|
Afscheidsbrief :
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Leest 10 oktober 1986, beste Amelie,
Na jaren met u wel en wee te hebben mogen delen,
hoop ik in naam van ons allen u met mijn eenvoudig briefje
niet te vervelen.
Weten jullie dat Amelie een specialleke was in haar
jeugd,
aan fratsen bekokstoven beleefde ze enorm veel deugd.
Ze wist steeds één en ander uit te spoken,
iets wat ze weliswaar meermaals met een weerbots moest
bekopen.
In haar doenwijze werd ze van huis uit wel tijdig
afgeremd,
misschien dachten haar ouders, dat ook zij voor het
klooster was voorbestemd !
Toch daar kon Amelie tijdig aan verzaken,
voor haar was er van t leven wel wat anders te maken.
En na verloop van tijd werd ze onder bescherming in de
werkelijkheid gezet
en beleefde ze aan het uitgangsleven heel wat pret.
Tot de Fons haar een aanzoek deed en Amelieke wat
graag in de adamsappel beet.
Ze zou zich niet herpakken, haar broodje was voorgoed
gebakken.
En de Fons trok naar Peulis naar Meester Portael met
de hoop op een gunstig onthaal.
De Portaeltjes zouden hem niet dwarsbomen,
Fonske werd goedgekeurd en mocht in de familie komen.
En op 18 augustus 1959 gingen beiden akkoord voor een
wederzijds jawoord.
En na een onvergetelijk huwelijksfeest kwam de Fons
met zijn Amelie naar Leest.
Amelie herinner je je nog de start met uw brood, hier
in het hartje van die goeie Root.
Je hebt je zaak weten ten leven wekken op de plaats
waar ze nu dagelijks tanden trekken.
Voor je dreumessen zouden ze elders wel zorg dragen
doch dat was achteraf wel te beklagen.
Uwe Fons maakte van de zaak een hele klus
en trok met zijn Amelie en zijne triporteur naar
Mandus.
Na veel verbouwen en ne grote verhuis versjouwen
waren Julie in je element met zeer veel moed en
evenveel talent.
Je bleef de Root getrouw al was het in de laatste
aanbouw,
en beiden konden aan de slag, zowel s nachts als
overdag !
Arbeid en inzet was uw beider betrachten,
het succes heeft dan ook niet op zich laten
wachten.
Helaas, uw samenzijn was van korte duur, u wachtte één
strijd van uur tot uur.
Doch wanneer het in het leven tegengaat want kruisjes
komen vroeg of laat,
is veel moed en sterk vertrouwen grootnodig om een
toekomst alleen verder uit te bouwen,
en die moed en dat vertrouwen heb jij Amelie
opgebracht
en het beste voor de toekomst betracht.
Doch de dagen werden zwaar om dragen, je zou het
kalmaan willen wagen
en alvorens het iemand te zeggen,
dacht je meer en meer om er de riem af te leggen.
Of is dat eigen aan de Root en voelen de handelaars
zich hier voortijdig oud !
Nieke Bareel stopte met pot en pan en trok met haar
pensioen haar plan.
José liet te wensen met hare saucis en met haar
pensen.
Agnes deed ons boeten en zat ons letterlijk op blote
voeten.
En nu sapristie, ist den toer aan Amelie.
Plots ging Amelie van de Root lopen en had haar zaak
aan een opvolger weten verkopen
en terwijl we allen de werkelijkheid van het heengaan
hervaarden,
tot spijt van jeugdigen en bejaarden,
dan pas beseften we dat Amelie, als een moeder voor
haar telg,
een stukske was van onszelf.
Dit te mogen weten, zullen we nooit vergeten.
Wel wel bedenken mensen van de Root
er is al één en ander verdwenen met pot en pan,
sloefen, pensen en brood,
want was de Root niet wat het pand, van de Leestse
middenstand.
Gelukkig zijn er nog enkele gebleven om de Leestenaars
te laten leven.
Voor nieuwsjes, triestig of plezant koop je bij Linda
een boekske of ne krant.
Bloemen spreken alle talen die kun je best bij Roosje
gaan halen.
Moet je wat ver om gaan te vrijen, Van Hoof bezorgt u
wel een autoke om mee te rijen.
Voor een doop of huwelijkscadeauke, kun je best
terecht bij Paula van Katoke.
Als je je gezinneke trouwen wil, vraag dan aan den
apotheker de pil.
Beginnen uw knoken te verstijven,
geen nood Van Medegael maakt van oude,weer jonge
wijven.
En heb je geen interesse meer in aardse dingen,
onze koster-drukker zal u wel naar deeuwigheid
zingen.
Je ziet, voorlopig nog geen gebrek, de Root heeft nog
steeds haar handelsaantrek.
Amelie, velen zullen je missen,
alleen al voor plaatselijke nieuwsjes zet je ons in t
ongewisse.
Winkelen was bij u zeer fijn, zowel voor groot als
voor klein,
en t was bij u bovenal de echte zoete inval.
Ook om het breien kon je bij u te leer, je was altijd
bereid, keer op keer.
Was het nu katoen, zijde of wol,
Ik weet het niet juist, vraag dat maar liefst aan
Magda of aan Maria van Pol.
Velen waren niet alleen klant om den brode,
je hartelijkheid en daadwerkelijke hulp was hen
dikwijls zo node.
Voor ouderen en hulpbehoevenden kwam je dagelijks te
pas
omdat je zelf goed wist wat alleen zitten was.
Wij moesten allen mee beleven, dat Amelie wist te
geven.
Aan hulpbehoevenden in hare kennissenkring,
Een troostend bezoek, een bloemeke of een
versnapering.
Herinner Julie je nog José en Sinne Van Praet,
hoe we onlangs samen iets dronken op den hoek van t
dorp en de Molenstraat
een bepaald persoon niet kon weerstaan en de
gelegenheid niet liet voorbijgaan
om Amelie te danken en bood haar heel spontaan
een drink aan om wat ze voor zijn schoonmoeder had
gedaan.
Wij weten Amelie, dat, waar je ook bent gezeten, je je
vertrouwde Root nooit zult vergeten.
Wij hopen voor de toekomst die je wacht, dat steeds t
geluk je tegenlacht,
want heus, het leven is niet zo kwaad als mn er maar
de zin van verstaat.
Dit zijn de wensen van de eenvoudige mensen
die eens je klanten waren en u nu als een ingoed mens
in hun hart bewaren.
Jaren komen, jaren gaan, maar laat onze vriendschap
voor altijd bestaan.
Het ga je uitermate goed Amelie.
Bijgevoegd :
-Amelie Portael in het jaar 1969.
-Andere hoofdpersonen uit het vers (links Nie Bareel).
-De aandachtige lezer herkent Dr. Van Medegael en
Paula van Katoke.
|
