Met statistieken kunt ge alle kanten uit. Dat werd zopas nog bewezen met de verschillende standpunten i.v.m. het duurder geworden leven. Naargelang de periodes die ervoor in aanmerking kwamen werd het leven hier van 8,5% duurder tot 7,5% goedkoper! Rudy Demotte, de nieuwste minister-president van Wallonië heeft ook dankbaar gebruik gemaakt van enkele statistieken, o.a. van de KBC en de Vlerick management school, om aan te tonen dat Wallonië op dit ogenblik sneller vooruit gaat dan Vlaanderen. Ook het zgz Marshall Plan werd nog eens boven gehaald. Dat is dan de theorie. De praktijk is echter iets genuanceerder, om het voorzichtig uit te drukken. Wallonië (en dit geldt ook voor Brussel) behoort tot de slechts presterende arbeidsmarkten van Europa. Dat blijkt nog uit een recente studie van het Steunpunt Werk en Sociale Economie, waarbij liefst 93 Europese regio's vergeleken werden. Als men zich daar onderaan bevindt, is het logisch dat het alleen maar beter zou moeten worden en dat de vooruitgang er, in percentages, hoger moet liggen om terug te kunnen komen. Het Waalse gewest haalt maar 15% van de Belgische export en heeft nog altijd een kwart millioen werklozen. Toch is Demotte nog niet de slechtste. Om te beginnen is zijn Nederlands behoorlijk. Zijn moeder was een West-Vlaamse en hij zal ons, Vlamingen, dan ook eerder begrijpen dan een echte Waal (en zeker eerder dan een hautaine francofone Brusselaar). Het rechtstreekse contact dat Demotte trouwens heeft met Vlaams minister-president Kris Peeters en dat o.m. al resulteerde in een poging te zorgen voor beter interregionaal vervoer, wijst in die richting. Uit dit alles besluiten dat het nu met Wallonië beter gaat is echter een stap te ver. Uitgerekend deze week werd bekend, dat de federale regering de deelregeringen gevraagd heeft hun steentje bij te dragen tot het dichten van het grote gat (van 3,5 miljard euro!) in de nationale begroting en wat blijkt? De Franse gemeenschap én het Waalse gewest zeggen dat ze wel willen maar, oh toevallig, het dit jaar heel moeilijk hebben. Brussel zegt alleen te kunnen bijdragen als het eerst zelf extra geld krijgt via een eventuele nieuwe staatshervorming (!). Het resultaat is, dat het weer "grote broer" Vlaanderen zal zijn die het gat mag helpen dichten. Als compensatie zal het dan weer enkele futiele bevoegdheden bij krijgen, zoals bv het landbouwrampenfonds en/of het kadaster. Op die manier blijft België, of wat ervan over schiet, maar aanmodderen. --- In de marge van bovenstaande, nog dit: op de "State of the Union" van Demotte waren er juist geteld negen (9) Waalse volksvertegenwoordigers aanwezig, inbegrepen ex-bendeleider José Happart, die daar nu Kamervoorzitter is... Blijkbaar geloven ze er zelf ook niet in.
Met de staatshervorming wordt het driemaal niks. Ge moet al een vreselijke optimist zijn, of een simpele ziel, om te geloven dat Leterme I iets voor Vlaanderen gaat betekenen. Van "wijzen" van het type Verhofstadt, Vande Lanotte, Dehaene en Moureaux, heeft Vlaanderen niet veel goeds te verwachten. In de eerste plaats maakt men de Vlamingen blij met wat futiliteiten, zoals de regionalisering van de zgn "Ikea"-wet, de huurwet en nog zo enkele onbeduidende zaken. Dat noemt men dan het eerste pakket en dat zou dus worden goedgekeurd bij de installatie van Leterme I, op Paaszaterdag. Tegelijk zou er een afspraak gemaakt worden voor een tweede pakket, een met meer inhoud (maar wát wordt niet bij verteld), dat vóór de zomer zou moeten zijn goedgekeurd. Dit zouden wel eens de klassieke vijgen na Pasen kunnen worden. Zelfs als dat tweede pakket enkele voor Vlaanderen substantiële veranderingen zou bevatten, dan zal het pas van kracht worden ná de regionale verkiezingen van 2009. Dit laatste dan volgens een plan van Machiavelli Reynders, dat niet nieuw is: hij had het reeds zo voorgesteld vlak na 10 juni ll. Reynders en zijn MR willen nl de Waalse regionale regering, waarin zij niet vertegenwoordigd zijn, geen extra bevoegdheden geven en hopen na de verkiezingen van 2009, dat hun partij dan (weer) in die Waalse deelregering zal zitten. Als er van bovenstaande iets in huis komt, dan zijn de Vlamingen, voor de zoveelste keer, de klos. Om zijn plan uit te werken, gaat Reynders volgende week nl praten met de SP.a en de groenen. Hij zou ze zelfs mee in de nieuwe regering willen krijgen. Als dat zou lukken, krijgen we een soort Italiaanse regering (die van Prodi, met zijn negen partijen, is ondertussen roemloos ten onder gegaan, zoals ik voorspeld had). Daarbij komt nog dat men op die manier de N-VA niet meer nodig zou hebben en zelfs overboord zou kunnen kippen, als de partij van De Wever niet mee zou willen. Daar moet de CD&V natuurlijk mee akkoord gaan, maar met het verlokkelijke beeld van de ministerposten in het vooruitzicht, is zo'n scenario reëel. Gesteld, dat het Vlaams kartel toch stand houdt en er dus niets in huis zal komen met de staatshervorming, dan moet het consequent zijn en zich houden aan haar verkiezingsbelofte dan niet in een nationale regering te stappen. Dat zou als gevolg kunnen hebben dat we een soort regering van lopende zaken zouden krijgen tot aan de regionale verkiezingen van 2009, waarna er opnieuw zou kunnen gepraat worden. Dat België ondertussen op apengapen ligt, zal Vlaanderen worst wezen. Het wordt stilaan tijd dat de kiezers getoond wordt wie die laatste verkiezingen gewonnen heeft. Soms krijgt men de indruk, dat het de verliezers zijn die nu het politieke programma bepalen.
Van de (hopelijk tijdelijke) ziekte van Leterme, hebben enkele oude CVP-knollen misbruik gemaakt om hun totaal verouderde ideeën weer eens boven water te halen. Dat geldt dan in de eerste plaats voor het Brabantse trekpaard Dehaene. Die zegt wel alleen nog in "Europa" te willen zetelen, maar moeit zich ondertussen toch maar lekker met de Belgische binnenlandse politiek en dan nog op zijn eigen, plompe en bazige manier. Hij wordt in zijn uitleg bijgestaan door het belgicistische deel van de tandem Van Rompuy, nog zo'n bloempot die hoogstens nog kan dienen als voorzitter van de Belgische kamer, maar voor de rest beter zijn bek zou houden als het over Vlaanderen gaat. Ik wil hierbij opmerken, dat ik niets heb tegen de ouderdom van beide heren als ik het over "oud" heb, maar wel aan hun manier van denken, die echt niet meer van deze tijd is. "Age is in the mind, not in the calender", zoals de Angelsaksers dat zo kernachtig uitdrukken. Dehaene en Van Rompuy sr zitten met hun hoofd nog steeds in de oude CVP-logica, die erin bestond ervoor te zorgen dat ze erbij waren, dat de partij mee aan de macht moest blijven en dat men daarvoor offers moest brengen, desnoods met de dood in 't hart. Dat Dehaene mee in de zgz "raad van wijzen" zit, is trouwens ook al fout, want hij zal daar alleen maar toegevingen doen aan de francofonen, zoveel is zeker. Dehaene en Van Rompuy sr zouden dus al tevreden zijn met de "borrelhapjes" (volgens de VLD zijn dat nu "sardientjes" geworden zijn, dit i.pl.v. de "vette vis" van N-VA-er Jambon). Er zou, volgens de heren, toch een datum van ergens deze zomer bij moeten vermeld worden, waarop dan wél een echte staatshervorming zou worden doorgevoerd. Wat is dat voor zever! Als men de problemen tegen 23 maart niet opgelost krijgt, zal dat ook niet tegen 23 juni gebeuren. Wat Dehaene en Van Rompuy sr willen is, dat men hoe dan ook Verhofstadt III (of IV) of Leterme I voorzet, dan de vakantie als excuus zal inroepen en ten slotte zonder staatshervorming zal verder boeren. CVP-achtiger kan moeilijk. Opmerkelijk is ook, dat er weinig officiële weerstand is vanwege CD&V-voorzitter ad interim Schouppe, die zelf ook nog van de oude CVP-stempel is (dat werd zopas nog bevestigd door de voorzitter van de eigen CD&V-jongeren). Tenslotte nog dit: volgens bovenstaande heren zou men met de hele zaak niet verder kunnen zolang niet zeker is wanneer Leterme genezen zal zijn. Staat de geschiedenis dan stil zonder Leterme? Beste medeburgers, er komt geen staatshervorming, want Yves Leterme is ziek!
Einde maart 2008. De poging om een nieuwe, definitieve federale regering te vormen is mislukt. Trouw aan hun verkiezingsbelofte om niét in een regering te zullen stappen als er geen serieuze staatshervorming komt, weigeren CD&V en N-VA nog verder mee te doen. Het Vlaamse parlement wordt samengeroepen en minister-president Kris Peeters roept de onafhankelijkheid uit van Vlaanderen. Over heel het grondgebied is het feest, overal wordt gevlagd en wordt het Vlaamse volkslied gezongen. --- Toen werd ik wakker. Ik had gedroomd. Het land dat zichzelf onafhankelijk had verklaard was niet Vlaanderen, maar Kosovo, een Servische enclave met een meerderheid van Albanese moslims. Kosovo heeft geen volkslied, zelfs (nog) geen eigen vlag. Er werd dan maar gezwaaid met de vlag van het Albanese buurland (stel eens voor dat wij, Vlamingen, met een Nederlandse vlag door de straten zouden rijden!). Kosovo is straatarm, raakt aan geen zee of grote stroom, heeft ongeveer de helft van zijn bevolking werkloos, heeft geen eigen energievoorziening en is omgeven door een drietal andere armoezaaierlanden én door Servië. Dat Servië zal Kosovo niet erkennen en wordt daarin gesteund door Rusland. Toch is de kans groot dat het landje vandaag zal erkend worden door de overgrote meerderheid van de E.U.-landen, die de nieuwe natie reeds hun steun hebben toegezegd. Vlaanderen telt driemaal meer inwoners als Kosovo, heeft internationale havens en luchthavens, een industrie en landbouw om U tegen te zeggen, bijna geen werkloosheid, een eigen vlag én volkslied. Toch ziet het er niet naar uit, dat Vlaanderen van de E.U. zo maar zijn onafhankelijkheid zal krijgen, al moet gezegd dat dit mede de schuld is van een aantal eigen Vlaamse verkozenen, die regelmatig de kant van de tegenstrever kiezen. Hoelang nog? Als we uit het Kosovo geval één les kunnen trekken, dan is het dat we zelf kunnen beslissen onafhankelijk te worden, net zoals ooit in het nepjournaal van de RTBF werd gesuggereerd. We zullen het dus zelf moeten verwezenlijken. Doen, Kris, doen!
Amper twee maanden geleden geloofde zo goed als niemand erin, dat een republikein de kans zou krijgen George "dubbeljoe" Bush op te volgen als zoveelste president van de U.S.A. Zoals de zaken er nu voor staan, is die kans er wél en heet de man John McCain. De man overleefde vijf jaar gevangeniskamp in Hanoi tijdens de oorlog in Vietnam en wordt in de States aanzien voor een ware held. Dat hij al 72 is, de oudste (serieuze) kandidaat ooit, doet niet veel ter zake. Zelfs mensen die het niet zo op Bush en zijn politiek gezien hebben, vinden McCain een aanvaardbare overgangsfiguur naar een misschien later jonge, minder ervaren man (of vrouw). Het feit dat McCain een kans maakt, heeft niet alleen met zijn figuur te maken. Het kamp van de democraten is hopeloos verdeeld en zowat netjes in twee gesplitst. Hoe dat ook zal aflopen, er zal altijd een deel van het verliezende kamp afhaken en misschien zelfs voor McCain stemmen. Het tere punt in de campagne van McCain blijft nog de vraag, wie hij als running mate zal aantrekken voor de finale nominatie en de uiteindelijke verkiezing. Hopelijk maakt hij niet de fout van George Bush senior, die zijn herverkiezing hypothekeerde door de zwakke Dan Quayle (wie kent hem nog?) als running mate te houden i.pl.v. te kiezen voor bv een Colin Powel, die als chef van het leger (én kleurling) toen zopas de eerste golfoorlog tegen Saddam had gewonnen. Als Bush Sr dat gedaan had, was Clinton nooit president geworden. Stel u voor dat McCain bv Condoleezza Rice als kandidaat vice-president zou kiezen. Ik denk dat zelfs Obama dan geen schijn van kans zou maken. Met de achterliggende gedachte dat, mocht McCain's gezondheid het wel eens zou afmelden, "Condi" zelfs president zou kunnen worden. Bij de democraten (en het politiek-correcte Westen) moet dat een echte nachtmerrie zijn. Enfin, het blijft spannend "over there"!
Het vroegere Joegoslavië was zo'n beetje België in het groot. Even kunstmatig, maar nog veel ingewikkelder: zes regio's, drie talen, drie godsdiensten, zelfs twee verschillende schriften. Zo'n situatie kon niet blijven duren en het land spatte in het begin van de jaren negentig dan ook uiteen. Slovenië, met een eigen taal, scheidde zich vrij snel af, Kroatië volgde. Beide landen maakten vroeger deel uit van het Habsburgse Rijk en zijn van katholieke huize. Bosnië-Herzegovina maakte een bloedige burgeroorlog mee, is nu wel onafhankelijk, maar is even kunstmatig als het oude Joegoslavië, met een bevolking van zowel moslims, katholieken als orthodoxen. De rest van het vroegere Zuid-Slavië is orthodox van geloof en spreekt Servo-Kroatisch, met uitzondering dan van de provincie Kosovo, waar zo'n 90% van de bevolking van Albanese oorsprong én moslim is. Om dat Kosovo gaat het nu: een provincie die waarschijnlijk morgen zijn onafhankelijkheid zal uitroepen. Servië wil, ondanks aandringen van de meeste E.U.-landen én de USA, niet weten van een Kosovaarse onafhankelijkheid, omdat Kosovo steeds Servisch grondgebied is geweest. Wij, in het Westen, vinden het logisch dat een streek toebehoort aan de meerderheid van zijn bevolking, zeker als die meerderheid meer dan 90% bedraagt. De werkelijkheid is echter, dat de aanwezigheid van de Albanezen in Kosovo te vergelijken is met die van de Franstaligen in de Brusselse Rand: ze zijn er stiekem binnen geraakt, tot ze op een gegeven ogenblik de meerderheid zijn gaan vormen. De Russische president Poetin heeft niet helemaal ongelijk, als hij het Westen beschuldigt van hypocrisie, omdat het Kosovo wel wil erkennen, maar bv Noord-Cyprus niet. Wat wij, Vlamingen, met de Kosovaarse kwestie gemeen hebben, is dat ook wij een meerderheid zijn in een verdeeld land en het zelf (nog) niet voor het zeggen hebben. De vraag is dan ook in hoever Europa zal toelaten dat Vlaanderen straks onafhankelijk wordt. Als de E.U. Kosovo aan de Albanezen wil geven omdat zij er de meerderheid vormen, dan moet zij straks Vlaanderen aan de Vlamingen laten. Wij zijn trouwens geen inwijkelingen; dit land is ons land. Meer zelfs, ons Vlaanderland is ooit veel groter geweest. Grote delen van Henegouwen en Noord-Oost Frankrijk waren ooit Vlaams grondgebied. Vlaanderen vraagt niet om baas te zijn over België, maar alleen over zijn eigen huidig territorium. De Servische minderheid in Kosovo is wat overblijft van de oorspronkelijke bevolking. In Vlaanderen zijn wijzelf die oorspronkelijke bevolking. Is onafhankelijkheid dan teveel gevraagd?
--- In de marge van bovenstaande, nog dit: België gaat 30 politie-agenten en 15 rechters naar Kosovo sturen. Waar gaat ze die rechters vinden? Wij hebben er zelf al te weinig. Of moeten we straks nóg langer wachten alvorens de processen in eigen land zullen plaats vinden?
Het ziek vallen van Yves Leterme laat nog maar eens zien, hoe ongezond politiek kan zijn, zeker in dit land. Buiten de normale problemen, die men overal wel zal hebben, zitten we in België met de exclusiviteit van de verschillende gemeenschappen, van de zes regeringen en de zeven parlementen, van de grendels en de evenwichten, van de verschillende talen. Discussies over alles en nog wat krijgen daardoor een extra dimensie, die men in de meeste andere landen nauwelijks nog tegenkomt. Daarbij komt nog al die nachtbrakerij. Ik heb hierover vroeger al eens meer geschreven, dat dit niet meer normaal is. Continu wordt er vergaderd tot stukken in de nacht, waarbij sloten koffie (en soms nog wat anders) wordt gedronken, gegeten op onmogelijke uren (en dan nog dikwijls ongezond en zwaar eten). Dat allemaal in de hoop de tegenpartij murw te krijgen en op het einde van de reis zijn slag thuis te halen. Dit is niet meer normaal. Volgens mij zou er een vaste afspraak moeten zijn dat alle discussies, waarover ook, bv om 1 uur 's nachts zouden moeten afgelopen zijn. Komt men niet tot een akkoord, dan gaat men er de volgende dag mee verder. Vergaderingen die 20 uur en langer (aan één stuk door) duren, zouden uit den boze moeten zijn. Zoals ik vandaag in de krant lees, zou een inspectie in de Wetstraat door de dienst "Welzijn en gezondheid op het werk", tot het besluit kunnen komen die zaak daar beter te sluiten! --- In de marge van de zaak rond de gezondheid van Leterme, is Fientje Moerman dievelings het Vlaamse parlement weer ingeslopen. De sukkel was, ocharme, in een zwart gat gevallen omdat ze tijdens de vorige verkiezingen geen verkiesbare plaats had gekregen/gewild (schrappen wat niet past). Tussendoor had ze nog wel raprap een bestuursfunctie gekregen bij de Gentse havengroep Sea-Invest, maar dat was blijkbaar niet genoeg om haar standing hoog te houden. Eigenlijk had ex-kamerlid Hilde Dierickx de vacante plaats moeten krijgen, maar die had waarschijnlijk geen voldoende zware lobby achter haar staan en werd dus gedumpt. De zwaar ontgoochelde Hilde kan nu misschien maar best overstappen naar de Lijst Dedecker, want bij haar ex-blauwe vrienden wordt het waarschijnlijk toch niets meer. In de Open VLD rommelt het trouwens weer meer dan men wil toegeven. Moerman mag dan al terug zijn, haar eerste contacten waren niet van harte. Verder blijkt uit een opiniepeiling dat Bart Somers wel de job van partijvoorzitter zal halen, maar met amper 43% van de stemmen. Als uw tegenspelers Margriet Hermans en eeuwige kandidaat Christian De Stoop heten, is dat maar magertjes. Politiek, zeker bij ons, blijft dan ook een hondenstiel.
De perikelen rond het hoofddoekverbod in Lier zijn peanuts als ge ziet wat er zoal in de ons omliggende landen gebeurt. - In Denemarken werd een moordcomplot verijdeld op een van de tekenaars van de Mohammed-cartoons. Als gevolg daarvan zijn die cartoons weer verschenen, zelfs in Deense bladen die het voordien niet gedaan hadden. In Denemarken zelf zullen de moslims waarschijnlijk wel in sourdine protesteren; de vraag is wat er weer buiten Europa zal plaats vinden. - In Duitsland is de Turkse premier Erdogan komen vertellen dat er voor de bijna drie millioen(!) Turken in dat land nu maar eens Turkse scholen moeten komen. Gelukkig lijkt kanselier Merkel daar niet op in te gaan en ze heeft daarin groot gelijk. In de jaren negentig werd zo een proef gedaan in Californië, waar kinderen van Mexicaanse inwijkelingen lager onderwijs konden volgen in het Spaans. Het resultaat daarvan was, dat die kinderen in het middelbaar onderwijs helemaal niet meer konden volgen. Dat weet Erdogan waarschijnlijk ook wel, maar hij speelt het spelletje van Eurabië mee, waarbij men hoopt dat Europa vroeg of laat geïslamiseerd zal worden. - In de Oostenrijkse deelstaat Karinthie, waar de partij van Haider sterk staat, is een nieuwe wet in voege gekomen waardoor gebouwen die niet thuis horen in het Oostenrijkse landschap, daar geen bouwvergunning meer krijgen. In de eerste plaats gaat het om de bouw van moskeeën met hun minaretten. - En om een idee te geven tot wat toegeeflijkheid en inschikkelijkheid kunnen leiden, nog een voorbeeld uit Griekenland, een E.U.-land, nota bene: In de Griekse provincie Thracië, waar een belangrijke moslimmeerderheid woont, hebben drie moefti's (islamitische rechtsgeleerden) de bevoegdheid om familiezaken te regelen op basis van de islamitische wetgeving. Ze worden aangesteld door de Griekse overheid. Ondanks dit laatste, zou er polygamie plaats vinden, kunnen alleen mannen er een echtscheiding aanvragen en krijgen vrouwen slechts de helft van de erfenis van hun man. En meisjes vanaf 12 jaar kunnen er volledig wettelijk uitgehuwelijkt worden! Wees dan maar eens breed en verdraagzaam. Hopelijk laat men het hier zover niet komen en worden de nieuwkomers ook in de toekomst verzocht zich aan te passen of terug te keren naar hun middeleeuwse samenlevingen. Eurabië? "Nej, tak", om het eens op zijn Deens te zeggen...
De inwoners van Lier en omstreken staan er slecht voor. Naar aanleiding van het hoofddoekenverbod in de Pallieterstad, bevriest de allochtone gemeenschap elke vorm van samenwerking met het stadsbestuur. Dat betekent: geen interreligieuze en multiculturele contacten meer. Geen multiculturele wandelingen, geen hapjesmarkt, geen culinaire wandelingen meer. De allochtonen zullen ook niet meer deelnemen aan de vrouwendag noch aan de stedelijke initiatieven op gebied van sport, cultuur en integratie. Het enige allochtone lid van het OCMW draagt nu ook een hoofddoek, nadat ze er drie jaar lang geen gedragen had. De mannen zullen op die manier niet (meer?) door haar in verleiding worden gebracht. Dat wordt dus even slikken voor de Lierenaars. Als ze dat maar te boven komen. Alle gekheid op een stokje: in feite tonen die allochtonen met deze actie duidelijk dat ze zich hier niet willen integreren. Dat ze meteen zichzelf buiten sluiten, bevestigt alleen maar het adagium van Pim Fortuyn, nl dat de islam een achterlijke godsdienst is. Dat er daar in Lier ook enkele oenen van Spirit met deze poppenkast willen meespelen, zegt ook iets over het niveau van dat partijtje van drie vrouwen en een paardenkop. Blijkbaar mag er bij Spirit niemand intelligenter uitzien dan Bertje Anciaux en dat zegt genoeg. Er lopen op deze wereld echter nog grotere oenen rond. De Engelse aartsbisschop bv, het hoofd van de Anglicaanse Kerk. Die haalde het in zijn hoofd te verklaren dat delen van de sharia, de islamitische wetgeving, in het Britse juridische systeem zouden worden opgenomen. Voor wie het zich niet zou herinneren: de sharia is de officiële wetgeving in enkele moslimstaten, waaronder Saoedi-Arabië en staat voor het seksueel verminken van jonge meisjes, het gevangzetten en geselen van vrouwen die verkracht worden, het stenigen van vrouwen die overspel bedrijven, het afhakken van handen van dieven, het publiek onthoofden van ter dood veroordeelden en nog van dat moois. Mijnheer de aartsbisschop is niet de eerste kerkleider die laat zien niet meer met zijn voeten op de grond te staan; dat maken we in Vlaanderen ook mee, zij het op een ander gebied. De Britse pers is er, gelukkig, massaal tegen in opstand gekomen en de kans bestaat, dat de man zal worden weggepromoveerd. Voor de mensen die denken dat er in Groot-Brittannië meer moslims leven dan bij ons, nog dit: dat geldt alleen voor de absolute cijfers. In procenten gerekend, leven er bij ons in België meer moslims dan in de U.K. (600.000 nl). In Denemarken, met een bevolking van 5.500.000 leven er zelfs nog meer (700.000). Het is niet per toeval dat Denemarken in de E.U. nu de strengste immigratiewetten heeft. Allochtonen horen hier de wet niet te dicteren. Als ze zich hier ongelukkig voelen en zich niet willen integreren, dan houdt niets hen tegen hier op te stappen en terug te keren naar een land waarin hun levensvisie wordt gerespecteerd en die van de anderen niet.
De Standaard is een reeks van tien artikelen gestart waarin de hele regeringscrisis vanaf 10 juni 2007 wordt doorgelicht. Elke dag vier tot vijf bladzijden lectuur van zaken waarvan we het meeste al wisten, zodat men zich afvragen kan, of ze daar bij die krant misschien verlegen zitten om kopij. Voor wie de politiek heeft gevolgd, volstaat het immers de hoofd- en ondertitels te lezen om te weten waarover het gaat. Al zijn er af en toe toch wel enkele punten die het (her)lezen waard zijn. Alleen blijft de vraag of met dat "doorlichten" een halve krant moet worden opgeofferd. Er schijnt in verband met bovenstaande nogal wat kritiek te zijn op het feit, dat de gesprekken met zijne koninklijke hoogheid de koning op straat worden gegooid. Ongehoord, roepen de koningsgetrouwen in koor. Uit de reportage blijkt nl dat Albert Second met de poepers heeft gezeten en hij op sommige momenten helemaal niet meer wist wat aanvangen. De raad die hij krijgt van zijn kabinetschef Jacques van Ypersele de Strihou is ook al stilletjesaan aan het verjaren, zoals trouwens die "onderkoning" zelf. Het bevestigt, wat ik hier reeds schreef ter gelegenheid van de Nieuwjaarsreceptie voor de "gestelde lichamen", nl dat Albert II te oud wordt om zijn functie nog normaal te kunnen uitoefenen (en dat geldt ook voor Jacques van Ypersele enz.). Hij zou dan ook best aftreden en het roer doorgeven aan prins Philippe, zodat we eindelijk nog eens wat vuurwerk zouden kunnen gaan meemaken. Van die prins Philippe gesproken; die heeft nog steeds zijn "geleende" meubelen niet teruggegeven, die hij had aangeslagen in het koninklijk museum voor kunst en geschiedenis, nadat ze daar tijdelijk waren geplaatst wegens de restauratie van het Antwerps koninklijk paleis aan de Meir. Die meubelen, o.m. fauteuils, stoelen en tafels in empirestijl ooit op bestelling van Napoleone Bonaparte besteld bij enkele gerenommeerde Parijse ateliers, hadden allang weer in het paleis aan de Meir moeten staan. Zonder die meubelen heeft het immers geen zin dat gebouw voor toeristen open te stellen, zoals was voorzien. De Vlaamse regering, bij monde van Geert Bourgeois, had een jaar geleden reeds gedreigd met een rechtszaak, maar daar hoort ge de dag van vandaag niet veel meer over. Op een vraag van Bart De Wever, toen die vorig jaar ook (even) op het paleis werd uitgenodigd, vertelde Albert II hem, dat Prins Philippe zou moeten worden vergoed als hij die meubelen terug moet geven! Hoeveel betalen wij die koninklijke familie elk jaar? Zopas hebben ze allemaal nog een opslag gekregen van 6,5%. En dan zou die zelf geen meubelen kunnen kopen? Van meubeljackers gesproken!
Er is de laatste tijd nogal wat te doen om het toelaten van supertrucks op onze wegen. Daarbij zijn er heel wat misverstanden, ook bij de betrokken beleidsmensen. Om te beginnen rijden die trucks al in Scandinavië en - op proef - in Duitsland en Nederland. Dat die de wegen meer kapot zouden maken dan andere vrachtwagens is een fabeltje, tenzij misschien op plaatsen waar de rotondes niet correct zijn aangelegd (dat komt hier ook voor). Het is niet het totaalgewicht van de supertruck (tot 60 ton) dat telt, maar het gewicht op elke as. Een gewone vrachtwagen die overbeladen is, beschadigt meer wegdek dan een supertruck wiens lading binnen de toegelaten asdrukken ligt. Supertrucks kunnen daarenboven slechts op wel bepaalde wegen rijden, niet op binnenwegen. Waar de supertrucks in elk geval voor zullen zorgen, is voor minder uitstoot van CO² en minder brandstofverbruik. Daarenboven zullen ze zorgen voor een iets minder aantal vrachtwagens op de weg; En dat is hier bij ons meer dan nodig. Ons verkeersnet loopt langzaam maar zeker compleet vast. Rond grote steden als Antwerpen en Brussel gebeurt het nu al bijna dagelijks dat er alles stil staat. In Antwerpen heeft dat ook de maken met de steeds grotere omvang van de haven. Het nieuwe Deurganckdok mag dan wel zorgen voor enkele miljoenen extra containers per jaar, die bakken moeten ook vervoerd worden en dat gebeurt grotendeels via het wegvervoer. Dat is het gevolg van het feit, dat Antwerpen een haven is die ver landinwaarts ligt, zodat de afstand van de haven tot de losplaatsen er kleiner is dan bij havens die aan de zee liggen. Toch wordt dit een drama. Als er niet snel bijkomende afvoerwegen komen, zal alles vastlopen en dat zal geen jaren meer duren. Om de verkeersproblemen rond Antwerpen aan te pakken zal er meer nodig zijn dan alleen maar die Langewapperbrug. De tweede spoorverbinding met de haven kan er niet snel genoeg komen. Ge weet wel: die spoorverbinding die Vlaanderen zelf mag bekostigen; de Walen willen niet dat de federale regering er geld in steekt. Ook moeten de bruggen over het Albertkanaal verhoogd worden, om meer containers via het water te kunnen vervoeren. Verder moet er meer werk gemaakt worden van de uitbreiding van de haven van Zeebrugge, van waaruit men reeds begonnen is containers over te slaan op speciaal daarvoor ingerichte lichters die, via de Noordzee, naar het Albertkanaal kunnen varen. Kortom, het wordt een race tegen de tijd en "de privé" zal het moeten doen. Als we voor dringende zaken op de Belgische overheid moeten rekenen, wordt het wachten op Godot. --- Rond Brussel is het al niet veel beter en dat heeft niets met een haven te maken, maar met de wegenstructuur van België die is opgemaakt in functie van een unitaire staat met Brussel als middelpunt. Dat middelpunt is ondertussen een waterhoofd geworden, waar men beter weg blijft. Recentelijk stond er in de krant nog een artikel van een fabriek (ik herinner me de naam niet), die van Bornem naar Brussel verhuisde. Om zo iets te doen moet ge knettergek zijn. De medewerkers geraken niet tijdig op hun werk (tijdens de spitsuren heeft men twee uur nodig om van hartje Antwerpen in hartje Brussel te geraken!), de leveranciers geraken er evenmin en hetzelfde geldt voor de uitvoer van de afgewerkte producten. Kortom, elke maatregel die zorgt voor verkeersontlasting, is welkom. Ook dus de supertrucks.
De regering Verhofstadt komt morgen weer eens bijeen na zijn tweede vakantieperiode in minder dan twee maanden. Er komt nu geen week, maar een 40-daagse van de waarheid. Het zal nu moeten gebeuren in de 42 dagen die de vasten nog rijk is. Er zijn verscheidene opties: - De francofonen gaan eindelijk tot het besef gekomen zijn dat er een serieuze grondwetswijziging moet komen om dit land er bovenop te krijgen. Persoonlijk geloof ik hier niet in. De marxisten van de PS, die weer mag meespelen, verkiezen een arm België boven een welvarend Vlaanderen. - Er komt geen serieuze staatshervorming maar wel een regering Leterme I, dit onder druk van het ACV. Buiten De Crem ("Crembo" voor de socio's) zijn alle CD&V van enige betekenis ACV-ers. In dat geval bestaat er de mogelijkheid van een breuk in het Vlaamse kartel. - Er komt geen akkoord voor een nieuwe regering, waardoor ook Verhofstadt III de lopende zaken gaat beheren en er nieuwe verkiezingen zullen moeten worden uitgeschreven. Zonder een oplossing voor Brussel-Halle/Vilvoorde zullen die verkiezingen onwettelijk zijn, zodat het land sowieso op springen zal staan. - Er komen rechtstreeks onderhandelingen tussen de gewesten, zoals dat zopas ook gebeurd is voor het (voorlopig) oplossen van het CO² probleem, waarbij men artikel 35 van de grondwet zal toepassen en de gewesten zullen beslissen wat de federale staat nog zal mogen doen. Al bij al mogen wij, Vlamingen, onze handjes kussen dat er volgend jaar weer verkiezingen aankomen. Als dat niet het geval zou geweest zijn, dan heb ik de indruk dat de CD&V al lang had toegegeven, met de klassieke "dood in het hart". Het is dan ook duidelijk dat er niet mag geraakt worden aan de Vlaamse eisen: - Geen samenvallende verkiezingen. - Geen federale kieskring. - Geen uitbreiding van Brussel. - Geen paritaire senaat. - B-H/V gesplitst zonder toegevingen. - Splitsing van (minstens een deel) van de sociale zekerheid. - Splitsing van de arbeidswetgeving. Kortom, Vlaanderen moet de kans krijgen zijn welvaart te bestendigen en zelfs te verbeteren. Alleen op die manier kan ook Wallonië mee blijven profiteren van die welvaart, al moet er wel een datum geplakt worden op het uitdoven van die transfers. De kans dat de wereldeconomie op een lager pitje zal gaan draaien, is meer dan waarschijnlijk. Als Vlaanderen dat niet realiseert zal er een dag komen, waarop het zijn welvaart zal verspeeld hebben. Kapotgegaan aan solidariteit!
Mocht er iemand op het idee komen om een fanclub voor Al Quaeda in België op te richten, dan is het nu het moment. Volgens het hof van beroep van Antwerpen is het nl helemaal geen misdrijf te sympathiseren met zo'n terreurgroep, zolang men maar geen misdrijven pleegt op Belgisch grondgebied. Om dat duidelijk te stellen heeft dat hof zopas de Turkse terreurcel in België van de DHKP/C compleet vrijgesproken, op enkele voorwaardelijke maandstraffen na. Deze laatste heeft men moeten geven omdat de groep een appartement vol wapens had gestouwd (tot en met een bazooka!), maar ook dat kan geen kwaad zolang men er maar niets mee uitspookt in dit apenland. Laten we het zeer duidelijk stellen: de DHKP/C is een organisatie die in Turkije meer dan driehonderd aanslagen heeft gepleegd met tientallen doden, waaronder heel wat onschuldige mensen (o.m. bij een aanslag op een bus). Bij één ervan werd Fehrye Erdal gefilmd, toen ze een groepje moordenaars de toegang verschafte in het kantoor van een zakenman, die daarna, samen met nog twee andere aanwezigen, werd doodgeschoten. De hoofdbeschuldigde in Antwerpen, Musa Asoglu, heeft er zelf voor gezorgd dat Erdal hier kon ontsnappen. Tegen haar loopt een internationaal aanhoudingsbevel. De DHKP/C is officieel door Europa bestempeld als een criminele terreurorganisatie en is in landen als Nederland en Duitsland verboden. Tijdens de processen in Gent en Brugge kregen de beschuldigden fikse straffen, maar in Antwerpen zijn alle bezwarende argumenten van tafel geveegd. In Gent en Brugge kent men er blijkbaar niets van. Nota bene: we spreken hier over hetzelfde hof van beroep dat eerder vorig jaar de moordenaar van Guido De Moor alleen maar een werkstraf gaf en die zopas ex-politiecommissaris Debie zwaar veroordeelde omdat hij enkele Turken wat hardhandig had aangepakt. Het gaat hier dan ook duidelijk om een politiek links geïnspireerd hof, wat ook nog duidelijk werd toen er "omfloerst" gesteld werd dat België de U.S.A. niet was, waar terreurwetten gelden die wél schrik inboezemen. Waar is de tijd toen de regering Verhofstadt dacht Bush, Colin Powel en Sharon voor de rechter te moeten slepen? Nu slaagt dit land er zelfs niet meer in een handvol sympathisanten van een terreurgroep te veroordelen. Straks krijgt België nog het label van een schurkenstaat...
Er is nogal wat commotie ontstaan rond een "kattebelletje" dat advocaat Marc Uyttendaele vorig jaar in juli gestuurd had naar een reeks PS-kopstukken. Marc Uyttendaele is dan ook niet zomaar een advocaat. Hij is ook grondwetspecialist, professor aan de ULB én - en dat gaat het hier vooral om - (tweede) echtgenoot van niemand minder dan tante Laurette Onkelinx, welke zopas nog, bij monde van Eric Ponette, is uitgeroepen tot "vijand van de Vlaamse beweging"! Voor ingewijden en zeker voor de lezers van het satirisch Brusselse blad "Père Ubu" is de nota van Uyttendaele helemaal geen verrassing. Dat blad heeft al meerdere malen het "duivelsechtpaar" in de vitrine gezet, kreeg daarvoor zelfs enkele gerechtelijke klachten, maar werd er nooit voor veroordeeld. Jammer genoeg stierf Rudy Bogaerts, de uitgever en bezieler van het blad, vorig jaar in oktober, zodat hij over deze nieuwe onthullingen zijn scherpe pen niet meer kan inzetten. Sinds tante Laurette federaal minister werd, heeft haar tweede man heel wat opdrachten gekregen van de meeste PS-ministers, zowel die van de federale als van de regionale Waalse regering. Met zuipschuit Daerden uit Luik wil het niet lukken, maar dat heeft te maken met het feit, dat diens zoon in zijn regio zowat hetzelfde doet als Uyttendaele. Een concurrent, dus. In de vorige legislatuur haalde Uyttendaele voor zowat 300.000 euro federale opdrachten binnen. Sinds Onkelinx federaal werd, in 1999 (het jaar dat ze trouwden) is zijn advocatenbureau dan ook gevoelig uitgebreid. Het klassieke politiek-correcte geval: links lullen en rechts zakken vullen. Er wordt trouwens gezegd, dat het huwelijk tussen Uyttendaele en Onkelinx een pure "mariage de raison" is en dat beiden zelfs niet eens op hetzelfde adres wonen. --- Ooit gehoord van advocate Françoise Desguin? Ik ook niet, tot voor een paar dagen althans. Dat blijkt de echtgenote te zijn van het orakel van Brakel, in het parlement bekend onder de naam Herman De Croo, tot voor kort als kamervoorzitter eerste burger van dit land. Het wordt hoog tijd dat de Koning die De Croo een adellijke titel geeft, want zijn madam heeft het niet gezien op sommige van haar collega's advocaten. In de Juristenkrant stelt ze dat "in haar tijd de mensen aan de balie kinderen waren van advocaten, minstens van universitairen. Nu lopen er zelfs advocaten rond wier vader beenhouwer is"! De Croo, die vorig jaar zelf nog in het nieuws kwam door te verklaren dat men geestelijk gestoord moet zijn om Vlaams nationalist te zijn, is blijkbaar die niet de enige in zijn familie die doortrapt. Misschien komt dat bij hem wel omdat hij dagelijks zo'n twee flessen wijn soldaat maakt (plus dan nog de nodige borrels en pinten), zoals hij zelf ooit aan de pers verteld heeft. Zou zijn madam misschien meedrinken?
Officieel heeft België sinds Kerstmis een regering, maar in werkelijkheid ligt het hele parlementaire werk op apegapen. Er gebeurt zo goed als niets. E.e.a. heeft te maken met het feit dat de parlementsleden van de meerderheid als de dood zijn om enig nieuw wetsvoorstel in te dienen. Dat zal hun wel verboden zijn door de verschillende partijleidingen. Er is geen ruimte voor welke nieuwe uitgave ook. Boekhouder Leterme is dan ook koortsachtig op zoek naar een oplossing voor het dichtrijden van het gat van 3,5 miljard dat Verhofstadt II heeft achtergelaten. De man van 800.000 doet dat zo minutieus, dat zelfs zijn eigen partijgenoten het ervan op hun zenuwen krijgen. Jo Vandeurzen bv, die van tante Laurette het rampdepartement van justitie heeft geërfd, schreeuwt om bijkomende kredieten. De lijken vallen er bij bosjes uit de kast. Zopas is er nog e.e.a. bekend geraakt over de klucht met de enkelbanden, waarmee criminelen worden vrijgelaten maar onder controle zouden blijven. Dat laatste blijkt helemaal niet het geval te zijn. Tussen 22.00 en 06.00 uur blijkt er zelfs helemaal geen controle meer te zijn. Enkelbanddragers die hun kleinood zelf doorknippen (wat niet zo eenvoudig is), krijgen er gewoon een ander, zonder enig gevolg of bijkomende straf. Verdwenen gevangenen worden niet altijd gesignaleerd en zo voort. Men heeft zelfs een 300 gedetineerden vervroegd vrijgelaten bij gebrek aan enkelbanden én personeel. Waar men dan wel personeel genoeg heeft, is voor de controle op bv het rookverbod in de horeca. Daar werden vorig jaar liefst 30.000 controles uitgevoerd. Maar dat is dan ook zoveel gevaarlijker voor de maatschappij, nietwaar? De waarheid gebiedt te zeggen, dat de oppositie wél zijn best doet om in het parlement enige beweging te krijgen. Vooral de SP.a doet lovenswaardige pogingen, maar komt helemaal niet geloofwaardig over, omdat ze zelf 18 jaar de kans heeft gekregen om vele scheve toestanden recht te zetten, maar dit nooit heeft gedaan. Neem nu bv die notionele intrestaftrek. Die is onder Verhofstadt II mede goedgekeurd door zowel de Vlaamse als de francofonen sossen. Waar maken ze zich nu dan ook druk over?
En daarenboven is er nog om de haverslag vakantie. Sinds Verhofstadt III aantrad was er al de Kerstvakantie, nu de krokusvakantie en straks de Paasvakantie. De parlementaire job is werkelijk uitputtend!
Voor zover ik het mij herinner, stamt ons pensioenstelsel van kort na de tweede oorlog. De pensioenleeftijd werd toen vastgesteld op 65 voor de mannen en 60 voor de vrouwen. Van die tweede categorie waren er toen nog niet teveel die buitenshuis werkten. Dat begon te veranderen in de jaren zestig, toen de economie op volle toeren draaide en men zelfs verplicht was gastarbeiders in te voeren uit Noord-Afrika. De weeromstuit kregen we in de jaren zeventig, toen er opeens veel meer werklozen waren. De rooms-rode regeringen o.l.v. Wilfried Martens vonden er toen niets beter op, dan het brugpensioen in te stellen. Daardoor droegen honderdduizende werknemers niet meer af aan de staat en moesten zij integendeel worden uitbetaald. Dat dit zich zou wreken, was klaar en duidelijk. Het was alleen nog maar afwachten hoe lang het zou duren. Door het feit dat steeds meer vrouwen aan de slag gingen, veranderde bij velen ook de gezinssituatie, waardoor er steeds minder kinderen geboren werden. Het gevolg daarvan was ook voorspelbaar: we zouden vroeg of laat met een serieuze vergrijzing van onze maatschappij te maken krijgen. Maar Martens bleef er stoïcijns kalm bij. Ondanks het feit dat hij de Belgische frank moest laten devalueren en hij de staatsschuld verachtvoudigde (van 1.000 naar 8.000 miljard oude befkens!), vond de man dat hij "ordentelijk" geregeerd had. Tot op de dag van vandaag heeft hij nog het lef om de huidige politici aan de macht te vertellen hoe het - volgens hem - nu moet. Ge moet maar durven. Ondertussen werkt de Belg op dit ogenblik gemiddeld tot zijn zestigste, maar is hij ervan overtuigd dat dit niet zo zal blijven. De recente studie van Luc Delanghe, een vroegere algemeen secretaris van het ACW en professor demografie aan de KU Leuven, liegt er niet om: de huidige veertigers zullen weer tot hun vijfenzestigste mogen werken, net zoals hun grootvaders. Die lui doen er dan ook best aan tegen die tijd te zorgen voor een extra spaarpotje in de vorm van e.o.a. vorm van pensioensparen, iets wat de meesten trouwens al doen. Werken tot 65 is geen ramp. Ik heb het ook gedaan: tot mijn 60ste zelfs met nachtdienst erbij en daarna stilletjesaan afgebouwd. Het gevaar van een vroeg brugpensioen is voor veel werknemers zelfs een ramp geworden. Tegen de tijd dat ze echt met pensioen gingen, was er bij velen het spaarpotje al door gejaagd, waardoor ze verplicht werden voor een appel en een ei wat te gaan bijklussen. Het beter alternatief is dan ook blijven werken voor een serieus loon. Het oude adagium "arbeid adelt" is nog steeds van kracht!
Verhofstadt gaat dus (nog eens) België promoten. De (voorlopige) redder des Vaderlands gaat een promotiecampagne starten in buitenlandse kranten en Tv-stations (waaronder CNN) om de wereld te vertellen dat het hier in België allemaal koek en ei is. Het koninginnenstuk van het betoog van het genie uit Gent is de notionele intrestaftrek. Laat dat nu juist het thema zijn dat momenteel in dit land onder vuur ligt, zelfs tot in de interim-regering. Die uitvinding van Verhofstadt II heeft het land al 2,4 miljard euro gekost. Dat is 5(vijf!) maal meer dan wat begroot was en de voornaamste reden van het tekort in de begroting voor 2007 (én waarschijnlijk ook voor 2008). Samen met de dienstencheques, waarmee ook een extra gat van meer dan een half miljard gemaakt werd (voor N.B. het creëren van parttime jobs), maakt dat samen een drie miljard euro extra die Leterme tegen 23 maart moet zien te vinden. Het is zo goed als onbestaande dat er tegen Pasen een akkoord komt over de communautaire vraagstukken van dit land. Maar ook voor de begroting wordt het een mission impossible. Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) heeft recentelijk nog gewaarschuwd dat België zijn deelstaten financieel verantwoordelijk moet maken. Dat sluit aan bij de opvattingen van de Vlaamse partijen, maar staat haaks op die van de francofonen. Nog volgens het IMF is er geen ruimte meer voor belastingverlagingen en uitgavenverhogingen. Laat juist nu Vandeurzen en Dewael verklaren dat ze toch meer geld zullen moeten hebben voor hun departementen van justitie en binnenlands beleid. De kans is dan ook groot, dat het driemaal niks wordt tegen 23 maart, dat we waarschijnlijk met een nieuwe en nog zwaardere politieke crisis opgescheept zullen zitten. De nieuwe promotiecampagne van Verhofstadt begint pas op 1 maart en zou tegen die tijd op volle toeren moeten draaien. Het zou voor België wel eens de complete politieke afgang kunnen betekenen, juist het tegenovergestelde van wat de bedoeling was. Voor Leterme wordt het alleszins nog veertig dagen vasten. Of we daarna zijn verrijzenis zullen kunnen vieren, is meer dan twijfelachtig.
En daarmee zitten we weer in de carnavalsdagen. In Hasselt, Aalst, Binche en nog enkele plaatsen waar carnaval bij de plaatselijke bevolking in de genen zit, zal er weer duchtig gefeest worden. De rest van de bevolking beperkt zich grotendeels tot het gadeslaan in verwondering. Velen, zeker de jongere generaties, vragen zich waarschijnlijk af, waar carnaval eigenlijk voor staat. Zij hebben de tijd, toen de vasten nog echt werd nageleefd, niet meer meegemaakt, toen carnaval de laatste uitlaatklep was om zich eens helemaal te laten gaan alvorens men het met heel wat minder zou gaan doen. Tegenwoordig is het hier feitelijk het hele jaar door carnaval, zodat het echte carnaval maar een fait divers is geworden. Buiten op de voorgenoemde plaatsen dus. Dit jaar komt er nog bij dat carnaval uitzonderlijk vroeg valt. Vlak na de nieuwjaarsrecepties. Ikzelf verjaar deze week, op 6 februari, en - voor zover ik me dat herinner - is het de eerste keer dat mijn verjaardag in de vasten valt , op Aswoensdag dan nog. De vorige zo vroege carnaval was in 1940, toen de dinsdag van carnaval op 6 februari viel, dus één dag later. Ik weet daar natuurlijk niets meer van, maar toen ik geboren werd, op 6 februari 1940, heeft men mij verteld, lag er één meter sneeuw. Toen waren er nog echte winters. Drie maanden later, op 10 mei, begon de Tweede Wereldoorlog. Dat had ook niets met mij te maken... Als gevolg van de katholieke vasten wordt carnaval trouwens alleen gevierd in de katholieke streken. In Nederland bv is dat alleen in Noord-Brabant en Limburg, in Duitsland in regio's zoals het Rijnland en Beieren. Voor protestanten is carnaval al even wereldvreemd als voor de allochtonen die zich hier gevestigd hebben. Nu ze eens een paar dagen zonder problemen in een burka zouden kunnen rondlopen, doen ze het toch niet, zeker. Ze moeten nog veel leren!
Onder druk van Europa en vooral door het feit dat de tweede hoogoven van ArcelorMittal in Seraing niet zou kunnen worden heropend, is er dan in blessuretijd toch een akkoord gekomen tussen de regering én de gewesten. Helemaal fair is het weer niet geworden. Naar slechte Belgische traditie past de Belgische staat bij voor het heropenen van die staalfabriek en dat betekent, dat Vlaanderen dus weer meer betaalt omdat het Vlaanderen is die België financieel boven water houdt. Toch kunnen we zeggen dat er een soort precedent is geschapen nu de gewesten onderling tot een akkoord zijn gekomen. Het zou nl wel eens kunnen dat dit na 23 maart opnieuw zal moeten gebeuren, maar dan over heel de Belgische zaak. In de octopusbespreking met de Vlaamse deelregering van vrijdag werd nl ook voor de allereerste keer op dit niveau gesproken over artikel 35 van de grondwet. Dit artikel maakt het mogelijk dat de gewesten rechtstreeks met elkaar overleggen welke materies ze naar zich toetrekken en wat er daarna over zal blijven voor de federale regering. Tot nu toe wat er alleen het Spirit partijtje dat daarop aandrong (als het goed is, zeggen we het ook). Nu is het grote woord daarover gevallen. De francofonen vinden het momenteel natuurlijk maar niks, maar het zou kunnen dat er na 23 maart geen alternatief meer zal zijn. Er is dus nog hoop. --- Minister-president Peeters vroeg vrijdag o.m. ook de splitsing van de NMBS. Hij had er goed aan gedaan er ook de Post bij te nemen. In Vlaanderen blijken nl 2500 postmannen te weinig te zijn in vergelijking met Wallonië. De absenteïsmekloof die er bij de Post al was vastgesteld (25% meer in Wallonië dan in Vlaanderen) is in reële cijfers dus nóg groter. Als we straks de NMBS splitsen, de Post, het Rode Kruis en de verschillende sporttakken, wat houdt ons dan nog tegen om heel dat België te splitsen?
Over de transfers van noord naar zuid in dit land blijven de leugens elkaar opvolgen. Geregeld duiken daarover indianenverhalen op, die bijna altijd komen uit de richting van de belgicistische BUB of B-plus. Eén ervan vertelt steevast dat er een tijd geweest is dat Vlaanderen geld kreeg van Wallonië. Niets is minder waar. Professor Jules Hannes, gepensioneerde leraar geschiedenis, heeft daarover zelfs een boek geschreven, waarin hij verklaart geen enkele keer ook maar één storting van Wallonië naar Vlaanderen gevonden te hebben en dit van zolang België bestaat. Zelfs in de negentiende eeuw betaalde het arme Vlaanderen zich blauw aan het toen rijke Wallonië. Na Wereldoorlog I kreeg Ieper, dat volledig plat lag, 12 miljoen Belgische frankskens, tegenover 500 miljoen voor de stad Luik, waar de Duitsers slechts een paar wijken stukgeschoten hadden. Een tweede leugen is die, waarbij men, vertelt dat Vlaanderen, door zijn snellere vergrijzing, in de toekomst geld zou krijgen van Wallonië. Ook dat klopt niet. Uit een recente studie van Luc Delanghe, voormalig algemeen secretaris van het ACW (en dus geen overdreven flamingant) en professor demografie aan de KU Leuven, blijkt dat er inderdaad tegen 2030 en zeker tegen 2050 meer jonge mensen in Wallonië en Brussel zullen wonen, maar dat het qua geldstromen niet veel uit zal maken. De berekening voor de transfers heeft nl in de eerste plaats niets te maken met het aantal mensen in het algemeen, maar wel met het aantal niet-actief werkende mensen. M.a.w. niet de aantallen bewoners, maar hun graad van activiteit zal tellen. In Vlaanderen werkt nu 65% van de actieve bevolking (die tussen 20 en 65 jaar), in Wallonië 56% en in Brussel amper 53,5%. Dat betekent, dat ook in 2050 de transfers nog steeds van noord naar zuid zullen lopen, als dit on-land dan tenminste nog zou bestaan. Op de octopusvergadering van gisteren is inmiddels al (weer eens) gebleken, dat de Franstaligen niet zomaar bereid zijn naar Vlaanderen te komen werken. FDF-racist Maingain trapte het zelfs af. Hij wilde niet eens horen wat Kris Peeters te vertellen had. Hopelijk helpt dat om onze Vlaamse deelregering alert te houden en dat "koejonneke" links te laten liggen, zeker i.v.m. eventuele latere acties in de Rand. --- In de marge van die octopusvergadering nog dit: die "dokter" Van Krunkelsven loopt daarin rond als een soort clochard. Waarschijnlijk om er zeker van te zijn dat iedereen zou zien dat zijn voorkeur naar groenlinks gaat. En zeggen dat die man, vlak na 10 juni, zelfs met het idee rondliep zich kandidaat te stellen voor het voorzitterschap van de Open VLD. Dan toch liever Bartje Somers!
