1993 – 14 november : Aperitiefoncert K.F. St.-Cecilia In zaal St.-Cecilia vanaf 10.30 uur m.m.v. drie gastsolisten op hoorn : Hers Spencer, André Vandriessche en Louisa Van Dessel. (“T&T” september ’93)
1993 – 17 november : Overlijden van Albert ‘Bert’ Huysmans(Foto’s onderaan) Drie dagen voordien was zijn dochter Julienne overleden. Hij werd 86, zij 50 jaar (PB, 1/12)
Jarenlang publiceerde Albert Huysmans onder het pseudoniem “Anselms Jedrie” cursiefjes in het heimatblad ‘De Band’, geschiedkundige pareltjes die door iedereen werden gewaardeerd. Jacob Jan Albert Huysmans was te Battel geboren op 19 oktober 1907 als zoon van Jan en Victoria ‘Toor’ Coosemans. Hij had nog twee broers : Alfons, die ongehuwd bleef en Constant, onderwijzer in de dorpsschool en gehuwd met Julia De Laet. Albert was gehuwd met Julia Alida De Rooster (°19/7/1912, +20/5/1976) die hem één dochter schonk : Julienne (°Mechelen 25/4/1943, +Duffel 14/11/1993). In 1909 verhuisden zijn ouders naar de Warande en twee jaar later vestigden ze zich in ‘de Toekomst‘ op het Dorpsplein te Leest waar vader Jan een limonadefabriekje opstartte. “... bij bestellingen van suiker aan een Mechelse limonadefabrikantje, was mijn vader daar bevriend geraakt en door deze man kreeg mijn vader raad en inlichtingen en vestigde een winning voor frisdranken onder het kenmerk “In de Proef”, weldra geroemd door de aanbieding van haar vermaarde produkten in originele recipiënten met een magisch sluitmiddel. Het werd een zilveren eigen taak. 90% der ingrediënten was onbezoedeld bornwater. De verbruikersprijs was toen in de herbergen 10 centiem voor zulk een frisdrankje”. Limonade wat toen een nieuwigheid, in de café’s werd enkel bier geschonken. In de hals van de limonadeflesjes zat een ‘marbel’ en door de druk hield de marbel het flesje gesloten. Om te drinken moest men de knikker indrukken, zodat het gas ontsnapte en men de limonade kon uitschenken. De eerste limonade werd gefabriceerd ‘In de Toekomst’ en uitgedragen met paard en kar. Het paard moest telkens via de voordeur door de herberg geleid worden om binnen en buiten te raken. Rond 1930 kocht Nante De Prins de woning aan. Hij betaalde er 27.000 frank voor en verbouwde ze tot beenhouwerij (thans beenhouwerij Cremie). In 1913 kocht en sloopte Jan Huysmans, aan de overzijde van de dorpsplaats, het oude “Knippershof” en bouwde er de herberg met fabriekje “In de Proef”. Gedurende de oorlogsjaren, 1914-1918, moest moeder zelf met de limonade rondrijden omdat vader Huysmans aan het front zat. In 1924 schafte Jan Huysmans zich een wagen aan. De tweede op de gemeente, de eerste was eigendom van “den Blokmaker”. (Piessens) Twee jaar later vroeg en verkreeg Jan Huysmans de toelating van het Schepencollege om “twee elektromotoren van I en van ½ PK te stellen en te benuttigen ter plaetse te Leest, nr.5, in zijn werkhuis aan de woning palende, en dienende tot het veraardigen van limonaden.” De machtiging werd verleend voor dertig jaar.
Na zijn huwelijk in 1943 vestigde Albert zich in de boerderij van zijn schoonouders in de Blaasveldstraat en dagelijks fietste hij naar de zaak van zijn ouders waar hij, samen met zijn broer, tewerkgesteld was. In 1945 is hij met vrouw en dochter bij zijn ouders ingetrokken, tot in 1976, na het overlijden van zijn echtgenote. Toen verhuisde hij met zijn dochter en broer naar zijn woning in de Kouter. Albert “Bert” en Alfons “Fons” Huysmans zetten de zaak van hun vader voort tot in 1972. Alfons (°Mechelen 2/12/1908) overleed te Mechelen op 3 januari 1985. Albert overleed, net zoals zijn dochter, in Duffel.
In een hommage aan Jacob Albert Huysmans (Anselms Jedrie), hierna enkele van zijn onvergetelijke pennenvruchten.
Over de Eerste Wereldoorlog : “1914 : Na enkele schermutselingen in ons gewest, naar het einde augustus toe, verhogen de Duitsers, in de streek bezuiden Mechelen, Kapelle op den Bos en Londerzeel, hun overmatige druk tot een ware veldslag, en werden de Belgische Linietroepen, door die pletrol overrompeld of uitgeschakeld... Meerdere van deze overspoelde jongens bleven alzo van hun regiment gescheiden achter. Dit bracht voor hen en vele families dramatische problemen... Heel de duur der bezetting hing als het ware het zwaard van Damocles dag en nacht over die mensen... Van collaborateurs hadden wellicht de Duitsers achterhaalde lijsten van verdachten, en dezen werden thuis meestal ’s nachts onverwachts omsingeld, en van kelder tot zolder uitgekamd. Zolang het zomer was zochten sommigen ondergedokenen hun heil in de graanvelden... Doch de oorlog ging verder, en bij het naderen van de winter, werden de Duitsers in de Vlaanderen gestuit, en voor de beide tegenstrevers begon het beslechten daar van ’n vierjarigen loopgrachtenstrijd...
In de zomer 1915 vond ons moeder op ’n morgen een onder de deur geschoven open brief van onze vader, waarin zijn foto als convooibegeleider aan het front, en een geheel vol geschreven blad, met aanmoedigingen voor ons allen, en de hoop dat alles weer gauw goed zou zijn... Dat was een ontroerende geruststelling voor ons... Op een avond, wat daarna, werd er op de achterdeur getokt, en daar komt Gust van den Ossenboer (August Jacobs, zoon van Frans en van Maria Anna Van Loock) binnen, ook een ondergedoken strijder, en zegt : “Toorke, ik ben het die u daar laatst die brief van uwen Jan gebracht heb, als ge soms iets wil terugschrijven zal ik dat morgen komen afhalen. Van af en naar het front worden hier en daar brieven en foto’s van vaders en zonen, langs Holland overgesmokkeld, maar zorg dat gij mij nergens vernoemt. Gij hebt geluk, want al maanden weten wij reeds dat mijn broer Louis te Londerzeel is gesneuveld...” (deze sneuvelde op 29/9/1914 bij de eerste schermutselingen) Jaren achter dien oorlog, heeft Gust eens aan moeder verteld, dat hij die open brieven door zijn broer Frans en Frans Boonen, ook uit de Kouter, toegespeeld kreeg, langs een geheime inlichtingendienst, en hij herinnerde lachend haar schrijven naar vader : hoe blij zij was te kunnen melden dat hij een zoontje had bijgekregen : Constant ! En zij ook had gevraagd welke mengeling zij moest bereiden, om zelf limonade te fabriceren ! Bij het lezen van die brieven, zei Gust, wist ik in mijn schuilplaats mij met de frontmannen en hun thuis wat verbonden. Toen wist nog maar één vriend mij levend begraven, grinnikte Gust, mijn zusters en broer vermoedden ’t zelfs niet...Dore van Vleeskens, ’n buur uit onze straat, hovenier op het kasteel Empain te Battel, en onderhoudsman van hun graftombe alhier, die had mij daarvan een deursleutel bezorgd... Op een niet heel duistere avond waag ik mij toch uit den grafkelder, om langs den pastorijtuin, door het achterpoortje het veld te bereiken, en eens naar huis te gaan om wat nieuws... Na genoegzaam uitkijkend stap ik buiten, en zag daarginds, toch mij gezien door pastoor Beuckelaers huishoudster, plots buitengekomen uit de sacristie, die even verschrikt stopt, en dan gejaagd naar de pastorij rent... Twee dagen nadien bereik ik, nu ongehinderd, den pastorijtuin, en eensklaps roept de spiedende wat bange juffrouw van achter een heester mij toe : “Och Gust, zijt gij het Gust ?...” “Ssst...stiller,” vermaan ik..., en ze fluistert : “Kom jongen onze pastoor is niet thuis, kom iets eten en drinken, ocharme.” en de juffrouw vertelde mij haar sacristieavontuur : “Ik was,” zei ze, “in de kerk nog wat bloemen gaan schikken en toen ik buitenkwam, zag ik een man uit dien grafkelder komen, en ik stamelde : “Och God, och God...en herhaalde dit nog binnenshuis, en de pastoor vraagt : “Gij hebt toch zeker geen spook gezien ?” – “Neen, maar daar kwam een man uit de tombe van Empain, echt gezien !” - “Emma ! Houd dat voor u, en zwijg er ook stillekens over tegen anderen ! “ zei de pastoor...Maar ik bedacht, ik wil er meer van weten !” “Alzo, zei Gust, ben ik meermaals daar goed onthaald.” Viktor De Hondt, ook te boek als ondergedoken krijgsgevangene der Duitsers, woonde in het huisje voor de Rennekouter aan de Tisseltbaan. Die man heeft niet te tellen oorlogsdagen en nachten in hun gereinigde aalput doorgebracht... Binnen het kolenhok had hij hun bouwstenen wc afgebroken en vervangen door een te kunnen wegnemen en terug te plaatsen houten model, en de buitenhuistoegang dichtgemetseld... Was er verraad, kwam er vreemd of familiebezoek of voelde hij drang naar zekerheid...Viktor dook erin... Moeder en kinderen wisten dan enkel : “onze vader is aan het front...” Slechts éénmaal heb ik later Viktor eens iets als klacht horen uiten : “Er zijn ook mensen die geen besef hebben wat een opgejaagd dier moet voelen, wanneer het aan klopjachten tracht te ontsnappen...” In den herfst 1918 werden Frans Jacobs en Frans Boonen opgepakt door de Duitsers en verbleven te Mechelen opgesloten, wellicht voor latere deportatie naar Duitse strafkampen, doch zij werden bij den wapenstilstand vrijgelaten... Na nog ’n tijd van deelname aan de bezetting der Duitse Roergebieden, keerden onze Belgische overlevenden naar hun haardstede terug, en stichtten almeteen een oudstrijdersvereniging. Zij zouden hun eerste verbroederingsfeest geven op 11 november 1919... Een jongere broer van Viktor De Hondt, Edward is als groot invalide uit den oorlog gekomen... Na een Duitse stormloop die door onze jongens was afgeslagen, waarbij aan beide zijden honderden doden en verminkten, werd hij gevonden met een onvermijdelijk, tot bij de knie af te zetten been, en nadien helaas, wellicht bij ontbreken van meerwaardiger materiën, primitief verholpen, met een door riempjes vast te hechten elastische overtrek, waarin een stalen holle stang, met gummi omhulsel, om op te staan en mee te gaan... Zo reilde en zeilde Edward : minzaam ongeknakt moedig... Dagen voor het feest kwam Warre, met zijn goed been de fiets trappend, tot bij ons, om met mij en onze Fons, nog leergasten, maar hij reeds als vroeger muzikant, elk op ’n trompet, onder leiding van onze vader, samen de krijgshymne te repeteren... In aanwezigheid van een bijna volle kerk gemeentenaren, begon een dankmis, ter nagedachtenis en als huldebetuiging aan de gesneuvelden... Voor de communiebank, onder de consecratie, stonden, ik links, en onze Fons rechts, van den op zijn wandelstok zich dapper rechtende Warre van Jonkers, en bliezen gedrieën het “Te Velde”...onvergeetlijk.. Vanaf den wapenstilstand was het al begonnen : er raasde ’n volkse vreugderoes in crescendo... Peer de wagenmaker timmerde een danstent ineen, op zijn woonerf, hoek Tisseltbaan –links Koestraat, met gevolg dat de Leestse kermis in de dorpskom plat ging, en bij Peer, hemelhoog... Doch enkele jaren later probeerden de Oudstrijders ten voordele van hun steunfonds, de uitbating van een huurdanstent op de Dorpsplaats en het werd een gouden zaak... -“Nieuwe bezems vagen ’t best”, wist en zei Peer, en hij staakte de strijd... Onze Oudstrijders van toen weerden zich soms ook, als studentikoze vechtjassen... Enkelen opperden eens hardop het plan om bij de komende jaarlijkse ommegang van een toen late Sinksenprocessie, en dan kan het heet zijn ! : dat hun ledengroep, omwille hun aan het front gekregen kaalkop, nu bij mogelijke hitte, het hoofddeksel zouden ophouden...’n hoge raad, bedacht dat zij zulks niet in overweging wenste te nemen, en weerkaatste de bal : dat ieder zoiets zelf in eigen verantwoordelijkheid kon beslissen... Na die stunt was het lidmaatschap wat geslonken... Edward De Hondt verwierf ondertussen het opengekomen ambt van gemeenteontvanger... Toen hij eens, voor die taak, naar het posthuis te Hombeek was geweest, en bij het buitenkomen van den Kouter, moest uitwijken voor een kar, raakte hij met den pedaal van zijn moto een boordsteen aan het smal looppad nevens Meulemans’schuur, en stuikte met het hoofd op de kasseien...en is ervan gestorven. Edward liet een vrouw en zeven kinderen achter... Oktavie was een meisje uit Aarschot, als vluchtelinge in Engeland beland, en hulpverpleegster in een rustoord voor oorlogsverminkten, en ginds met Warre gehuwd, en beiden vestigden zich na den oorlog, eerst in het oude hoeveke van Verbruggen aan de Tiendeschuurstraat... Ik hoor Warre nog zeggen : “-Ons Tavie, is ma vie...” Seders 1919 wordt na de dankmis, een hulde, aan den voorkant der rechterbeuk van de kerk, bij den gedenksteen met de namen der gesneuvelden, jaarlijks herhaald.. Ik verontschuldig mij, indien soms, in samenhang met voorgaande nog meer “Onvergeetlijk”, tijdens en na die oorlog, zou zijn vergeten...” (DB, april 1981)
Notenkrakers(DB, november 1981) “In de huidige Dorpstraat, achter de Sint-Jozefskapel, staat nog hetzelfde hoeveke, al zeker twee eeuwen oud. Dit is het geboortehuis van mijn vader, en tot over vijftig jaar nog de woning van mijn peter Jacob : ‘Jaak van Rosse Mus’, door den volksmond zo aangewezen naar zijn ouders : Anselmus en Roos. Zij droeg de broek, zei men,…en doordoor werd het ‘Rozemus’. Wanneer ik in gezelschap van onze Fons naar mijn Peter, ’n nieuwjaarswens ging voorlezen, eerst onze klompen uit, wat tokken op de deur, en hij begroet ons steeds : ‘Ha, wie we daar hebben, mijne Peter Kobèrtje, en Fonske !’…En telkens na de felicitatie kregen wij van Peter : ik drie sollen van tien, en onze Fons één van tien centiem, en beiden ’n appel. … Winters gingen, lentes gingen, zomers gingen, tot eens op 19 oktober, mijn verjaardag in de zoveelste herfst aan gang was ten jare 1918…Die avond komt mijn Peter op bezoek, en tussen wat gekeuvel, rond de reeds ronkende stoof, weet mijn Peter plots : “Kobèrtje, in de komende lente doet gij uw plechtige communie, en wordt ge bij de grote mensen gerekend, en kunt gij zelf al Peter worden, dus is het binnenkort, naar gebruik, dat ge de laatste keer om uw Nieuwjaar zult komen, doch ik zal die laatste keer wat vergulden : ge moogt donderdag nanoen schoolvrijaf bij Neske van de ‘Lierse Vlaai’, ’n paar winterschoenen laten aanmeten, met sluitende wanden, toe te rijgen door nestels in blinkende koperen haken, daar zitten uw voeten zo warm in als de okkernoten in hun bolsters, zie hier, zoals dit jagerspaar die ik nu aan heb, en geef hem dit briefje, daar staat alles op, en dat ik ze zal betalen, en stap er met Nieuwjaar eens tot bij mij mee…” Ik heb mijn Peter gekust…Ik en onze Fons trokken de volgende donderdag naar Neske in de Blaasveldstraat, ons blokken uit, en binnen zei ik de reden van onze komst en gaf hem Peters briefje…De schoenmaker knielt op den vloer, en ik moet mijn rechtervoet op ’n blad papier zetten, waarop Neske die voet langzaam omschrijft, over den groten teen tot den hiel…- “Wat ’n voet, zegt Neske, met zo’n voet komt ge door dik en dun, en overal, wat zouden wij zijn zonder voeten : geen dans, geen voetbal…Ik zal schoenen voor u maken die niet wringen, daar is al genoeg in de wereld dat wringt; schoenen waarin ge nooit zoiets als lood zult voelen zinken; schoenen met dikke zolen, waar ge alle ambras en zotte zorg kunt aan vegen; schoenen met felle hakken, zodat ze u van ver horen komen, een eerlijk mens mag men horen komen…Vandaag over drie weken mag u ze komen halen…” -“Bedankt Neske…” Wij buiten en onze klompen aan…Thuis vroeg ik aan moeder : “Die Neske, is dat een Lierenaar ?” “Neen”, zei ze, “maar Neskens vader wel, die was hier sjampetter geweest, met loense noten in zijn zang, want die man maakte het de bevolking zo grimmig lastig, om hun naar zijn zin wat te schuin het rechte pad te kruisen…Het regende procesverbalen op de overheidsburelen en klachten uit elke buurt over die man, zonder iets raad, maar met veel onbillijkheid…Dat zou mislopen…’n Zondagnacht zijn ’n viertal huiswaarts kerende jonge mannen van Heffen kermis, zingend aan het Sint-Apolloniakapelletje toegekomen…Eén daarvan gaat daarachter zijn grote behoefte doen…De sjampetter komt plots uit den veldweg vanachter ’n tuinhaag, en vindt hun kabaal al genoeg voor een procesverbaal…maar drie te vurige kereltjes grabbelden hem vast voor ’n harde rammeling…Later werd verteld dat de vierde getracht had zijn juist gebakken vlaai aan de sjampetter zijn snor te smeren, tot deze zou willen zeggen hebben : “ ’t is goeie !” Gebeurd of overdreven, de daders bleven onbekend…De volgende maanden werd de sjampetter dubbel uitdagend bitsig, want kwajongens riepen hem achterna : “Lierse vlaai !” Voor Nieuwjaar werd hij van zijn ambt ontheven, en kreeg ’n andere job in Lier…Doch de zoon Nest, ’n bezadigd man, die zijn schoenmakerij heeft daar niet onder geleden… … In de lente van 1919, deden ik en onze Fons, samen onze plechtige communie, ik was één jaar ouder dan mijn broer, ik had een jaar mogen wachten, op de terugkeer van onze vader uit den oorlog. Beiden droegen wij lichte feestschoenen, want mijn jagersschoenen, die reageerden reeds niet meer op blink, door het ravotten verweerd, in bos en beemd, en het labeur op Leirekensveld…”
Ode aan de aardappel :
“Geen één dieet dat méér volstaat !
Van der Tahlen ging z’uit zijn kelder halen. Perstijns Pelle begon er ’s wijls te schellen. Jan en Mie uit de root gaven d’hunne, van elk ’n beurt zout. Bij Vanoof stonden ze juist op de stoof. Bij den Taar waren ze al half gaar. Bij Flore Trog preutelden ze nog. Bij Heinke Patheet waren ze bijkans gereed. Bij den slager Nant roken z’of tot aangebrand. Bij den Pastoor lagen z’al in zijn teljoor. Bij den Vit bakten ze temsen frit. Bij den Batee mokten ze puree. Bij Busschot waren ’t er voor hutsepot. Bij den Brat stoomden ze pelpatat. Bij ons, dagen aaneen, geen gezien onder den oorlog van veertien.
Refrein : ‘Da zijn patatten, eh, Pataat !’”
Foto’s : -Links de woning in 1933 alwaar achteraan de eerste limonade werd gefabriceerd. Voordien was hier de herberg ‘In de Toekomst’ gevestigd. Later zou Ferdinand ‘Nante’ De Prins er zijn beenhouwerij vestigen. -Diverse etiketten van het limonadefabriekje van de familie Huysmans. (Bezit familie Spruyt-Huysmans) -Victoria ‘Toor’ Coosemans met haar drie kinderen, Albert, Alfons en Constant, tijdens de Eerste Wereldoorlog. Vader Jan was aan ’t front en baby Constant zou pas op zijn derde levensjaar zijn papa voor het eerst zien. -Centraal achteraan café “In de Proef” van de familie Huysmans. Foto dateert van begin jaren zestig. -Albert, vaak aanwezig in deze Kronieken onder de naam Jacob Albert Huysmans of onder zijn pseudoniem Anselms Jedrie, in de herfst van zijn leven. (Foto : familie Spruyt-Huysmans)
1993 – 14 oktober : Overlijden van kleermaker-kruidenier Marcel Leemans (Foto onderaan) Die dag overleed in het A.Z.Sint-Jozef te Mechelen Marcel Leemans, kleermaker en kruidenier op het dorpsplein. Marcel was te Hombeek geboren op 6 april 1921 en gehuwd met Yvonne Smets. In 1957 waren Marcel en Yvonne gestart met hun ‘Centra’ winkel tegenover de kerk, een bloeiende zaak die ze in 1982 zouden overlaten aan Willy en Julia De Nies-Lauwers. (Zie ook in deze Kronieken : begin augustus 1982 : ‘Zelfbediening Leemans…’)
1993 – Vrijdag 15 oktober : Landelijke Gilde – Srpeekbeurt door Louis De Lentdecker(Foto onderaan) Iedereen was welkom op de spreekbeurt van journalist-schrijver en televisiefiguur Louis De Lentdecker. Hij handelde over ‘Zware jongens-lichte meisjes’. (PB, 6/10) Louis De lentdecker (°Dendermonde 22/4/1924, +Brussel 10/10/1999) was een Vlaams journalist, berucht vanwege zijn scherpe pen en kritische houding. Hij schreef ook een aantal boeken waaronder ‘Zware jongens, lichte meisjes’ uit 1962 over de georganiseerde misdaad en de prostitutie. Via zijn radio- en televisieoptredens, waar men hem vaak controversiële uitspraken hoorde doen, werd hij één van de bekendste journalisten in Vlaanderen.
1993 – 17 oktober : Logeerhuis Willecom in Omni-sporthal Leest De omni-sporthal van Leest was het decor voor een receptie en toespraken ter gelegenheid van het iets meer dan 1 jaar geleden in gebruik genomen logeerhuis Willecom in de Galgestraat te Mechelen: een tijdelijk tehuis voor gehandicapte kinderen. (GvM, 18/10)
1993 – Donderdag 21 oktober : Gewestelijke activiteit KVLV ‘Ouders met zorgenkinderen’ In het ‘Klooster’ om 19.30 uur. (PB, 13/10)
1993 – 24 oktober : Provinciaal Concerttornooi (“T&T” juni ’93)
1993 – Woensdag 3 november :Met Davidsfonds naar Europalia “30 eeuwen kunst in Mexico” om 18 uur. (PB, 27/10)
1993 – Donderdag 4 november :KVLV-Jongeren Om 19.30 uur in het Klooster : “Luisteren naar kinderen”, door Greta De Rycke. (PB, 27/10)
1993 – Dinsdag 9 november : Brand in groentenbedrijf “Leest.- Dinsdagochtend om half vijf is brand ontstaan in het groentenbedrijf van Henri Verbeeck aan de Juniorslaan 38. Daar worden groenten gedroogd en tot soepgroenten verwerkt. Het vuur ontstond in een industriële loods waarin droogmachines staan. Na een explosie werd een oven met brander totaal vernield. Er is ook veel rookschade. Het verlies beloopt verscheidene miljoenen. De Mechelse brandweer was spoedig ter plaatse en trok de persluchtmaskers aan om de vlammen te bestrijden. Na een half uur was men de brand meester. Op het ogenblik dat alarm werd geslagen, lag de eigenaar te bed. Hij werd gewekt. In zijn haast viel hij van de trap en liep daarbij een beenkwetsuur op. Hij werd naar het Sint-Jozefziekenhuis overgebracht.” (GvM,10/11)
1993 – Donderdag 11 november :Herdenking Wapenstilstand 1914-1918.
Programma : 09.15 uur : Bijeenkomst in lokaal St Cecilia. 09.40 uur : Vormen van de stoet. 09.50 uur : Optocht naar de kerk. 10.00 uur : Plechtige Mis voor de overleden makkers. 10.45 uur : Bloemenhulde aan het Monument. Na de plechtigheid optocht naar het lokaal met de Kon.Fanfare St.-Cecilia Leest, waar een consumatie werd aangeboden. 13.00 uur : Feestmaal bestaande uit : tomatensoep – videke – kalfsgebraad met seizoensgroenten – roomijs met slagroom. Alle deelnemers werd verzocht een geschenk mee te brengen voor de tombola. (Uitnodiging ondertekend door voorzitter E. Van Beersel en feestbestuurder A. Walschaers)
1993 – Donderdag 11 november : Inlichtingsavond ‘Gebedsdienst’. Om 20 uur in het ‘Klooster’. “Worden zeer wenselijk verwacht : alle lectoren van de misvieringen; de parochiale ploeg; de mensen die zich in de toekomst willen bekommeren om liturgische gebedsdiensten (bij noodzakelijke vervanging van een misviering). Graag ook iemand vanuit elke parochiale vereniging, om toekomstige ‘kerkelijke’ vieringen, zo nodig, te helpen begeleiden.” (PB, 3/11)
1993 – Zaterdag 13 en zondag 14 november : Optredens “Rust Roest” (Foto onderaan) Telkens om 20 uur brachten de Leestse amateurs het volks blijspel : “De droom van zotte Rik” van J. Christiaens.
Personages Va Louis Tersago, een gehandicapte bejaarde Marcel Verwerft Jan, zijn zoon, bode op het stadhuis Jan Devos Anna, diens bazige vrouw Imelda Van der Hasselt Hugo, hun zoon, werkman op ‘de petrol’ Christof Mahieu Paula, hun dochter, bandwerkster op ‘den Bell’ Cindy De Maeyer Erik, hun zoon, student ‘Germaanse’ Rudi De Neve Linda, dochter van Francine (dochter van va Louis) Christel Vinck Maria, verloofde van Hugo, verkoopster in ‘den bazaar’ An Thomas Andrè, vriend van Paula ‘Fondé de pouvoir’ Agence Marit. Marc Windelen Tante Amelie, oudste dochter van va Louis Renild Polfliet Nonkel Prosper, haar man, loodgieter Eric Vandenwyngaert Mariette, cafébazin van de ‘Blue Moon’ Martine Degraeve Rik Bonami,een duiker,geestelijke opvolger van zotte Rik Rudi De Neve Fred, klant van de ‘Blue Moon’ Raf Scheers Josée, een dienster Ria Verschooten Sois Paggardo, de pooier –vriend van Josée Paul Peeters Mevroud de directrice, bestuurster van ouderlingengest. Nancy Verelst Politieagent Paul Peeters Mopske, hondje van Rik Bonami Gizno
Achter de schermen Receptie Palmire, Francoise, Marleen, Julia, Germaine, Staf en Jan Teksthulp Frauke Vandenwyngaert en Vanessa Walschaerts Grime en kapsels Nancy en Tanja Vluymans Kostuums Werkgroep Geluidsband Benny Van Humbeeck Bouw rekwisieten Geert Selleslagh Decorbouw Dominiek, Christel, Eric, Guido, Frauke olv Fik Diddens Decorschildering Tony Baarendse Belichting en techniek Fik Diddens Algemene leiding Guido Hellemans. (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G.Hellemans)
Foto’s : -Marcel Leemans -De Landelijke Gilde haalde Louis De Lentdecker naar Leest. -Eric Vandenwyngaert, Renild Polfliet, Paul Peeters, Geert Selleslagh, Martine Degraeve,An Thomas, Raf Scheers, Marcel Verwerft, Imelda Van der Hasselt, Marc Windelen, Jan Devos, Rudi De Neve, Cindy De Maeyer, Nancy Verelst, Christel Vinck en Ria Verschooten.
1993 – Maandag 27 september : KVLV spreekbeurt ‘Alternatieve geneeskunde’. Door H. Simens in de kleine zaal van ‘Ons Parochiehuis’ om 20 uur. (PB, 22/9)
1993 – 29 september – Gazet van Mechelen : Gust Emmeregs stapt weer in de ring (Foto onderaan) “Vorig jaar kreeg het Mechelse boksen, al een tijdje schijndood, uit een totaal onverwachte hoek een injectie. Gust Emmeregs, onder meer beheerder van de Leestse Omnihal, verklaarde zich bereid in zee te gaan met een Antwerpse en Vilvoordse matchmaker en bracht, voor het eerst sinds jaren, weer de nobele kunst van zelfverdediging naar onze regio. Na de matige opkomst voor Mokthar-Hardy, ging hij toch verder : het Belgisch kampioenschap Vungbo-Mokthar. Vorige zaterdag is in Middelkerke het nieuwe seizoen afgevlagd. Op de kalenders is voorlopig geen sprake van Leest, maar…Gust Emmeregs gaat door. De plannen voor een nieuwe meeting rijpen. “Ik was inderdaad opnieuw van plan boksen naar de Omnihal te halen, het lag in mijn bedoeling eerstdaags contact op te nemen met de managers om in december of januari een vervolgmeeting op touw te zetten. De opkomst was in stijgende lijn, de medewerking ook. Boksen is duur, maar een topartiest die garant staat om volk te trekken, ook. En de formule met één hoofdkamp en enkele aantrekkelijke bijkampen is zeker haalbaar”, zegt Gust Emmeregs. “Drie hoofdkampen zou van het geheel een te groot financieel risico maken, vergeet niet dat een profkamp als die we gehad hebben, zo’n 75% van het budget uitmaakt”. (…) Emmeregs heeft zich, hoe dan ook, als mecenas van de Mechelse bokssport opgeworpen en daarom wil hij ook graag dat er opnieuw een lokale club komt. “Ik heb in het verleden meermaals een deel van mijn accommodatie aangeboden om hier een club te starten. Mensen die daar in geïnteresseerd zijn, moeten eens rond de tafel komen zitten. En als ik dat doe , is dat omdat ik besef dat op termijn de bokssport in onze regio alleen kan overleven met plaatselijke locomotieven. Indien er een viertal boksers uit de streek zouden boksen, zou dat supporters trekken en de jongeren aanzetten om voor de sport te kiezen. Een wisselwerking.” (…) Hij heeft trouwens nog andere wegen om in te slaan. “Ooh, mijn nieuwe uitdaging is het organiseren van een nationaal kampioenschap wielrennen voor amateurs bijvoorbeeld. Met de medewerking en bereidwilligheid van de wielerclubs uit de regio uiteraard. Mijn plannen voor een ijsbaan zitten voorlopig letterlijk in de ijskast. De basisvoorzieningen –de ondergrond en de electrische cabine bijvoorbeeld- voor het project zijn er, maar nu komen er nog heel wat zware technische investeringen bij kijken.”
1993 – Vrijdag 1 oktober : Mosselen-souper van LRV-Leest Vanaf 17.30 uur in ‘Ons Parochiehuis’. (PB, 29/9)
1993 – Maandag 4 oktober : Algemene Vergadering KVLV Om 19 uur in ‘Ons Parochiehuis’. Thema : ‘Mensen verder dragen’, door Karel Van Gompel. (PB, 29/9)
1993- Maandag 4 oktober : Ophaaldienst ‘Klein gevaarlijk afval’ Aan het gemeentehuis van Leest tussen 18 en 18.45 uur. (PB, 29/9)
1993 – Dinsdag 5 oktober : Vormingsavond Ziekenzorg Vormingsavond ‘Huisbezoek’ om 20 uur in ’t Klooster. (PB, 29/9)
1993 – Zondag 10 oktober : 21ste Massacross Chiro-Vevoc Oorspronkelijk was de start van de 21ste editie voorzien op de eerste zondag van oktober maar omdat men concurrentie kreeg van de trein-tram-busdag, verplaatste men de datum naar de tweede zondag van oktober. Dat mocht echter niet baten omdat TTB eveneens zijn activiteiten verplaatste naar 10 oktober. Uiteindelijk bleek dit in de eindrekening niet eens zoveel lopers minder. Enkel bij de reeksen voor senioren was er wat minder opkomst, aldus Louis Vloebergh, voorzitter van het crosscomité Chiro-Vevoc. Deze 21ste editie was ook de laatste van Louis Vloebergh als voorzitter. Hij organiseerde de cross 20 keer na elkaar, enkel aan de eerste cross werkte hij niet mee. In totaal waren er weer zowat 900 lopers en loopsters van klein tot groot die tussen de 400 en de 2.800 meter afhaspelden. Nadat de veteranen hun cross hdden gelopen, zat al heel wat chirojeugd op de dansvloer te wachten op de start van de eerste volksdansplaat. Eerst werd nog de familie Van Buynder bij elkaar geroepen voor een speciaal aandenken. Zij waren immers met 5 kinderen van éénzelfde familie sportief van de partij. Om stipt 15 uur liepen traditiegetrouw eerste de “zwarte kinnekes”. Dit jaar betekende dit een groep jongeren, 135 jongens/meisjes sterk, die buiten de organisatie hun wedstrijd lopen. Zij zijn jonger dan 8 jaar. De avond voordien had de crossfuif in de verwarmde feesttent met studio Satan iets minder volk dan andere jaren getrokken maar de chiro-fuif was zonder moeilijkheden verlopen.
UITSLAGEN (GvM, 11/10)
Microben meisjes : 1.Ann Slachmuylders, 2.Birgit Van den Mootor, 3.Elke Broothaerts. Groepsklassement : Chiro Battel.
Microben jongens : 1.Gert De Rooster, 2.Jelle Van Cauwenbergh, 3.Ben Vanitsel. Groepskl. : Chiro Leest.
Pupillen meisjes : 1.Ann Verbruggen, 2.Greet Van den Heuvel, 3.Jet Peters. Groepskl. : Chiro Battel.
Scholieren meisjes : 1.An Leemans, 2.An Van Buynder, 3.Hilde Verbruggen.
Scholieren jongens : 1.Tim Van Aken, 2.Davy Laurens, 3.Tom Van Dooren.
Juniors en seniors meisjes : 1.An Van de Kerkhof, 2.Veerle De Wolf, 3.Kathleen Plasqui.
Juniors en seniors jongens : 1.Filip Goovaerts, 2.Patrick Soetewey, 3.Jurgen De Haes.
Veteranen : 1.Jozef Huyghen, 2.Patrick Soetewey, 3.René van Waeyenberge.
Foto’s : -Gust Emmeregs heeft vorig seizoen het Mechelse boksen een nieuwe injectie gegeven. Hij denkt dit jaar aan een vervolg en wil meehelpen een lokale club uit de grond te stampen. Op de foto (GvM) Gust tussen Vungbo en Mokhtar. -Het weer was ideaal op deze 21e editie van de Chiro-Vevoc massacross, niet te warm en niet te koud.
1993 – Vrijdag 17 september : Vrije Basisschool – Eucharistieviering In de kerk om 13.40 uur bij de inzet van dit nieuwe schooljaar. (PB, 15/9)
1993 – 17, 18 en 19 september : Ceciliafeesten (“T&T” juni ’93)
1993 – Zondag 19 september : Chiro-Overgangszondag Start van een nieuw chirowerkjaar. Welkom ook aan alle kinderen (vanuit eerste studiejaar) die graag hun zondagnamiddag samen willen beleven. Vanaf 14 uur achter ‘Ons Parochiehuis’ in de Kouter. (PB, 15/9)
1993 – Zaterdag 25 september : St.-Cecilia-jeugd naar de Efteling (“T&T”, september ’93)
1993 - 25 en 26 september : Tweedaagse reis Landelijke Gilde Naar Normandië. (PB, 11/8)
“De derby tegen SK Rapid betekent voor mijn spelers geen speciale wedstrijd”, opperde V.V. Leest trainer Yvan Emmerechts tegen een journalist van GvA (25/9). “Tenslotte is Paul Huys de enige echte Leestenaar bij blauwgeel. De zenuwen zullen zoals in elke wedstrijd sterk gespannen zijn maar ik denk dat er vooral bij de supportersclans op vocaal gebied slag zal geleverd worden. Sportief liep het nooit uit de hand. Ik hoop dat de supporters een aangename voetbalavond mogen meemaken”.
Zijn opponent bij SK Rapid Jan Van den Heuvel : “Geen problemen langs onze kant, ik stel vanavond tegen gebuur V.V. dezelfde ploeg op die vorige zondag onze aanhangers vijfmaal liet juichen. Ikzelf ken de tegenstrever door en door. Ik veronderstel dat mijn collega in het andere kamp hetzelfde zal beweren over onze ploeg. Het is duidelijk dat de paartjes tussen de krijtlijnen snel zullen gevormd worden”.
De motivatie bij de spelers was zondagavond reeds te merken. Tom Heremans, de vinnige linkerspits, opperde enkele minuten na het eindsignaal van de wedstrijd tegen Putte (noot: uitslag 5-3 voor SK) in de kleedkamper “dat VV hetzelfde lot zou ondergaan”. De oefenmeester was meer bezadigd : “Met een derby-uitslag zal ik al dik tevreden zijn”.
Deze derby tussen de twee Leestse ploegen, betwist op het terrein van VV met aftrap om 19.30 uur, kende een sportief verloop.Toen de spelers van SK Rapid het terrein verlieten leek het wel of de titel was binnengehaald, zingend en juichend vormden ze een treintje richting kleedkamer. Trainer Jan Van den Heuvel glunderde : iedereen was het met hem eens dat de beste ploeg gewonnen had.
Het wedstrijdverslag (GvA van 27 september ) :
“Zelden hebben we een elftal met zo’n enthousiasme het terrein weten verlaten als de spelers van SK Rapid Leest na de 0-3 zege tegen gebuur VV. Het leek wel of de titel zopas werd behaald. Er werd door de spelers een treintje gevormd richting kleedkamer, zingend, juichend. Een ontlading van puur geluk, gericht aan de aanhangers en duidelijk zonder de bedoeling om de thuisspelers hierdoor te kwetsen. De gastheren beseften na afloop heel goed dat de beste ploeg gewonnen had. Spontaan handjesdrukken na de negentig minuten tussen alle acteurs als bewijs. Beide oefenmeesters waren het hierover ook eens. Yvan Emmerechts : “Indien middenvelders zoals Peter Engelen, Geert Haentjes en Marc Asseloos niet aan banden worden gelegd, zoekt men moeilijkheden. Drie keer kregen we dat ook. Op het middenveld hebben we vandaag de slag verloren. De zege van SK is verdiend zonder meer. Sommige van mijn spelers waren bovendien in minder goede doen. Mike Melis en Koen Baudet kwamen er zelden aan te pas en mijn spitsen Danny Claes en Paul Lopoke zaten volledig in de greep van hun rechtstreekse bewakers”.
Een glunderende Jan Van den Heuvel tussen de winnaars : “Met zes op acht mogen we niet klagen maar vandaag hebben we toch bewezen dat mijn ploeg degelijk voetbal produceert. De organisatie achterin was perfect met sluitstuk Chris Goossens die op de liberoplaats blijft groeien. Middenvelders die mekaar goed aanvullen en hun verantwoordelijkheid durven nemen met afstandsschoten. Jean was vandaag in zijn nopjes en kon enkel door foutieve ingrepen van een doelpunt gehouden worden. Prima collectieve verrichting van een groep met goede ingesteldheid”. De derby kende een sportief verloop met nu en dan toch wel enkele stevige tussenkomsten. Een goedleidende scheidsrechter hield de teugels steeds strak gespannen”.
Foto’s : -De derby kende een sportief verloop. Op de foto roept de scheidsrechter enkele spelers tot de orde : thuisspelers Paul Huys (6) en Danny Willems (8) en bezoekers Geert Haentjes en Tom Heremans. Rechts kapitein Pascal Van Mullem. (Foto : Peeters, GvA) -Middenvelder Peter Engelen van SK Papid Leest.
1993 – Vrijdag 17 september : Vrije Basisschool – Eucharistieviering
In de kerk om 13.40 uur bij de inzet van dit nieuwe schooljaar. (PB, 15/9)
1993 – 17, 18 en 19 september : Ceciliafeesten
(“T&T” juni ’93)
1993 – Zondag 19 september : Chiro-Overgangszondag
Start van een nieuw chirowerkjaar. Welkom ook aan alle kinderen (vanuit eerste studiejaar) die graag hun zondagnamiddag samen willen beleven. Vanaf 14 uur achter ‘Ons Parochiehuis’ in de Kouter. (PB, 15/9)
1993 – Zaterdag 25 september : St.-Cecilia-jeugd naar de Efteling
(“T&T”, september ’93)
1993 - 25 en 26 september : Tweedaagse reis Landelijke Gilde
“De derby tegen SK Rapid betekent voor mijn spelers geen speciale wedstrijd”, opperde V.V. Leest trainer Yvan Emmerechts tegen een journalist van GvA (25/9). “Tenslotte is Paul Huys de enige echte Leestenaar bij blauwgeel. De zenuwen zullen zoals in elke wedstrijd sterk gespannen zijn maar ik denk dat er vooral bij de supportersclans op vocaal gebied slag zal geleverd worden. Sportief liep het nooit uit de hand. Ik hoop dat de supporters een aangename voetbalavond mogen meemaken”.
Zijn opponent bij SK Rapid Jan Van den Heuvel : “Geen problemen langs onze kant, ik stel vanavond tegen gebuur V.V. dezelfde ploeg op die vorige zondag onze aanhangers vijfmaal liet juichen. Ikzelf ken de tegenstrever door en door. Ik veronderstel dat mijn collega in het andere kamp hetzelfde zal beweren over onze ploeg. Het is duidelijk dat de paartjes tussen de krijtlijnen snel zullen gevormd worden”.
De motivatie bij de spelers was zondagavond reeds te merken. Tom Heremans, de vinnige linkerspits, opperde enkele minuten na het eindsignaal van de wedstrijd tegen Putte (noot: uitslag 5-3 voor SK) in de kleedkamper “dat VV hetzelfde lot zou ondergaan”. De oefenmeester was meer bezadigd : “Met een derby-uitslag zal ik al dik tevreden zijn”.
Deze derby tussen de twee Leestse ploegen, betwist op het terrein van VV met aftrap om 19.30 uur, kende een sportief verloop.Toen de spelers van SK Rapid het terrein verlieten leek het wel of de titel was binnengehaald, zingend en juichend vormden ze een treintje richting kleedkamer. Trainer Jan Van den Heuvel
glunderde : iedereen was het met hem eens dat de beste ploeg gewonnen had.
Het wedstrijdverslag (GvA van 27 september ) :
“Zelden hebben we een elftal met zo’n enthousiasme het terrein weten verlaten als de spelers van SK Rapid Leest na de 0-3 zege tegen gebuur VV. Het leek wel of de titel zopas werd behaald. Er werd door de spelers een treintje gevormd richting kleedkamer, zingend, juichend. Een ontlading van puur geluk, gericht aan de aanhangers en duidelijk zonder de bedoeling om de thuisspelers hierdoor te kwetsen.
De gastheren beseften na afloop heel goed dat de beste ploeg gewonnen had. Spontaan handjesdrukken na de negentig minuten tussen alle acteurs als bewijs.
Beide oefenmeesters waren het hierover ook eens. Yvan Emmerechts : “Indien middenvelders zoals Peter Engelen, Geert Haentjes en Marc Asseloos niet aan banden worden gelegd, zoekt men moeilijkheden. Drie keer kregen we dat ook. Op het middenveld hebben we vandaag de slag verloren. De zege van SK is verdiend zonder meer. Sommige van mijn spelers waren bovendien in minder goede doen. Mike Melis en Koen Baudet kwamen er zelden aan te pas en mijn spitsen Danny Claes en Paul Lopoke zaten volledig in de greep van hun rechtstreekse bewakers”.
Een glunderende Jan Van den Heuvel tussen de winnaars : “Met zes op acht mogen we niet klagen maar vandaag hebben we toch bewezen dat mijn ploeg degelijk voetbal produceert. De organisatie achterin was perfect met sluitstuk Chris Goossens die op de liberoplaats blijft groeien. Middenvelders die mekaar goed aanvullen en hun verantwoordelijkheid durven nemen met afstandsschoten. Jean was vandaag in zijn nopjes en kon enkel door foutieve ingrepen van een doelpunt gehouden worden. Prima collectieve verrichting van een groep met goede ingesteldheid”.
De derby kende een sportief verloop met nu en dan toch wel enkele stevige tussenkomsten. Een goedleidende scheidsrechter hield de teugels steeds strak gespannen”.
Foto’s :
-De derby kende een sportief verloop. Op de foto roept de scheidsrechter enkele spelers tot de orde : thuisspelers Paul Huys (6) en Danny Willems (8) en bezoekers Geert Haentjes en Tom Heremans. Rechts kapitein Pascal Van Mullem. (Foto : Peeters, GvA)
1993 – 4 september : Viering Gouden Huwelijksjubileum Van Frans Huysmans en Maria Van Epperzeel. (PB, 20/10)
Frans Huysmans was geboren te Ekeren op 20 mei 1917 en hij overleed in het A.Z. Sint-Jozef in Mechelen op 21 april 1994. Hij was lid van de Bond der gepensioneerden van Leest, van de Kon. Fanfare St.-Cecilia, van de Landelijke Gilde en van Ziekenzorg. Frans was ook krijgsgevangene 1940-45.
“Bompa, altijd was je er voor ons Stil zittend in je zetel sloeg je alles gade met weinig woorden was je met alles akkoord toch is het nu echt stil geworden in huis nu jij er niet meer bent doch…je hart bleef bij ons…” (Uit zijn gedachtenisprentje)
Maria Van Epperzeel (foto onderaan) was te Leest geboren op 25 november 1921 en er overleden op 9 oktober 1996. Ook zij was lid van de Gepensioneerden, van Ziekenzorg en van de fanfare, evenals van de K.V.L.V.
“Maria is de moeder van Nicole Huysmans en de schoonmoeder van Hubert De Borger. Door haar kleinkinderen, Maggy en Steven De Borger, werd ze steeds ‘Bonneke’ genoemd. Maria was altijd een en al vrolijkheid en optimisme. Steeds had ze een stralend lachend gezicht op. Heel haar leven was ze zo goed als op alle fanfare-organisaties aanwezig.” (“T&T”, december ’96)
“Bonneke, iedereen kende je vrolijkheid en goedheid. Vol optimisme en moed. Steeds een stralend lachend gezicht, zelfs nu nog kon je glimlachen en een knipoogje werpen. Tot het bittere einde bleef je vechten en had je hoop. Steeds was alles goed : al wat we zegden, als wat we deden. Steeds was je antwoord “ja” heel goed… en plots werd het heel stil in huis nu jij er niet meer bent, doch je hart blijft bij ons. Er was nog zoveel te zeggen, zoveel om te doen, zoveel om te laten zien, zoveel om te delen. Je bent nu van ons heengegaan maar bij ons, bonneke, blijf je steeds bestaan. Missen zullen we je zeer en aan je denken keer op keer. Bonneke, je bent 1 uit de duizend. Maggy.” (Uit haar gedachtenisprentje)
1993 – 4 september : Jaarlijkse reis KWB Bestemming : Villers-la-Ville Doornik. (PB, 11/8)
1993 – Woensdag 8 september : ‘Beter Bewegen’ - Turnlessen KVLV “Wij hernemen onze turnlessen op 8 september om 19.30 uur in de turnzaal van de stedelijke basisschool te Leest. Inlichtingen bij Julia Lamberts.” (PB, 8/9)
1993 – 11 september : Gouden Bruiloft Jan ‘Remi’ Spoelders-Rosalia Buelens Remi werd als jongste van drie te Leest geboren op 4 december 1911. Rosalia zag het levenslicht te Hombeek op 21 december 1917. Zij was de oudste van dertien kinderen. Het paar stapte te Hombeek in het huwelijksbootje op 11 september 1943 en heeft drie zonen en zeven kleinkinderen. De jubilaris begon op veertienjarige leeftijd als landbouwer te werken. Hij was verschillende jaren boswachter en gemeenteraadslid te Leest. Zijn echtgenote zorgde voor het huishouden. Remi deed in 1931 legerdienst en was krijgsgevangene in Oostenrijk. Hij hield van tuinieren, lezen en televisie kijken en tijdens de winter deed hij aan mandenvlechten. Remi Spoelders was 21 jaar lang muzikant bij de fanfare Arbeid Adelt (de “Sussen”). Rosalia hield van bloemen, koken, handwerkjes en kruiswoordraadsels. Sinds ’78 woonde het gouden paar aan het Heike 59 te Hombeek. (GvA, 11/9)
Jan ‘Remi’ Spoelders overleed in het A.Z. Sint-Maarten te Mechelen op 11 augustus 1999. Als oud-strijder 1940-45 en krijgsgevangene was hij vereerd met verscheidene eretekens. Rosalie Buelens overleed in hetzelfde ziekenhuis op 15 augustus 2001. (Zie ook in deze Kronieken : 2 november 1954 toen hij een visarend had neergeschoten en 11/1/1983 : ‘Remy Spoelders is al 50 jaar mandenvlechter’.)
1993 – Zondag 12 september : Jubileumviering Chiro-Vevoc Volksspelen in wijkverband. (PB, 11/8)
1993 – 14 september – Gazet van Mechelen : Omdat men met haar voeten speelt
NELLY WIL ZICH AAN SINT-ROMBOUTS KETENEN(Foto onderaan)
“Nelly Brusselmans (27) dreigt er mee zich aan de Sint-Romboutstoren vast te ketenen indien de verantwoordelijke instanties haar nog langer van het spreekwoordelijke kastje naar de muur zenden. Perikelen met haar ex-werkgever die uiteindelijk in faling ging, zijn er oorzaak van dat Nelly in grote financiële moeilijkheden is terechtgekomen. Om de haverklap staan er deurwaarders aan haar deur op de Kouter in Leest. Nelly zegt dat ze haar schuldeisers best zal kunnen betalen vanaf het ogenblik dat zij zelf de enkele honderdduizenden die ze “nog moet trekken” in haar bezit zal hebben. Maar in die hoek zit er volgens haar weinig of zelfs helemaal geen beweging. Nelly Brusselmans was tussen augustus 1991 en mei 1992 als dienster tewerkgesteld in taverne Nimrod op de Liersesteenweg. Daar zwaaide in die periode Serge De Coninck de plak. De zaak ging omstreeks juli –uitgerekend in de periode dat Nelly aan zee met vakantie was- op de fles. Nelly vernam dat nieuws pas toen ze terug thuis was.
Geen loon “Ik heb in 1992 geen frank loon gezien. De baas beloofde dat hij de zaak zou regelen, maar hij heeft me bedrogen. Ik verdiende 206 frank per uur”, zegt Nelly die narekende dat ze voor haar prestaties in 1992 nog zo’n 150.000 frank te goed heeft. Vooraleer de faling werd uitgesproken had Nelly Brusselmans echter reeds haar ontslag ingediend. Daaraan ging een bordengevecht in regel tussen haarzelf en de uitbater van de Nemrod vooraf. Verscheidene cliënten waren daar getuige van. Haar contract eindigde in mei ’92. Nu blijkt volgens haar dat haar ex-werkgever zich, wat haar betreft, niet in orde heeft gesteld met de RSZ. Daardoor kon ze o.a. haar “C 4”, een document dat nodig is, om stempelgeld te trekken, niet bemachtigen met alle financiële gevolgen vandien. Van “den dop” hoopt Nelly ook nog eens circa 150.000 frank achterstel te kunnen ontvangen. Ze stempelt maar heeft nog geen frank stempelgeld gezien. Bovendien kwam ze wegens haar afwezigheid te laat met het indienen van een schuldvordering bij de curator van de faling.
Aan het lijntje De voorbije weken en maanden is ze bij de diverse instanties steeds maar aan het lijntje gehouden. Ze liep van de ene dienst naar de andere, hing bij de RVA aan de bel, klopte bij de curator van het faillissement Nemrod aan de deur, ging te rade bij advocaten en juristen, legde klacht neer tegen haar vroegere werkgever, ze belde zelfs met minister Miet Smet om haar achterstallig loon te recupereren. “Het zal allemaal wel in orde komen, eens dat het dossier afgewerkt is”. Aan die beloftes hebben Nelly Brusselmans, haar echtgenoot en hun twee kindjes van vier en zes echter helemaal geen boodschap. Tot overmaat van ramp dacht de RVA er aan haar uit de werkloosheid te schorsen. Nelly dreigt ondertussen haar geduld kwijt te geraken.
Deurwaarders Aan de Kouter in Leest belden ondertussen al wel vijf gerechtsdeurwaarders aan. Nelly heeft – zegt ze zelf- voor circa 60.000 fr. achterstallige rekeningen te betalen. Schuldeisers zijn de dienst kijk- en luistergeld, de reinigingsdienst, de mazoutleverancier en er is ook nog een ziekenhuisrekening te betalen van toen haar dochtertje diende te worden opgenomen. “Hoe graag ik het ook zou willen, ik kan voorlopig niet betalen. We moeten het zien te rooien met 28.000 fr. per maand. Ook mijn echtgenoot is deeltijds werkloos. Gelukkig maar dat we van mijn moeder gratis in dit huis mogen wonen. Anders was het nog erger”.
Belastingen Een extra zorg die Nelly kwelt, heeft met de fiscus te maken. Ze is bang wanneer straks een aanslagbiljet in de bus valt. Het is al enkele jaren geleden dat ze nog een aangifte heeft ingevuld...omdat haar vroegere werkgever haar nooit enig loonbriefje heeft overhandigd. Al die zaken heeft Nelly Brusselmans aangeklaagd gemaakt bij de instellingen die ze voor die dingen bevoegd acht. ”Ze spelen echter met de mensen hun voeten. Als er nu geen beweging in de zaak komt, dan keten ik me aan de Sint-Romboutstoren vast. Opdat iedereen zou weten hoe men met ons solt”, dreigt Nelly Brusselmans. Fons Jacobs.”
Foto’s : -Maria Van Epperzeel. -Nelly Brusselmans. (foto : GvA)
1993 – 28 augustus : “Gouden Kriebelfeest” lokte 500 KWB’ers naar Leest (Foto onderaan)
Zo’n 500 KWB’ers bliezen verzameling op de terreinen rondom de omnisporthal te Leest. “Het Gouden Kriebelfeest” moest een volksfeest worden voor alle KWB’ers van het arrondissement Mechelen, dit om de 50ste verjaardag van het KWB-Verbond Mechelen te vieren. Op dit feest stonden sporten en de initiatie van diverse disciplines op het menu. Van klein tot groot nam deel aan één of meerdere activiteiten die om 9 uur hun aanvang namen en duurden tot zowat 17 uur. Nadien volgde een optreden van de Vlaamse zangeres Isabelle A. De weermaker was op het àppel en dat was voor de organisatoren en de deelnemers aardig meegenomen. Er was mountain-bike voorzien, een volleybaltornooi en een mini-voetbaltornooi. Verder initiaties in tafeltennis, volleybal en petanque, teppeschieten en jogging. Ook de kaartspelers kwamen aan hun trekken. In de namiddag kon men vrij vertrekken voor de jogging. De organisatoren hadden op en rond de terreinen van de omnisporthal een parcours van 800 meter uitgestippeld en naar eigen keuze konden de deelnemers één of meerdere rondjes afhaspelen. Enkelen wisten er 20 rond te maken. Vrijgestelde Johan Franck vond het een geslaagd volksfeest. De ongeveer 500 deelnemers kwamen uit zowat 70 afdelingen van het arrondissement. (GvA, 30/8)
1993 – September : De Leestse ploegen aan de start van het nieuwe seizoen.
VV Leest opnieuw met Yvan Emmerechts aan het roer(Foto’s onderaan)
Voor het nieuwe voetbalseizoen deed trainer Yvan Emmerechts opnieuw zijn verschijning achter de sporthal. Geen nieuw gezicht want hij was in de periode 1983-84 tot en met 1986-87 als trainer actief bij V.V. Toen bracht hij VV Leest van tweede provinciale naar vierde klasse. Als assistent kreeg Emmerechts Bart De Vaere en het duo had tal van nieuwe gezichten in te passen : Koen Baudet, Gerre Dijkstra, Bart Selleslaghs, Robert Wets, Geert en Danny Claes, Marc Van Oppens en Paul Lopoke.
Afdeling : Eerste provinciale Antwerpen. Voorzitter : August Emmeregs. Secretaris : Constant Sels (nieuw). Trainer : Yvan Emmerechts (nieuw). Kern : Askraba Sinisa, Baudet Koen, Claes Danny, Claes Geert, De Prins Kurt, Diddens Sven, Dijkstra Gerre, Hellemans Bart, Huys Paul, Lopoke Paul, Melis Mike, Rohart Jan, Selleslaghs Bart, Simons Hans, Teughels Ronny, Van Oppens Mark, Wets Robert en Willems Danny. Aantal jeugdploegen : 8.
In het clubblad van V.V. Leest (nummer 6 zonder datum) kwam Geert Claes in het voetlicht :
Doorgezaagd…Geert Claes. Geboren op 26 mei 1964. Woonachtig te Rumst. Aantal competitiewedstrijd : ongeveer 360. Plaats in het elftal : doelman. Lengte en gewicht : 1m78, 80 kg. Beroep : gereedsschapsmaker. Vorige clubs : SK Reet, RC Mechelen, Delta Londerzeel, Meerhof, SK Leest, KFC Putte. Debuut : 1979-1980. Tweebenig : ja. Favoriete Belgische voetballer : Rudy Smidts. Favoriete buitenlandse voetballer : Hans Bouwmeester. Lievelingsweer veldrijden : regenweer. Lievelingsweer trainingen : regenweer. Sportief hoogtepunt : 2x eindronde SK Leest. Sportief dieptepunt : degradatie FKC Putte. Beste voetbalvriend : Jan Rohart. Roken – drinken : nooit (sporter). Andere sporten : schaatsen, speleologie. Favoriete film : Jaws. Favoriete TV programma’s : Actiefilms. Favoriete muziek : René Froger en André Hazes. Lievelingsgerecht : Prins Orlof. Welke krant lees je ? Gazet van Antwerpen. Wie gun je een fles wijn ? Toet. Wie gun je een fles azijn ? Niemand. Toekomstwens : gezondheid aan alle spelers, supporters en bestuursleden van VV Leest.
SK Rapid Leest : de meest regelmatige ploeg
Blauwrood won tienmaal, speelde tienmaal gelijk, verloor tienmaal en eindigde uiteindelijk tiende. Er waren wat problemen met trainer René De Moor die ontslag nam en werd vervangen door Jan Van den Heuvel, geboren en getogen Leestenaar die van V.V. kwam. Een zevental spelers verlieten de club maar er werd voor waardige vervangers gezorgd zoals de aanvallers Marc Asseloos en Steve Viceroy.
Afdeling : Eerste provinciale Antwerpen. Voorzitter : Staf Hendrickx. Secretaris : Jean Apers. Trainer : Jan Van den Heuvel (nieuw). Kern : Asseloos Marc, Boonen Guy, Danelo Le, De Smedt Ralf, De Vos Johan, Engelen Peter, Goossens Chris, Goossens Chris, Haentjes Geert, Heremans Tom, Landerloo Pedro, Lumuanganu Jean, Van Goylen Chris, Van Mullem Pascal, Verbeeck Gunther, Viceroy Steve. Aantal jeugdploegen : nihil.
In het voetbalseizoen 1993-94 versloeg SK Rapid in de Beker van Antwerpen Zennester Hombeek, schakelde een week later Luchtbalboys op eigen terrein uit met 5-7, won met de strafschoppen van Sparta Zwijnndrecht maar werd uit de beker gewipt door Lille, eveneens met de strafschoppen.
In de derby van 26 september 1993 werd SK Rapid Leest de ‘ploeg van het dorp’ door VV op eigen veld met 0-3 te verslaan. Toen de overwinnaars het terrein verlieten leek het wel op de titel was binnengehaald, zingend en juichend vormden ze een treintje richting kleedkamer. Een hartverwarmende uitslag ook voor nieuwbakken trainer Jan Van den Heuvel. De tweede derby van dat seizoen in januari ’94 eindigde op een doelpuntenloos gelijkspel.
Het seizoen 1993-94 werd door SK Rapid afgesloten met 29 punten en een negende plaats in de eindrangschikking. Buur VV eindigde twaalfde met 25 punten. Kampioen werd Schriek met 40 punten.
Foto’s : -De KWB-jogging bracht voor elk wat wils. Zowat 500 KWB-ers gaven die zaterdagmorgen present. (GvA, foto Luc Peeters) -Het team van V.V. Leest met de trainer Yvan Emmerechts. -Geert Claes. -S.K. Leest kreeg de Leestenaar Jan Van den Heuvel als trainer. -De miniemen van VV tijdens het seizoen 1993-94 na een 3-3 tegen Antwerp. (januari ’94)
1993 – 26 juli – Gazet van Mechelen :Wandelclub De Slak met eerste lustrum (Foto onderaan)
“Wil je wel geloven dat ik als geboren Leestenaar de eerste jaren van onze organisatie in mijn eigen dorp wegels bewandeld heb die ik nog nooit eerder gezien had ?” Voorzitter Ferre Van der Hasselt onderstreepte met deze woorden de zorg, die elk jaar besteed wordt aan het uitstippelen van vijf verschillende omlopen. Nog geen enkel jaar dienden de deelnemers dezelfde wegen te betreden. Wij spraken met de voorzitter in de volle drukte van de vijfde uitgave van de Zennetochten door de Leestse wandelclub “De Slak”. Deze uitgave telde wel iets minder deelnemers dan vorig jaar, maar met een somtijds neergutsende regen blijft dit in ieder geval een krachttoer. Als organisator krijgt men het in ieder geval niet allemaal in de schoot geworpen. Toneel van vertrek en aankomst was de omnihal in Leest, die de organisatoren gratis ter beschikking krijgen voor het opzetten van hun wandeltochten. Tijdens een korte plechtigheid zonder veel grote woorden maar met een toespraak uit het hart door Ferre Van der Hasselt, werden de aanwezige bestuursleden van de andere wandelcubs verwelkomd, evenals de gemeenteraadsleden Emmeregs en Vloebergh en de sponsors van deze tocht.
Ervaring “Toen we 5 jaar geleden startten met onze wandelclub, kregen we van een bevriend bestuurslid van een andere club de raad mee zo vlug mogelijk uit te pakken met een wandeltocht, om op deze wijze te laten zien dat we er werkelijk stonden”, aldus de voorzitter. Deze goede raad werd opgevolgd en het resultaat was, dat voor de eerste uitgave zonder veel publiciteit reeds onmiddellijk 514 wandelaars aanwezig waren. Tegelijkertijd verschenen de Leestenaars op vele wandeltochten en konden er wisselbekerpunten verdienen, zodat hun eigen wandeltocht van het tweede jaar in de gids verscheen en meetelde voor de wisselbeker van de Vlaamse federaties. Dat tweede jaar betekende dan ook de doorbraak met ongeveer 1.500 deelnemers en van dan af bleef het steeds in deze orde van grootte, behalve twee jaar geleden, toen de organisatie van Leest samenviel met een andere van Opsinjoorke. Men is toen even rond de tafel gaan zitten en het resultaat was meer dan 1.600 deelnemers vorig jaar en dit jaar zoals gezegd 1.507. (...) Nu zijn er per jaar een avondwandeling en een wisselbekerwandeling. De club telt een honderdtal leden, die meestal zeer actief deelnemen aan eigen organisaties, maar waarvan er velen ook paraat staan om elders deel te nemen. Voor elke wandeling wordt heel Leest dan ook nog eens via strooibriefjes opgeroepen op deel te nemen.
Omlopen Elk jaar wordt gezorgd voor vijf nieuwe omlopen (5,8,12,20 en 30 km) door de parcoersverantwoordelijke, secretaris en duivel-doet-al Paul Lefever. Zoveel mogelijk worden autovrije wegen aangedaan, waarbij men dus Leest op een heel andere manier kan ontdekken maar ook Hombeek en Heffen. En dit mag toch ook wel eens vermeld worden : voor de omlopen van 5 en 8 km wordt er steeds voor gezorgd dat ze berijdbaar zijn voor kinderwagens en rolstoelen. Want bij De Slak denken ze aan iedereen.”
1993 – 14 en 15 augustus : Parochiefeesten Met “Rommelmarkt” van Leestenaars en op zondag “Kinder-rommermarkt”. (PB, 26/5)
1993 – Zondag 22 augustus : Fietstocht K.F. St.-Cecilia “Het bestuur van de maatschappij had, met name langs Jef Lauwers, ons gevraagd om een fietstocht uit te stippelen van ongeveer 25 km langs rustige wegen. Daar moesten we niet lang naar zoeken, want in en rond Leest zijn er al mooie landelijke wegen, maar eigenlijk zijn we wel wat verder gereden. Jef en José zijn dan met ons meegereden, - en het werd Klein Willebroek ! De fietstocht was gepland voor zondag 22 augustus, eens zover kwamen we samen in ons lokaal bij miezerig weer, en toen vertrokken we met 42 deelnemers om 14 uur. Iedereen had het zowat voorzien en trok zijn regenkledij aan, want het begon al te motregenen. We reden langs de Molenstraat, dan links de Heirstraat in en vervolgens de tweede straat links en dan rechts tot aan het restaurant ‘Zander’ (Noot : thans ‘De Kleine Heide’). Daar zijn we de grote baan overgestoken, de Kleine Heide (grondgebied Heffen) en zo ‘Het Broek’ in. Toen was het al geen motregenen meer, maar wel echte goeie malse regen !!! In ’t Broek zijn we voor de eerste maal van onze fiets gestapt, en zijn we het museum gaan bezoeken en hebben in het gastenboek onze regenachtige groeten overgemaakt vanwege de St.-Ceciliafietsers. Daarna verder ’t Broek doorgereden tot we aan Hazewinkel kwamen. Onze tocht was voorzien om daar rechtsaf te slaan en zo een stuk rond de vijver te rijden, maar aangezien het barslechte weder hebben we onze weg een 3 km ingekort en zijn we links gereden verder langs de Heindonksesteenweg naar de Willebroeksevaart tot aan het chalet van de jachtclub. Toen was het al geen malse regen meer maar leek het meer op water gieten. Daar hebben we een goed half uur vertoefd om ons buitenste te laten drogen, en natuurlijk ons binnenste nat te maken. En geloof het of niet, het was over met regenen, zolang we daar binnen waren…We waren nog maar net op onze fiets gestapt om onze weg verder te zetten naar Klein Willebroek en de regen kwam met bakken naar beneden gestroomd. Het was voorzien dat we zouden afstappen om wat rond te kuieren, maar door die spelbreker van gietende regen zijn we maar verder gereden langs de Rupel en de Zenne naar Leest. Ondanks onze goede regenkleding (dachten we toch) waren we nat tot op ons vel en het water liep uit onze schoenen. De meeste leden van onze groep zijn recht naar huis gereden, om zich te gaan omkleden en zijn met hun auto naar het lokaal terug gekomen, want daar wachtte ons een lekkere koffietafel met dampende lekkere warme koffie. Na het eten hebben we nog een bingospel gedaan, daar had Pol van Sooike voor gezorgd voor wanneer het weer te slecht zou zijn en we niet zouden kunnen fietsen (sic) en dat viel heel goed mee !!! (dat bingo-spel natuurlijk). Daar hebben we nog wat zitten napraten. Iedereen was dat nat vel reeds lang vergeten en ging ontspannen en tevreden naar huis. Dit was het relaas van onze kletsnatte fietstocht, maar volgend jaar doen we het zeker opnieuw –en hopen op betere weergoden. Jef – José – Marcel en Aliske.”
“Namens het bestuur van onze fanfare wil ik Marcel Segers en Alice Absillis bedanken voor hun inzet en de geslaagde fietstocht van 22 augustus. Ik hoop dat we volgend jaar nog beroep op u mogen doen ! Eveneens bedankt Louis Huysmans voor het veilig overbrengen van onze fietsers op straat.” (“T&T”,september ’93)
1993 – Dinsdag 24 augustus : Eéndagsreis van de Landelijke Gilde. Bestemming : Limburg-Teutenroute. (PB, 11/8)
1993 – 28 augustus : Briljanten jubel voor Jozef en Augustina (Foto onderaan) Hombeek – Jozef en Josephine De Mesmaecker – Spruyt vierden hun briljanten huwelijksjubileum. Jozef, in Hombeek geboren op 10/4/1904 en Josephine (Augustina) in Leest geboren op 14 juli 1906, huwden te Leest op 28 augustus 1928. (KH)
“Deze medaille van de koning is één van de laatste met de beeltenis van koning Boudewijn”, zei burgemeester Vanroy, die het briljanten paar met een bezoek verblijdde en tegelijkertijd vanwege de stad nog een tinnen schotel met stadswapen afgaf, evenals bloemen voor Josephine. Sinds 1936 woont het echtpaar in de Hombeekse Kapelseweg, voordien woonden ze in de Larestraat te Leest. Ze kregen twee zonen : Marcel en Jean en hebben een kleindochter-fotografe. Jozef kwam uit een gezin van vier kinderen, Augustina Josephine had nog een broer die echter zeer jong overleed. Jozef werkte 45 jaar bij Lamot als koeler, iemand die het bier op de juiste temperatuur diende te brengen en te houden. “Toen ik bij Lamot kwam, hadden ze er 8 paarden,” aldus Jozef, “en toen ik er wegging 250 vrachtwagens.” Jozef en zoon Marcel zijn supporters van KV Mechelen, zoon Jean is fan van Racing Mechelen.
Foto’s : -Het eerste lustrum van ‘De Slak’. Rechts onderaan gemeenteraadslid Louis Vloebergh. -Gelukwensen, een medaille van de koning en een tinnen schotel kregen Jozef en Augustina van burgemeester Vanroy. (Foto’s : GvM)
