Vandaag is het de laatste rustdag voor de Belgische politiek. Vanaf morgen zal het echte werk voor de regering Van Rompuy beginnen. En dat zal niet niets zijn: een heleboel hangende zaken, de affaire Fortis én het oplossen van de begrotingsproblemen. Van het oplossen van de communautaire problemen zal niet veel in huis komen en evenmin van de staatshervorming. Dat gaat maken, dat de grote knelpunten in dit land niet zullen worden opgelost en dat men zal voortsukkelen van het ene probleem naar het andere. Tenslotte blijft er de wraakroepende situatie, dat deze regering - evenmin als die van Leterme - gesteund wordt door een Vlaamse meerderheid. In concreto betekent dat, dat waarschijnlijk alle beslissingen van Van Rompuys ploeg gecontesteerd zullen worden door een meerderheid in Vlaanderen en dit misschien tot 2011. Om het zover niet te laten komen, hebben de Vlaamse oppositiepartijen de kans om gebruik te maken van de op gang geschoten campagne voor de regionale en Europese verkiezingen, om gezamenlijke standpunten in te nemen, waarbij telkens weer gehamerd dient te worden op het feit dat deze regering er een is tégen Vlaanderen en dat elke stem voor CD&V en Open VLD een verloren stem zal zijn. Een Forza Flandria zal het niet worden, daarvoor liggen de standpunten van de Vlaamsgezinde partijen te ver uiteen en speelt ook het eigenbelang een te grote rol (zeker bij LDD). Wat men wél zou kunnen proberen is telkens opnieuw, bij elke campagne, er gezamenlijk op te wijzen dat de Vlaamse kiezer absoluut niet mag stemmen op partijen die onze belangen verkwanselen. Dat geldt in de eerste plaats voor CD&V, die zowat alle Vlaamse verkiezingsbeloften van 2007 heeft gebroken, maar ook voor de Open VLD. Die laatste partij was (met Verhofstadt) al verantwoordelijk voor de meest anti-Vlaamse regeringen sinds de Tweede Wereldoorlog en niets laat vermoeden dat het straks anders zal zijn, mocht ze het weer eens voor het zeggen krijgen. LDD, N-VA én Vlaams Belang zouden dan ook hun campagnes zo moeten opmaken, dat ze tenminste niet tegen elkaar ageren. Zoals de zaken er nu bij staan riskeren ze samen bij de regionale verkiezingen 30 tot 40% van de stemmen te halen. Naar gelang wat er ons allemaal dit voorjaar nog te wachten staat, kan dat zelfs meer worden. Desnoods moeten ze de SP.a de kans geven mee te doen. Groen! wordt er best buiten gelaten, dat zijn toch maar verkapte belgicisten (de enige Vlaamse partij die zich onthield in de stemming om B-H/V!). Kortom, de electorale periode die zich aanmeldt is voor de Vlaamse oppositiepartijen een unieke gelegenheid om vernietigend uit te halen naar de huidige Vlaamse meerderheidspartijen die een stembusafgang meer dan verdiend hebben.
Toen ze bij Open VLD amper bekomen waren van de electorale afstraffing van 10 juni 2007, merkten ze tot hun eigen verbazing, dat ze verder konden meespelen. Dank zij de liberale overwinning in Wallonië en de klopping die SP.a in Vlaanderen had gekregen, zat er een oranjeblauwe regering in. De partij dacht het slim te spelen en liet Leterme en zijn kartel de kastanjes uit het vuur halen. Ondertussen lieten de lichtblauwen geen kans onbenut om stokken in de wielen te steken waar dat enigzins kon. Dit belette niet, dat Leterme en Co verplicht werden de PS mee in het bad te trekken. Sindsdien had de Open-VLD nog twee doelen: het kartel nekken en Leterme op zijn bek te laten vallen. Ze zijn in beide opzetten geslaagd. Jammer genoeg zal de partij er meer dan waarschijnlijk helemaal geen vruchten van plukken. Zoals de zaken er nu bij staan, is het open miserie bij de al even Open VLD. Er zijn de schandalen geweest van Chevalier, Moerman en Slangen, het vermoeden van voorkennis bij de Fortis-aandelen van De Guchts schoonmoeder, het schandaal aan de top van de politie. Patje Dewael koos voor de vlucht vooruit en denkt zo zijn vel te kunnen redden. De politie zit hem echter zelf op de hielen, zodat het helemaal niet zeker is dat hij er ongeschonden uit komt. Als kers op de taart moest de partij dan nog zijn belofte inslikken dat ze alleen nog zou verder doen als er in juni van dit jaar ook federale verkiezingen zouden komen. Dat had men gehoopt, omdat men dan de laatste troefkaart van Open-VLD wil uitspelen: de terugkeer van blauw konijn Verhofstadt. Het blijkt nl dat een deel van het kiesvee (van een term gesproken!) nog steeds denkt dat het met die man beter zal worden. Onder Verhofstadt wás het inderdaad beter; dat had echter niets met de man zelf te maken, maar alles met de heersende wereldconjunctuur. Dat onze staatskas nu leger is dan ooit, danken we mede aan Verhofstadts geldverkwistende politiek. Met Dewael in sourdine en De Gucht die waarschijnlijk naar Europa trekt, hangt de partij nu helemaal af van padvinder Somers. Oú sont les neiges d'antan? --- Er zijn trouwens nog een soort liberalen die hun wonden likken. Wat ooit Spirit heette, daarna Vla.Pro is nog maar eens van naam veranderd. Wat er van het al zo kleine partijtje overschiet, heet nu SLP, "sociale liberale partij". Als het kind maar een naam heeft. Daarmee verdwijnt nog maar eens het woord "Vlaams" uit een partijnaam en blijven er feitelijk alleen nog N-VA en Vlaams Belang over, die niet beschaamd zijn zich Vlaams te noemen. O, ja, bij CD&V staat er ook nog een "V" die "Vlaams" zou moeten betekenen. Dat stelt echter weinig voor en zal dat nog minder worden onder Van Rompuy Un. De "V" staat trouwens niet voor niets pas achter de ampersand...
De voorgeschiedenis van het verhaal is bekend: In de strijd tegen de opwarming van de aarde, is het ook de bedoeling dat we met z'n allen minder afhankelijk gaan worden van de olie. Om dat te verwezenlijken, wil men steeds meer biobrandstof gaan verbruiken. Dat is de klassieke brandstof, aangevuld met een product dat men uit de natuur kan halen. Tot nu toe zijn dat voornamelijk planten, die de mens ook nodig heeft voor zijn voeding. Het gevolg van e.e.a. was, dat er op de wereldmarkten tekorten ontstonden van granen, vooral tarwe en maïs, waarmee in de eerste plaats de derdewereldlanden door getroffen werden. In hoever die tekorten al dan niet kunstmatig werden verwekt, zullen we waarschijnlijk nooit weten. Ondertussen is men wel naarstig op zoek naar wat men de "biobrandstoffen van de tweede generatie" is gaan noemen. Dat zijn dan planten, die niét voor de voeding gebruikt worden, zoals bv bepaalde struiken en bomen. Het Vlaams Instituut voor Biotechnologie (VIB) diende vorig jaar een voorstel in, om een veldproef te mogen uitvoeren met genetische gemanipuleerde populieren. Dit is een boomsoort die zeer snel groeit en dus ook snel rendabel kan worden. Ondanks het feit dat er voldoende garanties waren om te vermijden dat de bestaande natuur door dit soort van bomen zou kunnen bedreigd worden, kreeg het VIB van de twee verantwoordelijke ministers, Onkelinx en Magnette, geen toestemming tot het aanplanten. Er ontstond zo een zoveelste communautaire kwestie. Men kan zich nl niet van de indruk ontdoen, dat de twee Waalse ministers het project willen kelderen, enkel en alleen omdat het (weer) een Vlaams initiatief is. Het VIB liet het echter daarbij niet en stapte naar de Raad van State. Begin deze week kreeg het van die Raad gelijk op alle punten. De drie bezwaren van het Waalse duo werden van de tafel geveegd, omdat de Bioveiligheidsraad (jaja, dat bestaat ook al!) bevestigde, dat er genoeg maatregelen waren genomen om alle risico's te vermijden. Nu zou men denken, dat daarmee de kous af is. Niets is minder waar. De volgende stap in deze absurde kwestie is nl, dat de twee Waalse excellenties samen met hun advocaten de argumenten van de Raad van State gaan "bekijken". Zolang er van hunnentwege geen antwoord komt, kan het VIB niets beginnen. Om helemaal duidelijk te maken, dat we hier in Absurdistan wonen: het VIB heeft ondertussen haar boompjes van het groeiseizoen 2008 geplant gekregen in ... Duitsland en is op dit ogenblik in onderhandeling om hetzelfde te verkrijgen in Nederland. In die twee landen zijn er nl géén bezwaren. Die hebben ook niet met Walen af te rekenen...
Als de nieuwe premier, Van Rompuy, ergens adelbrieven kan voorleggen, dan is het om de manier waarop hij indertijd als minister van begroting in het kabinet Dehaene, ervoor gezorgd heeft dat in België de tering naar de nering werd gezet. Dank zij beide figuren slaagde het land erin tot de eurozone toe te treden, al voldeed het ook toen niet aan alle vereisten. De belofte de staatsschuld weg te werken, werd door Dehaene's opvolger Verhofstadt vakkundig de nek omgewrongen. Mede daardoor kijkt Van Rompuy nu voor een tweede keer aan tegen een joekel van een gat in de Belgische begroting. Met Vlaanderen gaat het daarentegen steeds beter. Daar waar onze regio in 1995 nog zo'n acht miljard euro schulden had, zijn die op 01.01.09 helemaal verdwenen. De Vlaamse regering heeft zelfs een overschot op haar begroting voor 2009 én heeft al enkele voorafbetalingten gedaan voor dit jaar. Reden voor dit alles is een gevolg van de laatste staatshervorming, het Lambermontakkoord, waarbij de deelstaten een flink pak extra geld kregen van de federale overheid. Dat geld was gevraagd door de Waalse deelregering. De Vlaamse regering had het feitelijk niet nodig en heeft van het surplus dankbaar gebruik gemaakt om haar schulden aan te zuiveren, met het gekende gevolg. Met een pluimpje ook aan Vlaams minister Van Mechelen, die sinds 1999 de Vlaamse financiën meer dan goed heeft beheerd. Zijn we nu gered? Verre van. De Belgische schoonmoeder heeft momenteel nog een staatsschuld van 300 miljard euro ( 300.000.000.000!) en daarvan mag Vlaanderen het leeuwenaandeel voor zijn rekening nemen, al dan niet onrechtstreeks. De vraag van de Vlaamse deelregering, om een deel van de federale schulden over te nemen (op voorwaarde er ook de bevoegdheden bij te krijgen), is al twee jaar oud. Daarop is tot nu toe zelfs niet eens gereageerd. Aan Van Rompuy nu om te tonen dat het hem menens wordt. Dat zal echter inhouden, dat eerst zijn francofone vrienden zal moeten overtuigen, iets waarin Yves Leterme na 18 maanden nog steeds niet in geslaagd was. Il sont dur de comprenure, vous savez...
2008 zit er bijna op. Wat een jaar, op alle gebied. De wereld ging van een bloeiende economie naar geweldige afgang. De beurzen klapten in elkaar. Grote kapitalen gingen verloren. In eigen land ging de grootste financiële instelling voor de bijl en was het met de rest niet veel beter. De U.S.A. verloren veel van hun pluimen. Er werd voor de eerste keer in de geschiedenis een zwarte president gekozen. Van hem wordt nu verondersteld, dat hij het allemaal gaat oplossen. Dat kan natuurlijk niet en het is dan ook afwachten hoe hij op het einde van volgend jaar zal beoordeeld worden. Amerikanen kunnen in de ogen van de rest van de wereld, zeker van de linkse wereld, nooit iets goed doen. Ofwel moeien ze zich teveel met andermans zaken, ofwel te weinig. Als Obama "America first" gaat spelen (wat waarschijnlijk het geval zal zijn in deze penibele situatie), zal het ook weer niet goed zijn. In eigen land zitten we aan de derde regering op rij, binnen het jaar We maakten mee dat een (would be) premier tot viermaal toe zijn ontslag aanbood aan de koning. Tweemaal als formateur en tweemaal als premier. Ander en beter, maar dat laatste is helemaal niet zeker. China heeft zich terug op de kaart gezet, ook via de Olympische Spelen. Haar economie zou het allemaal eens gaan oplossen, maar op dit ogenblik is het allemaal niet zo zeker meer. Dat geldt ook, in mindere mate, voor India. In het Midden-Oosten zijn we aan de zoveelste oorlog toe. Dat zal daar ook niet veranderen. In die regio vocht men reeds 5000 jaar geleden en zal men er ook de rest van deze eeuw niets anders doen. Datzelfde geldt ook voor zwart Afrika, waar niets laat vermoeden dat het er ooit beter zal worden. Waar mensen, die niet bij elkaar horen, verplicht worden samen te leven, zal het nooit tot rust komen. Scheiding en afzonderlijke ontwikkeling kan hieraan een einde maken. De vraag is maar of de multiculturisten het ooit zullen toelaten. Dat laatste geldt ook voor België, al gebruiken wij - God zij dank - hier wel meer geciviliseerde gedragspatronen. Maar echt goed komt het tussen Franstaligen en Vlamingen ook hier niet meer. 2009 wordt geen goed jaar, internationaal niet, in eigen land ook niet. We krijgen hier wel de kans bij de volgende verkiezingen enkele partijen, die Vlaanderen in de steek hebben gelaten, de wacht aan te zeggen. Daar kan niet genoeg op gehamerd worden. Het kan niet zijn dat partijen ons dingen beloven die ze later niet kunnen waarmaken én daarenboven de eigen Vlaamse meerderheid verkwanselen voor enkele ministerpostjes.
Er komt dus een regering Van Rompuy. De media noemen haar al "Van Rompuy I", net hetzelfde als wat ze met de regering Leterme deden. Ook hier is het maar zeer de vraag, of er ooit een Van Rompuy II zal komen. Ik doe daar dus weer niet aan mee, tenzij misschien om ze "Van Rompuy Un" te noemen. Deze zgz nieuwe regering verschilt nl in wezen niets van de vorige. Men heeft eens in de boom geschoten. Enkele kraaien zijn gevlogen en enkele komen op een andere tak te zitten. - Er zitten ook bij Van Rompuy meer Franstaligen dan Nederlandstaligen en dat is tegen de geest van de grondwet. Die zegt dat er evenveel ministers van elke taalgroep moeten zijn. Die stelling wordt omzeild door een onevenwicht te creëren bij de staatssecretarissen. - Ook deze regering heeft geen meerderheid in Vlaanderen. De regering Leterme had bij zijn start nog het excuus dat ze die wél had. Na het uiteenvallen van het kartel is dat niet meer het geval. Ook de regering Van Rompuy is er een tegen Vlaanderen. Een regering zonder Vlaamse meerderheid zou CD&V nooit aanvaard hebben, werd gezegd. Van woordbreuk gesproken... - Deze regering kan enkele dringende hangende zaken, zoals bv het Inter Professioneel Akkoord, afhandelen en een poging doen om het gat in de begroting een beetje dicht te rijden. Ze zal België echter niet redden. België bestaat tegenwoordig nl uit twee verschillende landen, die steeds verder uit elkaar groeien. De paradox is, dat die landen geleid moeten worden door één regering, waarvan de leden apart gekozen worden per landsgedeelte. Dat maakt o.m. dat de Vlamingen nooit een in Wallonië verkozen minister bij een verkiezing kunnen wegstemmen. De Walen evenmin in het tegenovergestelde geval. Wanneer Onkelinx bv in de tweede regering Verhofstadt er een potje van maakte, kon men daartegen wel protesteren, maar verder niets. Dit leidt tot immobilisme en alles laat veronderstellen, dat het in de toekomst nog erger zal worden. - Theoretisch bestaan er twee oplossingen. De eerste is, dat we zouden terugkeren naar een unitaire staat, wat zo goed als uitgesloten is. De tweede is, dat we het land verder zouden opdelen in een soort confederale staat, waarbij de federale regering nog zou dienen als stofzuiger. Als er géén oplossing komt, dan zal België vroeg of laat zichzelf oplossen en komt er een complete splitsing. Dit zou ondermeer kunnen gebeuren door een beslissing van de Vlaamse regering na de regionale verkiezingen van volgend jaar. Die verkiezingen worden dan ook steeds belangrijker.
Herman Van Rompuy is tenslotte toch formateur benoemd en wordt waarschijnlijk de nieuwe federale eerste minister van dit land. De zoveelste belgenmop. Waar vindt ge nog een land waar niemand de topjob wil? Waar zelfs geen enkele partij erin slaagt een kandidaat te overtuigen premier te worden? Waar tenslotte het staatshoofd zelf een kandidaat moet overtuigen zich op te offeren? Waar twee landen slechts één regering hebben, terwijl de vertegenwoordigers per landshelft worden verkozen? Vergis u trouwens niet. Herman Van Rompuy is een belgicist pur sang. Vlaamsnationalisten moeten van hem niets verwachten. Dat hij nog een broer in de politiek heeft die een zgz Vlaamse reflex heeft, is ook verleden tijd. Sinds het aantreden van de anti-Vlaamse regering Leterme is Van Rompuy Jr dichtgeklapt. Met zijn oudere broer aan het roer van de belgiek, zal hij nu wel helemaal zwijgen. Honds-Vlaams, zou ik zeggen. Herman van Rompuy zal officieel dan ook proberen het unitaire België te redden cq te restaureren. Officieel althans. In concreto moet hij vooral zorgen dat zijn partij, CD&V, niet helemaal wordt weggespoeld door een "double whammy" (we laten er even de Europese verkiezingen buiten: afgezien van de betrokken kandidaten interesseert zich daar geen hond voor). Daarom zal zijn voornaamste taak erin bestaan, ervoor te zorgen dat zijn regering de datum van 7 juni 2009 overleeft. Al is dat helemaal niet zeker en wel om volgende redenen: - De Open-VLD, die op dit punt heeft moeten toegeven, zal er misschien eerst mee voor zorgen dat de hangende Belgische (niet Vlaamse) knelpunten zullen worden weggewerkt en zal daarna de regering toch laten vallen, zodat er toch samenvallende verkiezingen kunnen komen. - Wat zal er gebeuren, als zou blijken dat le beau Didier toch fouten heeft gemaakt in het Fortis dossier? Daar waar de twee CD&V betrokkenen zijn teruggetreden, blijkt dat voor Reynders niet nodig te zijn. Voor Walen geldt nl de ongeschreven Belgische wet, dat die enkel voor de Vlamingen telt (voor de Walen alleen als ze er voordeel uit kunnen halen). - Er blijft ook nog er de mogelijkheid, dat Leterme terugkeert en de plaats van Van Rompuy zal innemen. Dan zou de cirkel helemaal rond zijn en komen we waarschijnlijk in het Guinness book of records. - Tenslotte komt in januari het dossier Brussel-Halle/Vilvoorde weer op tafel in de Kamer van volksvertegenwoordigers. Er kan (voor zover ik het weet) nog één keer beroep tegen worden aangetekend en daarna moet de definitieve stemming verlopen, ergens in mei, dus nog vóór de volgende verkiezingen. Wait and see!
De Belgische politiek blijft voor spektakel zorgen. "Verkenner" Martens geraakt er blijkbaar niet uit. Hij had het al zover gekregen dat de lichtblauwen hun eis voor een regering tot juni 2009 hadden laten vallen. Hij had de vijf voorzitters van de meerderheidspartijen samen aan tafel gekregen. Iets dat in de huidige Belgische context niet zo "evident" is, om eens Martens eigen woorden te gebruiken. De vijf waren akkoord om door te gaan tot 2011 en nu stelt zich een volgende probleem. Leterme en Vandeurzen zouden moeten vervangen worden. Voor Vandeurzen zijn er Stefan Declerck en misschien zelfs Tony Van Parys. Voor de topjob zijn er geen kandidaten Jean-Luc Dehaene wil zogezegd geen regering trekken tot 2011, omdat hij kandidaat wil zijn op de Europese lijst voor 2009. Dat zal zo wel zijn, want in dat geval behoudt hij, buiten zijn dik betaalde Europese wedde, ook zijn riante Dexia-vergoeding (400.000 euro!) plus de vette kluiven die hij bij andere maatschappijen meepikt, Inbev Anheuser op kop. De tweede kandidaat, die bovendien voor alle partijen aanvaardbaarder is dan het Brabantse trekpaard, is Herman Van Rompuy, de huidige kamervoorzitter. De man heeft er echter geen zin in. Menselijk gesproken, kan men dat begrijpen. Als hij echter straks zijn partij mee de verdoemenis in helpt, wordt het allemaal al een heel beetje minder evident. Als Van Rompuy niet meer over heeft voor de partij waaraan hij (én zijn broer!) zijn hele carrière heeft te danken, dan zie ik niet in waarom de man straks nog kamervoorzitter zou blijven en zeker niet waarom hij straks nog op een verkiezingslijstlijst zou geplaatst worden. Daar ook de Vlaamse minister-president Kris Peeters geen zin heeft in job hopping, wordt de CD&V-spoeling schaars. Belgisch premier blijkt ook al een knelpuntberoep te worden.Vervotje is er ook nog natuurlijk, maar dat is maar een grapje. Misschien wordt het eindelijk tijd eens een Waal aan het hoofd van de federale regering te brengen. Dat is feitelijk een optie die al lang had moeten gelicht worden. Dan gaan we eindelijk eens zien, wat die ervan terecht zou brengen en moeten wij, Vlamingen, niet meer meemaken nog eens bedrogen te worden door een eigen premier die kiest vóór België en tégen Vlaanderen. Martens, Dehaene, Verhofstadt, Leterme: de lijst van geografische Vlamingen is al meer dan lang genoeg. "It's time for a change", zou Obama zeggen.
Terwijl de club van de zeventig-plussers (Albert II, Martens, van Yperseele & Co) naarstig verder zoekt naar een oude oplossing voor het herstarten van een nieuwe regering, heerst er bij de Vlaamse meerderheidspartijen (in de regering, niét in het parlement!) een zekere ontreddering. Als laatste partij heeft ook de Open-VLD ermee moeten instemmen, dat een eventueel heropgestarte regering zou moeten kunnen uitdoen tot 2011. Dat doet de partij erg tegen haar zin, omdat ze zo hoopte volgend jaar haar joker, Verhofstadt, in te zetten. Nu, die kans bestaat nog altijd, want ook als er een nieuwe regering zou geïnstalleerd worden, is het helemaal niet zeker dat die het lang zal kunnen uithouden. De regering Leterme was feitelijk geen regering, maar een samenraapsel van partijen die allemaal hun eigen programma trachtten te verwezenlijken (hetgeen voorlopig dus niet gelukt is). Het blijft wel verbazen, dat er nog steeds genoeg idioten rondlopen, die Verhofstadt terugwillen. Uitgerekend de man die, samen met Martens (die de staatsschuld verachtvoudigde!), mede verantwoordelijk is voor het gat in de Belgische begroting. Het Staatsblad zelf, neutraler kan niet, wist zopas nog te vertellen dat de volgens Verhofstadt "sluitende" begroting van 2006, in werkelijk een gat vertoont van 3,44 miljard, oftewel 5,7%! Voor wie het niet gelooft: ga maar eens kijken op blad 9, artikel 18... Bij de CD&V droomt men er zelf van dat calimero Leterme zou terugkeren als premier, mocht hij vrijgesproken worden door de onderzoekscommissie! De partij is als de dood voor nieuwe federale verkiezingen en hoopt dat de Vlaamse kiezer tegen 2011 weer alles zal vergeten zijn. Ook dat is nog oude politieke tsjevencultuur. Ondertussen moet wel iemand Letermes zitje warm houden en zal men trachten Herman "kardinaal" Van Rompuy desnoods tegen zijn eigen wil daarop te installeren. Van bloedarmoede gesproken. Trekpaard Dehaene zal het wel niet worden, want die moet dan zijn lucratieve job bij Dexia laten schieten (400.000 euro per jaar, aub!). Voor wie het nog niet zou weten: Dehaene behoort tot de linkse, syndicale vleugel van de partij. Ge weet wel, die van de "mensen" en "het volk".
Dat het met de economie slecht gaat, zowel op wereld-, Europees- als Belgisch vlak, is een open deur intrappen. De laatste maanden van dit jaar hebben reeds duizenden werknemers hun baan verloren, zijn er evenveel tijdelijken die hun contract niet vernieuwd hebben gezien en blijven heel wat grote bedrijven gewoon dicht. In België gaat dat iets gemakkelijker dan elders, omdat de werkgevers kunnen profiteren van de tussenkomst van de overheid bij wat men "technische werkloosheid" noemt ( de stelling van Cruyff: "elk nadeel heb se voordeel"), maar we moeten ons niets wijsmaken. Niemand weet wat er ons in 2009 te gebeuren staat. De fabrieken, die nu tijdelijk dicht zijn, moeten eens terug opengaan. Wanneer en hoe is bij meesten nog helemaal niet zeker. Wat er daarna nog kan gebeuren, is helemaal koffiedik kijken. Het voor België reeds afgezwakte herstelprogramma dreigt nog meer te verwateren. De mindere belasting op nacht- en ploegenarbeid dreigt nl een maat voor niets te worden. Er zijn in sommige fabrieken al enkele nachtploegen opgedoekt en de kans bestaat dat bedrijven, die nu in twee ploegen werken, dat straks - al dan niet tijdelijk - in één dagploeg zullen doen. Dat betekent dan weer afdankingen en, voor diegenen die blijven, loonverlies wegens het wegvallen van de ploegentoeslag. Dat er tijdens deze eindejaarsfeesten nog veel mensen op vakantie zijn getrokken, is grotendeels een gevolg van het feit dat ze hun vakanties al in augustus hadden geboekt, toen er nog geen sprake was van een crisis met de nu gekende omvang. Het zal waarschijnlijk met de krokusvakantie al heel wat minder zijn. Tenslotte is er de toekomst van België en Vlaanderen. Laat u niets wijsmaken. Er zullen geen betere tijden komen, als de klok nog maar eens wordt teruggedraaid, al dan niet met de hulp van overjarige politiekers van het type Martens, Eyskens en Decroo. Dit land heeft een grondige staatshervorming nodig of zal afglijden naar het statuut van een verpauperde bananenrepubliek. België is niet meer te redden met loodgieterswerk à la Dehaene. Dit land moet grondig worden omgebouwd. Er is reeds veel te veel tijd verloren met het creëren van nepherstelplannen. Als men niet tot een snelle soort confederatie kan komen, dan blijft het enige alternatief de definitieve splitsing.
Het is vandaag Kerstmis en dus: "Vrede op aarde aan de mensen van goede wil", een citaat, dat het al zo'n 2.000 jaar doet. Dat doe ik dan ook, aan alle moedigen, die mijn blogs blijven lezen en ook aan de anderen. Dat dan voor wat mijn goed hart betreft. Mijn slecht karakter echter vindt, dat er dezer dagen enkele zgz gezagsdragers zijn, waar de goede wil niet uit de verf komt, om het beleefd uit te drukken. Neem nu die Wilfried Martens. Die is al zo beleefd in zijn consultatieronde met de oppositie te spreken, iets wat Albert II geweigerd had te doen. Martens spreekt dus ook met de oppositie, met uitzondering van het Vlaams Belang... Van goede wil gesproken. Nu had de man eens de kans in deze Kerstsfeer zijn goede wil te tonen en álle Vlamingen in zijn gesprekken te betrekken, maar dat is er blijkbaar nog steeds teveel aan. Een klein miljoen Vlamingen worden zo nog maar eens vergeten, alsof zij hier niet bestaan. En dan straks weer maar jammeren, dat de communautaire problemen hier niet opgelost geraken. En dan is er die hogervernoemde Albert II. Die komt in zijn Kerstboodschap o.m. een citaat vertellen van Ingrid Betancourt, de Française uit Colombia die in juli bevrijd werd uit de handen van de linkse FARC rebellen. Betancourt zou gezegd hebben, dat België een voorbeeld was van een harmonieuze samenleving. Nou, moe! Ze had beter Zwitserland als voorbeeld genomen. Dat land bestaat uit vier taalgebieden en daar zijn er zo goed als geen communautaire problemen. De reden daarvoor is dat in Zwitserland, zoals het in een federaal land hoort, iedereen zich - in het officiële leven althans - aanpast aan de plaatselijke regels én taal. Dat noemt men het territorialiteitsprincipe. In België gebeurt dat niet, omdat de francofonen willen dat de plaatselijke, Vlaamse bevolking zich aan hén aanpast. De omgekeerde wereld, dus. Erger nog, die Franstalige inwijkelingen gaan Vlaanderen bij allerlei buitenlandse instanties nog zwart maken. Van goede wil is er bij hen in geen geval sprake. Toch is er dezer dagen toch één lichtpunt: Albert deux heeft ook ontdekt, dat dit land een verdere staatshervorming moet krijgen. Hopelijk vertelt hij dat ook in zijn Franse versie aan de Waalse landgenoten, want het zijn uitgerekend zij die daarover dwars blijven liggen. Zo weten we nu al, dat er van die zo geroemde dialoog weinig in huis zal komen. Tegen Nieuwjaar zouden de eerste akkoorden, de zgn "borrelnootjes", die al meer dan een jaar oud zijn moeten zijn goedgekeurd. Zelfs dat zit er niet meer in. Toch maar de beste wensen!
Zondagavond zou er op Canvas een panorama-uitzending uitgezonden worden over de toekomst van België. Door het ontslag van de regering Leterme, besliste de nationale omroep op het laatste ogenblik deze uitzending echter niet uit te zenden. Blijkbaar vindt nu ook de VRT dat dit land geen toekomst heeft! Alles even op een rijtje. De uitzending heet(te) "Twaalf wijzen om België te splitsen". Die "wijzen" waren de op de VRT alom aanwezige Marc Eyskens (zou die daar slapen?) en zielsgenote belgicisten Annemie Neyts en Johan Vande Lanotte. Antwerps hoogleraar Bea Cantillon en haar economie-collega De Grauwe uit Leuven, horen daar eigenlijk ook bij. Van Vlaamse zijde waren er N-VA-er Bart De Wever, Remi Vermeiren (voorzitter Warandegroep) en Eric Defoort (Voorzitter VVB). Er waren zelfs een paar Waalse landgenoten: Dorothée Klein, hoofdredactrice van Le Vif/L'Express en de Brusselse hoogleraar Philippe Van Parijs. De rij werd tenslotte gesloten door de nieuwe messias voor Wallonië, "onze" Rudy Aernoudt en Karl-Heinz Lambert uit de Oostkantons, een van de "drie Charels" (dixit Deckerken). Op te merken valt, dat er geen enkele Waalse politicus bijzat. Men had er wel gevraagd, maar blijkbaar durfde niemand het aan. Aan de zijlijn staan en daarna kritiek geven op de Vlamingen die wél hun nek uitsteken, is natuurlijk zoveel gemakkelijker. Het hele debat was opgenomen in het kasteel van Gaasbeek en moet uiteraard nogal wat gekost hebben. Dat het debat niet werd uitgezonden (het werd het het laatste ogenblik vervangen door een reportage over ... Rusland!), zou dus te maken hebben met de val van de regering Leterme. Heeft men bij de VRT zo weinig ruggengraat, dat men daar rekening mee moet houden? Wat verandert er nu aan zo'n discussie of er al dan niet een regering is? Gaan de mensen uit dat debat hun mening wijzigen wanneer Leterme al dan niet premier blijft? Als men het zo bekijkt, moet men veel respect hebben voor de journalisten van de RTBf, die destijds - onaangekondigd zelfs - het programma "Bye,bye, Belgium" uitzonden en daarmee de boel op stelten zetten. In vergelijking met die jongens zijn de VRT-knapen en meisjes een groep weekdieren, die niet thuishoren bij een zender die neutraal zou moeten zijn. Dat de zender niet neutraal is, weten we al langer en dat wordt nu nog maar eens bewezen. Arm Vlaanderen, dat zijn belastingsgeld aan zo'n instelling moet geven. Er zouden bij de VRT in de volgende jaren 150 ontslagen vallen. Waarom geen 1500? --- Tenslotte nog dit: bij de discussie over de toekomst van dit land, werd niemand uitgenodigd van het Vlaams Belang, een partij die in Vlaanderen minstens 15% van de stemmen haalt, noch van de donkerblauwe LDD die - althans volgens de laatste peilingen - de Open VLD naar de kroon zou kunnen steken. Wie noemt dat hier nog een democratie?
Belgium live. Men gelooft haast niet wat men ziet. Eerst de val van een regering, rechtstreeks vanuit parlement en de wandelgangen. Dan de start van de nieuwe consultaties door de koning. De eerste auto, die het koninklijk domein komt opgereden, blijkt die van Wilfried Martens te zijn. Of misschien van de nieuwe mevrouw Martens, want die zit aan het stuur. Miet 1 dus, met naast haar Wilfried III en op de achterbank de kinderen van Wilfried II. Die arriveerden in Laken recht vanuit Eurodisney. Dus van het ene pretpark naar het andere. Zo voert men tegenwoordig politiek in België. Het is tekenend voor de afgang van ons politiek bedrijf, dat oude politieke fossielen als een Martens en een Eyskens niet uit onze media weg te slagen zijn. Vergeet niet dat Albert II en zijn entourage ook uit die lang vervlogen periode stammen. Die denken nog altijd met weemoed in termen van het unitaire België, waar Hof, Kerk,vakbonden en Groot Kapitaal het voor het zeggen hadden. Waar de Vlaming braaf gehoorzaamde en betaalde. Die tijd is voorbij. Als er sinds 10 juni 2007 iets veranderd is in dit land, dan is het de bewustwording van heel wat Vlamingen, dat er genoeg met hen gesold is. De belgicisten uit die oude generatie schijnen dat nog altijd niet te beseffen. Hetzelfde geldt trouwens voor onze media: ook de meeste journalisten blijven maar verwijzen naar vroegere crisissen in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw en denken dat de huidige problemen met dezelfde remedies kunnen worden opgelost (de remedie Dehaene hoort daarbij). Dat verwijzen naar vroeger geldt trouwens ook voor de economie. Ook daar worden steeds vergelijkingen gemaakt met de economische en financiële problemen van twintig, dertig jaar geleden. Men vergeet erbij te vertellen dat er toen nog bijna geen computers waren en helemaal geen GSM's, blackberry's en aanverwanten, om nog over het Internet te zwijgen. Wij leven nu in een andere wereld, waar de problemen moeten worden opgelost met modernere methodes. De dag van vandaag maakt men de mensen niet meer wijs wat men wil, God zij dank. Alles komt tegenwoordig uit, alles kan worden gecontroleerd en/of achterhaald. Big Brother is niet meer de staat, maar het Internet, de moderne telefonie en beeldvorming. In Laken weten ze dat blijkbaar nog niet. Daar denken ze nog in Bokrijk terminologie.
Hoe men het ook draait of keert, CD&V zit in de hoek waar de klappen vallen. Of er nu meteen nieuwe verkiezingen komen, of dat op 7 juni 2009 zal zijn, of later, Vlaanderen zal niet vergeten dat de partij er niets van gebakken heeft. Geen enkel positief punt heeft de partij uit de brand kunnen slepen, zodat het nu eindelijk eens tijd wordt dat de ze het spel ook eens vuil gaat spelen. Met brave Belg spelen, heeft geen toekomst meer. CD&V zou dan ook keiharde voorwaarden moeten stellen om nog mee te willen spelen, al dan niet met de premierpost. Enkele suggesties: - Het eerste pakket staatshervorming (de "borrelnootjes") moet meteen bevestigd worden. - Brussel-Halle/Vilvoorde, zowel kieskring als gerechtelijke kring, moet gesplitst worden. - Alle materies die de federale regering aan de deelregeringen kunnen doorgeven en waarvoor deze laatsten dan ook zullen moeten opdraaien, moeten meteen ("onverwijld!) worden overhandigd. Dit zou trouwens de federale begroting ten goede komen. Er zal daarover wel grote heisa ontstaan en men zal dan terug dreigen met onmiddellijke verkiezingen (binnen de 40 dagen), maar dan heeft CD&V tenminste een schaamdoek om te kunnen zeggen dat ze "iets" geprobeerd heeft. Als B-H/V niet gesplitst wordt, kan er trouwens grondwettelijk geen verkiezing meer plaats vinden, wat men er ook over wil vertellen. Elke ongrondwettelijke verkiezing kan nl straks voor het Gerecht worden aangevochten. Met de bijna openlijke vijandigheid, die er nu heerst tussen politiek en justitie, is de kans huizenhoog, dat de klagers gelijk zullen krijgen. Doen ze het of doen ze het niet?
Grote paniek bij het officiële België: de koning, de traditionele partijen, Het VBO, de vakbonden. Dit land zit zonder regering, wat dat ook mogen voorstellen. Volgens de media, moet er een "doorstart" komen. Dat is in dit geval een foutief begrip. Een doorstart komt uit de luchtvaart en gebeurt als een vliegtuig tijdens het landen weer moet opstijgen. M.a.w. het is een actie van iets in beweging. Voor wat zich thans in onze politiek voordoet, zou men beter van "starthulp" spreken. Dat heeft nl te maken met iets dat stil staat en dat is wat op dit ogenblik met België gebeurt. Het Belgische Trabantje (tweetakt: Vlaams/Waals) staat nog maar eens stil en moet weer in gang gezet worden. Ver zal het ook daarna niet meer rijden, want zijn batterijen zijn reeds lang versleten. Ook het gekibbel tussen Open VLD en CD&V over een noodregering die zou moeten aanblijven tot juni 2009 (volgens de VLD) of tot 2011 (volgens CD&V) is naast de kwestie. Het heeft alleen te maken met de perceptie van de lichtblauwen, dat zij in 2009 vooruitgang zouden boeken (hetgeen waarschijnlijk niet zal gebeuren: Deckerken, weet je wel) én van de Tsjeven die, terecht, vrezen de rekening te zullen moeten betalen van het geklungel van de regering Leterme en de breuk van het Vlaamse kartel. Mag ik er tenslotte op wijzen dat ik VandeLa uit Oostende voor een keer gelijk moet geven: het is een schande vanwege de koning, en vanwege VLD en CD&V, dat men de Vlaamse meerderheid blijft negeren. De regering Leterme was er een tegen Vlaanderen en de opvolger ervan belooft in hetzelfde bedje ziek te zijn. Voor alle overtuigde Vlamingen geldt dan ook maar één motto: "Weg ermee!", is het niet nu, dan zeker op 7 juni van volgend jaar. --- Tenslotte nog dit. Stel dat er op 07.06.2009 inderdaad ook federale verkiezingen komen, wie zegt dat er dan een federale regering zal zijn die de volgende vier jaar zal uitdoen. Met de versnippering, die er in Vlaanderen heerst zal het, primo, al heel moeilijk zijn om een nieuwe federale regering te vormen. Als die er, secundo, zou komen en na korte tijd zou uiteenvallen, dan zitten we opnieuw in de carrousel van de verkiezingen à gogo. Er blijft dan ook maar één echte optie voor dit land: het zo snel mogelijk helemaal splitsen, zodat ieder zijn eigen potje kan koken.
Hoe het komt, weet ik niet, maar onze media - de geschreven pers op kop - hebben het steeds over Leterme I. Alsof er een Leterme II op zou kunnen volgen. Dat we daarvan bespaard mogen blijven! Zelf heb ik die term nooit gebruikt, tenzij ik het had over "Leterme Un", om de Franstalige meerderheid binnen zijn kabinet (tegen de geest van de Grondwet in) aan de kaak te stellen. Na zijn eerste ontslag, vorig zomer, dat geweigerd werd door Albert II, gebruikte ik wel de term "Leterme bis". In een onstaat als België is natuurlijk alles mogelijk, maar het zou hele straffe koffie zijn, mocht Leterme terugkeren als premier van dit land. Bij de Franstaligen had hij het al verkorven tijdens de oranje-blauwe onderhandelingen, bij de Vlamingen was zijn krediet al grotendeels opgebruikt toen hij, zoals hierboven aangehaald, een regering vormde met een meerderheid uit de minderheid en ging regeren zonder enige kans op de door hemzelf beloofde staatshervorming. Toen zijn kartel met de N-VA ophield te bestaan, was zijn regering ook de meerderheid binnen Vlaanderen kwijt en toch bleef de keikop doorgaan. Leterme had er al mee moeten ophouden na die oranje-blauwe onderhandelingen. Al wat hij daarna gedaan heeft, heeft zijn imago en dat van zijn partij geschaad. Dat die partij nu nog achter hem blijft staan, heeft dan ook iets weg van die lemmingen die zich achter hun leider aan in de afgrond storten. --- In de marge van bovenstaande nog dit: - Het is niet waar dat de belangenvermenging van politiek en gerecht "du jamais vu" is in dit land. Nooit gehoord van de Vlaams-Blok processen, waar Verhofstadt er na een derde poging pas in slaagde die partij te laten veroordelen door het gerecht van zijn eigen Gent? - Er zijn er die roepen op nieuwe verkiezingen. Die kunnen grondwettelijk niet doorgaan als er geen oplossing komt voor de kieskring Brussel-Halle/Vilvoorde.
Op het ogenblik, dat ik dit schrijf, is er nog steeds geen uitsluitsel van wat er met Leterme en zijn regering gaat gebeuren. Men probeert nu verdeeldheid te zaaien binnen het gerechtelijk apparaat en hoopt gered te worden door de gong. Die gong heet Fortis. Feitelijk is Leterme het slachtoffer geworden van het Peter Principe*. Dat zegt, dat elke werknemer in een hiërarchisch systeem vroeg of laat zijn incompetentieniveau bereikt. Bij Leterme was dat het geval, toen hij premier van België werd. Hij was bekwaam genoeg om minister-president van Vlaanderen te zijn. Hij komt iets tekort om de Belgische chaos te kunnen beheren. Men heeft hem "doodgepromoveerd", zoals men dat in economische termen zegt. Feitelijk was dat met Verhofstadt ook al het geval, maar die had toen het geluk in een goede economische context te zitten en geen internationale financiële crisis mee te maken. Feitelijk zou men die Verhofstadt misschien beter laten terugkomen. Dan kan hij de rotzooi, die hij gedurende acht jaar heeft veroorzaakt, zelf eens proberen op te lossen. Wedden, dat hij dat niet zal aanvaarden? Leterme heeft niets, maar dan ook niets waar gemaakt van wat hij allemaal beloofd heeft: - Geen staatshervorming. - Geen (onverwijlde) splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde. - Geen goed bestuur. - Geen goede begroting. Het enige, wat hem als trofee nog restte, was zijn zgz "kordate" aanpak van de financiële crisis. Die aanpak blijkt nu een beetje té kordaat te zijn geweest. In tegenstelling tot landen zoals bv Groot-Brittannië en (beter te vergelijken) Nederland, gaf België zijn grootste bank uit handen en reikte hij de Fransen de controle over Dexia aan. Het ergerlijkste aan de man is, dat hij een slechte verliezer is, die tenslotte de regels van de scheiding der machten aan zijn laars lapte om zijn doel te bereiken. Machiavelli op zijn West-Vlaams. Hoe het nu verder moet, krijgen we waarschijnlijk vandaag, of toch dit weekeinde nog te horen. De zoveelste vaudeville van het kunstmatige land, dat België heet.
* Dr. Laurence J. Peter was een van origine Canadese professor, die enkele leerstoelen had in de States. In 1969 schreef hij, samen met Raymond Hull, het boek dat naar hem genoemd werd: "Het Peter Principe", waarin hij uitlegt hoe het komt dat het fout loopt in hiërarchische bedrijven, daarbij inbegrepen de meeste staatsinstellingen, die meestal raderwerken zijn van in elkaar passende systemen die meestal bevolkt worden door mensen die boven hun competentieniveau zitten. Het echte werk wordt nl gedaan door die werknemers, die hun incompetentieniveau nog niet bereikt hebben.
We zitten in de Kersttijd. Vrede op aarde aan de mensen van goede wil. In het Oost-Vlaamse Herzele hebben ze ook het (Kerst)licht gezien. De gemeente gaat alle OCMW-schulden kwijtschelden en gaat daarenboven waarschijnlijk aan alle leefloners nog een extra premie geven van 250 euro. Van caritas gesproken, dat is er nog eens een. De burgemeester van Herzele hoopt, dat zijn daad navolging zal krijgen in Vlaanderen. Dat zou kunnen, maar is helemaal niet zeker. Wat daar in Herzele gebeurt is nl nogal aan de simplistische kant. Het is natuurlijk zo dat heel wat mensen, die het moeilijk hebben, er blij mee zullen zijn. De vraag is maar, of zo'n eenmalige maatregel de problemen zal oplossen. Gaan die mensen volgend jaar geen schulden meer maken? Of heeft Herzele zoveel geld over, dat ze de maatregel zal kunnen blijven herhalen? De kranten zijn er als de kippen bij, om enkele voorbeelden in Herzele aan te halen van behoeftige mensen, die het inderdaad niet breed hebben. Door de maatregel echter op iedereen toe te passen, zullen er ook wel de gebruikelijke klaplopers tussen zitten, die niet weinig in hun baard gaan lachen. Verder bestaat er de mogelijkheid, dat mensen gaan denken dat men beter schulden blijft maken. Misschien geraken ze er via de gemeente vanaf. Dat is dan een verkeerd signaal. Heel wat organisaties en andere (vooral grotere) gemeenten, zullen Herzele zeker niet volgen en pakken de problemen aan geval per geval. Op die manier is men zeker diegenen helpen die het het meest nodig hebben. Een recente studie heeft nog aangeduid, dat vooral 65-plussers het in ons land steeds moeilijker hebben om de eindjes aan elkaar te knopen. Bijna een kwart van hen zit, officieel althans, onder de armoedegrens. In werkelijkheid kunnen het er meer zijn. Het zou bv nuttig kunnen zijn, dat gemeenten eerst eens controleren hoeveel oudere mensen er in de problemen zitten en vanuit die situatie ook de rest bekijken. Tot slot valt het op, dat bij de OCMW-trekkers steeds meer mensen komen te zitten die in echtscheidingsprocessen gezeten hebben of nog zitten. Waarbij het gezegde "scheiden doet lijden" nog steeds actueel blijft, ondanks alle (voornamelijk paarse) overheidsinterventies terzake.
Bij Justitie houdt het niet op. Deze keer zijn het de rechters die elkaar in het haar zitten. Om te beginnen is er die uitspraak van het Hof van Beroep over Fortis. De beslissing daartoe werd genomen door twee van de drie zetelende rechters. De derde (vrouwelijke) rechter had zich ziek gemeld. Nu moet het toch lukken zeker, dat die derde de vrouw is van CD&V-er Jan De Groof, o.m. regeringscommissaris van Antwerpen en Hasselt. Er was over die aan de gang zijnde zaak een lek ontstaan en de twee andere rechters verdachten de vrouw ervan het gedaan te hebben. Deze laatste diende dan weer klacht in tegen haar collega's omdat die haar onder druk zouden gezet hebben. Enfin, een alles behalve leuk schouwspel. Haar klacht is ondertussen geseponeerd, maar hoe het verder met die zaak zal aflopen, is ver van zeker. Nog iemand die bij Justitie zou gelekt hebben, is niemand minder dan Freddy Troch, al decennia bekend in gerechtelijke middens van toen hij het onderzoek tegen de bende van Nijvel leidde en dat onderzoek kwijt speelde aan zijn collega van Charleroi. Troch, die nu voorzitter was van de rechtbank van Dendermonde is die job kwijt gespeeld aan een zekere Dirk Van der Kelen (familie van?), die Troch verwijt "iets" naar de pers gelekt te hebben. Samen met Troch werden ook een paar van zijn collega's mee gedegradeerd. Hopelijk schrijft Troch ooit zijn mémoires. Dat zal de moeite worden. Nadat de schurk, die waarschijnlijk meedeed aan de moord op Kitty Van Nieuwenhuyzen op het laatste nippertje kon aangehouden blijven, mede door het ingrijpen van de justitieminister himself (iets wat hem trouwens binnen gerechtelijke kringen kwalijk wordt genomen, jaja!), is er nu in Turnhout een man vrijgekomen die beschuldigd wordt van moord op zijn vrouw. Kan allemaal in België. Voor de rest worden de burgers van dit land verondersteld vertrouwen te blijven hebben in een staat waar, althans volgens de wet, een absolute scheiding tussen de machten. En wie dat niet gelooft, wordt wel wat anders wijsgemaakt...
In dezelfde zevende dag, waarin Leterme zich boos maakte op de ondervragende journaliste, omdat ze hem moeilijke vragen stelde en ook omdat hij zijn vooraf bestudeerde monoloog niet kon afdraven, verklaarde de premier nog maar eens dat België een betere begroting heeft dan zijn buurlanden. Dit verhaal werd 's anderendaags zonder veel commentaar overgenomen door de kranten. Kijk, Leterme mag blijven liegen zoveel hij wil (wat dat betreft moet hij voor Verhofstadt niet onder doen). Dat er echter geen enkele journalist is, die naam waardig, die daarbij durft stellen dat die buurlanden het zich kunnen permitteren dieper in het rood te gaan, omdat ze geen huizenhoge staatsschuld hebben zoals België, is een triestige zaak. Ondertussen heeft de man uit de Westhoek toch al bekend, dat 1,2% groei voor 2009 niet meer kan. Hij zweert nu bij een begrotingstekort van 1,8%, een verschil dus van 3% tegenover wat hij vorige maand nog durfde te beweren. En zelfs die 1,8% zal niet volstaan. Volgens heel wat economen zal het cijfer dichter bij de 3% liggen. Dat zou betekenen, dat de Belgische staatsschuld volgend jaar op zo'n 10 miljard euro zou kunnen komen te liggen. Er zullen draconische besparingen en/of nieuwe belastingen nodig zijn om de kosten van de vergrijzing straks nog te kunnen betalen. En voor de diehards die blijven beweren, dat het hier allemaal zo goed is: uit cijfers van de nieuwe staatssecretaris voor armoedebestrijding, Jean-Marc Délizée (PS, nota bene), blijkt dat bijna een kwart van onze 65-plussers onder de armoedegrens leven. In werkelijkheid kan het nog meer zijn, want heel wat van onze "oudjes" durven niet eens naar het OCMW te stappen (voor hen is dat nog altijd de "openbare onderstand"). Om even een vergelijking te maken met een buurland (als Leterme dat doet, waarom ik dan niet?) - Nederland in dit geval - daar zit maar 6% onder de armoedegrens. Dat is dan het resultaat van Verhofstadts acht jaar "actieve welvaartstaat" en het daarop volgende geklungel van de man die dat allemaal eens ging verbeteren. Wie gelooft die mensen nog? Om de welvaart hier een beetje in stand te kunnen houden, zijn er meer dan ooit dringende hervormingen nodig in de gezondheidszorg en de arbeidswetgeving. Met de "excellenties" Onkelinx en Milquet zie ik dat niet gebeuren. Het resultaat zal dan ook zijn, dat het van kwaad naar erger zal gaan en dat we straks allemaal een pak armer gaan worden.
