1995 – Vrijdag 7 juli : Leestse fanfare op Heide-Kermis
“Het was een prachtige zomeravond en het begin van de vakantie-uittocht. Terwijl er op de radio almaar berichten werden omgeroepen over files op weg naar zee, opstoppingen aan de Kennedy-tunnel en verkeersongevallen richting Luxemburg, kwamen nog een vijfentwintig muzikanten afgezakt naar de Leest-Heide. De andere zaten in de files of waren reeds lang op hun vakantiebestemming aangekomen.
De tubaspelers weren nog allemaal op de Leest-Heide en op één na alle basspelers. Bij andere instrumenengroepen ontbraken heel wat muzikanten. Voor de eerste keer waren er meer vergezellende ereleden dan muzikanten, maar het kan zijn dat de aanwezige supporters allemaal fervente mosseleters waren. Eén van onze oud-dirigenten, Frans Dierckx, was ook van de partij.
Van de geplande muzikale wandeling kwam niets…Er zijn nog weinig muzikanten te vinden voor echte stapmarsoptredens. We vinden dit spijtig, maar het is nu eenmaal zo. We zullen hierop in de toekomst niet meer aandringen, maar we vragen ons af of we dan nog een aantal diensten kunnen leveren zoals dat vroeger het geval was. Kunnen we dan nog deelnemen aan optochten ? We zullen afwachten, maar eens moeten we de knoop toch doorhakken…!
Er zou een kermisconcert worden gegeven op het wegdek van de Juniorslaan, het oude stuk dat voor het verkeer was afgesloten. Tegen de glasbol aan waren stoelen en lessenaars geplaatst. Toen de dirigent de aanwezige muzikanten even had overschouwd, besloot hij zelf mee te toeteren omdat er volgens hem te weinig althoorns waren. Onze hulpdirigent, Warre De Maeyer, legde zijn tuba in het gras en werd gelegenheidsdirigent. En onze hulpdirigent deed het ook zeer goed !
Wat het programma betreft –en daar moeten we in de toekomst rekening mee houden- houden de mensen van Leest-Heide van andere muziek. Op de Heide houden ze van Eddy Wally, van Corry en de Rekels, van Vader Abraham en van de Zangeres zonder Naam. Ze moeten daar niets hebben van UB40, de Cranberries of ander Engels gedoe. Voor fanfaremuziek gaat hun voorkeur naar stevige en bekende marsmuziek als ‘Colonel Bogey’, ‘Stars and Stripes’, ‘Alte Kameraden’ en zelfs ‘Prager Musikanten’. Zij houden er niet van trage nummers. De mensen van de Heide willen op muziek kunnen meestappen en in de handen klappen. Ze willen de deuntjes ook kunnen meefluiten. Nu kregen ze er te weinig gelegenheid toe, zegden ze. Maar ze voegden eraan toe : “We zijn toch tevreden dat de fanfare nog eens op de Heide een concert heeft komen spelen.”
Omstreeks 21 u. was het concert afgelopen en toen zijn de liefhebbers van mosselen aan de slag gegaan. “Ze zijn uitstekend van kwaliteit en ze zijn goed klaargemaakt,” hebben we horen zeggen. “En de steak natuur was ook heel goed !”
Dit kermisconcert was teven het laatste muzikale optreden van Pol Huybrechts, onze ondervoorzitter. Hij is één van de trouwste muzikanten van onze vereniging geweest en heeft er ruim 45 jaar als muzikant opzitten. Vanaf 8 juli 1995 is Pol nu ere-muzikant. Hij blijft echter wel naar de repetitie komen en zal de muziekbibliotheek in orde houden. Hij blijft zich ook bezig houden met ons druk- en kopieerwerk.
De muzikanten kregen een consumptie aangeboden van Henri Verbeeck, Pol Huybrechts en van de fanfare zelf.” (“T&T”, oktober ’95)
Initieel had de fanfare het plan om voor deze Heide-Kermis een TD of een bal te organiseren maar dat werd afgeblazen : “…een TD is financieel haalbaar maar we vernemen dat er de laatste tijd zoveel nare dingen omheen gebeuren dat de veiligheid van het gemeenschappelijk bezit en van de omwonenden nogal eens te lijden krijgt. We hebben ook de prijzen gevraagd van de vedetten met een orkest. Meestal komt daar minder gewelddadig volk op af, maar de prijzen zijn om van te duizelen. Voor een playback optreden van ongeveer een half uurtje durven sommigen al gauw 130.000 BEF vragen en dan zijn ze enkel nog maar vrij na 24 u. Het uur van optreden kan wel geheim blijven, maar het is voor degenen die inkomgeld betaald hebben niet prettig zolang te moeten wachten. We kregen ook prijzen binnen van om en bij het half miljoen voor zogenaamde vedetten die actueel wel in de markt liggen en dan hebben we het niet over de Rolling Stones of andere vermaarde groepen. Financieel is dat voor onze vereniging een te groot risico…” (“T&T”,maart ’95)
Ondervoorzitter Pol Huybrechts (foto’s onderaan) blies op deze Leest-Heide kermis zijn laatste noten uit zijn bariton. Vanaf dit moment werd hij ere-muzikant. Leopold ‘Pol’ Huybrechts is een zoon van Frans en van Jeanne De Bruyn en werd te Leest geboren in 1933. Hij was muzikant van 1951 en bestuurslid van de K.Fanfare St.-Cecilia Leest sinds 1979. In 1981 werd hij wijkverantwoordelijke. Hij hield zich vooral bezig met het kopieer- en drukwerk van de fanfare en samen met zijn echtgenote Maria Buggenhout zorgde hij voor het dagelijks onderhoud van café-zaal ‘St.-Cecilia’. Pol was ook beheerder van de voorraad dranken in het fanfarelokaal. (‘Leest in Feest’)
1995 – 8, 9 en 10 juli : Leest Heide Kermis “Bij Maryse, de eerste zeeuwse supermosselen met friet of brood of koude schotel aan democratische prijs vanaf 16.00 uur. Zondag 9 juli 1995 – 3de grote volksspelen vanaf 14.00 uur. Inschrijving vanaf 13.30 u., tf 015/71.35.44. Mooie prijzen. Springkasteel & magic clown voor de kinderen gratis. Om 20.30 dans en vermaak met DJ Wasch&Go. Maandag 10 juli : zeeuwse super mosselen vanaf 16.00 uur. Dit alles t.v.v. Maryse Boys.” (folder)
Op zaterdag werd een kaartavond georganiseerd met een prijzenpot ter waarde van 30.000 frank. De inleg bedroeg 150 frank en zondag speelde DJ Dolf vanaf 20 uur ten dans. Deze activiteiten gingen door aan het terrein Grote Bleukens aan de Zennebrug.
Foto’s : -Leopold ‘Pol’ Huybrechts met zijn bariton. -Pol in 2013. Rechts Marcel Van Loo.
1995 – 4 juli – GvA : Rioleringswerken in september
“…de geplande rioleringswerken door de NV Aquafin situeren zich aan de Krekelenberg (Blaasveld) en de Tisseltbaan (Leest) en verderop in de Blaasveldstraat, Hoogstraat en Overloopstraat (Tisselt). De collector die dient aangelegd moet de afvalwaters afvoeren van zowat 2000 personen die aan de zijde Tisselt-Oost en het stukje Leest wonen.”
1995 – 5 juli : Overlijden van Ferdinand De Prins, Ere-Schepen en Ere-Bestuurslid K.F.St.Cecilia Leest. (Foto’s onderaan)
Ferdinand “Nante” De Prins was in de Leestse Alemstraat geboren op 6 januari 1908.
Hij was gehuwd met Alida ‘Lida’ De Wit (°Leest 28/9/1909, +Leest 30/10/1990) die hem vijf kinderen schonk : Jan, Constant, Marcel, Walter en Maria.
Naast muzikant van de fanfare St.-Cecilia was hij er ook wijkverantwoordelijke, bestuurslid en ondervoorzitter. Vanaf 1946 was hij gemeenteraadslid en schepen van 1959 tot 1970.
Rond 1930 kocht hij op het Dorpsplein (Leest-Dorp) de woning van de familie Huysmans die er daar een limonadefabriekje op nahield. Nante verbouwde de woning tot beenhouwerij die na zijn opruststelling werd overgenomen door zijn zoon Walter en later door de familie Cremie.
Meer over Ferdinand De Prins in deze kronieken : juli 1963 (Huizenbouw te Leest), juni 1987 (oorlogsherinneringen) en begin maart 1995 (“Nante den beenhouwer”).
1995 – 7 juli : Overlijden van Jan De Wit. (Foto onderaan)
“Jan van Poeles” was erelid van de Kon. Fanfare St.-Cecilia en geboren te Leest op 27 juli 1913.
Hij woonde aan de Kleine Heide en bleef zijn leven lang een trouw lid van de fanfare.
Hij was gemeentewerkman in Leest en werkte in die functie samen met onder andere Eugeen Vloeberghen en later met Leo Lauwens.
Jan De Wit was aanwezig op elke uitstap van de vereniging ongeacht de afstand die daarvoor moest afgelegd worden. Hij verplaatste zich een hele lange periode met een ‘2 pk-tje’, zelfs toen die wagentjes bijna helemaal uit het straatbeeld waren verdwenen. Wanneer dat wagentje ergens stond geparkeerd, wist iedereen dat Jan niet ver uit de buurt was.
Wanneer de feesttent voor de Cecilianen werd opgebouwd en wanneer na afloop van de festiviteiten alles moest worden opgeruimd, stak hij altijd een handje toe. Jan De Wit was de eenvoud en de vriendelijkheid zelf. Zijn grote hobby’s waren de duivensport en het volgen van de concertuitvoeringen van de fanfare. (“Leest in Feest”, Stan Gobien)
Foto’s : -Nante als soldaat. -Lida met zoontjes Constant en Jan. -Nante kocht, rond 1930, het vroegere limanadefabriekje van de familie Huysmans aan en verbouwde het tot beenhouwerij. Op de foto voor beenhouwerij De Prins : Fons, Godelieve en Leo Hellemans. -De huidige beenhouwerij Cremie. -Jan De Wit. (Foto : familie Lauwens-Piessens)
1995 – Juni “T&T” : Rubriek ‘Jeugdige Muzikanten’ : De muzikanten die deze keer worden voorgesteld (Kathleen Lamberts en Katrien Verschueren) hebben allebei wat gemeenschappelijks. Ze houden er niet van bloemtuilen af te geven ter gelegenheid van concerten. “Het zijn altijd de jongste meisjes die daarvoor opdraaien ! Er zijn toch ook jonge jongens en zelfs volwassen dames in de fanfare ! Laat hen het de volgende keer maar opknappen, misschien doen zij het wel graag ! Ofwel kun je ook nog kiezen uit de rijpere mannelijke muzikanten !” We zullen eraan denken tegen het kerstconcert…
Kathleen LAMBERTS(°10.06.1980) “Kathleen is de zus van Veerle, die al eerder in deze rubriek voorkwam. Zij woont aan de Juniorslaan 27 te Leest. Kathleen is 15 jaar en weet zelf niet meer sedert wanneer ze lid is van de fanfare. Ze heeft twee jaar muziekschool gevolgd. Nu gaat ze niet meer naar de muziekschool. Ze toetert enkel nog mee in de fanfare en ze zorgt ervoor dat ze haar partituur zo goed mogelijk kan spelen. Ze speelt, je houdt het niet voor mogelijk,…bugel. Dan zijn er toch nog goede zielen, zoals Hendrik Verschueren en Marcel Schippers, die dit prachtig instrument willen bespelen !!! Op de vraag waarom ze nu juist voor een bugel heeft gekozen, kan ze enkel antwoorden : “Ze hebben me dat instrument gegeven en ik dacht dat het dan ook goed was.” Kathleen loopt school in het Sint-Godelieve Instituut in Kapelle-op-den-Bos. Daar krijgt ze nog maar één uurtje muziek. Ze vindt het dan ook niet de moeite haar instrument mee te nemen naar school, want dan pikt zij weer kostbare tijd in van de lerares muziek. Haar hobby’s zijn muziek spelen, muziek beluisteren en naar de chiro gaan. Sommigen van haar vrienden en vriendinnen vinden het leuk dat ze in een fanfare meespeelt, omdat ze vroeger ook gespeeld hebben. Kathleen houdt van alle muziek behalve van house en klassieke muziek. Tot haar favorieten rekent ze de Cranberries en REM. In de fanfare vindt ze het tof omdat er zo’n goede sfeer heerst en omdat er zoveel jeugd is. Wij hebben al gezien dat er wat te lachen valt als Kathleen in de buurt is. Daarbij komt ze heel dikwijls naar de repetitie en als het enigszins kan, helpt ze altijd mee als de fanfare wat organiseert !”
Katrien VERSCHUEREN(°15.09.1980) (foto onderaan) “Katrien woont aan de Winkelstraat 7 te Leest. Zij is één van de kleindochters van ere-voorzitter Vic Verschueren en wordt binnenkort 15 jaar. Ze weet nog wanneer ze lid van de fanfare is geworden. Dat was in 1989 en ze was er al vlug bij. Muziekschool volgt ze niet meer, want die heeft ze al achter de rug. Zij speelt cornet, zoals haar vader. Eerst had ze een althoorn gekregen, maar die vond ze te groot. Alle andere leerling-muzikanten kregen toen een cornet en daarom wou ze die ook. Ze gaat naar school in Mechelen, bij de Ursulinen. Daar krijgt ze geen muziekles meer. Ze heeft wel één jaar in het schoolensemble gespeeld, maar daarvan is ze nu geen lid meer. Zij is een van de weinigen die haar cornet dan ooit wel mee naar school heeft genomen… Haar hobby’s zijn in de eerste plaats naar de fanfare gaan. Daarbij komen nog fietsen, lezen, met de computer spelen en werken en…muziek beluisteren. Katrien is ook lid van de chiro. Sommigen van haar vrienden en vriendinnen vinden het maar niets om naar de fanfare te geen en ze vragen zich af wat zij daaraan leuk kan vinden. Anderen vinden het daarentegen wel fijn en zouden ook wel eens willen proberen. Katrien vindt vooral de sfeer in de fanfare tof. Na de repetitie en tijdens andere fanfare-organisaties babbelen en lachen, doet ze graag. Vooral veel lachen vindt ze gezond. Haar ouders vinden het goed dat ze naar de fanfare gaat. Ze zegt dat het zowat een traditie is in haar familie. Haast iedereen speelt in de fanfare of is leerling-muzikant. Ze houdt echter ook nog van andere dan fanfaremuziek, zelfs van hard-rock. Katrien is er steeds bij als er wat georganiseerd wordt in de fanfare. Ze helpt bij de kwis, bij de jaarlijkse eetdagen en bij alles wat er maar enigszins te doen valt. En wij kunnen haar hulp en die van haar jeugdige medemuzikanten best gebruiken !”
1995 – Vrijdag 2 juni : Opening nieuwe lokalen Chiromeisjes(foto onderaan) De chiromeisjes van Leest en de Raad van Bestuur van “Ons Parochiehuis – De Kouter” melden u met grote vreugde de geboorte van hun nieuwe lokalen. Het doopsel zal toegediend worden door onze Proost op vrijdag 2 juni 1995 om 19.30. U en uw partner worden vriendelijk uitgenodigd op deze plechtigheid met aansluitend een receptie.”(De uitnodiging)
1995 – Vrijdag 2 juni : Consternatie na de repetitie van de fanfare. “Af en toe gebeuren er onverwachte dingen op de repetitie. Niet zozeer tijdens het repeteren, maar wel na de repetitie. Aan drie tafels werd er met de kaart gespeeld toen er omstreeks 23 u. onverwachts gekleurd bezoek kwam. Een Afrikaan haalde uit zijn lederen tas broeksriemen, t-shirts en lederen vesten. In vrij goed Nederlands begon hij zijn waren aan te prijzen. In het café waren op dat moment nog muzikanten en ereleden die iets van de Afrikaanse handel kennen. Een bekend muzikant die weet hoe hij zaken moet doen, vroeg of de betrokkene paternosters bijhad. Die kon hij tot zijn grote spijt niet meer leveren. Wel kon hij tegen een fel naar beneden gedreven prijs broeksriemen verkopen. Van ’t verschieten schoof Maria Lauwens uit met een hele schotel bierglazen. Zij kwam op de grond terecht en kwetste zich aan de hand. Daarom was voor haar een nachtelijk doktersbezoek nodig en een kwartiertje later was ze gelukkig terug aanwezig.” (“T&T”, juni ’95)
1995 – 11 juni : Eetdag Sportvrienden SP Leest In het chalet van SK Leest. Voor 350 frank kon men steak au poivre, steak nature of steak champignons met frieten verkrijgen. Een ½ kip nature met champignons en frieten kostte 250 fr. Inschrijven kon bij volgende bestuursleden : Vloeberghen Jozef, Ten Moortele 5. De Borger Ivan, Vinkstraat 32. De Bont Mariette, Dorpstraat 78. Van Neck Celest, Electriciteitstraat 27 Mechelen. De Borger Gerard, Vinkstraat 32. Verschaeren Malvine, Electriciteitstraat 27 Mechelen. Van Damme Jozef, Juniorslaan 61. De Bleser Armand, Dorpstraat 78. Demeester Stan, Fr. Hoogenberghstraat 19 Mechelen. Verheyden Ingrid, Leuvensesteenweg 643 Muizen. Van Ingelghem Franky, Moerbeistraat 34 Hombeek. (folder)
1995 – 24 juni : Opening vernieuwde speelplaats en nieuw logo De leerlingen en leerkrachten van de Stedelijke Basisschool Leest meldden met grote vreugde de geboorte van hun nieuwe logo en vernieuwde speelplaats. Peters : Jommeke en Filiberke. Meters : Rozemieke en Annemieke.
Feestprogramma : 10.30 – 12.00 : Feestelijke fietsenstoet doorheen Leest met als eregasten Jommeke & Cie. Gratis feestdronk nadien. 12.00 – 14.00 : Feestmaal. Heerlijk “Geboortemenu”. 15.00 – 16.30 : Optreden feestelingen (kleuters en lagere schoolkinderen) op de vernieuwde speelplaats. 16.30 : Plechtige onthulling van de boreling “Ons nieuw logo”onder het peterschap van tal van personaliteiten. 17.15 : “Wie doet het beter B” Jij ? Hoger..., verder..., meer... 19.00 : Kinderbal met optredens van beloftevolle vedetten. 21.00 : Officiële opening galabal. Gastoptredens van de vaste waarden van onze showbizz. Alle feestvarkens op post !!! Doorlopend ijssalon, barbecue, kraampjes, terrascafé !! (folder)
1995 – Vrijdag 30 juni : Etentje voor muzikanten en helpers St.-Cecilia De Leestse fanfare had voor die dag een gratis etentje georganiseerd voor de muzikanten en de helpers in hun zaal. Op het menu stond kip met groenten en frieten. (“T&T”, juni ’95)
Foto ‘s : -Katrien Verschueren. -De voorzijde van de uitnodiging van de Chiromeisjes voor de opening van hun nieuwe lokalen.
1995 – 24 mei : Fik Diddens nam ontslag als bestuurslid van Rust Roest De functie van ondervoorzitter verviel. (“Rust Roest Ontmaskerd, deel II – G. Hellemans)
1995 – Zondag 28 mei : Concertoptreden K.F.St.-Cecilia Mechelen – Park “Ter gelegenheid van de “Dag van het Park” mochten we dit jar helemaal alleen het muzikaal gedeelte opluisteren. Tijdens de voormiddag was het weer nog schitterend, maar tegen de middag aan begon de lucht te betrekken. Omstreeks 14 u. toen het optreden zou beginnen, ging de hemel dicht. Voor het chalet hadden de parkmensen een podium opgetimmerd en op het terras zat het publiek. Zo goed als alle stoelen waren bezet, voor een groot gedeelte weer met eigen supporters. Degenen die de beste zaken hebben gedaan, zijn vermoedelijk de uitbaters van het parkchalet…
Aan het einde van het eerste deel begon het stilletjes aan te regenen. De bassen hadden er eerst last van. Mille Van Moer moest om de twee maten het water uit zijn grote bas halen, want hij zat onder de lek. Daarop werd het eerste gedeelte afgesloten.
Het tweede gedeelte zou beginnen omstreeks 14.50 u. maar het bleef zachtjes regenen. Er werd gewacht tot het zou ophouden, maar…het was het bgein van de Europese mousson die tot voorbij half juni heeft geduurd.
Uiteindelijk werden de lessenaars en de stoelen van het podium gehaald en onder de grote kastanjeboom gezet. Op dat moment hielden de bladeren de druppels nog tegen, in een flink tempo werd het tweede gedeelte afgewerkt. En eigenaardig, het klonk beter van onder de kastanjeboom dan van op het podium. Toen de bladeren het regenwater niet meer konden tegenhouden, was het concert ook afgelopen. De merels zorgden er ook voor dat er nog wat anders naar beneden kwam. Zo kreeg één van de tuba’s wat in zijn paviljoen en gaf hij het toeteren op. Na het concert is hij stilletjes naar de parkvijver getrokken en heeft daar zijn instrument doorgespoeld. Hij moest het op een lopen zetten, want de wedstrijdvissers waren niet gediend met zijn wildwatermanieren.
Het viel ons weer op dat er bijzonder veel ereleden aanwezig waren ter gelegenheid van dit parkconcert. In Hombeek was het dus helemaal geen toevallige uitschieter geweest ! Een volgende parkoptreden zal ons waarschijnlijk in 1997 te beurt vallen ter gelegenheid van het ‘Jaar van de Roos’.” (“T&T”, maart ’95)
1995 – Zondag 28 mei : V.V. Leest miste bevordering naar Vierde Klasse (Foto’s onderaan) De beslissende wedstrijd tegen Hemiksem om promotie naar vierde klasse werd door Hemiksem gewonnen van VV Leest met 1-3. Een bittere ontgoocheling voor de thuisploeg die met heel wat tegenslag had af te rekenen. Speler-trainer Luc Leys was niet hersteld van zijn enkelblessure, terwijl Hans Simons wegens een hielletsel langs de kant moest blijven, Danny Willems met zijn achillespees sukkelde en Bert Wets al geruime tijd niet inzetbaar was. Hemiksem had de heenwedstrijd gewonnen, met 3-2 cijfers. Na de wedstrijd was de thuisploeg ook niet te spreken over de scheidsrechter die verschillende dubieuze beslissingen had laten noteren.
1995 – Juninummer “Toeters en Trompetten”. Uit de rubriek ‘Historische figuren ‘ :
Bert ROBIJNS(°27.09.1918, +26.11.1985) (Foto’s onderaan) “Ook Bert Robijns is één van de meest verdienstelijke leden van onze vereniging geweest. Hij was bestuurslid vanaf 1945, hulpdirigent, leraar notenleer en instrument, later ook penningmeester, maar eerst en vooral muzikant. Hij werkte voor de ASLK, waar hij een belangrijke functie had. Hij was steeds voornaam en piekfijn gekleed en sommigen van toen vonden dat hij daardoor teveel opviel. “Waarom moet hij met een hoed naar de repetitie komen als dat met een klak ook gaat ?” vroegen ze zich dan af.
Bert was vermoedelijk de beste muzikant als het op wandelend musiceren aankwam. Destijds waren er heel wat stapmarsenwedstrijden, processies en ‘verhuizingen’. Er werd wandelend muziek gemaakt op allerlei soorten wegen : op aardewegen, op betonwegen en zelfs op bijna onberijdbare kasseistroken, zoals er alleen nog te vinden zijn in Parijs – Roubaix. Terwijl het moeilijke stappen bij andere muzikanten gevolgen had voor het musiceren, scheen dat geen invloed te hebben op het musiceren van Bert. Gezwind stapte hij door en blies de juiste tonen. Onvoorstelbaar, voor de meeste andere muzikanten…
Bert had ook de financiële leiding, samen met Jef Vloeberghen en Richard Van Praet, van de vroegere Ceciliafeesten. Hij zorgde er dan voor dat er zoveel mogelijk winst werd gemaakt en dat die winsten op een goede manier werden belegd. Als er af en toe wat moeilijkheden waren op de bestuursvergadering en men kon er niet tot een vergelijk komen, wachtte hij rustig af tot iedereen zijn woord had gezegd. Aan het einde van de discussie zei hij zijn mening en een paar minuten daarna werd er beslist zoals hij het had voorgesteld.
Zijn grote hobby, naast muziek, was hengelen op zoetwatervis. Als hij ging vissen, dan zette hij wel zijn klak op en dan had hij ook zijn laarzen aan. Samen zijn we dikwijls gaan paling vissen op de Leuvense vaart aan het Zennegat. We hebben er toen heel wat gevangen. Maar tweemaal hebben we een wonderbaarlijke visvangst meegemaakt : de eerste keer op de vijvers van de ASLK in Meise. Op een uur vingen we een tiental karpers waarvan de kleinste nog 3,5 kg woog. Een andere keer huurden we een forelput in Elewijt en toen we die hadden leeggevist, veranderden we van huurvijver. Dat mocht wel niet, maar we konden het niet laten. We hadden gezien dat de vissers daar zo goed als niets hadden gevangen en toen zij vertrokken, gingen we hun plaats innemen. We hebben toen samen op een drietal uur bijna tweehonderd forellen gevangen. Ze bleven maar bijten. Toen het donker werd, vond Bert de oorzaak van de wonderbaarlijke visvangst : er was een gat in zijn leefnet…Enkel de dikste zaten er nog in !
Na afloop van de repetitie of ter gelegenheid van een optreden speelde hij steevast met de kaarten. Het groepje bestond uit Eugeen, Juul en Jef Vloeberghen, Gust Mollemans, Willy Robbens, meester Meyers, Gust Nuytkens, Dré Walschaers en nog een paar anderen. Zij waren de ‘pandoerders van het eerste uur’. Samen met Eugeen Vloeberghen werd hij gerekend tot de eerder verdedigende spelers en als zij samen speelden, was het als voetballen tegen een betonnen muur…
Bert dronk ook graag een pint. Maar vooral was hij een eenvoudig en goed mens, die zijn gedacht zei en die zich niet zo vlug kwaad maakte. Hij heeft voor de Leestse fanfare heel wat gedaan, meer dan de meeste mensen zich kunnen indenken !”
Albert ‘Bert’ Robijns was te Leest geboren op 27 september 1918 en hij overleed te Mechelen op 26 december 1985. “Ridder in de Leopoldsorde, Ridder in de Kroonorde, Oud-muzikant en bestuurslid- penningmeester van de K.F.St.-Cecilia Leest, Lid van de Bond der Gepensioneerde, Lid van de K.W.B. Hij was een zachtmoedig en eerlijk mens, een vriend voor allen. Hij was een man van weinig woorden maar zijn gegeven woord was hem heilig. Door zijn grote eerbied voor alles wat leeft, genoot hij bovenal van de kleine, eenvoudige dingen des levens. Voor zijn vrienden was Bert een eerlijke, trouwe kameraad, een onvermoeibare werker voor zijn fanfare. In familie was het goed bij hem te vertoeven.” (Treffende woorden uit zijn gedachtenisprentje) Hij was gehuwd met Virginie De Wit die hem twee kinderen schonk : Frans en Maries. Virginie was geboren te Target op 17 oktober 1918 en overleed thuis te Hombeek op 28 mei 1995.
Foto’s : -V.V. Leest-Hemiksem. Leestenaar Werner Huys in achtervolging op Hemiksem-speler Bastiaens. -Duel tussen Claes en bezoeker Verstraeten. -Huwelijksfoto van Bert Robijns en Virginie De Wit. -Virginie De Wit. -Bert Robijns was steeds voornaam en piekfijn gekleed. (Foto's Bert en Virginie : familie Lauwens-Piessens)
1995 – 22 en 23 april : Rust Roest bracht ‘Maandag, en dan niks meer…’ (Foto’s onderaan)
Personages De profeet, Jezus van Nazareth Christof Mahieu De landman Matthias Jan Devos Zijn vrouw Tamara Imelda Van der Hasselt De apostel Judas Marcel Verwerft Zijn vrouw Ruth Ria Verschooten Koning Herodes (Antipas) Guido Hellemans Zijn ‘vrouw’ en nicht Herodias Renild Polfliet De hogepriester Kalifas Jean-Pierre Berckmans De lagere priester Zelus Eric Vandenwyngaert De bezorgde (Maria) Magdalena Frauke Vandenwyngaert De arme boer Simon Marc Windelen Twee gezelschapsdames Hilde en An De Rooster Twee Koninklijke dragers Raf Scheers en Dominiek Van Laenen
Achter de schermen Receptie Palmire, Francoise, Julia, Marleen,
Germaine, Staf, Jan en Raf Teksthulp Raf Scheers Grime en kapsels Ann Martens Kostuums werkgroep Muziek en dans Hilde en An De Rooster Geluidsband Benny Van Humbeeck Decorbouw Geert, Christof, Marc, Dominiek, Eric,
Frauke, Sylvia, Raf, Guido o.l.v. Fik Diddens Decorschildering Tony Baarendse Belichting en techniek Fik Diddens Algemene leiding Guido Hellemans. (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G. Hellemans)
Commentaar van Herman Emiel Mertens bij het stuk :
“Guido, nog eens proficiat !
Ik ben blij dat ik dit stuk gezien heb. Origineel. En de regie was geslaagd. Tamara, Judas en Herodes krijgen van mij heel veel punten. De sfeer in de zaal was ook prima. Conclusie : je hebt een puike prestatie op je blazoen, gefeliciteerd !
Dank ook voor je trouwe vriendschap. Heel veel groetjes aan Julia ! Herman.” (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G. Hellemans)
1995 – Zondag 21 mei :
Concertoptreden K.F. St.-Cecilia Heindonk in zaal ‘De Zwaan’ “De dag van de verkiezingen trad onze fanfare op in Heindonk. Het was ter gelegenheid van het slotconcert van de ‘Heindonkse fanfaredagen’. Vermoedelijk zullen heel wat landgenoten vermoeid geweest zijn van het volbrengen van hun stemplicht want bij het optreden van onze vereniging waren er niet zoveel toeschouwers. Degenen die er wel waren, werden wel beschouwd als kenners. En zij vertelden dat ze genoten hebben van het Leestse optreden.” (“T&T”,juni,’95)
1995 – Donderdag 25 mei : Concertoptreden van de Leestse fanfare Hombeek-Plein. “…Vlak na een wolkbreuk boven Hombeek-Plein, hebben we op Ons-Heer-Hemelvaart een volgende concert gegeven. Veel last hebben we daarvan niet gehad, want het was een uitstekende organisatie. De organiserende vereniging “St.-Cecilia Hombeek” had een bijzonder prachtige feesttent gehuurd, een mooi en strak gespannen tentzeil, wanden in kunststof, tapijten op de grond over de hele oppervlakte , een reuzengroot podium en een sfeervolle verlichting.. Het was de viering van het 100-jarig bestaan van deze vereniging waardig. Onze vereniging trad op na de K.F. ‘”Moed en Volharding” uit Heist-op-den-Berg en voor de K.F. “St.-Cecilia” uit Vichte. De stijl en de samenstelling van deze korpsen is wel verschillende, ook het repertoire. “Moed en Volharding” en “St.-Cecilia” Vichte pakten uit met eerder modernere stukken. Onze dirigent en zijn muzikanten hielden het eerder bij een klassiek optreden met populaire stukken en solo-optredens.De muzikanten waren in vorm. Marcel Schippers gaf een prachtige solo in “Misty” ten beste, waarin zijn fluwelen bugeltoon én zijn virtuositeit bijzonder goed tot uiting kwamen. Samen met Edmond Muyldermans speelde hij met fanfarebegeleiding een niet voorzien stukje ter gelegenheid van het 25-jarig huwelijksjubileum van de gastheer, baron Christian de Meester de Ravenstein. Deze was zodanig in zijn nopjes dat hij het hele stuk met de videocamera opnam. Tijdens ons optreden was het bijzonder stil in de feesttent. Dit bewijst dat de toehoorders geboeid waren. We moeten al onze ereleden bedanken die dit concertoptreden hebben bijgewoond en ze waren deze keer met velen : ruim een vijftigtal volwassenen met daarbij nog een heel pak jeugdigen. Zo hoort het ook te zijn. En wat ons het meest opviel : onze supporters kunnen ook nog luisteren naar andere korpsen. Daarbij wisten we ook dat onze muzikanten niet doen zoals vele anderen : een drankje halen met hun bonnetje en dan vlug naar huis. Neen, onze muzikanten blijven samen in groep en in de buurt van de tapkast, nog een of meer drankjes naar binnen werken tot de laatste noten weerklinken. En als het volk dan uiteindelijk weg is, zijn er nog fantasten die met de fiets een rally organiseren in de feesttent. Dat laatste hebben we niet gezien, wel vernomen… De organisatoren hebben ons bedankt –ondertussen ook schriftelijk- voor het fijne optreden en voor de grote opkomst van muzikanten en ereleden !” (“T&T”,juni ’95)
Foto’s : -Voorblad van de programmabrochure van “Maandag, en dan niks meer…” van Rust Roest. -Boven : Guido Hellemans, Fik Diddens, Benny Van Humbeeck, Marcel Verwerft, Ria Verschooten, Dominiek Van Laenen, Renild Polfliet, Marc Windelen, Jean-Pierre Berchmans. Onder : Hilde en An De Rooster, Frauke Vandenwyngaert, Christof Mahieu, Imelda Van der Hasselt, Jan Devos, Eric Vandenwyngaert.
1995 – 16 en 17 april : Posse Leest(Foto’s onderaan)
Uit de Jaarmarkt brochure : “Posse Leest ’95 moet weerom een denderend succes worden ! Alles laat voorzien dat deze 4e uitgave het even goed doet als de vorige ! En dit dankzij de inzet van sponsors, de Leestse verenigingen en het comité. Voor jong en oud kunnen we dit jaar weer een zeer gevuld en gevarieerd programma aanbieden. Als nieuwigheid hebben we deze keer de weging van ‘de vette os’ waaraan tevens een gratis wedstrijd is verbonden ! Ambachten en marktkramers zijn weerom talrijk aanwezig. Aan paarden, koeien, schapen en ander kleinvee ontbreekt het ook dit jaar niet ! Wij danken iedereen voor zijn inzet en steun en hopen u dit jaar opnieuw te mogen begroeten op het Leestse Dorpsplein en omliggende straten ! De Voorzitter, namens het Posse Leest comité, Willy De Nies.”
Gazet van Mechelen publiceerde daarover volgend verslag :
Miezerige druilregen zet geen domper op Posse Leest Wie nu nog wil beweren dat Posse Leest geen bestaansrecht heeft en op een paar jaren tijd niet is uitgegroeid tot een volwaardig gebeuren, zit fout. Zelfs een miezerige druilregen slaagde er niet in een domper te zetten op het druk bezochte gebeuren. Was het dus niet het geschikte moment om in zomerkleren rond te lopen en ging er her en der een regenscherm open, toch mogen de organisatoren met fierheid terugblikken op een geslaagd gebeuren. Kortom, Posse Leest is niet meer weg te denken en het ziet er naar uit dat het initiatief nog verder zal uitgroeien. Het begon al zondag met de Vevoc-stratenloop. Hoewel de weermaker niet zo gunstig gestemd was, was er toch een ruime opkomst en werd er fel gestreden om de hoogste eer. De muziek van de plaatselijke fanfare St.-Cecilia was het traditionele opwarmertje. Geslaagd initiatief was het klokkenwerpen, een beetje afgekeken van grote broer Mechelen, maar daarom niet minder attractief. Er werd duchtig gegraaid door de kinderen, en op bepaalde ogenblikken ging het er zelfs hard aan toe om toch maar een tennisbal met een nummertje te kunnen bemachtigen. Daar was immers een mooie prijs aan verbonden. De kinderdierenshow die nu ook al een paar jaren loopt en die dit jaar uitgebreid werd naar alle huisdieren, kreeg wel belangstelling, maar zou, mits een duidelijker promotie, nog hogere toppen kunnen scheren. De jaarmarkt van maandag heeft evenzeer bestaansrecht verworven. Zelfs van zeer vroeg in de morgen was er al een grote opkomst van marktkramers en bezoekers. De verscheidenheid was er, zodat iedereen wel zijn gading kon vinden. En dat men het slechte weer niet aan zijn hart liet komen bleek uit het feit dat voor tienen maandagmorgen de hot dog-, pensen- en alikruikenkraampjes al beste zaken deden. De ommegang voor St.-Cornelius, een heilige die aanroepen wordt tegen stuipen en andere kinderziekten, blijft nog altijd een druk bezocht gebeuren. Voor velen is het de enige keer in het jaar dat ze de kerk van de binnenkant zien. Opmerkelijk ook is dat dit gebeuren niet alleen de mensen uit eigen gemeente aanspreekt. Ook vanuit de ruime omgeving komt men naar Leest afgezakt, omdat men er de sfeer van Posse Leest wil snuiven. En of het nu dankzij St.-Cornelius was of niet, in de loop van de voormiddag, toch het hoogtepunt van het jaarmarktgebeuren, lonkte de hemel wel grijs, maar bleven de hemelsluizen dicht, zodat een nieuw succes mag genoteerd worden in de annalen van Posse Leest. – VMZ.
En het fanfareblad (juni 1995) : Posse Leest bij de fanfare “Posse Leest werd ingezet op zondag 16 april met een kioskconcert op het dorpsplein door onze fanfare. Met Pasen zelf is het nog niet de echte Posse Leest. Traditiegetrouw is dat paasmaandag. Daar lag de klemtoon voor onze vereniging. In onze zaal konden de kermisgangers tegen heel democratische prijzen zich tegoed doen aan pensen met appelmoes of aan balletjes met krieken. De verkoop hangt natuurlijk af van de opkomst. Op het Palmzondagconcert hadden we al reclame gemaakt voor Posse Leest en we hebben dan ook erg veel mensen van op dat concert teruggezien. Sommigen van hen zijn al vroeg komen eten, omdat ze dan zeker waren dat er nog zitplaatsen waren. Echter vanaf 11.30 u. zat onze zaal helemaal vol en dat bleef zo duren tot 16 u. Een record aantal balletjes en pensen werden verkocht, zoveel zelfs dat er geregeld nieuwe voorraad moest aangehaald worden. Iedereen werd zo goed als dat mogelijk was bediend, maar organisatorisch kan er in de toekomst nog wel wat worden verbeterd. We hebben op Posse Leest steeds een tekort aan personeel en dit is zeker het geval vanaf 11.30 u. Het gevolg hiervan is dat het aanwezige personeel erg hard moet werken en dat deze mensen handen te weinig hebben. Voor volgend jaar moeten we zorgen voor een bijkomende ploeg, nl. mensen die zich uitsluitend bezig houden met het opruimen en dekken van de tafels. Hierdoor kunnen de serveerders en serveersters zich volledig concentreren op hun taak.
Reeds in de namiddag vernamen we dat er door buitenstaanders schattingen werden gemaakt over de winsten die onze vereniging had gemaakt. We hoorden bedragen vernoemen die in de buurt van een half miljoen lagen, maar we stellen u nu al gerust : zo’n vaart is het niet gelopen. Om dat winstbedrag te halen, zouden we een hele week tegen dit tempo moeten doorwerken en dan zou de zaal ook de hele tijd moeten vol zitten. Maar klagen doen we zeker niet ! Volgend jaar werken we terug op dezelfde wijze mee aan Posse Leest en komt er weer een elektrisch orgel in onze zaal.”
Foto’s : -Posse Leest anno 1995. -Eén van de topevenementen op Posse Leest was de stratenloop. Meer dan 100 lopers hadden zich ingeschreven.
1995 – 15 maart : Overlijden van Louis Verschuren “de Witte van den Do”.(Foto’s onderaan) “Vrij onverwacht overleed Louis Verschuren op woensdag 15 maar ll. De meeste Leestenaars kennen hem waarschijnlijk beter onder de naam “Witte van den Do”. Reeds lang voor zijn overlijden kon hij beschouwd worden als een echte historische figuur, niet alleen voor onze vereniging (Noot : de Kon.Fanfare St.-Cecilia Leest), maar zelfs voor heel Leest. Louis Verschuren heeft zijn hele leven doorgebracht op de Leest-Heide. Toen we hem leerden kennen werkte hij bij General Motors in Antwerpen. Elke dag reed hij naar zijn werk met de bus en de trein. Als hij zich te voet verplaatste leek het steeds of hij gehaast was. Verwonderlijk was dat niet, want Louis Verschuren was in zijn jonge jaren nog lange-afstandsloper geweest. Toen deed hij mee aan wedstrijden van 100 km of meer. Zijn “trainer” was Rik De Bruyn, die met de fiets achter hem aanreed (Noot : Rik De Bruyn woonde in zijn jonge jaren in het ‘ruthuis’). Louis trainde ook dikwijls op het pad langs het treinspoor. Hij liep dan zo hard als een goederentrein destijds kon rijden.
Louis Verschuren was ere-muzikant van onze vereniging. Destijds speelde hij solo-bugel (vanaf 1920). Tijdens één van de laatste stapmarsenwedstrijden die onze vereniging heeft meegedaan, in Tisselt was het, was hij de enige solo-bugel die bleef musiceren toen het korps in een bocht kwam. Terwijl hij toeterde draaide hij zich naar zijn medespelers en keek met kwade ogen zodat alle bugelspelers terug begonnen te spelen. Later, in 1971, toen het kleine mondstuk hem moeilijkheden bezorgde, stapte hij over naar bariton. Louis is één van de trouwste muzikanten die onze vereniging ooit heeft gekend. Hij stopte als muzikant in 1984, op 78-jarige leeftijd.
Tijdens zijn vrije tijd had hij nog heel wat andere hobby’s. In zijn grote achtertuin heeft hij ooit een pretpark in ’t klein opgebouwd met een echte hoge schuifaf. Hij wou de jeugd van de Heide wat plezier laten beleven op de plaatselijke kermis. Dat duurde niet lang, want de eerste die naar beneden kwam gegleden barstte halverwege in een oorverdovend gejank los en greep naar zijn billen. De Witte was een spijker vergeten…Als gevolg van deze proefrit had de schuifaf op de Heide geen succes meer en Louis heeft dan zijn pretparkdromen definitief opgeborgen.
Later teelde hij ook groenten die hij dan op de Mechelse markt leverde. Hij was steeds fier dat hij zo’n prachtige groenten kon telen. En zijn aardbeien mochten er ook zijn ! Aan een struikje hebben zijn medemuzikanten ooit 126 bloempjes geteld. Daarbij kweekte hij konijnen. Het waren er niet zo’n beetje. Hij had er een 150-tal. In de jaren ’50 waren dat angorakonijnen, diertjes die werden gekweekt om hun lange vacht. Later schakelde hij over op Vlaamse reuzen. Zijn konijnen waren steeds tot in de puntjes verzorgd.
Louis hield bijzonder veel van plezier en van muziek maken. Haast elke dag repeteerde hij en wel zodanig tot hij de stukken zo goed als van buiten kon spelen. Jaren aan een stuk was hij aanwezig op de repetities en optredens : waarschijnlijk heeft niemand in de Leestse fanfare dit ooit gerealiseerd. Zelfs als hij op een trouwfeest was uitgenodigd, kwam hij nog voor een drietal uren naar de repetitie. Ook met het opzetten van de feesttent ter gelegenheid van de vroegere Ceciliafeesten hielp hij… Louis Verschuren is één van de meest markante figuren uit de Leestse fanfare geweest : 65 jaar muzikant en 75 jaar erelid !” (“T&T”, juni ’95 en “Leest in Feest”, Stan Gobien)
Louis Verschuren was te Leest geboren op 24 mei 1906 en overleed in het A.Z. “Imelda” te Bonheiden op 15 maart 1995. Hij was gehuwd met Josephine Van Lierde die te Mechelen geboren was op 8 januari 1908 en te Leest overleed op 21 maart 1987.
1995 – 25 maart – G.v.M. : Dieven op school Uit de stedelijke basisschool, Ten Moortele, hebben inbrekers een kleine som geld gestolen. Ook in het oud gemeentehuis te Leest werden inbrekers gesignaleerd. Of daar iets werd gestolen moet nog worden uitgemaakt.
1995 – 3 april : Installering OCMW-raad(Foto onderaan) In handen van burgemeester Geert Bervoets legden de nieuwe voorzitter Lieve Keuleers en de 12 overige OCMW-leden de eed af. Voor het eerst in de geschiedenis van Mechelen nam een dame het voorzitterschap van het Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn in Mechelen waar. Onder de leden ook iemand van Leest : Mariette De Bont uit de Dorpstraat, echtgenote van Armand De Bleser, die zetelde namens de SP.
1995 – 9 april : Palmzondag Jubileumconcert K.F. Sint-Cecilia Omdat het de 50ste keer was van het bestaan van dit concert kreeg het, het statuut van jubileumconcert. De fanfare die dit eerste exploot volbracht, bestond net na WO-II uit een 15-tal muzikanten die werden gedirigeerd door Rik De Bruyn.Hij is niet toevallig de grootvader van de huidige dirigent Johan De Win. De cirkel van 50 jaar palmzondagconcert is hiermee gesloten. Johan De Win is als leraar actief in Boom, Willebroek en Sint-Niklaas. Zelf studeert hij nog contrapunt, fuga, althoorn en hafabra-directie aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen. Verder is hij nog dirigent van de K.Harmonie De Rupelzonen in Boom en muzikant bij Brassband Willebroek. Dit 50ste palmzondagconcert vond plaats in de zaal St.-Cecilia. Toegangsprijs aan de kassa : 150 frank, in voorverkoop : 100 frank.
In “T&T” van december 1994 was volgende aankondiging verschenen :
“Vijftig jaar geleden, in 1945, werd door onze vereniging het eerste echte palmzondagconcert gegeven in de zaal ‘St.-Cecilia’ aan de Dorpstraat. Dat gebeurde in heel andere omstandigheden van vandaag. Onze vereniging telde toen, vlak na afloop van de tweede wereldoorlog, bijna twintig muzikanten. Dit concert werd geleid door Rik De Bruyn die daarmee een traditie in gang zette.Een tiental jaren later was de fanfare uitgegroeid tot een korps van ruim zestig muzikanten, de beroemde ‘tijd van de zestien solo-bugels’. We zijn nu 50 jaar later en daarom wordt het een speciaal jubileumprogramma. De fanfare zal de prachtigste gedeelten uitvoeren van de successen die in de loop van de voorbije 50 jaar op het programma stonden. We maken er een soort opvoedkundige concertavond van waarbij de evolutie in de fanfaremuziek duidelijk zal worden. We richten ons vooral op goed in het oor liggende stukken waarvan elke liefhebber zal kunnen genieten. Voor onze dirigent en muzikanten wordt het daarbij een hele uitdaging omdat heel wat van deze stukken niet geschreven zijn voor de huidige bezetting van ons korps. Maar dat zal wel geen al te grote problemen met zich brengen. Het concert wordt opgedeeld in verschillende delen. Er is een gedeelte met muziek van juist na de oorlog, de tijd van Rik De Bruyn. Daarna komen werken uit de tijd van Theo Fierens, Frans Dierckx, Jan-Piet Leveugle en Frans Violet. Ook een aantal nieuwe composities, aangeleerd door Johan De Win, onze huidige dirigent, worden voorgesteld.
Op dit concert zullen de muzikanten vermoedelijk verschijnen in een nieuw uniform. De grijze broeken en rokken zijn zo goed als versleten en de stof waarvan ze gemaakt werden, is niet meer te verkrijgen. Dat dit gedeelte van het uniform wordt vernieuwd staat al vast. Nu kunnen de onderhandelingen beginnen met de ateliers die hun voorstellen en prijzen hebben ingestuurd.”
In het fanfareblad van maart ’95 stond dat de vereniging de vroegere dirigenten en de oud-muzikanten had uitgenodigd, althans zij die nog terug te vinden waren. Ook dat de fanfare gedeeltelijk in een nieuw kleedje zou verschijnen : de grijze, versleten broeken en rokken zouden worden vervangen door gloednieuwe donkerblauwe exemplaren.
Het verslag zelf verscheen in “T&T” van juni ’95 :
“Naar het 50ste Palmzondagconcert had het hele korps zowat een tweetal maanden toe geleefd. Er werd veel van verwacht, niet alleen door de dirigent en de muzikanten zelf, maar ook door het bestuur. Velen vroegen zich af of het deze keer wel zou lukken, met andere woorden : “Zouden er wel zoveel luisteraars komen opdagen als in de goede oude tijd ?” En inderdaad, ze kwamen opdagen en nog wel vrij vroeg ook…Zo vroeg zelfs dat er omstreeks 19.15 u. al geen plaatsje meer vrij was. Bijkomende stoelen werden aangehaald en toen die er niet meer bij konden, moesten de luisteraars kiezen : rechtstaan of zich in het café terugtrekken. Een aantal verkozen zelfs terug te keren naar huis. We moeten eerlijk toegeven dat we niet zoveel volk verwacht hadden. We hadden wel gehoopt op een volle zaal, maar dat we er in totaal (met inbegrip van de muzikanten) ruim 400 mensen in konden onderbrengen hadden we nooit gedacht. Vooraf was er een eenvoudige receptie georganiseerd voor de oud-dirigenten en voor de componisten die ooit wat met onze vereniging te maken hadden. Deze receptie had plaats bij onze dirigent thuis, dicht in de buurt van het huis waar ooit Rik De Bruyn leefde en werkte. Om halfacht begon dan het jubileumconcert. In zijn welkomstwoord gaf de secretaris een kort overzicht van 50 jaar Palmzondagconcerten en stelde hij de aanwezige oud-dirigenten en de oud-muzikanten die het concert in 1945 hadden gespeeld voor aan het publiek. Ook de aanwezige componisten werden niet vergeten. Daarna gaf hij het woord aan presentator Bart Lauwens, die alle werken op een humoristische en gepaste wijze inleidde. De gebrachte muziek kon iedereen aanspreken. Er waren stukjes en stukken bij van heel lang geleden, o.a. ‘Spontin’ en ‘Dichter en Boer’. Andere waren van meer recente datum, o.a. ‘Fragments for Band’. Zelfs gewezen tophits ontbraken niet met ‘A whiter shade of pale’ en ‘Abba Gold’. Later hebben we vernomen dat de gewone mensen bijzonder hebben genoten van de gebrachte muziek en velen zijn –zoals in vroegere tijden- met een of ander melodietje in het achterhoofd naar huis getrokken. En dat is wat we wilden bereiken met ons Palmzondagconcert. Het hoeft niet altijd hedendaagse en authentieke fanfaremuziek te zijn, die slechts door weinig mensen, de muziekkenners, naar waarde wordt geschat maar die de gewone luisteraars moeilijk kunnen begrijpen. De muzikale prestatie van onze fanfare werd evenzeer naar waarde geschat. Iedereen was vol lof over de muzikanten en over het werk van onze dirigent. Hier en daar werd wellicht een foutje gemaakt, maar dat is wel het geval bij elke uitvoering, zelfs bij beroepsorkesten en zelfs bij virtuozen die in b.v. de Koningin Elisabethwedstrijd de finale halen. Aan het einde van het concert kregen de dames die de zaal hadden versierd een welgemeend en oorverdovend applaus ! Zij hadden het inderdaad verdiend ! De dirigent, de oud-dirigenten en de presentator werden daarna bedacht met een bos lentebloemen en de muzikanten kregen een vroeg paasei. Tot laat in de avond werd er nog tussen pot en pint druk nagepraat over dit concert en over de herboren Leestse fanfare. Muzikanten die ooit nog voorheen in de fanfare hadden meegespeeld, vonden het fijn dat er terug leven zit in ‘hun fanfare’ en maakten al afspraken voor Posse Leest en voor het volgende concert… Onder andere door de voorverkoop van inkomkaarten, waaraan ook alle muzikanten hebben meegewerkt, is het 50ste Palmzondagconcert een groot succes geworden !”
Foto’s : -Louis Verschuren. -Met zijn echtgenote Josephine Van Lierde. -De nieuwe Mechelse OCMW-raad. Als vierde van rechts de Leestse Mariette De Bont.
1995 – Zondag 5 maart : V.V. Leest won derby met kleinste verschil.(Foto onderaan) Voorafgaand aan deze wedstrijd tussen V.V. Leest en SK Rapid Leest publiceerde GvM op 4 maart :
Leestse derby op scherp van de snede. “VV Leest blijft reeds acht competitiewedstrijden op rij ongeslagen. Doelman Geert Claes moest zich gedurende deze 720 minuten slechts één maal gewonnen geven. Pluspunt alleszins voor de goalie, die zich achter een solide en degelijk georganiseerde verdediging duidelijk in zijn schik voelt. Zijn collega bij Rapid Leest, Jan Van der Veer, moet echter niet veel onderdoen. Acht wedstrijden in de voorbije weken leverden het team van Jan Van den Heuvel tien punten op, met een dozijn gescoorde doelpunten en vijf stuks op het passief. Blauw-rood scoorde daarin elfmaal. Op gebied van afwerking moet VV dus lichtjes de duimen leggen. Achter de omnisporthal wordt morgen de Leestse derby gespeeld. Een partij op het scherp van de snede, zeker weten. Met het oog op de periodetitel is de uitslag van het duel vooral voor de thuisploeg van kapitaal belang. In de heenwedstrijd toonde VV zich de beste ploeg qua afwerking (1-3). Vooral speler-trainer Luc Leys was de opportunist bij uitstek. Hij nam twee treffers voor zijn rekening. Toen speelde Jean Lumuanganu niet mee. Morgen is de zwarte parel van blauw-rood wel van de partij. Dat kan een slok op de borrel schelen, weliswaar in een ploeg die nog steeds fel verzwakt is ingevolge de onbeschikbaarheid van Tom Heremans, Chris Van Goylen en Peter Engelen.
Luc Leys :“voor mij betekent de derby een wedstrijd als een andere. Dat we in de heenwedstrijd het laken naar ons konden toehalen, betekent niet dat wij de klus nu als gemakkelijk bekijken. Integendeel”, aldus de spits bij VV. “Voor de zoveelste maal dit seizoen kan ik met mijn typeploeg aan de aftrap staan. Enkel Frans Croes moet bij de doublures nog competitieritme opdoen na zijn lange afwezigheid ingevolge kwetsuur. We hebben stevig getraind, kennen de mogelijkheden van de tegenstrever en zijn op alles voorbereid. Voor ons alleszins een belangrijke wedstrijd waarin we voluip voor winst zullen gaan.”
“Als Leestenaar doet de partij op VV me wel iets”, geeft Jan Van den Heuvel grif toe. “Voor de spelers gaat het enkel om de twee punten. Iedereen weet dat VV goed bezig is en dat wij enigszins in een mindere periode zitten. VV bezit veel routine rond de bal. Mijn ploeg moet vooral kleine onnauwkeurigheden vermijden en zeker aan een rustige opbouw denken. Ik voel dat er in de groep een positieve stress aanwezig is. Nodig in een voor beide clubs belangrijke wedstrijd”, besluit de oefenmeester bij blauw-rood. W.V.D.”
VV Leest won het duel tegen buur Rapid met de kleinste score. Met Jean Lumuanganu in de spits kregen zowel Staf Verhaeghen als Hans Bouwmeester de handen vol. Jeanke dolde aanvankelijk met zijn rechtstreekse tegenstrever, maar vond in Geert Haentjes en Marc Asseloos geen aflossingspunt. Pascal Van Mullem hield Luc Leys onder controle zodat de thuisploeg aanvallend weinig kon uitrichten. Zeker omstreeks het halfuur was het al blauw rood wat de klok sloeg. Het steekspel kreeg na de hervatting een verlengstuk en het werd met de minuut duidelijker dat wie zou scoren, ook als winnaar naar de kleedkamer zou trekken. Danny Willems, na de rust tussen de lijnen gebracht ten nadele van Hans Simons, was steeds aanspeelbaar op links. Met loepzuivere voorzetten van zijn voet kwamen Luc Leys en Danny Claes oog in oog met Jan Van der Veer, maar deze had steeds het laatste woord. Toch moest Jan zich twintig minuten voor tijd gewonnen geven. Staf Verhaeghe stuurde een vrijschop richting tweede paal, waar Danny Claes het leer zonder pardon in één tijd op de slof nam. Rapid Leest nam dan risico’s waarvan Luc Leys er eentje afstrafte. Op weg naar een tweede doelpunt werd hij echter door Jan Van der Veer foutief gestopt. De goalie kwam met geel goed weg, maar de ref legde de bal wel op de stip. Luc keilde de bal echter keihard op de staander. Zo bleef het bij een 1-0 score, maar de bezoekers mochten met opgeheven hoofd het terrein verlaten.
1995 – Van 6 tot 11 maart : Jeugdboekenweek in de basisschool De stedelijke basisschool organiseerde een jeugdboekenweek met boekenbeurs. De kinderboeken kregen er een zeer speciaal plekje. Het thema van de boekenweek was “Tijd” en in Vlaanderen ging dat samen met de slogan “Geen tijd, ik lees”.
In Leest werd die toepasselijk aangepast in “Geen tijd, Leest leest”. Op woensdag werden de ouders om 20 u uitgenodigd voor een lezing “De prehistorie van het lezen” en de boekenweek werd bekroond met op zaterdag een kinderboekenbeurs. Van 14 tot 18 uur stonden de mooiste kinder- en jeugdboeken te kijk en het werk van de schoolkinderen werd in een tentoonstelling bijeengebracht. Er werden gedichtjes voorgedragen door de kinderen en de winnaars van de affiche- en poëziewedstrijd werden beloond met boekenbonnen.
1995 – Zaterdag 11 maart : Solidariteitsactie rond Nicaragua De Leestse verenigingen organiseerden een gezamenlijke solidariteitsactie rond Nicaragua in de Sint-Niklaaskerk van Leest. De opbrengst ging naar Nitlapan, een landbouwproject dat liep onder leiding van de universiteit van Managua en het UFSIA van Antwerpen. Het project zorgde ondermeer voor kredietverlening aan kleine boerenbedrijven in verscheidene dorpen te Masaya. Het Mechelse solidariteitskoor Weer-Klank, bestaande uit ongeveer 70 personen, bracht internationale strijdliederen die door passende bindteksten aan elkaar werden gepraat. Carmen Mercado, de lokale dirigente van een vrouwengroep en verantwoordelijk voor de coördinatie van de boerenbank bracht een getuigenis over de Nicaraguaanse realiteit. Gezinskaarten kostten 500 frank in voorverkoop, aan de kassa betaalde men 150 frank per persoon.
1995 – 15 maart – G.v.M. : GARAGIST KREEG KLAPPEN(Foto onderaan)
René Hendrickx werd bont en blauw geslagen.
René Hendrickx van de gelijknamige takeldienst in Mechelen heeft er nog altijd het raden naar wat een vijftal jongeren bezielde hem af te troeven. De feiten dateren van zaterdagochtend omstreeks vier uur. René werd toen door de politie ontboden naar de sporthal in LEEST. Hij moest daar een voertuig wegtakelen toen hij plots vijf kerels op zijn nek kreeg. Die waren niet gediend met het wegslepen van het voertuig en gingen Hendrickx te lijf. Een blauw oog, een blauw scheenbeen en kneuzingen over gans het lichaam maken René Hendrickx alvast voor enkele dagen werkonbekwaam? “Als de politie niet was tussenbeide gekomen, was ik er nog erger aan toe geweest”, vreest hij.
Zes jaar geleden nam René (35) de takeldienst aan de Neerweg over van Pierre Verbruggen. Hij zet diens goede reputatie bij snel en efficiënt opruimen van voertuigen die bij verkeersongevallen zijn betrokken voort. Met takeldienst De Cuyper in Heffen heeft Hendrickx in dat kader een beurtrol in Mechelen. Ook voor het wegtakelen van voertuigen die een obstakel vormen of die om andere redenen moeten weggebracht worden, wordt Hendrickx dagelijks ingeschakeld.
Gestolen auto Zaterdagochtend was dat nog maar eens het geval. Even voor vier uur rinkelde aan de Neerweg de telefoon. De opdracht luidde een elders in Mechelen gestolen voertuig dat was teruggevonden op de parking van de sporthal in Leest, naar het politiecommisariaat over te brengen. Een antal politie-agenten in burger wezen René het te takelen voertuig aan. Een viertal jongemannen poogden toen reeds de politiemannen uit te dagen maar er kwam geen reactie. Hendrickx trok het voertuig op zijn takelwagen en reed zachtjes weg. Opeens hoorde hij een luide klap. “Ik vermoed dat er iemand met volle vuist of met een hard voorwerp op het koetswerk van mijn takelwagen klopte. Daarom dat ik uitstapte om te kijken wat er gebeurde”.
Pandoering Nog vooraleer René vragen kon stellen, lag hij reeds op de grond. Het regende stampen en klappen over zijn ganse lichaam. “Ik kon me niet eens verdedigen. Ik was machteloos”, herinnert hij zich. De politiemensen hadden aanvankelijk niet in de gaten wat er aan de hand was. De vrachtwagen stond in hun gezichtsveld. Maar eens ze de situatie door hadden, werd René ontzet. Eén van de kerels werd ter plaatse ingerekend. Vier van zijn spitsbroeders ondergingen wat later hetzelfde lot. Ook al is daarover nog geen uitsluitsel gegeven, vermoedt men dat de 5 onder invloed van drugs waren. Bij de eerste van de kerels, die overigens nog steeds met stampen doorging op het ogenblik dat de politie toeliep, werd in zijn zakken een aanzienlijke hoeveelheid verdovende middelen aangetroffen. Enkele van de heethoofden beweren dat René op hen is willen inrijden. Die beschuldiging wordt door de takelaar met klem ontkend. Ook de politie die, PV opstelde, heeft geen enkele aanwijzing of vaststelling in die richting. De heethoofden zijn allen uit het Willebroekse afkomstig. (Fons Jacobs)
Foto’s : (GvM) -Het Leestse derby : Luc Leys klimt hoger dan Pascal Van Mullem terwijl Rapid-doelman Jan Van der Veer bezorgd toekijkt. -René Hendrickx voor zijn takelwagen.
1995 – Maart – “Toeters en Trompetten” : uit de rubriek :
JEUGDIGE MUZIKANTEN St.Cecilia
Annelies RODET(°21.01.1981) Adres : Juniorslaan 56 Leest. Leeftijd : 14 jaar. Annelies is volgens het archief van de fanfare muzikant sedert 1991, want zelf weet ze niet zo best van wanneer je als muzikant wordt aanzien. Zij heeft het eerste en tweede jaar muziekschool (AMV) gevolgd bij onze dirigent. Daarna heeft ze het derde jaar en nog de helft van het vierde jaar gevolgd aan de muziekacademie te Willebroek (wijkafdeling Tisselt) bij Mw. Vinck. “Ik speel cornet omdat het mij werd aangeraden,” vertelt ze. Ook haar broer, Dries, bespeelt hetzelfde instrument. Op dit ogenblik loopt ze school in het St.-Theresiacollege te Kapelle-op-den-Bos. Op school krijgt ze nog één uur per week muziekles. Ze heeft haar cornet nog niet meegenomen naar school. Ze zegt wel dat er een schoolorkest is, maar daaraan doet ze niet mee. Haar hobby’s zijn lezen, jazz, naar de fanfare en naar de chiro gaan en ook nog zwemmen. Haar vrienden en vriendinnen vinden het tof dat ze in de fanfare speelt, want sommigen onder hen zijn ook lid van een muziekvereniging. Zij vindt de sfeer in de Leestse fanfare erg goed en uiteraard houdt ze van musiceren in een grote groep. Haar ouders vinden het uitstekend dat ze zich inzet voor de fanfare. Zelf zijn ze ook zo goed als altijd aanwezig als de fanfare wat organiseert. Annelies houdt natuurlijk van fanfaremuziek maar ook nog van wat anders. Ze is gek op Queen (Freddy Mercury) en The Flying Pickets en ook nog op een heleboel andere groepen waarvan ze de naam niet heeft vermeld. Voor de rest wil ze dat er niet teveel over haar wordt geschreven in het fanfaretijdschrift. Ze wil zich liever laten opmerken door goed muziek te spelen. Of toch…ze vraagt om te vermelden dat ze er niet meer uitziet zoals ze op het fotootje staat : “Ik heb nu langere haren !” vertelt ze. Op een van de vorige bladzijden hebben we geschreven dat er een aantal jonge muzikanten tijdens het voorbije familierestaurant op een uitstekende wijze hebben geholpen en Annelies was één van hen. We hopen dat ze de volgende keren weer van de partij zal zijn. Wij hebben al opgemerkt dat Annelies erg goed oplet en luistert als er mededelingen worden gedaan op de repetitie. Daarbij is ze altijd lief, blijgezind en direct bereid om een handje toe te steken als er wat moet gedaan worden. Annelies, hou het zo vol en amuseer je nog vele jaren bij de fanfare !
Hans VAN HOUCKE(°01.12.1982) Adres : Vinkstraat 30 Leest. Leeftijd : 13 jaar. Hans is muzikant sedert september 1991. Ondanks zijn jeugdige leeftijd heeft hij reeds heel wat muziekonderwijs gevolgd. Hij begon zo’n vijf jaar geleden aan het Mechels Conservatorium en volgde daar het 1ste en 2de jaar AMV. De volgende twee jaren AMV volgde hij aan de muziekacademie van Willebroek (afdeling Tisselt). Op dit ogenblik volgt Hans de lessen in het 1ste jaar AMC in Willebroek. Hij speelt cornet en dat doet hij al vier jaar. Hij kan dat al erg goed maar toch volgt hij ook nog de praktijklessen aan de academie. Op de vraag waarom hij dat instrument heeft gekozen, antwoordt hij dat het Tineke De Decker en Dries Rodet waren, die hem bij zijn keuze hebben beïnvloed. “Zij vonden dat een leuk instrument,” beweerden ze. “En zo is het ook !” zegt onze jongste muzikant. Hans gaat naar school in het Sint-Romboutscollege te Mechelen. Hij krijgt elke week één uur muzikale opvoeding (blokfluit en theorie) en dat vindt hij een beetje te weinig. Zijn cornet heeft hij nog niet meegenomen naar school omdat ze het daar nog niet hebben gevraagd. Zijn hobby’s zijn volksdansen, zwemmen en ‘sandy art’. Sandy art is zandfiguren maken op zelfklevende folie. Maar daarbij fietst Hans nog graag en werkt hij ook nog met plezier in de tuin. Hans is ook nog lid van de chiro en van de volksdansgroep. Hij verklaart verder dat zijn buren in de Vinkstraat het leuk vinden dat hij muziek maakt. Ze vragen hem zelfs de ramen open te zetten, wanneer hij musiceert. In de fanfare vindt Hans het vooral plezierig als hij samen met andere muzikanten kan muziek maken. Het liefst treedt hij in het openbaar op. Er mag zelfs heel veel volk komen kijken en luisteren, hoe meer hoe liever. Concertoptredens en ook wandelconcerten vindt hij erg tof. Zijn ouders vinden het eveneens fijn dat hij muziek maakt in de fanfare. “Ze komen graag luisteren,” vertelt hij. “En daarbij moedigen ze mij ook aan om elke dag te oefenen.” Hans houdt van house- en klassieke muziek en hij zou ook nog graag zien dat er in dit nummer van “Toeters en Trompetten” wordt afgedrukt dat hij twee broers heeft die ook al muziek studeren. Ten slotte vroeg hij ook mee te delen dat hij er graag meedoet aan solistenwedstrijden. Wij vinden Hans een kereltje met pit ! We hopen dat er –zoals hij het zou willen- erg veel volk naar het Palmzondagconcert komt om hem in actie te zien !”
1995 – Maart – “Toeters en Trompetten” : Solo-Slim De muzikant van de K.F.St.-Cecilia Leest Edy Van Asch slaagde er in een ‘solo-slim’ te spelen en te winnen. Volgens kenners een heuse zeldzaamheid en een waar kunststukje.
Foto’s : (“T&T”) -Annelies Rodet. -Hans Van Houcke.
