In het jaar 2007 heeft de armlastige Belgische staat, die alle geld hard nodig heeft, zo'n honderd miljoen euro misgelopen aan gerechtelijke boetes die niet betaald werden. In totaal gaat het om 70% van alle boetes van dat jaar. De twee jaren ervoor was het respectievelijk 75 en 90 miljoen en - als de trend zich doorzet - zal het voor 2008 méér dan honderd miljoen worden (4 miljard oude befkes!). Het ministerie van Financiën, (voorlopig nog) verantwoordelijk voor het innen van die boetes, wordt met de vinger gewezen. Er is echter meer aan de hand, want het niet betalen van die boetes is een rechtstreeks gevolg van het feit dat er in dit land een feitelijke straffeloosheid heerst. Dat komt door de wetten en aanbevelingen van de regering Verhofstadt II, meer bepaald van Laurette Onkelinx - toen minister van Justitie - die heeft uitgevaardigd dat zgz "lichte" straffen niet dienen te worden uitgezeten. Wie dus zijn boete niet betaalt, riskeert niet in de gevangenis te geraken, zelfs niet als het om een straf zou gaan tot 3 jaar! Van wetteloosheid gesproken. Het gerecht komt trouwens ook weer in de kijker in de zaak van de Koerdische terreurorganisatie DHKP-C. Die groep werd al drie keer voor het gerecht gedaagd, tweemaal veroordeeld en eenmaal vrijgesproken. Eind dezer maand begint in Brussel een vierde proces, na de vrijspraak in cassatie door het gerecht van Brugge. De belangrijkste verdachte in deze zaak, Fehriye Erdal, is ondertussen gevlucht, ondanks een bewaking door 18 (!) federale agenten. Die Erdal wordt in Turkije verdacht van medeplichtigheid van moord op een zakenman en zijn secretaresse in 1996. De bewijzen tegen haar zijn verpletterend. Ze is nl gefilmd door veiligheidscamera's toen ze de echte moordenaars het kantoor van de zakenman, waarvoor zij werkte, binnenliet. Het Belgische gerecht had er zich indertijd gemakkelijk vanaf kunnen maken door Erdal uit te leveren aan Turkije. Daar kon ze dan berecht worden door haar eigen landgenoten volgens de eigen wetten. Dat is niet gebeurd en nu zou er een proces over die moordzaak plaats gaan vinden in België. Om dat te verwezenlijken, is een groep magistraten (onderzoeksrechter, federale procureur en drie speurders) al tweemaal naar Turkije gereisd. Mocht dat proces er ooit komen en Erdal blijft onvindbaar, dan zal ze bij verstek worden veroordeeld. Mocht men ze later toch te pakken krijgen, dan zal er opnieuw een proces moeten plaatsvinden. Als we zo de totale rekensom maken, zal men in dit land 6 (zes!) processen gevoerd hebben over een buitenlandse criminele organisatie die haar misdaden in het buitenland pleegde. Mijn vraag: wie moet al die kosten betalen? Antwoord: de Belgische belastingbetaler, die ook opdraait voor alle gerechtskosten en boetes die in dit wetteloze land niet betaald worden. België wordt zo stilletjesaan het Pakistan van West-Europa.
In de Vooruit in Gent werden deze week de voorzitters van de zeven grootste partijen in Vlaanderen uitgenodigd voor een debat. Dit gebeurde op initiatief van politoloog Carl Devos, een vaste waarde bij de VRT en dus van eerder linkse strekking. Een echt debat kon het moeilijk genoemd worden, want iedereen hield het bij het aanprijzen van het eigen recept voor de verkiezingen van 7 juni. De hoofd"vogel" werd afgeschoten door Mie Vogels van Groen! Die verklaarde zonder enige schaamte, dat haar partij feitelijk het best geschikt is voor een communautair dialoog! Als reden daarvoor gaf ze op, dat haar partij de enige was die nog nauw samenwerkte met de Waalse tegenhanger, in casu Ecolo. Ergens klopt dat wel, alleen vergat Mie erbij te vertellen dat het steeds de Vlaamse groenen zijn die water in de wijn moeten doen. We hebben dat al meegemaakt bij de goedkeuring van de vreemdelingenstemwet en de stemming over Brussel-Halle/Vilvoorde. Vlaanderen heeft van Groen! helemaal niets te verwachten. Ook van SP.a valt tegenwoordig weinig meer te horen dan het verkopen van warme lucht. Het verhaaltje over de samenvallende verkiezingen, waarnaar deze partij zo zou snakken, is al lang geschiedenis. Niemand trapt daar nog in. Daarbij wist Caroline Gennez te vertellen dat de Vlaamse partijen zouden moeten eisen dat Didier Reynders in een volgende regering nooit meer minister van Financiën zou mogen worden. Dit is inderdaad zo, alleen gaat het dan over de federale verkiezingen (misschien in 2011), terwijl we nu praten over die van over zes weken. Van gelul gesproken! Marianne Thyssen van CD&V wil dan weer dat er nu, tegen de regionale verkiezingen, niet meer over communautaire thema's zou gesproken worden. Dat alles terwijl Kris Peeters, haar boegbeeld voor 07.06, overal aan het vertellen is dat het communautair debat op regionaal vlak zal moeten gespeeld worden. Van goede coördinatie gesproken. Dat voor wat de dames betreft, voorwaar weinig doordacht, zou ik zeggen. Misschien zijn ze nog niet goed ingereden. Bij de heren was het trouwens ook niet dat. Bartje Somers en zijn Open VLD zetten alles op de kaart Verhofstadt. Maar die gaat naar Europa. Wie interesseert zich echt daaraan? Iedereen, de eigen partij inbegrepen, ziet de Messias uit Gent trouwens graag naar Europa vertrekken. Daar kan hij het minste schade aanbrengen. Bij LDD is het eenvoudig: Dedecker, Dedecker en nog eens Dedecker. Vraag is alleen of het zal blijven pakken na de laatste botsing met de Open VLD en de gevolgen ervan. Eigenlijk lijkt de campagne van N-VA veel op die van LDD. Vervang Dedecker door De Wever en we zijn er. Laatstgenoemde heeft gezien dat zijn Tv-optredens stemmen aanbrengen en gaat op die weg verder. Infotainment heet dat tegenwoordig. In hoever Vlaanderen daar voordeel uit zal halen, is maar zeer de vraag. Het Vlaams Belang tenslotte blijkt de enige partij te zijn die gewoon zijn programma verder zet. Alles in het teken van Veiligheid, Vreemdelingen en Vlaanderen. Tenslotte zijn dat de zaken die de meeste mensen bezig houden in deze toch steeds harder worden crisistijd.
De overstap van Vlaams-Brabants parlementslid Dirk Vijnck van LDD naar Open VLD heeft voor enkele verrassingen gezorgd. De LDD fractie in de Kamer bestaat nu nog maar uit vier i.pl.v. vijf vertegenwoordigers. Dat brengt met zich mee dat de partij van Deckerke officieel geen fractie meer heeft en daardoor aardig wat geld aan zijn neus voorbij ziet gaan. Ergst van al is nog, dat de toelage vervalt voor negen van de dertien voltijdse medewerkers. Daarmee treft men Deckerke op zijn meest weke plaats: zijn portemonnee. Want daar is het hem in deze partij in de eerste plaats om te doen. Die Vijnck blijkt trouwens een gewone arbeider te zijn, iets wat in ons parlement nog zelden voorkomt. Op zich is dat helemaal geen schande, integendeel zelfs. Het wordt wel iets ransiger, als men weet, dat de man in 2007 5.000 euro had betaald om als lijsttrekker in Vlaams-Brabant te mogen opkomen. Ook toen ging het bij LDD al om de centen en niets anders dan de centen. Nu blijkt die simpele ziel zelf geschrokken te zijn van zijn daad, vooral i.v.m. de negen medewerkers die straks ontslagen zullen worden. Soms kan voordenken nuttig zijn... Wie trouwens ook geschrokken zijn van de gang van zaken, blijken nu de traditionele partijen te zijn. Die willen Deckerke en de zijnen wel in toom houden, maar hebben liefst van al dat LDD stemmen afsnoept van het Vlaams Belang. CD&V, maar ook Open VLD zouden nu aan het uitzoeken zijn om voor LDD een uitzondering te vinden, zodat het partijtje toch van de staatscenten zou kunnen blijven profiteren. Terloops gezegd: als een partij van vijf man al zoveel geld krijgt, hoeveel pakken de grote partijen dan? Allemaal op kosten van de belastingbetaler. De aanloop naar de volgende verkiezingen zorgt in elk geval voor wat extra spectakel. Wat zal de volgende zet zijn?
Het "Land van Ooit" is hier failliet gegaan. Het "Land van Misschien" blijft bestaan. - Misschien zal er toch iets in huis komen i.v.m. het plaatsen van gedetineerden. Nadat een eerder gesprek einde 2007 was misgelopen, is er nu opnieuw met Nederland gepraat. Daar heeft men liefst 4.000 cellen leeg staan en hier heeft men bijna 2.000 gedetineerden te veel. Eigenlijk zijn het er veel meer. Wie in dit land immers een celstraf krijg van minder dan zes maanden, wordt niet opgesloten. Wie een straf krijgt van minder dan drie jaar, krijgt automatische een strafvermindering van 2 jaar en moet één jaar met een enkelband rondlopen. Allemaal nog realisaties van tante Laurette. Daar er echter niet genoeg enkelbanden zijn, kan het jaren duren vooraleer men daar aan toe is en lopen veroordeelde misdadigers ondertussen vrij rond. Vraag is daarna, of die mensen met enkelband wel degelijk gecontroleerd worden. Ook daarover is nogal wat controverse. Het kan dus zijn dat daar misschien nu toch enige verandering in komt. Veel zal dat niet zijn, want men spreekt over een paar honderd, geen tweeduizend, terwijl er in Nederland plaats is voor vierduizend. De heren/dames gedetineerden moeten er nl mee instemmen en het mag alleen gaan om mensen die nog lange straffen moeten uitzitten. Typerend voor onze justitie is ook, dat men spreekt over een periode tot 2016, terwijl anderzijds gezegd wordt, dat de nieuwe goedgekeurde gevangenissen al in 2012 zouden moeten klaar zijn. Dat geeft aan, dat men daar helemaal niet zo zeker van is. Misschien... - Misschien rijdt er deze zomer een hogesnelheidstrein tussen Antwerpen en Amsterdam. De spoorlijn ligt er al meer dan vier jaar en zelfs het gloednieuwe spoorwegstation van Brecht is niet meer zo gloednieuw. Het ligt er ook al drie jaar en het onkruid groeit er welig tussen de plaveien. Er is nog steeds geen trein te zien. Reden van dit oponthoud is, dat men vergeten is tijdig nieuwe locomotieven te bestellen. De oude, die men heeft, blijken niet te werken op deze gloednieuwe gesofistikeerde spoorlijn. Nu is men aan het testen, of men dubbeldekstreinen, die versterkt worden met een extra locomotief halfweg de wagons, het traject kan laten afleggen. Het nieuwe treinstel heeft al de naam "dromedaris" gekregen. Maar misschien gaat het deze zomer lukken... - Misschien komt er eindelijk ook een regeling voor technische werkloosheid bij bedienden. Deze regeling komt er niet omdat men een akkoord zou hebben over het negentien-eeuwse statuut terzake, maar eenvoudig omdat steeds meer bedienden riskeren gewoon ontslagen te zullen worden bij gebrek aan een eigentijdse wetgeving die voor een alternatief zou kunnen zorgen.. Leuk land waarin wij wonen. Misschien komt er ooit wel eens verandering in...
Gisteren begon in Genève de VN-conferentie tegen racisme, ook wel eens Durban II genoemd. Dat laatste, omdat de eerste conferentie van dat type plaats vond in het Zuid-Afrikaanse Durban en daar helemaal uit de hand was gelopen. Een groep van overwegend moslim landen had toen immers de conferentie aangegrepen om enkel en alleen Israël en het Westen te veroordelen, alsof er in de rest van de wereld niets aan de hand was. In Genève beloofde het weer van hetzelfde te zijn. Dat liet het vooraf opgestelde programma zien. Als gevolg daarvan hadden al heel wat westerse landen besloten niet naar Genève te komen: o.a. de USA (van Obama!), Australië, Canada, Duitsland, Italië en Polen. Ze bleken gisteren meteen gelijk te krijgen toen Ahmadinejad, de president van Iran, het spreekgestoelte besteeg en daar meteen Israël én het Westen beschuldigde van racisme en van het destabiliseren van de wereldorde. Tijdens de speech verlieten de westerse delegaties wel de vergadering, om daarna echter weer terug te komen. Dit met uitzondering van Tsjechië, huidige voorzitter van de E.U., die de zaak ook voor bekeken hield. Vermelden we tenslotte nog dat landen als Frankrijk en Groot-Brittannië wél aanwezig waren, maar alleen hun ambassadeur gezonden hadden, geen ministers of andere parlementsleden. --- Wat deze triestige zaak nóg triestiger maakt, is dat ons land, tot nader order België, wél op ministerieel niveau aanwezig is op deze anti-westerse bedoening. Het heeft zelfs meegewerkt aan het opstellen van de agenda voor deze conferentie. Wij zijn immers multicultureel en politiek correct. Erger nog, meer dan waarschijnlijk zal een van de slottoespraken geleverd worden door onze Karel De Gucht, die blijkbaar vindt dat hij de laatste tijd nog niet genoeg in het nieuws komt. Onze politiek-correcte meute roept wel moord en brand tegen de condoom-uitspraken van Paus Benedictus XVI, maar vindt zo'n antiwesterse conferentie heel normaal. Om het even bij Iran te houden: daar is geen vrijheid van meningsuiting, geen vrijheid van godsdienst, geen gelijkheid tussen man en vrouw. Daar worden bv homo's ter dood veroordeeld én terechtgesteld, enkel en alleen om hun geaardheid. Iran steunt terreurbewegingen zoals Hamas en Hesbollah, die niet alleen Israëli, maar ook eigen Palestijnen liquideren als die niet de harde lijn van o.m. Ahmadinejad en zijn discipelen volgen. --- Enkele dagen geleden was er op canvas een uitzending te zien van een Britse journalist die enkele maanden undercover was gegaan in enkele Britse moskees. Wat daar gepredikt werd kwam allemaal van Saoedi Arabië en was één haatproza tegen het Westen. Het is bijna niet te geloven dat er hier bij ons nog politiekers rondlopen, die vinden dat het allemaal niet zo'n vaart loopt en dat de Islam een toch zo verdraagzame godsdienst is. Onze deelname aan die conferentie in Genève is dan ook een zoveelste bewijs, dat de nuttige idioten het hier nog steeds voor het zeggen hebben.
Wat een heisa over de affaire Dedecker-De Gucht! Tussen die twee zal het wel nooit meer goed komen. Nu ineens is Deckerke niet meer salonfähig genoeg om straks mee te regeren, iets wat hij toch zo graag zou doen. Van de reactie van de zgz traditionele partijen druipt de hypocrisie er af. Ze willen geen cordon rond LDD, omdat ze vrezen dat "recht voor de raap samenraapsel" misschien straks toch nodig te hebben. Hilarisch wordt het helemaal, als men leest dat zelfs aan de groentjes gevraagd wordt of zij samen met LDD in een regering willen zitten. Is dit bladvulsel of hopen journalisten die daarmee bezig zijn misschien op een tweede dioxinekwestie of een tweede doortrapper à la Verhofstadt die in 1999 álle partijen in zijn regering wou hebben, als hij daarmee de toenmalige CVP maar in de oppositie kon krijgen. Als er in die tijd een partij voor de dieren was geweest, zoals nu in Nederland, dan had " da joenk" er die waarschijnlijk ook bij genomen. Om maar te zeggen, hoe belangrijk Agalev toen was. Al dat gezeur over Dedecker en De Gucht zou ons doen vergeten, dat het sale en lease back akkoord i.v.m. het gerechtshof in Veurne inderdaad niet erg kosjer was. Het gebouw werd - in het kader van het vullen van begrotingsgaten van de Verhofstadt regeringen - verkocht voor zo'n 10,5 miljoen euro en daarna terug gehuurd voor anderhalf miljoen per jaar. Als het inderdaad gaat om een contract met een looptijd van dertig jaar en meer, dan kan iedereen uitrekenen wat voor woekerwinsten daar gemaakt werden (en nog worden). Hallucinant wordt het helemaal als blijkt dat de koper cq verhuurder enkele offshore bedrijfjes zijn die werken onder een buitenlandse wetgeving. Nog erger wordt het als blijkt, dat de architectenfamilie Jaspers er achter zit, dezelfde Jaspers die het gebouw getekend heeft. Eind 2008 werden de bedrijfjes door de vennoten van de familie Jaspers trouwens opgedoekt en sindsdien is elk spoor zoek... Het kan goed zijn dat er geen cent gefraudeerd werd. Transparant kan men het echter niet noemen. Als men daarbij bedenkt dat het bij de gerechtshoven van Antwerpen en Gent over veelvouden van het bedrag van Veurne ging, dan is het niet moeilijk te veronderstellen, dat men al een ijzersterk moraal moet hebben om daaruit geen collateraal profijt te willen halen. Als dat allemaal niét het geval zou zijn, waarom komen dan de juiste cijfers met de juiste namen niet even in beeld? Ik persoonlijk heb er in elk geval het raden na. --- In de marge van het onderzoek van die privé-detective naar een eventuele link naar De Gucht, schreef de dame in kwestie o.m. over troonopvolger Jean-Jacques: "Heeft in zijn leven maar drie dagen gewerkt, behalve in de senaat,dan". Het broekie in kwestie, 25 jaar jong dacht ik, zit in die senaat al wel wijzigingen aan de euthanasiewet in elkaar te knutselen. Straks krijg ik nog heimwee naar De Croo...
De paasvakantie zit erop. Nu eens zien wat we gaan zien. Om te beginnen één grote verkiezingscampagne, maar daarbuiten zijn er toch genoeg punten om een boompje over te zetten. - N-VA is naar het Grondwettelijk Hof getrokken met de klacht dat de Vlamingen slechts één keer het belangenconflict kunnen inroepen (via de Vlaamse gemeenschap), terwijl de Franstaligen dat liefst vier maal kunnen doen (via de Franstalige gemeenschap, het Waalse gewest, het Brusselse gewest en de Franstalige gemeenschapscommissie in Brussel). De zoveelste discriminatie in dit landje dat claimt democratisch te zijn. Wettelijk is daarmee niets fout, het gaat wel regelrecht in tegen de geest van de wet. Eigenlijk draait de hele zaak rond de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde. Ergens in mei vervalt de termijn van dit dispuut en zou er eindelijk eens definitief over moeten gestemd worden. Als dat niét gebeurt, is er geen enkele reden om na 7 juni geen klacht neer te leggen tegen de onwettelijkheid (in ons land) van de Europese verkiezingen. Daarmee zouden de francofonen en belgicisten in dit land eindelijk eens een serieus schot voor de boeg krijgen en kunnen gaan vrezen wat er hen te wachten zal staan bij de federale verkiezingen van 2011. De Maddens-strategie, zeg maar, maar dan in versneld tempo. - Lezers van mijn blog weten, dat ik geen boontje heb voor de heer De Gucht en zijn Open VLD partij. Toch begin ik een beetje medelijden te krijgen met de man. Op dit ogenblik is zijn weekeinde grotendeels verpest door die stomme Somalische piraten, die het in hun hoofd hebben gehaald een Belgisch baggerschip (eigenlijk een steenstorter) te kapen in de Indische Oceaan. Alsof dat nog niet genoeg was, moet De Gucht deze komende week e.e.a. beslissen over de affaire Koekelberg. Dat hij dat moet doen komt, door het deserteren van zijn partijgenoot Dewael en door het feit dat Dewaels opvolger, zijn andere partijgenoot Depadt, hierover niet kan beslissen omdat hij tegelijkertijd partij en rechter zou zijn. Als De Gucht Koekelberg te hard aanpakt, zal hij in aanvaring komen met advocaat Van Uyttendaele, beter bekend als monsieur Onkelinx, minister van Werk en nog wat, welke zich telkens in het kernkabinet zal moeten laten vervangen omdat er anders van belangvermenging sprake zou kunnen zijn. Tenslotte heeft Karel van Berlare nog af te rekenen met Deckerken, die deze keer blijkbaar zijn hand overspeeld heeft in de zaak van het Veurnse justitiepaleis. Evenals bij de Fortis affaire, waarbij de hele familie De Gucht werd vrijgepleit (men heeft zich niet afgevraagd waarom ook de vrienden en kennissen dezelfde dag hun aandelen nog snel verkochten...), zal er altijd wel iets van blijven hangen. Overheidsgebouwen verkopen aan kostprijs en ze daarna terug huren op 36 jaar waarbij de verhuurder een rente krijgt van zo'n 15%, was het watermerk geworden van de regeringen Verhofstadt, waarmee - zonder veel succes, zoals later bleek - de gaten in de begrotingen werden dichtgereden. Dat gebouw in Veurne zal veel geld gekost hebben, die van Antwerpen en Gent nog veel meer. Logisch, dat men zich daarover vragen gaat stellen. Enfin, week 17 van 2009 kan interessant worden.
Toen de euro ingevoerd werd, voldeed ons land eigenlijk niet aan de gestelde vereisten om mee te doen. Men moest nl een staatsschuld hebben die maximaal 60% bedroeg van het Bruto Nationaal Product (BNP). In die dagen bedroeg het Belgische percentage zo'n 115%, als ik me niet vergis (het kan ook meer geweest zijn). Door draconische besparingen en extra belastingen slaagde de regering Dehaene erin daar wat af te knijpen en beloofde die Europa dat ze verder serieuze inspanningen zou doen om het cijfer onder de 60% te krijgen. De regering Verhofstadt I slaagde erin het deficit verder terug te dringen. Dat laatste had echter meer te maken met de toen gunstige conjunctuur en de economische boom dan met de inspanningen van paarsgroen. Toen nl het vet van de soep was, bleek Verhofstadt II een verspilmachine te zijn geworden, die niet alleen vergat het deficit verder naar omlaag te krijgen, maar er evenmin in slaagde de op ons afkomende kosten voor de vergrijzing te voorzien. Het resultaat kennen wij. België zit op dit ogenblik met een gat van 14 à 15 miljard euro in zijn jaarbegroting en een staatsschuld die opnieuw de 100% van het BNP nadert. Afgezien van nieuwe belastingen, wat eigenlijk niet doenbaar is - we hebben al bijna de hoogste van heel Europa - weet niemand te zeggen, hoe men dit probleem zal oplossen. Vroeger zou dit gebeurd zijn met een devaluatie (zoals ook Martens destijds heeft moeten doen), nu kan dat niet meer. De vraag is dan ook, of België bij de eurozone zal kunnen blijven. Dat laatste geldt niet alleen voor ons land, maar ook voor Ierland en de landen van Zuid-Europa (Portugal, Spanje, Griekenland en Italië). We zitten dus in goed gezelschap. Opmerkelijk is wel, dat de EU-landen Zweden en Denemarken, die (nog) niet in de eurozone zitten, het er beter van afbrengen dan de hogervernoemden. Wat met zich meebrengt dat de euro toch niet de oplossing voor alles is gebleken. Het wordt nu afwachten wat er verder deze maand zal gebeuren. Er zijn nl nog enkele belangrijke afspraken van de G8 en de G20 die daarover uitsluitsel zouden kunnen brengen. Als dat niét lukt, bestaat er het reële gevaar dat enkele euro-landen zullen moeten afhaken en terug naar een eigen munt zullen moeten overschakelen. Op die manier kunnen ze nl hun munt weer devalueren (Italië is daarin altijd een crack geweest). Voor Europa zou het wel een blaam zijn. Mocht het bij België ooit zover komen, dan zou de blaam nóg groter zijn. Voor het land dat de Europese instellingen huisvest en voor de "mister Europe" waarvoor Verhofstadt zich nu aan 't verkopen is. Uitgerekend hij die het verzuimd heeft de tering naar de nering te zetten, toen het mogelijk was. Sic transit gloria mundi!
Dit weekeinde vindt er in Brussel een bijeenkomst plaats voor creatieve jongelingen. Honderd van hen zijn daarvoor speciaal uitgenodigd. Er zijn drie Belgen bij, allemaal Franstaligen. Geen enkele Vlaming. "Zou kunnen", denk je dan, tot je leest dat het alleen een gevolg is van de selectieprocedure. Dit vertelt althans een zekere Pascal Cools, directeur van Flanders DC, de Vlaamse organisatie voor ondernemerscreativiteit. "We konden zonder problemen honderd Vlaamse talenten voordragen", alsnog Cools, "maar de organisatoren hebben ons niets gevraagd"... M.a.w. de Vlamingen zijn door Europa nog maar eens bij de bok gezet. Niet eens gevraagd! Kardinaal Mercier wist het al: "La Belgique serà latine ou ne serà pas". - Luc Van den Branden (CD&V) is kandidaat voor de functie van secretaris-generaal van de Raad van Europa. Zes Franstalige Belgische parlementairen hebben een brief gestuurd naar de 47 permanente ambassadeurs van die Raad, met de vraag niét te stemmen voor landgenoot Van den Branden. Van solidariteit gesproken, wie heeft het daar altijd over? Kortom, Europa heeft nog maar eens de kans gezien ons, Vlamingen, te schofferen. Wat heeft Vlaanderen aan Europa? Het ging goed, zolang het over de economie ging, de grenzen open kwamen, de euro eenheidsmunt werd. Maar het politieke Europa moeit zich met onze interne keuken en dat is het laatste wat wij willen. De Franstaligen doen er trouwens geen profijt mee ons bij Europa om de haverklap te gaan koeioneren. Denk maar aan al die miserie die we al gehad hebben om de Rand en de Brusselse ziekenhuizen, om er maar twee te noemen. Verhofstadt, die zichzelf zo'n beetje ziet als de deus ex macchina die Europa gaat redden, vindt dat de E.U. met één stem moet spreken. Dat had vroeger misschien gekund, nu niet meer. Het is de schuld van doordravers à la Verhofstadt, dat de E.U. nu met 27 landen rekening moet houden, veel te veel om ooit tot een serieuze politieke consensus te kunnen komen. En dan willen Verhofstadt en zijn gelijkgezinden er nog Turkije bij nemen. Dit laatste tegen de zin van minstens de helft van de Europese burgers. Hoe erg het met de Europese gedachte staat, werd onlangs trouwens nog eens duidelijk, toen uit peilingen bleek, dat er hoogstens een kwart van de Europese kiezers op 7 juni zou gaan stemmen. Eigenlijk is het nóg minder, omdat in Griekenland, Luxemburg én België de kiezers verplicht worden te gaan stemmen. De politieke kaste in die drie landen is nl van oordeel dat hun kiezers nog niet electoraal volwassen zijn... --- Tenslotte nog dit: op de officiële start van de campagne van de Europese liberalen, kwam de Messias uit Gent een half uur te laat. Op dat moment had haast een derde van de deelnemers zich al naar de bar begeven, waar rijkelijk gratis vocht werd geschonken. Van een valse start gesproken!
België blijft een curieus land. Als enige land in Europa heeft het zo bv nog steeds een index (twee zelfs), worden de weekeindfeesten gerecupereerd, kan men blijven stempelen tot aan zijn pensioenleeftijd (zij het aan een armoedeloon), zijn er nog koopjesweken en sperperiodes, heeft men er nog uitgebreide ministerkabinetten, bestaat er een systeem van technische werkloosheid en is er een verschil in statuut tussen arbeiders en bedienden. Wat die laatste twee items betreft, loopt er de laatste tijd wel e.e.a. grondig mis. De technische werkloosheid heeft verhindert, dat heel wat arbeiders zouden afgedankt worden. De staat neemt nu een deel van de betaling van de lonen over. Dat is de goede kant van de zaak. Minder goed vergaat het de bedienden, die niet kunnen terugvallen op zo'n technische werkloosheid. Als gevolg daarvan staan de bedrijven voor de keuze: ofwel bedienden ontslaan, ofwel een akkoord sluiten waarbij ze minder gaan werken én minder betaald worden. Om de zaken wat te vereenvoudigen, hebben enkele werkgeversorganisaties al voorgesteld dat ook bedienden - al was het maar tijdelijk - technisch werkloos zouden kunnen worden. De (bedienden)vakbonden zijn het niet mee eens. Zij willen alleen akkoord gaan, als het statuut van bedienden en arbeiders zou worden één gemaakt. Tot daar dus niets abnormaals. Waar het schoentje echter wél knelt, is dat de vakbonden alleen een opwaardering van het arbeidersstatuut naar het bediendenstatuut willen. Ze willen m.a.w. niet, dat de bedienden iets zouden moeten inleveren. In de huidige crisissituatie is een dergelijke aanpassing niet te betalen, zeker niet door een Staat die zo goed als bankroet is, zoals het België van vandaag. Het is dan ook afwachten op wat er verder te gebeuren staat. De kans blijft nl bestaan, dat - als het nog slechter wordt in onze economie - er een deel bedienden effectief zullen worden ontslagen. Dat gevaar blijft reëel, zeker als men ziet dat er geen dag voorbij gaat waarbij geen groepen werknemers ontslagen worden of fabrieken sluiten (deze week alleen al Unilin in Moeskroen en Aleris - gedeeltelijk - in Duffel). De vraag is dan, wie er verantwoordelijk zal zijn. Is er dan echter geen andere oplossing? Natuurlijk is er die, maar daarvoor lijken de vakbonden nog niet rijp. De oplossing zou er nl in bestaan toch een tijdelijke technische werkloosheid voor bedienden toe te laten en ondertussen bij nieuwe aanwervingen alle bedienden en arbeiders eenzelfde statuut te geven, zoals dat in heel de rest van de wereld gebeurt. Door dat zo stapsgewijs in te voeren, kan men de kosten onder controle houden en rustig zien of het nieuwe systeem houdbaar zal zijn. Maar dat is waarschijnlijk weer te simpel voor een ingewikkeld land als België...
Op gerechtelijk vlak lijkt er in dit land geen verandering mogelijk. Deze week was het weer raak: twee ontsnappingen uit gevangenissen, één opstandje en een zoveelste tijdelijke staking van het personeel. Er komt gewoon geen einde aan en dat zal niet veranderen zolang men heel dat gevangeniswezen niet grondig aanpakt. Er zijn ondertussen wel plannen gemaakt om binnen enkele jaren het aantal cellen te verhogen, maar daarmee lost men het probleem niet op. Op dit ogenblik zitten er in de Belgische gevangenissen al een paar duizend gedetineerden meer dan er plaatsen zijn. Dat alles ondanks het feit, dat mensen met straffen onder de zes maanden niet meer worden opgesloten en dat mensen die veroordeeld zijn tot straffen onder de drie jaar ook niet meer de cel ingaan. Theoretisch krijgen ze dan een enkelband, maar daarvoor zijn de wachtlijsten zo lang dat ze oplopen tot meer dan twee jaar. Daarna is het nog de vraag, of die dragers van die enkelbanden wel degelijk gecontroleerd worden. En zeggen dat er een onmiddellijke oplossing is. In Nederland heeft men niet alleen plaatsen te veel, dat land beschikt ook nog eens over een paar zgz "bajesboten", die men zich in de jaren negentig had aangeschaft om hetzelfde probleem aldaar op te lossen. Die boten kunnen, mits een opknapbeurt en het aanwerven van extra personeel, binnen de drie maanden worden ingeschakeld, maar dat schijnt in België niet te kunnen. Liever de gedetineerden opstapelen met twee tot drie in één cel die normaal voor één persoon is bedoeld. Tekort aan personeel? Hoe kan dat nu? Elk jaar zijn er examens voor cipier en telkens komen daar duizenden gegadigden op af. Deze winter liefst 7.000 a.u.b. Daar zo'n tien procent uithalen moet toch mogelijk zijn, of zijn wij Belgen écht zo dom? Kortom, het is een kwestie van goede wil en die schijnt er in dit land niet te zijn. Gerecht, immigratie, begroting, het zijn allemaal problemen die men hier niet kan/wil oplossen. Men houdt zich hier liever bezig met fraudezaken in het voetbal en de condoomproblemen in Afrika!
Terwijl zowat de hele politieke meute met vakantie is - erg verdiend na al die inspanningen van de laatste maanden - zit het er bovenarms op in het nieuwe partijtje van Deckerken. Rob Van de Velde, hun (verdienstelijke) man in de Kamer van Volksvertegenwoordigers, had er nl genoeg van, dat steeds meer klaplopers de partij komen vervoegen en dat anderen nu al teren van hun eerste succes. Deckerken is er zich persoonlijk mee moeten gaan bemoeien en heeft zgz de neuzen weer allemaal in dezelfde richting gekregen. Maar zien, of dat waar is. Zowel Dedecker als de andere kopstukken rekenen erop, dat de partij "een pak" nieuwe verkozenen zal hebben na 7 juni a.s. Misschien zal dat zo zijn, zeker is dat echter nog niet. Vergeten we trouwens niet dat er nog een achttal weken te gaan zijn, wat in politieke termen een erg lange termijn is waarin nog veel kan gebeuren. Wie echt liberaal is, zou voor LDD moeten stemmen. Open VLD heeft al genoeg laten zien, dat het zich niet meer rechts opstelt. Verhofstadt heeft niet alleen voor een ruk naar links gezorgd, hij blijft die lijn ook volgen in zijn Europese campagne. Wie ook geloofde in Verhofstadts eerste drie burgermanifesten, weet dat hij bedrogen is uitgekomen en dat zijn vierde manifest het tegenovergestelde was van zijn eerste drie. In feite is LDD de partij die tracht de eerste drie burgermanifesten te verwezenlijken, wel tien jaar na de feiten. Er zijn ook een aantal Vlamingen die denken dat ze de Vlaamse zaak gaan dienen door voor LDD te stemmen. Die mensen zou ik aanraden zich klaar te maken voor een zoveelste desillusie. Dat geldt trouwens ook voor de 800.000 simpele zielen die in 2007 dachten dat Leterme eens het Vlaamse programma ging verwezenlijken . Leterme's kartel bestaat niet meer en het is nog zeer de vraag of men bij een volgende Vlaamse regering LDD en N-VA wil zal willen hebben als partner, de natte droom van Deckerken die wil dat zijn partij een beleidspartij zal zijn. Dat betekent meteen echter ook, dat hij bereid is water in zijn wijn te doen om mee te kunnen spelen. De tijd van de vijgen na Pasen is aangebroken. Zien wat het allemaal worden zal...
Een tijdje geleden had ik al aangekondigd, dat er op de VRT een nieuw praatprogramma zou komen, "voor eens en altijd", waarbij telkens ook een politicus zou worden uitgenodigd. Van alle partijen, uitgezonderd natuurlijk die van het Vlaams Belang. Ik had toen nog opgeroepen dat programma te boycotten, omdat het gewoon oneerlijk en ergerlijk blijft, dat de VRT betaald wordt met belastingsgeld, ook van leden van het VB, maar dat die laatsten nooit aan bod kunnen komen. Erger nog, waar mogelijk nog bekampt worden zonder meestal weerwerk te kunnen geven. Ik kijk dan ook niet naar dat programma, maar kan het niet helpen, dat erover geschreven wordt in de pers. En zo vernam ik dat Calimero, excuseer: Yves Leterme, ook werd uitgenodigd en daar weer eens de grote verongelijkte is gaan uithangen. De man heeft natuurlijk ergens gelijk: hij en zijn maatjes Vandeurzen en Vervotje zijn uit de regering gestapt. Reynders is blijven zitten en zit er nog. Dat alles neemt niet weg, dat het Leterme's eigen stomme schuld was, dat hij is moeten aftreden. Had hij niet het domme idee gehad die brief op te stellen met al die telefoontjes tussen zijn departement en dat van Vandeurzen plus die naar het Gerecht, dan had hij gewoon kunnen blijven zitten. Misschien had hij dan wel een onderzoekscommissie moeten installeren, maar dat had waarschijnlijk hetzelfde resultaat gegeven als de commissie die nu ook niets beslist heeft. Leterme's traject na die van de Vlaamse regering, is een aaneenrijging geweest van blunders. De eerste was, dat hij überhaupt een regering heeft gevormd, nadat gebleken was dat zijn beloften van de verkiezing van 2007 nooit zouden kunnen worden waargemaakt. Later bleek zijn regering de allereerste met een Franstalig overwicht, gesteund dan nog door een overwegend Franstalig parlement met een minderheid in Vlaanderen. Van zijn staatshervorming is niets in huis gekomen, van goed bestuur evenmin: zie maar naar wat er met de begroting is gebeurd. De enige zaak waarin hij aanvankelijk goed scoorde, was zijn aanpak van de Fortis zaak. Ondertussen is ook die affaire echter een kluwen geworden, waarin niemand nog weet hoe het verder zal verlopen. CD&V zou er beter voor zorgen, dat die Leterme een postje kreeg ergens ver van hier. Ambassadeur in Patagonië of zoiets. Zoals hij nu bezig is, kan de man zijn partij alleen maar schade toebrengen. Vandeurzen is tenminste nog zo slim geweest van beleidsniveau te veranderen en lijsttrekker te worden voor het Vlaamse parlement in zijn eigen provincie Limburg. Leterme is met niets anders meer tevreden dan met zijn speeltje dat hij is kwijt geraakt: de job van eerste minister van dit kunstmatig landje. Om daarvoor een ernstige poging te ondernemen zal hij waarschijnlijk moeten wachten tot 2011 en dan nog. Wie zal tegen die tijd nog voor iemand kiezen die bewezen heeft alleen maar voor ellende te hebben gezorgd? --- Tenslotte nog dit: in een uitgebreid interview in De Standaard van dit weekeinde, liet Vandeurzen zich ontvallen, dat hij een regering Open VLD, CD&V en LDD wel zag zitten, omdat "rond LDD geen cordon sanitaire ligt". Van rechtvaardigheid gesproken, dat komt dan van een ex-minister van justitie...
Het was gisteren weer al illegalen wat de klok sloeg. Bij de ULB wordt de situatie van de hongerstaking dramatisch (na 55 dagen...) en in het opvangcentrum van Steenokkerzeel was er weer een zootje ongeregeld dat kwam protesteren tegen de uitwijzing van afgewezen illegalen. Het volkje dat men te zien krijgt, ziet er niet uit als mensen die normaal gaan werken en/of studeren. Meer een soort clochards en krakerstypes. Van dat soort dat ook parasiteert op de staat en zijn sociale zekerheid. Veel zal het allemaal niet uitmaken, iedereen is met paasvakantie en ook op iets langere termijn zal er zeker niets gebeuren vóór de verkiezingen van 7 juni. Wat er daarna zal gebeuren, is eveneens koffiedik kijken Waar men in heel deze affaire veel te weinig bij stil staat, is het feit dat heel dat immigrantengedoe vroeg of laat onze sociale zekerheid de nek zal omwringen. Als men leest, dat er vorig jaar 110.000 nieuwe immigranten legaal België zijn binnengekomen en men hoort daarbij zeggen dat het meestal ging om "familieherenigingen", dan weet men het wel. Het gaat gegarandeerd voor het grootste deel om mensen die hier via via binnenkomen en meteen van de sociale zekerheid gaan leven. Onze sociale zekerheid was een gesloten systeem, voorbehouden voor wie er meestal jarenlang voor had bijgedragen. Vooral onder druk van de Franstalige partijen is deze sociale zekerheid geëvolueerd van een gesloten naar een open systeem, waarin nieuwkomers evenveel kunnen genieten zonder ook maar één bijdrage te hebben geleverd en zonder zelfs de zekerheid dat ze dat later wél zullen doen. Dat maakt dat onze sociale zekerheid feitelijk nu al onbetaalbaar is. Een grote hap van het staatsdeficit komt ervan. Met de huidige crisis wordt deze situatie onhoudbaar en dreigt er straks een compleet faillissement. Het is steeds hetzelfde verhaal. Sociale wetten worden gemaakt om de zwaksten te helpen, maar worden meestal uitgehold door de profiteurs van het systeem. Verder is ons landje te klein om de hele wereld naar hier te laten komen. Zeker zo lang de wetten hier softer blijven dan in onze buurlanden, gaan we blijven te maken hebben met de mensonterende chantages die nu plaats grijpen,.
Volgens een studie van Ispo (Instituut voor Sociaal en Politiek Onderzoek), een speeltje van professor Swyngedouw, wereldberoemd bij de linkse VRT, hebben tijdens de verkiezingen van 2007 de vrouwen meer links gestemd dan de mannen. So what? Men kan zich terecht afvragen, of dat Ispo niets beters te doen heeft dan zo'n muizenissen uit te zoeken. Het lijkt wel komkommertijd. Het is algemeen geweten, dat vrouwen anders tegen veel zaken aankijken dan mannen. Dat is de normaalste zaak van de wereld. Vrouwen merken beter op, mannen zullen eerder langer redeneren. Dat zoiets kan meespelen in het kiesgedrag is mogelijk. De vraag is maar, of dat nu nieuws is. Vrouwen reageren trouwens ook anders als ze zelf in de politiek zitten. We hebben zopas nog het voorbeeld gehad van Anne Martens, dochter van ex-premier Wilfried Martens. Terwijl haar vader zich niet te goed vindt om Berlusconi naar de mond te gaan praten (naar het schijnt was dat o.w.v. de centen), voerde zij in de Gentse gemeenteraad oppositie tegen haar eigen CD&V partij en werkte zij mee mét de linkse meerderheidscoalitie. Dat ze daar de vaste job van arrondissementscommissaris aan overhield, was leuk meegenomen. Het kan echter nog erger. Tine Van Rompuy, jongste zuster van onze huidige federale premier, komt bij de Europese verkiezingen op voor de PvdA, het vroegere Amada. Puur communisme. Een en al nostalgie naar het vroegere Oostblok. Dat het mens al 25 jaar lid is van de Landelijke Bediendencentrale (LBC), aangesloten bij het ACV, zegt ook iets over die vakbond. Mocht ze bv lid zijn geweest van het Vlaams Belang, dan was ze er nu met klikken en klakken buiten gesmeten. Zo werkt de linkse politiek nu eenmaal in dit landje. Mocht het die Tine Van Rompuy ernst zijn, dan zou ze best eens het pas uitgekomen boek van Lode Delputte lezen: "Cuba na Castro". Daarin kan men vernemen, dat - twintig jaar na de val van de Berlijnse muur - er nog steeds mensen verdrukt worden in naam van het proletariaat. Cuba, dat in wezen op landbouw is aangewezen, voert 86% van zijn voedsel in, het meeste uit de verfoeide USA. Iedereen kan er lezen en schrijven en heeft er zelfs een fatsoenlijke scholing gekregen. Ze doen er echter niets mee, want daarna is er geen werk. Daardoor komt het dat Cuba, volgens Delputte, de hoogst opgeleide hoeren van de wereld heeft. Cubaans artsen worden ook in het buitenland ingezet (tegenwoordig is het Venezuela van Chavéz populair). Ze kunnen er echter niet vluchten, want hun paspoorten worden ingehouden. Wie in Cuba zelf zijn mond te ver opentrekt, gaat nog altijd de gevangenis in. Staat Tine Van Rompuy voor dergelijke waarden? Dan wordt het hoog tijd dat haar broers haar de ogen openen. Al zal dan moeilijk worden. De oudste denkt alleen in Belgische termen, de jongste heeft zijn Vlaamse reflex begraven. --- In de marge van bovenstaande nog dit. In het artikel van De Standaard over het zgz linksere kiesgedrag van de vrouwen, staat - op de frontpagina - een tekening waarbij CD&V bij de linkse partijen wordt gezet. Duidelijker kon niet.
Het kan er soms raar aan toe gaan in een familie. Neem nu Koen Dillen, zoon van Karel, de stichter van het Vlaams Blok. Koen is Europarlementslid voor het Vlaams Belang. Zijn passie: Frankrijk, de Franse politiek en de Frans letterkunde. De man is er zo door bezeten, dat hij niet alleen een wekelijks column over Frankrijk schrijft in 't Pallieterke ("Si la France m'était contée"), maar er zelfs al enkele boeken over geschreven heeft. Helaas slaagt hij er, als Vlaams Belang lid, niet in zijn boeken bij ons uit te geven. Niet o.w.v. de inhoud van zijn schrijfsels, maar gewoon omdat hij lid is van een partij, die door de Belgische politiekcorrecte meute in quarantaine is geplaatst. Koen had de boeken kunnen laten uitgeven door de eigen Vlaams Belang-uitgeverij Egmont, maar in dat geval wil geen enkele boekhandel de boeken te koop aanbieden. Koen zocht en vond een oplossing. Onder de schuilnaam Maarten van den Roest gaf hij bij het Nederlandse Aspekt een boek uit over Sarkozy, toen die nog Frans minister van Binnenlandse Zaken was. Zijn tweede boek was een biografie over François Mitterand, dat hij uitgaf onder de schuilnaam Vincent Gounod. Dat laatste werk werd enthousiast onthaald, zowel in Nederland als in Vlaanderen, waar het o.m. een lovende recensie van tien minuten kreeg op Klara. Tot dan uitlekte dat Gounod niemand minder dan Koen was. Meteen was het amen en uit in Vlaanderen. De zaak werd zo ergerlijk, dat zelfs een groep van enkele tientallen Vlaamse intellectuelen, voor het overgrote deel zelfs van linkse signatuur, er een open brief over publiceerde. Bij de groep waren niet alleen verscheidene leden van de Gravensteengroep, maar zelfs Jef Turf, de vroegere hoofdredacteur van de laatste communistische krant in Vlaanderen, de Rode Vaan. Zoals Koen zelf al vertelde, hebben onze politiekcorrecten niet veel meer te leren van de Nazi's. Zij verbranden wel geen boeken, ze worden gewoon niet uitgegeven. Onnodig daarbij te vertellen, dat onze VRT tot nu toe geen woord over de hele affaire heeft gezegd, in geen enkel van hun zo opgehemelde duidingsprogramma's. Puur Berufsverbot. Koen Dillen is trouwens niet het eerste slachtoffer van de politiekcorrecten in dit land. Eerder al maakte Freddy van Gaever, VB-senator, al mee dat drie van zijn boeken geweerd werden: één over het voetbal, één over de luchtvaart en één over zijn politieke carrière in de senaat. Van Gaever heeft nog geprobeerd een eigen uitgeverij op te richten, maar dat werd hem belet door de Vlaamse Uitgeversmaatschappij en boek.be. Dit laatste wordt beheerd door niemand minder dan kameraad Jos Geysels, ex-secretaris van Agalev en uitvinder van het cordon sanitaire, een volbloed stalinist die in Vlaanderen zo maar kan beslissen wat wel en wat niet wordt uitgegeven. In geen enkel democratisch land worden mensen, die er een andere mening op nahouden, uitgesloten zoals bij ons. De francofonen varen daar wel bij: op die manier blijft Vlaanderen verdeeld en hebben zij meer te zeggen dan wat ze electoraal waard zijn. De linksen hebben er steeds gebruik van gemaakt om mee te kunnen regeren- ook na stembusverliezen - al lijkt hun liedje stilaan uitgezongen. In landen zoals Nederland, Denemarken, Italië en Oostenrijk kan rechts en uiterst rechts mee praten en soms zelfs mee regeren. In ons klein landje is men daartoe nog steeds niet in staat. Van achterlijkheid gesproken...
In "Doorbraak", het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) heeft Bart Maddens zijn vaste column. Maddens is niet de eerste de beste: hij is professor aan de K.U.Leuven en heeft al enkele Vlaamse denkpistes opgestart die de moeite zijn gevolgd te worden. Zo was hij de man die zegde géén communautaire besprekingen meer te houden, ook niet na 7 juni a.s. Het eindigt er toch altijd maar mee, dat Vlaanderen de betalende partij blijft. Volgens Maddens hoeft Vlaanderen helemaal niets meer te vragen, maar alleen te wachten tot de francofonen weer iets nodig zullen hebben (geld bv) en pas dán te reageren met eigen eisen. Die stelling ("On n'est demandeur de rien") is reeds zo bekend geworden, dat men het de Maddens strategie is gaan noemen. Niet dat Maddens altijd gelijk heeft. In het laatste Doorbraak nummer schrijft hij, weer terecht, dat België zich wel eens zou kunnen vastrijden in een institutioneel moeras, als er in 2011 ongrondwettelijke verkiezingen zouden worden gehouden. Dit laatste dan, mocht er tegen die tijd nog altijd geen oplossing zijn voor de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde. Dat vastrijden zal dan het resultaat zijn van een lawine aan rechtsgedingen tegen de Belgische Staat. Welnu, volgens mij hoeft Maddens niet te wachten tot 2011. Op 7 juni a.s. zijn er nl Europese verkiezingen die in dit land even ongrondwettelijk zijn als de federale van 2011. Waarom dan ook na 7 juni niet meteen beginnen met die rechtsgedingen? Het resultaat zal dan misschien niet zo spectaculair zijn als het zou kunnen worden in 2011, maar de belgofonen zouden in elk geval al een voorsmaakje krijgen van wat hen te wachten staat als zij denken dit land ongrondwettelijk te kunnen blijven besturen. Ondertussen zijn er al 15 gemeenten uit de regio Halle/Vilvoorde die te kennen gegeven hebben die Europese verkiezingen van 7 juni te zullen boycotten. Zij gaan geen kieslijsten samenstellen en evenmin kiesbrieven drukken. Ook Beersel en Kapelle-op-den-Bos hebben zich al bij de 15 aangesloten. Typisch: Vilvoorde doet niet mee. Dat is dan ook de gemeente waar trekpaard Dehaene het nog grotendeels voor het zeggen heeft. Hij rekent op de Europese job. Met de schamele 400.000 euro die hij bij Dexia krijgt om daar uithangbord te spelen en de schnabbels van AB Inbev e.a. grote organisaties komt de ACV voorvechter van de werkman immers niet toe om de eindjes aan elkaar te knopen!
Betty van Big Brother, wereldberoemd in Vlaanderen, heeft inbrekers over de vloer gekregen. Als reactie heeft ze nu een alarmsysteem laten installeren en heeft ze twee waakhonden gekocht. Haar reputatie van dom blondje ten voeten uit, vertelt ze dat ze niet eens het ras van de beesten kent en er zelfs schrik van heeft. Als men dergelijke verhalen leest, dan is het niet verwonderlijk, dat er tegenwoordig zoveel accidenten met honden gebeuren. Naar schatting worden er in België jaarlijks zo'n 100.000 mensen door honden gebeten. Dat gaat van een onschuldige hap in de broekspijp van de postbode, tot het verminken en zelfs doden van (kleine) kinderen. In twee van die laatste gevallen is zelfs beslist de hond(en) in kwestie te laten leven. De hond blijkt zo stilaan de heilige koe van onze westerse samenleving te worden. Wat de meeste mensen, die honden in huis nemen, niet schijnen te beseffen is, dat de hond afstamt van de wolf en diens genen nog steeds min of meer in zich heeft. Hij moet een baas boven zich hebben en dat gedrag moet hem geleerd worden. Wie dat niet doet, riskeert dat de hond zelf gaat baas spelen en dan krijgt men alleen maar ellende. Ontelbare TV-series eromtrent tonen duidelijk aan dat heel wat mensen helemaal niet goed in hun bovenkamer zijn als ze het over honden hebben. Ikzelf heb een buurman die persé een husky wou hebben. Huskies zijn poolhonden en horen hier eigenlijk niet thuis. Bij warme zomers, zoals bv die van 2006, is het leven van een husky hier een marteling. Men kan dan zelfs spreken van dierenmishandeling. Een tweede fout van mijn buurman is, dat hij slechts één husky heeft. Huskies staan nog betrekkelijk dicht bij de wolven. Wat ze bv gemeenschappelijk hebben is, dat ze gaan huilen als ze eenzaam zijn. Een hond die nu alleen zit, zoals bij mijn buurman elke werkdag gebeurt, huilt dan ook regelmatig. Leuk, zo'n gejank. Sinds daarop al gereclameerd is, niet alleen door ons maar ook door o.m. een nabije school (!), is het een stuk rustiger geworden. Het dier schijnt nu e.o.a. medicament te krijgen, waardoor het waarschijnlijk verdoofd wordt en het janken nog zelden voorkomt. "Dierenvrienden" noemen ze dat... --- Mensen trouwen of gaan samenwonen en willen dan kinderen. Eens die er zijn hebben ze dikwijls geen tijd meer er naar om te kijken. Er moet nl gewerkt worden door papa en door mama. Dat betekent, dat de kinderen 's morgens voor dag en dauw uit hun bedjes moeten en hop naar de onthaalmoeder. Voor opvoeding blijft er niet veel tijd over als pa en ma 's avonds moe terug thuis komen. Men vraagt zich wel eens af, waarom sommige mensen persé kinderen willen hebben. De laatste tijd is er in Vlaanderen geen plaats meer in de speciale instellingen waarin kinderen terecht kunnen als het thuis niet meer gaat. Men heeft instellingen én pleegouders te kort. De "anderen" moeten maar voor de kinderen zorgen, thuis heeft men er blijkbaar geen tijd meer voor. En als het later misloopt, is het de school die fout was. Honden en kinderen, het lijkt te vloeken, maar allebei hebben ze zorg en opvoeding nodig. We ze beiden heeft en denkt het zonder te kunnen doen, krijgt vroeg of laat de rekening gepresenteerd.
Wat hebben in België de top-cop (Koekelberg) en de top-gangster (Habran) gemeen? Dat ze dezelfde advocaat hebben, Marc Uyttendaele, alias monsieur Onkelinx en als dusdanig dé advocaat van de PS. Hopelijk krijgen de PS-klanten bij hem een serieuze korting, want de man blijkt tegelijkertijd ook een van de duurste pleiters van dit land te zijn. Duur of niet, Uyttendaele heeft wel niet kunnen beletten dat men Habran, reeds de zeventig voorbij, waarschijnlijk voor de rest van zijn dagen achter de tralies zal houden (al weet men natuurlijk nooit in een land als België). Hoe het met Koekelberg af zal lopen is nog koffiedik kijken. De tegen hem aan de gang zijnde zaken overstijgen in elk geval het louter justitiële. Het heeft te maken met de politiek, zoals bijna alles in dit landje. In het vooruitzicht van de komende verkiezingen staan in Wallonië PS en MR met getrokken messen tegenover elkaar. Raar genoeg zijn het de laatste tijd de Vlaamse liberalen die met de PS een robbertje uitvechten. Eerst was er Dewael die in functie van zijn post als minister van Binnenlandse Zaken Koekelberg de wacht aanzegde. Toen Dewael daarna koos voor de vlucht vooruit naar de Kamervoorzitterzetel, is het zijn opvolger, De Padt, die met Koekelberg in aanvaring is gekomen. Daar deze laatste echter geen rechter én partij kan zijn, heeft hij de zaak overgelaten aan zijn collega De Gucht, bekend om zijn diplomatische aanpak. Aan de andere kant van de taalgrens moet tante Laurette zich, als echtgenote van Uyttendaele, uit het kernkabinet terugtrekken telkens de zaak Koekelberg aan de orde is. In dit land is tenslotte álles communautair. Zo lijkt het er steeds meer op, dat de Open VLD in een even open strijd is gewikkeld geraakt met de politiediensten. CD&V van haar kant ligt overhoop met justitie. Het gaat dus om een clash der machten, met aan de ene kant de twee Vlaamse meerderheidpartijen en aan de andere kant de Belgicisten, gesteund door de Parti Scandaleux. Er gebeurt toch nog iets in de aanloop van de verkiezingen. --- Ondertussen is de Boerenbond een actie begonnen om te kiezen voor producten van eigen bodem. Eigen landbouw eerst. Mocht het Vlaams Belang zoiets gezegd hebben, dan was het land waarschijnlijk te klein geweest. De Boerenbond moet echter nog niet vrezen voor een cordon sanitair. Haar Waalse tegenhanger gaat ermee akkoord...
Het is nog niet zo lang geleden, dat men de gemeentewet heeft "aangepast", zodat de heer De Gucht burgemeester van zijn Berlare zou kunnen blijven mocht hij in de loop van dit jaar verkozen worden tot Europees commissaris. Ook aan De Guchts collega De Croo wil men nu een extra cadeau geven. De Kamer werkt nl aan een wijziging van haar reglement, waardoor in de toekomst ook gewezen kamervoorzitters deel zullen kunnen uitmaken van het bureau van de Kamer. Dat houdt o.m. in, dat De Croo - want het gaat hem op dit ogenblik alleen om die persoon - opnieuw gebruik zal kunnen maken van een auto met chauffeur. De arme man, burgemeester, grootgrondbezitter, herenboer en eigenaar van een soort manege, vindt het blijkbaar te kostelijk een eigen auto met (deeltijdse) chauffeur te moeten bekostigen. Als verontschuldiging vertelt hij, dat de wagen van de Kamer niet mag gebruikt worden tijdens de weekeinden en de vakanties. Dat laatste slaat trouwens niet op hem, want De Croo heeft altijd beweerd nooit vakantie te nemen... --- Ook aan de andere kant van de taalgrens is men niet vies om wat extra kosten te maken op de kap van de belastingbetaler. Zo trekt het bureau van het Waalse parlement tijdens deze paasvakantie op reis naar de States: New-Mexico, California en Arizona, toevallig allemaal toeristische streken. De echtgenotes gaan mee. Aan een reporter van de RTBf, die aan José Happart vroeg, of zoiets wel paste in het kader van de huidige crisis, antwoordde de vroegere bendeleider, nu voorzitter van het Waalse parlement (!), dat hij (de reporter) onbeschoft was. 't Is maar, hoe je het bekijkt... Crisis, welke crisis?
