|
Onderaan:xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
-De Compagnie of Kompagnie had ook een eigen
boekje waarin vnl. gebeden stonden
afgedrukt.
-Herinnering aan de 60ste bedevaart van
Jozef Brion.
-Jaren 50 : de bedevaarders komen aan de Battelse
Bergen.
1958 17 mei :
Bedevaart naar Scherpenheuvel.
1958 18 mei : Frans
Van den Broeck gehuldigd voor zijn 60ste bedevaart naar
Scherpenheuvel.
Na zijn
60ste voettocht naar het bedevaartoord werd de voorzitter van de
Compagnie van Scherpenheuvel in
de bloemetjes gezet door de leden van zijn
vereniging. Hij was 16 toen hij de allereerste keer
deelnam.
Hij was een broer van de honderdjarige
Stanne.
Frans Van den Broeck was te Leest geboren op 7
augustus 1882 en bij de terugkeer
van de
bedevaarders twee jaar nadien (8 mei 1960), ze zaten aan de soep te
Keerbergen, vernamen ze het overlijden van hun
voorzitter.
Frans zou een prachtige uitvaart
krijgen omringd door de getrouwen van de Kompagnie.
...Beste
vriend Frans, geachte familie, het is voor ons een droeve plicht en een harde
taak de beste van de onze te vergezellen naar zijn laatste rustplaats.Als ik
zeg, de beste uit de onzen, dan weet niemand wat zulks betekent vriend Frans.
Wij bedevaarders, pelgrims van O.L.Vrouw, wij weten het maar al te best, wij
weten wie we verloren hebben. 62 jaar hebt gij aan het hoofd onzer Compagnie
gestaan, 62 jaar hebt gij u geofferd voor ons, uw kinderen, want voor u waren
wij uw bedevaart-kinderen. Steeds stond gij paraat om moed in te spreken, zelfopoffering
aan te moedigen wanneer de vermoeidheid zich van een pelgrim meester maakte.
Met uw vrolijke verschijning, uw vaderlijk gemoed, hebt ge steeds onze
Compagnie weten hoog te houden.
Wat
een harde pijn en zware beproeving was het niet voor u, toen wij verleden jaar
voor het eerst een geestelijke leiding mede kregen van uit dit dorp, en gij
weerhouden waart door ziekte van uw zuster, en dus niet kon mede vertrekken.
Met
welken moed en vast vertrouwen hebt gij een vol jaar gewerkt en gezwoegd, van
links naar rechts gelopen om alles weer in orde te maken voor de grote tocht ;
hoe verlangend was uw hart niet ook onder een geestelijke leiding te mogen
gaan.
Helaas,
het heeft niet mogen zijn, O.L.Heer en O.L.Vrouw verkozen u, de bloem was te
schoon om hier op de wereld te verwelken, daarom is O.L.Vrouw ze komen plukken,
terwijl wij met hart en ziel met u verenigd waren, is zij de Hemelse Moeder met
u meegegaan.
De
slag was hard, maar als bedevaarders moet men alles kunnen verdragen, zelfs de
zwaarste onder alle slagen...
In 1955 bracht De Band (nr.4) een bezoek
aan de pelgrim :
We
trokken ditmaal eens binnen bij de moedige en vurige bedevaarder van Leest naar
Scherpenheuvel : Frans Van den Broeck, die ons zeer veel interessants heeft
verteld over zijn vele belevenissen op zijn bedevaarten naar Scherpenheuvel.
De
eerste bedevaarten die Frans meemaakte waren zeer lastig. Een echte penitientie
! Voor de bedevaart gingen ze in die jaren met 4 man heel de parochie rond voor
de Compagnie, namelijk Mine Poel, Louis Van den Branden, Louis Jacobs en Frans
Van den Broeck.
Tijdens
de bedevaart zelf droegen alle bedevaarders in die tijd zelf al hun pakken op
de rug. De weg was voor 50 jaren zeer slecht ! In Keerbergen moesten ze een uur
lang gaan door het mulle zand, er lag nog geen weg !
Huizen
waren er nog niet te zien, en die paar huizen die er toen stonden waren gebouwd
met russen. Grote armoede ! En lastigen weg ! Bijzonder met grote warmte. Dan
zochten alle bedevaarders beschutting onder de sparrenbomen, die daar langs
beide kanten van de weg stonden.
Na
de oorlog van 14-18 kwam er een merkelijke verbetering : er volgde een paard
met kar, om de bagages mee te nemen.
Het
was Fons van Stinus die de eerste jaren zorgde voor dit vervoer, uit
dankbaarheid omdat hij zijn paard had mogen behouden onder de Duitse bezetting.
Na Fons heeft den Blokmaker (noot : Frans Piessens sr.) verschillende malen meegereden met paard en
kar. Enkele jaren later waren het Ferdinand en Frans Van der Hasselt : nu was
het reeds met een camion met één paard. En de verbetering bleef voortduren : de
camion van Van der Hasselt en de paarden
van Viktor Verschueren en Sus Van den Branden. Dus nu ging het al met het
koppel !
En
toen kwam de ideale oplossing : nl. Louis van Jonker zou regelmatig de
bedevaart begeleiden met zijn auto !
Sindsdien
vervult Louis nog steeds getrouwvol die taak. Hij doet veel voor de Compagnie,
en heeft onlangs nog de draagberrie van het nieuwe beeldje geschonken aan de
Compagnie.
De
eerste kruisganger die Frans gekend heeft was Toon Leemans. Die heeft zeker
meer dan een halve eeuw regelmatig het kruis gedragen van Leest naar
Scherpenheuvel en terug. Na Toon heeft Modest Van Steenwinckel die taak op zich
genomen, en hij doet het niet minder goed.
De
bedevaart naar Scherpenheuvel is altijd doorgegaan op dezelfde dag, namelijk 8
dagen voor Sinxen.
s
Zaterdags stipt te 4 uur wordt er vertrokken aan de Sint-Annakapel. De eerste
halte wordt gehouden aan de Sint Annakapel te Bonheiden. Daar wordt feitelijke
de processie gevormd, vandaar wordt ook regelmatig de rozenkrans gebeden.
Rons
8 uur komt de bedevaart te Keerbergen waar het tijd is voor de koffie. Dan
korte halten te Tremelo, te Betekom en te Aarschot waar rond 12 uur
gemiddagmaald wordt. Dan Rillaar en uiteindelijk op die lange heuvelachtige
baan zien ze de toren van Scherpenheuvel.
De
bedevaart komt te Scherpenheuvel toe rond 16 uur.
De
bedevaarders worden daar plechtig afgehaald, en gaan het lof bijwonen. Dan
volgende verschillende geestelijke oefeningen : de beeweg in de kerk, dan de
rozekransweg, de kruisweg en als dat allemaal gedaan is gaan de bedevaarders
eindelijk naar het logement. De Compagnie heeft daar twee vaste logementshuizen
: In de Lindeboom en In t Withuis. Wanneer er teveel bedevaarders waren,
gingen deze in de Sleutel.
Na
een deugddoende nachtrust staan de bedevaarders terug tegen 4 uur s zondags in
de kerk van Scherpenheuvel, waar een H.Mis voor hen wordt opgedragen. Na deze
H. Mis : zegening en plechtig uitgeleide en dan begint de lange terugweg naar
Leest.
Terwijl
er bij de heenreis voortdurend de rozenkrans werd gebeden, zal er nu al eens
meer gezongen worden onderwege. In Aarschot wordt nu het morgenmaal genomen,
terwijl het middagmaal gebeurt te Keerbergen. Hier wordt ook gezorgd voor een
telloor soep of een glas bier naar keuze op kosten van de Compagnie.
In
Bonheiden gekomen maken de bedevaarders zich gereed om een goei regenvlaag of
onweersbui te ontvangen. Dat is bijna elk jaar zo !
En
ja, rond 16 uur komen veel mensen van Leest hen tegemoet aan de Sint-Annakapel,
en door de geestelijkheid worden ze begeleid naar de kerk.
Nog
enkele zeer gekende personen uit de bedevaart : den Briat ging tot een zeer
hoge ouderdom mede. Zekere dag, het was verschrikkelijk heet, en velen werden
echt ziek van de warmte, heeft den Briat alle pakken van die mensen samengepakt
en op zijn schouder gebonden. Hij droop van het zweet
maar het was zeker een
edelmoedige daad.
Den
Brioen was elk jaar op post aan t kapelleke van Bonheiden, hij was een zeer
goed zanger, bijzonder voor het zingen van de litanie.
Frans
Van den Broeck drukte bijzonder op de goede geest van hulpvaardigheid en
naastenliefde die er heerst onderwege : eens vertrokken zijn het allemaal
Leestenaren, die mekaar voorthelpen zoveel als ze kunnen. In t geval er iemand
zere voeten heeft, wilt seffens iedereen een paar blokken of schoenen gevan aan
het slachtoffer. Het is ook gebeurd in de tijd dat er nog geen wagen bij was,
dat ze iemand heel de weg op stokken hebben voortgedragen.
Verder
blijven de bedevaarders gedurende hun weg innig verenigd met de parochie.
Aan
elke kapel die ze onderweg tegenkomen wordt er gebeden voor Leest : voor de
zieken, voor de overledenen, voor allen die om een gebed vroegen, enz
(Noot : meer over de Compagnie van
Scherpenheuvel : 1843)
|
