1400 – “…in Leest in platea dicta Eyerstrate.” (LGM)

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

1400 – “in Leest juxta locum dictum Amerloe”. (LGM)

1401 – 11 juli : Eggerik van Steynemolen verkoopt aan Jacob De Wael drie vierdelen

            rogge erfelijke pacht op de helft van het land “de Moirterblok” onder Leest, op de

            Biest, op de helft van een bos, beemd en op een vierdeel rogge erfelijke pacht op

            een half bunder land voor de stenen molen, allen onder Leest. (MS,nr.815)

                                     “STEYNEMOLEN” aan de Kapellebaan

Steynemolen heeft een lange geschiedenis. Misschien is daar zelfs de oudste nederzetting van Leest te zoeken. De Kapellebaan maakte immers deel uit van de vroegere Romeinse heirbaan die Utrecht verbond met Bavay in Noord-Frankrijk en die liep over Breda, Mechelen, Merchtem, Asse...

Diverse opgravingen aldaar versterken deze stelling. In 1939 door de Mechelaar J. Uytterhoeven en in 1983 en 84  door de Archeologische Vereniging Oud- Mechelen.

“Aan de heer J. Uytterhoeven uit Mechelen was een overlevering bekend over een “kasteel” dat verzonken lag in een weide te Leest, daar waar de huidige steenweg Hombeek-Kapellen onder de spoorbaan doorloopt. In de volksmond heette het dat dit kasteel in de grond verzonken was als een straf van God omdat de kasteelheer zwart goed zou hebben gekocht. Bij ondervraging van de mensen aldaar, bleek dat het vertelsel van het “verzonken kasteel” nog door sommigen gekend was, doch ook een andere versie werd vernomen :er zou aldaar een villa gestaan hebben en de bewoner dezer villa kon geen voet verzetten zonder dat de maalder van de Steinemolen (een 200 meter daarvandaan) zijn bewegingen had afgeloerd. De villaheer werd deze toestand te sterk : hij brak de villa af en daar liggen nu nog de stenen “rond te rijden” “. (J.D.D. in DB 1957)

Op 60 cm diepte vond amateur archeoloog J. Uytterhoeven in een tarweveld aan Steynemolen de vloer van een Romeinse woning. Hij veronderstelde dat het om een “mutatio”, een wisselplaats voor paarden en muilezels, ging. De gedachte aan een “mutattio” steunde hij op de aanwezigheid van een heirbaan, het vinden van tal van kleine hoefijzers bij het graven van een vijver in de onmiddellijke omgeving en de afwezigheid van weeldetekens in het gevondene.

Latere opgravingen gedaan door de archeologische vereniging “Oud Mechelen” in 1983 en 84, herriepen deze veronderstelling. Deze vereniging kwam tot de vaststelling dat J. Uytterhoeven op een graanschuur was gestoten.

Naast deze schuur werd de opgraving van de eigenlijke bewoning aangevat en kwamen er brokstukken te voorschijn van diverse muurschilderingen, alsook fragmenten van hypocausttegels (verwarmingsinstallatie) en honderden scherven van imbrex en tegula (dakpannen) wat wees op een woning van weelderige herkomst, een villa.

Grondpeilingen wezen op het bestaan van verschillende gebouwen in de onmiddellijke omgeving. 
xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />  

Uit de fundering aan de zijkant van het gebouw bleek dat de villa zelfs een badplaats bezat en in een waterput werden vele voorwerpen, daterend van de derde eeuw na Chr., teruggevonden. Het badgebouw dat te Leest werd blootgelegd was in twee verdeeld : een koud- en een warmwaterbad. Uit dit alles concludeerden de archeologen dat deze Romeinse villa destijds werd bewoond door een belangrijke familie.

De opgravingen wezen ook uit dat er ooit een felle brand op de hoeve plaatshad.

De villa werd bewoond tijdens de 2^de -3^de eeuw en verdween naar alle waarschijnlijkheid tijdens de Middeleeuwen.

Tijdens deze opgravingswerken werden er ook resten teruggevonden van een houtbouw daterend uit de 1^ste eeuw. Het belangrijkste was hierbij de vondst van een zeer goed bewaard gebleven waterput. Ook heel wat gebruiksvoorwerpen werden gevonden : aardewerk, groen vensterglas en het belangrijkste (door de zeldzaamheid) was een deel (beenstuk) van een Romeinse sandaal.

Over “Steynemolen” gaf Dr. J. Lindemans in “Toponymie der gemeente Hombeek” volgende uitleg : “Eertijds een windmolen op Leest, bij de grens Hembeek en Leest, vervangende wellicht een nog oudere watermolen. Hof aldaar, zetel van een heerlijk goed, naar hetwelk het oorspronkelijk geslacht van Steynemolen genoemd werd”.

Zeker is dat daar kortbij, op het grondgebied van Hombeek een windmolen stond, die in 1912, na zeer zware stormschade, werd gesloopt.

De “van Steynemolens” waren goudsmeden die in de 14^de eeuw naar Mechelen kwamen en er als oude adellijke familie veel aanzien had.

Jan van Steynemolen die in 1346 vermeld werd als schepen van Mechelen had er eigendommen alsook te Heffen en te Leest. Hij was de stamvader van een aanzienlijk geslacht tot hetwelk verschillende schepenen, doch ook geleerden, zoals Rombout van Steynemolen (16^de eeuw) behoorden.

Het geslacht stierf uit einde 17^de eeuw.

1346 Jan van Steynenmolen, schepen van Mechelen...

1347 “...ad V bonaria prati te Steinemolene inter Sigerum de Steinenmolene et Nycol. De Molendino.” (GM)

1397 “...het oude hof te Steynemolen...”(GM)

1401 “...mansio thof van Steynemolen sit in Leest apud locum dictum Steynemolen.” (GM)

1403 Johannes de Steynemolen dedit Johanni de Berlair suam partem mansionis dicte

thof van Steynemolen cum orto et pommario sit in Leest apud locum dictum Steynemolen. (GM)

1414 “...quart.terre perpetue se micultur. situm in Leest apud Steynenmolen et terram Godefridi filii qd. Sigeri de Steynenmolen.” (GM)

1418 “...hered. et terram Eggherici de Steynenmolen partomi pascualem et partim nemosam continen. circ. III bonaria dicta in vulgari den Moirtere sitam in Leest in de biest juxta mansionem dictam thof ten Eynde inter Reyneri de Steynemolen et Willelmi Poirtere.” (GM)

1436 “...in Leest te Steynenmolen opte beke...”(GM)

1451 Godefridus en qd. Reynerus de Steynemolen hebben goederen op het Cleynaersland. (GM)

1475 “Juffrouw Margriete wilen Jans dochter van Steynemolen heeft uit sake van wisselingen voir andere erven opgedragen tot behoef van meester Jan de Leeuw twee viertelen rogs erffelichen pachts die si hadde op een hoeve geh. Tgoedt te Steynemoelen binnen de prochie van Leest gelegen.” (GM)

1484 “Een huys geheeten ’t berchhuys steynenmolen metten winhove, groeten ende cleynen bogaerden ende alle andere toebehoeren daer neven liggende, gelegen in prochie van Leest in totaal 12 bunderen groot.” (MS)

1556 “...derfgenamen ende executeurs van wylen meester Louys Claerhaghe advocaet in den grooten raedt tot Mechelen in syn tijt hebben vercocht het Hoff van Steynenmolen, metten winnende landen bempden gronden...voor alsoo veele als die gelegen syn onder de prochie van Leest...

Meester Jan van Walem heeft gecalengiert ende vernaerdert van bloetswegen tvoors Hof van Steynemolen.” (AM)

1605 “Jan de Leeuw als man ende mombois van Jouffr. Anna Snellincx ende hare kinderen heeft verreyct een steynen huys met pachthove, stallinghe, bogaerd, land, bempde, gronde, etc. genaampt thoff van Steynemolen, groot omtrent 30 bunder onder de prochie van Leest toebehorende Jouffr. Ysabeau Manteau ende Peeter Lansloots haere sone.” (GM, 1605 f°23)

1607  “...eene hoeve metten steynen huyse stallinghen bogaerden landen beemden bosschen gronden...thoff van Steynemolen genaempt uit geheel omtrent XLIX bunderen gel. bij die Vaert van Brussel zoo onder leest ende zoo onder Raemsdonk gelegen.” (AM)

1608 Ridder Jean Vanderlaen, heer van Schriek en Grootlo was eigenaar. (DB-november 1977)

1676 Coh. van Leest : Peeter VanHove tot Londerseel een bosch gel. Aen de bane van Capellen bij de Hove van mijnheer Steenhuyse groot omtrent 1 dachwant.

“In 1723 zien we op de kaart van Jan Van Acoleyn dat het “pachthof met speelhuys en vijver en wallen” tot de eigendom behoort van de heer Van Reyneghem.

Dit omwald buitengoed met pachthof lag echter niet op de plaats van de huidige boerderij, maar wel aan de overkant van de aardeweg die van de steenweg naar de Biest loopt. De akker echter waar de huidige boerderij werd gebouwd, heette in Acoleyns ‘ tijd (1723) reeds “Steynemeulevelt” en behoorde toe aan een zekere heer Swerts.

In 1740 stond het ledig. Het werd “Op den nieuwen molen”  of “Nova Mola” (1786) genoemd.

Uit de “Visitationes decanales” (verslagen van de kerkvisites door de deken) blijkt dat in

1774 een private kapel bestond op het hof van Steinemolen.

Tijdens de Franse overheersing was het in eigendom van Baron Norbert de Spanghen uit Brussel, men sprak toen van het “Chateau de Spanghen”.

Zijn dochter huwde graaf Werner de Merode.

De nieuwe boerderij Steynemolen kwam er in 1781.

Ze staat afgebeeld op de figuratieve kaart uit 1785 met als bewoner Guilliam Keyenberg.

Op dat ogenblik schoot van het oude complex Steynemolen aan de overzijde van de aardeweg nog enkel het kasteeltje over : “het speelgoed van den heere Spangen genaemt Steyne Molen”.

In 1828 werden ook deze resten van het “Oude Steynemolen” afgebroken.

De kadasterkaart van Popp leert ons verder, dat rond 1850 gans het domein, zowel oud als nieuw Steynemolen, boerderij inkluis, eigendom was van graaf Felix Amaury Ghislain de Merode, een “rentenier” uit Everberg. Alles te zamen bezat hij  te Leest 31 ha, 2 a, 15 ca.

In 1885 kwamen deze bezittingen door erfenis in handen van de koninklijke familie van Italië, namelijk aan de drie prinsen : Emmanuel-Filibert hertog van Aoste, Victor-Emmanuel, graaf van Turijn en Lodewijk-Amedee de Savoie hertog der Abbruzen, allen wonende te Turijn.

Ze verkochten ten slotte de boerderij “Steynemolen” met hun 22 Ha 58 a 7 ca eigendommen te Leest in 1920 aan het echtpaar Gulielmus Slachmuylders – Lauwens, beiden afkomstig uit Hombeek, maar wonende te Leest. Dit echtpaar huurde reeds het pachthof sinds 1889.

“Giele” Willem Jan Slachmuylders was te Hombeek geboren op 18 januari 1865. Hij overleed op 6 maart 1967.

Het waren de ouders van de latere bewoners Slachmuylders – Muyldermans.”

(G.Herregods in DB – november 1977).

In het nummer van november 1977 nam “De Band” een  intervieuw af met de toenmalige eigenaar boer Slachmuylders :

“Veel mensen denken dat het hier Steynemolen heet omdat er een molen stond aan de overkant van de Kapellebaan, maar dat is niet zo, een zekere Jan Stijnemolen bezat hier een kasteel en daarrond veel land. In de beek hier een beetje verder is er zo’n klein watervalleke, het water stroomt daar klotsend over “een zulle” en m’n vader (Giele) heeft altijd gezegd dat dat de zulle was van den oven van ’t kasteel. Mijn broer Frans heeft hier langs de beek een bungalow gebouwd. Toen hij z’n garage heeft gezet is hij ook op ’n zulle gestoten. Misschien is dat die van ’t kasteel ?

In 1925 hebben we gecementeerd, ook aan de stallingen hebben we gewerkt. Men is eens hier geweest om te vragen of de boerderij nog in haar oorspronkelijke staat was , anders hadden ze ze geklasseerd. In het begin hadden we wel 25 Ha grond om te bewerken. We kregen toen veel werkvolk, die kwamen hier helpen voor “paardenarbeid”, in die tijd ging dat zo. Maar later begon ieder op z’n eigen stukje grond te bouwen en wij moesten

machines kopen. Dan hielpen we mekaar nog met de pikdorser enz.

Graan, patatten, koren (rogge) en ook al bloemkool hebben we van begin af gezet. De laatste 25 jaar zijn daar spruiten bij gekomen. In 1938 ben ik getrouwd en met m’n vrouw heb ik de boerderij overgenomen. Mijn ouders gingen terug naar Hombeek wonen. Nu

ben ik gepensioneerd en met mijn 1 Ha grond heb ik mijn handen wel vol.

Wat ik nooit zal vergeten is onze schuur. Onze schuur hier langs het woonhuis, dat was nog met ouwe eiken balken. In 1918 sloegen de Duitsers de schuur aan om de wacht op te

trekken bij de tunnel. Een groep met hunne officier sliep in de schuur. Een soldaat die telaat op post was, was met een sigaret in de schuur ingeslapen. Baas brand ! Baas brand!

klonk het in de nacht, onze schuur stond in lichtelaaie. De brandweer van Mechelen is nog opgedaagd maar was te laat, de schuur brandde helemaal uit.

Aan de overkant van de Kapellebaan stond er een molen. We waren nog jonge gasten toen die is afgebroken. Ik weet het nog goed. De molen was van een zekere Van Winge. Toen die molen was afgebroken rolden en tolden we van het molenbergsken af.

Maar nu zie je daar niks meer van.” 

“In den echten Ouden Steinen Molen”.

“Bejaarde Kapellenaren herinneren zich nog wonderwel de stenen molen, opgericht nabij de grens Kapelle – Leest, langs de Mechelseweg, enkele tientallen meter zuidwaarts van de spoorwegviadukt.

Deze werd in 1807 gebouwd en, na zware stormschade, in 1912 gesloopt.

De grondvesten en de4 stenen pijlers werden enkele jaren geleden weggeruimd en in de onmiddellijke nabijheid ervan werd een electriciteitscabine gebouwd.

Het vroeger bestaan leeft echter onder de Kapelse en Leestse bevolking nog voort in de uitdrukkingen : “bij... van de staane meule..”

Trouwens, de familie Van Winghe, laatste bewoners van het molenaarshuis worden haast uitsluitend door iedereen vernoemd met toevoeging van “Staane Meule” achter de voornaam. En dat is ook het geval voor de nakomelingen.

Persoonlijk herinneren we ons heel goed dat er zich in de onmiddellijke omgeving van de gewezen stenen molen drie staminekes waren, haast deur tegen deur, en die onderscheidelijk de naam droegen van :

a)      In de Steinen Molen

b)      In de Oude Steinen Molen

c)      In de Oude Echte Steinen Molen.

Een zekere onderlinge concurrentiegeest lag hierbij zeker aan de basis van de naamkeuze. En alhoewel ze opgericht waren in een weinig volksrijke omgeving floreerden ze buitengewoon. Immers, elke baas of bazin liet niets onverlet om klanten te lokken.

Er ging, en dit gedurende jaren, geen weekend voorbij of er stond wat op het programma.

Naast kaartavonden werden regelmatig wedstrijden georganiseerd op de vogelpik, op de “schietbak”, op de bollebaan en golfbiljart.  Elk “etablissement” had daarbij haar “spaarkastje” en was de zetel van de ene of andere vereniging.

En om ’t jonge volk te “lokken” werd er op de zaterdag- en zondagavonden bovenop nog

gezorgd voor dansmuziek.

Ingevolge overlijden sloten de twee eerstgenoemde inrichtingen hun deuren en dit enkele jaren na wereldoorlog II.
 

“In den Echten Ouden Steinen Molen” hield stand tot voor een tiental jaren.”

(H. Van de Ven in het Vaartland nr.2 van 1976)

Steinen Molen

“Op Oxdonk woonde op de hoeve Dunkema, een zeker Joriske, en die betaalde reeds lang, slechts zijn vorige maalrekening, doch nu bij het afhalen van een gisteren gebrachte zak graan, kreeg hij de rekening der twee bakzakken van voorgaande keer. Hij verweet de maalder diens eis tot die dubbele betaling als een moedwillige vergissing.

De zonen van den “Steinen Meulenreus” namen dat niet en grabbelden Joriske bij zijn kraag, bonden hem aan armen en benen en duwden het poefboerken in een graanzak, vulden die aan met kaf, er bovenop een briefken met vermelding dat na betaling van drie bakzakkenloon, het eetwaar mocht worden afgehaald, en snoerden met een molenaarsknoop de vracht toe. Een paar uur later komt Joris’boerin op het molenerf, en ziet daar hun geladen kruiwagen staan, en vraagt naar Joris.

“O,” zei één der zonen , “we hadden wat molenpanne en uwe man moest wat wachten. Hij is onderwijl een glaasje gaan drinken naar den “Droogen Hoek”, voert gij liefst uw bakzak naar huis, want ge weet, als uw ganske Joriske bier ziet...”

De stoere Marjan, van geen kleint gerucht vervaard, die duwt geen kruiwagen, maar trekt die achter zich naar huis.

Wat daarna is gebeurd heeft de molenaar nooit geweten maar Joriske kwam ditmaal en later om zijn bakzak met gereed geld.

De twee eeuwen oude grondvesten van den “Steinen Meulenreus” zijn grotendeels verdwenen, enkel de wijk wordt nog naar zijn naam vermeld.”

(J.A.Huysmans in “De Band” – augustus 1980)

Op 26 september 1930 verzocht het gemeentebestuur van Leest de NMBS  om een machtiging “tot aanbrengen van draden voor de elektrische straatverlichting, om verlichting te kunnen geven onder de tunnel aan Steinenmolen te Leest, doorgang gevende onder den aangehoogden spoorweg Mechelen-Dendermonde, voor den buurtsteenweg van Hombeek naar Kapelle op den bosch. Daar den steenweg langsheen den spoorweg lloopt, zoo is het doorrijden van den onverlichten tunnel bij avond en nacht tengevolge van het groot verkeer, zeer gevaarlijk...” (Brief Gemeente Leest)

“Leestse ‘gevarenbocht’ blijft schrik voor autobestuurders”, blokletterde Het Laatste Nieuws in de editie van 14 april 1984.

De krant trok van leer tegen de vele ongevallen die de “negentiggradenbocht aan de tunnel Steinenmolen aan de Kapellebaan,”veroorzaakte.

1402 – 22 januari – Schepenbrief van Mechelen : Rombout Daniels verkoopt aan de Kiste

            het Beatrijsbunder onder Leest, neven de Warande.

1402 – 14 oktober : Ludovicus Van de Venne verkoopt aan Rogier Van der Most een

            rente op goed gelegen te Leest. (Schepenakte van Mechelen, Parochie-arch.Leest)

1403 – 12 juni : De H.-Geesttafel van Sint Rombouts geeft aan Peter Van Zebbroeck een

            half bunder land onder Leest, in de Werffelstraat ; een ander stuk aldaer, langs de

            “Scoeurcapruin”, met een woonst neven het eerste land tegen 3 vierdelen rogge

            jaarlijkse pacht. (MS,nr.833)

1405 – 23 mei : Schepenbrief van Mechelen. Aleidis, weduwe van Peter De Beckere, nu

            echtgenote van Henri Gysemans, en haar dochters Margaretha en Maria geven aan

            Henri In ’t Hof van Leest 3 dagwand op het Grootaerland onder Leest, de helft

            van  1 dagwand op het Beekveld, met nog een half dagwand erbij ; 3 dagwand

            land op het “Kleinarland” en de helft van 1 dagwand op “Asrotken” tegen 3

            vierdelen rogge jaarlijkse pacht.

1406 – 28 juni – Johannes en Willus, zonen van zekere Johannes de Zenne verkopen aan

            Henri Vander Hocven een rente op een half bunder land onder Leest.

            (Schepenakte van Mechelen, Parochie-archief Leest)

1407 – 5 februari : Jan Van der Bruggen geeft aan Jacob Van den Boegarde een bunder

            land onder Leest, het Hoogveld, tegen twee kappuinen ’s jaars. (MS,nr.4606)

1407 – 3 maart : Petrus Vanden Bossche en Roger Van der Most, Heilige Geestmeesters

            van Leest , geven aan Rumoldus zoon van Laureys de Ranst een rente op en

            wijmenvelden ten Holsen. (Schepenakte van  Mechelen,Parochie-arch.Leest)

1407 – “In parochia de Leest in bloco dicto Cloosterbloc.” (GM)

1408 – 4 mei : Johannes Van den Holse draagt over op Rogier Van der Most en Elisabet

            zijn vrouw, een stuk land gelegen te Leest op de plaats genoemd Ten Holse.

            (Schepenakte van Mechelen, Parochie-archief Leest)

1408 – 29 september : Hendrik Moldere, van Hombeek, verkoopt aan Willem van

            Rotselaer zijn helft in 3 dagwand land te Leest op de Hombekerkouter tussen

            Peter Tielens en het land van Leliëndael op een mudde rogge voorcijns.

            (IFL,blz.90)

1408 – 10 oktober : Johannes Aerts uit Leest verkoopt aan Rogier Van der Most een stuk

            zaailand genoemd Leestervelt. (Schepenakt van Mechelen, Parochie-arch.Leest)

1409 – 27 april : Petrus Van der Most verkoopt aan Reynier en Arnold de Steynemolen

            land gelegen te Leest in de Werffelstrate.

            (Schepenakte van Mechelen, parochie-archief Leest)

1410 – “...II bonaria prati dictam Vrancxbloc sitam in Leest inter Jacobi Van den Walle

            et ag. Dictum Duykensvelt. “ (GM) (De benaming Vrancxbloc komt voort van de

            eigenaar Vranck van  Halen, bastaard.)

1413 – 13 september – Schepenbrief van Mechelen : Lodewijk van Steynemolen

            verkoopt aan Eggeric van Steynemolen 1 dagwand land onder Leest, op de Biest,

            bij het Beekveld.

1415 – Te Leest “opte Beke” liggen in 1415 : Groot en Klein Beecvelt, Oudenhof,

            Cleynen Winckel, Groenen Mortere, Donkerwinkel, Thasselstucke, Knoddenbloc,

            Wennekensbosch, Nuwestuc Voort. (GM)

1416 – Begin 1416 gaf Hertog Philips de Goede de meierijen van Heffen, Leest, Muizen,

            Hombeek en Hever “ à son bien aimé cirurgien et varlet de chambre, maitre Josse

            Bruyninc”.

            Voordien (vanaf 1308, met de afschaffing van de Leestse Schepenbank) bestuurde

            Mechelen de voormelde gemeenten door een meier en gezwoornen.

            De meier was haar rechtstreekse vertegenwoordiger en stadhouder. Het recht hem

            te benoemen behoorde de stad.

            Toen , bij de dood van Jesse Bruyninc, die meierijen over werden gedragen op

            Zijn zoon Philips “pour les tenir à son prouffit sa vie durant”kwamen de

            Burgemeesters en schepenen van Mechelen daar tegen over : “sy hilden ende

            seyden, dat die meyerijen behoerden tot hoerder dispositien ende niet van hunnen

            ghenedighen heere den hertoghe; ende al hadde wijlen meester Joos Bruyninc

            brieven moghen hebben, hij nochtan noyt possessie en hadde, noch gecrighen en

            cost, midts dien dat de dispositie, als voorseyt es, derselver stadt toebehoerde.”

            Daarop volgde dus “gescille ende proces tusschen Jan van Olmen, rentmeester

            generaal van Brabant, Hendrik Henkenshoot, Laurens Bruyninc, Andries Wolfaert

            en Juffrouw Michaele Regault, weduwe wijlen meesters Joos Bruyninc als

            momboirs van Philips Bruyninc, sone willen meester Joes ende Juffr Michaele

            voers, ’t eender side ende die commoin gemeesteren ende scepenen van Mechelen

            ter ander side.”

            Het goede recht bleek aan de zijde van Mechelen te zijn. De stad kreeg “ alle de

            proffiten ende regiment  dat Philips Bruyninc metter selver ghiften hadde oft

            hebben mochte.”

            De meier, eer hij in bediening trad, zwoer de eed van getrouwheid in handen van

            Schout, ten overstaan der communiemeesters en schepenen der stad.

            Hij bekleedde  vervolgens zijn ambt meestal tot aan zijn dood. Toch kon hij er

            vrijwillig afstand van doen of mocht hij om gewichtige redenen worden afgezet.

            Het was de meier geoorloofd, naar vrije keuze, de meierijen van verscheidene

            dorpen of heerdijen gelijkertijd te bedienen.

            In het midden van de 15^e eeuw zien we alzo de meierijen van Heffen, Leest,

            Muizen, Hombeek en Hever aan één en dezelfde persoon toevertrouwd.

            Mechelen zelf voegde alvroeg sommige gemeenten en gehuchten van zijn vrijheid

            samen, om ze onder één meier te stellen.

            De vrijheid was alzo ten jare 1556 verdeeld in drie meierijen :

1)      Hombeek met Leest, Heffen en Battel.

2)      Hever met Muizen en Hofstade.

3)      Pennepoel met Nekkerspoel.

            Omstreeks het midden van de 17^e eeuw was er voor al de dorpen en gehuchten

            -Nekkerspoel en Pennepoel alleen uitgezonderd- maar één meier, namelijk

            Perico Bordel.

            In 1678 was Jan Frans de Roubaix meier van Hombeek, Leest, Auweghem en

            Geerdeghem. Hij werd in 1692 opgevolgd door Jan Bauxstuyns althans wat Leest

            betreft.

            De meeste meiers van de Mechelse Vrijheid waren metterdaad “woenende ende

            hun  residentie houdende te Mechelen.”

            Eerst in de laatste jaren der 16^e eeuw, meende het Magistraat er te moeten op

            aandringen dat elke meier zou verblijven in de meierij.

            (Geschiedenis der gemeente Hombeek – F.De Ridder, blz.30 en 31)