Het valt de dag van vandaag niet mee Belgisch journalist te zijn. Van journalisten wordt verwacht dat ze gewoon objectieve verslagen brengen van wat er in hun beroepsvak gebeurt. Simpeler kan moeilijk. Zo zit België anno 2007 echter niet in elkaar. In naam van de multicultuur is zwart geen zwart meer, wit geen wit. Alles is grijs en, als dat nodig is, wordt zwart zelfs verkocht voor wit en vice versa. Het slechte nieuws mag niet meer vermeld worden als het niet in de multiculturele kraam past. Zo is er het drama van de gruwelijke, vijfvoudige moord in Nijvel. Nadat er de eerste dagen enkele insinuaties geweest waren dat vader Moqadem ook niet helemaal vrij uit ging, werd daarover later geen woord meer geschreven. Om er iets meer over te nemen, was men al verplicht buitenlandse kranten te raadplegen. O.m. Mark Grammens merkte dat op in zijn "Journaal". Hij had erover gelezen in Le Monde en Paris Match, waar men e.e.a. schreef waarover hier niets meer te vernemen viel. De vrouw van die Moqadem had thuis niets te vertellen. Haar familie mocht ze niet zien. Haar werk had ze moeten opgeven. Haar man zat al een maand in Marokko, samen met zijn moeder, die - nota bene - ook hier woont. Hij zou er een woning aan het inrichten geweest zijn om zijn kinderen daar een mohammedaanse opvoeding te geven. Zijn oudste dochter mocht niet meer buitenkomen zonder hoofddoek en nog enkele van die zaken. Niets van bovenstaande verrechtvaardigt natuurlijk wat die vrouw haar kinderen heeft aangedaan, maar het geeft wel aan dat het mens volledig over haar toeren was en dat de plaats van haar man bij zijn familie hoorde te zijn en niet in Marokko. De vraag is, waarom onze media dit niet (meer) mogen melden? Even raar is ook dat we niets meer vernemen van die inwonende dokter. Was daarmee misschien toch nog iets dat niet klopt(e)? Ook over de zaak Van Bellingen is het laatste woord nog niet gevallen, alhoewel we daarover in onze pers evenmin veel over zullen horen. Het was op de Nederlandse TV, in het praatprogramma Pauw en Witteman, dat Wouter zelf kwam vertellen dat het maar over één koppel ging, dat niet door hem wou getrouwd worden, terwijl hij aan de Vlaamse pers vertelt dat het over koppels (mv) gaat. Op het internet circuleert een mail die zegt dat het koppel in kwestie geen Turken waren, zoals eerst gedacht, maar linkse Sint Niklazenaars die niet wilden getrouwd worden door een "zwartzak". Met dit laatste bedoelden ze niet eens Wouters huidskleur, maar de familie Van Bellingen, die erg Vlaamsgezind is en in de ogen van die linksen dus "zwartzakken" zijn! Ook dit verhaal vindt men in onze gemuilkorfde, totalitaire pers niet terug, zelfs geen ontkenning ervan. Het feit trouwens dat de naam van het weigerende koppel nooit bekend werd gemaakt, spreekt boekdelen. Het zouden eens Vlaams nationalisten moeten geweest zijn: de wereld was te klein geweest. Volgens de VRT, ook nooit om een leugen verlegen als het past in hun multiculturele kraam, kwamen de koppels in de latere nep trouwpartij niet alleen op tegen racisme, maar ook tegen separatisme. Wat had dát daarmee te maken? Blijkbaar heeft men daar heimwee naar de zaak Remmerie. Van creatieve journalistiek gesproken!
De meesten onder ons kennen wel een spiegelpaleis, maar hoeveel zouden er een spiegelbureau kennen? Dat ding schijnt ook te bestaan en werd uitgevonden door niemand minder dan de Open VLD. Die richtte een spiegelbureau op dat tot taak heeft erover te waken dat de partij een afspiegeling is van de samenleving. Als ze dat serieus doen, zou het zich dan wel moeten afvragen wat het met het cordon sanitaire doet en hoe zij de aanwezigheid van één miljoen Vlamingen gaat weerspiegelen t.o.v. de partij. Ik heb zo het idee dat daarvan niet veel in huis zal komen. Wat het Open VLD spiegelbureau wel gedaan heeft, is een nieuwe term uitgevonden voor wat vroeger de gastarbeider was, vervolgens de immigrant, de asielzoeker en de allochtoon. Die termen mogen bij de Open VLD niet meer gebruikt worden. Hij/zij die hier uit alle hoeken van de wereld komt aangewaaid, zal bij de partij tegenwoordig vermeld staan als - houdt u vast - "de nieuwe Vlaming"! De correcte politiek heeft dus weer een stap verder gezet in de vervlakking van de multicultuur. Als allochtonen bij ons dus nieuwe Vlamingen worden, worden ze in Wallonië nieuwe Walen en in Brussel nieuwe Brusselaars. Momenteel heeft onze diplomatie de handen vol met zo'n nieuwe Brusselaar. Osama A. is zijn naam. De man zit al een jaar in de cel in Bagdad na een veroordeling aldaar wegens betrokkenheid bij terroristische activiteiten, illegaal wapenbezit en het onwettig verblijf in Irak. Osama A., die zowel de Marokkaanse als de Belgische nationaliteit heeft , was "student" in Syrië. Wat hij daar juist studeerde is mij niet bekend, maar denkelijk had dat niets te maken met een verdere opleiding in België, waar het voor allochtonen, pardon: nieuwe Belgen, toch zo moeilijk is om te slagen. Dank zij zijn dubbele nationaliteit (daar gaan we weer!), mag de Belgische diplomatie voor de kerel opdraaien en moet er een diplomaat vanuit Amman (Jordanië) naar Bagdad gevlogen worden om te zien of ze die "student" daar uit de gevangenis kunnen krijgen. Dat zal handenvol geld kosten; alleen al de verzekering van de diplomaat in Irak kost de dag van vandaag stukken van mensen. De zaak krijgt echter de volledige steun van tante Laurette, die een boontje heeft voor Maghrebijnen (haar moeder was van Algerijnse origine, haar eerste man - die ze daarna aan een lucratieve job bij Justitie heeft geholpen - is een Marokkaan (met dubbele nationaliteit, uiteraard). De reden waarom België zijn "onderdaan" wil redden is, omdat Osama A. in België zelf nooit bij terroristische activiteiten zou betrokken geweest zijn. Dat was de (echte) Belgische Murielle Degauque ook niet, maar die blies zich in 2005 wél op in Irak. Maar tante Laurette heeft het volste vertrouwen in onze Osama: "Miskien was ij wel verlore gelope toen hij oewoestijnlelies aan het zoeken was"?
Over het wegenvignet is hier al een en ander te doen geweest. Eerst was het meer als tegenreactie op het protest van de Nederlanders. Het revanchisme en de anti-Holland gevoelens van 1830 kwam weer boven water. Allemaal om een vignet waarvan men niet eens zeker was dat het er zou komen. De voornaamste reden ertegen was, dat Europa er niet mee akkoord ging dat Belgen hun vignetkosten terug betaald zouden krijgen en de buitenlanders niet. Discriminatie dus. In Duitsland, waar men sinds enkele jaren met een soort rekeningrijden bezig is, voorlopig alleen voor vrachtwagens, geldt die discriminatie niet: ook de Duitsers moeten betalen en trekken er niets van terug. De tweede golf van emoties komt er nu Leterme, na een werkbezoek aan collega Balkenende van Nederland, besloten heeft dat vignet te schrappen. De hardste kritiek komt van Brussel en Wallonië. Het oorspronkelijk idee voor dat vignet kwam trouwens van "kameraad Porsche" Daerden, Waals minister van Verkeer en tussendoor, als hij genoeg gedronken heeft, kluchtzanger. Die Daerden ziet nu al dat belastingsgeld voor zijn (rode) neus voorbijgaan en datzelfde gevoel speelt ook bij Brussels "minister" Van Hengel, die waarschijnlijk enkele feesten minder zal kunnen bekostigen. Feesten is zowat het enige waarin Brussel bekwaam lijkt. Dat Leterme ook heel wat kritiek kreeg in het Vlaamse parlement, is zijn eigen schuld. Hij, de man van het goede bestuur en het respect, had wel een beetje transparanter kunnen zijn tegenover zijn collega's. Toch heeft hij gelijk met het afschaffen van dat vignet en wel om volgende redenen. 1. We hebben al genoeg van die bagatelbelastingen. De Belgische automobilist is nu al de grote melkkoe van de fiscus. 2. Eerst moeten betalen en daarna geld terugtrekken is een compleet overbodige zaak die het hele systeem nodeloos duur maakt. Met vignetten werken is trouwens voorbijgestreefd in de huidige IT-wereld. 3. Bij rekening rijden, het alternatief dat in Duitsland al bestaat (zij het voorlopig alleen voor vrachtvervoer) en in Nederland gepland is, betaalt men alleen de kilometers die men op de autosnelwegen rijdt. Het is een slim systeem dat overal, desnoods plaatselijk, kan worden aangepast (op spitsuren, rond grote agglomeraties e.d.). Wie wil, kan het omzeilen door de secundaire wegen te nemen. Tenslotte hoop ik dat Leterme niet zo dom is geweest om geen compensaties te vragen van Nederland, zoals de snellere afwerking van de verdragen over de IJzeren Rijn en het uitdiepen van de Schelde, twee zaken die voor Vlaanderen van levensbelang zijn en waarvan we alleen maar beter kunnen worden. Het kabinet Balkenende IV is pas beëdigd en zal er normaal nog vier jaar zitten. Dat zijn de belangrijkste jaren om bovengenoemde projecten er definitief door te krijgen, Vlaanderen ten bate. Nederland is voor Vlaanderen heel wat belangrijker dan Wallonië, tot spijt van wie 't benijdt (De Standaard, bv). Een nauwere samenwerking met Nederland kan Vlaanderen alleen maar voordelen opbrengen. De geschiedenis heeft uitgewezen dat samenwerken met Wallonië toch niet lukt en Vlaanderen alleen maar hopen geld kost, waarvoor we niet eens een dankwoord krijgen, integendeel.
Vande Lanotte heeft zich dus kandidaat gesteld voor de job van federaal eerste minister na de verkiezingen van 10 juni a.s. Als geleerde professor heeft hij ook uitgelegd hoe dat zal verlopen. Hij rekent er nl op dat de socialistische "familie" na de volgende verkiezingen de grootste partij van België zal worden én dat zijn SP.a meer stemmen zal halen dan de PS. In dat geval zal hij inderdaad het recht hebben het initiatief te nemen voor het vormen van een nieuwe federale regering. Tot daar Vande La's dromen. Wat de werkelijkheid betreft, zou het wel eens anders kunnen uitdraaien. De kans is nl groot dat de parti scandaleux in Wallonië flink achteruit zal gaan. In dat geval zal de SP.a inderdaad wel meer stemmen hebben dan de PS, maar zal ze ook dat Waalse verlies moeten compenseren, iets wat ik nog niet zie gebeuren. Het lijkt me allemaal een beetje te simplistisch dat de SP.a, die in Vlaanderen nu amper 20% van de stemmen haalt, straks het premierschap zal kunnen opeisen. Vande Lanotte is trouwens niet de enige kandidaat voor de eerste ministerpost. Om te beginnen is er nog altijd Verhofstadt, de man van de burgermanifesten, de Open VLD en het 8JV, die denkt dat hij en hij alleen dit land moet leiden. Verhofstadt heeft het de laatste acht jaar zo goed gedaan, dat hij de populairste politicus is geworden. Jammer genoeg alleen in Wallonië, terwijl hij en zijn Open VLD de stemmen moeten krijgen in Vlaanderen. Er is ook nog Leterme. Zoals vroegere show op de Nederlandse TV blijft vraag: "Doet hij het of doet hij het niet". Hij blijft de man met de twee gezichten, zoals pas nog maar eens tot uiting is gekomen bij zijn besluit het wegenvignet niet door te laten gaan. Het had het daarbij, volgens mij, bij het rechte eind. De vraag is alleen de manier waarop. Er zijn zelfs ook nog twee Waalse kandidaten voor het Belgische premierschap. In de eerste plaats Di Rupo, minister president van de Waalse deelregering, voorzitter van de PS en burgemeester van Bergen ("Mons" voor de belgicisten). Jammer genoeg voor de man met het strikje valt er met die titels momenteel weinig eer te rapen. Wallonië blijft het slecht doen. In zijn eigen stad is er een werkloosheid van meer dan 25%, een record voor heel België en dan is er in diezelfde provincie nog Charleroi, het Chicago aan de Ourthe, de meest criminele stad van het land waar politie van elders moet komen helpen in de strijd tegen de misdaad. Alsof dat nog niet genoeg is, is ook de hele administratie van Charleroi corrupt en frauduleus en blijven de politieke lijken er uit de kast vallen. Toppunt van miserie is dan nog dat het bijna uitsluitend over PS-ers gaat, leden van Di Rupo's eigen partij. Als Di Rupo zijn eigen regio nog niet onder controle krijgt, wat zou hij dan als premier van het hele land hier komen doen? Tenslotte is er nog een vijfde kandidaat: Didier Reynders, huidig minister van Financiën of wat daarvoor moet doorgaan. Volgens hemzelf verdient hij premier te worden omdat zijn Nederlands beter is dan dat van Di Rupo. Minder slecht, bedoelt hij waarschijnlijk. Andere prerogatieven heeft de brave man niet. Zijn prestaties bij Financiën zijn om bij te huilen. Het is zeker al decennia geleden dat er nog zo'n onbekwame minister op dat departement de plak gezwaaid heeft (dat geldt trouwens ook voor Justitie en Defensie, waar "toevallig" ook Walen het voor het zeggen hebben). --- Er is nog een zesde mogelijkheid, noem het maar de "deus ex macchina": géén nieuwe eerste minister. Als er geen goede afspraken komen vóór er over een nieuwe federale regering gesproken wordt en vóór er nieuwe communautaire onderhandelingen kunnen beginnen, dan is het voor Vlaanderen best dat er geen nieuwe Belgische federale regering meer komt. We weten nu dat het kan: het Vlaams parlement kán eenzijdig Vlaanderens onafhankelijkheid uitroepen. De vraag is alleen, of ze dat ooit zal doen?
De stomste opmerking n.a.v. de zoveelste "incidenten" in onze vroegere kolonie, was wel de vaststelling van VRT-anker Martine Tanghe. Ze vroeg haar eigen Kongo specialist Peter Van der Linden hoe zoiets mogelijk bleef. "Er waren nu toch democratische verkiezingen geweest", zei het wicht. Ge moet al sterk hersengespoeld zijn (of bij de VRT werken) om niet te beseffen dat het in Kongo nooit meer goed komt, met of zonder "democratische" verkiezingen. Volgens Memisa, een ngo die absoluut geloofwaardig is, want ze werkt al jaren in het evenaarsgebied en doet er goed werk, zijn er bij de laatste onlusten in en rond Kinshasa zo'n 300 doden gevallen, waarvan 50 burgers. Dat cijfer ligt driemaal hoger dan de officiële schattingen, die zoveel waard zijn als de andere leugens die men ons m.b.t. Kongo tracht wijs te maken. De "democratische republiek Kongo", een half continent van meer dan twee miljoen vierkante kilometer (heel West- en Zuid-Europa samen) is niet te redden. Het land heeft geen infrastructuur meer, geen sociale wetten, geen pensioenen, geen geregelde werkgelegenheid en geen belastingssysteem dat ergens maar zou werken. Het ligt volledig in puin en is te groot om in stand gehouden te kunnen blijven. Daarbij komt nog dat oppositieleider en voormalig rebel Bemba in Kinshasa en omstreken de meerderheid van de bevolking achter zich heeft. Kongo bestaat de dag van vandaag alleen nog via de loop van het geweer. Met genoeg buitenlandse UNO-soldaten kan men de schijn nog wel wat hoog houden dat de voorbije burgeroorlog, die aan zo'n vier miljoen (!) mensen het leven heeft gekost - de ergste oorlogsramp sinds de Tweede Wereldoorlog - voorbij is, maar goed wordt het er nooit meer. De enige oplossing die een kans op slagen zou maken, is het onmetelijke land in zo'n tiental staten verdelen. Op die manier zou er hier en daar een staat zijn die het zou kunnen waarmaken en zouden de regio's er rond er mee van kunnen profiteren. Dat had vroeger al gekund, had men Katanga zijn gang laten gaan. In de naam van het politiek correcte denken en het koppig vasthouden aan de oude koloniale grenzen mocht dat echter niet. Katanga is nu ook een arme regio geworden zoals de hele Kongo. Tussen 1960 en 1990 heeft België zes miljard euro gestort in zijn voormalige kolonie. Tijdens diezelfde periode is de levensstandaard van de gemiddelde Kongolees met 60% gedaald. Om maar te zeggen dat het geen zin heeft weer geld in dat bodemloze vat te storten. De verkiezingen hebben 400 miljoen euro gekost. België heeft dan nog eens 400 miljoen schulden kwijt gescholden. Tegenwoordig krijgt het land nog steeds 75 miljoen per jaar van België. Het is betekenisvol dat het allemaal Waalse politici zijn die staan te drummen om weer massa's geld in Kongo te pompen: Flahaut, Michel en (Armand) De Decker. De PS heeft zelfs een bureau geopend in Kinshasa. Gegarandeerd gaat het hier weer om een verborgen agenda van onze Waalse broeders. Of gelooft men echt dat dit is o.w.v. humanitair medeleven?
Na de zoveelste afstraffing van onze nationale ploeg, dit keer door Portugal, mag men wel degelijk van een dieptepunt spreken. Men kan er nu al van uitgaan, dat er aan de volgende internationale competitie weer niet zal kunnen worden meegedaan en dat kan ook al gelden voor de daaropvolgende tornooien. Niets laat immers voorzien dat er enige kentering komt in de mentaliteit van de bobo's die de voetbalbond besturen. Het hoofdprobleem is bekend: de jeugd krijgt geen kans in de eigen competitie, die wemelt van tweederangs buitenlanders en sterren die elders gepensioneerd werden. Wie als jonge, beloftevolle knaap voor beroepsvoetbal kiest, is haast verplicht naar het buitenland te gaan. Als hij daar goed genoeg is, wordt hij misschien wel opgevist voor de Belgische nationale ploeg, maar dat zijn geen gezonde toestanden. Dat maken we trouwens niet alleen mee met onze eigen nationale ploeg, dat geldt bv ook voor Nederland. Het oranje team is ook niet meer wat het geweest is. Niet dat ze daar geen steengoede voetballers meer hebben. Het probleem ligt ook daar in het feit dat die allemaal in verschillende buitenlandse competities spelen waardoor ze als team niet meer zo goed samenspelen. Voetbal blijft nl een ploegspel en goed samenspelen leer je niet op enkele trainingsmatchen. Daar komt bij ons nog bij dat de voetbalbond, vooral door het niet kunnen meedoen aan wereld- en Europese kampioenschappen, veel geld verliest, waardoor ook sponsors hebben afgehaakt. Een prestigeproject in het Waals Brabantse Tubeke ligt stil, grotendeels wegens achterstand van betalingen.De bond zou wel geld kunnen krijgen van de deelregeringen, maar dan moet ze splitsen in een Vlaamse en Waalse tak. Dat is er voor de bobo's teveel aan; ze zouden de bond nog eerder failliet laten gaan. Ondertussen blijft het ook op clubniveau rommelen. Nadat de zaak Ye lijkt dood te bloeden, ook al door de nalatigheid van de bondsverantwoordelijken, blijkt er nu een nieuw schandaal in de maak bij Excelsior Moeskroen. Daar blijkt aan de club een lening te zijn gegeven van liefst 4 miljoen zonder dat er klaarheid van zaken was i.v.m. belangenvermenging, waarbij ook de stad en enkele verwante bedrijven betrokken zijn. Verder kregen de buitenlandse "sterren" van de ploeg een gratis sociale woning van de stad ter beschikking en blijken de spelers ook rond te rijden in (dure) auto's die ook al aan de gemeente zouden toebehoren. Dat alles in de provincie van Di Rupo, de man van het Waalse Marshallplan en van de wederopstanding van Wallonië. Mons, de stad waarvan hij burgemeester is (dat ook al!) is de hoofdstad van de Waalse werkloosheid (26%!) en over Charleroi zullen we het deze keer maar liever niet hebben. De lijst van fraudeurs en andere witte boord criminelen wordt daar met de dag langer. Voetbal: een feest!
De Standaard en Le Soir gaan dus een maand lang samen "op zoek gaan" naar hoe Vlamingen denken over Franstaligen en omgekeerd. Dat heb ik een tijdje geleden al gemeld. Ik had me toen wel van Waalse krant vergist, ik dacht eerst dat het met de Libre Belgique was, een krant die iets gematigder is dan de fransdolle Soir. Het eerste exemplaar van die samenwerking is zaterdag al van de persen gerold onder de hoofding "Le" Standaard! Het is ver gekomen met de krant die ooit het AVV/VVK in haar vaandel voerde. Voor Verhofstadt is deze campagne een godsgeschenk. Met alle verwoede initiatieven van de laatste maanden (zijn vierde burgermanifest, de naamwijziging van zijn partij, het publicitair mislukte begrotingsconclaaf op verplaatsing, zijn gratis boek van een half miljoen euro en de klucht Somers/Sterckx) had hij in verhouding bitter weinig succes gekend. De Standaard gaat hem nu een handje toesteken. Zo ziet het er in elk geval naar uit. In het eerste nummer krijgt hij alvast een forum van een hele bladzijde om uit te leggen dat hij - en hij alleen - België kan redden. Betekenisvol is trouwens dat de Walen hem als eerste minister verkiezen boven Di Rupo. Dat zegt eigenlijk al genoeg. Na Wereldoorlog Twee was er nooit een Belgische premier die de Franstaligen in dit land zoveel bevoordeligd heeft en dit meestal tegen de belangen van zijn eigen kiezers in. Om nog maar te zwijgen over alles wat hij daarvoor gezegd en geschreven heeft en waarvan niets in huis is gekomen. Juist zoals bij het publiceren van de commentaar bij de laatste enquête van De Standaard/VRT, toen er met opzet vals gespeeld werd (met de grafieken), gaat het blad dat zich "kwaliteitskrant" noemt, ook nu weer de loense weg op. In dat eerste samenwerkingsnummer met Le Soir wordt immers gesteld, dat de Vlamingen zich eerder Belg dan Vlaming voelen en wordt daarbij verteld dat slechts zes procent van de Vlamingen tegen het verdwijnen van België zijn. Dat is een pertinente leugen, als men weet dat er alleen reeds bij het Vlaams Belang een kwart miljoen Vlamingen zijn die Vlaanderen onafhankelijk willen zien en dat er ook in alle andere Vlaamse partijen, met uitzondering van de SP.a, een deel van de kiezers daarvoor kiest. Mits enige afronding kan men stellen dat zeker 30% van de Vlamingen op dit ogenblik kiest vóór Vlaanderen en tegen België. Dat is dan vijf maal meer dan de samenwerkingsenquête waarvan de cijfers blijkbaar alleen maar dienen om Le Soir naar de mond te praten. De peiling werd ook maar gehouden bij 2.000 mensen over heel België, vergeleken met bv De Stemmenkampioen die een bevraging had bij 14.000 alleen in Vlaanderen. Dit is weinig serieus en heeft alles weg van vooringenomenheid. Enfin, het wordt even wachten wat Peter Vandermeersch en zijn Standaard nog uit hun duim zullen moeten zuigen om dit een maand lang vol te houden, maar ik heb zo het vermoeden, dat het opzettelijke verdraaien van de waarheid hun plan wel eens lelijk zou kunnen doen mislukken, Vlaanderen ten bate.
Men heeft hier steeds de mond vol over solidariteit tussen de volksgemeenschappen. Meestal gaat dat uit van onze francofonen en belgicisten, maar we horen het ook regelmatig van Paars en zelfs van Yves Leterme, die onlangs de journalisten van Le Soir nog is gaan geruststellen dat de transfers zullen blijven wat ze zijn. Die solidariteit blijkt echter een éénrichtingsverkeer te zijn. De weinige keren dat we van de francofonen op wat medewerking zouden moeten kunnen rekenen, draait dat meestal op een "non" uit, of zelfs erger. Een schoolvoorbeeld is de Buitenlandse Handel. Sinds die gefederaliseerd is, is het Vlaamse aandeel daarin gestegen van 68 tot 80%, althans volgens Fientje Moerman. Persoonlijk denk ik, dat het nóg hoger ligt. Die export is een van de belangrijkste posten waarbij enorm veel geld het land inkomt en het is mede daardoor dat Vlaanderen de transfers kán betalen (3 euro per Vlaamse familie PER DAG. Per jaar is dat 4.380 euro, op drie jaar tijd dus een middengrote auto!). Welnu, francofoon België daarin gesteund door de Vlaamse nestvervuiler van dienst - in dit geval De Gucht - willen die Buitenlandse Handel terug defederaliseren. Het gevolg daarvan zal zijn, dat Vlaanderen nog minder zal overhouden. Een tweede voorbeeld is de compensatie die België krijgt voor de aankoop van A350 Airbussen vrachtvliegtuigen. Van die compensatieorders gaat amper 34% naar Vlaanderen, daar waar het normaal recht heeft op 58%. Netjes geregeld door napoleon Flahaut, de redder van "onze" Kongo. Zopas hebben we kennis van een derde schandaal, waarbij België in de Vlaamse rapen schiet. Federaal minister voor Maatschappelijke Integratie, Christian Dupont, in dit geval gesteund door fils-à-papa Peter Vanvelthoven, minister van Werk, allebei socialist, hebben een "diversiteitlabel" gegeven aan tien bedrijven en organisaties die zich - volgens hen - "geëngageerd" hebben om diversiteit op hun werkvloer waar te maken. Bij deze tien is feitelijk maar één echte Vlaamse organisatie en dat is de stad Leuven, die toevallig - hoe is het mogelijk! - beheerd wordt door de vader van een socialistisch collega in de federale regering! Wat is mis met deze actie? Wel, Vlaanderen werkt al járen met diversiteitplannen en heeft daarvoor al 1500 bedrijven beloond. Die Vlaamse bedrijven krijgen geen label, maar een subsidie en die ontvangen ze pas ná het voorleggen van een diversiteitplan. Het nieuwe Belgische label krijgt men al bij de start. M.a.w. Vlaanderen wordt hier niet alleen gediscrimineerd, maar daarbij nog geboycot. De vrees bestaat nl dat Vlaamse bedrijven en organisatie voor dat nieuwe label gaan kiezen omdat ze het zonder al te veel inspanningen als keurmerk zullen kunnen gebruiken. Van solidariteit gesproken... --- Het kan echter nóg erger. In de Kamer werd donderdag een korte rouwhulde gebracht aan de overleden Guido Tastenhoye. Daarbij bleven ALLE Franstalige kamerleden ostentatief weg. Pas nadat Guido's opvolger, Peter Meeus uit Turnhout, was ingezworen, kwamen de "humanisten" en hun vriendjes weer boven water. Tastenhoye was nl lid van een verkeerde partij, toevallig wel de grootste in Vlaanderen. Ja, solidariteit is erg nodig in dit verdeelde land.
"Jedem Tierchen sein Pläsierchen", zeggen ze in Duitsland en bij ons is dat niet anders. Toch doet het even de wenkbrauwen fronsen als men ziet waar kijkend Vlaanderen tegenwoordig "warm" voor loopt. Shows als "De Pfaffs" en "De Planckaerts" om nog te zwijgen over wat men "reality shows" noemt, trekken rond het miljoen kijkers. Kers op de taart blijkt de "Debby & Nancy" show, een vulgaire travestietenshow waar vorige zondag anderhalf miljoen kijkers naar zou gekeken hebben. Daar viel trouwens die avond iets extra te beleven. Johan Vande Lanotte, voorzitter van de SP.a en Yves Leterme, voorlopig nog minister-president van Vlaanderen, waren op die show aanwezig en lieten er zich uitgebreid belachelijk in maken. Moet kunnen, hebben ze wellicht gedacht, als het maar stemmen opbrengt. Wie aast op een job van premier of van federaal minister, moet er wat voor over hebben. Misschien ben ik niet meer van deze tijd, maar ik kijk niet naar dergelijke laag bij de grondse vertoningen waarin allerlei schunnigheden en vuile moppen de rode draad vormen van het hele programma. Ik walg ervan. Dat ik er toch een flits van gezien heb komt, doordat men die heeft uitgezonden tijdens het journaal op dinsdag. Ik hoop maar dat ze dergelijke spektakels niet herhalen op de buitenlanders zenders; ik zou beschaamd zijn in hun plaats. Dat er in hetzelfde programma ook nog een Jean-Marie Dedecker rond liep, is al minder erg. De man is nu eenmaal een libertair en moet extra inspanningen doen om überhaupt in het nieuws te blijven. Ook Bert Anciaux zou zich in een reality show hebben laten opvoeren, wat ook niet zo erg is. Misschien hoort hij daar meer thuis dan in de politiek. De vraag is nu alleen maar hoe ver men de grenzen nog zal blijven verleggen om toch maar genoeg kijkers te houden. Misschien komt er nog wel een moment dat ze in dergelijke programma's hun eigen uitwerpselen gaan opeten (Voltaire heeft dat ooit ook gedaan, maar toen was er nog geen TV) om toch maar op het kleine scherm te kunnen komen...
"Plezante mensen in een plezante stad", is een bekende uitdrukking als men het over Antwerpen heeft. Dat zal dan wel niets te maken hebben met de verkiezingen in het algemeen of met lijsttrekkers in het bijzonder. Lijsttrekker spelen in Antwerpen blijkt nl zowat het laatste te zijn wat de doorwinterde politieker de dag van vandaag nog wil doen, zeker bij de meerderheidspartijen. Bij de blauwe Open VLD is het een paar keer haasje over geweest tussen Bart Somers en Dirk Sterckx. Somers trok tenslotte aan het kortste eind. In Antwerpen wil dat zeggen dat hij lijsttrekker moét worden. Na de electorale afstraffing die de partij er al gekregen had bij de gemeenteraadsverkiezingen, is dit geen prettig vooruitzicht. Bij de rode coalitiegenoten was het al niet veel beter. Patrick Janssens, de grote overwinnaar van de gemeentelijke bolletjeskermis, houdt het wijselijk voor bekeken en wil alleen nog lijstdúwer worden. Daar de allochtone factor bij de verkiezingen van 10 juni (in tegenstelling tot die van 8 oktober ll) niet meer meespeelt, kan "Antigoon" alleen maar politiek gezichtsverlies lijden door de SP.a lijst te trekken. Mocht hij minder stemmen halen als lijstduwer, dan zal dat worden uitgelegd omdat hij "maar" duwt. Slim bekeken van de PR-man. Er zijn nog twee kameraden die de rode lijst zouden kunnen trekken: de "babes" Van Brempt en Genez, maar die hebben ook al bedankt voor de eer. Ze zouden voor de partij "onmisbaar" zijn op Vlaams niveau, wat dat ook moge betekenen. Het werd dus zoeken naar een alternatief, een "wit konijn", zoals voorzitter Vande La het noemde (die uitdrukking komt niet van hem, maar van Steve Stevaert). En kijk, daar tovert de professor zowaar zo'n konijn uit zijn mouw. De nieuwe lijsttrekker voor de Antwerpse socio's wordt dan ook geen babe, geen zanger(es) of bekende sportman, neen, het wordt deze keer een hooglerares moleculaire biologie, wetenschapper Christine Van Broeckhoven, hoofd van een eigen laboratorium voor moleculaire genetica waar zo'n 80 mensen werken en een internationale autoriteit in het onderzoek naar Alzheimer dementie, manisch depressieve psychose en andere zenuwziektes bij volwassenen. Dat is zo eens iets anders dan die "arbeiders" die de partij zo dringend nodig scheen te hebben in het parlement. Van Broeckhoven zou trouwens gaan zetelen als onafhankelijke, zonder partijkaart (een jaar geleden had ze al verklaard géén lid van de SP.a te zullen worden) en zal zich, in het beste geval, slechts halftijds met de politiek bezig kunnen houden, want ze wil haar laboratorium niet in de steek laten. Dat laatste betekent, dat Van Broeckhoven enkel en alleen de SP.a lijst zal trekken in de hoop daarmee extra stemmen aan die partij te kunnen bezorgen. In tegenstelling tot de Open VLD, die terugkwam op haar beslissing om Dirk Sterckx de blauwe lijst te laten trekken omdat hij daarna niet in de kamer wilde zetelen, gaat de SP.a er wel mee akkoord dat Van Broeckhoven zich maar eens af en toe zal laten zien in de Kamer (waarschijnlijk om op het knopje te drukken als er zal moeten gestemd worden). Lijsttrekker voor een parttime job, dus. Enfin, het blijft plezant in Antwerpen.
"Journalisten zijn onafhankelijk, kritisch en objectief. Wie die drie kernwaarden niet wenst in te vullen, hoeven we als kwalitatief medium niet aan de borst te drukken". Bovenstaande, hoogdravende ethische uitspraak stond te lezen in een mail die Luc Rademakers, hoofdredacteur van de Gazet Van Antwerpen, naar zijn eigen redactie stuurde, nadat bleek dat daar enige onvrede heerste over het feit dat de krant wel mocht melden dat Guido Tastenhoye overleden was, maar niét dat de man jarenlang medewerker aan die krant was geweest alvorens hij in de politiek stapte. Volgens Rademakers stapte Tastenhoye nl over naar de verkeerde partij, toen nog het Vlaams Blok en dat was er blijkbaar teveel aan. De Gazet was zowat de enige krant in Vlaanderen die niét vermeldde dat Tastenhoye er gewerkt had. Van objectiviteit gesproken! Of Rademakers daarmee zijn eigen redactie heeft kunnen motiveren, is zeer de vraag. Toen Luc Van Loon, een Antwerps katholiek, als hoofdredacteur bij de Gazet Van Antwerpen destijds moest vertrekken en Rademakers, een linkse logebroeder die zijn kinderen in het Frans opvoedt, in zijn plaats kwam (daar aangesteld door het nieuwe, linkse patronaat van het Concentra van Barones Baert, die via Stevaert aan haar adellijke titel was geraakt), beloofde de nieuwe hoofdredacteur dat hij het "Frutje" tienduizenden nieuwe abonnees ging bezorgen. Het is ondertussen wel anders uitgedraaid: na een paar jaar Rademakers is de krant al zeker zo'n vijftienduizend abonnees kwijt geraakt (waaronder die van ondergetekende) en is de kans groot dat er, na Rademakers' laatste uitspraak, nog velen zullen volgen. In Antwerpen, de thuisbasis van de krant, stemt één op vier voor het Vlaams Belang. Wie een beetje commercieel is, schopt geen potentieel kwart van zijn lezers tegen de schenen. Rademakers dus blijkbaar wel. Het is niet voor niets dat men in de koekenstad tegenwoordig spreekt van de Gazet Van Janssens. Afgezien van de zaak Tastenhoye, zal het voor menig krantenlezer ook even slikken geweest zijn te moeten vernemen dat de Vlaamse journalisten, althans volgens Rademakers, "onafhankelijk, kritisch en objectief" zijn. Een staaltje daarvan hebben we vorige week nog kunnen constateren bij de grafieken over de laatste politieke peiling van De Standaard, het dagblad dat zich "een kwaliteitskrant" durft noemen. Misschien leeft Rademakers in een andere wereld?
Meer dan een jaar na de intentieverklaring en enkele maanden na een mislukte poging, is er dan toch een akkoord gekomen tussen België en Marokko over het overbrengen van in België veroordeelde Marokkanen naar een gevangenis van hun thuisland. We moeten echter nog niet te snel juichen, want van de ± 1100 veroordeelde Marokkanen die hier bij ons de gevangenissen bevolken, zijn er voorlopig maar een zestigtal die daarvoor in aanmerking komen. Het overbrengen geldt niet voor wie de dubbele nationaliteit heeft (daar gaan we weer: discriminatie) of zelfs niet voor wie bij ons al een vaste verblijfplaats had. Het moet daarenboven gaan om definitieve veroordeelden. Men hoopt dat het aantal zal kunnen oplopen tot 200, maar dan zullen we het wel gehad hebben. Niettemin is het akkoord positief te noemen, omdat het misschien mogelijke Marokkaanse would-be criminelen zou kunnen afschrikken om in ons land nog misdadige feiten te plegen. Een verblijf in een Marokkaanse gevangenis is geen lolletje, zoals we o.m. hebben kunnen zien in de Vlaamse film "De hel van Tanger". Een vermindering van 60 criminelen is natuurlijk nog geen oplossing voor onze overbevolkte gevangenissen, waar meer dan 70% van de gedetineerden van vreemde oorsprong zijn. Daarbij staat de Marokkaanse gemeenschap stevig op plaats nummer één. Uit een vroegere Nederlandse studie, uitgevoerd - als ik me niet vergis - door de Vlaamse Marion Van San van de Erasmus universiteit van Rotterdam, blijkt dat Marokkanen in Nederland vijfmaal meer criminele feiten plegen dan bv Turken. Dat zal bij ons niet veel minder zijn. Het is trouwens ook gebleken dat Turken, die van Aziatische oorsprong zijn, zich hier veel gemakkelijker aanpassen. Dat kan men o.m. ook zien aan de namen van enkele reporters bij VRT en VTM. Die zijn hoofdzakelijk van Turkse afkom. Ook blijkt dat de geldstroom die Turkse immigranten naar Turkije stuurden, stilaan aan het opdrogen is. Ook dat is een bewijs, dat die mensen niet zinnens zijn terug te keren en zich hier aan het integreren zijn. Het zal nog wel even duren vóór we dat gaan meemaken met de Maghrebijnen (Marokkanen, Algerijnen en Tunesiërs), als dat ooit ook al zal lukken. Maghrebijnen zijn van Arabische origine (of hebben twaalf eeuwen onder Arabische invloed geleefd) en dat blijkt zijn sporen achter gelaten te hebben. Enfin, die zestig is toch al een begin. Nu nog akkoorden maken met de anderen landen die hun criminelen bij ons gedetacheerd hebben en dan zijn we op de goede weg.
Het is steeds een spannende tijd als er begrotingscontroles zijn en het was deze keer niet anders. Van één zaak kan men vooraf al zeker zijn: de Belgische begroting zal (weer eens) sluitend zijn en er zal weer gepocht worden over het feit dat andere landen zoiets niet kunnen, waarbij men dan telkens vergeet erbij te zeggen dat die andere landen een minder zware staatsschuld hebben en dus niet persé een sluitende begroting hoeven te hebben. Wat het bij ons wel spannend maakt, is te weten hoé ze het deze keer "gefixt" hebben: met nog eens pensioenfondsen te hy-jacken of met weer staatseigendommen te verkopen. I.pl.v. dat laatste zou de regering zijn gebouwen beter laten sponsoren zoals Racing Genk het gedaan heeft met zijn stadion. Zo blijft men tenminste eigenaar. Nee, deze keer heeft het milieu onze begroting gered. Want sinds Gore is onze Guy bekeerd tot het groene geloof en staat alles in het teken van de redding van onze planeet. Het milieu is groot en Gore is de profeet! Verhofstadt heeft daarvoor zelfs geen huisvrouw nodig, zoals de SP.a, hij doet het allemaal zelf. En hoe doet hij dat: wel hij gaat alles wat milieu bedreigend is, belasten. Of toch bijna alles, want hier en daar moet hij wel e.e.a. ontzien. In juni zijn er nl verkiezingen. Jammer, dat de VLD voor die nieuwe naam van Open VLD gekozen heeft. Het had véél beter Groen VLD geworden, al dan niet met daarachter een uitroepingsteken. Groen!, de partij dan, begint trouwens zo stilletjesaan groen uit te slaan van nijd en jaloezie. Maait die Verhofstadt toch het (uiteraard groene) gras toch vóór hun voeten weg, zeker? Waarvoor heeft dit land Groen! nog nodig? De Open VLD wordt groener dan groen! --- De mensen die nog met hun voetjes op de grond staan, weten ondertussen wel beter. Wat de nieuwe maatregelen ook zullen zijn, het worden letterlijk vijgen na Pasen, want het zal de nieuwe federale regering zijn - als die er komt - die mag zorgen dat de staatskas weer gevuld zal worden en die er tegelijk voor zal moeten zorgen, dat er bij de volgende begroting minstens 1% overschot zal zijn. Iets waarin de regering Verhofstadt II nooit geslaagd is, als men tenminste de onverantwoorde eenmalige maatregelen er aftrekt. Dat het met dit land goed gaat, heeft men niet te danken aan Verhofstadt. Het gaat goed met heel Europa en wij profiteren daarvan mee. De vraag is maar of het goed zal blijven gaan met een land waarin het woord "besparen" verdwenen lijkt te zijn. Tijdens de voorbije "vette" jaren heeft Paars verzuimd wat opzij te zetten en dat zal zich in de toekomst wreken. Maar daartegen zit Verhofstadt op zijn landgoed in Toscane. Dopo di noi il diluvio!
Reeds bij de aanloop naar de federale verkiezingen hadden de burgemeester van Halle/Vilvoorde gedreigd met een boycot van die stembusgang. Dat er tenslotte niets van gekomen is, kwam doordat men die mensen beloofd had dat de kieskring met Brussel na die verkiezingen absoluut zou gesplitst worden. Het werd echter weer eens "veel beloven en weinig geven" en ook de Vlaamse deelregering trok tenslotte haar staart in, NV-A inbegrepen, de partij die eerst zelfs gesteld had niet in die regering te zullen treden zonder een waarborg op splitsing. Er kwam een nietszeggende intentieverklaring waarin "onverwijld" gevraagd werd de kieskring alsnog te splitsen. Zoals dat gaat met bijna alle communautaire voorstellen waarop Vlamingen rechten hebben te verdedigen, kwam ook hiervan niets in huis. We staan nu weer voor federale verkiezingen en de plaatselijke organisaties zijn ditmaal zinnens een actie van burgerlijke ongehoorzaamheid te starten. Het Halle-Vilvoorde Komitee (Haviko) wordt daarbij gesteund door de Vlaamse Volksbeweging (VVB) en het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV). Het blijft een schande dat in een zgz federaal ingesteld land francofonen stemmen kunnen blijven ronselen in Vlaanderen en Vlamingen dat niet kunnen in het Waalse landsgedeelte. Ondemocratischer kan moeilijk. Daarenboven is er een arrest van het Arbitragehof dat stelt dat het kiesdistrict Brussel-Halle/Vilvoorde ten laatste op 18 mei 2007 grondwettelijk gesplitst zou moeten zijn. Daarmee worden de verkiezingen van 10 juni feitelijk onwettig en hebben de Vlaamse burgers alle recht om daartegen te protesteren, ook via een actie van burgerlijke ongehoorzaamheid. Wie daarover meer wil te weten komen, kan surfen naar www.haviko.org, waarop o.m. ook een glashelder betoog van prof. Matthias Storme over het onderwerp te lezen is. De bedoeling is nl de Vlamingen aan te raden wél te gaan stemmen, maar niét te gaan zetelen. Op de haviko stek hebben al een kleine 500 Vlamingen ingetekend die zullen weigeren dit laatste te gaan doen. Het is trouwens de bedoeling dat er nog andere acties zullen volgen. Ik zou zeggen: om niet te missen!
Sinds het opdoeken van De Stemmenkampioen, op last van de "Open"-VLD leiding, is er in Vlaanderen feitelijk geen onafhankelijk enquête systeem meer. Dat wordt nog eens duidelijk met de publicatie van de laatste peiling van De Standaard/VRT. Het feit alleen al dat de politiekcorrecte VRT aan zo iets meedoet, is al een garantie dat zo'n peiling nooit objectief kan zijn. De zgz staatsomroep, gefinancierd met het geld van iedereen, speelt bijna uitsluitend voor rood en groen, duldt nog net blauw en CD&V en geeft openlijk toe tegen het Vlaams Belang te strijden, dit ondanks het feit dat deze partij ongeveer een kwart van de Vlaamse kiezers vertegenwoordigt, kiezers die mee belasting betalen waarmee o.m. ook de VRT wordt betaald. Maar ook De Standaard, ooit Vlaanderens vaandelkrant, is diep gevallen. Ze noemt zichzelf nog wel een "kwaliteitskrant", maar uit wat ge er tegenwoordig in te lezen krijgt, blijkt dat niet meer het geval. Een kwaliteitskrant moet nl objectief blijven en dat is De Standaard al een hele poos niet meer. Op haar eerste pagina van vandaag meldt de krant dat De CD&V vooruit gaat (pijltje naar omhoog, +3,8%), dat de SP.a vooruit gaat (pijltje omhoog, 0,8%), dat de Open VLD achteruit gaat (pijltje omlaag, 3,1%) én dat het Vlaams Belang achteruit gaat (pijltje omlaag, 3,5%). Tot daar lijkt alles normaal. Het is dat niet meer als men in dezelfde grafieken ziet dat de peilinguitslagen van de drie traditionele partijen vergeleken worden met de federale verkiezingen van 2003 en die van het Vlaams Belang met die van de regionale verkiezingen van 2004! Puur grof boerenbedrog dus en dat op haar eerste pagina! Had men nl de cijfers van het VB ook vergeleken met 2003, zoals dat met de andere partijen gebeurd was, dan had het moeten zijn: Vlaams Belang gaat vooruit (pijltje omhoog, + 2,6%). Dit is geen toevallig foutje, dit is pervers opzet. Verderop in de krant (blz 6) staat als titel bij het VB-verhaal "Blijft achteruit gaan". Verder in dat artikel staat wel dat de partij sinds 2003 wél vooruitgaat, maar dat is uit de titel niet op te maken Zo fopt men Frederik. Het is een publiek geheim dat de VRT door de meerderheid der Vlamingen niet serieus wordt genomen. Dat zal met De Standaard straks niet anders zijn. Met dit verschil echter dat we verplicht zijn belasting te betalen (waarmee de VRT in leven blijft), terwijl men niet verplicht is een krant te blijven kopen die haar lezers voor dommeriken aanziet. Het heeft dan ook geen zin verder op deze enquête in te gaan. Als men reeds op de eerste bladzijde leugens ziet staan, mag men er van uitgaan dat er in de verdere artikelen nog meer zullen zijn. Filip Dewinter heeft zopas nog verklaard tevreden te zullen zijn met een uitslag van 18% (zoals in 2003), gelukkig met 20% (zoals nu) en een gat in de lucht te zullen springen als de partij de 24% van 2004 zou herhalen. Dat laatste zit er dik in, omdat reeds meermaals gebleken is, dat zgz officiële peilingen het VB steeds een percentage geven dat iets onder het werkelijke ligt. Tot spijt van wie 't benijdt, De Standaard op kop!
Yves Leterme is een man met twee gezichten, een januskop zoals men dat noemt. In Vlaanderen vertelt hij één verhaal, in Wallonië een ander. Dat is nog eens gebleken uit zijn bezoek bij Le Soir, de meest Vlaamshatende krant van dit land (waarop, N.B., zijn ouders een abonnement hebben...). In dit interview bevestigt Leterme wel zijn standpunten over de Waalse werkloosheid en zo (kan ook moeilijk anders; het zou het licht van de zon verloochenen zijn), maar stelt hij zijn Waalse broeders meteen gerust door hen te zeggen dat de transfers zullen blijven bestaan. M.a.w. de stok achter de deur om onze zuiderburen aan het werk te krijgen, iets waar bv ook VOKA en Unizo achter staan, laat hij vallen. Met deze Leterme, die in hetzelfde interview laat weten dat hij federaal eerste minister wil worden, wordt het dus ook weer niets. Le vieux CVP est arrivé! Hij gaat gewoon de weg op van zijn ACV-voorgangers Martens (de bewerker van België's reuzenschuld) en Dehaene (de man die liever socialist was geweest). Of het al niet erg genoeg was wat Leterme daar bij de Soir heeft verteld, zegt hij er nog bij dat, voor wat hem betreft, aan het koninklijk statuut van de Coburgers niets dient gewijzigd te worden. Zelfs de PS wil daar iets aan doen na de laatste fratsen van Philippe de Taaie. Maar, nee, Leterme is opeens weer koningsgezind en dus in principe ook unitair. De kans is groot dat hij straks hier in Vlaanderen wel weer iets anders komt vertellen, maar zo zal zijn haring toch niet blijven braden. Vlamingen zijn geduldige mensen, maar niet het soort dat eindeloos bij de bok kan worden gezet, ook niet door een geitenboer. Mag ik in de marge van bovenstaande nog mijn innige deelneming betuigen aan die Vlamingen die na dit Le Soir interview nog steeds denken te moeten stemmen voor de N-VA, "fatsoenlijk rechts", weet u wel. Leterme heeft terloops trouwens gezegd, dat hij de N-VA er heeft bij genomen om kiezers af te snoepen van het Vlaams Belang, een partij waarmee hij niet wil samenwerken. Hij verkiest eerder nog de frauduleuze PS. De N-VA had beter De Wever gevolgd toen die Dedecker binnenhaalde, maar ja, wat dan met de postjes, de politieke jobs, het wenkende ministerfluweel? Het wordt hoe langer hoe duidelijker dat er voor Vlaanderen maar één oplossing is na 10 juni: geen nieuwe federale regering meer, geen communautaire besprekingen, geen verdere toegevingen. Het alternatief zal een zwakker Vlaanderen zijn en een sterker België dat dan hoe dan ook zijn einde tegemoet snelt.
In afwachting dat we zondag te maken krijgen met een anticyclonale storing van polaire oorsprong, die ons onvervalste maartse buien zal brengen, hebben we tijdens de laatste "wintermaanden" kunnen genieten van een heerlijk lenteweertje. Er is zelfs al een nieuwe weerspreuk: "Op 1 mei is de lente al lang voorbij"! Alle gekheid op een stokje, de keerzijde van dit uiterst zachte weer is, dat we nu geplaagd zitten met een soort smog die - bij gebrek aan voldoende wind - blijft hangen en zeer ongezond is. Het is dan ook de allereerste keer dat de antismog regel in werking is getreden, die zegt dat men op zo'n dagen op de autosnelwegen niet harder dan 90Km/uur mag rijden. Ofwel kijken of luisteren de meeste automobilisten niet naar het journaal in het algemeen en het weerbericht in het bijzonder, ofwel kan het hen allemaal niets schelen. Feit is dat er gisteren, alleen in Vlaanderen, zo'n drieduizend automobilisten zijn geflitst die harder reden dan 90Km/uur en die dus een fikse boete kunnen verwachten. Ik heb hierboven duidelijk vermeld "in Vlaanderen", want, naar aloude slechte traditie bleek dat verbod in Wallonië en Brussel niet te gelden. Volgens een eerste uitleg, zou er in Wallonië minder verkeer zijn. Wat dan met de drukke autosnelwegen van respectievelijk Brussel en Luik naar Aarlen/Luxemburg? Wat men de wegen rond de steden Luik en Charleroi? Wat met Brussel, het meest vervuilde deel van het land? Het is weer eens van hetzelfde: de Vlamingen zullen betalen en de opbrengst gaat voor een substantieel deel naar Wallonië en Brussel, waar men zich een kriek lacht om de zoveelste Vlaamse domheid (althans in hun ogen). De belgicisten, die zich al een tijdje roeren om de Vlamingen te paaien dat ze terug Belg moeten worden en zich (nog) verdraagzamer moeten opstellen, zijn er deze keer aan voor hun moeite. Hou er mee op, mensen, met dit België. Zelfs in een zo belangrijke materie als de volksgezondheid kan het de Walen geen barst schelen. Ondanks het feit dat ze minder werken, minder gezond zijn, minder lang leven, meer roken (vorig jaar +8% t.o.v. -3% voor de Vlamingen), doen ze voort alsof we nog in 1830 zitten. Zolang wij, Vlamingen, maar werken en betalen en zij aan de kassa kunnen blijven zitten. Leve België! (vrij naar Schiltz). --- In de marge van bovenstaande nog dit: Di Pippo vindt dat we een "pauze" zouden moeten inlassen in het gesprek over de staatshervorming (dat heeft hij gezegd in Terzake). Die pauze duurt nu al bijna acht jaar... Wie zei het ook weer dat België blijft bestaan op het geduld der Vlamingen?
Het komende weekeinde houdt Verhofstadt II zijn laatste begrotingscontrole. Het wordt een soort conclaaf dat ergens in Leuven zal worden gehouden en waarvan we nu al gerust kunnen zeggen dat het zal eindigen met trompetgeschal en de gebruikelijke triomfkreten "omdat het budget sluitend zal zijn". Ook het schouderklopje van de OESO zal breed worden uitgesmeerd. Wie een beetje de politieke gang van zaken volgt, weet beter. Deze week nog verscheen er in De Standaard een interview met econoom Ivan Van de Cloot (ING), die zich dood ergert aan de schaamteloze manier waarop Verhofstadt en trawanten zich van die begroting vanaf maken. Hij is trouwens niet de enige. Een week geleden had Freya van Gent en den Bossche zes economen van de Belgische grootbanken uitgenodigd voor een werklunch. Slechts één (1!) was op de uitnodiging ingegaan. Van een afgang gesproken! De reden van het negeren van de Gentse nimf was niet alleen het klungelwerk dat ze tot nu toe gepresteerd heeft, maar ook de minachting die ze t.o.v. deze mensen ten toon spreidt. Bij een vorige werklunch was ze zelf niet eens aanwezig en had ze zich laten vervangen door haar kabinetschef. In oktober had ze hen ook nog "verzuurde, rechtse economen" genoemd. Zij, daarentegen, beschouwt zichzelf waarschijnlijk als een opgewekt, progressief, links rekenwonder, gespecialiseerd in overnames van pensioenfondsen, uitverkoop van staatseigendommen en incasseren van petroleumleningen...
Kers op de taart voor de komende begrotingscontrole wordt de stilaan beruchte verpakkingstaks, ooit ook ECO-taks genoemd. Nadat die al twee keer was afgeschoten door het comité van toezicht, heeft Verhofstadt eigenlijk geen andere keuze meer dan een vulgaire nieuwe belasting te heffen om een gat van 320 miljoen in zijn begroting te dichten. In het kader van zijn bekering tot Gore-volgeling, gaat hij dat doen als volgt (fasten seat belts!): "Twee parameters bepalen de toeslag: gewicht en materie (deze laatste gekoppeld aan de CO² uitstoot). Papier en karton worden niet belast en krijgen een nulcoëfficiënt. Andere verpakkingen krijgen een zwaardere toeslag. Biologisch afbreekbare verpakkingen worden dan weer vrijgesteld en dat laatste geldt ook voor verpakkingen van levensmiddelen (melk, groenten, fruit, vetten en oliën) en geneesmiddelen." Hoeveel dat allemaal gaat kosten, moet nog worden uitgezocht, maar dat is werk voor zijn kabinetsslaven. Voor zover de geduldige lezer nog kan volgen: met de nieuwe wet rekent men op een extra inkomst van "slechts" 160 miljoen euro, de helft van het tekort, dus. De rest van het gat moet worden dichtgereden met nóg andere, nieuwe belastingen. Allemaal "snel en efficiënt", om het te zeggen met de woorden van de man die sneller liegt dan zijn schaduw.
Ondertussen is Didier Reynders, de man van (het gat van) 900 miljoen, een "charme"offensief begonnen in Vlaanderen. Hij komt ons vertellen voor hoeveel belastingsvermindering hij al gezorgd heeft. Hij zal daarbij waarschijnlijk wel niets zeggen over het feit dat de zgn verpakkingstaks aan elk gezin (van 4 personen) dit jaar 150 euro extra zal kosten en vanaf 2008 zelfs 250 euro. Ook hier is het van "Luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden"!
Sic transit gloriam mundi. Hier vrij vertaald: hoe ver kan men nog vallen? Dat geldt in dit geval voor De Standaard, ooit het vlaggenschip van de Vlaamse Beweging (denk maar aan het AVV-VVK op de frontpagina), nu vervallen tot een krant die zich tot taak gesteld heeft terug naar het unitaire België af te stevenen. De redactie van de krant bestaat uit een groep erg bekwame, intellectuele journalisten die verrekt goed weten waarmee ze bezig zijn en daarom is dit hele project persvers te noemen. Evenals na het verschijnen van het Manifest van de Warandegroep, is er in De Standaard ook nu weer een antimanifest verschenen tegen het zgn "Lentemanifest", dat ondertekend was door meer dan honderd prominente Vlamingen. Het nieuwe tegenmanifest zou ondertekend zijn door "meer dan tweehonderd Vlamingen", maar er staat geen enkele naam bij. Meer dan waarschijnlijk is de auteur dezelfde als dat van het eerste, nl nestvervuiler Rudy Aernoud. Evenals het eerste antimanifest worden ook nu alleen maar emotionele argumenten gebruikt, geen cijfers, geen statistieken. Stellen dat er bv een even groot verschil zou zijn tussen West- Vlamingen en Limburgers als tussen Vlamingen en Walen, is een grove leugen. West-Vlamingen en Limburgers spreken dezelfde taal, het Nederlands en zijn in hoofdzaak rechtsgezinden. Walen spreken een andere taal en zijn in hoofdzaak linksgezinden. Nog groter wordt het verschil als we weten dat er vroeger honderdduizenden Vlamingen (ook Limburgers) naar Wallonië zijn getrokken toen er hier werkloosheid was en daar werk. Nu het tegenovergestelde plaats vindt, vertikken de Waalse werklozen naar Vlaanderen te komen werken, zoals zij weigeren onze taal te leren terwijl wij hun taal wel proberen te begrijpen. Nog erger wordt het als men weet dat De Standaard en La Libre Belgique het op een akkoordje hebben gegooid en samen inspanningen gaan doen om Walen en Vlamingen dichter bij elkaar te brengen. Dat lijkt allemaal mooi, maar zal er alleen mee eindigen dat de Vlamingen zich weer zullen moeten aanpassen en de Walen niet. Dat liedje is al meer dan 175 jaar oud. De zgz enquêtes die de Libre in Vlaanderen zou hebben uitgevoerd worden in De Standaard (én op de Vlaamse TV-zenders) dan ook klakkeloos overgenomen alsof dat evangelie zou zijn. In hoever zijn dergelijke enquêtes geloofwaardig als die door een Waalse krant in Vlaanderen worden uitgevoerd? Het tegenovergestelde zou trouwens even twijfelachtig zijn. Overtuigde Vlamingen weten dat ze de eigen media met een korrel zout moeten nemen. Voor De Standaard zal dat - zeker tot aan de verkiezingen - een nóg grotere korrel worden.
"Gevaar van verst(r)ikking", op een gevarendriehoek met strikje, is een slogan waarmee de NV-A mee naar de verkiezingen trekt. Persoonlijk vond ik die kreet eerst nogal simplistisch, met een eerder hoog kleutergehalte. Bij nader toezien, is hij echter niet zo gek, want de man met het strikje, Di Rupo dus, is voor ons, Vlamingen, een gevaarlijk man. N.a.v. een zoveelste PS bijeenkomst, is Rupetta nl met een nieuw voorstel afgekomen. Hij wil tweetalige scholen langs de taalgrens, zowel aan de Waalse als aan de Vlaamse kant. Op het eerste zicht lijkt dit een prima idee om tot meer verstandhouding te komen tussen noord en zuid. Bij nader toezien is het echter een zoveelste perverse zet van de uitvinder van het Waalse Marshall plan. Op die manier gaan de francofonen nl nog maar eens proberen Vlaanderen tweetalig te maken. We weten nu al waartoe dat zal leiden. Na een tijdje zullen de scholen aan de Waalse kant doodbloeden en zal men langs de Vlaamse kant weer een reden hebben om Frans te mogen spreken in openbare instellingen. Toen men indertijd Komen en Moeskroen ruilde voor de Voerstreek leek er ook niets aan de hand. Later hebben de francofonen continu gestookt om Voeren terug te krijgen. Dat ze daarin niet geslaagd zijn is niet te danken aan de Vlaamse politiekers, maar aan het feit dat de Vlamingen in Voeren meer kinderen kregen én aan de inwijking van heel wat Nederlanders. Ook pedagogisch gesproken is een tweetalige school een slechte zaak. Kinderen kunnen slechts goed een tweede taal leren als ze eerst hun eigen moedertaal grondig beheersen. En dan hebben we het nog niet gehad over de vele kinderen van immigranten, die het al moeilijk genoeg hebben om Nederlands of Frans te leren als tweede taal en die in zulke tweetalige scholen helemaal de kluts kwijt zullen zijn. Dat Di Rupo eerst maar eens zorgt dat het Waalse onderwijs iets waard wordt. Het is een van de duurste van Europa en ondanks dat een van de slechtste, en dit niettegenstaande de extra miljarden die dat onderwijs al (via geheime afspraken)van Verhofstadt heeft gekregen. --- Di Rupo heeft ook nog verteld dat hij hoopt dat Open VLD de verkiezingen niet wint. Is die liefde ook al bekoeld? Waar is de tijd dat hij zei met één vingerknip de regering Verhofstadt te kunnen laten vallen. Dat was natuurlijk vóór het uitbreken van de schandalen der "parvenu's". Het is alleen maar de vraag, of Di Pippo na de volgende verkiezingen nog in staat zal zijn die vingerknip uit te voeren. In Charleroi is ondertussen ook al de gemeentesecretaris én de griffier geschorst en zou eigenlijk de nieuwe burgemeester ook moeten aftreden (hij was schepen in het vorige kabinet dat de fraudes mee had goedgekeurd). De man met het strikje is echter niet dom en weet ook dat de aanval de beste verdediging is. Vandaar zijn nieuw voorstel. Uit de eerste reacties van de verantwoordelijke Vlaamse politiekers blijkt, gelukkig, dat ook zij er niet in die val trappen. Er is inderdaad verst(r)ikkingsgevaar!
