het had kunnen zijn. Zoals de meeste van haar collega’s is zij niet echt verrast met wat gebeurd is. Het stond in de sterren geschreven dat dit kón gebeuren. De vertrekhal is tenslotte een plaats waar iedereen vrij binnen en buiten kan, ook wie niet moet vliegen en zal daarom nooit met zekerheid safe zijn…
Zoals de meeste van de lezers weten, ben ik een fan van klassieke muziek en opera en dat al sinds einde van de jaren 1980. Mijn vrouw en ik hadden 15 jaar een abonnement op de Opera van Luik, die we verkozen boven die in Brussel en Vlaanderen, omdat men zich in Luik meestal hield aan het oorspronkelijke libretto (‘script’ voor de filmliefhebbers), iets wat in Vlaanderen dikwijls niet gebeurde (wat ook de dag van vandaag nog altijd het geval is). Toen ik ergens vorig jaar vernam, dat Jozef De Witte zijn job als hoofd van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding ruilde voor dat van intendant van het Nationaal Orkest van België, had ik daar mijn vragen bij. Ik blijk niet de enige te zijn geweest die zich erover verbaasde dat ‘Youssef’, zoals de man bekend stond bij de Vlaamsnationalisten, zomaar van de allochtonenpolitiek naar de klassieke muziek kon overstappen, ook al zijn wij in dit landje nu al wel heel wat gewend op gebied van het uitdelen van postjes via de politiek. Dat hij bij dat nationaal orkest weinig of misschien wel geen vroegere vrienden ging tegenkomen, lag voor de hand, want allochtonen zie je zelden op concerten of bij opera’s.
De Witte is van uitgesproken linkse signatuur en dankte zijn aanstelling tot opvolger van paterke Leman destijds aan Verhofstadt, die dat door de meeste Vlamingen gehate centrum oprichtte en onder zijn bescherming plaatste. Youssef had een broer die ergens in Centraal Amerika is omgekomen toen die, als arts, steun verleende aan e.o.a. linkse rebellengroep. Een andere broer is de huidige gouverneur van Vlaams Brabant, die aan die job geraakte in tijden toen de socialisten nog mee de lakens (en de postjes) uitdeelden. Sinds die vervelende N-VA de roodhuiden uit de Vlaamse en federale regeringen kegelde, lukt dat echter niet meer. De aanstelling van Youssef bij het Nationaal Orkest was dan feitelijk nog de uitzondering die de regel bevestigde en die nu blijkt verkeerd te zijn geweest, want na amper tien maanden kreeg hij al zijn ontslag.
Dat ontslag door de Raad van Bestuur bij het Nationaal Orkest kwam er nadat er in februari al een motie van wantrouwen was, waarbij de muzikanten in een algemene vergadering De Witte’s ontslag vroegen, wegens onbekwaam voor een leidende functie in de wereld van de klassieke muziek en het feit dat hij de belangen van het orkest – dat straks misschien moet fusioneren met de Filharmonie – niet naar behoren verdedigde, waarschijnlijk omdat hij daar inderdaad niet genoeg muzikaal verstand van had. Enfin, voorlopig(?) een zoete wraak en leedvermaak voor al wie zich door dat fameuze centrum (dat tegenwoordig ‘Unia’ heet) tekort gedaan voelde.
Of Youssef nog ooit een baan van enig niveau zal krijgen, is erg twijfelachtig. In het kader van het ‘soske shot’ door de huidige meerderheid, ligt dat niet voor de hand. En zeggen dat ze bij de Belgische moslimexecutieve zopas nog een nieuwe voorzitter hebben gekregen. Dat was nog eens iets voor hem geweest na al wat hij voor die gemeenschap heeft gedaan…
Over de arrestatie van die Salah Abdeslam is dezer dagen al zoveel gezegd en geschreven, dat ik me niet geroepen voel daar veel aan toe te voegen. Het vervolg, o.m. van zijn ondervragingen, zal misschien wel e.e.a. aan het licht brengen, maar voorlopig ziet het er eerder naar uit dat de kerel niet de aller-gevaarlijkste terrorist van Europa is, maar iemand die er tussenuit is geknepen en misschien nog meer schrik heeft van een wraak vanwege zijn IS-bloedbroeders dan van het Belgische gerecht, al wil dat niet zeggen dat hij niet gevaarlijk bleef.
Gisteren kreeg ik voor het eerst te horen dat er eindelijk nog eens iemand gewezen heeft op de verpletterende verantwoordelijkheid van Philippe Moureaux in deze zaak. De kritiek kwam van onze nationale Charel himself in een interview op de RTL. Op onze Vlaamse zenders was er tot nu toe zo goed als geen kritiek op Moureaux, volgens mij de hoofdschuldige van het feit dat het in Molenbeek zover is kunnen komen. Hij is het die het klimaat heeft geschapen waarin de terroristen lekker ongestoord hun werk konden plannen en uitvoeren. Moureaux was niet alleen burgemeester van wat men nu de Jihadi-hoofdstad van Europa noemt, maar tegelijkertijd ook vicevoorzitter van de PS en werd beschouwd als de ideoloog van de partij. Volgens de doctrine van Flup Moustache, zoals hij in Molenbeek bekend stond, kon men niet genoeg arme allochtonen importeren en ervoor zorgen dat hen niets in de weg werd gelegd, zodat de partij hun stemmen zou kunnen gebruiken als pasmunt voor de velen die de PS de rug hadden toegekeerd, o.m. richting PTB, de Waalse PvdA. De immigranten zorgden voor een nieuw proletariaat en werden daarom gekoesterd, zeker in Flup’s eigen Molenbeek. Als er één iemand verdient achter de tralies te worden gezet i.v.m. de aanslagen van Parijs en alles wat ermee te maken heeft, dan is het wel die Moureaux. Dat de man op 72 jarige leeftijd nog met een moslima van 36 trouwde kan men bezwaarlijk een normale zaak vinden. Of hij sindsdien zelf moslim zou geworden zijn, zou beter eens het voorwerp van een al dan niet gerechtelijk onderzoek mogen zijn. Mocht dat immers positief uitpakken, dan had Moureaux een reden temeer om de geradicaliseerden in zijn gemeente niet voor het hoofd te stoten.
Vorige week sneuvelde ook de tweede poging om het zgz ‘Herenakkoord’ tussen vakbonden en werkgevers – de sociale partners – tot een goed einde te brengen. Dit probleem, het onder wettelijke controle houden van stakingen, sleept al aan sinds 2002 en zal tenslotte door de federale regering moeten worden opgelost, met als waarschijnlijk gevolg dat de vakbonden daartegen weer zullen gaan staken…
Men kan zich afvragen wat die bonden bezielt om in de wereld van vandaag, die niet alleen veranderd is, maar ook blijft veranderen, alles te blijven bekijken door een bril die wel uit de negentiende eeuw lijkt te stammen. Dat verhaal geldt trouwens niet alleen voor de vakbonden, maar ook in zekere mate voor de zgz traditionele politieke partijen, is er mede de oorzaak van dat die vroeger gevestigde waarden steeds meer in de verdrukking komen en plaats moeten ruimen voor nieuwe partijen van zowel linkse als rechtse makelij die inspelen op de noden van vandaag en morgen, niet op die van gisteren.
Zowel de klassieke christelijke als liberale en socialistische partijen verliezen overal terrein en dit niet alleen in dit land. In de plaats daarvan krijgen we steeds meer partijen die niet meer inspelen op die gevestigde waarden. Bij ons zijn dat N-VA, VB, Groen en zelfs PvdA. In onze buurlanden hebben we te maken met de PVV van Wilders in Nederland, het AfD in Duitsland en het FN in Frankrijk. Verder zijn er in Zuid-Europa de linkse nieuwkomers zoals Podemos in Spanje, Syriza in Griekenland en het zootje ongeregeld van Beppe Grillo in Italië, terwijl de landen van Centraal en Oost-Europa eerder neigen naar een eigen nationalisme. Op e.o.a. manier zijn het echter allemaal bewegingen die rekening houden met de veranderende wereld, terwijl de traditionelen dat blijken nog steeds niet schijnen door te hebben. En dan hebben we het nog niet gehad over het programma van de Schotten, Catalanen, Corsicanen, Zuid-Tirolers en ga zo maar verder.
Die tendens blijft trouwens niet beperkt tot Europa. Zie maar wat er in de States gebeurt. Als Donald Trump de nominatie krijgt van zijn partij en uit zou komen tegen Hillary Clinton, maakt hij veel kans om te winnen. De reden daarvoor is dat heel wat nieuwe kiezers, die nu voor Sanders kiezen, ofwel niet zullen gaan stemmen ofwel voor Trump omdat ze gewoon Clinton zien als een voortzetting van een politiek die ze niet meer willen.
Als partijen van bij ons, zoals CD&V, SP.a en Open VLD nog enige rol van betekenis willen blijven spelen, dan zullen zij daar ook rekening mee moeten houden. Nu hebben ze het geluk dat er in Vlaanderen nog steeds meer Lamme Goedzakken zijn dan Tijl Uilenspiegels, maar eens zal het hopelijk ook hier kantelen en moeten de traditionele partijen dan niet meer afkomen met ‘Wir haben es nicht gewußt’.
‘Antwerpen laat Brussel niet los’, was een van de bekendste uitspraken van Lode Craeybeckx de vroegere populaire en flamboyante burgemeester van de koekenstad. Er gebeurt nu zelfs meer: Antwerpen steekt Brussel voorbij, tenminste als het over de files gaat. De twee steden die aan de top staan als dé filesteden van Europa hebben voor het eerst haasje over gedaan. De belangrijkste reden ervoor zou wel eens kunnen zijn dat er steeds meer bedrijven Brussel verlaten, waardoor er daar minder verkeer ontstaat. Voor Antwerpen is dat nog niet het geval, maar komt dat er zeker aan als men voort blijft dweilen met de mobiliteit rond Vlaanderens grootste haven.
Men zou haast hopen dat dat nieuwe Deurganckdok er niet (of niet eerder) komt, want zonder een oplossing voor de Oosterweelverbinding zal de Antwerpse Ring dan helemaal stil staan. Zelfs op het Schoon Verdiep begint men in die richting te denken. Bewijs daarvoor is dat de stad zelf op zoek is naar een alternatieve plaats voor de mogelijke inplanting van dat Saoedische megaproject aan het Delwaidedok, waar men een zekere reserve voor het containervervoer wil behouden zolang men niet zeker is van dat nieuwe megadok.
Het wordt trouwens hoog tijd dat men in dit land eens wat meer gaat investeren in infrastructuur. Het percentage dat hieraan besteed wordt ligt al enkele decennia een vol procentpunt onder dat van de buurlanden, terwijl o.m. het IMF, dat zopas nog bekend maakte dat dit land een kleine 14 miljard euro zou kunnen besparen, berekend heeft dat het optrekken van de infrastructuurwerken met 1% binnen het jaar 0,4% extra groei geeft en na 4 jaar al 1,5%, dus meer dan de eerste investering. De OESO van zijn kant heeft berekend dat het fileleed dit land jaarlijks 8 miljard euro kost (2% van het bbp). Zo hoort men eens iets anders dan de muggenzifterij waarmee onze politiek, zowel meerderheid als oppositie, zich bezig houdt.
Ik kom even terug op die peiling van VRT en De Standaard, een peiling waarvan ik al geen hoge pet op had o.w.v. de partijdigheid en het linkse gedachtengoed van beide organisatoren én het feit dat peilingen doorgaans maar momentopnames zijn. Het kan echter nٕóg erger, zoals gebleken is uit een verslag uit De Tijd van journalist Koen Meuleman, die onder de naam Kaaiman regelmatig tabula rasa maakt van de Belgische politiek en alles wat er mee te maken heeft.
Het onderzoek voor deze enquête blijkt nl te zijn uitgevoerd bij 1.005 Vlaamse kiesgerechtigden, wat geen geheim is, want bevestigd bij de peiling zelf. Men staat er meestal niet bij stil, maar Meulenaere is gaan uitrekenen hoeveel procent van de Vlaams populatie die 1.005 mensen uitmaken. Wel, dat is 0,02%! Als we dat terugbrengen op het aantal mensen dat nu bv minder zou stemmen op de N-VA t.o.v. de vorige peiling (die van oktober 2015), dan zouden dat er 38 zijn en hoeveel er meer zouden stemmen op CD&V: liefst 6!. En daarmee is de kous nóg niet af, want nu blijkt dat de 1.005 kiesgerechtigden die aangesproken niet dezelfden zijn als die bij de vorige actie. Men kan dus niet zeggen dat er mensen bij zijn die van mening veranderd zouden kunnen zijn, want het gaat om andere mensen. Voor hetzelfde geld zou het ook juist andersom geweest kunnen zijn. Bij zo’n manier van werken kan men in het beste geval spreken van onbekwaamheid of van volksbedrog met voorbedachten rade, of van allebei.
Als alle peilingen op zo’n manier georganiseerd worden, dan is het helemaal niet verwonderlijk dat men er soms grandioos naast zit, zoals al meerdere keren is voorgekomen. Met dank aan een auteur van een kolderartikel, echt in de geest van, ‘Wat niet vrolijk kan gezegd worden is de waarheid niet’, de slagzin van ’t Pallieterke, waar Meulenaere niet zou misstaan.
Iedereen zal het zich nog wel herinneren toen De Wever zei dat er in de Sociale Zekerheid nog best wat bespaard kon worden en de bakken kritiek die hij daarvoor kreeg van de oppositie, wat normaal was, maar ook van de Open VLD en nog meer van de CD&V. Die laatste partij blijft ook vandaag nog bij dat standpunt en laat weten dat ‘de N-VA hoopt die miljoenen die ze zelf misloopt, te zoeken in de Sociale Zekerheid, maar dat zal niet pakken’ (uitvergrote tekst in De Standaard van gisteren). Misschien was die uitspraak van vóór het bekend raken van het laatste rapport van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), dat zegt dat België geen 1,4 miljard euro kan besparen (het minimum waarnaar de regering Michel op zoek is), maar 13,7 miljard, bijna tien keer zoveel!
Volgens het IMF heeft dit land te veel overheidspersoneel, een bevestiging van wat ik hier al jaren schrijf. Ik vergelijk het dan altijd met Nederland, waar men het met de helft doet voor een bevolking die 50% groter is. Het IMF vergelijkt het echter met alle buurlanden en komt daarbij tot eenzelfde conclusie. De sociale uitkeringen liggen hier hoger dan het Europees gemiddelde. Ze werken noch erg herverdelend noch efficiënt en slagen er zo niet in de armoede te verminderen. De afbouw van het brugpensioen en de hervorming van de werkloosheidsuitkeringen hebben de uitgaven voor ziekte en invaliditeit fors doen toenemen en blijkbaar is daar niet eens controle op.
Tenslotte trapt het IMF nog een open deur in, daar waar het zegt dat de belastingdruk in dit land veel te hoog is en dat men die vooral moet verminderen door het verlagen van de uitgaven. Daarbij wil ik dan nog aanstippen dat die internationale organisatie zich niet eens uitspreekt over de communautaire hete hangijzers die officieel België, maar in werkelijkheid Vlaanderen een stuk welvaart kosten: in de eerste plaats de transfers, maar ook de door de verschillende staatshervormingen overbodig geworden instellingen zoals senaat, provincies en het Brusselse waterhoofd, iets wat ik in deze rubriek al meer dan eens heb aangekaart.
Het is nu zeer de vraag hoe de Belgische politiek op dit laatste IMF-rapport zal reageren en of de regering Michel daarvan gebruik zal maken om nog e.e.a. recht te trekken. Voor wat De Wever betreft, die moet zich geen illusies maken. Zoals ik al eens geschreven heb, de dag dat hij zou verklaren dat de wereld rond is, zal dat nog betwist worden…
Er is nog eens een peiling geweest over het kiesgedrag in dit land, deze keer van de VRT en De Standaard. Uitgerekend de twee media met de grootste vooroordelen tegen de Vlaamse Zaak en daarom ook de minst betrouwbare. Peilingen zijn, zoals ik al eens meer geschreven heb, momentopnamen die hoogstens kunnen gebruikt worden om een zekere trend weer te geven, maar ook niet veel meer. Als we trouwens de resultaten van de partijen van meerderheid en oppositie bij elkaar tellen, is het verschil verwaarloosbaar. Dat CD&V met haar zgz ‘offensieve’ opstelling binnen de federale regering diezelfde regering zou kunnen laten vallen – zoals onze vriend Filips enkele dagen geleden insinueerde - is al even verwaarloosbaar. Het is in dit land nl traditie dat de partij die een regering laat vallen, er meestal zelf de vruchten niet van plukt. Denk maar aan wat Crootje ooit is overkomen, toen hij ‘de stekker’ eruit trok. Ook de optelsom van de V-partijen blijft ruim onder de 51% die nodig is om in dit land écht iets te veranderen.
‘Den John’ die eens een nieuwe wind zou laten waaien met zijn nouveau SP.a, geraakt qua populariteit zelf amper voorbij ‘den Bruno’, die het ook al niet goed genoeg deed. Zelfs het VB, dat wel blijft vooruit gaan, plukt (nog) niet de vruchten die uiterst rechts in andere landen wél haalt. Het is allemaal zo relatief om er zich feitelijk druk over te maken.
Misschien is het belangrijkste in de Europese politiek nog de spectaculaire vooruitgang van de ‘Alternative für Deutschland’ (AfD), de nieuwe radicaalrechtse partij bij onze oosterburen, die wél brokken maakt en dan bij echte verkiezingen, niet in de peilingen. In Duitsland krijgt Merkel’s CDU wel klappen, maar is het nog erger gesteld met de socialistische SPD. Als we zien dat de socialisten ook in Frankrijk niets goed meer kunnen doen, ziet het er voor hen behoorlijk hachelijk uit. Ik denk dat de evolutie van het vluchtelingenprobleem straks ook bij ons meer invloed zal hebben op de politieke evolutie dan de ‘offensieve’ spelletjes van Kris Peeters en Co.
Ondertussen kunnen we best Vondel parafraseren: ‘De wereld blijft een schouwtoneel. Elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel’.
Ik kom even terug op mijn blog van eergisteren (‘Mayday, mayday!’), want het zou allemaal nog veel erger kunnen worden dan wat ik daar neerschreef. O.m. de vaststelling door econoom Peersman over de vergrijzing, maar ook de reactie van lezer Rob die enkele pijnpunten bloot legt waar de meesten onder ons (ondergetekende inbegrepen) zich waarschijnlijk niet eens van bewust waren. Een studie van vier wetenschappers van de UGent, waar ook Peersman werkt, komt tot een nog veel somberdere conclusie, nl dat we met een periode van trage economische groei komen te zitten, die geen jaren, maar enkele tientallen jaren zou kunnen duren. ‘Secular stagnation’ heet dat in technische termen (vrij vertaald: ‘Een eeuw van stilstand’).
Er zijn niet alleen de hoge schulden van zowel overheden, bedrijven als gezinnen. Ook de productiviteit, ooit het uithangbord van in de eerste plaats de Vlaamse werknemer, laat het afweten. De steeds verder doorgedreven automatisering en het feit dat onze economie steeds meer een diensteneconomie is geworden, maken dat het productiviteitsniveau hier zowat op zijn maximum zit. Daarenboven blijft de digitalisering steeds maar verder schrijden én tegelijkertijd veranderen. Toen ik elf jaar geleden met pensioen ging – ik was toen 65 – zei ik reeds tot een reporter van ons personeelsblad die me vroeg wat er sinds vroeger het meeste veranderd was, dat de grootste verandering het feit was dat alles maar bleef veranderen. Dat was in 2005, de dag van vandaag verandert alles nog meer en nóg sneller. Men heeft geen enkele zekerheid meer dat met wat men vandaag bezig is, morgen nog de moeite waard zal zijn. Denk maar aan wat gebeurd is met Nokia en Blackberry, bedrijven die dachten de wereld veroverd te hebben en nu al blij mogen zijn dat ze nog bestaan.
Het resultaat van dit alles maakt dat in landen zoals het onze, die een welvaartstaat hebben opgebouwd die gebaseerd is op de groei, die groei er niet alleen bijna niet meer is, maar er misschien de eerste decennia ook niet meer komt. Elkaar nu de zwarte piet doorspelen wie verantwoordelijk is voor nieuwe besparingen en/of belastingen, zoals nu in onze politiek gebeurt, is dan ook een lachertje. Voeg daarbij nog de vluchtelingenstroom waarvan we nu al weten dat die ons veel geld zal kosten en weinig zal opleveren en het plaatje wordt helemaal grijs. Onze kinderen en kleinkinderen zullen langer moeten werken, minder verdienen en kleiner moeten gaan wonen. The hot spell is over…
---
En dan nog dit. Leden van de bediendenvakbond van het ABVV organiseerden gisteren met veel tralala een ludieke betoging in Brussel vóór het gebouw waar de aandeelhouders van Albert Heijn en Delhaize hun goedkeuring moesten geven voor de fusie van beide supermarktketens. Geleid door notionele intrestaftrekker De Leeuw eisten zij de binnenkomende deelnemers tegen de fusie te stemmen. Het resultaat was dat bijna 97% vóór de fusie stemde en bijna 60% zelfs voor het toekennen van de bonus van anderhalf miljoen euro aan CEO Muller. Van een vakbondsafgang gesproken en dat in het vooruitzicht van de nakende syndicale verkiezingen!
Zaterdag werd bekend dat de vakantiedorpen, waar nu nog vluchtelingen verblijven, stelselmatig zullen ontruimd worden, omdat over twee weken de Paasvakantie begint en die dorpen dan (hopelijk) weer gevuld zullen worden met toeristen. Als voorbeeld werden in onze Tv-journaals beelden getoond van het Zilvermeer in Mol, waar 56 asielzoekers in stacaravans* verbleven. Als voorbeeld leek me dat een beetje simplistisch, want voor 56 mensen een andere plaats vinden lijkt me niet onoverkomelijk. Of dat ook allemaal zo eenvoudig zal verlopen in dat andere vakantiedorp vlakbij, het Parelstrand van Lommel, waar liefst 560 inwijkelingen ‘te gast’ zijn, kon men niet vernemen. Als inderdaad al die vakantiedorpen moeten ontruimd worden, zoals afgesproken, vraag ik me af wat men dan opeens met enkele duizenden gaat doen. Van de plannen om er ook te huisvesten in het chique Resident hotel hier in Kasterlee, zou dan ook niet veel in huis mogen komen. Ten eerste begint daar ook het vakantieseizoen en ten tweede werd het door de Kastelse brandweer afgekeurd omdat het niet brandveilig zou zijn. Dat laatste telt trouwens niet alleen voor vluchtelingen, maar ook voor betalende hotelgasten...
Dat verhaal over die 56 zonder iets te zeggen over die 560 lijkt het mij in elk geval weer een zoveelste goedpraten vanwege de politiekcorrecte doofpotspecialisten.
I.v.m. het fabeltje dat we de nieuwe binnenkomers zullen nodig hebben om straks onze met pensioen gestuurde werknemers te vervangen, stond er trouwens in de zaterdageditie van De Standaard, katern Economie, een interessant interview met de Duitse migratie-econoom Klaus Zimmermann. Die zegt dat hoogstens één vijfde van de vluchtelingen in aanmerking komt voor de arbeidsmarkt. Vraag is dan of die andere viervijfde door die nieuwe werknemers zullen onderhouden worden of de Europese staten dat zelf weer mogen doen en voor hoelang…
* Doordenkertje: in een stacaravan kan men ook zitten!
