y CD&V heeft in Antwerpen een nieuw kiespubliek ontdekt: de joden! Nadat enkele dagen geleden sprake was van een rabbijn met de naam Aaron Malinski, waarover ik het al had in mijn blog van 12 dezer (‘Joden en moslims’), die op de CD&V-kieslijst een plaats zou kunnen krijgen, nadat hij bij de vorige gemeentelijke verkiezingen op de SP.a-lijst had gestaan (waarop hij niet verkozen werd), heeft men het nu over een andere Aron (met één ‘a’), die als familienaam Berger heeft. De man is een ultraorthodoxe chassidische joodse ondernemer die – net zoals die Malinsky - ijvert voor onverdoofd slachten en de besnijdenis, maar zelfs nog een stap verder gaat en o.m. geen hand wil geven aan andere dames dan zijn eigen vrouw. Diezelfde Berger had vroeger al eens problemen met de school van een dochter, omdat daar ook jongens waren. Een gemengde school noemde hij ‘kindermishandeling’. De man zou de goedkeuring hebben van twee Antwerpse opperrabbijnen en de negende plaats krijgen op de CD&V-lijst.
E.e.a. zou vandaag op een persconferentie door de Antwerpse CD&V bevestigd worden, maar zover zal het waarschijnlijk niet komen. Er was meteen protest uit de eigen partijgelederen, o.m. van Hendrik Bogaert, die de rechterzijde van de partij (of wat ervan overblijft) vertegenwoordigt, maar ook vanwege de eerder linksgezinde Hilde Crevits. Kris Peeters, de Antwerpse CD&V-lijsttrekker, die blijkbaar achter het initiatief stond, wil die Berger echter niet zomaar laten vallen en hem alleen weg als de man niet wil inbinden i.v.m. dat handjes weigeren aan andere dames dan zijn vrouw. Blijkbaar heeft de affaire Tom Meeuws bij ‘Samen’ en daarna bij de SP.a bij Peeters geen lichtje doen branden.
Het lijkt er steeds meer op dat niet alleen de SP.a, maar ook CD&V niet meer weet van welk hout pijlen maken. Zij delen beide in de crisis die de traditionele partijen bijna overal in Europa treft. CD&V is niet meer de brede centrumpartij die ze ooit geweest is, maar eerder een christelijk-syndicalistische. Ze stelt zich steeds meer op als de anti NVA partij, die zowat het omgekeerde zou willen worden van wat De Wever en Co voorstellen. Of het veel uit zal halen is een ander verhaal. Ook bij de christelijke onderwijswereld, die al erg progressief overkwam ten tijde van Mie(ke) Van Hecke, is dat nog erger geworden sinds de komst van Lieven Boeve die zich regelmatig opstelt als een soort dhimmi en niets liever lijkt te doen dan de moslims hun zin te geven waar dat maar enigszins kan. CD&V kreeg vanuit Vlaamsnationale hoek al de naam een moslimpartij te zijn. Hoe gaan ze ze noemen als er straks een ultraorthodoxe jood bij zou komen die voor de moslims niet wil onder doen?
Voor mij mag CD&V gerust CSP worden (Christelijk Syndicale Partij). Ik schrijf al jaren dat de vakbonden maar eens met een eigen partij zouden moeten opkomen, zodat we de neuzen kunnen tellen en eens kunnen zien hoe weinig mensen die zijn aangesloten bij de vakbond zullen stemmen voor de partij die achter hun ideologie staat. Dat geldt trouwens evenzeer voor de SP.a. Als dat Antwerps CD&V-verhaal doorgaat, zullen we daar het resultaat eens van kunnen zien.
Kortom, hoe deze affaire ook zal aflopen, ze zal de partij geen goed doen en zal gevoegd kunnen worden bij de andere kemels die Peeters de laatste jaren al geschoten heeft. Dat hij ook een joodse kandidaat op zijn lijst wil hebben, heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat Open VLD in het huidige Antwerpse stadsbestuur een joodse schepen heeft en N-VA in de gemeenteraad een joodse fractieleider. Nu ook CD&V met een joodse kandidaat afkomt zou dit de joodse gemeenschap in Antwerpen nog meer verdelen en daar is het Peeters om te doen. Mensen tegen elkaar uitspelen is zijn specialiteit, nu nog in de federale regering, straks in de Antwerpse gemeenteraad.
‘Binnenkort missen we die Koude Oorlog’, was een uitspraak van de Amerikaanse politicoloog John J. Meansheimer kort na de val van de Berlijnse Muur. Daar werd toen lacherig over gedaan, maar enkele decennia later zou het wel eens weer actueel kunnen worden. Het heeft er alle schijn van, maar het zal hopelijk zo ver niet komen. Rusland en de USA zitten op ramkoers na de chemische aanval op het Syrische Douma en de reactie daarop van de westerse geallieerden. Zoals ik al schreef, bleek die aanval later in mineur te zijn doorgegaan evenals de reactie van Rusland erop, een reactie die feitelijk niet gekomen is en waarbij het alleen bij dreigementen is gebleven. Toch zijn de ingrediënten voor een nieuwe Koude Oorlog nog steeds aanwezig, al hoeft dat niet persé een dreiging met de klassieke wapens te zijn. Een in verhouding goedkope cyberaanval bv vanwege Rusland behoort tot de mogelijkheden, zoals die er al enkele heeft uitgevoerd, o.a. tegen Estland in 2007 en tijdens de Amerikaanse verkiezingen in 2016. Tussendoor werd er echter ook echt aangevallen, zoals bij de inval in Georgië, de annexatie van de Krim, de bemoeienissen in Oost-Oekraïne (met als dieptepunt het neerhalen van vlucht MH 17 van Malaysian Airlines) en de instap in de Syrische burgeroorlog. Hoe erg ook, dit zijn allemaal, bij manier van spreken, tussenkomsten in Poetin’s achtertuin en zal men het daarbij misschien wel laten. Dat het grootste deel van die Russische interventies door het Kremlin steevast ontkend worden, zijn we nu ook al stilaan gewend geworden. ‘Mijn naam is haas, ik weet van niks’.
Ondertussen beginnen de Amerikaanse en andere Westerse sancties Rusland wel pijn te doen. De Russische economie bedraagt maar ongeveer één tiende van die van de USA en dat geldt ook voor het militair budget. Met aan de ene kant Poetin, ‘een cynische mix van ultranationalisme, corrupte kleptocratie en uitzichtloze machtspolitiek’* en aan de andere kant een totaal onvoorspelbare Trump, blijft alles nog mogelijk. Deze laatste heeft ondertussen wel de Russische oligarchen in het vizier, stuk voor stuk steenrijke Russen die sinds de jaren negentig zowat alle belangrijke staatsbedrijven en industrieën in handen hebben. Die kregen ze toen wel van Jeltsin, maar hebben hun rijkdom onder Poetin meestal kunnen behouden door zich gedeisd op te stellen. Wie dat niet deed, zoals bv een Chodorkovski, CEO van de oliemaatschappij Yukos en in 2004 – volgens Forbes - de rijkste man van Rusland, ging de gevangenis in en mocht blij zijn het overleefd te hebben. De man is ondertussen Rusland ontvlucht maar, zoals de recente feiten in Londen hebben aangetoond, is dat geen reden om niet meer voor zijn leven te moeten vrezen.
Kortom, een nieuwe Koude Oorlog zou voor niemand goed zijn, en zeker niet voor Rusland. Het land is vandaag niet meer de machtsfactor van weleer. Dat weet Poetin ook en daarom kunnen we alleen maar hopen dat het bij ‘war by proxy’ zal blijven, zoals in Syrië of wat virtuele krachtpatserij op het Internet.
* Die beschrijving van Poetin komt niet van mij, maar van Stephen M. Walt, een vermaarde buitenlandexpert aan de universiteit van Harvard, die dat neerschreef in het vakblad ‘Foreign Policy’.
Er was vorige vrijdag (de dertiende!) weer heel wat heisa over dat rapport i.v.m. de F16’s van het Belgische leger. De oppositie, met zuurpruim Van der Maelen op kop, blijft erbij dat die vliegtuigen veel langer mee kunnen dan wat legertop en de minister van Defensie stellen. Ze heeft gelijk. Die F16’s kunnen, mits goed onderhoud, desnoods nog 50 jaar blijven vliegen. Probleem is dat ze de dag van vandaag nog iets meer moeten kunnen dan alleen maar vliegen. Door het feit dat ze verouderd zijn en hun apparatuur niet meer met die van de moderne tuigen mee kan, ze niet meer voor alles inzetbaar zijn en dat morgen nog minder het geval zal zijn, zullen ze straks alleen nog gebruikt kunnen worden voor verkenningsvluchten en zelf daarbij een gemakkelijk doelwit vormen voor modern, gesofistikeerd luchtafweergeschut.
Nieuwe vliegtuigen brengen nieuwe technieken en uitrustingen met zich mee, waar ook onze bedrijven aan mee zullen kunnen werken en beter van zullen worden. Verder komt dit land al schromelijk tekort in haar bijdrage voor de NAVO (men spreekt van een deficit van 10 miljard euro!). Als onze nationale Charel bij de volgende NAVO-top in juli niet op de vingers wil getikt worden door The Donald himself, zal hij iéts moeten doen, in het beste geval (weer eens) uitstel vragen en de zaak over de verkiezingen tillen, zoals hij ook al bezig is te doen met de andere knelpunten waarvoor hij geen consensus meer vindt binnen zijn Zweedse coalitie. Dan wordt deze federale regering de facto een van lopende zaken…
Wat moeten we denken over de ‘represaille’ van de westerse geallieerden als reactie op het zoveelste chemische bombardement van Assad & Co op de eigen burgers? Veel meer dan wat spierballenvertoon lijkt het niet te zijn. Men heeft erop gelet elkaar zo weinig mogelijk pijn te doen met een bombardement dat men niet langer kon uitstellen zonder gezichtsverlies te lijden. Niet dat het voor mij erger had moeten/mogen zijn. Al bij al gaat het in Syrië in de eerste plaats om moslims tegen moslims, de ene zijn sjiïeten, de andere soennieten. Die ‘eigen burgers’, waarover ik het hierboven had, zijn gewoon leden van de andere sekte. Daar Assad een sjiïet is, zijn voor hem de soennieten ketters en dat blijkt in de islam nog erger te zijn dan andersgelovigen. Hoe de verhoudingen nu zijn, weet feitelijk niemand meer, maar bij de aanvang van het conflict vertegenwoordigde Assad hoogstens 15% van de bevolking, waarvan 12% van de eigen Alawieten sekte en enkele procenten andersgelovigen, die gedoogd werden om het verschil met de soennieten iets kleiner te kunnen maken. Als men op Tv burgers ziet paraderen in Damascus om hun steun aan Assad te betuigen, dan komt dat over alsof álle burgers daar stonden te manifesteren. Dat waren echter alleen Alawieten die hoofdzakelijk in de regio rond de hoofdstad wonen en daar de meerderheid vormen.
Syrië kan nooit meer het land worden van vóór het begin van de burgeroorlog. Zelfs als Assad erin zou slagen de helft van de soennieten uit te schakelen, blijft er nog zo’n 35% van over en dat is nog altijd meer dan het dubbele van wat er aan Alawieten zal zijn. Vooral de Koerden, die zowat heel Syrië ten oosten van de Eufraat bezetten, het best georganiseerd zijn en gesteund worden door het Westen, zullen zich er nooit bij neerleggen dat de situatie terug naar af zal gaan. Het Westen doet er dan ook best aan die mensen te blijven helpen, al was het maar omdat ze als niet-Arabieren veel verdraagzamer zijn en de vrouwen er gelijk zijn aan de mannen (én mee vechten!). Geef de Koerden een vaderland in Oost-Syrië, laat de regio rond Damascus (maar ook niet meer dan dat) aan de Alawieten, zodat Rusland daar zijn bases kan behouden, want daar is het de Russen om te doen. Maak daarna van het resterende gebied een nieuwe soennietische staat, eventueel samen met het noorden van Irak, waar de soennieten nu ook verdrukt worden door de sjiïeten, die er na Sadam de macht hebben overgenomen. Misschien is dan ook sultan Erdogan, een soenniet, akkoord en gaat hij de Koerden buiten Turkije eindelijk eens met rust laten, al weet men met die gek nooit wat hij gaat doen.
Met beter hopen is de tijd wel verlopen, maar een ander perspectief zie ik daar niet.
Men zou het haast vergeten, maar ondertussen dwaalt Carles Puigdemont rond in Duitsland, nadat hij daar vrijgelaten werd uit de gevangenis, zij het onder voorwaarden en mag hij voorlopig dat land niet uit. De hoofdbeschuldiging van de Spaanse Inquisitie, nl rebellie, werd door het Duitse Hof afgewezen, omdat er nergens sprake was van geweld. Dat geldt zelfs ook voor Spanje, waar men dat niet geweten wil hebben. Zoals ‘Pokemon’ het zelf verwoordde bij zijn voorlopige (?) in vrijheidstelling, is het een schande dat er in het Europa van de 21ste eeuw nog politieke gevangenen zijn.
Rajoy, voorlopig nog de Spaanse eerste minister en de hoofdverantwoordelijke voor de nieuwe Inquisitie en de chaos in zijn land, krijgt gelukkig steeds meer tegenwind, ook in Spanje zelf. Zo slaagt hij er niet in de nieuwe begroting van het land goedgekeurd te krijgen. Hij regeert nl met een minderheidsregering, die o.m. gedoogd wordt door vijf parlementsleden van een Baskische partij die weigeren de begroting goed te keuren als niet eerst het Catalaans probleem wordt opgelost. Die Basken weten waarmee ze bezig zijn, ook zij willen onafhankelijk worden en hebben ondertussen begrepen dat zoiets niet lukt met geweld, maar misschien wel met via de parlementaire weg, zoals de Catalanen het nu proberen. De tweede beschuldiging, misbruik van overheidsgeld, is in Spanje gewoon een lachertje als men weet dat er uitgerekend tegen de partij van Rajoy – de Partido Popular (PP) - momenteel enkele rechtszaken lopen om het zelfde delict.
En Europa staat erbij en kijkt ernaar, terwijl de hoofdverantwoordelijken er wel als de kippen bij zijn om wettelijk verkozen mensen in Polen en Hongarije de duivel aan te doen omdat ze weigeren in het gedoogbeleid van de E.U. mee te stappen. Hoelang willen die zich nog belachelijk maken?
Wat in deze zaak ook nog niet is uitgeklaard, is hoe ze Puigdemont geklist hebben in Duitsland. Blijkbaar is dat gebeurd met een GPS-tracker die men aan zijn wagen had gehecht. Meer dan waarschijnlijk gebeurde dat op een illegale manier, ofwel door spionnen van de Spaanse veiligheidsdiensten ofwel met de hulp van die van ons. Als het dat laatste is, dan is er ook daarover het laatste woord nog niet over gevallen.
Volgens een studie van de UGent zou dit land, mocht het alleen kunnen rekenen op hernieuwbare energie, jaarlijks maar genoeg energie hebben voor 32 dagen en - om rond te komen - tot op 2 februari! ‘Grey day’ noemen ze die dag in vaktermen. Voor België wordt dat ‘Mayday’. We staan daarbij op de vierde laatste plaats in Europa. En dan zijn er hier pipo’s die denken dat ze tegen 2025 geen kerncentrales meer nodig zullen hebben… Zelfs met het Europees gemiddelde heeft men maar groene stroom tot 3 maart.
Opmerkelijk bij deze studie is, dat Nederland, waarbij België dikwijls vergeleken wordt (en het meestal slechter doet), bij de drie landen behoort die het nog slechter doen dan wij. Dat betekent dat de positivo’s die denken in geval van nood van dat land stroom te kunnen kopen, er ook aan zullen zijn voor de moeite. Eerder bleek al dat zelfs Frankrijk bij de laatste winterprik stroom moest gaan aankopen in het buitenland.
Meer dan waarschijnlijk wordt heel het energiedebat, samen met dat over de pensioenhervorming (met de discussie over wat een zwaar beroep is) over de komende verkiezingen getild en zullen er pas daarna door de volgende federale regering knopen worden doorgehakt. Het zou wel een schande zijn, mochten politiekers en/of partijen straks tijdens de verkiezingscampagnes pluimen op hun hoed gaan steken voor deze niet eens genomen beslissingen. En dan hebben we het niet eens gehad over de eventuele beursgang van Belfius, omdat men niet tot een akkoord komt over de Arco affaire. De kans is trouwens groot dat die beursgang na de vaknatie een flop wordt, gewoon omdat het momentum - zeg maar, de interesse - ervoor voorbij zal zijn.
In Antwerpen was er dezer dagen een zekere politieke beroering, nadat bekend werd dat de joodse rabbijn Aaron Malinski bij de gemeentelijke verkiezingen op zou komen op de CD&V-lijst. De man, die in Vlaanderen enige bekendheid verwierf door enkele jaren geleden mee te doen met ‘De slimste mens’, verklaarde zijn keuze door te zeggen dat Open VLD, op wiens lijsten tot nu toe de meeste joodse kandidaten stonden in Antwerpen, tegen het onverdoofd slachten en tegen de besnijdenis is. Wil dat zeggen dat CD&V - die nu al de naam heeft een moslim partij te zijn - er wél vóór zou zijn?
Voor de petite histoire: die Malinsky kwam al eens op in 2006, maar toen op de SP.a-lijst en is dus de zoveelste die dat zinkend schip verlaat. Malinsky is bestuurslid van de grootste joodse gemeenschap in de koekenstad, maar dat zegt weinig, want in 2006 werd hij niet eens verkozen. Daarom wil hij nu zeker zijn van een verkiesbare plaats. Het zal drummen worden op de Antwerpse CD&V-lijst want niemand kan zeggen wat daar een verkiesbare plaats zal zijn, buiten dan de eerste die al is voorbehouden voor Kris Peeters..
Voor de joodse gemeenschap zal het een moeilijke keuze worden. Vóór Malinsky stemmen zou wel eens een verloren stem kunnen zijn, want het huidige stadbestuur heeft ook enkele joodse leden en is de joodse gemeenschap meer dan genegen. Dat CD&V straks nog tot de besturende meerderheid zal behoren, is helemaal niet zeker. Het feit dat zowel joden als moslims vóór onverdoofd slachten en besnijdenis zijn (de moslims bij de meisjes, de joden bij de jongens), maakt de zaak alleen maar ingewikkelder. Hét verschil voor ons, buitenstaanders, is dat we met de joden zo goed als geen problemen hebben, met de moslims zoveel te meer. In Antwerpen voor CD&V stemmen blijft hoe dan hoe verwerpelijk, zolang die partij haar tsjevenmentaliteit behoudt en over alles en nog wat rond de pot blijft draaien.
In Frankrijk zijn de spoorbonden gaan staken. Dat is daar niet zo uitzonderlijk, want evenals bij ons is dat zowat de sector waarin het meest gestaakt wordt. Dat bij een overheidsinstantie die – ook al net zoals bij ons – zwaar door de staat gefinancierd wordt (bij ons bijna 3 miljard euro per jaar, bij de zuiderburen 14 miljard!). Nieuw deze keer bij de Franse staking is, dat die niet aan één stuk door loopt, maar dat telkens twee dagen gestaakt wordt en dan drie dagen ‘gewerkt’. In totaal worden dat 36 stakingsdagen (tot ergens in juni), wat het spoorverkeer er grondig zal verstoren. In de eerste stakingsweek was slechts een derde van het personeel tot staken bereid, maar bij machinisten en treinbegeleiders was dat twee derden. In 1995 hebben de Frans spoorbonden ooit 6 weken gestaakt (en toen gewonnen), maar deze keer is e.e.a. wel anders. Het is de bedoeling van Macron dat de Franse spoorwegen (SNCF) efficiënter worden in het vooruitzicht op de liberalisering van het Europese spoornet en omgevormd tot een naamloze vennootschap, die echter wel in staatshanden blijft.
Om te beginnen kunnen de stakers, in tegenstelling tot in 1995, niet rekenen op sympathie bij de reizigers. Een tweede punt is dat de nieuwe president Macron doet alsof zijn neus bloedt en zich officieel van heel de staking niks aantrekt. Vorig jaar heeft die er zo een nieuwe arbeidswet doorgejaagd en ook nu is het de bedoeling dat hij zijn zin wil krijgen. Als hem dat lukt, wil hij ook het Franse parlement serieus afslanken, want ook dat – weer net zoals bij ons – is grotendeels waardeloos geworden, zeker met een president die heel wat meer macht heeft dan onze nationale Flup.
Nu de economieën aantrekken wordt er trouwens overal weer nogal wat gestaakt. Blijkbaar hopen de vakbonden het linkse blazoen weer wat te kunnen opkalfateren na de zware electorale nederlagen in zowel Frankrijk, Duitsland als Nederland.
Enfin, we kunnen alleen maar hopen dat het ventje van Brigitte het in Frankrijk zal halen. Als het in Brussel blijft druppelen als het in Parijs regent, kunnen we er hier zelf misschien ook nog baat bij hebben.
Viktor Orbán, de uitgaande premier van Hongarije, heeft daar met zijn rechtse Fidesz partij voor de vierde keer (de derde op rij) de verkiezingen gewonnen en een volstrekte meerderheid van meer dan tweederde van de stemmen. De opkomst van de kiezers was er zo groot dat men de kieslokalen langer heeft moeten openhouden. Daardoor dachten onze poco media dat Orbán het niet zou halen. Ze namen weer maar eens hun wensen voor werkelijkheid. De man, die zijn politieke carrière ooit begon toen hij de grafrede hield bij de door de Sovjets vermoorde president Imre Nagy, blijft sant in eigen land omdat hij opkomt voor de eigen mensen, de eigen cultuur, niets wil weten van moslim immigranten en niet gedicteerd wil worden door de bobo’s van de E.U.. Dat wordt hem natuurlijk bij die E.U. erg kwalijk genomen, maar ondertussen weten we dat ook wij niet op veel sympathie moeten rekenen bij het Europese monster dat de E.U. is geworden, dat kleinere landen de les wil spellen maar te laf is om tussenbeide te komen in Spanje en toelaat dat er de dag van vandaag in Europa nog mensen om hun politieke overtuiging gevangen worden gezet..
Als West- en Zuid-Europa op de lange termijn riskeren de sharia te zullen moeten aanvaarden (zie mij blog van 8 dezer), dan mogen we blij zijn dat er in Centraal- en Oost-Europa landen zullen zijn waar de Joods-Christelijke erfenis en de Verlichting nog zullen blijven meetellen. Laat ons daaraan denken als we straks op onze beurt in het stemhokje zullen staan.
In mijn blog van 5 dezer (‘De rode deemstering’) had ik het terloops over Vilvoorde, waar men horecazaken opricht zonder dat er ook maar één persoon onze Nederlandse taal machtig is. Waarop onze vriend Jean – terecht – reageerde door te schrijven dat burgemeester Bonte daar wel al eens eerder aan had mogen denken. In Vilvoorde is er echter nog heel wat meer aan de hand.
De stad Vilvoorde, met zo’n 43.000 inwoners, kreeg in 2016 liefst 1.500 inwoners bij alleen al uit Brussel. Er vertrokken er dat jaar wel 600 naar de hoofdstad, zodat we kunnen spreken van een aangroei van 900. Het probleem is dat de meeste van die 1.500 geen Nederlands spreken en dat de meeste van die vertrekken dat wel doen. Vilvoorde riskeert dan ook op termijn steeds meer allochtonen binnen te krijgen en heeft nu al de naam de 20ste gemeente van Brussel te zijn. Bijna 70% van de minderjarigen is er reeds van allochtone afkomst.
De belangrijkste reden waarom die zgz Brusselaars – het gaat vooral om Marokkanen, Kongolezen en Oost-Europeanen - naar Vilvoorde afzakken, is de kostprijs van het vastgoed. Een gemiddeld woonhuis met tuin kost er zo’n 250.000 euro. Dat is niet mis, maar toch 100.000 minder dan in Brussel. Burgemeester Bonte kan daar weinig aan doen, de Vlaamse overheid wél, bv door een opkoopbeleid van de oudere huizen, want het zijn vooral die die door de Brusselse allochtonen worden opgekocht. Dat beleid zou gekoppeld kunnen worden aan een grootschalig renovatieprogramma en een woonbeleid met voorkeur voor Nederlandstalige gezinnen. De stad Vilvoorde voert zelf al een woonbeleid via een stadsvernieuwingsproject in een voormalige industriezone langs het kanaal, maar heeft niet de middelen om de hele stad daarin te betrekken. Het is vijf vóór twaalf om er iets aan te doen en het woord is nu aan de Vlaamse regering, wil zij verhinderen dat de Brusselse olievlek nog verder gaat uitdeinen richting Vlaanderen.
In verband met de heisa omtrent die islampartij die hier de sharia zou willen invoeren, te beginnen met segregatie van mannen en vrouwen in het openbaar vervoer, denk ik dat het niet verstandig is die partij hier te verbieden, zoals de N-VA voorstelt. Als we dat doen, is de kans immers groot dat ze ondergronds gaat werken en zal er nog minder gecontroleerd kunnen worden. Het is nu al bijna onmogelijk te weten te komen wat er allemaal in hun moskeeën gebeurt. Voor één keer ben ik het eens met blauw Gwendolientje en zou het beter zijn onze Grondwet aan te passen waar nodig, want die kan alleen met een tweederde meerderheid veranderd worden. Een andere partij oprichten kan tussen de soep en de patatten.
Ondertussen mogen we immers niet uit het oog verliezen dat de islam in heel Europa, maar ook daarbuiten (in Noord-Amerika én in Rusland) terrein verovert, in de eerste plaats doordat de moslims 3 tot 4 keer meer kinderen ter wereld brengen dan de huidige westerling. Als die laatste blijft verkiezen geen of weinig kinderen te hebben, is het zaak de reeds aanwezige moslims van gedacht en religie te doen veranderen of zelfs die achterlijke godsdienst of hoe men ze ook wil noemen af te zweren, maar ook dat zal een werk van lange adem zijn en zal maken dat we ons moeten blijven inzetten om de schade binnen de perken te houden en niet te capituleren zoals linkse partijen, gerecht en andere instanties hier met de regelmaat van een klok blijven doen. We mogen al blij zijn dat mensen zoals een Theo Francken tenminste iéts doen, want als er niets gebeurt en de trend zich doorzet, worden de moslims in meer dan één westers land vóór het einde van deze eeuw nog een meerderheid. Een reden te meer om onze Grondwet aan te passen nu het nog kan, zodat er straks geen ongelukken kunnen gebeuren met mogelijke ‘alternatieve’ meerderheden.
In mijn blog van gisteren had ik het er nog over dat onze sociale zekerheid bedreigd wordt door het onderschatten van de impact van de immigratie. Maar er is in dit land nog een tweede probleem ter zake, nl een te lage werkzaamheidsgraad.
O.m. sinds het zgz ‘Goede Vrijdagakkoord’ weten we zo stilaan allemaal wel, dat het momenteel nog niet zo slecht gaat met onze economie. Een van de speerpunten van de regering van onze nationale Charel was ‘jobs, jobs, jobs’ en daaraan is zeker voldaan, zelfs meer dan men had gehoopt, iets wat trouwens niet alleen aan onze federale regering moet worden toegeschreven. Ook in de rest van Europa gebeurde dat.
Wat minder bekend is, is dat er nog altijd 2,76 miljoen Belgen op arbeidsleeftijd (tussen 15 en 64 jaar) niét aan de slag zijn. Dat vertelde KBC-econoom Johan Van Gompel vorig weekeinde in De Standaard. En daarbij is dan nog geen rekening gehouden met deeltijds werkenden of ziekteverzuim…
Die 2,76 miljoen maken 37% uit van alle Belgen op arbeidsleeftijd. Dat betekent een werkzaamheidsgraad van 63%. Ter vergelijking: in Duitsland en Nederland is dat rond de 75% en zelfs in het stakingsbereide Frankrijk zit men boven het Belgische niveau met 65%. Dat alles bij een aantrekkende economie, waarbij een grote groep inactieven geen werk zoekt of zelfs niet eens hoeft te zoeken (oudere werklozen, mensen met loopbaanonderbreking, tijdskrediet of ouderschapsverlof). Een deel van die inactiviteit is onvermijdelijk, bv bij gehandicapten- of mantelzorg, bij mensen met gezondheids- of familiale problemen, maar zo’n één op drie is m.i. toch een beetje des Guten zuviel en niet erg fair t.o.v. diegenen die er wel toe doen. Vooral de vergelijking – de zoveelste – met Nederland is er een om eens over na te denken. België zit trouwens anderhalf procent boven het Europees gemiddelde.
---
Ondertussen is er een opstoot van islamisme in dit land, nu een partij die zich kort en duidelijk de partij van de islam noemt en bij de komende verkiezingen opkomt in 28 gemeenten (wel allemaal in Brussel en Wallonië), noch meer noch minder ijvert voor een scheiding van mannen en vrouwen op het openbaar vervoer! Gelukkig is er geen enkele andere partij die het daarmee eens is - het zou er nog moeten bijkomen – en denkt de N-VA eraan die partij wettelijk te laten verbieden.
Ook in Vlaanderen is er een moslim initiatief, maar dan op een ander vlak. Daar wil, in het Antwerpse Merksem, een Nederlandse vrouw een rijschool oprichten uitsluitend voor en door vrouwen. De initiatiefneemster zou al een dergelijke school hebben in Rotterdam, waar dat zou gedoogd worden. Vlaams minister Weyts heeft al meteen laten horen dat ze van hem nooit ofte never een vergunning zal krijgen.
In Brussel willen de liberalen, zowel Open VLD als MR die daar één fractie vormen, een stop op de sociale woningen. Dat lijkt niet erg sociaal, maar het blijkt dat ongeveer één op de drie woningen in Brussel een sociale woning is beheerd door de overheid. Dat wordt bevestigd door Els Ampe (Open VLD), Brussels schepen voor Openbare Werken en Mobiliteit. Ze heeft ontdekt dat het voor de Brusselse overheden niet meer doenbaar is en dat we er alleen maar meer armoede mee importeren. Dat laatste is iets dat ik in deze rubriek reeds járen aanklaag, telkens er sprake is van toenemende armoede bij ons of toename van het aantal kinderen dat in armoede leeft.
Eergisteren kreeg ik nog de recentste nieuwsbrief van Vlaanderen Vlagt, van onze vriend Luc Dhondt, waarin een hele brok te lezen staat over uitspraken van Antwerps procureur-generaal Yves Liégeois en advocaat-generaal Piet Van den Bon bij de opening van een nieuw gerechtelijk jaar. Die uitspraken zijn dan wel al enkele jaren oud, maar ze zijn nog altijd actueel, waarbij we niet mogen vergeten dat ze niet komen van politici, maar van niet politiek gebonden magistraten.
Volgens Liégeois en Van den Bon was het migratiebeleid toen reeds volkomen mislukt. Door de buitensporige instroom van allochtonen, die hier aanspraak komen maken op onze sociale zekerheid, leidt dit tot een enorme verspilling van vervangingsinkomens en sociale bijstand, waaraan de meeste van deze gelukzoekers geen bijdrage leveren. Buitenlanders kunnen hier al na één dag gewerkt te hebben, genieten van een werkloosheidsuitkering als ze daarvóór in hun eigen land voldoende hebben gewerkt en die uitkeringen hier zijn nog steeds onbeperkt in de tijd. Het asielstatuut wordt zwaar misbruikt o.m. door een veel te gemakkelijke gezinshereniging* en advocaten die daar gretig op inpikken, omdat hun kosten toch door de staat worden vergoed. Voor wie niet kan worden opgevangen, dreigen er dwangsommen die kunnen gaan tot 30.000 euro!
Volgens Liégeois zal op die manier het geld ooit eens op raken en zou er in het slechtste geval zelfs een burgeroorlog van kunnen komen. Dat laatste is misschien wat overdreven, maar het is een feit dat er ook nu nog heel wat ‘nuttige idioten,’ (dixit Lenin**) bij ons rondlopen die denken dat elke vluchteling moét geholpen worden, ook de zgz ‘transmigranten’ zoals onlangs nog gebleken is door acties van burgerplatformen, die echt niet weten waarmee ze bezig zijn. Zoals Bart De Wever recentelijk nog stelde (en waarop hij heel wat kritiek kreeg van de politiekcorrecten), zullen we ooit moeten kiezen tussen de open grenzen en onze sociale zekerheid. Hopelijk zal het dan al niet te laat zijn…
* Wat die gezinshereniging betreft is er niet alleen de schande van de schijnhuwelijken, waardoor o.m. een oproerkraaier als Abou Jahjah Belg is kunnen worden, maar sinds kort ook de schijnadopties, waarbij een inwijkeling een kind van een vrouw met de Belgische nationaliteit erkent en zo Belg wordt. Francken en Co zijn dit op het spoor gekomen, maar het zullen de gemeentelijke verantwoordelijken zijn die daarover beslissen. Hopelijk zijn dat ook allemaal geen nuttige idioten…
** Lenin gebruikte die term voor niet-communistische sympathisanten die lieten begaan.
In Gent blijft het rommelen. Nu heeft de oppositie daar ontdekt dat twee grote appartementsblokken naast de Ghelamco Arena een vergunning hadden om te bouwen tot op een hoogte van 25 meter, maar dat het er – na een gesprekje met het gemeentebestuur – tenslotte 40 geworden zijn, wat een hele slok op de borrel scheelt i.v.m. de uiteindelijke winst, want dat betekende een serieuze opwaardering en dus kassa, kassa. Detail van deze zaak: de gronden behoorden toe aan de onlangs failliet gegane Optima Bank van Jeroen Piqueur, in tempore non suspecto, toen hij nog vriend aan huis was bij het Gentse schepencollege en Termont nog met Jeroens privéjet mee kon vliegen. De nieuwe zaak is trouwens geen precedent: hetzelfde gebeurde vroeger ook al bij de Optima Torens aan het St. Pietersstation en de Ecowijk in Gentbrugge, op de gronden van het oude voetbalstadion van AAGent…
Ergerlijk in deze zaak is niet alleen dat er weer eens gesjoemeld werd, maar dat het weer om een schepencollege gaat waar de burgemeester een socialist is. Van dezelfde partij die in Antwerpen het schepencollege aldaar beschuldigde van belangenvermenging omdat die was ingegaan op een uitnodiging tot een etentje met een projectontwikkelaar, waarvan later bleek dat die ook met de nieuwe kopman van de rode partij had getafeld. Ondertussen wordt de politiek in Gent beheerst door Groen, die na de gemeentelijke verkiezingen wel eens de grootste partij zou kunnen worden in de Arteveldestad én de burgemeester zou kunnen voordragen, hoezeer Matthias Declerq, kleinzoon van, er ook op gebrand is. Daarvoor zal in Gent nog veel ‘gewoon doen’ nodig zijn voor Gwendolientje en haar blauw fanclubje.
---
Elders in Vlaanderen wordt het er niet beter op voor de partij van ‘den John’. Zopas raakte nog bekend dat in Mechelen twee SP.a verkozenen het zinkend SP.a schip verlaten hebben en zijn overgestapt naar Groen.
--- Toch is er ook (een beetje) goed nieuws voor de sossen. De stad Vilvoorde, met SP.a burgemeester Bonte, wil een einde maken aan het feit dat ettelijke horecazaken daar niet eens iemand hebben die Nederlands spreekt, niet één! Er zijn er zelfs die werken zonder vergunningen en/of buiten Nederlands evenmin Frans of Engels beheersen. Brusselse toestanden, zeg maar. Voortaan zal er in elke zaak in Vilvoorde steeds minstens één persoon aanwezig moeten zijn die Nederlands spreekt en verstaat. Dat geldt niet alleen voor de klanten, die de mogelijkheid hebben op te stappen (‘geen Vlaams, geen centen’), maar ook voor de stadsdiensten die de zaken moeten controleren en daar een aanspreekpunt moeten hebben.
Er de vorige week nogal wat heisa geweest over de meer dan 50 miljoen Amerikaanse abonnees van Facebook wier gegevens via het Brits-Amerikaans bedrijf Cambridge Analytica zouden verkocht zijn aan allerlei instanties, zoals o.a. aan de campagneploeg van Trump bij de Amerikaanse verkiezingen en de voorstanders van de Brexit in Groot-Brittannië. Dat kan waar zijn, maar op die manier kan men straks alles wat volgens poco media niet naar wens loopt, daaraan wijten. Zoals ik al wel eens meer geschreven heb, is er vandaag de dag alleen nog privacy als men gaat leven als een kluizenaar, zonder PC en gsm, zonder bank- en winkelkaarten en zeker zonder Facebook, Twitter en al die andere zgz sociale media. En dan hebben we het nog niet gehad over de vele gestoorden op deze planeet die tot zelfs hun eigen misdaden filmen en op het Internet zetten. Dat Mark Zuckerberg, de eigenaar van Facebook, nu zelf al advertenties plaats in diverse kranten en zijn verontschuldigingen ervoor aanbiedt, zal aan heel die zaak niets veranderen. Zelfs hij krijgt de geest niet meer terug in de fles.
Ondertussen is er weer e.o.a. wereldwijd net gehackt met nóg meer abonnees. Men spreekt zelfs van een van de vijf grootste hackings ooit. Er lijkt weinig méér tegen te doen te zijn dan puin ruimen als het te laat is. Het is opmerkelijk hoe de aandeelkoersen van heel wat technologiebedrijven blijven stijgen ondanks het feit dat sommige helemaal geen winst maken Denk maar aan Spotify, Tesla en Co die jaarlijks miljarden verliezen en waarin men toch blijft investeren. Het lijkt wel een nieuwe manier van gokken, waarbij - zeker bij Internetbedrijven - men soms de indruk krijgt dat het grotendeels gaat om zeepbellen en gebakken lucht. De digitale wereld lijkt bij momenten erg fragiel, zoals bij de recentste storingen bij Eurocontrol en het Internetbankieren bij Argenta, waar plots niets meer lukt zoals het hoort en men alleen maar kan hopen dat hun systeembeheerders het weer onder controle krijgen.
In deze rubriek heb ik al meermaals geschreven dat het Frans als taal niet meer het aureool heeft van wat het ooit had. Dat is op zich niet zo erg, ware het niet dat onze Waalse vrienden er nog altijd naar kijken als konijnen naar een lichtbak. Béatrix Delvaux, een senior writer bij Le Soir, die elke maand een column schrijft in De Standaard, geeft me daarin gelijk in haar artikel in de weekeindeditie van 25 maart. Ze heeft het daarin over een toespraak van president Macron voor de Académie Française op 20 maart jl, waarin hij toegaf dat de francofonie een gemeenschap is waar Frankrijk slechts één deel van uitmaakt.
Volgens Delvaux wordt het tijd een eind te maken aan de taalkundige navelstaarderij van Franse culturele superioriteit. Als gevolg van dat meerderwaardigheidsgevoel, protectionisme en het ongeloof dat anderen je iets kunnen leren, boert het Frans behoorlijk achteruit. Het gevolg daarvan is dat Fransen zelden een tweede taal leren en als ze dat al doen, die bijna nooit kunnen spreken zonder Frans accent.
Zo hoort men het ook eens van iemand anders. Het is wel een goed teken dat die Macron het schijnbaar begrepen heeft (hij leerde zijn Frans op school bij zijn latere vrouw!). Nu nog onze Waaltjes en de verfranste beulemansen.
Vergeten we tenslotte niet dat men in Vlaanderen nog steeds verplicht is Frans, de taal die achteruit boert, als tweede taal te leren, de taal dus van de Belgische minderheid, terwijl de francofonen de taal van de meerderheid, het Nederlands, niet moeten leren als ze dat niet willen. Daarbij moet wel gezegd worden dat er momenteel al zo’n 10.000 francofone jongeren in Vlaamse scholen studeren, dit op eigen initiatief. De Waalse Jean met de pet heeft, in tegenstelling tot de francofone politiekers en media, wél al ingezien dat zijn kinderen beter goed Nederlands leren, niet alleen o.w.v. het feit dat het de taal is van de meerderheid in dit land, maar ook om later meer kansen te hebben op de arbeidsmarkt, ook in Vlaanderen.
Alvorens nog maar eens met vakantie te gaan (‘reces’ noemen ze dat in de politiek), heeft de federale regering zogezegd twee van de drie resterende problemen opgelost, nl het sluiten van de kerncentrales en het bepalen van wat een zwaar beroep is. In werkelijkheid is er niets opgelost.
De N-VA heeft haar verzet tegen het sluiten van de kerncentrales tegen 2025 opgegeven, op voorwaarde dat er elk jaar een vaststelling komt hoe de situatie van energie beschikbaarheid en –prijzen erbij zal staan. Die evaluatie zal gebeuren door e.o.a. monitoring comité dat moet nagaan dat de kostprijs voor de verbruiker hier niet hoger wordt dan in onze buurlanden en dat de bevoorrading gegarandeerd blijft. Als dat niet het geval is, zal het land verplicht blijven een of meerdere kerncentrales niét te sluiten. Om e.e.a. waar te maken, moet er ondertussen wel voor gezorgd worden dat men meteen werk zal maken van het bouwen van de nieuwe gascentrales, anders zal die bevoorrading nooit lukken en is het nog de vraag hoe de kostprijs van die centrales zal worden doorberekend.
Om te bepalen wat al dan niet een zwaar beroep wordt, gaat er ook al een comité worden opgericht dat niet alleen zal bestaan uit politici, maar ook uit afgevaardigden van de vakbonden en de werkgevers. Daar zal nog een aardig woordje gepalaverd worden, want het lijkt het al langer hoe meer op dat zowat iedereen denkt dat hij een zwaar beroep heeft. Meer dan ooit blijkt de Belg – in de eerste plaats die van ten zuiden van de taalgrens – aan werken een broertje dood te hebben en niets liever vraagt dan er zo snel mogelijk mee op te houden.
Tenslotte blijft er het probleem van de terugbetaling aan de Arco coöperanten, waar men met een bang hartje wacht op de uiteindelijke beslissing van de E.U. die tot dusver negatief was (evenals die van de Raad van State) en is er eerder binnen de meerderheid geen consensus om gewoon te eisen dat dat geld moet worden opgehoest door de erfgenamen van het ACW (nu ‘Beweging.net), die indertijd die mensen heeft wijsgemaakt dat ze spaarders waren, terwijl dat in werkelijkheid niet het geval was. Van het moment dat ze dat geld wél zouden krijgen, dreigt er trouwens de klacht van de aandeelhouders die wél alles kwijt zijn.
In ’t kort: de federale regering blijkt de nog hangende problemen, die niet opgelost raakten bij de besprekingen van het zgn ‘Goede Vrijdagakkoord’*, gewoon over de verkiezingen te hebben geheveld en op die manier de volgende regering met dezelfde problemen opgezadeld. ‘Na ons de zondvloed’.
* Met ‘Goede Vrijdagakkoord’ denkt men in eerste instantie aan het akkoord tussen protestanten en katholieken dat een einde maakte aan de gewelddadigheden in Noord-Ierland, waarvan de Belgische variant maar een flauw afkooksel is, dat alleen verwijst naar de datum.
Door een nieuwe activering van het internationaal aanhoudingsmandaat tegen de rebellerende verkozen Catalaanse leiders, werd een deel van hen opnieuw gearresteerd en achter de tralies gezet. Deze keer ook Puigdemont himself, zij het dan in Duitsland waar hij, na een voordracht gegeven te hebben aan de universiteit van Helsinki, op doortocht was en waar het evenmin als bij ons evident zal zijn hem zomaar uit te leveren aan de Spaanse Inquisitie die een internationaal aanhoudingsmandaat misbruikt voor politieke doeleinden. Ik weet niet in hoeverre zijn Vlaamse advocaat Paul Bekaert zich in Duitsland kan laten gelden, maar hopelijk heeft de man ook daar genoeg relaties om de totalitaire Spaanse democratie van antwoord te dienen. Voor de gelegenheid heeft de Duitse politiek zich ook nog eens van haar slechtste kant laten zien en de verantwoordelijkheid voor de zaak doorgeschoven naar het Gerecht. Op deze Paasdag zou men het kunnen vergelijken met Pilatus, maar hetzelfde gebeurde ook in dit land en hopelijk laten ze hem in Duitsland dan straks ook gaan. De drie Catalaanse ministers die nog in België zijn, worden voorlopig althans niet lastig gevallen. De beslissing over ‘Pokémon’ zal echter pas na Pasen vallen, zodat hij die feestdagen - die in Spanje vier dagen duren (!) - in zijn Duitse cel in Neumûnster zal mogen ‘vieren’.
Waar het ook oorverdovend stil blijft over de Catalaanse zaak, is in Europa. Daar heeft meer dan de helft van de E.U.-landen wel de tijd om zich (misschien terecht) boos te maken over de vergiftigingszaak in het Britse Salisbury en Rusland daarvoor aansprakelijk te stellen, maar voor Catalonië doet men niets, nada de nada. Men wil er zelfs niet eens over praten. Vlaanderen is nu al verwittigd: op Europa zal het nooit moeten rekenen.
Volgens SP.a-voorzitter John Crombez wordt in Antwerpen een vuile verkiezingscampagne gevoerd, iets wat hij al voorspeld zou hebben. Hij kan daarin gelijk hebben, het probleem voor hem en zijn partij is wel de vraag wie ermee begonnen is. Antwoord: Tom Meeuws himself, die het Antwerpse stadsbestuur ervan beschuldigde een etentje te hebben aanvaard bij het vieren van de verjaardag van vastgoedman Eric Van der Paal, die ook bij enkele stadsprojecten betrokken was. Dat verhaal van dat etentje klopte, alleen bleek later dat hij, Meeuws, met diezelfde man in hetzelfde restaurant (‘Het Fornuis’, wat een publiciteit!) ) ook was gaan eten en daar waarschijnlijk niet alleen over het weer had gepraat. Later ging de man een tweede keer in de fout toen hij datzelfde stadsbestuur ervan beschuldigde teveel te zijn afgestemd op beleggers, waarna bleek dat hijzelf ook belegd had (in een appartement). Het verhaal van de pot en de ketel. ..
De vraag is nu niet alleen of de SP.a in Antwerpen nog verder kan met Meeuws en – indien niet – hoe het probleem zal worden opgelost. Door de ‘onafhankelijke’ vrouwelijke ex-commissaris immers de plaats van lijsttrekker te geven en Meeuws plaats twee, moet de eventuele plaatsvervanger een man zijn. Nu heeft de S P.a in de koekenstad nogal wat bekende vrouwen in haar rangen – denk maar aan Van Brempt, Kherbache en De Coninck -maar geen man van dat niveau. Het worden harde noten om kraken voor ‘Den John’. Dat aan het modder smijten dan nog mee gedaan wordt door een zelfverklaard kwaliteitstijdschrift zoals Knack, is alleen maar een bevestiging van de terugval van dit blad dat ooit de naam had Vlaamsgezind te zijn en lijkt dit meer een soort wraakneming van Knack t.o.v. de Vlaamsnationalisten na het afhaken van Rik Van Cauwelaert en ‘Kaaiman’ Koen Meulenare, waarbij het blad heel wat abonnees verloor.
Er is een nieuwigheid in de Belgische politiek: een partij die blijkbaar geen valabele kandidaat lijsttrekker meer vindt voor de verkiezingen in Vlaanderens grootste stad en al blij is met een ‘onafhankelijke’ zonder partijkaart. Dat is wat de SP.a meemaakt in Antwerpen, waar haar Guus Flater, alias Tom Meeuws, het voorwerp is van een gerechtelijk onderzoek omdat hij zich niet gehouden heeft aan een dading met De Lijn, waar hij als plaatselijk voorzitter aan de boekhouding had geprutst. Daarmee is hij de partij in Antwerpen zo stilaan in de vernieling aan het rijden. Regionaal zou de SP.a, volgens de laatste peilingen, de 10% niet meer halen, maar in Antwerpen dreigt straks de warempel de kiesdrempel!
---
Enkele jaren geleden werd er een nieuwe wet gemaakt die het onmogelijk maakt dat minderjarigen nog in een gevangenis voor volwassenen terecht komen. Ze moeten bij zware feiten worden ondergebracht in speciale gesloten instellingen. Die blijken ondertussen vol te zitten, zodat men schurkjes die feiten pleegden waarvoor men normaal meer dan 5 jaar cel krijgt, weer moet vrijlaten. Eén van die boefjes speelde het zelfs klaar na zijn vrijlating meteen weer de criminele toer op te gaan. En dan zijn er nog volksvertegenwoordigers die reclameren als men dat tuig in enkele cellen van een gevangenis onder brengt die feitelijk al gesloten, had moeten zijn. Om zo’n situatie op te lossen is er maar één snelle oplossing: de wet die verbiedt dat ze worden opgesloten bij volwassen zó amenderen, dat er een uitzondering wordt gemaakt zolang de gesloten instellingen vol zitten. Is dat zó moeilijk? Die kereltjes zouden m.i. beter in strafkampen worden ondergebracht, zoals dat hier en daar in Azië gebeurt, waar ze zouden leren wat werken en gehoorzamen is. En waar ze niet meer aan drugs geraken.
