1959 – 16 juli – G.v.M. : Louis Alewaters uit Leest van metser tot kunstenaar.
“Te Leest op de Heide juist tegen de overweg van de spoorweglijn Mechelen-Willebroek woont Louis Alewaters, 60 jaar, metser bij de NMBS te Antwerpen-Zuid. Deze ijverige man had een paar jaar terug de idee opgevat een windmolen in beton te maken, hetgeen de bewondering van iedere Leestenaar afdwong. Louis oordeelde dat er bij de windmolen ook een Molenhuis hoorde, en bracht de zaak in orde. Een achttal maanden terug was Louis begonnen aan de kerk van Leest, 1 meter hoog en 1,20 meter diep. In zijn schuur in alle stilte werkte hij na zijn zware dagtaak altijd maar aan deze kerk gans in beton, een echt spinnenweb van draadjes. Hoeveel uren hij daaraan gewerkt heeft kan hij moeilijk zeggen, gezien het al een hele tijd in beslag nam om het plan en de verdeling te maken. Komt daarbij dat dit prachtig kunststuk van binnen gans hol is zodat Louis eerst de koffering in hout heeft moeten maken. De muren, het dak en de toren zijn twee centimeter en half dik en het ganse kunststuk weegt 90 kilo. Louis doet na zijn dagtaak nog wat anders. Muziek is zijn geliefkoosde bezigheid. Hij is sedert 45 jaar muzikant van de Kon. Fanfare Ste.-Cecilia van Leest. Een 15-tal jaren al speelt Louis bombardon si b : en wie doet hem dat na ? Zijn vrouw Maria is fier op hem en met reden, want Louis is een voorbeeld voor de gemeente als huisvader, als vakman en als muzikant…”
Op 22 april 1972 vierden Louis en Maria hun gouden huwelijksjubileum en dit evenement liet “De Band” van mei 1972 niet onopgemerkt voorbijgaan : “Op 29 april 1922 traden Louis Alewaters en Maria Apsillis, respectievelijk geboren te Leest op 3 januari 1899 en te Hombeek op 5 augustus 1901, in het huwelijk, en vierden thans hun gouden jubileum. Aan de woning, die we die zaterdag voorbijreden, waren de inwoners druk bezig met het aanbrengen van een praalboog, en de vlaggen wapperden aan vele huizen. Vroeger stipten we reeds aan dat Louis een verwoed muziekliefhebber was en steeds als “bombardon” een kwarteeuw het zware instrument op de schouders en rond de hals droeg, maar ook de kunst beoefende. Wij mochten destijds de door hem vervaardigde kunststukken bewonderen, waaronder een watertoren, een kapelletje, e.a. Het was te verwachten dat hij door de muziekmaatschappij degelijk in de bloempjes zou worden gezet, en hij werd dan ook bedacht met een “luchter” als geschenk. In naam van de gemeente werd hem door de Burgemeester en schepenen insgelijks een mooi geschenk aangeboden. Alhoewel de viering in familiekring zou plaats hebben, kon het moeilijk anders, of dat de jubilarissen zouden afgehaald en begeleid worden naar de zaal Verschuren, en dit ondanks de regen, maar dat hinderde noch de feestelingen noch de feestvierders. Hier werd een serenade gegeven ter ere van het paar en besloten met het houden van een feestrede. Voor Louis en Maria was het vast en zeker een heugelijke dag en een nieuwe aanloop naar de diamanten bruiloft.”
En ook de krant bracht daarvan een verslag : “Vorige zaterdag was de Juniorslaan te Leest feestelijk versierd. Terwijl aan de woning nr. 104 een praalboog was opgetimmerd hing aan talrijke woningen de Belgische driekleur te wapperen. De bevolking had dit allemaal gedaan voor Louis Alewaters en Maria Apsillis, die er hun gouden huwelijkstrouw vierden. Daarbij is Louis nog zestig jaar muzikant bij de Kon. Fanfare St.-Cecilia, een verdienste waarvoor hij afzonderlijk door de muziekmaatschappij in de bloempjes werd gezet en met een prachtige luchter bedacht. Van gemeentelijke zijde bood burgemeester August Lauwers in aanwezigheid van schepenen Van den Heuvel en Polspoel een geschenk aan. Alhoewel deze viering in familieverband doorging, werden de gevierden tussen de regenvlagen door met muziek afgehaald aan hun woning en naar de feestzaal bij Verschuren geleid. Daar zorgden de “St.-Cecilia” voor een stijlvolle serenade en hield de fanfaresecretaris meester Gobien een feestrede. Louis Alewaters is een geboren Leestenaar (3 januari 1899). Zijn wederhelft komt van het naburige Hombeek (5 augustus 1901). Uit hun huwelijk werd een zoon geboren die op zijn beurt zorgde voor drie kleinkinderen. Louis heeft een rijkgevuld leven. Kunstgevoel In zijn vrije tijd lag het muziekspelen hem het meest, hij heeft dan ook in zijn leven zowat alle instrumenten in zijn handen gehad. Het langst was wel de bombardon. Meer dan dertig jaar heeft Louis dit zwaar instrument op zijn schouders gedragen. Daarvoor werd hij vorig jaar nog onderscheiden met het Fedekamdiploma. Louis is daarbij ook een echte kunstenaar : in zijn tuin bezit hij verschillende sierstukken namelijk de kerk, pastorij, watertoren en het kapelletje van St.-Jan. Deze sierstukken werden in klein formaat met de hand gemetseld. Het is een werk dat jaren in beslag heeft genomen. Ook een watermolen werd door de jubilaris vervaardigd, het was een nabootsing van de molen welke destijds geplaatst stond bij de vader van de huidige burgemeester. Deze laatste heeft hem dan ook van Louis kunnen overkopen.”
Stan Gobien : ‘Markante figuren in de geschiedenis van St.-Cecilia Leest’ – ‘Leest in Feest’ :
LOUIS ALEWATERS (‘Louis van Pier-Jan’ of ‘de Wieter’)
“Louis Alewaters woonde op de Leest-Heide in de buurt van het vroegere station. Hij was geboren in 1899, het oprichtingsjaar van de fanfare St.-Cecilia en overleed in 1976. Louis was voor 1940 bestuurslid van deze fanfare geweest. Muzikanten die na de tweede wereldoorlog in de fanfare kwamen, vonden hem heel streng. Wie tijdens een uitstap zijn instrument niet op een veilige manier neerzette of het zelfs maar een ogenblik onbeheerd achterliet, kreeg een flinke uitbrander. Wie op de repetitie volgens zijn normen te veel babbelde, kreeg een openbare vermaning. Wie zijn instrument niet voldoende had opgeblonken, werd de huid vol gescholden. Over dat alles ging hij dan zijn beklag maken bij de dirigent en hij maakte zich dan ook openlijk zorgen over de toekomst van de jeugd en van de fanfare, want ‘…in onze tijd was het anders ! Wij hadden meer respect voor de eigendom van de fanfare ! Nu kunnen ze nog geen bugeltje opblinken ! Ik zal ze mijn bombardon eens meegeven, dan zullen ze wel weten wat het is !’ In al zijn vermeende strengheid was hij echter een vriendelijk man. Louis Alewaters bespeelde het grootste fanfare-instrument, de bombardon en later de sousafoon. Voordien had hij trompet en bugel gespeeld. Hij was een bijzonder goede muzikant die erg veel oefende. Hij vond dat het zijn plicht was om zijn partituur zo perfect mogelijk uit te voeren. Hij zou het een oneer voor de fanfare gevonden hebben indien de vereniging door zijn nalatigheid of door zijn onvoldoende inspanningen minder gunstige resultaten haalde. Het volgende verhaal illustreert dit… Vanaf 1949 tot omstreeks 1975 deed de fanfare dikwijls mee aan stapwedstrijden. De concurrenten waren de verenigingen uit Tisselt, Kapelle-op-den-Bos, Humbeek, maar vooral uit Londerzeel. Nadat op zo’n wedstrijd St.-Cecilia Londerzeel en St.-Cecilia Leest hun optreden hadden afgewerkt, kwam het tussen de muzikanten van de beide verenigingen tot speculaties over wie nu de beste vertolking had gegeven van ‘Spontin’, de verplichte mars. Na veel wikken en wegen kwamen de deskundigen tot de conclusie dat het zou afhangen van de bombardonspelers. Er werd in een café een bijkomende wedstrijd georganiseerd : Louis Alewaters zou spelen voor St.-Cecilia Leest. De concurrent was een even fameus bombardonspeler van St.-Cecilia Londerzeel. Er werd een jury samengesteld met evenveel muzikanten van de twee verenigingen. De beide spelers trokken naar de keuken in het café en speelden daar ieder om beurten de mars ‘Spontin’. De jury wist niet wie eerst zou spelen. Na de twee vertolkingen werden punten gegeven. Toen de totalen werden gemaakt, bleek dat Louis Alewaters de bijkomende muziekwedstrijd had gewonnen. Dit voorval blijft in het fanfaregeheugen van St.-Cecilia Leest gegrift terwijl het resultaat van de marswedstrijd zelf vergeten werd… Louis was ook haringbrader op de repetities, vooral in de ‘zaal bij Rik van den Do’. Hij kon het niet verdragen dat een andere muzikant hem die taak afnam. Hij bakte grote haringen die speciaal werden gehaald in Zeeland. Vanaf elf uur, een halfuur voor de repetitie eindigde, begonnen Rik of Mieke de kachel terug met hout te stoken. Om halftwaalf ging het deksel van de stoof en werd het vervangen door een braadrooster met een zestal haringen. Op een halfuur tijd had iedereen zeker al een haring gegeten en dan kon de tweede ronde beginnen. Er was altijd haring genoeg en sommige muzikanten konden er wel vijf naar binnen werken… Louis Alewaters kreeg de titel van eremuzikant in 1969.”
“DB” : “Op 1 januari 1976 overleed in de vroege morgen Louis Alewaters echtgenoot van Maria Apsillis, Juniorslaan 104. Hij was geboren te Leest op 3 januari 1899. Jarenlang was hij muzikant bij de Koninklijke Fanfare Sint Cecilia. Hij speelde bombardon. Louis was metser van stiel en daarin kon hij zich speels uitleven in betonnen maquettes van de kerktoren, windmolen, enz… Hij had een goed karakter, was vlot in de omgang en had geen vijanden…”
Foto’s :
-Louis, officieel Lodewijk Karel Alewaters, zoals zijn generatiegenoten hem gekend hebben.
-Louis Alewaters tussen zijn creaties.
-Uiterst rechts Louis Alewaters met zijn bombardon tijdens de serenade voor de jonggehuwden Rik Lauwens en Josephine Polfliet in juli 1957. In het jaar 2023 stonden de kunststukken van Louis gestockeerd in de tuin van Rik en Josephine.
-In de zaal Sint-Cecilia kregen de feestelingen een serenade voor hun gouden jubilé.
-Louis en Maria ontvingen een geschenk van burgemeester Gust Lauwers.
1959 – Van 16 tot 26 juli : Chirobivak te Lichtaart (Heideheem).
In “De Band” van september verscheen volgend verslag van leider Guido Hellemans : “De door het aanstaande bivak veroorzaakte spanning bij al degenen die rechtstreeks in betrekking stonden met de Chiro, nam omgekeerd evenredig toe met de tijd die er ons nog van scheidde. En wanneer wij dan eindelijk de laatste (?) maal in Leest geslapen hadden alvorens te vertrekken op bivak, was Leest omkranst door een aureool van gouden zonnestralen. 16 juli ! We zetten de dag te 7 uur in met een groepsmis voor al degenen die meegingen op bivak. Onmiddellijk na de H. Mis stond Fons De Smet klaar met zijn camion en wachtte enkel nog op een paar helpers om al de benodigdheden op te laden. Intussen aten de Kerels. Na ’n korte openingsformatie stonden zij startklaar. Sommigen die dit lezen, als ik die het schrijf, waren er getuige van hoe die Kerels daar samen met hun leiders manhaftig op hun fiets zaten gelijk middeleeuwse ridders op hun strijdros, en die enkel wachtten op het vertreksignaal om zo dadelijk hun sporen in hun paard’s flanken te drukken en er als een pijl uit een boog van door te schieten, om zonder dralen de wereld te gaan veroveren. Te 13u30 dienden Burchtknapen en Knapen samen te komen. De doeningen van de jongens en familieleden zijn niet beter te beschrijven dan met een variante op het gedicht van Ernest Groenevelt….Intussen hadden de Kerels (te Lichtaart reeds aangekomen) de slaapzakken gevuld en alles zo goed mogelijk in gereedheid gebracht. Nadat per afdeling elke jongen z’n slaapplaats was aangeduid, trok ieder z’n spelkledij aan om met hun leider te vertrekken voor een eerste terreinverkenning. En we merkten dat de nabije omgeving méér dan bevredigend was. Voor en achter “ons” gebouw was er een terrein zo groot als driemaal de dorpsplaats van Leest ; daar achter bossen zo ver men zien kon. Het gebouw zelf was meer dan voldoende groot, proper en hygiënisch zeker verantwoord (we hadden zelfs stortbaden). Dit was dus de plaats waar we 10 dagen zouden verbroederen en “ons Chiro-ideaal uitbouwen naast het jubelend beleven van onze vreugde en onze blijdschap omdat wij als Chirojongens mogen baden in de weelde en de pracht van God’s schone en goede natuur” (E.H.Bestuurder). Ongeveer te 17 uur aten wij onze meegebrachte boterhammen op, en voor ’s avonds hadden de bivakmoeders pap gemaakt. Hierna de toewijding van het bivak aan onze Burchtgravinne. Allen hadden voldoende tijd gehad om zich min of meer in te burgeren. Ik schrijf : “min of meer”, want allen bleven deze eerste avond lang wakker en waren ’s anderendaags reeds vroeg uit hun slaap (misschien lag het bij die harde strozakken; bij mij hadden die loeders van kerels er een kleine balk ingestoken…). Te 6 uur stonden de leiders op en de activiteiten volgden elkaar op met een vaste regelmaat : 6 uur : opstaan leiders, 6.16 u : opstaan kerels, 6.30 u. : opstaan jongens, morgenopdracht, 3 weesgegroeten, morgenturnen, wassen, 7.15 u. : openingsformatie, 7.30 u. : Heilige Mis, 8.20 u. : ontbijt, 9 uur : slaapzaal in orde brengen en inspectie. 9.30 u. : naar speelterrein ; diensten voor Kerels, 10.15 u. : vertrek Kerels terrein, 12.30 u. : middagmaal, 13 uur : rust, 13.30 u. : lectuur, 14 uur : naar speelterrein : zwemmen, 19.30 u. : avondmaal, 20 uur : wandeling, 21 uur : slotformatie, volledige stilte.
Tijdens het morgenturnen bezochten de Burchtknapen het paleis der uitvindingen ; vlogen per helikopter naar Chicago ; gingen jagen en hebben zelfs ’n fabriek helpen blussen (hm..) In de openingsformatie legde E.H. Bestuurder het wachtwoord uit en gaf steeds een aangepast actiepunt. En dra was het goed te zien dat het bivak reeds een paar dagen in gang was ; alles verliep stipt volgens de orders en dit tot op de minuut nauwkeurig. De KLEINSTEN deden zeker zo goed hun best als de grootsten. Het was precies een groep soldaten die daar gekazerneerd lagen. En marsjeren dat die mannen daar deden, echt prachtig. We hebben zelfs met de kleine Burchtknapen eens een 500 meter gestapt zonder dat er één van de maat was. U ziet wat strenge tucht gekoppeld aan begrijpend meeleven, kunnen verkrijgen. Zo had elke dag zijn eigenaardig- en aantrekkelijkheden. Een woordje toch over de voornaamste gebeurtenissen.
De Bezoekdag
De Burchtknapen waren in de late voormiddag ergens in een bos dicht tegen de grote baan, tot plots één van de klein mannen riep : “Harry, ginder es ale moe !” ’s Middags waren er reeds meerdere mensen op de kampplaats toegekomen en een proppensvolle autocar bracht vele familieleden en sympathisanten aan. Een burchtknapenleider was met vier jongens wiens ouders niet gekomen waren, “de lever in ’t sop gaan zetten”. Nog maar aan ons eerste glas, kwam bezoek voor twee van de vier jongens aangebold. De bezoekers lieten schuimend gerstenat aanrukken waarvan de parelende frisheid ons VEEL deugd deed. Te 4 uur kwam er een laatste bezoeker per scooter. Deze zocht zijn heil in frisco en deed een ganse doos halen. Een groepsfoto van al de bezoekers werd genomen. Op de avond daalde het aantal bezoekers stilaan tot nul ; kort daarna gingen wij te bed maar reden in gedachten mee naar Leest. (Noot : op woensdag 19 juli werd door de Chiro een bus ingelegd)
Groepsspel
Wij hadden vier groepsspelen. De verschillende leeftijden vormden hiervoor geen bezwaar : het spel werd opgemaakt door iemand die veel ervaring heeft en technisch goed onderlegd is, iemand die een “speltechnicus” kan genoemd worden. Al de ingewijden weten dat hier LEIDER EDDY bedoeld wordt. Deze spel- en stijlspecialist heeft een groepsspel ineengestoken dat allen nog lang zullen gedenken ; ongelijke krachten kwamen niet in botsing. Het spel was gebaseerd op “historische” gegevens. De Fransen o.l.v. Napoleon Bonaparte (Guido Hellemans) zouden de Russen o.l.v. Generaal Rudanov (Jan Van de Vondel) aan de Byrinzastroom bevechten. Nauwelijks was het spel door leider Eddy met veel gloed uitgelegd of allen voelden zich onderworpen aan een gedachteverandering. De beide aanvoerders hadden zich zelfs verkleed : Napoleon : generaalskledij (gevechtsuniform, korte geribde vloeren soldatenbroek, veldbattledress met onderscheidingstekens, maarschalkstaf tussen lederen prachtige buikriem, sterke prachtige mantel van legeraanvoerder, breed gerande keizershoed). Hij bezat de arendsblik waarmee hij zijn troepen overschouwde. Een verbeten trek om de mond en de fiere houding gaven hem het aanzien van de geniale strateeg die men in hem altijd huldigt. De bonkige en kloekgebouwde Generaal Rudanov had zijn veldkledij en berenmus alsmede een praalstaf bij zich tussen de gordelriem. Iets manhaftig straalde van hem uit. De lange tocht over Frankrijk, Duitsland, Polen tot Rusland had de Fransen zeer vermoeid. De Russen gebruikten de tactiek van verdediging, terwijl de Fransen het offensief regelmatig inzetten. Na de slag werd alles muisstil. Onder het blazen van het “Te Velde” trokken beide legerhoofdmannen elk langs de kant van de 10 meter hoge zandheuvel die het terrein in twee deelde, naar de top en plaatsten zich elk op een vooruitstekend gedeelte. Zij drukten elkaar de hand. Rudanov verbrak de stilzwijgendheid door zijn krijgslieden te loven en zijn tegenstrevers te laken. Daarna was het de beurt aan Napoleon die een vlammende redevoering hield. Zijn zware stem trilde van retorische beeldspraak; de omliggende bossen weerkaatsten zijn woorden zodat zij lang bleven nazinderen boven de hoofden van de eerbiedig luisterende krijgers. Hij wendde zich eerst tot Rudanov die hij hekelde om zijn onsportiviteit en lankmoedigheid. Vervolgens prees hij zijn eigen mannen om hun moed en uithoudingsvermogen, maar vooral wegens hun aanhankelijkheid aan hun hoofdman. Het groepsspel eindigde met klaroengeschal.
Zwemmen
Met de Burchtknapen zwommen we bijna elke dag. Een lange kerelsleider hield stijloefeningen in ’t water. Een kerel nam al duikelend een foto. Het verbaasde mij dat de Burchtknapen echte waterratten zijn. Daarbij vergeleken zijn wij leiders maar stijve knollen in ’t water. De klein mannen zwommen onder ons door zonder dat wij het voelden. Op een keer was ook ik aan ’t klawieteren in ’t water en ik stootte met mijn benen ergens tegen. Ik riep : “Jongens, pas op, hier liggen balkjes in ’t water !” Waarop een Burchtknaap neven mij recht sprong : het was de bewuste “balk”… Er waren zelfs Burchtknapen die ons, leiders, zwemles gaven : tot onze meerdere eer en glorie mag ik zeggen dat we vorderingen maakten !
Wandelen
We maakten jacht op mastentoppen, droegen gedichten voor en zongen liederen. Een Burchtknaap kon knap dansen ; een macht-mens rukte bomen uit..
Kampvuur
Een echt kampvuur hadden we niet dit jaar : het was verboden vuur aan te leggen. We hadden wel een plezante avond, in samenwerking met een Kajottersgroep uit Londerzeel.
Het moet inderdaad dwaas en absurd lijken voor een materialist, te horen zeggen wat die BIVAKMOEDERS voor ons doen. Die MOEDERS HUN LIEFDE REIKT VERDER DAN HUN EIGEN FAMILIE, VERDER DAN HUN KENNISSEN MAAR GAAT TOT AANVANKELIJK VREEMDE JONGENS VAN DE CHIRO, MAAR DIE DOOR DE JAREN HEEN MET HEN VERGROEID ZIJN. En als dank voor al HET SCHONE, al HET GOEDE en al het OFFERVAARDIGE dat gij voor ons gedaan hebt MARIE, MARIA, en STANS, hebben wij voor u een klein geschenk gegeven, WAARIN AL ONZE GENEGENHEID, EERBIED en SYMPATHIE VOOR U GEBORGEN ZIJN. Wij zijn er zeker van dat uw werk Hierboven in ’t gulden boek opgetekend staat en dat we u volgend jaar weer “in onze rangen” zullen mogen begroeten; Eveneens danken wij al de LANDBOUWERS, WINKELIERS, HOVENIERS en PARTICULIEREN die ons iets gegeven hebben ; ook hen die VOOR ONS GEBEDEN HEBBEN. Eveneens hen die ons een hart onder de riem hebben gestoken door het betuigen van hun sympathie voor de Chiro.U ALLEN HEBT HET ONS MOGELIJK GEMAAKT om 10 dagen op bivak te gaan. Alzo hebt gij elke deelnemer naar de ziel of naar de geest iets rijker gemaakt. Onbewust misschien zijt u allen de aanleiding tot die trouw en echte VRIENDSCHAPSBANDEN TUSSEN JONGENS EN LEIDERS ONDERLING. Ik sluit met de uitroep : “Indien gij mij behagen wil, schenk mij dan bivakken -waar kleine Burchtknapen dartelen en jubelen als een waaiend zomerwoud vol vogels ; -waar kranige Knapen lopen en kampen als jonge veulens ; -waar trouwe Kerels stappen als scharen mannen met brede ruggen, zich rijend schouder aan schouder, steeds elkaar opvolgend, berg op, berg af, met het gestamp hunner stappen en de zware cadans van hun schreden. SCHENKT ONS BIVAKKEN, GEEFT ONS DE MIDDELEN OM TE BIVAKKEREN ! MIJN MAAT IS EEN KEREL : TROUW KAMERAAD ! Ldr GUIDO HELLEMANS
Volgende firma’s steunden het bivak van 1959 in Lichtaart : Cichorei De Beuckelaer Antwerpen, Chocolaterie Jacques Eupen, Fromagerie Jacky Groot-Bijgaarden, Fromagerie Krafft Grivegnée, Ets Materne Jambes, Deegwaren Remy Wijgmaal, Deegwaren Soubry Roeselare, Uitgeverij Heideland Hasselt en Chocolade Côte d’Or Brussel. Op 19 juli werd door de Chiro een autocar ingelegd voor allen die hun jongens te Lichtaart wilden bezoeken.
De Chiro van Leest in 1959.
-Proost : E.P. Heldmar (pater Hendrik Jozef Hubert Jehaes). -Hoofdleider : Louis Vloebergh. -Leiders : Eddy Beterams, Jos Verlinden, Guido Hellemans, Jan Vloebergh, Rik Van de Vondel, Rik Muysoms en Jan Van de Vondel. Dat jaar telde de Chiro naast de 8 leiders, 35 burchtknapen, 16 knapen, 15 kerels en 2 aspiranten. De muziekkapel bestond uit 9 trompetten, 4 trommen en 3 landsknechten. (Met dank aan Hugo Lauwens)
Foto’s :
-Verslaggever en leider Guido Hellemans.
-Fikfakken onder het toeziend oog van leider Louis Vloebergh en burchtknaap Marcel Van Hoof.
Op de Battelsesteenweg te Mechelen gebeurde een ongeval tussen de personenwagen bestuurd door Christiaan Van Beuren uit Gent en de fietsende Leestenaar Lodewijk De Prins. Deze laatste werd licht gekwetst.
1959 – 16 juli : Melanie De Wit (Zuster Dominika) opnieuw naar de missies vertrokken.
De omhaling die zij deed in de kerk bedroeg 5.241 fr. Melanie De Wit werd geboren te Leest op 11 december 1910 als dochter van de asperge- en vlaskweker Dominicus (1870-1923) en van Emmerance Van Roosbroeck. Op 5-jarige leeftijd verloor ze haar moeder en op haar twaalfde was ze volledig wees. Ze stamde uit een gezin van zes kinderen. Te Leest volgde ze de lagere school en ging nadien naar de Zustersschool te Kapelle-op-den-Bos. Ze was lid van de Eucharistische Kruistochtgroep en van de B.J.B.-meisjes waar ze zich elk jaar liet opmerken op de toneelvoorstelling met tweede kerstdag. Reeds heel jong voelde ze zich aangetrokken tot het kloosterleven maar haar verantwoordelijkheid voor haar oude grootmoeder, het mensje werd 92, hield haar thuis. Pas toen ze twintig was kon ze intreden bij de Dochters van O.L. Vrouw van het H. Hart te Buggenhout. Ze deed er haar professie als zuster Maria Dominica. Ze werkte de eerste vijf jaren in België om op 12 februari 1937 te vertrekken als missiezuster naar Coquilhatstad, het toenmalige Belgisch Kongo. Dat was toen nog voor altijd, terugkomen zat er niet in. Daar kwam pas verandering in na de Tweede Wereldoorlog. Van dan af mochten de missionarissen elke zeven jaar terugkeren naar hun heimat en niet veel later om de vijf jaar. Zuster Dominika moest die eerste keer haast veertien jaar wachten. In 1950 was ze voor het eerst terug in Leest en opnieuw in 1959. Dan ondernam ze haar derde afreis via Rome waar ze een week in hun klooster verbleef samen met een nicht van paus Joannes XXIII, ook een kloosterlinge. Ook in maart 1976 bezocht ze haar geboortedorp. Ze stond toen in voor de algemene bevoorrading. In Iyonda waren acht straten met ongeveer zeventig zieken per straat. In 1981 kwam ze terug naar België en verbleef in de gemeenschap van Carnières (Henegouwen). De laatste weken van haar leven verbleef ze in het ziekenhuis.
Melanie De Wit overleed te Ukkel op 29 maart 1990. Tegen pater Clementiaan vertelde ze in 1959 waar ze zoal mee bezig was : “wij hebben scholen, wij bedienen staatshospitalen, leprozories (waar de melaatsen worden verzorgd) en staan dagelijks in de dispensaria om patiënten te verzorgen, medicijnen uit te delen en vooral de moeders met hun kindjes te helpen. Tot diep in de brousse zijn er kleine moederhuizen gebouwd waar de Congolese moederkens komen bevallen als ze te ver van de stad afwonen. Jaarlijks hebben wij honderden dopen toe te dienen. Van het geestelijk leven van onze kristenen mogen we zeer tevreden zijn. Ik herinner me dat, toen ik kosteres was te Bokete, er op één jaar over de 100.000 communies waren. In sommige posten gaan de inboorlingen elke dag naar de mis en elke avond om 5 uur wordt gezamenlijk het avondgebed gebeden, daarna is er biechtgelegenheid. Missionaris zijn is het schoonste wat een mens dromen kan…” Ze schreef vele brieven die in De Band gepubliceerd werden. In 1976 beschreef ze haar werk bij de melaatsen : “…ik verblijf nu al enkele jaren bij de melaatsen en ik ga er ook terug naartoe. Nu weet men dat de melaatsheid minder besmettelijk is dan men aanvankelijk dacht. Velen van u hebben al gehoord van de Damiaanactie. Zij zetten mensen in om de melaatsen te gaan opsporen. Zij zorgen dat we gratis specifieke geneesmiddelen krijgen. Zij bekostigen ook de stages die bij ons in Iyonda gegeven worden tot speciale opleiding van verpleegkundigen in de melaatsen behandeling. Maar bij velen blijft de vrees dat de ziekte te wijten is aan de boze geest. Daarom verbergen die mensen hun ziekte zo lang mogelijk. Men zegt dat de melaatsheid geneesbaar is. Dat is voor een groot deel zeer juist. Zodra men zich bij de eerste verschijnselen laat verzorgen en regelmatig de nodige geneesmiddelen neemt kan men er ook van genezen. Maar…niet iedereen geneest…omdat juist de ongeneeslijken die naar ons melaatsendorp komen er ook blijven. Zo zijn er momenteel nog meer dan 500 melaatsen in Iyonda. Gezien hun grote wonden, hun verminktheid, hun weerzinwekkende toestand…of schrik voor de boze geest, worden die mensen in hun dorp niet meer aanvaard. Bij ons hebben ze een eigen wereldje geschapen, en leven, gezien hun toestand, vredig en gelukkig, omdat ze door ons als gewone mensen behandeld worden. Ze verlangen dan ook niets anders dan een beetje geborgenheid, een onderdak, kleding, voedsel, en…een beetje begrip. Zolang ze kunnen staan ze in voor eigen onderhoud. Sommigen worden in de leprozerie zelf aan het werk gezet, anderen gaan op visvangst, nog anderen leven van de opbrengst van hun velden, die ze onder elkaar aan de man brengen. Die mensen wonen elk in hun eigen huisje. De zieken met grote wonden of gans verminkt door de ziekte, worden in het hospitaal opgenomen. Die sukkelaars komen gans ten laste van de zuster. Wel ontvangen we gratis de nodige geneesmiddelen, maar…die mensen leven niet van enkele pillekens per week. Er moet ook voor voedsel en kleding gezorgd worden. Er is tot nog toe geen enkele liefdadige instelling die daar voor in staat, of ook maar blijvende steun geeft. Die mensen hebben dus niemand naar wie ze kunnen gaan tenzij de zuster. Wij staan door ons werk zeer dicht bij hen. Het is de zuster die wonden verzorgt, de verminkten en ouderlingen helpt en de stervenden bijstaat. Ze vinden het normaal dat de zuster naar hen luistert, dat ze begrip heeft voor hen, dat ze haar alles mogen vragen, dat ze altijd bereid is alles te geven…ook zichzelf. En toch staan we zeer dikwijls met beperkte krachten en een tekort aan mogelijkheden. Weten jullie mensen in België nog wat armoede is ? Kunnen jullie in volle werkelijkheid nog realiseren wat het zeggen wil te bidden : ‘Geef ons heden ons dagelijks brood’… Brood dat we hier in overvloed bezitten. Toen ik in maart afreisde uit Iyonda kwamen de mensen naar me toe om me de hand te drukken en me goede reis te wensen. En hun grootste bekommernis was : ‘zuster , ge komt toch zeker terug, en ge zult ons toch niet achterlaten ?’ Die vraag was voor mij als de vraag van Christus zelf. Ik ga dan ook terug naar de evenaarsstreek waar ik al bijna veertig jaar werkzaam ben. Ik ga terug naar de melaatsen van Iyonda, niet om grote dingen te doen, maar alleen omdat Gods liefde me dwingt terug te gaan naar de armsten der armen. Ik ga terug om naar hen te luisteren en hen te helpen zoveel als kan…door uw vrijgevigheid ga ik ook terug in uw naam. Ons werk in de missie is niet af en zal misschien nooit af zijn. Een missionaris is ook een mens met beperkte krachten. Daarom doe ik een beroep op de jeugd die zich nog wil inzetten voor een ideaal. Bid dus voor nieuwe roepingen hoe onmodern dit ook moge klinken. Beste vrienden, bid ook voor uw missionarissen. Vraag voor hen de nodige steun en sterkte en gedenk hen met een mild hart waarvoor ik u in naam van al onze melaatsen, en vooral ook in mijn eigen naam, oprecht dank.”
Foto’s : -Melanie De Wit nog zonder habijt. -Haar zelfgeschreven gedenkeniskaartje waarop ze genoteerd had wanneer ze in het klooster gegaan is te Buggenhout. -Zuster Dominica in vol ornaat. -Een tekening van de zuster op oudere leeftijd.
In het Belgisch Staatsblad van 2 juli verschenen drie KB’s van 16/5/59 waarbij de Leestenaar Jan De Decker als vertegenwoordiger van de werknemers werd benoemd in de volgende Nationale Paritaire Kommissies van het Ministerie van Arbeid : “Zelfstandige Kleinhandel”, “Maatschappijen voor Hypothekaire Leningen, Sparen en Kapitalisatie “ en “Onafhankelijke Cokesfabrieken en Ondernemingen voor Synthetische Producten”. De stichter van “De Band” was reeds benoemd in het Nationaal Paritair Comité voor de Wisselagenten.
1959 – Zondag 5 juli : De parochiale Vrouwengilde vierde 35-jarig bestaan.
Gazet van Mechelen van 3 maart publiceerde daarvan volgend bericht : “De parochiale Vrouwengilde die niet minder dan 230 leden telt, is zondag aanstaande in feest naar aanleiding van de viering van haar 35-jarig bestaan. Het feestprogramma ziet er als volgt uit : ’s morgens te 6 u 30 plechtige dankmis met alg. communie voor de leden. Te 2 u. plechtig Lof met vernieuwing van de toewijding aan O.L.Vrouw. Te 3 u. feestzitting in ‘Ons Parochiehuis’, in aanwezigheid van Z.E.H. Kan. Ansay, Z.E.H. Van Broeckhoven en juffr. Irma Staels, leden van het hoofdbestuur te Leuven, van onze parochiegeestelijkheid, de burgemeester, het onderwijzend personeel en afgevaardigden van de plaatselijke werken voor de volwassenen en de jeugd.”
Volgens “DB” van september werd er een voordracht gehouden met als onderwerp “Menselijke verhoudingen in de dorpsgemeenschap” en werd het 200ste lid gevierd. In de editie van 7 juli wijdde dezelfde krant volgend artikel over deze viering : “Zondag jl. was de Katholieke Vrouwenbond in feeststemming, niet alleen om de viering van het 35-jarig bestaan, maar ook om hun 200ste lid. De Vrouwenbond werd te Leest in 1924 gesticht. Om 6.30 werd de jubeldag ingezet met een dankmis opgedragen door E.P. De Wilde van de Minderbroeders te Mechelen. ’s Namiddags trokken ze allen door de bevlagde dorpskom terug naar de parochiekerk waar door Z.E.H Coosemans, pastoor en proost der beweging, een plechtig lof gezongen werd. In de parochiezaal werd de feestzitting gehouden. Vooraan bemerkten we burgemeester E. Verschueren en tal van afgevaardigden van de onderscheidene katholieke actiegroeperingen; Z.E.H. Kan. Ansay, algemeen proost van de Boerinnenbond, Mej. Staels, Provinciale Opzienster van de Boerinnenbond. Voorzitster Maria Rheinhard opende de feestzitting met een welkomwoord en kort gebed. Hierna schetste ze de geschiedenis van de beweging. Vervolgens kregen we de feestrede door Z.E.H Kan. Ansay, algemene proost van de Boerinnenbond. Dan werden de vele schotels, door de B.J.B.-meisjes rijkelijk versierd, aangesproken. Vervolgens de trekking van het 200ste lid, waarbij Mevr. Celine D’Hollander-Solie geluk had. Zij werd door Mej. Staels, Provinciale Opzienster van de Boerinnenbond, in de bloemen gezet en met een mooi geschenk bedacht. Als slot van deze geslaagde jubelviering kwam Z.E.H. Coosemans nog aan het woord die de beweging zowel op stoffelijk als op geestelijk gebied veel heil toewenste.”
1959 – Zondag 12 juli : Gewestelijk Ruitertornooi van de B.J.B. te Leest.
Dit vond plaats in de Bist op de weide van F. Muysoms vanaf 14 uur. Een tiental rijverenigingen uit Leest, Hombeek, O.L. Vrouw Waver, Reet, Rijmenam, Peulis, St.Kat. Waver, Lier-noord, Lier-Lisp (Berlaar-Lier), Oelegem, Merchtem, Malderen en Broechem namen deel. Leestenaar Frans Verbruggen klasseerde zich vierde in het stoelrijden. (DB, september ’59)
In Gazet van Mechelen verscheen een verslag van ‘Het Gewestelijk B.J.B.-ruitertornooi te Leest’ : “Zondag j.l. had in de feestweide van dhr Frans Muysons Bieststraat te Leest het gewestelijk B.J.B.-ruitertornooi plaats. Van in de voormiddag waren een 100-tal ruiters opgekomen om zich met elkaar te meten in de schiftingen. De juryleden waren dhrn Jozef en Theo Nagels, Hugo Raeymaekers, Jozef Corsu, Kamiel De Wit, Maurice Van der Seypen, Guillom Bruyninckx, Roger Commers en Wim Van der Wegen. In de namiddag te 14 uur had de officiële opening plaats waarna het BJB-gebed werd voorgebeden door de gewestleider Alfons De Smet. Op de eretribune herkenden wij : Dhr. E. Verschueren, burgemeester van Leest, Baron de Meester de Ravenstein, burgemeester te Hombeek, dhrn De Smedt, toezichter van de B.B. en zijn dame Meester Huysmans, kassier van de B.B. te Leest, Mej. Rheinhart, voorzitster van de Boerinnenbond te Leest, Frans Muysoms, eigenaar der feestweide en zijn dame, Z.E.H. Coosemans, pastoor van Leest, E.P. De Wilde, onderpastoor te Leest, E.H. Van Hees, onderpastoor van Tisselt en E.Z. Dominika De Wit, missiezuster. De prijzen voor de overwinnaars werden geschonken door de heer Senator Buts, Boerengilde en Boerinnengilde Leest, Arrondissementsverbond van de Boerenbond, dhr Wuyts, bestendig afgevaardigde van de Prov. Antwerpen, Baron de Meester de Ravestein, Scheuremans Jos van de Belgische Boerenbond, Melkerij St. Jozef Blaasveld, veearts De Vos, Dokter van der Heyden en burgemeester Verschueren van Leest.”
Foto’s en afbeeldingen :
-Tekening van Jan De Decker die alweer een benoeming ontving als vertegenwoordiger van de werknemers.
-Het voltallig bestuur van de Katholieke Vrouwenbond Leest vierde haar 35-jarig bestaan. (Foto : GvM)
-Celine Solie, op de foto op oudere leeftijd, werd in de bloemen gezet als 200ste lid van de Parochiale Vrouwengilde.
-Het Gewestelijk Ruitertornooi werd geopend met een ruiterparade. (Foto : G.v.M.)
-Herinnering aan het Ruitertornooi van de BJB te Leest.
1959 – Julinummer “De Band” : Pater Jozef Selleslagh vanuit de missie van Chibitoke te Usumbura (Urundi) :
In een van uw nummers die mij altijd zeer welkom zijn en die mij regelmatig toekomen, hebt u gevraagd of mijn adres nog juist was. Op dat ogenblik was dat juist veranderd. Het is zo bijna of ik reizende missionaris ben, niet in de zin dat ik véél reis, maar dat ik veel verander van post. Ik zit nu in CHIBITOKE : 65 km van Usumbura en van Bukavu. Het is hier de vlakte van de Ruzizi-rivier, op een hoogte van een 900 meter en daardoor is het hier nogal warm. Chibitoke is een nieuwe missie, enkele jaren geleden gesticht. We zijn echter nog heel in ons begin. Een huis hebben we nog niet, een kerk ook niet. We wonen in drie klaslokalen en de “kerk” bestaat uit vier klaslokalen. We hebben absoluut geen geld om ons huis en kerk te kunnen bouwen. Het volk van onze missie is ook heel speciaal : een samenraapsel van mensen uit het binnenland, waar een te grote bevolking was, en die ze hier in de vlakte hebben gebracht waar er bijna niemand woonde. Het was hier vroeger een echte wildernis en heel ongezond. Nu is het wel wat veranderd. De Staat heeft hier wegen doorgetrokken en het land in stukken van 4 hectaren verdeeld. Wie hier komt wonen, krijgt voor niks de 4 hectaren en wordt dan nog gedurende 6 maanden gevoed. In ’t algemeen is het hier goede grond. De bijzonderste teelten zijn : katoen, maniok, en maïs. De twee derden van de bevolking zijn heidenen. Een bevolking van een goeie 30.000 zielen. Het is hier niet al te rooskleurig op christelijk gebied, want dikwijls zijn het de niet al te vurige kristenen die van de bergen naar de vlakte komen om hier hun geluk te zoeken, ver van hun familie en van hun kennissen ; ze missen er de steun van die gemeenschap… Nochtans denk ik wel dat er stilaan een andere gemeenschap of samenhoren zal gevormd worden in die nieuwe missie waar wij nu vreemd zijn, tussen vreemde mensen.”
1959 – Julinummer “De Band” : Huldebetoon.
“Tot 15 augustus 1959 blijft op het gemeentehuis van 9 tot 11 uur een inschrijvingsregister als huldebetoon aan Zijne Koninklijke Hoogheid de Prins van Luik. Tot hetzelfde doel zal het onderwijzend personeel zich in de gemeente ten huize aanbieden. Een bijdrage wordt gevraagd voor het huwelijksgeschenk dat aan Prins Albert zal aangeboden worden.” (DB, juli ’59)
(Noot : dit register was n.a.v. het huwelijk van Albert, de prins van Luik en de latere koning met de Italiaanse donna Paola Ruffo di Calabria dat plaatsvond op 2 juli 1959)
1959 – 1 juli : Start legerdienst van Edward GEERTS.
Die dag ging begon Edward Geerts uit de Scheerstraat (thans Ten Moortele) zijn legerdienst te Doornik. (DB, juni ’59)
Op bezoek bij Giele Slachmuylders, de oudste inwoner van Leest
Giele Slachmuylders werd te Hombeek geboren de 18e januari 1865 in de Bankstraat. Nu woont die goeie, brave man op de Steinemolenhoeve, (Noot : de geschiedenis van deze hoeve is terug te vinden in deze Kronieken jaar 1347) daar aan het viaduct van de Kapellebaan. In de omgeving kent men hem best als ‘Giele van d’hoef’ ; zo spreekt men ook van Jan en Frans van d’hoef, zijn twee zonen die daar bij hem inwonen. Toen ik er binnen kwam, was Giele bezig met bidden aan zijn Paternoster. Zijn schoondochter –een vriendelijk vrouwtje- zei me dat Giele er veel paternosterkens ‘doorhaalt’ op ’n dag. Ik riskeerde het toch maar, Giele in z’n gebed te storen. Hewel Giele, zei ik, ik ben eindelijk eens afgekomen op verzoek van de ‘grote baas’ om u eens te horen vertellen over de goeie oude tijd. Om het u gemakkelijk te maken zal ik vraagskens stellen. -Ge zijt in Hombeek geboren, hoelang hebt gij er gewoond ? -Tot ik 27 jaar was, dus (ik tel voor hem) tot 1892. -Waart ge toen al getrouwd ? -Ik trouwde op mijn 35 jaar, dus in 1900. Juust. -Hoe zag er de streek uit Giele, in uw jonge tijd ? -Huizen waren er nog niet zoveel. En degene die er stonden waren opgetrokken in stro en leem. Er waren enkele grote boeren en vele kleine boerkens. Op het land won men sloren (koolzaad), vlas, patatten Krüger, industrie, de Deinze-patatten, rode, blauwe en bleekblauwe patatten. De opbrengst was niet zo groot en ze waren niet zo vroeg, dat schol wat. In ’t volle seizoen, als er vele waren, kostten de patatten 5 fr de 100 kg ; de vroege gingen tot 13 à 14 frank. Ik heb eens geweten dat men te Mechelen aan de statie 23 frank betaalde voor 100 kg. -Giele, waren de mensen content in uwen tijd ?Hij richt zijn hoofd op en met een kordaat ‘J A !’ wil hij zeggen : ‘veel contenter dan nu’. De mensen waren meer bevriend met elkaar, voegt hij er aan toe, ze konden elkaar beter betrouwen. -Kreegt ge altijd roggebrood ? -In de week wel, maar ’s zondags kregen we elk één witte boterham. -In welk jaar hebt ge de eerste velo zien bollen en hoe zag die er uit ? -In 1870, ik was toen 5 jaar oud. Het waren andere velo’s dan nu : een klein wiel van achter, een groot wiel van voor ; freins waren er niet aan. -Hoe moest gij dan remmen als ge de berg afreedt ? -Ge moest dan maar wrikkelen met uw voorste wiel, van links naar rechts tot ge stil stond. Ge stond op een zijstuk aan ’t achterste wiel met uw ene voet, ge duwde uwe velo vooruit en intussen sprong ge op uw zadel …
Er waren ook houten velo’s, zegt Giele lachend, zonder banden : men maakte zich banden van koorden en van versleten zelen van windmolens, zelen dus waarmee men de zakken op en af had getrokken. Weinig mensen konden zich de luxe permitteren van een velo. We gingen dan maar te voet, naar Londerzeel, naar Willebroek, naar Mechelen, naar O.L. Vrouw Waver, vooral als ’t kermis was…Voorts bleven we thuis de zondag en wij kegelden, schoten doel met 20 man (die de roos schoot, kreeg de hele pot : 20 centen) of we gingen vissen. Als we van huis gingen, dan moesten die van 14 à 16 jaar voor de donkerte terug thuis zijn. Die van 16-20 jaar mochten al wat langer weg blijven, maar er werd toch achter hun ‘veren’ gezeten. In de zomer mochten we langer wegblijven (volgens de klaarte), in de winter iedereen binnen te 7 uur ’s avonds.
-En het ‘verkeren’ Giele ? -Wel dat ging niet zo straf als nu. Eens per week, de zondag, mochten we eens naar elkaar toe. Het gebeurde wel eens, als men weinig werk had, dat men er ook in de week al eens op af trok. De koppels mochten bij mekaar blijven tot de ouders gingen slapen. -Werd er vroeger veel gedanst ? -In alle staminees zat er toen een harmonicaspeler om polka, wals, kwadrille, scottisch te begeleiden. Als de jongens alleen waren, dansten ze met elkaar, de meisjes deden in dat geval hetzelfde. Voor elke dans moest men 3 centen betalen, wat gelijk stond met een streep (glas) bier. Soms mochten de meisjes daar ook eens van drinken. -In een juninummer van verleden jaar, heeft Victor Van den Bempt iets verteld over het ‘loten’. Weet gij nog iets over die tijd, Giele ? -Ik ben geen soldaat moeten worden, omdat ik me er uit had getrokken : twee van m’n broers hebben een remplacant kunnen vinden, mits te betalen natuurlijk. De ouders van een soldaat trokken per maand 10 frank, terwijl de soldaat zelf een ‘solde’ had van 15 centen ; daarvan moesten ze o.a. de blink kopen om het paardengetuig te poetsen. Enkel de ouders die niet al te welstellend waren, trokken die 10 frank. Het gebeurde wel eens dat iemand aan zijn gebuur zijn hond verkocht (waarvoor hij anders 2 frank belasting moest betalen…) ; zo werd hij dan gerekend bij degenen die voor hun zoon-soldaat konden trekken, omdat hun financies niet hoog genoeg meer stonden. -Wel, Giele, gij zijt hartelijk bedankt omdat ge ons zo bereidwillig te woord hebt gestaan, en ook gij, Frans en Louis, die nu en dan een handje hebben toegestoken. Tot ’n volgende keer ! De Interviewer.” (Noot : Jan De Decker)
Willem Jan Dagobert ‘Giele’ Slachmuylders was te Hombeek geboren op 18 januari 1865 en hij overleed te Leest op 12 september 1962, hij was 97 geworden. Giele was gehuwd met Maria Rosalia Lauwens van Zemst-Laar. In 1894 had hij, als enige Leestenaar, een jachtbrief afgeleverd gekregen (GA).
“De goede vader is heengegaan. God heeft hem getrouw bevonden in het vervullen van zijn plicht. Als oudste inwoner van het gewest was zijn leven één offer, één gebed, vooral tijdens de laatste maanden, wanneer hij zijn einde nabij wist. Gelaten, tot het einde is hij de weg gegaan zoals Gij, o Heer, hem had bevolen. Hij was eenvoudig, hartelijk en oprecht, een voorbeeld voor zijn kinderen. Voor iedereen die hem kende was hij een ware vriend.”
1959 – Zondag 14 juni : Verkeersongeval aan de Koepoort.
“Een scooter, bestuurd door Alf. Polfliet uit Leest, met op de duozitting zijn echtgenote Maria Robijns, kwam zondagnamiddag op genoemde plaats in aanrijding met een personenauto bestuurd door R. Tillemans uit Verrebroek. De twee eerstgenoemden liepen hierbij tamelijk ernstige verwondingen op en moesten ter verpleging naar het O.L.V.-gasthuis worden overgebracht.”
Alfons Polfliet was te Leest geboren op 9 juli 1901 en hij overleed te Mechelen op 10 november 1979. Hij was medestichter en bestuurslid van de Bond der Gepensioneerden Battel.
1959 – 16 juni : Pater Clementiaan O.F.M. vierde de 15de verjaardag van zijn priesterschap
“De Band” van juni 1959 : “Wij kennen onze onderpastoor als een edel mens, een vroom priester, een echte vriend, een noeste werker, een goed hart. Wij betuigen hem onze aanhankelijkheid, onze vriendschap, onze trouw en onze toewijding.” (Foto onderaan)
1959 – Van 21 tot 28 juni : Lourdesbedevaart georganiseerd door de KWB.
Deze achtdaagse periode was de eerste van de 5 waarop KWB-Leest bedevaarten naar Lourdes organiseerde. De andere perioden waren van 30/6 tot 6/7 (7 dagen met een ingelast verblijf te Lyon en een bezoek aan het eeuwfeest van Ars), van 19/7 tot 26/7 (8 dagen) en van 10/8 tot 17/8 (8 dagen). (DB, januari ’59)
1959 – 22 juni : Overlijden van Joannes Baptista DE SCHOENMAEKER.
Echtgenoot van Ursula Peeters. Hij was te Leest geboren op 18 juli 1886 en overleed te Mechelen op 22 juni 1959, voorzien van de sacramenten der stervenden. De plechtige lijkdienst, gevolgd van de begrafenis op het stedelijk kerkhof te Mechelen, vond plaats op donderdag 25 juni te 10 uur in de parochiekerk van het H. Hart. Rouwadres : Auweghemvaart 118 Mechelen. (G.v.M; : 23/6)
Joannes Baptista (“Jang”) DE SCHOENMAEKER (VERDICKT) was een voorkind van Joanna Catharina Verdict (°Leest 12/12/1864 +Leest 28/6/1923). Vader Victor De Schoenmaeker (°Heffen 1/7/1863 +Leest 7/10/1932) aanvaardde hem en gaf hem zijn naam mee. “Jang” huwde voor de kerk op 35-jarige leeftijd op 13/8/1921 te Berchem (St.-Willibrordus) met Ursula (“Tizzela”) PEETERS die hem één dochter schonk : Mariette, evenals haar moeder een naaister. Ursula was te Bornem geboren op 17 maart 1888 en overleed te Mechelen op 2 september 1969. Het gezin woonde in Battel aan de vaart. Later is Tizzela nog een textielwinkeltje begonnen in Mechelen. Zij was een zus van Ida Peeters, de moeder van Mathilleke De Bruyn uit de Kouter die gehuwd was met Jan Lauwens en van “Rik van ’t Kot” de populaire dirigent van de Blekken. In de familie Lauwens noemde men Ursula ‘Tanteke’.
Jang De Schoenmaeker was een echte kindervriend en bekend om zijn vele fratsen. Zo hield hij ervan de kinderen van alles op de mouw te spelden en gekke streken met hen uit te halen. Als dat gelukt was gniffelde hij binnensmonds, een typisch kenmerk van hem. Hij woonde aan de vaart te Mechelen en reed met bier van brouwerij “Het Anker”. (Foto van Jang en Ursula onderaan)
1959 – 26 juni : Soldatenbrieven van Francois Boey :
Brasschaat 26/6/59 : Het eten is hier goed. Nu onze opleiding gedaan is, zijn we heel wat rustiger. Maandag 29 juni vertrekken we van hier. Ik moet niet naar Duitsland, ik weet op dit ogenblik nog niet waarheen. Ik dank u voor De Band, parochieblad en de Gazet van Antwerpen. Beste groeten aan alle soldaten en vrienden, aan de muzikanten en vooral aan onze Chef van de Koninklijke Fanfare ‘St.-Cecilia’.
Brasschaat 29/6/59 : In mijn nieuwe eenheid vind ik het strenger dan in het opleidingscentrum. Bij het avondmaal zag ik ’n vriend uit Leest, Leo Hellemans. Nog tien maanden geduld en dan ben ik weer daar in dat kleine dorpje Leest. Beste groeten aan al de soldaten uit Leest, aan de muzikanten en aan de Chef, ook aan de Milac.
1959 – 29 juni : Dienstplichtige Leo HELLEMANS vanuit Brasschaat.
“Het wordt tijd dat ik eens aan U ga denken, vooral daar gij reeds van in ’t begin aan mij gedacht hebt door me het ‘Handboek van de Soldaat’ te bezorgen en door mij nu dagelijks een gazet op te sturen. Binnen twee weken is onze infanterieopleiding gedaan en begint de artillerie-opleiding. Een goeie dag aan alle Leestenaren en tot weerziens. Nogmaals hartelijk dank aan Milac.” (Foto van Leo als kind onderaan)
1959 – 29 juni : Naar het Klein Kasteeltje.
Die dag werd Urbain Kerssebeeck (Juniorslaan 25) in het Klein Kasteeltje verwacht voor zijn “drie dagen”.
1959 – 29 juni : Prijsuitreiking St.-Romboutscollege Mechelen.
In de krant van 30 juni 1959 verscheen een verslag van de “Plechtige prijsuitdeling in het St-Romboutscollege”. Wij pikten er de uitslagen van enkele Leestenaars uit :
Oude Humaniora- Diploma’s van derde rang : Jan Verbruggen, Leest.
Moderne Humaniora - Einddiploma’s – Eerste wetenschappelijke –Diploma’s van eerste rang : -Firmin Van den Brande, Leest.
Vijfde Moderne C : -1e pr. : Edward Rottiers, Leest.
Zesde Moderne B : -1e pr. : Roger Silverans, Leest.
Foto’s :
-Pater Clementiaan was 15 jaar priester.
-Jan Baptist “Jang” De Schoenmaeker en zijn echtgenote Ursula “Tizzela” Peeters.
-Links de kleine Leo Hellemans naast zijn oudere broer Alfons, de latere bakker.
-Eduard Rottiers met zijn zusje Viviane op bezoek bij Sinterklaas.
1959 – Maandag 1 juni : Openbare verkoop op de Biest.
G.v.M., 30 mei : “Deurwaarder Henri Heremans, zal op maandag 1 juni 1959 van 15 u. namiddag overgaan te Leest langs de nieuwe betonbaan Biest, aldaar, tot de openbare verkoop van belangrijk materiaal voor aannemers van wegeniswerken…” Het betrof hier het faillissement van de aannemer Francois Paulus uit Leuven. (Onderaan de advertentie uit G.v.M.)
1959 – 1 juni : Leo Hellemans begon zijn militaire dienst.
Hij startte zijn dienstplicht in de Veldartillerieschool te Brasschaat. (“DB”, juni ’59)
1959 – Zondag 7 juni : Duivenbond “Recht voor Allen”.
7 juni was de eerste van vijf zondagen van de “grote vijfdaagse” met oude duiven uit Quievrain. Lokalen te Battel, Heffen, Hombeek-Heike en te Leest : De Croes, Dorp 24 en Geerts, Kleine Heide 19. (DB, juni ’59)
1959 – Zondag 7 juni : Frisco-dag ten voordele van de Aangenomen bewaarschool.
De leerlingen van de gemeentelijke meisjesschool verkochten frisco’s ten voordele van de aangenomen bewaarschool. (DB, juni ’59)
1959 – 11 juni : Naar het Klein Kasteeltje.
Die dag werden Rik Muysoms (Bist 9) en Armand De Bleser (Dorp 59) verwacht in het Recruterings- en Selectiecentrum te Brussel. (DB, juni ‘59) (Foto’s onderaan)
1959 – Zondag 14 juni : Vergadering voor de moeders van de Chirojongens.
“De Band”, juli 1959 : “Die dag ging in “Ons Parochiehuis” een vergadering door voor de moeders van de Chirojongens. Een 20-tal moeders waren aanwezig; bevredigend. Leider Louis Vloebergh heette de moeders hartelijk welkom en handelde over de rol van de moeder in betrekking tot het aanstaande bivak waaraan een 60-tal jongens zullen deelnemen, van 16 tot 26 juli te Lichtaart. Daarna kwam E.H. Bestuurder aan de beurt. Spreker deed vooreerst een oproep tot de moeders opdat ze met de plaatselijke Chiroleiding zouden meewerken aan het geluk van hun jongens dat zich niet alleen beperkt tot de eigen familiekring, maar dat, gezien de huidige ontvoogding van het kind, breder moet worden gezien en begrepen. Vele ouders begrijpen hun kinderen niet in hun persoonlijke groei om hun eigen leven te hebben, ’n leven dat gezond is, lichamelijk en moreel. Nog te veel ouders hebben een verkeerd gedacht over onze Chirojeugd. Wanneer wij onze jongens in bruin uniform zien opmarsjeren of men ontmoet ze zingend langs de straat, dan is men wel eens geneigd te denken dat de Chiro enkel een jeugdbeweging is voor ontspanning van de jeugd. Pret en ontspanning, luidruchtigheid en lawaai : het komt er bij en het neemt zelfs de meeste uren in beslag, maar de priesters en de leiders die de Chiro in ’t leven hebben geroepen, hebben ook nog aan wat anders gedacht. Er zit een ziel in die beweging, een ideaal dat door elke jongen moet worden nagestreefd en door de beweging in haar geheel. Ze is, aldus spreker, een vormingsschool tot deelname aan de katholieke actie in elke parochie. Evenals elke andere katholieke jeugdbeweging helpt zij het godsdienstig leven van haar leden tot hogere bloei te brengen, hen dichter bij Christus Koning, “hun” Koning, te brengen. Hierna werd door Eddy Beterams, kerelsleider, de dagorde van het bivak uiteengezet. Een bivakmoeder toonde dan ’n model-matrasje, praktisch vervaardigd en gaf aan de moeders uitleg hoe zij het voor hun jongens klaar spelen. Dan werden nog enkele zaken geregeld en werd meegedeeld dat men op de edelmoedige en offervaardige hulp zou kunnen rekenen van Mevrouw Maria Silverans, Maria Van der Haegen (Wwe Sijmons) en van Mevrouw De Prins Constance. Gedurende de ganse vergadering was de stemming gemoedelijk. We danken er alle moeders voor.”
Aan het bivak dat jaar namen een 60-tal jongens deel. Dit ging door van 16 tot 26 juli te Lichtaart. (Verslag in deze Kronieken : 16/7/1959)
Foto’s :
-De aankondiging van de openbare verkoop van het faillissement van aannemer Paulus.
-Leo Hellemans begon in 1959 zijn militaire dienst.
-Rik Muysoms en Armand De Bleser deden hun “drie dagen” in het Klein Kasteeltje.
-Louis Vloebergh leidde de vergadering voor de Chiromoeders.
“Op zondagen 7, 14, 21 en 28 juni en op 5 juli 1959 : grote vijfdaagse met oude duiven uit Quievrain. Lokalen te Battel, te Heffen, te Hombeek-Heike en te Leest : De Croes, Dorp 24 en Geerts, Kleine Heide 19.” (DB) Hierna enkele sprokkels over de Leestse duivenmelkers :
Duivenmelkers en Leest
Albert Huysmans (DB, mei 1979) : “Tot voor de Eerste Wereldoorlog had elke duivenmelker de hulp van snellopers die na een sprint van 10 meter elkaar aflosten. Soms moesten de ringen, van af het hok uit een slechte richting geworpen of door mispakken der wachtenden, sakkerend ten gronde worden gezocht om dan met tijdsverlies het stempellokaal te bereiken. Duivenlokalen: in 1831 in Rome, 1919 Klein Heide, 1930 Het Fort.”
LG, blz. 197 :‘De Luchtreiziger’, zo luidde de naam van de duivenmelkersbond van Leest, die zijn lokaal had in ‘café Rome’ bij Pier Sijmons in de Dorpsstraat (vlak tegenover het latere St.-Cecilialokaal). Voor 14-18 hingen in dit café wel twintig ‘regulateurs’ aan de muur : de winnaar kreeg immers een slingeruurwerk. Gust De Prins (DB, maart 1976) : “Vroeger moest men de duif na haar aankomst in een zakje steken, om er dan mee naar het lokaal te hollen, zo hard men lopen kon. Enkel het merk aangebracht in de vleugel was het enige en officiële ‘bestatigingsmiddel’. Later kwamen de caoutchouc-rekkers en de constateurs op de markt. Oef ! Wat was dat een vooruitgang en voor de melker werd het aardig wat gemakkelijker. Wat was dat toch een tijd, toen we soms uren, zo niet dagen, in de lucht stonden te turen, van het uur der lossing nooit iets afwetend..’ Lange tijd was er slechts één constateur op het dorp. Dan was het een kwestie van rap te zijn : de duif werd opgevangen in de duiventil, het ringetje werd van het pootje gerukt en naar onder geworpen. Beneden stond iemand klaar om ermee naar de constateur te spurten. Het werd een aflossingskoers naar het lokaal.”
Website De Luchtreizigers Leest – 18/7/2004: “Reeds van bij de stichting van de duivenbond, rond 1905, heette deze De Luchtreizigers. Het lokaal was toen gevestigd in café Rome in de Dorpsstraat, tegenover het lokaal van de fanfare. Nadien is het verhuisd naar café De Zwaan op de hoek Dorpsstraat, Kouter. Daar bleef de duivenbond gevestigd tot Sinksen 1974. Toen is bij stemming beslist om naar onze huidige locatie te trekken, namelijk café In den Bareel, tegenover de kerk. Louis Polfliet zaliger uit de Kouter was toen de voorzitter. Andere oud-voorzitters zijn Emiel De Maeyer, Eugeen Vloeberghen en Henri Kestens. Vroeger waren er twee duivenbonden in Leest : Leest-Dorp en Leest-Heide. In 1991 echter hield de duivenbond van Leest-Heide, ‘De Snelle Vlucht’, het voor bekeken. Toen ook in 2001 de duivenbond van Tisselt met ons fusioneerde kwamen we uit op ongeveer 70 (noot: of meer cijfer na de 0 is onleesbaar) hoklijsten, (leden). Vroeger maakten we deel uit van het samenspel Het Zesverbond, met als maatschappijen : Leest-Dorp, Leest-Heide, Battel, Hombeek-Dorp, Hombeek-Heike en Heffen. Sindsdien hebben we een verbond dat luistert naar de naam ‘Tussen Vaart & Zenne’ met als maatschappijen : Leest-Dorp, Tisselt (tot 2001), Blaasveld en Ramsdonk over het spel op Quievrain. Voor ons Noyonspel maken ook nog Wolvertem en Meise deel uit van dit samenspel.”
Gazet van Mechelen 14 april 1983 : “Recht voor Allen (Zesverbond) - Samenspel met De Luchtreizigers (Leest), De Verenigde Vrienden (Hombeek), Het Vliegmachien (Heike), De Snelle Vlucht (Leest-Heide), De Jonge Liefhebbers (Heffen) en De Luchtklievers (Battel).
Voorzitter : Frans V.D. Broeck. Secretaris : Jan Geerts. Kassier : Jos Geerts. Vergezeller : V.D.Eynde – Van Dijck. Toegelaten afstand Quiévrain 91 km. Voor Quiévrain wordt ingekorfd volgens beurtrol. Voor Noyon wordt samengespeeld met Noord-Brabant en Hombeek. Inkorven bij De Laet, Dorp Leest, van 14 tot 15u.”
De Band op bezoek bij duivenmelker Gust De Prins (maart 1976) :“Dit artikel over één van onze oudste Leestenaars Gust De Prins lag klaar om te verschijnen, toen we de dorpsklok hoorden luiden over zijn dood. Daardoor wordt dit artikel tragisch actueel. Gust De Prins, de ‘guide’ genoemd, omdat hij als oudstrijder 14-18 bij het eliteregiment ‘de Gidsen’ (les Guides) had gediend. We laten dit artikel verschijnen in aandenken aan hem."
Op bezoek bij de oudste duivenmelker van Leest : Gust De Prins uit de Alemsteraat ! Wij waren nog geen vijf minuten bij hem thuis of hij had al een duifje ter hand. ‘Er steekt kwaliteit in dat beestje !’ zegt Gust, en hij kan het weten na een tachtigjarige ervaring als duivenmelker. Gust is nog een vooroorlogse crack en heeft zijn naam eer aangedaan in zijn duivenmelkersloopbaan. Het grootste succes als duivenliefhebber kende hij in het jaar 1969, dan won hij immers de interprovinciale vlucht vanuit Bordeaux, ingericht door het Zuid-Antwerps verbond, en daar namen bijna 1.700 duiven aan deel : een uitslag die iedere melker wel eens op zijn palmares zou willen schrijven. In datzelfde jaar wist hij nog een 1 mei-prijskamp weg te kapen over gans de provincie Antwerpen, waaraan duizenden duiven deelnemen. Voor die overwinning mocht hij een gouden uurwerk in ontvangst nemen. Op een sappige manier vertelde hij hoe hij begon met de duiven : dat begon in 1897 toen hij 13 jaar was en men de hedendaagse vervoermiddelen nog moest produceren. Wekelijks stapte het Gustje van toen, met de mand aan een stokje gehangen, en het geheel op zijn schouders tillend, naar Mechelen. Een wandeling van zowat om en rond de 15 km. Dit alles om toch maar met de duifjes te kunnen spelen. Hij kan nog vertellen van de tijd toen men de duif na haar aankomst in een zakje moest steken, om er dan mee naar het lokaal te hollen, zo hard men lopen kon. Enkel het merk aangebracht in een vleugel was het enige en officieel bestatigingsmiddel. Later, en gelukkig maar, zegt onze gast, kwamen de caoutchouc-rekken en de constateurs op de markt. Oef ! Wat was dat toch een vooruitgang en voor de melker werd het aardig wat gemakkelijker. Wat was dat toch een tijd, zo gaat hij verder, toen we soms uren, zo niet dagen, in de lucht stonden te turen, van het uur der lossing nooit iets afwetend. Wie weet, staat zijn overwinning van nu niet in verband met de dagen van toen ? Want toen ik Gust de vraag stelde wat er hem in feite toe aanzette op zo’n hoge leeftijd nog aan fondvluchten deel te nemen (hij is immers niet aan zijn proefstuk toe), kreeg ik een lachend maar gemeend antwoord, dat mij eerder onverwacht aankwam : ’t is omdat ik graag op duiven let. Misschien omdat ik het vroeger van jongs af zo dikwijls en zo lang heb moeten doen. Anderzijds, gaat hij verder, is het voor mij, nu ik de negentig overschreden heb, een aangename tijdsbesteding. En, voegt hij er aan toe, mijn duiven komen veel beter af van de grote etappes dan van vite vluchten, alhoewel, zoals u hoger hebt kunnen opmerken, hij daar af en toe ook wel eens primeert. Eerlijk bekent Gust dat hij in de behaalde uitslag nooit had geloofd. Wel in een mooie uitslag, maar een overwinning, neen zeg, dat had ik zelf niet durven dromen. Dat de “Vale” zo’n dingen kon vertelt hij verder, neen werkelijk, het klonk ongelooflijk. En toch is hij niet de eerste de beste; Als jonge duif vloog hij achtereenvolgens met succes Etampes, Orleans, Bourges, Angouleme, en na 14 dagen rust nogmaals Angouleme, waar hij gewestelijk geklopt werd door duivensportrubriekleider Georges Smedts uit Walem, en dus met een tweede plaats vrede moest nemen. Een zeer mooie uitslag alleszins voor een pieper. Als jaarse kreeg de duif in kwestie datgene wat hem in feite toekwam : een jaartje rust. Alles beperkte zich dat jaar tot een Orleans-vlucht, waar hij zijn kat stuurde. Dit jaar deed hij zijn reputatie alle eer aan, achtereenvolgens vanuit Noyon- Dourdan- Orleans en om te besluiten Bordeaux. Wat ik van de duif zelf onthouden heb is haar middelmatige lichaamsbouw rijk begiftigd met de kwaliteiten van een beste crack, een blik die alles vertelt. Het is een duif die steeds, met een behouden vaart natuurlijk, de man uit de Alemstraat nog veel en schone successen moet bezorgen… WEDUWSCHAP : hij is wel 91 geworden, maar heeft nog een hart van een tiener en klampt zich aan de modernste methodes vast om zich te verdedigen. Zo past hij het weduwschap toe, een proces dat hij heel normaal zijn verloop laat kennen, en toch deed Gust met zijn ondertussen ‘Bordeaux’ gedoopte crack iets waar vele melkers zouden voor terugschrikken en wat velen afraden. Ook zoon Louis, heel en al duivenmelker, raadde het hem af, maar de ondervindingrijke De Prins handelde naar eigen goeddunken : voor de inkorving kreeg ‘Bordeaux’ zijn duivin te zien en meer dan onrustig, zegt Gust die meent dat een duif nooit levendig genoeg kan zijn, ging hij de mand in. Een feit is zeker, hij hield zijn slag thuis, nietwaar zoon Louis die deze handelswijze afkeurde, toen hij te 17u30 de duif van zijn rek ontdeed, kon hij niet vlug genoeg uit zijn handen zijn, dit om toch maar bij zijn duivin te geraken, een beloning waar hij in feite een ganse dag voor had gestreden. En of hij er tegen sprak, zegt Gust verder. VERZORGING : onze gast beschikt over een bereidwillige zoon die bij hem inwoont en eveneens een hart heeft voor hok en duif. Toch houdt hij er zelf nog aan dagelijks zijn hok te reinigen, dat getimmerd is onder Boomse pannen. De duiven krijgen er dagelijks van de beste mengeling, hebben een prima huisvesting, rijk bedeeld met verse lucht wat veel bijdraagt tot een goede gezondheid, dat en dagelijks wat aviol. Want gezondheid en ras zijn z’n beste troeven voor succes. We vonden Gust zo’n sympathiek oud man, maar ene met een jong hart.”
August De Prins werd te Leest geboren op 23/12/1884. Hij huwde met Maria Van Boxem (°Leest 5/2/1886, +Leest 2/2/1971). De echtverbintenis werd afgesloten op het Leestse gemeentehuis door de toenmalige burgemeester Jaak Bernaerts in 1910 en kerkelijk ingezegend door pastoor Verbist. In de eerste wereldoorlog diende Gust bij de gidsen, een eliteregiment van het paardenvolk. Daarom noemde men hem ‘de guide’, naar het Frans ‘guides’. Hij woonde in de Alemstraat en stond bekend als een goed hovenier. Omdat zijn landbouwbedrijf te klein was om er veel uit te halen, schakelde hij reeds vroeg over op groententeelt in volle grond : vooral spinazie en bloemkolen. (LG, blz 275)
Foto’s : -Rechts Gust De Prins naast zijn vriend Karel De Laet (Broeder Romain) ergens achter het front tijdens de eerste wereldoorlog. (Foto : LG blz. 274) -Gust op de foto fier poserend met zijn “Vale” en geflankeerd door zijn echtgenote, haalde in 1968 de krantenkoppen na een zoveelste prachtige overwinning. (Foto : F.V.d.R.) -In 1970 was het weer prijs, hier op de foto met zijn zoon Mon en een kleinzoon. -Gust en Maria omringd door hun familie tijdens hun gouden huwelijksjubileum. -Pastoor Lornoy celebreerde de dankmis bij de diamanten bruiloft van Gust en Maria.
“Sinds verleden jaar bestaat er in onze gemeente weer een flinke groep aangesloten CVP-leden. Dit jaar hebben enkele nieuwe leden onze rangen komen vervoegen. Aan allen een welgemeende dank vanwege de partijleiding. Hun lidmaatschap is immers een materiële en morele steun aan de enige politieke groep in ons land die in staat is de belangen van de christelijke gemeenschap op de meest rechtvaardige wijze te verdedigen. In de CVP overheerst thans de geest van de jeugd en van de vernieuwing, het is daarom ook de partij van de toekomst. Waarop heeft een CVP-lid recht ?
1) op medezeggenschap bij de verkiezingen van plaatselijke, arrondissementele en nationale partijbesturen;
2) op medezeggenschap bij de samenstelling van alle kandidatenlijsten van de CVP;
3) op alle mogelijke raad en hulp van de CVP-mandatarissen en partij-instanties;
4) op het maandelijks ledenblad : “De Stem van het Volk”.
Voor een goede groepswerking en om de leefbaarheid op lokaal plan te bestendigen moeten wij echter dringend zorgen voor een goed bestuur, gekozen tussen de leden en door de leden, met eerbiediging van alle democratische wetten. Alle leden zullen tijdig op ’n algemene vergadering worden uitgenodigd. De niet-leden zullen nog de kans krijgen om lid te worden (40 frank voor gezinshoofd of 1e lid en 20 frank voor de overige leden).(A.D.V.)”
De oprichting van de C.V.P., afdeling Leest
De exacte initiële oprichtingsdatum hebben we niet kunnen achterhalen. Sommigen beweren 1971, anderen in de jaren ’60. Volgens Machteld Verbruggen werd deze C.V.P.-afdeling opgericht en beklonken in de Kouter nr. 29, in de woning van haar ouders Jeroom Verbruggen en Paula Bradt. Zij staafde dit met de eerste twee onderstaande foto’s.
Een tweede start in 1996
Na de breuk in de Mechelse CVP en de oprichting van de nieuwe partij CDV, in 1996, waartoe ook de belangrijkste Leestse politicus Gust Emmeregs was toegetreden, stond de werking van de CVP te Leest op een laag pitje. Op 26 maart 1996 werd er in het parochiehuis een nieuwe stichtingsvergadering georganiseerd in aanwezigheid van talrijke Mechelse CVP-mandatarissen. Het nieuwe bestuur van CVP-Leest werd voorgesteld met Ward Leemans als voorzitter en Maurice De Wit als secretaris.
1959 – Juninummer “De Band” : VERHOOG UW STANDING MET DE LOTTO.
“Leestenaren, verhoogt uw standing in uw huishouden, met u wekelijks LOTTO-kaarten aan te schaffen aan de prijs van 10, 20 en 5 frank. Met LOTTO kunt ge : 100.000, 15.000, 5.000, 1.500, 500 of 150 frank winnen. Als u niets gewonnen heeft, dan heeft u niets verloren : LOTTO behoudt zijn aankoopwaarde van 20, 10 en 5 frank en dit gedurende twee jaar na datum van uitgifte. DAAROM, LEESTENAREN SPEELT VOORTAAN L O T T O SPEELT ZEKER. Plaatselijk verdeler : APERS Frans, Scheerstraat 13 b Leest.” (Advertentie in DB)
1959 – Juninummer “De Band” : Landbouwtelling.
“Het gemeentebestuur deelt mede : alle inwoners die vanaf 1 are grond verbouwen (zelfs moestuinen voor eigen gebruik) dienen hiervan verplichtend aangifte te doen op het gemeentehuis. De achterblijvers dienen zich onverwijld in regel te stellen.”
Foto’s :
-Oprichting van de C.V.P.-afdeling Leest met v.l.n.r. : Herman Bradt, Karel Duysburgh, Fons Verbruggen en Jeroom Verbruggen.
-V.l.n.r.: Jeroom Verbruggen, Fons Verbruggen, Herman Bradt, Georges De Laet en vooraan met masker Paul Bradt.
-Nationaal CVP-Voorzitter Tindemans bezocht de Leestse afdeling in mei 1981. Hij was eerste minister van twee regeringen en recordhouder van het aantal voorkeurstemmen in 1979.
-De nieuwe ploeg in 1996 : voorzitter Ward Leemans, secretaris Maurice De Wit, penningmeester Alfons Leemans en de leden Simonne Moerenhout en Jan Emmeregs, hier in gezelschap van de Mechelse” delegatie met schepen Nobels, CVP-voorzitter Mariën en OCMW-voorzitster Lieve Keuleers.
1959 – Juninummer “De Band” : Jaarverslag van de vereniging voor Rundertuberculosebestrijding
"Het is altijd goed, op het einde van een werkjaar, even terug te kunnen blikken op de bekomen uitslagen en het is voorwaar verheugend te kunnen zeggen : “het was goed”. – Wij hebben de wind in de zeilen. De ouderen zullen zich wel herinneren hoe de gezondheidstoestand van onze veestapel was voor 20 jaar. Aan de hand van cijfers zal men nu kunnen oordelen over de bekomen uitslagen van een, in organisatorisch verband, gevoerde strijd voor de uitroeiing van de rundertuberculose. De huidige toestand is het resultaat van 20 jaar werking, van 20 jaar strijd, moeilijkheden, zware financiële offers die tal van boeren zich hebben getroost, niet alleen voor zichzelf maar ook voor het welzijn van gans de gemeenschap. Ook deze laatste zou dit niet mogen vergeten.
Hoe is de verdeling van de veeestapel op onze bedrijven ?
-minder dan 5 dieren 58 -van 5 tot 10 dieren : 58 = 71% -van 11 tot 15 dieren : 27 -van 16 tot 20 dieren : 12 = 24% -meer dan 20 dieren : 9 = 5%.
Besluit : Nu sinds verleden jaar de verplichte tuberculosebestrijding bij het vee in gans het land werd ingevoerd, is het aantal positief reagerende dieren van de totale veestapel gekend. De laatste cijfers van voorbije winter wijzen te LEEST op een daling van 50 à 60 stuks, wat het aantal reageerders op ongeveer 100 zou brengen. Vier jaar geleden hadden wij nog 20% reagerende dieren ; verleden jaar nog 11% en nu staan wij waarschijnlijk op een percentage van 8%. Wanneer de uitzuiveringen blijven doorgaan in het tempo zoals wij dit sinds verleden jaar kennen, dan is het bijna zeker dat binnen 1 à 2 jaar gans de veestapel van Leest vrij zal zijn van t.b.c. Het tot op heden bereikte resultaat is niettemin schitterend te noemen ; het is het zoveelste bewijs van de vooruitstrevende geest die de overgrote meerderheid onzer boeren bezielt.
VERENIGING DER RUNDERTUBERCULOSEBESTRIJDING LEEST
De voorzitter A. Van den Brande. De ondervoorzitter Victor Schaerlaecken. De secretaris Alfons Verbruggen. Bestuursleden : Felix Van der Hasselt en Egied Selleslagh.
1959 – Juninummer “De Band” : Victor De Laet verkozen tot afgevaardigde Hoge Landbouwraad.
“Victor De Laet sr, werd door de “Provinciale Landbouwkamer van Antwerpen” als afgevaardigde bij de HOGE LANDBOUWRAAD gekozen. Wij wensen hem van harte proficiat met deze eervolle benoeming en hopen dat hij nog vele jaren als lid van die hoge adviserende vergadering de landbouwbelangen zou mogen dienen.”
“De nieuwe samenstelling van de C.O.O. ziet er uit als volgt : -Polspoel Frans, voorzitter. -Van den Brande Albert, Verwerft Frans, De Decker Frans en Piessens Leopold.
Plaatsvervangers : -Polspoel Benedikt, Huys Bert, De Smedt Jan, De Prins August en Geens Juul. -Secretaris : Louis Verbruggen. -Ontvanger : Alfons Hellemans.
Gemeentehuis
Na de verbouwings- en herstellingswerken heeft ook het interieur van ons gemeentehuis een fris en fraai uitzicht gekregen. We mogen er fier op gaan dat wij nu, naast een mooie kerk, ook een mooi gemeentehuis hebben. Zodra de hopeloos verouderde meubilering door een moderne zal zijn vervangen, zal Leest over een gemeentehuis beschikken dat zijn gelijke niet vindt in de omliggende gemeenten.
Foto’s :
-Oud-Burgemeester Victor De Laet werd afgevaardigde van de Hoge Landbouwraad.
-C.O.O.-Voorzitter Frans Polspoel met zijn echtgenote Stefanie Maes.
1959 – 17 mei : Soldaat Roger LAUWERS vanuit Aken.
“We zijn juist terug van een kampperiode in Den Helder (Holland). Denkelijk kom ik de 7de juni naar huis. De goede dag aan al de mensen van Leest en in het bijzonder aan Milac.” (“DB”, juni ’59)
-Roger Lauwers vanuit Aken, 7/7/59 : “Donderdag doen we een oefening van één dag op de Botrangeberg. Te Elzenborn zullen soldaten zijn van Soest, Kassel, Düren, Westhoven en uit België. Ik wens het allerbeste aan deze Leestenaren en in ’t bijzonder aan de Milac die voor onze soldaten zo goed is.”
-Roger Lauwers uit Aken, 17/8/59 : “Ik ben blij dat de Milac een bezoek brengt aan de B.S.D. We zijn volop in voorbereiding van de bataljonsfeesten, op 12 en 13 september. Hartelijke groeten aan allen.”
-Roger Lauwers uit Aken, 18/1/1960 : “Hier kom ik dan weer met een briefje; met mij is alles heel goed. Nu volgende week, de 25ste januari, word ik overgeplaatst naar een andere kazerne in Keulen, dit komt omdat ik nu als NATO één jaar dienst achter de rug heb en ik hoop maar dat ginder alles net zo goed zal gaan zoals het hier is gegaan, want hier in Aken hebben we geen klagen gehad van oefeningen. Als ik in Keulen zal zijn ben ik ook niet ver meer van mijn broeder Willy die in Westhoven gekazerneerd is. Ik eindig dan maar mijn briefje met de beste groeten van Roger Lauwers.”
-Roger Lauwers vanuit Longerich, 6/3/60 : “Hier ben ik dan met een paar woordjes. Ik ben dus uit Aken weggegaan en ben naar hier in Longerich gemoeten bij Keulen. Ik ben het hier ook al heel goed gewoon geworden. Oefeningen hebben we hier maar weinig, maar de wacht kloppen dat is wat anders, dan heb ik het liever omgekeerd. Het weder is hier nu ook heel goed geworden en echt winter hebben we nu dit jaar in West-Duitsland niet gekend. Ik sluit dan maar met de beste groeten aan al de mensen van Leest en bijzonder aan Milac.”
-Roger Lauwers vanuit Keulen, 22/5/60 : “Hier kom ik dan weer met een briefje en eerst en vooral bedank ik Milac voor de lekkere sigaartjes die ik heb ontvangen. Met mij gaat hier alles opperbest. Er is nu ook sprake dat we tegen de 1ste augustus voor goed naar België komen, naar Leopoldsburg of Tienen, er is maar één of twee bataljons die uit Duitsland naar België terug komen en onze kazerne zal dan worden ingenomen door de Duitsers. Tegenwoordig heb ik hier mijn volle werk aan het repareren van auto’s, want tegen als we terug naar België komen moet alles piekfijn in orde zijn, en de 9de juli zijn het dan ook de bataljon feesten. Ik eindig dan maar weer met de beste groeten aan alle Leestenaren en bijzonder aan Milac.”
-Roger Lauwers vanuit Siegen, 9/4/1961 : “Hier kom ik dan met wat nieuws uit Siegen. Na 16 maanden gedaan te hebben in Duitsland, ben ik dan voor 7 maanden in België geweest en dan heb ik nu ook weer mijn verplaatsing gekregen naar Siegen. Ik ben hier nu twee dagen in het bataljon bevrijding maar het ziet er toch niet zo goed uit als in de vorige kazernes waar ik geweest ben. Het eten : daarover is het hier geen klagen en oefeningen zijn er toch ook niet te veel maar de grote strengheid die hier is, is wat anders en toch moet ik mij daar ook weer voor aanpassen. Ook nog een goede dag aan al onze soldaten van Leest.”
1959 – 18 mei : De Leestse Boerenkapel op de radio.
“Maandag 18 mei van 11 tot 11u15 en van 11u45 tot 12 uur werd door het N.I.R., in uitgesteld relais, van uit de parochiezaal te Leest, een optreden uitgezonden van de Boerenkapel van Leest o.l.v. Theo Fierens. Volgende stukken werden uitgevoerd : Liechtensteiner Pölka, In de Rozentuin (wals), De Postkoets, Gloria (Rheinlander), Boemel Petrus, Heimliche Liebe, Anthonie-mars, Regina wals, Der Schönste Strauss, Bloempolka, In de Meitijd (Tirolerwals), Casino-polka, Groet aan Marieken wals en Kadettenmars. De uitvoering, die werkelijk op een hoog peil stond, vond een grote weerklank bij de muziekliefhebbers en sympathisanten.” (DB, juni ’59)
1959 – 20 mei : Lourdesbedevaart van de Vrouwengilde.
Bertha D’Hollander, winnares van de gratis reis naar Lourdes, uitgeloot door de Parochiale Vrouwenbond, en Frans Verbruggen, idem maar dan van de B.J.B.- jongens, waren samen met de onderpastoor van de partij. De bedevaart duurde een week. (DB, april ‘59)
1959 – Donderdag 21 mei : Aloïs Hendrickx vast benoemd.
In de gemeenteraadszitting van die dag werd Aloïs Hendrickx uit (Peulis) Rijmenam, sinds 1 september 1958 d.d. onderwijzer aan de gemeentelijke jongensschool, benoemd in vast verband. (G.v.M., 23/5)
“De Band” van december 1958 : “Zoals wij vroeger meldden, is sinds het begin van het schooljaar 1958 de Heer Hendrickx van Peulis titularis van het eerste en tweede studiejaar. Naar ons wordt verzekerd is deze jonge kracht niet alleen een flink onderwijzer maar ook een flink opvoeder. In een korte tijd heeft hij de harten weten te winnen van zijn jonge leerlingen en zeker die van de ouders die trouwens voor hem een hoge achting koesteren. Unaniem zijn de ouders van mening dat het Gemeentebestuur aan het onderwijs te Leest een zeer grote dienst zou bewijzen, door de Heer Hendrickx vast te benoemen. Samen met de ouders wensen wij dat deze flinke kracht te Leest in dienst zou blijven..”.
Jaren later zou hij overgaan naar de Vrije Basisschool (de zogenaamde meisjesschool) om daar in 1986 de afscheidnemende directrice Paula Bradt op te volgen.
Hij was gehuwd met Maria Teughels (°Leest 22/2/1937, +Mechelen 3/5/2024) die hem twee kinderen schonk. Aloïs Hendrickx was te Rijmenam geboren op 1 april 1937 en hij overleed te Mechelen in het A.Z. Sint-Maarten op 7 mei 2008.
1959 – 22 mei : Retraite van de toekomstige soldaten.
1959 – 26 mei : Uitstap van de Vrouwengilde naar de Vlaamse Ardennen en de kust.
1959 – 27 mei : Gouden Jubileum Elektriciteitsmaatschappij.
Op 27 mei vierde de Elektriciteitsmaatschappij van Noord-België te Mechelen haar gouden jubileum. Een 300 genodigden zaten aan voor het jubileummaal : Mgr. Schoenmackers, Minister Segers, de gouverneurs van Antwerpen en Brabant, senatoren en volksvertegenwoordigers en vele andere personaliteiten, ook de burgemeesters uit het omliggende, onder wie Miel Verschueren, burgemeester van Leest. (DB)
1959 – 31 mei : KWB op bedevaart naar Bornem
Foto’s :
-De programmatie van de radio-uitzendingen van 18 mei met de vermelding van het optreden van de Boerenkapel van Leest.
-Meester Aloïs Hendrickx met één van zijn vele klassen.
-De meester met het team van de Vrije Basisschool waarbij de afscheidnemende directrice Paula Bradt uiterst links. Aloïs Hendrickx staat tweede van rechts.
1959 – 14 mei : Soldatenbrieven van Maurits DE PRINS.
“Ik ben van Turnhout naar het hospitaal te Berchem gegaan. Volgens ze zeggen zal het maar voor enkele dagen zijn.”(DB, juni 1959)
-Maurits De Prins vanuit Turnhout, 24/6/59 : “Ik ben van het militair hospitaal te Berchem teruggekeerd naar Turnhout. Ik moet er alles binnenleveren. Dan ga ik naar huis voor zes maanden. Het spijt me, ik deed liever mijn term voort dan nu uitstel te bekomen. Vele groeten aan de Milac !“
-Maurits De Prins, uit Turnhout, 1/7/59 : “Ik had geschreven dat ik voor 6 maand naar huis kwam…Het is nu het geval niet. Die “paar” dagen dat ik in Turnhout nog moest zijn, zijn al een week geworden. Beste groeten.”
-Maurits De Prins vanuit Bevekom, 31/7/59 : “Het gaat hier met mij zeer goed. We lopen hier gelijk “echte” voddeventen. De eerste dag dat ik hier was, was er een vliegtuig naar beneden gestort : bij het doorbreken van de geluidsmuur was de motor ontploft en langs één kant brak de vleugel af. Ik doe de complimenten aan de K. Fanfare “St-Cecilia” en de Chef.”
-Maurits De Prins, vanuit Leopoldsburg, 10/2/1960 : “Ik heb vroeger niet geschreven en dat spijt me. Het gaat hier met mij zeer goed. De dagen gaan hier zo snel voorbij. Het werk dat men hier moet doen is nog altijd niet veel of niets. Over een week of drie heb ik hier moeten snoeien, wel interessant maar het duurde wat lang. Na het snoeien een lokaaltje schilderen wat ik nog nooit gedaan had, maar ik deed het zo goed ik kon. Met de rol ging het beter, dat is werken dat men hier doet. Ik dank Milac voor alles wat voor mij is gedaan, en nog 91 dagen en dan ben ik terug thuis.”
-Maurits De Prins, vanuit Leopoldsburg, 28/4/1960 : “Ik dank eerst en vooral Milac voor dat pakje dat ik gekregen heb en vooral wat voor mij gedaan werd tijdens mijnen term. Het gaat hier met mij zeer goed. De laatste dagen zijn in aantocht, nog 16 dagen en ik ben er voor goed van af. Ik doe de beste groeten aan de K.F. Ste Cecilia en de Chef Rik De Bruyn.”
1959 – 15 mei : Algemene landbouwtelling te Leest.
De oudste vermelding van Sinksen-kermis vonden we terug in 1599. “...betaelt aen den maeltheyd des maendags in de Sinxerdagen, wesende onse kermisdag, voor den pastor en de andere priesters die den dienst in de kerck helpen doen, met den coster en andere sangers, kerckmeesters en meijer en over 26 potten bier alsdan gedroncken...”
Buiten Sinksen-kermis waren er nog de kermissen met Pasen en Sint-Niklaas. Van wanneer de St Niklaaskermis dateert hebben we tot dusver nog niet kunnen achterhalen. In de lijst van de “vrije dagen” (voor de school) geeft men op de gemeenteraadsvergadering van 31/7/1915 aan: “...maandag en dinsdag van de kermissen Sinksen en St-Niklaas,...” De kermis op Paasdag schijnt te bestaan van 1933. Op de raadsvergadering van 6 maart 1933 werd er voor gestemd : 5 stemmen voor en 4 tegen...
1959 – 17 mei : Huwelijk Antoon Lauwens-Agnes Piessens.
Die dag vond het huwelijk plaats van Antoon Lauwens en Agnes Piessens. Zij kregen twee kinderen : Bart en Ilse. Antoon was één van de negen kinderen van Jan en Mathilleke Lauwens De Bruyn. Agnes was het jongste kind van Frans “Den Blokmaker” Piesssens en Melanie “Melle” Robijns.
Foto’s :
-Antoon en Agnes in het gemeentehuis tijdens hun huwelijk. Links de getuige van de bruid : Jan Piesssens (een broer van Agnes). Rechts de getuige van de bruidegom : Rik Lauwens (een broer van Antoon).(Foto : Hugo Lauwens)
1959 – 10 mei : Soldaat Alfons ABSILLIS vanuit Leopoldsburg.
“Donderdag ben ik met de bus meegeweest naar SCHERPENHEUVEL. Aalmoezenier Marcelis die in Leest op de laatste Milac-avond gesproken heeft, was er met de soldaten van Antwerpen : 56 km te voet. Met mij is alles goed en ik hoop dat het in Leest met u allen hetzelfde is. De opleiding in dit warm weder is niet van de poes…In de dag lijden we veel dorst maar na 18 uur betert het ! Beste groeten aan alle soldaten en…rekruten van Leest.”
-Alfons Absillis uit Leopoldsburg, 21/5/59 : “Eten en slapen zijn hier uitstekend. Alhoewel ik nog een bleu ben, begin ik stilaan de trukken te kennen. Op 5 augustus vertrekken we naar Werl in Duitsland. Ik hoop er de “schippers” Ture en Paul te ontmoeten. Beste groeten aan alle soldaten en rekruten van Leest.”
-Alfons Absillis uit Leopoldsburg, 3/6/59 : “Vooreerst hartelijk dank voor “De Band” die ik hier gisteren reeds in ontvangst mocht nemen met blijdschap. Ik moet de Koninklijke Fanfare “Ste-Cecilia” ook gelukwensen met de prestatie in Londerzeel ; ik vergeet ook de Chef (foto onderaan) niet. Ik heb veel kans binnenkort bij Paul Van Beersel en Ture Mertens te vallen : ik ben bij de 4de Lansiers en moet naar Werl. Beste complimenten aan de soldaten van Leest en in ’t bijzonder aan de lichting 1 juni.”
-Alfons Absillis uit Leopoldsburg, 1/7/59 : “Ik dank u hartelijk voor de gazet die ik dagelijks ontvang : dat is weer een zoveelste schone geste van Milac. Op 5 augustus vertrek ik naar Duitsland. Aan Frans De Kock, die hier mijn plaats komt innemen, zeg ik : het is hier ver van slecht. Beste groeten aan Milac, soldaten en rekruten van Leest en aan Johnny Van Riet die ik het beste toewens in het burgerleven.”
-Alfons Absillis vanuit Leopoldsburg, 21/7/59 : “Nog 8 dagen, dan nog 5 dagen verlof en dan naar…Duitsland. Deze voormiddag hebben we deelgenomen aan het défilé; deze namiddag zijn we op bedevaart gegaan naar het kapelletje van O.L. Vrouw van Koersel, op 5 km van hier ; we waren met tien man en de aalmoezenier. De vergaderingen van Milac worden gevolgd door een 20 man op de…2.000 : dat is niet blinkend. Ik sluit met de beste groeten aan de Koninklijke Fanfare “St-Cecilia”, aan alle soldaten van Leest en aan Milac.”
-Alfons Absillis uit Werl, 8/8/59 : “Een bleu schrijft u dat hij het genoegen heeft gehad hier de “TWEE SCHIPPERS” ontmoet te hebben : Paul Van Beersel en Arthur Mertens liggen in dezelfde blok als ik ; ze waren trouwens ook rap om mij te komen bezoeken. Ik stel het hier goed ; echter veel piket en karwei moet er gedaan worden. Voor mijn vertrek uit Leopoldsburg heb ik er gezocht naar Frans De Kock, doch zonder resultaat. Beste groeten aan alle anciens en rekruten van Leest !”
-Alfons Absillis uit Werl, 30/8/59 : “Alhoewel we hier veel piket en karwei hebben stel ik het goed. Langs deze weg doe ik de beste groeten aan de K. Fanfare “Ste-Cecilia” en aan de Chef : beste gelukwensen voor de uitslag in Pulle.”
-Alfons Absillis vanuit Werl, 20/9/59 : “Ik heb van Jan Vloebergh een briefje gekregen : hij maakt zich klaar om af te zwaaien. Ik zal nog veel bouletten achter zijne tap eten, dat kan ik hem verzekeren, net als Ferdinand Put die zich ook niet doodgezweet heeft bij de troep.”
-Alfons Absillis uit Werl, 29/10/59 : “Vandaag defileerden we te Soest voor de Koning. Langs deze weg wens ik Ferdinand Put en Jan Vloebergh het beste in het burgerleven. Beste groeten aan alle soldaten van Leest, ook aan K.F.S.C. en de Chef. Nen dikken bleu Alfons.”
-Alfons Absillis uit Werl, 22/12/59 : “Vandaag heb ik de Band ontvangen daarvoor hartelijk dank. Ik houd er aan de Band en medewerkers een voorspoedig nieuwjaar toe te sturen, geldt ook voor de Leestenaren, soldaten, K.F.S.C. Er kan niet genoeg gezegd worden welk genoegen een soldaat heeft aan een blad zoals de Band ; men moet soldaat geweest zijn om te begrijpen wat er moet voor gedaan worden. De Band geeft nieuws van huis en ook andere jongens lopen om hem te lezen (uit het kleine Leest). Nog een goeden dag aan allen en we drinken een glaasje en nog…94 dagen.”
-Alfons Absillis uit Werl, 28/1/1960 : “Hier kom ik van mij nog eens iets te laten horen. Ik stel het hier opperbest, maar de troep begint zowat mijn voeten uit te hangen, maar laat alles maar draaien binnen 2 maand is ’t mijn toer om af te zwaaien. Verder voel ik mij hier nog altijd n’en dikken bleu. Van het eten heb ik hier niet te klagen, en drinken dat doe ik wel, en de “Gerard” ook wel een pintje, maar met mate, je bent barman of niet. Ik ga nu maar sluiten, met de beste groeten aan de K.F.Ste Cecilia en de Chef en in ’t bijzonder aan alle soldaten van Leest.”
-Alfons Absillis uit Werl, 18/2/60 : “Ik stel het goed. Het is hier zowat winter en verder hetzelfde, alleen dat verschil dat we met een dag seffens beginnen af te korten, nog 36 dagen vandaag. Beste groeten langs deze weg aan de K.F. Ste Cecilia en aan alle soldaten van Leest.”
1959 – 13 mei : De Kruistochters vierden feest te Averbode.
'Alle Kruistochters van het Vlaamse land vierden feest te Averbode. Ook die van Leest waren er bij ! Te 7u10 vertrok de autocar met twee zusters, twee onderwijzeressen en een 50-tal leerlingen. Te Scherpenheuvel werd de Heilige Mis bijgewoond. Het was mooi weer ! Van alle kanten kwamen de autobussen naar Averbode gebold : duizenden kinderen kwamen er hun dank betuigen aan “Nonkel Fons” (E.P. De Kesel) die zou worden gevierd. “ZONNELAND” en “ZONNEKIND” waren zijn werk. Thans zijn het de twee meest verspreide kinderbladen van het Vlaamse land. Vijfentwintig jaar werkt Nonkel Fons reeds aan deze kindermagazines. Te 11 uur werd een plechtige H. Mis gecelebreerd door Hoogeerwaarde Heer Prelaat van Averbodes Abdij. Zijne Excellentie Monseigneur Forni, Pauselijk Nuntius woonde de mis bij. ’s Namiddags werd een revue opgevoerd door de Toneelkring van Savenberg : de voornaamste personages uit “Zonneland” en “Zonnekind” werden er in uitgebeeld. Aan Nonkel Fons werd een gouden kelk overhandigd en verschillende sprekers huldigden de Jubilaris. Na 4 uur trok het jonge volkje de mooie bossen in om nog wat te joelen en te spelen. Een echt mooie en onvergetelijke dag. (DB)
Daniël Omer De Kesel, beter bekend als “Nonkel Fons” (°Adegem 19/1/1912, +Averbode 14/6/1996) was norbertijn, uitgever en schrijver van jeugdboeken bij de Uitgeverij Averbode van de gelijknamige abdij. Ongeveer 40 jaar zou hij zijn stempel drukken op deze uitgeverij die in 1919 gestart was met de uitgave van het tijdschrift Zonneland. Samen met Zonnekind waren die wekelijkse uitgaven zeer populair. Later startte hij ook de reeks “Vlaamse Filmpjes” op, hierbij kon hij rekenen op de medewerking van bekende auteurs zoals John Flanders. Nonkel Fons was een neef van de bisschoppen Leo en Jozef De Kesel, die eveneens uit Adegem afkomstig waren.
Foto’s :
-De “Chef” van soldaat Fons Absillis was de dirigent van de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia Henri “Rik” De Bruyn.
Wijzigingen - Aanvullingen- Vervolg Jan Van Rompaey - zijn briefwisseling met Leest.
-Jan Van Rompaey vanuit Aarlen, 10/5/1959 : “De kazerne OLT Callemeyn voor opleiding van onderofficieren is hier prachtig gelegen. Alles is juist geverfd en de vloeren blinken als spiegels. Natuurlijk vraagt dit een zorgvuldig onderhoud : ieder dag karwei. We liggen op de kamer met acht. Er zijn er van Antwerpen, Gent en Moorsele. Nu we onze uitrusting gekregen hebben en we gisteren werden ingeënt tegen typhus en tetanos, voelen we ons reeds ingeburgerd. Verleden dinsdag zagen we hier in Aarlen een défilé van Amerikaanse, Schotse, Nederlandse en Franse troepen. Canadese, Franse en Amerikaanse gevechtsvliegtuigen scheerden boven de stad. Tijdens de 7 dagen die we hier al “mochten” doorbrengen, kregen we reeds 4 dagen verlof. Maar vanaf volgende week zal de opleiding ernstig beginnen te worden. Niettegenstaande die verlofdagen hebben we hier toch ons werk met al het koper te kuisen en allerhande stukken ineen te steken. Een goede dag aan alle militairen uit Leest en aan alle vrienden.” (DB, juni ’59)
-Jan Van Rompaey vanuit Aarlen, 15/6/1959 : “Wanneer men zo 200 km van huis gelogeerd is, dan VOELT GE U TOCH NOG DICHTBIJ ALS GE WAT NIEUWS OVER UW DORP KUNT LEZEN IN DE BAND. De opleiding is nu volop aan gang. Af en toe wordt het ons toegestaan een wandelingetje te maken van enkele kilometers. Om wat afwisseling te bekomen geven ze dan wat drill, kruipen of springen. Tijdens de lesuren hebben we wat…rust (af en toe valt er iemand in slaap). De beste groeten aan alle vrienden en kennissen uit Leest.”
-Jan Van Rompaey vanuit Aarlen, 12/7/59 : “Eerst en vooral moet ik de Milac bedanken voor de gazet die ik dagelijks ontving tijdens de Ronde van Frankrijk. De jongens op de Kamer begrijpen niet hoe u het aan boord legt om aan 20 soldaten gedurende 22 dagen een dagblad te versturen. Wegens de geweldige hitte werd onze gewone dagorde veranderd. Om 4 uur worden we reeds uit ons bed gehaald en tijdens de middaguren is er dan verplichte rust. De beste groeten aan alle soldaten en vrienden uit Leest, bijzonder aan Edmond Jacobs die ook de smaak der soep in de kazerne al wel zal kennen !”
-Jan Van Rompaey uit Aarlen, 15/8/59 :“De examens voor korporaal zijn achter de rug en onze fysische proeven zijn afgelegd. De geslaagden zijn in de 4de compagnie gebleven. Het tweede deel van onze sessie is nu begonnen en schijnt nog zwaarder te zijn dan de eerste. We hebben nu veel tactiek, nachtmarsen en droppings. Beste groeten aan vrienden en soldaten uit Leest.”
-Jan Van Rompaey uit Aarlen, 27/9/59 : “Op 3 oktober zijn het hier de Infanteriefeesten. Nog vier weken zal ik hier mijn “vrije tijd” mogen doorbrengen. Binnen twee weken volgt een bivak van 6 dagen. De Milac-vergaderingen kennen hier veel bijval. Beste groeten aan soldaten en vrienden uit Leest.”
-Jan Van Rompaey uit Soest, 1/11/59 : “Na de examens en testen ben ik sergeant benoemd op 28 oktober 1959. Spijtig dat bij het 5de Linie geen Leestenaren liggen. Elke morgen wordt hier 5 km gecrosst. Beste groeten aan alle soldaten uit Leest en aan al mijn vrienden.”
-Jan Van Rompaey vanuit Soest, 10/1/1960 : “Vooreerst bedank ik u van harte voor uw nieuwjaarswensen en bied ze u wederkerig aan. Verder gaat hier alles zijn normale gang. Sinds de kompagnie is afgezwaaid wordt er hier niet hard meer gewerkt. De onderofficieren krijgen nu al 2 weken lessen van de kapper om hun “geestelijk” peil wat hoger te brengen. Morgen komt er een ganse kompagnie “wederopgeroepenen” binnen. Er staat ons dus weer een harde maand te wachten. Op het einde van die maand komen er “bleukens”. Dan zitten we dus met twee kompagnie’s bijeen. Hoe ze daaruit gaan wijs geraken weet ik niet. Maar ja…dat zullen de grote bollen wel opknappen ; daar bestaat zo een spreuk die zegt “en ze zaten als haringen in een kastje”. Wel ik geloof dat ze dat gaan toepassen. Nu zal het lang duren voor ik nog naar Leest kom. De beste groeten aan al de soldaten van Leest en aan al mijn vrienden.”
-Jan Van Rompaey uit Soest, 16/2/1960 : “Buiten het koude weder alles opperbest. Vorige maand hebben wij hier nog wat les gegeven aan wederopgeroepenen. De “bleukens” zijn op 5 februari aangekomen, dat betekent veel werk voor mij. Een rekrutenopleiding is niet van de poes ; ganse avonden lessen voorbereiden en lesfichen maken. De “griep..” heeft hier in ’t bataljon ook haar woordje geplaceerd. Gedurende twee weken was hier ongeveer 20% ziek. Nu waren het geen “karottentrekkers” die de dokter onder handen kreeg. Een goeden dag aan al mijn vrienden uit Leest. Nog 70 dagen.”
-Jan Van Rompaey uit Soest, 20/3/60 : “Hier volgt dan weer wat nieuws uit het 5de linie. Na een verlof van een week ben ik hier weer met veel “moed” (lees moeT) teruggekeerd. Eigenlijk was er wel een beetje moed bij want het begint zo stilaan op zijn laatste benen te lopen. Nu begint men zich eigenlijk een “ancien” te voelen. Na de strenge koude zijn er hier al enige mooie dagen geweest. Men zou zich in ’t midden van de lente gewaand hebben. Vanaf de eerste maart is gans het bataljon overgegaan naar de 16de Pantserdivisie, wat wil zeggen dat wij de laatste elite zullen zijn die 60 km en meer te voet aflegden. De “nieuwelingen” zullen in full- en half tracks vervoerd worden. Verder doe ik nog de beste groeten aan alle vrienden, bijzonder aan de gebroeders Roger en Willy Lauwers, E. Jacobs en A. Absillis die ik het beste wens in ’t burgerleven.”
-Jan Van Rompaey uit Soest, 25/4/60 : “Hier volgt dan mijn laatste briefje uit Duitsland. Er is wel een spreuk die zegt : “Veni, Vidi, Vici”. Volgens mij zouden ze in ’t leger beter een andere spreuk gebruiken : “Ik kwam, ik zag, maar ik ging gaarne terug”. Hiermede wil ik dan ook Milac bedanken voor alles wat zij voor mij gedaan heeft : brieven, parochieblad, de Band. Ook kreeg ik nog regelmatig tijdens de Ronde van Frankrijk de gazet. Eveneens moet ik bedanken voor het prachtige paasgeschenk. Mijn vurige wens is dat Milac nog lang mag blijven bestaan, daar het een grote steun is voor de soldaten, zeker als ze zo ver van huis zijn. Ik wens u slechts één zaak “veel succes” en vooral : dank.”
Foto’s :
-De OLT Callemeyn kazerne in Aarlen waar Jan zijn opleiding genoot.
1959 – 9 mei : Gouden Bruiloft Ferdinand Van Praet - Philomena Fierens.
“Nante” werd te Leest geboren op 8 februari 1884 en “Meen” op 25 oktober 1885. Pastoor Beuckelaers huwde het echtpaar op 9 mei 1909. Ze kregen 10 kinderen. De buren hadden niets onverlet gelaten om de woningen te versieren. Boven de deur van de jubilarissen hadden ze volgende tekst aangebracht : DAT NANTE NOG MENIG JAAR ZIJN MEEN BESTURE(N) DAT ZIJN DE OPRECHTE WENSEN VAN UW GEBUREN ! Om 10 uur was er een dankmis opgedragen door pastoor Coosemans en geassisteerd door E.H. Shaw (onderpastoor van Battel) en E.P. Marinus. Nadien kregen de gevierden een officiële ontvangst op het gemeentehuis alwaar hun twee clubzetels werden overhandigd. (DB)
“Nante” was een gepensioneerde van de NMBS alwaar hij de job uitoefende van machinearbeider. Uit een verslag in Gazet van Mechelen van 11 mei 1959 : “Dat Nante een braaf en graaggeziene mens is, weet men niet alleen te Leest, maar men moet het eens vragen aan E.P. Matheus, van de Minderbroeders te Mechelen waarmee hij jaarlijks in de gemeente de omhaling doet. Meen heeft altijd het huishouden gedaan en daarbij nog een handje toegestoken op de akker. Thans op hun jubeldag waren de geburen heel vroeg uit de veren om hun woning prachtig te versieren met frisse dennenboompjes, vlagjes en bloemen. Om 9u30 reden ze te samen gezeten in prachtige auto’s naar de parochiekerk van Leest waar ze te 10 uur een dankmis bijwoonden, opgedragen door Z.E.H. Coosemans en bijgestaan door E.H. Shaw, onderpastoor te Battel en E.P. Marinus, pater van de Minderbroeders te Mechelen. Na de H. Mis trokken ze te voet in stoet naar het gemeentehuis waar ze werden ontvangen door dhr Emiel Verschueren, burgemeester, dhr Constant De Prins, schepen van Onderwijs en de peter van de jubilaris; de raadsleden Constant Beulens, Juul Geens en Hendrik De Bruyn. De burgemeester heette de gevierden hartelijk welkom, de erewijn werd geschonken, twee prachtige kipzetels als geschenk werden aangeboden en de jubilaris bracht er de stemming in met het zingen van enkele mooie oude liedjes. Hierna ging de feestviering verder op de Kleine Heide, tot in de late uurtjes.”
Hij overleed te Leest op 15 december 1967. “Meen” was hem op 18 september 1966 voorafgegaan. Ook zij overleed te Leest.
1959 – 10 mei : KROO Jan VAN ROMPAEY vanuit Aarlen.
Jan Van Rompaey was op 31 december 1939 te Blaasveld geboren waar hij ook gedoopt werd en tot en met het 1ste studiejaar school liep. In 1946 verhuisde de familie Van Rompaey naar Leest en zo kwam hij in de jongensschool terecht, in het 2de studiejaar bij meester De Leers. Vanaf 1966 betrok hij, samen met zijn gezin, een nieuwbouw aan de Juniorslaan. Tijdens zijn drie dagen in het Klein Kasteeltje werd hem voorgesteld om officier te worden maar dat zag hij niet zitten omdat hij dan drie maanden meer legerdienst moest kloppen. Met zachte dwang werd hem dan de opleiding voor onderofficier aangeraden en die richting was beperkt tot een diensttijd van twaalf maanden. Op 2 mei 1959 begon hij zijn legerdienst in de Callemeyn-kazerne te Aarlen waar hij tijdens de eerste zes maanden werd opgeleid tot onderofficier in de Commando infanterieschool. Hij volgde daar de lessen in de 4de Compagnie, 16de peloton. In november 1959 werd hij, als sergeant, overgeplaatst naar het Vijfde Linie Bataljon te Soest, in de Rumbeke kazerne en dit tot eind april 1960.
Op 28 april 1960 zwaaide hij af, enkele dagen vroeger dan voorzien omdat hij in België examens diende af te leggen voor Sabam en alle nationale ministeries (Overheidsdiensten). Er waren meer dan 5.000 kandidaten. Jan eindigde bij de eerste honderd en maakte carrière bij het Ministerie van Financiën. Voordien was hij een tijdlang omroeper bij de Radiodistributie in Mechelen.
Vervolgt met de chronologie van de brieven die hij als dienstplichtige naar De Band stuurde.
Foto’s :
-Gedachtenisprentje en doodsbrief van Nante Van Praet.
-Jan Van Rompaey in verschillende fasen van zijn leven.
In mei waren er te Leest 10 mannen volledig en 12 tijdelijk werkloos. Vrouwen : 4 volledig en 12 tijdelijk werkloos. (DB, juni ’59)
1959 – De Processie passeert langs de Dorpstraat.
Foto onderaan : de familie Piessens kijkt devoot toe.
1959 – 1 mei : Parochiale Bedevaart en Kapellekenshulde.
“Op 1 mei werd de Mariamaand in de kerk geopend met een Lof te 19u30. Daarna ging men processiegewijs naar de kapel van O.L. Vrouw van Fatima. In de optocht werden vlaggen opgemerkt van KWB, BJB/J, Kruistocht en Meisjesschool. Onderweg werd er gebeden. Bij de aankomst aan de kapel bidt Z.E.H. Pastoor de Rozenkrans. Bij elk tientje werd een intentie gevoegd : voor de zieken, voor de soldaten, voor de vervolgde kristenen, voor de Paus, voor alle aanwezige bedevaarders. Hierna volgde de opdracht aan O.L. Vrouw. In zijn sermoen behandelde E.H. Onderpastoor onze diepe verering voor de “moeder” om haar goedheid en offerliefde. (...) Dan werden de 15 kapellekens ingezegend door de pastoor. Deze schone avondplechtigheid werd besloten met een Vlaams Marialied.” (DB)
1959 – 1 mei : Milac bezocht kazernes in Duitsland.
“Milac-karavanen naar 72e Artillerie Aken, naar 1e Jagers te Paard te Arnsberg en het 6e Artillerie te Soest.”(DB)
1959 – Zondag 3 mei : Parochiale Vrouwenbond – Algemene Vergadering met voordracht.
“Kermis in ons dorp”. (DB)
1959 – Zondagen 3 en 10 mei : Uitstap van de KWB naar het N.I.R.
Die dagen organiseerde KWB Leest uitstappen naar het N.I.R. te Brussel, de bloemenserren van het Hof en andere merkwaardigheden van de hoofdstad. (DB, april ’59)
1959 – 7 mei : Rerum Novarumstoet te Mechelen.
Naar jaarlijkse gewoonte nam ook de Koninklijke Fanfare “Arbeid Adelt” uit Leest deel aan de stoet. (DB, juni)
1959 – Zaterdag 9 en zondag 10 mei : Voetbedevaart Scherpenheuvel.
“De 8ste mei was het de hele dag warm geweest, het weertje beloofde ! Doch ’s avonds moest het toch eens regenen… Op 9 mei, te half vier in de morgen, werd door E.H. Onderpastoor in de parochiekerk een H. Mis opgedragen. De meeste bedevaarders waren hier aanwezig ; een 25-tal communiceerden. Iets later dan vorige jaren waren wij aan de kapel van St-Anna waar E.H. Onderpastoor de bedevaarders toesprak. Daarna volgden de gebruikelijke gebeden : voor de geestelijke overheid, voor de burgerlijke overheid, voor de zieken, voor wie een gebed had gevraagd, voor wie de “Kompagnie van Scherpenheuvel” steunde, voor wie zo graag de bedevaart had willen meedoen maar wegens ziekte of andere redenen belet was, om ’n goede reis af te smeken, en zo meer. Al deze intenties zouden tijdens de tweedaagse tocht herhaaldelijk aan Maria worden aangeboden. Niet alleen voor de bedevaarders werd er gebeden, maar voor allen en voor elk afzonderlijk in de parochie, ook VOOR ONZE SOLDATEN, voor de vervolgde kristenen en voor de zondaars. Het zou één litanie worden van rozenhoedjes en van gezangen, zoals het reeds zeer vele jaren geschiedt. Wij moesten zeker voor geen enkele andere bedevaardergroep onderdoen : zowel wat het bidden als orde en tucht betreft. Aan allen proficiat en dank om hun onbaatzuchtige toewijding en opoffering. Mogen zij allen een diepe godsvrucht tot Maria bewaren in hun hart en naar die godsvrucht leven elke dag opnieuw ! Vertrokken te 4u15 aan het St-Annakapelletje, waren wij te 5u15 op de Grote Markt te Mechelen. Te 6 uur werd halt gehouden aan de kapel te Bonheiden. Dan naar Keerbergen waar ontbeten werd. Over Tremelo gingen wij naar Betekom, verder naar Aarschot waar wij arriveerden te kwart na twaalf. Het middagmaal werd er genomen. Te 13u10 vertrokken we naar Rillaar : we kwamen er toe te 14 u. Te 8 minuten voor 15 uur waren wij op ’t grondgebied van Scherpenheuvel. Om vijf na half vier bereikten we het “Witte Huis”, ons logement op 200 meter van de Basiliek. Te 16 uur werden wij door de Geestelijkheid van de Basiliek processiegewijs afgehaald. Te kwart na vier : Lof. Daarna werd de Rozenkrans gebeden aan de verschillende staties. Tot slot volgde de Kruisweg. Te 18 uur kon iedereen zich gaan verfrissen, wat eten en voorbereidingen maken om zijn moede ledematen te gaan uitstrekken. Want het zou weer vroeg dag worden ! Op zondag 10 mei werd door E.H. Onderpastoor te half vier een H. Mis opgedragen aan een zijaltaar in de Basiliek. Rond half vijf vertrokken we uit Scherpenheuvel. Te 6u40 waren we te Aarschot (ontbijt, verfrissing). Vertrek te 7u40. Te Betekom werd weer even halt gehouden om dan te kwart voor 12 te Keerbergen aan te komen : een lekkere soep met veel asperges deed ons deugd als een verkwikkend bad en waar handen, hoofd en voeten eens duchtig werden gewassen. Te 12u45 werd met nieuwe moed de laatste grote mars aangevat : onder een brandende zon. Verfrissing te Bonheiden te 14u40, ondertussen waren reeds heel wat familieleden van de bedevaarders en de Chiro ons tegemoet gekomen. Te 17u10 kwam Z.E.H. Pastoor ons aan de St-Annakapel te Leest afhalen na ’n woord van dank en proficiat van Eerwaarde Heer Onderpastoor aan al de bedevaarders. In de kerk werd de zegen gegeven met het H. Sacrament. Nogmaals werd een danklied aan Maria gezongen. Iedereen ging nu naar huis : met stijve ledematen en “blijnen” maar met de zon in ’t hart en met een grotere liefde tot onze Hemelmoeder. Moge het nog vele jaren zo gebeuren !” (Meegedeeld aan “DB”, van juni 1959)
Aan deze bedevaart namen 34 mannen en 12 vrouwen deel.
Foto’s :
-Familieleden van “Blokmaker” Frans Piessens. Uiterst rechts moeder “Melle”, Melanie Robijns.
-De kapel van O.L.Vr. van Fatima met achteraan het Hof ter Haelen.
-De Rerum Novarumstoet : advertentie in een Mechelse krant.
-Herinnering aan de “Kompagnie van Scherpenheuvel, gemeente Leest”.
1959 – 6 april : Wederoproeping voor Antoine Van Praet.
Antoine Van Praet, Kapellebaan 19, werd die dag heropgeroepen te Tongeren voor 13 dagen. (“DB”, maart ’59)
1959 – 8 april : Les van de Vrouwengilde :
“Keurig tafel dekken en dienen”. (DB)
1959 – Zondag 12 april : Provinciale Culturele dag van de B.J.B. te Mechelen.
1959 – 17 april : Milac-karavaan naar 1e Grenadiers te Soest.
1959 – 17 april : Openbare Aanbesteding.
Op het gemeentehuis werd een openbare aanbesteding gehouden ivm onderhoud aan een gedeelte van de Juniorslaan. (DB)
1959 – 18 april : Overlijden van Hendrik Alfons Van Gijsel .
In G.v.M. van 18 april stuitten we op volgend overlijdensbericht : “Men verzoekt ons het overlijden te melden van de Heer Hendrik Alfons Van Gijsel, echtgenoot van Mevrouw Maria Sophia Verbruggen. Geboren te Leest op 7 oktober 1886 en godvruchtig overleden te Mechelen op 18 april 1959, voorzien van de H.H. Sacramenten der stervenden. De plechtige lijkdienst, gevolgd van de begrafenis op het gemeentekerkhof te Leest, zal opgedragen worden in de parochiekerk van St-Jozef te Battel, dinsdag 21 april om 10 uur. Vergadering aan het steerfhuis, Hoge weg 99 Battel om 09u30. Aann. Begr. M. Verbruggen, Befferstraat 21 Mechelen, tel. 145.00.”
1959 – 20 april – G.v.A. : Eerlijke vinder.
“Dhr Lauwers Jozef, wonende te Leest, Kouter 12 J, reiziger, vond vrijdagavond een dameshandzakje in bruin slangenleer waarin een som van 10.000 frank en een mandaat van 2.300 fr. De eigenaarster Mevr. Tomson Fernande, wwe Lambert, wonende te Brussel, Gemeenschapstraat 53, werd door de vinder terug in het bezit gesteld van haar eigendommen.”
1959 – 20 april : Antoon De Rooster en Henriette Wauters 50 jaar getrouwd. (DB, april ’59)
Antoon Lodewijk De Rooster was te Mechelen geboren op 21 augustus 1886 en hij overleed te Leest op 27 januari 1966. “Hij was een onvermoeibaar werker, rechtschapen, eerlijk, minzaam in de omgang, een door en door goed mens. Zijn nagedachtenis zal blijven voortleven als een zegen…” mooie woorden uit zijn gedachtenisprentje. Zijn echtgenote Henriette Ludovica Wauters was te Leest geboren op 23 december 1886 en zij overleed er op 16 januari 1975. “Zij was eenvoudig en rechtschapen vol onderwerping aan Gods wil in de zware beproevingen waarvan zij gedurende haar leven niet gespaard is gebleven. Zij was een goed en deugdzaam mens, zeer bekommerd om het welzijn en het geluk van haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen…”
1959 – Zondag 26 april : Plechtige communie.
Dit jaar een 35-tal communicanten. Jongens : Croon Louis, De Borger Frans, De Schouwer Jozef, Fierens Frans, Leemans Edward, Leemans Richard, Peeters Paul, Somers Emiel, Van den Brande Edwig, Van den Brande Frans, Verbeeck Willy, Robijns Frans, Verbruggen Cyriel, Muysoms Frans en Geerts Frans.
Meisjes : Fierens Antoinette, Geerts Greta, Huysmans Godelieve, Jansens Maria, Lauwers Jeanne, Spoelders Anny, Van Beveren Celine, Van den Heuvel Maria, Van der Auwera Jeanne, Van den Vondel Hilda, Van Praet Gerarda, Verbeeck Marie-Rose, Verbeeck Christine, Verbeeck Marie-Therèse, Verlinden Greta, Verwerft Louisa, Vleminckx Nicole, Van Winghe Maria, Geerts Petronella, Couturiaux Rachel.
Mogelijk komen bij deze 15 jongens en 20 meisjes nog anderen bij die elders de voorbereidende catechismuslessen volgen. (DB, april 1959)
Foto’s :
-Eerlijke vinder Jef Lauwers.
-Doodsbrief van Antoon De Rooster.
-Enkele van de communicanten datzelfde jaar in Averbode. Boven van l. naar r. : Godelieve Huysmans, Celine Van Beveren, Marie-Therèse Verbeeck, Nicole Vleminckx en Gerda Van Praet. Onder : Louisa Verwerft, Greta Geerts, Maria Janssens, Hilda Van de Vondel en Francine De Hertog. (Foto : Greta Geerts)
-Celine Van Beveren kwam fier haar outfit tonen bij haar buren Victor Van Hoof en Leonore Mees. Rechts de jongste van de garde Rudi Van Hoof.
-Het vijfde en zesde leerjaar van de meisjesschool van Leest. Voor de meesten onder hen was het twee dagen voor hun grote feest. Bovenaan van links naar rechts : Antoinette Fierens, Hilda Van den Vondel, Maria Van den Heuvel, Josephine De Prins, Gerda De Laet, Rosette Verschueren, Marie-Louise Boonen, Paula Beullens.
Middelste rij van links naar rechts : Christiane Verbeeck, Jeaninne Van der Auwera, Jeaninne Lauwers, Godelieve Huysmans, Nicole Vleminckx, Anna Spoelders, Marie-Thérèse Verbeeck, Gerda Van Praet, Celine Van Beveren, Greta Verlinden.
Onderaan van links naar rechts : José Van der Meulen, Greta Geerts, Vera Huysmans, Marie-José Apers, Francine De Hertogh, Wis Verwerft, Viviane Rottiers. Afwezig : Maria Janssens.
1959 – Aprilnummer “De Band” : De Gewestelijke Culturele dag van de B.J.B.
“Naar jaarlijkse gewoonte werd ook dit jaar de gewestelijke culturele dag van de B.J.B.-jongens een succes. Voor onze afdeling mochten wij ons verheugen in een eerste prijs in de zangwedstrijd. In de wedstrijd voor welsprekendheid behaalde Gust Emmeregs een derde plaats, die schitterend mag genoemd worden door het feit dat in deze reeks deelnemers aantraden die binnenkort hun diploma zullen behalen in het St-Romboutscollege te Mechelen. In de vrije welsprekendheid en declamatie werd een derde en vierde plaats behaald door Jos De Smet, zodat wij mogen zeggen dat wij er met onze afdeling goed uitgekomen zijn. Aan deze twee laureaten “proficiat en doet zo voort”. Door het feit dat een eerste prijs behaald werd in zang, worden wij automatisch geklasseerd voor de PROVINCIALE CULTURELE DAG die doorgaat op zondag 12 april, in de nieuwe feestzaal van het Volksbelang te Mechelen. Wij naderen stilaan onze zomerperiode, die weer druk belooft te worden : meibedevaart naar Scherpenheuvel, Lourdesactie, zomerfeest en het ruiterfeest dat te Leest zal plaats hebben. Naar onze jaarleuze : “De Wereld heeft ons nodig ; geen woorden, DADEN”, zullen wij ons dit jaar bijzonder inspannen om door ons voorbeeld en katholieke actiewerking de jongeren uit te nodigen zich bij onze rangen aan te sluiten. Jozef Vloeberghen.”
1959 – April : Werkloosheid.
In de maand april telde Leest 8 volledig en 11 tijdelijk werkloze mannen en 5 volledig en 9 tijdelijk werkloze vrouwen. (DB, juni ’59)
1959 – Aprilnummer “De Band” : De verwarmingsinstallatie van de kerk.
Enkele technische gegevens : -kosten installatie : 180.000 fr. -inhoud mazoutketel : 6.000 liter. -systeem : “Thermobloc”, generator van warme lucht. -verbruik per uur : 25 liter. -verbruikskosten (per uur, theoretisch) 62,50 fr voor mazout, elektriciteit nog niet gekend. -firma : Wanson te Haren. -maximum vermogen : 225.000 cal/u. -normaal vermogen : 200.000 cal/u. -luchtdebiet : 17.350 kg/u. -gemiddelde uitblaastemperatuur : 48° C. -ventilator-motor : 3,4 PK. -brandermotor : ¼ PK. -maximum olieverbruik : 25 kg/u. -normaal olieverbruik : 8,2 kg/u. -diameter schoorsteen : 300 mm. -netto gewicht : 870 kg.
1959 – Aprilnummer “De Band” : Verzending Parochieblad aan soldaten.
“Voortaan zal Louis Vloebergh, hoofdleider van de Chiro, zich gelasten met de wekelijkse verzending van het Parochieblad aan onze soldaten. Hij zal tevens ons blad aan onze soldaten verzenden. Wij danken hem voor deze grote en zeer gewaardeerde hulp.”
1959 – 1 april : Alfons Absillis begon zijn legerdienst.
Alfons Absillis, Blaasveldstraat 4, begon die dag zijn legerdienst te Leopoldsburg (OC/Pantsertroepen, Infanteriekamp, sectie H.) (“DB”, april ’59)
1959 – 1 april : Leestenaar winnaar in de reisprijskamp van Reizen Duerinckx.
M. Polfliet, Kouter 14 Leest, werd de winnaar van de 2de prijskamp van het Mechelse reisbureau Duerinckx. Hij kon kiezen tussen een gratis reis naar Lourdes of de Costa Brava. (G.v.M., 22/6/1959)
1959 – 3 april : Verkeersongeval.
In het goederenstation van Nekkerspoel te Mechelen werd een reclamepaneel van de Mechelse kolenhandel stukgereden door een kamion bestuurd door de Leestenaar Alfons De Smet.
1959 – 5 april : Ontsmetting stallen tegen rundertuberculosebestrijding.
De veehouders die hun stal wilden laten ontsmetten (eventueel witkalken) voor bemiddeling van het Verbond voor R.T.B. dienden voor 5 april de secretaris te verwittigen. De prijs bedroeg 1,10 frank de m2 muur- en zoldering oppervlakte. Dit bericht uit de krant van 27 maart gold voor Leest, Hombeek en Mechelen.
Foto’s :
-Gust Emmeregs viel in de prijzen op de Gewestelijke Culturele dag van de BJB.
-Jos De Smet behaalde er een derde en vierde plaats.
-Chiro-hoofdleider Louis Vloebergh nam de verzending van parochieblad en De Band op zich.
1959 – 28 maart : KROO Edmond JACOBS. (Foto’s onderaan)
-Edmond Jacobs vanuit Brasschaat , 28/3/1959 : “Ik krijg hier de opleiding van KROO (=Kandidaat Reserve Onderofficier) en blijf hier denkelijk zes maanden, als ik in al de examens slaag. Na vier maanden ben ik dan brigadier (misschien). Langs deze weg doe ik de hartelijke groeten aan de Koninklijke Fanfare ‘Ste.-Cecilia’ en het Zangkoor, ook aan de soldaten en de rekruten, vooral aan de gebroeders Lauwers, Jan Van Rompaey en den Boey, ook aan de mannen van Milac, de Chiro en alle andere organisaties van Leest.”
-Edmond Jacobs , Brasschaat, 27/6/1959 : Ik dank Milac ten zeerste voor de gazet die ik alle dagen krijg. Onze basisopleiding is gedaan, nu begint de specialisatie. Op 2 juli defileren wij te Brussel ter gelegenheid van het huwelijk van Prins Albert en Paola. MAG IK VOORSTELLEN DAT DE SOLDATEN VAN LEEST WAT MEER AAN ELKAAR ZOUDEN SCHRIJVEN : vooral voor de jongens in Duitsland zal dit vreugde brengen. Het moet niet gaan over hun droevige geschiedenissen. Ik voeg hierbij soortgelijke brief : ge moogt er een paar stukjes uitnemen voor DE BAND. We zijn voor drie dagen op bivak geweest : infanterie-tactiek, het was niet van de poes hoor ! Ik zit nu op mijn kamer en ik denk aan Leest, de Milac, het natuurschoon en de organisaties. Langs deze weg doe ik hartelijke groeten aan Van Riet Johnny en Geets Ludo die afzwaaiden en achter pot en pint zullen gezeten hebben : ik wens ze veel geluk in het burgerleven. Ik sluit met speciale groeten voor Lauwers Willy en Roger, Boey Francois, Jan Van Rompaey en al de anderen, ook aan de Milac en de Leestenaren.”
-Edmond Jacobs, Brasschaat 18/8/1959 : “In voorbereiding van het examen voor brigadier, valt er hard te blokken. Donderdagvoormiddag zijn we gaan lopen : ik deed de 9 km in 56 minuten. Groeten aan Milac, de K.F. Ste.-Cecilia en aan de soldaten, vooral de lichting 4 mei 1959.”
-Edmond Jacobs, Aken 25/9/1959 : “De 12e oktober gaan we op grote maneuvers tot de 24e te Elsenborn. Woensdag is aalmoezenier Mercelis komen spreken. Hartelijke groeten aan Milac, de soldaten, de K.F. St.-Cecilia.”
-Edmond Jacobs, Aken 30/10/59 : “Ons kamp in Trauen was allesbehalve plezant. Ik ben nu kantinier en slijt dus een goed leven. Ik ben ook lid van de Milackern in de kazerne. Ik sluit met groeten voor Milac, K.F. ‘Ste.-Cecilia’ en Zangkoor, soldaten Lauwers, Van Rompaey, Boey en Geerts.”
-Edmond Jacobs uit Aken, 10/1/1960 : “Ik zal maar beginnen met u een zalig en gelukkig Nieuwjaar te wensen alsook aan al de soldaten van Leest. Het is hier zondag en ik zit in de kantine zonder iets te doen terwijl er zoveel soldaten van hun oren zitten te maken. Het is hier koud en er valt ook sneeuw, de eerste van het jaar die we te zien kregen, daardoor zijn er vele oefeningen afgeschaft, het is te koud om in de tenten te slapen en wordt verboden door de dokter, kwestie van vele zieken te noteren. In de week zijn wij aan ’t oefenen voor het militair kampioenschap te Brussel dat er zal plaats hebben op de 20ste februari en waar ik moet aan deelnemen en dan denk ik toch dat we daar ons best mogen voor doen ; er staan een paar dagen verlof in het verschiet en daar kan men wel eens van genieten want het is alles wat een soldaat gelukkig kan maken. Nu ga ik sluiten met de groeten aan Milac, de K.F.C. en de soldaten Lauwers, Van Rompaey, Geerts en alle Leestenaren.”
-Edmond Jacobs, Aken 3/2/1960 : “Ik ben hier terug met een woordje tot de Leestenaren. Met mij is alles o.k. hoor, ik zit hier goed, ik heb ook mijn plaats als kanonnier en van chauffeur heb ik me terug getrokken omdat ik nu veel minder moet doen en een schoner leven heb. Nieuws uit zijn gemeente doet een soldaat niet slecht, vroeger lachte ik er mee, maar nu als men in Duitsland zit dan weet men best wat het is nieuws uit zijn gemeente te krijgen. Nu ga ik sluiten met de groeten voor alle Leestenaren, K.F. Ste.Cecilia en ook het Koor, de soldaten Van Rompaey, Lauwers en Geets.”
1959 – Zondag 29 maart : Pasen – Naar Melchtal met de Mutualiteit. (Foto onderaan) Vertrek van de Kristelijke Mutualiteiten naar Melchtal (tot 9 april). (DB)
1959 – 30 maart : Tweede Paasdag, begankenis, jaarmarkt en kermis.
G.v.A. van 25 maart : “Op maandag, 30 maart, tweede Paasdag, wordt te Leest de grote jaarlijkse begankenis gehouden ter ere van de Heilige Cornelius, aangeroepen tegen de stuipen, de vallende ziekte, geraaktheden, verlammingen, enz. Te dezer gelegenheid wordt in de parochiale kerk van de H. Nikolaas op voornoemde dag Heilige Missen te 6, 7, 8, 9 en 10 (Hoogmis) uur opgedragen en wordt te 15 uur een plechtig Lof gezongen. Na ieder van deze plechtigheden zal men de Relikwie van de Heilige Cornelius laten vereren.”
Foto’s :
-Buren uit de Scheerstraat gingen in 1948 een dagje naar de kust. Onder links : Edmond Jacobs, Edward Geerts en de zus van Edmond Maria Jacobs. Boven v.l.n.r. : Stef De Boeck (moeder van Edmond), Paula Solie met de kleine Greta Geerts op schoot en de man van Paula Frans Geerts. Stef was gehuwd met Gerard Jacobs en ze hadden nog twee dochters :Roza en Simonne (gehuwd met postbode en veldrijder Frans Feremans).
-Edmond Jacobs (rechts) naast zijn vriend en buur Edward Geerts.(Foto’s : Greta Geerts)
-Een herinnering aan Melchtal in 1965 met o.a. Leestenaar Freddy Lauwers (bovenaan tweede rij rechts met brilletje) uit de Dorpstraat.
-Sfeerfoto van Posse Leest (30/3/1959) in café “In den Bareel” met v.l.n.r. : Hilda Van Steen, Frans De Laet, Victoire Van Dam, Magda Van Steen en Lena Vloebergh.
-Nog Posse Leest : Simonne Verbruggen, Vicky Vloebergh, José De Laet, Victoire Van Dam en Lena Vloebergh. (Foto’s : Gerda De Laet)
