Met al dat nieuws over corona en de vaccinaties zou men nog vergeten dat er in dit land nog andere problemen zijn. Dat van de stroomvoorziening bv.
De federale regering moet nog altijd definitief beslissen wat er zal gebeuren om de stroomproductie van de twee laatste kerncentrales op te vangen. Dit zou kunnen door ze te vervangen door negen (9!) gascentrales die niet alleen miljarden euro gaan kosten, maar bovendien CO2 uitstoten, terwijl de Europese normen een verhoging van CO2 niet meer toestaan. Daar komt nog bij dat deze gascentrales niet constant zullen draaien en misschien maar af en toe moeten invallen, wat ze niet rendabel maakt en de poort opent naar de zoveelste zware subsidiëring.
Zopas werd er in Limburg door de provincie zelf een vergunning voor de bouw van zo’n gascentrale aan de Duitse energiereus RWE in Dilsen-Stokkem afgewezen. Dat gebeurde recentelijk ook bij BASF in Antwerpen en in Maasbracht. Die laatste plaats ligt dan wel in Nederland, maar vlak over de grens, zodat die ook op het Belgische net had kunnen worden aangesloten. Verder eist de Waalse deelregering voor een geplande gascentrale in Manage dat die 30% van de CO2 uitstoot moet opvangen en dat via een technologie die nog in haar kinderschoenen staat.
Het probleem dat er straks zir aan te komen, zal zijn dat er voor de laatste kerncentrales helemaal geen alternatief meer zal zijn, nu ook de uitbater ervan, Engie/Electrabel, de uitbating niet meer voorziet in haar begroting. Het resultaat van deze patstelling is, dat er ofwel een tekort aan stroom zal zijn in dit land, ofwel dat de beschikbare stroom zal moeten worden ingevoerd en nog duurder zal worden. België heeft nu al een stroomvoorziening die de verbruiker meer kost dan die uit de buurlanden.
‘Regeren is vooruitzien’ wordt wel eens gezegd. Dat geldt blijkbaar niet voor dit land. Tinne Van der Straeten, federaal minister van Energie (Groen) noemt het een ‘gedeelde verantwoordelijkheid van iedereen’ Doet bijna denken aan de zaak El Kaouapiki, waarin die uitspraak ook al gevallen is.
China mag dan een probleem zijn voor de wereldvrede, het Rusland van Poetin is dichter bij huis en blijft in de eerste plaats een bedreiging voor de buurstaten uit het voormalige Oostblok. De laatste tijd rommelt het daar weer flink tussen Rusland en Oekraïne. De toename van gevechtstroepen aan de Russische zijde van de grens lijkt veel op wat er in 2014 gebeurde vóór Poetin de Krim annexeerde. Zou nu de Don Bas aan de beurt zijn?
Ook het proces over het neerschieten van het toestel van Malaysian Airlines boven Oekraïne in 2014 blijft de geesten beroeren, in de eerste plaats in Nederland waar de meeste van de 300 slachtoffers vandaan kwamen en waarover nog steeds een proces loopt.
Dat ‘Slow Joe’ uitgerekend nu een aantal Russische diplomaten en technici van de ambassades zijn land uitwijst en tegelijkertijd zegt betere betrekkingen te willen hebben met Poetin is dan weer een contradictio in terminis. Dat is warm en koud tegelijk blazen. Het is trouwens ook fout uitgerekend nu de Amerikaanse en geallieerde troepen terug te trekken uit Afghanistan. Iedereen weet dat de Taliban dan straks weer vrij spel zal hebben. Het reguliere Afghaanse leger, of wat ervoor moet doorgaan, is geen partij voor de rebellen.
---
En dan nog dit:
Noord Korea zal deze zomer niet deelnemen aan de Olympische Spelen van Tokio. Kim Jong-Oen wil op die manier zijn atleten beschermen tegen de Covid19. Ondertussen heeft hij ook alle grenzen met China afgesloten, het enige land waarmee Noord Korea handel drijft, waardoor zijn land niet meer bevoorraad kan worden. Dat zijn mensen straks niet van Covid19, maar van de honger zullen sterven is voor Oen blijkbaar geen probleem.
In ’t Pallieterke van deze week staat een uitgebreid interview met Rik Van Cauwelaert, de éminence grise van de Vlaamse journalistiek. Ik volg hem al jaren, eerst in Knack, waar hij in 2012 – als hoofdredacteur, nota bene - samen met Koen Meulenaere (‘Kaaiman’) opstapte omdat hij het niet meer eens was met de eerder pseudolinkse en belgicistische richting die het blad insloeg. Later volgde ik hem en Kaaiman in hun column in de weekeindedities van De Tijd en dat doe ik nog steeds voor wat Rik betreft. Kaaiman heeft ondertussen – jammer genoeg – afgehaakt.
Wat mij trof in het verhaal van Van Cauwelaert in mijn lijfblad - ik lees ’t Pallieterke van mijn vijftiende, vanaf een juninummer van 1955 – is, dat hij de school verliet op 16-jarige leeftijd. Dat is nu krak hetzelfde van wat ik gedaan heb. De dag van vandaag is het voor iedereen zaak dat de wereld zo verandert dat men moet blijven leren, ook als men een diploma heeft. Vroeger was dat niet zo. Wie een diploma had, zat goed voor een groot deel van zijn leven en soms zelfs voor heel zijn leven. Rik dus niet en Ik evenmin.
Ik had er wel vier jaar Grieks-Latijnse humaniora opzitten toen ik de school verliet en na mijn legerdienst en enkele omzwervingen toch terecht kwam in het immobiliënkantoor van vader die men gerust een fantast mocht noemen. N.a.v. het bericht dat de Aga Khan op Sardinië rond de jaren 1960 een paar honderd hectaren aan kustgronden had gekocht, besloot hij daar ook zijn kans te wagen. Ik mocht er heen, 23 jaar jong, met een vrouwtje van 20 en een eerste kindje van negen maanden. En ik moest nog snel wat Italiaans leren. Daar kreeg ik twee weken de tijd voor en deed dat met een Assimilboekje.
Ik ga hier heel mijn geschiedenis niet vertellen, maar later – toen ik bij DAF terecht kwam - leerde ik er daar bij de afdeling Bezoeken nog Spaans en spijkerde ik mijn Duits wat bij via de avondschool. Eens in Eindhoven aanbeland, heb ik daar nog Portugees bij geleerd en de Scandinavische talen. Dat gebeurde met Engelstalige Teach-Yourself boekjes en met de medewerking van DAF’s importeurs in die landen, die me de rondleidingsteksten vanuit het Engels vertaalden. De internationale pechdienst, waar ik later bij DAF in terecht kwam, was de ideale plek om talenkennis te onderhouden. Als daar de telefoon ging, wist men nooit in welke taal men zou spreken. De kennis van vier talen: Nederlands, Frans, Engels en Duits was er verplicht. Op kosten van de zaak kon men er nog Spaans en Italiaans bij leren, maar die talen kon ik toen al.
Om maar te zeggen dat het loonde - en nu nog meer dan vroeger - te blijven leren. Ik denk niet dat Rik Van Cauwelaert me zal tegenspreken.
In Luik, ‘de vurige stede’, dreigde maandag de rebellie en de burgerlijke ongehoorzaamheid. Volgens het avondnieuws van maandag op RTL, dat dinsdag op de Vlaamse zenders werd bevestigd, had de plaatselijke horeca gezegd dat ze – wat er ook nog beslist zou worden - op 1 mei tenminste de terrassen toegankelijk zou maken voor de klanten en zowel de gouverneur (MR) als de burgemeester (PS) hadden al laten verstaan dat zij zich daartegen niét zouden verzetten.
In hoever die dreiging heeft meegespeeld en in hoever de beslissingen die gisteren genomen werden door het Overlegcomité zullen gevolgd worden, blijft koffiedik kijken. Maar ook hier lijkt de klassieke uitdrukking ‘If you can’t convince them, confuse them’ mee te spelen. Belangrijk is wel dat de overheid belooft dat men hoe dan ook zal kunnen blijven rekenen op de heersende steunmaatregelen, want anders zal het voor veel zaken niet lonen gedeeltelijk open te gaan.
Tussendoor heeft Pfizer/BioNTech extra vaccins beloofd, die de twijfels bij die van AstraZeneca en Johnson & Johnson kunnen compenseren, alhoewel ook in deze situatie men er het raden naar heeft. Ondergetekende krijgt morgen zijn tweede Pfizer-prik en dat zal dan wel degelijk doorgaan.
Tenslotte nog iets voor de taalfanaten: zo’n prik wordt in het Oxford Engels ‘a jab’ genoemd, maar in Amerika ‘a shot’. Als het kind maar een naam heeft.
Als er één ding goed is aan die affaire El Kaouakibi dan is het dat het heeft aangetoond dat er e.e.a. niet klopt met de subsidierage in Vlaanderen. De Vlaamse regering wil dit jaar meer dan 13 miljard euro aan subsidies uitgeven, allemaal geld dat wordt weggegeven zonder dat daar veel tegenover staat. En dat in een jaar waarin de coronafactuur niet mals zal zijn. Vlaams minister van Financiën Matthias Diependaele (N-VA) wil daar tegen het einde van dit jaar iets aan doen door een subsidiebank op te richten waardoor men een klaardere kijk zal hebben op de doolhof aan subsidies waarin men door de bomen het bos niet meer ziet. Als de drie bestuursleden van ‘Let’s Go Urban’ niet waren opgestapt, waarna een voorlopige bestuurster diende te worden aangesteld, dan had het hele geldverkeer in El Kibi’s netwerk waarschijnlijk nog lustig verder kunnen draaien. Er was gewoon geen controle op.
Het probleem daarbij is, dat subsidies de enige manier is die Vlaanderen heeft om economisch wat bij te sturen. De bedrijfsfiscaliteit en met name de vennootschapsbelasting is grotendeels federaal gebleven, Een reden temeer om dit land te splitsen.
Dit betekent niet dat men alle subsidies zou moeten afschaffen. Na het uitkomen van de zaak El Kaouakibi is het echter wel duidelijk dat het zo niet verder kan met deze steekvlampolitiek en dat een controle ervoor moet zorgen dat het niet verder de spuigaten uitloopt.
---
N.a.v. de reactie van lezer Ottorongo op het uitdelen van geld door minister Kitir (Vooruit), kan ik alleen maar zeggen dat hij gelijk heeft. ‘Het probleem met socialisme’ zei Margaret Thatcher, ‘is dat je op termijn steeds op het punt komt dat je andermans geld hebt opgebruikt’.
Dit geldt trouwens niet alleen voor het Overheidsgeld (dat van de belastingbetaler), zoals lezer Rob het terecht stelt, maar nog meer voor dat van de ngo’s. Een Italiaanse studie daarover stelde vast dat amper 10% van het gestorte geld terecht komt bij de mensen die het nodig hebben. De rest gaat naar ‘kosten & administratie”.
Abiy Ahmed, de premier van Ethiopië kreeg in 2019 de Nobelprijs voor de Vrede omdat hij gezorgd had voor verzoening in zijn land en de regio. Begin november 2020 begon diezelfde Ahmed wat hij een ordehandhavingsoperatie noemde, maar wat eerder een oorlog was tegen een opstandige beweging in Tigray, de noordelijkste provincie van het land. Hij werd daarbij gesteund door het buurland Eritrea, wiens militairen een handje kwamen toesteken en er gruwelijke misdaden pleegden. Een maand later kondigde Ahmed wel de overwinning af, maar daar blijkt ter plaatse weinig van te merken. Hij vroeg ook aan Eritrea haar troepen uit Tigray terug te trekken, maar niets wijst erop dat dit gebeurd is.
Het is niet de eerste keer dat het Noorse comité, dat de Nobelprijs voor de vrede uitkeert, zich verslikt heeft. Denk maar aan Palestina en Myamar. Men zou tenminste mogen verwachten dat dat comité eens van zich zou laten horen, maar dat gebeurt bij mijn weten niet.
Ondertussen mag het Westen weer eens bijspringen en heeft o.a. ook onze nieuwe minister van Ontwikkelingssamenwerking, Meriame Kitir (Vooruit), al vier miljoen euro ter beschikking gesteld voor de slachtoffers van al dat geweld, gelukkig niet rechtstreeks maar via het Internationale Rode Kruis. Dat terwijl het er sterk op lijkt dat die Ahmed het geld van zijn Nobelprijs voor de Vrede gebruikt heeft om oorlog te voeren i.pl. verzoening.
---
En dan nog dit.
In onze media ooit al gehoord over Vlaamse renners? Altijd maar over Belgen, zelden over Vlamingen. Dat terwijl minstens 90% van de beroepsrenners Vlamingen zijn. Sinds Maxime Monfort er vorig jaar mee ophield en met het (tijdelijk?) uitvallen van Philippe Gilbert (38) zou ik niet weten welke Waalse coureur van enige betekenis er nog rondrijdt bij de beroepsrenners.
Ik heb het vroeger al een enkele keren gehad over het boek van wijlen professor Juul Hannes, nl ‘De mythe van de omgekeerde transfers’, waarin de professor de beweringen van francofonen en belgicisten weerlegt als zou Vlaanderen ooit ook geld hebben gekregen van Wallonië en Brussel. De professor had heel de Belgische geschiedenis vanaf 1830 uitgekamd en niets gevonden. Vijftien jaar na de eerste publicatie en negen jaar na het overlijden van Hannes komt er een nieuwe uitgave van zijn boek, met daarbij enkele extra aanvullingen die zijn betoog alleen maar verstevigen. Het boek is verkrijgbaar bij Uitgeverij Egmont.
De transfers zouden momenteel jaarlijks nog steeds zo’n 12 miljard euro bedragen en goed zijn voor 6% van het Vlaams Bruto Regionaal Product. Ter vergelijking: de eenmaking van Duitsland heeft enorm veel geld gekost, maar nooit meer dan 4,8% van het Duitse bbp. Volgens het akkoord bij de zesde staatshervorming in 2014 – het lijkt afgezaagd, maar men kan het niet genoeg herhalen – dat mede ondertekend werd door de PS, was bepaald dat men die transfers vanaf 2024 stelselmatig zal afbouwen tot en met 2033, wanneer ze zouden moeten zijn uitgedoofd. De Vlaamse partijen hoeven daarvoor niets speciaals te doen, alleen zich te houden aan de gemaakte afspraken van 2014.
---
En dan nog dit.
De pas overleden Hertog van Edinburgh, Prins Phillip , heb ik ooit ontmoet. Die was ergens in de jaren 1980 door de familie van Doorne – de stichters van DAF – uitgenodigd om naar een springwedstrijd voor paarden te komen kijken in Noord-Brabant (in Nederland noemt men dat ‘Concours hippique’, op zijn Frans!). De van Doorne’s hadden een eigen manege en maakten van de gelegenheid gebruik om de prins de fabriek in Eindhoven te laten zien. Hij kwam ook langs bij ITS, DAF’s internationale pechdienst , waar ik een van de operators was en kreeg er de hele uitleg over de strandingen van Britse voertuigen ‘on the continent’, zoals de Britten Europa noemden en van buitenlanders in de UK. Dat was in die tijd, toen er nog geen gsm’s in omloop waren, een hele onderneming.
Volgens de Federale Overheidsdienst (FOD) van Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg (Waso) – het kind moet een naam hebben – lijkt de Belgische arbeidsmarkt beter stand te houden dan gevreesd. Als reden daarvoor geeft Waso op dat de structuren van de eigen bedrijven er sinds de vorige financiële crisis beter op zijn geworden, dat ze bij het begin van de coronacrisis eerder te weinig aan personeel konden geraken, waardoor er relatief minder ontslagen vielen en – last but not least – dat de overheden massaal gesteund hebben. Als het goed is, zeggen we het ook.
Dit alles neemt echter niet weg dat die overheidssteun niet kan blijven duren en iedereen maar moet hopen straks weer op de eigen pootjes te kunnen staan. En er is nog iets.
Wat in de berichtgeving ter zake meestal niét verteld wordt, is dat het aantal werknemers dat nu tijdelijk werkloos is en door de overheid voor 70% betaald wordt, niet in de statistieken wordt vermeld. M.a.w. men gaat er gewoon van uit dat die straks, als het leven weer min of meer normaal zal verlopen, allemaal zo maar weer aan de slag zullen kunnen gaan. Dat is wishful thinking, zeker voor wat de horeca en de evenementensector betreft.
Er duikt trouwens een woord op, dat men de laatste jaren wat vergeten was: de zgz ‘reshoring’, waarbij men moet ophouden alles, wat enigszins kan, uit te besteden aan lage loonlanden en dat men eventueel een deel ervan – bv de onderdelen en halfproducten – naar hier moet terughalen. De blokkering van het Suezkanaal heeft aangetoond dat Europa veel te afhankelijk is geworden van de buitenwereld. Te lange aanvoerlijnen en de ‘just in time’ leveringen, zitten zo stilaan - letterlijk - aan hun grenzen.
Liefhebbers van kruiswoordraadsels kennen ze: de Griekse mythologische ongeluksgodin, drie letters: Ate. Die van bij ons heeft er vijf: Anuna.
Men zou het haast vergeten met alle trammelant i.v.m. corona, maar Anuna De Wever is er ook nog. Het boegbeeld van de spijbelmarchen loopt nu al geruime tijd stage bij de fractie van de Groenen in het Europees parlement. Recentelijk verscheen er van haar nog een artikel in De Morgen, waarin ze o.m. schreef dat er nog hittegolven komen waaraan gezonde mensen binnen de zes uur zouden kunnen sterven. Tom Ysebaert van De Standaard deed er een fastcheck naar en kwam tot het besluit dat de bewering van Anuna ‘eerder waar’ was. Dat was voor mij de reden om dat verslag van laatstgenoemde toch maar eens te lezen.
Wat Anuna daar schreef en Ysebaert halvelings bevestigde, zou kunnen kloppen, echter niet hier maar in de regio’s aan de Perzische Golf, de Rode Zee, delen van India, Pakistan, Bangladesh en Oost-China. De fatale factor van een hittegolf boven de 35°C gecombineerd met een eveneens hoge vochtigheidsgraad, die wordt uitgedrukt als een ‘natteboltemperatuur’ met de Engelse afkorting WBT (‘Wet Bulb Temperature’), zou inderdaad dodelijk kunnen worden voor wie er zich niet tegen beschermt..
Ik ga dat niet betwisten, alleen heb ik zo het vage vermoeden dat Anuna daaruit weer het besluit zal trekken dat wij het hier zullen moeten betalen, net zoals dat ook verteld wordt over het Amazonewoud en de bossen die in Zuidoost Azië gekapt worden om er palmolieplantages op te richten. En met het dumpen van plastics in de wereldzeeën (90% ervan in Azië en Afrika*). Wij hier kunnen die landen daarbij wel helpen, maar zij moeten het doen en van elk klimaatprobleem elders moet geen geldzaak gemaakt, waarvoor wij hier moeten opdraaien.
Zolang de groenen blijven denken dat klimaatproblemen alleen maar kunnen worden opgelost door het ophoesten van de nodige Westerse miljarden, zal de wereld er niet beter van worden.
*90% van alle plastic in de oceanen komt daarin via acht grote rivieren in Azië en Afrika. Ik heb daarover al eens een blog geschreven na een artikel ter zake in The Economist, volgens Siegfried Bracke en Jan Neckers (van ’t Pallieterke) het beste weekblad van de wereld, waar ik al enkele jaren een abonnement op heb.
De diplomatieke vernedering door Erdogan, die Ursula von der E.U. in Ankara te beurt viel, blijft nazinderen en doet denken aan wat ook EU-buitenland-coördinator Josep Borell recentelijk nog is overkomen in Moskou. De man werd daar tijdens een officiële persconferentie door de Russische minister van Buitenlandse Zaken, Lavrov, voor heel de wereld in zijn hemd gezet, omdat hij kritiek had geuit op de mishandeling van Navalny*. Borell onderging die kastijding zonder tegenspraak. Ook nadat bekend werd dat Rusland drie E.U.-diplomaten het land had uitgewezen, werd daar nauwelijks tegen geprotesteerd. Ursula von der E.U. deed dat evenmin en onze nationale Charel stond erbij en keek ernaar. Bijna om medelijden mee te krijgen.
De E.U. heeft geen militaire macht van betekenis, maar is wel een economische grootmacht. Het zou geen kwaad kunnen, mochten onze E.U-vertegenwoordigers wat meer haar op hun tanden hebben i.pl.v. zich als schapen willoos diplomatiek te laten afslachten door autoritaire regimes die militair nog wél iets betekenen, maar economische dwergen zijn. Rusland mag dan het grootste land ter wereld zijn (qua oppervlakte), haar Bruto Binnenlands Product (bbp) is niet groter dan dat van de Benelux. En Turkije stelt nog minder voor. Dat land zou best kunnen geschrapt worden als kandidaat lid van de E.U. en het Rusland van Poetin officieel worden erkend als een bedreiging voor de wereldvrede.
*Die Navalny is ondertussen in het strafkamp waarin hij zit in hongerstaking gegaan omdat hij er geen medische verzorging krijgt. Hij schijnt er erg aan toe te zijn.
---
En dan nog dit:
Sihame El Kaouakibi heeft de vlucht vooruit genomen en is zelf uit Open VLD gestapt. Ze geeft echter haar zitje in het Vlaams parlement niet af en zal verder zetelen als onafhankelijke. Ze is ook niet verplicht die zetel af te staan, maar de reden is ook hier weer dat die plaats haar een flinke cent zal blijven opbrengen tot aan de eerstvolgende gewestelijke verkiezingen en die zijn er pas in 2024. Met dank aan Bartje Somers die haar in diverse video’s op de (a)sociale media de hemel in prees en welke nu weer de ronde doen op het Internet. Iets waar hij misschien nog wel eens spijt van zou kunnen krijgen.
In zover dat nog nodig was, heeft Sultan Erdogan nog eens de puntjes op de ‘i’ gezet voor wat volgens hem de plaats van de vrouw in Turkije betreft. Bij een topontmoeting op het hoogste niveau Turkije-E.U. mocht onze nationale Charel op een stoel naast hem komen zitten, maar moest Ursula von der E.U. plaats nemen op een bescheiden bankstel wat verder weg, normaal de plaats voor zijn ministers. Na het recente uittreden van Turkije uit het Europees Vrouwenrechtenverdrag, is dit een nieuw grensoverschrijdend gedrag dat kan tellen. Dat het iets met het protocol zou te maken hebben gehad, zoals de Gentse professor Hendrik Vos op het avondnieuws bij VTM kwam vertellen, is een voorbeeld van kruiperigheid. Bij een vorige ontmoeting Turkije-EU, waren de EU-toppolitici twee mannen (Tusk en Juncker) en stonden er twee stoelen naast die van de sultan, nu maar één. Als zoiets hier zou gebeuren, zou het kot te klein zijn voor zoveel vrouwonvriendelijkheid.
‘In Turkije, dat is nu klaar
Is de vrouw gelijk aan de man.
Uitgezonderd hier en daar
en zo nu en dan”.
Waar wacht men in de E.U. nog op om eens en voorgoed op te houden met al die onderhandelingen met Turkije, die al decennia lang aanslepen? Dat geldt trouwens evenzeer voor de NAVO, nu Erdogan zijn nieuwe luchtafweerraketten in het Rusland van Poetin is gaan kopen, nota bene een land dat een potentiële bedreiging vormt voor de landen van het vroegere Oostblok, waarvan enkele nu lid zijn van diezelfde NAVO...
Zo is het een publiek geheim dat men als Vlaming best niet terecht komt in een Brussels ziekenhuis. De kans dat het verplegend personeel daar geen Nederlands kan of wil spreken is er zeer groot. Bij deze derde coronagolf kan men nog het geluk hebben dat een Brussels ziekenhuis – zoals gebeurd is met het UZ – vol ligt en men u dan doorstuurt naar de Vlaamse Rand of verder Vlaanderen in.
Nu blijkt dat de Nederlandsonkundigheid zich niet beperkt tot de ziekenhuizen, maar dat men eenzelfde schrijnende situatie ook kan meemaken in de pas opgerichte testcentra.
In ‘ONAF’, de nieuwe naam voor het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) staat in het aprilnummer een hele lijst van die mistoestanden.
Zo maakte een kandidaat voor de corona-prik in het vaccinatiecentrum aan de Heizel mee dat er niemand aanwezig was die Nederlands sprak of verstond. Hij werd uiteindelijk doorverwezen naar een webstek, maar wie daar op Nederlands of Engels klikte, kwam steeds bij de Franstalige tekst terecht.
Bovenstaande was geen alleenstaand geval, maar eerder de regel, Het gebeurde o.m. ook in Etterbeek en zowat overal elders.in Brussel. In feite gaat het hier om schendingen van de taalwetgeving, waartegen niet genoeg kan geprotesteerd worden, maar, jammer genoeg, gebeurt dat niet..
---
Klap op de vuurpijl is wel dat in de Vlaamse Rand, waar alles in het Nederlands zou moeten gebeuren, er wél gezorgd wordt voor Franstalig onthaal in de vaccinatiecentra, zelfs in die van de faciliteitengemeenten, Het blijft altijd hetzelfde liedje: de Vlamingen houden zich aan de gemaakte afspraken, de francofonen alleen als het hen uitkomt. We mogen al blij zijn als ze hier en daar in de Brusselse vaccinatiecentra al proberen minstens één verzorger ter plaatse te hebben die Nederlands spreekt en verstaat.
In afwachting dat er meer klaarheid komt in de zaak rond ‘Let’s Go Urban’ en het net dat Sihame El Kaouakibi errond had gesponnen – en dat zou nog wel even kunnen duren – lijkt het er steeds meer op dat hier het principe geldt van ‘If you can’t convince them, confuse them’. Het gaat tenslotte om miljoenen euro’s, die wel niet allemaal verloren zijn – het gebouw waarin de stad Antwerpen 3,4 miljoen stak voor rennovatie bv blijft eigendom van de stad – maar daarbuiten waren er ook de werkingskosten die eveneens 1,8 miljoen bedroegen. En de stad was niet de enige gulle geldschieter, er waren ook nog de provincie, de Vlaamse overheid, Binnenlandse Zaken (tijdens de Zweedse coalitie), het bedrijfsleven, politieke partijen, BPost, Brussels Airlines, Coca Cola, Telenet, KBC, serviceclubs, liefdadigheidsinstellingen, sympathisanten tot zelfs de ambassade van de VS. Van een massale geldverspilling gesproken!
Dat ‘Jogan’ uit Oostende in zijn nieuwe functie van advocaat stelt dat het ‘maar’ om een slordigheidje gaat, gelooft hij meer dan waarschijnlijk zelf niet. ‘Alleen al het feit dat hij het voor haar opnam, moest er wel ergens geld zijn blijven plakken’, aldus Jo Van Damme in zijn wekelijkse column in De Standaard van het weekeind, Van Damme’s column ‘Parbleu’ had het in de eerste plaats over de fameuze keuken van 26.000 euro, die al besteld was vóór er een bouwvergunning was afgeleverd. De ‘El Keukenribbedebi’, zoals die op de (a)sociale media wordt genoemd.
De gerechtszaak is voorlopig uitgesteld omdat een van de advocaten van de verdediging de coronabesmetting zou hebben opgelopen. Hopelijk blijft het daarbij.
-------
En dan nog dit:
In Rusland heeft president Poetin een nieuwe wet ondertekend die bepaalt dat vanaf 2024 de verkozen president voortaan nog slechts twee termijnen van zes jaar zal mogen uitdoen. Voor hem zelf, die daar nu al zo’n 20 jaar aan de macht is, wordt dan de klok terug op nul gezet, zodat hij – mits verkozen - tot 2036 president zou kunnen blijven (hij zal dan 80 zijn). Theoretisch kan hij die verkiezingen verliezen , maar de zaak Navalny heeft duidelijk gemaakt dat zoiets meer dan waarschijnlijk niet zal gebeuren. Oppositie voeren in het Rusland van Poetin kan uw gezondheid schaden...
‘Er waart een spook door Wallonië, genaamd: het communisme’.
Bovenstaande opmerkelijke en weinig geruststellende vaststelling komt van Bert Kruismans, Vlaams stand-up comedian, die boeken geschreven en video’s gemaakt heeft over o.a. de Belgische politiek en die ook in Wallonië optreedt (in het Frans!). Van daaruit schrijft hij nu ook een wekelijkse column in De Tijd. Ik heb hem al een paar keer bezig gezien, ook op de Waalse Tv – o.a. in het komisch programma ‘Sois Belge et tais-toi’- en wil de lezers op tijd en stond ervan mee laten genieten. Misschien wordt hij een waardige opvolger van Kaaiman, die er vorig jaar mee gestopt is.
Bert Kruismans is zijn artiestennaam. In werkelijkheid heeft hij Bert Hilda Van de Cruyssen. In zijn eerste column voor De Tijd, deze van het Paasweekeinde, heeft hij het over de ‘Parti du Travail de Belgique’ (PTB), de tegenhanger van onze PvdA, waarmee ze één nationale partij vormt.
Bij de laatste peiling haalde de PTB in Wallonië nl 19% van de stemmen. Dat is niet veel minder meer dan de PS (22,8%) en de MR (20,1%). Het is dus niet voor niks dat Magnette – en hij alleen niet– zich daar zorgen over maakt. Een van de PTB-troeven is hun voorzitter Raoul Hedebouw, men zou kunnen zeggen een perfect tweetalige Waal, maar dat klopt niet helemaal. Hedebouw is nl de zoon van Vlaamse ouders die naar Wallonië verkasten, vandaar zijn tweetaligheid. De man is niet alleen welbespraakt in de twee talen, hij heeft ook het nodige charisma, iets wat zijn Vlaamse partijtegenhanger Peter Mertens, volgens Kruismans, helemaal niet heeft. Of, om met zijn eigen woorden te zeggen: ‘De dag dat het charisma onder de kameraden werd uitgedeeld, was die ongewettigd afwezig’! Daarbij komt nog dat de PvdA, net zoals de partij die tegenwoordig ‘Vooruit’ heet, niet veel meer kan doen dan haar wagentje aan dat van de grotere Waalse zusterpartij hangen,
Enfin, we zullen zien of Kruismans gelijk krijgt. Ikzelf schrijf ook al langer dat Wallonië onze DDR is. Hoe linkser die regio wordt, hoe evidenter het zal worden om dit België te splitsen.
N.a.v. de affaire El Kaouakibi had Open VLD-voorzitter Lachaert de dame eerst op non actief gezet als Vlaams volksvertegenwoordigster (ze stond tweede op de liberale kieslijst, nota bene) en nu geschrapt als lid van de partij. El Kaouakibi wordt nu door Lachaert voorgesteld als de ‘trofee’ van zijn voorgangster, Gwendolientje en Vlaams minister Bart Somers. Dat is erg hypocriet en doet denken aan toen hij, om Open VLD-voorzitter te kunnen worden, Gwendolientje beschuldigde te willen gaan voor Groenlinks (omdat men haar misschien wel de federale premierpost had beloofd) om daarna – eens verkozen als voorzitter – net hetzelfde te doen en zijn blauwe achterban voor schut te zetten.
Iemand die zich echt liberaal voelt, moet zich dezer dagen wel slecht in zijn vel voelen. Met een door een liberaal geleide federale regering worden de meeste vrijheden van de burgers aan banden gelegd, zelfs nadat een rechter de federale regering heeft opgelegd voor een juridische onderbouw te zorgen via een pandemiewet. Ook al ziet het er voor El Kaouakibi niet goed uit, het liberale principe dat iemand onschuldig blijft zolang die niet veroordeeld is, lijkt in deze zaak dode letter te blijven. Als het zo doorgaat wordt Georges-Louis Bouchez straks nog de laatste donkerblauwe liberaal in Belgenland.
---
En in Nederland gaat het de liberalen al niet veel beter, nu er grote heisa was in de Tweede Kamer, waar premier Rutte betrapt werd op een leugen(tje) en de ChristenUnie met hem niet verder wil regeren. Naar Belgische maatstaven is dit een lachertje. Wij hadden vrij recentelijk nog een premier die sneller kon liegen dan zijn schaduw! Misschien kan men ‘Teflon’ Mark straks ook naar Europa sturen, waar hij nog tot zijn pensioen geld kan gaan scheppen. Of doen ze daar nog iets anders?
Ik heb het al meer dan eens geschreven in deze rubriek: de eerste de beste hond met een hoed op kan tegenwoordig via de (a)sociale media oproepen tot betogen, voor wat dan ook en hij zal meteen een meute achter zich krijgen. Op 1 april was het weer zover en trokken enkele duizenden jongeren naar het Brusselse Terkamerenbos, waar een ‘Aprilvisfestival’ zou gehouden worden. Er was daar helemaal niets dan tenslotte een massa jongelui die er hun frustraties trachten weg te werken. De komst van de politie maakte de zaak alleen maar erger en tenslotte moest het waterkanon er bij te pas komen. Het eindresultaat was tientallen gewonden, vooral bij de politie (én de paarden) en het klassieke geval van de in brand gestoken politiewagens.
Dergelijke zaken worden steeds meer dagelijkse kost, maar zeker in en rond Brussel blijkt het niet onder controle te kunnen worden gehouden. Buiten in eigen stad zijn het ook vooral Brusselaars die bij mooi weer massaal naar de Vlaamse kust trekken en er ook daar voor zorgen dat er genoeg animo is tegen alle corona- en andere maatregelen in.
Vlaanderen heeft er niet goed aan gedaan ergens in de tweede helft van de vorige eeuw Brussel uit te roepen tot hoofdstad van de Vlaamse Gemeenschap. Het Vlaamse Gemeenschapsparlement, dat tegelijkertijd ook gemeenschap en gewest fusioneerde, had er beter aan gedaan het voorbeeld van de Walen te volgen en een hoofdstad buiten Brussel te kiezen. Dat kan nog altijd, maar zal ons (weer eens) meer kosten.
In mijn blog van 30 maart (‘Brussel Vlaamse centrumstad’) schreef ik reeds dat er in Brussel momenteel nog slechts 19% mensen wonen met ‘Belgische roots’. Een minderheid daarvan is waarschijnlijk nog van Vlaamse oorsprong terwijl er anderzijds een deel daarvan ondertussen verfranst is. Wat hebben wij daar nog te zoeken ?
Het grootste deel van het geld dat Vlaanderen momenteel in Brussel steekt zou men beter gebruiken om de Vlaamse Rand – de faciliteitengemeenten inbegrepen – te ondersteunen. Dat ook daar Brusselaars zullen komen wonen die er mee van zullen profiteren, is niet tegen te houden, maar we kunnen ze dan wel verplichten zich aan te passen, net zoals we dat vragen aan de allochtonen die hier legaal verblijven.
Tenslotte is het niet zo dat we de Brusselse Vlamingen in de steek moeten laten, maar evenmin dat zij als pasmunt gegijzeld blijven om Vlaanderen te kunnen chanteren.
Een Brussels rechter annuleert, m.i. terecht, de ministeriële besluiten i.v.m. Corona en geeft de federale regering een maand de tijd om die wettelijk te ondersteunen mits o.m. de goedkeuring door het federale parlement. De ministeriële beslissingen daaromtrent genomen slaan immers op éénmalige feiten zoals de aanslagen op Zaventem en Maalbeek en kunnen niet zomaar veralgemeend worden. De man heeft gelijk. De regering Decroo wist dat ze fout bezig was en was daarom zelf ondertussen al gestart met de opmaak van een zgz ‘pandemie’ wet, die ze echter eerst naar de Raad van State moest sturen. Ondertussen gaat ze in beroep tegen de uitspraak van de Brusselse rechter, wat wettelijk kan en zal het allemaal nog wel wal duren vóór er in deze zaak meer klaarheid zal zijn. Als die er komt zal dat niet alleen betekenen dat de oppositie haar woordje zal kunnen plaatsen, maar dat ook de ‘bende van Bouchez’ kleur zal moeten bekennen in haar kritiek binnen Paarsgroen+..
Tussendoor is ook Sophie van de delicatessenwinkel Popeia, nu hoofd van de NMBS, het niet eens met de regering die de federale regelingen via zo’n ministerieel besluit genomen heeft i.v.m. de bezetting van de treinen naar de kust. Sophie, eerder van CD&V-strekking, moet het daar nu opnemen tegen een minister van Verkeer en een nieuwe voorzitter van de NMBS die allebei tot de groene Kmers behoren.
Verder is het katholieke onderwijs het niet meer eens met Vlaams minister Weyts i.v.m. de scholen en heeft Open VLD de handen vol met het oplossen van het El Kaouakibi schandaal, dat nog maar eens heeft aangetoond dat het in die partij nog altijd in de eerste plaats om de postjes gaat en bereid is daarvoor de staat te pluimen, voor wat Jurgen Ceder, de schaduw-hoofdredacteur van het vernieuwde Pallieterke ‘De integratie industrie’ noemt.
Ik schrijf in deze rubriek al enkele jaren dat het land dat België heet, niet meer werkt. Het ziet er hoe langer hoe meer naar uit dat het stilaan compleet vast zal lopen, tot spijt vande traditionele partijen die gewend waren het te melken.
Ik kom even terug op de vakbondsactie tegen het feit dat de lonen de volgende twee jaar niet méér zouden mogen stijgen dan 0,4% bovenop de index. Die vakbonden gaan er van uit dat er sectoren zijn die ook tijdens de coronacrisis goed zijn blijven werken en die zoveel winst hebben gemaakt dat ze kwistig met dividenden zijn gaan strooien, terwijl de werknemers met een aalmoes tevreden zullen moeten zijn. Ze hebben niet helemaal ongelijk, maar tegelijkertijd tonen ze weinig solidariteit met die andere sectoren waar het water aan de lippen staat en waar men dreigt ten onder te gaan bij ongecontroleerde loonsverhogingen. Denk bv maar aan de horeca.
Volgens kredietverzekeraar Euler Hermes (Allianz) riskeren in dit land tegen het einde van dit jaar zo’n 23.000 bedrijven failliet te gaan. De belastingbetaler zal die moeten betalen, samen met de verhogingen van die sacrosancte index die in geen enkel ander land nog bestaat. Only in Belgium.
In werkelijkheid staken de bonden tegen de concurrentiewet van 1996, die ze destijds zelf mee hebben goedgekeurd en die ervoor moet zorgen dat de concurrentiepositie van de Belgische economie gelijke tred kan blijven houden met de buurlanden, Die concurrentiewet werd tijdens de regering Michel wel aangepast i.v.m. de taxshift en het is feitelijk daartegen dat men nu ageert, niet tegen de wet van 1996 zelf dus, maar tegen de aanpassing ervan, die gebeurde met de socialisten in de oppositie.
Wat men helemaal uit het oog verliest is dat de huidige actie volgens Magnette niet gericht zou zijn tegen de regering, maar tegen de werkgevers. De bedrijven die er de meeste last van zullen gehad hebben, zullen echter de overheidsbedrijven zijn (zoals de NMBS en De Lijn) en het tenslotte weer de belastingbetaler zal zijn die ervoor op zal draaien.
Niet alleen met Magnette, die de hete adem van de Waalse communisten in zijn nek voelt, maar ook met Bouchez die oppositie voert binnen de meerderheid die hijzelf mee tot stand heeft gebracht, beiden – nota bene – partijvoorzitters, heeft paarsgroen+ feitelijk geen andere oppositie nodig. Nog altijd met dank aan Lachaert en zijn linksliberalen die paarsgroen (met Bouchez) verkozen boven paarsgeel (zonder Bouchez) én CD&V, die de aanpassing van de concurrentiewet onder Michel wél mee goedkeurde en haar bevriende vakbond er nu mee laat tegen ageren. Een zielige ‘politique politicaille’ zoals Rik Van Cauwelaert het noemde in zijn weekeindcolumn van De Tijd.
Met de zaak El Kaouakibi hebben de media een kluif te pakken waaraan ze nog wel een tijd zullen kunnen knabbelen. Er lopen nu al drie onderzoeken tegen haar: een van het parket, een van de stad Antwerpen en een van VTM. Vooral deze laatste, tegenwoordig eerder een aanhangsel van Het Laatste Nieuws, dat toch de liberale standpunten steunt, is opmerkelijk. Voorlopig is er al een tekort van een klein half miljoen aan subsidies dat niet terecht is gekomen bij wie het had moeten krijgen en is er geen boekhouding terug te vinden van vóór 2019. ‘Slordigheidje’, volgens Vande Lanotte in zijn nieuwe functie bij het advocatenbureau Walter Van Steenbrugge-Van Steenbrugge. De man heeft al grotere bedragen zien verdwijnen...
Ondertussen is ook gebleken dat de dame met een andere dame samenleeft (ik zal me beleefd uitdrukken vóór ik last krijg met LGBTQI & Co). Daar is tegenwoordig in dit land niets mis mee. Maar elders misschien wel. Het is geweten dat de Islam geen homo’s verdraagt, maar hoe het juist met hun lesbiennes gesteld is, is voor mij niet duidelijk. Daarenboven gaat het hier om iemand die ‘El’ heeft mogen toevoegen aan haar achternaam, wat betekent dat ze in Mekka is geweest. Een vrome moslima, dus. ‘Als echter straks zou blijken dat El Kaouakibi aan de haal zou gegaan zijn met geld dat bedoeld was voor kansarme jongeren, dan valt de imagoschade niet te meten’. Die laatste uitspraak is niet van mij, maar van de eerder linkse Bart Brinckman in De Standaard van 11 februari ll, nota bene: zelf woonachtig in Borgerokko en die het dus wel zal weten.
Tenslotte blijft er ook nog de uitspraak van niemand minder dan Dijab Abou Jahjah: ‘Wie zich ondernemer wil noemen, moet eigen kapitaal investeren en een bedrijf starten, geen vzw’ (mijn blog van 2 dezer: ‘Let’s make money!’).
---
De eerste zitting in de zaak tegen El Kaouakibi in Tongeren is al meteen uitgesteld omdat een van haar advocaten het Covid19 zou hebben opgelopen. Waar zo’n virus al niet goed voor is.
Het zal iedereen al wel duidelijk zijn geworden dat ons land zo stilaan een migratiesamenleving aan het worden is. In de steden hoeft men maar eens rond zich te kijken om dat bevestigd te zien. In De Tijd van dit weekeinde stond er een grafiek daarover met de Vlaamse centrumsteden, waarop ik e.e.a. aan te merken heb.
De statistiek is niet van De Tijd zelf, maar van Statbel, het Belgische statistiekbureau. Daarin wordt Brussel vergeleken met de Vlaamse centrumsteden als ware het zelf een Vlaamse centrumstad, wat al lang niet meer het geval is. Wel niet verwonderlijk is, dat Brussel op dat gebied eender welke lijst aanvoert, het heeft binnen zijn grenzen nu al 186 verschillende nationaliteiten en er komen er nog steeds bij. Bij de eeuwwisseling in 2000 telde de stad al maar 45% burgers met ‘Belgische’ roots. De klassieke Belgen zijn er een minderheid geworden, nu is dat er geen 20% meer en de Brusselaars van Belgische, laat staan Vlaamse oorsprong zijn daarin een kleine minderheid aan het worden. Vlaanderen heeft dat ‘hell hole’ helemaal niet nodig en zou zich best er zo snel mogelijk vanaf maken, weliswaar mits de nodige overeenkomsten en garanties voor de Nederlandstaligen die er blijven. Brussel ligt nu eenmaal als een enclave in Vlaanderen en zal – evenals Wallonië – een buurland(je) blijven, maar niemand verplicht ons te blijven opdraaien voor de fratsen van een stad die tegelijkertijd ook een gewest is (dubbele mandaten!), met negentien gemeenten, evenveel burgemeesters, schepencolleges, gemeenteraden en OCMW’s. En met zes politiezones, terwijl er wél één brandweer kan zijn. Dat voor ± 1.200.000 inwoners, terwijl bv New-York – dat er tien keer meer heeft – dat wél kan.
De toenemende diversiteit die men in Brussel meemaakt bestaat ook in andere steden zoals bv in Antwerpen en Genk, waar de oorspronkelijke bevolking nog amper de 50% haalt, maar in de rest van Vlaanderen is dat nog steeds meer dan 65% en zelfs tot 85% in Brugge, dat de rij sluit (‘zi gi van Brugge, zet joen van achter’ geldt hier letterlijk). Brussel bij Vlaanderen houden zou de immigratie alleen nog erger maken, zowel legaal als illegaal. Een signaal dat onze Vlaamse gewestregering eens zou mogen wakker schudden en doen ontwaken uit haar huidige lethargie.
