1982 – Maandag 15 februari – Gazet van Mechelen : xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

            “Melanie en Louis De Hondt-Lauwens 65 jaar getrouwd

Op 16 september 1893 en 27 augustus 1894 werden respectievelijk Louis De Hondt en Melanie Lauwens in Leest geboren.

Op 13 februari 1917 stapten zij in het huwelijksbootje en zaterdag jl. werd hun 65-ste huwelijksverjaardag gevierd.

Sinds hun huwelijksdag wonen zij in de Elleboogstraat (de vroegere Koeistraat) te Leest.

Ondanks hun respectabele leeftijd verblijven zij daar nu nog, samen met zoon Florent en diens vrouw. Het huis werd voor de gelegenheid door buren en vrienden feestelijk versierd. De stemming in de Elleboogstraat en omgeving was dus optimaal.

Je zou voor minder. Een gouden huwelijksjubileum kom je nog vrij regelmatig tegen, maar een 65-jarig jubileum al veel minder.

Louis De Hondt werkte jaren als “chauffeur” bij Lamot.

Daarna waagde hij het als zelfstandige, en hielp met zijn dorsmolen de hele buurt.

Nog later kwam Louis aan de kost als wagenmaker, en zo schakelde zijn zoon over naar een schrijnwerkerij. Daar is Louis in zijn vrije tijd nog steeds actief en ook in de tuin helpt hij graag een handje.

Andere bewijzen van zijn uitstekende gezondheid, ondanks zijn 88 jaar, zijn het pintje op zondag en het feit dat Louis nog regelmatig voor VV Leest gaat supporteren.

Ook in de bond der gepensioneerden is hij nog actief.

Echtgenote Melanie Lauwens zorgde in al die jaren voor een perfecte huishouding, en zij verdient het uiteraard om het iets rustiger aan te doen.

Ondanks licht gezichtverlies is zij voor haar leeftijd nog goed te been.

Melanie schonk het leven aan 5 kinderen, maar moest er 2 afstaan.

In hun plaats kreeg ze wel 11 kleinkinderen en die zorgden op hun beurt al voor 6 achterkleinkinderen.

Binnen de familie De Hondt is men al sinds 5 jaar trots op een viergeslacht in mannelijke lijn. Achtereenvolgens zijn dat : eerst en vooral natuurlijk Louis (88 jaar), Florent (58 j.),

Ludo (29 j.) en Frans (5 jaar).

Samen met de andere familieleden duimen zij voor een 70-jarig en zelfs een 75-jarig huwelijksjubileum in 1987 en 1992.

Intussen zorgden de overblijvende kinderen Florent, Eduard en Pauline voor de organisatie van de 65-jarige huwelijksviering.

Die startte op 8 februari met een eucharistieviering ten huize van Elleboogstraat 8.

Vorige zaterdag had in het parochiaal centrum van Leest de receptie voor vrienden en buren plaats.

Schepen Michiels vertegenwoordigde het Mechels stadsbestuur.

Hij overhandigde, in naam van een wegens ziekte afwezige burgemeester Vanroy, de geschenken en gelukwensen vanwege het college van burgemeester en schepenen.

Diezelfde dag had ook het familiefeest plaats.

Op 8 maart volgt nog een eucharistieviering met Te Deum in de parochiekerk, met daarna een gezellig samenzijn van al de gepensioneerden.

In Leest kan men dus nog gemakkelijk oud worden. Daar kijkt men immers al uit naar de verjaardag van Stanne Van den Broeck, die wordt in september 102.”

Het feestmaal op 13 februari bestond uit : zeevruchtencocktail, tomatenroomsoep, normandische tong met hertoginne-aardappelen, verfrissing, rood-wit gebraad met tuinweelde en kroketten, rijstcrème met fruit en feestgebak en mokka.

Louis overleed te Leest op 1 april 1983 en zijn echtgenote Melanie overleed te Mechelen op 12 augustus 1984.

In ‘Leest Geweest’ stond de dorsmolen van Louis De Hondt afgebeeld (zie foto) met daarbij volgende wetenswaardigheden :

“Voor de eerste wereldoorlog gebeurde het dorsen enkel met de vlegel. Dat behoorde tot de winteractiviteiten van elke boer.

Na 14-18 kwam de ‘Pinmolen’ op. Het was een systeem van dorsmolen, aangedreven door een ‘manege’ : één of twee paarden deden een groot tandwiel draaien dat met een kielriem verbonden was met het kleine tandwiel van de molen. Deze molen was opzij voorzien van een cilinder met pinnen (vandaar de naam : pinmolen). Schoof per school werd met de aren naar voren in de cilinder geschoven. Het graan kwam onder de molen uit.

Nadien kwam de ‘dwarsmolen’, een verbetering van de pinmolen. Hier gingen de schoven dwarslang in de cilinder. De bewerking ging op die wijze sneller.

Deze molens werden enkel gekocht door kapitaalkrachtige bedrijven. Bij de kleine boeren was de dorsvlegel nog steeds van tel.

De pinmolen deed het echter niet lang.

In de jaren dertig deed een nieuwe dorsmolen zijn intrede, waarvan op de foto een exemplaar. Het is de dorsmolen van loondorser Louis De Hondt uit Leest.

Twee van zijn zonen, Floren en Fons (+) staan bij het tuig. Als de rapen gezaaid waren en de aardappelen gerooid, begonnen zij hun toernee. Ze trokken met hun dorsmachine van de ene schuur of mijt naar de andere. De geburen hielpen bij elkaar. Elke boer gebruikte zijn eigen paard om de dorsmolen na het werk bij zijn gebuur te brengen. De molen zelf werkte met een benzinemotor. Het stro kwam er langs achter uit en werd met strobanden tot bussels gebonden.”

Foto :

-Louis en Melanie De Hondt-Lauwens vierden hun briljanten huwelijksverjaardag.

-de Dorsmachine van Louis De Hondt.