1962 – Mei : Gouden Bruiloft familie De Smedt-Van Crombruggenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

            “In ’t begin der meimaand vierden de echtelingen De Smedt-Van Crombruggen

            hun Gouden Bruiloftfeest.

            Het werd een traditionele bedoening met een dankmis gevolgd door ontvangst

            op het gemeentehuis met toespraak en overhandiging geschenk.

            De buren hadden voor een sobere maar mooie versiering gezorgd, en het

            echtpaar kreeg een mooie sprei ten geschenke.

            De viering werd bekroond met een serenade van de Kon.Fanf. St.-Cecilia.

            (DB,nr.5,1962)          

                                  De laatste echte dorpsfiguren.

Jan Baptist De Smedt, ook  “de Gielen” of “Jangske den Bakker” genoemd  en zijn

            vrouw Virginia “Virske” Van Crombruggen werden te Leest geboren.

            Hij op 23 september 1893, zij op 18 oktober 1892.

            Het waren echte dorpsfiguren. Ze woonden op het Dorpsplein, tegenover de

            herberg “De Zwaan”, de café van Emmerance van de Croes.

            “Jangske” was vanaf zijn prille jeugd  een Uilenspiegel, met zijn fratsen op de

            Leestse schoolbanken werd jaren later nog gelachen.

            Als volwassene ontpopte hij zich tot een onverbeterlijke optimist met een

            onverwoestbaar goed humeur en een grote kindervriend.

            De kinderen iets beloven was zijn lust en zijn leven.

            Paardjes, ezeltjes, koetjes, konijntjes...Jangske  zou er voor zorgen.

            Geen enkel kind heeft ze ooit gekregen want dan was het plots gestorven, het

            was gaan lopen of het had maar 3 pootjes meer...

            Toen Virske en Jangske hun trouw gingen aankondigen bij pastoor Beuckelaars

            moesten ze de pastorij langs de achterkant verlaten, ze waren volgens de

            pastoor veel te jong om te trouwen en de spelende kinderen aan de ingang van de

            pastorij moesten daar geen getuigen van zijn. 

            Het was nochtans niet van “moettes”.

            Jarenlang bakte het echtpaar brood voor zichzelf en voor anderen en voerde

            het ook uit. Later schakelden zij over op melk.

            De helft van hun leven trokken ze met paard en kar naar Mechelen.

            Jan en Virginia kregen twee zonen : Jan Baptist De Smedt junior (°Leest

            9/8/1913, +Mechelen 19/12/1981) en Albert De Smedt (°Leest 28/1/1916,

            +Brugge 8/10/2003)

            De leerlingen van het zesde jaar meisjesschool Leest deden in 1976 mee aan

            een prijskamp die door het ministerie was uitgeschreven. Het kwam er op neer,

            in samenwerking met de hele klas een studie te maken over de evolutie van hun

            dorp de voorbije 25 jaar. Het album van de meisjes van Leest behaalde de

            eerste prijs en één van hun rubrieken was gewijd aan :

            “Jangske Den Bakker

            Een paar jaartjes geleden leefde er in ons dorpje een zeer gekende volksfiguur.
            Jangske Den Bakker, zo werd hij door de mensen genoemd, was vanaf zijn prille

            jeugd al een echte Tijl Uilenspiegel. In gekke streken kon hij gemakkelijk een tien

            halen, want dat deed hij goed. Op een mooie zonnige dag had Jangske Den

            Bakker geen lust meer om te leren en hij beet een groot stuk uit zijn schoolboeken.

            De meester stond er streng naar te kijken maar Jan was hem te vlug af en de

            muizen in de klas moesten het gedaan hebben. Een muizenval stond er vlug

            maar de muizen waren er ook want de jongens van de hele klas brachten de

            volgende dag allemaal muizen mee. Ook de muizenval deed erg goed dienst.

            Maar toen er op een dag een platgereden muisje op de houten lessenaar lag had

            de meester het spelletje door. Jangske was er niet graag bij want hij kreeg

            van de stok en dat voelde je een week later nog.

            Jan werd ouder en ging steeds meer van kinderen houden.

            Hun iets moois beloven was zijn grote vreugde.

            Paardjes, koetjes en konijntjes werden allemaal beloofd, maar geen enkel kind

            heeft ze ooit gekregen want ’t was dan plots gestorven of ’t had maar 3 pootjes

            meer. Jaren en jaren gingen zo voorbij en op een mooie dag ging Jangske met zijn

            konijntjes, koetjes en paardjes naar de hemel toe. Maar bij de kindertjes blijft hij

            nog altijd bestaan.”      

In 1972 vierden Jan De Smedt en Virginia Van Crombruggen hun diamanten bruiloft. Op 4 mei 1972 sprak Stan Gobien, de secretaris van de fanfare St.-Cecilia, de volgende woorden uit :

“Beste jubilarissen,

Een lid van Cecilia wordt gevierd.                Niet alleen in de fanfare, ook daarbuiten

Geloof me dat ’t een feest is.                        is hij door iedereen gekend.

Vooral als ’t een paar zal zijn                       Om zijn goed humeur maar ook

dat altijd en steeds geliefd is.                      zijn fratsen zijn wereldbekend.

Jan De Smedt is de naam.                             Dat is toch wel een bewijs

Deze dag schijnt hem een wonder.             dat hij heel graag gezien is, 

Hij viert zijn diamanten bruiloftsfeest.      wijl zijn aard en zijn humeur

Hij verheugt zich dan ook bijzonder !        zo stralend bovendien is.      

En Virske zijn lieve vrouw,                            En is er ergens een goed glas bier,

is even fier als hij.                                         dan heeft hij ’t rap geroken,

Geloof me, dat ’t haar heel wat doet.       en  weet U nog, t’is kort geleën

Ze is dan ook even blij.                                dat hij zijn been heeft gebroken.

Met Leest vergroeid, allebei.                        Maar dat is alweer voorbij

Behoren ze bij elkander !                              Waarmee iedereen content is

Vraagt ge Jan : ‘Hoe is’t met Virske ?’            terwijl een gebroken been

dan zegt hij : ‘k’ben stapel van d’r !’             nog geen gebroken vent is.

Ze hebben voor elkaar geleefd.                    En nu vieren wij het jubileum          

Niets kon hun geluk verhinderen.                 van zestig huweljksjaren.

Samen hebben ze gewerkt,                           Zestig jaren hebben ze nu al

Samen hebben ze kinderen.                          met hun huwelijksboot gevaren.

Jan De Smedt is een man,                             Virske voer dapper mee.

die ’t leven wist te leven !                             Geen tegenslag kon hen hinderen.

En als Ceciliaan, heeft hij                              Zij hees de zeilen…klom in ’t want…

ook zijn beste krachten gegeven.                  Voor haar man en haar kinderen.    

Hij houdt ook veel van muziek.                     En vandaag hebben we slechts één wens:

Plezier ! Dat is je ware !                                Dat God u moge sparen.

Hij is zijn hele leven lid                                  U beiden en uw ganse kroost

van  St.-Cecilia, dé fanfare.                           voor ons lang mag bewaren.

En als oudste Ceciliaan,                     En dat nog een feest eens komt.

is hij onmisbaar voor de leden.         Dat we allen hier zijn

Zo is hij nu…vandaag de dag…          en dat we op U allebei

Zo was hij in ’t verleden.                   dan nog dubbel zo fier zijn.

Voor de fanfare staat hij pal.                        Dat U dan 65 jaar zult zijn getrouwd

Daar wist hij voor te werken.                        en men juicht langs alle kanten.

En waar het nodig was, wist hij         Dat dan Uw beider huwelijkskroonx

te ondersteunen en te sterken.         zal zijn versierd met BRILJANTEN !”

Tekst : Stan Gobien. 

            Jan Baptist De Smedt overleed te Leest op 23 augustus 1974.

            “...wij hebben hem gekend als een zeer actieve persoon, die zelfs tot op hoge

            ouderdom geen rust kende maar vol levensmoed onder ons leefde.

            De plichtsgetrouwheid, de zorgzaamheid die zijn leven droeg, de kinderlijke

            goedheid, de hartelijkheid, de rechtvaardigheid, waarmee hij zijn medemensen

            benaderde, het diep geloof dat al zijn levensdagen heeft getekend, waren de

            stille getuigen van een mens die zich in Gods handen geborgen wist...”

            dixit zijn doodsprentje.

            Virginie Mathea “Virske” Van Crombruggen overleed te Leest op 21 februari

            1979. (zie ook mei 1972)

Foto’s:

-Jan ‘Jangske’ De Smedt en Virginia ‘Virske’ Van Crombruggen met hun zonen Jan en Albert.

-De laatste echte dorpsfiguren : Virske en Jangske.

-Dit behoeft geen woorden voor zij die hem gekend hebben…