Wijzigingen – Aanvullingen.

1958 – 17 mei : Bedevaart naar Scherpenheuvel en viering Frans Van den Broeck.

We hebben weinig gegevens over deze bedevaart van de “Compganie van Scherpenheuvel” kunnen terugvinden. Wel dat er 48 deelnemers waren en dat toen hulde werd gebracht aan één van hun pioniers : Frans Van den Broeck uit de Elleboogstraat (°Leest 7/8/1882, +Leest 8/5/1960).
Frans was een broer van de honderdjarige Stanne Van den Broeck en hij werd die dag gevierd voor zijn 60ste deelname. Frans was 16 bij zijn eerste voettocht en die eerste ervaringen vertelde hij aan De Band (nr.4) in 1955 : “…de eerste bedevaarten die Frans meemaakte waren zeer lastig. Een echte penitentie ! Voor de bedevaart gingen ze in die jaren met 4 man heel de parochie rond voor de Compagnie, namelijk Mine Poel, Louis Van den Branden, Louis Jacobs en hijzelf. Frans drukte in ‘t bijzonder op de goede geest van hulpvaardigheid en naastenliefde die er heerste onderweg : eens vertrokken waren het allemaal Leestenaren, die mekaar voorthielpen zoveel als ze konden. In ’t geval er iemand zere voeten had, wilde seffens iedereen een paar blokken of schoenen geven aan het slachtoffer. Het is ook gebeurd in de tijd dat er nog geen wagen bij was, dat ze iemand heel de weg op stokken hebben voortgedragen. Verder bleven de bedevaarders gedurende hun weg innig verenigd met de parochie. Aan elke kapel die ze onderweg tegenkwamen werd er gebeden voor Leest : voor de zieken, voor de overledenen, voor allen die om een gebed vroegen, enz…”

Bij de terugkeer van de bedevaart in 1960 (8 mei) vernamen de Leestse bedevaarders -ze zaten aan de soep te Keerbergen- het overlijden van hun voorzitter Frans Van Den Broeck. Grote verslagenheid bij iedereen. Omringd door de getrouwen van de “Kompagnie” kreeg Frans enkele dagen later een prachtige uitvaart waarvan volgend verslag in het Leestse heimatblad “De Band” verscheen : “Terwijl de zon van haar stralen liet genieten, en een zwak windje af en toe als fluisterend voorbij ging trok een treurende stoet langs de reeds verdroogde velden ter kerke. Omringd door getrouwen van de Compagnie van Scherpenheuvel, en gevolgd door een schare dorpsgenoten werd de lange weg al biddend afgelegd. Wees gegroet Maria, vol van genade…weerklonk het als een blijvende echo, want het stoffelijk overschot van wijlen Frans Van den Broeck, de trouwe dienaar van de Hemelse Moeder werd naar Haar toe gedragen. De eerste keer ging hij tot Haar in ’t jaar 1896, de laatste keer deed hij de weg in 1958 om uiteindelijk door Haar opgenomen te worden als uitverkorene op 8 mei 1960. Terwijl de bedevaart-kinderen op pelgrimstocht waren naar O.L.V. van Scherpenheuvel, werd hem, hun vader, de reis voorbehouden : de eeuwige reis van het aardse naar het hiernamaals. De aanwezigen in de H. Mis voelden het zo intens aan, dat een der besten was heengegaan. Feestelijk was de uitvaart bij de orgelklanken en zang : “De Engelen geleiden U het paradijs binnen ; bij uw aankomst nemen de Martelaren u op en geleiden u in de heilige stad Jerusalem. Moge het koor u ontvangen, en moogt ge met Lazarus, eens zo arm, de eeuwige rust vinden”. Rondom het open graf stonden zijn bewonderaars geschaard en werd door zijn pelgrimsdochter “Emmerence” (Noot : Emmerence Van Den Heuvel) , die op de dag van zijn overlijden, haar zilveren jubileum als bedevaardster herdacht, afscheidswoorden uitgesproken, waarin de kinderlijke gevoelens vertolkt werden. Wij willen deze uitdrukking aan onze lezers niet ontnemen, want schoner kon het niet, omwille van zijn eenvoud, zonder praal of pracht, maar sober en echt én recht uit het hart : Beste vriend Frans, geachte familie, het is voor ons een droeve plicht en een harde taak die op onze schouders weegt, de beste van de onzen te vergezellen naar zijn laatste rustplaats. Als ik zeg, de beste uit de onzen, dan weet niemand wat zulks betekent vriend Frans : wij bedevaarders, pelgrims van Onze Lieve Vrouw, wij weten het maar al te best, wij weten wie wij verloren hebben. Tweeënzestig jaar hebt gij aan het hoofd onzer Compagnie gestaan, tweeënzestig jaar hebt gij u geofferd voor ons, uw kinderen, want voor u waren wij uw bedevaart-kinderen. Steeds stond gij paraat om moed in te spreken, zelfopoffering aan te moedigen wanneer de vermoeidheid zich van een pelgrim meester maakte. Met uw vrolijke verschijning, uw vaderlijk gemoed, hebt ge steeds onze Compagnie weten hoog te houden. Wij mogen er prat op gaan dat wij steeds van u, beste vriend, zulke goede raadgevingen hebben mogen ontvangen. Wat een harde pijn en zware beproeving was het niet voor u, toen wij verleden jaar voor het eerst een “geestelijke leiding” mede kregen van uit het dorp en gij weerhouden waart door ziekte van uw zuster, en dus niet kont mede vertrekken naar het genadeoord van Onze Lieve Vrouw van Scherpenheuvel ! Hoe moet uw hart niet gepopeld hebben gedurende die twee dagen verwijdering van ons, en hoe blij waart ge niet als gij de goede stand van de Compagnie mocht in ontvangst nemen, met kloeken moed en vast vertrouwen hebt gij een vol jaar gewerkt en gezwoegd, van links naar rechts gelopen om alles weer in orde te maken voor de grote tocht. Hoe verlangend was uw hart niet ook onder een geestelijke leiding te mogen gaan. Helaas, het heeft niet mogen zijn. Onze Lieve Heer en Onze Lieve Vrouw verkozen u. De bloem was te schoon om hier op de wereld te verwelken, daarom is Onze Lieve Vrouw ze komen plukken, terwijl wij met hart en ziel met u verenigd waren, is Zij, de Hemelse Moeder, met u meegegaan. De slag was hard, maar als bedevaarders moet men alles kunnen verdragen, zelfs de zwaarste onder alle slagen. En nu beste vriend Frans, ons aller vader, wij zeggen u niet vaarwel, maar wel tot weerzien in den hemel. Iedere dag zal ons hart bij u zijn.”
(Meer over de “Compagnie van Scherpenheuvel” en Frans Van den Broeck in deze Kronieken : 1843.)

Ook “Zondagsvriend” wijdde een artikel aan het item : “Dhr. Frans Van den Broeck ging voor de 60ste maal te voet op bedevaart naar O.L. Vrouwke van Scherpenheuvel. In de gemeente gaat men jaarlijks 8 dagen voor Sinksen te voet op bedevaart naar Scherpenheuvel. Dit jaar vertrokken zaterdagmorgen, rond 4 uur, aan de “St-Annakapel”weer 48 bedevaarders en legden een lange afstand af van ongeveer 90 km heen en terug. Ditmaal had de bedevaart een bijzondere betekenis want dhr. Frans Van den Broeck, landbouwer van beroep en geboren te Leest op 7 augustus 1882, wonende Elleboogstraat 3, Leest, vierde zijn diamanten jubileum. Het was in het jaar 1898, op 16-jarige leeftijd dat hij voor het eerst deze lange reis ondernam. Zondagmorgen om 4 uur woonde men de H. Mis in de kerk van Scherpenheuvel bij, dan de kruisweg en toen vertrok men terug naar het geboortedorp, waar men opgewacht werd aan de Sint-Annakapel, door Z.E.H. Coosemans, E.P. Helmart, de Chirojeugd, de Kon. Fanfares “Arbeid Adelt” en “Sint-Cecilia” en honderden parochianen, vrienden en kennissen. Hier hield mej. Georgette Daelemans namens de medebedevaarders een toespraak en wenste Frans nog vele gelukkige en gezonde jaren. Zij besloot met de wens van al de medebedevaarders dat hij nog vele jaren zou mogen kunnen meegaan. Talrijke gelukwensen, bloemen en geschenken mocht de jubilaris in ontvangst nemen. Ontroerd bedankte hij alle aanwezigen. Van hier ging het naar de parochiekerk waar Z.E.H. pastoor een kort lof opdroeg en de zegen gaf.”

In “De Band” nr. 11 (november) stuitten we op een item over de Lourdesbedevaart van de
Chiro : “Het jaar 1958 is geen gewoon jaar. Het is een Mariaal jaar, een Lourdesjaar wegens het honderdjarig jubileum van de verschijning van O.L.Vrouw aan het meisje Bernadette. Ook de Chiro deed een bedetocht naar Lourdes met 850 leiders en kerels. Zeer stijlvol verliep de tocht waar Leest vertegenwoordigd werd door twee leiders : Jos Verlinden en Louis Vloebergh.”

Foto’s :

-In die tijd werkten vele bedevaarders de tocht af met houten “blokken” (klompen).

-Honderden parochianen wachtten Frans Van den Broeck op bij het eindpunt van zijn 60ste bedevaart naar Scherpenheuvel.

-Frans wordt gevierd en gefeliciteerd door pastoor Coosemans. In het midden Emerance Van den Heuvel, zijn “pelgrimsdochter” die, twee jaar later, een mooie afscheidsbrief zou voorlezen op zijn begrafenis.

-Zijn doodsprentje.

-Jos Verlinden en Louis Vloebergh representeerden de Chiro van Leest tijdens de bedetocht naar Lourdes.