In zover dat nog nodig was, heeft Sultan Erdogan nog eens de puntjes op de ‘i’ gezet voor wat volgens hem de plaats van de vrouw in Turkije betreft. Bij een topontmoeting op het hoogste niveau Turkije-E.U. mocht onze nationale Charel op een stoel naast hem komen zitten, maar moest Ursula von der E.U. plaats nemen op een bescheiden bankstel wat verder weg, normaal de plaats voor zijn ministers. Na het recente uittreden van Turkije uit het Europees Vrouwenrechtenverdrag, is dit een nieuw grensoverschrijdend gedrag dat kan tellen. Dat het iets met het protocol zou te maken hebben gehad, zoals de Gentse professor Hendrik Vos op het avondnieuws bij VTM kwam vertellen, is een voorbeeld van kruiperigheid. Bij een vorige ontmoeting Turkije-EU, waren de EU-toppolitici twee mannen (Tusk en Juncker) en stonden er twee stoelen naast die van de sultan, nu maar één. Als zoiets hier zou gebeuren, zou het kot te klein zijn voor zoveel vrouwonvriendelijkheid.
‘In Turkije, dat is nu klaar
Is de vrouw gelijk aan de man.
Uitgezonderd hier en daar
en zo nu en dan”.
Waar wacht men in de E.U. nog op om eens en voorgoed op te houden met al die onderhandelingen met Turkije, die al decennia lang aanslepen? Dat geldt trouwens evenzeer voor de NAVO, nu Erdogan zijn nieuwe luchtafweerraketten in het Rusland van Poetin is gaan kopen, nota bene een land dat een potentiële bedreiging vormt voor de landen van het vroegere Oostblok, waarvan enkele nu lid zijn van diezelfde NAVO...
Zo is het een publiek geheim dat men als Vlaming best niet terecht komt in een Brussels ziekenhuis. De kans dat het verplegend personeel daar geen Nederlands kan of wil spreken is er zeer groot. Bij deze derde coronagolf kan men nog het geluk hebben dat een Brussels ziekenhuis – zoals gebeurd is met het UZ – vol ligt en men u dan doorstuurt naar de Vlaamse Rand of verder Vlaanderen in.
Nu blijkt dat de Nederlandsonkundigheid zich niet beperkt tot de ziekenhuizen, maar dat men eenzelfde schrijnende situatie ook kan meemaken in de pas opgerichte testcentra.
In ‘ONAF’, de nieuwe naam voor het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) staat in het aprilnummer een hele lijst van die mistoestanden.
Zo maakte een kandidaat voor de corona-prik in het vaccinatiecentrum aan de Heizel mee dat er niemand aanwezig was die Nederlands sprak of verstond. Hij werd uiteindelijk doorverwezen naar een webstek, maar wie daar op Nederlands of Engels klikte, kwam steeds bij de Franstalige tekst terecht.
Bovenstaande was geen alleenstaand geval, maar eerder de regel, Het gebeurde o.m. ook in Etterbeek en zowat overal elders.in Brussel. In feite gaat het hier om schendingen van de taalwetgeving, waartegen niet genoeg kan geprotesteerd worden, maar, jammer genoeg, gebeurt dat niet..
---
Klap op de vuurpijl is wel dat in de Vlaamse Rand, waar alles in het Nederlands zou moeten gebeuren, er wél gezorgd wordt voor Franstalig onthaal in de vaccinatiecentra, zelfs in die van de faciliteitengemeenten, Het blijft altijd hetzelfde liedje: de Vlamingen houden zich aan de gemaakte afspraken, de francofonen alleen als het hen uitkomt. We mogen al blij zijn als ze hier en daar in de Brusselse vaccinatiecentra al proberen minstens één verzorger ter plaatse te hebben die Nederlands spreekt en verstaat.
In afwachting dat er meer klaarheid komt in de zaak rond ‘Let’s Go Urban’ en het net dat Sihame El Kaouakibi errond had gesponnen – en dat zou nog wel even kunnen duren – lijkt het er steeds meer op dat hier het principe geldt van ‘If you can’t convince them, confuse them’. Het gaat tenslotte om miljoenen euro’s, die wel niet allemaal verloren zijn – het gebouw waarin de stad Antwerpen 3,4 miljoen stak voor rennovatie bv blijft eigendom van de stad – maar daarbuiten waren er ook de werkingskosten die eveneens 1,8 miljoen bedroegen. En de stad was niet de enige gulle geldschieter, er waren ook nog de provincie, de Vlaamse overheid, Binnenlandse Zaken (tijdens de Zweedse coalitie), het bedrijfsleven, politieke partijen, BPost, Brussels Airlines, Coca Cola, Telenet, KBC, serviceclubs, liefdadigheidsinstellingen, sympathisanten tot zelfs de ambassade van de VS. Van een massale geldverspilling gesproken!
Dat ‘Jogan’ uit Oostende in zijn nieuwe functie van advocaat stelt dat het ‘maar’ om een slordigheidje gaat, gelooft hij meer dan waarschijnlijk zelf niet. ‘Alleen al het feit dat hij het voor haar opnam, moest er wel ergens geld zijn blijven plakken’, aldus Jo Van Damme in zijn wekelijkse column in De Standaard van het weekeind, Van Damme’s column ‘Parbleu’ had het in de eerste plaats over de fameuze keuken van 26.000 euro, die al besteld was vóór er een bouwvergunning was afgeleverd. De ‘El Keukenribbedebi’, zoals die op de (a)sociale media wordt genoemd.
De gerechtszaak is voorlopig uitgesteld omdat een van de advocaten van de verdediging de coronabesmetting zou hebben opgelopen. Hopelijk blijft het daarbij.
-------
En dan nog dit:
In Rusland heeft president Poetin een nieuwe wet ondertekend die bepaalt dat vanaf 2024 de verkozen president voortaan nog slechts twee termijnen van zes jaar zal mogen uitdoen. Voor hem zelf, die daar nu al zo’n 20 jaar aan de macht is, wordt dan de klok terug op nul gezet, zodat hij – mits verkozen - tot 2036 president zou kunnen blijven (hij zal dan 80 zijn). Theoretisch kan hij die verkiezingen verliezen , maar de zaak Navalny heeft duidelijk gemaakt dat zoiets meer dan waarschijnlijk niet zal gebeuren. Oppositie voeren in het Rusland van Poetin kan uw gezondheid schaden...
‘Er waart een spook door Wallonië, genaamd: het communisme’.
Bovenstaande opmerkelijke en weinig geruststellende vaststelling komt van Bert Kruismans, Vlaams stand-up comedian, die boeken geschreven en video’s gemaakt heeft over o.a. de Belgische politiek en die ook in Wallonië optreedt (in het Frans!). Van daaruit schrijft hij nu ook een wekelijkse column in De Tijd. Ik heb hem al een paar keer bezig gezien, ook op de Waalse Tv – o.a. in het komisch programma ‘Sois Belge et tais-toi’- en wil de lezers op tijd en stond ervan mee laten genieten. Misschien wordt hij een waardige opvolger van Kaaiman, die er vorig jaar mee gestopt is.
Bert Kruismans is zijn artiestennaam. In werkelijkheid heeft hij Bert Hilda Van de Cruyssen. In zijn eerste column voor De Tijd, deze van het Paasweekeinde, heeft hij het over de ‘Parti du Travail de Belgique’ (PTB), de tegenhanger van onze PvdA, waarmee ze één nationale partij vormt.
Bij de laatste peiling haalde de PTB in Wallonië nl 19% van de stemmen. Dat is niet veel minder meer dan de PS (22,8%) en de MR (20,1%). Het is dus niet voor niks dat Magnette – en hij alleen niet– zich daar zorgen over maakt. Een van de PTB-troeven is hun voorzitter Raoul Hedebouw, men zou kunnen zeggen een perfect tweetalige Waal, maar dat klopt niet helemaal. Hedebouw is nl de zoon van Vlaamse ouders die naar Wallonië verkasten, vandaar zijn tweetaligheid. De man is niet alleen welbespraakt in de twee talen, hij heeft ook het nodige charisma, iets wat zijn Vlaamse partijtegenhanger Peter Mertens, volgens Kruismans, helemaal niet heeft. Of, om met zijn eigen woorden te zeggen: ‘De dag dat het charisma onder de kameraden werd uitgedeeld, was die ongewettigd afwezig’! Daarbij komt nog dat de PvdA, net zoals de partij die tegenwoordig ‘Vooruit’ heet, niet veel meer kan doen dan haar wagentje aan dat van de grotere Waalse zusterpartij hangen,
Enfin, we zullen zien of Kruismans gelijk krijgt. Ikzelf schrijf ook al langer dat Wallonië onze DDR is. Hoe linkser die regio wordt, hoe evidenter het zal worden om dit België te splitsen.
N.a.v. de affaire El Kaouakibi had Open VLD-voorzitter Lachaert de dame eerst op non actief gezet als Vlaams volksvertegenwoordigster (ze stond tweede op de liberale kieslijst, nota bene) en nu geschrapt als lid van de partij. El Kaouakibi wordt nu door Lachaert voorgesteld als de ‘trofee’ van zijn voorgangster, Gwendolientje en Vlaams minister Bart Somers. Dat is erg hypocriet en doet denken aan toen hij, om Open VLD-voorzitter te kunnen worden, Gwendolientje beschuldigde te willen gaan voor Groenlinks (omdat men haar misschien wel de federale premierpost had beloofd) om daarna – eens verkozen als voorzitter – net hetzelfde te doen en zijn blauwe achterban voor schut te zetten.
Iemand die zich echt liberaal voelt, moet zich dezer dagen wel slecht in zijn vel voelen. Met een door een liberaal geleide federale regering worden de meeste vrijheden van de burgers aan banden gelegd, zelfs nadat een rechter de federale regering heeft opgelegd voor een juridische onderbouw te zorgen via een pandemiewet. Ook al ziet het er voor El Kaouakibi niet goed uit, het liberale principe dat iemand onschuldig blijft zolang die niet veroordeeld is, lijkt in deze zaak dode letter te blijven. Als het zo doorgaat wordt Georges-Louis Bouchez straks nog de laatste donkerblauwe liberaal in Belgenland.
---
En in Nederland gaat het de liberalen al niet veel beter, nu er grote heisa was in de Tweede Kamer, waar premier Rutte betrapt werd op een leugen(tje) en de ChristenUnie met hem niet verder wil regeren. Naar Belgische maatstaven is dit een lachertje. Wij hadden vrij recentelijk nog een premier die sneller kon liegen dan zijn schaduw! Misschien kan men ‘Teflon’ Mark straks ook naar Europa sturen, waar hij nog tot zijn pensioen geld kan gaan scheppen. Of doen ze daar nog iets anders?
Ik heb het al meer dan eens geschreven in deze rubriek: de eerste de beste hond met een hoed op kan tegenwoordig via de (a)sociale media oproepen tot betogen, voor wat dan ook en hij zal meteen een meute achter zich krijgen. Op 1 april was het weer zover en trokken enkele duizenden jongeren naar het Brusselse Terkamerenbos, waar een ‘Aprilvisfestival’ zou gehouden worden. Er was daar helemaal niets dan tenslotte een massa jongelui die er hun frustraties trachten weg te werken. De komst van de politie maakte de zaak alleen maar erger en tenslotte moest het waterkanon er bij te pas komen. Het eindresultaat was tientallen gewonden, vooral bij de politie (én de paarden) en het klassieke geval van de in brand gestoken politiewagens.
Dergelijke zaken worden steeds meer dagelijkse kost, maar zeker in en rond Brussel blijkt het niet onder controle te kunnen worden gehouden. Buiten in eigen stad zijn het ook vooral Brusselaars die bij mooi weer massaal naar de Vlaamse kust trekken en er ook daar voor zorgen dat er genoeg animo is tegen alle corona- en andere maatregelen in.
Vlaanderen heeft er niet goed aan gedaan ergens in de tweede helft van de vorige eeuw Brussel uit te roepen tot hoofdstad van de Vlaamse Gemeenschap. Het Vlaamse Gemeenschapsparlement, dat tegelijkertijd ook gemeenschap en gewest fusioneerde, had er beter aan gedaan het voorbeeld van de Walen te volgen en een hoofdstad buiten Brussel te kiezen. Dat kan nog altijd, maar zal ons (weer eens) meer kosten.
In mijn blog van 30 maart (‘Brussel Vlaamse centrumstad’) schreef ik reeds dat er in Brussel momenteel nog slechts 19% mensen wonen met ‘Belgische roots’. Een minderheid daarvan is waarschijnlijk nog van Vlaamse oorsprong terwijl er anderzijds een deel daarvan ondertussen verfranst is. Wat hebben wij daar nog te zoeken ?
Het grootste deel van het geld dat Vlaanderen momenteel in Brussel steekt zou men beter gebruiken om de Vlaamse Rand – de faciliteitengemeenten inbegrepen – te ondersteunen. Dat ook daar Brusselaars zullen komen wonen die er mee van zullen profiteren, is niet tegen te houden, maar we kunnen ze dan wel verplichten zich aan te passen, net zoals we dat vragen aan de allochtonen die hier legaal verblijven.
Tenslotte is het niet zo dat we de Brusselse Vlamingen in de steek moeten laten, maar evenmin dat zij als pasmunt gegijzeld blijven om Vlaanderen te kunnen chanteren.
Een Brussels rechter annuleert, m.i. terecht, de ministeriële besluiten i.v.m. Corona en geeft de federale regering een maand de tijd om die wettelijk te ondersteunen mits o.m. de goedkeuring door het federale parlement. De ministeriële beslissingen daaromtrent genomen slaan immers op éénmalige feiten zoals de aanslagen op Zaventem en Maalbeek en kunnen niet zomaar veralgemeend worden. De man heeft gelijk. De regering Decroo wist dat ze fout bezig was en was daarom zelf ondertussen al gestart met de opmaak van een zgz ‘pandemie’ wet, die ze echter eerst naar de Raad van State moest sturen. Ondertussen gaat ze in beroep tegen de uitspraak van de Brusselse rechter, wat wettelijk kan en zal het allemaal nog wel wal duren vóór er in deze zaak meer klaarheid zal zijn. Als die er komt zal dat niet alleen betekenen dat de oppositie haar woordje zal kunnen plaatsen, maar dat ook de ‘bende van Bouchez’ kleur zal moeten bekennen in haar kritiek binnen Paarsgroen+..
Tussendoor is ook Sophie van de delicatessenwinkel Popeia, nu hoofd van de NMBS, het niet eens met de regering die de federale regelingen via zo’n ministerieel besluit genomen heeft i.v.m. de bezetting van de treinen naar de kust. Sophie, eerder van CD&V-strekking, moet het daar nu opnemen tegen een minister van Verkeer en een nieuwe voorzitter van de NMBS die allebei tot de groene Kmers behoren.
Verder is het katholieke onderwijs het niet meer eens met Vlaams minister Weyts i.v.m. de scholen en heeft Open VLD de handen vol met het oplossen van het El Kaouakibi schandaal, dat nog maar eens heeft aangetoond dat het in die partij nog altijd in de eerste plaats om de postjes gaat en bereid is daarvoor de staat te pluimen, voor wat Jurgen Ceder, de schaduw-hoofdredacteur van het vernieuwde Pallieterke ‘De integratie industrie’ noemt.
Ik schrijf in deze rubriek al enkele jaren dat het land dat België heet, niet meer werkt. Het ziet er hoe langer hoe meer naar uit dat het stilaan compleet vast zal lopen, tot spijt vande traditionele partijen die gewend waren het te melken.
Ik kom even terug op de vakbondsactie tegen het feit dat de lonen de volgende twee jaar niet méér zouden mogen stijgen dan 0,4% bovenop de index. Die vakbonden gaan er van uit dat er sectoren zijn die ook tijdens de coronacrisis goed zijn blijven werken en die zoveel winst hebben gemaakt dat ze kwistig met dividenden zijn gaan strooien, terwijl de werknemers met een aalmoes tevreden zullen moeten zijn. Ze hebben niet helemaal ongelijk, maar tegelijkertijd tonen ze weinig solidariteit met die andere sectoren waar het water aan de lippen staat en waar men dreigt ten onder te gaan bij ongecontroleerde loonsverhogingen. Denk bv maar aan de horeca.
Volgens kredietverzekeraar Euler Hermes (Allianz) riskeren in dit land tegen het einde van dit jaar zo’n 23.000 bedrijven failliet te gaan. De belastingbetaler zal die moeten betalen, samen met de verhogingen van die sacrosancte index die in geen enkel ander land nog bestaat. Only in Belgium.
In werkelijkheid staken de bonden tegen de concurrentiewet van 1996, die ze destijds zelf mee hebben goedgekeurd en die ervoor moet zorgen dat de concurrentiepositie van de Belgische economie gelijke tred kan blijven houden met de buurlanden, Die concurrentiewet werd tijdens de regering Michel wel aangepast i.v.m. de taxshift en het is feitelijk daartegen dat men nu ageert, niet tegen de wet van 1996 zelf dus, maar tegen de aanpassing ervan, die gebeurde met de socialisten in de oppositie.
Wat men helemaal uit het oog verliest is dat de huidige actie volgens Magnette niet gericht zou zijn tegen de regering, maar tegen de werkgevers. De bedrijven die er de meeste last van zullen gehad hebben, zullen echter de overheidsbedrijven zijn (zoals de NMBS en De Lijn) en het tenslotte weer de belastingbetaler zal zijn die ervoor op zal draaien.
Niet alleen met Magnette, die de hete adem van de Waalse communisten in zijn nek voelt, maar ook met Bouchez die oppositie voert binnen de meerderheid die hijzelf mee tot stand heeft gebracht, beiden – nota bene – partijvoorzitters, heeft paarsgroen+ feitelijk geen andere oppositie nodig. Nog altijd met dank aan Lachaert en zijn linksliberalen die paarsgroen (met Bouchez) verkozen boven paarsgeel (zonder Bouchez) én CD&V, die de aanpassing van de concurrentiewet onder Michel wél mee goedkeurde en haar bevriende vakbond er nu mee laat tegen ageren. Een zielige ‘politique politicaille’ zoals Rik Van Cauwelaert het noemde in zijn weekeindcolumn van De Tijd.
Met de zaak El Kaouakibi hebben de media een kluif te pakken waaraan ze nog wel een tijd zullen kunnen knabbelen. Er lopen nu al drie onderzoeken tegen haar: een van het parket, een van de stad Antwerpen en een van VTM. Vooral deze laatste, tegenwoordig eerder een aanhangsel van Het Laatste Nieuws, dat toch de liberale standpunten steunt, is opmerkelijk. Voorlopig is er al een tekort van een klein half miljoen aan subsidies dat niet terecht is gekomen bij wie het had moeten krijgen en is er geen boekhouding terug te vinden van vóór 2019. ‘Slordigheidje’, volgens Vande Lanotte in zijn nieuwe functie bij het advocatenbureau Walter Van Steenbrugge-Van Steenbrugge. De man heeft al grotere bedragen zien verdwijnen...
Ondertussen is ook gebleken dat de dame met een andere dame samenleeft (ik zal me beleefd uitdrukken vóór ik last krijg met LGBTQI & Co). Daar is tegenwoordig in dit land niets mis mee. Maar elders misschien wel. Het is geweten dat de Islam geen homo’s verdraagt, maar hoe het juist met hun lesbiennes gesteld is, is voor mij niet duidelijk. Daarenboven gaat het hier om iemand die ‘El’ heeft mogen toevoegen aan haar achternaam, wat betekent dat ze in Mekka is geweest. Een vrome moslima, dus. ‘Als echter straks zou blijken dat El Kaouakibi aan de haal zou gegaan zijn met geld dat bedoeld was voor kansarme jongeren, dan valt de imagoschade niet te meten’. Die laatste uitspraak is niet van mij, maar van de eerder linkse Bart Brinckman in De Standaard van 11 februari ll, nota bene: zelf woonachtig in Borgerokko en die het dus wel zal weten.
Tenslotte blijft er ook nog de uitspraak van niemand minder dan Dijab Abou Jahjah: ‘Wie zich ondernemer wil noemen, moet eigen kapitaal investeren en een bedrijf starten, geen vzw’ (mijn blog van 2 dezer: ‘Let’s make money!’).
---
De eerste zitting in de zaak tegen El Kaouakibi in Tongeren is al meteen uitgesteld omdat een van haar advocaten het Covid19 zou hebben opgelopen. Waar zo’n virus al niet goed voor is.
Het zal iedereen al wel duidelijk zijn geworden dat ons land zo stilaan een migratiesamenleving aan het worden is. In de steden hoeft men maar eens rond zich te kijken om dat bevestigd te zien. In De Tijd van dit weekeinde stond er een grafiek daarover met de Vlaamse centrumsteden, waarop ik e.e.a. aan te merken heb.
De statistiek is niet van De Tijd zelf, maar van Statbel, het Belgische statistiekbureau. Daarin wordt Brussel vergeleken met de Vlaamse centrumsteden als ware het zelf een Vlaamse centrumstad, wat al lang niet meer het geval is. Wel niet verwonderlijk is, dat Brussel op dat gebied eender welke lijst aanvoert, het heeft binnen zijn grenzen nu al 186 verschillende nationaliteiten en er komen er nog steeds bij. Bij de eeuwwisseling in 2000 telde de stad al maar 45% burgers met ‘Belgische’ roots. De klassieke Belgen zijn er een minderheid geworden, nu is dat er geen 20% meer en de Brusselaars van Belgische, laat staan Vlaamse oorsprong zijn daarin een kleine minderheid aan het worden. Vlaanderen heeft dat ‘hell hole’ helemaal niet nodig en zou zich best er zo snel mogelijk vanaf maken, weliswaar mits de nodige overeenkomsten en garanties voor de Nederlandstaligen die er blijven. Brussel ligt nu eenmaal als een enclave in Vlaanderen en zal – evenals Wallonië – een buurland(je) blijven, maar niemand verplicht ons te blijven opdraaien voor de fratsen van een stad die tegelijkertijd ook een gewest is (dubbele mandaten!), met negentien gemeenten, evenveel burgemeesters, schepencolleges, gemeenteraden en OCMW’s. En met zes politiezones, terwijl er wél één brandweer kan zijn. Dat voor ± 1.200.000 inwoners, terwijl bv New-York – dat er tien keer meer heeft – dat wél kan.
De toenemende diversiteit die men in Brussel meemaakt bestaat ook in andere steden zoals bv in Antwerpen en Genk, waar de oorspronkelijke bevolking nog amper de 50% haalt, maar in de rest van Vlaanderen is dat nog steeds meer dan 65% en zelfs tot 85% in Brugge, dat de rij sluit (‘zi gi van Brugge, zet joen van achter’ geldt hier letterlijk). Brussel bij Vlaanderen houden zou de immigratie alleen nog erger maken, zowel legaal als illegaal. Een signaal dat onze Vlaamse gewestregering eens zou mogen wakker schudden en doen ontwaken uit haar huidige lethargie.
Op 20 jaar tijd is België in de ‘Human Development Index’ gezakt van plaats 7 naar 14. Met een beetje verbeelding zou men die index de rangschikking van de beste landen ter wereld kunnen noemen en dus ook het einddoel van Conner Rousseau. Als het aan hem ligt wordt België nl hét beste land van de wereld (nu is dat Noorwegen). Zoals ik al eens schreef zal ons mateke daarvoor echter nog veel bokes moeten eten. België ging de laatste 20 jaar wel vooruit, maar eerder aan een tempo waaraan het nog een halve eeuw kan duren vooraleer dit land weer onder de grote mensen mag meespelen, laat staan bovenaan staan.
Bij het begin van deze eeuw zat België nog in de kopgroep met o.a. de Scandinavische landen, Canada en Australië. Nederland, Duitsland, Denemarken en Ierland zijn ons ondertussen voorbijgestoken. Met het vooruitzicht dat we steeds meer kans maken om in de Club Med landen te geraken – zoals ik ook al schreef in mijn blog van 26 dezer (‘Belgisch tekort wordt record’) - ziet het er eerder naar uit dat mateke’s droom een droom zal blijven. Doet denken aan ‘Alice in Wonderland’, die ook pas op het einde van het verhaal ontdekte dat het maar een droom was.
---
En dan nog dit:
Een stranding van een Panamese containerschip in het Suezkanaal volstaat om de wereldeconomie gevoelig te vertragen. Dit is een gevolg van de ‘just in time’ bezorging, waarover ik reeds schreef in mijn blog van 10 dezer (‘Service, het werk in de schaduw’). ‘Just in time’ maakte een eind aan het opslaan van onderdelen in de eigen magazijnen. Als het echter fout loopt, wat ik bij DAF’s ITS ook heb meegemaakt (zij het op een veel kleinere schaal), wordt het ‘just too late’ of erger.
In haar rapport over 2020 heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, dat deel uitmaakt van de Raad van Europa en 50 lidstaten vertegenwoordigt, het Rusland van Poetin liefst 173 keer veroordeeld. Daarmee blijft het stevig op de eerste plaats zoals dat al jaar en dag het geval is. De tweede plaats is voor het Turkije van Erdogan* dat zopas ook nog uit het Europees Vrouwenrechtenverdrag stapte en in 2020 ‘maar’ 85 keer veroordeeld werd, dus nog niet de helft van de Ruski’s..
Die veroordelingen gaan over o.m. de opsluiting van psychiatrische patiënten, lijfstraffen, het schenden van het recht op een eerlijk proces, de vrije meningsuiting, de persvrijheid, de gezinshereniging en de LGBTQI-rechten.
---
*Dat Turkije van Erdogan blijft ook in het economische nieuws, nu de sultan de gouverneur van de Turkse centrale bank heeft ontslagen. De man, die recentelijk nog door The Economist ‘De moedige bankier van Ankara’ werd genoemd, was de opvolger van Erdogan’s schoonzoon, die er een potje van gemaakt had. Hij wordt nu op zijn beurt opgevolgd door een andere vertrouweling van de sultan. Hij zal de derde gouverneur zijn in amper twee jaar.
Ondertussen is de Turkse munt, de Lira – die al in vrije val was – vorige maandag in één klap nog maar eens met 12% gedevalueerd. Inch Allah!
In mijn blog van 26 februari had ik het reeds over de politieke koehandel, waarbij in de zowat 25 overheidsbedrijven een hele serie mandaten moest vervangen of bevestigd worden. Nu blijkt dat hierbij ook de plaats was van directeur van het War Heritage Institute (WHI) dat gevestigd is op de militaire luchtmachtbasis van Betekom (Beauvechain) in Waals-Brabant. Datzelfde instituut waarover ik het eveneens reeds gehad heb in mijn blog van 17 dezer (‘Vlaamse onmondigheid’) en waarin ik schreef dat de laatste C-130, die zijn hele leven had doorgebracht op de luchthaven van Melsbroek waar het toestel werd bevoorraad en gerepareerd, daar niet bij de 15de Wing mocht blijven, maar als bezienswaardigheid zou verhuizen naar Bevekom. In mijn blog schreef ik reeds dat die laatste beslissing genomen was door de nieuwe minister van Defensie, Ludivine Dedonder, maar dat iedereen daar de hand in zag van haar zgz ‘schaduwminister’ en ex-minister op hetzelfde departement, André Flahaut (PS zoals Dedonder), die in Waals-Brabant zijn kiesarrondissement heeft.
Nu blijkt het WHI al sinds 2017 een interim directeur te hebben, een zekere Michel Jaupart, een vroegere medewerker van, jawel, Flahaut. Dedonder hem heeft voorgedragen voor de topfunctie van directeur-generaal bij Selor, het selectiebureau van de overheid. Dat is pas gebeurd nadat enkele eisen voor de job werden geschrapt, zoals het bezitten van wetenschappelijk ervaring of het beheersen van de tweede landstaal. Twee vereisten die de ééntalige Jaupart niet heeft. M.a.w. hij kreeg een job à la carte, wat nu alleen mogelijk was omdat de PS weer in de federale regering zit. Men kiest dus voor een onervaren monoglot die als enige verdienste heeft een lidkaart te hebben van de juiste partij. Van een koehandel gesproken...
---
En dan nog dit:
Het Brusselse justitie’paleis’ staat al zo’n twintig jaar in de steigers en is zowat helemaal omgeven met stellingen, die moeten vermijden dat er stenen uit de buitenmuur naar beneden vallen. Nu gaat men echter restaureren. De stellingen, niet het gebouw!
Ondertussen is het geen geheim dat de crisis in België harder zal toeslaan dan in de buurlanden Nederland, Duitsland en zelfs Frankrijk. Volgens de prognoses van de Europese Centrale Bank (ECB) is het Belgisch begrotingstekort opgelopen met meer dan 10% van het bruto binnenlands product (bbp) en zal het ook na het budgettair herstel in 2023 nog steeds zo’n 6% bedragen, t.o.v. 1 tot 2% in Duitsland en Nederland. De belangrijkste reden daarvoor is niet alleen dat laatstgenoemde landen een veel kleinere staatsschuld hebben, maar dat België in vergelijking met die buurlanden voor de coronabestrijding grotere sociale uitkeringen geeft, plus daarbij het optrekken van het minimumpensioen, wat voor extra lasten zal zorgen. Het Belgisch tekort wordt een Belgisch record.
Daarmee is nog niet alles gezegd, want er wordt verwacht dat de Belgische staatsschuld tegen 2030 zal stijgen tot 120% van het bbp,, daar waar dat in Duitsland eerst 70% zal zijn maar tegen 2030 nog 60 wat ook in Nederland het geval zal zijn, zowat de helft van bij ons dus. Alleen met Frankrijk zal het verschil minder zijn, waardoor men er steeds meer bewust van worden zal dat België als één geheel straks eerder thuis zal horen bij de zgz Club Med landen en steeds minder bij die van de Hanze, waar Vlaanderen wél zou kunnen bij horen als het zelfstandig zou zijn. Maar dit wisten we al.
---
En dan nog dit: Club Brugge ziet in blessuretijd af van een beursgang. Niet genoeg interesse, ook al omdat voor de deelnemers er niets aan te verdienen was. Het bestuur, dat de miljoenen aan zich ziet voorbijgaan, had zich beter het eigen Brugse liedje ‘Zi gi van Brugge, zet joen vanachter’ indachtig geweest, waarin men o.m. zingt:
‘ Ze zegge da wi zot zin, mor da is flauwe praot. Wi zin verdraaid zo zot ni as dat onze mutse staot’.
De gemiste beursstart gaat niet het bestuur, maar de club zelf wel een paar miljoen euro kosten. ‘Voetbal, een feest !
In de discussie over elektrisch aangedreven wagens en verbrandingsmotoren lijkt men de waterstofaandrijving compleet te hebben afgeschreven. Nochtans is dit de meest ecologische oplossing, de motor stoot dan alleen nog waterdamp uit, zuiverder kan moeilijk.
Dat men een verbrandingsmotor ook op waterstof kan doen draaien, weet men reeds van de jaren 1970. Ik schreef er toen reeds een artikel over in het personeelsblad van de DAF fabriek in Oevel/Westerlo. Het probleem was toen het gevaar van ontploffing van de brandstoftank bij een aanrijding. Dat is er nu niet meer. Het huidige probleem is dat waterstof nog steeds te duur is in aanmaak.
Bij waterstof moet men nl eerst elektriciteit gebruiken om die te maken en samen te drukken. Daarna moet die in de wagen, door toevoeging van zuurstof, weer in elektriciteit worden omgezet. Dat maakt alles extra duur en minder efficiënt. Wat niet wil zeggen dat de batterijen, nodig voor de elektrisch aangedreven voertuigen, zoveel efficiënter zijn. Die zijn nl erg metaal verslindend.
E.e.a. maakt dat waterstof misschien wel zal worden afgeschreven voor auto’s, maar (nog) niet voor vrachtwagens, zeker niet die voor zwaar internationaal vervoer. Vooral in Azië, waar reeds auto’s rijden op waterstof (de ‘Mirai’ van Toyota bv), wordt daarnaar gewerkt. Vergeten we niet dat ook de diesel brandstof eerst alleen in vrachtwagenmotoren werd gebruikt, tot VW er ook mee in de personenwagens begon. In Europa plant BMW trouwens in 2022 de ‘i Hydrogen Next’ uit te brengen, een X5 op waterstof. Een bewijs dat men toch ook bij ons nog gelooft in die technologie.
---
Er is ondertussen ook al iets uitgevonden waarbij men waterstof kan opwekken via stroom uit zonnepanelen. Alleen kan dit (nog) niet op grote schaal gebruikt worden.
Een beetje voortbordurend op mijn blog van gisteren, waar ik me afvroeg waar we al de elektriciteit gaan halen op het moment dat bijna heel Europa elektrisch zou (moeten,) rijden, is het al bekend dat het sluiten van onze kerncentrales zou moeten worden opgevangen door miljarden kostende en door de staat mee gesubsidieerde gascentrales, die nog moeten gemaakt worden en die als gevolg zullen hebben dat er weer heel wat meer CO2 zal worden uitgestoten dat terwijl dat bij kerncentrales 0,0 is.
De Waalse deelregering heeft daar wat op gevonden en eist van de energiebedrijven die zo’n gascentrales bij hen zouden bouwen, dat ze die ook moeten voorzien van een CO2-afvanginstallatie. Ik heb er geen flauw benul van wat dat moet voorstellen, maar het schijnt in elk geval iets te zijn dat veel geld zal kosten, iets waartegen Eneco – een van de drie energiebedrijven van dit land (de andere twee zijn Electrabel en Luminus) – al een bezwaar heeft aangetekend.
In oktober vindt normaal een veiling plaats van de projecten die in aanmerking kunnen komen. Kandidaat investeerders moeten ten laatste half juni hun dossiers indienen. Wat er zal gebeuren als er geen akkoord uit de bus zou komen, is volledig onbekend, evenmin wat Vlaanderen zal doen als er geen akkoord komt in Wallonië. We zouden gek zijn wél gascentrales te laten plaatsen zonder CO2-afvanginstallatie, de belangrijkste reden waarom we die gascentrales niet hebben willen.
N.a.v. een verklaring van de nieuwe VW-CEO, Herbert Diess, dat in zijn bedrijf dit jaar een tiende van de totale productie (± 1 miljoen wagens) elektrisch zal zijn, is er daarover weer een internationale discussie begonnen. Volkswagen is niet alleen zinnens de auto- productie te verhogen, maar tevens een negental nieuwe fabrieken te op te starten voor de productie van de batterijen die zullen nodig zijn voor de elektrisch aangedreven voertuigen.
Momenteel circuleren op het Internet enkel filmpjes van mensen die al een elektrische wagen hebben gekocht en daarover helemaal niet tevreden zijn, zeker rekening houdend met wat die dingen nu nog kosten, twee tot drie keer de prijs van een vergelijkbare wagen met verbrandingsmotor. En daarbij komen dan nog de kosten van het opladen en vooral het vinden van oplaadpalen als men een serieuze reis wil maken. Persoonlijk ken ik iemand in mijn gemeente die zo’n elektrische wagen heeft en er een halve dag over deed om vanuit Kasterlee aan de Hoge Venen te geraken. Hij moest twee keer bijladen en dat lukte zo maar niet meteen.
Als in de eerste plaats de bedrijfswagens over enkele jaren overwegend elektrisch zullen zijn , betekent dit ook dat er elk jaar zo’n kwart miljoen van die wagens zullen bijkomen. Vorig jaar maakten de bedrijfswagens in dit land 80% uit van alle nieuwe inschrijvingen. Buiten wie het zich kan veroorloven een eigen laadpaal thuis te hebben, zullen er tienduizenden bij moeten komen voor wie die niet heeft – stadsbewoners bv – en voor onderweg als men langere ritten maakt. Vlaanderen had er eind vorig jaar zo’n 4.000. Ter vergelijking: de stad Amsterdam alleen heeft er al 3.700.
En dan hebben we het nog niet gehad over de elektriciteitsproductie, die een stuk zal moeten verhoogd worden en waarvan men op dit ogenblik in dit land niet eens weet hoe dat zal gebeuren.
Kortom, wie er aan denkt een elektrische wagen te kopen en die zelf moet betalen, doet er nog altijd best aan een hybride te kopen, waarbij men kan omswitchen indien nodig, tenzij het om een stadautootje zou gaan, waarmee men niet ver zou rijden.
.---
In dan nog dit:
Turkije stapt uit het Europees vrouwenrechtenverdrag. Wat houdt hen tegen om ook uit de andere Europese verdragen te stappen ?
Terwijl in Nederland bij de verkiezingen van vorige week de partijen naar links schoven, maar de kiezer hen niet volgde, lanceert bij ons Conner Rousseau zijn nieuwe socialistische beweging, de ‘Vooruit’. Volgens zijn eigen woorden in enkele interviews in de weekeindkranten, wil hij niet de spil op links worden in dit land, maar de spil van de politiek tout court. Hij ziet zich dus in de toekomst als de as waarom alles zal draaien. En niemand zal er spijt van hebben, want zijn doel is, nog min nog meer, ‘van dit land het beste land ter wereld te maken’. Doet zo’n beetje denken aan de ‘actieve welvaartstaat’ van Verhofstadt en Vande Lala. Die bleken later alleen actief in het opsouperen van andermans spaarcenten.
Ons mateke zal nog veel bokes moeten eten vóór hij daar aan toe zal zijn. Opvallend is wel dat in de drie bladzijden interview die ik ervan gelezen heb, het woord ‘Vlaanderen’ geen enkele keer vermeld wordt. Integendeel zelfs, hij zegt zeer blij te zijn met de huidige federale regering, waarbij hij hoopt samen met de PS komaf te maken met wat hij het amateurisme noemt dat de laatste jaren in de SP.a was geslopen en wil mensen uit alle windrichtingen enthousiast maken om mee te doen. Stevaert bis, zeg maar.
In werkelijkheid zal zijn beweging, net zoals de partij ervoor, niet leefbaar blijven, tenzij als aanhangsel van de PS, waarbij ze niet veel meer zal voorstellen dan wat ‘gauche caviar’, een strekking die ook in Frankrijk tot een minimum werd herleid. Dat procentje meer in de laatste peiling, die verkocht wordt als een overwinning, verdwijnt in het niets bij de foutenmarge van 3%.
Met de coronacrisis gaat het de verkeerde kant op en dit ondanks alle verstrengingen en interventies van viro- en andere –logen. Toch zou men best geen tijd verliezen om ook eens vooruit te kijken naar het post-corona tijdperk dat er hopelijk ooit zal komen. In verband daarmee stuurden elf bekende economen een gezamenlijk schrijven aan de diverse regeringen van dit land, waarin ze stellen dat er spoed moet gemaakt worden met de broodnodige hervormingen.
Volgens het rapport van het elftal, dat verscheen onder de auspiciën van VOKA, het vroegere VEV, in een opiniestuk van de website van De Tijd en stellen zij dat overregulering en bescherming van bepaalde activiteiten zal leiden tot een gebrek aan concurrentie wat op zijn beurt leidt tot onvoldoende ‘creatieve vernietiging’. Met dat laatste bedoelen zij dat ook bedrijven die niet (meer) levensvatbaar zijn, nu toch overleven en in feite de gezonde bedrijven beconcurreren met de hulp van staatssteun, het geld van de belastingbetaler, zeg maar.
Dat de Belgische e-commerce de trein gemist heeft, wat het economisch elftal ook stelt, is niets nieuw voor wie deze blog volgt en vraagt men de lat hoger te leggen. Om het plan van de overheden waar te maken en te geraken aan een tewerkstelling van 80% (wat ik in Wallonië nooit zie gebeuren) moeten er concretere maatregelen komen, zoals o.m. een verlenging van de loopbaan en een constante bijscholing. Het kan, steeds volgens de elf, niet zijn dat er duizenden vacatures open blijven in tijden van toenemende werkloosheid.
Als remedie zeggen de economen dat de overheidsinvesteringen moeten worden opgedreven. Ook al zullen die geld kosten, kunnen investeringen later ook geld terug winnen, iets wat niet gebeurt door alleen Sinterklaas te blijven spelen en zeker niet met een rente die stilletjes aan weer aan het stijgen is
Ondertussen gaan de vakbonden op 29 maart staken en dat in volle coronacrisis, tijdens de ernstigste economische crisis die dit land meemaakt sinds WO II. Ze krijgen ze daarbij de steun van PS-voorzitter Magnette. Die beweert dat de staking gericht is tegen de werkgevers, helemaal in de oude stijl van ‘den boas is ne smeirlap’ , maar die vooral de openbare diensten zal treffen. De geschiedenis blijft zich herhalen.
Er is de laatste dagen nogal wat te doen geweest over BPost, waar de CEO werd afgedankt door de Raad van Bestuur, dit op vraag van de federale regering die bij BPost meerderheidsaandeelhouder is. De man wordt nl verdacht van onregelmatigheden en prijsafspraken op zijn vorige werk als CEO van een beveiligingsfirma, waarvoor hij tot één jaar geleden nog werkte. Wat er ook van zij, die Raad van Bestuur blijkt zelf ook eerder disfunctioneel te zijn waarmee weinig ernstigs aan te vangen valt met daar bovenop een federale voogdijminister voor Overheidsbedrijven zonder enige ervaring op niveau. Niet voor niks maakt dit overheidsbedrijf flink wat verlies op de Beurs. Vorige week woensdag verloor het één vijfde aan beurswaarde (men heeft het over honderden miljoenen!) en dit niettegenstaande de boom in de pakjesverdeling, zeker rond de eindejaarsfeesten. De reden daarvoor is in grote lijnen dezelfde als die voor de hele Belgische e-commerce, nl dat ze niet kan concurreren tegen buitenlandse firma’s zoals bv Bol.com en Zalando, omdat daar de nachturen pas beginnen te tellen na middernacht en hier al vanaf 20.00 uur, nog steeds die erfenis van Kris Peeters en de vakbonden. Onder druk van diezelfde vakbonden moest BPost, met al zo’n 40.000 werknemers, ook meer vast personeel aanwerven, i.pl.v. te werken met goedkopere onderaannemers, wat de inkomsten eveneens drukte. De brievenpost ging dan weer fel achteruit en het verhogen van de porto daarop zal die achteruitgang alleen maar verergeren.
Bpost heeft nu een interim CEO tot er een nieuwe vaste zal gevonden worden. Eén van de discussiepunten is trouwens de begrenzing van diens loon, dat onder de regering Di Rupo via een gentlemen’s agreement werd overeengekomen voor alle overheidsbedrijven, maar niet in een wet vastgelegd. Dat gaat om een enorm bedrag, maar ligt nog altijd lager dan in ‘de privé’. Johnny Thijs, een voormalige CEO die het verre van slecht deed, stapte bij Bpost daarom op. En, zoals men het in het Engels steeds kernachtiger kan uitdrukken: ‘If you pay peanuts, you get monkeys’.
---
Persoonlijk maakte ik deze week nog een straf staaltje BPost mee. Dinsdag kreeg ik een brief terug die was afgestempeld op 02.11.2020 – vier maand eerder - omdat het adres niet zou geklopt hebben. Bij nader toezien bleek dat echter wél juist te zijn (na 02.11.2020 heb ik naar hetzelfde adres elke week een brief verstuurd die daar wél aankwam). Waarom het dan met die brief niet lukte en het vier maand duurde vóór ik die terug kreeg, kon niemand mij vertellen.
