Het is deze week de "heen en weer week". Daarmee is misschien te verklaren waarom die Dirk Vijncke, na overgestapt te zijn van LDD naar VLD, nu terug overstapt naar LDD. Daarmee is de voorlopige stand in het derby LDD-VLD 1-1. Wordt zeker vervolgd. In Italië kennen ze de commedia dell' arte. Dat is een kunstvorm waarin de (toneel)spelers elkaar de hele tijd voor de gek houden. Wij kennen dat in Vlaanderen ook, maar bij ons heet dat politiek. De heen en weer overstap van Vijncke was daarin het voorlopige hoogtepunt. De man, die mits betaling van 5000 euro lijsttrekker mocht worden voor LDD in Vlaams-Brabant en tot zijn eigen verbazing verkozen werd, had klaarblijkelijk toch spijt gekregen van zijn afstap bij de partij van Deckerke. Het meest van al was hij geschrokken door het feit dat, door zijn vertrek, de partij geen fractie meer had in het parlement en daardoor liefst 250.000 euro (per jaar) dreigde kwijt te spelen, plus de ontslag van een negental medewerkers. The money, stupid! Toch zal het moeilijk blijven om Bertje Anciaux te kloppen op het gebied van onnozeldoenerij. Nadat de nieuwe socialist vroeger, samen met zijn collega's van de Vlaamse regering, het lot van het dorp Doel had bezegeld (het moest verdwijnen), gaat hij daar zelf nu een actie steunen van tegenstanders van dat project. Het enige hoopvolle nieuws is, dat de man waarschijnlijk deze keer niet zal verkozen worden, hoe gek hij ook nog zal doen. En, mocht het toch nog gebeuren, dat de kans klein zal zijn dat men zo'n paljas (komt van het Italiaanse "pagliaccio", dat ook uit de commedia del' arte komt) nog eens opnieuw minister zal maken. Vlaanderen verdient zo iets niet langer.
Vergeet Obama! Niemand minder dan onze Guy Verhofstadt gaat de wereld redden. Hij heeft het zelf gezegd op een zoveelste Open VLD-congres, dit keer helemaal in het teken van zijn persoontje, n.a.v. het opstarten van zijn Europese campagne. Hij had er zelfs landkaarten bijgehaald, van Europa én van de hele wereld. Meer nog: hij heeft er een boek over geschreven, zijn vijfde als ik me niet vergis. Aan de eerste drie - zijn burgermanifesten - wil hij liever niet meer herinnerd worden. Daarvan is nl niets in huis gekomen, toen hij de kans kreeg er iets aan te doen. Zijn "actieve welvaartstaat", weet je nog? Dé vraag blijft dan ook: mocht Verhofstadt ooit iets te zeggen krijgen in Europa, wat zal er dan van overblijven? Om te beginnen vraagt hij nu al 400 miljard euro extra om zijn plannen waar te maken, maar 1000 miljard zou een cijfer zijn dat realistischer zou uitvallen. Kortom, Verhofstadt wil een Europees paars initiatief, zoals hij dat ook in eigen land zo goed voor elkaar had gekregen. De gevolgen zien we nog elke dag. Laat ons echter niet zeuren: als iedereen nu Verhofstadts nieuwe boek koopt, dan heeft hij weer een aardig centje verdiend, bovenop de riante Europese "vergoeding" die hij waarschijnlijk zal krijgen na 7 juni. Iedereen dus als één man achter "the one and only Guy for Europe"! --- In de marge van bovenstaande, nog dit: In "Visie", het weekblad van de christelijke mutualiteiten (en van het ACV) van vorige week, verscheen een artikel over de riante bonussen voor de top van AB-Inbev. De vakbonden protesteren daartegen. Zouden ze niet beter eens gaan praten met een zekere Jean-Luc Dehaene, ook ACV-er en kandidaat nummer één van CD&V voor Europa? De man zit ook in het bestuur van die firma en geniet waarschijnlijk ook van die bonussen. Mocht dat niet het geval zijn, kan hij in elk geval eens aan de alarmbel gaan hangen of "loont" dat niet? Vergeet niet, dat hij daarbuiten nog 400.000 euro per jaar krijgt van Dexia én na 7 juni ook waarschijnlijk dezelfde riante Europese uitkering als wereldredder Verhofstadt. L'Europe vaut une messe!
Het belooft een zeer speciale verkiezingscampagne te worden, althans in het blauwe kamp. Het zit er bovenarms op tussen LDD en Open VLD en alles laat vermoeden dat er daar nog flink met modder zal gesmeten worden. Het was eigenlijk al langer bezig, maar door de heisa rond de detectivekwestie in Veurne en de overstap van die Vijncke van LDD naar VLD, is de zaak helemaal geëxplodeerd. Voor de eerste zaak heeft De Gucht een klacht neergelegd bij het gerecht. De overstap van Vijncke heeft de LDD-kas gedeeltelijk drooggelegd, omdat de partij nu niet meer het vereiste minimum aan leden heeft om een fractie te vormen. En daar houdt het niet mee op. Een nieuwe overloper, dit keer van VLD naar LDD, een zekere Jo Vanderstraeten, heeft bekend gemaakt dat zijn oude partij (de VLD, dus) geld van de regionale Vlaams-Brabantse fractie doorsluist naar de nationale blauwe partijkas. Dat mag niet volgens de wet en daarvoor heeft Deckerke nu een klacht neergelegd. Gisteren geraakte ook bekend (in De Morgen), dat Rob van de Velde, een LDD verkozene voor de federale kamer en de financiespecialist van de partij, verdacht wordt van frauduleus faillissement, of iets in dien aard. Dat zou gebeurd zijn bij een vroegere werkgever, die ondertussen dus failliet is gegaan. Zijn vennoot werd daarvoor veroordeeld, hij niet omdat hij - steeds volgens De Morgen - kon genieten van zijn parlementaire onschendbaarheid. Wordt zeker vervolgd. Bij heel die blauwe heisa zou men nog vergeten dat Karel De Gucht, weer hij, nog maar eens bevallen is van een opmerkelijke uitspraak. In het praatprogramma van Phara de Aguirre en Lieven van Gils, wist het wonder uit Berlare te vertellen, dat hij de verkoop van Fortis aan BNP Paribas maar niets vindt, dat hij er altijd tegen is geweest en dat men hem over 5 jaar daarover wel gelijk zal geven. Weer eens De Gucht ten voeten uit: de man zegt - zoals meestal - de waarheid, maar doet dat - ook al zoals meestal - zonder zich enig rekenschap te geven van het tijdstip noch het feit in welke functie hij dat zegt. Als hij, die het allemaal zoveel beter weet, er dan toch tegen was, waarom keurt hij het dan, samen met de regering Van Rompuy, eerst goed, om daarna bij Phara te gaan uithuilen? Zeker tegenover de oude Fortis getrouwen die zoveel geld verloren hebben, is dit een blamage die kan tellen. Gelukkig maar dat zijn schoonmoeder haar centen tijdig heeft kunnen redden...
Wat een troosteloze bedoening, die eerste mei van de Vlaamse socialisten! Het leek wel een begrafenisstemming. De reden werd zelfs openbaar gemaakt: de Vlaamse socio's dreigen op 7 juni na hun verbanning uit de federale regering, nu ook uit de regionale weg te zullen vallen. Dat hebben ze grotendeels aan zichzelf te danken. Heel wat van de problemen, waarmee Vlaanderen nu zit opgescheept zijn nog het gevolg van paars en paars-groen, waaraan de SP.a geestdriftig heeft meegewerkt. Het waren Vande Lanotte en Van den Bossche, beiden van de SP.a, die de begroting beheerden. Het resultaat kennen we. Nu gaan vertellen dat ze Reynders weg willen als minister van Financiën, is dan ook een flauwe grap. Ze hebben acht jaar met diezelfde Reynders samengewerkt. Van den Bossche heeft nooit diens bloemen geweigerd bij haar jaarlijkse fake voorstelling van de begroting. Daarbij komt nog, dat de discussie over Reynders een federaal probleem is, dat rechtstreeks niets te maken heeft met de verkiezingen van 7 juni. Maar misschien weet Vanvelthoven Jr dat niet. Het toont alleen maar verder aan hoe groot de verwarring is in de Vlaamse partij der kameraden. Heel anders ging het er aan toe aan de Vlaamse kaaien in Antwerpen, waar het Vlaams Belang zijn 1 mei happening hield. Geen saaie stoeten met overjaarse harmonieën en uitgebluste politiekers. Veel volk en vreugde, ondanks een mogelijke terugval bij de volgende stembusgang. Een echte Vlaamse kermis, waaraan iedereen gratis kon deelnemen. Dat laatste is natuurlijk alleen maar mogelijk, omdat de politieke partijen in dit land rijkelijk gespijsd worden door de staat. Volgens een recent onderzoek van de KU Leuven rijft de SP.a van alle Vlaamse partijen het meeste binnen: 9.180.000 euro! Misschien is dat de reden van de rode treurnis: het vooruitzicht van een volgende financiële aderlating. Om nog even op het volkse feest van het Vlaams Belang terug te komen: de slogan "Dit is óns land", is goed gevonden en zegt feitelijk alles. Wie hier komt moet zich aanpassen.
In West-Vlaanderen komt er een nieuwe partij op: de Vrije Christendemocraten (VCD). Het gaat om een afscheuring van het CD&V door overtuigde katholieken. Die zijn het niet meer eens met die CD&V, die zij - terecht - niet meer christelijk vinden. Een partij die eerst heeft toegelaten dat abortus legaal werd en geen tegenstand biedt i.v.m. het eveneens legaliseren van euthanasie en de holebi toestanden, kan immers bezwaarlijk nog overtuigend christelijk genoemd worden. Daarmee heeft ze meegewerkt aan wat paus Johannes-Paulus "de beschaving van de dood" noemde. Voeg daarbij dat enkele kopstukken van de partij een eerder liederlijk leven leiden, dat helemaal niet meer in overeenstemming is met de christelijke waarden. Denk maar aan Wilfried Martens met zijn twee nog in leven zijnde ex-vrouwen, maar er zijn er nog. Eigenlijk hoort ook de "V" niet meer thuis in de partij van Leterme en Van Rompuy. Door een federale regering te vormen met een meerderheid aan Franstaligen, met daar bovenop nog een parlementaire minderheid in Vlaanderen, heeft ze een anti-Vlaams precedent geschapen, dat zelfs Paars niet aandurfde. Tenslotte staat ook de "D" er niet meer op zijn plaats, want een christelijke partij, die zich democratisch noemt, zou nooit mogen meedoen aan het optrekken van een schutskring rond een andere partij, die wettelijk mag meedoen aan de verkiezingen. Kortom, CD&V zou beter (nog eens) van naam veranderen. Het is een anachronisme geworden. Dat alles neemt niet weg, dat de brave mensen van de West-Vlaamse VCD zich vergissen. Ze hoeven geen nieuwe partij op te richten. In Vlaanderen bestaat er reeds een partij die opkomt voor de waarden van het traditioneel gezin, die abortus, euthanasie en de holebiwetten afkeurt. Die, als enige partij, zopas nog de paus heeft verdedigd. Die partij heet het Vlaams Belang. Als VCD ook zou meedoen met het cordon sanitair, dan is ook die partij niet christelijk te noemen en blijkt ze inderdaad overbodig.
De Standaard van vandaag pakt uit met een artikel waarin een opsomming van al het werk dat tijdens de huidige legislatuur blijft liggen. O.m. de staatshervorming en Brussel natuurlijk, maar ook de wachtlijsten, de leerzorg, het wegenvignet, de bedrijfsterreinen, de wapenuitvoer, het leerlingenvervoer, het onroerend erfgoed en natuur en bos. De krant vergeet eigenlijk nog een heel belangrijk punt, nl het dreigende tekort aan dokters. Nog niet zo lang geleden was er reeds een alarmkreet i.v.m. het dreigende tekort aan huisartsen. Nu blijkt er een even groot tekort te komen aan artsen voor de spoedafdelingen. M.a.w. als men blijft aanmodderen, zoals men bezig is, dreigt in de eerste plaats Vlaanderen in de toekomst aardig wat artsen tekort te komen. Waarom Vlaanderen in de eerste plaats? Wel, omdat de Vlamingen, zoals steeds, de Belgische weten naleven en dus ook gevolg geven aan de numerus clausus die er in dit land is m.b.t. het beroep van arts. Bij de laatste examens was er slechts één op de drie kandidaten geslaagd. Slagen die in het Franstalig landgedeelte dan wél. Nee, maar die moeten géén ingangsexamen afleggen. Zoals wel meer gebeurt in dit kunstmatig land, leggen de francofonen de Belgische wetten, die hen niet passen, naast zich neer. Als gevolg daarvan zijn er in het Franstalig deel van België nog artsen genoeg, in Vlaanderen echter niet. In zo'n situatie zou men denken, dat ze dat numerus clausus zouden opheffen, want op die manier gaan veel kandidaten voor dokter iets anders beginnen. Maar dat gebeurt dus niet. Zonder numerus clausus moeten de studenten nog altijd slagen in hun jarenlange examens. Dat is dus het punt niet. Vraag is dan ook, waarom men deze wet niet verandert? O.m. als gevolg van deze schrijnende toestanden, loopt Vlaanderen bovendien het gevaar, vooral in en rond Brussel, met grotendeels Franstalige artsen geconfronteerd te worden. De zoveelste discriminatie.
Na de zoveelste tumultueuze vergadering van de Fortis aandeelhouders, zal het nu wel definitief zijn. Fortis verhuist naar BNP Paribas. Er komt vandaag nog wel een tweede vergadering, in Utrecht, maar veel zal dat niet meer uitmaken. Met meer dan 70% ja stemmen (met de onthoudingen erbij geteld nog altijd 69%), zal het verdict wel gevallen zijn. Advocaat Modrikamen, die zich een erg slechte verliezer toonde, zal de enige van het neen-kamp zijn die er straks nog geld aan gaat (blijven) verdienen. Hij is nl zinnens te blijven procederen al zal dat hoogstens nog e.o.a. schadevergoeding met zich meebrengen. De vraag zal dan nog zijn in hoever dat het enorme verlies van de aandeelhouders zal compenseren. Met Fortis verhuist de grootste Belgische bank naar Frankrijk. Nu mogen de mensen van BNP Paribas nog vertellen wat ze willen, het eindresultaat zal zijn dat de winsten van het bedrijf straks naar Frankrijk zullen afvloeien en dat de echte beslissingen daar zullen genomen worden. België is, tot nu toe, het enige land dat zijn belangrijkste bank naar het buitenland liet vertrekken. De regering Van Rompuy staat er bij en kijkt er na (zoals ze dat trouwens ook voor zowat alles doet tot minstens 7 juni, maar misschien ook daarna nog). De meerwaarde van de bank gaat naar Frankrijk, de risico's blijven voor de Belgische belastingbetaler. Na het gas en de elektriciteit valt nu ook onze grootste bank in Franse handen. Het enige wat de Vlaming in de straat kan doen, is als klant van Fortis zijn rekening daar opzeggen. Alternatieven zijn er genoeg: KBC, Argenta, ING bv. De vraag is maar of Jan met de pet dat gaat doen. Bankieren is ook een vorm van vertrouwen met de mensen van het bankfiliaal waar men klant is. Als men met die mensen goed overeenkomt, denkt men er niet zomaar aan te veranderen. Hoe groter de bank, hoe minder het sociaal contact meestal is. Ik kan daarvan meespreken. Enkele jaren geleden, toen er helemaal nog geen sprake was van enige crisis, heb ik mijn bankrekening bij KBC opgezegd, omdat ik vond er niet goed genoeg behandeld te worden (wat bij een andere bank wél gebeurde). Toen ik mijn rekening opzegde, werd mij niet eens gevraagd waarom ik dat deed... Kortom, na petrofina, electrabel e.a. verdwijnt met Fortis een zoveelste stukje België. Dat de laatste maar niet vergeet het licht uit te draaien.
Wat is het verschil tussen de rommelkredieten en de fraudezaken in Wallonië? Er is er geen: telkens men denkt alles gezien te hebben, valt er weer een nieuw lijk uit de kast. De inkt over de verontwaardiging n.a.v. het dure snoepreisje van Happart en Co naar Amerika is nog maar amper droog en daar komt in Charleroi fraudezaak nr zoveel aan het licht. De nieuwste verdachte heet Philippe Van Cauwenberghe, zoon van zijn vader (ex-burgemeester van Charleroi en ex-minister president van het Waalse gewest!). Het gaat deze keer om verbouwingswerken aan zijn huis, uitgevoerd via de beruchte aannemer Vandezande (klinkt allemaal Vlaams, maar is het niet), waartegen al een ander onderzoek loopt waarmee papa te maken had. De kosten voor de werken zijn zo laag dat het lijkt gebeurd te zijn voor de klassieke appel en een ei. Daarmee houdt het trouwens niet op. Pas nu is ook bekend geworden, dat Franstalige toplui van het socialistische ziekenfonds twaalf jaar lang een dubbele vergoeding zouden hebben opgestreken: een als loontrekkende en een als afgevaardigde. Maandelijks kregen die lui tussen de 12.000 en 13.000 euro uitbetaald. Alles voor het volk, weet je wel en dan maar schampen op die bankiers en managers met hun schandelijke bonussen. Volgens De Standaard zou deze dubbele uitbetaling ook gebeurd zijn in Vlaanderen, maar zou daar al in het jaar 2000 een einde aan gekomen zijn. In Wallonië zal dat hopelijk nu ook gebeuren. Typisch is wel, dat de nieuwe fraudezaken weer allemaal het werk zijn van PS-sers. Di Pippo zal nog werk krijgen om de plooien glad gestreken te krijgen tegen de verkiezingen van 7 juni. Zeker in het Chicago aan de Samber zal het een harde noot om kraken worden. --- Er is echter ook goed nieuws voor de dames en heren fraudeurs. Als het aan staatssecretaris Carl Devlies (CD&V!) afhangt, komt er een wet die fraudeurs in de toekomst de kans zou geven hun proces en de daaraan verbonden straffen af te kopen. Wie dan nog betrapt wordt en alle schade terug betaalt, kan ook de gevangenis vermijden mits het betalen van een afkoopsom. Daarmee worden de grote vissen gered. Deze maatregel toont nog maar eens duidelijk aan, dat onze justitie haar taak niet aan kan. Ze geeft daarmee trouwens enkele compleet foute signalen naar grote internationale fraudeurs: vestig u in België, want daar is altijd wel iets te regelen. En: als ge dan toch fraudeert, doe het dan in het groot, zodat er genoeg geld overblijft om de schade te beperken, mocht het mislopen. Vergeet een dezer dagen uw belastingsformulier niet in te vullen. De staat kan uw geld best gebruiken!
P.S. : Dat Franstalige ziekenfonds heet " Association Francofone pour la santé et la solidarité". Dat laatste woord wordt tegenwoordig nogal een keertje misbruikt, ook in Vlaanderen. Solidariteit voor de zakkenvullers...
CD&V heeft dit weekeind een soort applauscongres gehouden. Iedereen was aanwezig, geen valse noot te bespeuren. Tout va très bien, madame la marquise. De lijsttrekkers werden uitgebreid in de bloementjes gezet en er is zelfs een soort tienpuntenplan vooropgezet. Daarbij ook de eis, dat de staatshervorming weer in het eventuele nieuwe regeerakkoord moet komen. Het is zo'n beetje als praten over een koord in het huis van de gehangene... Wie zich nog de moeite getroost om het programma van de Vlaamse regering van vijf jaar geleden te herlezen, zal daarin zien staan dat die staatshervorming er "onverwijld" moest komen. Vijf jaar geleden! De vijf minuten politieke moed, weet je wel. Er is niets van in huis gekomen en het zal ook de volgende keer zo zijn. Als het tenminste van CD&V afhangt. Want diezelfde partij leidt de huidige federale regering, de allereerste met een overwicht aan francofonen en een parlementaire minderheid in Vlaanderen. Als reden, waarom het straks weer niet zal lukken, heeft men dan de dooddoener, dat het financieel klimaat het niet zal toelaten. Federaal België zit immers op ramkoers naar een faillissement. Dat bleek ook vorige week, toen staatssecretaris voor begroting Wathelet van Van Rompuy de opdracht kreeg om het tekort voor volgend jaar te beperken tot 4% van het BBP. Alsof dat op zich zelf al geen niet erg genoeg is, vertrekt de regering dan nog vanuit het standpunt, dat het tekort nu 3,4% zou zijn, terwijl het in werkelijkheid 0,4% hoger ligt (wat bevestigd wordt door o.m. het IMF en de OESO. Men maakt zichzelf dus maar wat wijs. Ondertussen zit België al met zo'n 330.000 tijdelijke werklozen, allemaal mensen die morgen hun job kunnen kwijt geraken en door de staat onderhouden zullen moeten worden. Daar tegenover staat, dat diezelfde staat steeds minder geld binnen krijgt door de gedeeltelijke en gehele sluiting van aardig wat bedrijven. Tenslotte gaat er van het binnenkomende geld steeds meer naar de regio's en steeds minder naar de federale staat, een gevolg van het Lambermontakkoord. Een definitieve federale kortsluiting is dan ook helemaal geen utopie meer. Aan de gewestregering(en) dan de taak op het roer over te nemen, waarbij de Vlaamse regering deze keer niet meer moet gaan onderhandelen, maar zelf het initiatief moet nemen en aan dit België een einde moet maken. Tenzij het verkiest de Maddens-strategie te volgen: niets meer vragen, alleen wachten tot er gevraagd wordt door die van de overzijde. Vraag is maar, of men het zo lang zal kunnen/durven uitzweten...
In Mexico-stad is er een variant van de varkensgriep opgedoken. Dit type, tot nu toe onbekend, heeft de naam H1N1 gekregen en wordt ook doorgegeven aan mensen en door mensen. Daardoor is ze een stuk gevaarlijker dan de vogelgriep, waarmee we te maken hebben gehad en waarbij het in hoofdzaak ging om de overdracht van de ziekte van gevogelte op mensen. In Mexico zijn al een zestigtal mensen overleden aan de ziekte en er zijn zelfs al gevallen bekend in de States, alhoewel daar (nog) geen overlijdens gemeld worden. Als men weet, hoe paniekerig men destijds reageerde op de vogelgriep, dan is het meer dan verwonderlijk, dat men de zaak nu wel afdoet als ernstig, maar veel meer niet. Mensen worden afgeraden naar Mexico-city te reizen, maar verboden is het niet. Reisagentschappen, die voornamelijk op de Zuid-Mexicaanse bestemming Calcún vliegen, blazen niets af. Op het journaal kwam iemand van zo'n agentschap vertellen, dat de reizigers "maskertjes" meekregen. Gezellige vakantie! Hoe ernstig de hele zaak is, wordt pas duidelijk als men hoort dat in Mexico zelf de scholen en alle openbare gebouwen gesloten zijn en dat men de mensen aanraadt maskers te dragen en zoveel mogelijk contact te vermijden. Ook liet men gisteren op datzelfde journaal zien, dat reizigers, die in Tokio aankwamen vanuit Mexico, gescreend werden op lichaamswarmte. Daar wordt de zaak blijkbaar wél serieus genomen. Hier bij ons houdt men het bij een verbale waarschuwing. Nochtans hoeft er maar één besmette persoon op een vliegtuig te zitten, bv richting Europa, om de helft van het toestel de ziekte door te geven (het gaat via de luchtwegen en een vliegtuig is al bij al een gesloten ruimte) en is er hier geen sprake van een controle zoals bv in Tokio. Waarschijnlijk heeft men het hier te druk met de kiescampagne van 7 juni ...
In het jaar 2007 heeft de armlastige Belgische staat, die alle geld hard nodig heeft, zo'n honderd miljoen euro misgelopen aan gerechtelijke boetes die niet betaald werden. In totaal gaat het om 70% van alle boetes van dat jaar. De twee jaren ervoor was het respectievelijk 75 en 90 miljoen en - als de trend zich doorzet - zal het voor 2008 méér dan honderd miljoen worden (4 miljard oude befkes!). Het ministerie van Financiën, (voorlopig nog) verantwoordelijk voor het innen van die boetes, wordt met de vinger gewezen. Er is echter meer aan de hand, want het niet betalen van die boetes is een rechtstreeks gevolg van het feit dat er in dit land een feitelijke straffeloosheid heerst. Dat komt door de wetten en aanbevelingen van de regering Verhofstadt II, meer bepaald van Laurette Onkelinx - toen minister van Justitie - die heeft uitgevaardigd dat zgz "lichte" straffen niet dienen te worden uitgezeten. Wie dus zijn boete niet betaalt, riskeert niet in de gevangenis te geraken, zelfs niet als het om een straf zou gaan tot 3 jaar! Van wetteloosheid gesproken. Het gerecht komt trouwens ook weer in de kijker in de zaak van de Koerdische terreurorganisatie DHKP-C. Die groep werd al drie keer voor het gerecht gedaagd, tweemaal veroordeeld en eenmaal vrijgesproken. Eind dezer maand begint in Brussel een vierde proces, na de vrijspraak in cassatie door het gerecht van Brugge. De belangrijkste verdachte in deze zaak, Fehriye Erdal, is ondertussen gevlucht, ondanks een bewaking door 18 (!) federale agenten. Die Erdal wordt in Turkije verdacht van medeplichtigheid van moord op een zakenman en zijn secretaresse in 1996. De bewijzen tegen haar zijn verpletterend. Ze is nl gefilmd door veiligheidscamera's toen ze de echte moordenaars het kantoor van de zakenman, waarvoor zij werkte, binnenliet. Het Belgische gerecht had er zich indertijd gemakkelijk vanaf kunnen maken door Erdal uit te leveren aan Turkije. Daar kon ze dan berecht worden door haar eigen landgenoten volgens de eigen wetten. Dat is niet gebeurd en nu zou er een proces over die moordzaak plaats gaan vinden in België. Om dat te verwezenlijken, is een groep magistraten (onderzoeksrechter, federale procureur en drie speurders) al tweemaal naar Turkije gereisd. Mocht dat proces er ooit komen en Erdal blijft onvindbaar, dan zal ze bij verstek worden veroordeeld. Mocht men ze later toch te pakken krijgen, dan zal er opnieuw een proces moeten plaatsvinden. Als we zo de totale rekensom maken, zal men in dit land 6 (zes!) processen gevoerd hebben over een buitenlandse criminele organisatie die haar misdaden in het buitenland pleegde. Mijn vraag: wie moet al die kosten betalen? Antwoord: de Belgische belastingbetaler, die ook opdraait voor alle gerechtskosten en boetes die in dit wetteloze land niet betaald worden. België wordt zo stilletjesaan het Pakistan van West-Europa.
In de Vooruit in Gent werden deze week de voorzitters van de zeven grootste partijen in Vlaanderen uitgenodigd voor een debat. Dit gebeurde op initiatief van politoloog Carl Devos, een vaste waarde bij de VRT en dus van eerder linkse strekking. Een echt debat kon het moeilijk genoemd worden, want iedereen hield het bij het aanprijzen van het eigen recept voor de verkiezingen van 7 juni. De hoofd"vogel" werd afgeschoten door Mie Vogels van Groen! Die verklaarde zonder enige schaamte, dat haar partij feitelijk het best geschikt is voor een communautair dialoog! Als reden daarvoor gaf ze op, dat haar partij de enige was die nog nauw samenwerkte met de Waalse tegenhanger, in casu Ecolo. Ergens klopt dat wel, alleen vergat Mie erbij te vertellen dat het steeds de Vlaamse groenen zijn die water in de wijn moeten doen. We hebben dat al meegemaakt bij de goedkeuring van de vreemdelingenstemwet en de stemming over Brussel-Halle/Vilvoorde. Vlaanderen heeft van Groen! helemaal niets te verwachten. Ook van SP.a valt tegenwoordig weinig meer te horen dan het verkopen van warme lucht. Het verhaaltje over de samenvallende verkiezingen, waarnaar deze partij zo zou snakken, is al lang geschiedenis. Niemand trapt daar nog in. Daarbij wist Caroline Gennez te vertellen dat de Vlaamse partijen zouden moeten eisen dat Didier Reynders in een volgende regering nooit meer minister van Financiën zou mogen worden. Dit is inderdaad zo, alleen gaat het dan over de federale verkiezingen (misschien in 2011), terwijl we nu praten over die van over zes weken. Van gelul gesproken! Marianne Thyssen van CD&V wil dan weer dat er nu, tegen de regionale verkiezingen, niet meer over communautaire thema's zou gesproken worden. Dat alles terwijl Kris Peeters, haar boegbeeld voor 07.06, overal aan het vertellen is dat het communautair debat op regionaal vlak zal moeten gespeeld worden. Van goede coördinatie gesproken. Dat voor wat de dames betreft, voorwaar weinig doordacht, zou ik zeggen. Misschien zijn ze nog niet goed ingereden. Bij de heren was het trouwens ook niet dat. Bartje Somers en zijn Open VLD zetten alles op de kaart Verhofstadt. Maar die gaat naar Europa. Wie interesseert zich echt daaraan? Iedereen, de eigen partij inbegrepen, ziet de Messias uit Gent trouwens graag naar Europa vertrekken. Daar kan hij het minste schade aanbrengen. Bij LDD is het eenvoudig: Dedecker, Dedecker en nog eens Dedecker. Vraag is alleen of het zal blijven pakken na de laatste botsing met de Open VLD en de gevolgen ervan. Eigenlijk lijkt de campagne van N-VA veel op die van LDD. Vervang Dedecker door De Wever en we zijn er. Laatstgenoemde heeft gezien dat zijn Tv-optredens stemmen aanbrengen en gaat op die weg verder. Infotainment heet dat tegenwoordig. In hoever Vlaanderen daar voordeel uit zal halen, is maar zeer de vraag. Het Vlaams Belang tenslotte blijkt de enige partij te zijn die gewoon zijn programma verder zet. Alles in het teken van Veiligheid, Vreemdelingen en Vlaanderen. Tenslotte zijn dat de zaken die de meeste mensen bezig houden in deze toch steeds harder worden crisistijd.
De overstap van Vlaams-Brabants parlementslid Dirk Vijnck van LDD naar Open VLD heeft voor enkele verrassingen gezorgd. De LDD fractie in de Kamer bestaat nu nog maar uit vier i.pl.v. vijf vertegenwoordigers. Dat brengt met zich mee dat de partij van Deckerke officieel geen fractie meer heeft en daardoor aardig wat geld aan zijn neus voorbij ziet gaan. Ergst van al is nog, dat de toelage vervalt voor negen van de dertien voltijdse medewerkers. Daarmee treft men Deckerke op zijn meest weke plaats: zijn portemonnee. Want daar is het hem in deze partij in de eerste plaats om te doen. Die Vijnck blijkt trouwens een gewone arbeider te zijn, iets wat in ons parlement nog zelden voorkomt. Op zich is dat helemaal geen schande, integendeel zelfs. Het wordt wel iets ransiger, als men weet, dat de man in 2007 5.000 euro had betaald om als lijsttrekker in Vlaams-Brabant te mogen opkomen. Ook toen ging het bij LDD al om de centen en niets anders dan de centen. Nu blijkt die simpele ziel zelf geschrokken te zijn van zijn daad, vooral i.v.m. de negen medewerkers die straks ontslagen zullen worden. Soms kan voordenken nuttig zijn... Wie trouwens ook geschrokken zijn van de gang van zaken, blijken nu de traditionele partijen te zijn. Die willen Deckerke en de zijnen wel in toom houden, maar hebben liefst van al dat LDD stemmen afsnoept van het Vlaams Belang. CD&V, maar ook Open VLD zouden nu aan het uitzoeken zijn om voor LDD een uitzondering te vinden, zodat het partijtje toch van de staatscenten zou kunnen blijven profiteren. Terloops gezegd: als een partij van vijf man al zoveel geld krijgt, hoeveel pakken de grote partijen dan? Allemaal op kosten van de belastingbetaler. De aanloop naar de volgende verkiezingen zorgt in elk geval voor wat extra spectakel. Wat zal de volgende zet zijn?
Het "Land van Ooit" is hier failliet gegaan. Het "Land van Misschien" blijft bestaan. - Misschien zal er toch iets in huis komen i.v.m. het plaatsen van gedetineerden. Nadat een eerder gesprek einde 2007 was misgelopen, is er nu opnieuw met Nederland gepraat. Daar heeft men liefst 4.000 cellen leeg staan en hier heeft men bijna 2.000 gedetineerden te veel. Eigenlijk zijn het er veel meer. Wie in dit land immers een celstraf krijg van minder dan zes maanden, wordt niet opgesloten. Wie een straf krijgt van minder dan drie jaar, krijgt automatische een strafvermindering van 2 jaar en moet één jaar met een enkelband rondlopen. Allemaal nog realisaties van tante Laurette. Daar er echter niet genoeg enkelbanden zijn, kan het jaren duren vooraleer men daar aan toe is en lopen veroordeelde misdadigers ondertussen vrij rond. Vraag is daarna, of die mensen met enkelband wel degelijk gecontroleerd worden. Ook daarover is nogal wat controverse. Het kan dus zijn dat daar misschien nu toch enige verandering in komt. Veel zal dat niet zijn, want men spreekt over een paar honderd, geen tweeduizend, terwijl er in Nederland plaats is voor vierduizend. De heren/dames gedetineerden moeten er nl mee instemmen en het mag alleen gaan om mensen die nog lange straffen moeten uitzitten. Typerend voor onze justitie is ook, dat men spreekt over een periode tot 2016, terwijl anderzijds gezegd wordt, dat de nieuwe goedgekeurde gevangenissen al in 2012 zouden moeten klaar zijn. Dat geeft aan, dat men daar helemaal niet zo zeker van is. Misschien... - Misschien rijdt er deze zomer een hogesnelheidstrein tussen Antwerpen en Amsterdam. De spoorlijn ligt er al meer dan vier jaar en zelfs het gloednieuwe spoorwegstation van Brecht is niet meer zo gloednieuw. Het ligt er ook al drie jaar en het onkruid groeit er welig tussen de plaveien. Er is nog steeds geen trein te zien. Reden van dit oponthoud is, dat men vergeten is tijdig nieuwe locomotieven te bestellen. De oude, die men heeft, blijken niet te werken op deze gloednieuwe gesofistikeerde spoorlijn. Nu is men aan het testen, of men dubbeldekstreinen, die versterkt worden met een extra locomotief halfweg de wagons, het traject kan laten afleggen. Het nieuwe treinstel heeft al de naam "dromedaris" gekregen. Maar misschien gaat het deze zomer lukken... - Misschien komt er eindelijk ook een regeling voor technische werkloosheid bij bedienden. Deze regeling komt er niet omdat men een akkoord zou hebben over het negentien-eeuwse statuut terzake, maar eenvoudig omdat steeds meer bedienden riskeren gewoon ontslagen te zullen worden bij gebrek aan een eigentijdse wetgeving die voor een alternatief zou kunnen zorgen.. Leuk land waarin wij wonen. Misschien komt er ooit wel eens verandering in...
Gisteren begon in Genève de VN-conferentie tegen racisme, ook wel eens Durban II genoemd. Dat laatste, omdat de eerste conferentie van dat type plaats vond in het Zuid-Afrikaanse Durban en daar helemaal uit de hand was gelopen. Een groep van overwegend moslim landen had toen immers de conferentie aangegrepen om enkel en alleen Israël en het Westen te veroordelen, alsof er in de rest van de wereld niets aan de hand was. In Genève beloofde het weer van hetzelfde te zijn. Dat liet het vooraf opgestelde programma zien. Als gevolg daarvan hadden al heel wat westerse landen besloten niet naar Genève te komen: o.a. de USA (van Obama!), Australië, Canada, Duitsland, Italië en Polen. Ze bleken gisteren meteen gelijk te krijgen toen Ahmadinejad, de president van Iran, het spreekgestoelte besteeg en daar meteen Israël én het Westen beschuldigde van racisme en van het destabiliseren van de wereldorde. Tijdens de speech verlieten de westerse delegaties wel de vergadering, om daarna echter weer terug te komen. Dit met uitzondering van Tsjechië, huidige voorzitter van de E.U., die de zaak ook voor bekeken hield. Vermelden we tenslotte nog dat landen als Frankrijk en Groot-Brittannië wél aanwezig waren, maar alleen hun ambassadeur gezonden hadden, geen ministers of andere parlementsleden. --- Wat deze triestige zaak nóg triestiger maakt, is dat ons land, tot nader order België, wél op ministerieel niveau aanwezig is op deze anti-westerse bedoening. Het heeft zelfs meegewerkt aan het opstellen van de agenda voor deze conferentie. Wij zijn immers multicultureel en politiek correct. Erger nog, meer dan waarschijnlijk zal een van de slottoespraken geleverd worden door onze Karel De Gucht, die blijkbaar vindt dat hij de laatste tijd nog niet genoeg in het nieuws komt. Onze politiek-correcte meute roept wel moord en brand tegen de condoom-uitspraken van Paus Benedictus XVI, maar vindt zo'n antiwesterse conferentie heel normaal. Om het even bij Iran te houden: daar is geen vrijheid van meningsuiting, geen vrijheid van godsdienst, geen gelijkheid tussen man en vrouw. Daar worden bv homo's ter dood veroordeeld én terechtgesteld, enkel en alleen om hun geaardheid. Iran steunt terreurbewegingen zoals Hamas en Hesbollah, die niet alleen Israëli, maar ook eigen Palestijnen liquideren als die niet de harde lijn van o.m. Ahmadinejad en zijn discipelen volgen. --- Enkele dagen geleden was er op canvas een uitzending te zien van een Britse journalist die enkele maanden undercover was gegaan in enkele Britse moskees. Wat daar gepredikt werd kwam allemaal van Saoedi Arabië en was één haatproza tegen het Westen. Het is bijna niet te geloven dat er hier bij ons nog politiekers rondlopen, die vinden dat het allemaal niet zo'n vaart loopt en dat de Islam een toch zo verdraagzame godsdienst is. Onze deelname aan die conferentie in Genève is dan ook een zoveelste bewijs, dat de nuttige idioten het hier nog steeds voor het zeggen hebben.
Wat een heisa over de affaire Dedecker-De Gucht! Tussen die twee zal het wel nooit meer goed komen. Nu ineens is Deckerke niet meer salonfähig genoeg om straks mee te regeren, iets wat hij toch zo graag zou doen. Van de reactie van de zgz traditionele partijen druipt de hypocrisie er af. Ze willen geen cordon rond LDD, omdat ze vrezen dat "recht voor de raap samenraapsel" misschien straks toch nodig te hebben. Hilarisch wordt het helemaal, als men leest dat zelfs aan de groentjes gevraagd wordt of zij samen met LDD in een regering willen zitten. Is dit bladvulsel of hopen journalisten die daarmee bezig zijn misschien op een tweede dioxinekwestie of een tweede doortrapper à la Verhofstadt die in 1999 álle partijen in zijn regering wou hebben, als hij daarmee de toenmalige CVP maar in de oppositie kon krijgen. Als er in die tijd een partij voor de dieren was geweest, zoals nu in Nederland, dan had " da joenk" er die waarschijnlijk ook bij genomen. Om maar te zeggen, hoe belangrijk Agalev toen was. Al dat gezeur over Dedecker en De Gucht zou ons doen vergeten, dat het sale en lease back akkoord i.v.m. het gerechtshof in Veurne inderdaad niet erg kosjer was. Het gebouw werd - in het kader van het vullen van begrotingsgaten van de Verhofstadt regeringen - verkocht voor zo'n 10,5 miljoen euro en daarna terug gehuurd voor anderhalf miljoen per jaar. Als het inderdaad gaat om een contract met een looptijd van dertig jaar en meer, dan kan iedereen uitrekenen wat voor woekerwinsten daar gemaakt werden (en nog worden). Hallucinant wordt het helemaal als blijkt dat de koper cq verhuurder enkele offshore bedrijfjes zijn die werken onder een buitenlandse wetgeving. Nog erger wordt het als blijkt, dat de architectenfamilie Jaspers er achter zit, dezelfde Jaspers die het gebouw getekend heeft. Eind 2008 werden de bedrijfjes door de vennoten van de familie Jaspers trouwens opgedoekt en sindsdien is elk spoor zoek... Het kan goed zijn dat er geen cent gefraudeerd werd. Transparant kan men het echter niet noemen. Als men daarbij bedenkt dat het bij de gerechtshoven van Antwerpen en Gent over veelvouden van het bedrag van Veurne ging, dan is het niet moeilijk te veronderstellen, dat men al een ijzersterk moraal moet hebben om daaruit geen collateraal profijt te willen halen. Als dat allemaal niét het geval zou zijn, waarom komen dan de juiste cijfers met de juiste namen niet even in beeld? Ik persoonlijk heb er in elk geval het raden na. --- In de marge van het onderzoek van die privé-detective naar een eventuele link naar De Gucht, schreef de dame in kwestie o.m. over troonopvolger Jean-Jacques: "Heeft in zijn leven maar drie dagen gewerkt, behalve in de senaat,dan". Het broekie in kwestie, 25 jaar jong dacht ik, zit in die senaat al wel wijzigingen aan de euthanasiewet in elkaar te knutselen. Straks krijg ik nog heimwee naar De Croo...
De paasvakantie zit erop. Nu eens zien wat we gaan zien. Om te beginnen één grote verkiezingscampagne, maar daarbuiten zijn er toch genoeg punten om een boompje over te zetten. - N-VA is naar het Grondwettelijk Hof getrokken met de klacht dat de Vlamingen slechts één keer het belangenconflict kunnen inroepen (via de Vlaamse gemeenschap), terwijl de Franstaligen dat liefst vier maal kunnen doen (via de Franstalige gemeenschap, het Waalse gewest, het Brusselse gewest en de Franstalige gemeenschapscommissie in Brussel). De zoveelste discriminatie in dit landje dat claimt democratisch te zijn. Wettelijk is daarmee niets fout, het gaat wel regelrecht in tegen de geest van de wet. Eigenlijk draait de hele zaak rond de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde. Ergens in mei vervalt de termijn van dit dispuut en zou er eindelijk eens definitief over moeten gestemd worden. Als dat niét gebeurt, is er geen enkele reden om na 7 juni geen klacht neer te leggen tegen de onwettelijkheid (in ons land) van de Europese verkiezingen. Daarmee zouden de francofonen en belgicisten in dit land eindelijk eens een serieus schot voor de boeg krijgen en kunnen gaan vrezen wat er hen te wachten zal staan bij de federale verkiezingen van 2011. De Maddens-strategie, zeg maar, maar dan in versneld tempo. - Lezers van mijn blog weten, dat ik geen boontje heb voor de heer De Gucht en zijn Open VLD partij. Toch begin ik een beetje medelijden te krijgen met de man. Op dit ogenblik is zijn weekeinde grotendeels verpest door die stomme Somalische piraten, die het in hun hoofd hebben gehaald een Belgisch baggerschip (eigenlijk een steenstorter) te kapen in de Indische Oceaan. Alsof dat nog niet genoeg was, moet De Gucht deze komende week e.e.a. beslissen over de affaire Koekelberg. Dat hij dat moet doen komt, door het deserteren van zijn partijgenoot Dewael en door het feit dat Dewaels opvolger, zijn andere partijgenoot Depadt, hierover niet kan beslissen omdat hij tegelijkertijd partij en rechter zou zijn. Als De Gucht Koekelberg te hard aanpakt, zal hij in aanvaring komen met advocaat Van Uyttendaele, beter bekend als monsieur Onkelinx, minister van Werk en nog wat, welke zich telkens in het kernkabinet zal moeten laten vervangen omdat er anders van belangvermenging sprake zou kunnen zijn. Tenslotte heeft Karel van Berlare nog af te rekenen met Deckerken, die deze keer blijkbaar zijn hand overspeeld heeft in de zaak van het Veurnse justitiepaleis. Evenals bij de Fortis affaire, waarbij de hele familie De Gucht werd vrijgepleit (men heeft zich niet afgevraagd waarom ook de vrienden en kennissen dezelfde dag hun aandelen nog snel verkochten...), zal er altijd wel iets van blijven hangen. Overheidsgebouwen verkopen aan kostprijs en ze daarna terug huren op 36 jaar waarbij de verhuurder een rente krijgt van zo'n 15%, was het watermerk geworden van de regeringen Verhofstadt, waarmee - zonder veel succes, zoals later bleek - de gaten in de begrotingen werden dichtgereden. Dat gebouw in Veurne zal veel geld gekost hebben, die van Antwerpen en Gent nog veel meer. Logisch, dat men zich daarover vragen gaat stellen. Enfin, week 17 van 2009 kan interessant worden.
Toen de euro ingevoerd werd, voldeed ons land eigenlijk niet aan de gestelde vereisten om mee te doen. Men moest nl een staatsschuld hebben die maximaal 60% bedroeg van het Bruto Nationaal Product (BNP). In die dagen bedroeg het Belgische percentage zo'n 115%, als ik me niet vergis (het kan ook meer geweest zijn). Door draconische besparingen en extra belastingen slaagde de regering Dehaene erin daar wat af te knijpen en beloofde die Europa dat ze verder serieuze inspanningen zou doen om het cijfer onder de 60% te krijgen. De regering Verhofstadt I slaagde erin het deficit verder terug te dringen. Dat laatste had echter meer te maken met de toen gunstige conjunctuur en de economische boom dan met de inspanningen van paarsgroen. Toen nl het vet van de soep was, bleek Verhofstadt II een verspilmachine te zijn geworden, die niet alleen vergat het deficit verder naar omlaag te krijgen, maar er evenmin in slaagde de op ons afkomende kosten voor de vergrijzing te voorzien. Het resultaat kennen wij. België zit op dit ogenblik met een gat van 14 à 15 miljard euro in zijn jaarbegroting en een staatsschuld die opnieuw de 100% van het BNP nadert. Afgezien van nieuwe belastingen, wat eigenlijk niet doenbaar is - we hebben al bijna de hoogste van heel Europa - weet niemand te zeggen, hoe men dit probleem zal oplossen. Vroeger zou dit gebeurd zijn met een devaluatie (zoals ook Martens destijds heeft moeten doen), nu kan dat niet meer. De vraag is dan ook, of België bij de eurozone zal kunnen blijven. Dat laatste geldt niet alleen voor ons land, maar ook voor Ierland en de landen van Zuid-Europa (Portugal, Spanje, Griekenland en Italië). We zitten dus in goed gezelschap. Opmerkelijk is wel, dat de EU-landen Zweden en Denemarken, die (nog) niet in de eurozone zitten, het er beter van afbrengen dan de hogervernoemden. Wat met zich meebrengt dat de euro toch niet de oplossing voor alles is gebleken. Het wordt nu afwachten wat er verder deze maand zal gebeuren. Er zijn nl nog enkele belangrijke afspraken van de G8 en de G20 die daarover uitsluitsel zouden kunnen brengen. Als dat niét lukt, bestaat er het reële gevaar dat enkele euro-landen zullen moeten afhaken en terug naar een eigen munt zullen moeten overschakelen. Op die manier kunnen ze nl hun munt weer devalueren (Italië is daarin altijd een crack geweest). Voor Europa zou het wel een blaam zijn. Mocht het bij België ooit zover komen, dan zou de blaam nóg groter zijn. Voor het land dat de Europese instellingen huisvest en voor de "mister Europe" waarvoor Verhofstadt zich nu aan 't verkopen is. Uitgerekend hij die het verzuimd heeft de tering naar de nering te zetten, toen het mogelijk was. Sic transit gloria mundi!
Dit weekeinde vindt er in Brussel een bijeenkomst plaats voor creatieve jongelingen. Honderd van hen zijn daarvoor speciaal uitgenodigd. Er zijn drie Belgen bij, allemaal Franstaligen. Geen enkele Vlaming. "Zou kunnen", denk je dan, tot je leest dat het alleen een gevolg is van de selectieprocedure. Dit vertelt althans een zekere Pascal Cools, directeur van Flanders DC, de Vlaamse organisatie voor ondernemerscreativiteit. "We konden zonder problemen honderd Vlaamse talenten voordragen", alsnog Cools, "maar de organisatoren hebben ons niets gevraagd"... M.a.w. de Vlamingen zijn door Europa nog maar eens bij de bok gezet. Niet eens gevraagd! Kardinaal Mercier wist het al: "La Belgique serà latine ou ne serà pas". - Luc Van den Branden (CD&V) is kandidaat voor de functie van secretaris-generaal van de Raad van Europa. Zes Franstalige Belgische parlementairen hebben een brief gestuurd naar de 47 permanente ambassadeurs van die Raad, met de vraag niét te stemmen voor landgenoot Van den Branden. Van solidariteit gesproken, wie heeft het daar altijd over? Kortom, Europa heeft nog maar eens de kans gezien ons, Vlamingen, te schofferen. Wat heeft Vlaanderen aan Europa? Het ging goed, zolang het over de economie ging, de grenzen open kwamen, de euro eenheidsmunt werd. Maar het politieke Europa moeit zich met onze interne keuken en dat is het laatste wat wij willen. De Franstaligen doen er trouwens geen profijt mee ons bij Europa om de haverklap te gaan koeioneren. Denk maar aan al die miserie die we al gehad hebben om de Rand en de Brusselse ziekenhuizen, om er maar twee te noemen. Verhofstadt, die zichzelf zo'n beetje ziet als de deus ex macchina die Europa gaat redden, vindt dat de E.U. met één stem moet spreken. Dat had vroeger misschien gekund, nu niet meer. Het is de schuld van doordravers à la Verhofstadt, dat de E.U. nu met 27 landen rekening moet houden, veel te veel om ooit tot een serieuze politieke consensus te kunnen komen. En dan willen Verhofstadt en zijn gelijkgezinden er nog Turkije bij nemen. Dit laatste tegen de zin van minstens de helft van de Europese burgers. Hoe erg het met de Europese gedachte staat, werd onlangs trouwens nog eens duidelijk, toen uit peilingen bleek, dat er hoogstens een kwart van de Europese kiezers op 7 juni zou gaan stemmen. Eigenlijk is het nóg minder, omdat in Griekenland, Luxemburg én België de kiezers verplicht worden te gaan stemmen. De politieke kaste in die drie landen is nl van oordeel dat hun kiezers nog niet electoraal volwassen zijn... --- Tenslotte nog dit: op de officiële start van de campagne van de Europese liberalen, kwam de Messias uit Gent een half uur te laat. Op dat moment had haast een derde van de deelnemers zich al naar de bar begeven, waar rijkelijk gratis vocht werd geschonken. Van een valse start gesproken!
België blijft een curieus land. Als enige land in Europa heeft het zo bv nog steeds een index (twee zelfs), worden de weekeindfeesten gerecupereerd, kan men blijven stempelen tot aan zijn pensioenleeftijd (zij het aan een armoedeloon), zijn er nog koopjesweken en sperperiodes, heeft men er nog uitgebreide ministerkabinetten, bestaat er een systeem van technische werkloosheid en is er een verschil in statuut tussen arbeiders en bedienden. Wat die laatste twee items betreft, loopt er de laatste tijd wel e.e.a. grondig mis. De technische werkloosheid heeft verhindert, dat heel wat arbeiders zouden afgedankt worden. De staat neemt nu een deel van de betaling van de lonen over. Dat is de goede kant van de zaak. Minder goed vergaat het de bedienden, die niet kunnen terugvallen op zo'n technische werkloosheid. Als gevolg daarvan staan de bedrijven voor de keuze: ofwel bedienden ontslaan, ofwel een akkoord sluiten waarbij ze minder gaan werken én minder betaald worden. Om de zaken wat te vereenvoudigen, hebben enkele werkgeversorganisaties al voorgesteld dat ook bedienden - al was het maar tijdelijk - technisch werkloos zouden kunnen worden. De (bedienden)vakbonden zijn het niet mee eens. Zij willen alleen akkoord gaan, als het statuut van bedienden en arbeiders zou worden één gemaakt. Tot daar dus niets abnormaals. Waar het schoentje echter wél knelt, is dat de vakbonden alleen een opwaardering van het arbeidersstatuut naar het bediendenstatuut willen. Ze willen m.a.w. niet, dat de bedienden iets zouden moeten inleveren. In de huidige crisissituatie is een dergelijke aanpassing niet te betalen, zeker niet door een Staat die zo goed als bankroet is, zoals het België van vandaag. Het is dan ook afwachten op wat er verder te gebeuren staat. De kans blijft nl bestaan, dat - als het nog slechter wordt in onze economie - er een deel bedienden effectief zullen worden ontslagen. Dat gevaar blijft reëel, zeker als men ziet dat er geen dag voorbij gaat waarbij geen groepen werknemers ontslagen worden of fabrieken sluiten (deze week alleen al Unilin in Moeskroen en Aleris - gedeeltelijk - in Duffel). De vraag is dan, wie er verantwoordelijk zal zijn. Is er dan echter geen andere oplossing? Natuurlijk is er die, maar daarvoor lijken de vakbonden nog niet rijp. De oplossing zou er nl in bestaan toch een tijdelijke technische werkloosheid voor bedienden toe te laten en ondertussen bij nieuwe aanwervingen alle bedienden en arbeiders eenzelfde statuut te geven, zoals dat in heel de rest van de wereld gebeurt. Door dat zo stapsgewijs in te voeren, kan men de kosten onder controle houden en rustig zien of het nieuwe systeem houdbaar zal zijn. Maar dat is waarschijnlijk weer te simpel voor een ingewikkeld land als België...
