Ik kom nog even terug op de (hopelijk laatste) beleidsverklaring van Guy Verhofstadt. Daarin speelt hij o.m. de would-be pacifist door te stellen dat we ermee moeten ophouden de maatschappij te polariseren, de mensen tegen elkaar op te zetten: Vlamingen tegen francofonen, autochtonen tegen allochtonen. Wel, daarvoor bestaat een vrij simpele oplossing, maar die moet van bovenuit komen, van Verhofstadt en zijn regering zelf. Als hij nu het kwart miljoen Vlamingen, dat uitgesloten wordt van het politieke leven, eens de kans geeft mee te doen. Op het ogenblik, zeker na deze laatste gemeenteraadsverkiezingen, is de situatie zo dat mensen van vreemde afkomst, vaak met dubbele nationaliteit, wél mogen deelnemen aan het gemeentelijk bestuur, maar een kwart van de eigen inwoners niet. Van een polarisatie gesproken! Een tweede punt is die belasting op verpakkingsmateriaal. Die schijnt zo onschuldig, maar is het niet. Volgens de verpakkingsindustrie - en die zal het wel weten zeker? - gaat die grap elk Belgisch huisgezin per jaar zo'n 200 euro extra kosten. Die belasting komt dan van een regering met een liberale premier die al maanden van de daken staat te schreeuwen dat hij de belastingsdruk laat zakken (iets waarvoor hij trouwens door de OESO zopas in het ongelijk is gesteld). De dooddoener om die verpakkingsbelasting goed te praten is, dat we anders de Kyoto-normen niet halen. Welnu, die halen we ook niet mét deze belasting. Die halen we zeker niet als deze regering volhardt in de boosheid en haar zin doordrijft om onze kerncentrales op termijn te sluiten. De alternatieve energie-opwekkers (windmolens, zonnepanelen e.d.) kunnen hooguit zorgen voor een kleine 10% van onze behoeften. Alle klassieke alternatieven (kolen, gas e.d.) gaan zorgen voor méér uitstoot van schadelijke gassen. De belasting op de verpakkingen is dan ook niets anders dan een zoveelste verdoken belastingverhoging, die in de eerste plaats de gewone burger zal treffen. Ge weet wel: de hardwerkende Vlaming, waarmee de VLD zo graag uitpakt.
Ik ben geen specialist ter zake, maar ik heb zo het idee dat heel wat begrotingsspecialisten er wat moeite mee zullen hebben om het laatste gewrocht van Verhofstadt II te ontwarren. Tenzij die mensen het al lang begrepen hebben en helemaal geen moeite meer zouden doen om er een punthoofd aan over te houden. Een privé-bedrijf dat zijn begrotingen zou opstellen zoals de Belgische Staat dat doet, was al lang failliet (de Belgische Staat trouwens ook, mocht dit kunnen). Eerst was er dus een overschot van 900 miljoen euro. Daarna was er een tekort van ongeveer dezelfde grootte. Dan was er de meevaller van de verkoop van onze ambassade in Tokio (+ 250 miljoen). Dan was er de tegenvaller van het niet (meer) kunnen verkopen van overheidsgebouwen (- 600 miljoen), dit laatste trouwens na klacht van twee privé-bedrijven, die daardoor een zoveelste politiek schandaal hebben kunnen vermijden (Reynders, weer hij, had het al onderling geregeld met een "bevriend" bedrijf). Tenslotte werd het begrotingswerk een week uitgesteld omdat de hoofdrolspelers ernstiger werk hadden (de gemeenteraadsverkiezingen). De laatste dagen moest dan nog even zes miljard (6.000.000.000 !) gevonden worden en na een zoveelste nachtbrakerij (vergaderd tot 08.30 uur 's morgens) was alles niet alleen in kannen en kruiken, maar had de regering opnieuw het schijnbaar magische bedrag 900 miljoen over (0,3% van de totale begroting). Daarbij werd tussendoor triomfantelijk gezegd, dat dit overschot weer in het zgz Zilverfonds (onze nationale zwarte kous) zou gestoken worden en dat tegelijkertijd de staatsschuld ermee zou afgebouwd worden tot ± 85% van het Bruto Nationaal Product (BNP). Dat laatste is de zoveelste paarse leugen. Ofwel zet men dat bedrag opzij (en dan kan men dat niet gebruiken om de staatsschuld af te bouwen), ofwel betaalt men er de staatsschuld mee af (en dan kan men dat niet nog eens opzij zetten). In concreto betekent dit, dat het Zilverfonds inderdaad wel een leugen zal blijven, goed voor de galerij. Er is nog meer: een deel van de kosten voor de nieuwe begroting worden gedragen door de gewesten. In totaal 243 miljoen. De verdeling ervan is weer typisch Belgisch: De 60% Vlamingen betalen 187 miljoen (dat is meer dan 75%), de Walen 56 miljoen (dat is minder dan 25%) en Brussel, die veredelde gemeenteraad die men ook het "hoofdstedelijk gewest" noemt, betaalt niets, because geen geld op overschot. M.a.w. Brussel heeft wel geld voor feesten en immams, maar geen om zijn steentje bij te dragen aan 's lands begroting. In Het Laatste Nieuws noemt Luc Van der Kelen Verhofstadt's uitleg bij de begroting een "bevlogen toespraak" en gaat hij hem al vergelijken met Blair en Martin Luther King. Hij zou zich beter Verhofstadts "Burgermanifesten" herinneren. Die stonden bol van bevlogen uitspraken. Jammer genoeg is er daarvan ook niets in huis gekomen.
In "Visie", het weekblad van ACV/ACW en de Christelijke Mutualiteiten verscheen er vorige week een interview met Jan Renders, voorzitter van het ACW, waarin die o.m. zegt te moeten vaststellen (blz 3), dat het Vlaams Belang tegenover 2004 in heel Vlaanderen een pak kiezers verliest. Dit is pertinent onwaar. In 2004 waren het regionale verkiezingen. Gemeenteverkiezingen moet men vergelijken met gemeenteverkiezingen en als men dat doet, blijkt dat het VB een pak kiezers heeft bijgewonnen en niet verloren. De partij ziet haar aantal gemeenteraadsleden zelfs stijgen van 450 tot 800! Als men dan toch persé wil vergelijken met 2004 of een andere datum, dan moet men er bij de stemmen voor het VB 15% bijtellen, zijnde het percentage gemeenten waarin het VB niet eens is opgekomen. Renders liegt dus. Voor een topman van een Christelijke organisatie is dat zondigen tegen het achtste gebod en dat is absoluut niet voorbeeldig. Renders is trouwens de enige niet in die organisatie, die het niet zo nauw neemt met de Christelijke leer. Collega Luc Cortebeeck, van het ACV (let op het letterverschil) is de kiezerslijsten gaan uitpluizen en gaat alle ACV-leden die op een VB-lijst stonden uit zijn vakbond smijten. Is dat de zo geroemde verdraagzaamheid? Verdraagzaamheid à la Barman misschien, niet à la Will Tura, Helmut Lotti en collega's, die uitdrukkelijk stelden dat ze opkwamen tegen álle onverdraagzaamheid. Luc Cortebeeck gaat nog verder. Hij wil geen verdere staatshervorming en vindt dat wij, Vlamingen, al genoeg gekregen hebben. Dat heeft hij enkele weken geleden nog verklaard in "Le Soir", een Waalse krant nota bene. Daarmee gaat Cortebeeck loodrecht tegen de stelling van Yves Leterme, die zopas een nieuw boek heeft uitgegeven, waarin hij o.m. zegt dat zijn partij, het CD&V, waaronder ook het Christelijk vakverbond zou moeten ressorteren, niet in een mogelijke nieuwe federale regering zal treden als er niet vooraf wordt afgesproken dat er een verdere staatshervorming komt. Als de toplui van ACV/ACW bij hun standpunt blijven, dan rest er hen twee mogelijkheden: ofwel vragen ze hun leden straks voor de SP.a te stemmen, ofwel komen ze op met een eigen partij. Het eerste zal niet gebeuren, daar dan de kans groot is dat die leden ook van vakbond zouden kunnen veranderen (en dat kost geld). Het tweede is weinig waarschijnlijk, daar ze dan in hun blootje zouden kunnen komen te staan. Niet weinig ACV/ACW leden zijn het immers niet eens met de anti-Vlaamse houding van hun voorzitters (volg maar eens de lezersbrieven in diverse kranten) en het zou wel eens kunnen dat zo'n arbeiderspartij niet eens de kiesdrempel van 5% zou halen. Als ze geen van beiden doen, zouden ze er best aan doen fair te blijven tegenover de politieke partij die het dichtst bij hun gedachtengoed staat. Nestvervuilers heeft Vlaanderen al meer dan genoeg.
Na de iets minder goede resultaten (althans i.v.t. de prognoses) van het Vlaams Belang in enkele steden, gingen er hier en daar al juichkreten op in het zgz "democratische" kamp. Ik blijf het trouwens ook moeilijk hebben met lui die zichzelf het etiket van democraat opspellen. Dat deed Honecker ook met zijn DDR en Kabila met zijn "democratische republiek Kongo". Het doet me zo een beetje denken aan iemand die van zichzelf zegt dat hij eerlijk is; opletten met zo'n opmerkingen! Volgens een laatste enquête van de Stemmenkampioen is er voor de tegenstanders van het VB weinig reden tot juichen. Meer dan twee derde gelooft niet dat het VB is afgeschreven en bij de kiezers van die partij zelf ligt de score zelfs op 94%. De reden voor die vroegtijdige euforie van de politiek-correcten is, omdat er nog altijd mensen zijn, vooral in de media, die denken dat al wie voor het VB stemt tegen verdraagzaamheid is, tegen solidariteit, tegen alle vreemdelingen en ga zo maar verder. Een grote groep kiezers die voor de VB stemt en blijft stemmen, is maar tegen één zaak, nl tegen het cordon sanitair en alles wat daarmee samen hangt. Men neemt het niet dat een rechtse partij niet mag deelnemen aan wat er ná de verkiezingen gebeurt, terwijl een deel linkse partijtjes, bijna de naam niet waardig, dat wel zouden mogen en men zo tot de meest absurde bestuurscombinaties komt. Zie maar wat er momenteel in Lier en Hoboken aan het gebeuren is Toevallig vandaag nog schrijft Luc Van der Kelen, notoir belgicist, in zijn opiniestukje van Het Laatste Nieuws dat de PvdA, het vroegere Amada, de zuivere communisten die o.m. nog dwepen met Cuba en Noord-Korea, volgens hem een normale linkse partij aan het worden is. De tientallen miljoenen doden die de communistische regimes op hun kerfstok hebben - een veelvoud van dat van de nazi's - blijkt maar een fait divers te zijn voor de politiek-correcte pers. Maar het VB, mensen, dát is pas een slechte partij, althans volgens Van der Kelen en confraters. Een heel ander geluid kreeg men te lezen in een artikel in Knack, van de vroegere rector van de KULeuven, Van Oosterwijk, zeker niet te vatten onder de term flamingant. Van Oosterwijk gaf o.m. het erg betwiste eredoctoraat aan "taaie" prins Philippe. Welnu, diezelfde rector zegt in dat artikel, dat hij het schandalig vindt hoe de VB-mensen in interviews op de TV worden aangevallen, belachelijk gemaakt en gedemoniseerd. Hij heeft het in het artikel in de eerste plaats over Siegfried Bracke, maar men kan diens naam even goed vervangen door Goedele Devroye of een andere linkselaar van de PRT. Van Oosterwijk noemt Bracke vooringenomen, arrogant, onbeleefd, oneerlijk en met een tekort aan fair play. Nota van mij: die Bracke is de neef van Freya van Begroting, kwestie van hem even goed te situeren. Zoals Van Oosterwijk zullen er weer een hele schare normaal reagerende mensen zijn die de volgende keer het kiezersaantal van het VB zullen vervoegen. Het is trouwens kenmerkend, dat de meeste vooraanstaande personen die tot zulke conclusies komen, dat pas doen als ze met pensioen gaan. Zoiets doen tijdens hun carrière kan in dit land immers lijden tot broodroof. Vraag het maar eens aan Herman de Bode, de ondertekenaar van het Manifest, die in zijn bedrijf een stapje terug moest zetten... Van fair play gesproken!
Op het internet circuleert sinds enkele dagen een onwaarschijnlijk verhaal van een Brusselse Imam, die er twee vrouwen en liefst 16 kinderen op na zou houden en die het allemaal zo knap (én wettelijk) geregeld gekregen heeft, dat hem dat flink wat duiten opbrengt. Voor alle duidelijkheid: onze Grondwet laat (nog) geen polygamie toe, waardoor madame Bouziane 2, zoals we ze maar zullen noemen, hier feitelijk illegaal is, zonder papieren. Haar acht kinderen zijn echter hier geboren, worden dus beschouwd als echte Belgen en daardoor kan madame Bouziane 2 ook hier blijven. Meer nog, zij kan hier genieten van een hele reeks maatregelen waardoor haar het leven wat draaglijker wordt gemaakt. We zijn verdraagzaam, nietwaar? Enkele spitsvondige landgenoten zijn dat eens gaan uitpluizen en kwamen tot het volgende resultaat: - Madame Bouziane 2 wordt in Brussel beschouwd als "alleenstaande ouder" en krijgt daarvoor een A.P.I. uitkering ("allocation parent isolé"), die samen met de optelsom van het aantal kinderen, komt op 1944,79 euro. - Voor haar acht kinderen krijgt ze ook nog eens 978,08 euro kinderbijslag. - Voor twee van de kinderen die jonger zijn dan drie jaar geniet ze van de A.P.J.E. ("allocation pour jeune enfant"): 323,32 euro. - Als alleenstaande ouder krijgt ze een woontoelage ("allocation d'aide au logement") van 300 euro. - Met 8 kinderen kan madame Bouziane 2 uiteraard niet gaan werken, waardoor zij automatisch kan genieten van een leefloon. In Brussel heet dat R.M.I. en brengt dat, kinderaantal meegerekend, 1755,08 euro op. - Vier van de acht kinderen zijn schoolgaand, wat recht geeft op de pas gestemde tegemoetkoming van Verhofstadt II, voor in totaal 1030,44. Per maand gerekend komt dat op 85,87 euro. In totaal ontvangt madame Bouziane 2, die hier eigenlijk illegaal verblijft, zonder papieren, dus MAANDELIJKS 5296,14 euro. Il faut le faire! --- Imam Bouziane's officiële huisgezin, met madame Bouziane 1 dus, krijgt in totaal ook 3651,29 euro, wat het algemene totaal voor het clubje van de Imam op 8947,43 euro PER MAAND brengt. Dat alles voor iemand die hier nooit iets heeft afgedragen en waarschijnlijk nooit één eurocent belasting heeft betaald noch zal betalen... --- Ik geef dit verhaal door zoals ik het gelezen heb. Of het allemaal klopt, kan ik zo niet controleren. Het zou dus ook kunnen dat het niet waar is, of dat e.e.a. ervan niét klopt. Het dilemma is echter, dat bovenstaande theoretisch hier in België wel kán. M.a.w., net zoals bij de herrie om de gangsters van tante Laurette, is het hier waar dat de "oewet" de "oewet" is en is het daarmee klaar en duidelijk dat onze wetten dus niet deugen. Ge zult maar heel uw leven hebben moeten werken en afdragen, om tenslotte met een klein pensioentje rond te moeten zien komen. Als ge dan ziet tot wat voor misbruiken ons sociaal systeem in staat is, dan kan men rustig spreken van een wraakroepende toestand. --- In de marge van bovenstaande trouwens nog dit. Het verhaal speelt zich af in Brussel, waar de aanwezigheid van allochtonen steeds meer meespeelt en de overheid er als de dood voor is om iets te ondernemen waaraan die allochtonen aanstoot zouden kunnen nemen. De verdraagzaamheid, weet je wel. Ten lange laatste kan het Brussel allemaal weinig schelen. Als het geld op is, zal Vlaanderen wel bijpassen. "Les affaires, c'est l'argent des autres"!
Eindelijk begint het marxistische PS-blok in Wallonië barsten te vertonen. In Charleroi verloor de partij haar volstrekte meerderheid en in Namen, de regionale Waalse hoofdstad, wordt ze voor het eerst sinds 30 jaar in de oppositie gedrumd. Een goede les voor een partij die zo eens aan de lijve kan ondervinden wat het betekent als alle anderen samen tegen u spannen. De reden van de les van Namen was eens te meer een zaak van (passieve) corruptie waarbij de dienstdoende burgemeester opdrachten gaf aan een privé-firma die, o toevallig, geleid werd door zijn partner. Voor wat de schandalen betreft houdt het trouwens niet op bij onze zuiderburen. Een bloemlezing uit de kranten van alleen maar de laatste drie dagen en alleen maar, even toevallig, PS-leden: - Tegen Merry Hermanus loopt er al jaren een onderzoek naar een miljoenenfraude bij de verbouwing van het voormalig militair hospitaal van Elsene. Hij was toen voorzitter van de Gewestelijke Ontwikkelingsmaatschappij Brussel én penningmeester van de PS. Ook de minister-president van het zgn Brussels Gewest, Charles Piquet wordt daarover nog ondervraagd. - Georges Dumortier, hoofd van het koninklijk conservatorium, directeur van het kamerorkest van Wallonië en exploitant van het cultureel centrum Botanique in Brussel, is aangehouden op verdenking van verduistering van gelden. Alleen in de eerste functie was hij bezoldigd, voor de andere twee mocht hij onkostennota's indienen. Hij deed dat zo goed, dat sommige nota's tot driemaal toen werden geïncasseerd. - Ook in Charleroi-stad houdt het niet op. Dienstdoend burgemeester Van Gompel, die al een paar keer nipt aan vervolging was ontsnapt, wordt weer ondervraagd i.v.m. met een nieuw dossier over vervalsingen van openbare aanbestedingen. Voormalig schepen Claude Despiegeleer werd ook weer in verdenking gesteld voor schriftvervalsing, het gebruik van valse stukken en het misbruiken van zijn functie. - Het gerecht heeft op vrijdag 13.10.06 huiszoekingen verricht bij Georges Rovillard, uittredend PS-burgemeester van Fontaine-L' Éveque en zijn secretaris Michel Carlier. Hier gaat het om verduisteren van gemeenschapsgeld. Dit onderzoek kadert in de schandalen van La Carolégienne, waarbij bovenvernoemde Despiegeleer een van de spilfiguren was. --- Nota bene: het gaat hierboven over uitsluitend SP-figuren.Elio Di Rupo wou ze kwijt, hij had "mare de ces parvenus", zoals hij het ooit op een PS-congres uitdrukte. Zou het wel waar zijn? In Namen heeft hij persoonlijk nog getracht het vel van burgemeester Anselme te redden. Gelukkig is hem dat niet gelukt. Voor Wallonië kan het alleen maar beter gaan als daar eens grondig schoon schip wordt gemaakt. Tenslotte wil ik nog kwijt dat, in het licht van bovenstaande gebeurtenissen, het veelbetekenend blijft dat uitgerekend deze week de VLD haar vertrouwen heeft bevestigd in Laurette Onkelinx (terwijl ondertussen weer drie gangsters door een computerfout de gevangenis achter zich konden laten). Dedecker is voor de VLD-top niet meer aanvaardbaar, de sjoemelende PS daarentegen klaarblijkelijk wel...
Er zijn mensen die zich zorgen maken over het beleid in dit land. Ze hebben meer dan gelijk: eigenlijk is er op dit ogenblik in België helemaal geen beleid. De politiek is voor twee en een halve maand op vakantie gegaan en al wat er in die periode gebeurd is, had te maken met de gemeenteraadsverkiezingen. Alle leden van de regering, de premier op kop, hebben hun echte, federale werk laten liggen voor wat het was en hebben zich op die gemeentelijke verkiezingen gestort. Verhofstadt heeft zelfs een zetel als gemeenteraadslid "veroverd" in Gent en zou die nu gaan "bezetten". In de praktijk zal daar niets van in huis komen, tenzij hij in juni van volgend jaar, zoals verwacht, zijn job als eerste piet kwijt zal zijn, maar het heeft in elk geval als gevolg, dat een andere, plaatselijke mandataris die plaats niet kan innemen. Ook dat noemt men hier democratie. Ondertussen had deze week het nieuwe parlementaire jaar moeten beginnen. Daarvan is niet veel in huis gekomen, deels o.w.v. de energie die men in de gemeenteraadsverkiezingen heeft gestoken, deels door het feit dat de laatste begroting van Verhofstadt II nog steeds op zich laat wachten. Nadat eerst met veel poeha was aangekondigd, dat deze begroting een overschot had van bijna negenhonderd miljoen euro (waarmee o.m. het virtuele zilverfonds zou gespijsd worden), bleek er daarna een "foutje" van ongeveer dezelfde grootte bij financiën te zijn. Samen met nog enkele andere tegenslagen kon het gat in de nieuwe begroting niet op een normale manier gedicht worden. Dat was vroeger ook meestal zo, alleen waren er nu geen pensioenfondsen meer beschikbaar, die konden worden overgenomen (met een structurele schuldenlast die werd doorgeschoven naar de volgende generaties). Ook zijn er zo goed als geen overheidsgebouwen meer die voor een heel zacht prijsje kunnen verkocht worden (en daarna aan hoge huurprijzen teruggenomen: ook dat is een aanslag op de volgende generaties). Een extra opbrengst van een kwart miljard euro door de verkoop van ons ambassadegebouw in Tokio was een geschenk uit de hemel, maar ook daarmee was het nieuwe gat niet gevuld. Op de petroleumfederatie moet ook niet meer gerekend worden. Dat is het verhaaltje van de ezel en de steen. Tenslotte bleek er toch nog iets geregeld te kunnen worden via de nieuw op te richten Suez/Gaz de France maatschappij. De toplui daarvan zijn met onze premier komen praten en zouden bereid zijn met honderd miljoen over de brug te komen, die de regering Verhofstadt nu eens niét terug moet betalen. De tegenprestatie is wel dat de Fransen op die manier een soort monopolie van de levering voor zowat alle energie in ons land in handen krijgen. Ook dat was voor Verhofstadt geen probleem omdat dit eveneens zou worden doorgeschoven naar de volgende generaties ("après nous le déluge"!). Gelukkig voor ons is er nog een soort controle door Europa en Nellie Kroes, commissaris ter zake, heeft voor die laatste koehandel een stokje gestoken. Het wordt nu afwachten wat het zal worden, als Verhofstadt volgende week met zijn nieuwe begroting voor de dag moet komen. Het belooft niet veel goeds. --- In de marge van bovenstaande nog dit: uitgerekend deze week maakte de OESO bekend, dat de schuldendruk van België vorig jaar met 0,5% gestegen en dat we, qua schuldenlast, op de derde plaats staan in de hele wereld. Daarmee wordt de enige verworvenheid van de VLD in deze Verhofstadt II regering van tafel geveegd, nl de zgz belastingvermindering waarvoor zij zou gezorgd hebben.
De VLD is voor mij al een hele tijd een linkse partij geworden. Verhofstadt voert in zijn federale regering het programma uit van de marxistische PS en in Gent loopt hij gewillig mee met de zegevierende socialisten (a propos van Gent: die nieuwe burgemeester lijkt mij een akelig ventje; heeft wat weg van Gargamel, de slechterik uit de smurfenreeks. In zijn overwinningsspeech haalde hij al meteen uit naar de oppositie, terwijl van een burgemeester toch verwacht wordt dat hij dat is voor álle burgers). Dé reden waarom de VLD een fikse verkiezingsnederlaag heeft geleden bij de laatste verkiezingen is gewoon, omdat de partij niet meer centrum-rechts is, maar links. Dat was voor vele echte liberalen al vóór de verkiezingen een reden om zich af te scheuren. Alleen al in Oost-Vlaanderen kwamen er 10 blauwe scheurpartijen op en in vele plaatsen waar dat niet gebeurde kregen ze flink op hun donder (Antwerpen en Turnhout bv), zelfs als daar leden van het partijbestuur de lakens uitdeelden (Tongeren en Lier bv). Een lezer van Het Laatste Nieuws, Wim Peeters uit Turnhout, verwoordde het juist toen hij stelde, dat de VLD vroeger fier en zelfstandig de blauwe kleur droeg en nu rozig is geworden. Als ge als partij dus zo'n electorale rammeling krijgt omdat ge u te links opstelt, zou men denken dat een ruk naar rechts dan het onvermijdelijke antwoord had moeten worden. Niets is minder waar: de VLD wijst haar rechtervleugel, vertegenwoordigd in de persoon van Jean-Marie Dedecker, de deur en schuift daarmee nóg wat verder op naar links. Het is trouwens tekenend dat Hugo Coveliers een jaar geleden eruit werd gesmeten na klacht van Steve Stevaert en dat Dedecker er nu uit gaat na klacht van Johan Vande Lanotte. Een betere illustratie van het linkse karakter van de huidige VLD kon niet gegeven worden. Dedecker zegt nog even na te denken wat te doen en houdt zelfs de mogelijkheid open om solo te gaan. Dat zou geen goed idee zijn. Zelfs zijn vergelijking met Pim Fortuyn gaat niet op: Fortuyn had destijds, althans voor Nederland, heel wat nieuwe, baanbrekende ideeën. De ideeën die Dedecker heeft, leven al bij de Vlaamse rechterzijde. Hij zou er beter aan doen met Coveliers een pact te sluiten en te trachten alle dissidente VLD-ers aan boord van hun "VLOTT" te krijgen. Als men terugkijkt op het aantal afvalligen dat die partij bij de laatste verkiezingen heeft zien vertrekken, moet dat toekomst bieden. Vergeten we tenslotte niet dat Dedecker, bij de laatste verkiezing voor het voorzitterschap van de VLD, zo'n 40% van de stemmen haalde. Als daar al een kwart mee overstapt, is het met de VLD als grote partij gedaan. Dan gaat ze de weg op van D66 en de Volksunie. Zoals Friedrich von Hayek, de grote Oostenrijkse econoom, waar Verhofstadt vroeger mee dweepte in zijn burgermanifesten, zei: "Wie zijn principes niet naleeft, gaat naar de hel"!
Laurette Onkelinx is niet uit het nieuws te branden. Deze keer geen ontsnapte gangsters, geen gedetineerden die niet terugkeren uit penitentiair verlof, zelfs geen ruzie met die "sales flamins". Deze keer heeft ze het aan de stok met een sex- en taalgenote en niet de eerste de beste: Isabelle Durant. Voor wie het mocht vergeten zijn: die Durant, een ex-verpleegster, was minister van Verkeer in de regering Verhofstadt I en werd wereldberoemd nadat ze nieuwe maatstaven uitvond voor het landen en opstijgen van vliegtuigen. Daar waar dit overal ter wereld geschiedt volgens de richting en de sterkte van de wind, besliste zij dat het in Zaventem moest gebeuren volgens de aard en de taal van de omwonenden. De Vlamingen, die het ongeluk hadden in de noordrand van de luchthaven te wonen, waren de klos. Ze zijn dat nog steeds omdat de verkeersministers na Durant: de nitwit Anciaux (nog amper 570 voorkeurstemmen en niet verkozen bij de gemeenteraadsverkiezingen!) en de veel te zwakke Landuyt, er niet in geslaagd zijn terug te keren naar de internationale normen. Ook dit is Belgisch! Om terug te keren naar onze tante Laurette. Die had haar zinnen gezet op het burgemeesterschap van Schaarbeek, een gemeente die nog beheerst wordt door MR en FDF. Ze heeft daar nooit gewoond - ze heeft een nieuw huis in het dure Waals-Brabantse Lasne - maar dat is in onze geëvolueerde democratie geen probleem. In zo'n geval doe je een soort virtuele verhuis, zodat je in die gemeente een adres krijgt en zo kan je meedoen aan de verkiezingen. Onkelinx deed het zo goed dat de PS er haar stemmenaantal meer dan verdubbelde en er de grootste partij werd. Op die manier werd de machtigste vrouw van het land (Verhofstadt kruipt er voor) nu ook burgemeester van één van de 19 fiefdoms van wat men het Brussels Gewest noemt. Dat dacht ze althans, maar dat was zonder de waard gerekend, in dit geval Isabelle Durant. Die sloot, als huidig secretaris van Ecolo, de Franstalige groenen, een akkoord met dienstdoend burgemeester Clerfayt (FDF) en daarmee zit Onkelinx in de penarie en in de oppositie. Zo'n vernedering kon de leading lady van de PS en Belgenland niet slikken. Als wraak werd Ecolo in een vijftal gemeenten, waaronder Brussel-stad, uit de coalitie gestoten, waardoor er nu een opstand dreigt tegen Durant in haar eigen partij. Wordt zeker nog vervolgd. --- Ook in Lierke plezierke is het haarkepluk tussen de "dames aan de macht". Marleen Vanderpoorten, pas nog benoemd tot voorzitter van het Vlaamse parlement, leed er als dienstdoende burgemeester met haar VLD een smadelijke nederlaag, n.a.v. een zoveelste klinkende overwinning van het Vlaams Belang, dat in Lier de grootste politieke fractie wordt. De VLD/CD&V coalitie heeft er geen meerderheid meer en wou dan maar een kleine partij, "Lier Leeft", bij in het bestuur te nemen. Dat partijtje, zelf een combinatie van SP.a/Spirit en onafhankelijken + de stadspartij Lier&Ko, wordt geleid door niemand minder dan Els Van Weert. Els wie? Voor wie het niet zou weten: Van Weert is staatssecretaris in de regering Verhofstadt II. Vraag me niet van wat: het heeft iets te maken met levenskwaliteit of zo. Van Weert is een figuur die op een blauwe maandag plots tot haar eigen grote verbazing voorzitter werd van het clubje Anciaux en sindsdien omhoog is blijven vallen door gebrek aan gewicht. Hoe licht ze is bleek trouwens ook tijdens de eerste besprekingen in Lier, stad waarnaar zij politiek geëmigreerd is (cfr Onkelinx hierboven) vanuit Nijlen. De besprekingen werden grotendeels niet gevoerd door Van Weert zelf, maar door Bettina Geysen, top-vrouw van de PRT, ge weet wel die neutrale overheidszender, betaald met het geld van alle belastingbetalers, ook die van rechts. En nu komt het: ondanks het feit dat Van Weert zelfs nog niet in staat is zelf de besprekingen van haar zootje ongeregeld te voeren, eist ze wel de burgemeestersjerp op! Enfin, een comedia dell'arte in het Vlaamse binnenland! Dit alles zou in een normale democratie nooit gebeuren, want dan zou een van de twee nu aan de macht zijnde grotere partijen gewoon een akkoord sluiten met de grootste partij in de stad: het Vlaams Belang. In dit apenland (dixit Mark Eyskens) kan dit niet. Nog liever zichzelf eindeloos belachelijk maken...
Het is een traditie dat, na de verkiezingen, iedereen gewonnen heeft. Zelfs wie een fikse pandoering heeft gehad, verwijst naar een vergelijking met andere verkiezingen van het jaar stilletjes om te bewijzen dat het allemaal nog zo slecht niet was. Na deze gemeenteverkiezingen was het niet anders, maar toch is er een nieuwigheid ontstaan: nu zegt men dat een partij die vooruitgegaan is, verloren heeft. Het Vlaams Belang won in Antwerpen een half procent (zo'n 5000 stemmen), blijft op een respectabele 33,5% staan en had zowaar bijna één zetel bij. Toch heeft die partij, althans volgens de politiek correcten, de verkiezingen verloren, omdat iedereen dacht dat ze minstens 35% van de stemmen zou gehaald hebben. En dan? 35% van de stemmen was niet genoeg, evenmin als 33,5, om aanspraak te kunnen maken op het beheren van de stad. De 38,5% en meer werden niet voorspeld door de partij, maar door de opiniepeilers. We kunnen stellen, dat het Vlaams Belang in Antwerpen een partijtje blufpoker verloren heeft omdat de leiding evenmin als de opiniepeilers een dergelijke uitslag verwacht had. De echte verliezers in Antwerpen zijn de CD&V, de VLD en vooral Groen! die allemaal inderdaad een pak stemmen verloren, die grotendeels naar de SP.a van reclameman Janssens zijn gegaan. Daarbovenop kreeg de SP.a de stemmen van enkele duizenden allochtonen, al dan niet met Belgische nationaliteit, iets waarvoor de leiding van het VB al gewaarschuwd had maar wat, jammer genoeg voor hen, niet kon worden uitgespeeld in het heetst van de verkiezingscampagne. Men schat dat er sinds de vorige gemeenteverkiezingen zo'n 15.000 vreemdelingen in Antwerpen zijn bijgekomen. In de provincieraad, waar de vreemdelingen niét mochten stemmen, haalde het VB een winst van liefst zes zetels en wordt de partij de grootste in Antwerpen. In de rest van Vlaanderen haalt het Belang driehonderdvijftig (350!) nieuwe gemeenteraadsleden en brengt het haar totaal nu op 800, dat alles terwijl het in 15% van de gemeenten niet eens opkwam. Dit laatste betekent, dat het al heel erg moet zijn als er de volgende keer weer niet enkele honderden nieuwe VB-gemeenteraadsleden bij zullen komen. Vergeten we niet, dat deze prestatie er gekomen is door een partij die door alle andere partijen én door de media geboycot en gedemoniseerd werd en wordt, die nergens in kranten, radio of TV plaats kreeg om haar standpunt uiteen te zetten en die meestal alleen vermeld werd als men hoopte ze schade aan te brengen. Somers zegt in Mechelen gewonnen te hebben met 30%, Onkelinx in Schaarbeek met 25%. Het Vlaams Belang kan alleen winnen als het meer dan 50% haalt. Dat is democratie op zijn Belgisch!
Een algemene beschouwing na de gemeenteraadsverkiezingen is, dat Vlaanderen Vlaamser gestemd heeft dan zes jaar geleden. Het Vlaams Belang ging (weer) fors vooruit, het kartel CD&V/N-VA deed het niet veel slechter. Anderzijds gingen de linksen partijen Groen! en VLD flink achteruit. Het belgicistische Groen! moet zelfs opletten, want de kans is groot dat het de volgende keer de 5% drempel niet zal halen en uit het federale parlement zal blijven, waar het in 2003 al was weggestemd. Voor Vlaanderen is dat een goede zaak. De VLD heeft hier en daar de meubelen kunnen redden, maar dan enkel en alleen door haar ministers en staatssecretarissen de boer op te sturen, hetgeen feitelijk maar een vernederend schouwspel is: een minister van Buitenlandse Zaken bv, die om stemmen gaat bedelen om in zijn eigen, kleine dorpsgemeenschap ocharme burgemeester te mogen gaan spelen. Zielig is het juiste woord. Tenslotte is er de SP.a, die vooral in de grotere steden stand heeft gehouden en hier en daar zelfs spectaculair vooruit is gegaan. Die vooruitgang heeft de partij bijna uitsluitend te danken aan de stemmen van de "nieuwe Belgen", de mensen met de dubbele nationaliteit en de buitenlanders die via de vreemdelingenstemwet voor de eerste keer mee mochten stemmen voor de gemeenteraad. Hetzelfde effect dat men begin van dit jaar al had meegemaakt in Nederland, waar de begunstigde partij, de PvdA, zich ondertussen al grote zorgen maakt omtrent de achteruitstelling van de eigen autochtone mensen. Het Vlaams Belang boekte in Antwerpen maar een kleine vooruitgang en werd qua grootte voorbijgestoken door het kartel SP.a/Spirit dat dus kon rekenen op een grote opkomst van de allochtone gemeenschap, hun nieuw proletariaat. Het lijkt een verrassing, maar is dat niet helemaal. Al vóór de verkiezingsdag hadden enkele kopstukken van het VB al enkele keren gesteld, dat deze verkiezingen wel eens die van de laatste kans konden worden. Elk jaar verlaten immers honderden Vlaamse gezinnen de stad en komen er enkele duizenden vreemdelingen bij. Tel dat alles samen en dan blijkt het logisch dat na zes jaar er een kantelmoment kon komen. De keerzijde van deze medaille is, dat de vertrekkende Vlamingen in de rand rond de stad gaan wonen en daar het aantal rechts Vlaamse inwoners gaan versterken. Wat in Antwerpen gebeurt, vindt ook plaats in andere grote steden, zoals Gent, Mechelen en Brussel. In St. Joost is nu al 70% van de bevolking allochtoon. Daar krijgen ze straks misschien een Turk of Marokkaan als burgemeester. Het Vlaams Belang kan dan ook niet anders doen dan dit verder te onderkennen en zich in de toekomst in de eerste plaats toe te leggen op een versteviging van haar vertegenwoordiging buiten die steden, terwijl ze ter plaatse kan blijven zorgen voor een harde oppositie. De zgz correct-politieke partijen zouden zich, m.i., niet te euforisch moeten gedragen voor wat de resultaten in de grote steden betreft. De problemen van onveiligheid, vervuiling en verloedering, zullen er niet door verdwijnen en zij zullen nu moeten zien hoe ze dat verder aanpakken. Waarlijk, een weinig te benijden klus!
Denkelijk zijn er in ons land nooit verkiezingen geweest, en zeker geen gemeentelijke verkiezingen, waarbij in de media zoveel heisa is gemaakt. Wekenlang stonden de kranten er bol van en bij radio en TV was het dikwijls nóg erger. Gelukkig ben ik destijds niet gezwicht voor de bedenkelijke handelspraktijken van Telenet en heb ik me toen het kastje aangeschaft waardoor ik zenders zoals Arte, CNN en BBC World weer kon ontvangen. Ik heb er de laatste dagen dikwijls naar gekeken; het waren de enige zenders waarop nog eens echt nieuws te zien en te horen was. Hier was het allemaal gelul over Zechelderwande en Noetezaaie. Wie interesseert dat nu, buiten de mensen die daar ter plaatse wonen? De enige uitzonderingen zijn misschien de grote steden, maar daar houdt het, alvast voor mij, mee op. Vandaag, verkiezingsdag, zal het nóg erger zijn en dan zie ik waarschijnlijk vanmiddag de Formula Uno op de RTBf, waar men een wederuitzending geeft van de race die al eens was uitgezonden van 06.30 uur tot 09.00 uur. Op dat uur (te wijten aan het tijdsverschil met Japan, waar de race gereden wordt) zond ook Canvas uit, maar daar wordt niets herhaald en krijgt men in de plaats nog maar eens dat eindeloos geouwehoer over de gemeentelijke verkiezingen. God, sta me bij! Typerend voor de dorpsmentaliteit waarmede in dit land politiek wordt bedreven, is het feit dat er op het totale aantal ministers, volksvertegenwoordigers en senatoren, dat eigenlijk met gemeente- en provincieverkiezingen niets te maken heeft, er slechts vier (4!) waren die aan dit circus niet hebben meegedaan. Al de rest, van Verhofstadt tot Margriet Hermans, is in de weer geweest om ervoor te zorgen dat hun partij in gemeente zus en zo een zeteltje zou kunnen bijwinnen. Er moet voorwaar veel geld (en macht) mee gemoeid zijn! Veelzeggend ook bij deze verkiezingen is het bijna compleet afwezig animo voor de provincieraadsverkiezingen zelf, waarbij nog maar eens wordt bewezen dat deze raden helemaal niet meer tot de verbeelding spreken, noch tot die van de politici noch van de burgers. Deze relicten uit de tijd van Napoleon, die men vergeten was af te schaffen bij de vele staatshervormingen (dat geldt ook voor de senaat), dienen tot niets meer tenzij tot geldverkwisting en onnodige belastingsheffingen. Als deze (of de volgende) regering nog eens op zoek gaat naar geld om de begroting te kunnen sluiten, dat ze dan deze relicten afschaft. Het zal meer opbrengen dat het geld dat men telkens moet gaan bedelen bij de petroleumfederatie of; zoals recent nog, bij een Franse multinational...
Ik neem aan dat ik niet de enige normaal denkende mens ben die al menigmaal zijn wenkbrauwen heeft gefronst bij het zien van een politiek masochisme dat waarschijnlijk buiten dit Belgenland onbestaande is: het cordon sanitair. Twee politieke partijen profiteren ervan. De Waalse PS, die door het uitschakelen van Vlaanderens grootste partij "incontournable" is geworden in de Belgische politiek en met amper 13% van de stemmen de lakens mag uitdelen. De tweede is de Vlaamse (nou,ja) SP.a, die, ondanks constant stemmenverlies, toch ministers, staatssecretarissen en andere lucratieve banen kan blijven uitdelen, terwijl ze in feite al járen in de oppositie had moeten wegkwijnen. De masochisten waarvan sprake, bevinden zich in het centrum: CD&V en VLD, om ze niet te noemen. Dat men éénmaal, misschien tweemaal dat cordon had uitgeprobeerd, was nog aannemelijk. Als ik me niet vergis, zal het morgen de twaalfde keer zijn (of is het de dertiende?) en iedere keer hebben beide partijen op hun donder gekregen, hebben ze zetels moeten afgeven en zijn ze verplicht geweest coalities te vormen met verslagen linkse partijen die dan meestal nog de dienst mogen uitmaken. Het is echt om medelijden mee te krijgen, maar het kan nóg erger. Er bestaat ook nog zoiets als een "Blokwatch" (eigenlijk zou dat nu een "Belangwatch" moeten zijn, maar het is zo al belachelijk genoeg). De jongens en meisjes die daar "werken", houden zich uitsluitend bezig met te ageren tegen Vlaanderens grootste partij en bestrijden die, zoals Tobback Sr het ooit verwoordde: "met alle middelen". Van verdaargzaamheid gesproken! Om een idee te hebben tot welke idiote toestanden men zo kan komen, kon men deze week in de kranten lezen, nadat één van die "watchers" een brief daarover had geschreven. De man in kwestie heet Patrick Coeman. Drie jaar geleden werd een pleegkind van hem het slachtoffer van zware pesterijen. Tien maanden geleden werd hijzelf op een tram ineengeslagen. In tegenstelling tot bv Guido Demoor, ge weet wel, die van het "busincident", overleefde Coeman de aanslag, al zat hij wel veertig dagen werkonbekwaam thuis. Niet zolang daarna overkwam zijn dochter hetzelfde. Onlangs werd ook zijn zoon lastig gevallen op een fuif. Het laatste "incident" gebeurde maandag ll toen zijn zes maand zwangere 16-jarige dochter een trap in de buik kreeg. Al die baldadigheden gebeurden niét door aanhangers van het Vlaams Blok/Belang, zoals men meteen zou gaan denken. Neen, de daders waren telkens die lieve, verdraagzame, vrome Marokkaantjes, hetzelfde volkje waarvoor Coeman denkt te moeten optreden omdat het, ocharme, gestigmatiseerd wordt door de zgz extreemrechtsen. Om het sociale beeld van Coeman en zijn omgeving even compleet te maken, nog dit: zijn zestienjarige dochter heeft al twee jaar (dus vanaf haar veertiende) een relatie met een "vaste vriend" van 23 en ondanks alles vindt Coeman dat hij even fanatiek tegen het VB zal blijven ageren. "Onze Lieve Heer moet zijn aantal hebben", zegt men bij ons. In Antwerpen schijnt dat geen probleem te zijn.
Wij, Vlamingen, krijgen regelmatig te horen dat we vroeger met de Nazi's hebben samengewerkt en dat wij in feite de enige incorrecte Belgen zijn. Daardoor is het voor velen voldoende dat men zich als Vlaming uit, om meteen het extreem rechtse cachet opgespeld te krijgen (iets dat eigenlijk niet kán kloppen, want nazi was de afkorting van "Nazional Socialismus"). Niets is minder waar. Er was in Vlaanderen tijdens de Tweede Wereldoorlog inderdaad een vrij grote beweging die collaboreerde met de vijand, maar dat was bij ons in de eerste plaats niet o.w.v. van de bezetter zelf, maar o.w.v. het feit dat vele Vlamingen hoopten op die manier tot een zelfstandig Vlaanderen te kunnen komen. Het gaat er nu even niet om of ze al dan niet fout waren: zij collaboreerden niet in eerste instantie tegen België, maar voor het eigen volk. Dat er alleen in Vlaanderen gecollaboreerd werd, is trouwens een fabeltje. In het Franstalige landsgedeelte was er de "Rex" beweging van Leon Degrelle, de grootste collaborateur die België ooit heeft voortgebracht. Degrelle bracht het zelfs tot luitenant-kolonel in het Duitse leger en had daarin een eigen Waals legioen. Er is nooit een Vlaams legioen geweest. De Vlamingen, die o.m. aan het Oostfront vochten, waren ingedeeld bij een Duitse eenheid. Waarom Vlaanderen dan telkens wél gestigmatiseerd wordt via dit oorlogsverleden en het Franstalige gedeelte niet, blijkt o.m. door een artikel dat verschenen is in het laatste nummer van "Bormshuis-Broederband", aan de hand van Luk Dieudonné. Er bestaat in België een organisatie die zich SOMA noemt, een soort studie en documentatiecentrum over de oorlog en de hedendaagse maatschappij. Die heeft een project lopen over de Belgische overheid en de deportatie van de Joden. Dit project loopt in opdracht van die Belgische overheid. Tot daar dus schijnbaar niets abnormaals. Het wordt heel anders als men weet dat de oorlogsdossiers van politie, rijkswacht en Gerecht in de decennia na 1950 in Brussel en Wallonië systematisch en doelbewust zijn vernietigd. Nota bene: dit is in strijd met de wet, maar zoals men weet leggen de francofonen in dit land de wet naast zich neer als die niet in hun kraam past (denk maar aan Brussel/Halle-Vilvoorde). In Vlaanderen zijn de dossiers, brave burgers die we zijn, netjes bijgehouden, met uitzondering van Mechelen dat het francofone voorbeeld heeft gevolgd. Het resultaat van het SOMA project laat zich al raden: wij, Vlamingen, zullen het weer gedaan hebben. De francofonen zullen niets met de Jodenvervolging te maken hebben gehad, want men vindt er niets van terug. Rechtvaardigheid op zijn Belgisch en verdere stigmatisering van de Vlamingen, in de eerste plaats van diegenen die fier zijn Vlaming te zijn. Mocht het resultaat van het SOMA project inderdaad zijn wat ik vrees: doek dat SOMA dan maar op of federaliseer het, iets wat men best met heel België kan doen!
Mohammed El Azzouzi, de zoveelste gangster die niet terug naar zijn cel kwam na een penitentiair verlof, is weer opgepakt. Niet in Marokko, waarheen hij, volgens zijn eigen vrouw, zou zijn gevlucht ("omdat hij hier de kans niet kreeg zich te integreren"!), maar in een vzw in Antwerpen. De man had een geladen pistool en een grote som geld bij zich. Hij zit nu terug in de gevangenis, waarschijnlijk wachtend op het volgende penitentiair verlof dat hij van de diensten van Laurette O. wel weer zal krijgen. "De 'oewetten' moeten immers nageleefd worden," zegt de tante, "anders geraken die mensen nooit meer geïntegreerd in onze samenleving". Dat vertelde ze indertijd bij de niet terugkomst van Murat Kaplan. El Azzouzi had zich blijkbaar al meteen zelf goed geïntegreerd in het enige wereldje dat hij kent: het criminele. Het geld dat hij bij zich had, komt waarschijnlijk van een recente overval op een verzekeringskantoor in Boom. Er is een categorie van mensen die niet meer te integreren valt. Murat Kaplan en El Azzouzi horen daarbij. Ook Fayçal Chabaan, maar die zal geen kwaad meer aanrichten. De 25 jarige Marokkaan stierf in een gevangeniscel na zijn zoveelste delict, nadat hij een kalmeringsspuitje had gekregen. De jonge man was bij de politie bekend sinds zijn 13de en had al een resem misdaden op zijn kerfstok. Dit alles belette Laurette O. niet de vader van Fayçal in haar armen te sluiten, al was het een persoonlijk verlies. Onkelinx heeft een emotionele band met Marokko en de Marokkanen, waarschijnlijk als gevolg van haar eerste huwelijk. Het is dan ook op zijn minst merkwaardig te noemen dat zo iemand hier de hoogste functie bij Justitie bekleedt, terwijl het uitgerekend de Marokkanen zijn die hier het grootste aantal criminelen leveren. Ondertussen is er weer een nieuw geval. Hakim Ghazouani, een crimineel van 24 die nog 8 jaar cel moet uitzitten, is aan een arrestatie ontsnapt door de naam van zijn broer op te geven. Ondanks het feit dat hij geen identiteitspapieren kon voorleggen, liet de politie van Blankenberge hem gaan... Over deze nieuwe zaak zullen we niet veel meer horen. Tot juni 2007 zal niemand van de huidige regering tante Laurette nog lastig vallen. De VLD zal wel opletten, na de vernedering die de partij heeft moeten slikken als gevolg van de zaak Hoxha. De SP.a zal helemaal niets doen, die partij is de PS immers schatplichtig...
Vandaag de dag vliegt men niet het goedkoopst met Ryan Air, Easy Jet o.d. maar met "Air Flahaut". Die naam komt niet van mij, maar is gegeven door kamervoorzitter Decroo aan de 15e Wing Luchttransport van het Belgische Leger. Jammer genoeg kan niet iedereen vliegen met Air Flahaut. Om dat te kunnen moet men lid zijn van de regering en/of het parlement, van het Hof of het geluk hebben door een van beide instanties te zijn uitgenodigd (zeg maar, VIP zijn). Evenals bij de andere low cost carriers zijn er echter ook nadelen aan Air Flahaut: André's vliegtuigen willen niet altijd opstijgen op het geplande uur, soms zelfs niet op de geplande dag. Dat had Decroo al een paar keer meegemaakt, eenmaal in Shangai en een andere keer in Kazachstan. Het orakel van Brakel vertelt iedereen dat hij nooit vakantie neemt, maar op kosten van de Staat vliegt hij wel elk jaar een paar keer de wereld rond. Hij trouwens niet alleen, want met hem reist er steeds een hele lading collega's en perslui mee, allemaal op kosten van ... Een ander notoir slachtoffer van Air Flahaut was Louis Michel, toen die nog Minister van Buitenlandse Dinges was. Die maakte het mee een paar keer te stranden op een desolaat Afrikaans vliegveld, waarbij telkens voor een ander vliegtuig moest gezorgd worden, wat uiteraard ook de nodige kosten met zich meebracht. Louis' opvolger, Karel De Gucht, verging het tot nu toe niet beter. Een onderhoud met Libanon's premier Sinoria moest een dag worden uitgesteld omdat het vliegtuig dat hem naar Libanon moest brengen, in Parijs aan de grond bleef. Erger werd het nog toen Karel's grootste diplomatiek succes als voorzitter van de OVSE, de organisatie voor veiligheid en samenwerking in Europa, bijna in het water viel door het afhaken van een Falcon 900 van dezelfde luchtlijn. De Gucht had het geregeld gekregen dat vier van spionage beschuldigde Russische officieren in Georgië werden vrijgelaten, maar kreeg een vertraging van 3 uur aan zijn broek. Het probleem werd pas opgelost toen hij later met zijn handvol medewerkers een hele Airbus ter beschikking kreeg, ook dit allemaal op kosten van ... Ik heb zo het vage vermoeden, dat er geen statistieken bestaan over de werkingskosten van Air Flahaut!
André Flahaut zelf trekt zich van heel deze miserie geen bal aan, zoals hij zich ook niets aantrekt van welke kritiek ook. Evenals tante Laurette is hij als PS-er immuun voor kritiek en laat de rest van de regering, de regeringspartijen en zeker de oppositie hem koud. Het Belgisch Leger of wat daarvoor moet doorgaan, is gewoon zijn speeltje geworden.
Het gaat onze zgz "Vlaamse" zenders niet voor de wind. In het vooruitzicht van de verkiezingen, zowel die van 8 oktober als de federale van volgend jaar, zijn ze druk in de weer om de mensen eens te vertellen hoe het moet. Belerend, met het vingertje omhoog, komen Siegfried Bracke en Co ons eens leren, hoe we moeten stemmen. De zgz concerten voor verdraagzaamheid pasten netjes in hun doelstellingen. Die waren, dat ze de volgende week de verkiezingen zouden beïnvloeden. Dat gaan ze gegarandeerd doen, maar dan niet zoals de linkse duiders het gewild hadden. Want de doorsnee Vlaming laat zich de les niet opspelden door enkele zelfbenoemde wereldverbeteraars type PRT (paarse radio & TV). Vlaanderen is een land dat al bijna zijn hele geschiedenis verdrukt is geworden en heeft moeten vechten voor zijn eigen erkenning. Jammer genoeg is het ook het land waar men steeds nestvervuilers heeft gevonden om tegen de wil van het eigen volk in, vreemde belangen te verdedigen. Dat is nu niet anders. Die Barman van dEUS bv kun je nog voor een nuttige idioot verslijten, die Arno is ronduit een Vlamingenhater. Beide misbruiken de muziek, een van de prachtigste uitvindingen van de mensheid, voor het opdringen van hun eigen marginale, politieke mening. Muziek is universeel, moet niet vertaald worden en is verondersteld mensen samen te brengen. Bij Barman en Co dus niet. Daar dient muziek om mensen tegen elkaar op te hitsen. Het jammere is, dat Vlaanderen, door toedoen van dat zootje ongeregeld, meer dan ooit een verdeeld land is geworden. Klauwaerts tegen Leliaerts, er is niet veel veranderd sinds 1302. Ook de VTM heeft de vinger in het eigen oog gestoken. De cafézender uit Nossegem is officieel wel neutraal, maar de meeste medewerkers zijn toch zo fier, om als het enigszins kan, hun politieke voorkeur te laten blijken. Dat er op de duur ook andere deelnemers aan hun simpele programmaatjes menen hun mening te mogen verkondigen, hebben we kunnen meemaken bij "Dancing on Ice", waarbij een jurylid opriep "niet voor een racistische partij te stemmen". Misschien bedoelde hij wel het Front des francophones (FDF), want dat is m.i. de enige racistische partij in België. De VTM moet maar voortdoen met de PRT te blijven imiteren. Straks zijn ze daar in Nossegem weer verwonderd, dat het aantal kijkers zakt. Wie blijft er trouwens kijken naar een zender waarop men het risico loopt in gelijk welk programma met politiek van randdebielen te maken te krijgen. Waarom VTM (of PRT) blijven kijken, nu er zoveel alternatieve keuzes zijn?
Oef, ze zijn achter de rug, de grooote concerten waarvoor de wereld ons benijdt. Volgens de schattingen van de PRT (paarse radio en TV), die bij dergelijke gelegenheden eerder overdrijft dan minimaliseert, waren er zo'n 85.000 aanwezigen. Niet slecht, maar dan met de nodige nuances: - Het was gratis ende voor niks, "voor niks steendood", zeggen ze in de Kempen, terwijl men voor een dergelijk gebeuren in de zomermaanden minstens 50 euro kwijt is en daarbij nog de nodige extra nevenkosten heeft. - Dezelfde dag was het "open bedrijven dag" en die trok, steeds volgens de PRT, liefst 850.000 bezoekers, dus tienmaal meer. Om maar te zeggen dat alles relatief is. Nu laat ik even de neuzentellerij voor wat ze waard is en wil ik zelfs zeer ruim zijn t.o.v. heel wat van de aanwezigen, die in hun eigen ogen waarschijnlijk terecht vinden dat een beetje verdraagzaamheid geen kwaad kan. Het venijn zit echter in de staart en die kwispel waren de organisatoren van het evenement, Tom Barman op kop. Die hebben duidelijk gesteld dat de concerten niet bedoeld zijn vóór iets, meer wel tégen iets, nl tegen het Vlaams Belang. Dat heeft nog weinig met positivisme te maken, laat staan met verdraagzaamheid. Wie verdraagzaam wil zijn, moet dat zijn tegenover iedereen. Zonder er zelfs over te discussiëren wie gelijk heeft, kan men stellen dat wie onverdraagzaam is tegenover onverdraagzamen, zelf ook onverdraagzaam is. Artiesten, sportlui en andere BV's die het moeten hebben van fans en supporters uit alle gezindheden, zouden zich beter niet met politiek bemoeien. Het resultaat zal altijd zijn, dat ze zelf een deel van hun aanhang daardoor zullen kwijtspelen. Of dit nu gebeurt op zo'n concerten of tijdens een uitzending zoals "Dancing on Ice", dat helemaal niets met de zaak te maken heeft, speelt geen rol. Zoals Frank Thevissen, professor politieke en electorale marketing aan de VUB het stelde, mogen die artiesten al blij zijn dat deze concerten geen averechts effect hebben, omdat overtuigde VB-aanhangers ze zien als een regelrechte aanval. Daarmee gebeurt dan hetzelfde wat de dummies van de PRT al jaren doen wanneer ze bv de partijvoorzitters uitnodigen voor een gesprek, met uitzondering van die van de grootste Vlaamse partij. Dat is doortrapte schijnheiligheid die bewezen heeft niets op te brengen. Met de concerten voor verdraagzaamheid zal men dezelfde weg opgaan die was ingeslagen bij de zaak Remmery, bij het oppakken van de putschisten van café De Viking of bij het ontdekken dat de Vlaamse jeugd een stuk alerter is dan de Waalse als het om vreemdelingen gaat. Of het allemaal veel zal uitmaken op 8 oktober, betwijfel ik. Al bij al zijn het dan gemeente- en provinciale verkiezingen en daarin spelen ook andere factoren mee. Wat er de laatste tijd op politiek vlak bij ons gebeurt, geeft wel een idee van wat ons nog te wachten staat in de aanloop naar de federale verkiezingen van volgend jaar juni, wanneer het om de knikkers zal gaan.
Met alle drukte omtrent de komende gemeenteraads verkiezingen is er weinig aandacht aan besteed, maar deze week is er toch nog eens nieuws geweest van de Europese Unie. Commissie voorzitter Barroso wist nl te vertellen dat het Europese parlement akkoord was met de toetreding, op 01.01.07 van Bulgarije en Roemenië. Daarmee haalt Europa een stukje middeleeuwen in huis. In de grootste steden mag het leven bij de nieuwkomers dan wel enigszins lijken op dat van andere centraal- en Oost-Europese steden (met West-Europa zijn ze niet te vergelijken), op het platteland leven de meeste Bulgaren en Roemenen nog zoals in "djézekens" tijd: een archaïsche landbouw, een uitgebreide criminaliteit, een bijna onbestaande sociale zekerheid en veel armoede. Barroso gaf trouwens zelf toe dat er nog heel wat streng toezicht van Europa nodig zou zijn o.w.v. de heersende fraudes en corruptie in beide nieuwe lidstaten. Tegelijk was hij ook zo eerlijk erbij te zeggen dat het nu even moet ophouden met uitbreiden en dat er in de eerste plaats moet gezorgd worden dat heel die Europese lappenmand eens grondig wordt aangepast. De drang naar "das Vaterland muß größer sein", zoals die Duitse nationalist het ooit verwoordde, moet nu maar even ophouden. Dat geldt in de eerste plaats voor de Balkanlanden, maar ook voor Oekraïne en zeker voor Turkije. Dat land ligt, op een heel klein stukje na, zelfs niet eens in Europa, is misschien nóg achterlijker dan Bulgarije en Roemenië, heeft een cultuur (nou, ja) en geschiedenis die helemaal niets met Europa te maken hebben (tenzij men teruggaat naar de periode van vóór de Ottomaanse invallen) en heeft tenslotte een overheersende godsdienst waarmee we op dit ogenblik, ook in Europa, al meer dan genoeg zorgen mee hebben. Vergeet niet, dat - eens aangesloten - Turkije het meest volksrijke lid zou zijn (en later zeker zou worden, gezien het geboortecijfer) en dus heel wat beslissingen in ons avondland zou kunnen beïnvloeden of tegen houden. We slagen er nu al niet in een zinvolle dialoog met de moslimlanden te hebben die buiten Europa liggen, laat staan wat er zou gebeuren met zo'n dovemansgesprekken binnen onze E.U. Landen die nu nog niet bij de E.U. zijn kan men gerust allerlei economische partnerships aanbieden, maar hou ze a.u.b. uit het definitieve lidmaatschap waarbij ze politiek zouden gaan meespelen. Europa krijgt nu al zo goed als niets nieuws geregeld met 27, laat staan wat het wordt als dat er straks 30 en meer gaan zijn. We mogen ons gelukkig achten dat Fransen en Nederlanders die nieuwe Grondwet hebben weggestemd, tot ergernis van de politiek correcten, de vakbonden en het groot kapitaal. Als men hen had laten doen, dan grensde Europa in de kortst mogelijke tijd aan Iran en de Sahara.
In mijn blog van 26.08.06 (The bitch(es), had ik het terloops ook over het kabinet van Vlaams minister van Economie "Fientje" Moerman. Sinds haar overstap van de Belgische federale naar de Vlaamse regionale regering waren er op dat kabinet toen nl al 45 van de 55 medewerkers opgestapt, de kabinetschef inbegrepen werd toen vermeld. Of dat laatste klopt, is me niet duidelijk, maar de man, Rudy Aernoudt, is ook de grote baas van de Vlaamse economische administratie. Die Aernoudt is ondertussen in de belangstelling gekomen, nadat hij een werk gepubliceerd heeft, 200 bladzijden dik, waarin hij heel wat argumenten van het Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen tracht te weerleggen. Hijzelf noemt het het anti-manifest. Ik heb het (nog) niet gelezen, maar uit enkele recensies die ik erover gelezen heb blijkt dat hij feitelijk tot het besluit komt dat een Vlaamse onafhankelijkheid geen goede zaak is voor ... Brussel, Wallonië en België! Zo, en dan? Het zal nu toch wel stilaan iedereen duidelijk zijn dat Vlaanderen werkt, Brussel verteert en Wallonië zo goed als niets doet. Waarom zouden die twee laatsten het ook doen, ze krijgen het geld zo jaarlijks toegestopt door Vlaanderen, bijna 12 miljard (hierover circuleren ook lagere sommen, maar dan is er de afbetaling van de Belgische Staatsschuld - die geheel door Vlaanderen geschiedt - niet bijgeteld). Een mooi bewijs stond toevallig deze week nog in de kranten, toen bleek dat slechts 6 van de 19 Brusselse gemeenten in het systeem van de dienstencheques zijn gestapt. Vorig jaar werden er in Vlaanderen zo'n 30.000 jobs in die sector gecreëerd. Brussel, met zijn werkloosheid van bij de 20%, staat er bij en kijkt ernaar... Wat Aernoudt (én Fientje Moerman) betreft blijf ik nog wel met enkele vragen zitten: - Vanaf de overstap van het kabinet Verhofstadt naar dat van Leterme, was het duidelijk dat Fientje daar zat als waakhond voor de VLD, iets dat ze blijkbaar goed ter harte neemt. De 45 opgestapte medewerkers zullen ondertussen wel vervangen zijn door nieuwe die haar wel loyaal zullen zijn. Het zijn ook meestal erg lucratieve jobs. Fientje vertegenwoordigt in de eerste plaats België, pas daarna (misschien) Vlaanderen. - Die Aernoudt, al dan niet nog kabinetschef, maar ook dus grote baas van de "Vlaamse"" economische administratie, dus een ambtenaar, zou die niet een beetje bescheidenheid en loyauteit t.o.v. zijn eigen Vlaamse mensen aan de dag kunnen leggen? Enkele van de ondertekenaars van het Manifest zijn bedreigd geworden of hebben een stapje terug moeten doen in hun carrière, maar zo'n figuur mag wel met modder smijten, dat terwijl hij toch via de Vlaamse belastingbetaler zijn waarschijnlijk riante loon ontvangt. Aernoudt is de zoveelste belgicistische nestvervuiler, die de opmars van een eigen Vlaanderen ondergeschikt maakt aan de Belgische belangen. Leterme heeft nog werk aan de winkel!
