In
De Standaard van gisteren verscheen een interview met een zekere Michel Jadot
(PS), topambtenaar en jarenlang kabinetsmedewerker op Pensioenen, die bevestigt
wat ik hier al meermalen geschreven heb: de door Di Rupo (nota bene:
partijgenoot van Jadot) met veel poeha verkondigde pensioenhervorming, stelt
niets voor. Hijzelf noemt het een réformette (een kleine hervorming, zoals
een fermette een kleine hoeve is). Trends noemde het al een dooie mus, n.a.v.
het twaalfde jaarverslag van de Vergrijzingscommissie. Die was al blij dat de
geschatte kosten voor de vergrijzing voor de eerste keer sinds 2002 gedaald
waren. Met 0,1% aub!
Volgens
Jadot (rijmt op Godot) heeft men alleen de leeftijd voor het vervroegd pensioen
een beetje opgetrokken (van 60 naar 62 jaar), de vereiste loopbaanjaren wat
laten stijgen en enkele speciale formules, waaraan onze wetten zo rijk zijn,
wat teruggeschroefd. Om de inkomsten van de pensioenkas te doen stijgen, stelt
Jadot voor, sociale bijdragen te heffen op bv bedrijfswagens, maaltijdcheques
en andere onbelaste betalingen.
Tot daar het goede nieuws over de ex-kabinetsmedewerker. De vraag is
alleen, waarom hij dergelijke voorstellen niet gedaan heeft, toen hij mede de
pen vasthield bij de beslissingen van liefst drie PS-ministers voor Pensioenen:
Christian Dupont (2007-2008), Marie Arena (2008-2009) en Michel (hik) Daerden
(2009-2010). Bij die laatste, voor wie hij het haast hilarische Oewitboek en Groeneboek samenstelde,
was dat pen vasthouden misschien wel letterlijk. Het klassieke verhaal van 'Luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden' De man heeft een goede raad
die wél de moeite is opgevolgd te worden. Hij stelt nl ook voor het ministerie
van Pensioenen af te schaffen en te voegen bij dat van Sociale Zaken. Naar het
schijnt is dat zowat overal ter wereld het geval, alleen niet in het land van
dat andere relict: de index. Dat laatste echter niet volgens Jadot, maar
volgens ondergetekende
Het lijkt allemaal specialistenwerk, maar er heerst nogal wat verwarring
over de zgz financieringswet van de zesde staatshervorming. Die zou ervoor moeten
zorgen dat de deelgewesten heel wat meer geld krijgen dan voorheen. Daar wordt
regelmatig op gewezen, waarbij dan bv verteld wordt dat het Vlaamse gewest een
groter budget zal hebben dan het federale. Dat klopt, maar dat is slechts een
deel van het verhaal. Het meeste geld (twee derde) blijft immers nog steeds
komen uit dotaties, wat betekent dat Vlaanderen in feite zelf weinig meer kan
doen dan het geld te ontvangen en het uit te geven. Bepaalde taksen verhogen of
verminderen bv, waardoor men het eigen beleid zou kunnen bijsturen, zal nog
steeds niet kunnen. Dotaties hebben ook het perverse effect dat men zich minder
zorgen maakt om te besparen. Besparen in België blijkt nl niét minder uitgeven,
maar wel de uitgaven minder snel doen stijgen. Dat is niet hetzelfde.
Vlaanderen wordt in heel deze financieringswet nog maar eens bij de bok
gezet, altijd hetzelfde liedje. Terwijl de Vlaamse regio nu reeds een
begrotingsevenwicht heeft, wordt het voor de Franse Gemeenschap wachten tot
2016 en voor het Waals Gewest zelfs tot 2018. En dan mag er niets mislopen,
waardoor onze francofonen weer een nieuwe reden zullen vinden om de zaak op een
nog langere baan te schuiven.
En
dan is er de stillegging van de zgz Lambermont-turbo uit de staatshervorming
van 2001. Die zorgde ervoor dat een steeds groter deel van de onderwijsdotatie
werd verdeeld op basis van de regionale bijdrage aan de personenbelasting en
minder op het aantal studenten. Deze voor Vlaanderen gunstige regeling wordt nu
omgekeerd, zodat ons gewest ook op dat vlak de pineut wordt.
De
doelstelling, dat met de zesde staatshervorming geen enkele deelstaat
structureel zou verarmen,is dan ook een
lachertje. Het zál Vlaanderen extra geld kosten. Alleen Brussel zal er
beduidend beter van worden. Tegen 2030 zal dat gewest een extra directe dotatie
krijgen van 375 miljoen euro. Daar bovenop komen nog de bijkomende middelen
voor de mobiliteit, voornamelijk door de gerechtelijke splitsing van B-H/V (het
zgz Vlinderakkoord) en zelfs daar houdt het niet bij op. De compensatie die
het gewest krijgt voor de pendelaars en de internationale ambtenaren, die naar
Brussel komen werken en het zgn Beliris-geld voor de internationale
uitstraling van de hoofdstad, zorgen ervoor dat de totale herfinanciering van
Brussel in 2015 niet minder dan 615 miljoen euro zal bedragen en in 2030 zelfs
meer dan 1 miljard. Met dank aan o.m. mijnheer Verherstraeten (CD&V), die
dat allemaal zo knap mee geregeld heeft en nooit te beroerd is om dat allemaal
uit te bazuinen in de media...
In mijn verhaal over Flippo en Di Pippo (mijn blog van vorige week
maandag), was ik nog een belangrijk personage vergeten. Wij hebben in dit
sprookjesland nl ook nog een keizer: die van Oostende. Nu zowat bijna de hele
politieke meute met vakantie is, zal Vande Lala op de kleintjes letten. Net als
hofnar De Croo Sr schijnt hij nl nooit op vakantie te gaan. Het lijkt wel of we
hem niet kunnen missen. Dat bleek ook uit een interview van Itinera* econoom
Ivan Van de Cloot in de weekeindeditie van De Standaard. Die wijst niet alleen
Verhofstadt met de vinger voor de puinhoop van de paarse regering (zoals ikzelf
trouwens ook al meer dan eens gedaan heb), maar eveneens Vande Lala. Hij was
indertijd de minister van Begroting die verantwoordelijk was voor het opetenvan pensioenfondsen om zijn
begroting toch maar sluitend te houden. Wie in goede jaren
geen reserves opzij zet, is een slechte bestuurder, aldus de econoom
die toen nog voor ING werkte. Voor zijn kritiek kreeg Van de Cloot zelfs omfloerste doodsbedreigingen,
waarbij hem verteld werd dat er wel eens iets men hem zou kunnen gebeuren
Hoe dan ook, van Verhofstadt zijn we
(voorlopig?) verlost, Vande Lala draait nog altijd mee en heeft nog altijd meer
dan één vinger in de politieke Belgische pap. Dat voorlopig heb ik erbij geschreven, omdat
de kans bestaat dat de Vlaamse liberalen bij de volgende Europese verkiezingen
slechts één verkozene zullen overhouden. Tot nu toe leek Verhofstadts positie daar onaantastbaar,
maar het zou kunnen veranderen nu Karel De Gucht zijn handelsakkoord met de Chinezen
erdoor gekregen heeft, waardoor zijn aanzien binnen de E.U. flink is gestegen.
Als dat zo verder gaat, zal het voor de Open VLD een moeilijke keuze worden wie
van die twee niét naar Europa zal gaan en wie (misschien) terug in de Belgische
politiek terecht zal komen. Wordt dat voor Open VLD een dilemma, voor
Vlaanderen zal het eerder kiezen zijn tussen pest en cholera.
* Itinera
is een denktank van Vlaamse werkgevers. Het was in die functie dat Van de Cloot,
samen met collega Geert Noels van Econopolis, de kat de bel aanbond over de 110
miljoen euro die Dexia verspeelde aan het failliete Detroit. Zonder hun
opmerking daarover was de zaak misschien wel in de doofpot gestopt en had Koen
Geens zichzelf niet in verlegenheid moeten brengen
In de
Arabische wereld gaan we van kwaad naar erger. Nadat in Tunesië zopas een lid
van de oppositie vóór zijn huis werd doodgeschoten de tweede al dit jaar - is
nu ongeveer hetzelfde gebeurd in Libië, nog zon land waar een Arabische lente
zou hebben plaatsgevonden. In werkelijkheid zijn er in die landen officieel
misschien wel zgz democratische partijen aan het bewind, de motor achter die
nieuwe regeringen zijn echter islamistische groeperingen, voor wie moord en doodslag
dagelijkse kost blijken, allemaal in naam van hun Allah.
In Egypte is
het al niet veel beter. Daar werd een inderdaad wettelijke verkozen president
en regering door het leger afgezet, maar dan wel met de steun van een groot
deel van burgers die zich verraden voelt. Een liberale dictatuur werd er
vervangen door wat islamisten menen dat democratie is en dan wordt het moeilijk
kiezen. Feit is wel dat het steeds duidelijker wordt dat democratie en
islamisme niet bij elkaar horen. De vraag is dan ook, hoe men dat daar ooit
opgelost krijgt. In feite gaan we in al die landen naar een wederuitgave van de
zgz democratisering van Algerije, die ook zo begon en eindigde met
tienduizenden doden. Zoals ik het al vroeger eens geschreven heb (Geen
Arabische zomer), is het fout vrije verkiezingen te houden in landen waar men
geen democratische ervaring heeft. Dat houdt meestal in dat een groot deel van
de zwijgende meerderheid inderdaad zwijgt en niet gaat stemmen, terwijl
ondergrondse bewegingen zoals de salafisten en de moslimbroeders al dermate goed
georganiseerd zijn dat ze die verkiezingen op hun ene been winnen. Het is pas
als ze aan de macht zijn dat hun programmas duidelijk worden, maar dan is het
meestal te laat. In zon landen zou men bij de eerste stembusgang iedereen
moeten verplichten te stemmen. Alleen op die manier is er een kans dat men de
moslimextremisten van de macht kan houden.
Tenslotte nog
dit: dat het Westen in het algemeen en de E.U. in het bijzonder, aub ophouden
zedenpreken te geven aan zon half en onderontwikkelde landen, alsof men te
maken zou hebben met echte democratieën. En dat men zeker geen extra geld meer
zou insteken. Van Egypte is al geweten dat men niet weet wat er met het reeds
gestorte E.U.-geld (één miljard euro!) gebeurd is, bij de andere landen zal dat
al niet veel beter zijn.
En dan hebben
we het niet eens gehad over Syrië, Libanon, Jemen en al die andere
plaatsen, waar in naam van een zgz godsdienst de vreselijkste dingen gebeuren. En de beste raad die men ónze mensen kan geven, is er weg te blijven.
Ik kom nog
even terug op het thema van de nieuwste politiehervorming. Zodra die definitief
geïmplementeerd zal zijn, zal het federale korps nog 31 topfuncties hebben,
i.pl.v. 84, nog vier directies i.pl.v. twaalf en zullen de tientallen
directeurs-generaal herleid zijn tot drie. Dat betekent dat dit land de laatste
vijftien jaar 53 directeursfuncties, 8 directies en tientallen
directeurs-generaal teveel had. Uitgaande van het gezegde dat teveel koks het
eten bederft, kan men dan ook gerust stellen dat de federale politie niet
alleen teveel kostte, maar ook waarschijnlijk niet fatsoenlijk werkte. Op
vijftien jaar tijd is er zo een massa geld over de balk gesmeten voor wat men
in technische term een Mexicaans leger noemt (meer leidinggevenden dan ondergeschikten).
Dit leger danken we aan Verhofstadts actieve welvaartstaat, die het allemaal
eens ging regelen, maar waarover men later wel eens heel anders zal oordelen.
De nieuwste hervorming is trouwens nog verre van volmaakt. Milquet heeft enkele
vriendenpostjes kunnen redden en de zes politiezones van Brussel blijven
bestaan, alhoewel daar één commando zou volstaan (net zoals bij de Brusselse
brandweer).
Een andere
erfenis van Verhofstadts verlicht bewind is het tbc-sanatorium dat Brussel
nu krijgt, een relict uit de negentiende eeuw dat verdween met de opkomst van
de antibiotica en nu dus zijn terugkeer viert. Hoezo, Verhofstadt? Wel, een
brave man van Volksgezondheid is ons op het journaal komen uitleggen, dat de
terugkeer van de tuberculose het gevolg is van de mondialisering van onze
samenleving. Hij was zo eerlijk te specificeren, dat het hoofdzakelijk ging om
drie groepen uit onze samenleving: de migranten, de gedetineerden en de
drugsgebruikers. Welnu de motor die de immigratie in ons land in gang heeft
gezet en waartegen nog steeds geen afdoende afweer bestaat, is grotendeels het
gevolg van de zgz snel-Belg-wet, ook al een verwezenlijking van Verhofstadts
paarse regering. Dat geldt ook voor de meeste geïnfecteerde gedetineerden, die
ook immigranten zijn én de druggebruikers; die mede door de massale immigratie
gemakkelijker aan hun spul kunnen geraken.
Als er later
ooit een serieuze studie zal gemaakt worden over de periode van Verhofstadts
regeringen (1999-2007), dan zal pas blijken hoe nefast die zullen geweest zijn
voor onze bevolking, zowel op financieel als op ethisch vlak. De golden boy van
het nieuwe liberalisme heeft eerst de eigen idealen (zijn drie eerste
burgermanifesten) verloochend en zit nu als een soort heruitgevonden linkse D-66er
het Europees parlement onveilig te maken. Als men hem daar zou laten doen,
wordt Europa een België in het groot, met transfers in het groot en Turkije als
nieuwe lidstaat. Waarlijk een man om naar op te kijken.
Na het
ophefmakende voorstel van enkele CD&V high potentials van de nieuw
opgerichte Innesto denktank om de grote vakantie met drie weken in te korten,
komen dezelfde positivos met een nieuw initiatief af, waarover het laatste
woord nog lang zal nazinderen, als het er überhaupt ooit zal komen. Gezien de
voorschrijdende vergrijzing (één miljoen gepensioneerden meer de volgende 20
jaar), willen ze de pensioenleeftijd koppelen aan de levensverwachting en gaan
ze er van uit dat de mensen die nu 40 jaar en jonger zijn, er rekening mee
zullen moeten houden dat ze wel eens tot hun 70ste zullen moeten
blijven werken (zoals nu al gebeurt in enkele Scandinavische landen, waar men
nu niet precies achterlijk is).
Het is een
feit dat de mensen tegenwoordig gemiddeld vele jaren langer leven dan 50 jaar
geleden en het is inderdaad niet logisch dat er te weinig mensen actief bezig blijven.
Volgens ondernemer Jan Pieter De Nul werken er in België slechts 3 miljoen
mensen, terwijl er in totaal 6 miljoen zouden moeten (kunnen) werken. Verder is
het een publiek geheim dat de Belg gemiddeld maar 29 jaar effectief werkt. Dat
laatste (waar ook De Nul op terug kwam) is o.a. ook het gevolg van het feit,
dat een veel te grote groep mensen veel te vroeg uit het arbeidsproces stapt.
Aan dit tempo zullen onze pensioenen inderdaad straks niet meer te betalen
zijn.
De huidige
limiet van 65 jaar optrekken, zoals in enkele landen al beslist is, is echter
in België geen oplossing, zo lang men er niet in slaagt de mensen die fysiek en
mentaal nog goed zijn te verplichten tenminste te werken tot hun 65ste,
zoals de wet het voorschrijft. Een oplossing daarvoor die trouwens in de
reeds vermelde landen in Scandinavië wordt toegepast is niet het pensioen te koppelen
aan de levensverwachting, maar aan de jaren die men gewerkt (en afgedragen)
heeft. Wie bv op zijn 18de begint te werken en dit volhoudt tot
zijn 65ste, zou een volledig pensioen krijgen. Wie eerder stopt
krijgt minder, wie langer werkt krijgt meer. Het zal dan grotendeels van de
werknemer zelf afhangen hoe zijn pensioen eruit zal zien. Vraag blijft
natuurlijk of dat Belgisch pensioen voldoende zal zijn, want zoals we het nu
kennen is het bij de laagste van Europa en is het alleen maar goed voor de
ambtenaren. Dat het uitgerekend de socialisten zijn die actie voeren tegen het
verhogen van de huidige officiële pensioenleeftijd, is schijnheilig. Zij hebben
nl, vóór het aantreden van de huidige federale regering, 18 jaar de minister
van Pensioenen geleverd en blijven hoe dan ook de hoofdverantwoordelijken van
de te lage pensioenen in dit land.
In november
is er een regionaal Innesto congres waarop bovenstaande voorstellen zullen
besproken worden. Of hen dat straks door de kiezer in dank zal worden
afgenomen, is zeer de vraag. Vergeten we trouwens niet dat CD&V de dag van
vandaag zoveel niet (meer) voorstelt, slechts vertegenwoordigd is in één deel
van dit land, terwijl dergelijke voorstellen gelden voor het hele Belgische grondgebied,
waarbij ook dat territorium waar de PS het (nog) voor het zeggen heeft. Om
daaraan te verhelpen, moet dit land eerst gesplitst worden, pas daarna zal er
over ernstige hervormingen kunnen gesproken worden.
Het kernkabinet is sinds gisteren met vakantie. De bedoeling was nog snel enkele belangrijke beslissingen te nemen, maar daarvan is niet veel in huis gekomen. De uitzondering was de nieuwe politiehervorming die wél werd goedgekeurd, maar dan wel de versie Milquet, niet die van madame De Bolle, wat helemaal geen verrassing was (baas boven baas). Ondertussen is het benoemen van een hele reeks topambtenaren nog maar eens op de lange baan geschoven, nu tot einde augustus, al is ook dat niet zeker. Er zouden al lang tientallen topambtenaren benoemd moeten worden (sommigen spreken zelfs van meer dan honderd) en dat wil maar niet lukken. Bij die tsunami aan 'postjes', want daar gaat het om, zitten ook die van de hervormde (misvormde?) NMBS, van Belgocontrole, Brussels Airport, om er maar enkele te noemen en voor elk van die instanties zijn door een headhunterbureau reeds vijf kandidaten voorgesteld. Het lijkt wel een multiple choice programma. Het probleem is typisch Belgisch: die jobs moeten verdeeld worden onder de partijen die de meerderheid in de federale regering uitmaken en dat gebeurt naar aloude slechte gewoonte niet volgens bekwaamheid, maar volgens hun partijkaart. Door het feit dat er al zes partijen in de huidige federale regering zitten en men haast verplicht is ook de groenen iets te gunnen als dank voor hun collaboratie bij de zesde staatshervorming, wordt dit een bijzonder lastige karwei.
Men zou er
haast mee kunnen lachen, met als excuus dat er ondertussen op politiek vlak
toch e.e.a. is gebeurd: Het eenheidsstatuut, de hervormingen bij justitie, de
begroting en de zesde staatshervorming op zich. Jammer genoeg worden deze
prestaties van Di Rupo en Co stuk voor stuk bekritiseerd omdat ze niet goed
genoeg zouden zijn. Dat laatste zal wel kloppen, als men weet dat vakbonden en
werkgevers het eenheidsstatuut anders interpreteren, dat de Vlaamse advocaten
de gerechtelijke splitsing van B-H/V niet aanvaarden en dat de begroting voor
2014 helemaal nog niet klopt (en die moet vóór eind oktober bij Europa klaar
liggen).
Dan maar
wachten dus tot na de vakantie. Voor het kernkabinet wordt dat eind augustus, voor
het parlement ergens in september en de normale start van het nieuwe
parlementaire jaar zal, zoals steeds, in oktober plaats vinden. Dan zijn we nog
een kleine acht maanden verwijderd van drie gelijktijdige verkiezingen,
waardoor een sereen debat over wat ook onmogelijk zal worden. Ook de democratie heeft blijkbaar haar grenzen...
Het zou goed kunnen
dat men het met opzet heeft achtergehouden, maar nu de feestelijkheden van de
royale overdosis voorbij zijn, staat dit land weer met zijn voetjes op de
grond. Van het hoerageroep van de bende van Elio schiet niet veel meer over, als
men weet dat de federale staatsschuld ondertussen de 100% van het bbp even
royaal voorbij is gekropen. Tot 104,5%, om het juist te zeggen volgens de
laatste cijfers van Eurostat. En dit alles ondanks de sluitende Vlaamse
begroting en de voortijdige schuldaflossingen van de Vlaamse KBC. Om vóór het
einde van dit jaar onder de magische grens te blijven van de 100%, wat Europa
vraagt, zal er wéér klip- en plakwerk nodig zijn én zal er o.m. moeten gekeken
worden hoe de andere gewesten, die nog geen sluitende begroting hebben, het er vanaf
zullen brengen.
Bij de ontvangst van de
regionale ministers door Flippo was het trouwens opmerkelijk dat er slechts
drie Vlaamse excellenties waren, terwijl de Waalse ploeg voltallig was. Dit had
niets te maken met hun voorliefde voor de Coburgers, maar alles met het feit
dat het Waalse gewest deze week nog bijeen moet komen om een oplossing te
vinden voor hun regionale schuldenberg. Bij de Vlamingen is er dat probleem
niet en die konden na 11 juli dan ook al met vakantie gaan.
Ondertussen blijft Dexia voor
financiële onrust zorgen. Nu blijkt deze catastrofebank ook geld geleend te
hebben aan de stad Detroit* en riskeert ze daar meer dan 100 miljoen euro te
verspelen, mocht Motown failliet gaan. Opmerkelijk bij deze zaak is, dat
nieuwbakken minister zonder financiën Geens dat eerst op de radio ontkende en
zich daarna diende te verschuilen achter een reeks techniciteiten om zijn
gezicht te redden. Koentje Geens blijkt een beetje té mediageil te zijn en dat
brak hem deze keer zuur op. Hopelijk is hij zo verstandig om in het vervolg wat
voorzichtiger te zijn met zijn uitspraken bij de media. Er hebben er vóór hem
nog gezegd dat ze recht in hun schoenen stonden, wat later niet het geval bleek
te zijn en dat ging toen ook over Dexia, waarin de Belgische staat tot nu toe
al zon 10 miljard heeft gepompt
* Toen ik rond 1980 bij de afdeling bezoeken werkte bij DAF in
Eindhoven, heb ik daar eens een groep studenten van een technische hogeschool
uit de buurt van Detroit ontvangen, het LawrenceInstitute of Technology. Detroit was toen de
vijfde grootste stad van de States, wat ik vergeleek met Eindhoven dat toen de
vijfde grootste stad van Nederland was en er de autolichtstad (DAF en
Philips) werd genoemd.
Terwijl de (nog
vele) simpele zielen zich druk blijven maken over de troonswissel, speelt er
zich in het Vlaamse medialand een interessante kentering af. Links doet het
echt niet meer. Vorig jaar hebben we al meegemaakt dat Knack een substantieel
deel van zijn abonnementen verloor, nadat het blad redacteurs Rik Van
Cauwelaert en Koen Meulenare liet gaan. Ondanks enorme publicitaire
inspanningen (oude abonnees bv krijgen een korting van 37% aangeboden als ze
weer inschrijven) lijkt er niets meer te lukken. Het doet denken aan de
overname bij de Gazet van Antwerpen door het door Stevaert gesteunde Concentra.
Sindsdien, 15 jaar geleden, verloor de krant 100.000 van zijn 200.000 abonnees.
Overtuigde Vlamingen mogen dan in het openbaar geen grote bek hebben, als het
er op aan komt weten zij wel hoe te reageren. Knack zal het niet anders
vergaan.
Het houdt trouwens niet op bij
Knack. Begin dit jaar gaf de nieuwe hoofdredacteur van De Morgen, Wouter
Verschelden, zijnjob op en dit zonder
enige verklaring daaromtrent. Verschelden was amper een klein jaar in dienst.
Nu gebeurt hetzelfde bij Humo, waar een andere Wouter (Van Driessche) het na
één jaar ook bekeken heeft als hoofdredacteur. Hij gaf wél een verklaring, in
de vorm van een persmededeling, waarin hij zei dat hij er niet in geslaagd was
zijn journalistieke DNA aan die van Humo te koppelen, wat dat ook moge
betekenen. Belangrijker zal wel geweest zijn, dat het blad in het eerste
kwartaal van dit jaar met 16,4% achteruit ging in de verkoop, t.o.v. een gemiddelde
van -3% voor alle Vlaamse weekbladen. Humo heeft de laatste vier jaar trouwens evenveel
hoofdredacteurs gehad.
Links doet het dan ook niet
meer in Vlaanderen. Sinds de linkse partijen achter Di Rupo aanlopen en de hen
genegen media hetzelfde doen, is de doorsnee Vlaming er, terecht, steeds meer
van overtuigd dat hij door die mensen bedrogen wordt. Men steunt geen regering
die geen meerderheid onder ons heeft en waarvan iedereen weet (of
veronderstelt) dat het een belastingsregering is die het in de eerste plaats op
de Vlaamse centen gemunt heeft. Zolang Vlaanderen geen krant heeft die de
centrumrechtse samenleving, die Vlaanderen is, vertegenwoordigt, zullen de
linkse media tegen de bierkaai vechten. Er is toch nog ergens rechtvaardigheid.
Vandaag
start de nieuwe opera Flippo en Di Pippo. Hij speelt zich af in een
sprookjesland, met twee koningen, drie koninginnen, een broer en zus van de
koning die door de staat onderhouden worden, drie talen, zes regeringen, zeven
parlementen en tien provinciegouverneurs. En dat alles in een landje van om en
bij de 30.000 km².
De ouverture vond gisteren reeds plaats in een stad, die
vroeger ooit Vlaams was, waar de lingua franca nu Frans is, maar waar de
meest gesproken thuistaal het Arabisch blijkt te zijn. De stad is onderverdeeld in
negentien gemeenten, met evenveel burgemeesters, schepencolleges en OCMWs,
plus zes politiezones. Alleen de brandweer mag overal komen blussen.
In de eerste akte biedt Di Pippo aan Flippo het ontslag van zijn
regering aan. Die zal dat weigeren, want de vakantie staat voor de deur. Dat
betekent dat enkele slaven van Di Pippo tijdens een verschroeiend hete zomer op
post zullen moeten blijven om ervoor te zorgen dat Flippo 'zijn' land straks
nog terugvindt.
Zoals in elke goede opera, spelen er ook slechteriken mee, de
Vlamingen/Flamands/Flamins. Dat gaat het stuk spannend maken, want die zijn in
de meerderheid in hun eigen streek, maar niet in de regering van Di Pippo.
Flippo zal daarbij een grote steun zijn. Heeft hij zich ooit eens niet laten
ontvallen 'dat ze met mij te maken zullen krijgen'? We praten hier over een man
met een missie.
Het is traditie dat een echte opera altijd eindigt in
een drama. Dat gebeurt dan meestal in de laatste akte, die zich kan
afspelen in mei 2014.
Een van de grootste flaters die men in dit land op het gebied van veiligheid ooit gemaakt heeft, was het afschaffen van de Rijkswacht. De aftakeling van dat militaire keurkorps was in gang gezet door Lewie Lawijt toen minister van Binnenlandse Dinges (tot de zaak van Semira Adamu hem deed aftreden). Tobback demilitariseerde de Rijkswacht en maakte het zo mogelijk dat het korps bij de eerste politiehervorming werd samengevoegd bij met de hele verzameling politiediensten die het land 'rijk' was, veldwachters inbegrepen. Het ongenoegen bij de rijkswachters was toen groot en om te zorgen dat niemand uit de boot viel, werden er in zeven haasten allerlei nieuwe functie uitgevonden of werden bestaande functies verdubbeld. Het gevolg daarvan was dat het politieapparaat te log werd, te duur en zeker niet efficiënter. Voeg daarbij nog de benoeming tot korpsoverste van de extravagante Koekelberg, een protegé van de PS, die het zo bont maakte dat men hem tenslotte toch diende af te voeren, waarna zijn plaats werd ingenomen door madame De Bolle, de eerste vrouwelijke korpschef. De Bolle was de beste uit een reeks kandidaten en zij heeft tot nu toe inderdaad goed werk verricht. Zoals iedereen die bij de politie betrokken was, zag ook zij in dat een tweede hervorming van het korps zich opdrong en maakte ze daar werk van. In het voorjaar legde zij het plan voor aan madame Milnjet en die was het er toen roerend mee eens. Dat plan was er trouwens gekomen na grondig overleg met o.m. Bruce De Ruyver, de vroegere veiligheidsadviseur van Verhofstadt en enkele ex-Rijkswacht officieren, een federaal procureur en de procureur-generaal van Luik. Niet niks, dus. Tot een paar weken geleden Milnjet dat plots van mening veranderde en vond dat het schrappen van 55 van de meer dan 800 directeursfunctie enkele vriendjes in de kou dreigde te zetten. De postjes, weet je wel. Als excuus voor deze aanpassing, krijgt De Bolle nu te horen dat haar plan een terugkeer zou zijn naar de oude Rijkswachtstructuur. Was het maar waar! In alle andere Europese landen heeft men e.o.a. soort Rijkswacht behouden (gendarmes, carabinieri, guardia civil, marechaussees). Als daar de politie iets niet opgelost krijgt, heeft men er tenminste een plan B. Alleen bij ons zou dat niet werken. Maar wat werkt er bij ons feitelijk wél?
Aan
de essentie van de Belgische staatsstructuur wordt niet geraakt, noch inzake
fiscaliteit, noch inzake sociale zekerheid.
Bovenstaande gaat over de zesde
staatshervorming. Wat er speciaal aan is, is dat het een uitspraak is van
Francis van de Woestijne, ondanks zijn Vlaamse naam en afkomst een volbloed
franskiljon, journalist bij La Libre Belgique. Hij geeft in zijn commentaar toe,
dat in de Comori overeenkomsten al rekening is gehouden met het feit dat het
Vlaams budgettair overschot een francofoon deficit zal moeten compenseren. Om
dit te bereiken, zullen de verdeelsleutels op basis van de persoonsbelasting
bijgestuurd worden ten voordele van de Franstaligen. In deze rubriek heb ik al meer
dan eens gesteld dat Vlaanderen misschien beter ook in t rood zou gaan. Een
Vlaams overschot of zelfs maar sluitend budget geeft de francofonen in dit land
alleen maar een excuus om dit niét te doen, waarna het federale niveau er wel
iets op vindt om een zoveelste al dan niet bedekte nieuwe transfer in t leven
te roepen. Bij de recente Waalse begrotingsonderhandelingen is er nog steeds
een tekort van om en bij de 400 miljoen euro en is het hele debat over de centen verschoven
naar september.
Volgens Véronique Lamquin van Le Soir dan
weer, is voor Di Rupo niets meer onmogelijk in dit land en laat de timing van de
hervormingen voor o.a. de kinderbijslag, de ouderzorg en de gezondheidszorg
enige speling toe, waardoor Brussel en Wallonië moeten kunnen rekenen op e.o.a.
overgangsperiode. Enkele bevoegdheden zijn daarbij al doorgeprogrammeerd naar
2019
Zo
horen we het ook eens uit onverdachte hoek. Mochten die uitspraken gebeurd zijn
door e.o.a. Vlaamsnationalist, dan zou het kot weer te klein zijn geweest. We
hebben misschien één troef in handen, nl het feit dat de akkoorden van deze
zesde staatshervorming pas op 1 juli 2014 van kracht zullen worden. Dat
betekent, dat de discussies erover deel zullen uitmaken van de komende
kiescampagne. Als de Vlaamse partijen van de huidige federale meerderheid
denken daar munt uit te kunnen slaan, zouden ze wel eens bedrogen kunnen
uitkomen. De Vlaamsnationalisten doen er dan ook best aan de aandacht te
blijven vestigen op de rode draad die door deze staatshervorming loopt en die
is dat Vlaanderen ze (weer) zal betalen. Alle hoerageroep van applausmeester
Verherstraten ten spijt.
Men zou het hem niet aangeven,
de man blijft overal even vriendelijk en gedienstig, maar Vlaams
minister-president Kris Peeters heeft meer dan één probleem. Bij gebrek aan
beter, wordt hij door zijn partij vooruitgeschoven om dé hoofdrol te spelen in
de komende moeder aller verkiezingen. Daar men, terecht, niet meer op meer dan
één lijst zal kunnen staan, is de kans groot dat hij een transfer zal moeten
aanvaarden naar het federale niveau, alhoewel hij momenteel blijft zeggen dat
hij liever de nummer één op het Vlaamse vlak zou blijven. Dat laatste is echter
weinig zeker, tenzij de N-VA hem die post zou gunnen mits de nodige Vlaamse
toegevingen. Toegevingen, die Peeters zelf wel graag zou geven, maar zijn partij
niet, want de eerste stap naar confederalisme, of wat er ook voor moet
doorgaan, zal door Vlaanderen moeten gezet worden. Daarover zijn zelfs de politieke
commentatoren in de Franstalige media het eens. Di Rupo mag er dan al in
geslaagd zijn de Vlaamse, overwegend linkse pers te overtuigen, in de volgende
kiescampagne speelt hij in Vlaanderen niet mee en zal hij dat niet verkocht
krijgen aan de Vlaamse kiezer, zelfs al zou hij dat willen.
Ondertussen zit Kris Peeters,
nota bene de minister-president van de meerderheid van de Belgische bevolking,
er op allerlei grensoverschrijdende gesprekken bij als het bijna letterlijk vijfde
wiel aan de wagen. Bij het gesprek dat hij had over de bijdrage van de regios
aan de begroting voor 2014 zat hij alleen tegenover vier anderstalige
socialisten (Di Rupo, Vervoort, Demotte en Lambertz). Bij het ontvangst van diezelfde
heren op het koninklijk paleis t.g.v. het afscheid van Albert II zat hij er
weer alleen t.o.v. liefst acht Franstaligen en weer die Lambertz. Voor een
buitenstaander lijkt het wel alsof de minister-president van Vlaanderen niet meer betekent dan ene Karl Heinz uit
Eupen, wiens kiesvee zich zopas nog geuit heeft als dé ware Belgen (Die beste
Belgier sprechen deutsch!). Dit spelletje blijven meespelen degradeert de topfunctie binnen de Vlaamse politiek tot die van nuttige idioot in het Belgische bestel, wat niet de bedoeling kan zijn. Hoog tijd dan ook, om daar een einde aan te maken.
Denkelijk zal ik wel niet de
enige zijn die aftelt naar 23 juli, wanneer hopelijk de hele belgicistische
gekte rond de Coburgers zal ophouden, een gekte trouwens die niet leeft onder
de bevolking (zoals bv in Nederland), maar wordt opgeklopt door de media. Ik
tel dus niet af naar 22 (the day after), maar 23 juli, want maandag 22 zullen
de kranten er gegarandeerd nog vol en bol van staan. Zelden heeft een
nietszeggende, ultraprofiterende monarchie zoveel extra aandacht gekregen. Dat
profiteren zal trouwens niet ophouden. Met onze twee koningen, drie koninginnen
en een koninklijke zus en broer (nou, ja) die door de belastingbetaler zullen
moeten onderhouden blijven, zijn we nu al een unicum op de wereld. En dat allemaal in een klein landje met daarbovenop nog zes
regeringen, zeven parlementen en tien provinciën. Als het nog niet zou gebeurd
zijn, is het hoog tijd dat dit in het Guinness Book of Records wordt
vereeuwigd.
Als een van zijn laatste
exploten bezoekt Albert II nu nog drie steden: Gent, Luik en Eupen. Over Gent
wist men in het nieuws te vertellen, dat die stad uitgekozen was, omdat de N-VA
daar niet aan de macht was. Zou het? Ik geloof er niets van. Gent was de enige
Vlaamse stad, waar de SP.a bij de laatste verkiezingen geen klop had gekregen
en waar paars het nog steeds voor het zeggen heeft. Trouwens ook in Luik en in de Oostkantons zijn de socialisten aan de macht. Waarmee de Coburgers
duidelijk laten zien waarnaar hun sympathie gaat. De roodhuiden zijn momenteel
de trouwste supporters van de Belgische monarchie. Zij verdedigen zogezegd de belangen van de gewone man, maar hebben er blijkbaar geen probleem mee dat een van de rijkste families van het land nóg meer geld toegestopt krijgt. Moedige mensen trouwens die
in Gent tégen die monarchie kwamen betogen.
Aan de Brusselse haven wordt momenteel een woontoren gebouwd met een hoogte van 140 meter en bestaande uit liefst 42 verdiepingen . 'Up-site', zoals het gevaarte heet, is daarmee de hoogste woontoren van België en een der hoogste van heel Europa.
Tot daar het goede nieuws. Brussel zou
immers Brussel niet zijn als er geen keerzijde van de medaille was. En die is,
dat het afvalwater van de naar schatting 2.500 inwoners straks ongezuiverd de
Zenne in zal gaan en niet zal passeren door dat nieuwe waterzuiveringstation, waarover
ook al zoveel te doen is geweest. Dat betekent, dat de Zenne stroomafwaarts, niet
toevallig richting Vlaanderen, straks weer flink vervuild zal worden. In
Vlaanderen zou zoiets nooit kunnen, dank zij onze al zo dikwijls bekritiseerde
regelneverijen, maar in Brussel blijkt men daarmee geen problemen te hebben.
Up-site kreeg een milieuvergunning van Leefmilieu Brussel (BIM), zogezegd na
een grondig onderzoek. Het BIM verwijst hierbij naar een uitspraak van Evelyne
Huytebroeck (Ecolo), Brussels minister van Leefmilieu, die blijft zeggen dat
alles onder controle is. De aansluiting naar het zuiveringstation zou er later wel komen
via een hydraulisch systeem, via een hevel (sifon op zijn Brussels) of via een
volledig nieuwe riolering. Alleen weet niemand, ook de projectcoördinator niet,
hoe ze dat zullen moeten aanpakken. Brussel op zijn best: wie leeft, zal zien.
Een tijdje geleden bracht een Europees
onderzoek aan het licht, dat de kindersterfte in Brussel de hoogste van de E.U.
is. En alsof dat al niet erg genoeg is, blijkt ze ook dé tbc-stad van dit
land te zijn. Die twee zaken worden dan uitgelegd als gevolg van de in Brussel
heersende (grotendeels geïmporteerde) armoede. Als men echter ziet hoe losjes
er daar wordt omgesprongen met het milieu (en dan nog onder een groene
verantwoordelijke), kan men zich daar terecht ernstige vragen bij stellen. Who cares, zondag is het er weer groot feest, het enige waar Brussel goed in is.
Na een maand onderzoek i.v.m. met de
klachten van overwegend allochtone ouders, als zou een kinderjuf enkele van hun
kinderen misbruikt hebben in de Antwerpse kleuterschool De Blokkendoos, is
er nog steeds geen enkel bewijs dat het inderdaad zou plaatsgevonden hebben.
Het was al bedenkelijk, dat de eerste klacht kwam van een moeder, die in
Nederland al een veroordeling had opgelopen wegens kinderverwaarlozing. De
hele kwestie lijkt veel meer weg te hebben van een massahysterie, waarmede een
hele buurt op stelten werd gezet. Al wat er daar voorhanden was aan hoofddoek-
en kazuifeldraagsters stond er op straat te schreeuwen. Zelfs de ambassadeur
van Marokko werd erbij gehaald, maar die man was gelukkig wijs genoeg om zijn volste
vertrouwen uit te spreken in het Belgische gerecht (iets wat de doorsnee Vlaming zelfs niet doet). Wie helemaal niet wijs was
(en nog steeds niet is) is een zekere Kamal A., als militant van het opgeheven
Sharia4Belgium bekend bij het gerecht, die opruiende hatelijkheden blijft
spuwen via het Internet, in de eerste plaats tegen het personeel van de school
in het algemeen en de geviseerde juf in het bijzonder. De man blijkt ooit nog
bode geweest te zijn op het kabinet van toen Vlaams minister Moerman, maar werd
daar doorgestuurd omdat hij niet voldeed, een eufemisme waarschijnlijk om niet te
moeten zeggen dat hij achterlijk was. Dat belet niet dat de moslimmeute op het
Antwerpse Kiel die achterlijke achterna blijft lopen.
Zou er dan echt niets gebeurd zijn in De
Blokkendoos? In De Standaard van gisteren stond daarover een vrij plausibele
uitleg van Lukas Vander Taelen (Groen), die zegt dat dergelijke feiten ook al
voor opschudding hebben gezorgd in Brussel, waar hij woont. Dat was daar het
gevolg van het feit dat een mannelijke en een vrouwelijke kleuter bij het gaan
plassen bemerkten dat zij anatomisch verschillend waren, waarbij de
plaatselijke juf de kindjes daarover wat uitleg gegeven had. Seksuele
voorlichting op kleuterniveau, zeg maar. Dat bespreekbaar maken zou bij onze
moslims niet zijn toegelaten, vandaar. Zoiets noemen ze tegenwoordig een
cultureel misverstand.
Ondertussen blijkt de school een andere naam
te zullen krijgen. Dat zou iets zijn dat al vroeger werd beslist en we zullen
het maar geloven. De Blokkendoos wordt vanaf 2 september Creatopia.
Utopia zou correcter geweest zijn.
Het logo van de Vlaamse overheid zal
voortaan geen klauwende leeuw meer zijn. In de plaats daarvan komt een
gestileerde, halve leeuwenkop, met één oog, die op het eerste zicht eerder aan
een stuk palmblad doet denken. Het nieuwe logo kwam er met medewerking van een
designbureau uit Leuven en zal waarschijnlijk wel het nodige geld hebben
gekost. Maar, wie het breed heeft
De reden, waarom het officiële Vlaanderen
van logo verandert, zou te maken hebben met kritiek dat de klauwende leeuw te
agressief aandoet. Als we daarop verder borduren, kunnen we straks ook ons Vlaams volkslied vervangen,
dat zegt dat ze hem niet zullen temmen, zolang de leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft. Of
zou het misschien te maken hebben met de klacht van Waals wielrenner Philippe
Gilbert, de man die dit jaar al meer kinderen heeft verwekt dan koersen
gewonnen en die de leeuwenvlaggen bij de aankomst maar niks vindt.
Een volk dat zich niet weert, gaat ten
onder. Denk maar aan de Incas en de Azteken. Het moet zelfs niet zover gezocht
worden. Ons Vlaanderen staat constant onder druk, omdat men ons territorium wil
afpakken en onze taal minimaliseren. Daartegen moeten wij ons blijven verzetten,
o.m. door Vlaanderen Vlagt.
Ik hoop dat in elk geval de V-partijen de
echte Vlaamse leeuw in hun dagelijkse bezigheden zullen blijven uitdragen en
het beest desnoods uitspelen als wij, de klauwaards, tegenzij, de lauwaards. Wij hebben een
strijdbaar Vlaanderen nodig, geen lijdzaam. Het Vlaamse lied indachtig: Weg de
bastaards, weg de lauwaards, ons behoort het Noordzeestrand. Ons de kerels, ons
de klauwaards'. Of zal dat straks ook al niet meer mogen gezongen worden?
Kris Peeters zegt voor het nieuwe logo
gewonnen te zijn. Die man is tegenwoordig voor alles gewonnen, denk maar aan
zijn goedkeuren van de recente federale akkoorden. Men krijgt zo stilaan de
indruk dat alles wat hij tegenwoordig onderneemt, deel uitmaakt van een
Belgische recuperatie, waarbij zijn CD&V hem liefst zo geruisloos mogelijk
wil omschakelen van een regionale Vlaming naar de federale Belg die zij straks zouden
willen uitspelen tijdens de moeder aller verkiezingen
Alhoewel ik me liefst zo weinig mogelijk met
de plaatselijke politiek bezig hou (onze nationale politiek is al 'dorps' genoeg), heb ik de laatste jaren toch al enkele
keren mijn licht (moeten) laten schijnen op de puinhoop die de stad Turnhout
is. De verkiezing tot Vlaamse cultuurstad en de wissel aan de top na de laatste
gemeenteverkiezingen hebben daar niets aan veranderd. De stad die de pretentie
heeft zich de hoofdstad van de Kempen te noemen, is alles behalve een
voorbeeld.
Zoals ik in mijn blog Turnhout, cultuurstad
in mineur al schreef, loopt het centrum van de stad langzaam maar zeker leeg.
De stadsdiensten zijn er vertrokken, zodat al wie daarmee te maken heeft niet
meer daarvoor in het centrum moet zijn. De politie is verhuisd naar het
uiteinde van de Ring en moet een halve stad door als ze opgeroepen wordt bij
problemen op de markt. Het resultaat daarvan is, dat voor heel wat zaken die
politie te laat komt en men die helemaal niet meer oproept. Dat brengt op zijn
beurt dan weer mee dat datzelfde centrum steeds onveiliger wordt. De onveiligheid
wordt nog versterkt, doordat men, sinds de heraanleg van de Grote Markt, daar
niet meer mag parkeren. Eens s avonds de winkels gesloten zijn, liggen alle
winkelstraten, die ook na sluitingsuur verkeersvrij blijven, er doods en verlaten
bij en durft er haast niemand meer buitenkomen. De kerk in het midden van de vernieuwde
markt is niet eens meer verlicht stel je voor en dat maakt dat
drugdealers er, bij manier van spreken, rustig hun zaakjes kunnen afhandelen in
het portaal van het Godshuis.
Vroeger waren er op de Turnhoutse markt twee
bioscopen. Die zijn vertrokken. Het zwembad, dat zich ook daar bevond en over
een eigen, natuurlijke warmwaterbron beschikte (waar vindt men dat nog?), werd
eveneens gesloten en vervangen door een gloednieuw, net buiten het centrum. Dat
nieuwe zwembad is echter al enkele jaren dicht, wegens kortsluitingsproblemen
met betonrot tot gevolg, ontstaan doordat men bij het afwerken het beton waarschijnlijk niet
de tijd gegeven heeft te harden (daarvoor wou men de officiële opening niet uitstellen).
In de winkelstraten zijn er al enkele grote zaken vertrokken, zoals bv Blokker
en Casa, die naar het nieuwe winkelcentrum bij de jachthaven zijn getrokken.
Voorlopig laatste in de rij is het centrale postkantoor, dat ook naar daar
verhuist en op de markt alleen een postpunt achterlaat.
Dat het in zon stad ook op politiek gebied
niet lekker loopt, is een open deur intrappen. Bij de vorige bewindsploeg was
er al onenigheid bij CD&V, waarna enkele leden uit de partij stapten of eruit
gezet werden. Als gevolg daarvan moest men van arremoede Groen erbij nemen om
nog over een meerderheid te beschikken en waren er bij de laatste
gemeenteverkiezingen liefst drie lijsten met christendemocraten. De N-VA kwam,
zag en overwon, kreeg het burgemeesterschap en drie schepenen en gaf menig
Turnhoutenaar hoop dat er eindelijk eens iets positiefs ging gebeuren. Niet
dus. Op dit ogenblik liggen de leden van de Turnhoutse N-VA fractie zelf met
elkaar in de clinch, in zoverre zelfs dat de partij burgemeester Erwin Brentjens
(ex-TAK) en schepen van cultuur, ene Willy Van Geirt, uit het N-VA-afdelingsbestuur
heeft gezet. Kris Van Dijck, N-VA burgemeester van Dessel en de enige bij de
N-VA met ervaring op dat gebied (reeds als burgemeester verkozen bij de vorige
gemeentelijke verkiezingen) heeft tot nu toe vruchteloos onderhandeld om de
ruziemakende partijen weer bij elkaar te brengen. Voorlopig is hij gered door
de gong (in casu het politieke reces) en wordt het wachten tot na de zomer om te weten
of het in de stille Kempen weer iets stiller gaat worden. Een jarenlang door
beroepspolitiekers mismeesterde stad overnemen met een groep onervaren lui
blijkt echter geen kattenpis, om Jan Becaus eens te plagiëren
In de nasleep van de serie akkoorden die er
op federaal vlak genomen zijn en waarover in onze media victorie wordt
gekraaid, blijken er toch enkele storingen te zijn:
-Er
is een stevige kritiek van de Raad van State over de minimumbelasting op
bedrijven die winst maken en geen of weinig belasting betalen, de zgz fairness
tax. Volgens de Raad is dit een discriminatie t.o.v. van KMOs, die zich in
eenzelfde situatie bevinden en die tax niét moeten betalen.
-Unizo
hekelt de zoveelste verhoging van de minimumlonen, daar die eerder banen
schrapt dan doet bijkomen, iets dat ook al gesteld was door de Hoge Raad voor
het Bedrijfswezen (60% van de laaggeschoolden in België is werkloos). De hogere
minimumlonen doen ook de loonschalen erboven stijgen, wat weer eens leidt tot
een scheeftrekking van onze concurrentiepositie t.o.v. de buurlanden.
-Na
de advocaten in hun strijd tegen de gerechtelijke splitsing van het
arrondissement B-H/V (van 33/66 naar 20/80 - VL-FR), trekken nu ook de artsen naar de Raad van State, omdat
zij zich gediscrimineerd voelen in de pensioenhervorming. Om van een volledig
pensioen te kunnen genieten, moet men voortaan op zijn 65ste een
loopbaan hebben van 42 jaar, wat voor artsen onmogelijk is.
-De
Sociaal Economische Raad van Vlaanderen (SERV),een geheel van vakbonden én werkgevers, stelt dat het vanaf 2014 voor
Vlaanderen zo goed als onmogelijk wordt uit de rode cijfers te geraken en zit
daarmee op één lijn met de stelling van de N-VA.
-Kris
Peeters, die de zesde staatshervorming verdedigde tijdens zijn 11 juli
toespraak in Kortrijk kreeg weinig applaus, wél gemor en ei zo na boegeroep.
Een 11 juli campagne van CD&V met paginagrote advertenties in verschillende
kranten werd te elfder ure afgeblazen door dezelfde Peeters, waar kopstukken
als De Crem, Beke, Geens en vooral wise guy Verherstraeten, die allemaal in
de kijker hoopten geplaatst te worden, niet bepaald vrolijk van geworden zijn.
Het toont trouwens nog maar eens aan dat Peeters momenteel binnen zijn partij
incontournable is geworden. Tina: there is no alternative.
Het is dan ook voorbarig alle akkoorden van
de laatste twee weken als triomfen van dat ene België voor te stellen. Heel wat
van wat er beslist is zal, naar slechte Belgische gewoonte,gegarandeerd nog wel een of meerdere keren
worden aangepast. Daarna is het uitkijken wat er nog van over blijft en/of het
hoerageroep van de Comori groep ook na 21 juli en zeker na het parlementair
reces, nog enige relevantie zal hebben.
Er zijn nog zekerheden in het leven. Zo was
er vorige week weer het jaarlijkse ingangsexamen voor dokters en tandartsen,
mijn even jaarlijkse terugkomende ergernis. Ook deze keer was er in die
multiple choice loterij maar één op zeven kandidaten geslaagd. Van de bijna
5.000 deelnemers haalden er amper 700 de helft van de punten. Dat alles,
terwijl het land schreeuwt om huisartsen, spoedartsen en tandartsen. Die zijn
er nu al tekort en dat zal dus niet op beteren. Terwijl er bij de niet
geslaagden zeker een serieus aantal gemotiveerde jongeren is, die geneesheer of
tandarts wil worden en nu die droom niet kan waarmaken, zonder de kans te
hebben gehad dit in de cursus geneeskunde zelf te kunnen bewijzen. Ikzelf ken
twee gevallen, waarvan één in de familie, van jongelui die pas na enkele jaren
in dat ingangsexamen slaagden en verplicht waren ondertussen biochemie te
volgen om daarna, via een schakeljaar, over te stappen naar de artsenstudie,
waar ze 70 tot 80% van de punten halen. Ondertussen hebben ze wel een extra
jaar verloren. Voor de richting tandartsen is dat feitelijk nog erger, want
daar zijn er niet zoveel verschillende soorten als er soorten dokters zijn en
zelfs vanuit de overkoepelende organisatie van tandartsen gewezen wordt op het
nu reeds acute tekort, waarbij sommige tandartsen zelfs geen nieuwe klanten
meer aannemen.
Er werd trouwens in de media gezegd, dat er
in het eerste jaar geneeskunde evenveel studenten niet slagen als in het
ingangsexamen. Dat is een grove leugen. In Vlaanderen slaagt zelfs zon 80% in
het eerste jaar. De reden, waarom dat verhaal in de media verteld wordt, is
omdat onze francofonen dat ingangsexamen niet hoeven te doen (het Belgische
verschil: de wetten zijn er voor iedereen, maar moeten alleen nageleefd worden
door de Vlamingen) en inderdaad slaagt er bij hen in het eerste jaar geneeskunde
amper 20%. Men zegt er echter niet bij, dat de reden daarvoor is, dat het
Belgische francofone onderwijs bij de slechtste van Europa behoort, terwijl het
Vlaamse nog steeds, ondanks alle politieke discussies erover, in de top vijf
zit. Door de slechte slaagcijfers van de francofonen als reden te nemen om de
Vlaamse kandidaten te blijven verplichten dat multiple choice examen (dat niets
met geneeskunde te maken heeft!) af te leggen, bewijst men eens te meer dat
België ook op dat gebied voor Vlaanderen hoegenaamd geen meerwaarde betekent. En er is nog steeds
geen enkele eigen volksvertegenwoordiger die het daarvoor opneemt. Ze zullen
eerst weer wachten tot er ongelukken gebeuren in de medische sector om dan pas
tot de bevinding te komen dat de oorzaak een tekort aan artsen was en pas dan
zal men dat ingangsexamen afschaffen. Maar dan wordt het nog wel zes jaar
wachten vóór de eerste verruimde lichting zal afstuderen.
In de marge van bovenstaande nog dit: dat
ridicule ingangsexamen, dat ervoor zorgt dat de regio een tekort aan artsen heeft, kost het Vlaamse gewest elk jaar twee keer een half
miljoen euro en het lijkt er steeds meer op dat deze absurde situatie in leven wordt
gehouden als bezigheidstherapie voor een clubje om multiple choice spelletjes te spelen op kosten van de belastingbetaler.