Voor de verandering is onze onovertroffen justitie weer eens in de kijker gekomen. Deze keer door een vonnis van een rechter in Antwerpen, die aan een dief, een veelpleger met reeds elf overtredingen op zijn kerfstok, geen straf gaf omdat hij dezelfde man twee maanden daarvoor al eens veroordeeld had tot 18 maanden cel, waarvan de kerel niet eens één dag had gezeten. Heel het justitieapparaat nu in rep en roer, met op kop minister De Clerck, die zegt dat dit niet meer kan. "Iedereen weet het, zegt de brave man, ik werk eraan". Wat Declerck met dat laatste bedoelt is mij onduidelijk. Misschien doelt hij op het soort pre-akkoord met Nederland, waardoor er, vanaf 2010, een vijfhonderdtal Belgische gedetineerden in de Nederlandse gevangenis van Tilburg zullen kunnen worden ondergebracht. Dit laatste is echter helemaal niet zeker: - Dat akkoord moet eerst nog bekrachtigd worden door onze zeven (7!) parlementen, waarbij het helemaal niet zeker is dat de partij van Onkelinx het gaat goedkeuren. - Ook als het wordt goedgekeurd, dan zal het er slechts voor zorgen dat circa de helft van het huidige teveel aan gedetineerden er plaats zal krijgen. Dit plan heeft dus helemaal geen invloed op de verdere gang van zaken bij justitie. --- Van de laatste vier justitieministers is er maar één die wat wezenlijk vernieuwd heeft en dat is Onkelinx. Jammer genoeg zijn haar verwezenlijkingen allemaal negatief en in het voordeel van de misdadigers (niet voor niets noemde het Vlaams Belang haar de "patrones van de Belgische criminelen"). Een overzicht: van wat onder Onkelinx veranderde: - De wet Lejeune, die veroordeelde criminelen al na één derde van hun straf vrijlaat, werd nog versoepeld. Het is nu zelfs een "recht" geworden. - Wie een straf krijgt van minder dan zes maanden, hoeft die niet uit te zitten. - Wie een straf krijgt van minder dan drie jaar hoeft die evenmin uit te zitten, maar zou wel een enkelband krijgen. "Zou", want er zijn niet genoeg enkelbanden, zodat men op een wachtlijst komt te staan, waardoor de kans bestaat dat het nog minstens een jaar duurt alvorens men die enkelband krijgt. Daarna is het nog zeer de vraag, of men die mensen wel degelijk controleert. Dat zou 24 uur per dag moeten gebeuren en er is nog altijd een tekort aan surveillanten. - Het recht op gratis rechtshulp (pro deo) werd uitgebreid naar asielaanvragers en vreemdelingen voor hun verblijfssituatie. Als gevolg daarvan gaat circa een kwart van het budget naar die twee groepen. Dat totale budget bedraagt 52 miljoen euro (om nog maar eens te vergelijken met Nederland: dat bedraagt daar liefst 400 miljoen!) en is de laatste tien jaar niet meer aangepast. Het gevolg daarvan is dat de advocaten, die pro deo moéten werken, dat nog doen voor een habbekrats, waar ze er feitelijk aan toegeven (het weinig geld dat ze krijgen, ontvangen ze pas twee jaar later!). Kortom, de Belgische justitie blijft een krabbenmand, een continue reden tot ergernis. Het zere punt blijft, dat wie uitkijkt, zo goed als ongestraft misdaden kan blijven plegen. Of er dan geen oplossingen zijn? Natuurlijk zijn er die, maar niemand durft eraan beginnen. Wat dacht ge bv van wat men in de States doet: wie er driemaal voor eenzelfde delict gestraft wordt, krijgt daar levenslang en komt daar niet meer vrij (de Amerikanen kennen geen wet Lejeune of iets dergelijks). Zie je ze dat hier al doen?
We kunnen wel eens medelijdend doen over Herman Van Rompuy en zijn regering, feit is dat de man er zelf weinig aan kan doen. Hij heeft niet eens voor deze job gesolliciteerd. Integendeel: men heeft hem gesmeekt eerste-minister te worden van dit hoe langer hoe meer onbestuurbare land. Zijn regering brengt er helemaal niets van terecht, iets wat hij toegeeft, en na 7 juni zal dat er waarschijnlijk niet op verbeteren. De belangrijkste reden, waarom deze regering in stand moest gehouden worden, was de heilige schrik bij CD&V om als partij een serieuze nederlaag te zullen lijden in eventuele federale verkiezingen.. Van Rompuy zelf blijft er stoïcijns kalm bij en raakt hier en daar zelfs nog zijn mening kwijt. Zo vertelde hij vorige week in een interview, dat de Vlaamse partijen mogen beloven wat ze willen, of er veel van in huis zal komen zal andere koek zijn. Evenals de federale regering, zal de volgende Vlaamse regering immers niet meer zoveel fiscale inkomsten hebben. Heel wat van de beloftes die de partijen nu doen, zullen dan ook niet kunnen worden waargemaakt. Men zal de tering naar de nering moeten zetten. En daarin heeft Van Rompuy gelijk. Geen enkele partij heeft zelf laten uitrekenen, of de beloofde veranderingen financieel haalbaar zijn. Dit in tegenstelling tot bv (weer) Nederland, waar zoiets wél gebeurt. Dit zal als gevolg hebben, dat heel wat beloftes (weer) niet zullen worden nageleefd met het gratuite excuus, dat er geen geld zal zijn, iets wat we nu al weten. Volksbedrog, dus. Misschien kan de nieuwe Vlaamse regering wel al iets besparen, nl op haar kabinetten. Een zoveelste commissie heeft uitgerekend, dat acht adviseurs en tien medewerkers per minister meer dan voldoende zijn. Zelfs als de minister-president en zijn vices er enkele meer zouden krijgen, zou dat een besparing geven van zo'n 280 duurbetaalde jobs. Als men ook weet, dat er op dit ogenblik elke week zo'n zestig werkgroepvergaderingen zijn binnen de Vlaamse regering, dan kan ook daar serieus het mes worden in gezet. Dat kan eenvoudig door de ministers zelf meer te doen werken, m.a.w. ook meer verantwoordelijkheid te nemen. Erg, he?
Er is een nieuwe "kick" voor de handtassendieven. Ze spelen voortaan op verplaatsing. Daar is men bij uitgekomen, toen bleek dat een vrouw van 60 in Geraardsbergen na het roven van haar handtas, zo erg ten val was gekomen, dat ze dagen later nog steeds in een diepe coma ligt en men voor haar leven mag vrezen. De vijf "jongeren" (als dat tussen haakjes staat - uitvinding van de multicultuur - weet elke Vlaming wat hij daarbij moet denken), die ervan verdacht werden, werden aangehouden én weer vrijgelaten. Grote heisa alom, ook in de politiek-correcte media. Tot men, de dag daarop, twee andere "jongeren" kon aanhouden die de echte daders bleken te zijn. Zowel de eerste vijf als de laatste twee kwamen allemaal uit het Waalse Lessine en waren met het openbaar vervoer naar Geraardsbergen gereisd met als enige doel daar mensen van hun (hand)tassen te beroven. De vraag is trouwens, of ze hun reisticket wel betaald hadden. De kans is groot dat men dergelijk uitschot niet eens durft vragen of ze een kaartje hebben. Het gerecht bleek gisteren heel verontwaardigd, omdat men haar valselijk zou beschuldigd hebben. Eigen schuld, dikke bult, echter. Had justitie vanaf de eerste dag goed gecommuniceerd, dan was de hele mediaheisa waarschijnlijk heel wat minder geweest. Zonder de zware gevolgen voor het slachtoffer, zou men er buiten Geraardsbergen zelfs niet van gehoord hebben. Handtassen roven is in onze steden immers een alledaags feit geworden. Uit de zaak Wijffels weten we trouwens al, dat de jeugdrechters zich hier alleen nog bekommeren om de dader, niet om het slachtoffer (ook niet als dat laatste zelf minderjarig is, zoals Simon Wijffels het zelf verwoordde). Het is dan ook hoge tijd, dat die justitie van ons inderdaad grondig hervormd wordt. Uit de verklaringen van Stefan De Clerck, die hoopt er in het najaar werk van te kunnen maken (er zal hier in het najaar nogal wat te doen zijn!), blijkt o.a. dat België 320 gebouwen heeft, waarin recht wordt gesproken. In Nederland zijn dat er 50. Het aantal gerechtelijke arrondissementen in België is 27, in Nederland 16 en dat vindt men daar nog teveel. Het is het klassieke verhaal van het teveel aan koks dat het eten bederft. In het handtassenverhaal van Geraardsbergen waren drie gerechtelijke diensten aan het werk: die van Dendermonde, van Brussel en van Doornik. Vorig jaar werd er bij het Belgisch gerecht 15 miljoen euro meer uitgegeven dan er gebudgetteerd was. Raar, he?
Sinds de campagne voor de regionale verkiezingen begonnen is, ligt de activiteit van de federale regering zo goed als stil. Er worden nog wel plannen gemaakt (denk maar aan dat Van justitieminister De Clerck), maar het is maar zeer de vraag of er ooit (en wanneer) iets van terecht zal komen. Nadat notaris Van Rompuy op 1 april (echt een geschikte dag!) verklaarde dat hij voorlopig alleen nog zou noteren, is er inderdaad zo goed als niets meer gebeurd, tenzij wat gerommel in de marge en het definitief afgeven van 's lands grootste bank aan de Fransen (wat het land miljarden zal kosten). Het zal er niet op beteren, zeker nu niet en waarschijnlijk ook niet na 7 juni. De reden daarvoor heeft alles te maken met de harde verkiezingsstrijd in Wallonië, waar de PS niet alleen riskeert de gewestverkiezingen te verliezen, maar bovendien ook uit de federale regering te zullen stappen (of eruit gesmeten te worden). Zoals ik hier al eens meer vermeld heb, heeft men de PS niet nodig voor een gewone meerderheid en zou men dus met een oranjeblauwe regering kunnen verder gaan. Er zou dan wel helemaal geen sprake meer kunnen zijn van een staatshervorming, maar dat gebeurt sowieso nu ook niet. Als we trouwens de Maddens theorie volgen, hoeft ook Vlaanderen niets meer te vragen, maar alleen af te wachten tot Wallonië zelf over de brug zal moeten komen. Eens zal dat moeten gebeuren, want een Belgisch faillissement (waar we sowieso op af stevenen) zal in de eerste plaats de Walen treffen. Wat nu echter ondertussen gebeurt, is dat ook de Vlaamse partijen van de huidige federale meerderheid (en zelfs een paar van de oppositie, zoals de groenen en de socio's) naar de aan de gang zijnde esbattementen in Wallonië staan te kijken zoals konijnen naar een lichtbak. Het is net alsof onze toekomst alleen maar afhangt van wat er in Wallonië zal gebeuren, en dat is toch een beetje met zijn haar getrokken. Of straks in het Walenland de MR of de PS wint, of zelfs Ecolo, maakt voor Vlaanderen weinig uit. De PS-gezinde regering, met of zonder Ecolo, zal blijven dwars liggen op het gebied van de kernuitstap en de immigrantenproblemen. Een MR-gezind kabinet zal stokken in de wielen blijven steken over Brussel, de Rand en Brussel-Halle/Vilvoorde. Het blijft kiezen tussen pest en cholera. Het wordt hoog tijd dat de Vlaamse partijen eindelijk eens gaan leren hun eigen verantwoordelijkheid te nemen, zonder zich de hele tijd blind te staan staren op de landgenoten van beneden de taalgrens die - nota bene - nog altijd een minderheid vormen in dit (officieel althans) democratische land. Als blijkt dat er tenslotte geen oplossing kan gevonden worden, dan moet de nieuwe Vlaamse regering en het Vlaams parlement overgaan tot de reeds besproken EVO, de Eenzijdige Verklaring van Onafhankelijkheid. Bye, bye Belgium, dus, maar dan in het echt!
Zolang het in 2008 nog overal goed draaide, dreigden de vakbonden met een hete herfst. Daarvan is later niets in huis gekomen, omdat iedereen zag wat er overal gebeurde: sluitingen en afdankingen. Tenslotte kwam er zelfs vrij vlot een CAO voor het hele land, maar dit was grotendeels het gevolg van het feit, dat het de staat zal zijn, de belastingbetaler dus (u en ik), die het allemaal zullen mogen ophoesten. Die CAO bepaalde o.m. dat er per sector verder moest worden afgesproken hoe ver men kon gaan. In principe zou elke werknemer dit jaar tot 125 euro extra kunnen krijgen en volgend jaar zelfs 250. In heel wat sectoren kwamen er akkoorden, denk maar aan de voedingsnijverheid, De Lijn, de Bouw en zelfs in de sector van de pretparken. Hier en daar ging het ABVV dwars liggen, maar werd er uiteindelijk vrede gesloten. Dat is echter nog niet het geval met de distributiesector, waar de vakbonden nu dreigen met een staking tijdens het komende Pinksterweekeinde. De hele discussie daar draait om de vraag of die 125 euro alleen gelden voor wie voltijds werkt, iets wat in die sector bijna de uitzondering is. Zelfs met het inzakken van de inflatie en het goedkoper worden van allerlei producten en diensten, beseffen heel wat mensen blijkbaar niet, dat het beter is iets minder te krijgen dan straks geen werk te hebben. België in zijn geheel staat er nl veel slechter voor dan zijn concurrerende buurlanden. Dat heeft niet alleen te maken met de torenhoge Belgische staatsschuld en het steeds groter wordende gat in de begroting. De loonkloof tussen de Belgische werknemers en die van onze buurlanden wordt nl met het jaar groter. Hoofdoorzaak hiervan is onze automatische indexering. Wij zijn het enige land ter wereld die er nog zo een heeft. In onze buurlanden bv moet er telkens onderhandeld worden opdat de lonen de inflatie zouden volgen. Bij ons gebeurt dat automatisch. Zo moesten de lonen op nationaal vlak in België begin dit jaar met 4,8% omhoog, louter als gevolg van de indexering. Dat op zich zelf zou niet erg zijn, ware het niet, dat pas daarna nog eens onderhandeld wordt in afspraken per sector en daarna nog eens op bedrijfsniveau. Het resultaat daarvan is, dat de lonen in België maar blijven stijgen, zeker t.o.v. die van onze buurlanden en dat daardoor de loonkloof met onze concurrenten steeds groter wordt en dit in ons nadeel. Zo komt er bv in de voedingssector, bovenop de verworven indexering van 4,8%, nog eens 87 euro netto per jaar per werknemer bij. Te betalen door de werkgever. En dan zijn er mensen, die zich afvragen waarom bepaalde bedrijfstakken hier wegtrekken...
Deze week maken we weer een zoveelste proces in beroep mee tegen de Koerdische DHKP/C terroristen. Het proces zelf is beter bekend onder de naam van de voortvluchtige Fehriye Erdal, beschuldigd van medeplichtigheid aan een drievoudige moord in Turkije. Ze heeft jaren in België kunnen wonen, beschermd door onze justitie en is er tussenuit geknepen, toen de grond onder haar voeten te heet werd. Achttien (18!) politie-inspecteurs, die haar zgz "volgden", konden deze ontsnapping niet vermijden. De zaak van de DHKP/C is al tien jaar oud en is aan haar derde beroep bezig. Er bestaat een kans, dat er later nog een vierde proces volgt, mocht men Erdal te pakken krijgen. Wie hier immers bij verstek veroordeeld wordt en later gepakt, krijg nóg eens een extra proces; We zijn nu eenmaal een rijk land, niet? Vorige week was er trouwens nog zo'n zaak, een echte moordzaak in België zelf, waarbij een Marokkaan een drinkebroer en cocaïneleverancier van kant gemaakt had. De man was gevlucht, hier dan bij verstek veroordeeld en daarna weer gepakt in Madrid en naar hier uitgeleverd. Daarna weer veroordeeld, maar ook dat proces moet nog eens worden overgedaan, omdat de jury de motivatie niet vermeld had in haar eindverslag (dat moet tegenwoordig van Europa: de rechten van de mens, weet je wel). Tenslotte begint deze week nog een ander proces, waarbij de daders gevlucht zijn. Het gaat om de steekpartij in Gent, waarbij student Simon Wijffels ei zo na de keel werd overgesneden door twee Oekrainse broertjes van een hier illegaal verblijvende familie. Heel die familie zit ondertussen in Israel en de messenhelden hebben al laten weten niét naar hier te zullen komen. Nog eens een proces dat later misschien weer dient overgedaan te worden. Heerlijk land waar we zoveel werk creëren dank zij onze multiculturele medeburgers. Dat komt allemaal maar naar hier, vecht hier zijn vetes uit en wij moeten maar zorgen dat ze netjes veroordeeld worden, volgens alle mogelijke internationale regels en wetten. Ondertussen puilen onze gevangenissen uit van dat soort volk. De meerderheid van de gedetineerden in de Belgische gevangenissen zijn vreemdelingen of genaturaliseerde Belgen van vreemde origine. Maar geen nood: als het aan De Gucht ligt, krijgen we er straks nog een groepje bij vanuit Guantanamo...
Over exact twee weken kunnen we dan eindelijk naar de stembus. Maar zien wat er daarna zal gebeuren. We hebben in Vlaanderen te maken met groepjes van drie: - Drie traditionele partijen (CD&V, Open VLD en SP.a), waarvan de Vlaamsgezinde weinig te verwachten heeft, om de eenvoudige reden dat ze alle drie té veel gebonden zijn aan het federale België. - Drie echt Vlaamsgezinde partijen (VB, N-VA en LDD), waarvan elke overtuigde Vlaming hoopt dat ze het ooit tot een serieuze samenwerking zullen brengen. - Drie liberale partijen: van donkerblauw (LDD) over blauw (Open VLD) naar lichtblauw (SLP), waarmee men alle kanten uit kan. - Drie linkse partijen: S.P.a, Groen! en PvdA, waarvan de Vlamingen helemaal niets te verwachten hebben. In totaal is er in Vlaanderen een keuze tussen liefst negen partijen. SLP en PvdA lopen er echter maar bij om de hoop te vergroten. Behoudens een mirakel halen die nooit de kiesdrempel. N-VA en Groen! lijken dat wel te zullen doen, maar zonder veel overschot. Voor Vlaanderen zou het zeker beter zijn, mocht Groen! de drempel niét halen. Terwijl de meeste partijen, zeker de traditionele, uitpuilen van lamme goedzakken, is Groen! gewoon anti-Vlaams. Dat simpele ziel Mie Vogels (ik probeer beleefd te blijven) nu staat uit te bazuinen dat ze een grote overwinning gaan halen en misschien wel zelfs mee in de volgende Vlaamse regering gaan stappen, is voor haar rekening. Hopelijk gaat de Vlaamse ezel zich geen twee keer stoten aan dezelfde steen. Enfin, er blijven vijf partijen over die allemaal (in de peilingen althans) scoren tussen de 15 en de 20%. Het maakt feitelijk weinig uit hoe de volgende Vlaamse regering eruit zal zien, als ze eindelijk maar eens toont wat haar op haar tanden te hebben. Zie maar wat er weer allemaal gebeurt in de Rand. De strapatsen van de drie wetsovertreders uit Kraainem, Linkebeek en Wezenbeek-Oppem krijgen al navolging: nu gaan ook de franskiljons van St Genesius-Rode dwars liggen. Marino Keulen heeft beloofd maandag daarover een beslissing te gaan nemen. We zullen zien wat het wordt, maar gewoon de niet-benoeming bevestigen zal niet genoeg zijn. Die drie moeten worden afgezet en die van St. Genesius-Rode moet worden geschorst. Wat zijn wij met een regering die de wetteloosheid gedoogt?
Toen de Amerikanen erin slaagden de Taliban te verjagen uit Afghanistan, hielden ze daar enkele honderden gevangenen aan over. De meeste van hen waren niet eens Afghanen, maar buitenlanders in dienst van het moslimfundamentalisme. Ze konden ter plaatse moeilijk opgesloten blijven, daarvoor was (en is) Afghanistan een te onveilig land, en men besloot dan maar ze elders onder te brengen. Het werd tenslotte Guantanamo, omdat men op die militaire basis in Cuba de minste pottenkijkers zou hebben. Die gevangenen hadden feitelijk nog geluk dat de Amerikanen ze gepakt hadden. Was dat gebeurd door e.o.a. dictatoriaal regime, dan was de kans groot geweest, dat ze Afghanistan nooit levend zouden verlaten hebben en zou er nooit over Guantanamo gesproken zijn . Over die gevangenis in Guantanamo is ondertussen al veel te doen geweest. De politiek-correcte pers vond het niet kunnen dat die moslimfanatici daar zonder enige vorm van proces werden vastgehouden. Volgens de rechtsnormen van een democratische staat is dat ook zo. Nu zullen er, onder die gevangenen, zeker wel enkele onschuldigen tussen gezeten hebben. De vraag is dan wel, wat zij toen in Afghanistan kwamen doen. Als het niet was om te vechten, dan was het waarschijnlijk o.w.v. van e.o.a drugstrafiek. Dat het louter toeristen zouden geweest zijn, gelooft niemand. Obama heeft, meteen na zijn aanstelling tot president, beloofd de gevangenis van Guantanamo te zullen sluiten. Dat blijkt echter sneller gezegd dan gedaan. Om te beginnen blokkeert de Amerikaanse senaat, ondanks de riante meerderheid van de democraten in die instelling, de fondsen voor de sluiting ervan. Verder zijn er een aantal gedetineerden, die misschien onschuldig zijn, maar die men niet naar hun land van herkomst kan terugsturen, omdat ze daar zgz "onrechtvaardig" zouden behandeld worden. M.a.w. waarschijnlijk weten ze daar wél wat die mensen hebben uitgespookt. Alternatief is die gedetineerden in de States te houden, wat de Amerikanen dan weer niet willen. Een alternatief is, dat andere landen enkele van die gevangenen zouden opnemen. Op dat punt komt Karel De Gucht, onze onvergelijkbare minister van Buitenlandse Dinges, in de schijnwerpers. Karel zit momenteel in Washington en is daar aan zijn ambtsgenoot Hillary Clinton gaan vertellen, dat België bereid is enkele van de inmates uit Guantanamo naar België te laten komen. Hypocrieter kan moeilijk. Uitgerekend België, met zijn kaduuk gerechtelijk systeem, zijn uitpuilende gevangenissen en zijn falend politiecorps, zou Guantanamo gevangenen gaan opnemen en die hier (waarschijnlijk) vrij laten rondlopen. Zelfs al zouden diegenen die naar hier komen niets gedaan hebben, (wat zo goed als niet te achterhalen is), toch gaat het hier om fanatieke moslims, waarvan iedereen weet waartoe ze in staat zijn. Net deze week werden er in New-York nog vier opgepakt, die weer eens bommen wilden gaan leggen. Zelfs onze minister van Justitie, Stefan De Clerck, toch een collega van De Gucht in de federale regering, zegt van niets te (willen) weten. Die heeft het trouwens nog te druk met het voorakkoord dat hij met Nederland heeft om een vijfhonderd gedetineerden uit Belgische gevangenissen over te brengen naar de Nederlandse gevangenis van Tilburg. Het zou kunnen dat het doorgaat, maar zeker is het allerminst. Alvorens het zover is moeten nl alle zeven (7!) parlementen van dit land het hebben goedgekeurd... "Heerlijk, heerlijk!", zou Toon Hermans gezegd hebben.
Voor zover dat nog nodig was, heeft het Planbureau nog eens gewaarschuwd dat de huidige crisis verre van voorbij is. Met wat geluk krijgen we een echte heropleving binnen 5 jaar. Dat is dan het magische jaar 2014, waarop de Belgische begroting weer in evenwicht zou moeten zijn. Wie dat gelooft, gelooft ook nog in Sinterklaas. Niet alleen doet de huidige regering niets, alles laat vermoeden dat ze ook na de verkiezingen van 7 juni geïmmobiliseerd zal zijn. Zelfs, als dat niet het geval zou zijn en doet de regering van notaris Van Rompuy zijn termijn uit, dan is maar tot 2011. Als 2014 zo belangrijk wordt, dan zal het een andere regering zijn die dat moet oplossen, een regering die er nu nog niet eens is. De huidige crisis treft niet alleen België, natuurlijk. In dit land zijn er echter problemen, evenwichten, grendels en andere ondemocratische geplogenheden, die ervoor zorgen dat wij te maken hebben met extra problemen die onze buurlanden niet hebben. België krijgt zijn begroting en zijn staatsschuld nooit ofte nimmer meer opgelost, als er hier, in dit land van zes regeringen en zeven parlementen, geen grondige staatshervorming komt. Het land moet kiezen voor een vergaande vorm van federalisme, laten we het confederalisme noemen, al is dat niet de juiste term. Enkele maatregelen die absoluut moeten genomen worden: - Waals gewest en Waalse deelregering moeten samensmelten. In Vlaanderen is dat al sinds het begin van de eerste staatshervorming, waarom kan dat niet in het Zuiden?. - Brussel stad en gewest moeten ook één geheel vormen. Als de brandweer in Brussel het hele grondgebied aankan, dan moeten de andere geledingen dat ook kunnen. - Senaat en provincieraden moeten worden afgeschaft. Louter tijd- en geldverlies. - Er moet een splitsing komen van de sociale zekerheid en de werkgelegenheid. Alleen op die manier kunnen de specifieke noden van dit land opgelost geraken. - De kernenergie moet in stand worden gehouden tot er een echte vervanger is. Dat geleuter over groene stroom kan hoogstens leiden tot 10% van onze energiebehoeften, gaat ons daarenboven hopen geld kosten en ruimt de problemen met de CO² uitstoot niet op. - Er moet een einde gemaakt worden aan de gratuïte instroom van economische gelukzoekers van buiten de E.U. Dit land heeft de middelen niet meer om te zorgen voor mensen die hier binnenvallen en niets bijdragen. Het heeft zelfs de middelen niet meer om de eigen behoeftigen deftig te helpen, alle eisen van 1 mei en Rerum Novarum ten spijt. België, zoals het nu bestaat, heeft afgedaan. Als er geen drastische veranderingen komen, gaat dit land failiet, erger nog dan IJsland, waar er tenminste nog één volk en één taal is. De problemen opgelost in 2014? Laat ons lachen. Zonder staatshervorming worden die hier nooit opgelost, zelfs niet tegen 2041!
De drie pippo's uit de Rand hebben weer toegeslagen. Net zoals bij de vorige, federale verkiezingen, hebben de opstandige burgemeesters van Kraainem, Linkebeek en Wezenbeek-Oppem Franstalige oproepbrieven verstuurd voor de verkiezingen van 7 juni a.s. Nu was er wel het smoesje, dat de brieven verstuurd zouden zijn vanuit Brussel, maar dat maakt de zaak even onwettelijk als wanneer ze die rechtstreeks vanuit de eigen gemeente verstuurd zouden hebben. Eén van de overtreders kwam trouwens op de VRT nog fier vertellen dat de omzendbrief Peeters voor hem geen waarde heeft, evenmin als alle andere wetten van dit land die de Franstaligen niet bevallen. Zowel de gouverneur van de provincie Vlaams-Brabant (Lodewijk De Witte, broer van Youssef van het beruchte centrum) als bevoegd minister Marino Keulen dreigen er (weer) eens mee de drie burgemeesters, die nog steeds plaatsvervangend werken, niét te zullen benoemen. Dat is flauwe kul, want dat weten we reeds sinds juni 2007. Wat er nu moet gebeuren is, dat de drie wetsovertreders moeten worden afgezet en - bij gebrek aan een andere kandidaat - moeten vervangen worden door een regeringscommissaris. De Raad van State heeft Vlaanderen gelijk gegeven in deze zaak. Zij, de burgemeesters, leven de wet niet na en zijn dus in overtreding. Afzetten die pippo's! Als zij toch zo graag bij Brussel willen behoren, dat zij dan naar Brussel verhuizen. Maar nee, zij willen de voordelen van Vlaanderen, waar het goed wonen is én daarbij de taalwetten blijven overtreden. Marino Keulen heeft nog tot 7 juni de tijd om eens te tonen dat hij het meent. Als hij niets doet, dan zal hij de zoveelste Open-VLD-er zijn die in het verdomhoekje geraakt en waarop best niet meer kan gestemd worden. --- Daarmee zijn we terug in Brussel-Halle/Vilvoorde beland, de kieskring die nog steeds niet gesplitst is, alhoewel ook dat geëist wordt door diezelfde Raad van State. Dat die zaak in het federaal parlement nog steeds niet geregeld is, is uitsluitend de schuld van CD&V en Open-VLD die als de dood zijn voor een breuk in de federale coalitie. In principe kan deze vaudeville zelfs nog duren tot 23 januari 2010, maar dan zou de Duitstalige gemeenschap ook een klacht moeten indienen. Wat heeft die in Gods naam daarmee te maken? Feit is wel, dat de Europese verkiezingen in België ongeldig verklaard kunnen worden, want ook dan kunnen Franstaligen in de Vlaamse Rand verkozen worden. Vlaanderen moet niet wachten tot de volgende federale verkiezingen, maar reeds tegen of na 7 juni klacht neerleggen tegen deze gang van zaken. Als Vlaanderen gelijk krijgt - en dat zou moeten, want het heeft de wet mee - dan dienen die verkiezingen te worden overgedaan nadat eerst een oplossing gevonden is voor de discriminatie waarvan Vlaanderen nu al jaren het slachtoffer is. Het zou een zoveelste blaam zijn voor onze zelfverklaarde Mister Europe, die zelf de oorzaak is van heel die miserie. Het was Verhofstadts regering die de kieskringen heeft veranderd...
"Veel beloven en weinig geven, doet de gekken in vreugde leven". In deze pre-electorale tijden is dat spreekwoord weer actueel. "Morgen scheert men gratis". De partijen beloven maar, of er later iets van zal komen hangt niet alleen af van de uitslag die ze zullen halen, maar ook van de vraag of ze er (weer) bij zullen zijn als de prijzen worden uitgedeeld (ttz de regeringsdeelname). Of hun beloften financieel haalbaar zullen zijn, is voor de meeste deelnemers nu helemaal niet relevant. Zeker op Vlaams gebied is men de laatste jaren verwend geworden. De Vlaamse regering scheen in het geld te zwemmen. Er was geen schuld meer en er werd, bijna letterlijk, met geld gesmeten. Allemaal nog een gevolg van het Lambermontakkoord, een van de vele miskleunen van de regeringen Verhofstadt. Niemand blijkt er momenteel bij stil te staan, dat de crisis ook zal gelden op het gewestelijk niveau. Dat er ook daar minder geld zal binnenkomen en minder zal kunnen besteed worden, tenzij de volgende Vlaamse regering verkiest weer in het rood te gaan. Neem nu enkele beloftes, zoals bv de verdubbeling van de jobkorting, of de 1500 extra kleuterklassen. Dat gaat samen enkele bijkomende miljarden kosten. Waar moet dat geld vandaan komen, mochten er straks minder inkomsten zijn? De 150.000 nieuwe jobs is helemaal een giller. Dat er tijdens Verhofstadt II meer dan 200.000 jobs zijn bijgekomen, was niet de verdienste van Paars, maar van de goede internationale conjunctuur én het feit dat heel wat van die jobs bij de ambtenarij kwamen, uitgerekend de sector die men nu wil afslanken. De enige partij die zich kan veroorloven hemel en aarde te beloven, is het Vlaams Belang. Als ik het daar voor het zeggen zou hebben, ik zou nog veel meer beloven dan wat de partij nu doet. Reden daarvoor is de wetenschap, dat er na de verkiezingen toch weer geen rekenschap mee zal gehouden worden. Stel eens voor dat de traditionele partijen een opstoot van verlichting zouden kennen (we gaan naar Pinksteren) en straks het VB mee in de Vlaamse regering zouden nemen, het zou wat geven en de partij zou eindelijk eieren voor zijn geld moeten kiezen en voor dilemma's komen te staan zoals de vroegere Volksunie. Men moet daarvoor echter geen schrik hebben. Zó slim zijn die zgz democratische partijen nu ook weer niet.
Het zit er (weer eens) bovenarms op in Walenland. MR en PS vechten een strijd op leven en dood om baas te worden in het Waalse huishouden. Rechtuit gezegd: erg moeilijk moet dat voor de MR niet zijn. Eerst het geval Van Cau, dan dat van Anne-Marie Lizin, vervolgens de afgang van regionaal minister Donfut. Tussendoor een hele serie kleine schandalen in en rond Charleroi en nu ook in Bergen, het fiefdom van Di Rupo waar zopas bekend werd dat een van zijn bloedeigen schepenen zich met kinderporno bezig hield. De man is ondertussen geschorst als schepen én uit de partij gesmeten, maar het onheil is wel gebeurd. Reynders had dan ook overschot van gelijk toen hij vorig weekeinde in datzelfde Bergen ging vertellen dat de PS een te vermijden partij is. De term "infréquentable", die hij gebruikte is bij tante Laurette verkeerd in haar keelgat geschoten. Die hanteerde men nl voorheen alleen als men het over zgz "niet-democratische" partijen had. In de ogen van madame Uyttendaele zijn dat het FN, het VB, de N-VA en LDD, niét haar parti scandaleux. Die is nl, volgens haar, wél democratisch en mág dan ook foefelen en frauderen, liefst met het geld van de belastingbetaler. Onkelinx dreigt nu uit de federale regering te stappen. Het is nog niet duidelijk of ze dat alleen gaat doen of dat haar partij haar zal volgen. Mocht dat laatste zo zijn, dan kan de federale regering van notaris Van Rompuy rustig aanblijven, want ze behoudt ook zonder de PS een meerderheid. Die partij was er inderdaad bijgenomen omdat men zo aan een tweederde meerderheid kon geraken, nodig om eventueel de grondwet aan te passen. Een tweede reden was, dat ook madame Milfoisnon Milquet anders niet meer mee wou doen. Die zal nu wel twee keer nadenken alvorens weer dwars te gaan liggen voor het heil van de PS. Op 7 juni kan het immers allemaal voorbij zijn, ook voor het linkse CDH. Een regering Van Rompuy zonder de PS zou dan weer terug kunnen vallen op een oranjeblauwe coalitie en CD&V de gelegenheid geven de scheefgetrokken situatie Vlamingen/Walen terug recht te zetten. Op die manier zou de partij een beetje gezichtsverlies kunnen recupereren. Anderzijds zouden problemen zoals het terugdraaien van het sluiten van de kerncentrales weer bespreekbaar kunnen worden, evenals een andere aanpak van de problemen met de begroting. Zal het ooit zover komen? Ik geloof het niet. De PS zou een hele sliert van haar aanhang zonder werk zien vallen (men spreekt van een duizendtal!). Daarenboven groeit de kans dat de schandalenpartij na 7 juni ook uit de Waalse gewestregering zal gebonjourd worden en dan wordt de ramp nóg groter. Ecolo staat te trappelen om weer mee te mogen doen. Enfin, 7 juni kan nog altijd een kantelmoment worden in de Belgische politiek, zowel boven als onder de taalgrens. België dreigt steeds meer onbestuurbaar te worden. Het initiatief zal dan ook bij de regionale regeringen en parlementen komen te liggen en die moeten er dan maar eens werk van maken om eens échts iets te laten veranderen in dit kunstmatige land.
Wat hebben, in dit land althans, solidariteit en geldtransfers gemeen? Wel, dat ze allebei steeds in dezelfde richting uitgaan: van noord naar zuid en niét omgekeerd. Een paar tienduizend bezoekers op een gratis concert in Brussel zal daaraan niets veranderen. Wat betekent zo'n cijfer trouwens in een land met 10 miljoen inwoners? Een vol voetbalstadion voor een topmatch... Af en toe hoopt Vlaanderen ook wel eens op een beetje solidariteit in de andere richting. Die komt er zo goed als nooit. Neem nu de affaire Van den Branden. Deze CD&V-er is kandidaat voor de post van secretaris-generaal van de Raad van Europa. Niet alleen werd de man niét gesteund door zijn Waalse collega's, hij werd zelfs nog tegengewerkt. Half april stuurden zes Franstalige Belgische parlementsleden een brief naar alle ambassadeurs bij die Raad van Europa met de vraag niét voor Van den Branden te stemmen. Het werd zelfs nog erger. Toen de zaak ter discussie kwam, had normaal gezien de Waalse staatssecretaris van Buitenlandse Zaken (Olivier Chastel MR) voor Van den Branden moeten komen pleiten. Die weigerde dat te doen, zodat minister De Gucht in allerijl een reis naar Australië en Zuid-Korea moest inkorten om zelf de verdediging van Van den Branden op zich te nemen, blijkbaar zonder veel resultaat. Of Van den Branden al dan niet die post bij de Raad van Europa zal krijgen, is bijzaak. Belangrijk is te weten, dat wij - Vlamingen - niet op onze Franstalige landgenoten moeten rekenen als zij eens een klein beetje solidariteit zouden kunnen tonen. Tegenover de twaalf miljard euro die Wallonië elk jaar van ons krijgt, is het een peulschil, maar zelfs dat kan er blijkbaar niet af. Een ander voorbeeld is de kruidentuin van Meise, waarover al acht jaar geleden beslist werd hem over te hevelen naar Vlaanderen. Tot op heden is dat nog steeds niet gebeurd en ligt die prachtige exotische tuin compleet te verkommeren. Liever een puinhoop creëren dan iets af te staan aan Vlaanderen... Tenslotte nog dit, aan de diehards die blijven zeggen dat er vroeger ook transfers zouden geweest van Wallonië van Vlaanderen, raad ik aan eens het boek van Professor Juul Hannes te lezen, "Mythe van omgekeerde transfers". Kan besteld worden bij www.cosmox.be. De schrijver heeft de hele Belgische geschiedenis uitgepluisd vanaf 1830 en heeft niet één transfer richting noord ontdekt. Met innige deelneming aan de tientallen, overwegend Vlaamse, idioten die denken dit land te kunnen redden met wat zij muziek noemen...
In deze laatste fase vóór de verkiezingen zijn we (weer) aanbeland bij de loze beloften en holle slagzinnen. "Sterk in moeilijke tijden", bv, waar slaat dat nu op? Of de zoveelste belastingverlaging die beloofd wordt door de liberalen, terwijl iedereen weet, dat er nu al geen geld is meer in de staatskas. Of "jobs, jobs, jobs", terwijl er elke week drommen mensen (al dan niet technisch) werkloos worden. Ik moest eraan denken, toen ik gisteren, eerder toevallig, op Kanaal Z het interview zag dat Guy Polspoel afnam van Filip Dewinter. Nu kan men voor of tegen "El Cid" zijn, de man heeft in elk geval het voordeel dat hij duidelijk is. Moet de immigratie stoppen? Natuurlijk, zegt Dewinter, en we moeten de illegalen ook meteen terugsturen, ze hier niet verder laten verkommeren, waardoor we er zeven jaar later nog mee zitten en de meesten in de criminaliteit zullen zijn aanbeland. Moeten we doorgaan met kernenergie? Ja, zegt Dewinter, en we moeten zelfs kerncentrales bijbouwen (wat dat betreft zit hij trouwens op dezelfde golflengte van Groot-Brittannië dat elf nieuwe kerncentrales gaat bouwen en Italië dat opnieuw voor kernenergie heeft gekozen). Moet het brugpensioen worden afgeschaft? Ja, zegt Dewinter, want er zal morgen geen geld meer zijn om de (brug)gepensioneerden te betalen. Amper de helft van de 50 tot 64-jarigen is in ons land nog aan het werk, dat terwijl de officiële pensioendatum nog altijd op 65 staat en feitelijk zou moeten worden opgetrokken. In Duitsland heeft men dat al gedaan (tot 67 jaar) en in Nederland wordt dat overwogen. Wat dit laatste land betreft ligt daar momenteel de ouderdom om op brugpensioen te kunnen gaan op 62, niet op 52 (of zelfs minder) zoals bij ons. Als we willen, dat de pensioenen betaalbaar blijven, zal men ook bij ons langer moeten werken. Dat weten alle partijen, maar de meeste politiekers steken hun hoofd in het zand als het over dergelijke onontkomelijke problemen gaat. Dat Dewinter en zijn Vlaams Belang zo eerlijk zijn dat niet te doen, strekt hun alleen tot eer. Zoals bv ook hun standpunt, dat het traditioneel gezin de hoeksteen van onze samenleving moet blijven. Al die experimenten er omheen, die we de laatste tijd meemaken, leiden alleen maar tot een verscheurde samenleving die van het mensdom een beestenboel maakt.
De berichtgeving over de komende verkiezingen worden in de media in het lang en het breed uitgesmeerd. Daarbij heeft men de indruk, dat sommige zgz kwaliteitskranten en vooral de VRT denken dat zij hun steentje kunnen bijdragen om die verkiezingen in de door hen gewenste richting te krijgen (denk maar aan "De Stemtest"). Ik heb daar steeds mijn twijfels bij gehad en was dan ook blij verrast, dat ik niet de enige ben die daar zo over denkt. In De Standaard van gisteren verscheen er nl een artikel aan de hand van twee onderzoekers aan de universiteit Antwerpen en eentje van Indigov, die bevestigen dat alle verkiezingsdrukte in de media weinig uithaalt. Wie echt in de politiek geïnteresseerd is, leest er zoveel mogelijk over, maar laat er zich weinig door beïnvloeden. Dat gevoel hebben we feitelijk te danken aan onze nationale Tv-zender. Die heeft in de loop der tijden al zoveel leugens verteld, dat de doorsnee kijker er het zijne van denkt en blijft denken. Dat is al zo van toen de zender nog het NIR heette. Op de melodie, waarmee het journaal toen begon, zong men: "alle leugens van eind' en ver, hoort men op het NIR"! Trouwens, er is nog een ander bewijs, dat de invloed van de media op de kiesintenties van de mensen miniem is. Als het nl wél waar zou zijn, dan zou het Vlaams Belang, dat zo goed als doodgezwegen wordt in onze politiek-correcte media, geen stemmen mogen halen, dat terwijl die partij tussen de 15 en de 20% haalt. De reden, waarom men denkt dat de media meetellen, is louter perceptie, om het met een hedendaags modewoord te zeggen. Het heeft te maken met het feit dat politici en politieke verslaggevers heel de tijd met elkaar in contact zijn. Politici blijken verslaafd te zijn aan de media. Gemiddeld leest elke Vlaamse politieker zo'n drie kranten per dag. Kwestie van meteen op de hoogte te zijn en even snel te kunnen reageren. Als we de zaken zo bekijken, dan is het feitelijk zonde van de tijd en het geld dat bij heel dat politiek circus verloren gaat.
O.w.v. de grote heisa zou men het haast vergeten, maar de aanleiding tot de vaudeville rond Dirk Vijnck was het onderzoek, opgedragen door Deckerke aan een privé-detective, om uit te maken of er onregelmatigheden waren gebeurd bij de sale-and-lease-back operatie waarbij het gerechtshof van Veurne was betrokken. De speurtocht ging in feite naar de eventuele betrokkenheid van Karel De Gucht in deze zaak, maar dat bleek, officieel althans, dus niet het geval te zijn. Toch blijven er nog vraagtekens, omdat weinig mensen weten wat er daar feitelijk allemaal is overeengekomen en wat dat allemaal heeft gekost. Bovenstaande werd touwens nog maar eens bevestigd, nu blijkt dat er met de allereerste sale-and-lease-back fraude is gepleegd. Bij de rechtbank van eerste aanleg van Brussel worden in juni de pleidooien opgestart over de verkoop en verhuur van de Financietoren. Die werd in 2001, samen met het aanpalende Rijksadministratief Centrum verkocht aan het Nederlandse vastgoedbedrijf Breevast. De overheid blijkt het huurcontract voor dat centrum al gesloten te hebben vóór het verkocht werd. De consultants, die door de regering in deze zaak werden ingezet, bleken aan de affaire 372.200 euro te hebben verdiend en daar hield het niet mee op. Het parket van Brussel vervolgt twee Luxemburgse vennootschappen en drie consultants die ervan verdacht worden daarenboven nog eens, houdt u vast, 2 miljoen euro zouden hebben opgestreken van Breevast! M.a.w. aan heel dit zaak is er stront aan de knikker en het vermoeden is groot, dat het bij deze ene affaire niet gebleven is. De regeringen Verhofstadt, de actieve welvaartstaat weet je wel, hebben daarna nog een heel patrimonium verpatst, enkel en alleen om de begroting officieel in evenwicht te krijgen (hetgeen hen tenslotte niet eens gelukt is). De staat dreigt nu ettelijke miljoenen extra schulden te hebben gemaakt, al is dat alles bij elkaar maar een peulschil t.o.v. het gat dat in de begroting zit. Daarbij valt op, dat men er losjes van uit gaat, dat men dit gat tegen 2014 zal hebben weggewerkt. Hoé, dat weet niemand te zeggen. Zeker niet door verhoogde belastingen. Uitgerekend deze week werd nog bericht, dat België aan de top blijft in Europa en dat alles met een staatsschuld die de 100% van het BNP dit jaar zal overtreffen. Als we de zangers van Belgavox mogen geloven, heeft België nog toekomst. De vraag is, hoe lang ze dat refreintje nog zullen kunnen zingen...
Uitgerekend op dezelfde dag dat de Vlaamse Volksbeweging in Antwerpen haar conventie houdt over het thema "Ik kies voor Vlaanderen", wordt in Brussel een gratis België concert gegeven. Van een toeval gesproken! Al wat in de Belgicistische kringen enige naam heeft, zal bij het atomium aanwezig zijn. Te beginnen met de hele schare subsidietrekkers, die zich zangers en artiesten noemt, Axel Red en Arno op kop. Alleen Tom Barman, de man van de 0110 ontbreekt. Hoe is het mogelijk? Wat aan het hele zaakje een kwalijke geur geeft, is het feit, dat het concert voor België feitelijk gesponsord wordt door de Belgische staat, ttz door de belastingbetaler, dus ook door u en mij, die het met dat zingen niet eens zouden zijn. Om te beginnen de Nationale Loterij, Belgacom (voor 54%) in handen van de staat en de openbare omroepen VRT en RTBf. En last but not least door de stad Brussel. Daarbovenop voorziet de NMBS in een voordelig tarief voor wie met de trein naar het concert wil. Er zijn ook enkele privaatondernemingen die meedoen: Delhaize bv, maar ook het weekblad Knack. Het is maar, dat de overtuigde Vlamingen weten waar ze voortaan hun aankopen niet (meer) moeten doen en welk blad ze niet meer moeten kopen. Heel wat Vlamingen maken zich druk over dat brood en spelen, dat zou moeten dienen om dit land te redden. Ik zou er me niet zoveel van aantrekken. Dit land heeft meer nodig dan dergelijke simplistische activiteiten om uit zijn failliete situatie te geraken. De enige mogelijkheid om België te redden, is een echte staatshervorming en die zal gaan naar een verdere federalisering, niet de weg terug naar het Belgique à papa. Als men zondag echt iets wil vernemen over de echte problemen van dit land en over de oplossingen die onze toekomst (ook die van de francofonen) zouden kunnen veilig stellen, dan moet men daarvoor niet in Brussel zijn, maar wel in Antwerpen, om 14.30 uur in hangar 29 (Hal 2, Rijnkaai, 150). Tot spijt van wie 't benijdt.
In Wallonië zijn ze aan het zoveelste politieke schandaal toe. Deze keer mag de Waalse minister van Volksgezondheid, Sociale Zaken en Gelijke kansen (!) opstappen. De man, Didier Donfut, blijkt al sinds het begin van deze eeuw 13.000 euro per maand extra te krijgen, bovenop zijn ministerieel loon, als "consultant" van een Waalse intercommunale. Belangenvermenging dus. Hij had het nochtans zeer clever aan boord gelegd, via een bedrijfje dat de originele naam "Idee" meekreeg (International Dévelopement en Energie et Environment), waarvan hijzelf de enige aandeelhouder is. Buiten dat blijkt de man ook bestuurder te zijn van een hele serie andere intercommunales, is hij burgemeester van Frameries en adviseur van Socofe, nog een intercommunale waarvan - oh, toeval! - een andere Waalse minister (Jean-Claude Marcourt) voorzitter van is. Onnodig er aan toe te voegen dat de heer Donfut behoort tot de Parti Scandaleux. Opmerkelijk in deze zaak is trouwens ook het feit, dat het PS-auditcomité, een soort ethisch comité door de partij opgericht n.a.v. de vroegere schandalen, van de zaak afwist, maar er evenmin graten in vond. Evenmin zoals het graten vindt in de handel en wandel van vader en zoon Daerden, die eveneens in die sector "incasseren". --- We moeten trouwens in Vlaanderen stilaan gaan oppassen dat we hier niet in hetzelfde bedje ziek worden. Uitgerekend gisteren, raakte bekend dat een zekere heer Jean-Luc Dehaene zichzelf een riante loonsverhoging heeft toegekend als directeur van Dexia, een functie - nota bene - waarvoor hij al 400.000 euro per jaar kreeg. Diezelfde Dehaene is het boegbeeld van CD&V voor de Europese verkiezingen. Op een partijfeest, vorige zondag in Bobbejaanland ("het plezantste land") was hij nog dé attractie van zijn partij. Brave Kris Peeters mocht blij zijn in zijn schaduw te mogen staan. De CD&V-kiezers worden dan ook vriendelijk verzocht allemaal voor mijnheer Dehaene te stemmen, zodat hij, bij zijn tonnen euro's die hij bij Dexia krijgt (én de schnabbels bij AB-Inbev en God weet waar nog), morgen ook nog eens een extra riante verloning krijgt van Europa. Voor wie het nog niet mocht weten: Dehaene is van ACV-strekking, ge weet wel die vereniging die zich inzet voor de arbeiders en de minder bedeelden...
De Standaard pakte op maandag uit met een extra bijlage van liefst 24 bladzijden over het "loonzakje" van onze politiekers. Ik vraag me af, wat voor nut zoiets heeft, buiten het vullen van de krant. Het is tegenwoordig bon ton uit te pluizen hoeveel iemand "verdient", ook buiten de politiek. Dat woord "verdienen" is trouwens fout. Men zou eerder mogen zeggen, hoeveel iemand krijgt. Als mensen een loon krijgen, is dat niet altijd verdiend, ook niet in de politiek. Zo heb ik ooit eens een artikel gezien met als titel "Wat ons koningshuis verdient". Nou, ja, dat verdient volgens mij helemaal niets, het krijgt het alleen maar. Om even terug te komen op de bijlage van De Standaard. Daarin wordt o.m. gesteld dat bepaalde politiekers veel meer zouden kunnen verdienen als ze in "de privé" zouden gaan werken. Ook dat is larie en apekool. De overgrote meerderheid van onze politiekers is niet bekwaam om in de zakenwereld te slagen. De weinigen die dat gepresteerd hebben, zijn de uitzonderingen op de regel. Het tegenovergestelde is ook waar: succesvolle zakenmensen kunnen in de politiek niets gaan doen (zie maar wart gebeurd is met Huts en Leman, om er maar twee te noemen). Waar het schoentje nijpt, is niet hoeveel e.o.a. politieker krijgt, maar wat de politiek ons in zijn totaliteit kost. En dat is enorm veel geld, waarop heel wat zou kunnen bespaard worden. Als men bv bedenkt dat alle senatoren, alle provincieraadsleden en de meeste Brusselse gemeenteraden feitelijk totaal overbodig zijn, dan zou men elk jaar hopen geld kunnen uitsparen. De partijen krijgen jaarlijks van de staat 52 miljoen euro cadeau. 85% van het budget van de politieke partijen komt van de staatskas. En ga zo maar door. Tenslotte nog twee leuke reacties van twee VB-politiekers op de "revelaties" uit De Standaard: - Pieter Huybrechts zegt verbaasd te zijn van die krant voor de allereerste keer een mailtje te hebben gekregen. In een eerste moment dacht hij, dat de krant geïnteresseerd was in zijn opinie. Niet dus, alleen in wat hij verdient. - Hugo Coveliers vraagt dat de krant ook het inkomen van de journalisten zou publiceren. Hij heeft een abonnement op De Standaard, zegt hij, en heeft ook het recht te weten wat er o.m. met zijn geld gebeurt. Uit een recente peiling blijkt dat slechts 18% van de bevolking nog vertrouwen heeft in de politiekers. Voor de journalisten herinner ik me het juiste cijfer niet meer, maar het lag niet veel hoger. Ze zouden allemaal dan ook beter een toontje lager zingen.
1 op 5 gepensioneerden in België leeft onder de armoedegrens. Bij de 75-plussers komt het zelfs op 1 op 4. De redenen daarvoor zijn uiteenlopend. Het gaat meestal om mensen die vroeger niet de kans tot pensioensparen gekregen hebben en/of er zelf ook niet aan dachten. Een andere reden is dat de Belgische pensioenen tegenwoordig bij de laagsten van Europa behoren. Sinds het Generatiepact is een wel een welvaartsvastheid gekomen, maar dat maakt de rekening niet van de bovenvernoemde groepen, waarvan het meestal nog gaat om éénverdieners en mensen die tot hun 65ste hebben gewerkt. Misschien vraagt hier of daar zich wel iemand af, wat er geworden is van dat fameuze zilverfonds, dé uitvinding van de geleerde professor Vande Lanotte in de tweede regering Verhofstadt. Wel, dat is een lege doos gebleken, zoals al herhaaldelijk door economen werd gesteld. De laatste twee jaren van Paars werd er geen cent meer in gestoken en dat is zo gebleven, ook onder de regering van binnenlandse stilstand die we nu kennen. Daar komt nog bij, dat zo'n zilverfonds alleen maar kan werken, als de staat een schuldenlast zou hebben van minder dan 60% van het BNP. We stevenen nu af op 100% (en misschien zelfs meer), zodat we ook dat mogen vergeten. En dan is er nog de kwestie van het brugpensioen. Zopas is nog gebleken, dat onze 50-plussers de helft van de RVA-uitgaven op souperen. De bedrijven in moeilijkheden - en die worden met de dag talrijker - gaan rustig door met het op brugpensioen sturen van hun 50-plussers. Daardoor blijft de werkingsgraad van de Belgen continu zakken, wordt er steeds minder afgedragen en moet men steeds meer uitbetalen. Met de komst van de babyboomers op de pensioengerechtigde leeftijd (dat begint nu al), wordt dit voor het land een financiële tijdbom. In Vlaanderen is er reeds een timide bijsturing van het activeringsbeleid, maar op federaal vlak gebeurt er driemaal niets. Het resultaat van dat alles zal zijn, dat we er allemaal armer op zullen worden, niet alleen de gepensioneerden, die nog minder zullen krijgen, maar ook de werkenden, die meer zullen moeten afdragen. De actieve welvaartstaat van Verhofstadt ligt verder af dan ooit...
