Als een van de maatregelen om de economie te lanceren, loopt er al een
tijdje een discussie over het al dan niet verlagen van de BTW op de
elektriciteit. Op het eerste zicht een goede maatregel, waar heel wat mensen
baat zouden hebben en die daarenboven, volgens geleerde berekeningen, voor zon
8.000 nieuwe jobs zou zorgen. Waar wachten we op?
De
keerzijde van de medaille is, dat een verlaging van de BTW alleen maar een
maatregel is die baat brengt op korte termijn. Op langere termijn zal ze de
staatsschuld met 360 miljoen euro vergroten, uitgerekend die schuld waarvoor
men krampachtige pogingen doet om ze onder de 100% van het bbp te brengen.
Zelfs de met veel poeha aangekondigde verkoop van de 25% in BNP Paribas Fortis,
aan meer dan 3 miljard euro nota bene, zorgt er voor dat we maar net met de
hakkenover de sloot geraken: 99,8%
wordt het nu. Bij het eerste tegenwindje zitten we er weer boven. We verarmen
ons om getallekes op een rij te hebben zegt econoom De Grauwe en hierin kan
hij wel eens gelijk hebben. Maar de maatregel om de BTW te verlagen druist in
tegen alle voornemens om de arbeid minder en de consumptie meer te belasten. Een
BTW-verlaging gaat voor meer consumptie zorgen. Het is inderdaad juist dat een
BTW-verhoging in de eerste plaats de minder gegoeden treft, maar wie zegt dat
ook zij niet een beetje kunnen besparen. Ik heb vroeger ook zwarte sneeuw
gezien, waarbij ik mijn keuzes moest maken en toen ging het niet over een GSM,
Ipod, tablet e.d., waarmee men denkt dat iedereen tegenwoordig moet rondlopen.
Een studie van het Gentse economenduo Peersman en Schoofs, waarbij de
BTW één procent verhóógd wordt, de loonlasten in twee keer verlaagd (met resp.
900 miljoen nu en 600 miljoen in 2015), zou 15.000 (vijftienduizend, bijna het
dubbele!) nieuwe jobs opleveren, maar dan wel op langere termijn. Zolang kan de
politiek echter blijkbaar niet wachten.Volgend jaar zijn er verkiezingen. Steekvlampolitiek noemt men zoiets. Van
de zes regeringspartijen ligt enkel CD&V voorlopig nog dwars, maar iedereen
weet dat de tsjeven nog maar eens door de knieën zullen gaan,omdat ook zij weten dat de lasten
van de verlagingpas zichtbaar zullen worden
in een volgende legislatuur. Na ons de zondvloed, maar ondertussen maken we
onszelf wel wat wijs.
Yves Liégeois, de ietwat excentriek uitziende procureur-generaal van
Antwerpen, die volgend jaar inapril op
pensioen gaat, heeft een idee gedropt waarover e.e.a. te zeggen valt. Hij stelt
nl voor voortaan DNA-materiaal te verzamelen van elke pasgeborene en van alle
nieuwkomers in dit land en die bij te houden in een databank. Zijn voorstel
krijgt al meteen tegenwind van de privacycommissie, maar dat zijn we al gewend.
Die privacymensen lopen gewoon achter de feiten aan. Zoals ik al eens eerder stelde,
bestaat er geen privacy meer in onze gedigitaliseerde samenleving. Wie een
kredietkaart, een GSM, een computer of iets dergelijks activeert, is meteen
zijn privacy kwijt. Het alternatief is te gaan leven als een kluizenaar. En zelfs
dat zal niet meer helpen als men een dossier heeft bij zijn huisarts of als men
binnenkort uw vingerafdruk zal plaatsen in de chip van uw elektronische
identiteitskaart.
Wat in deze zaak m.i. wel interessant is, is dat ook nieuwkomers DNA-materiaal
zullen moeten afgeven. Dat zou dan moeten gebeuren vanaf het ogenblik dat ze
een aanvraag voor een verblijfsvergunning doen, nog vóór men weet of ze die al
dan niet gaan krijgen. Als men die immers pas zou geven als ze een vergunning
krijgen, dan heeft men er geen van wie géén vergunning heeft bekomen en laat
het nu juist die mensen zijn die meestal de illegaliteit in gaan en misschien
zo in het criminele milieu terecht. Wie weigert DNA-materiaal af te geven
krijgt dan ook automatisch géén verblijfsvergunning, zodat dit systeem would-be
criminelen zou kunnen afschrikken.
Zelfs bovenstaande hypothese is dan nog altijd geen garantie voor de
duizenden criminelen zonder verblijfsvergunning, die ongeveer de helft uitmaken
van onze gevangenisbevolking, maar men moet ergens mee beginnen.
---
En
nu we het toch over criminelen hebben. In dezelfde krant met het interview met
Yves Liégeois, stond er een tweede met de vader van een Syrië-strijder die na
zijn terugkomst was aangehouden, vrijgelaten en nu weer is aangehouden omdat
hij zich niet had gehouden aan de afspraak geen contact meer te zullen hebben
met leden van Sharia4Belgium. Volgens vader Saïd L. is zoon Walid geen
extremist, wel een vrome moslim. Ik ben bereid die man te geloven, want dat
maakt er zijn zaak niet eenvoudiger op. Niemand is immers gevaarlijker dan een
vrome moslim. Als diens imam hem nl morgen komt vragen zich op te blazen voor
de zaak van Allah, is de kans groot dat hij dat ook zal doen. Hij krijgt dan nl
de hemel gegarandeerd plus 77 (of zoiets) maagden! De vroomste moslim kan morgen
een zelfmoordterrorist zijn
N-VA blijft het politieke nieuws beheersen. Nadat de partij eerst met
haar sociaal-economisch ontwerp en daarna met haar institutioneel ideaalbeeld
de politieke belangstelling in de ban hield, scoort ze nu met m.i. dé politieke
transfer van het jaar. Johan Van Overtveldt, hoofdredacteur van Trends, het
grootste economische weekblad van Vlaanderen, stapt in de politiek en in de
N-VA.
De
politieke benadering van de Belgische politieke chaos (anders kan men dat niet
noemen) door Trends loopt al een tijdje bijna parallel met die van de N-VA en
met de verzuchtingen van heel wat Vlaamsnationalisten. Denk maar aan het
uitbrengen van het schandaal rond het ACV, Arco en Co, maar ook aan de meer dan
gerechtvaardigde kritiek die er is op de zgz relancepolitiek van de regering Di
Rupo en de machteloosheid van de zes regeringspartijen om eindelijk eens iets
structureel uit te werken. Zelfs de E.U., die België een pluimpje gaf voor de
geleverde inspanningen om een fatsoenlijk budget voor te stellen, kon niet
nalaten om nogmaals te wijzen op het gebrek aan structurele maatregelen. Het
blijft knip en plakwerk, dat de meeste problemen alleen maar ingewikkelder
maakt denk maar aan allerlei last-minute wijzigingen bij diverse wetten
(liquidatiebonus, statuut arbeiders/bedienden, de gerechtelijke splitsing
B-H/V) - en misschien is dat nog de bedoeling ook, nl dat men straks het bos
niet meer zal zien door de bomen.
Van Overtveldt is economisch onderlegd, verbaal sterk (wat hij in enkele
Ter Zake uitzendingen al getoond heeft), heeft een enorme expertise én
dossierkennis, ervaring zat en is charismatisch. Ik denk niet dat er in onze
politiek veel van dit soort rond lopen, al moeten we natuurlijk nog afwachten
of hij zijn ideeën straks ook buiten de N-VA verkocht zal krijgen. Politiek
blijft een beestenspel, zeker in dit land. Toch is de kans groot dat nog meer
liberalen nu definitief de Open VLD de rug zullen toe keren, iets wat die
partij trouwens dubbel en dik verdient. Het grote verschil tussen N-VA en Open
VLD is, dat de partij van De Wever een liberaal discours volgt met een Vlaams
accent, terwijl de partij van Rutten kiest voor een Belgische benadering, die
Vlaanderen alleen maar armer zal maken. Zopas raakte trouwens nog bekend dat
Gwenny, die nu bij hoog en laag het confederalisme van haar partij afzweert,
datzelfde confederalisme enkele jaren geleden de hemel in prees (op internet
zou daarover een filmpje circuleren).
Enfin, ik zal Van Overtveldts wekelijkse commentaar in Trends missen, al
denk ik wel dat de meeste van zijn collegas er eveneens zo over denken.
Daarmee blijft Trends zowat het enige opinieweekblad, buiten natuurlijk t
Pallieterke, dat rechtuit opkomt voor de meer dan gerechtvaardigde Vlaamse
verzuchtingen en waar men niet tussen de regels moet kunnen lezen om te snappen
waarover het gaat. De verkiezingen van mei 2014 zullen uitwijzen of Van
Overtveldt de N-VA veel nieuwe kiezers zal aanbrengen, maar zijn overstap
blijft in elk geval een straffe zet.
De
affaire Electrawinds komt weer in het nieuws. Ik heb daarover al een blog
gepleegd op 25 oktober (Don Quichot in Vlaanderen), waarin ik o.m. vertelde
dat zowat elk bestaand overheidsfonds aan Electrawinds veel geld heeft geleend.
Men spreekt van een totaalbedrag van rond de 100 miljoen euro! De contracten
met die fondsen werden zo opgesteld, dat ze in feite binnen Electrawinds weinig
of niets te zeggen kregen en de macht in handen blijft van de oprichters, in
casu de Luc De Sender en familie, een ex-garagehouder uit Oostende, afgeschermd
door de keizer van die stad, die zelf enkele jaren voorzitter van de
maatschappij mocht zijn, maar daarvan afstand heeft moeten doen wegens
mogelijke belangenvermenging. Met de zoveelste kandidaat geldaanbrenger, Duco
Sickinghe (ex-Telenet big boss), kan er maar geen akkoord gemaakt worden omdat
die, in tegenstelling met fondsen geen peetvader achter hem heeft staan die hem
tot iets kan verplichten. Sickinghe geeft alleen geld als hij Electrawinds kan
controleren en dan heeft de clan De Sender niets meer te vertellen, terwijl
deze steeds gewend was geld te krijgen van staatsfondsen die zich verder niet
met de leiding van de zaak bemoeiden. En er is meer.
Het blijkt nu nl dat Electrawinds buiten van de overheidsfondsen ook
geld kreeg van coöperatieve spaarders via een vehikel dat Groenkracht heet.
Die coöperatief, die nota bene - werd opgericht vanuit Electrawinds, haalde
al een kleine 20 miljoen euro op door spaarders een hoog dividendrendement voor
te spiegelen dat in beperkte mate fiscaal is vrijgesteld. En nu komt het:
Groenkracht heeft vooral achtergestelde leningen in portefeuille en géén harde
bezittingen. M.a.w. mocht met Electrawinds definitief fout lopen - en die kans
bestaat dan zal Groenkracht een soort piramidespel geweest zijn. Zeg maar fraude.
Vande Lala was niet alleen enkele jaren voorzitter van Electrawinds (van
december 2007 tot mei 2010), hij zat eveneens in de raad van bestuur van
Eldepasco, het huidige Northwind, waarin Electrawinds aandeelhouder was en
zetelde tot 5 december als vast vertegenwoordiger van de firma in het Belgian
Offshore Platform. Nu blijkt hij ook aandeelhouder te zijn van Groenkracht.
Dat heeft men pas ontdekt uit een vroegere vennootschapsbalans*, waaruit blijkt
dat er hem in 2012 nog voor 1185 euro dividenden werden uitgekeerd, een
equivalent van een aandelenpakket met een totale waarde van 20.000 euro.
Er
wordt wel eens gezegd dat het moeilijker is om een socialist van geld af te
houden dan een hond van worst. Het geval Vande Lala en Electrawinds is daar een
mooi voorbeeld van. Het wordt dan ook uitkijken, hoe deze zaak verder zal
evolueren en of (en hoe) Vande Lala zich er deze keer uit zal kunnen redden. Wordt in
elk geval vervolgd
* Evenals rode Rudy (De Leeuw), voorzitter
van het ABVV, bleek ook Vande Lala een vennootschap te hebben opgericht. Hij
zou die ondertussen hebben opgedoekt, wat mede zou kunnen verklaren waarom de
taks op de liquidatiebonus pas nu verhoogd wordt. Slippendrager Geens mag die
verhoging nu wel wat wijzigen en uitstellen, op het (letterlijke) einde van de
rit, zullen de Belgische ondernemers het geweten hebben
Ik
was het haast vergeten, maar op VTM werd het op zondag even aangekondigd:
maandag 11 november was het de IJzerbedevaart, of wat ervoor moest doorgaan.
Het stond inderdaad al van vorig jaar vast dat de bedevaart voortaan niet meer
einde augustus zou plaats vinden, maar wel op 11 november, samen met de
Belgische festiviteiten. Als ik me niet vergis, had ik vorig jaar al geschreven
dat ook deze Vlaamse gebeurtenis zo door België gerecupereerd werd.
Het is trouwens moeilijk nog over een gebeurtenis te spreken. De
IJzerbedevaart is eerder een non-event geworden, een uit de kluiten gegroeide
buurtkermis in een tent naast de weide, waar volgens de organisatoren - zon
500 mensen aanwezig waren, die van de organisatie inbegrepen. Een lachertje voor wie zich nog de tienduizenden herinnert
die ooit op de IJzervlakte hun geloof in Vlaanderen kwamen betuigen. Toen men
nog openlijk opkwam voor amnestie en zelfbestuur. Nu praat men alleen nog over
vrede, een weliswaar eervolle, zij het goedkope wens die men tot in der
eeuwigheid kan blijven gebruiken, want zolang er mensen zijn, zal er wel ergens
oorlog zijn.
De
IJzerbedevaart is definitief in de vernieling ingereden door de linkse tak van
de ter ziele gegane Volksunie (zou Bert Anciaux er geweest zijn?). Voor de
echte Vlamingen is er gelukkig nog de IJzerwake, in dezelfde regio en met de
vroegere idealen gekoppeld aan de besognes van de huidige Vlaamse beweging. In
Steenstrate komen er toch nog enkele duizenden i.pl.v. de inhoud van één tent.
Van officiële zijde was er kabouter Peumans, misschien in hoofde van zijn
politieke functie als voorzitter van het Vlaamse parlement, maar dat is niet
zeker. Peumans manifesteert zich al langer als een niet geleid projectiel dat vindt dat elders het
gras groener is
Tenslotte nog twee bemerkingen die tekenend zijn voor de verwatering van
de IJzerbedevaart:Elke bezoeker kreeg een
nepbloempje met daarop het woord peace. Zelfs dat kon blijkbaar niet meer in de eigen taal. De hele bedevaart duurde ±
anderhalf uur, maar men moest één uur wachten vóór het woord Vlaanderen de eerste keer
viel (tijdens het voorlezen van een gedicht van Anton van Wilderode). Als het van dat huidige IJzerbedevaartcomité afhangt, dan wordt de Vlaamse zelfstandigheid een sprookje.
In
mijn blog van 1 november (Confoederatio belgica) schreef ik nog dat de N-VA
kiest voor een confederalisme volgens Zwitsers model. Wat dat betekent, werd
gisteren in De Standaard uit de doeken gedaandoor ene Willy De Wit, medewerker bij de economische denktank
Workforall. Enkele voorbeelden:
-Het bruto binnenlands product
(bbp) bedraagt in Zwitserland 78.881 dollar (in België: 43.651).
-Elk kanton bepaalt zijn eigen
belastingsvoet, zodat men er tweemaal zal nadenken alvorens belastingen ter
verhogen, om geen bedrijven te zien vertrekken naar een ander kanton. Als
gevolg daarvan, blijven de tarieven laag.
-De totale belasting bedraagt er
tussen de 20 en de 40%.
-De totale fiscale en
parafiscale druk is nooit hoger dan 30% (in België 51!).
-De werkloosheid bij de
beroepsactieve bevolking schommelt rond de 3%.
-De staatsschuld bedraagt 42%
(in België over de 100!).
Wat krijgen de Zwitsers van hun overheid terug?
-Een uitstekend onderwijs.
-Een prima wegennet.
-Een kwalitatief hoogstaand
openbaar vervoer (ik heb dat in september zelf nog kunnen vaststellen; zie mijn
blog van 18 september).
-Veilige en nette steden.
-Een sociale zekerheid om U
tegen te zeggen.
Zwitserland is ook een veeltalig land. Wie van kanton verhuist, moet
alle officiële zaken regelen in de taal van zijn nieuw kanton. Geen
faciliteiten, vetos, alarmbellen en andere uitvindingen waarin onze
francofonen zo sterk zijn.
En
dan zijn er in dit land mensen, liberalen nog wel, die vinden dat
confederalisme niets voor ons zou zijn. Rutten, prof De Grauwe en De Gucht zijn
al tevreden als de fiscale druk hier iets onder de 50% zou liggen. En laat De
Gucht dan nog dreigen met Europa. Zwitserland is daar ook niet bij en geen
enkele Zwitser ligt daar wakker van, ook niet van het feit dat ze geen
topfuncties bij datzelfde Europa kunnen bekleden om er niet veel meer te doen
dan hun zakken te vullen.
Ik
kan best begrijpen dat een confederalisme in dit land, zelfs áls het er zou
komen, niet meteen alle voordelen zal geven die men in Zwitserland nu al heeft.
Het zou echter het begin kunnen zijn van een echte verandering, die heel onze
regio ten goede zou komen. De belastingconcurrentie tussen de kantons en de directe
democratie (via referenda), maken dat de Zwitsers zon 80% rijker zijn dan
gemiddelde Belg.
I.v.m.
de crisis in het uitgeverswereldje en meer bepaald in de geschreven pers, zou
het niet slecht zijn dat de verantwoordelijken van die uitgeverijen zichzelf
eens afvragen, in hoeverre ze daar zelf nog mee voor tekenen. Zoals ik reeds
schreef, heeft bv het verhaal van de Gazet Van Antwerpen weinig met de crisis
zelf te maken gehad, wél met de ruk naar links die de Vlaamschristelijke krant
gemaakt had, nadat ze door Concentra werd overgenomen.
In
het vakblad De Journalist werd recentelijk door de vakgroep van de UGent een
profiel geschetst van de Vlaamse journalist. Daaruit bleek, dat 53% van onze
huidige Vlaamse journalisten voor links stemmen (SP.a en Groen). Percentsgewijs
betekent dat driemaal zoveel als het aantal kiezers dat voor die partijen
stemt. En, als het een troost mag wezen, het is ooit nóg erger geweest. Eenzelfde
profielschets uit 1999, het jaar van het dioxineschandaal en de start van de
eerste Verhofstadt regering, gaf toen liefst 83% voor roodgroen (51% van de
Vlaamse journalisten stemden toen voor Agalev en 32% voor SP.a/Spirit!).
Zelfs
in kranten die zich niet uitgesproken links situeren, bulkt het van
linksgezinde scribenten. Denk maar aan de zelfverklaarde kwaliteitskrant De
Standaard met zijn Bart Brinkman, Ruud Goossens, overgekomen van De Morgen (en
vader Paul, ex-68 linkse studentenleider, die regelmatig een blog mag
schrijven, evenals oud Tv journalist Zinzen). Voeg daarbij Reynebeau, die
eerder belgicist is, maar in die hoedanigheid wel het huidige linkse federale
beleid mee verdedigt. Wat staat daar tegenover? Zo goed als niets, buiten een
sporadisch artikeltje van de geadelde Mia Doornaert (ze kreeg de titel van barones )
en langs Vlaamsnationale kant een column van Peter De Roover, zowat de enige
Vlaamsnationalist die regelmatig in onze media aan bod mag komen. Dat gebeurt ondanks
het feit dat hij chef-politiek is van Doorbraak, het maandblad van de VVB. De
man is in het dagelijks leven nl leraar in het technisch onderwijs,
waar hij het allochtone verhaal dagelijks aan den lijve ondervindt en dan ook
regelmatig met doorslaande argumenten af kan komen. De verhalen van die andere
columnist Lukas Van der Taelen, nota bene: Vlaams parlementair voor Groen, zijn
zeker voor wat Brussel betreft, waar hij woont - meestal rechtser van inhoud
dan die van de zgz officiële politieke verslaggevers, die het toch zo moeilijk
hebben om objectief te blijven.
In
de huidige mediacrisis, zou het geen kwaad kunnen, mochten de diverse uitgevers
van de herstructureringen gebruik maken om het linkse kaf van het
centrumrechtse koren te scheiden. De linkse progressief uithangen loont niet
meer, vraag het maar aan Patrick Janssens. Het niet te loochenen feit, dat de
VRT al decennialang de linkse kaart trekt en niet tegenstaande dat, Vlaams
links in de stemhokjes toch steeds verder wegkwijnt, is daar het duidelijkste
bewijs van. Lezers en kijkers vragen een objectieve berichtgeving.
Journalisten, die daartoe niet in staat zijn, zoeken beter een andere baan. En
een uitgever die zijn lezers wil behouden, zou daar rekening mee moeten houden.
Aan lef heeft het De Gucht nooit ontbroken, al heeft hij er voor intern
Belgisch gebruik weinig baat bij gehad. Met wie heeft die man nu nog géén ruzie
gehad, eigen partijgenoten inbegrepen?
De laatste in de rij is niemand minder dan
de Belgische fiscus, die zo maar even 900.000 euro van hem wil krijgen, omdat
hij geen belastingen heeft betaald op de winst bij de verkoop van aandelen. In
feite gaat het om twee zaken. Voor één ervan is hij al veroordeeld, maar is hij
nu in beroep gegaan. Hij noemt het te gek voor woorden. Die De Gucht doet me
denken aan Albert II, die de mensen ook altijd kwam vertellen hoe het moest en
zelf de regels overtrad.
In
het interview dat de aandelenspecialist uit Berlare (weet je het nog met die
Fortis aandelen, destijds?) gaf in De Zevende Dag, kon De Gucht ook niet
nalaten nog eens na te trappen naar de N-VA en haar confederalisme. Dat zou,
volgens hem, van België een rompstaat maken, waarmee Europa nog nauwelijks
rekening mee zou houden en zouden onze politici het mogen vergeten nog ooit een
belangrijke Europese post in de wacht te slepen, genre de zijne of die van de
Natte Dweil. Jongens, jongens, toch! Wat hebben die Europese verkozenen van ons
al gedaan voor Vlaanderen? Helemaal niks, rien, niente, ingenting, nitschewo!
Als er al eens een discussie was tussen Vlamingen en francofonen, in de Rand of
in Brussel, dan koos Europa steeds voor de laatste en was er nooit een eigen
europarlementair met een serieus mandaat die het voor de Vlamingen opnam.
Als Europa ons straks links zou laten liggen, wat gaan ze dan doen na
een eventueel voor Europa negatief referendum in Catalonië, in Schotland, in
Baskenland? Allemaal in een cordon sanitair steken? Men is niet overal zo
politiek enggeestig als in België.
Tenslotte nog dit: De Gucht zegt zijn Europese termijn te zullen uitdoen
en geen kandidaat te zullen zijn bij de verkiezingen van 25 mei 2014. Wel wil
hij de Open VLD tijdens de verkiezingscampagne steunen. Ik heb zo het vage idee
dat daar niet iedereen bij de Vlaamse liberalen even gelukkig mee zal zijn,
zeker niet als hij het gevecht tegen de fiscus zou verliezen
Officieel is er in dit land geen vermogensbelasting. In werkelijkheid
worden zelfstandigen en bedrijfsleiders echter op alles en nog wat belast en
meestal nog stoemelings in steeds complexere vormen. Het laatste voorbeeld
daarvan is de zgz liquidatiebonus die stijgt van 10 naar 25%. Die werd in april
van dit jaar aangekondigd en zal vanaf 01.01.2014 in voege treden. Wie nog wil
genieten van een lagere belasting, doet er dan ook best aan nog dit jaar een
beslissing te nemen omtrent het eventueel vereffenen van zijn zaak. Het gevolg
van deze maatregel is dat heel wat bedrijven, waar het minder goed gaat, er nu
ernstig aan denken er dit jaar nog mee te stoppen om zo aan die verhoogde belasting te ontsnappen.
Karel Van Eetvelde van Unizo heeft daar al langer vruchteloos tegen
geprotesteerd. Toen hij vorige week dan afkwam met een voorstel om deze nieuwe
belastingverzwaring te omzeilen, kreeg ook hij de wind tegen van Crootje, die
feitelijk kwam vertellen dat Van Eetvelde uit zijn nek kletste. Die uitspraak
heeft hij ondertussen moeten intrekken omdat men in zijn eigen partijheeft ingezien dat ze hun potentiële kiezers
aan het wegjagen zijn en de laatste liberalen morgen het zinkende blauwe schip
zullen verlaten, richting N-VA. Daarmee zit de verse vice-premier, inde politiek omhoog gevallen omdat hij de zoon
van zijn vader is, in nauwe schoentjes, want ook hij heeft de nieuwe wet mede
ondertekend.
Daar bedrijven tot 1 oktober van volgend jaar de mogelijkheid hebben hun
vennootschap te liquideren en zo heel wat belastingsgeld te besparen, is de
kans reëel dat velen dat gaan doen. Een werkgroep, die zich Fiscaal Correct
noemt, zegt weet te hebben van een holding met een vermogen van 4 miljard euro
en honderden participaties die om die reden nu wordt vereffend en dat zou nog
maar het topje van de ijsberg zijn. Fiscaal specialist Victor Dauginet noemt de
nieuwe belasting zelfs een onteigening.
De
Open VLD maakt dit weekeinde in de media reclame voor haar politieke winkel,
met de ontwerptekst voor haar congres van eind dezer maand. In De Standaard
zelfs op twee volle bladzijden, met als titel: We leven in een geweldige
tijd. Tja, t is maar hoe ge het bekijkt.
Kredietbeoordelaar Standard & Poors heeft de rating van Frankrijk
een trapje naar omlaag gebracht: van AA+ naar AA. Dat is nog steeds zeer goed,
maar duidt wel aan dat het onder de leiding van monsieur normal toch ook niet
lekker loopt in de hexagoon. In eigen land zijn er die al apetrots zijn omdat
de Europese commissie, ondanks het feit dat de regering Di Rupo de Europese
normen (net) niet haalt, toch vinden dat we hier goed bezig zouden zijn. Zou
het?
Van de ruim twaalf miljard schulden, die ze erfde, kreeg de regering Di Rupo er
slechts drie weggewerkt. De staatsschuld is verder opgelopen en staat boven de
100% van het bbp. Voor de sanering van de overheidsfinanciën was het de
bedoeling dat die zou gebeuren voor één derde door de uitgaven te beperken, één
derde eenmalige maatregelen en één derde extra belastingen. In werkelijkheid
bedragen de uitgavenbeperkingen slechts 11% van de begrotingsoperatie en kiest
de federale regering vooral voor eenmalige ingrepen (genre Paars:Van de Lala
bis, kan men zeggen) én belastingen. In tegenstelling tot de E.U., waarin nog
wel meer zwakkere broertjes zitten, bevestigen OESO en IMF regelmatig dat
België nog altijd in de kopgroep zit van de hoogste belastingen. Twee derde van
de laatste begrotingsoperatie bestaat uit nieuwe inkomsten. Verder wordt er met
de cijfers letterlijk gejongleerd en worden bv de kosten van het overhevelen
van de bevoegdheden geboekt als besparingen. Dat laatste gaat over liefst 800
miljoen euro, terwijl een bedrag van 100 miljoen dat de NMBS op 31.12.2013
terugstort als niet gebruikte investeringstoelage, op 01.01.2014 weer wordt terugbetaald
aan diezelfde NMBS.
Dit is niet meer serieus, evenmin als de actie van de nieuwbakken
minister van Financiën, die het dividend van de Nationale Bank als een
structurele inkomenspost boekt. Zulke boekhoudtrucs noemt men in de States
(waar men er ook iets van kent) voodoo politics.
De
fusie van de uitgeverijen Corelio (De Standaard en Het Nieuwsblad) en Concentra
(De Gazet Van Antwerpen en Het Belang Van Limburg) is al langer beslist. Na de
officiële goedkeuring door de Belgische Mededingingsautoriteit, is men nu aan
de 'implementatie' bezig en die zal 205 jobs kosten (op een totaal van meer dan
1100). Dat betekent zowat één op vijf en daarbij zijn heel wat journalisten.
Als hoofdredenen geeft men overal op dat het te maken heeft met de crisis en
met de terugloop van de advertenties en reclame. Dat laatste klopt niet voor de
Gazet Van Antwerpen, maar dat vindt men in onze politiekcorrecte mediawereld
natuurlijk niet terug.
De
Gazet Van Antwerpen was zowat de laatste belangrijke krant in onze regio die
uitgesproken Vlaamsgezind én christelijk was. Dat kon natuurlijk niet in een
stad, waar de socialisten het voor het al zo lang voor het zeggen hadden. De
krant werd opgekocht door het Limburgse Concentra van de familie Baert, dit
vooral door toedoen van Steve Stevaert, die toen nog door de krant De Morgen
als een soort god werd aangeprezen. Diezelfde Stevaert zorgde ervoor dat de
eigenares van Concentra, mevrouw Baert, een baronestitel kreeg en dat Luc Van
Loon, de meer dan bekwame hoofdredacteur, de deur werd uitgestuurd toen die
niet bereid was een lagere functie te aanvaarden. Van Loons plaats werd
ingenomen door een intimus van Stevaert, een zekere Luc Rademaekers, Limburger,
logeman, gehuwd met een francofone die haar kinderen in het Frans opvoedde en
ergens rond Brussel woonde*. De Gazet Van Antwerpen werd de Gazet Van Janssens.
De meest Vlaamsgezinde journalist, Roger Van Houtte, werd ontslagen,
waarschijnlijk omdat hij het Antwerpse Visa schandaal** had uitgebracht waarbij
enkele rode coryfeeën grote sier hadden gemaakt.
Het Frutje, zoals de krant in de koekenstad heet, werd een
socialistisch propagandablaadje en de meeste Vlaamsgezinde lezers haakten af
(waaronder ondergetekende, na 35 jaar abonnee te zijn geweest). Het voorlopig
resultaat is, dat van de meer dan 200.000 abonnees, die de krant telde in het
begin van de jaren negentig er momenteel geen 100.000 meer overblijven. Sinds
de overname van de stad door de N-VA is de toon al wat veranderd, maar zo lang
er daar linkse journalisten blijven van het type Moolenaar, Kerkhove en Collier,
zal ook Mediahuis de afgang van het Frutje niet kunnen stoppen. Men moet voor de
achteruitgang van deze krant de schuld niet geven aan de crisis en de
adverteerders. De afgang was al begonnen begin der jaren negentig en zette zich
voort tijdens de boomjaren van Paars, toen de oplages van de andere kranten
niét achteruit gingen. Nu maar afwachten, of Mediahuis het opgelost krijgt.
* Deze Rademaekers heeft ondertussen de
puinhoop, die hij van het Frutje gemaakt heeft, verlaten om hoofdredacteur nieuwsdienst
van de VRT te worden, waar hij zich in dit uitgesproken linkse midden wel meer
op zijn gemak zal voelen en waar hij er geen constant te controleren leegloop
moet vrezen, dank zij de staatssubsidies, waarmee de VRT onderhouden wordt.
** Visa stond toen voor Verkwisting
Inkomsten Stad Antwerpen
Nadat de N-VA voortijdig voor de dag kwam met de ontwerpteksten voor
haar komende congres, komt nu ook de Open VLD er plots mee af. Op enkele
nuances na zou men kunnen zeggen dat het om een doordruk gaat, een soort
blauwdruk en in dit geval eerder een flauwdruk.
De partij die ooit ervan droomde een
volkspartij te worden, maakt nu weer een bocht naar rechts, terwijl de
kopstukken tegelijkertijd maar blijven zeggen dat ze socialer zijn dan de N-VA. In feite
is het hele blauwe verhaal inderdaad een doordruk, maar dan van de blauwdruk
uit de eerste burgermanifesten van Verhofstadt, waarin ook al sprake was van
o.m. het opdoeken van de inderdaad overbodige provincies, maar waarvan even weinig
is gekomen als van de sanering van de staatsschuld, toen dat nog een makkie
was.
Het hele liberale plan, mocht het ooit toegepast worden, zal pas werken
ná 2016 en efficiënt worden tegen 2020. Daarmee loopt de partij een paar
jaar achter bij dat van de N-VA, die e.e.a. verwezenlijkt wil zien tegen 2018
en niet tegen 2020. Tegelijkertijd moet Open VLD verder ijveren om de belastingregering
Di Rupo te blijven depanneren met een volgende budgetcontrole in het voorjaar
van 2014, waarbij haar huidig plan niet eens ter sprake kan komen. Mocht er
ooit een Di Rupo II komen, dan kan Open VLD haar 5-5-5 plan nu al
archiveren. Dat plan omhelst het terugdringen tegen 2020 van het
overheidsbeslag met 5%, een lastenverlaging van 5 miljard voor wie werkt en nog eens 5
miljard voor wie werk verschaft. Dat is allemaal toekomstmuziek die niet kan
worden hard gemaakt zolang de partij in een regering zit met de marxisten van
de PS, die het dan voor het zeggen krijgen. Dat terwijl een bevriezing van de overheidsgaven vanaf het aantreden van
een nieuwe regering in 2014 (de zgz Moesen*-norm waarop het herstelplan van de
N-VA geënt is) wél meteen zorgt voor een terugdringen van het overheidsbeslag.
* Wim Moesen, sinds 2006 emeritus met
pensioen - was zon dertig jaar professor aan de KU Leuven en wordt beschouwd
als een der meest onderlegde specialisten van de openbare financiën. Hij pleit
voor een tijdelijke, doch volledige bevriezing van de overheidsuitgaven om de
staatsschuld terug te dringen en het is die theorie die door de N-VA niet
alleen werd overgenomen, maar zelfs nog wat werd bijgesteld.
Zoals ik reeds meldde in mijn blog van Allerheiligen (Confoederatio Belgica)
was Brussels CD&V minister Brigitte Grouwels de enige niet-N-VA politica die
zich wat kon vinden in het confederatieplan van de N-VA, toen ze zei, dat de
Brusselaars ook nu al voor bepaalde zaken moeten kiezen, zoals bv voor het
onderwijs, waar 25% kiest voor het (betere) Vlaams onderwijs terwijl er,
officieel althans, geen kwart van de Brusselaars nog echte Vlamingen zijn. Die
eerlijke stellingname wordt Grouwels niet in dank afgenomen. Er is zelfs al een
FDF-kamerlid dat haar ontslag eist, officieel niet o.w.v. van haar
zgz communautaire uitspraken i.v.m. het N-VA-plan, maar houdt u vast omdat zij als Brussels
minister van verkeer, bij wijze van proef, enkele palen van verkeerslichten
heeft laten overschilderen met de Brusselse kleuren: geel en blauw. Die FDFer,
een zekere Emmanuel De Bock, vindt die kleuren te Vlaams! De Standaard
cartoonist RECTRR reageerde daarop met een spotprent waarop iemand tegen een
ander zegt: Natuurlijk zijn ze Vlaams: ze werken!
Doet me denken aan dat oude mopje, toen men de Boudewijn snelweg van
Antwerpen naar Luik aanlegde. De dag dat men met de werken over de taalgrens
kwam, stond er aan Waalse kant een plakkaat, waarop stond: Ici on parle le
français. De dag daarop stond er ook een plakkaat aan de Vlaamse kant, waarop
stond: Hier wordt gewerkt.
Om
even een idee te geven, hoe Brussel (niet) werkt. Anders dan in Vlaanderen, is
men daar bv niet verplicht aan te sluiten bij een zorgverzekering en wie dat
toch doet, doet dat aan minder gunstige voorwaarden. Men kan er nl pas zelf van
genieten als men er 10 jaar bij is aangesloten en wie er aanspraak op maakt,
ziet zijn recht met vier maanden opgeschort voor elk jaar dat hij niet
aangesloten was. Het resultaat is dat steeds minder Brusselaars er aan
deelnemen. Net zoals bij het onderwijs, zouden veel ketjes beter gediend zijn
met een Vlaamse aansluiting, hetgeen nu (nog) niet kan. En nu we toch met Brussel bezig zijn,
nog even iets over de schooier van Evere,Vanhengel, dus. Die liberaal stond bij de verkiezingen in 2012 als
lijstduwer op een PS-lijst(!) en haalde er amper 805 stemmen. Diezelfde
Vanhengel vertelde in Terzake (ook al n.a.v. het N-VA confederatieplan), dat
zijn partij, Open VLD, wel degelijk het confederalisme in haar programma had
staan, maar dat de liberalen toen niet wisten wat dat betekende. Men kan zich dan
ook afvragen of ze de dag van vandaag wél weten wat er in hun eigen nieuw
toekomstplan staat, waarbij ze tegen het jaar 2020 een daling van de
belastingen vragen van 10 miljard euro, netjes verdeeld tussen werknemers en
werkgevers. En dat wordt dan gezegd door de voorzitster van een partij die mee
in de huidige federale regering zit en er mee verantwoordelijk voor is dat die
regering er nog steeds niet in slaagt de Europese begrotingsnorm te halen en de
staatsschuld terug te dringen onder de 100% van het bbp. Om het Leterme nog
maar eens na te zeggen: Wie gelooft die mensen nog?.
Dat het nieuws over het zgz communautair ideaalbeeld van de N-VA nog
lang zou nazinderen, was te verwachten. Gisteren hebben ook Open VLD en
CD&V de Vlaamsnationale communautaire plannen al afgeschoten. Het is
trouwens opmerkelijk dat Markske Beke steeds meer Leterme speak gebruikt.
Hij kan ook geen twee zinnen meer zeggen zonder het te hebben over de mensen.
Beke en Rutten waren trouwens niet de eerste CD&Vers en Open
VLDers die hun negatieve mening gaven. Misschien waren ze wel verplicht een
uitspraak ter zake te doen, nadat in een politiek debat op de RTBf Eric Van
Rompuy, Guy Van Hengel en de
onvermijdelijke Mark Eyskens dat in hun plaats al hadden gedaan. Het was daar zo
ergerlijk, dat zelfs de rode VRT het nodig vond enkele van hun uitspraken te
tonen. In werkelijkheid was er van een debat geen sprake, omdat ook de zgz
Vlamingen de francofonen waaronder Vlaminghater Maingain - naar de mond
praatten.
De
schooier van Evere, zoals Van Hengel bekend staat in financiële middens, noemde
het N-VA plan duivels, dit in fel contrast met zijn eigen Brusselse collega
Brigitte Grouwels (CD&V) die het twee dagen eerder aannemelijk vond. Van
Hengel kent Vlaanderen alleen maar als hij denkt er geld van te (kunnen)
krijgen. Eric Van Rompuy is de steeds groter wordende incarnatie van een
azijnpisser. De nijd en weerzin kan je echt van zijn gezicht zien afdruipen. De
man, die ooit een Vlaamsgezinde voorzitter van de CVP-jongeren was, maar het
daarna nooit verder heeft kunnen brengen dan fractieleider (lijder zou hier
beter passen), terwijl zijn broer - die letterlijk nergens vóór was - het tot
president (nou, ja) van de E.U. schopte, wordt met de dag ongenietbaarder. Dat
men Eyskens blijft uitnodigen is waarschijnlijk bij gebrek aan andere kandidaten.
De man zijn politieke houdbaarheidsdatum is al lang vervallen.*
Het zijn een stel nestbevuilers, die geen andere argumenten meer hebben
en netjes passen in de anti-Vlaamse haatcampagne waarvan de RTBf het brevet
heeft. De N-VA bedankte terecht om aan een dergelijk debat mee te doen. Het is
trouwens een publiek geheim dat de partij van De Wever wel regelmatig op het
scherm komt van de eveneens Franstalige RTL, die echter objectiever is
t.o.v. de Vlamingen.
* Nog iemand wiens politieke houdbaarheidsdatum
al lang vervallen is, is Willy Claes, die geregeld als specialist wordt
opgevoerd door de VTM. Indertijd, bij het Agusta schandaal, herinnerde hij zich
niets meer, nu weet hij het weer allemaal
Al
enkele dagen worden de radio- en Tv-journaals beheerst door de beroering omtrent
al dan niet legale inwijkelingen, met als kers op de taart de aangekondigde
ontruiming van het gekraakte Gesù-klooster in Sint-Joost-ten-Node. De meeste
van die krakers wonen daar al tot drie jaar en de vraag is dan ook hoe zoiets
kan, zeker voor een deel ervan dat hier illegaal verblijft.
Na
de ramp bij Lampedusa, waarbij zon dikke driehonderd vluchtelingen verdronken,
heb ik ergens de aantallen gelezen die de verschillende landen in Europa elk
jaar opnemen. De juiste cijfers kan ik me niet meer herinneren, wel het feit
dat, in verhouding tot het aantal inwoners (dus niet in absolute cijfers),
België een van de koplopers in Europa is. De hoera politiek van Di Rupo,
waarbij big Maggie als dé ster van het veld wordt afgeschilderd, zou dan ook
wat minder mogen zijn. Sinds staatssecretaris De Block in functie trad, is er al
e.e.a. veranderd, zeg maar verbeterd, maar het blijft dweilen met de kraan
open. Dat dankt Maggie aan haar partijgenoot en promotor van het grote Europa,
Guy Verhofstadt en zijn regeringen van de actieve welvaartstaat. Het is onder
Paars dat men de snel-Belg-wet heeft goedgekeurd en ervoor gezorgd heeft dat er
sindsdien zon half miljoen Belgen zijn bijgekomen. Dat en het feit dat
economische gelukzoekers meestal als asielzoekers worden afgeschilderd (wat
de meesten niét zijn), maakt dat er nog veel water door de Zenne zal moeten lopen
vóór die situatie enigszins beheersbaar zal worden.
Wat die ontheemden hier meemaken is onwezenlijk, maar zij zijn er zelf
ook mede voor verantwoordelijk. Wie zijn eigen land achterlaat zonder dat daar
enig gevaar is, zet zijn toekomst op het spel en ook die van zijn kinderen. Zo
staat er in De Standaard van dit weekeinde een artikel waarin er sprake is van
een Slowaak die hier met 11 (elf!) kinderen is aanbeland. Uit Slowakije, een
land dat deel uitmaakt van de E.U.! Voor zon mensen moet het eigen land
instaan, niet een ander willekeurig land dat daarom niet gevraagd heeft.
België is vol, Brussel overvol. Wij kunnen hier de hele wereld niet
ontvangen. De mensen en media die denken ons daarover een geweten te moeten
schoppen, plegen eerder chantage. Anders kan ik dat niet noemen.
De mensen die vinden, dat alles hier pico bello loopt en er derhalve
geen nood is aan verandering, wil ik er even aan herinneren dat de
faillissementen en ontslagen blijven oplopen, de staatsschuld blijft stijgen
(we zitten al aan meer dan 105% vanhet
bbp) en steeds meer bedrijven het hier voor bekeken houden. Voorlopig laatste
in de rij is de Finse uitgeversgroep Sanoma, die al haar week- en maandbladen
in België in de etalage heeft gezet. In Nederland blijft de groep wél aanwezig.
Bij Tessenderlo Chemie gaan 170 jobs verloren en ligt de fabriek plat wegens
een staking én een lock-out. Economen verwachten dat bij een volgende, zelfs
kleine crisis, Frankrijk en België de perifere landen zullen vervoegen.
Gewoon omdat die laatste vorderingen maken en wij niet.
De
beslissing van de Raad van State om de uitvoering van het uitbreidingproject
van de haven van Antwerpen op te schorten, is ook al niet van die aard om vrolijk
van te worden. Dat project voorziet o.a. in de aanleg van het Saeftingedok, een
dok dat nóg groter zou worden dan het Deurganckdok. Misschien zouden we ons hierom
echter beter niet té veel zorgen maken. Mocht het reeds bestaande Deurganckdok
op volle toeren draaien, dan is de kans groot dat de daar afgeleverde goederen
straks helemaal de haven niet meer uit geraken o.w.v. het verkeersinfarct dat
ze daar de Ring noemen en dat Antwerpen wurgt.
Een eerste firma die dat laatste begrepen heeft, is de van oorsprong
Nederlandse logistieke groep Wim Bosman, die zijn activiteiten in Wijnegem stopt
en ze overbrengt naar Zeebrugge en Genk. Door zijn landinwaartse ligging had
Antwerpen steeds de voorkeur, maar de files in en rond de koekenstad kosten het
bedrijf teveel geld, vandaar. Toevallig kende ik dat bedrijf uit s Heerenberg
vrij goed, daar ze vroeger althans uitsluitend met DAFs reden. Sinds het
werd overgenomen door het Nieuw-Zeelandse Mainfreight, is ook dat geen
zekerheid meer. Op hun officiële website staat nu een Mercedes vrachtwagen
uitgebeeld en die worden niet in Nederland en Vlaanderen gemaakt, zoals de DAF
trucks.
Wim Bosman zal gegarandeerd navolgers krijgen, gewoon omdat geen zinnig
mens er nog in gelooft dat de verkeersknoop rond Antwerpen op korte of zelfs
middellange termijn zal worden opgelost. De geschiedenis zal later uitwijzen,
wat voor stommiteit het was het Lange Wapperproject te kelderen na een
schertsreferendum waaraan slechts 40% van de Antwerpse kiesgerechtigden deelnam en 60%
van die 40% tegenstemde (t.o.v. het totale aantal kiesgerechtigden is dat
slechts 25%) en waarbij de regio buiten de stad niet eens de kans kreeg mee te
doen, terwijl die het hardst getroffen wordt.
Tenslotte heeft een van de twee overblijvende grotere
luchtvaartmaatschappijen op de luchthaven van Deurne de handschoen in de ring
gegooid (degene die de stad verbindt met Manchester) en kan men de paarse oppositie
straks weer de sluiting van de Antwerpse luchthaven horen eisen. Met als reden, dat het openhouden van het vliegveld van Deurne elk jaar
enkele miljoenen euro kost. Ik ga dat niet ontkennen, maar als we die logica
doortrekken, wordt het meer dan tijd dat we de NMBS sluiten. Die kost de staat
jaarlijks drie miljard
Staan er in de institutionele ontwerpteksten van de N-VA voor haar later
congres heel wat zaken die de francofonen van dit land doen steigeren, ook de
Vlaamse diehards zullen wel niet alles kunnen smaken van wat nu wordt voorop
gesteld. Zelfs al zal daarover op de volgende bijeenkomsten ook binnen de
partij nog wel heel wat te beknibbelen vallen, toch denk ik niet daar er veel
aan zal veranderd worden. Over het werkstuk is teveel nagedacht en gediscussieerd om het te gaan amenderen als een vulgaire Belgische wet.
Zo
is er het feit dat de N-VA niet voor een onafhankelijk Vlaanderen gaat. Nog
niet. Het water is daarvoor nog veel te diep. Als men een soort confederatie
nog niet verkocht krijgt, hoe weinig kans zou een separatistisch voorstel dan
maken?
Ook dat de koning blijft, zal de echte republikeinen geen plezier doen.
Ook hier geldt echter, dat het kan gezien worden als een voorlopige maatregel.
Als België dan toch (nog wat) blijft bestaan, waarom dan zijn koning niet, zij
het wel in een verwaterde versie, waarin hij zich hoofdzakelijk nog zal mogen
bezig houden met protocollaire zaken en niet meer de politiek.
Met die twee demarches hoopt de N-VA ook wat koningsgezinden en
belgicisten te overtuigen voor haar te stemmen, i.pl.v. voor een traditionele partij die helemaal geen garantie op de toekomst geeft. De N-VA moet nl méér stemmen
krijgen dan de vorige keer en ook meer dan die uit de laatste peilingen (voor
wie daarin gelooft). Wie daar als Vlaamsnationalist niet mee akkoord gaat,
heeft altijd nog de mogelijkheid te stemmen voor het origineel, in dit geval het
Vlaams Belang.
Tenslotte blijf ik erbij dat de V-partijen eerst de meerderheid moeten
zien te verwerven in het Vlaams parlement, om van daaruit de belgicisten en
francofonen voor de keuze te stellen: ofwel ons confederalisme, ofwel houden we helemaal mee op met dit België dat ons geen meerwaarde meer kan bieden. Voor
de N-VA is dit nog altijd de voorzetting van de Baert doctrine uit de tijd van
de Volksunie, toen die zich nog niet aan België verbrand had: Indien een
mogelijke stap in de staatshervorming een stap vooruit betekent, waarvoor geen
onredelijke prijs moet worden betaald en indien er geen toekomstige stappen
worden geblokkeerd, dan moet deze stap worden gezet. Dat geldt ook vandaag
nog.
Maandenlang
hebben de traditionele partijen smalend gedaan over het feit dat de N-VA
blijkbaar niet uitgelegd kon krijgen wat haar confederalisme enhaar verandering eigenlijk inhielden. Die
periode is nu wel voorbij. De partij heeft zeer gedetailleerd verteld wat het
institutionele deel van haar programma inhoudt. Er is echt werk van gemaakt en
in Vlaanderen is er niemand die het weerleggen kan (laten we even de groenen
vergeten, die belgicistisch zijn). Natuurlijk zijn de Franstaligen niet akkoord.
Die zouden dat ook niet geweest zijn mocht de N-VA het tegenovergestelde hebben
voorgesteld. Net zoals de linkse oppositie in de Antwerpse gemeenteraad ook
meteen alles afkeurt wat de nieuwe meerderheid daar nog maar denkt voor te
stellen.
De
N-VA kiest dus voor een systeem zoals in Zwitserland, waar de regering ook maar
bestaat uit een handvol ministers en waar de functie van eerste minister op een
soort beurtrol staat. De Zwitserse confederatie
krijgt ook maar 30% van de begroting en toch doet dat land het behoorlijk, in
elk geval een stuk beter dan het huidige België. Dat België als confederatie
niet meer over een eerste minister van enige betekenis zal beschikken, die zo'n beetje de rol zal krijgen die Herman Van Rompuy nu heeft in Europa, wat is daar
verkeerd aan? Vergeten we niet, dat áls de zesde staatshervorming echt en
volledig zal zijn uitgewerkt (hetgeen ik meer dan ooit betwijfel), de federale
premier ook zoveel niet meer zal betekenen, want zal moeten werken met een
budget dat kleiner zal zijn als die van de Vlaamse en Waalse
minister-president.
Wat Brussel betreft is het N-VA - ideaalbeeld van de confederatie
feitelijk een kopie van wat al eerder werd voorgesteld door Vives, een denktank
van de KU Leuven, die eveneens stelde dat men het Brusselse gewest best
afschaft, van de negentien baronieën één stad maakt en de zes politiezones
tot één terugbrengt, net zoals al is gebeurd met de Brusselse brandweer.
Brigitte Grouwels, CD&V minister voor Verkeer van het Brusselse gewest, is
de enige die tot nu toe de moed heeft gehad positief te reageren en die
trouwens bevestigt dat het systeem waarbij de Brusselaars zullen moeten kiezen
tussen Vlaanderen en Wallonië ook nu al bestaat voor allerlei diensten en
instellingen. Feitelijk niets nieuws onder de Brusselse zon, buiten het feit
dat met het opdoeken van al die gemeenten, de OCMWs, de overbodige
politiezones én het gewest er aardig wat politieke graaiers op droog zaad
zullen komen te zitten. Dáár knelt het politieke schoentje!
Tenslotte zal dit plan nog niet voor morgen zijn, dat weten ze ook bij
de N-VA. De francofonen zullen nooit akkoord gaan met eender welk plan waardoor
zij ook op langere termijn de Vlaamse miljarden zullen moeten missen om hun
opgefokte levensstandaard op peil te houden. Reden te meer om ze op 25 mei 2014
een duidelijk signaal te geven door ervoor te zorgen dat de V-partijen aaneen meerderheid geraken in het Vlaamse
parlement en die als hefboom zullen gebruiken om het Belgisch systeem open te
breken. Het zal inderdaad de Vlaamse kiezer zijn die dan zal beslissen of hij
verder bereid blijft zijn eigen welvaart te hypothekeren, ofwel eieren voor
zijn geld te kiezen.
Het volksgezegde is dat een volk de leiders krijgt die het verdient. Als
dat ook zou tellen voor de politieke partijen, dan staat Open VLD er slecht
voor. Volgens voorzitster Rutten zou een nieuwe staatshervorming pure
masturbatie zijn. Ik laat die uitspraak voor wat ze is, of zullen we ze
newspeak noemen? Feit is dat Rutten haar partij terug naar de negentiende
eeuw wil, toen die nog de grootste was in dit land, enkel omdat er geen
algemeen stemrecht was en niet omdat de liberalen zoveel talrijker waren. Wat
bij Rutten misschien ook meespeelt, is het feit ze jarenlang net over de taalgrens
heeft gewoond en daarnaar misschien nog heimwee heeft. Ze zou beter haar oor
eens te luisteren leggen over there, want het loopt daar alles behalve
lekker, zeker op financieel vlak.
Zoals ik al meldde in mijn blog van gisteren, is het helemaal niet zeker
dat Wallonië en de Franse gemeenschap de huidige (zesde) staatshervorming
verteerd zullen krijgen. De nieuwe bevoegdheden worden nl niet vergezeld van
een sluitende financiering, wat betekent dat de deelstaten er extra geld in
zullen moeten bijpompen. De intresten op de schulden bedragen voor de Franse
Gemeenschap en Wallonië respectievelijk 215 en 260 miljoen t.o.v. slechts 169
miljoen voor Vlaanderen dat toch meer inwoners telt.
Het resultaat van dat alles zal zijn, dat de francofonen van dit land
weer eens geld tekort zullen hebben en dat nog maar eens zullen opeisen. Dat
zal alleen kunnen via een volgende staatshervorming, zoals ze dat al doen sinds
de Lambermont-akkoorden, net dat wat madam Rutten nu niét wil. Helemaal te gek
is, dat het Franstalig onderwijs ook weer extra vers geld wil krijgen,
uitgerekend dát onderwijs dat als een van de slechtste van Europa wordt genoemd.
Hoe krijgen ze het klaar om steeds meer geld nodig te hebben voor een onderwijs
dat op niets trekt?
Il faut le faire, om het eens in hun
eigen taaltje te zeggen.
Er
is ooit gesteld, dat er alleen een einde zal komen aan dit land als de
francofonen dat zullen willen. Zeker met de échte veranderingen die de N-VA nu
voorstelt, komt die dag stilaan dichterbij. In de kritiek daarop wordt e.e.a.
bewust verdraaid (o.a. dat er geen Belgisch eerste minister meer zou zijn),
maar dat is voor een volgende blog.
Met Rutten komt het voor de Open VLD nooit meer goed. Het mens heeft
ooglappen op. Vergeet niet dat het woord confederalisme zelfs in het vorige
verkiezingprogramma van de partij stond. Feitelijk heeft Open VLD, volgens Rutten, haar kiezers
toen wat voorgelogen. Wie zegt dat het volgend jaar anders zal zijn? Wat kan er
voor de Open VLD nog wel, buiten het slaafs volgen van een links programma van
een belastingsregering, van begrotingen die aan elkaar hangen met knip en
plakwerk en van een staatsschuld die op die manier alleen maar groter zal worden?
De
N-VA gaat in de tegenaanval na de kritiek die de partij de laatste tijd had
gekregen, o.a. over de heisa in Turnhout, de wapendealer in Brussel die
stoemelings in de partij was geraakt, de poging om Jan Jambon letterlijk en
figuurlijk zwart te maken en de ongelukkige tussenkomsten van het ongeleid
projectiel dat Bracke heet. Als reactie daarop, om te vermijden dat de
kiescampagne een vuile campagne wordt en ook om het politiek momentum te kapen,
heeft de partij nu de sociaal-economische ontwerpteksten van haar aanstaande congres vervroegd
bekend gemaakt. Blijkbaar is ze daarin ten volle geslaagd, want zowat alle politieke
commentatoren en partijen zijn erover gevallen. Wat ze beoogt op
sociaal-economisch vlak, weten we al, wat het gaat worden op institutioneel
vlak, zullen we vandaag te horen krijgen.
Over wat we al weten, m.b.t. het sociaal-economische, zijn er feitelijk
geen grote verrassingen. De partij zegt al lang dat Di Rupo een
belastingregering is (en geen sociaal-economische hervormingsregering, zoals
Elio het zelf stelt) en dat de N-VA die belastingen omlaag wil, zowel voor de
burger (de personenbelasting) als voor de ondernemingen (de
vennootschapsbelasting). Beide behoren bij de hoogste van Europa en - zeker in Vlaanderen - krijgen we er in verhouding niet veel voor terug. Niemand kan
daar tegen zijn. Nu kunnen de liberalen wel zeggen dat dit feitelijk hun
programma is, de vraag is dan wel waarom zij er zelf nooit iets serieus aan
gedaan hebben. De doelstellingen van de N-VA zijn inderdaad vrij liberaal, feitelijk een
terugkeer naar de idealen van de Verhofstadt van de eerste drie
burgermanifesten. De bedoeling moet dan wel zijn dat die geen tweede keer
misbruikt zullen worden om straks het tegenovergestelde te doen. De liberalen
hebben ter zake in Vlaanderen het vertrouwen verloren, de N-VA heeft nog het
voordeel van de twijfel.
De
staatsuitgaven voor een legislatuur bevriezen, moet kunnen. Leterme heeft ook
een hele tijd met twaalfden gewerkt en dat lukte ook. Zon bevriezing zou voor
Vlaanderen drie tot vier miljard euro per jaar kunnen opbrengen. Daarmee kan
men al iets compenseren, mocht dat nodig zijn. Vergeten we niet dat de
deelstaten met de zesde staatshervorming al een deel bevoegdheden bij krijgen
die niet volledig gefinancierd zijn. In Vlaanderen kan men zich daar
terecht zorgen over maken, voor Brussel en Wallonië zal dat nog erger zijn,
gewoon omdat die twee regios er financieel slechter voor staan en o.a. meer
schulden hebben, zelfs in absolute cijfers
Kortom, er zal vanaf vandaag over e.e.a. nog een aardig woordje
gedebatteerd worden, waarbij we rustig kunnen stellen dat de
verkiezingscampagne lang en zwaar zal zijn. Het zal tenslotte echter de kiezer
zijn die zal moeten weten wat hij wil. Ondertussen heeft de N-VA echter de
leiding in de eerste ontsnapping en dreigt het voor de gezamenlijke
concurrentie een lange achtervolging te worden.
