De eurozone kende, na vijf kwartalen krimpen (vanaf begin 2012), in het tweede kwartaal van dit jaar een economische groei van 0,3%. Voor België betekende dat 0,1%, waarover terecht al heel wat schampere opmerkingen waren. Dat Belgische cijfer was dan nog met het nodige voorbehoud vrijgegeven door de Belgische Nationale Bank (NBB). Nu blijkt, dat die minimale groei grotendeels te danken was aan het feit dat Pasen dit jaar in het eerste kwartaal viel, waardoor er in het tweede kwartaal dus automatisch enkele werkdagen meer waren die voor het verschil hebben gezorgd. In reële termen was er dus helemaal geen groei, tenzij men een nulgroei ook groei wil noemen*.

   Nu blijkt, uit een studie van De Standaard, dat die prognoses van de NBB er dikwijls zijn van het soort dat met de natte vinger wordt gemaakt. In de periode 2005/2012 zat de bank er gemiddeld anderhalve procent naast. Voor de Belgische begroting betekent dat ± 2 miljard euro. Men mag niet vergeten dat de federale regering zich op die cijfers baseert om haar begroting te maken cq bij te stellen, waardoor het haast logisch wordt dat er inderdaad regelmatig moet worden bijgesteld. Zo werd voor de economische activiteit voor het jaar 2013 vorig jaar in juni nog geschat op een groei van 1,4 procent terwijl in december al bleek dat een nulgroei heel wat waarschijnlijker zou worden.

   Naar slechte Belgische gewoonte worden er ook weer geen regionale cijfers vermeld, al kan men met de ellebogen aanvoelen dat er weer een nog groter verschil zal geweest zijn tussen Vlaanderen enerzijds en Brussel/Wallonië anderzijds. Datzelfde geldt voor de exportcijfers. Die zijn gestegen, maar ook hier geen onderverdeling, al weet zowat iedereen dat de Vlaamse bijdrage aan de uitvoer de 80% overstijgt.

   Ondertussen blijft de Belgische loonhandicap van ± 25% t.o.v. onze buurlanden bestaan, waarbij ook bekend werd dat we, na Luxemburg, de hoogste Europese minimumlonen betalen, wat in dit verhaal meespeelt en hadden we vorige maand weer een stijging van het aantal faillissementen t.o.v. juli 2012.

   Kortom, van het hoera geroep van Di Rupo en Co bij het ingaan van het parlementair reces, zal volgende maand niet veel meer te merken zijn. Het wordt gegarandeerd weer knippen en plakken.

* In het uitvinden van nieuwe woorden kunnen economen en banken trouwens heel vindingrijk zijn. Zij kennen niet alleen groei en nulgroei, maar zelfs ‘negatieve groei’.

18-08-2013, 08:29 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (1)

   Democratie blijkt zijn grenzen te hebben. Dat weten ze nu ook in Egypte, waar de ene partij zegt dat ze democratisch verkozen is (officieel is dat ook zo) en de andere dat ze er misbruik van gemaakt heeft (o.m. omdat Morsi zich boven de wet stelde). Van overal ter wereld worden de Egyptenaren nu aangemaand zich te houden aan de democratische regels. Welke regels? Die mensen weten amper wat democratie is.

   In een echte democratie heeft de meerderheid het voor het zeggen. Dat is 50% +1.  Die meerderheid wordt dan wel verondersteld zich te houden aan de bestaande grondwet. In de praktijk gebeurt zoiets praktisch alleen in landen met een democratische traditie en dan nog. Want bij ons in België gebeurt dat helemaal niet. Wij leven in een zgz ‘consensus democratie’, waarbij over alles en nog wat akkoorden moeten worden afgesproken, maar wat er toe leidt dat de (Franstalige) minderheid het feitelijk voor het zeggen heeft. Om dat te bekomen heeft men allerlei veto’s, grendels, alarmbellen en quota ingevoerd, waardoor de (Vlaamse) meerderheid niets kan bereiken, tenzij het bereid is steeds daarvoor te betalen. Dat het zover is kunnen komen is trouwens niet in de eerste plaats de schuld van de Franstaligen, wel van de eigen verkozenen uit de traditionele Vlaamse partijen die zich keer op keer laten rollen hebben, tegen het belang van hun eigen achterban in.

   Zo wordt in het vooruitzicht van de verkiezingen van mei 2014 nu al van alle kanten druk uitgeoefend om a.u.b. weer niet te beginnen met eindeloze palavers om een federale regering te kunnen vormen. Op die manier, zegt men, wordt dit land geblokkeerd. Dat is een lachertje, want België is permanent geblokkeerd. Het land bestaat uit twee helften die compleet naast elkaar leven. Partijen weten reeds bij voorbaat dat de electorale beloftes die in Vlaanderen of in Wallonië gedaan worden, niet kunnen verwezenlijkt worden, tenzij die van het andere landsgedeelte ermee akkoord gaan. Als gevolg daarvan heeft men ook steeds een excuus als zo’n partijprogramma ofwel niet kan gerealiseerd worden of alleen als er extra voor betaald wordt. Consensusdemocratie is dan ook maar een schijndemocratie. Als een partij in dit land ook maar een schijn van een kans maakt om zijn electoraal programma erdoor te krijgen, moet dit land eerst gesplitst worden. Dat zou dan ook de inzet moeten worden van mei 2014.

17-08-2013, 08:29 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (1)

   China is ook niet meer wat het geweest is. De economische groei wordt er dit jaar tussen de zeven en acht procent geraamd. Voor eender welk westers land zou dat een luxe zijn, maar voor China zijn we al verscheidene jaren dubbele cijfers gewend. Daarbij komt nog de vraag of die cijfers (de huidige, maar ook die van de vorige jaren) wel kloppen. Door de combinatie van een communistisch politiek systeem en een kapitalistisch werkende industrie, wordt het steeds moeilijker de gang van zaken daar te evalueren volgens onze westerse maatstaven.

   Een van de redenen van de Chinese terugval is natuurlijk de wereldwijde economische crisis die al enkele jaren aanhoudt. Om de pil te verzachten zou China dan ook iets meer moeten doen om i.pl.v. de export ook de binnenlandse consumptie aan te moedigen. Dat gebeurt ook. De Chinese staat, die op een enorme berg cash geld zit, subsidieert nu al heel wat projecten in de Chinese steden en dorpen. Dat gebeurt blijkbaar niet altijd even koosjer, zodat men hier en daar prestigeprojecten heeft lopen of zelfs afgewerkt, die een blauwdruk dreigen te worden van een vastgoedluchtbel waartegen bv de Spaanse maar klein bier zou zijn. Er worden hele spooksteden gebouwd, waarin haast niemand woont because onbetaalbaar voor de gewone Chinees, die al bij al nog steeds een laag loont verdient en wel verplicht is een deel ervan te sparen omdat er geen echte sociale zekerheid is zoals wij die kennen.

   Een tweede probleem is dat de lonen ook in China niet meer onder controle te houden zijn en dat bedrijven er steeds meer moeten afrekenen met de concurrentie uit het Aziatische buitenland, waar doodarme landen, zoals bv Bangladesh, van profiteren. En dan hebben we het nog niet gehad over de milieunormen, die in China meer dan eens een lachertje blijken te zijn.

   Tenslotte is er het probleem met de één-kind-gezinnen. Door het ontbreken van die sociale zekerheid moeten kinderen er hun ouders onderhouden als ze oud zijn geworden. Dat wordt voor dat ene, meestal verwende kind niet meer haalbaar en dat heeft de Chinese leiding ondertussen ook begrepen. Er zal een wijziging in die drastische wet komen, waardoor de meeste gezinnen voortaan twee kinderen zullen mogen hebben. Vóór die wijziging enig effect zal hebben zijn we echter weer een generatie verder, zodat dat op korte termijn niet veel zal uithalen.

   Kortom, het idee dat China eens snel de wereld ging veroveren, mag men ook vergeten. Het land zal wel blijven meespelen, maar niet de eerste viool zoals men tot voor kort dacht. Het is trouwens zeer de vraag, hoelang die combinatie communisme/kapitalisme het nog zal uithouden. En als het allemaal zo’n vaart niet gaat lopen, zoals sommige profeten, ons voorspeld hadden, zal Chinees leren in de toekomst ook geen noodzaak meer zijn voor wie niet in China gaat wonen. Al bij al is dat laatste een grote zorg minder voor wie daar problemen mee had. Een compleet vreemde taal leren plus dan nog eens een compleet ander schrift is niet voor iedereen weggelegd.

16-08-2013, 08:46 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (0)

   Met economen is het tegenwoordig zo’n beetje als met politiekers. Men kan er alle kanten mee op. Zegt de ene wit, dan zegt de andere zwart. Bij ons hebben we zo het duo Van de Cloot – Noels dat voor besparingen is en Paul De Grauwe die zegt dat we teveel besparen. Die laatste vindt bijval bij Paul Krugman, Amerikaan en Nobelprijswinnaar, die meent dat Europa meer moet investeren en minder moet besparen om uit de crisis te komen. Wie gelijk heeft zal de toekomst moeten uitwijzen. Daarbij de lof van België zingen, zoals Krugman zopas gedaan heeft, is m.i. echter wel een brug te ver.

   Volgens Krugman is België veel meer gebaat geweest met zijn politieke besluitloosheid dan bv Nederland, dat de crisis met structurele maatregelen te lijf gaat. Voorlopig lijkt dat ook zo te zijn, vraag is maar wat het eindresultaat zal zijn. Want een economische vooruitgang van, och arme, 0,1% in het laatste kwartaal is verwaarloosbaar. Een hoge overheidsschuld, een veel te zware belastingsdruk, een grote werkloosheid, een zwakke concurrentiepositie en steeds groter wordende vergrijzings- en immigratiekosten zijn problemen die een ernstigere aanpak vergen dan het knip en plakwerk van de regering Di Rupo. Vergeten we niet dat het in Griekenland ook zo begonnen is: de problemen minimaliseren en voor zich uitschuiven tot het op een gegeven ogenblik niet meer verder kón. Om de zoveel maanden de begroting moeten bijstellen, zoals men nu hier doet, blijft lapwerk. Deze voor dit jaar moet nóg eens worden nagekeken terwijl deze voor volgend jaar al grotendeels rond zou zijn. Wie gelooft zoiets?

  Voor alle duidelijkheid, ondanks het feit dat Krugman de lof van België zingt, vindt hij het wel ‘een slecht functionerend land, dat zo grondig verdeeld is, dat het lijkt alsof de politici elkaars taal niet spreken’. Wat inderdaad het geval is, letterlijk dan nog wel. Als België als voorbeeld moet dienen, dan eerder als voorbeeld van hoe het niét moet. Dat we tot op heden de crisis vrij ongeschonden zijn doorgekomen, is geen garantie tot slagen. De prijzen worden gegeven aan de meet en daar zijn we bijlange nog niet.

   Wat Krugman betreft is het trouwens zeer de vraag in hoever hij de echte Belgische situatie kent. In een vrij objectief artikel over de troonswissel in The Economist van 27 juli schrijft de verslaggever uit Brussel, een man die gespecialiseerd is in materie en tekent onder de schuilnaam ‘Charlemagne’: ‘Belgium is an ever losing union and, even so, may be a model of perpetual misery’.’ (België is een alsmaar uitrafelende samenhang en een voorbeeld van eeuwigdurende miserie). Dat sluit wél naadloos aan bij 'een slecht functionerend voorbeeld'...

15-08-2013, 08:40 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)

   Leterme heeft dus eieren voor zijn geld gekozen. Hij blijft adjunct secretaris-generaal bij de Oeso, waar hij meer dan waarschijnlijk aan een tweede ambtstermijn van twee jaar zal beginnen en zal aan geen enkele verkiezing van mei 2014 deelnemen. Zoals ik reeds schreef in mijn blog van vorige week vrijdag ‘riskeerde’ hij nog steeds verkozen te worden, maar zou het wel eens kunnen dat hij daarna zichzelf zou tegenkomen na een zoveelste eventueel drama bij de Dexia restbank, waarvoor hij (én Didier Reynders) hebben getekend.

   In de uitzending van Terzake van dinsdag werd hij niet alleen de mantel uitgeveegd door econoom Ivan van de Cloot, maar werd er tevens een verpletterend negatief beeld van hem getoond via fragmenten van vroegere Tv-uitzendingen, waarin Leterme niet alleen gekapitteld werd door Van de Cloot en collega econoom Geert Noels, maar vooral door Johan Van Overtveldt, hoofdredacteur van het economische weekblad Trends, dé specialist ter zake, die echt geen blad voor zijn mond nam. Als antwoord op de beschuldigingen kon Leterme alleen maar zeggen dat hij had kunnen garanderen dat de rekeninghouders van Dexia geen cent zouden verliezen en dat de globale rekening van de Dexia affaire pas bekend zal zijn als alles afgerond zou zijn. Dat laatste kan nog enkele tientallen jaren duren, zodat we hier wel degelijk kunnen spreken van een ‘na ons, de zondvloed’. Van de Cloot repliceerde trouwens ook heel gevat, dat inderdaad de centen van de rekeninghouders van Dexia door Leterme werden gevrijwaard, maar dat het tenslotte de Belgische belastingbetaler zal zijn die het kind van de rekening zal worden. Dat laatste komt er op neer dat iedereen die géén rekeninghouder was bij Dexia deze rekening ook mee mag betalen: tot nu toe al zo’n 6 miljard euro en straks misschien een veelvoud ervan*.

   Leterme kiest nu voor de vlucht vooruit en zet daarmee niet alleen de Belgische belastingbetaler een neus, maar ook zijn eigen partij, die hij verweesd achterlaat. In zijn West-Vlaamse regio zal zijn partij de schade nog wel kunnen beperken met Crevits en ‘Straffe’ Hendrik Bogaert, op federaal en Europees vlak is de electorale schade niet te overzien. Buiten Leterme, bij de laatste grote verkiezing nog goed voor zo’n 800.000 stemmen, zijn ook Torfs en Vervotje opgestapt die samen ook goed waren voor zo’n kwart miljoen stemmen. Wat Europa betreft heeft Ivo Belet, nu nog europarlementslid, al toegegeven dat zijn partij in Europa waarschijnlijk twee tot drie zetels (van de vijf!) zal verliezen, reden waarom hijzelf nu al op zoek is naar een plaatsje op een andere lijst. Het zal daar drummen worden. Marianne Thyssen zal de Europese CD&V-lijst trekken en er stemmen halen, enkel en alleen omdat ze op die eerste plaats staat. De vrij kleurloze dame, die bij de vorige federale verkiezing de partij ook niet kon redden, spreekt echt niet tot de verbeelding en datzelfde geldt voor Steven Vanackere, de vroegere coming man die roemloos ten onder ging als federaal minister.

   Blijft alleen nog Kris Peeters over. Plus natuurlijk de ‘high potentials’ van Innesto, het geesteskind van ‘Markske’ Beke, die zich tot nu toe vooral hebben kunnen doen opmerken door het lanceren van nieuwe ideeën die weinigen konden enthousiasmeren. Er zal meer nodig zijn om de vroegere ‘grand party’ van een debacle te redden.

* Op één punt had Leterme in de Terzake uitzending wél gelijk, nl toen Van de Cloot refereerde naar de ‘omfloerste’ doodsbedreigingen die hij zou gekregen hebben n.a.v. zijn verklaringen over de Dexia affaire. Leterme zei toen, dat Van de Cloot in een dergelijk geval klacht had moeten neerleggen i.pl.v. de calimero uit te hangen en anders zijn mond daarover moet houden.

14-08-2013, 08:56 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (0)

   Ik heb Rikske Torfs in deze rubriek al enkele keren in zijn (erg dun) haar gezeten. De man was tamelijk mediageil – denk maar aan ‘De slimste mens’ – en werd, misschien ook daarom, bij een vorige rectorverkiezing in Leuven niét verkozen omdat vooral de studenten hem niet lustten. Hij is dan maar in de politiek gestapt en werd senator voor CD&V, waarbij hij o.m. samen met Vervotje een nieuw soort blauwdruk opstelde om de zieltogende Vlaamse christendemocratie een tweede adem te geven. Van die blauwdruk is ook al zo goed als niets overgebleven en het werd er niet beter op toen Rik af en toe eens vlakaf zijn mening te kennen gaf, een mening die niet erg unisono was met die van zijn partij. Ergens moet hij dan ook beseft hebben, dat de politiek toch zijn dada niet was en besliste hij eruit te stappen, om opnieuw deel nemen aan de rectorverkiezing van de KU Leuven. Verkiezing die hij deze keer wél won.

   Sindsdien kan men zien dat Torfs heropleeft. Hij heeft een hele nieuwe bestuursploeg rond zich vergaard. Dat ex senaatscollega Danny Pieters van de N-VA daarbij vicerector werd, werd Torfs niet overal in dank afgenomen, maar het toont wel aan dat hij niet zinnens is zich verder nog veel met de politiek om de politiek bezig te houden.

   Het nieuwste voorstel van Torfs, om het eerste semester op de universiteit om te vormen tot een selectiesemester, is m.i. zelfs een zeer goede zet. Het zou heel wat studenten behoeden voor een eerste verloren jaar. Studenten die tijdens dat semester zien dat ze misschien toch een verkeerde richting hebben gekozen, zouden op die manier de kans krijgen tijdig van richting te veranderen zonder daarom persé een (kostelijk) jaar te moeten verliezen. Die mogelijkheid van overstappen zou trouwens nu reeds bestaan, maar een steun van hogerhand zou de praktijk meer gangbaar kunnen maken (en minder moeilijk). Het zou ook een alternatief zijn om de toegangsexamens voor (tand)artsen af te schaffen, waarvan ik de wraakroepende situatie in deze rubriek al ettelijke keren beschreven heb.

   Ondanks alle heisa die er bijna het hele jaar door is over ons onderwijs* – en dit ondanks het feit dat het Vlaams onderwijs nog altijd bij de top zit in Europa – zou dit idee van Torfs er wel eens toe kunnen bijdragen het nóg te verbeteren. Misschien is het verblijf van Torfs in de politiek voor hemzelf een goede zaak geweest (hij heeft daar gezien hoe het niét moet) en heeft hij nu de motivatie terug gevonden die hij ergens in die senaat was kwijt gespeeld.

   Amsterdammer Johan Cruyff wist het al: ‘Elk nadeel heb ze voordeel’.

* Wat ook te maken heeft met de steekvlampolitiek van Duracell-konijn Smet, waarvan we alleen maar kunnen hopen er volgend jaar in mei van verlost te zullen zijn.

13-08-2013, 09:42 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)

   ‘Sell in May and go away. But remember to come back in September’. Die oude beursslogan doet het al enkele jaren niet meer en dat zal voor dit jaar wel niet anders zijn. Ook na mei en zelfs in volle vakantieperiode draaien de beurzen blijkbaar op volle toeren, worden er nieuwe records gevestigd en stijgt het vertrouwen, zowel bij consumenten als bij ondernemers, ook in de eurozone. Het zou trouwens niet de eerste keer zijn dat er in augustus e.o.a. financiële crisis was. Dat heeft te maken met het feit dat augustus in Europa vereenzelvigd wordt met vakantie, maar daarbuiten is dat niet het geval. Toch zou september de maand kunnen worden waarin we gaan weten of die huidige optimistische trend zich zal doorzetten of niet. Het moment van de waarheid zou er inderdaad kunnen komen na de parlementsverkiezingen in Duitsland.

   Alles wat de laatste maanden politiek is afgesproken binnen de eurozone was in functie van de verkiezingen bij onze oosterburen. Duitsland is niet alleen het grootste land van de E.U., het heeft ook de meeste inwoners, de grootste en meest efficiënte economie die zorgt voor één vijfde van de Europese productie. De werkloosheid in Duitsland is zowat de helft van het Europees gemiddelde (± 5,5%*), de jeugdwerkloosheid, hét probleem in de zuidelijke landen, staat er op het laagste peil van de laatste 20 jaar. De begroting is er in evenwicht, de staatsschuld blijft er zakken en de lange termijnrentes zijn de laagste van heel Europa. Duitsland draagt nu al 28% bij aan het E.U.-budget, maar de meeste andere landen vinden dat nog niet genoeg. Als men wil komen tot de bankenunie waarnaar zowat iedereen vraagt, dan zou het land eventueel moeten bijpassen als andere landen in gebreke blijven. Een dergelijke beslissing wil nu niemand nemen, maar na de verkiezingen van 22 september kan het zijn dat daarover wél iets beslist wordt en is het alleen nog de vraag wát er dan zal beslist worden.

   Wat betekent dat alles voor dit land? Wel, in de eerste plaats zitten ook onze banken mee in de Europese maalstroom en dan hebben we het nog niet gehad over de Dexia restbank die als een molensteen aan de hals van de federale regering hangt (heeft tot op heden al 6,5 miljard euro gekost!). Verder is er het probleem van de concurrentiekracht van onze bedrijven en dit niet alleen t.o.v. onze buurlanden. Zelfs landen als  bv Spanje en Portugal werken daar aardig aan en zullen ons straks meer kunnen beconcurreren, omdat de lonen er fors gedaald zijn. Denk maar aan de verhuis van Ford Genk naar Valencia.

   Kortom, pas na de Duitse verkiezingen van 22 september en de vorming daar van een eventuele nieuwe regering, zal er beslist worden of de eurozone zal blijven bestaan en, indien ja, hoe die er daarna zal uitzien. Het is een beetje té simplistisch om te denken dat Duitsland aan Europa een carte blanche zal geven om de huidige putten te vullen, hoe graag lieden zoals bv een Verhofstadt dat ook zouden willen. Pas daarna zal blijken of de beurseuforie dan nog overeind zal blijven.


* Volgens de standaard Oeso statistieken

12-08-2013, 09:19 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)

   Als reactie op mijn blog van gisteren over de farce met de subsidies voor zonnepanelen, laat lezer Jos Erven weten dat, volgens Beurs.com van 31.07.2013, zowel Spanje als Duitsland de stekker uit de groene energie zouden hebben getrokken. Voor Spanje lijkt dat de logica zelf. In de situatie waarin dat land zich bevindt, kan het zich geen extra uitgaven meer veroorloven, zelfs al zouden die op de lange termijn opbrengen. Voor Duitsland betwijfel ik, of ze het daar echt zouden durven doen. In dat geval, denk ik, zouden de kranten er al bol over gestaan hebben en – zover ik het heb kunnen nagaan – is er daarover nog niets verschenen.

   In elk geval is de situatie op dat gebied in Duitsland dramatisch te noemen. Volgens de laatste beslissingen van de regering Merkel zouden daar tegen 2022 alle kerncentrales moeten gesloten zijn, centrales die op dit ogenblik nog zo’n 16% van de totale Duitse energie leveren. Tegen 2050 zou 80% van de energie in Duitsland uit vernieuwbare bronnen moeten komen. E.e.a. is het gevolg van een electorale paniekreactie na de ramp in Fukushima, die vooral gevoed wordt door het feit dat er in september in Duitsland verkiezingen zijn en Merkel de tegenstanders van kernenergie de wind uit de zeilen wil halen. Steekvlampolitiek, zeg maar. Ik denk dan ook niet, dat Merkel het zou wagen nu, één maand voor die verkiezingen, de stekker uit de groene energie te trekken. Electoraal gesproken zou dat politieke zelfmoord zijn.

   Hét probleem bij onze oosterburen is, dat de meeste alternatieve energie er momenteel opgewekt wordt in het noorden van het land, terwijl de meeste kerncentrales zich in het zuiden (Beieren en Baden-Württemberg) bevinden. Om hieraan te verhelpen zouden tegen 2022 liefst 4.000 km nieuwe verbindingslijnen moeten worden aangelegd. Dat programma heeft momenteel een achterstand van zeven jaar (daarvan zijn tot nu toe slechts 300 km verwezenlijkt). Een bijkomend probleem is dat alternatieve energie nog steeds niet kan worden opgeslagen. Zo moet Duitsland bij erg zonnig weer zijn overtollige stroom met verlies op het Europese net zetten en bij overtrokken weer vooral nog steeds rekenen op vervuilende bruinkoolcentrales, die er mede voor gezorgd hebben dat de CO2 uitstoot er eerder stijgt dan daalt.

   Hoe het verder moet, durft momenteel niemand zeggen. Iedereen wacht nl de uitslag af van de Duitse verkiezingen van volgende maand. Die verkiezingen zullen trouwens niet alleen van belang zijn voor Duitsland maar voor heel Europa in het algemeen en voor de E.U. in het bijzonder. Dat wordt een nieuw verhaal…

11-08-2013, 08:26 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (1)

   Vorig jaar betaalde ik 1.461 euro voor mijn elektriciteitsverbruik. Dat kan veel lijken, maar daar is ook de verwarming bij inbegrepen*. Die 1.461 euro was al wel een paar honderd euro meer dan het jaar voordien en dit kwam door de extra lange winter (de jaarlijkse opmeting gebeurt in het voorjaar) én o.w.v. de  subsidies die werden uitbetaald aan de bezitters van zonnepanelen, waartoe ik niét behoor, maar waarvoor ik wel mee moet betalen. De mensen die wél zonnepanelen installeerden hebben hun subsidies ondertussen drastisch zien verminderen en mogen sinds een tijdje ook nog een netvergoeding betalen die voor een gemiddeld huis op zo’n 250 euro per jaar komt. Veel beloven en weinig geven…

   Als gevolg van de in dit land zoals gebruikelijk slecht gemaakte wetten, die daarom dan om de haverklap nog eens dienen te worden ‘aangepast’, is er nu een hele heisa omdat de grootste stroomleveranciers dit spelletje voorlopig nog steeds niet meespelen en er zelfs bij het gerecht een klacht ter zake loopt, waarbij de wettelijkheid van deze vergoeding wordt betwist. Men moet straks al een ingewijde erbij halen, om er nog aan uit te kunnen. En er is meer.

   Er blijken nu nl ook al clandestiene zonnepanelen te worden geïnstalleerd. Die worden niet aangegeven om zo al die extra belastingen te kunnen ontlopen. Dit is letterlijk met vuur spelen, want ze zijn ook niet gekeurd. Wie met een brand te maken krijgt (er zijn al brandjes geweest o.w.v. zonnepaneelproblemen), riskeert niet door verzekeringen gedekt te zijn en kan zelfs van het netwerk worden afgesloten en zo helemaal geen stroom meer te krijgen.

   Als het een troost mag wezen: dergelijke situaties komen niet alleen bij ons voor. Ook in Spanje heeft men voor het installeren van zonnepanelen rijkelijk met subsidies gesmeten toen men daar nog dacht dat de bomen tot in de hemel reikten en ze daarna afgebouwd toen de crisis had toegeslagen. Hetzelfde gebeurde in Duitsland waar men ook radicaal gekozen heeft voor groene stroom (‘Die Energiewende’, weet je wel) en waar de elektriciteitsrekening de laatste drie jaar met een kwart gestegen. Die ligt daar nu zo’n 40 tot 50% boven het Europees gemiddelde. De kosten en problemen die Europa’s grootste industriële economie heeft om over te schakelen op hernieuwbare energie zijn er zo enorm, dat heel wat zakenmensen vrezen voor de Duitse concurrentiekracht, voor eventuele black-outs en zelfs voor een instorting van de Duitse industrie.

   Ik heb het hier ooit al eens geschreven: aan die groene stroom gaan wij ons nog blauw betalen. Als Duitsland het voorbeeld blijft, dan zijn we goed onderweg…

* Mijn huis heeft isolatie in vloeren, muren en dak, dubbel glas en slagvensters, geen ramen of deuren aan de noordkant, grote aan de zuidkant en vensters die maar aan één kant opengaan, zodat het warmteverlies door spleten miniem is.

10-08-2013, 09:32 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)

   De persslaven die in deze komkommertijd de kranten moeten trachten vol te blijven schrijven, hebben dit jaar wel stof genoeg n.a.v. de aanloop naar de moeder aller verkiezingen van 2014. Volgens hen wordt er nu al in alle partijen gewikt en gewogen, met de ellebogen gewerkt en nog van dat moois. Zo weten we al dat ‘Deckerken’ op e.o.a. manier toch zal blijven meedoen (hijzelf zit gebeiteld in West-Vlaanderen en voor de rest is het ‘redden wie zich kan’). De N-VA wordt verweten geen vrouwelijke lijsttrekkers te hebben en de SP.a niet genoeg mannen (in Antwerpen althans). Van De Gucht* weten we al dat hij denkt in de nationale politiek terug te komen door het nationalisme in het algemeen en de N-VA in het bijzonder te demoniseren. En bij CD&V hebben ze ondertussen ontdekt dat ze Europees minstens twee zetels zullen verliezen t.o.v. vorige keer, waardoor enkele kandidaat gebuisden zich nu ook op de binnenlandse lijsten zullen trachten te wurmen. Opmerkelijk is wel dat er bij die laatste partij nog altijd mensen zijn die hopen op een terugkeer van Leterme. Wonen die op een andere planeet of waren die de laatste jaren elders?

   Leterme zal nooit meer het stemmenkanon worden dat hij ooit geweest is. Zelfs in zijn eigen West-Vlaanderen wordt hij electoraal voorbijgestoken door stresskonijn Crevits. Op welke CD&V-lijst hij ook zal kandideren, ‘riskeert’ de man dan nl wel verkozen te worden, maar zal hij meer dan waarschijnlijk zichzelf tegenkomen na het eventueel zoveelste drama bij de Dexia restbank, dat er zeker zal aankomen. Hoe men het ook draait of keert, hijzelf en Didier Reynders zijn de twee hoofdschuldigen van deze affaire, die het land al miljarden euro’s heeft gekost, waar de eerste helft van dit jaar alweer een klein miljard is bijgekomen en waarvan niemand met benadering kan zeggen wat er nog boven de hoofden van de Belgische belastingbetalers zal komen te hangen. Reynders en Leterme, die ooit verklaarden dat er met Dexia nog geld te verdienen viel, hebben zich toen laten rollen door de Fransen en het land voor miljarden euro’s garant laten staan voor allerlei buitenlandse activiteiten, die voor meer dan 95% niets met België te maken hadden. Reynders kunnen wij als Vlamingen niet wegstemmen, Leterme wel.

 * In mijn blog van 6 dezer over De Gucht i.v.m. zijn wild om zich heen slaan, ben ik nog enkele van zijn ‘prestaties’ vergeten. Denk maar aan zijn rel met Kabila Jr, zijn belediging aan het adres van toenmalig Nederlands premier Jan Pieter Balkenende, zijn ‘mestkevers’ uitspraak over de Vlaams Blokkers, zijn uitlatingen over de invloed van de joodse lobby in de U.S.A. In de Britse Financial Times schijnt er een overzicht verschenen te zijn met de kemels van de vleesgeworden arrogantie van Berlare. Voor zover dat nog nodig was, zal dat voor De Gucht de deur wel helemaal hebben dichtgedaan i.v.m. een langer verblijf als E.U. -commissaris.

09-08-2013, 09:00 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (1)

   Al van bij het tot stand komen van de splitsing van het gerechtelijk arrondissement B-H/V was het duidelijk dat de oplossing ervoor in het zgz ‘Vlinderakkoord’ een draak was. Om echter deze voor de Vlamingen nog maar eens slechte zaak goed te kunnen praten, was er beloofd dat er een werklastmeting zou komen. Welnu, die is er nu, uitgevoerd door KPMG op vraag van Turtelboom en die vertelt exact hetzelfde van wat de balie van Vlaamse advocaten en de V-partijen al gesteld hadden, nl dat de verdeelsleutel Franstaligen-Nederlandstaligen onevenwichtig is en blijft. Iets wat ik trouwens in deze rubriek ook al enkele keren heb aangehaald. Men gaat van een 60/40 verdeling naar 80/20, terwijl, volgens de meting door KPMG het 66/34 zou moeten zijn, wat dichter bij de vroegere 60/40 ligt dan bij de huidige 80/20.

   Ondertussen is het onheil echter reeds geschied, heeft men al 276 extra Franstaligen benoemd en 221 Nederlandstaligen ‘in uitdoving’ gezet, met als resultaat dat de wachtlijsten op de Nederlandstalige rol, die al lang waren, nog langer zullen worden, waardoor o.m. verjaringen er eens te meer voor zullen zorgen dat bepaalde criminele zaken nooit bestraft zullen worden. Zelfs op de Franstalige rol zal het geen echte verbetering brengen, dit volgens het principe dat teveel koks het eten bederft.

   Er zou in heel deze onverkwikkelijke zaak één lichtpuntje kunnen zijn. In de wet staat nl dat een werklastmeting het kader moet bepalen. Dat is nu gebeurd maar vindt geen gratie bij de francofonen, terwijl het hele akkoord feitelijk opnieuw onderhandeld zou moeten worden. Wedden dat dit niet zal gebeuren? De tandem Wathelet-Verherstraeten zal hoogstens een zoveelste knip- en plakoperatie uitvoeren, waarbij men in het beste geval een aantal Nederlandstalige magistraten zal laten verder werken, terwijl aan de benoeming van het overaanbod aan nieuwe Franstalige magistraten niet zal geraakt worden. Het klassieke verhaal van een Belgische wet die altijd moet worden nageleefd door de Vlamingen, maar door de francofonen alleen maar als ze in hun kraam past.
   Daarmee blijft het B-H/V spook echter verder rondwaren,  tot ergernis van wie het met dit land nog enigszins eens is.

08-08-2013, 08:36 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)

   Na de onwaarschijnlijke knoeiboel die tenslotte de Oosterweelverbinding in Antwerpen geworden is, weet momenteel niemand met zekerheid hoe en wanneer dat gaat aflopen. De laatste aflevering in deze comedia dell’arte is een spelletje zwartepieten geworden tussen de Vlaamse deelregering en de Europese instanties, waarbij het hoofdthema niet meer de aanleg van de verbinding is, maar wel wie de schadevergoeding(en) gaat betalen als de werken aan de nu geplande tunnel (i.pl.v. de brug) aan een andere aannemer zouden worden toegekend.

   Alsof dat nog niet erg genoeg is, dreigt er een tweede scenario van hetzelfde type. De uitbreiding van de haven zou nl de nucleaire veiligheid rond Doel in gevaar brengen, omdat de nieuwe afbakening, door de Vlaamse regering goedgekeurd in april, geen rekening (meer) zou houden met een tweede toegangsweg tot de kerncentrale én een veiligheidszone van een kleine twee kilometer rond de nucleaire installaties niet gerespecteerd zou worden. De klacht omtrent de nieuwe zaak gaat deze keer eens niet uit van e.o.a. buurtcomité of stRaten-generaal en is ook niet het gevolg van een scheefgetrokken referendum zoals dat met de Lange Wapperbrug gebeurd is. De huidige klagers heten  Electrabel, de uitbater van de Doelse kerncentrale én het Federale Agentschap voor Nucleaire Controle (FANC), die met hun klachten naar de Raad van State zijn getrokken.

   Knappe gasten daar in die Vlaamse instellingen die dat allemaal zouden moeten uitrekenen en op papier zetten. Daar het ene met het andere te maken heeft – het heeft geen zin de haven uit te breiden als het verkeer in en rond de stad steeds meer vast komt te zitten – zitten ze daar in Antwerpen  met een Gordiaanse knoop, die ze deze keer eens niet in de schoenen van de N-VA kunnen schuiven. Feitelijk heeft het geen zin de haven uit te breiden zolang er geen zicht is op de ontsluiting van het doorgaand verkeer. Wie wil er straks nog goederen lossen in een haven, als die goederen daar niet (meer) over de weg uit geraken?

   Vanuit Vlaamse regeringskringen wordt nu gezegd, dat er feitelijk nog niets beslist is en er ook nog niets op papier zou staan. Het project is echter al wél goedgekeurd. Probeer er maar wijs uit te worden. Het excuus dat de FANC een federale instelling is die zich met regionale toestanden bemoeit, is ook geen uitleg. Dat is, jammer genoeg, een typisch Belgische situatie. Alhoewel het beter zou zijn dat bepaalde zaken op eenzelfde bestuursniveau bedisseld zouden worden, mogen we in dit geval blij zijn dat er überhaupt een nucleaire waakhond is. Het is zo al erg genoeg in dit landje.

   ‘Wij zullen moeten bewijzen, dat wat wij zelf doen, beter doen’, zei wijlen Gaston Geens, de eerste Vlaams-regionale premier. De man moet zich al meerdere keren hebben omgedraaid in zijn graf.

07-08-2013, 09:09 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (3)

   In mijn blog van vorige week woensdag (‘Drie tinten paars’) had ik nog geschreven dat het drummen zou worden bij Open VLD voor de eerste (en misschien enige) plaats op de Europese lijst. Normaal zou die Verhofstadt te beurt vallen, maar door het succes van De Gucht als eurocommissaris in China (i.v.m. de zonnepanelen), dacht ik dat die wel eens de grote concurrent zou worden voor het genie uit Gent en Umbrië. Dat schijnt niet te kloppen. Een Europese commissarispost blijkt nl nogal wat geld te kosten dat moet worden opgehoest door kandidaat én partij. In tegenstelling tot de vorige verkiezing stelt de Open VLD momenteel echter niet veel meer voor. Ze mag al blij zijn straks nog 10% van de stemmen te halen, waardoor de villabezitter uit Toscane het weer in de Belgische politiek zal moeten gaan zoeken. Dat is dan ook de voornaamste reden, denk ik, waarom De Gucht weer woest om zich heen begint te slaan en met modder te smijten naar de N-VA, wat voor hem blijkbaar de goedkoopste manier is om zijn electorale campagne te kunnen opstarten. N-VA bashing doet het nog steeds in onze linkse media.

   Het is niet de eerste keer dat De Gucht in opspraak komt in zijn eigen, weinig orthodoxe stijl. Denk maar aan de tijd van de stemwet voor vreemdelingen, aan de affaire met de Fortis aandelen, aan de ruzie met de fiscus (over die villa in Toscane). De Gucht gaat ervan uit dat hij, en desnoods hij alleen, altijd gelijk heeft. Nu sleurt hij er ook zoontje Jean-Jacques bij (welke Vlaming geeft zijn zoon zo’n naam?), omhoog gevallen tot senator, vooral bekend als voortrekker in het euthanasiedebat voor kinderen, iets waarmee – met alle begrip voor eventuele betrokkenen – volgens mij geen stemmen te halen zijn. De Gucht Jr was ook lijsttrekker voor de Open VLD in Aalst, waar zijn partij in de gemeentelijke verkiezingen afging als een gieter en het burgemeesterschap moest laten aan, oh gruwel, de N-VA. We krijgen nu dus een afrekening van het geslacht De Gucht niet alleen met de N-VA, die met de liberale kiezers gaat lopen, maar ook met een deel van zijn eigen liberale achterban, voorzitster Gwendolyn Rutten inbegrepen, die wil uitgaan van de eigen sterkte van de partij en niet van het demoniseren van de tegenstander, wat die alleen maar versterkt. De reactie van Bart De Wever - vanuit Venetië, nota bene (de ‘World Outgames’ kunnen hem gestolen worden*) – loog er niet om: ‘Dit raakt mijn koude kleren niet’!

In de marge van bovenstaande nog dit:

-          Ook schrijver Tom Lanoye denkt zijn duit in het zakje te moeten doen in de demonisering van de N-VA. De man die zichzelf ziet als de opvolger van Hugo Claus – voor wat diens reputatie ook waard was, zijn begeerde Nobelprijs is er nooit gekomen – vindt, dat het imago van Antwerpen een flinke deuk zal krijgen als de N-VA het in de koekenstad voor het zeggen zal blijven hebben. Daar zullen ze in de haven zeker wakker van liggen!

-          Dat zo’n electoraal interview als dat van de De Gucht’s in de Morgen verschijnt, is geen verrassing. Het omgekeerde zou dat wel zijn. Dat echter ook een financieel-economisch blad als De Tijd zoiets publiceert, is meer dan bedenkelijk. Vindt men daar misschien dat ze lezers teveel hebben, Knack achterna?

* Dat de verenigde linkse Antwerpse oppositie daar nog niet tegen geprotesteerd heeft! Allemaal met vakantie, zeker?

06-08-2013, 08:35 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)

   Vreemdelingen die in Antwerpen arriveren met de intentie er te werken, moeten er nu gemiddeld twee en een halve maand wachten op hun toelatingspapieren. La Homans, N-VA schepen van de stad en voorzitter van het OCMW, wil die termijn terugbrengen op enkele dagen, wél alleen voor wie kan bewijzen dat hij in de koekenstad komt om te werken. Dat systeem blijkt al te bestaan in enkele van onze buurlanden, waarom hier dan niet?  Wel hier kan zoiets niet zomaar, omdat we nu eenmaal in een apenland (dixit Marc Eyskens) leven.

   De oppositie, Groen en PvdA op kop, steigeren, omdat ze vindt dat met dit snelloket (in politieke jargon ‘speedy pass’) de wachtrijen voor de ‘minder gegoeden’ alleen maar zullen toenemen. Alsof men in Antwerpen zit te wachten op nóg meer van die geïmporteerde armoede waaraan de stad al zo ‘rijk’ is. M.a.w. Groen en uiterst links nemen het op voor de nieuw gearriveerden die niét werken, waarvan de meerderheid hier alleen maar komt aangespoeld om te profiteren van onze sociale zekerheid.

   Het is trouwens opmerkelijk, dat deze keer SP.a fractieleidster Yasmine Kerbache eerder genuanceerd reageert. Zou die eindelijk hebben opgemerkt dat het plaatselijk oppositie spelen o.w.v. alleen maar de oppositie zo stilaan begint te vloeken met de teneur die ze zelf moet aanhouden bij besprekingen op het federale vlak? Denk maar aan die over het eenheidsstatuut voor arbeiders en bedienden, waar ze wél haar steentje toe bijdroeg tot een soort oplossing.

   Groene geïmporteerde spraakwaterval Almaci en crypto communist Mertens gaan de zaak nu aankaarten bij provinciegouverneuske Berx, om van haar gedaan te krijgen de snelloketregel af te schaffen, zoals dat vroeger al gebeurd was, toen la Homans de inschrijvingskosten voor vreemdelingen wou verhogen tot 250 euro. Deze keer is er echter geen sprake van een flagrante schending van Europese wet noch van de grondwet en zou de maatregel zelfs voor grondwetspecialisten geen juridisch probleem vormen.

   Ik heb zo de indruk dat tante Homans zich daar in Antwerpen rot amuseert. Hoe zou je zelf zijn als je keer op keer kunt scoren en de oppositie de gordijnen in kunt jagen met voorstellen die de eigen bevolking alleen maar kan goed vinden? Al bij al haalde ze vorig jaar in de koekenstad meer dan 5.000 voorkeurstemmen en dat aantal zal eerder groeien als ze de ingeslagen weg blijft bewandelen.

05-08-2013, 08:51 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (1)

   Aan geld geraken, blijkt dezer dagen niet zo eenvoudig te zijn als men denkt. Vraag het maar aan de bollebozen die op het idee van de ‘Volkslening’ gekomen zijn. Ik kan me niet voorstellen dat dit een succes gaat worden. Uw geld voor vijf jaar vast zetten met de quasi zekerheid dat het niet meer zal opbrengen dan het spaarboekje (waar je steeds aan kunt), is pure kolder. Mocht men de intekening hierop vlak na de 21 juli hebben kunnen laten plaatsvinden, dan waren er waarschijnlijk nog wel wat simpele zielen geweest die nog niet afgekoeld waren van hun Belgische opstoot en op die manier vorst en vaderland dachten te kunnen redden. Nu gebeurt die intekening ergens in het najaar, november dacht ik en is de kans groot dat de hoera patriotten dan weer met hun voetjes op de grond staan en ook zij er niet in zullen trappen.

   Er zijn echter ook andere manieren om geld op te halen. Zo kwam verzekeraar Ethias op het idee zijn klanten aandeelhouder te laten worden in ruil voor wat ze ‘coöperatief kapitaal’ noemen.  Speciaal voor dat doel werd de coöperatieve vennootschap EthiasCo opgericht. Die vennootschap had een voorzitter nodig en dat is geworden niemand minder dan de heer Robert Stevaert, in de wandeling ooit Steve Stunt genoemd, ex van alles en nog wat (volksvertegenwoordiger, partijvoorzitter, provinciegouverneur enzovoort, enzovoort) en nu dus opgevist door Ethias, bij wie hij trouwens al bestuursvoorzitter was. Vergeten we niet dat Ethias, in overheidshanden nadat het in 2008 in de problemen was geraakt, voortkomt uit het socialistische, francofone Omob, wat e.e.a. duidelijk maakt. De partij der kameraden zorgt voor zijn (ex)boegbeelden.

   Minder goed blijft het vergaan met de kranten Het Belang Van Limburg en De Gazet van Antwerpen. Beide bladen, ooit opgekocht door Concentra op de uitdrukkelijke wens van dezelfde Stevaert, toen die nog God was (althans volgens De Morgen). In een steeds verder krimpende krantenmarkt blijven beide dagbladen de grootste verliezers. Het zal Stevaert wel worst wezen. Voor de ex-kok, ex-cafébaas (enzovoort, enzovoort) is het nu ‘Et(h)ias pro nobis’ (vrij naar de kerkelijke liturgie, toen die nog katholiek was )…

04-08-2013, 08:24 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)

   Er blijken nogal wat instanties te zijn die zich bezig houden met de transfers van Vlaanderen naar Wallonië en Brussel. Niet alleen de partijen N-VA en Vlaams Belang en de bekende studie van de Warande, maar ook het AK-VSZ (Aktiecomité Vlaams Sociale Zekerheid) en de aan de KU-Leuven verbonden denktank Vives (Vlaams Instituut voor Economie en Samenleving). Het probleem is dat deze groepen er soms andere interpretaties op nahouden, wat geen echt probleem hoeft te zijn, maar wat wel best duidelijker zou mogen worden uitgelegd worden. Dat is alvast de mening van columnist Anja Pieters in ‘t Pallieterke, waarover ik het gisteren al had. Hierbij dan een poging om, in navolging van Pieters, de reeds gekende cijfers op een rijtje te zetten.

   Transfer nummer één is degene die voortvloeit uit de kosten van de sociale zekerheid. 65 miljard euro, waarvan de Vlamingen 60% ophoesten, maar slechts 57% terugkrijgen. Volgens de N-VA ging het in 2010 om 4,8 miljard en zou het goed kunnen zijn dat ondertussen de kaap van de 5 miljard overtreden is.

   Transfer nummer twee is degene die verloopt via de federale overheid. In totaal gaat het om zo’n negen miljard, waarbij de verdeelsleutel voor de ambtenaren voor Vlaanderen nadelig uitvalt, terwijl Wallonië en Brussel meer steuntrekkers kennen (zoals gisteren reeds werd uitgelegd). Die transfer steeg tot 1,1 miljard in 2010.

   Transfer nummer drie is die via de financiering van gewesten en gemeenschappen. Die zorgen voor een constante geldstroom vanuit Vlaanderen naar Wallonië en Brussel en bedroeg in 2010 reeds 1,8 miljard euro. Met dank aan de zesde staatshervorming zal dit bedrag nog gevoelig toenemen, vooral ten voordele van Brussel.

---

   Het totaal van bovenstaande transfers komt op zo’n 8 miljard euro en het is dat cijfer dat af en toe opduikt in sommige statistieken of politieke verklaringen. Er is echter meer, in de vorm van transfer nummer vier…

   Transfer nummer vier is nl die via de intrest op de Belgische schuld. België blijft maar meer uitgeven dan het binnenkrijgt, is daarom verplicht geld te lenen en moet daarvoor zware intresten betalen. Die schuld wordt hoofdzakelijk door Wallonië opgebouwd, maar door Vlaanderen betaald (het klassieke verhaal). Raar genoeg wordt die transfer meegeteld door het Vlaams Belang én door Vives (en werd die ook al vermeld in het Warande manifest), maar niét door de N-VA. Zeker als men weet dat deze transfer, die ik zelf ook steeds heb meegeteld, even groot is als de drie vorige samen: circa 8 miljard, wat het totaal op 16 miljard brengt, het laatste cijfer dat door Vives is gepubliceerd. Waarom de N-VA deze transfer (nog) niet mee telt, is mij een raadsel, temeer omdat Jan Jambon, zeker niet de minste in die partij, medeondertekenaar was van het Warande manifest, dat deze transfer wél mee berekent.

   Het is dus inderdaad zaak de Vlaamse violen te stemmen, niet alleen om een eensluidend antwoord te hebben op de ontkenningen van de belgicisten, maar ook als men weet dat er links en rechts nog een aantal kleinere, verdoken transfers zijn – denk maar aan de verdeling van de flitspalenboetes – waarover in onze media amper gesproken wordt, maar die Vlaanderen wel degelijk benadelen.

03-08-2013, 08:22 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (0)

   Volgens een zekere Alexandre Lesiw, directeur-generaal van de federale overheidsdienst (FOD) Maatschappelijke Integratie is het niet juist wanneer wordt gesteld dat Wallonië en Brussel hun leefloners niet zouden activeren. In het Brusselse Gewest worden, volgens hem, 5 op de 1.000 inwoners geactiveerd, in Wallonië 2,6 en in Vlaanderen slechts 1,63. De man, die duidelijk van francofone afkomst is, vergeet er wel bij te vertellen dat, als men die cijfers vergelijkt met de totale bevolking, men een heel ander beeld krijgt. Het aantal leefloners in Wallonië bedraagt in absolute cijfers nl 69.300, in Brussel 38.500 en in Vlaanderen 41.900. Respectievelijk is dat voor Wallonië een stijging met 18% sinds 2008, in Brussel 14% en in Vlaanderen slechts 1,6%.

   Of het nu gaat over leefloners, minder-validen, werkongeschikten of gewone werklozen, in dit land bekomt men steeds hetzelfde resultaat: Als er te betalen valt, staat Vlaanderen vooraan, als er te trekken valt is het omgekeerd. Dit verschijnsel noemt men de transfers, waarover al zoveel te doen is geweest. Transfers zijn in principe het verschil tussen wat inwoners van één regio aan het federale niveau bijdragen via personenbelasting, sociale bijdragen, btw, accijnzen en vennootschapsbelasting en wat ze ervoor terugkrijgen via de sociale zekerheid, de federale overheidsuitgaven, via dotaties en de intrestlast op de overheidsschuld. Zolang ik weet, krijgt Vlaanderen minder dan het bijdraagt en is de richting van de geldstroom steeds van noord naar zuid gegaan (en de laatste twintig jaar ook naar Brussel). Dat zal niet veranderen met deze zesde staatshervorming, integendeel. Dit afdoen als een rechtvaardige solidariteit is dan ook belachelijk. De omvang van de Belgische transfers vindt men nergens anders ter wereld terug, tenzij voor een beperkte periode of bij calamiteiten. Hier wordt dat verkocht als een verworven recht.

   Raar genoeg worden die transfers de laatste jaren ook bevestigd door Waalse professoren. Prof. Pestieau van de Luikse universiteit en ene prof. Pagano van de universiteit van Bergen (Di Rupo’s thuisbasis, nota bene) hebben ooit verklaard, dat 20% van de sociale uitkeringen in Wallonië betaald worden met Vlaams geld en dat de noord-zuid transfers 6 miljard euro bedragen, waarvan 4 miljard in  de sociale zekerheid. Alhoewel deze cijfers niet echt kloppen, hoort men het zo ook eens van iemand anders, jammer genoeg niet van de traditionele Vlaamse partijen die doen alsof hun neus bloedt als er over de transfers gesproken wordt en die de bedragen zelfs betwisten. Zelfs binnen de eigen Vlaamsnationale kringen is er nogal wat onenigheid als het over de transfercijfers gaat. In ’t Pallieterke van deze week worden de verschillende Vlaamsgezinde organisaties gevraagd hun ‘violen’ daarover eens te stemmen. Daar kom ik morgen op terug.

02-08-2013, 11:20 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (1)

   Ze mogen dat al met vakantie zijn, de Coburgers blijven de show stelen, of ze het nu zelf willen of niet.

- Zo is gebleken dat kersverse koningin Mathilde vorig jaar ook ‘een Fabiolaatje’ heeft gedaan. Samen met haar broers en zusters heeft ze toen nl een familiale vennootschap opgericht (de tweede al in haar familie), waarin de onroerende familie-eigendommen zijn opgenomen. Wettelijk kan dat allemaal (dat was ook het geval bij Fabiola), maar ethisch gesproken zit er toch een reukje aan, omdat zo’n patrimoniumvennootschap, zoals men dat noemt, zorgt voor nogal wat fiscale voordelen. Zo kunnen bv alle onderhouds- en renovatiekosten afgeschreven worden en vermijdt men – net zoals bij Fabiola – de kosten van de successierechten. Bij overlijden van een van de familieleden erft men dan geen onroerend goed, maar wel aandelen. De vraag is maar in hoeverre er een probleem kan rijzen met de fiscus, als zou blijken dat die familiale vennootschappen alleen maar zouden zijn opgericht om de belastingen te ontwijken en op die manier riskeren te maken te krijgen met de nieuwe antimisbruikbepaling. Een voorbeeld van burgerzin kan men dergelijke acties moeilijk noemen voor iemand met een dergelijke voorbeeldfunctie.

- Twintig jaar geleden stierf Boudewijn en dat zullen we geweten hebben. De hele geschiedenis werd nog maar eens opgerakeld en, als het aan Mgr Daneels zou liggen, zou hij nu al heilig verklaard geweest zijn. Dat herhaalde de brave man nog maar eens tijdens de herdenkingsmis in de Brusselse kathedraal. Zou het? Als reden voor een eventuele zaligverklaring werd destijds de weigering van Boudewijn om de abortuswet te ondertekenen opgegeven. Dat was inderdaad een duidelijk statement. Als hij echter consequent christelijk was gebleven, dan had hij toen troonsafstand moeten doen en niet na enkele dagen zijn positie terug innemen alsof er niets gebeurd was. Dan had men er inderdaad aan kunnen denken over een eventuele zaligverklaring te discuteren. Zoals het nu verlopen is, door zich een paar dagen te laten afzetten en daarna terug koning te worden, speelde Boudewijn het kluchtspel, uitgevonden en georkestreerd door Wilfried de evidente, alleen maar mee, tot heil en glorie van zijn eigen koninklijke toekomst, waaraan twintig jaar geleden een einde kwam, na een regeerperiode van liefst 43 jaar.

   Bij de herdenking was dus ook het nieuwste koningspaar aanwezig. Dat was met vakantie ergens in Zuid-Frankrijk. Of die vakantie nu al afgelopen is, of men het paar even snel over en weer gevlogen heeft, werd nergens verteld. Waarschijnlijk was het wel de eerste van een hele nieuwe serie kostelijke legervluchten.

- Gelukkig hebben we ‘Lorenzo’ nog, die in staat is alles te relativeren, zoals hij duidelijk toonde op de jaarlijkse landbouwbeurs van Libramont en daarmee nog maar eens liet zien dat hij géén houterige Coburger is.

01-08-2013, 10:47 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (1)

   In De Standaard van gisteren verscheen een interview met een zekere Michel Jadot (PS), topambtenaar en jarenlang kabinetsmedewerker op Pensioenen, die bevestigt wat ik hier al meermalen geschreven heb: de door Di Rupo (nota bene: partijgenoot van Jadot) met veel poeha verkondigde pensioenhervorming, stelt niets voor. Hijzelf noemt het een ‘réformette’ (een kleine hervorming, zoals een ‘fermette’ een kleine hoeve is). Trends noemde het al ‘een dooie mus’, n.a.v. het twaalfde jaarverslag van de Vergrijzingscommissie. Die was al blij dat de geschatte kosten voor de vergrijzing voor de eerste keer sinds 2002 gedaald waren. Met 0,1% aub!

   Volgens Jadot (rijmt op Godot) heeft men alleen de leeftijd voor het vervroegd pensioen een beetje opgetrokken (van 60 naar 62 jaar), de vereiste loopbaanjaren wat laten stijgen en enkele speciale formules, waaraan onze wetten zo rijk zijn, wat teruggeschroefd. Om de inkomsten van de pensioenkas te doen stijgen, stelt Jadot voor, sociale bijdragen te heffen op bv bedrijfswagens, maaltijdcheques en andere onbelaste betalingen.

   Tot daar het goede nieuws over de ex-kabinetsmedewerker. De vraag is alleen, waarom hij dergelijke voorstellen niet gedaan heeft, toen hij mede de pen vasthield bij de beslissingen van liefst drie PS-ministers voor Pensioenen: Christian Dupont (2007-2008), Marie Arena (2008-2009) en Michel (‘hik’) Daerden (2009-2010). Bij die laatste, voor wie hij het haast  hilarische ‘Oewitboek en Groeneboek’ samenstelde, was dat pen vasthouden misschien wel letterlijk. Het klassieke verhaal van 'Luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden'
   De man heeft een goede raad die wél de moeite is opgevolgd te worden. Hij stelt nl ook voor het ministerie van Pensioenen af te schaffen en te voegen bij dat van Sociale Zaken. Naar het schijnt is dat zowat overal ter wereld het geval, alleen niet in het land van dat andere relict: de index. Dat laatste echter niet volgens Jadot, maar volgens ondergetekende…

31-07-2013, 08:50 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (1)

   Het lijkt allemaal specialistenwerk, maar er heerst nogal wat verwarring over de zgz ‘financieringswet’ van de zesde staatshervorming. Die zou ervoor moeten zorgen dat de deelgewesten heel wat meer geld krijgen dan voorheen. Daar wordt regelmatig op gewezen, waarbij dan bv verteld wordt dat het Vlaamse gewest een groter budget zal hebben dan het federale. Dat klopt, maar dat is slechts een deel van het verhaal. Het meeste geld (twee derde) blijft immers nog steeds komen uit dotaties, wat betekent dat Vlaanderen in feite zelf weinig meer kan doen dan het geld te ontvangen en het uit te geven. Bepaalde taksen verhogen of verminderen bv, waardoor men het eigen beleid zou kunnen bijsturen, zal nog steeds niet kunnen. Dotaties hebben ook het perverse effect dat men zich minder zorgen maakt om te besparen. Besparen in België blijkt nl niét minder uitgeven, maar wel de uitgaven minder snel doen stijgen. Dat is niet hetzelfde.

  Vlaanderen wordt in heel deze financieringswet nog maar eens bij de bok gezet, altijd hetzelfde liedje. Terwijl de Vlaamse regio nu reeds een begrotingsevenwicht heeft, wordt het voor de Franse Gemeenschap wachten tot 2016 en voor het Waals Gewest zelfs tot 2018. En dan mag er niets mislopen, waardoor onze francofonen weer een nieuwe reden zullen vinden om de zaak op een nog langere baan te schuiven.

   En dan is er de stillegging van de zgz ‘Lambermont-turbo’ uit de staatshervorming van 2001. Die zorgde ervoor dat een steeds groter deel van de onderwijsdotatie werd verdeeld op basis van de regionale bijdrage aan de personenbelasting en minder op het aantal studenten. Deze voor Vlaanderen gunstige regeling wordt nu omgekeerd, zodat ons gewest ook op dat vlak de pineut wordt.

   De doelstelling, dat met de zesde staatshervorming geen enkele deelstaat structureel zou verarmen,  is dan ook een lachertje. Het zál Vlaanderen extra geld kosten. Alleen Brussel zal er beduidend beter van worden. Tegen 2030 zal dat gewest een extra directe dotatie krijgen van 375 miljoen euro. Daar bovenop komen nog de bijkomende middelen voor de mobiliteit, voornamelijk door de gerechtelijke splitsing van B-H/V (het zgz ‘Vlinderakkoord’) en zelfs daar houdt het niet bij op. De compensatie die het gewest krijgt voor de pendelaars en de internationale ambtenaren, die naar Brussel komen werken en het zgn Beliris-geld voor de ‘internationale uitstraling’ van de hoofdstad, zorgen ervoor dat de totale herfinanciering van Brussel in 2015 niet minder dan 615 miljoen euro zal bedragen en in 2030 zelfs meer dan 1 miljard. Met dank aan o.m. mijnheer Verherstraeten (CD&V), die dat allemaal zo knap mee geregeld heeft en nooit te beroerd is om dat allemaal uit te bazuinen in de media...

30-07-2013, 09:09 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)