Wijzigingen – Aanvullingen – Kronieken van Leest.

Vervolg 1940 – Leestenaars in de Tweede Wereldoorlog

Frans DE BRUYN.

Weggevoerde en werkweigeraar.

Frans De Bruyn was te Leest geboren op 2 juni 1924 en hij overleed in het woon- en zorgcentrum “Akapella” te Kapelle-op-den-Bos op 20 november 2007.
Deze bescheiden man was schilder en werkte bij de spoorwegen.
Hij was de jongste uit zijn gezin en in Leest bekend als “het Bruinke”.
In het dorp stond hij ietwat in de schaduw van zijn broer “Rik van ’t Kot”, de populaire dirigent van de fanfare St.-Cecilia en van zijn zussen “Mathilleke” en “Jeanne van Soei” (van café en zaal Sint-Cecilia).

Frans was een zogenaamde “stille Blek”, hij speelde geen instrument maar was wel een tijdlang lid van het zangkoor Sint–Cecilia en hij was ook één van de eerste wielertoeristen van Leest.
Hij was gehuwd met Leonia “Nieke” Lauwers (° Hombeek ) . Het echtpaar vestigde zich in de Lindelaan (Kloosterhoeveweg) en kreeg één kind : Agnes De Bruyn (°15/6/1949) die op 30 mei 1970 huwde met François “Swake” Geerts, ook “Swake van Jan van den Dockx” genoemd, (°5/10/1947) van de Bist ( Aland ).
François en Agnes kregen twee kinderen :
-Tim Geerts, geboren op 10 juni 1972 en
-Hans Geerts, geboren op 1 mei 1980 en vier kleinkinderen :
-Ewout Geerts (°16/4/2003)
-Jorun Geerts (°24/11/2005)
-Lieze Geerts (°7/2/2008)
-Paulien Geerts (°15/5/2013).

Tijdens de tweede wereldoorlog werd Frans De Bruyn door de bezetter opgeeist en naar een kamp in Hannover getransporteerd waar hij verplicht tewerkgesteld werd.
Het toeval wou dat er zich in dat kamp nog een Leestenaar bevond : de iets oudere Louis D’Hondt, een zoon van de schrijnwerkerij uit de Elleboogstraat.

De dorpsgenoten moesten onder dwang boeren helpen in de omgeving. Omdat ze goede werkkrachten waren en zo in de gunst gevallen waren, kregen ze, na veel aandringen, een vakantievergunning.

Terug in Leest weigerden ze echter om opnieuw terug te keren naar Duitsland.
Louis hield zich schuil bij Miel Verschueren op het Hof ter Haelen waar diens collaborerende zoon Cyriel geen probleem vormde. Dit asiel van vader en het stilzwijgen van zoon Verschueren heeft hen na de oorlog geen windeieren gelegd.
Miel Verschueren kon opnieuw de burgemeestersjerp omgorden en voor zijn zoon betekende deze verzachtende omstandigheid strafvermindering.

Frans De Bruyn verschool zich bij Kamiel Van de Vondel in de Kouter.
Als er razzia’s aankwamen werd hij door de dorpsbewoners verwittigd en dan ging hij zich verschuilen in de Bleukens.

Uit het bidprentje van Frans De Bruyn :

“Jij stelde geen hoge betrachtingen in dit leven, jij was tevreden met wat het leven bood voor jezelf. Jij wist nochtans het geluk te benaderen door zelf te geven wat je bezat : je arbeid en je hart. De vreugde die jij daardoor anderen verschafte, was voor jou meer dan genoeg. Iedereen die je kent, heeft het mogen ervaren. Bompa, bedankt voor alles. Wij zullen je heel erg missen. Je kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.”
(Met dank aan Hugo Lauwens voor de info en de foto’s.)

Vervolgt met de oorlogservaringen van Georges De Laet.

Foto’s :

-Frans De Bruyn als kind.

-Frans enkele jaren later.

-Met zijn wielervrienden van Leest.

-Drie broers De Bruyn : Frans, Guillaume ( Jomme ) en Rik.

-Frans op zijn bidprentje.

-Schoonzoon Francois Geerts en dochter Agnes De Bruyn.