In de rubriek “Mechels Parochieleven” publiceerde De Mechelse Week in haar editie van 10/2/1983  : xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dhr. Lornoy uit Leest : “TUSSEN HET VOLK”

“...Pastoor Lornoy vindt dat elke evolutie goede en minder goede kanten heeft.

Vroeger, toen de pastoor mensen voor besturen moest aanstellen, moest hij er zelf op uit trekken, het zelf aan Jan en Fien gaan vragen. Nu doen de mensen van het bestuur dat allemaal zelf. Zoiets voelen zij goed aan, vindt de heer Lornoy.

Zijn parochie is uitgebouwd volgens het gewone stramien van de landelijke parochie. Er is een chiro, Landelijke Gilde, het K.V.L.V., een K.W.B., en een gepensioneerdenbond.

De parochianen zijn vooral mensen die gaan werken in Kapelle op den Bos (bij Eternit), en in Mechelen bij Lamot en Acomal. Het parochiaal werk noemt dhr. Lornoy levendig.

“Hier is het gemeenschapsleven nog in trek. Er is meer samenhang onder de mensen. Zij weten nog meer van elkaar”.

Waaraan wijt dhr. Lornoy het feit dat de aanwezigheid in de eucharistievieringen achteruit gaat ?

Hij is van mening dat de welvaarts- en consumptiewereld alles teveel opslorpt.

Vroeger gingen ook de rijken trouw naar de kerk.

“In de derde wereld krijgen de mensen geen kansen om te studeren, en toch zijn ze geloviger dan wij.”

De vieringen in de Leestse parochie van dhr. Lornoy blijven nogal aan de klassieke kant.

Het is een kleine leefgemeenschap van zowat 2.000 mensen. De chiro telt zo’n 100-tal jongens en een honderdtal meisjes, het is een volkse vereniging.

KSA en scouts doen het niet zo schitterend.

Ondertussen komen er een paar mensen op bezoek. In een andere kamer kan ik dhr. Lornoy op een vaderlijke toon met hen horen praten.

Ze zijn dit jaar 50 jaar getrouwd, en willen de parochiezaal afhuren voor een feest. Dat kan, alhoewel het even schipperen is met de data. En de wijn, daar moet zelf voor gezorgd worden.

De heer Lornoy vindt dat traditie nog een waarde heeft, alhoewel alles verandert.

Vroeger –over de rol van de pastoor- was de pastoor de motor van alles.

Nu moet hij het meer bescheiden aan doen. Meer als een bezieler.

De mensen werken ook actiever mee, in vergelijking met vroeger.
Maar dhr. Lornoy zelf bezoekt zijn zieken nog wel, en tracht ook diegenen met moeilijkheden te helpen. Maar een biechtvader, neen.

“Vroeger stond de priester boven zijn volk, nu staat hij tussen het volk”.

Wilfried Hellemans : ‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’ :

“Op zijn inhuldiging op zondag 12 juni 1966 werd Priester F. Lornoy verwelkomd aan de grens met Hombeek door het gemeentebestuur in aanwezigheid van de kerkfabriek, de COO-leden, het onderwijzend personeel, heel wat Leestenaars en velen uit zijn vorige parochie een ‘autokaravaan van een 50-tal proppensvolle personenwagens en twee stampvolle autobussen’. In zijn dankwoord ten aanzien van burgemeester A. Lauwers hoopte de pastoor te mogen rekenen op blijvende steun ten bate van zijn apostolaat.

In stoet, de B.J.B.-ruiters voorop, ging het langs de bevlagde en met spreuken versierde huizen naar de kerk. Onderweg speelde de Kon.Fanfare St.-Cecilia en de muziekkapel van de Chirojongens. Aan de Lourdesgrot hield men even halt : meneer Lornoy was immers een Mariavereerder.

Aan de kerk verwelkomde C. Buelens, voorzitter van de kerkfabriek, de nieuwe herder. Na een dank aan alle parochianen voor de beloofde medewerking en zijn hoop om iedereen te kunnen voldoen, ontving de pastoor de sleutel van de kerk. Kanunnik L. De Backer deed dan de aanstelling.

Samen met hem, met de getuigen-priesters en met pater K. Van Aken concelebreerde pastoor F. Lornoy de H. Mis. Ze werd opgeluisterd door het knapenkoor van O.L.V.over-de-Dijle. In zijn homilie herdacht de deken dankbaar ook de vorige pastoor.

De feestzetting vond plaats in de parochiezaal. Er werd veel gesproken. Eerst namens de afscheidnemende parochie door mevrouw Lettany en de heer Boden. En dan vanuit Leest door : E. Vloebergh (jeugd), C. Huysmans (leerkrachten), E. Duysburgh (jongeren), A. Hellemans (parochianen). Tussendoor trad het Mechelse O.L.V.-knapenkoor op en de kleintjes uit de zustersschool. Natuurlijk ontving de nieuwe pastoor ook geschenken. En kwam hij ten slotte zelf op het podium onder een geweldig applaus. Ontroerd dankte hij allen.

Pastoraal

Pastoor Lornoy doopte in Leest vanaf 2 juni 1966. Ook nu werden jaarlijks tien of meer kinderen elders gedoopt. Verschillende van de ingeschrevenen huwelijken werden gesloten voor een familielid of kennis van de trouwers ; tot 1975 zegende de pastoor er honderdvijftien zelf in. Bij de driehonderdzesenzeventig kerkelijke begrafenissen die hij inschreef van 9 juni 1966 tot 5 juli 1986 noteerde hij ook telkens het voormalige woonadres.

In Leest organiseerde men een veertiendaagse van het geloof (februari-maart 1970). En op zondag 6 april 1986 vormde Godfried Kardinaal Danneels  (aartsbisschop sinds 1980) er de Leestse kinderen.

Ook was er het ‘heilig jaar’ 1983. Maar uniek was het pausbezoek van Joannes Paulus II (1978-2005) aan de Benelux in 1985 (van 16 tot 21 mei), o.a. aan Mechelen, waarbij heel wat Leestenaars aanwezig waren.

In Leest vierde pastoor Lornoy zijn zilveren (1970) én zijn veertigjarig priesterschap (1985). Dit laatste op zaterdag 25 mei 1985 om 18u00.

Deze pastoor mocht het beleven dat er voor het eerst in de Leestse parochiekerk een priesterwijding plaatsvond : aartsbisschop Leo Jozef kardinaal Suenens (1961-1980) wijdde er ‘Leestenaar’ Leo(n) Bernaerts op 8 juli 1972.”

In zijn volgende nummer heette De Band de nieuwe pastoor hartelijk welkom :

 Welkom Z.E.H. Lornoy

HARTELIJK WELKOM ! Onder deze leuze vierde Leest zondag 12 juni l.l. feest, en dit bij de aanstelling van de E.H.Lornoy, tot pastoor onzer Sint Niklaas parochie.

Na een week van drukke voorbereiding, door een feestcomité op punt gesteld, was het dan zo ver !

Al wie, in de vroege namiddag de moeite heeft gedaan de weg af te leggen die de stoet zelve zou volgen, kon getuigen van het gepresteerde werk, en besluiten dat het niet beter en schoner kon. Leest had meteen een waardige ontvangst voorbereid voor zijn nieuwe herder !

Vlaggen aan hoge masten, wimpels links en rechts, spreuken aan de huizen aangebracht, verhoogden de feeststemming en…wat was de Lourdesgrot opgesmukt, O.L.Vrouw ter ere.

De gemeentenaren waren allen op de been, om het buitengebeuren mooi te maken, het was een feestdag voor iedereen !

Gans de geplande viering verliep naar wens, orde in het opvolgen van de raadgevingen enz, deed het enthousiasme  van de kijklustigen nog meer stijgen, het groeide uit tot een ware climax.

Alhoewel wij verhopen op deze gebeurtenissen terug te kijken, kan met overtuiging onderschreven worden, dat de nieuwe pastoor door iedereen op de gulste manier aanvaard is geworden.

Bij deze viering echter past het ook, een welgemeend dankwoord te sturen aan de Z.E.H. Coosemans, die zovele jaren de Sint Niklaasparochie bestuurde, en die dan toch, op een zeer onverwachte manier, het bijltje heeft moeten neerleggen.

Vergeten wij vooral niet, dat Z.E.H. Coosemans zijn hele leven in dienst heeft gesteld van de kerk, en mag terug blikken op een zeer gevulde loopbaan inzake apostolaat.

Is het een minder luidruchtige en van grotere afstand, onze welgemeende dank is er niet minder oprecht om. Wij wensen hem een welverdiende rust toe en aan zijn opvolger nieuwe werkkracht voor het zware labeur, hem toevertrouwd.

Milac sluit zich ten zeerste bij deze hulde aan.

     L.B.”   

Pastoor Frans Lornoy overleed vrij plots te Mechelen op 4 februari 1991.

Bijgevoegd :

-Pastoor Frans Lornoy zoals de meeste parochianen hem gekend hebben.

-Gedachtenisprentje.