De reeds zo verguisde begroting van curator Van Rompuy start met een handicap. Electrabel/Suez weigert (m.i. terecht) het half miljard (20 miljard oude befkes!) te betalen die de federale regering uit haar hoed had getoverd. Dat voor wat dit jaar, 2009, betreft. Over de volgende jaren zal er nog moeten gepraat worden. Het zal wel aan mij liggen, maar er zijn zo van die zaken die ik echt niet snap. Zo was er dus eerst sprake van dat de oudste kerncentrales vanaf 2015 hadden moeten worden gesloten. Als dat was aangehouden, dan was er geen enkele reden geweest om de elektriciteitsproducenten extra geld te vragen. Nu de sluiting met tien jaar wordt uitgesteld vind ik dat de extra winst, die inderdaad belast dient te worden, pas zou moeten beginnen te tellen vanaf 2015. Wat heeft 2009 daarmee te maken? Ik ben het niet gemakkelijk eens met linkse, laat staan uiterst-linkse personen, maar voor één keer moet ik er eentje van de PvdA, het vroegere Amada, gelijk geven. De man, een zekere Tom De Meester, blijkt een energiespecialist te zijn. Volgens hem gaat Electrabel de Belgische staat helemaal niéts betalen, nothing, nulla, ingenting! De maatschappij zal, zoals afgesproken, 850 miljoen euro op tafel leggen, krijgt dan een schuldkwijtschelding van 500 miljoen en zal het resterende bedrag aftrekken van zijn belastingen. Resultaat voor de Belgische staat: nul (0,00000) euro... Even nog daarbij vertellen dat datzelfde Electrabel daarmee uitzicht krijgt op een extra winst van (ja even zitten!) 13, 5 miljard van dezelfde munteenheid. Als dat verhaal van De Meester ook maar min of meer klopt, dan heb ik voor onze huidige gezagsdragers maar één woord: sukkelaars! --- In de marge van bovenstaande nog dit: Wat gaat er nu met die begroting gebeuren, nu daar een half miljard euro bij ontbreekt? Heel simpel, zegt curator Van Rompuy: de regering gaat dat geld bij lenen. Dus, nóg meer schulden maken. Dat de vakbonden dit allemaal prima vinden, kan ik nog aannemen: hoe meer doppers hoe meer geld voor de uitbetalingen. Dat het Verbond van "Belgische" ondernemingen vindt dat Van Rompuy goed bezig is, is een erge zaak. Unizusenzo, dat het van Vlaanderen moet hebben, is het daarmee niét eens. Alles blijft communautair in dit landje.
Het probleem Brussel-Halle/Vilvoorde is nog een zaak uit de tijd van de regering Verhofstadt I. Zoals heel wat wetten uit die regeerperiode, hing ze met haken en ogen aan elkaar. De bedoeling was de indeling van de kiesdistricten te veranderen, maar men "vergat" (met opzet) het arrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde te splitsen. Als gevolg daarvan konden de Franstalige partijen stemmen blijven ronselen in de Vlaamse Rand, terwijl de Vlaamse partijen dat niét mochten aan de andere kant van de taalgrens. Een pure discriminatie, die op 26 mei 2003 ongrondwettelijk werd verklaard door het Grondwettelijk Hof. Volgens de Belgische grondwet zijn, officieel althans, alle Belgen nl nog steeds gelijk voor de wet. Zoals wel meer in dit eigenaardige land, gebeurde er verder niets, tot op 7 november 2008 (meer dan vier jaar later!) een wetsvoorstel tot uitvoering van het arrest van het Grondwettelijk Hof in de Kamer werd goedgekeurd door een democratische meerderheid, Vlamingen tegen francofonen. Het was de eerste keer sinds het ontstaan van België dat de Vlamingen van dit recht gebruik maakten (Alleen Tine Van der Straeten van Groen! onthield zich...). Het kot was meteen te klein. Onmiddellijk na de stemming van 7 november 2008 riep de Franse Gemeenschap een belangenconflict in, waardoor de hele zaak voor tweemaal zestig dagen werd opgeschort, zogezegd om overleg mogelijk te maken. Dat overleg kwam er natuurlijk niet en na die 120 dagen dat er niets gebeurde, was het de beurt aan de "Cocof", de Franstalige Gemeenschap van Brussel (de Vlamingen hebben daar zo iets niet) om op zijn beurt het belangenconflict in te roepen. Nog eens 120 dagen later gebeurde het een derde keer, ditmaal door het parlement van het Waalse Gewest, ondanks het feit dat de toenmalige voorzitter van dat parlement, de beruchte José Happart - zeker geen vriend van Vlaanderen - verklaarde dat het Waalse parlement daarmee eigenlijk niets te maken had. De volgende termijn van 120 dagen zit er einde dezer maand op en wat gebeurt er nu? Nu zou er een vierde oproep tot belangenconflict komen, deze keer vanwege de Duitstalige Gemeenschap!! Die Gemeenschap zou dus officieel, volgens haar "minister-president" Karl Heinz Lambertz, van oordeel zijn "ernstig te worden benadeeld" door de gang van zaken omtrent B-H/V! Een groepje landgenoten, aan dit land toegevoegd na de Eerste Wereldoorlog, met een territorium een handdoek groot, op 150 km van de Rand, zal dus nu komen vertellen dat ze schade lijdt bij de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde... We hebben in dit land al veel meegemaakt, maar zijn we er beslist over aan het gaan. Vergeten we niet, dat het steeds de Vlamingen zijn geweest die de Oostkantonners gesteund hebben in hun strijd voor zelfbeschikking. Het wordt dan ook hoog tijd, dat we die mening herzien en dat Vlaanderen bij de volgende verkiezingen de oppositie in die Oostkantons daadwerkelijk gaat steunen zodat ze daar verlost geraken van de zelfvoldane blaaskaak die Lambertz is. In goed Duits noemen ze zo iemand "einen Scheißkerl" en dat is hij ook. Wat heeft dit alles nog met democratie te maken? Vlaanderen kan voor een bepaalde zaak één keer een belangenconflict inroepen, de rest van het land vijf keer (Ook het Brussels parlement zou het nog kunnen doen, maar staat daar huiverig tegenover omdat ze riskeert de Vlaamse en Franstalige Brusselaars tegen elkaar op te zetten). Dit is gewoon misbruik maken van de democratie. Tenslotte nog dit: als deze commedia dell' arte nog lang er aansleept, zit curator Van Rompuy er straks wel mee aan zijn broek in de periode dat België het voorzitterschap zal hebben van de E.U.. Net wat hij ten allen prijze wil voorkomen. Zo zie je maar dat loontje om zijn boontje zal komen, ook in het politieke ondemocratische Belgische kluwen...
Zoals te verwachten was heeft de berg een muis gebaard. De begroting van de regering Van Rompuy voor 2010 én 2011 is een soort virtuele oefening geworden. Wat gerommel in de marge, waarbij de enige nieuwigheid is, dat derden voor (een deel van) de kosten mogen opdraaien. Die derden zijn de banken en de elektriciteitsproducenten. Die laatsten komen er nog goedkoop vanaf, mede door de onbezonnen loslippigheid van "bleu" Magnette, die de schatkist honderden miljoenen euro heeft doen verliezen. De banken betalen dan weer meer dan verwacht, al zitten er ook voor hen compensaties in de pijplijn. Bij beide transacties is het zeer de vraag in hoever de extra kosten voor beide betrokkenen zullen worden doorberekend aan de eindverbruiker, in casu de belastingbetaler. Zeker de banken met hoofdzetel in het buitenland zullen twee keer nadenken alvorens nog nieuwe initiatieven te ontwikkelen in dit land met zijn onvoorspelbare politiek. De enige grote bank die haar hoofdzetel niét in het buitenland heeft, KBC dus, riskeert tenslotte de pineut van heel deze operatie te worden. Niet toevallig een Vlaamse bank, waarvoor de francofone meerderheid binnen de regering Van Rompuy geen medelijden schijnt te hebben. Een begroting opmaken waarbij zo goed als niets bespaard wordt en tenslotte 40 miljard euro schulden laten staan, is du jamais vu. Na ons de zondvloed, ten voeten uit. Er wordt gewoon wat aangeklooid. Zo krijgt de bouwnijverheid een uitstel van, ocharme, drie (3!) maanden voor het verlengen van de 6% BTW-regel. Wat zijn drie maanden? Voor de horeca is het al niet veel beter. Daar wordt de BTW verlaagd naar 12%, terwijl al de ons omliggende landen hem voor die handel tot 6% verlaagd hebben. Dit zijn geen oplossingen, dit heet gewoon de kool en de geit sparen. Tenslotte is feitelijk nog het belangrijkste van Van Rompuy's nepbegroting, dat er nergens sprake is van het aanpakken van de hete hangijzers in dit land, te weten: - De staatshervorming, waarbij bevoegdheden én middelen dienen te worden overgeheveld naar de deelstaten, die heel wat van die zaken veel efficiënter kunnen aanpakken. - Het afschaffen van een hele rist nutteloze instellingen, senaat en provincieraden op kop. Instellingen die alleen maar geld kosten en niets opbrengen. - Het probleem Brussel-Halle/Vilvoorde, dat men verder laat verrotten en dat straks als een boemerang zal terugkomen, misschien zelfs tijdens het Belgisch voorzitterschap van de E.U., waarbij ons land dan flink in zijn politiek blootje zal worden gezet. - En, last but not least, de vergrijzing. Dit probleem, dat rond 2012 actueel zal worden en jaarlijks zo'n dertig (30!) miljard euro extra zal kosten, wordt niet eens vermeld, laat staan dat men er iets voor opzij zet. "Rustige vastheid" noemt curator Van Rompuy zijn draak van een begroting. "Vastgeroestheid" zou een veel betere term zijn.
Bij voetbalclub Standard speelt een zekere Carcela, een jongeman met liefst drie nationaliteiten: de Marokkaanse, de Spaanse en de Belgische. Dat gegeven werd bekend toen de man moest kiezen voor welke nationale voetbalploeg hij wou spelen. Voor zover ik het gevolgd heb, zou dat voor ons roemrijke België zijn. Met namen als Mpenza, Fellaini, Dembele, Mirallas, Lamah en Mudingayi wordt "ons" nationaal elftal trouwens steeds Belgischer, ttz steeds minder Vlaams of Waals*. Die Carcela van hierboven was van oorsprong een Marokkaan, die in Spanje aan de Spaanse nationaliteit was geraakt na een reusachtige regularisatie, waarbij zo'n miljoen buitenlanders, in hoofdzaak Afrikanen, Spanjaard konden worden. De snel-Spanjaard-wet, dus. De socialistische regering Zapatero, aan de macht gekomen via de aanslagen op de Madrileense treinen (een werk van, nota bene, Marokkanen!), dacht daarmee het tekort aan (goedkope) arbeidskrachten op te lossen. Ondertussen is het echter ook crisis in Spanje en die treft daar vooral de bouwnijverheid. Men schat dat er in Spanje momenteel zo'n klein miljoen huizen te koop staan, de meeste splinternieuw en velen daarvan niet eens afgewerkt. Mede als gevolg daarvan zitten de meeste van die nieuwe Spanjaarden daar nu zonder werk. De werkloosheidsuitkeringen in Spanje blijken erg laag te zijn en daardoor verlaten vele van de "nieuwe Spanjaarden" het land om hun geluk te beproeven in een ander E.U. land. Daarbij hoeft geen tekeningetje gemaakt worden om te vertellen, dat België daarvoor op de eerste rij staat. Wij zijn zo breed, mijnheer. Bij het OCMW van Antwerpen heeft men alvast de eerste aanvragen van die nieuwelingen al binnen gekregen. Twee derden van de Spanjaarden, die zich daar melden, zijn van die categorie. Men kan ze niet weigeren omdat ze nu een Europese nationaliteit hebben. Eén dag ergens officieel werken betekent voor hen, dat ze daarna een werkloosheidsuitkering kunnen krijgen. In afwachting daarvan, kloppen ze aan bij het OCMW. Zo ziet men maar hoe die zo humane regularisatie - volgens PS en CdH toch, en toegestaan door de andere federale meerderheidspartijen - een middel wordt om onze sociale zekerheid er straks helemaal onderuit te halen. --- * In de marge van bovenstaande nog dit: het Belgische nationaal elftal dat zaterdag, in een match zonder inzet, Turkije versloeg, bestond voor 100% uit landgenoten in dienst van buitenlandse clubs (we gaan even de arme De Sutter niet meetellen, die twee (2!) minuten op het veld heeft mogen staan). Daarmee heeft nieuwe trainer Advocaat alvast bewezen, wat ik hier al een paar jaar schrijf, nl dat de Belgische voetbalcompetitie het aankijken niet waard is...
Men hoeft de dag van vandaag geen politiek analist te zijn om te zien dat het niet zo goed gaat met het Vlaams Belang. Dat heeft niets te maken met de laatste zogezegde peilingen, want die zijn niet geloofwaardig. Zeker een enquête waarbij de rode VRT betrokken wordt, moet met een zeer grove korrel zout genomen worden. Ik begrijp dan ook niet waarom een zelfverklaarde kwaliteitskrant als De Standaard met die erg link(s)e jongens en meisjes samen iets wil organiseren. Als men ziet dat in hun zgz peiling het Vlaams Belang in oktober 4% minder stemmen haalt dan in de septemberpeiling van La Libre Belgique, dan weet men dat er iets niet klopt. Zo'n verschil kán niet op één maand. Dat allemaal terzijde, is het wel degelijk zo, dat het Vlaams Belang aan belang heeft ingeboet. Reden hiervoor is de crisis, waardoor mensen in de eerste plaats op korte termijn gaan denken, zeg maar aan hun portemonnee en pas daarna op langere termijn, het communautaire dus. Een andere reden is, dat heel wat Vlamingen hopen dat N-VA meer uit de brand zal kunnen slepen omdat die partij nu mee in de Vlaamse regering zit. Dat moet allemaal nog bewezen worden (is zo iets als de Nobelprijs voor de vrede voor Obama). Voor het Vlaamse parlement was het parlementaire jaar al begonnen. Dat voor het federale parlement begint deze week en daarvan zal veel afhangen. De problemen die op ons afkomen zouden trouwens niet alleen voor veel commotie binnen het Vlaams nationalisme kunnen zorgen, maar ook binnen het CD&V, dat nu denkt de wind in de zeilen te hebben, maar straks wel eens zal moeten kiezen tussen pest en cholera, wanneer de belangen van het federale en regionale gegarandeerd niet meer gelijklopend zullen zijn en er een einde zal moeten komen aan hun politieke spreidstand. Er zijn misschien ook nog andere redenen, waarom het Vlaams Belang niet meer zo goed scoort. De zaak van de Oosterweelverbinding in Antwerpen bv, waarbij ikzelf nog altijd niet snap waarom het VB daar tegen is en momenteel op één lijn zit met roden en groenen, hun traditionele vijanden. Dat BAM-project overstijgt het belang van de stad en moet gezien worden als een oplossing voor de hele regio, om niet te zeggen heel Vlaanderen. Tenslotte begint de jarenlange boycot van het Vlaams Blok/Belang door de zelfverklaarde "democratische" partijen stilaan toch zijn vruchten af te werpen. Erg hoopvol is dat allemaal niet, want dat betekent wel degelijk een democratisch deficit, om eens een actueel modern woord te gebruiken. Kortom, de volgende maanden zouden wel eens cruciaal kunnen worden op communautair vlak. Als CD&V en N-VA de Vlaamse meubelen niet zullen kunnen redden, zal het VB daar toch weer van kunnen profiteren, tot spijt van wie 't benijdt. Vergeten we ook niet dat België vanaf 1 juli 2010 het voorzitterschap van de E.U. zal waarnemen. Een ideaal klankbord om Europa te laten zien en horen dat "there is something rotten in de state of Belgium"...
Dinsdag de dertiende (!) zou curator Van Rompuy dan eindelijk zijn langverwachte begroting voor 2010 moeten voorstellen. Het wordt echter niet de week van de waarheid, eerder die van de halve waarheid, want het tekort zal hoop en al met de helft worden weggewerkt. Nu kan het wel aannemelijk lijken in deze crisistijd, het blijft een groot vraagteken of het gat ter zake ergens tijdens de volgende jaren zal verdwijnen. De staat zal immers ook daarna minder blijven ontvangen en meer moeten uitgeven, veel meer zelfs van zodra de enorme kosten van de vergrijzing zullen gaan doorwegen. Als er één zaak positief is aan het presenteren van de begroting dan is het, dat er eindelijk eens iets gaat gebeuren op federaal vlak. In feite heerst daarop het laatste half jaar een complete windstilte. Vanaf deze week wordt het parlement verondersteld terug aan het werk te gaan, na maanden van kiescampagne, regerings(mis)vorming(en) en uitgebreide vakanties. Een beetje lachwekkend is dan ook dat uitgerekend in zo'n periode waarin op federaal politiek vlak helemaal niets is gebeurd, men afkomt met electorale peilingen en een (dure) studie over het stemgedrag in Vlaanderen op 7 juni. Die peilingen zijn waardeloos (tussen die van de Libre Belgique en die van De Standaard waren er verschillen van 4% op één maand tijd!) en uit de studie van De Schouwer, Walravens en Co (allemaal belgicisten) valt alleen te noteren dat het communautaire op 7 juni minder heeft meegespeeld. Om dat te weten te komen, heeft men geen dure studie nodig. In een tijd van tijdelijke werkloosheid, ontslagen en fabriekssluitingen zullen de mensen inderdaad wel in de eerste plaats aan hun portemonnee gedacht hebben, eerder dan aan het communautaire. Laten we echter niet vergeten dat Vlaanderen ook in deze crisistijd, waarin het meer dan zijn deel betaalt, ook nog eens blijft opdraaien voor de miljarden van de transfers naar het zuiden. Transfers die alleen maar dienen om de levenstandaard en de koopkracht van de Walen op peil te houden, zonder zich af te vragen of dat bij ons ook zo het geval is. Als men het communautaire niet in 't oog houdt, zou het morgen voor Vlaanderen wel eens een pijnlijk ontwaken kunnen worden...
Er is in de federale regering dan toch een akkoord gekomen over de aanpassing van de snel-Belg-wet. Feitelijk zou ik daarmee mijn beschuldigingen (in mijn blog van eergisteren: "De francofone solidariteit") aan het adres van de PS en CdH moeten terugnemen. Zover zijn we echter nog niet en wel om volgende redenen: - Volgens de nieuwe wetaanpassing kan iemand Belg worden als hij een van de landstalen spreekt, dus: Nederlands, Frans en/of Duits. Dat is niet helemaal correct. De immigrant zou de taal moeten spreken/leren van het landsgedeelte waarin hij/zij zich wil vestigen. Als zo iemand bv Frans spreekt, dan moet hij zich niet vestigen in Vlaanderen, maar in Brussel of Wallonië. Hij geraakt nl anders niet aan werk en valt dan (weer eens) terug op onze sociale zekerheid, die de kosten nu al niet meer dreigt aan te kunnen. - De immigrant wordt voortaan ook verondersteld actief deel te nemen aan het leven van de "onthaalgemeenschap". Hoe dat juist moet gebeuren en wie dat gaat controleren, blijft mij een raadsel. Onze Belgische controles kennende, zal daar m.i. weinig van in huis komen. - Wie als immigrant een misdrijf begaat zou zijn Belgische nationaliteit kunnen kwijtspelen, een eis die al jaren gesteld wordt door de rechtse partijen. Hoe dat juist zal gebeuren, staat ook nog niet vast. - Bij schijnhuwelijken zullen ambtenaren een databank kunnen raadplegen, maar mogen ze dat alleen doen "bij ernstige" vermoedens. Ook dat is weer zo'n bepaling waarmee men alle kanten mee uit kan. - Gezinshereniging zal alleen nog mogelijk zijn als de betrokkene een inkomen heeft dat overeenkomt met het bestaansminimum, vermeerderd met één persoon ten laste (930 euro). Geldt dit ook voor een gezinshereniging van een koppel met 15 kinderen (zoals pas bekend zou geworden zijn bij het OCMW van Antwerpen)? Kortom, het blijft een erg vage bedoening, waarin een immigrant met een goede advocaat (van de meute die van dat soort miseries leeft) wel een mouw aan kan passen. Vergeten we niet dat de oude, slechte wet van Verhofstadt ondertussen al zeven jaar bestaat en dat het dus meer dan hoog tijd was dat er eindelijk eens iets aan gedaan werd. Ondertussen zijn er daardoor wel 800.000 nieuwe Belgen bijgekomen, waarvan zeker de helft ten laste van onze sociale zekerheid, allemaal mensen die nooit hebben bijgedragen, maar wel van het systeem profiteren. Tenslotte wordt het nog wachten wat de aan de gang zijnde regularisaties zullen "opbrengen". Dat weten we pas ná 15 december en dan zal het nog wachten zijn op de beslissingen van de authoriteit ter zake...
Freya Van den Bossche heeft nooit op mijn sympathie kunnen rekenen. Vooreerst o.w.v. het feit dat het een "dochter van" is, die grotendeels politieke carrière heeft kunnen maken via haar papa dan om wat anders en dus feitelijk omhooggevallen is door gebrek aan gewicht. Een andere reden is het zeg maar liederlijke leven dat Freya er op na hield/houdt. Sinds de SP.a uit de federale regering was geweerd, was ze een beetje op de achtergrond geraakt, maar nu is ze er terug, als minister van de Vlaamse regering en dat zullen we geweten hebben. Die job kreeg ze trouwens na wat duistere achterkamerdebatten binnen haar eigen partij, zoals pas nog gebleken is uit gelekte interne mails. Men was daar al blij, dat ze weer in verwachting was (en deze keer niet van een passerende Duitser!), zodat men haar geen vice-premier diende te maken, iets waar haar entourage van dacht dat ze er recht op had, omdat ze dat ook al geweest was in de federale regering. Ze is dus terug en dat zal niet onopgemerkt voorbij gaan Als Vlaams minister van o.m. Energie heeft ze de federale minister van Energie, Paul Magnette (nota bene: ook een socialist) de mantel uitgeveegd o.w.v. diens besluit de kerncentrales langer open te houden. Men zou haar haast moed durven toeschrijven, ware het niet dat ze haar bezwaren heeft geuit samen met de groene collega excellenties van de Brusselse en Waalse regering. Freya gaat dus de groene toer op. Ik ga het hele verhaal over de kernenergie en dito centrales niet herhalen. Dat heb ik pas nog gedaan in mijn blog van 3 dezer ("Kernenergie voor dummies"). Wel wil ik het even hebben over de eerste alinea van Freya's groene aanklacht. Daarin schrijft zij (en haar collega's): "Ergens in Gallië houdt één klein landje stand, tegen beter weten in". Freya lijkt blijkbaar ook niet veel van onze geschiedenis te hebben opgestoken en nooit gehoord te hebben van Frankrijk, dat ook in Gallië lag/ligt en in Europa dé koploper is van de kernenergieproducenten. Of van Borssele, waar de Nederlandse regering ook beslist heeft de kerncentrale langer open te houden. Nu lag het huidige Nederland grotendeels niet in Gallië (de Bataven waren Germanen), maar Borssele wél. Dat heeft dan te maken met aardrijkskunde en dat zal Freya ook wel niet geweten hebben. Evenmin als het feit dat Electrabel, onze eigen grootste energievoorziener, nu eigendom van die andere Galliërs uit Frankrijk, meewerkt aan de bouw van een gloednieuwe kerncentrale van het nieuwste type in Jordanië. Als we trouwens even verder kijken dan het grondgebied van het vroegere Gallië - Europa bv - dan zien we dat ook Zweden het sluiten van zijn kerncentrales heeft uitgesteld, dat Finland een nieuwe kerncentrale aan het bouwen is, dat daarvoor ook plannen bestaan in Groot-Brittannië en Frankrijk, dat Duitsland gedeeltelijk terug in de kernenergie wil stappen en dat ook Italië zopas gestemd heeft terug mee te zullen doen. Dat meewarige "Gallië" van Freya en haar collega's laat nog maar eens zien wat voor bekrompen mensen er in de roodgroene partijen nog rondlopen, die maar wat uit hun nek kletsen, maar niet eens de eigen geschiedenis en aardrijkskunde kennen. Dat zo'n mensen het bij ons tot minister kunnen brengen, strekt niet tot eer van onze samenleving.
"We moeten niemand erkennen die leeft van de staat, deze staat verwerpt, zijn kinderen niet goed opvoedt en almaar meer kleine hoofddoekmeisjes kweekt". Bovenstaande uitspraak is niet van mij, ook niet van e.o.a. rechtse politicus, maar van de heer Thilo Sarrazin, directeur van de Duitse centrale bank. Herr Thilo zegt ook nog dat in de Duitse hoofdstad Berlijn 20% van de bevolking buiten de economie leeft", wat betekent dat ze illegaal is en in het zwart werkt en dat die groep grotendeels bestaat uit Arabieren en Turken die zijn binnengeslopen dank zij een foute politiek. Het zal in Brussel en vele andere Europese grootsteden al niet veel beter zijn. Zopas geraakte nog bekend, dat er zich bij het OCMW van Antwerpen een man gemeld heeft die al jarenlang illegaal in België verblijft en nu - na ziekte - in aanmerking zou komen voor een regularisatie. Volgens de regels van de wet kan dat nu, dank zij de beslissing die de regering Van Rompuy trof in juli. Bij dit verhaal dient echter nog te worden verteld, dat de man in kwestie in Marokko 15 kinderen zou hebben en straks dan ook het recht (!) zou krijgen die allemaal naar hier te halen, op kosten van de Belgische belastingbetaler wel te verstaan. Daarbij houdt het trouwens nog niet op, want enkele van zijn kinderen zouden al getrouwd zijn en zelf kinderen hebben. Het resultaat van de regularisatie van zo één man zou kunnen betekenen, dat er straks een hele volksstam hier op onze kosten geregulariseerd zou worden. Sinds het verhaal over de zogezegde Brusselse Imam Bouziane, weten we dat de geschiedenis is Antwerpen ook nep zou kunnen zijn. Feit is, dat het theoretisch mogelijk blijft (dat gold trouwens ook voor de zaak Bouziane). Om maar een idee te geven hoe lichtzinnig curator Van Rompuy en de zijnen te werk is gegaan en hoe CD&V en Open VLD zich hebben laten rollen ten koste van de eigen achterban... Ten slotte nog dit: evenals de directrices van de Antwerpse athenea en de leiding van het Antwerpse OCMW, is ook Herr Sarrazin lid van de Duitse sociaal-democraten (SPD). Waarmee nog maar eens duidelijk wordt dat ook steeds meer linksgezinden het niet meer nemen dat hun partijen de eigen bevolking laten opdraaien voor onverantwoorde kosten en daarmee het eigen sociale systeem in grote moeilijkheden zullen brengen.
In mijn blog van gisteren vermeldde ik reeds dat curator Van Rompuy geprobeerd heeft het dossier "asiel en immigratie" te regelen, maar dat het (voorlopig?) mislukt is door toedoen van de PS en het CdH, die dwars blijven liggen. Nochtans was in deze materie in juli binnen de regering al een voorakkoord gesloten, waarbij de Vlaamse partijen van de meerderheid hun toestemming gaven voor een nieuwe regularisatiegolf. De Franstalige partijen beloofden toen, als tegenprestatie, op hun beurt de wat zij noemen "Vlaams-gekleurde" knelpunten weg te werken, o.a. de schijnhuwelijken, de misbruiken i.v.m. de gezinsherenigingen en het verscherpen van de snel-Belg-wet. Dat laatste had gisteren moeten gebeuren en is dus lekker niét gebeurd. Het is in dit land steeds hetzelfde verhaaltje: er wordt een akkoord gesloten tussen Vlaamse en francofone partijen. De Vlamingen geven meteen toe en de Franstaligen beloven dat ook te doen, maar dan later. Als het dan zover is, doen ze het echter niet, of plegen ze chantage door nieuwe eisen te stellen die voorheen niet geuit werden. De volgende chantage kondigt zich al aan bij het opstellen van de begrotingen. Vlaanderen gaat zorgen tegen 2011 schuldenvrij te zijn. Zowel Brussel als Wallonië denken daar niet aan en spreken van minstens 2014/2015. Alle problemen die zich tussentijds zullen aanbieden, mogen dan door de Belgische staat betaald worden. In werkelijkheid betekent het, dat het Vlamingen zullen zijn die dat zullen kunnen bekostigen. Net zoals Vlaanderen de kosten van asiel en immigratie op zijn buik mag schrijven. Dat alles terwijl het de francofone partijen zijn - in de eerste plaats PS en CdH, maar ook MR via zijn racistische FDF-vleugel - die de poort van de immigratie wagenwijd open houden zonder daarbij ook maar enige serieuze voorwaarde te stellen. Het zijn zelfs niet zozeer de valsspelende Franstalige partijen die de grootste schuld treffen, maar wel de Vlaamse die zich voor de zoveelste keer hebben laten rollen en die daarna de moed niet hebben ergens een lijn te trekken en desnoods de zaak op te blazen. Van lamme goedzakken gesproken. Sommigen vragen zich af, waarom dit land failliet zal gaan. Raar, he?
Curator Van Rompuy heeft nog één week de tijd om orde op zaken te stellen voor zijn begroting. Of dat gaat lukken, is maar zeer de vraag. Enkele denkpistes, zoals de looninlevering voor leraren (!) en de extra belasting van spaarboekjes en kasbons, zijn al teruggefloten. Wat de regering van de banken zal loskrijgen, is een open vraag. Wat van de energieleveranciers een nog grotere vraag. Vooral sinds de own goal van debutant Magnette, weet feitelijk niemand precies of en wat de federale regering nog uit de brand zal slepen. Hilarisch wordt het helemaal, als men ziet dat MR en PS over die al die niet fictieve sommen in discussie gaan. Het doet me denken aan die vennoten, die discussieerden over de verdeling van de winst in geval van faillissement! Jammer genoeg zijn er nóg ergerlijkere dingen. Zoals bv de immigratie politiek, die Van Rompuy eens snel dacht te kunnen oplossen tussen twee begrotingssessies is. Dat is hem voorlopig niet gelukt, omdat de Franstalige partijen nog maar eens dwars gingen liggen. Bankroet land heeft geld zat om de halve wereld hier (gratis) binnen te laten... Helemaal erg wordt het, als men hoort, dat Karl Heinz Lambertz, ministerpresident van wat er is overgebleven van de Duitstalige oostkantons, van plan zou zijn een nieuw belangenconflict in te roepen i.v.m. Brussel-Halle/Vilvoorde. Stel u voor, dat op de moffen veroverd gebiedje van drie man en een paardenkop, gelegen op 150 km van de Rand zou zich met onze communautaire problemen gaan bemoeien. Lambertz speelt nl met het idee om zo'n indienen van een zoveelste belangenconflict als pasmunt te gebruiken om er enkele eigen verlangens voor een nieuwe staatshervorming door te drukken. Absurdistan ten voeten uit!
In de aanloop naar het Antwerpse referendum i.v.m. de Oosterweelverbinding blijven de verrassingen uit de kast vallen. Vorige week was er al de "bekering" van Open-VLD schepen Van Campenhout tot de neen-zeggers. Dit weekeinde blijkt dat de grote baas van de Total raffinaderij, een zgn "Seveso" bedrijf, de heren Kris Peeters én Patrick Janssens erop gewezen heeft, dat een tunnel onder zijn en andere chemische bedrijven niet kan doorgaan, alleen al o.w.v. de veiligheid. Ondertussen circuleert er ook het bericht dat zelfs de eigen brandweerleiding van de koekenstad de tunnel afkeurt, wegens onveilig. Die tunnel zou vier keer langer zijn dan de Lange Wapperbrug en zes keer langer dan de huidige reeds bestaande Kennedytunnel. Daarmee worden de problemen voor het ontsluiten van de Antwerpse Ring richting linkeroever alleen maar groter, niet alleen voor de stad en haar omgeving, maar ook voor de politieke partijen die zich aan het hele project zo stilaan aan het verbranden zijn. Dat geldt in de eerste plaats voor de S.P.a. Men mag zich daar dan nog verheugen in de overstap van de brave Van Campenhout, die steeds in de schaduw van Janssens gestaan heeft en daar waarschijnlijk een minderwaardigheidcomplex van heeft overgehouden. Van Campenhout wordt immers niet gevolgd door zijn partij, die verder denkt dan alleen maar Antwerpen stad. Als de neen-stemmers het zouden halen - en dan nog met een overtuigende meerderheid - dan zou dit ook wel eens kunnen zorgen voor een zoveelste nieuwe discussie binnen de partij van Gennez. Van de drie socialistische ministers in de Vlaamse regering is er nl geen enkele van Antwerpen en het is helemaal niet zeker dat die drie zich zomaar gaan neerleggen bij dat Antwerpse referendum, zeker niet mocht daarover in de Antwerpse gemeenteraad geen overeenstemming over blijken. Zouden de socialisten in de Vlaamse regering tóch akkoord gaan met Janssens en zijn aanhang, dan dreigt er een Vlaamse regeringscrisis. Alhoewel. De S.P.a. is immers niet onmisbaar in die Vlaamse regering en kan op gelijk welk moment ingeruild worden voor de Open VLD, die gegarandeerd bereid zal zijn voor een tweede maal de broek te laten zakken om weer te mogen meespelen. Als de partij die lijn in Antwerpen zou doortrekken, is alleenheerser Janssens helemaal niet meer zeker van een meerderheid in zijn eigen stad. In bovenstaand scenario ben ik zo vrij mijn idee van een tijdje geleden nog eens boven te halen. Waarom zou Kris Peeters in een dergelijk scenario niet eens een "Sarkozi'tje" doen en bv Frank Vandenbroucke als onafhankelijke in zijn herwerkte regering opnemen en hem zijn oude, vertrouwde job teruggeven. Als "Brouckie" zou toehappen, zou men de S.P.a helemaal in de vernieling rijden, zoals "Sarko" dat gedaan heeft men de Frans parti socialiste. Voor Vlaanderen zou het een "du jamais vu" zijn, maar men mag toch wel eens dromen, zeker?
Nadat de Ieren vorig jaar met een referendum het verdrag van Lissabon hadden afgekeurd, mochten ze het nog eens overdoen. Oh, wonder: deze keer was twee derde van de Danny boys wél voor dat verdrag. Was dat verdrag sindsdien veranderd, beter geworden, aangepast? Niets van dat alles. De vorige keer had een meerderheid van Ieren beslist een deel van zijn eigen bevoegdheden niét af te staan aan Europa, nu wél. De ommekeer heeft alles te maken met de crisis, die er anderhalf jaar geleden niét was en nu wel, in Ierland (en Spanje) nog meer dan in de rest van Europa. De Ieren vinden het ook vandaag niet leuk dat Europa een deel van hun beslissingsmacht gaat overnemen. Dat ze nu wél voor dat verdrag gestemd hebben is, omdat ze hopen dat Europa hun huidige problemen (mede) gaat oplossen én omdat ze enkele uitzonderingsclausules bedongen hebben. Net hetzelfde als wat vroeger al eens met Denemarken was gebeurd. Het wordt dus steeds meer een Europa à la carte. Onze media mogen dan al wat smalend doen om die Ieren, ze staan er meestal niet bij stil dat Ierland het enige land was waar de bewoners zich over dergelijke zaken nog mochten uitspreken. In een vroeger stadium hebben we meegemaakt dat ook Fransen en Nederlanders de Europese grondwet niet lustten en dat landen als Groot-Brittannië, Tsjechië en Denemarken zelfs niet eens daarover een referendum durfden te houden. Nu moet iedereen in de pas lopen en bestaat er het gevaar dat we de speelbal te worden van een clubje Euro-technocraten van het type Dehaene en Verhofstadt, om het even bij de eigen profiteurs te houden. Europa was een briljant idee. Het openen van de grenzen en de invoering van de euro pasten daarin. Economisch is Europa een grootmacht. Politiek stelt het echter niets voor. De benoeming van een eigen "president", een eigen minister van Buitenlandse Zaken e.d. zal maar een zoveelste voorwendsel zijn voor een zoveelste koehandel. De postjes, weet je wel. Dromen van een Verenigde Staten van Europa, zoals onze Messias uit Gent dat verwoordt, zal een utopie blijven De Verenigde Staten van Amerika zijn er zo gekomen, omdat het land gevormd werd door inwijkelingen uit de hele wereld die zich wel moesten aanpassen en die er het beste van gemaakt hebben door te kiezen voor één taal en één munteenheid. Zo iets is in Europa een utopie en zal dat ook blijven.
Dat de oudere kerncentrales langer open zouden moeten gehouden worden, is de logica zelf. Het elektriciteitsverbruik blijft stijgen, ondanks de crisis, en als we willen doorgaan met de hybride en elektrische auto's zullen we nog veel meer stroom nodig hebben. Het is natuurlijk wenselijk, dat we steeds meer duurzame energie nodig zullen hebben en dat we van de afhankelijkheid van de olie vanaf moeten, maar dat zal zijn tijd moeten hebben. Als we nu al weten, dat het aandeel van de zonne-energie tegen 2020 in ons land amper 0,025% zal bedragen, dat het hele windparkverhaal hopeloos vertraagd is en dat men 20 bio-centrales nodig heeft voor één kerncentrale, dan is de rekening snel gemaakt. Om de drie oudere kerncentrales te vervangen met bio-centrales zou men van deze laatste er dus 60 nodig hebben. Waar zal men al dat afval halen? Meer dan waarschijnlijk zal het België niet lukken tegen 2013 voor 13% alternatieve energie te kunnen opwekken, terwijl er nu al 53% van onze stroom geleverd wordt door de zeven bestaande kerncentrales (de 3 centrales van Tihange zouden op hun eentje heel Wallonië van stroom kunnen voorzien). Het verhaal dat de tegenstanders, Greenpeace op kop, vertellen, klopt niet, omdat die altijd maar schermen met "stroom voor zoveel huishoudens". Het zijn niet de huishoudens die het leeuwendeel van de stroom nodig hebben, wel de industrie en - zoals gezegd - straks (misschien) het verkeer. Dat professor Vande La zich in dit debat laat horen, is ook wiedes: hij is (de zelf benoemde) voorzitter van het bio-centrale bedrijf Electrowinds en spreekt dus pro domo. En dan zijn er nog enkele punten: - Kerncentrales stoten geen CO² uit, zodat de Kyoto-normen voor ons land gemakkelijker zullen bereikt worden. - Door de kerncentrales langer open te houden zou onze armlastige staat extra miljarden kunnen recupereren van Suez. Dat laatste wás een zekerheid, maar is het nu niet meer. Politiek beginneling Magnette (niet toevallig van de PS) heeft in dit pokerspel zijn hand overspeeld door op voorhand in zijn kaarten te laten kijken. Ik kan me voorstellen dat de Franse bazen van Suez zich momenteel een breuk lachen met de zoveelste mop over "les petits Belges". - De stelling dat België het elektriciteitsverbruik tegen 2015 ook zonder de kerncentrales aan zou kunnen, mits zware investeringen - zoals Greenpeace stelt - is ook al ongeloofwaardig. Ten eerste kan een land met een schuldenlast van 100% van het bbp en een gat van 25 miljard in de begroting geen zware investeringen meer doen. Ten tweede is het algemeen bekend dat dergelijke beslissingen én daarna de uitvoering ervan in dit land nooit ofte never in dit land binnen de vijf jaren gerealiseerd kunnen worden. Denk maar aan de reeds vermelde windparken en bv aan de perikelen met de Oosterweelverbinding, die al meer dan tien jaar aanslepen en waarvoor de eerste spadensteek nog altijd moet worden uitgevoerd...
"Waarom durven wij niet opkomen voor wat eigenlijk essentieel is: respect voor de wetten en de waarden van het land waarin we leven?". Bovenstaande komt niet van mij of van een andere Vlaams nationalist, maar van Luckas Vander Taelen, Vlaams parlementslid voor Groen! Het antwoord daarop is (en dat komt wél van mij): "Omdat onze politiek, met op kop de linksen en de groenen, deze zaak heeft laten verrotten door te stellen dat allochtonen moeten gepamperd worden om zo te kunnen integreren. Het resultaat zien we nu in Brussel, waar auchtochtone vrouwen in sommige wijken nog amper alleen op straat durven komen. Als reactie op het artikel van Vander Taelen schrijft een modejournaliste, die bij het Zuidstation woont dat ze haar outfit heeft moeten terugbrengen tot iets onopvallend zwart met sportieve trui, om zo weinig mogelijk te tonen dat ze een blonde vrouw is. Daar gaat het al niet meer over de hoofddoek op school, dat was maar een eerste stap naar de volledige onderdanigheid van de vrouw in de in Brussel stilaan overwegende moslimwereld. Toch is de bekentenis van Vander Taelen al een openbaring in het strakke discours van onze groentjes. De vraag is maar, in hoever de partij hem daarin zal volgen. Naar aanloop van de verkiezing van een opvolger voor Mie Vogels, heeft Jong Groen! nl al in haar kaarten laten kijken. De partij moet, volgens de jonggroene voorzitter, een zekere Kristof Calvo (Italiaans voor "kaal"!), links blijven, mag niét Vlaamser worden, moet gaan voor een nationale kieskring, een Brusselse stadgemeenschap en een versterking van het federale niveau. Daarmee weten we dus dat Groen! volhardt in de boosheid en dat Vlaanderen ook in de toekomst niets, maar dan ook niets te verwachten heeft van de groene jongens en meisjes. De partij blijft ondergeschikt aan het Franstalige Ecolo en zal dan ook in de toekomst niets voorstellen, tenzij voor enkele simpele zielen, nuttige idioten en wereldvreemde idealisten. I.v.m. de waarschijnlijk verlenging van het openhouden van de kerncentrales, zegt Tine Van der Straeten, die zich destijds o.a. onthield bij de stemming over de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde, dat de elektriciteit op die manier duur zal blijven. Ze vergeet erbij te zeggen, dat de groene stroom, zoals we die nu kennen, in feite driemaal duurder is dan de traditionele. Dat de verbruiker daar (nog) niets van merkt, komt doordat de staat alles (voorlopig nog) bijpast. Zo blijft Groen maar doorkletsen met praat voor de vaak en blijft de partij in Vlaanderen niet meer dan een groen randverschijnsel. Te mijden, zou ik zeggen.
Het proces tegen de bende Habran, dat een half jaar heeft geduurd en meer dan vier miljoen euro heeft gekost, moet worden overgedaan. Geen procedurefouten deze keer, alleen een niet-naleving van de Europese regels, waarvoor België in januari van dit jaar al door het Europese Hof werd veroordeeld. Sindsdien werden in Vlaanderen de regels aangepast - In Antwerpen werd er zelfs een proces voor stilgelegd - maar in Brussel en Wallonië niet. Deze zaak toont nog maar eens duidelijk aan, dat het Belgische Gerecht niet werkt en dat we hier te maken hebben met twee verschillende landen. De reden, waarom in Wallonië en Brussel de Europese regels (nog) niet worden nageleefd, is omdat men daar wacht op een aanpassing van de Belgische wetten. Dat is na bijna negen maanden nog steeds niet gebeurd en dat kan nog enkele maanden duren vooraleer de Belgische wet op dat gebied conform zal zijn aan de Europese normen. Onze justitie blijft daarbij in hetzelfde bedje ziek: dat van de inertie. Evenmin als onze regering doet justitie zo goed als niets. Men klooit maar wat aan. Met de zaak Van Steenkiste/Bois Sauvage is trouwens ook nog een keer aangetoond, hoe lamentabel de toestanden in onze gevangenissen zijn. Zelfs een ex-voorzitter van het Verbond van Belgische Ondernemers riskeert in voorarrest terecht te komen in een cel die hij moet delen met allerlei geboefte. Men laat de zaken nog liever verrotten dan de uitgestoken hand van Nederland te aanvaarden, ook al kost dit extra geld. Maar er is meer. Het proces Habran en de niet-motivering van een veroordeling voor Assisen laat nog maar eens zien, dat België uit twee afzonderlijke deelstaten bestaat, die volledig anders oordelen over alles en nog wat. Niet voor niets wil de Vlaamse advocatuur zich afscheiden van de rest van het land, en geldt dat nu ook voor de Vlaamse architecten, die een onafhankelijke bond gaan oprichten, omdat ze het continu oneens zijn met hun Franstalige collega's. Dit land werkt niet meer. Zonder een ver doorgedreven staatshervorming gaat dit land effectief failliet, zeker omdat de hardste "Leve België" roepers nu juist diegenen zijn die de eigen wetten (én die van Europa) ofwel niet naleven, ofwel negeren.
Morgen zitten we al in oktober (het zal weer snel Kerstmis zijn!) en dat is de maand waarin zowel de federale als de regionale regeringen van dit landje met hun begrotingen voor de dag zullen moeten komen. Met de échte begrotingen, wel te verstaan, niet met het kunst en vliegwerk dat tot nu toe werd gehanteerd (en waarmee o.a. Europa aan het lijntje werd gehouden). De federale regering had met veel bombarie een begrotingsconclaaf aangekondigd tijdens het voorbije weekeinde. Dat is één grote sof geworden. Zaterdag werd er één (1!) uur vergaderd, om te beslissen dat er zondag helemaal niets zou gebeuren. Er zou een probleem zijn met de "cijfers". Dat is nogal wiedes, waarover dan om cijfers gaat een begroting tenslotte? Moet men een begrotingsconclaaf houden als men de cijfers niet heeft? Bij de Vlaamse deelregering was het al niet veel beter. Daar werd maandag wel e.e.a. aangekondigd, het zgz "kader", maar hoe de Vlaamse begroting er definitief zal uit zal zien, zullen we - misschien - pas tegen het einde van de maand weten. Het grote probleem voor beide regeringen is, dat men hoegenaamd niet weet hoeveel (of, beter gezegd, hoe weinig) inkomsten er in 2010 zullen zijn. Er mag dan wel een begin van een economische heropleving zijn, hoe dat zich gaat vertalen in meer staatsinkomsten is nog altijd koffiedik kijken. Van Rompuy heeft er ondertussen wel een fan bij gekregen: een zekere André Decoster, hoogleraar publieke financiën aan het centrum voor economische studies van de KU Leuven. Een hele titel die zou moeten garanderen, dat de man er iets van kent. En óf hij er iets van kent. Hij heeft zich zelfs bekeerd tot de Guy Mathot theorie van de jaren 80, dat een deel van de Belgische staatsschuld conjunctureel is en dus effectief vanzelf zal verdwijnen als de conjunctuur herneemt... Nu valt er over de stelling van Decoster wel e.e.a. te zeggen. Zo heeft hij gelijk als hij zegt dat de huidige federale regering niet meteen het mes in alles moet zetten en dat de staatsschuld niet meteen ongedaan kan gemaakt worden. Wachten tot de conjunctuur herneemt kan echter ook wachten op Godot (of moeten we zeggen Mathot?) worden. Het is niet omdat er tekenen zijn dat de economie zich aan het herpakken is, dat het morgen weer snel zal worden zoals gisteren. Met een kwart van de commerciële zeevloot in de mottenballen en een kwart van de Europese vrachtwagens dat momenteel stil staat, is het zeker dat die conjunctuur de eerste jaren nog niet serieus zal optrekken. Insiders spreken zelfs van een "W" opleving, wat betekent dat er na een eerste herstel eerst nog een tweede dip zal komen vóór we van een echt herstel zullen kunnen praten. De Mathot theorie heeft in de jaren tachtig niet gewerkt en zal dat nu ook niet doen, alle geleerde professoren ten spijt. Het enige voordeel voor Van Rompuy in deze zaak zal zijn, dat hij zijn ambtstermijn tot 2011 zal kunnen uitdoen en daarna mogen zijn opvolgers het puin ruimen. De zondvloed theorie, dus en die komt niét van Mathot.
Volgens een studie van de kiezersevoluties is gebleken dat de grootste troef, eigenlijk de enige serieuze troef, die de S.P.a. had tijdens de voorbije kiesstrijd, die van Frank Vandenbroucke was. Uitgerekend de man die, ná de verkiezingen, door de eigen partij bij het groot vuil werd gezet. Zoals ik al stelde in mijn blog over Karel Van Miert, is ook Vandenbroucke een van die zeldzame figuren die eigenlijk te goed zijn voor een socialistische partij, die niet verdraagt dat iemand boven het maaiveld uitsteekt. Daarenboven heeft Frank ook nog eens een Vlaamse reflex, wat blijkbaar bij de socio's maar matig geapprecieerd wordt. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. De S.P.a. wél. Na het debacle omtrent Vandenbroucke, die de partij nog zuur zal opbreken, schieten de roden zich nu in de voet in de kwestie van de Antwerpse Lange Wapperbrug. Deze materie is al lang geen loutere Antwerpse zaak meer, maar een voor een groot deel van Vlaanderen. Burgemeester Janssens heeft nl beslist dat zijn partij, de S.P.a. dus, voluit campagne gaat voeren tegen de B.A.M. in het algemeen en de brug in het bijzonder. Dat wordt voor de partij een no-win situatie: - Ofwel zorgt het komende referendum voor een afkeuring, wat een blamage zou betekenen voor de tegenstanders van de brug. - Ofwel komen er niet genoeg kiezers opdagen of is het verschil van pro's en contra's te onbeduidend, wat eveneens een blamage zou zijn voor de anti's. - Ofwel wordt de brug met een grote meerderheid afgekeurd. In dat laatste geval komt het verkeer rond Antwerpen, maar ook in de hele regio er rond, voor minstens tien jaar vast te zitten, zal de lucht rond de koekenstad verpest worden door de uitlaatgassen van tienduizende stilstaande auto's en dit de hele dag lang en zullen ettelijke andere veranderingen in de stad geen doorgang vinden, omdat ze afhankelijk zijn van het B.A.M.-project. Maar er is nog meer. Het zal tenslotte de Vlaamse regering zijn die de uiteindelijke beslissing zal moeten nemen. Als de S.P.a. in die regering ook dwars blijft liggen, zit er een Vlaamse regeringscrisis aan te komen. Vergeten we niet, dat het project eventueel ook met een alternatieve meerderheid zou kunnen worden goedgekeurd. Hoe het ook zal uitdraaien, de S.P.a. zal tenslotte de rekening betalen voor zoveel kortzichtigheid. En dat alles voor een project dat ze in eerste instantie zelf mee had goedgekeurd. Een ezel is inderdaad slimmer.
Bij de federale verkiezingen in Duitsland hebben de sociaal-democraten een verlies geleden van 11% en tuimelen ze daarmee uit de bondsregering, die voor de volgende legislatuur zal gevormd worden door christen-democraten en liberalen. In Portugal verliest de socialistische partij haar absolute meerderheid en in een deelverkiezing in Oostenrijk verdubbelt de uiterst rechtse partij van wijlen Jörg Haider haar stemmenaantal van 12,5 naar 25%, terwijl ook daar de sociaal-democraten de grote verliezers zijn. Met deze laatste stembusuitslagen wordt bevestigd wat reeds bleek tijdens de Europese verkiezingen. Men blijkt de sociaal-democraten moe te zijn. Ze verliezen overal, met één grote uitzondering: alleen in Wallonië hebben de socialisten vooruitgang geboekt. Wallonië wordt niet voor niets wel eens het DDR van West-Europa genoemd. Politiek gesproken (maar ook op andere terreinen) blijkt de regio achter te lopen. Zo'n beetje zoals Cuba op wereldvlak. Jammer genoeg hebben de Waalse socio's in hun regio nog heel wat macht, zit de partij zowel in de federale als de regionale regeringen en alles wat daartussen zweeft. Erger is nog, dat de PS weegt op de huidige regering Van Rompuy en dat maakt, dat die regering er schijnbaar niet in slaagt een soort acceptabele begroting te maken. De kool en de geit sparen kan niet meer, maar een alternatief schijnt er niet in te zitten, zeker niet zolang de PS een vinger in de pap blijft houden en de partijen van de Waalse minderheid de partijen van de Vlaamse meerderheid kunnen blijven domineren.
Alles komt terug: de mode, de zinkfabriek in Balen, Lance Armstrong, Kim Clijsters, Justine Henin en ja, zelfs Johan Vande Lanotte. Niet dat de geleerde professor ver was weggeweest. Buiten zijn baan als docent bij de universiteit van Gent (en enkele bestuursmandaten), zat hij ook nog in de senaat. Hij is er zelfs fractieleider van de Vlaamse socio's. Niets van gehoord? Ik ook niet, wat nog maar eens aantoont hoe overbodig die senaatspraatbarak ook geworden is. Wedden dat daarover tijdens het regeringsconclaaf over de begroting niét zal gesproken worden? Evenmin als over de provincieraden en al die andere overbodige politieke functies van dit land. De postjes, weet je wel... Maar Vande La gaat er zich weer mee moeien. Hij gaat er tegenaan gaan. Volgens een interview van drie bladzijden in De Standaard (professoren horen thuis in een kwaliteitskrant), vindt Johan van Oostende, dat hij "erbij hoort". "Je kunt toch geen vier jaar de kat uit de boom kijken", vindt hij. Ondertussen heeft hij het toch al twee jaar gedaan! Zouden ze hem gemist hebben? In elk geval klinkt hij nog juist zoals vóór de laatste electorale afstraffing van zijn partij. Hij vindt nog altijd dat de federale en regionale verkiezingen moeten samenvallen (CD&V is ondertussen al iets verder geëvolueerd) en over Vlaanderen en de communautaire problemen geen woord. Wel wil hij minder op Tv gaan komen. De uitzending in dat travestietenprogramma (samen trouwens met Yves Leterme) zou hem toch niet goed bekomen zijn. Evenals zijn Waalse geestesgenoot Di Rupo, vindt Vande La dat de crisis ons misschien een generatie kost. Zou het dan niet beter zijn dat hij meteen opstapt? Bij Open VLD begint men dat tenminste al te beseffen en wil men een nieuwe generatie de kans geven, alhoewel ook dat met de nodige korrels zout moet genomen worden. Die nieuwe liberale generatie is bijna volledig "familie van" en huiverig voor alles wat Vlaams is. M.i. heeft Paars dan ook zijn laatste nederlaag nog niet geleden. Wie niet horen wil, moet voelen.
