1979 – 22 oktober – De Morgen :
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

            Marcel Van Hoof pluist alles uit

“Mechelen (van onze verslaggever). –

In Blaasveld woont een nog jonge RTT-bediende, die enorm veel weet over de Mechelse deelgemeente Leest. Marcel Van Hoof zit het verzamelen in het bloed. Naast het aanleggen van een persoonlijk archief over Leest is hij een fan van de Griekse mythologie en speciaal van Homeros... (...)

Marcel Van Hoof werkt op het commercieel kantoor van de RTT te Mechelen.

Het was daar dat wij hem leerden kennen als modelbeambte, die steeds klaar stond om het cliënteel van dienst te zijn. We vernamen dat Marcel Van Hoof een niet alledaagse hobby beoefent : de toponomie of de plaatsnaamkunde. Dit scherpte onze nieuwsgierigheid en wij gingen bij hem op bezoek om dit alles nader te bekijken. Onze verassing werd nog groter toen wij het archief van Marcel Van Hoof voorgeschoteld kregen.

“Ik hou geweldig veel van lezen”, zo zei hij ons, “en al wat ik intressant vind, wil ik ook bijhouden.” Zo bezit hij dossiers vol intervieuws, die in dagbladen en tijdschriften verschenen en waarin zowel staatslieden en artiesten als wetenschapsmensen aan het woord kwamen.

Marcel Van Hoof is een documentalist die zijn archieven uitstekend bijhoudt en die aan de hand van alfabetische lijsten in dit alles in een minimum van tijd wegwijs wordt.

Leest van A tot Z

Hoewel Marcel Van Hoof momenteel aan de Mechelsesteenweg te Blaasveld woont, heeft hij hart en ziel verpand aan de Mechelse deelgemeente Leest.

Daar werd hij geboren en daar leefden ook al zijn voorouders.

Marcel Van Hoof is erin geslaagd om de stamboom van zijn familie samen te stellen en zijn voorouders te situeren tot 1660.

Tien generaties waren de Van Hoofs landbouwers  die te Leest de grond bewerkten.

(...)

Sinds twee jaar spendeert Marcel zowat al zijn vrije tijd aan de toponomie van Leest.

“Het was Frans Berlemont, een collega, die mij op het pad van de plaatsnaamkunde heeft gezet,” zo zegde hij. Frans Berlemont is in de kringen van de Mechelse geschiedkundigen geen onbekende. Onlangs kocht de stad Mechelen zijn persoonlijk archief aan.

Van elk huis dat men in de Dijlestad kan aantreffen had hij steekkaarten aangelegd met de daaraan verbonden geschiedenis en de mensen die er in de loop der tijden hebben in gewoond.

Monnikenwerk

Hetzelfde monnikenwerk wil Marcel Van Hoof aanvatten voor de deelgemeente Leest.

“Mijn taak zal heel wat eenvoudiger zijn,” zo meent hij, “omdat Leest in vergelijking met Mechelen slechts een peulschilletje betekent.”

Vroeger bezaten de woningen geen huisnummer, maar hadden ze wel een naam. Dit was ook zo voor akkers, weiden en gronden. Het is slechts vanaf de Napoleonnistische tijd dat de huisnummers in zwang kwamen.

Elk huis dat door Marcel wordt gecatalogeerd wordt gefotografeerd.

Over nieuwe huizen valt weinig te vertellen maar Leest bezit nog tal van oude hoeven waaraan lange geschiedenissen verbonden zijn.

“Spijtig dat ik slechts twee jaar geleden met dit werk van wal ben gestoken,” verklaart ons Marcel Van Hoof, “ondertussen zijn er reeds tal van bejaarden overleden die nog heel wat over de gemeente wisten te vertellen.”

Want ook de folklore intresseert hem. Het is het aangenaamste zo betoogt hij.
Het is het meest eigen aan de mens van de streek.

(...)

Marcel Van Hoof verzamelt alles over Leest. Zo heeft hij een persoonlijk archief over al de schepenen, de burgemeesters, de pastoors, de raadsleden, de onderwijzers en de veldwachters. Vooral deze laatste categorie intresseert hem omdat zowel zijn overgrootvader als zijn vader champetters waren van deze gemeente.

(...) “

‘Ik heb geen probleem moet mijn vrije tijd en wanneer het weer mooi is dan ga ik met vrouw en kind wandelen samen met de leden van Antiloop’.  (noot : wandelclub uit Mechelen)

Tot daar Marcel Van Hoof, een man die in de samenleving ten onrechte onopgemerkt voorbijgaat.

A.Grouwet.”

Noot : de verzamelde documentatie was dienstig als kwisweetjes. Ik was jarenlang lid van de kwisploeg ‘de Hobbits’ en heb zelf menige kwis georganiseerd voor de Vriendenkring van de RTT en voor verschillende verenigingen. De enige thema’s die nog resten in mijn archief zijn ‘literatuur’, ‘film’ ‘geschiedenis’ en ‘kunst’.

Niet alle huizen van Leest werden door mij gefotografeerd en gecatalogeerd. Dit wegens tijdsgebrek. Van 1991 tot 1997 cumuleerde ik mijn taak bij de RTT (Belgacom) als Sales Manager met die van tekstleverancier voor KoDe van Paul Koeck en RV Productions van René Vlaeyen, de producers van o.a. de Gaston en Leo-shows. Later hield ik mij bezig met het schrijven van fictie :  ‘De Windmakers’, een filmscenario en ‘De Wraak’ en ‘Galtur de Grote’ twee novelles. Vanaf 2006 hou ik een zeer gedetailleerd dagboek bij van onze ervaringen met onze kleinkinderen die mijn echtgenote en ik opvangen van bij hun geboorte.

Foto’s :

-Ondergetekende 33 jaar geleden. (foto 'De Morgen')

-In 2012 met echtgenote Maria ‘Bie’ De Veirman.