1981 – Vrijdag 6 november : Concert van de Kon.Fanf. St.-Cecilia in de nieuwexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

            stadsfeestzaal aan de Botermarkt te Mechelen. Dit naar aanleiding van het

            behalen van de “Wereldtitel” op het wereld muziek concours te Kerkrade

            afdeling Fanfares ere-afdeling.

            Toegang was gratis.

            De muzikanten speelden voor een beperkt publiek van vrienden en familieleden.

            Secretaris Stan Gobien noemde het, tot zijn spijt, een repetitie zonder meer.

            Hij verklaarde de merkwaardige opgang van St-Cecilia als het resultaat van

            een degelijke muzikale opleiding en artistieke bijscholing van elk lid, gecombineerd

            met de professionele begeleiding door dirigent Jan Piet Leveugle en muziekpedagoog

            André Van Driessche. Het talent van de groep bleef overigens niet onopgemerkt :

            zij is vaste klant in het zondagse BRT-1 radioprogramma “Rond de Kiosk”.

In ‘Toeters en Trompetten’ het socio-cultureel tijdschrift van de Kon. Fanfare St.-Cecilia van Januari 1982 verscheen een verslag van dit concert :

“ ’ t Was een paar dagen voor de parlements- en provincieraadsverkiezingen. Om 20 uur zou het concert beginnen. Op dat ogenblik zaten miljoenen Vlamingen aan hun beeldbuis gekluisterd om het laatste verkiezingsprogramma te bekijken. Zelf weten we niet meer hoe het heette ! Was het nu ‘Confrontatie’ of was het ‘Ieder zijn waarheid ?’

De muzikanten werden wel GECONFRONTEERD met de Mechelse bevolking die voornamelijk bestaat uit Leestenaars. Van de aanwezigen kreeg IEDER ZIJN WAARHEID te horen. Degenen die naar hun kastje zaten te kijken, zijn degenen die wat gemist hebben, want de verkiezingen hebben niet zoveel opgeleverd ; de stookolie is even duur gebleven, de werkgelegenheid is niet verbeterd, de problemen zijn gebleven. Een paar politici waren bij de verstandigen en zij kwamen naar het concert. Met velen waren ze niet en daarom is het ook niet moeilijk ze hier even op te sommen. Schepen Stiers was er, maar het is allang bekend dat die van muziek houdt en er ook wat van kent. Dan waren er ook nog twee Mechelse raadsleden, nl. Mw. Vivijs-Lauwens en Georges Joris, die het ganse concert bijwoonden.

Jef Vloeberghen tellen we niet mee, want die moest toch meetoeteren en Jef is nog niet zo straf dat hij tegelijker tijd op het podium en in de zaal kan zitten. Naar we later vernomen hebben, is Schepen Van der Sande ook naar een aantal van onze werken komen luisteren. Verder zat er ook nog een mevrouw in de zaal die daar al was vanaf 18u30 omdat het er toch zo lekker warm was. Deze kreeg haar breiwerk af juist om 19u55. Verder was er nog een verdwaald paar en dat was zo ongeveer alles, de Leestenaars niet meegerekend natuurlijk. Maar de toehoorders die er waren, bleven tot het laatste moment ! ’t Moet dus wel goed geweest zijn. Wij hebben ons niettegenstaande alles opperbest geamuseerd en daar komt het toch in de eerste plaats op aan. Kunnen we geen muziek maken voor anderen, dan toch nog voor ons zelf en voor de Leestenaars.

Het bestuur geeft toe een psychologische fout te hebben gemaakt door dit concert GRATIS aan te bieden ! Mechelaars zijn nog geen Hollanders, want anders was de feestzaal te klein geweest. Willen we die in de toekomst gevuld krijgen, dan zijn we verplicht een fikse som inkomgeld te vragen. Misschien gaan ze dan wel vechten voor de inkomkaarten en werden ze op de zwarte markt voor fabelachtige bedragen verkocht !

Enfin, zo erg is het ook weer niet geweest : we leven nog, we kunnen nog toeteren en we kunnen er nog een beetje om lachen, ook al smaakt die lach bij sommigen een beetje bitter !

En tot deze laatsten zeggen we dan : ‘Bitter in de mond, maakt het hart gezond !’ Maar in dit geval zijn we daar toch ook niet zo zeker van…

In het verslag van de bestuursvergadering volgend op dit concert staat er ongeveer te lezen : ‘In Mechelen is het moeilijk over ijs van één dag te gaan…zeker een paar dagen voor de parlementsverkiezingen.’

Gelukkig was het een vrijdagavond en kon dit concert voor ons aanzien worden als een repetitie !” 

1981 – 6 november : Overlijden Clément Jean Baptiste De Wilde

Deze gewezen onderpastoor van Leest was in Laarne geboren op 16 augustus 1916 en trad in 1938 toe tot de Minderbroedersorde waar hij de kloosternaam Clementiaan aannam. In 1944 werd hij priester gewijd en van 1947 tot 1952 was hij actief als missionaris in China. ‘Tot zijn laatste dag was zijn verlangen naar China even groot’  vertelt ons zijn doodsprentje, maar omdat hij dat land moest verlaten, trok hij naar Zaïre (van 1953 tot 1959).

Daar werkte hij als missionaris in Luabo, Kamina en Kanzenze.

In 1958 keerhij hij naar ons land terug en kwam terecht in de Leestse parochie waar hij onderpastoor was van 30 september 1958 tot begin 1961.

Hierna werd hij onderpastoor in Sint-Niklaas (H.Hart) en uiteindelijk pastoor (Sint-Antonius) en kloosteroverste in Lokeren.

Hij verloor het bewustzijn in het portaal van zijn kerk en overleed in het ziekenhuis.

De Leestenaars hielden aan hem de beste en de dankbaarste herinneringen over.

Bijgevoegd :

-De Leestse wereldkampioenen in de Nieuwe Stadsfeestzaal van Mechelen tijdens hun huldeconcert.

-Pater Clementiaan De Wilde. (tekening Georges Herregods)