Wij wensen hen nog veel plezier de laatste dagen van hun legerdienst en hopen dat zij plezant maar deftig zullen AFZWAAIEN en zij niet zullen aanlanden thuis : bezopen….
Het is werkelijk triestig om zien hoe sommige soldaten afzwaaien…. De sjerp om de hals, de pots in de nek, de kittbag na zich sleurend en hees brullend het “En we zijn d’er van de klas…” Triestig wanneer men hen gedurende de reis over hun braspartijen hoort vertellen… Triestig wanneer men hen van de ene naar de andere café ziet waggelen… Triestig wanneer men sommigen van hen stomdronken langs de straat vindt… Triestig wanneer men bij het afzwaaien van een ongeluk hoort… Triestig wanneer de soldaten de laatste dag, de dag van hun afzwaaien, stommiteiten doen die ze gedurende hun legerdienst nooit hebben gedaan… Triestig voor de vader, de moeder, de verloofde… “Iedereen doet het” – “Een mens zwaait maar eens af en ’s anderendaags begint een nieuw leven !” …Ja ’s anderendaags begint een nieuw leven voor Jan Klaassen, die zonder werk zit en moet gaan stempelen. Had hij maar de 1.500 frank de laatste acht dagen van zijn troep niet verdronken… ’s Anderendaags begint een nieuw leven voor iedere afgezwaaide, een leven van “burger” en enkele maanden nadien, zien zij vol afkeer neer op de soldaten die zo smerig afzwaaien. WIJ VRAGEN GEEN LIJKDIENST : wij zijn de eersten die zeggen dat er moet gefeest worden wanneer een jongen met zijn legerdienst gedaan heeft. Feest moet er zijn maar geen BRASPARTIJ. OUDERS, helpt hen plezier maken, niet onderweg, niet in cafés. Maar THUIS. Op de dag van afzwaaien moet het een feest zijn van de “blijde thuiskomst”. SOLDATEN, ge hebt in houding gestaan, gedefileerd, gemarsjeerd voor hogere en lagere officieren. Gij waart fier toen zij u een blik van waardering gunden. Méér dan alle officieren is UW MOEDER. Komt niet thuis met een ferm stuk in uw botten en met bezopen ogen, maar komt naar huis : fier, rein en blij en gaat dan nog eens in houding staan voor uw Moeder en kijkt haar in de ogen. Meer dan een blik van waardering zal zij u gunnen, zij zal u aankijken met liefde en al haar zorgen zullen vergeten zijn daar zij weet dat gij teruggekomen zijt, fier, rein en blij, beter dan toen gij ging. En toont uw militair zakboekje aan vader. Hij zal fier zijn als hij kan zien wat een goed soldaat gij zijt geweest. Uw vriend, Jan.” (Jan De Decker in “DB” van december 1956)
1957 – Zondag 3 februari : Muziekavond K. Fanfare “Sint-Cecilia”.
In haar lokaal bij Frans Huybrechts, zaal “St-Cecilia” hield de Koninklijke Fanfare “Sint-Cecilia” een prachtige muziekavond. Als humorist trad Jos Kiebooms op. De stukken die uitgevoerd werden waren van een hoog gehalte. Chef Rik De Bruyn en muzikanten kregen felicitaties voor het mooi afgewerkt programma. Werden uitgevoerd : “Blackwood”, mars van J. Van Breedam, “Heldenstoet”, ouverture van A. Mahy, “Jubelmarch” van A. De Boeck, “Lichte Ruiterij” van von Suppé, “Epaminondas” dramatische ouverture van G. De Boeck, “Concorde” een mars van F. Rousseau. De mars van de Belgische Parachutisten van P. Leemans, “De Graaf van Luxemburg” een wals uit de operette van Lehar, “Tannhauser”, fantaisie van R. Wagner en “Brasschaat” een mars van A. De Bruyn. (DB, maart ’57)
1957- 4 februari : DERDE BONTE AVOND VAN MILAC.
De talrijke aanwezigen konden in het parochiehuis genieten van een optreden van de fanfare “Arbeid Adelt” onder leiding van Jozef Van der Taelen, van een toespraak van aalmoezenier Mercelis en van het gezelschap Fantasia met o.a. de zangeres Nelly Spriet, het orkest Dynamo en de 5 fantasia-kids. (DB)
Foto’s :
-Theo Fierens met trompet met zijn legerkameraden.
-Theo als derde van rechts met een gelegenheidsorkest in zijn legertijd.
Een jaarabonnement op de periodiek van Milac kostte 70 frank voor 12 nrs. De K.W.B. trakteerde een jaarabonnement voor de paters die in Afrika actief waren : De Laet en Selleslagh en voor broeder Romanus in Canada. (“DB”, december 1956)
“Nog enkele lawaaierige uren en onze mutatie is een voldongen feit. Ik zelf heb enkele ogenblikken geluk gehad. Nog 14 maanden zal ik dezelfde sergeanten mogen aanschouwen in hun glorieuze pracht. Vanaf woensdag ga ik over naar de 100e Cie TTr als installeerder. Nu mijn opleiding achter de rug is, acht ik het mijn plicht u allen te danken voor hetgeen u voor mij deed de eerste vier maanden van mijn legerdienst. Langs deze weg wil ik ook luitenant Geerts bedanken.”
-Alfons Polfliet vanuit Mechelen, 17/10/1957 :“De tijd vliegt snel, zegt een Vlaams spreekwoord. Helaas is dit niet het geval onder onze legerdienst. Vijftien maanden zijn wij de automaat geweest die elk ogenblik van de dag klaar moest staan om aan de grillen onzer militaire bazen te voldoen. Sinds enkele weken moeten een 35 koppige anciens het hoofd bieden aan nieuwe reglementen in deze anders zo vredige 100e Compagnie TTr. Ik acht het mijn plicht u te bedanken voor al hetgeen gedaan werd voor mij tijdens m’n legerdienst : van de eerste dag af als bleu tot op dit ogenblik als kandidaat-burger. Misschien was mijn briefwisseling met Milac niet altijd correct : ge moogt het niet beschouwen als een ondankbare houding tegenover het ontzaggelijke werk welk dat door Milac verricht wordt voor onze soldaten, maar wel aan het tekort aan nieuws uit de Mechelse kazerne die toch maar enkele minuten van Leest is verwijderd. Ik sluit met u allen nogmaals te bedanken. Ik bied u tevens mijn hulp aan indien u deze zou van pas komen in het burgerleven. Hartelijke groeten aan alle bleu’s en anciens van Leest.”
1957 – 5 januari : Grote Veldrit te Leest.
Gewonnen door de Hombekenaar René Verschueren. (foto onderaan) Zijn zoon Patrick zou later profrenner worden bij o.a. Lotto en in 1988 de “Schaal Sels” op zijn naam schrijven. (“DB”, februari ’58 en KH)
1957 – 13 januari : Toneel met Jongenschiro.
De Chirojongens voerden “De Tarcitius van Moskou” op evenals het blijspel “Cleopatra”. (DB)
1957 – 20 januari : Jaarlijks Bal van de Koninklijke Fanfare “St-Cecilia”.
(“DB”, februari ’58)
1957 – Zondag 20 januari : Feestvergadering B.J.B.-meisjes.
“De B.J.B.-meisjes waren in uniform naar het Lof gekomen om een kleine plechtigheid bij te wonen. Gedurende het Lof hernieuwden ze hun toewijding aan Onze Lieve Vrouw. Hierna gingen zeven meisjes naar voren om hun belofte af te leggen : “IK AANVAARD APOSTEL TE ZIJN VAN CHRISTUS EN ZIJN KERK EN, GELIJK MARIA, CHRISTUS TE DRAGEN NAAR MIJN MEDEMENSEN.” Ze kregen voor het eerst hun B.J.B.-kenteken en moesten hun handtekening zetten in ’t boek van de B.J.B. Ze kregen hun erelintjes die ze gedurende een gans jaar verdiend hadden. De nieuw-ingelijfden zijn : Hilda DIDDENS, (foto onderaan) Maria EMMEREGS, (foto onderaan) Paula MOONS, Jeanne POLSPOEL, Maria SOMERS, Godelieve VERBRUGGEN en Maria VLOEBERGHEN. Na het Lof hadden we onze feestvergadering. De nieuwe leden werden door Eerw. Heer Pastoor en door alle meisjes hartelijk gefeliciteerd. Voor en na de godsdienstles hadden we een korte zangstonde; we leerden een nieuw lied : “het Weverkijn”. We leerden ook hoe we een taart moesten versieren voor ons doopselfeestje. Ondertussen was de koffie klaar en spraken we onze koeken en taarten aan. Elke wijk had gezorgd voor een ontspanningsnummertje, zodat er heel veel plezier werd gemaakt. E.H. Pastoor had gezorgd voor de muziek, zodat we ook konden dansen. Na het afscheidslied en de afwas eindigde deze gezellige bijeenkomst.
-Voor onze LOURDESACTIE hadden alle stemmen op de bestuursvergadering besloten tot de minutenverkoop. Ieder lid zou alzo 37 minuten verkopen, elk aan 2 fr stuk. De persoon die de minuut gekocht heeft waarop de wekker blijft stiltaan, heeft de wekker gewonnen.” (Leonie Muysoms in De Band nr. 2 van 1957)
1957 – 30 januari : Soldaat Milicien Constant DE PRINS vanuit het Militair Hospitaal te Leopoldsburg.
“Groot was mijn ontroering toen dinsdagmorgen de facteur op de kamer kwam met al die geschenken van MILAC. Groter werd m’n ontroering nog toen ik uit een aanmoedigende brief vernam dat Milac voor mij een abonnement besteld had op ‘Gazet van Mechelen’. Voor mijn makkers op de kamer was het allemaal iets ongelooflijks. Ik voelde mij wel een beetje verlegen, aan Milac niet meer te hebben geschreven. Ik beloof u, in de toekomst beter en vlugger mijn nieuw adres te laten weten. Hartelijke groeten en tot ziens.” (foto onderaan)
-Turnhout 25/6/1957 : “Beste vrienden, neemt me niet kwalijk dat ik zo lang heb gewacht om verslag uit te brengen over mijn LOURDESREIS, ik had dit al zo lang moeten doen maar ja, zo is nu eenmaal S.M. DE PRINS. Eerst en vooral moet ik Milac danken voor de toelage van 350 frank als zakgeld. Ik tracht nu mijn geheugen nog wat op te frissen, mijn gedachten nog eens te plaatsen bij al wat ik zal terugzien te LOURDES, de zieken, de aanroepingen, enz. enz. Het was vrijdag 10 mei te 15u30 dat ik blij en opgetogen de kazerne Majoor Blairon te Turnhout verliet, want ik wist wat me te wachten stond : een reis naar LOURDES, naar MARIA de Moeder Gods. Zo vertrok ik, zaterdagmorgen thuis via Schaarbeek, waar ik samen met een 1100 militairen in de trein stapte die ons automatisch naar Lourdes bracht. Van de reis met de trein is er niet veel speciaal te vertellen tenzij we enige haltes hadden, er was zelfs één bij rond Bordeaux, waar we voor één uur de trein verlieten om eens buiten het station te gaan. Zodra we in de omgeving van Lourdes kwamen en al mooie zichten kregen, begonnen we te zingen van ‘Te Lourdes op de bergen’. Ginder in de statie rond zondagmorgen rond 10 uur aangekomen, stonden onze bussen klaar om ons naar ‘onze’ hotels te brengen, ik moest op autobus ‘Estival’ die me vanzelf naar hotel ‘Estival’ bracht. We verbleven er met een 20-tal militairen en Aalmoezenier Clays. Weldra gingen we ons klaar maken voor de H. Mis. Daarna hadden we ons eerste ontbijt in Frankrijk op ‘vaste’ grond. Het was dan iets na de middag en we waren vrij tot 5 uur; we maakten een toerke door de stad. Vele soldaten gingen voor de Mis in het hospitaal de zieken afhalen. Een huivering ging door ons allen bij het horen van de aanroepingen door de zieken… ’s Avonds hadden we dan de kaarskensprocessie. We maakten het voornemen ons leven te beteren, dieper christelijk te worden enz. m a a r…We hebben ook één dag vrijaf gehad voor een uitstap naar Gavernie ; de weersomstandigheden werkten tegen. Te Gavernie hebben we een paard gehuurd om er in volle draf mee rond te kletsen en tussendoor wanneer er ergens een schone juffrouw was, legden wij het er op toe dat zij juist bij een plaske water stond om… (dit kunt ge wel raden). Ik ben ook van ’t paard gevallen en in een plas water terecht gekomen. Van Gavernie reden we naar de pont d’Espagne. Deze uitstap mocht er wel bij komen : al waren we wel bedevaarders, we waren van belange geen kloosterlingen. De laatste avond namen we afscheid van de grot waar we nog duchtig werden toegesproken door Aalmoezenier WILLEMS. Zaterdagmorgen rond 8 uur stapten we in Schaarbeek van de trein. De complimenten aan allen ! Tot ziens !”
-Turnhout 7/2/1958 : “Nu ik op mijn laatste militaire adem aan ’t draaien ben, voel ik het als een plicht, Milac nog eens een briefje toe te sturen : ik doe het met veel plezier. Op het ogenblik dat ik deze regels schrijf, ben ik vrij van dienst want ik heb gisteren nog twee spuitjes tussen mijn arme militaire schouderblaadjes gekregen. Voorts is het met mij heel goed maar binnen negentien dagen wanneer ik met mijn kitzak op de schouder, de sjerp om de hals, de kazerne zal verlaten, zou het nog veel beter kunnen zijn. Alhoewel met groot plezier binnengegaan, met nog groter plezier mijn soldatendienst vervuld, zal ik met nog veel meer genoegen afzwaaien. Ik durf eerlijk vertellen dat het leger af en toe mijn voeten uithing… In afwachting van de grooooote dag, 27 februari 1958, hoop ik in het burgerleven spoedig ‘ingeburgerd’ te zijn en zo stillekensaan op zoek te gaan naar een…vrouwke, o pardon, liefje wou ik zeggen… Om te sluiten stuur ik mijn beste dank aan Milac voor al hetgeen zij gedaan heeft voor mij en dit nog doet voor de anderen. Beste groeten en tot ziens, Super ancien De Prins Constant.”
Constant ‘Stanne’ De Prins was te Leest geboren op 16 juli 1937 en hij overleed ten gevolge van een tragisch ongeval in het Academisch Ziekenhuis van Jette op 19 maart 2003. Stanne was een zoon van beenhouwer Ferdinand en van Alida De Wit. Hij was gehuwd met Paula Heynderickx.
Vervolgt.
Foto’s :
-Fons Polfliet in 2014.
-Hombekenaar René Verschueren won de veldrit te Leest.
-Hilda Diddens, hier met echtgenoot Swa Van den Bergh, bekwam haar erelintje van de BJB.
-Ook Maria Emmeregs, op de foto anno 2013, bekwam een lintje.
-Stanne De Prins tussen zijn moeder Alida “Lida” De Wit en zijn grote broer Jan.
“Voor de tweede maal werd de offerblok in de kapel van O.L.V van Fatima door onbekende(n) geledigd. Een onderzoek werd ingesteld.”
1956 – 3 december : Dodelijk ongeluk.
Op de Kouter te Leest slipte een auto en kwam in de gracht terecht. De inzittenden waren de Hombekenaars Joannes Philips, Jozef Van Doren en Louis Van Beveren. De laatste was op slag dood. De twee anderen kwamen er met de schrik van af. (KH)
1956 – 4 december : Freddy Peirs werd zangmeester in de Chiro.
Koster-Organist Freddy Peirs trad in het leiderkorps van de Leestse jongenschiro als zangmeester. (DB)
1956 – 15, 16 en 17 december : Handelsfoor van NCMV.
“Die dagen hield het N.C.M.V. (Noot : de voorloper van Unizo) afdeling Tisselt-Leest in de parochiezaal en in de zaal “Sinte-Cecilia” een zeer geslaagde handelsfoor, die ’s zaterdags geopend werd door dhr Emiel Verschueren (foto onderaan), schepen, die dhr Burgemeester, door ziekte weerhouden, verving. Leden van de gemeenteraad woonden de opening bij. ’s Zondags bracht de geestelijke overheid een bezoek aan de standen die alle uitermate verzorgd waren en als om het beste wedijverden.” (DB)
1956 – 16 december : Inbraak.
Op zondagavond 16 december is er in de woning van Juul (Felix) Geens (foto’s onderaan) uit de Juniorslaan (nr.2), door onbekenden ingebroken. Alles werd doorsnuffeld en er werd een som geld ontvreemd. Een onderzoek werd ingesteld. (VVH)
1956 – Woensdag 19 december : Gedurige Aanbidding.
“Woensdag 19 december werd de jaarlijkse dag van Gedurige Aanbidding gehouden die zeer goed werd gevolgd.” (DB)
1956 – Zondag 30 december : Kerstfeest Kon. Fanfare “St.-Cecilia”.
Het jaarlijkse kerstfeest van deze fanfare ging door in de zaal “St-Cecilia”. Alle ouders en kinderen van de leden werden uitgenodigd. Op het programma : kerstliederen, film en uitdeling van speelgoed en lekkernijen. (DB, december 1956)
1956 – Zondag 30 en maandag 31 december : Jaarlijks Teerfeest “Arbeid Adelt”.
De Koninklijke Fanfare “Arbeid Adelt” hield die dagen haar jaarlijks teerfeest. Aanvang op zondag na de hoogmis, morgenmaal in “De Roozelaar” en op maandag na de mis van 10 uur voor de afgestorven leden. (“DB”, december 1956)
1956 – 31 december : Bevolking.
Op 31 december telde Leest 1844 inwoners.
1956 – Het jaar in vogelvlucht :
Januari :
-8ste : Kerstfeest K.W.B. en Vrouwengilde. -15de : Eerw. Heer De Decker, onderpastoor, in dezelfde functie overgeplaatst naar de parochie van St-Jozef Coloma. -15de : toneel Chiro. -22ste : Optreden van de goochelaar Niucq-Sar voor het Davidsfonds. -30ste : De KWB vertoont “De Geschiedenis van Dr Wassell”.
-5de : Roger Raman houdt spreekbeurt over “Preventieve Kankerbestrijding”. (Davidsfonds)
April :
-Na 2 maand onderbreking verschijnt De Band opnieuw. -16de : De KWB vertoont “De Zoon van Robin Hood”.
Mei :
-13de : Rodenbachavond met Willem De Meyer (Davidsfonds). (foto onderaan)
Juli :
-8ste : Gewestelijk Zomerfeest van de B.J.B.-meisjes. -15de : Voetbalmatch B.J.B.-K.W.B. -18de : De KWB op reis naar het Groothertogdom. -23ste : De K.Fanfare “Arbeid Adelt” geeft voor de muzikanten een “Vriendenavond”. -31ste : Tien jaar geleden werd Z.E.H. Coosemans door Zijne Eminentie de Kardinaal tot pastoor van Leest aangesteld.
Augustus :
-Ter gelegenheid van de 10de verjaardag van de aanstelling van de pastoor geeft Milac een uniek extra nummer van DE BAND uit op 48 bladzijden. -13de : De Chiro op bivak naar Balen-Neet.
September :
-22ste : Zuster Victoria, terug uit de Missie, brengt samen met haar zuster (Zr Melanie) een kort bezoek aan Leest.
Oktober :
-15de : De KWB vertoont “In ’t Witte Paard”. -17de : Bestuursverkiezing bij de Katholieke Werkliedenbond. -24ste : Gezellig samenzijn KWB met o.m. een toespraak over Milac. -28ste : Toneel “Rust Roest”.
November :
-4de : Z.E.H. Willems, Nationaal Aalmoezenier van Milac houdt in de drie Missen een gelegenheidssermoen. -5de : Feestavond van Milac met een toespraak van Aalmoezenier Willems. -11de : Toneel B.J.B.-jongens. -12de : Inzameling van voedingsmiddelen voor Hongarije. (“DB”, december 1956)
Foto’s :
-De toenmalige schepen Miel Verschueren in gezelschap van Jef Mollemans.
-Juul Geens werd het slachtoffer van inbraak.
-De woning van Juul in de Juniorslaan.
-Willem De Meyer was in die tijd één van de belangrijkste promotors van het Vlaamse lied.
-Aalmoezenier Sooi Willems hield een gelegenheidssermoen.
1956 – 27 november : Soldaat Milicien Antoine VAN PRAET :
-Vanuit St.-Niklaas. “Dit briefje zal waarschijnlijk m’n laatste zijn uit het “Soete Waasland”. De opleiding is ver afgelopen, maar zo bereiden we ons voor op een nieuw lichtpunt “Saffraanberg” (tegen St-Truiden) waar ons een nieuwe tijd wacht van werken en blokken. Ik ben namelijk aangeduid om de cursus operateur-radar te volgen, dit over een tijdspanne van 8 maand, om daarna op een vliegbasis in België terecht te komen. Als eerste gedacht over de opleiding moet ik zeggen dat ze me werkelijk voldoende heeft voldaan. Ik had iets anders verwacht. De laatste weken zijn wat harder geweest, maar moeilijk gaat ook. Alles vraagt een weinig inspanning. Een goede dag aan alle Milac-vrienden van Leest.” (“DB”, december 1956)
-Antoine Van Praet vanuit Leest (Kapellebaan 9), 8/5/1957 : “Ik ben op ’t ogenblik thuis met 15 dagen herstelverlof en heb een tiental dagen verbleven in het militair Hospitaal te Luik. Doch ik voel me weer fit om de ladder der 325 treden te bestijgen. Na de congé moet ik nog eens terugkeren naar Fexhe-Slins en dan hoop ik kennis te mogen maken met de kazerne Ambiorix te Tongeren. Dag allemaal !” (“DB”,juni ’57)
-Antoine Van Praet vanuit Tongeren, 4/6/1957 : “Hier dan een briefje uit een Limburgse studio : Tongeren. De machtige Ambiorixstede, oudste stad van België met zijn roemrijk verleden. In de schaduw en onder zijn hoede bevindt zich het trotse kazernebatiment, dat voor ons het middelpunt, doch met weinig belangstelling, is geworden. Reeds bij het eerste zicht vraagt men zich af : “Que sera, sera”. Zal het er goed worden, of veel corvée voor de operateurs racletten ? Langs een grote poort wordt men er hartelijk ontvangen en toegelaten het edele plein te betreden. Vijf grote blokken, genummerd van A tot E, dit voor het alfabet nog eens op te frissen voor degenen die het niet meer weten. Dit is daar het eerste punt van opvoeding. Door een grote ingang wordt men binnengelaten in één der blokken. We moesten onze intrek nemen op het derde verdiep, dus hoog en droog. De kamers genummerd door cijfers, dit om zijn rekenkunde te herhalen. Dit is het tweede punt van opvoeding. Zelfs overal begint een dag met opstaan te 6 uur, wassen, bed opmaken, eten, kamer uitkeren op beurt, dan met de kamion naar de radar in Glons. ’s Middags zijn we dan vrij van dienst. Het voordeel dat er nu bijgekomen is, is dat men de kazerne mag verlaten indien men vrij is van dienst. Voor de rest is er geen verandering bij ons leger, hetzij dat er vermindering van diensttijd zou moeten intreden, wat onze enige hoop blijft. Dan zullen we kunnen zingen : HOE MINDER HOE LIEVER. Aan allen de beste groeten.” (“DB”, juli ’57)
-Antoine Van Praet vanuit kazerne Ambiorix te Tongeren, 16/8/1957 : “Het kazerneleven volgt zijn normale gang tot we zullen komen tot het nulpunt. De maand juli is vliegensvlug voorbijgegaan. Vooral de laatste twee weken werd er eens dapper gewerkt, dit voor de eerste maal, toen 2 van de 3 radarstations in België niet konden werken en alles op onze nek werd geschoven. Deze week werd er ook een aanvang gemaakt met het aanleren van de Engelse drill. Drollige histories speelden zich hier af. Er werd gelachen en…gebruld. Iedereen is hier tam : de kazerne hier is een echt slakkenhuis. In september zullen we maneuvers doen. Nog beste dank voor de interessante lektuur en vooral voor het abonnement op Gazet van Antwerpen tijdens de Ronde van Frankrijk. Een goede dag aan alle soldaten van Leest.” (“DB”,september ’57)
-Antoine Van Praet uit Tongeren, 16/10/1957 : “Einde van verleden maand hadden we de maneuvers. Toch was het niet vele bijzonders. Het kazerneleven begint een abnormale gang aan te nemen. Verleden maand is hier een tiran van groot formaat aangeland die hier zoals hij zegt een dode kazerne zal doen herleven. Deze sergeant gaat elke dag van 8 uur ’s morgens tot 5 uur ’s avonds op om sgt van week te spelen. In het uitdelen van corvées is hij een specialist. Hij weet iedereen te vinden, zelfs in de onderaardse kelders van de kazerne. ’s Middags eet hier praktisch niemand, want hij redeneert zo : eten +karwei. Op 90 man zijn er soms 58 afwezig…Gisteren was het hier “Dag van de Luchtmacht”. ’s Morgens was er een parade. Nog een goede dag aan alle soldaten van Leest. Hartelijk dank voor de aangeboden lectuur !”
-Antoine Van Praet uit Tongeren, 14/12/1957 : “Ziehier dan een laatste briefje dat ik als soldaat aan u allen en alle Milacvrienden wil toesturen. Alles kent zijn einde, tot men uiteindelijk te staan komt voor een ladder met 8 gouden sporten. De laatste twee maanden zijn min of meer zwaar geweest. De drang naar de buitenlucht bij het zien vertrekken van 85 jonge mannen was ontroerend. Gelukkig dat een mens dat pak van zijn leven kan schudden, door zich even een verfrissing te geven en onder te dompelen in de goede, schuimende legersoep. Het spijtige van het geval is, dat er geen soldaten binnenkomen. Het aantal is dus zeer geslonken. Met het gevolg dat er méér dienst hoefde gedaan te worden zodat we soms weken kenden van nachtdienst, bunker en tweemaal piket. Doch dat is niet zo lastig als men voor een ingebeelde kalender staat met 60 luttele daagskens. Voor de rest kenden we nog hetzelfde legerprogramma met zijn karweien, want daarom is men soldaat om lokalen twee- of driemaal daags af te trekken ! Waarom ? Om het vaderland te verdedigen ? Merci. Aan sport werd hier nooit gedaan, het is eventjes 11 maanden geleden dat we onze spieren nog konden oefenen. Is het omdat Cercle Tongeren van de leiding werd verdreven dat wij, de mannen van stamvader “Ambiorix” daaronder moeten lijden ? Maar ja, Ambiorix wist ook niets af van sport. Zijn leuze was : vechten. Toch is het leger mij niet tegen gevallen. Steeds met volle moed heb ik dag na dag gestreden voor mijn TIEN fr. Toch is het aangenamer in de frisse lucht buiten de kazerne te ademen. Als slot van mijn legerdienst wens ik : 1. Milac het beste toe en nog een lang leven, opdat ze de steun der soldaten mag blijven. Om niet te vergeten het materiaal dat ze opstuurde om in de vrije tijd te gebruiken. Beste dank ! 2. Alle BLEU’s van Leest nog mooie legerdagen en misschien nog vele bouletten. Mijn nieuw adres : BURGER Van Praet Antoine Expo 58/000000 – Blok 19 Kazerne “Oost west, thuis best”, Kapellebaan, LEEST.” (“DB”,februari ’57)
1956 – December : Werklozen.
Deze maand telde de gemeente gemiddeld 11 mannelijke en 4 vrouwelijke werklozen. (“DB”)
“Een jaar van ARBEID, een jaar van TRIOMF : dat is wat wij met grote fierheid kunnen uitroepen. Inderdaad, de Chiro heeft met slaande trom een zeer onverwachte overwinning behaald op onze parochie : zij is eindelijk doorgebroken in de laatste wijk van Leest : DE HEIDE; verschillende jongens zijn thans actief lid van onze schone jeugdbeweging. Met dit als inleiding, wil ik ons palmares neerschrijven : een lijst die zeker tot eer strekt van ons leiderskorps en van elke jongen in ’t bijzonder.
-10 januari 1956 : Ons toneelfeest : “DE LAATSTE ZWARTROK”. Een dergelijk stuk wordt door onze verenigingen zelden opgevoerd. Een succes zonder weerga, dat nochtans gepaard ging met een triestig feit : Eerwaarde Heer DE DECKER NAM AFSCHEID (foto onderaan) . En hier willen we hem nogmaals danken voor de daden die hij ons ten voorbeeld stelde. Zijn werk is zwaar geweest doch de beloning groot : onze jeugd gaat vooruit, dank zij hem en de steun van zijn opvolger, de zeer verdienstelijke en eenvoudige PATER OMER.
-4 april : Leider Emiel Polfliet treedt in ’t huwelijk. Een groot leider nam ontslag, hij die jaren DE figuur was en de juiste leider. Trad op die datum in ’t huwelijk met Mariette Coeckelbergh, B.J.B.-leidster. (foto onderaan) Nu nog worden zijn laatste woorden als leider bij ons herhaald : “In een GEEST VAN KAMERAADSCHAP bouwen wij samen aan het ONVOLTOOIDE MONUMENT : DE CHIRO.”
-Mei : De jaarlijkse MEIVAART is ons meegevallen. De vele oefeningen waren niet tevergeefs. Als 2de op meer dan 200 Kerels, als 3de bij de Knapen en als 2de bij Burchtknapen, kwamen wij in totaal op één punt na de eerste.
-15 juni : Twee leiders : JOS VERLINDEN (foto onderaan) en FERDY POLFLIET verstevigen de rangen der leiders en samen leggen zij, oud en jong, in de kerk dan hun trouw vast in een belofte. De groep was getuige van die nieuwe smeding.
-7 juli : Chirojeugd overrompelt Leest. Zestig bruinhemden bezetten Leest en brengen frisco aan de man, met als resultaat 1740 stuks verkocht.
-13 tot 21 augustus : Ons jaarlijks BIVAK is doorgegaan met 51 man, die van het kamp iets knap hebben gemaakt. Hard en ruw tijdens het spel, ernstig en stil tijdens de avondwijding.
-26 september : Twee nieuwe leiders verstevigen het leiderskorps : JOS DE SMET en JAN VLOEBERGH (foto onderaan) nemen de Knapenafdeling. Leider JUUL MUYSOMS neemt ontslag als groepsleider en leider LOUIS VLOEBERGH (foto onderaan) volgt hem op.
-8 oktober : Onze groep overstuwt LEEST-HEIDE en wint verscheidene leden voor de afdelingen. Bereiken het getal 70.
-30 oktober : FEEST VAN KRISTUS KONING : HET feest van onze groep, intiem gevierd met onze ouders.
-6 november : Leider GASTON KEULEMANS neemt na ACHT JAAR afscheid. Wij danken hem langs deze weg nogmaals voor zijn werk en verzekeren hem onze blijvende vriendschap.
-4 december : Koster-organist FREDDY PEIRS (foto onderaan) treedt in het leiderskorps als zangmeester.
-12 december : Onze eerste herhaling voor het toneel werd gegeven : weeral weken van inspanning en werk bij de vleet. De tweede zondag van januari voeren wij op : “DE TARCITIUS VAN MOSKOU” en het blijspel “CLEOPATRA”. Ziedaar het schitterend palmares van onze verwezenlijkingen. Het is nu aan u, te oordelen of dit zakelijk doch zeer betekenisvol barema niet volstaat om te zeggen : ONZE JEUGD BOUWT AAN EEN MONUMENT EN TREKT HET HOGER OP, ondanks sommige reacties als “Grote mensen spelen met kinderen”. NEEN. Leiders brengen door spel en stijl en zang, het innerlijke in contact met God. Met hun Koning Kristus worden zij van STRAATJONGEN KRISTUSJONGEN. Jeugd van Leest, en gij, Ouders, DAT is Chirojeugd ; uw aandacht waard ten volle. LAAT UW JONGENS AANSLUITEN BIJ ONS. HIJ ZAL U DANKBAAR ZIJN WANT EEN JONGEN VORMT ZICH PAS DAAR WAAR HIJ ZIJN MAN MOET STAAN.”
Foto’s : -Onderpastoor Stany De Decker nam afscheid van Leest. -Chiroleider Emiel Polfliet trad in het huwelijk met BJB-leidster Mariette Coeckelbergh. -Nieuwe leider Jos Verlinden. -Louis en Jan Vloebergh. -Freddy Peirs.
1956 – 20 november : Soldaat Jean DE SMEDT. Doornik, 20 november 1956 :
“Morgen en 8 dagen ben ik uit Doornik weg, maar weet nog niet waarheen. Met mij is alles goed en hoop in Leest hetzelfde. Beste groeten aan het Comité en al de goede vrienden + Louis Polfliet.”
-Longerich, 2 december 1956 : “Hier ben ik dan weer om u te bedanken voor dat groot pak lectuur en dat mooie boek ‘O sergeant!’ Dat was nu eens juist iets voor mij, zo naar de plezierige kant. Woensdag zijn we uit Doornik vertrokken om half zeven ’s avonds en zijn aangekomen in Longerich om 5 uur ’s morgens. Dezelfde dag heb ik dan mijn ‘ …(onleesbaar)zaar’ behaald en ben tewerkgesteld in de REME als chauffeur van de depannage-wagen ‘Wartje’ : 10 wielen… Het eten is hier in vergelijking met Doornik schitterend. De kantine is een …(onleesbaar)eis, ook de informatiezaal, in vergelijking met Doornik. In de kantine vinden we 2 voetbalkastjes, 3 biljarts, een radio en een SLECHTE pint bier. Als ik mij niet met ‘Wartje’ moet bezighouden, werk ik in de garage aan alle andere voertuigen van de jeep tot de grote halftracks. Het sneeuwde hier reeds een dag of vier. Er is hier een kerk in miniatuur, zo echt iets modern. De Missen zijn om 8, 9 en 10 uur. Onder de Mis van 8 uur is het Vlaams sermoen, net als onder die van 10 uur ; Frans sermoen tijdens die van 9 u. De groeten aan alle soldaten, lezers, vrienden en sympathisanten.”
-Longerich (Duitsland), 6 december 1956 : “Dinsdag hebben we hier het feest van St Barbara gevierd. ’s Morgens was het gewoon artillerie-spek. Sportfeest, loopkoers, autokoers, appel-bijten, enz. Groot eetmaal in gezelschap van korpsoverste en alle officieren en na de middag ben ik met een vriend naar Keulen geweest. We hebben de Dom bezichtigd. Ik weet niet wat ze daar zo schoon aan vinden van binnen ; achter het altaar die praalgraven en hier en daar een vloertekening. Het plafond is wat hoger dan in Leest (nogal een beetje). Van buiten is het een kunst van een gebouw. Omstreeks half zeven zijn we teruggekeerd na ons te hebben laten nat regenen door ‘Keulense regen’ en zo heb ik het te ‘Keulen horen donderen’. Voor het slot van die onderneming zijn we dan 2 halten te ver op de bus gebleven en zijn dan maar te voet teruggekomen. Dezelfde namiddag hebben de mannen van het 35ste Artillerie de ASSU geklopt in voetbal, 6-3. De 14de verlaten we deze blokken voor de mannen van het 43ste Artillerie die ze op hun beurt in februari zullen verlaten voor de Duitsers. We zullen dan de 15de Delbruck gaan vervoegen en zo gaat de tijd maar voort. Hartelijke groeten”.
-Delbruck, 8 december 1956 : “Het is nu vandaag de 2de Duitse vrijdag die ik meemaak en we hebben onze stinkende vis juist naar binnen. Het is voor mij gisteren een zware dag geweest. Om half zeven ’s morgens waren we al aan het werk tot 10 uur ’s avonds. Sinds drie dagen is het hier aan ’t regenen, wat hier een triestige aanblik geeft. De groeten aan al mijn vrienden. Tot ziens.”
-Delbruck 12 december 1956 : “Zojuist heeft men hier de film ‘Witte Kerstmis’ gedraaid en daarmee denk ik er aan u, alle soldaten, de mannen van De Band en Milac een zalig Kerstfeest en een gelukkig Nieuwjaar te wensen. Vandaag ben ik voor de eerste maal in Delbruck geweest. Wij (de chef en ik) moesten mee met de kolonne voor mogelijke depanage. Natuurlijk hebben we onderweg ons werk gehad en zo was de kolonne al lang ter plaatse als wij nog onderweg waren. We kwamen de Militaire Politie tegen en moesten stoppen. In orde en de chef zet zich achter ’t stuur, legt de boordpapieren in het kastje en…boem : ’t was voorgevallen…Een Ford 6 met aanhangwagen van het eerste Geniebataljon had onze ‘Ward’ gekust van voor en opzij. Resultaat : de bedieningshefbomen van onze kranen een weinig verwrongen, een band verlost van een stuk caoutchouc, wagen (15 ton) een halve meter verplaatst. De Ford 6 van voor gans opgestuikt en de aanhangwagen zo goed als gans vernield. Hoe het aankwam ? We staan rechts van de baan geparkeerd tegen het fietspad en er komt een wagen uit tegenovergestelde richting op onze hoogte en de mannen van de Genie willen er tussen en slippen.. Op ’t eerste gezicht ziet het er te Delbruck nogal goed uit. We eten al drie dagen uit onze gamellen omdat de keuken al weg is. Als ik het ginder wat ken, schrijf ik u nog wel eens. Tot ziens.”
-Delbrück, 11 juni 1957 : “Hier komt dan eindelijk wat nieuws van ene die niet rap vergeet wat gij voor ons in het algemeen en voor mij alleen gedaan hebt. ’t Is hier dagen aan een stuk hetzelfde. Verleden maand hebben we één dag oefening gehad in Stommelk (?) en nog 11 in Elzenborn van 26/4 tot 11/5. Deze maand zal het wat anders zijn : 2 dagen rust op Sinxen, 2 met de bataljonsfeesten + 2 nachtoefeningen. Ik schrijf u dit alles zeer langzaam omdat ik weet dat ge niet rap kunt lezen. De beste groeten aan onze Jan en zijn soldaten + lezers en LEZERESSEN (met de voorkeur, echter niet TE veel wel te verstaan !).”
-Delbrück, 6 oktober 1957 : “Ik ben 8 dagen in de infirmerie geweest. Laat me je bedanken voor dat bezoek : GE KUNT NIET ZEGGEN WAT EEN GEVOEL DAT GEEFT, IK KAN MIJN DANK NIET ONDER WOORDEN BRENGEN. Na dat bezoek zijn we op maneuvers vertrokken te Den Helder in Holland. We reden over Venlo, Eindhoven, Utrecht, Amsterdam. De reis is goed verlopen. Verleden week zijn we 4 dagen in Vogelsang geweest. Daarna nog een grote oefening : we moesten Oeckendorf innemen. Ik wil u nog eens bedanken voor alles wat MILAC voor mij gedaan heeft, bijzonder voor dat bezoek, ook dank voor die foto. LEVE DE MILAC ! De jongens van de kamer krijgen hier ook zo’n boekje, maar er is geen één die aan DE BAND kan rieken. Dit is niet om te stoefen, maar eerlijk waar. Vele hartelijke groeten.”
1956 – 22 november : Verkiezing ondervoorzitter Sint Cecilia.
Op de bestuursvergadering van woensdag 22 november werd bij geheime stemming Leopold Piessens (foto onderaan) éénparig tot ondervoorzitter van de Koninklijke Fanfare St.-Cecilia verkozen, dit in vervanging van wijlen zijn vader Frans Piessens. “Pol van den Blokmaker” werd te Leest geboren op 28 maart 1916 en hij overleed te Mechelen op 14 juni 1980. In de fanfare was hij slagwerker van voor 1940 en bestuurslid vanaf 1945. In 1959 werd hij voorzitter en dit tot 1965 toen hij werd opgevolgd door Vic Verschueren. Dat jaar werd hij erevoorzitter en dit tot aan zijn dood in 1980.
1956 – 25 november : Teerfeest Sint Cecilia.
Op zondag 25 november hield de Kon. Fanf. St.-Cecilia haar jaarlijks teerfeest waarop 98 vrouwen en 156 mannen aanwezig waren. Secretaris August Lauwers hield de feestrede. Daarna volgde een grote tombola waarvan de opbrengst ten goede kwam aan het kerstfeest voor de kinderen van de leden. De zondag werd besloten met een familiebal. De maandag daarop werd een mis opgedragen voor de afgestorven leden van de maatschappij.
1956 – 25 november : Soldaat Milicien Leon VAN DEN SANDE vanuit Hitfeld-bij-Aken.
“Hier is eindelijk wat nieuws van mij uit Hitfield. Met mij is het hier nog opperbest. Ik werk hier in het benzine-depot en moet hard werken ; zo gaat de tijd rapper voorbij. We zijn deze week op kamp geweest in Vogelsang. Daar hebben we van alle oefeningen moeten doen. Het was plezant maar het vroor hard. Hartelijk dank voor het mooie boekje en De Band.”
-Niehl, 9/10/1957 : “Van harte dank ik Milac voor de vele aangename lectuur die mij tijdens m’n legerdienst werd verzonden. Het grootste genoegen dat de Milac mij gebracht heeft, was het bezoek op 15 augustus. Hetgeen de Milac voor de soldaten doet, weet ge maar eerst tenvolle als ge zelf soldaat zijt. Nooit zal ik dit bezoek vergeten. Hartelijke groeten aan alle Leestenaren !”
1956 – 24 november : Overlijden van Johannes NUYTKENS Johannes Nuytkens.(foto onderaan)
Hij was te Leest geboren op 10 juni 1877 en gehuwd met Florentine Verschueren. Hij was gemeenteraadslid te Leest van 1939 tot en met 1946. Hij was penningmeester van de fanfare Sint-Cecilia tot op 77-jarige leeftijd. “Van hem is bekend dat hij veel schrik had wanneer hij opbrengsten van feestelijkheden moest wegbrengen naar het postkantoor van Hombeek om ze er op een spaarboekje te plaatsen. Hij bracht dat geld weg met de fiets en eiste dat er uit voorzorgsmaatregelen voor en achter hem nog een bestuurslid meereed. Johannes Nuytkens had in de jaren veertig en vijftig al schrik voor gewapende overvallen op geldtransporten…” (“Leest in Feest”, S. Gobien) Naast erelid van de Bond van het Heilig Hart was hij ook Ere-Schatbewaarder van de Kon. Fanfare St. Cercilia.
1956 – 26 november : Soldaat Milicien Marcel VAN HOOF vanuit Bensberg. (foto onderaan) (Noot : niet de samensteller-auteur van deze Kronieken maar zijn oom en naamgenoot)
“Enkele dagen geleden was het hier spoedalarm. Dat was niet van de poes. Het begon om half vier ’s morgens. Op anderhalf uur moest gans de kazerne ontruimd worden en de auto’s in de bossen gecamoufleerd. Als alles goed en wel buiten was, mocht alles terug binnen. Beste groeten aan alle Leestenaren !”
-Bensberg, 30/4/1957 : “Hartelijk dank voor de landkaart van Duitsland en andere toeristische documentatie over Duitsland. Ik wil u een klein anekdootje vertellen. We moesten opstaan om kwart voor 6 uur, en om 6 uur een cross lopen met de hele compagnie. ’n Jongen van Antwerpen en ik werden dat spelletje beu en een goede week geleden kropen we om 6 uur in de kapel : de ene in de biechtstoel, de andere op de plaats van de ‘biechteling’. Vandaag kreeg de sergeant ongelukkig dat spelletje in de gaten : nu hadden we teveel zonden bedreven…We moesten op ’t rapport verschijnen…De ‘biechtvader’ kreeg zes dagen ‘koeken’, al beweerde hij zijn morgengebed in de kapel te doen; de biechtvader had een biecht gehoord die niet normaal was ! De biechteling (=Van Hofke) kreeg ook zes dagen omdat hij zijn zonden aan de soldaten verklapte… We volbrengen onze penitentie met borstel en aftrekker om het cachot te kuisen. Met vele groeten en hartelijke Paaswensen ! Een schacht die nog moet kloppen 209 dagen !”
-Bensberg, juni 1957 : Soldaten rijmen Ik lag in m’n bed en sliep, ineens een gepiep. En wat was het ? Een trompet, die blaasde natuurlijk piket. En weet ge wat het was ? ’t Is wij konden patatten gaan jas, in een varkenskot. Ik werd er bijna zot… En we begonnen met patatten te gooien naar mekaars kop. Het werd nu al half tien en we hadden de sergeant nog niet gezien. Dan begon ik te tellen en één voor één de patatten te schellen. Om elf uur had ik gedaan en dan ben ik maar naar bed gegaan. S.M. Van Hofke.”
1956 – Nacht van 9 op 10 oktober : Inbraak in de kapel van O.L.Vr van Fatima.
In de nacht van 9 op 10 oktober werd een inbraak gepleegd in de O. L.V. van Fatima-kapel gelegen hoek Tiendeschuurstraat en Elleboogstraat. Vaststellingen van de veldwachter :“De kapel is nieuw gebouwd in 1955 en staat dag en nacht open voor de gelovigen. Er zijn twee bidstoelen in geplaatst. Achteraan boven het altaar staat, in een nis, een O.L.V.- beeldje, afgesloten door een ijzeren deur met hangslot en glazen raam. Dit hangslot is afgewrongen denkelijk door middel van een ijzeren stang, waarmee een hefboom werd gemaakt op de muur, gezien op de muur daarvan inkepingen zichtbaar zijn. Het afgewrongen slot was door de dader op een der stoelen gelegd, waarna de deur kon geopend en zo het geld weggenomen worden. Het geld wordt door een gleufje dat in het ijzerwerk der deur is aangebracht gestoken en valt zo achter de deur in een bakje. In en voor de kapel, tot zelfs op de rijbaan lag geld in het ronde verspreid. Dit geld was reeds door buurvrouwen bijeengeraapt, die het ons overhandigd hebben, in totaal 25,15 frank, waaronder een geldstuk van 20 frank. Later werd dit door ons aan de Heer Pastoor onzer gemeente afgegeven.” (VVH)
Een tweetal maanden later (2 december) werd op dezelfde manier ingebroken. Deze keer zal de buit van de dief minimaal geweest zijn want Petrus Verbruggen (°Heffen 20/11/1889, +Mechelen 30/4/1964) uit de Elleboogstraat (huisnummer 12) had de offerblok een achttal dagen voordien geledigd. Toen bevatte hij 27,25 frank. Petrus Verbruggen was, na de vorige diefstal, door de pastoor aangesteld om de offerblok op regelmatige tijdstippen te ledigen. (VVH)
1956 – 8 oktober : Chiro brak door op Leest-Heide.
Eddy Beterams (foto onderaan) in “De Band”, december 1956 : “Onze groep overstuwt LEEST-HEIDE en wint verscheidene leden voor de afdelingen. Bereiken het getal 70. Een onverwachte overwinning in onze parochie. Eindelijk doorgebroken in de laatste wijk van Leest : de Heide. Verschillende jongens zijn thans actief lid van onze schone jeugdbeweging.”
1956 – 17 oktober : Overlijden van ‘den Blokmaker’ Jan-Frans PIESSENS.
Frans Piessens (foto onderaan) was van Londerzeel waar hij werd geboren op 3 december 1882. Na zijn huwelijk met Melanie Robijns uit Kapelle-op-den-Bos vestigde hij zich te Leest in de Blaasveldstraat waar hij zijn ‘blokken’ begon te maken. Tot voor de tweede wereldoorlog kon men nog de klompen horen klepperen op de Leestse kasseien, want die behoorden nog tot het normale schoeisel van boerenmensen en schoolkinderen. Door de groeiende welstand verdween deze volksschoen na de oorlog uit de mode. Toen schakelde vader Piessens over naar de bakkersstiel, maar voor de dorpelingen bleef hij ‘den Blokmaker’. Op 1 mei 1956 werd hij in de raadzaal van het gemeentehuis in de bloemen gezet. Dit in aanwezigheid van burgemeester, voltallig schepencollege, gemeentesecretaris, veldwachter en de voltallige C.O.O. Als voorzitter van de Commissie van Openbare Onderstand werd hij bij Koninklijk Besluit van 25/1/1956 vereerd met de zilveren medaille der Kroonorde, omwille van zijn 15 jaar dienst waarvan 5 als voorzitter. De secretaris van de Commissie bracht hem hulde en legde de nadruk op zijn trouwe plichtsvervulling als voorzitter, “door uitsluiting van alle kleingeestige gemeentepolitiek welke tot heden in de Commissie nooit ingang heeft gevonden, daarbij door het instellen van huisbezoeken bij de behoeftige inwoners wat voorzeker een schoon initiatief mag genoemd worden.” Daarna spelde de burgemeester de Zilveren Medaille op de borst van de gevierde, bedankte hem voor zijn jarenlange plichtsbewuste ambtsvervulling. Na een dankwoord van de gevierde werd een lekkere sigaar aangestoken en werd iedereen uitgenodigd op een innerlijke versterking bij Frans Huybrechts.
Frans Piessens en Melanie Robijns kregen veertien kinderen : -Leopold ‘Pol’, °Leest 28/3/1916, +Mechelen 14/6/1980. Gehuwd met Angèle Van Praet. -Frans (1917-1978), huwde Angèle Van den Bergh uit Mechelen. -Jan, geboren in 1919, huwde met Ocatavie Maes uit Mechelen. -Gaston, °Leest 16/5/1921, +Mechelen 13/4/1986. Gehuwd met Irma Selleslagh uit Battel. -Flor, geboren 1923, trouwde met Odile Steenmans uit St.Katelijne Waver. -Mathilde, °Leest 6/10/1924, gehuwd met Theophiel Dens uit Mechelen. Zij overleed thuis te Schaffen-Diest op 18 september 2008. -Aline, geboren 1926, trouwde met Achiel Van Roey uit Mechelen. -Bert, °Leest 21/8/1927, huwde met Philo Willems uit Mechelen. Overleed te St.-Katelijne Waver op 23/12/2000. -Marcel, °Leest 14/2/1929, +Bornem 25/4/1997, gehuwd Maria Phlips uit Mechelen. -Hendrik Paul, °Leest 15/4/1930, +na een kortstondige ziekte Leest 17/9/1944. -Paula, °Leest 29/10/1932, huwde met Marcel Van Assche uit Hombeek. -Maria, geboren 1934, gehuwd met Jules De Reys uit Genval. -Julien, °Leest 5/5/1935, +Mechelen 9/7/2015, gehuwd met Angèle Neutjens uit Mechelen. -Agnes, geboren 1939, huwde met Antoon Lauwens uit Leest.
Jan-Frans Piessens overleed te Leest op 17 oktober 1956. Zijn gedachtenisprentje getuigt van zijn inburgering en het aanzien dat hij in Leest genoot : -Erelid van de Bond van het H. Hart. -Voorzitter van de Commissie van Openbare Onderstand Leest. -Ondervoorzitter van de Koninklijke Fanfare St.-Cecilia Leest. -Beheerder van de firma’s ‘Jupi’ en ‘Dyla Shoe’. -Vereerd met de Zilveren Medaille van de Kroonorde.
“Het plotseling afsterven van onze diepbetreurde vader laat een grote leemte na in ons huis en in gans de familie, voor allen was hij steeds de goede en bezorgde vader, een voorbeeld van christelijke en huiselijke deugden. Hij was een vader, zo goed, zo zacht, zo wijs en voorzichtig; hij vergat zichzelf om zich te geven aan anderen. Zijn vroom geloof en zijn diepe godsvrucht waren de steun, het geluk en de werkkracht van zijn leven”.
Foto’s : -Het kapelletje van O.L.Vr. van Fatima met op de achtergrond het hoevecomplex van het Hof ter Haelen. -Chiroleider Eddy Beterams. -Blokmaker Jan Frans Piessens. -Grote belangstelling op de begrafenis van Frans Piessens op zaterdag 20 oktober. De Koninklijke fanfare St.-Cecilia bracht treurmuziek. -August Lauwers spreekt de afscheidsrede uit aan zijn graf. (Foto’s begrafenis : “Leest in feest” Stan Gobien)
