Jan-Piet Leveugle, reeds vijf jaar dirigent van de K.F. St.-Cecilia en wat een palmares… xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

1981 – 7 oktober – Weekblad Koerier :

            Willebroekse J.P. Leveugle dirigeert Leestse Wereldkampioenen !

De Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia uit Leest is veel meer dan zo maar een dorpsfanfare. De tijd toen men het eerder smalend over “de Blekken” had, waarvan verteld werd dat sommigen onder hen “in de blekkeroot” woonden, is schijnbaar voorgoed voorbij, al dient eerlijkheidshalve te worden gezegd dat diezelfde “blekken” hun leven lang met de idee in het achterhoofd hebben rondgelopen, dat “muziek verzacht de zeden”, de enige beweegreden was...

Hoger niveau

J.P. Leveugle, die in 1975 dirigent van de K.F.St-Cecilia werd, wist haar op een mum van tijd op een hoger niveau te tillen, vermits ze in 1978 in de afdeling uitmuntendheid voor fanfares,  de wereldkroon verwierf en onlangs, in de ere-afdeling voor fanfares, voor de tweede opeenvolgende maal, wereldkampioen wist te worden !

J.P. Leveugle (38), die in Willebroek woont waar hij als leraar aan de Gemeentelijke Muziekakademie bedrijvig is, is van Nossegem afkomstig.

Hij ontdekte de liefde tot de muziek via z’n vader, die een vijftal muziekmaatschappijen onder z’n leiding had. Hij kwam later, eerder toevallig, met de K.F.St-Cecilia uit Leest in contact.

-“Ik was leraar notenleer aan de Gemeentelijke Muziekacademie van Willebroek. Ik ben dat nu nog steeds. Een aantal jongens uit Leest kwam les bij mij volgen. Ik kwam daardoor in contact met de fanfare van Leest. Ik heb hun drumband opgeleerd en ik ben nadien dirigent van de K.F. Sint-Cecilia geworden.”

Van op de grond...

J.P. Leveugle begon er van op de grond. Hij trachtte van meetafaan ook de “oude” muzikanten te verbeteren.

-“Verschillende van die mensen zijn, van beginafaan, hun instrument gaan studeren. Wij hebben ook geprobeerd de jeugd een zeer goede opleiding te geven, al ben ik darbij erg gesteund geweest door het bestuur, dat een paar leraars van de Gemeentelijke Muziekakademie van Willebroek heeft aangeworven, alsmede André Van Driessche, één van de grootste pedagogen op het gebied van het bespelen van koperblaasinstrumenten...”

-“Ondanks die ommezwaai na het “Leveugle”-verschijnsel, had de K.F.St-Cecilia voordien toch ook al een goeie naam ?”

-“Sint-Cecilia was ook vroeger een stevige maatschappij die zeer goed bestuurd werd.”

-“Werd er tijdens het optreden in Kerkrade ook met” huurlingen” gewerkt ?”

-“Wij zijn daar tijdens het Wereld Muziek Concours opgetreden met drie mensen die niet wekelijks de repetities hadden bijgewoond. Dat waren mijn broer, zijn zoon en mijn beste vriend. De rest waren stuk voor stuk muzikanten van Sint-Cecilia Leest. Laat ons zeggen mensen die voor 95% in Leest wonen.

Afwachtend Leest

J.P. Leveugle werd in 1975 op een gereserveerde manier in Leest onthaald.

-“Ik moet zeggen : de mensen spraken zich niet uit. Ze namen eerder een afwachtende houding aan. Ik deed zaken die ze in Leest niet gewoon waren, maar wat meer was, er was daar een warm menselijk contact. Ik heb me dar zeer goed kunnen integreren. Misschien komt dat doordat er haast identiek dezelfde mentaliteit heerste  als destijds in Nossegem in de maatschappij waar ik opgegroeid ben...”

J.P. Leveugle had nooit gedacht ooit wereldkampioen te zullen worden, ook al werd er tweemaal gewonnen. Hij vertelde ons dat Leest het werd, doordat er na de zeer goeie opleiding zeer veel gerepeteerd werd.
Sint-Cecilia Leest trad daar in het Hollandse Kerkrade samen met een zestal Belgische korpsen in competitie. Als verplicht werk werd de “Little Suite for Brass” van M. Arnold in een uitvoering van H. Moeckel gespeeld, waarna als gekozen werk “Canadian Impressions” van Jan Segers werd vertolkt.
Voor beide werken kende de internationale jury aan de Leestse fanfare in totaal 324 punten op 360 toe, waardoor de tweede wereldtitel veroverd werd.

Driemaal scheepsrecht ?

J.P. Leveugle droomt hardop van de toekomst. Hij denkt dat door die zege, het momenteel haalbare werd bereikt, ook al is er 1985...

-“Het orkest is zeer jong, wat wil zeggen dat die mensen nog een stuk vaardiger kunnen worden. Er zijn ook tekortkomingen op technisch gebied, die enkel via de tijd bijgeschaafd kunnen worden. Ik denk dat wij, binnen een paar jaar, aan “Kerkrade 1985” in de hoogste afdeling kunnen gaan denken. Met aangepaste werken en goeie bewerkingen moeten we ook daar onze man kunnen staan.”
De K.F. Sint-Cecilia uit Leest is intussen voor de stad Mechelen, waartoe Leest sedert de fusies behoort, een ambassadeur van formaat geworden.

-“Wanneer ze ons voor een opluistering in het Mechelse kunnen vragen, laat het Stadsbestuur niet na dat te doen. Ik denk dat Mechelen gelukkig is “met dit Leest”, zegt J.P. Leveugle...

En Sint-Cecilia gelukkig met dirigent J.P. Leveugle, dachten wij zo...

     Karel De Decker.

Ook “Toeters en Trompetten”, het socio-cultureel tijdschrift van de Kon. Fanfare St.-Cecilia 

wijdde een artikel aan haar dirigent (Jaargang 1 nr.5) :

Jan-Piet LEVEUGLE al 5 jaar…dirigent van ons fanfarekorps.

Jan-Piet Leveugle werd in 1943 geboren. Reeds op zesjarige leeftijd worden hem de eerste muzikale begrippen bijgebracht door zijn vader, Paul Leveugle. Aan de Muziekacademie  te Etterbeek gaat hij vrij vlug nadien slagwerk studeren.

Op veertienjarige leeftijd behaalt hij een eerste prijs notenleer en slagwerk aan het Koninklijk Muziekconservatorium te Brussel.

Van 1957 tot 1970 is hij achtereenvolgens verbonden aan het Nationaal Orkest van België, het Groot Symphonisch Orkest van de BRT en de Philharmonie van Antwerpen.

Als leraar slagwerk aan de Muziekacademie te Willebroek, het Stedelijk Conservatorium te Mechelen en de Kunsthumaniora van het Kon. Muziekconservatorium te Brussel, kan hij prat gaan op tal van leerlingen die hun weg maken in de Belgische muziekwereld. Naast deze activiteiten zette Jan-Piet Leveugle zijn muzikale studiën verder. Onder leiding van Jef Alpaerts behaalt hij in 1969 een eerste prijs voor kamermuziek.

Verder gaat hij orkestdirectie studeren bij Fernand Terby te Antwerpen en harmonieleer te Brussel bij Peter Cabus en André Laporte. Hij behaalt een eerste prijs in 1978.

Thans voltooid hij zijn studiën contrapunt en fuga  bij Julien Mestdagh aan het Koninklijk Muziekconservatorium te Brussel.

Jan-Piet Leveugle is op dit ogenblik dirigent van de volgende korpsen :

-Brass Band “Midden-Brabant”.

-Kon. Fanfare “Moed en Volharding” Heist-op-den-Berg.

-Socialistische Harmonie “Arbeid Adelt” Puurs.

-en …Kon. Fanfare “St.-Cecilia” Mechelen-Leest.

Hij kwam in Leest verzeild met de oprichting van een drumband –we geloven dat het was- in 1975. In 1976 wordt hij dan dirigent van de fanfare.

Sinds korte tijd is Jan-Piet Leveugle –samen met zijn vrouw, Ghislaine Poedts- zaakvoerder van een muziekhandel in Willebroek. Tijdens die korte periode zijn ze er samen in geslaagd om Muziek Center Willebroek te laten uitgroeien tot een van de bekendste muziekzaken van ons land. Zij wisten de alleenverkoop  te verwerven van een aantal wereldmerken, o.a. Boosey and Hawkes, Mateki,…

Met de Brass Band “Midden-Brabant” werd hij reeds driemaal Belgisch kampioen. Op 4 oktober e.k. vertegenwoordigt hij ons land met deze band op het Europees Kampioenschap 1981 in de Royal Albert Hall te Londen.

Met de Kon. Fanf. “St.-Cecilia” Mechelen-Leest behalde hij 1 provinciale titel, 2 titels Belgisch kampioen en ook 2 wereldtitels.

Zijn voornaamste kwaliteiten kunnen we als volgt omschrijven :

-bijzonder grote interesse voor de muziek,

-een grote werkkracht, zo groot dat hij soms de lichamelijke uitputting nabij is,

-hij heeft gewerkt met de bekendste en beroemdste dirigenten ter wereld; hij heeft hen steeds goed gevolgd op repetities en uitvoeringen, zodat hij nu daarvan ook de vruchten plukt,

-hij is gewoon en bescheiden gebleven ondanks zijn succes  en ondanks het feit dat een van de grootste Nederlandse muziekpedagogen J.P. Leveugle  betitelt als een “muzikaal wondermens”. Omdat hij zo gewoon is in de omgang werd hij tot voor korte tijd in ons land miskend door vele zg. muziekkenners.”