Vervolg Stanne Van den Broeck.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Constant Van den Broeck was te Leest geboren op 25 september 1880 als zoon van Karel (Leest°28/8/1852,+10/3/1944) en Rosie Campion (°Leest 31/1/1852,+25/7/1923).

Zijn ouders hadden een boerderijtje in de Koeistraat (de huidige Elleboogstraat) nr. 16.

Stanne was de oudste van zeven en diende van kindsbeen af zijn steentje bij te dragen in het gezin. Zijn vader teelde koren, vlas en Deinze-patatten : rode, blauwe en bleekblauwe aardappelen die toen 5 frank kostten voor 100 kilogram.

Bemesten en bewerken van het veld gebeurde met de hand. Eggen werden door vader of moeder en de hond getrokken. Ze hadden een klein stukje land in huur of moesten bij de grotere boeren “paardenarbeid” verrichten en bij oogsten was de 25^ste hoop voor hen.

Vanaf 8, 9 jaar moesten de kinderen helpen met de oogst.

Stanne ging maar halve tijd naar school in één van de twee bestaande Leestse klassen, bij de zeer strenge meester Dumont.

Na zijn plechtige communie, hij was pas twaalf, was het gedaan met de school.

Hard werk kwam in de plaats : mesten, kruiwagens trekken, hooien, oogst mee binnenhalen.

Het was een harde maar goeie tijd volgens Stanne, de mensen hielpen mekaar, ze trokken daar tijd voor uit.

De tijd voor zijn huwelijk trok hij op met zijn twee vrienden August De Wit en Constant Diddens. ’s Zondags gingen ze naar de mis en dan spraken ze af wat ze zouden doen.

Geregeld gingen ze dansen op de kermissen van Leest en Hombeek.

Een pint kostte 2 cent, evenveel als een danske. Het was de tijd dat de staminees nog goeie zaken deden en men polka, wals, kwadrille en scottisch danste.

Als er geen meisjes aanwezig waren dansten de jongens met elkaar, dat deden de meisjes overigens ook. Maar elke dans met een meisje kostte de jongen 2 cent.

In 1900 werd hij opgeroepen om zijn militaire dienstplicht te volbrengen.

De lottrekking gebeurde in Willebroek. Uit een mand moesten de potentiële soldaten een koker trekken. Stanne trok het nummer 61 en was er ingeloot.

Hij moest 28 maanden dienstplicht kloppen bij meestal Franstalige oversten en daarna moest hij zoals de andere afgezwaaiden in “revue”. Dan moest hij naar Hombeek en op het gemeentehuis aldaar controleerden gendarmen het uniform, het livrei van de soldaten.

In 1908 trouwde hij met Amelia Vleminckx, een buurmeisje uit de Koeistraat, haar ouderhuis was een staminee “In de Kantien”.

Omdat er op het land niet veel te rapen viel begon Stanne in 1913 als lijnlegger in het Mechelse Arsenaal te werken en na de oorlog werd hij er maneuver in de ijzergieterij.

Hij slaagde in het examen van schilder en zou de rest van zijn carriëre treinwagons schilderen.

De eerste wereldoorlog

De oorlog was voor hem een verassing. Toen hij opgeroepen werd dacht hij dat het maar voor enkele weken was maar ’t was voor vier jaar en half.

Toen Antwerpen viel volgde een tiendaagse mars naar Frankrijk en vandaar ging het naar het IJzerfront.

Als travailleur werd hij zowat overal ingezet, meestal buiten het geschut van de vijand.

Dag en nacht aan tracés werken, dat bestond uit het herstellen van wegen, nieuwe wegen aanleggen, bomkraters dichtgooien, bruggen leggen.

Te Wulpen zat hij middenin het oorlogsgeweld. Terwijl schrapnels en obussen rondom insloegen moesten Stanne en zijn collegas travailleurs doorwerken.

Ooit diende hij twee kamions lijken te lossen.

Toen de Duitsers terugtrokken werden de mannen van de “Staat”, waaronder Stanne, naar Adinkerke gestuurd. Stanne herinnerde zich dat plakkaat nog aan de muur, daarop stonden de bevrijde gebieden aangeduid. De soldaten uit die gebieden mochten huiswaarts keren, behalve de spoorwegarbeiders, zij moesten nog maanden, ook na de wapelstilstand, blijven werken.

De reden : het gesanctioneerde Duitsland diende locomotieven naar Adinkerke over te brengen en als schilder in ’t Arsenaal bij de Spoorwegen werd Stanne weerhouden om zijn werk ter plaatse verder te zetten, dit tot februari ’t jaar nadien.

Twee dagen minder dan vier jaar en half is hij van huis weggeweest.

Na deze oorlog ontving Stanne 8 frontstrepen en tal van eretekens.

De tweede wereldoorlog

In mei 1940 was het bijna gedaan met Stanne. Dronken Duitsers kwamen over de Kouter van Hombeek naar Leest en onder het mom van “burgers hebben op ons geschoten” namen ze, onderwijl in de lucht schietend, gijzelaars.

Samen met 51 anderen werd Stanne opgepakt en in de school tegen de muur gezet.

Onder hen pastoor Beukelaers en meester De Leers.

Een Duits officier vroeg naar “de Knip”. Stanne en Staf van de Metser moesten meegaan met twee soldaten die het geweer in aanslag hielden. De Duitsers zochten een wei voor hun 120 paarden. In de wijk de Knip waar de houten molen van de familie Lauwers gestaan had, bleek de weide te klein. Uiteindelijk werden de paarden ondergebracht op de wei van Pieter De Prins van de Rendelbeekhoeve.

Toen vroegen de Duitsers om stro teneinde 120 man te slapen te leggen.

Bij Van Praet vond Stanne twee botten en in “’t Seel” was stro genoeg. Toevallig passeerde “Stan van Busschot” daar met een kar stro, alles werd daar opgeladen en toen

mochten de twee gegijzelden beschikken.

Sommigen van de andere gijzelaars werden tot ’s anderendaags vastgehouden.

Eén van zijn hobby’s was de vogelvangst, hiervoor breidde hij zelf de netten.

Verder hield hij van kaarten, tuinieren, TV-kijken, kranten lezen en wandelen.

Jarenlang was Stanne habitué op een camping te Westende (Camping “Westende”).

Op 16 augustus werd hij ook daar gevierd. De viering werd om 11 uur ingezet met een muzikale mis in open lucht waarna een receptie volgde. In de namiddag werd een rondgang gehouden op het kampeerterrein waarbij Stanne in een open wagen plaats had genomen naast Miss Westende en die opgeluisterd werd door de blaaskapel “Landon” uit Diksmuide.

Na de koffietafel werd een volksbal in open lucht gehouden alwaar de honderdjarige de dans opende.

Stanne was op 7 mei 1908 met Amelie Vleminckx in het huwelijksbootje gestapt.

Beiden schonken het leven aan vijf kinderen waarvan één zeer vroeg stierf. De overige vier en nog in leven : Bertha (°24/4/1909, +25/10/1982), huwde met Hombekenaar Victor Verbist (°11/2/1906, +11/9/1989), Louis (°24/10/1910, +20/6/1990), trouwde met Maria Rottiers (°29/5/1904, +16/7/1978),  Maria (°24/6/1912, +30/4/2007), gehuwd met Jan De Smedt (20/2/1911, +5/4/1973) en Victor (°13/8/1919) die gehuwd was met Elizabet Moeyersoms.

Verder bestond zijn nageslacht (in1980) uit 3 kleinkinderen, 6 achterkleinkinderen en 2 achterachterkleinkinderen.

Zijn echtgenote was hem op 28 oktober 1966 ontvallen, ook zij werd 83, en vanaf dan werd Stanne met veel liefde verzorgd door zijn dochter Maria, een weduwe.

Foto’s :

-Stanne genoot van elk moment.

-Sfeerfoto’s van de stoet