1984 – 5 januari – De Mechelse Week :

Voorzitter Van Dam aan het woord

S.K.Leest, na 15 jaar K.K.S.F.B., overgestapt naar Belg. Voetbalbond.

“Zoals de trouwe lezers van De Mechelse Week zeker weten, spelen  er sinds de aanvang van dit seizoen twee voetbalploegen uit het Leestse in onze provinciale competitie. Naast het alom gekende V.V.Leest, is er nu ook S.K.Leest dat de overstap van het liefhebbersvoetbal naar de Belgische Voetbalbond heeft gezet. Na een half seizoen provinciaal voetbal lijkt ons het moment gekomen om eens een balans op te maken en om de twee genoemde competities eens te vergelijken. De meest aangewezen persoon voor dergelijke kwesties is de voorzitter van S.K. Leest, de heer Petrus Johannes (maar iedereen noemt hem Jean) VAN DAM, omdat hij ook lange tijd lid was van het dagelijkse bestuur van de K.K.S.F.B.

Onze eerste vraag gold het waarom van deze overgang na 15 jaar liefhebbersvoetbal.

Van Dam : ‘Het grote knelpunt was het speelveld. De afmetingen haalden de normen van de Belgische voetbalbond niet, zodat het ons onmogelijk was de overstap te doen. We waren destijds dus wel verplicht bij het K.K.S.F.B  te beginnen. Pas drie jaar terug zijn we het veld gaan verlengen en verbreden. Onze plannen waren om pas volgend seizoen naar de Belgische Voetbalbond over te stappen, maar we moesten alles een jaar vervroegen : er is immers een bondsreglement dat maar één voetbalploeg per 5.000 inwoners toelaat en volgens die berekening waren er in het Mechelse nog maar enkele plaatsen vrij, vandaar onze plotse haast.’

D.M.W. : ‘Wat zijn de verschillen tussen de K.K.S.F.B en het provinciaal voetbal bij de Bond ?’

Van Dam : ‘Er is in de eerste plaats de belangstelling : vroeger kwam hier niemand kijken, nu zijn er vaak 150 tot 200 toechouwers ! De wedstrijden tegen Willebroek en Tisselt trokken zelfs 250 man. Ook V.V.Leest heeft veel supporters : ik denk dat daar velen van bij ons komen kijken als V.V. op verplaatsing moet. Je merkt het verschil ook als je voor reclame rondgaat : de K.K.S.F.B. was niet gekend en de mensen waren terughoudend om reclame te plaatsen. Nu zijn er zelfs geweest die spontaan naar ons zijn gekomen om te vragen reclame te mogen maken !

Ook op sportief vlak is er een groot verschil : men speelt hier sneller en veel meer op basis van tactiek. De K.K.S.F.B. was echt amateurvoetbal : er werd weinig of niet getraind en de motivatie bij de spelers was veel minder. Nu brengen de jongens er veel meer voor op. Maar er wordt veel meer tactisch gespeeld.’

D.M.W. : ‘Is er een vergelijk met V.V.Leest mogelijk ?’

Van Dam : ‘Historisch zeker wel : wij zijn eerst gestart, en dus direct in het K.K.S.F.B.

V.V. startte later, doch van meet af aan in de Belgische Voetbalbond. Dat had meer aantrek bij de jeugd : de Leestse jongeren die eerst bij ons speelden trokken bijna allemaal naar V.V. Dat is ons grote probleem nu : we hebben enkel een scholierenploeg en we hopen er volgend jaar ook met een juniorenteam te staan. Maar qua jeugd moeten we van nul beginnen.’

D.M.W. : ‘Is er ook een politiek gevecht tussen beide Leestse ploegen ?’

Van Dam : ‘Ik persoonlijk kan sport en politiek niet koppelen. Voor mij zijn dat twee aparte zaken, al denken velen daar anders over. Wij kregen de naam ‘de roden’ mee in Leest.

Telstar (de naam van S.K. toen het in het K.K.S.F.B. speelde) had haar lokaal in café ‘Telstar’ en dat was ook het lokaal van de Socialistische Partij in Leest. Daar ontstond de ploeg, die dan wel in het katholieke K.K.S.F.B. ging spelen. Als bekend socialist zat ik toen in het dagelijks bestuur van die K.K.S.F.B. en verder was ik stichter en voorzitter van de REGIO M.

Voor mij is de sport duidelijk niet gebonden aan politiek en ik heb dan ook nooit de sport gebruikt om politiek resultaat te halen.’

D.M.W. : ‘Zijn twee ploegen in Leest wel leefbaar ?’

Van Dam : ‘Volgens Gust Emmeregs was dat niet het geval. Maar het tegendeel wordt nu door ons bewezen : beide ploegen hebben veel supporters en als er één op verplaatsing speelt, komen de thuisblijvers blijkbaar naar de concurrent kijken.’

D.M.W. : ‘Welke zijn de ambities van S.K.Leest ?’

Van Dam : ‘Vooropgesteld was mee te draaien bij de eerste tien. We hebben echter boven de verwachtingen goed gepresteerd : zonder die weggevers tegen Willebroek en Lint stonden we nu tweede of derde. Maar dat is niet erg : we kennen de zwakten in ons team en daar moeten we volgend seizoen iets op vinden. We hadden wel een paar gekwetsten, vier zelfs, en ‘onze’ Dirk was vier weken out, en toch staan we bij de eerste zes, als dat zo blijft is iedereen tevreden.’

D.M.W. : ‘Hebt u een verklaring voor die goede prestaties ?’

Van Dam : ‘In het K.K.S.F.B. hadden we ook geen slechte ploeg. Verder heb ik goede relaties met Racing Mechelen  en daardoor was het ons mogelijk ook een scholierenploeg op de been te brengen. Ze kennen me goed op Racing : ik ga daar regelmatig praten, om de ploeg voor volgend seizoen vast te leggen. Van Tulden, Rombouts, Schaerlaeken en nog enkelen komen van Racing. Elk element vond zijn plaats in de loop van het seizoen. Dan hebben we Piscador nog van V.V.Leest gekocht (die zijn erg schappelijk geweest) en tijdens het seizoen kwam er nog Hambroek bij. We hebben nu een redelijk spelerspotentieel en dat blijkt nodig met al die ploegen die tegen ons durven voetballen, d.w.z. vrij aanvallen en zich niet ingraven en pottekestamp spelen, hebben het erg moeilijk hier. Tegen echte pottestampers hebben wij het steeds zwaar.’

D.M.W. : ‘Welk is het sterkste onderdeel van de ploeg ?’

Van Dam : ‘In verdediging hebben we spelers genoeg, ook als er gekwetsten zijn : Kuypers is de beste linksback. Het beste deel is wellicht het middenveld met Van Tulden-Piscador-Rombouts, maar dat is meteen ook het kwetsbaarst : daar zijn geen wisselspelers voorhanden. Volgend jaar moeten we daar nog iets hebben. Maar de sterkte ligt vooral in de vriendschap tussen de spelers. Het bestuur probeert die erin te houden : het zijn 14 vrienden, ze hangen aaneen, dat is de ploeg.’

D.M.W. : ‘Wat zijn uw wensen voor 1984 ?’

Van Dam : ‘Ik hoop dat die vriendschap er blijft tussen de spelers en dat ook het bestuur blijft zoals het is. Verder zou ik graag de ploeg nog versterkt zien volgend seizoen, zowel het eerste elftal als de jeugd en zelfs het bestuur. Ik hoop ook het tweede veld klaar te krijgen. Mijn grootste zorg is echter de jeugd, want daar ligt de hoeksteen voor de toekomst. Voor ons eerste elftal van dit seizoen, hoop ik dat ze binnen de eerste zes spelen en wie weet, met wat geluk spelen ze de eindronde.’ “

(Reportage : Eddy Goovaerts. Foto’s : Jan Segers)

-De ploeg van S.K.Leest.

-De gebroeders Van Dam die het mooie weer maken bij S.K.Leest.