"Ik ben echt geen Vlaams-nationalist, omdat ik echt niet mentaal gehandicapt ben". Dat vertelde ene Herman De Croo, voorzitter van de kamer van volksvertegenwoordigers en als dusdanig eerste burger van dit land aan de krant "De Morgen", de meest anti-Vlaamse krant van dit land. Bovenstaande uitspraak is een grove belediging voor minstens 30% van alle Vlamingen. Buiten het Vlaams Belang vallen ook de meeste leden van de N-VA, Spirit en heel wat getrouwen van de CD&V hieronder. Het is zonder meer een schande, dat iemand in zo'n hoge positie dergelijke uitspraken durft doen. Het zal hem, hopelijk, tijdens de volgende verkiezingen, zuur opbreken. Of De Croo trouwens al dan niet mentaal gehandicapt is, kan hijzelf moeilijk uitmaken. Dat zou moeten gebeuren door derden, in casu een gespecialiseerde dokter. De kans dat er bij de fifi van de Coburgers e.e.a. loszit, is trouwens niet irreëel. Hijzelf heeft al eens verklaard dagelijks minstens één fles wijn te drinken en dan tussendoor nog wat andere geestrijke dranken. Alleen in de maanden januari/februari heeft hij zo'n negentig (9!) recepties bijgewoond, waarbij hij zeker geen water zal gedronken hebben. Hij hoeft trouwens niet zelf te rijden: hij heeft een auto met chauffeur ter beschikking. Zo'n man als De Croo hoort niet meer thuis in ons parlement en zeker niet op de "pole position". Hij is de leeftijd van het brugpensioen al voorbij en kan best bij het oud vuil gezet worden, waar hij m.i. thuis hoort. Iemand die in zo'n functie niets beters weet dan een groot gedeelte van zijn medeburgers dermate te beledigen, verdient zelf ook niet beter. Nu hij weet dat zijn plots progressief geworden partij bij de volgende verkiezingen klop zal krijgen, is hij trouwens bereid een regering te vormen met een Vlaamse minderheid, zo iets in de trant van de coalitie die er destijds het stemrecht voor vreemdelingen heeft door gekregen (alle Waalse partijen plus enkele Vlaamse nestvervuilers). Dat heeft indertijd de SP.a veel stemmen gekost, reden waarvoor Vande Lanotte dit niet wil herhalen. Als De Croo uitgerangeerd is en niet zou weten wat doen, kan hij nog altijd hofnar gaan spelen bij de Coburgers, een groep immigranten waarvoor hij een boontje schijnt te hebben...
Uit een bevraging bij de Unizo-leden blijkt dat 40% ervan graag de afschaffing van het brugpensioen zou willen. Dat zal zo'n vaart wel niet lopen, als was het maar omdat de vakbonden dat nooit zullen toelaten en die vakbonden in België heer en meester zijn. Nochtans valt er voor het Unizo standpunt e.e.a. te zeggen. Meer dan de helft van de 55-plussers en twee derden van de 60-plussers die nog aan het werk zijn, werken in kmo's (bedrijven tot 50 werknemers). Voor grote bedrijven kan het lonend zijn oudere werknemers op brugpensioen te sturen. Zij hebben dikwijls genoeg middelen om jongeren vrij snel op te kunnen leiden. Bij kleine bedrijven is dat helemaal niet evident. Een 55/60-plusser vroeger zien vertrekken, betekent voor heel wat bedrijfjes niet alleen een pak ervaring kwijt, maar ook grote kosten en het nog grotere probleem om de vacature ingevuld te krijgen. Het fameuze generatiepact van Paars zou daaraan wat gaan doen. Ik heb destijds al geschreven dat heel dat pact een lege doos was, alle heisa er omtrent niet waard (er werd de laatste dertig jaar nooit zoveel gestaakt in België als in 2005 en dat kwam grotendeels door de acties tegen dat generatiepact). Om te beginnen treedt het pas in werking op 01.01.08 en dan spreken we nog maar van het optrekken van de leeftijd van 58 naar 60 jaar. In Nederland bv is het nooit minder dan 62 jaar geweest, om maar een voorbeeld te geven. Als er trouwens bij een groot bedrijf een drama ontstaat - denk maar aan VW-Vorst - dan wordt de ouderdom meteen teruggedraaid naar 50, generatiepact of geen generatiepact.. Om de kosten van de vergrijzing op te vangen, iets waarvan iedereen weet dat die er binnenkort aankomen, zal er meer nodig zijn dan wat cosmetische aanpassingen van de wetten. Zoals met alles in dit land, zal er ook rekening moeten gehouden worden met (nog maar eens) de verschillen tussen noord en zuid. Het probleem van het brugpensioen blijkt nl vooral een Vlaams probleem te zijn. Wallonië's grootste probleem op het vlak van de werkgelegenheid is de jeugdwerkloosheid. De werkgelegenheidspolitiek splitsen blijft dan ook een noodzaak. Dit landje helemaal splitsen zou natuurlijk nog veel beter zijn. Daarmee zouden de meeste problemen, zeker op termijn, voor Vlaanderen een oplossing krijgen.
Met het paasreces aan de gang en de meeste politiekers op vakantie is het de moment om, in het vooruitzicht van de nieuwe verkiezingen, eens een balans op te maken van acht jaar Paars. Er is weinig reden tot juichen. Op communautair vlak krijgen de regeringen Verhofstadt een grote nul op het rekest. Tijdens Verhofstadt I werd er een forum opgericht (met als voorzitter de groenblauwe Vankrunkelsven), dat die problemen apart zou bespreken en oplossen. Dat forum is hoogstens één (1!) keer bijeen geweest, heeft driemaal niets besproken en is een stille dood gestorven. Tijdens Verhofstadt II was er even de hoop dat men het kiesdistrict Brussel-Halle/Vilvoorde zou splitsen, maar ook daarvan is niets in huis gekomen. Het werd voor Vlaanderen een zoveelste nederlaag en het had nóg erger kunnen zijn. Uit wat men later vernomen heeft, waren de Vlaamse meerderheidspartijen bereid geweest een deel van Vlaams Brabant op te offeren... Vergeten we niet dat die splitsing al 40 jaar in de wet staat, waardoor de komende federale verkiezingen in feite onwettig zijn, de reden waarom de plaatselijke Vlaamse burgemeesters de verkiezing boycotten. Verhofstadt beweerde bij de aanvang van zijn eerste regeerperiode, dat hij zou zorgen dat België een "actieve welvaartstaat" zou worden. Wat dat betekent, weten we ondertussen. Bijna 15% van de in België wonende bevolking leeft onder de Europese armoedegrens. Dat het cijfer zo hoog ligt, komt mede door de grote ongecontroleerde toestroom van vooral Turken en Marokkanen, waarvan de meesten zich niet aanpassen, de taal niet leren en zodoende ook niet aan werk geraken. Dat het zover is kunnen komen, is grotendeels dank zij de laksheid van Paars dat de bestaande wetten eerder heeft versoepeld dan verstrengd. Daarmee komen we aan de volgende Paarse puinhoop: de wetgeving. Niet alleen de snel-Belg-wet werd nog uitgebreid, dat gebeurde ook met de wet Lejeune, die toelaat dat criminelen na één derde van hun straf al vrijkomen, een unicum in Europa. Ondanks deze lankmoedigheid waren er de hele acht jaar door problemen met gevangenissen en hun personeel, grotendeels omdat de hoofdverantwoordelijke, Onkelinx, meestal dwars ging liggen als het op bestraffing op aan kwam. Ook andere wetten zoals die over het verkeer, de wapenverkoop, de politie e.a. werden zo slecht in elkaar gestoken dat ze twee, drie en soms zelfs meerdere keren al gewijzigd dienden te worden. Paars verdient daarvoor een brevet van onbekwaamheid. Tijdens Paars had het parlement nog minder te zeggen dan voorheen en dat kwam voornamelijk doordat, als een gevolg van een wijziging van de kieswet, zowat de helft van de huidige parlementariërs geen verkozenen waren, maar opvolgers die als enige taak hadden bij de stemmingen op het juiste knopje te drukken. Om het nog ingewikkelder te maken, werden er regelmatig zgn "programmawetten" door het parlement gejaagd, die met opzet zo omvangrijk gemaakt werden, dat het uitgesloten was erover te kunnen debatteren. De begroting werd een lachertje. Alhoewel Verhofstadt kon beginnen in een periode van overvloed, heeft hij nooit ernstig moeite gedaan om iets voor later opzij te zetten. Hij heeft integendeel de Staat met hopen schulden opgezadeld waarvoor de toekomende generaties zullen moeten opdraaien. Enkele voorbeelden: de uitverkoop van overheidsgebouwen die later voor drie maal de normale prijs werden teruggehuurd, de gekaapte pensioenfondsen die de Staat tot in der eeuwigheid zal moeten blijven betalen, de hervormingen bij politie en de non-profit die beide sectoren extra duur hebben gemaakt, kosten die structureel zijn en dus elk jaar gaan terugkomen. Men zal zich Verhofstadt's puinhopen nog decennialang herinneren. Blijven daar dan nog Verhofstadt's "ethische" wetten over, waarop hij zegt zo fier te zijn: abortus* (dat een einde maakt aan het ongeboren leven), euthanasie (dat een einde maakt aan het leven tout court), de versoepeling van de echtscheidingswetten (wat een einde maakt aan het klassieke huwelijk) en de zgz holebiwetten, die voor de gemeenschap geen enkele meerwaarde bijbrengen. Voorwaar echt iets om fier op te zijn... Nog eens vier jaar Verhofstadt? Neen, dank u!
* De abortuswet was nog van vóór Verhofstadt I. Het was echter ook een Paarse wet want zij kwam toen tot stand via een wisselmeerderheid met de VLD die toen in de oppositie zat. De abortuswet kwam er trouwens op een wetsvoorstel van Jeannine Leduq (VLD).
Zoals ik gisteren reeds meldde, kom ik nog eens terug op die paasboodschap van kardinaal Daneels, niet op zijn homilie tijdens de paasmis, want daarin hield hij zich op de vlakte, maar op zijn geschreven boodschap van de week daarvoor. In die boodschap vertelde hij o.m. dat we onze moslimbroeders zouden moeten omarmen. Ik ben het daarmee helemaal niet eens, vooral omdat hij er niet bij gezegd heeft, dat die moslims met ons hetzelfde zouden moeten doen. Dat gebeurt nl niet. Er mogen dan wel miljoenen vreedzame, godvruchtige en verdraagzame moslims zijn op deze wereld, anderzijds zijn er ook (tien)duizenden die dat niét zijn. Hét probleem met de moslims is, dat de koran, waarvan heel hun geloof afhangt, door iedereen zo een beetje op zijn eigen manier kan worden geïnterpreteerd, naar gelang het hem uitkomt. Alle moslims zijn geen terroristen, maar de meeste terroristen, zelfs de fanatiekste zelfmoordenaars, zijn moslims en die laatsten denken van zichzelf ook dat ze vrome islamieten zijn. Tot welke excessen dat kan leiden, hoef ik toch niet meer uit te leggen, zeker? Het volstaat trouwens in eigen land eens rond te kijken om te zien wat voor drama's er zich kunnen voordoen met zichzelf godvruchtig noemende moslims of als gevolg van hun vrome daden. Denk maar aan die drie knapen uit Middelkerke, nog teenagers, die al enkele jaren hun nichtje verkrachtten omdat ze vonden dat zoiets kon. Dat nichtje was immers geen moslima en dus in hun ogen maar een heidense hoer. Een moslimvrouw zouden ze niet aangeraakt hebben, want verkrachting zou volgens de koran alleen maar strafbaar zijn als het gebeurt met een moslimvrouw vóór het huwelijk. In deze zaak is het trouwens al even merkwaardig dat het fameuze centrum van De Witte in deze zaak zwijgt als vermoord. Geen racisme, want volgens dit centrum kan dat alleen maar als de daden gepleegd worden door iemand van een meerderheid... Het centrum tegen racisme heeft ook niet gereageerd toen die Tsjetsjeen een Armeniër dood stak na een boksmatch in Mechelen. De dader had eens een Belg moeten geweest zijn. Zopas is in Antwerpen een Libanese Belg tot 8 jaar cel veroordeeld. Ook hij noemde zich een vrome moslim en had contacten met de Hezbollah. Hij was hier getrouwd met de dochter van een politiecommissaris (nu met pensioen) en had vier dochters. Die sloeg hij DAGELIJKS, soms tot bloedens toe of tot ze bewusteloos waren. Eén ervan heeft er een blijvend letsel aan overgehouden. Gelukkig is het drama niet geëindigd zoals in Nijvel, maar het had gekund. De vraag is alleen wat er gaat gebeuren als die bruut na twee en een half jaar waarschijnlijk vervroegd vrij komt. Wij zijn zo breed, mijnheer! Kardinaal Daneels zou, als verstandig mens, driemaal moeten nadenken alvorens te vragen dat wij de moslims in onze armen zouden sluiten. Pim Fortuyn had gelijk, toen hij stelde dat de Islam een achterlijke godsdienst is. Hij had er nog kunnen bijvoegen dat het ook een gevaarlijke godsdienst is waarbij elke vrome huisvader van vandaag op morgen een gevaarlijk persoon kan worden (wat bv ook gebeurd is bij de aanslagen in Londen). David Hicks, de Australiër die zopas veroordeeld werd in Guantanamo nadat men hem vier jaar geleden had opgepakt in Afghanistan, had zich indertijd bekeerd tot de Islam. Hicks heeft ondertussen dat geloof afgezworen. Hij zou best op zijn tellen letten want hij mag nu zonder vorm van protest gedood worden. Ook dat staat in de koran...
Ter gelegenheid van Pasen aan alle vrienden, kennissen en lezers een zalig/vrolijk paasfeest. Zalig voor de gelovigen, vrolijk voor de anderen, al zullen die wel moeten toegeven dat we dit feest - zoals trouwens ook Kerstmis en Pinksteren - te danken hebben aan ons Christelijk verleden. Zeker in ons land wordt het steeds moeilijker Pasen te situeren als een Christelijk hoogfeest. Een recente enquête heeft nog aan het licht gebracht dat ongeveer een derde van de Vlaamse bevolking zelfs niet meer zou weten waar de oorsprong van het paasfeest ligt. Vlaanderen wordt steeds meer ontkerstend. Dat gebeurt ook in de rest van vooral West-Europa, al is dat in de ons omliggende landen minder erg dan bij ons. De laatste twee regeringen Verhofstadt hebben er trouwens meer dan hun steentje toe bijgedragen om de Christelijke waarden hier in het verdomhoekje te dringen. Verhofstadt zelf laat geen gelegenheid voorbijgaan om te zeggen hoe fier hij is op zijn "ethische" wetten over abortus, euthanasie, holebi's en de afbraak van het huwelijk. Verhofstadt is trouwens niet de enige die dezer dagen de bocht uitgaat. Op het VRT TV-journaal van deze middag, wist Wim De Vilder te vertellen dat het vandaag de hoogmis van Pasen was, maar hij bedoelde daarmee de wielerronde van Vlaanderen. Bij de Standaard ("niet toevallig de Standaard") ging men nog een stapje verder. Daar stond hun Paasweekeind magazine in het teken van de porno. Van enige kiesheid van keuze gesproken... Ook kardinaal Daneels had een paasboodschap. Daarin is hij dit jaar nogal op de vlakte gebleven. Geen open pleidooi meer voor Vorst en Belgische solidariteit. Toch kon hij niet nalaten te stellen dat we onze moslims als vrienden dienden te omarmen. Daarbij heb ik zo mijn vragen, maar ik ga proberen me er het paasfeest niet door te laten vergallen en kom daar later wel eens op terug. En om te besluiten met een vrolijke noot: het weer is in elk geval op zijn paasbest. De kinderen, die nu vakantie hebben, zullen het zich niet beklagen (tenzij ze naar het Iberische schiereiland zouden vertrokken zijn). De tuiniers onder ons hadden misschien wat wel meer water verwacht, maar de natuur herstelt zichzelf. De lente kan niet meer stuk.
Bart Debie, oud politiecommissaris en gemeenteraadslid voor het Vlaams Belang in Antwerpen, is door ons onovertroffen Gerecht veroordeeld tot drie jaar voorwaardelijk i.v.m. een klacht door vijf Turken die zeggen door hem en zijn collega's mishandeld te zijn geweest. Daarmee is de zaak nog niet ten einde, want Debie is zeker van zijn gelijk en gaat in beroep. Ondertussen blijft hij de steun genieten van het VB en staat hij ook op de Antwerpse VB-lijst voor de komende federale verkiezingen. Dit laatste heeft als gevolg dat iedereen in dat kiesarrondissement, die het met Debie eens is, of oneens met onze Justitie, op 10 juni in Antwerpen de kans zal krijgen om dat te tonen door die dag op Debie te stemmen. Dat wordt dan een soort verkiezingsenquête, eens iets anders dan de gebruikelijke SMS-stemmingen op de TV. Op het proces was Debie ook beschuldigd van racisme en dit door de Gedapo van De Witte. Op het politiecommissariaat zou nl iemand gezegd hebben "dat ze die vijf lammetjes eens zouden slachten". Daar tenslotte niemand kon bewijzen wie dat zou gezegd hebben, werd Debie daarop vrijgesproken van racisme. Het wordt voortaan dus opletten bij elk zinnetje dat men uitspreekt, want de Inquisitie van Alva De Witte "hört mit"! --- Een ander straf geval van onze moderne Belgische inquisitie (bij mijn weten gebeurt dat nergens anders in West-Europa), is wel de klacht van een zekere Patrick Verraes van het "Instituut voor gelijkheid van mannen en vrouwen" tegen het weekblad "Flair". Dat weekblad heeft een redactie van uitsluitend vrouwen (43!) en had nu een man nodig om een wekelijkse column te schrijven vanuit het mannelijk oogpunt. Het blad had daarvoor een de advertentie geplaatst "Flair zkt man" en daarover is die Verraes gestruikeld. "Mag niet", zegt hij, "dat is een discriminatie. Het moet zijn m/vr"! Nee, die Verraes is (nog) niet rijp voor Geel, hij volgt gewoon de "vigerende" Belgische wetten terzake die de regeringen Verhofstadt ons geschonken hebben. Verboden te lachen! --- Ook Mgr Léonard van Namen staat er slecht voor. Tegen hem loopt een klacht van een zekere Willy Van Hecke, voorzitter van de "Interrégionale de front anti-fasciste". Daarbij zou men gaan denken dat de Naamse bisschop iets ten gunste van Mussolini zou gezegd hebben, maar niets is minder waar. Het woord "fascist" wordt hier nog maar eens misbruikt als synoniem van eender welk scheldwoord. Mgr Léonard had nl weinig liefs verteld over de holebi's en ook dat mag niet meer volgens de ethische wetten waarop Verhofstadt zo fier is. "One man, one wife, one love, one life", zoals in het liedje van Dean Martin ("memories are made for this", waarop Freddy Quin later zijn "Heimweh" maakte), schijnt uit de mode te zijn. Tegenwoordig is in ons landje iedereen gelijk om te doen wat hij wil met wie hij wil. Alleen met de beestjes zou het niet (meer) mogen. Dan riskeert men nl een klacht van Gaia. --- We zullen er maar eens mee lachen, zeker. Of mag dat ook al niet meer?
Met de verkiezingen in het vooruitzicht, blijft het voor de meeste politieke partijen moeilijk om zich echt te profileren. Zeker na de bocht naar links van de VLD, zitten alle traditionele partijen zowat in dezelfde electorale vijver te vissen. Het komt er dus op aan iets nieuws te vinden waardoor men met een origineel idee bij de kiezer kan komen aankloppen. Alles nog wat goedkoper en zelfs gratis te beloven, is verleden tijd. Daarin gelooft geen mens meer. Zeker de regeringspartijen hebben minstens acht jaar de tijd gehad om het leven van de bevolking aangenamer te maken. Zij moeten nu niet afkomen met het beloven van zaken die ze de laatste acht jaar zelf al hadden kunnen/moeten verwezenlijken. SP.a-voorzitter Vande Lanotte weet dat ook en als geleerde professor zit hij dan ook continu ideetjes te spuien, in de hoop ergens met iets origineel voor de dag te kunnen komen. Zijn tot nu laatste hersenspinsel is de rol van het Belgisch leger verder af te bouwen en het daarmee gespaarde geld te versassen naar ontwikkelingshulp. Voor wat het demilitariseren betreft gaat "den baard" daarmee terug naar de wortels van de oud-socialisten die indertijd pacifistisch ingesteld waren, nooit geen oorlog meer wilden en opriepen tot de politiek van "het gebroken geweer". Hij sluit daarbij dus aan bij de oude traditie toen zijn partij nog echt socialistisch was. Niet "La gauche caviar" van tegenwoordig. In de praktijk zal er ook van dit ideetje van Vande Lanotte echter weinig in huis komen. Om te beginnen is Defensie al lang geen zaak meer van één enkel land, maar moet het gezien worden in een breder, Europees kader. België kan op zijn eentje niet meer beslissen zijn leger te reduceren of zelfs af te schaffen zonder dat het daarvoor rekenschap zal moeten geven. Die rekenschap zal dan betekenen, dat we zullen moeten betalen om andere landen onze taken te laten uitvoeren en die zullen dat niet gratis doen. Om nog te zwijgen over hoe de NATO zou reageren, een organisatie die, nota bene, zijn hoofdkwartier hier bij ons heeft en voor flink wat werkgelegenheid zorgt (grotendeels in dat "arme" Wallonië). Datzelfde geldt ook voor Limburg, Vlaanderen's armste provincie, waar Defensie goed blijkt voor 6.300 jobs en er daarmee de tweede grootste werkgever is (op n°1 staat Ford Genk). Zelfs de Limburgse socialistische burgemeesters hebben al geprotesteerd tegen het idee van de ti-ta-tovenaar uit Oostende. "Se vis pacem, para bellum". Julius Cesar wist dat al ("als ge vrede wilt, bereid u dan voor op de oorlog"). Een land of volk dat zich niet verdedigt, gaat vroeg of laat ten onder. Zie maar wat er gebeurd is met de Azteken en de Inca's. Vande Lanotte mag het dan ook vergeten. Als er ooit een nieuwe, federale Belgische regering komt, wat voor mij helemaal niet hoeft, dan wordt het trouwens hoogste tijd dat er nog eens een niet-socialist op het departement van Defensie komt. Met de marxistische grapjas die er nu aan het bewind is, heeft ons leger zich al genoeg belachelijk gemaakt.
Het volgende Waalse schandaal meldt zich aan. Deze keer is het voor de verandering eens niét in Charleroi maar in Luik, de vurige stede. Wat wel hetzelfde blijft is de kleur van de partij die ermee gemoeid is: donkerrood. De naam van de hoofdrolspelers is eveneens bekend: Daerden (spreek uit "daardén"), père et fils. Naar slechte Belgische gewoonte heeft Waals minister Michel Daerden, de charmezanger (als hij genoeg gedronken heeft), nog een zoon en die zit - oh, toeval! - toch ook in de politiek zeker. Zoon Frédéric is Waals parlementslid, burgemeester van Herstal én eigenaar van een bedrijfsrevisorenkantoor. Dat laatste had hij in 2001 overgenomen van papa. Zo'n kantoor heeft tot taak het financiële reilen en zeilen van grote en middelgrote bedrijven te controleren. DC&Co, zo heet het, controleert ook bedrijven waarvan papa Daerden bestuurder is of die zich bevinden in de gemeente waarvan fils Daerden burgemeester is. In totaal zo'n honderdtal, waaronder ook De Post en Ethias én 13 van de 15 huisvestingsmaatschappijen uit het Luikse, hetzelfde soort bedrijven waarmee de fraudezaken in Charleroi aan het licht zijn gekomen. Deontologisch is zoiets niet aanvaardbaar en de tuchtcommissie van het instituut der bedrijfsrevisoren (IBR) tilt daar dan ook zwaar aan. Er zouden enkele tientallen zaken zijn waarbij de Daerden's betrokken zijn en die ze zouden moeten afstoten. Dat gebeurt voorlopig niet, omdat zoon Frédéric tegen een eerste disciplinaire maatregel beroep heeft aangetekend waarbij de hele affaire wordt opgeschort. Opmerkelijk in deze zaak is dat de Daerden's als advocaat een zekere Marc Uyttendaele hebben genomen, zeg maar monsieur Onkelinx, waarvan eveneens beweerd wordt dat hij zijn advocatuur grandioos heeft kunnen uitbreiden via allerlei overheidsopdrachten, dit alles sinds hij met tante Laurette getrouwd is. Ons kent ons, Waalse versie. Enfin, in feite een klassiek verhaal: denk links, leef rechts. Vader Daerden wordt in Wallonië niet voor niets "kameraad Porsche" genoemd. --- Om een idee te geven hoezeer financiële en politieke belangen in Wallonië met elkaar verstrengeld zijn, volstaat het te kijken naar de perikelen in Hoei. Senaatsvoorzitster Anne-Marie Lizin (ook PS) is daar even toevallig ook burgemeester en ook zij heeft advocaat Uyttendaele onder de arm genomen in een dispuut met haar gemeentelijke oppositie. Die had het gewaagd de gemeenteraad bijeen te roepen, iets wat zo'n half jaar niet meer gebeurd was (!). Lizin eist daarvoor van elk gemeentelijk oppositielid een dwangsom van liefst 25.000 euro! Maar voor de rest kunnen de Walen op hun twee oren slapen. Hun volksvertegenwoordigers zorgen voor hen. Dat ze tegelijkertijd duchtig hun eigen zakken vullen, moet men erbij kunnen nemen. Het zijn ook maar mensen, niet?
Het wordt inderdaad echt drummen op de kieslijsten voor 10 juni a.s. Dit heeft niets te maken met de onderlinge strijd van de gebruikelijke politici, maar alles met steeds meer nieuwkomers die - meestal alleen o.w.v. naambekendheid - meteen op een verkiesbare plaats worden gekatapulteerd. Op die manier geraakt een deel van de doorwinterde partijbeesten meer dan waarschijnlijk niet meer verkozen. Na de babes en de universiteitsprofessoren, is het nu de beurt aan de zonen en dochters. Top of the bill is natuurlijk ene Willem-Frederik Schitz,27-jarige advocaat en zoon van, die op de Open VLD lijst van Antwerpen zomaar de derde lijstplaats krijgt toegewezen. De jongeman is bescheiden en zegt van zichzelf dat hij nog alles te leren heeft, maar voor de partij in ademnood is zijn familienaam al meer dan voldoende. Schiltz Jr komt dus niet op voor de partij waarvoor zijn papa destijds gekozen had na het uiteenvallen van de Volksunie, maar voor die van de progressieve "Belgische flaminganten". Nu nog duchtig oefenen in het roepen van "Leve België", wat ook zijn vader destijds geen windeieren heeft gelegd. Het grootste slachtoffer van deze zoveelste coup de théâtre bij de Antwerpse VLD is Fons Borginon, zoon van een vroegere Volksunieman van het eerste uur (van uw politieke familie moet ge 't hebben!), in een vorig leven zelfs nog voorzitter van diezelfde Volksunie en sinds het vertrek van Don Juan Daems zelfs fractieleider van de lichtblauwen in de Kamer. Borginon werd niet meteen afgevoerd, maar kreeg de voorlaatste plaats op de lijst, vlak achter Walter Grootaars, presentator van o.m. "Big Brother", het TV-programma voor gluurders. Ergens zijn er echter grenzen en Borginon heeft dan maar besloten de eer aan zichzelf te houden. Nog een illuster slachtoffer op de Antwerpse lijst, maar dan bij de SpaSpi's, is Lionel Vandenberghe, ooit voorzitter van het IJzerbedevaartcomité en uitvinder van de slogan "Waalse broeders, laat ons scheiden", slogan die hijzelf later niet naleefde. Als beloning voor het laten kapen van de IJzerbedevaart door Spirit, kreeg hij een senatorpluche. Jammer genoeg voor hem blijkt die bekroning in de tijd gelimiteerd te zijn. Lionel had er nochtans de smaak van te pakken gekregen. Er waren weinig senatoriale reizen (meestal georganiseerd door Belgicist Decroo) waaraan hij niet deelnam... Daar ook Annemie Vandecasteele zich ook niet meer kandidaat heeft gesteld, begint de spoeling dun te worden bij de oud-VU-ers die naar Paars overliepen. Ze hebben er goed hun zakken kunnen vullen, maar moeten nu ondervinden dat ook bij de progressieven de bomen niet tot in de hemel groeien. --- En dan nog dit: veruit de meest markante figuur die er bij de volgende bolletjeskermis bij zal zijn, staat op de Open VLD lijst in het arrondissement Leuven. Het is een kandidate, van het vrouwelijk geslacht dus en zij heet (houdt u vast!): Katia de Limburg Stirum della Faille de Levergem. Ja, dit is maar één naam. De dame blijkt een gravin te zijn en heeft dus blauw bloed. Echt iets voor een partij die zich progressief noemt. Volgens haarzelf wordt ze nog regelmatig vergeleken met Jackie Kennedy. Katie de Limburg enzovoort heeft op die lijst zelfs de tweede plaats gekregen, vlak achter niemand minder dan Don Juan Daems himself, ge weet wel: de redder van Sabena, die zijn vrouw in de steek gelaten heeft voor een Waalse socialiste met wie hij een "liefdesbaby" heeft... En zeggen, dat ik voor die lijst niet kan stemmen. Het leven kan hard zijn.
In de vroegere CVP-regeringen was er altijd plaats voor de PSC, de Waalse katholieken. Ondanks het feit dat die partij nooit veel heeft voorgesteld kon ze steeds mee profiteren van het feit dat haar Vlaamse zusterpartij de grootste van het land was. Een gevolg van die deelnames was, dat er ook steeds een aantal PSC ministers en andere notabelen waren, waarbij het kleine partijtje eigenlijk oververtegenwoordigd was. Nadat Paars in 1999 aan het bewind kwam, was het liedje uit voor de Christen democratie. Bij de stemming over de migrantenstemwet maakte men dan mee dat de PSC tégen de CVP koos, iets dat heel wat Vlaamse Christen democraten behoorlijk boos maakte en waarbij dure eden gezworen werden dat het amen en uit zou zijn met de liefde tot de zuidelijke tak van de Christelijke familie. Ondertussen zijn zowat alle partijen van naam veranderd; het Vlaams Blok omdat het moest, de andere partijen omdat ze er zelf voor kozen. Zo werd de PSC omgetoverd tot CDH, waarbij de "C" niet meer stond voor "Christen". CDH betekent gewoon "Centre Démocratique Humain", wat dat ook moge betekenen. De steun van die partij aan Paars t.g.v. het migrantenstemrecht heeft haar trouwens geen windeieren gelegd. Bij de regionale verkiezingen van 2004 kwam ze terug in de Waalse deelregering, ten koste van de liberale MR. Voorzitster Joëlle Milquet stond sindsdien op de barricaden tegen alles wat Vlaams was en was, samen met Onkelinx, een van de ergste critici van Yves Leterme, die men "een gevaarlijke man" noemde. Sindsdien is er echter weer veel water door de Zenne gevloeid en heeft Leterme al een paar keer gas teruggenomen, zeker als hij op bezoek was in Wallonië (denk maar aan zijn interview bij Le Soir). Tegelijkertijd zag iedereen dat de CD&V de grootste partij werd in Vlaanderen (en dus ook in België) en Leterme veruit de populairste politicus. De kans is dus groot dat de Vlaamse Christen democraten de volgende Belgische federale regering gaan vormen en dat Leterme daarvan de eerste minister kan worden. Voor de CDH is het dus weer zaak er opnieuw bij te zijn. Dat is waarschijnlijk de reden, waarom Milquet nu opeens vindt dat Leterme géén gevaarlijke man meer is voor de francofonie. Ze noemt hem zelfs een "francofiel"! Bovendien zegt ze nu, dat het een "karikaturale strategie" is om een persoon of partij te diaboliseren. Dat laatste is iets dat ze tot nu toe wel zelf steeds gedaan heeft, niet alleen t.o.v. Leterme, maar ook t.o.v. Dewinter en zijn partij. Milquet is zelfs zo brutaal eerlijk te stellen dat Leterme als premier zijn discours zeker zal afzwakken, "zoals ook Verhofstadt dat gedaan heeft". M.a.w. Leterme mag federaal premier worden als hij braafjes het francofone programma uitvoert, zoals Verhofstadt het steeds gedaan heeft. Francofoon België heeft een volgende Vlaamse Quisling nodig. Dit is trouwens niet allen het standpunt van Milquet. Ook Philippe Moureaux, P.S.- ondervoorzitter en ideoloog van de P.S. vindt dat Leterme stilaan weer acceptabel wordt. De Vlaamshatende marxist, ooit uitvinder van de "constitutionele atoombom", blijft wel huiverig t.o.v. het feit dat de CD&V die N-VA met zich meesleept. Het blijft wachten tot Leterme eindelijk eens gaat beslissen of hij al dan niet zal gaan voor de post van federaal premier. Als dat zo zal zijn, wat waarschijnlijk lijkt, dan wordt het wel tijd dat hij t.o.v. zijn Vlaamse achterban duidelijke taal gaat spreken. Doet hij dat niet en blijft hij de man met de twee gezichten, dan zal het wantrouwen in Vlaanderen er alleen maar groter op worden. Wij hebben nl geen zoveelste Vlaamse federale premier nodig die onze regio gaat uitverkopen. In dat geval kunnen we beter helemaal geen Vlaamse premier hebben in de Wetstraat en - nog beter - helemaal geen nieuwe Belgische regering meer.
Om nog even terug te komen op de zaak Erdal en onze Justitie, is het zeer de vraag wie die advocaten van Erdal en haar DHKP-C kompanen betaalt. Als het nl waar is wat verteld wordt, nl dat het hier gaat om pro Deo advocaten, dan betekent dit noch min noch meer dat de Belgische Justitie zelf advocaten betaalt om haar eigen werking te verlammen. Het is niet de eerste keer dat ik daarover schrijf (zie mijn blog "De vijfde colonne" van 7 maart jl). Het is trouwens opmerkelijk dat buitenlanders hier schijnbaar met het grootste gemak de moeilijkste uitzonderingen van onze wetten blijken te kennen en te pas en te onpas zelfs de Staat, ministers en regering voor de rechter durven slepen, iets wat de modale Belg zelfs niet eens zou weten hoe aan te pakken. Dit laatste komt nog maar eens duidelijk tot uiting in de reacties van een groep Afghanen die al een tijdje actie voeren in Brussel om in België een verblijfsvergunning te kunnen bekomen. Alhoewel het hier gaat om mensen die komen uit een land dat, bij wijze van spreken, nog bijna in de middeleeuwen leeft, zijn ze wel, via hun advocaten, op de hoogte van de laatste Belgische wetswijzigingen. Die Afghanen beroepen zich nl op de pas gestemde wet met de "subsidiaire bescherming". Nog nooit van gehoord? Ik ook niet, maar zij wel, dus. Twee van die Afghanen zijn trouwens al naar de Raad van State gestapt en hebben daar nog gelijk gekregen ook. Hetzelfde geldt bv voor dat Kazachs gezin uit Gent dat na zeven jaar verblijf dreigt uit het land te worden gezet. Al na één jaar werd hun verzoek afgewezen (Kazachstan kent geen oorlog en het gezin heeft hier geen bestaansreden). Sindsdien hebben die mensen procedure na procedure aangespannen met het gevolg dat ze nu aan het einde van die praktijken zit. Wie betaalt dat allemaal voor een gezin dat geen inkomsten heeft? Het OCMW waarschijnlijk, dus de belastingbetaler. Ook bij die procedures - en zo lopende er honderden - moet het Gerecht telkens tijd vrijmaken en kost dat geld. --- De eigen mensen, al dan niet gesteund door advocaten, die ze dan wel zelf mogen betalen, hebben het niet zo gemakkelijk. Dat hebben we zopas nog kunnen meemaken met de gerechtelijke perikelen die wielrenner Frank Vandenbroucke meemaakt. Nu wil ik meteen toegeven dat Vandenbroucke een hoop miserie zelf heeft gezocht. Niettemin is de hele heisa rond het nemen van doping het sop van de kool niet waard. In principe werd hij zelfs veroordeeld tot het betalen van een kwart miljoen euro (10 miljoen oude Befkes!). Daarna werd hij in beroep vrijgesproken omdat hij voor de feiten al eens gestraft werd door de Belgische wielrennersbond en men - volgens de Wet - geen twee keer gestraft kan worden voor hetzelfde vergrijp. Nu gaat het parket tegen deze uitspraak in beroep en kan het zijn dat straks het hele proces zal moeten worden overgedaan. Dat alles voor een coureur op de terugweg die ooit iets geslikt heeft, terwijl dezelfde Staat zinnens is echte drugsverslaafden in Luik de "dope" gratis te verstrekken! In onze sportwereld loopt het trouwens helemaal fout. De zaak Ye is zo goed als geklasseerd en hetzelfde geldt voor de dopingaffaire rond de Spaanse dokter Fuentes. Zolang Justitie en de sportfederaties elkaar in de wielen blijven rijden, zullen de meeste zaken op een sisser uitlopen. Al die extra processen kosten echter hopen geld en nemen geweldig veel tijd in beslag, tijd die men beter zou gebruiken om de ernstige strafzaken af te handelen, zaken die in dit land dikwijls jarenlang aanslepen en waarvan er niet weinige tenslotte verjaren waardoor de daders ongestraft blijven. Men zou beter heel die Justitie federaliseren. Dat zou een eerste stap zijn om, althans in Vlaanderen, orde op zaken te stellen. Met Onkelinx en Co wordt het sowieso niets. Dat het mens de laatste tijd een beetje schappelijker klinkt, heeft alleen te maken met de naderende verkiezingen.
Men kan er over blijven schrijven, over dat Gerecht van ons. Er gaat bijna geen dag voorbij, of er staat wel e.o.a. artikel in de krant waarbij men de wenkbrauwen kan fronsen. Neem nu die affaire Erdal, die weer boven water is gekomen. Dat mens was medeplichtig aan een drievoudige moord in Turkije, werd hier aangehouden maar bij ons alleen beschuldigd van onwettelijk wapenbezit. Het Belgisch Gerecht wou Erdal niet aan Turkije uitwijzen, alhoewel dat land daarom gevraagd had. De reden daarvoor was dat toen, eind jaren negentig, in Turkije de doodstraf nog van kracht was. Ondertussen kennen we de vaudeville die daarna heeft plaatsgevonden. Alhoewel beschuldigd van moord en illegaal wapenbezit, moest mevrouw Erdal hier niet naar de gevangenis, maar werd haar een verblijf toegewezen. dat bleek later in Brussel te zijn, boven het hoofdkwartier van dezelfde organisatie die de moorden in Turkije georganiseerd had. Er werden niet minder dan 28 inspecteurs op de zaak gezet die Erdal de klok rond moesten volgen en dienden te voorkomen dat ze zou gaan lopen. Toch verdween ze, vlak voordat ze op het proces diende te komen. De reden was, dat de inspecteurs zich hier aan de verkeersregels dienden te houden en vóór een rood licht hadden moeten stoppen... De Funès had het in zijn tijd niet beter kunnen bedenken! Erdal zou in ons land niet berecht kunnen worden voor de moord in Turkije, alhoewel dat mogelijk was geworden volgens de Europese Overeenkomst ter bestrijding van het Terrorisme. Die overeenkomst heeft het alleen over moorden met automatische wapens. Welnu, volgens onze onovertroffen Justitie, was dat verdrag niet van toepassing omdat het slachtoffer in Turkije, de zakenman Sabanci, vermoord werd met een SEMI-automatisch wapen!!! Beste mensen, dit is geen kluchttoneel, geen comedia dell'arte. Dit is onze Justitie of wat daarvoor zou moeten doorgaan... Enfin, na jaren van juridisch touwtrekken heeft de Kamer van Inbeschuldigingstelling (K.I.) van Gent die belachelijke argumenten van tafel geveegd. Erdal mag nu dus wél een proces krijgen in ons land voor de moordpartij in Istanboel in 1996. Alleen... Erdal lijkt ondertussen van de aardbol verdwenen te zijn en niemand weet waar ze zit. Daarmee is trouwens het laatste over deze zaak nog niet gezegd. Om te beginnen hebben Erdal's advocaten gezegd tegen de beslissing van de Gentse K.I. in beroep te zullen gaan, zodat de kans bestaat, dat die beslissing nog teniet kan worden gedaan. Ten tweede, mocht Erdal hier terug verschijnen, dan moet het proces van Brugge, waarop zij bij verstek werd veroordeeld voor dat illegaal wapenbezit, nog eens worden overgedaan. Dat laatste is nog zo'n absurditeit van ons Gerecht, dat iemand die bij verstek veroordeeld wordt en later toch gepakt wordt, een nieuw proces krijgt. We hebben dat zopas ook nog meegemaakt in de zaak Cools. Dat al deze nutteloze herhalingen hopen geld kosten en ondertussen de werking van Justitie nog meer vertragen, lijkt helemaal geen zorg te zijn. "Dura lex sed lex". De Romeinen wisten dat al.
Het valt de dag van vandaag niet mee Belgisch journalist te zijn. Van journalisten wordt verwacht dat ze gewoon objectieve verslagen brengen van wat er in hun beroepsvak gebeurt. Simpeler kan moeilijk. Zo zit België anno 2007 echter niet in elkaar. In naam van de multicultuur is zwart geen zwart meer, wit geen wit. Alles is grijs en, als dat nodig is, wordt zwart zelfs verkocht voor wit en vice versa. Het slechte nieuws mag niet meer vermeld worden als het niet in de multiculturele kraam past. Zo is er het drama van de gruwelijke, vijfvoudige moord in Nijvel. Nadat er de eerste dagen enkele insinuaties geweest waren dat vader Moqadem ook niet helemaal vrij uit ging, werd daarover later geen woord meer geschreven. Om er iets meer over te nemen, was men al verplicht buitenlandse kranten te raadplegen. O.m. Mark Grammens merkte dat op in zijn "Journaal". Hij had erover gelezen in Le Monde en Paris Match, waar men e.e.a. schreef waarover hier niets meer te vernemen viel. De vrouw van die Moqadem had thuis niets te vertellen. Haar familie mocht ze niet zien. Haar werk had ze moeten opgeven. Haar man zat al een maand in Marokko, samen met zijn moeder, die - nota bene - ook hier woont. Hij zou er een woning aan het inrichten geweest zijn om zijn kinderen daar een mohammedaanse opvoeding te geven. Zijn oudste dochter mocht niet meer buitenkomen zonder hoofddoek en nog enkele van die zaken. Niets van bovenstaande verrechtvaardigt natuurlijk wat die vrouw haar kinderen heeft aangedaan, maar het geeft wel aan dat het mens volledig over haar toeren was en dat de plaats van haar man bij zijn familie hoorde te zijn en niet in Marokko. De vraag is, waarom onze media dit niet (meer) mogen melden? Even raar is ook dat we niets meer vernemen van die inwonende dokter. Was daarmee misschien toch nog iets dat niet klopt(e)? Ook over de zaak Van Bellingen is het laatste woord nog niet gevallen, alhoewel we daarover in onze pers evenmin veel over zullen horen. Het was op de Nederlandse TV, in het praatprogramma Pauw en Witteman, dat Wouter zelf kwam vertellen dat het maar over één koppel ging, dat niet door hem wou getrouwd worden, terwijl hij aan de Vlaamse pers vertelt dat het over koppels (mv) gaat. Op het internet circuleert een mail die zegt dat het koppel in kwestie geen Turken waren, zoals eerst gedacht, maar linkse Sint Niklazenaars die niet wilden getrouwd worden door een "zwartzak". Met dit laatste bedoelden ze niet eens Wouters huidskleur, maar de familie Van Bellingen, die erg Vlaamsgezind is en in de ogen van die linksen dus "zwartzakken" zijn! Ook dit verhaal vindt men in onze gemuilkorfde, totalitaire pers niet terug, zelfs geen ontkenning ervan. Het feit trouwens dat de naam van het weigerende koppel nooit bekend werd gemaakt, spreekt boekdelen. Het zouden eens Vlaams nationalisten moeten geweest zijn: de wereld was te klein geweest. Volgens de VRT, ook nooit om een leugen verlegen als het past in hun multiculturele kraam, kwamen de koppels in de latere nep trouwpartij niet alleen op tegen racisme, maar ook tegen separatisme. Wat had dát daarmee te maken? Blijkbaar heeft men daar heimwee naar de zaak Remmerie. Van creatieve journalistiek gesproken!
De meesten onder ons kennen wel een spiegelpaleis, maar hoeveel zouden er een spiegelbureau kennen? Dat ding schijnt ook te bestaan en werd uitgevonden door niemand minder dan de Open VLD. Die richtte een spiegelbureau op dat tot taak heeft erover te waken dat de partij een afspiegeling is van de samenleving. Als ze dat serieus doen, zou het zich dan wel moeten afvragen wat het met het cordon sanitaire doet en hoe zij de aanwezigheid van één miljoen Vlamingen gaat weerspiegelen t.o.v. de partij. Ik heb zo het idee dat daarvan niet veel in huis zal komen. Wat het Open VLD spiegelbureau wel gedaan heeft, is een nieuwe term uitgevonden voor wat vroeger de gastarbeider was, vervolgens de immigrant, de asielzoeker en de allochtoon. Die termen mogen bij de Open VLD niet meer gebruikt worden. Hij/zij die hier uit alle hoeken van de wereld komt aangewaaid, zal bij de partij tegenwoordig vermeld staan als - houdt u vast - "de nieuwe Vlaming"! De correcte politiek heeft dus weer een stap verder gezet in de vervlakking van de multicultuur. Als allochtonen bij ons dus nieuwe Vlamingen worden, worden ze in Wallonië nieuwe Walen en in Brussel nieuwe Brusselaars. Momenteel heeft onze diplomatie de handen vol met zo'n nieuwe Brusselaar. Osama A. is zijn naam. De man zit al een jaar in de cel in Bagdad na een veroordeling aldaar wegens betrokkenheid bij terroristische activiteiten, illegaal wapenbezit en het onwettig verblijf in Irak. Osama A., die zowel de Marokkaanse als de Belgische nationaliteit heeft , was "student" in Syrië. Wat hij daar juist studeerde is mij niet bekend, maar denkelijk had dat niets te maken met een verdere opleiding in België, waar het voor allochtonen, pardon: nieuwe Belgen, toch zo moeilijk is om te slagen. Dank zij zijn dubbele nationaliteit (daar gaan we weer!), mag de Belgische diplomatie voor de kerel opdraaien en moet er een diplomaat vanuit Amman (Jordanië) naar Bagdad gevlogen worden om te zien of ze die "student" daar uit de gevangenis kunnen krijgen. Dat zal handenvol geld kosten; alleen al de verzekering van de diplomaat in Irak kost de dag van vandaag stukken van mensen. De zaak krijgt echter de volledige steun van tante Laurette, die een boontje heeft voor Maghrebijnen (haar moeder was van Algerijnse origine, haar eerste man - die ze daarna aan een lucratieve job bij Justitie heeft geholpen - is een Marokkaan (met dubbele nationaliteit, uiteraard). De reden waarom België zijn "onderdaan" wil redden is, omdat Osama A. in België zelf nooit bij terroristische activiteiten zou betrokken geweest zijn. Dat was de (echte) Belgische Murielle Degauque ook niet, maar die blies zich in 2005 wél op in Irak. Maar tante Laurette heeft het volste vertrouwen in onze Osama: "Miskien was ij wel verlore gelope toen hij oewoestijnlelies aan het zoeken was"?
Over het wegenvignet is hier al een en ander te doen geweest. Eerst was het meer als tegenreactie op het protest van de Nederlanders. Het revanchisme en de anti-Holland gevoelens van 1830 kwam weer boven water. Allemaal om een vignet waarvan men niet eens zeker was dat het er zou komen. De voornaamste reden ertegen was, dat Europa er niet mee akkoord ging dat Belgen hun vignetkosten terug betaald zouden krijgen en de buitenlanders niet. Discriminatie dus. In Duitsland, waar men sinds enkele jaren met een soort rekeningrijden bezig is, voorlopig alleen voor vrachtwagens, geldt die discriminatie niet: ook de Duitsers moeten betalen en trekken er niets van terug. De tweede golf van emoties komt er nu Leterme, na een werkbezoek aan collega Balkenende van Nederland, besloten heeft dat vignet te schrappen. De hardste kritiek komt van Brussel en Wallonië. Het oorspronkelijk idee voor dat vignet kwam trouwens van "kameraad Porsche" Daerden, Waals minister van Verkeer en tussendoor, als hij genoeg gedronken heeft, kluchtzanger. Die Daerden ziet nu al dat belastingsgeld voor zijn (rode) neus voorbijgaan en datzelfde gevoel speelt ook bij Brussels "minister" Van Hengel, die waarschijnlijk enkele feesten minder zal kunnen bekostigen. Feesten is zowat het enige waarin Brussel bekwaam lijkt. Dat Leterme ook heel wat kritiek kreeg in het Vlaamse parlement, is zijn eigen schuld. Hij, de man van het goede bestuur en het respect, had wel een beetje transparanter kunnen zijn tegenover zijn collega's. Toch heeft hij gelijk met het afschaffen van dat vignet en wel om volgende redenen. 1. We hebben al genoeg van die bagatelbelastingen. De Belgische automobilist is nu al de grote melkkoe van de fiscus. 2. Eerst moeten betalen en daarna geld terugtrekken is een compleet overbodige zaak die het hele systeem nodeloos duur maakt. Met vignetten werken is trouwens voorbijgestreefd in de huidige IT-wereld. 3. Bij rekening rijden, het alternatief dat in Duitsland al bestaat (zij het voorlopig alleen voor vrachtvervoer) en in Nederland gepland is, betaalt men alleen de kilometers die men op de autosnelwegen rijdt. Het is een slim systeem dat overal, desnoods plaatselijk, kan worden aangepast (op spitsuren, rond grote agglomeraties e.d.). Wie wil, kan het omzeilen door de secundaire wegen te nemen. Tenslotte hoop ik dat Leterme niet zo dom is geweest om geen compensaties te vragen van Nederland, zoals de snellere afwerking van de verdragen over de IJzeren Rijn en het uitdiepen van de Schelde, twee zaken die voor Vlaanderen van levensbelang zijn en waarvan we alleen maar beter kunnen worden. Het kabinet Balkenende IV is pas beëdigd en zal er normaal nog vier jaar zitten. Dat zijn de belangrijkste jaren om bovengenoemde projecten er definitief door te krijgen, Vlaanderen ten bate. Nederland is voor Vlaanderen heel wat belangrijker dan Wallonië, tot spijt van wie 't benijdt (De Standaard, bv). Een nauwere samenwerking met Nederland kan Vlaanderen alleen maar voordelen opbrengen. De geschiedenis heeft uitgewezen dat samenwerken met Wallonië toch niet lukt en Vlaanderen alleen maar hopen geld kost, waarvoor we niet eens een dankwoord krijgen, integendeel.
Vande Lanotte heeft zich dus kandidaat gesteld voor de job van federaal eerste minister na de verkiezingen van 10 juni a.s. Als geleerde professor heeft hij ook uitgelegd hoe dat zal verlopen. Hij rekent er nl op dat de socialistische "familie" na de volgende verkiezingen de grootste partij van België zal worden én dat zijn SP.a meer stemmen zal halen dan de PS. In dat geval zal hij inderdaad het recht hebben het initiatief te nemen voor het vormen van een nieuwe federale regering. Tot daar Vande La's dromen. Wat de werkelijkheid betreft, zou het wel eens anders kunnen uitdraaien. De kans is nl groot dat de parti scandaleux in Wallonië flink achteruit zal gaan. In dat geval zal de SP.a inderdaad wel meer stemmen hebben dan de PS, maar zal ze ook dat Waalse verlies moeten compenseren, iets wat ik nog niet zie gebeuren. Het lijkt me allemaal een beetje te simplistisch dat de SP.a, die in Vlaanderen nu amper 20% van de stemmen haalt, straks het premierschap zal kunnen opeisen. Vande Lanotte is trouwens niet de enige kandidaat voor de eerste ministerpost. Om te beginnen is er nog altijd Verhofstadt, de man van de burgermanifesten, de Open VLD en het 8JV, die denkt dat hij en hij alleen dit land moet leiden. Verhofstadt heeft het de laatste acht jaar zo goed gedaan, dat hij de populairste politicus is geworden. Jammer genoeg alleen in Wallonië, terwijl hij en zijn Open VLD de stemmen moeten krijgen in Vlaanderen. Er is ook nog Leterme. Zoals vroegere show op de Nederlandse TV blijft vraag: "Doet hij het of doet hij het niet". Hij blijft de man met de twee gezichten, zoals pas nog maar eens tot uiting is gekomen bij zijn besluit het wegenvignet niet door te laten gaan. Het had het daarbij, volgens mij, bij het rechte eind. De vraag is alleen de manier waarop. Er zijn zelfs ook nog twee Waalse kandidaten voor het Belgische premierschap. In de eerste plaats Di Rupo, minister president van de Waalse deelregering, voorzitter van de PS en burgemeester van Bergen ("Mons" voor de belgicisten). Jammer genoeg voor de man met het strikje valt er met die titels momenteel weinig eer te rapen. Wallonië blijft het slecht doen. In zijn eigen stad is er een werkloosheid van meer dan 25%, een record voor heel België en dan is er in diezelfde provincie nog Charleroi, het Chicago aan de Ourthe, de meest criminele stad van het land waar politie van elders moet komen helpen in de strijd tegen de misdaad. Alsof dat nog niet genoeg is, is ook de hele administratie van Charleroi corrupt en frauduleus en blijven de politieke lijken er uit de kast vallen. Toppunt van miserie is dan nog dat het bijna uitsluitend over PS-ers gaat, leden van Di Rupo's eigen partij. Als Di Rupo zijn eigen regio nog niet onder controle krijgt, wat zou hij dan als premier van het hele land hier komen doen? Tenslotte is er nog een vijfde kandidaat: Didier Reynders, huidig minister van Financiën of wat daarvoor moet doorgaan. Volgens hemzelf verdient hij premier te worden omdat zijn Nederlands beter is dan dat van Di Rupo. Minder slecht, bedoelt hij waarschijnlijk. Andere prerogatieven heeft de brave man niet. Zijn prestaties bij Financiën zijn om bij te huilen. Het is zeker al decennia geleden dat er nog zo'n onbekwame minister op dat departement de plak gezwaaid heeft (dat geldt trouwens ook voor Justitie en Defensie, waar "toevallig" ook Walen het voor het zeggen hebben). --- Er is nog een zesde mogelijkheid, noem het maar de "deus ex macchina": géén nieuwe eerste minister. Als er geen goede afspraken komen vóór er over een nieuwe federale regering gesproken wordt en vóór er nieuwe communautaire onderhandelingen kunnen beginnen, dan is het voor Vlaanderen best dat er geen nieuwe Belgische federale regering meer komt. We weten nu dat het kan: het Vlaams parlement kán eenzijdig Vlaanderens onafhankelijkheid uitroepen. De vraag is alleen, of ze dat ooit zal doen?
De stomste opmerking n.a.v. de zoveelste "incidenten" in onze vroegere kolonie, was wel de vaststelling van VRT-anker Martine Tanghe. Ze vroeg haar eigen Kongo specialist Peter Van der Linden hoe zoiets mogelijk bleef. "Er waren nu toch democratische verkiezingen geweest", zei het wicht. Ge moet al sterk hersengespoeld zijn (of bij de VRT werken) om niet te beseffen dat het in Kongo nooit meer goed komt, met of zonder "democratische" verkiezingen. Volgens Memisa, een ngo die absoluut geloofwaardig is, want ze werkt al jaren in het evenaarsgebied en doet er goed werk, zijn er bij de laatste onlusten in en rond Kinshasa zo'n 300 doden gevallen, waarvan 50 burgers. Dat cijfer ligt driemaal hoger dan de officiële schattingen, die zoveel waard zijn als de andere leugens die men ons m.b.t. Kongo tracht wijs te maken. De "democratische republiek Kongo", een half continent van meer dan twee miljoen vierkante kilometer (heel West- en Zuid-Europa samen) is niet te redden. Het land heeft geen infrastructuur meer, geen sociale wetten, geen pensioenen, geen geregelde werkgelegenheid en geen belastingssysteem dat ergens maar zou werken. Het ligt volledig in puin en is te groot om in stand gehouden te kunnen blijven. Daarbij komt nog dat oppositieleider en voormalig rebel Bemba in Kinshasa en omstreken de meerderheid van de bevolking achter zich heeft. Kongo bestaat de dag van vandaag alleen nog via de loop van het geweer. Met genoeg buitenlandse UNO-soldaten kan men de schijn nog wel wat hoog houden dat de voorbije burgeroorlog, die aan zo'n vier miljoen (!) mensen het leven heeft gekost - de ergste oorlogsramp sinds de Tweede Wereldoorlog - voorbij is, maar goed wordt het er nooit meer. De enige oplossing die een kans op slagen zou maken, is het onmetelijke land in zo'n tiental staten verdelen. Op die manier zou er hier en daar een staat zijn die het zou kunnen waarmaken en zouden de regio's er rond er mee van kunnen profiteren. Dat had vroeger al gekund, had men Katanga zijn gang laten gaan. In de naam van het politiek correcte denken en het koppig vasthouden aan de oude koloniale grenzen mocht dat echter niet. Katanga is nu ook een arme regio geworden zoals de hele Kongo. Tussen 1960 en 1990 heeft België zes miljard euro gestort in zijn voormalige kolonie. Tijdens diezelfde periode is de levensstandaard van de gemiddelde Kongolees met 60% gedaald. Om maar te zeggen dat het geen zin heeft weer geld in dat bodemloze vat te storten. De verkiezingen hebben 400 miljoen euro gekost. België heeft dan nog eens 400 miljoen schulden kwijt gescholden. Tegenwoordig krijgt het land nog steeds 75 miljoen per jaar van België. Het is betekenisvol dat het allemaal Waalse politici zijn die staan te drummen om weer massa's geld in Kongo te pompen: Flahaut, Michel en (Armand) De Decker. De PS heeft zelfs een bureau geopend in Kinshasa. Gegarandeerd gaat het hier weer om een verborgen agenda van onze Waalse broeders. Of gelooft men echt dat dit is o.w.v. humanitair medeleven?
Na de zoveelste afstraffing van onze nationale ploeg, dit keer door Portugal, mag men wel degelijk van een dieptepunt spreken. Men kan er nu al van uitgaan, dat er aan de volgende internationale competitie weer niet zal kunnen worden meegedaan en dat kan ook al gelden voor de daaropvolgende tornooien. Niets laat immers voorzien dat er enige kentering komt in de mentaliteit van de bobo's die de voetbalbond besturen. Het hoofdprobleem is bekend: de jeugd krijgt geen kans in de eigen competitie, die wemelt van tweederangs buitenlanders en sterren die elders gepensioneerd werden. Wie als jonge, beloftevolle knaap voor beroepsvoetbal kiest, is haast verplicht naar het buitenland te gaan. Als hij daar goed genoeg is, wordt hij misschien wel opgevist voor de Belgische nationale ploeg, maar dat zijn geen gezonde toestanden. Dat maken we trouwens niet alleen mee met onze eigen nationale ploeg, dat geldt bv ook voor Nederland. Het oranje team is ook niet meer wat het geweest is. Niet dat ze daar geen steengoede voetballers meer hebben. Het probleem ligt ook daar in het feit dat die allemaal in verschillende buitenlandse competities spelen waardoor ze als team niet meer zo goed samenspelen. Voetbal blijft nl een ploegspel en goed samenspelen leer je niet op enkele trainingsmatchen. Daar komt bij ons nog bij dat de voetbalbond, vooral door het niet kunnen meedoen aan wereld- en Europese kampioenschappen, veel geld verliest, waardoor ook sponsors hebben afgehaakt. Een prestigeproject in het Waals Brabantse Tubeke ligt stil, grotendeels wegens achterstand van betalingen.De bond zou wel geld kunnen krijgen van de deelregeringen, maar dan moet ze splitsen in een Vlaamse en Waalse tak. Dat is er voor de bobo's teveel aan; ze zouden de bond nog eerder failliet laten gaan. Ondertussen blijft het ook op clubniveau rommelen. Nadat de zaak Ye lijkt dood te bloeden, ook al door de nalatigheid van de bondsverantwoordelijken, blijkt er nu een nieuw schandaal in de maak bij Excelsior Moeskroen. Daar blijkt aan de club een lening te zijn gegeven van liefst 4 miljoen zonder dat er klaarheid van zaken was i.v.m. belangenvermenging, waarbij ook de stad en enkele verwante bedrijven betrokken zijn. Verder kregen de buitenlandse "sterren" van de ploeg een gratis sociale woning van de stad ter beschikking en blijken de spelers ook rond te rijden in (dure) auto's die ook al aan de gemeente zouden toebehoren. Dat alles in de provincie van Di Rupo, de man van het Waalse Marshallplan en van de wederopstanding van Wallonië. Mons, de stad waarvan hij burgemeester is (dat ook al!) is de hoofdstad van de Waalse werkloosheid (26%!) en over Charleroi zullen we het deze keer maar liever niet hebben. De lijst van fraudeurs en andere witte boord criminelen wordt daar met de dag langer. Voetbal: een feest!
De Standaard en Le Soir gaan dus een maand lang samen "op zoek gaan" naar hoe Vlamingen denken over Franstaligen en omgekeerd. Dat heb ik een tijdje geleden al gemeld. Ik had me toen wel van Waalse krant vergist, ik dacht eerst dat het met de Libre Belgique was, een krant die iets gematigder is dan de fransdolle Soir. Het eerste exemplaar van die samenwerking is zaterdag al van de persen gerold onder de hoofding "Le" Standaard! Het is ver gekomen met de krant die ooit het AVV/VVK in haar vaandel voerde. Voor Verhofstadt is deze campagne een godsgeschenk. Met alle verwoede initiatieven van de laatste maanden (zijn vierde burgermanifest, de naamwijziging van zijn partij, het publicitair mislukte begrotingsconclaaf op verplaatsing, zijn gratis boek van een half miljoen euro en de klucht Somers/Sterckx) had hij in verhouding bitter weinig succes gekend. De Standaard gaat hem nu een handje toesteken. Zo ziet het er in elk geval naar uit. In het eerste nummer krijgt hij alvast een forum van een hele bladzijde om uit te leggen dat hij - en hij alleen - België kan redden. Betekenisvol is trouwens dat de Walen hem als eerste minister verkiezen boven Di Rupo. Dat zegt eigenlijk al genoeg. Na Wereldoorlog Twee was er nooit een Belgische premier die de Franstaligen in dit land zoveel bevoordeligd heeft en dit meestal tegen de belangen van zijn eigen kiezers in. Om nog maar te zwijgen over alles wat hij daarvoor gezegd en geschreven heeft en waarvan niets in huis is gekomen. Juist zoals bij het publiceren van de commentaar bij de laatste enquête van De Standaard/VRT, toen er met opzet vals gespeeld werd (met de grafieken), gaat het blad dat zich "kwaliteitskrant" noemt, ook nu weer de loense weg op. In dat eerste samenwerkingsnummer met Le Soir wordt immers gesteld, dat de Vlamingen zich eerder Belg dan Vlaming voelen en wordt daarbij verteld dat slechts zes procent van de Vlamingen tegen het verdwijnen van België zijn. Dat is een pertinente leugen, als men weet dat er alleen reeds bij het Vlaams Belang een kwart miljoen Vlamingen zijn die Vlaanderen onafhankelijk willen zien en dat er ook in alle andere Vlaamse partijen, met uitzondering van de SP.a, een deel van de kiezers daarvoor kiest. Mits enige afronding kan men stellen dat zeker 30% van de Vlamingen op dit ogenblik kiest vóór Vlaanderen en tegen België. Dat is dan vijf maal meer dan de samenwerkingsenquête waarvan de cijfers blijkbaar alleen maar dienen om Le Soir naar de mond te praten. De peiling werd ook maar gehouden bij 2.000 mensen over heel België, vergeleken met bv De Stemmenkampioen die een bevraging had bij 14.000 alleen in Vlaanderen. Dit is weinig serieus en heeft alles weg van vooringenomenheid. Enfin, het wordt even wachten wat Peter Vandermeersch en zijn Standaard nog uit hun duim zullen moeten zuigen om dit een maand lang vol te houden, maar ik heb zo het vermoeden, dat het opzettelijke verdraaien van de waarheid hun plan wel eens lelijk zou kunnen doen mislukken, Vlaanderen ten bate.
Men heeft hier steeds de mond vol over solidariteit tussen de volksgemeenschappen. Meestal gaat dat uit van onze francofonen en belgicisten, maar we horen het ook regelmatig van Paars en zelfs van Yves Leterme, die onlangs de journalisten van Le Soir nog is gaan geruststellen dat de transfers zullen blijven wat ze zijn. Die solidariteit blijkt echter een éénrichtingsverkeer te zijn. De weinige keren dat we van de francofonen op wat medewerking zouden moeten kunnen rekenen, draait dat meestal op een "non" uit, of zelfs erger. Een schoolvoorbeeld is de Buitenlandse Handel. Sinds die gefederaliseerd is, is het Vlaamse aandeel daarin gestegen van 68 tot 80%, althans volgens Fientje Moerman. Persoonlijk denk ik, dat het nóg hoger ligt. Die export is een van de belangrijkste posten waarbij enorm veel geld het land inkomt en het is mede daardoor dat Vlaanderen de transfers kán betalen (3 euro per Vlaamse familie PER DAG. Per jaar is dat 4.380 euro, op drie jaar tijd dus een middengrote auto!). Welnu, francofoon België daarin gesteund door de Vlaamse nestvervuiler van dienst - in dit geval De Gucht - willen die Buitenlandse Handel terug defederaliseren. Het gevolg daarvan zal zijn, dat Vlaanderen nog minder zal overhouden. Een tweede voorbeeld is de compensatie die België krijgt voor de aankoop van A350 Airbussen vrachtvliegtuigen. Van die compensatieorders gaat amper 34% naar Vlaanderen, daar waar het normaal recht heeft op 58%. Netjes geregeld door napoleon Flahaut, de redder van "onze" Kongo. Zopas hebben we kennis van een derde schandaal, waarbij België in de Vlaamse rapen schiet. Federaal minister voor Maatschappelijke Integratie, Christian Dupont, in dit geval gesteund door fils-à-papa Peter Vanvelthoven, minister van Werk, allebei socialist, hebben een "diversiteitlabel" gegeven aan tien bedrijven en organisaties die zich - volgens hen - "geëngageerd" hebben om diversiteit op hun werkvloer waar te maken. Bij deze tien is feitelijk maar één echte Vlaamse organisatie en dat is de stad Leuven, die toevallig - hoe is het mogelijk! - beheerd wordt door de vader van een socialistisch collega in de federale regering! Wat is mis met deze actie? Wel, Vlaanderen werkt al járen met diversiteitplannen en heeft daarvoor al 1500 bedrijven beloond. Die Vlaamse bedrijven krijgen geen label, maar een subsidie en die ontvangen ze pas ná het voorleggen van een diversiteitplan. Het nieuwe Belgische label krijgt men al bij de start. M.a.w. Vlaanderen wordt hier niet alleen gediscrimineerd, maar daarbij nog geboycot. De vrees bestaat nl dat Vlaamse bedrijven en organisatie voor dat nieuwe label gaan kiezen omdat ze het zonder al te veel inspanningen als keurmerk zullen kunnen gebruiken. Van solidariteit gesproken... --- Het kan echter nóg erger. In de Kamer werd donderdag een korte rouwhulde gebracht aan de overleden Guido Tastenhoye. Daarbij bleven ALLE Franstalige kamerleden ostentatief weg. Pas nadat Guido's opvolger, Peter Meeus uit Turnhout, was ingezworen, kwamen de "humanisten" en hun vriendjes weer boven water. Tastenhoye was nl lid van een verkeerde partij, toevallig wel de grootste in Vlaanderen. Ja, solidariteit is erg nodig in dit verdeelde land.
