Na een stuk in de nacht te hebben vergaderd, heeft de regering Decroo tenslotte toch een soort oplossing gevonden om (voorlopig?) een eind te maken aan de reeds lang lopende discussie over het loonakkoord in de privé. Nu nog afwachten of de vakbonden ermee akkoord zullen gaan. De eerste reacties waren alvast negatief.
Wie in deze discussie beter zijn mond gehouden had, was ons mateke, die eiste dat bedrijven die aan hun medewerkers niet meer konden geven dan de 0,4% opslag (bovenop de index), dan ook geen dividenden zouden mogen uitkeren. Daarmee laat hij zien dat hij echt niet weet waar de klepel hangt of zoals economisch medewerkster van ’t Pallieterke, Angélique Vanderstraeten, het stelde, dat hij een ‘economische analfabeet’ is.
Met zijn beperkte Volkshuiskennis vergelijkt mateke nl het dividend met het loon, wat helemaal niet hetzelfde is. Als bv een bedrijf niet goed draait, blijft de werknemer zijn loon krijgen, maar zonder winst wordt er geen dividend uitgekeerd. Verder kunnen ook kleine beleggers dividenden aankopen waarvoor ze wel risico’s moeten nemen. Tenslotte zijn dividenden een deel van de inkomsten bij pensioenfondsen en groepsverzekeringen, waarmee o.a. ook de aanvullende pensioenen mee betaald worden.
Dan is er nog het feit dat op dividenden ook een voorheffing door de Staat plaats vindt, waardoor die laatste – bij niet uitbetaling , zoals mateke zou willen – een deel van haar inkomsten zou kwijtspelen. Als tenslotte de winsten niet kunnen worden uitgekeerd en bij de onderneming blijven, worden die aandelen meer waard en kan men ze dan met winst verkopen zonder er iets van af te moeten dragen. In België bestaat nl geen meerwaardebelasting op aandelen.
Ik heb al eens geschreven dat ons mateke nog vele bokes zal moeten eten vóór hij echt zal kunnen meespelen met de grote mensen. Dure sneakers en een modieus trouwfeest bijwonen te Saint Tropez in volle coronatijd maakt misschien wel indruk op kassierster Deborah in de Nieuwpoortse supermarkt, maar niet daar waar het echt om de knikkers gaat.
---
In de marge van bovenstaande, nog dit: het wordt hoog tijd dat men dat loonoverleg regionaliseert. De loonkosten liggen in Wallonië te hoog in verhouding tot de productiviteit van bedrijven en werknemers. Na een regionalisering zouden Vlaamse bedrijven aan hun werknemers meer loonstijgingen kunnen toekennen dan in Wallonië. Tegenover elk Vlaams bedrijf dat nu de lonen verhoogt, profiteert een Waals bedrijf van dezelfde voorwaarden, ook als de productiviteitsnormen er een stuk lager liggen.
Nu blijkt dat El Keukenribbedebi via twee van haar vele ondertussen bekende vennootschappen, waarbij telkens een van haar broers betrokken was, ook geld gekregen heeft bij De Voorzorg, het socialistische ziekenfonds van Limburg, Zo’n half miljoen euro, drie jaar na elkaar. Dat was in de eerste plaats bedoeld om meer jongeren via jeugdkampen naar het ziekenfonds te halen, maar werd afgebouwd toen dat succes maar tijdelijk bleek. E.e.a. is aan het licht gekomen n.a.v. een gerechtelijk onderzoek tegen de ex-topman van de Limburgse Voorzorg i.v.m. een witwas affaire en corruptie bij de verkoop van vastgoed voor het ziekenfonds
Straks kan men zich afvragen waar El Kibi nog géén geld gekregen heeft. In elk geval zijn er al drie politieke partijen die in deze zaak boter op het hoofd hebben: Open VLD – met Bartje Somers in de hoofdrol - die haar politieke carrière lanceerde en gul financierde, de Antwerpse N-VA-schepenen en burgemeester die hun uitgaven niet degelijk controleerden en nu dus ook de socio’s van ons mateke, al past de dame wel in het verhaal van La Gauche Caviar.
---
Geldverspilling gebeurt er trouwens niet alleen in de privésfeer. Uit een verslag van de Kamercommissie Comptabiliteit blijkt dat meerdere instellingen die van het parlement afhangen, kampen met geldverspilling en inefficiëntie. We praten over in totaal liefst 13 instellingen en niet van de minste, waaronder Het Comité P, het Rekenhof, het Grondwettelijk Hof en de Hoge Raad voor Justitie.
Het gaat om overdreven reisvergoedingen bij dienstreizen en zitpenningen aan externe leden. Nota bene, allemaal zaken die door hetzelfde parlement ooit werden goedgekeurd. Positief is wel dat men er nu het mes in wil zetten en dat alle politieke partijen in de Commissie Comptabiliteit hervormingen ter zake willen steunen.
Kortom, er kan in dit landje met zijn ingewikkelde structuren en overlappende bevoegdheden nog veel bespaard worden. Vraag is maar of er iets van in huis zal komen.
CD&V heeft Joke Schauvliege voorgedragen als kandidaat voor het Grondwettelijk Hof. No joke!
‘Schauwvliegje’, zoals ik haar altijd noemde, krijgt – als ze in de Senaat de twee-derde van de stemmen haalt – een troostprijs voor het feit dat ze na de laatste verkiezingen niet werd heropgevist als Vlaams minister van Omgeving, Natuur & Landbouw. Dat was o.m. het gevolg van haar verklaring dat de Staatsveiligheid haar verteld had dat de klimaatmarsen het gevolg waren van een complot, iets dat ze – ook als het waar was geweest - niet hard kon maken.
En zo komt men in de politiek altijd weer wel op de pootjes terecht, ook bij CD&V, waar het aanschuiven is omdat men er niet meer in gelooft, zeker als men weet dat Schauvliegje zowat het enige echte stemmenkanon voor de partij in Oost-Vlaanderen was. Al zijn ze daar al e.e.a. gewend. Denk maar aan de aanstelling van de nieuwe gouverneur, voor wie een vierde plaats in het examen voor de job voldoende was. Kris Peeters is ondertussen vicepresident geworden bij de Europese Investeringsbank, Steven Vanackere directeur bij de Nationale Bank (NBB), Carl De Caluwé gouverneur van de provincie West-Vlaanderen.
Om lid van het Grondwettelijk Hof te worden, moet men 5 jaar parlementaire ervaring hebben en ouder zijn dan 40. Als Schauwvliegje verkozen wordt, volgt ze Trees Merckx-Van Goey op, van dezelfde partij, die met pensioen gaat. Het is dus ‘Win For Life’. Een rechtendiploma is aanbevolen, maar niet verplicht. Het moet deze keer wel een vrouw zijn, de gendergelijkheid, weet u wel.
De spoeling wordt dun in de vroegere beleidspartij.
Met het toedienen van de vaccinaties in de lift en het feit dat ze blijken te werken, komt het einde van de coronatunnel misschien wel in het zicht en is het tijd voor de relance. Die zal niet van een leien dakje lopen. Problemen die er al waren vóór corona, zijn er ook nu nog. Denk maar aan de moeilijkheden op de arbeidsmarkt, de pensioenopstap, de fiscale chaos, een door subsidies verziekt klimaatbeleid en de op twee na hoogste belastingen van Europa. Tegelijkertijd moet er ook werk worden gemaakt van een pandemiewet, die het parlement voortaan inspraak zal geven, een financieringswet, die de akkoorden van de zesde staatshervorming verder moet uitwerken en een klimaatwet die realistisch, betaalbaar en doenbaar blijft. En dat zou dan moeten gebeuren door een federale regering met zeven partijen en evenveel strekkingen en zonder meerderheid in de grootste regio, Vlaanderen.
Ondertussen kan men ook eens gaan nadenken over een confederaal België, dat bv een afspiegeling zou kunnen zijn van het klassieke territoriale federalisme, dat reeds bestaat in Duitsland, Zwitserland, Canada en de VS en dat daar wel werkt. Het probleem daarbij is wel dat er ook dan nog steeds twee niveaus zullen zijn. In Duitsland bv is dat de Bondsregering, terwijl alle Länder hun eigen plaatselijk bestuur hebben. Voor België zou dat betekenen, dat er geen vier, maar vijf spelers aan mee zouden doen en dat is er één teveel. Zoiets kan alleen maar als tussenstap naar volledig zelfbestuur. Men moet nl af van het huidige systeem waarbij zowel het federale als het regionale een gedeelde bevoegdheid hebben. Het ‘duale model’, zoals men het noemt. Zo is nu bv het Onderwijs wel een regionale materie, maar beslist de federale regering soms ook wat er daar moet gebeuren, zoals bij de lockdowns is gebeurd, Om nog te zwijgen over de acht ministers (waarvan vijf Waalse!) voor Volksgezondheid, zoals we in deze coronacrisis meemaken.
Het zal dus nog niet voor morgen zijn maar de zaken laten zoals ze nu zijn, is ook geen optie. Als die coronacrisis voor iets goed is geweest, dan is het dat men eindelijk begint te beseffen dat het zo niet verder kan. Dat uitgerekend een federale regering met zeven daar wat aan zal veranderen, is weinig waarschijnlijk.
Geschiedkundig is België een mislukt experiment. ‘Een land dat – als het niet zou bestaan - niet meer zou worden uitgevonden’, zoals The Economist het ooit verwoordde.
De linkse partijen en de vakbonden blijven maar zeuren over het feit dat de werknemers in ‘de privé’ slechts 0,4% opslag kunnen krijgen en vergeten er meestal bij te vertellen dat die 0,4% komt bovenop de index, die met 2,8% gestegen is. In totaal krijgen die werknemers dus 3,2% opslag meer dan bv hun collega’s in Nederland, waar men geen index meer heeft, iets wat ik tot in den treure moet herhalen. In Duitsland, waar men per sector onderhandelt, komt men hoogstens tot 2,6%. Dat is dus nog altijd 0,6% minder dan wat men bij ons te weinig vindt. Dit alles is het gevolg van een akkoord uit 1996 tussen overheid en wat men nog altijd ‘de sociale partners’ noemt en dat moest verhinderen dat de lonen hier abnormaal zouden stijgen t.o.v. de buurlanden waardoor dit land minder concurrentieel zou worden en er zo werkplaatsen dreigden verloren te gaan. Als de paarsgroen+ regering straks akkoord zou gaan om de lonen meer te laten stijgen, worden die ook duurder bij de duizenden grote en kleine bedrijven die het slachtoffer kunnen worden van de coronacrisis en dan misschien de boeken zullen moeten sluiten daar ze hun mensen niet méér zullen kunnen geven. M.a.w. het resultaat zal zijn dat er duizenden jobs verloren kunnen gaan als gevolg van een gebrek aan solidariteit.
Open VLD had zich deze voor de partij hachelijke situatie kunnen besparen als Lachaert & Co voor Paarsgeel hadden gekozen (zoals ze hun achterban beloofd hadden) i.pl.v. voor Paarsgroen. Nu riskeert diezelfde blauwe achterban voor een tweede keer bij de bok te zullen worden gezet door haar eigen leiders die zich lieten omkopen voor een bord linzensoep in de vorm van een federaal premierschap.
En dan nog dit: aan bovenstaand verhaal zit nog een pervers kantje. De werkloosheidsuitkeringen worden nl in dit land aan de vakbondsleden uit betaald door de vakbonden zelf, die dat geld voorgeschoteld krijgen door de overheid. Dit alles ondanks het feit dat er een overheidshulpkas is die hetzelfde kan doen. Het gaat hier om vele miljoenen euro. Met mijn slecht karakter - ik lees ’t Pallieterke’ - zou ik dus kunnen zeggen: ‘Hoe meer doppers, hoe meer geld’.
Enfin, nog zoiets om bij te voegen aan mijn ‘Only in Belgium’- lijst, zoals ik reeds uitlegde in mijn blog van 29 april jl.
Wat het afschaffen van de stemplicht betreft, dat noem ik een vooruitgang. Men heeft dat in de hele wereld gedaan en het is een voorbeeld van politieke volwassenheid. Wie niet gaat stemmen, om welke reden ook, heeft daarna geen excuus om verder kritiek te leveren. Mocht België ook de stemplicht afschaffen voor de federale en regionale verkiezingen, dan blijven alleen nog Griekenland en Luxemburg over. Zijn dat voorbeelden? Het eerste is een failliet land – nog meer dan het onze - en het tweede is zelfs geen land, zoals Charles De Gaulle ooit terecht opmerkte.
Het is natuurlijk wel zo dat de partijen die het momenteel bij ons voor het zeggen hebben, denken er voordeel uit te zullen slaan, maar dat kan alleen misschien tijdelijk. De mensen die de politiek niets zegt, blijven meestal thuis als ze niet moeten stemmen. Wie er wél een uitgesproken mening over heeft, gaat stemmen.
Met de nieuwe electorale wet zal men in Vlaanderen nog steeds een andere burgemeester kunnen kiezen, maar dan wel nadat de partij die de meeste stemmen heeft behaald er niet in zou slagen. Die krijgt daar twee weken de tijd voor. Dat zal inderdaad weinig veranderen als de andere partijen niet mee willen, maar de volgende regionale verkiezingen – die wel eens echt het verschil zouden kunnen maken - zijn pas in 2024. Als tegen die tijd Bart De Wever nog zou steeds weigeren met het VB samen te werken, moeten de N-VA’ers, die het wel goed voor hebben met Vlaanderen, maar eens voor het alternatief stemmen of het als partij maar doen zonder Bart De Wever, zoals ik al meer geschreven heb. Niemand kan gemist worden. Onze kerkhoven liggen vol met mensen die niet konden gemist worden.
Als de N-VA volharden zou in de boosheid, dan eindigt zij zoals de Volksunie en Bart zoals Hugo Schiltz, die zijn zoon zag vertrekken naar de belgicistische liberalen en die tenslotte zelf enkel nog vermeld werd als ‘dokter Grijzenbaard’.
‘In mei heeft elke vogel een nestje of een ei, behalve de kwartel en de spriet, die leggen in de meimaand niet’. Zo gaat het gezegde, maar denkelijk zitten er vanaf 1 mei ook nog wel wat politiekers en overheden met een ei.
Om te beginnen is de er aankondiging dat ‘men’ vandaag, op 1 mei, weer een samenscholing wil organiseren in het Brusselse Ter Kamerenbos, ‘la Boum 2’, naar analogie met ‘la Boum 1’ van 1 april, de zgz Brusselse aprilgrap die helemaal uit de hand liep.
In Middelkerke heeft ‘Deckerken’ volgens eigen zeggen de wet omzeild door de gemeente vanaf 1 mei zelf te laten zorgen voor het openen en coronaproof onderhouden van de terrassen op de zeedijk en dat dus acht dagen vóór de door de overheid gestelde datum van 8 mei.
Een groene minister van de federale regering heeft het licht op groen gezet voor het subsidiëren van twee tot drie gascentrales die bij de geplande sluiting van de laatste kerncentrales de mogelijke tekorten aan stroom moeten opvangen. Of dat echt gaat gebeuren, is maar de vraag. In Limburg is er al een vergunning voor geweigerd, in Wallonië eist het gewest dat zo’n centrale de CO2 die ze – in tegenstelling tot de kerncentrales – uitstoot, zelf opvangt waarvoor eigenlijk nog geen sluitend procedé bestaat.
Er is geen akkoord gekomen voor het loonoverleg in de privé, ook niet na de tussenkomst in blessuretijd van Crootje himself, waardoor de kans groot is, dat er een eerste serieus conflict komt binnen de federale regering tussen liberalen en socio’s, waarbij mateke van la Gauche Caviar het grote woord voert.
Tenslotte is er ook iets positiefs gebeurd. De Vlaamse regering heeft dan toch besloten de stemplicht bij de volgende gemeentelijke verkiezingen in 2024 én de lijststem af te schaffen en dan zal de partij die de meeste stemmen haalt ook de burgemeester mogen leveren, Zo worden we tenminste op dat niveau een beetje politiek volwassen. Nu nog de andere niveaus, zodat ik dat item zal kunnen schrappen van mijn lijst ‘Only in Belgium’..
Mateke Rousseau steunt met zijn Vooruit de PS van Magnette voor wat het loonoverleg betreft. Dat is geen verrassing want, zoals ik al enkele keren geschreven heb, stellen de socialisten in Vlaanderen nog zo weinig voor dat ze niet anders kunnen dan wat ze feitelijk altijd gedaan hebben: hun karretje aan dat van de Waalse familie hangen.
Wat er ook nog uit de bus komt, met dit België komt het nooit meer goed. In een opiniestuk in De Tijd van 27 dezer maakt econoom Ivan Van de Cloot een vergelijking met Nederland. Nu is het zo dat het daar momenteel ook niet meer zo lekker loopt wat de politieke toestand betreft, maar het land zelf is vrij tot zeer stabiel, om het in beurstermen te zeggen.
Nederland beschikt over immense pensioenfondsen en moet het geld niet uit een door Verhofstadt en Vande Lala geplunderde staatskas halen zoals bij ons. Wegens de lage rente zijn de doelstellingen wel moeten worden bijgesteld, maar dat zijn peanuts waar elke Nederlander mee kan leven. Het wordt hem ook duidelijk uitgelegd.
Vóór het uitbreken van de coronacrisis bedroeg de Nederlandse overheidsschuld 48,7 % t.o.v. 98,3% bij ons. Nu wordt ze door de Europese Commissie begroot op 54,4% t.o.v. 114,1 bij ons.
Nederland had in 2011 al een pensioenakkoord en een energie-, onderwijs- en zorgakkoord in 2013. Wij hebben hier momenteel nog zo goed als geen akkoord.
Volgens onze eigen Nationale Bank (NBB) lag het Belgische overheidsbeslag (dat wat de staat uitgeeft) in 2000 3,5% hoger dan in Nederland. Bij het begin van de coronacrisis was dat al 8,8%. Hoeveel het nu is, weet niemand maar het zal wel in de dubbele cijfers zijn.
Ik heb 27 jaar in Nederland gewerkt en krijg een goed deel van mijn pensioen van daar. Ik mag daarover niet klagen, wel moet ik elk jaar aan de Belgische fiscus een derde van mijn pensioen afgeven, dit na gewerkt te hebben van mijn 16de tot mijn 65ste.
N.a.v. het mislukte sociaal overleg tussen werkgevers en vakbonden, schreef ik reeds dat dit alleen nog in België op die manier gebeurt. Ik heb in mijn blogs ook al meer dan eens verwezen naar unieke situaties die alleen of bijna alleen in dit land blijken te bestaan en heb die eens op gelijst, voor zover ik ze mij kan herinneren. Het kunnen er ook méér zijn.
Bestaat alleen in België:
- De index.
- De vastgelegde koopjesperiodes, met daaraan verbonden de sperperiode en de koppelverkoop.
- De kiesplicht (samen met Griekenland en Luxemburg).
- De werkloosheidsuitkeringen zonder beperking in de tijd. Meer nog: tijdens de werkloosheid kan men in België pensioenrechten blijven opbouwen. De zo genoemde ‘gelijkgestelde periode(s)’.
- Het recupereren van feestdagen als die tijdens het weekeinde vallen.
- Het verbod van opkomst voor onafhankelijken bij bedrijfsverkiezingen (zoals bv de ondernemingsraden).
- Het cordon sanitair rond een politieke partij, die echter wel mag meedoen aan verkiezingen en subsidies krijgt in verhouding tot het aantal stemmen dat ze haalt.
- De bedrijfswagens, op die schaal. Nergens rijden er meer en dit als compensatie voor loonverhogingen die men niet geven kan wegens allerlei ‘ sociale’ akkoorden tussen werkgevers en vakbonden, het risico van verhoogde belastingen (we hebben al de hoogste ter wereld) en het verlies van concurrentiekracht t.o.v. de buurlanden.
- Het afschaffen van de Rijkswacht, wat in geen enkel ander Europees land gebeurd is (gendarmes, marechaussees, guardia civil en carabinieri zijn blijven bestaan).
- De nationale sociale loonakkoorden (elders zijn die sectorieel).
Het is niet zo dat al deze maatregelen op zich slecht zijn. Ze zijn meestal wel een handicap t.o.v. het buitenland.
Het loonoverleg in privébedrijven tussen vakbonden en werkgeversorganisaties is voor de tweede keer op een sisser afgelopen en nu hopen de bonden dat de federale regering nog wat verder Sinterklaas zal spelen met geld dat ze zelf niet heeft. Ondanks corona krijgt iedereen de volgende twee jaar 0,4% opslag bovenop de index. Hogere bedragen zou kunnen bij bedrijven die ondanks corona (sommige zelfs dank zij corona) toch goed zijn blijven draaien. Maar als men die aan iedereen moet geven, is dat wel met het risico dat loonsverhogingen bij bedrijven bij wie het water nu aan de lippen staat, erdoor zullen failliet gaan en werknemers daar hun job zullen verliezen, dit nadat velen van hen het al moesten stellen met 70% van hun normale loon..
Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 27 februari (’This must be Belgium’), toen het eerste overleg mislukte, zou
heel die tweejaarlijkse komedie kunnen vermeden worden mocht men, zoals overal elders, de loonproblematiek per sector kunnen bespreken. Ze is mede het gevolg van het in stand houden van een index, die nergens anders nog bestaat. ‘Only in Belgium”.
Op de Zevende Dag kwam Jan Jambon zondag pleiten voor een verschillende aanpak van de coronacrisis in de Belgische gewesten. Het is nu al duidelijk dat Wallonië en Brussel geen haast maken met de vaccinaties en dat Vlaanderen straks riskeert er een stuk eerder mee klaar te zullen zijn, maar niet zal kunnen versoepelen o.w.v. de traagheid van Wallonië en Brussel, waar de bereidheid tot vaccineren niet zoveel aanwezig blijkt te zijn. Bij de Walen komt dat grotendeels omdat ze zich doodkijken (hier bijna letterlijk te nemen) op Frankrijk waar ook minder animo is, terwijl Brussel een chaotisch multicultureel poespas blijft, waar een deel van de allochtonen niet eens weet wat er in de rest van het land gebeurt..
Jambon kan gelijk hebben, maar uitgerekend hij moet niet teveel reclameren, want als er voor Vlaanderen tot nu toe niet meer uit de bus is gekomen i.v.m. de beslissingen van het Overlegcomité, is dat voor een deel zijn eigen schuld. Als puntje bij paaltje komt heeft hij tot nu toe altijd – met zgz ‘de dood in het hart – toegegeven als het er op aan kwam. Hij zou beter een voorbeeld nemen aan bv die provinciegouverneur van Luik, die wel durft dwarsliggen. Niet dat ik daarmee die man gelijk geef, maar die liet tenminste niet over zich lopen, evenmin als de burgemeester van Luik. Van Jambon weten zijn discussiegenoten dat brave Jan tenslotte wel zal toegeven en dat is een zwakte die men niet kan verwachten van de minister-president van het belangrijkste gewest in dit land.
---
En dan nog dit: de Israëlische voetballer Lior Refaelov gaat na zeven jaar FC Brugge en drie jaar Royal Antwerp FC twee seizoenen voor RSC Anderlecht spelen. Verblijft dus reeds tien jaar in Vlaanderen en spreekt – bij mijn weten – nog steeds geen woord Nederlands. Ik heb het van hem althans nooit gehoord, zelfs niet toen hij de Gouden Schoen kreeg. Zijn hoofd gebruikt hij blijkbaar alleen maar aan de buitenkant.
Ik ben nooit een fan geweest van de nieuwe Amerikaanse president en zal dat vermoedelijk ook niet worden, maar ik neem wel mijn petje af voor het feit dat ‘Slow Joe’, in tegenstelling tot zijn voorganger Obama, bepaalde uitspraken niet mijdt. Zo haalde hij deze week het nieuws door als eerste Amerikaanse president de Armeense volkerenmoord door het toen nog Ottomaans Turkse Rijk van een eeuw geleden te erkennen. Die genocide werd reeds door minstens 20 landen, waaronder België, erkend. So What?
Dat de huidige de facto Turkse sultan dat niet zou slikken, liet zich raden. Het wordt hoog tijd dat het Westen een einde maakt aan de samenwerking met de schurkenstaat van Erdogan en dat men dat land uit de NATO zet. Wat heeft die organisatie nog aan een militaire ‘bondgenoot’ die zijn wapens koopt bij een potentiële vijand, het Rusland van Poetin.
Joe Biden schuwde het trouwens ook niet om die Poetin ‘a killer’ te noemen. Het mag dan een krasse uitspraak zijn, het Rusland van Poetin lijkt wel een gigantische criminele organisatie, die Ruslands bodemschatten plundert en niet te beroerd is om politieke tegenstanders letterlijk te liquideren. De oppositie krijgt er geen schijn van kans en wordt brutaal onderdrukt. De kreet ‘Russia bez Putin’* (Rusland zonder Poetin) klinkt er bij betogingen echter steeds luider. In september zijn er parlementsverkiezingen en zoals het er nu naar uitziet, staat er geen kwart van de bevolking nog achter Poetins partij Verenigd Rusland. Van de halvering van de armoede, die hij bij zijn laatste verkiezing had beloofd, is niets in huis gekomen. Het gemiddelde Russische inkomen is sinds 2013 zelfs 10% gezakt, terwijl de prijzen voor voedsel het laatste jaar met bijna 8% gestegen zijn. God weet welke truc hij nog zal verzinnen om die problemen te omzeilen. Het huidige Rusland is niet zo belangrijk als bv China, zowel voor wat de economie als het klimaat betreft, maar blijft wel de belangrijkste aanstoker van de instabiliteit aan Europa’s grenzen. Onder Poetin is het een misdadige kleptocratie geworden. Die laatste benaming komt niet van mij, maar uit The Economist van deze week, dat er zijn hoofdartikel aan wijdde en dat ik iedereen aanraad te lezen.
---
* Ik heb ooit eens Tsjechisch willen leren, maar heb dat opgegeven. Slavische talen hebben nog meer verbuigingen dan het Latijn en daarbij nog 4 geslachten (het vierde is voor ‘mannelijk levend’). Toen ik met mijn vrouw ooit Praag bezocht, eind jaren 1990, had ik enkele woordjes van buiten geleerd. Eén ervan was ‘bez smetana’, wat betekent ‘zonder room’, voor wanneer we daar een ijsje bestelden.
In mijn blog van 19 dezer (‘De stekkerauto’s’) schreef ik reeds dat het nog wel even zal duren vóór we met zijn allen elektrisch zullen rijden. Om dat te verwezenlijken, zal er genoeg stroom geproduceerd moeten worden en moet die stroom betaalbaar blijven. Maar zelfs daarmee houdt het niet op.
Als er in dit land, zeg maar tegen 2030, zo’n driekwart miljoen elektrische wagens zouden rijden die allemaal een elektrische laadpaal zouden moeten hebben, dan zou dat laatste alleen al een meerkost worden van zo’n anderhalf miljard euro. Momenteel heeft de helft van de bestuurders van elektrisch aangedreven bedrijfswagens zo geen paal aan huis en is die verplicht zijn wagen op te laden op het werk (waar dat kan) of op openbare laadplaatsen. Dat betekent wel hogere kosten, maar heeft als voordeel dat het sneller gaat. Via een eigen laadpaal opladen gaat een stuk trager en zal bij de meeste bestuurders buiten de werkuren moeten gebeuren, wat een risico kan inhouden op gebied van veiligheid. Er zijn al enkele nachtelijke brandjes geweest met het opladen van elektrische fietsen en die hebben heel wat minder stroom nodig.
Daarmee is nog niet alles gezegd, want die nieuwe laadpalen zullen moeten gekoppeld zijn aan een zgz ‘slimme’ digitale meter, dit om te voorkomen dat het net het in de loop van vooral de avond – wanneer de meeste stroom verbruikt wordt - begeeft. Het zal ook een tijd duren vóór dat allemaal gerealiseerd zal zijn.
Als dat elektrisch rijden tenslotte algemeen zou worden, zal de staat een serieuze terugval kennen aan accijnzen, die dan op e.o.a. manier zal moeten worden gecompenseerd.
Tenslotte zullen het de beter bemiddelden zijn die het meest van deze vergroening zullen genieten. In Noorwegen, waar elektrische wagens al enkele jaren grote fiscale vrijstellingen krijgen, vallen de minder bedeelden uit de boot. Dat is wat men het ‘Mattheus effect’ noemt, wanneer steeds meer wordt gegeven aan wie al veel heeft. Tegelijk wordt wie minder heeft, nog meer afgenomen. (‘Wie heeft zal gegeven worden’ : Mattheus 25.29).
Ik heb zo het idee dat de zgz ‘groene omslag’ nog niet voor morgen zal zijn.
---
En dan nog dit:
- ‘Wat is het leukst aan Brussel?’
- ‘De trein naar huis’.
(Vrij naar Bert Kruismans, die het toeschrijft aan de Luikenaars, maar dat m.i. ook voor de meeste overtuigde Vlamingen geldt).
Op 5 mei 2021 zal het 200 jaar geleden zijn dat Napoleon is gestorven. Dat zal herdacht worden en – zeker in Frankrijk – voor de nodige commotie zorgen.
Napoleon Bonaparte maakte van het Europa van zijn tijd één groot slachtveld waarop, naar schatting, zo’n drie miljoen mensen het leven lieten, waarvan ongeveer één derde Fransen. Tegelijkertijd zorgde de Corsicaan echter ook voor een historische omwenteling in de Franse en Europese maatschappij. De Code Civil, ook wel de Code Napoléon genoemd, veranderde van feodale wantoestanden naar een systeem van gelijkheid voor alle burgers.
Ze veranderde de administratie, het onderwijs, het gerecht en de financiële wereld. Men introduceerde de rijksregisters en de allereerste vaccinaties, de straatverlichting, de trottoirs en zelfs de huisnummers. Dat was natuurlijk niet het werk van de man alleen. Er waren vóٕór hem al andere mee bezig geweest, denk maar aan Voltaire en Rousseau, om er twee te noemen. En tussendoor was er ook nog de Franse revolutie. Dat de verlichting kwam en bleef, was wel omdat men een dictator nodig had om het door te drukken en dat was het werk van Napoleon. Daarbuiten sloot Napoleon een verdrag met de Paus, dat de basis werd van de scheiding van Kerk en Staat, schafte hij de joodse getto’s af en stichtte hij in Nederland zelfs de Rijkswaterstaat, die na de Franse bezetting behouden bleef.
Dat alles gebeurde tijdens de eerste helft van zijn bewind. Daarna werd de man echter zot van glorie, kroonde hij zichzelf tot keizer, schafte hij het parlement en de persvrijheid af en trok hij ten oorlog tegen jan en alleman. Tot men hem in Waterloo een halt toeriep en hem tenslotte verbande naar het eiland Sint Hellena in het midden van de Atlantische Oceaan, waar hij op 51jarige leeftijd stierf aan maagkanker.
Wat ik in de commentaren die nu reeds circuleren mis, is dat niemand schijnt te beseffen dat Napoleon geen echte Fransman was. Hij werd geboren op het eiland Corsica, dat 4 jaar vóór zijn geboorte door de stadsstaat Genua aan Frankrijk was verkocht geworden. Men sprak (en spreekt er nog steeds) Ligurees, een Italiaans dialect uit de Riviera dei Fiori. En zoals vele inwijkelingen werd Napoleon fanatieker dan de autochtonen zelf. Hitler was ook geen echte Duitser en in Wallonië vinden we voorbeelden te over van mensen die van buitenaf kwamen, met namen als Onkelinx, Cools, Van Cauwenberghe en Hedebouw, die dachten (en denken) een tandje te moeten bijsteken om te laten zien dat ze wel degelijk geïntegreerd zijn in hun nieuwe Waalse vaderland. Het is blijkbaar van alle tijden.
Ik heb het trouwens in mijn eigen familie meegemaakt. De huidige burgemeester van Nassogne, een buurgemeente van Marche-en-Famenne, heet Quirijnen (dat spreken ze ginder nu ‘kirenèn’ uit). Hij is een kleinzoon van een neef van mijn vader, die na WO II zijn boerderij op het Gooreind in de gemeente Wuustwezel verkocht en met vrouw en 7 (!) kinderen vertrok naar Harsin, nu een deelgemeente van Nassogne, waar hij een verlaten boerderij kocht met vijf keer zoveel grond als wat hij in Gooreind had.
---
En voor de petite histoire:
Van Napoleon gesproken, heb ik altijd de gewoonte gehad als iemand me vroeg ‘Weet ge wie er dood is?’, te antwoorden ‘Napoleon’. Toen ik die vraag ergens in november 1970 weer kreeg en ik dus, zoals steeds, ‘Napoleon’ antwoordde, zei de andere: ‘Ge bent er niet ver naast. ’t Is Charles De Gaulle’.
De inkomsten van het project ‘Let’s Go Urban’ (LGU) blijken, in tegenstelling tot de verenigingen die wij sinds jaar en dag bij ons kennen – en die het voornamelijk van vrijwilligerswerk moeten hebben – voor bijna 100% gesubsidieerd te zijn met belastinggeld. Dat zou nog niet het einde van de wereld betekenen, maar LGU blijkt helemaal geen uitzondering te zijn. In ’t Pallieterke van deze week staat er zelfs een bloemlezing van die zgz ‘sociaal-culturele volwassenen-organisaties’, die ik niemand wil onthouden:
- ‘Climaxi’, dat opkomt voor klimaat en sociale rechtvaardigheid.
- ‘Fairfin’, voor ethische en sociale investeringen.
- ‘Curieus’, voor progressieve cultuurfabriek.
- ‘Furia’, feministen voor een solidaire en meer gelijke wereld.
- ‘Kliq’, een trainingscentrum voor genderdiversiteit.
- ‘Labo’, een borrelend laboratorium voor activisme.
- ‘Orbit’, thuis in de wereld van diversiteit en migratie.
- ‘Vzw Vrede’ voor ontwapenen om te ontwikkelen.
Misschien is de lijst niet eens volledig, maar de organisaties hierboven vermeld krijgen jaarlijks tussen ven 150.000 en 1.500.000 euro aan subsidie. En dat is dan alleen nog maar op Vlaams niveau.
Er is dus nog werk aan de winkel voor onze onderzoeksjournalisten. LGU mag misschien wel de grootste slokop (geweest?) zijn, het totaal bedrag dat deze organisaties aan subsidies opstrijken, zal ook niet mis zijn, zeker mocht blijken dat die alleen maar zouden gebruikt worden als bezigheidstherapie.
---
En dan nog dit:
Ik heb er maar met een half oor naar geluisterd, maar dinsdagvond vertelde men in een Tv-journaal dat er ergens in Vlaanderen een school is die vanaf volgende schooljaar ook een vak ‘darts’ gaat geven. Dat caféspelletje dat wij vroeger ‘vogelpik’ noemden. Voor wanneer ‘boereboeren’ en/of ‘zwartepieten’?
N.a.v. de discussies over de naamsverandering van (de) Vooruit en de zaak El Kaouakibi begint men zo stilaan te beseffen dat de diverse politieke partijen geld zat hebben. Dat is ook zo, alles samen krijgen ze van de Staat jaarlijks meer dan 70 miljoen euro. Vroeger konden de traditionele partijen dat netjes onder elkaar verdelen. Daar de subsidies echter afhangen van het aantal stemmen dat partijen halen bij verkiezingen, krijgen zij die veel stemmen verliezen ook veel minder geld, zoals ik reeds schreef in mijn blok van gisteren (‘Traditionele problemen’). Daartegenover staat dat nieuw opkomende partijen die wél de wind mee hebben, nu ook hun deel krijgen. Daarmee kan bv het Vlaams Belang voor honderdduizenden euro’s adverteren op de (a)sociale media – waarmee ze het cordon van de officiële media omzeilt - en heeft de N-VA er zelfs al een kantoorgebouw mee gekocht dat ze verder door verhuurt.
Als de traditionele partijen - socialisten, liberalen en christendemocraten hun zetels hadden kunnen behouden, dan zou er geen sprake zijn van enige discussie over de subsidies, maar nu ze het geld moeten delen met de opkomende oppositiepartijen, is dat er teveel aan. Nochtans zijn zij het die de wetten daaromtrent vroeger hebben goedgekeurd.
---
Van geld gesproken, nog enkele cijfers over het onverkwikkelijke El Kaouakibi gebeuren in Antwerpen:
Volgens de audit heeft de dame in kwestie in totaal 202 facturen bij de stad Antwerpen ingediend, voor in totaal 3,4 miljoen euro aan stedelijke subsidies. Van die 202 waren er maar 71 helemaal in orde. Bij de resterende 131 waren er problemen, gaande van ‘onduidelijk’ tot ‘onterecht afgerekend’ en zelfs ‘gemanipuleerd’ of ‘dubbel betaald’. Voor 41 facturen, in totaal goed voor 350.000 euro, blijkt er een serieus probleem te zijn. Dat is wat anders dan wat ‘slordigheid’ zoals Vande Lanotte eerst beweerde. Die heeft zich nog eens laten horen en beweert nu dat er heel wat niet bewezen is en het bedrag waarover geen uitleg is ‘maar’ een kleine 100.000 euro zou zijn. Walter Van Steenbrugge, voor wiens advocatenbureau hij tegenwoordig werkt, werd ooit door Kaaiman omschreven als ‘de advocaat met de meeste verloren zaken in België’. Daar zouden er straks nog wel enkele bij kunnen komen.
Onze Vlaamse traditionele partijen zitten met serieuze problemen en wel o.w.v. dezelfde reden: Sinds het Agustaschandaal mogen ze niet meer gefinancierd worden van buitenaf, maar krijgen ze als compensatie subsidies van de Belgische staat. Die subsidies worden gegeven in verhouding tot het aantal stemmen dat de partijen hebben behaald in de laatste verkiezingen. Door het feit dat zowel socialisten, liberalen als christendemocraten bij die laatste verkiezingen echter flink wat stemmen verloren hebben, is die steun een stuk minder geworden en dat laat zich voelen.
Zo is er bij de socio’s heel wat discussie over de beslissing van ‘mateke’ om de naam van de partij te veranderen in ‘Vooruit’, exact dezelfde als die van Gentse kunstencentrum dat die naam reeds draagt sinds mensengeheugenis. Partij en centrum zouden daarover nu een ‘dading’ hebben, wat in mensentaal wil zeggen dat ze een akkoord hebben om tot een minnelijke schikking te komen. Hoe die er juist uit gaat zien, is nog koffiedik kijken, maar wat wel al zeker is, is dat die grap van ons Mateke zo’n 150.000 euro zou kunnen kosten, waarbij de partij er ‘maar’ een derde van voor haar rekening zou nemen .
Bij Open VLD zullen ze voortaan ook wel twee keer nadenken vóٕór ze nog eens 50.000 euro gaan neerleggen om een wit konijn te lanceren in de politiek (nota bene: ten koste van de eigen andere kandidaten en met de centen van de overheidssubsidies).
Bij CD&V tenslotte broedt kersvers voorzitter Coens op een ‘aanpassing’ van de statuten, waar heel wat gevestigde namen in de partij het moeilijk mee hebben. Het probleem daarbij is dat de partij geen boegbeelden meer heeft zoals vroeger een Martens of een Dehaene. Yves Leterme kon er nog net door, maar Kris Peeters was een ramp en na hem gaapt de afgrond.
Als die partijen morgen in Vlaanderen nog willen meetellen, dan moeten ze in de eerste plaats Vlaams denken en niet langer meedoen aan een anti-Vlaamse federale regering waarvoor in het eigen Vlaanderen geen meerderheid is. België heeft afgedaan, het werkt niet meer. Eens de coronacrisis voorbij zal dit meer dan ooit duidelijk worden.
‘Royal Excel Mouscron’, zoals de voetbalclub uit Moeskroen officieel heet, is eindelijk uit de Jupiler Pro League gezakt en verwezen naar 1B (en misschien lager). Voor de zesde keer in zeven jaar hing de club tussen hangen en wurgen en dat had meestal niet direct met voetballen zelf te maken. Constant geldgebrek, waardoor spelers en staf regelmatig hun loon niet tijdig kregen uitbetaald. Grote problemen om elk jaar aan de broodnodige proflicentie te geraken (dat geldt ook nu weer). De club was in feite al jaren in handen van enkele eerder schimmige makelaars, wat volgens het voetbalreglement niet mocht. Er ging geen jaar voorbij zonder dat andere clubs tegen die van Moeskroen beroep aantekenden bij het verkrijgen van de licentie, omdat zij zich benadeeld vonden. Trainers die werden opgedrongen door het Franse Lille, waarmee e.o.a. akkoord was en dat ook spelers uitleende die dan de voorrang kregen om te spelen. Enfin, er waren weinig regels die bij Royal Excel Mouscron niet overtreden werden. Dat het allemaal nog zo lang heeft kunnen duren, is waarschijnlijk het gevolg van het feit dat Moeskroen ten zuiden van de taalgrens ligt. Een Vlaamse club zou het in de belgicistische competitie met een allochtone voorzitter die het Nederlands niet machtig is, al lang hebben moeten opgeven. En dat in een competitie waarin 14 van de 18 clubs uit Vlaanderen komen.
Topvoetbal is geen feest meer, maar keiharde business, zoals we uitgerekend zopas nog hebben kunnen vernemen, nu een twaalftal topclubs uit Engeland, Italië en Spanje zinnens zijn een aparte competitie op te starten, met als enig doel dat ze denken zo nóg meer geld te zullen incasseren.
Bijna een kwart van de nieuwe bedrijfswagens in België heeft een stekker. Twee derde ervan zijn wel een plug-inhybrides, die dus zowel een elektrische- als een verbrandingsmotor hebben. Zuiver elektrisch rijden blijft voorlopig een risico. Het is trouwens opmerkelijk dat het marktaandeel voor particulieren van de ‘stekkerauto’s’ in het eerste kwartaal van dit jaar maar 3,5% bedroeg. Dit heeft niet alleen te maken met de schrik om mogelijke problemen en een nog altijd te beperkte radius, maar ook door de prijs van die wagens. Met de bedrijfswagen is men destijds begonnen als alternatief voor loonsverhogingen, die niet konden o.w.v. de wet van 1996 i.v.m. de concurrentiepositie van het land t.o.v. de buurlanden en waarover nog steeds discussie bestaat. De kosten van de bedrijfswagens kunnen nl worden afgetrokken van de belastingen.
Het zal nog wel even duren voor we met zijn allen elektrisch zullen gaan rijden, zeker voor mensen die verder rijden dan de onmiddellijke omgeving. E.e.a. zal ook te maken hebben met de extra aanmaak van energie wat zeker in dit land te wensen over laat. De huidige dreiging van een falende en/of te dure stroomvoorziening is niet van dien aard om daarin veel verandering te brengen.
Met al dat nieuws over corona en de vaccinaties zou men nog vergeten dat er in dit land nog andere problemen zijn. Dat van de stroomvoorziening bv.
De federale regering moet nog altijd definitief beslissen wat er zal gebeuren om de stroomproductie van de twee laatste kerncentrales op te vangen. Dit zou kunnen door ze te vervangen door negen (9!) gascentrales die niet alleen miljarden euro gaan kosten, maar bovendien CO2 uitstoten, terwijl de Europese normen een verhoging van CO2 niet meer toestaan. Daar komt nog bij dat deze gascentrales niet constant zullen draaien en misschien maar af en toe moeten invallen, wat ze niet rendabel maakt en de poort opent naar de zoveelste zware subsidiëring.
Zopas werd er in Limburg door de provincie zelf een vergunning voor de bouw van zo’n gascentrale aan de Duitse energiereus RWE in Dilsen-Stokkem afgewezen. Dat gebeurde recentelijk ook bij BASF in Antwerpen en in Maasbracht. Die laatste plaats ligt dan wel in Nederland, maar vlak over de grens, zodat die ook op het Belgische net had kunnen worden aangesloten. Verder eist de Waalse deelregering voor een geplande gascentrale in Manage dat die 30% van de CO2 uitstoot moet opvangen en dat via een technologie die nog in haar kinderschoenen staat.
Het probleem dat er straks zir aan te komen, zal zijn dat er voor de laatste kerncentrales helemaal geen alternatief meer zal zijn, nu ook de uitbater ervan, Engie/Electrabel, de uitbating niet meer voorziet in haar begroting. Het resultaat van deze patstelling is, dat er ofwel een tekort aan stroom zal zijn in dit land, ofwel dat de beschikbare stroom zal moeten worden ingevoerd en nog duurder zal worden. België heeft nu al een stroomvoorziening die de verbruiker meer kost dan die uit de buurlanden.
‘Regeren is vooruitzien’ wordt wel eens gezegd. Dat geldt blijkbaar niet voor dit land. Tinne Van der Straeten, federaal minister van Energie (Groen) noemt het een ‘gedeelde verantwoordelijkheid van iedereen’ Doet bijna denken aan de zaak El Kaouapiki, waarin die uitspraak ook al gevallen is.
