Het is hommeles bij Open-VLD in de Antwerpse gemeenteraad. Na de verkiezingen van 2018 kreeg de partij, er drie raadsleden en één schepenzetel, die werd ingenomen door Claude Marinower, met de belofte dat hij hem na drie jaar zou afstaan aan een collega en dat de partij een tweede zetel zou overnemen van de socialisten. Dat laatste gaat blijkbaar niet door, maar Marinower zal toch vervangen worden door Erica Caluwaerts. Een tweede kandidaat was Philippe De Backer, maar die stapte ondertussen uit de politiek, zodat er klaarblijkelijk geen probleem meer zou zijn. Dat was gerekend zonder Willem-Frederik Schiltz, zoon van, die zich insgelijks kandidaat stelde, maar daarvoor van de meerderheid in de gemeenteraad niet de daarvoor nodigde handtekeningen kreeg. In een andere partij misschien niet, maar in de postjespakkerspartij die Open VLD is, kan dat zomaar niet. Schiltz Jr, die veel weg heeft van de karikatuur van Guy Fawkes die men wel eens mee draagt bij betogingen, was trouwens niet eens in de gemeenteraad verkozen en is al fractieleider van de partij in het Vlaams parlement. Het resultaat van deze dubbele kandidatuur heeft de Antwerpse liberalen wel in twee kampen verdeeld. N-VA en Vooruit, de twee andere partijen van de meerderheidscoalitie in de gemeenteraad van de koekenstad, kijken geamuseerd toe en maken zich geen zorgen. Evenmin als CD&V in de federale regering, is de Open VLD bijdrage in Antwerpen eigenlijk overbodig.
De rampen veroorzaakt door de tornado’s in enkele oostelijke centrumstaten van de USA zijn een beetje te vergelijken met wat we in juli hier hebben meegemaakt in de Vesder- en Maasvallei. Niet in grootte natuurlijk, de schade in de States is veel erger dan wat we hier ooit hebben gehad, maar net zoals hier ging het ginder om wel meer voorkomende natuurfenomenen. Ze zijn tegenwoordig alleen veel erger dan wat men er tot nu toe had meegemaakt.
Halfweg de jaren 1980 zijn mijn vrouw en ik twee weken naar Amerika geweest, waar we toen familie van mijn vrouw gingen bezoeken in Connecticut en Californië. Wat ons daar opviel was dat de meeste huizen buiten de grote steden er nog geheel of gedeeltelijk in hout waren en de muren meestal van stucco. We zagen er weinig soliede stenen huizen. De tornado’s, die er ook toen waren maar niet zo hevig als nu, veegden die woningen gewoon weg. Men maakte zich daar blijkbaar niet echt veel zorgen over en ze werden vrij snel weer opgebouwd, maar weer in zachte materialen. Ik vroeg me toen al af waarom men ze daar niet steviger bouwde, bv in steen of beton. De weinige huizen en muren die nu in Kentucky en omstreken nog overeind staan, zijn wel die in steen. Men zou in streken die onderhevig kunnen zijn aan tornado’s bv ook eerder huizen kunnen bouwen in een halve koepelvorm, waardoor de tornadowinden er veel minder vat op zouden hebben. Maar dat gebeurde daar niet, evenmin als een andere opmerkelijke zaak: heel wat leidingen die wij hier onder de grond stoppen – voor elektriciteit bv - bleven daar bovengronds staan en gingen (en gaan er nog steeds) bij elke ook minder erge storm stuk.
Ze zullen het daar wel anders moeten aanpakken, al is het zeer de vraag of ze het ooit zullen doen.
Er lijkt in dit land een nieuw schandaal aan te komen i.v.m. met de hulp aan daklozen en mensen die onder de armoedegrens leven of nog erger. Volgens een onderzoek door Knack, Le Vif en de RTBf zit de armoedeorganisatie Poverello – Italiaans voor ‘arme sukkelaar’ – op een berg geld (men spreekt van 15 miljoen euro), maar laat het daklozen betalen voor alles en nog wat en niet weinig. Men spreekt van 300 euro per maand alleen om ergens binnen te kunnen slapen en tot 450 euro voor een eenpersoonskamer van amper 7m².
De zaak doet zo’n beetje denken aan wat enkele jaren geleden in Brussel, is gebeurd bij Samusocial, toen bleek dat niet alleen het bestuur daar leefde van de zgz aalmoezen, maar zelfs de burgemeester ervan mee profiteerde (en daarom daarna moest aftreden).
Poverello, met tien afdelingen in Vlaanderen en vijf iu Brussel en Wallonië, krijgt elk jaar zo’n dik miljoen euro binnen aan schenkingen en erfenissen en blijkt dat geld wel niet op te souperen, zoals in Brussel gebeurd is, maar te investeren in vastgoed, voornamelijk van kerkelijke organisaties. Het lijkt zo’n beetje op ‘ons kent ons’. Op zich zou dat nog niet zo erg zijn, want het geld wordt geïnvesteerd, ware het niet dat de daklozen en andere armoelijders er niet alleen niets van zien, maar zelf nog moeten bijdragen als ze iets willen krijgen. Caritas catholica lijkt erg ver weg.
---
En dat nog dit.
Er was deze week weer een zgz ‘grote’ politieke peiling van Het Laatste Nieuws, RTL en Le Soir. Nog meer dan vroeger kan men zich afvragen wat die peilingen waard zijn, zeker in het licht van de coronacrisis die het leven van heel wat mensen overhoop haalt. Men kan er hoogstens een tendens in zien, waarbij opvalt dat de Vlaamsnationalisten hun aandeel zien stijgen en dat Open VLD, CD&V maar ook Groen richting 10% (en minder) zakken. Dat de ex-Sp.a nu nog vooruit gaat is eerder een gevolg van de simpele zielen van de gauche caviar die nog altijd geloven dat het niet op kan, dat ons mateke van België het beste land van de wereld gaat maken en dat Brouckie populair blijft zonder ooit verkozen te moeten zijn. Als paarsgroen+ het uithoudt tot 2024, ontwaken we misschien in heel andere wereld.
De brief van Engie/Electrabel aan Crootje, met de mededeling dat het bedrijf na 2025 stopt met de productie van kernenergie in België, was geen verrassing, maar gewoon de bevestiging van wat de firma al gezegd had. Het is nu aan Paarsgroen+ om de knoop door te hakken, nog vóór het einde van dit jaar. Als er geen vervolg komt op de kernenergie in dit land, dan is dat niet alleen de schuld van de Groenen, maar ook van de andere partijen die dat hebben laten gebeuren. In het slechtste geval zullen er dus sterk vervuilende gascentrales komen, wat tegen het Klimaatplan indruist, terwijl anderzijds particulieren geen gasaansluiting meer krijgen bij verdere nieuwbouw. Het enige alternatief zal dan de aankoop van energie in het buitenland worden, grotendeels uit Frankrijk waar de kernenergie voor 70% van de stroom zorgt en zal blijven zorgen en dit aan prijzen die, zeker bij een strenge winter, de pan zullen uitrijzen.
Het zal een schande blijven dat de traditionele Vlaamse partijen, die mee in de huidige federale regering zitten, dit allemaal zomaar laten gebeuren en we bijna er nog op moeten rekenen dat de Waalse liberalen onze Vlaamse belangen daar verdedigen. Als die straks toch zullen moeten toegeven om de Paarsgroen+ regering niet te laten vallen, kunnen we toch best de raad van hun voorzitter Bouchez in de oren knopen: ‘Koop tegen de winter van 2025/2026 maar een goede elektrische generator en een jerrycan benzine, dus fossiele brandstof, want u weet niet wat er gaat gebeuren’. Waaraan ik zou toevoegen: ‘Als ge een open haard hebt, laat de schoorsteen tijdig schoonmaken en sla een voorraad hout op’. Dat laatste ga ik in elk geval doen. Mijn open haard werkt met opstijgende warme lucht van zodra de gietijzeren achterwand is opgewarmd.
------
In het kader van bovenstaande, nog dit. Volgens een officieel rapport dat gisteren in de media kwam, zijn gascentrales niet alleen meer vervuilend, maar vallen zij dubbel zoveel uit als kerncentrales. De reden daarvan is dat ze bij voldoende stroomvoorraad telkens worden afgezet en terug opgestart. Het is feitelijk voor de periodes dat ze niet werken en dus niets opbrengen, dat ze die gulle subsidies krijgen. Als het plan van Paarsgroen doorgaat, zal er dus meer capaciteit, dus nog meer gascentrales, moeten voorzien worden, wat nóg meer miljoenen subsidies zal betekenen. Kassa, kassa!
Ik kom even terug op mijn blog van 4 dezer (‘De Gentse accufabriek), nu de redenen (mv) van het niet doorgaan van de inplanting ervan bekend zijn geworden.
Om te beginnen is er de Belgische loonnorm, dezelfde waartegen zopas nog betoogd werd (met de aanwezigheid van o.m. Magnette, die mee kwam betogen tegen een punt uit zijn eigen regeerakkoord). De loonkosten in België liggen nu al 10% hoger dan in Zweden en dat verschil zal nog groter worden na één, misschien twee automatische indexaanpassingen in de eerstvolgende maanden. Een systeem dat ze haast nergens anders nog kennen, ook niet in Zweden..
Een tweede reden bleek de krapte op de Belgische arbeidsmarkt, waarnaar ik in mijn blog van 4 dezer ook al wees. België kent de op één na hoogste vacaturegraad van Europa, vooral op gebied van exacte wetenschappen, technologie, engineering en wiskunde (de zgn ‘STEM’-richtingen), die bij ons de laagste zijn van Europa.
Een derde punt bij ons is het moeilijk verkrijgen van vergunningen. ‘NIMBY’ (‘Not In My Back Yard’) staat bij ons nog sterk. Volgens de Wereldbank staan we op dat gebied op de 45ste plaats in de wereld..
Ten vierde staat dit land op de vierde laagste positie in Europa qua duurzaamheid en daarmee bedoelt men in de eerste plaats het aandeel van hernieuwbare bronnen in de energieproductie.
Tenslotte ligt de werkzaamheidsgraad van de totale actieve Belgische bevolking (niet de Vlaamse) zo’n 10% onder die van niet alleen Zweden, maar ook van Nederland en Duitsland.
Er is dus nog werk aan de winkel, al zie ik niet in hoe dat zal gebeuren met de ersatzploeg die momenteel onze federale regering bemant. Duitsland heeft, met zo’n 80 miljoen inwoners, voor de allereerste keer sinds WO II een regering met 3 partijen i.pl.v. de gebruikelijke 2. Wij, een landje met zo’n 11 miljoen, hebben er een met 7. Het verhaal van het teveel aan koks, dat het eten bederft.
Kempenaars zijn altijd een vroom volkje geweest. Armand Preud’homme schreef het al in zijn ‘Kempenland’(‘Kempisch volk, zo vroom en blij’). Mede als gevolg daarvan stemde vroeger de overgrote meerderheid in de ‘stille’ Kempen voor de christendemocraten. Veel baten heeft dat hen nooit opgebracht. Bij mijn weten is er ooit maar één CVP-gezinde Kempenaar minister geworden en dat was Frans Van Mechelen. De andere kopstukken brachten het meestal niet verder dan tot staatsecretaris. Eén daarvan in de jaren 1970 was Jos Dupré uit Westerlo en daarmee heb ik het ooit aan de stok gehad. Ik dacht eraan toen ik gisteren in de kranten zijn overlijdenbericht las. Jos werd 93.
In de tweede helft van de jaren 1970 werkte ik in DAF’s assen- en cabinefabriek in Oevel/Westerlo. Ik ontving er de bezoekers en had de supervisie van de kantine. In die functies hing ik af van de afdeling Personeelszaken. Op een gegeven moment vroeg de heer Kerremans uit Mechelsn, manager Bevoorrading, me het adressenbestand. Er kwamen nieuwe verkiezingen aan en Kerremans stond op een lijst van de Volksunie. Na consulatie met mijn directe overste, gaf ik hem die. Later bleek dat niet correct te zijn geweest en kwam er een klacht van CVP-staatssecretaris Dupré. Ik kreeg een berisping en mijn directe overste, een Nederlander die zich van geen kwaad bewust was, werd drie dagen geschorst. Ik zei toen dat ik mij ‘gedupreerd’ voelde en daarmee was de kous af.
---
In dezelfde periode kreeg ik het ook aan de stok met Mark Eyskens, toen minister van Buitenlandse Zaken die in het nieuws was gekomen toen zijn departement een visum had verstrekt aan een Palestijnse terrorist en Eyskens gevraagd werd af te treden als minister. Waarop die zei ‘In een normaal land zou ik dat doen, maar niet in een apenland zoals België’ (een uitspraak waaraan onze vriend Walter ons af en toe herinnert).
Ik had over Eyskens een artikel geschreven in ‘De Heikanter’, een plaatselijk Kastels blad met als titel ‘Startgeld voor ministers’. Daarin vertelde ik het verhaal dat hij, Eyskens, in Herentals een spreekbeurt was gaan geven, tegen betaling. Eyskens legde toen klacht neer tegen mij en het blad, maar daar is nooit iets van gekomen. De Heikanter maakte wel een einde aan mijn columns.
Dat was allemaal in de tijd toen de christendemocraten in onze Kempen nog iets te vertellen hadden. Net zoals elders in Vlaanderen schiet daar niet veel meer van over. ‘Ja, maar’ en ‘enerzijds, anderzijds’ volstaan niet meer.
Het ‘Dictator Effect’ is een wetenschappelijk werk, een ‘paper’ zoals men dat noemt, aan de hand van Jason Papaioannou en Jan Luyten, dat zes jaar geleden verscheen en zegt dat autocraten, naarmate ze langer aan de macht zijn, steeds slechter economische resultaten boeken. Een gevolg van een verhoogde inflatie door corruptie en de erosie van de instellingen, maar ook door wat de onderzoekers ‘de desinformatieval’ noemen. Die ontstaat door totale loyauteit te eisen van hun achterban, waardoor ze te optimistische verslagen krijgen over de toestand van het land.
Een schoolvoorbeeld van het dictator effect vinden we de dag van vandaag bij ‘sultan’ Erdogan van Turkije. Het beleid van de man en zijn AKP-partij is nog slechts de schaduw van wat eens een heropleving van het land betekende. In 2004 werd Erdogan door het Brussels eurocratenblad European Voice zelfs nog uitgeroepen tot man van het jaar en werd de E.U. aangespoord om Turkije bij de E.U. te laten aansluiten.
De onderhandelingen met Europa bestaan gelukkig alleen nog op papier. De Turkse Lira is niets meer waard en verloor sinds het begin van dit jaar al 40% t.o.v. de dollar. De inflatie zit rond de 20%. Brood werd op 19 jaar 900% duurder. De grootste schuldige daarvan is Erdogan zelf, die zich koppig blijft verzetten tegen elke renteverhoging omdat hij denkt met een lagere rente meer te kunnen uitvoeren en zo de economie er weer bovenop te helpen. De laatste drie jaar heeft hij al evenveel gouverneurs van de nationale bank ontslagen omdat die hem niet wilden volgen in zijn waanzin.. Na de mislukte militaire coup van 2016 veranderde hij de Grondwet, schafte hij zelfs de functie van eerste minister af en beslist hij nu alles zelf, ook de vele politieke en gerechtelijke benoemingen, Het gevolg daarvan is dat armoede, corruptie en werkloosheid hand over hand toenemen. Zijn AKP-partij verloor ondertussen de verkiezingen in de twee grootste Turkse steden, Ankara en Istanbul, toen de oppositie daar als één partij opkwam. Mocht zich dat herhalen bij de nationale verkiezingen van 2023 dan zit het spel helemaal op de wagen en vreest men voor het ergste. Nu al zitten er nergens ter wereld meer journalisten achter de tralies dan in Turkije.
Het Turkije van Erdogan is een schurkenstaat aan het worden en mist steeds meer de basis om de crisis te boven te komen. Met Erdogan’s economische voodoo politiek zal het zeker niet lukken.
Een blog schrijven is één ding, er meteen een goede titel voor vinden is iets anders en duurt soms langer dan het schrijven van het verhaal zelf. Het doet dan soms ook wel eens deugd, als ik merk dat er in een krant een titel staat die krak dezelfde is als deze die ikzelf ook al gebruikt had voor hetzelfde onderwerp, Dat is al meer dan eens gebeurd en gebeurde dit weekeinde weer, toen De Tijd – weliswaar als ondertitel – schreef dat ‘Gidsland Nederland de weg kwijt is’. Letterlijk dezelfde titel als degene die ik gebruikte in mijn blog van 18 november. Ik zou ze moeten aanklagen voor plagiaat (grapje).
Wat nu Nederland betreft, dat mag dan geen gidsland meer lijken, er blijft wel een groot verschil met België, in de zin dat ze daar toch ondanks alles een eind voorlopen. Er zijn nog steeds veel meer mensen aan de slag – al dan niet met flexi jobs - de koopkracht ligt er (officieel althans) hoger en de armoede lager. De pensioenen zijn er beter, omdat het vooral de bedrijven zijn die voor hun werknemers moeten sparen; waardoor de overheidsfinanciën er niet extra mee belast worden zoals bij ons. Nederland heeft zijn Begroting beter op orde en een staatsschuld die – in verhouding – zowat de helft is van de Belgische. En dan zwijgen we nog over de toestand van de wegen en de netheid van de steden.
Tenslotte pakt Nederland het asielzoekersprobleem heel anders aan. Het verplicht de kandidaat nieuwkomers zich te registreren in Ter Apel, een haast vergeten dorp in het Noorden van Groningen, zeg maar in een uithoek van het land, waar plaats zat is om iedereen opvang te verstrekken, desnoods op veldbedden en in tenten, maar de mensen – soms met kinderen - niet op straat laat slapen, zoals dat tot nu toe in Brussel gebeurde is en waaraan men eindelijk toch iets aan zou gaan doen.
Kortom, Nederland heeft nog werk aan de winkel, maar België nog veel meer.
Ik heb in deze rubriek al meermaals mijn twijfels geuit omtrent de Belgische automatische index. Bij mijn weten bestaat die in geen enkel ander land nog, tenzij misschien Luxemburg, maar dat is geen land, zoals Charles De Gaukke het ooit verwoordde.
N.a.v. de nieuwe grote opstoot van de inflatie, waarover ik het al had in mijn blog van 3 dezer, verscheen er in de weekeindeditie van De Tijd een uitgebreid artikel aan de hand van Stefaan Michielsen, senior writer van de – volgens mij – minst bevooroordeelde krant van Vlaanderen.
Officieel heet het dat de automatische indexering de enige garantie op stabiliteit is in de koopkracht van de bevolking. Als gevolg daarvan is er bv maandenlang onderhandeld over een opslag van 0,4% bovenop die index. Door de hogere inflatie van 3,5 tot 4% blijkt ook dat niet meer houdbaar. Daardoor dreigt het mechanisme onze ondernemingen op te zadelen met een concurrentiehandicap t.o.v. die van de buurlanden, waardoor bedrijven de productiviteit dienen op te voeren, meer te produceren met evenveel medewerkers of evenveel met minder. Of met een deel van de productie uit te wijken naar het buitenland.
Om e.e.a. te verhelpen zijn er ondertussen al een reeks ingrepen gebeurd, Belgische uitzonderingen en achterpoortjes zoals dat hier met zowat alle wetten gebeurt. Voorbeelden zijn het overslaan van één of meerdere indexaanpassingen, het verminderen van BTW op bepaalde zaken, de koppeling aan een zgz ‘gezondheidsindex’, die geen rekening houdt met de prijzen van tabak, alcohol, benzine of diesel, met als voorlopig orgelpunt de vrijwaring van het concurrentievermogen t.o.v. de buurlanden. Die laatste wet, een eerste keer gestemd in 1989, is ondertussen al enkele keren bijgeschaafd en leidde tot wat men de ‘loonnorm’ is gaan noemen. Als we ons mateke moeten geloven is onze index nog niet ingewikkeld genoeg, hij kwam zondag op De Zevende Dag nog pleiten om er een zgz ‘meer sociale dimensie’ aan te geven.
Het is uitgerekend de loonnorm die nu in nauwe schoentjes komt te zitten door de plotse forse verhoging van de inflatie. Mocht die laatste aanhouden, dan zal men uit een ander vaatje moeten tappen. Ofwel die index gewoon afschaffen en doen wat ze in bijna alle andere landen doen, nl de loondiscussies binnen de diverse sectoren houden.
Er bestaat trouwens ook een mogelijkheid dat er straks geen tekort maar een teveel aan onderdelen en andere producten zal zijn, die nu gemist worden en dan kan de situatie omslaan. Als dat echter niet zou gebeuren, zal ook de rente door het dak gaan en wordt een land als België, met op één na de grootste schuldenlast van Europa, helemaal rijp voor de Club Med.
In ’t Pallieterke van deze week verscheen een uitgebreid interview met Matthias Storme, jurist en hoogleraar aan de KULeuven, faculteit Rechten. De man is een overtuigd flamingant en schrijft ook af en toe in het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB).
Tien jaar geleden schreef Storme wat hij ‘Het Plan N ‘ noemde, waarin hij toen reeds voorstelde de Nederlanden te herenigen en daartoe te komen via de diverse gewesten. Zo’n beetje zoals ikzelf schreef in mijn blog van 28 augustus (‘De Nederlanden één’). Storme gaat echter nog een stap verder en zou het geen bezwaar vinden als Wallonië als apart gewest mee zou stappen in een Nederlandse confederatie. De reden daarvoor is, volgens hem, internationaal gesproken, dat het ontstaan van een Vlaamse staat op zich geen probleem zou zijn, wel de rompstaat België die achter zou blijven. Als we er van uitgaan dat Brussel een meertalige stadsstaat zou kunnen worden en de Oostkantons tenslotte toch zouden kiezen terug naar Duitsland te keren, wat dan met Wallonië? Internationaal zit de schrik er dan in dat er een Zuid-Europese staat zou komen in het noorden en dan nog een soort DDR, gedomineerd door de communisten van de PTB/PvdA. Aansluiten bij Frankrijk zou ook een oplossing zijn, maar dan wordt Wallonië een van de vele armoedige departementen die la douce France reeds ‘rijk’ is. Om nog te zwijgen over de Franse overzeese gebieden.
Tegenstanders van Storme’s idee zeggen dat Nederland ook overzeese gebieden kent in de Caraïben, Dat klopt, maar dat is niet het Nederland zoals wij, Vlamingen, dat zien, maar het Koninkrijk der Nederlanden (meervoud). Vlaanderen zal, steeds volgens Storme, daarin geen nieuw Aruba worden maar eerder een tweede Randstad. En, zoals ook ik reeds schreef in mijn blog daarover, zouden de herenigde Lage Landen beschikken over een kustlijn bezaaid met zeehavens, van Oostende tot Den Helder. We kunnen er alleen maar beter van worden.
Tenslotte stelt Storme dat Wallonië eigenlijk een luxepositie heeft, want het kan kiezen tussen twee modellen. Vlaanderen heeft die keuze niet, maar zou dan wel ophouden een meerderheid te zijn die zich gedraagt als een minderheid zoals nu het geval is.
Enfin, hoop doet leven en we kunnen weinig anders dan maar hopen dat er hier iets zal veranderen, liefst bij de eerstvolgende verkiezingen.
Volvo Gent pakt naast de plaatsing van een nieuwe accu-fabriek. Die had voor 3.000 nieuwe jobs kunnen zorgen. Pasbon was in oktober nog in Gotenburg (Göteborg*) om bij de Volvo hoofdzetel de inplanting van die fabriek in Gent te promoten. Niet dus, maar Pasbon heeft de laatste tijd al meer beslissingen van anderen lijdzaam moeten ondergaan. Doet zo’n beetje denken aan John van den Brom, de ongelukkige trainer van voetbalclub Genk: goede ploeg, maar weinig resultaten.
Dat de inplanting van een nieuwe accu-fabriek in Gent niet doorgaat, is trouwens geen ramp. Waar zou men die 3.000 nieuwe medewerkers vandaan halen als men weet dat Volvo Gent zelf nog op zoek is naar 500 medewerkers om de geplande productie van de nieuwe elektrische wagens in de eigen fabriek te kunnen waarmaken ?
*Uitspraak ‘Jeuteborj’
---
En dan nog dit:
Voor zover dat nog nodig was, heeft het derde overlegcomité in evenveel weken nog maar eens duidelijk gemaakt dat dit land niet meer werkt, doordat zowat iedereen bevoegd is voor alles, maar nooit helemaal. Een gevolg van de vervlechting tussen federaal en regionaal niveau, waardoor men door de bomen het bos niet meer ziet.
De Belgische inflatie steeg in november met liefst 5,64%, het hoogste niveau sinds juli 2008 en toen was het al het hoogste sinds het verre juli 1984. Dat betekent dat alles duurder wordt, maar daartegenover staat, dat wij hier ook een index hebben en dat vanaf januari 2022 alle lonen en uitkeringen in verhouding zullen stijgen. Driemaal hoera, zou men zeggen, ware het niet dat we daardoor een stuk concurrentiekracht verliezen t.o.v. onze buurlanden, die zo’n index niet hebben en onze bedrijven dan in het beste geval minder winst zullen maken, in het slechtste geval meer verlies zullen lijden. Onze bedrijven zien hun loonkosten in elk geval stijgen met 7,5 miljard euro. Daardoor worden de producten die ze maken een stuk duurder en zullen ze minder concurrentieel zijn op de wereldmarkt.
De sterke verhoging van onze inflatie heeft niet alleen te maken met de energieprijzen die door het dak zijn gegaan, maar ook door een stijging van de kerninflatie, die niets te maken heeft met de kosten voor energie en onbewerkte voedingsmiddelen. De problemen die diverse sectoren hebben met de grondstoffenschaarste en de aanvoerkosten zijn daar nog niet eens bijgerekend.
---
In de marge van bovenstaande is het ook interessant te weten dat de inflatie in Duitsland liefst 6% bedraagt en dat is daar het hoogste peil in dertig jaar. Na Merkel en ‘die schwarze Null’ zijn ze daar ook nog niet aan die neue Kartoffelen. Opmerkelijk genoeg maakt de Europese Centrale Bank (ECB) zich minder zorgen. Daar zegt men dat de stijging van de inflatie maar van tijdelijke aard zal zijn. Hopelijk krijgen ze gelijk, anders moeten we nog geloven wat ze in Italië zeggen: ‘Alles stijgt, alleen Venetië blijft zakken’.
Vóٕór einde november van dit jaar moest er een beslissing vallen over de kernuitstap. Dat had nu dinsdag op de laatste dag van die maand moeten gebeurd zijn. Niet, dus. De discussie blijkt in eerste instantie te zijn uitgesteld tot vrijdag 3 december en zal dan eerst alleen maar gaan over het rapport van federaal minister Van der Straeten omtrent de bevoorradingszekerheid. Daarmee zal de knoop doorhakken over de kernuitstap iets voor later worden. Op 7 december is er ook nog een Europese top waarop enkele beslissingen daaromtrent zouden kunnen genomen worden. Een twaalftal landen, met o.a. Frankrijk, willen nl dat zowel kernenenergie als gas op de zgz ‘groene lijst’ komen te staan en dus niet definitief zouden worden uitgesloten. Met alleen alternatieve groene stroom uit windmolens en zonnepanelen zullen we het niet redden en riskeren verscheidene landen, waaronder België, straks een black-out. De bestaande kernenergie zorgt in dit land nog steeds voor ongeveer de helft van de energieproductie. Door het plan om het hele Europese wagenpark straks op elektriciteit te laten rijden, zal men bovendien nog meer stroom nodig hebben dan nu het geval is.
Hét probleem met de kernenergie in België is dat de huidige uitbater Engie/Electrabel zelf besloten heeft haar Belgische kerncentrales na 2025 te sluiten. Dat laatste wil echter niet zeggen dat de laatst gebouwde centrales niet verder zouden kunnen werken. Er zal daarover dan wel onderhandeld moeten worden en – hoe het ook afloopt - de Belgische staat zal het mogen betalen. Met dank aan Verhofstadt die Groen (toen nog Agalev) dat cadeau in 2003 gaf om de groenen mee in zijn eerste regering te krijgen.
Ons Zuhalleke wist gisteren te vertellen dat Vlaanderen voor dit jaar de geplande capaciteit inzake windmolens al had bereikt. De twee vorige jaren bleek dat niet het geval te zijn geweest. Toch is het te vroeg om al victorie te kraaien, zoals men hieronder zal kunnen lezen.
Begin september van dit jaar werd nl de oude steenkoolcentrale West Burton, A, nabij het Britse stadje Gainsborough opnieuw ingeschakeld omdat de windenergie amper een kwart opleverde voor de elektriciteitsproductie. Uit meetgegevens van Vortex, een onafhankelijk Brits studiebureau dat weermodellen uitwerkt, bleek dat er sprake was van een opmerkelijke terugval van de windsnelheid, een fenomeen dat aan de klimaatverandering wordt toegeschreven en dat men ‘windstilling’ noemt. En daarmee kom ik terug op mijn blog van 17 oktober, toen onze groene federale minister van Energie, Tinne Van der Straeten, fier wist te vertellen dat ze de capaciteit van onze windmolens op zee zou verdrievoudigen en ik daarbij opmerkte dat bij windstilte die capaciteit geen driemaal meer zou zijn, maar nul komma nul.
Dat verlies aan windkracht wordt trouwens al waargenomen sinds de jaren 1960 en niets zegt dat het zal verbeteren. Zelfs het Deense Ørsted, een van de grootste windmolenuitbaters ter wereld, kende de laatste jaren winstverlies door windverlies.
Een beetje bescheidenheid is hier wel op zijn plaats.
Het rijk der vrijheid dat Brouckie ons enkele weken geleden nog beloofde, is niet voor morgen, waarschijnlijk zelfs niet meer voor dit jaar. Aan het Griekse alfabet, waarover ik het gisteren nog had, zal het niet liggen. Dat telt 24 letters en we hebben er nog maar drie van in gebruik (grapje).
De vaccinatiecampagne is al bij al nog goed verlopen en zorgt er in elk geval voor dat de schade beperkt wordt. Volgens uitgevoerde simulaties konden daardoor zo’n 30.000 ziekenhuisopnames vermeden worden. Het had nog beter gekund als de derde prik, de boosterprik, er sneller was gekomen toen regionaal ‘Markske’ Beke het deze zomer al vroeg, maar federaal Brouckie toen in eerste instantie dwars bleef liggen. In dit land blijft alles politiek.
Met een gezondheidszorg die met meer dan 10% van ons bruto binnenlands product (bbp) gaat lopen, had men wel iets meer mogen verwachten. Dat is ruim boven het Europees gemiddelde en de vraag is dan ook wat we er voor terugkrijgen in dit versnipperd land.
Zoals ik reeds eerder heb geschreven (en ik niet alleen) zullen we met dit virus moeten leren leven en zal het niet weggaan met de stop and go politiek van het ogenblik.
Volgens de eerste berichten zou de ‘omikron’, de nieuwste Covid-19 variant die uit Zuid-Afrika komt, wel besmettelijker zijn als de voorgangers, maar niet zo ziek maken als men eerst dacht. Als dat hopelijk zou kloppen, dan is de gekozen naam wel toepasselijk. ‘Omikron’ betekent nl de ‘kleine- of korte o’. Het Grieks alfabet heeft nl ook een ‘omega’ en dat betekent ‘grote- of lange o’. De ‘omega’ is de laatste letter van het Griekse alfabet, die wij wel eens onbewust gebruiken als we het over ‘het einde’ hebben.
Die ‘omikron’ komt er na de alfa- en de delta variant en daarmee krijgen we weer een Griekse letter bij om te onthouden. Het Griekse alfabet kent dus twee o’s. Dat men hier ‘omikron’ wel eens met een ‘c’ schijft is weer die Franse invloed, die waardoor we het hier ook dikwijls hebben (o.a. in kruiswoordraadsels’) over ‘igrec’ i.pl.v. ‘Griekse ij’ of ‘Congo’ – schrijven met een ‘c’, dit terwijl de oorspronkelijke naam met een ‘k” was. We zullen het maar belgicismen noemen.
---
En dan nog dit: in een reactie op mijn blog van gisteren over de Oostkantonners, stelt lezer Ropie terecht de vraag of die mensen dat zelf daar wel zouden willen. Mocht het ooit zover komen dat de vier gewesten daarover samen zouden gaan zitten (zou kunnen na de verkiezingen van 2024), kan dat besproken worden, evenzeer als de vraag die de Vlaamsnationalisten dan hopelijk zullen stellen i.v.m. onze eigen uitstap. Daar zullen ook wij zelf voor moeten zorgen. De discussie over Brussel-Halle/Vilvoorde indachtig, weten we echter dat Vlaanderen op die Oostkantonners niet moet rekenen als het er op aankomt.
In mijn blogs ga ik ervan uit dat dit België in zijn huidige vorm niet kan blijven bestaan en dat we best – op zijn laatst na de verkiezingen van 2024 –tot een gesprek zouden komen tussen de vier gewesten: Vlaanderen, Wallonië, Brussel en de Duitstalige Oostkantons over hoe het verder moet. Wat die laatste regio betreft, stond er in de weekeindeditie van De Standaard een interessant artikel aan de hand van Klaas De Brucker, transporteconoom KU Leuven, campus Brussel.
De heer De Brucker gaat ervan uit dat we de Duitstalige Oostkantons best terug aan Duitsland zouden geven. Daartoe behoorden ze historisch al tot het verdrag van Versailles uit 1919, na WO I, toen België de streek kreeg als oorlogsbuit. Er wordt wel eens gezegd dat de Oostkantonners tegenwoordig de beste Belgen zijn. Ze worden hier gewoon gepamperd en kosten België enorm veel geld, in de eerste plaats door het aantal extra ministerposten, parlementsleden en ambtenaren die we er moeten betalen. Daarbij komen dan nog de vertaalkosten van de federale overheid en de provincie Luik, waarbij alle wetten en alles wat ermee samenhangt moet worden vertaald naar het Duits.
En daar houdt het niet bij op. Toen dat stukje Duitsland in 1919 bij België werd gevoegd was er het probleem van de spoorlijn Keulen – Luxemburg die meermaals over de nieuwe staatsgrenzen liep. Om te vermijden dat de trein daar telkens zou moeten stoppen, werd dat hele spoorwegtraject Belgische grondgebied. Vandaag de dag is het nog een wandel- en fietspad, maar blijft het nog steeds een Belgische enclave in Duitsland, inbegrepen het voormalig station en stationsplein van Monschau.
Tenslotte heeft Vlaanderen bij die Oostkantons niets te winnen. In de discussie over Brussel-Halle/Vilvoorde koos toenmalig minister-president Karl-Heinz Lambert voor de francofone versie, dus tégen Vlaanderen. Als na de verkiezingen van 2024 de kans zich voordoet zouden we dat stukje Duitsland best terug aan Duitsland moeten geven, waar het thuishoort.
Met heel dat coronagedoe zou men het haast vergeten, maar volgens het Paarsgroen+ regeerakkoord zou er vóór eind november van dit jaar een beslissing vallen over de kernuitstap. Als men zich daaraan houden zou, dan moet dat volgende week gebeuren.
Het is al langer geweten dat het sluiten van alle Belgische kerncentrales, zoals gepland door Paarsgroen en nu door Paarsgroen+ zou kunnen bevestigd worden, waanzin is. Dat schrijf ik hier al enkele jaren en dat wordt nu – rijkelijk laat – bevestigd door Fedustria, de beroepsvereniging van bedrijven uit de textiel- , hout- en meubelindustrie.
In ons land is de maakindustrie actiever dan in de rest van Europa inzake de elektrificatie, maar niet vanwaar die elektriciteit vandaan moet komen. Onze kmo’s vrezen dan ook dat die maakindustrie de speelbal zal worden van een roekeloos energiebeleid en vindt de kernuitstap waanzin. Deze mening wordt gedeeld door meer dan 80% van onze bedrijfsleiders, die vinden dat kernenergie niet alleen zekerheid van levering biedt, maar ook klimaatvriendelijk is en niet afhangt van weersomstandigheden. Bij een uitsluitend op groene stroom werkende energiebevoorrading is er geen back-up als er geen wind of zon is. Dit oplossen door nieuwe gascentrales te bouwen die zwaar gesubsidieerd moeten worden om maar af en toe te werken, daardoor duur en milieuonvriendelijk zijn, is geen oplossing.
Om nog te zwijgen van de kans afhankelijk te worden van dictatoriale regimes. Die kabel vanuit Denemarken, waarover zopas nog een akkoord gesloten is, zal pas over tien jaar in gebruik kunnen worden genomen en ondertussen ook al veel geld gekost hebben.
Fedustria vraagt zich dan ook af, waarom we ûberhaupt alle bestaande kerncentrales moeten sluiten Op die manier halen we 50% van onze elektriciteitsproductie weg op een moment dat we juist een sterke groei in die productie zullen nodig hebben door het in gebruik nemen van elektrische wagens, warmtepompen en nog van dat moois.
Vraag is nu of die afspraak uit het federale regeerakkoord er de volgende week al dan niet zal komen en hoe ze eruit zal zien.
In een gezamenlijke oproep hebben de gouverneurs van alle Belgische provincies opgeroepen om de volgende bijeenkomst van het overlegcomité, die gepland was begin 2022, een maand vroeger te houden. Dit gebeurde i.v.m. de toenemende covid-19 besmettingen en ziekenhuisopnames, waarbij Oost-Vlaanderen de kroon spant met een toename van bijna 80%. Die laatste waarschijnlijk als gevolg van de vijfdaagse lichtshow in Gent, waar zo’n 800.000 mensen op afkwamen en waar nu gouverneuse Van Cauter alle niet-commerciële evenementen (bv van jeugdverenigingen) voor de volgende weken opschortte. Ook de stad Gent zette e.e.a. on hold.
Men weet gewoon niet meer wat aanvangen en dat niet alleen bij ons. Het het aantal besmettingen en ziekenhuisopnames blijft maar stijgen. Ik heb een kleinzoon huisarts die – alhoewel hij in een dokterscollectief werkt waar e.e.a. beter gepland kan worden - toch dagen maakt van 10 tot 12 uur. Dit is niet vol te houden en dat werd door het artsensyndicaat ook zo reeds gemeld. Het enige positieve is dat het aantal overlijdens t.o.v. een jaar geleden een stuk minder is en dan nog voor meer dan de helft van mensen zijn die niét gevaccineerd waren. Ergens helpen de prikken dan toch en al zullen ook gevaccineerden nog steeds kans lopen besmet te worden, ze er niet meer zo gemakkelijk meer echt ziek van worden, tenzij ze andere onderliggende kwalen hebben.
Het ergste in heel deze ingewikkelde discussie is dat mensen met andere ernstige problemen hun verdere behandelingen soms uitgesteld zien. Ikzelf verloor de vrouw van mijn leven aan kanker en dat had niets met uitstel van behandelingen te maken, maar ik kan me best voorstellen wat het zou betekend hebben mocht dat wél het geval geweest zijn.
‘De wereld is om zeep. Er gebeuren rare dingen rondom mij. Helemaal om zeep en het laatste oordeel kan niet ver meer zijn’. Dat zong Urbanus jaren geleden al, maar dat was om te lachen. Wat er tegenwoordig rondom ons allemaal gaande is, is niet meer om te lachen.
Een viruscrisis zoals die met corona, hadden we nog nooit meegemaakt en het lijkt wel alsof we er niet vanaf geraken. Steeds duiken er nieuwe problemen op die rechtstreeks of onrechtstreeks met de pandemie te maken hebben.
In het kader van de discussies hoe we eruit geraken, maken we dan mee dat een Waalse dokter zo’n 2.000 valse getuigschriften tegen betaling heeft verkocht, waardoor mensen, die niet gevaccineerd zijn, theoretisch in staat zijn anderen te besmetten. Dit lijkt wel op een ‘License to kill’ film met James Bond. Op de (a)sociale media circuleren trouwens een hele reeks aanbiedingen voor getuigschriften, waarvan de meeste meer dan waarschijnlijk nep zijn.
Sinds het uitbreken van de corona pandemie kende de e-commerce een forse opbloei. Klanten konden online bestellen zodat ze niet meer naar de fysieke winkels hoefden te gaan en de bestellingen haast meteen geleverd kregen, dikwijls binnen de 24 uur, met een haast gratis verzending. Dat laatste blijkt nu alleen mogelijk te zijn geweest omdat enkele postorderbedrijven werkten met onderaannemers die het niet zo nauw namen met de wetten en voorschriften ter zake, in het zwart werkten en – soms letterlijk – met kinderarbeid.
Bovenop de chaos die we meemaken, kregen we dan nog stiptheidsstakingen van de politie waardoor het verkeer op de weg en in de lucht aardig in de knoei raakte. De laatste loonsverhoging bij de politie zou al dateren van 20 jaar geleden en de minister waarmee de politievakbonden moeten onderhandelen is een politieke neofiet, die een bezoek aan New-York blijkbaar belangrijker vond.
Ik heb zo het idee dat we niet tot 2024 zullen moeten wachten om een volgende verkiezing mee te maken. Zoals men nu bezig is, kan Paarsgroen+ het tot 2024 niet volhouden.
Om met Urbanus ook te eindigen: ‘Ja, misschien wordt het morgen beter, maar het wordt nooit meer goed’.
