SALA - FAMILIE SALA - FAMIGLIA SALA

No. 563

In het jaar een duizend acht honderd acht-en-tachtig, den achttienden der maand Juni is voor ons Bernardus Smulders, ambtenaar van den Burgerlijken Stand der Gemeente TILBURG, verschenen: Sebaldus Josephus Johannes Sala, oud zeven en dertig jaren, van beroep fabrikant, wonende alhier, die verklaarde aangifte te doen, dat zijne echtgenoote Angelina Johanna Adriana Kieckens, zonder beroep, wonende alhier, op den zestienden der maand Juni een duizend acht honderd acht-en-tachtig, om drie ure, des namiddags, ten zijnen huizen wijk Heuvel, bevallen is van een kind van het mannelijk geslacht; aan welk kind worden gegeven de voornamen van Augustinus Franciscus Ludovicus.

Deze aangifte is gedaan in tegenwoordigheid van Willem Hendrik Mathijsen, oud een en vijftig jaren, van beroep fabrikant, en Antonius Adrianus Janssens, oud twee en veertig jaren, van beroep gemeenteontvanger, beiden wonende binnen deze gemeente.

En hebben wij hiervan opgemaakt deze akte, die, na aan den verschenen persoon en de getuigen te zijn voorgelezen, geteekend is door ons met hen.

Sebald Sala

W.H. Mathijsen B. Smulders

A. Janssens

Opmerking:

In de marge aantekening: 19 oct 1898 St. Mich.-Gestel (= vertrokken naar)

Transcriptie Erna Rienties

No. 170

In het jaar een duizend acht honderd vijf en tachtig, den drie en twintigsten der maand februari is voor ons Jacobus Adrianus Antonius Kerstens, Ambtenaar van den Burgerlijken Stand der gemeente TILBURG, verschenen: Sebaldus Josephus Johannes Sala, oud vier en dertig jaren, van beroep fabrikant, wonende alhier, die verklaarde aangifte te doen, dat zijne echtgenoote, Angelina Johanna Adriana Kieckens, zonder beroep, wonende alhier, op den een en twintigsten der maand februari een duizend acht honderd en vijf en tachtig, om vijf ure, des namiddags, te zijnen huize wijk Heuvel, bevallen is van een kind van het mannelijk geslacht; aan welk kind worden gegeven de voornamen van Augustinus Bernardus Mathias. Deze aangifte is gedaan in tegenwoordigheid van Johannes Antonius Berghegge, oud vijf en dertig jaren, van beroep koopman en Ludovicus Josephus Sala, oud vijf en dertig jaren, van beroep fabrikant, beiden wonende binnen deze gemeente.

En hebben wij hiervan opgemaakt deze akte, die, na aan den verschenen persoon en de getuigen te zijn voorgelezen, geteekend is door ons met hen,

Sebald Sala

J.A. Berghegge

Louis Sala J.A.A. Kerstens

Transcriptie Erna Rienties

Giuseppe Maria Sebastiano (°Visino 1796) heeft Italië verlaten in 1814 samen met zijn broer Giovanni Baptista Luigi (zie archief 23-8-2006).

Op vier november 1820 doet hij in Antwerpen aangifte van geboorte van zijn dochter Marie Louise Josephine (zie archief 30-7-1975).

In de bevolkingsregisters van Antwerpen staan noch Giuseppe Maria Sebastiano noch Anna Maria Markx vermeld op het opgegeven adres: sectie 1 n°1178 (nu: Lange Koepoortstraat 40).

Ook het uitpluizen van de registers van de logementshuizen en van de registers van in- en uitschrijving hebben niets opgeleverd.

De huwelijksakte van Giuseppe en Anna Maria Markx hebben we niet aangetroffen in de bestanden van het Felixarchief (Antwerpen).

In de geboorteakte van Marie Louise Josephine wordt Jean Baptiste Louis (Giovanni Baptista Luigi), broer van Giuseppe, vermeld als getuige.

In 1820 was hij inwoner van Goes (Zeeland).

Op 16 mei 1821 vestigt hij zich samen met Josepha Jacoba Muskeijn in de Hinthamerstraat 426 te ‘s-Hertogenbosch (zie archief 19-8-2006).

Op 8 maart 1826 laat Giuseppe zich inschrijven in het bevolkingsregister van ’s-Hertogenbosch, Vughterdijk 172.

Anna Maria Markx en dochter Marie Louise Josephine worden niet vermeld.

Joseph (Giuseppe) Sala verklaart dat hij ongehuwd is, geen beroep heeft en dertig jaar oud is. Hij is geboren te ‘W isino Koninkrijk Lombarden en Venetiën’.

Bij de aanmerkingen lezen we dat hij reeds vier jaar in ’s-Hertogenbosch woont en dat hij voordien verbleven heeft in Amsterdam en in Rotterdam.

In april 1827 verblijft Giuseppe in Moorsele (West-Vlaanderen/B).

Deze brief is gericht aan ‘Monsieur Joseph Sala, Employé de 4ième Classe sur la ligne (?) Paris-Lille-Menin, Moorseele Royaume d’Ollande’ en werd geschreven door Giuseppe Antonio Gianorini op 19 april 1827 in Visino (It).

Deze brief was vergezeld van de doopakte van Giuseppe, in het Latijn geschreven en ondertekend door de parochiepriester, door de administratief afgevaardigde van de gemeente en door de (?) koninklijke commissaris van het district.

Het is niet uitgesloten dat Giuseppe deze akte nodig had bij de start van zijn loopbaan als douanier. Hij werd rijksambtenaar van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden.

Deze brief geschreven door Luigi Sala op 28 december 1828 (zie archief 23-8-2006) is gericht ‘Aan de heer Jh Sala, ’s Rijks ambtenaar in de provincie West-Vlaanderen, arrondissement Kortrijk te Moorzeele’.

Wanneer Giuseppe in 1834 huwt met Amelie Sophie Six is hij ‘sous-lieutenant des employés de la douane’ (zie archief 30-7-1975).

Tijdens zijn dienstjaren voor 1830 droeg hij dit uniform:

Hollandse periode – 1820

Ambtenaar te voet – Ambtenaar te paard – Ambtenaar van maritieme dienst

Na het K.B. van 4 december 1819 droeg de douanier een uniform in lichtblauw laken.

Het uniform en de wapens moest hij zelf betalen. Wie in dienst was voor het verschijnen van het K.B. mocht voor het aanschaffen van de eerste uitrusting een voorschot ontvangen dat binnen het jaar moest terugbetaald worden door maandelijkse afhoudingen.

Wie later werd aangesteld mocht de eed pas afleggen nadat hij in het bezit was van uniform en wapens (uit: Het uniform van de douanier – Douane en accijnzenmuseum – Antwerpen).

Na het uitroepen van de onafhankelijkheid van België is Giuseppe Belg geworden omdat hij in West-Vlaanderen gestationeerd was en droeg hij een ander uniform:

Belgische douanier 1832 (Uit: Het uniform van de douanier – Douane en accijnzenmuseum – Antwerpen.

België – 1832

Hoofdcommies – Hogere ambtenaar in klein tenue – Inspecteur-generaal

De eerste uniformen van de Belgische douane bepaald door K.B. van 14 juni 1832:

Al de bedienden van de douane zullen het militaire habijt dragen en de broek van flesgroen laken, met rood boordsel.

De knopen zullen van wit metaal zijn met de Belgische leeuw.

De bedienden met de graad van hoofdcommies en lager, zullen de sjako (hoofddeksel) dragen en zwarte slobkousen (beenkappen).

Zij zullen gewapend zijn met een karabijn en een marinesabel.

Zij zullen een draagriem met patroontas en bajonethouder in zwart leder dragen.

Uit: Het uniform van de douanier – Douane en Accijnzenmuseum – Antwerpen.

Twee douaniers te paard op patrouille aan de Belgische grens 1847 – James Thiriar (oorlogstekenaar 1889-1965) – Douane en accijnzenmuseum te Antwerpen.

De dienststaat van Giuseppe Sala bestaat niet meer zoals blijkt uit volgende mail:

In het Algemeen Rijksarchief wordt een deel van de Dienststaten bewaard van Douane en Accijnzen.

De oudste reeks is die van de ambtenaren die de dienst verlaten hebben in de periode 1870-1950. Sowieso is dat iets te recent voor de persoon die u zoekt.

Daarbij komt nog dat dienststaten van de ambtenaren waarvan de naam begint met een I, N, O, P, Q, R, S of U jammer genoeg verloren zijn gegaan voor de overdracht naar het Rijksarchief.

De personeelsstaat die u zoekt, is hoogstwaarschijnlijk niet bewaard, ook niet in het Museum en Archief voor Douane en Accijnzen in Antwerpen (03/229.22.42) waar ik voor u navraag heb gedaan.

Misschien vinden we nog een spoor aan Nederlandse zijde ?

Met dank aan Ivo Machiels, medewerker van het Nationaal Museum van Douane en Accijnzen te Antwerpen, voor de foto’s en alle inlichtingen.

http://home.scarlet.be/douanemuseum/welkom.htm

Paolo Luigi Sala, jongste kind van Omobono en Catterina Frigerio, werd geboren op 18 maart 1816 te Visino.
Hij heeft zijn ‘grote’ broers Giuseppe (°1796) en Luigi (°1797) nooit gekend, nooit ontmoet.
In 1814, twee jaar voor zijn geboorte (brief Angelina Sala 1874 – archief 23-8-2006), hadden zij Italië reeds voor altijd verlaten.
Paolo was amper negen jaar toen zijn vader Omobono plots overleed (+1825 – archief 30-7-1975).
Toen hij elf was, is hij in de leer gegaan bij een schoenmaker (brief Catterina Frigerio 1828 – archief 23-8-2006).
Later heeft hij zich te Valbrona gevestigd als schoenmaker.
In 1846 heeft hij daar een ‘osteria’ geopend. In de loop der jaren is deze ‘osteria’ uitgegroeid tot een ‘albergo’ (vergunningen: archief 19-8-2006).
Hij is gehuwd met Anna Maria Turba. Samen hadden ze zeven kinderen: twee zonen en vijf dochters.
Over de dochters weten we niets.
Een zoon is geëmigreerd naar Amerika.
De tweede zoon, Carlo (°1854), is gehuwd met Maria Acquistapace.
Hij staat in de volkstelling van 10 februari 1901 vermeld als gezinshoofd.
Het gezin telde toen zeven kinderen.
Renzo, de jongste, werd geboren in 1902.

De oudste zoon, Paolo, had een ‘salumeria', gevestigd naast de ouderlijke woning in de Via V. Veneto.
Vandaag bestaat deze delicatessenzaak nog steeds maar wordt door derden uitgebaat.
Paolo heeft later de ‘Albergo la Sirena' overgenomen van zijn grootvader Paolo Luigi.

Volgens Franco Sala is de familie Sala afkomstig van Pusiano (zie link ‘Valbrona, un paese e la sua banda’).

De ligging van Corneno en Brivio, de aankoop van gronden in Visino en mogelijk ook het ontbreken van zijn naam in de doopregisters zouden er op kunnen wijzen dat deze Giuseppe Maria Sala de gemeente Pusiano verlaten heeft om zich samen met zijn gezin te vestigen in veiliger oorden.

De regio lag namelijk op de route van plunderende soldaten.

Visino ligt in een vallei omringd door bergen en was daardoor minder toegankelijk.

Giuseppe Maria Sala is overleden op 1 april 1805 en werd op 2 april begraven te Visino.

Uit het feit dat zes priesters deelgenomen hebben aan de uitvaart kunnen we afleiden dat hij een man van aanzien was.

Transcriptie: akte overlijden Giuseppe Maria Sala (1805) – Parochieregisters Visino

Mille otto cento cinque alli due di Aprile

Sala Giuseppe Maria altre volte marito di Giovanna Erra munito di (sacra)menti di penitenza, eucharistia ed estrema unzione, premessi (gli atti di) fide, speranza, carita e sentimento gli fu compartita la benedizione (ponte)ficia, gli fu racomandata l’anima al Signore, passo da questa (a miglior) vita il giorno antecedente al giorno sudetto circa alle ore nove della (mattina?) in età d’anni settantadue circa, fu sepolto nel campo santo di (questa) chiesa parrochiale di S. Michele Arcangelo di Vicino coll’ intervento (al suo) funerale (il ?) settimo di sei sacerdoti compryo io inferiore

... Giuseppe ... Erra curato di Vicino

Vertaling: akte overlijden Giuseppe Maria Sala (1805) – Parochieregisters Visino

Twee april 1805

Sala Giuseppe Maria vroeger gehuwd met Giovanna Erra, voorzien van de sacramenten van de Biecht, de Communie en van het Laatste Oliesel, uitgesproken de akten van geloof, hoop, liefde en van berouw, werd gegeven de pauselijke zegen en werd zijn ziel aanbevolen aan de Heer.

Hij is overleden op de dag voorafgaand aan de bovenvermelde dag rond negen uur (’s morgens?) op de leeftijd van ongeveer 72 jaar.

Hij werd begraven op het kerkhof van deze parochiekerk S. Michele Arcangelo te Vicino met de tussenkomst bij zijn begrafenis (de zevende=zondag?) van zes priesters onder wie ondergetekende

Giuseppe Erra, pastoor van Vicino

In 1711 telde Visino 335 inwoners en behoorde tot het hertogdom Milaan. Tijdens de Oostenrijkse bezetting (1786) maakte Visino deel uit van de provincie Como. Vanaf 1791 behoorde de gemeente tot de provincie Milaan. Wie er meer wil over weten kan volgende website raadplegen: http://civita.lombardiastorica.it

Omobono Sala trouwde rond 1795 met Catterina Frigerio (Frigeri/Frigeria). Ze hadden elf kinderen (zie parenteel Sala/Erra). Vijf kinderen zijn op zeer jonge leeftijd overleden.

Agata Madelena werd geboren op 20 december 1802 en was twee jaar toen ze stierf.

Transcriptie: Akte overlijden Agata Madelena Sala (1805) – parochieregisters Visino

Mille otto cento cinque alli undeci di Aprile

Sala Agata Madelena Innocente figlia di Bono d’anni due circa passo da q(uesta) a miglior vita il giorno antecedente al giorno sudetto, fu sepolta nel ca(mpo) santo di questa chiesa parrochiale di S. Michele Arcangelo di Vicino co(ll’in)tervento al suo funerale di me inferior

Giuseppe Erra curato di Vicino

Vertaling: Akte overlijden Agata Madelena Sala (1805) – parochieregister Visino

11 april 1805

Sala Agata Madelena Innocente dochter van Bono en ongeveer twee jaar oud is overleden op de dag voorafgaand aan de bovenvermelde dag, ze werd begraven op het kerkhof van deze parochiekerk S. Michele Arcangelo te Vicino met de tussenkomst bij de begrafenis van ondergetekende

Giuseppe Erra priester van Vicino

Carlo Domenico geboren in 1810 was tien maanden oud toen hij stierf.

Transcriptie: Akte overlijden Sala Carlo Domenico (1811) – Parochieregisters Visino

Mille ottocento undici li quatordici di Julio

Sala Carlo Domenico figlio di Bono e Cattarina Frigeria di questa parrochia passo da questa a miglior vita il giorno al sudetto antecedente circa le ore tre pomeridiana in età di mesi dieci circa e o fatto le Esequie coll’intervento di me (...) il de lui cadavero fu sepolto nel cimetero di Vicino

Giuseppe Erra curato di Vicino

Vertaling: Akte overlijden Sala Carlo Domenico (1811) – Parochieregisters Visino

14 juli 1811

Sala Carlo Domenico zoon van Bono en Cattarina Frigeria van deze parochie is overleden de dag voorafgaand aan de bovenvermelde rond drie uur in de namiddag in de leeftijd van ongeveer tien maanden en ik heb de begrafenis gedaan met de tussenkomst van mijn (…) zijn lichaam werd begraven op het kerkhof van Vicino.

Giuseppe Erra pastoor van Vicino

Anderen hadden meer geluk. Giuseppa Seraffina werd geboren in 1804.

Transcriptie: Geboorteakte Sala Giuseppa Seraffina (1804) – Parochieregisters Visino

Mille otto cento quatro alli venticinque di (settembre) Sala Giuseppa Seraffina figlia di Bono, e di Caterina (Frigerio) legitimi consorti abitanti in Vicino nata il sudetto giorno alle ore nove della matina è stata battezzata (da me inferiore) curato il sudetto giorno in questa chiesa parrochiale di S. Michele Arcangelo di Vicino. La comadre fu Maria Zuchi (...) vicini di Vicino.

Giuseppe Erra curato di Vicino

In de kantlijn

Morio il giorno 9 Maggio 1862

Vertaling: Geboorteakte Sala Giuseppa Seraffina (1804) – Parochieregisters Visino

25 september 1804 werd geboren Sala Giuseppe Seraffina dochter van Bono en van Caterina (Frigerio) wettelijke echtgenoten woonachtig te Vicino op de bovenvermelde dag om negen uur ‘s morgens en werd gedoopt door mij ondergetekende priester op de bovenvermelde dag in deze parochiekerk van S. Michele Arcangelo van Vicino. De meter (?) was Maria Zuchi , (…) in de buurt van Vicino.

Giuseppe Erra pastoor van Vicino

In de kantlijn

Overleden op 9 mei 1862

Ze huwde met Luigi Folatelli en hadden samen vijf kinderen: Grazioso, Felice, Ernesto, Luigi en Maria Anna. Giuseppa overleed op 9 mei 1862.

Toen Omobono plots overleed op 19 maart 1825 (zie archief 30-7-1979) hadden Giuseppe en Luigi, de twee oudste zonen, zich reeds gevestigd in ’s-Hertogenbosch. Giuseppe was gehuwd met Anna Maria Markx. Samen hadden ze een dochter Marie Louise Joséphine (zie archief 30-7-1975).

Giuseppe woonde toen op de Vughterdijk (Vughterindijk) 172 .

Luigi woonde samen met zijn echtgenote Josepha Jacoba Muskeijn en hun twee kinderen, Nathalie en Louis, in de Hinthamerstraat 426 (zie archief 19-8-2006).

Archivio Storico Diocesano

Arcidiocesi di Milano

Het Diocesaans Historisch Archief is gelegen in hartje Milaan in de Via San Calimero 13 en is eenvoudig te bereiken met de metro (Crocetta / Lijn 3).

In dit archief worden alle doop- huwelijks- en overlijdensregisters bewaard van het diocees Milaan vanaf 1770.

Je kunt er iedere werkdag terecht van 09.00u tot 12.15u. Identiteitskaart en digitaal fototoestel neem je maar best mee.

Fotokopieën worden gratis gemaakt maar liefst niet teveel…

De leeszaal bevindt zich op de zesde verdieping van dit modern gebouw.

De manier van werken wordt je uitgelegd in het Italiaans… Niet altijd vanzelfsprekend, maar het lukt wel!

In de leeszaal mochten we geen foto’s maken.

Enkele impressies…

Je meldt je aan bij de toegangspoort.

Het gebouw op de achtergrond is het ‘nieuwe’ Archief.

Via de binnenplaats bereik je het gebouw.

Gelukkig is er ook een lift om je naar de zesde verdieping te brengen…

Vestiaire en lockers

En zes verdiepingen de hoogte in…

Juliette en Fulvio, hartelijk dank voor de introductie!

Folatelli-Sala en de nakomelingen in Argentinië.

Giuseppa Seraffina (Serafina) Sala werd geboren te Visino op 25 september 1804 als dochter van Omobono en Catterina Frigerio. Zij werd diezelfde dag gedoopt in de parochiekerk San Michele Arcangelo te Visino (Italië).

Op 13 november 1832 is Serafina Sala gehuwd met Luigi Stefano Folatelli in Visino. In de huwelijksakte staat vermeld dat zij geboren werd op 15 september. Als beroep wordt aangegeven dat zij ‘cucitrice’ (naaister) is.

Uit de correspondentie die zij in de jaren 1850 gevoerd heeft met het gemeentebestuur van Visino kunnen we met zekerheid afleiden dat zij ook werkzaam is geweest als onderwijzeres aan de lagere meisjesschool.

Luigi Stefano Folatelli was de tweede zoon uit het huwelijk van Gasparo Antonio (1750 – 1830) en Marianna Agustoni (1762 – 1841). Hij werd geboren te Monte op 4 augustus 1784. Monte is vandaag een deelgemeente van Castel San Pietro in het kanton Ticino in Zwitserland. In 1809 is Luigi Stefano gehuwd met Faustina Agustoni. Samen hadden ze vier dochters:

Maria Catterina Clara 1809 - ?

Maria Innocenta Matilde 1812 - ?

Maria Aurelia 1814 - ?

Marianna Annunciata Angelina 1817 - ?

Monte

Faustina is overleden in 1830. Zij was toen 47 jaar. Twee jaar later is Luigi Stefano hertrouwd met Serafina Sala. Hij was 47 jaar en zij 27. De kerkelijke huwelijksakte wordt ondertekend door de jonggehuwden (sposo – sposa). Luigi Stefano was een bekend architect en kunstschilder met voorkeur voor het religieuze werk. Hij heeft kerken en kapelletjes ontworpen en gedecoreerd in de omgeving van Monte (CH) en later in de regio rond Canzo (I). Een van zijn bekendste ontwerpen is het ‘Oratorio di San Filippo Benizzi’ in Monte (CH). Dit neoclassicistische kerkje werd ontworpen en gedecoreerd door Luigi Folatelli in de jaren 1815–1823. In de parochiekerk San Antonio Abate, eveneens in Monte, heeft hij in 1826 de halfronde absis gedecoreerd met religieuze taferelen.

Luigi Stefano Folatelli is overleden in Visino in 1844. Hij was 59 jaar oud.

Oratorio San Felippo Benizzi en Monte, Castel San Pietro, proyecto de Luigi Folatelli en 1815-1823

Chiesa de San Antonio Abate, Monte, Ticino, pintada por Luigi Folatelli en 1826

Luigi Stefano en Serafina hadden samen vijf kinderen. Enkele van de kinderen hebben het kunstenaarstalent van hun vader geërfd.

Luigi Omobono1833 - ? huisschilder

Salvatore Giuseppe Grazioso1837 – 1872 kunstschilder

Marianna 1839 - ? zijdeweefster

Felice (Felix) 1841 - ? kunstschilder

Ernesto 1843- ? beeldhouwer

De twee oudste zonen, Luigi en Salvatore, worden geboren in Monte (Ticino/Zwitserland) maar worden gedoopt in Visino, plaats van herkomst van hun moeder Serafina Sala. In de geboorteakten wordt Monte als woonplaats van de ouders opgegeven. Het is niet uitgesloten dat het gezin Folatelli-Sala in 1839, na het huwelijk van Marianna, de jongste dochter uit het eerste huwelijk van Luigi Stefano, vanuit Monte (CH) verhuisd is naar Visino.

Serafina Sala is overleden in Visino in 1862 op 57-jarige leeftijd.

In de brief van 4 mei 1874 vertelt Luigi Omobono aan zijn neef en nichten in België dat twee van zijn broers geëmigreerd zijn: Grazioso, bekend kunstschilder is overleden in Torino (Italië), Felice (Felix) is omstreeks 1868 vertrokken naar Montevideo (Uruguay) en Ernesto, beeldhouwer, heeft zich gevestigd in Grenoble (Frankrijk). Luigi zelf woont in Canzo. De verblijfplaats van Marianna is ons onbekend.

In die tijd emigreerden vele Europeanen naar Zuid-Amerika om daar een nieuw leven te beginnen. De Río de la Plata maakte ook toen deel uit van de grens tussen Uruguay en Argentinië. De grote boten met Italianen en Spanjaarden konden niet aanleggen in de haven van Buenos Aires omdat de haven te klein was. Deze boten weken uit naar Montevideo (Uruguay). Immigranten namen daar weer andere boten om hun weg verder te zetten naar Buenos Aires of naar Rosario Port. Vandaar werden de immigranten vervoerd naar landbouwgebieden in Santa Fe en Entre Ríos (Argentinië). De immigranten met een opleiding bleven in de steden.

Volgens de mondelinge overlevering is Felice Folatelli samen met Martha Ubrich naar Montevideo (Uruguay) geëmigreerd. Martha werd geboren te Monte (CH) in 1849. Zij was de dochter van een schoenmaker. Martha en Felice hadden trouwplannen. Deze plannen vielen echter niet in goede aarde bij de ouders van Martha. Omwille van het veto van de ouders zouden Felice en Martha samen vertrokken zijn naar Montevideo waar ze op 30 augustus 1869 gehuwd zijn. Het is niet uitgesloten dat Felice en Martha de bedoeling hadden om zich te vestigen in Buenos Aires maar ze zijn in Montevideo gebleven. Hun twee kinderen zijn daar geboren. Volgens de familienotities heeft Felice Folatelli de fresco’s aangebracht op de koepel van de Iglesia Matriz (kathedraal) van Montevideo.

Felice en Martha hadden samen twee kinderen: Serafina (1869 - 1958) en Grazioso (1874-1952). Serafina is gehuwd met Camillo Giovanni Delgrosso, geboren in Torino (I). Camillo was 21 jaar toen hij in 1887 aankwam in de haven van Buenos Aires met de ‘Ville de Saint Nicolas’ vanuit Le Havre (Fr). Later is hij verhuisd naar Montevideo waar hij Serafina Folatelli heeft ontmoet. Hij was een van de stichters van de eerste krant in Uruguay. Camillo heeft gewerkt bij de verzekeringsmaatschappij ‘La Mutua’ met filialen in Buenos Aires en in Montevideo. Later was hij actief bij de financiële instelling ‘The Economy Limited’ in Buenos Aires. Het gezin Delgrosso-Folatelli was welstellend en woonde een aantal maanden van het jaar in Uruguay en bracht de andere maanden door in Argentinië. Zij maakten de verplaatsing over het land met een koets en paarden. Camillo en Serafina hadden meerdere kinderen, geboren in Uruguay of in Argentinië. Camillo was 47 toen hij is overleden. Serafina woonde nadien een tijdje bij haar dochters Irene en Stella in Buenos Aires en Córdoba (Argentinië). Zij is overleden op 91-jarige leeftijd te Vicente López, Buenos Aires. Haar talrijke afstammelingen wonen vandaag in Buenos Aires en in Córdoba (Argentinië).

Serafina Folatelli samen met haar achterkleindochter Genoveva in Argentinië (1957).

Grazioso Folatelli, de broer van Serafina, heeft zich in Rosario (Argentinië) gevestigd omwille van zijn werk. Hij is daar gehuwd en zijn twee oudste kinderen werden in Rosario geboren. In 1901 is hij gehuwd met Hortensia Peña, geboren in Jujuy (Argentinië). Samen hadden ze zes kinderen, vier dochters en twee zonen. Jaren later heeft de familie Folatelli-Peña zich in Buenos Aires gevestigd.

Tot op vandaag wordt de naam Folatelli gedragen door de talrijke afstammelingen van Felice en Martha.

Hartelijk dank aan de afstammelingen in Argentinië: Silvia, Genoveva, Tomás en Pedro!

Folatelli-Sala ed i discendenti in Argentina

Giuseppa Seraffina (Serafina) Sala è nata a Visino il 25 settembre 1804, figlia di Omobono e di Catterina Frigerio. E’ stata battezzata il giorno stesso nella chiesa parrocchiale di San Michele Arcangelo a Visino (Italia).

Luigi Stefano Folatelli e Serafina Sala si sono sposati il 13 novembre 1832 a Visino. Nel certificato di matrimonio è scritto che Serafina era nata il 15 settembre 1804 e che era cucitrice.

Dalla corrispondenza che ha intrattenuto nel 1850 con l'amministrazione comunale di Visino possiamo dedurre con certezza che ha anche lavorato come insegnante nella scuola elementare per ragazze.

Luigi Stefano Folatelli era il secondo figlio nato dal matrimonio di Gasparo Antonio (1750-1830) e Marianna Agustoni (1762-1841). Era nato a Monte il 4 agosto 1784. Monte è oggi una parte del comune di Castel San Pietro del Canton Ticino in Svizzera. Nel 1809 Stefano Luigi ha sposato Faustina Agustoni. Insieme hanno avuto quattro figlie:

Maria Catterina Clara 1809 - ?

Maria Innocenta Matilde 1812 - ?

Maria Aurelia 1814 - ?

Marianna Annunciata Angelina 1817 - ?

Monte

Faustina è morta nel 1830. Aveva 47 anni. Due anni più tardi, Luigi Stefano si è risposato con Serafina Sala. Egli aveva 47 anni e lei 27. Il certificato di matrimonio religioso è firmato dagli sposi (sposo-sposa). Luigi Stefano era un noto architetto e pittore con preferenza per il lavoro religioso. Ha progettato e decorato chiese e cappelle nella zona di Monte (CH) e più tardi nella regione intorno a Canzo (I). Uno dei suoi disegni più famosi è l'Oratorio di San Filippo Benizzi' a Monte (CH). Questa chiesa neoclassica è stata progettata e decorata da Luigi Folatelli negli anni 1815-1823. Nella chiesa parrocchiale di San Antonio Abate, sempre a Monte, ha decorato l'abside semicircolare con scene religiose nel 1826. Luigi Stefano Folatelli è morto a Visino nel 1844. Aveva 59 anni.

Oratorio San Felippo Benizzi en Monte, Castel San Pietro, proyecto de Luigi Folatelli en 1815-1823

Chiesa de San Antonio Abate, Monte, Ticino, pintada por Luigi Folatelli en 1826

Luigi Stefano e Serafina hanno avuto cinque figli. Alcuni figli hanno ereditato la vocazione del arte del loro padre:

Luigi Omobono 1833 - ? Pittore di stanze

Salvatore Giusseppe Grazioso 1837 – 1872 Pittore di quadri

Marianna 1839 - ? Tessitrice di seta

Felice (Felix) 1841 - ? Pittore di quadri

Ernesto 1843 - ? Scultore

I due figli maggiori, Luigi e Salvatore, sono nati a Monte (Ticino/Svizzera), ma sono stati battezzati a Visino, luogo di origine della loro madre Serafina Sala. Nel certificato di nascita Monte è specificata come la residenza dei genitori. È possibile che la famiglia Folatelli-Sala sia stata domiciliata a Visino nel 1839, dopo il matrimonio di Marianna, la figlia la più giovane del primo matrimonio di Luigi Stefano.

Serafina Sala è morta a Visino all’età di 57 anni nel 1862.

Nella lettera indirizzata ai suoi cugini in Belgio e scritta il 4 maggio del 1874, Luigi Omobono racconta che due dei suoi fratelli sono emigrati: Grazioso, noto pittore è morto a Torino (Italia), Felice (Felix) è andato a Montevideo (Uruguay) intorno al 1868 ed Ernesto, scultore, si è stabilito a Grenoble (Francia). Luigi stesso viveva a Canzo. Il luogo in cui Marianna abitava ci è ignoto.

In quel tempo molti europei sono emigrati in Sud America per iniziare una nuova vita lì. Il Río de la Plata faceva parte, come adesso, del confine tra Uruguay e Argentina. Le grandi barche con gli italiani e gli spagnoli non potevano approdare nel porto di Buenos Aires, poichè il porto era troppo piccolo. In tal modo le barche approdavano a Montevideo (Uruguay). Gli immigrati prendevano altre barche per continuare il loro viaggio a Buenos Aires o a Rosario Port. Da qui gli immigrati erano trasportati a zone agricole a Santa Fe ed ad Entre Ríos (Argentina). Gli immigrati con formazione rimanevano nelle città.

Secondo la tradizione orale Felice Folatelli è emigrato insieme a Martha Ubrich a Montevideo (Uruguay). Martha è nata a Monte (CH) nel 1849. Era la figlia di un calzolaio. Martha e Felice avevano progetti di matrimonio. Questi progetti non piacevano ai genitori di Martha. A causa del veto da parte dei genitori, Felice e Martha sono andati insieme a Montevideo dove si sono sposati il 30 agosto 1869. I loro due bambini sono nati lì. Secondo la famiglia, Felice Folatelli ha dipinto gli affreschi sulla cupola della Iglesia Matriz (cattedrale) a Montevideo.

Felice e Martha hanno avuto due figli: Serafina (1869-1958) e Grazioso (1874-1952). Serafina si è sposata con Camillo Giovanni Delgrosso, nato a Torino (I). Camillo aveva 21 anni quando è arrivato a Buenos Aires nel 1887 con il transatlantico ‘ Ville de Saint Nicolas’ da Le Havre (Fr). Più tardi si è trasferito a Montevideo dove ha incontrato Serafina Folatelli. Fu uno dei fondatori del primo giornale dell'Uruguay.

Camillo ha lavorato presso la compagnia di assicurazioni ‘La Mutua’ con affiliati a Buenos Aires e Montevideo. Più tardi, fu attivo nell'istituzione finanziaria ‘The Economy Limited’ a Buenos Aires. La famiglia Delgrosso-Folatelli era prospera e viveva vari mesi dell'anno in Uruguay e gli altri mesi in Argentina. Facevano il viaggio con una carrozza e cavalli. Camillo e Serafina hanno avuto diversi figli, nati in Argentina o in Uruguay. Camillo aveva 47anni quando è morto. Serafina ha vissuto per un po' presso le sue figlie Irene e Stella a Buenos Aires ed a Córdoba (Argentina). E’ morta all'età di 91 anni a Vicente López, Buenos Aires. I suoi numerosi discendenti vivono oggi a Buenos Aires ed a Córdoba (Argentina).

Serafina Folatelli con sua pronipote Genoveva in Argentina (1957).

Folatelli Grazioso, fratello di Serafina, si era stabilito a Rosario (Argentina) per il bene del suo lavoro. È sposato e i suoi due figli maggiori sono nati a Rosario. Nel 1901 si è sposato con Hortensia Peña, nata a Jujuy (Argentina). Insieme hanno avuto sei figli, quattro femmine e due maschi. Anni dopo, la famiglia Folatelli-Peña si è stabilita a Buenos Aires. Fino ad oggi, il nome di Folatelli è portato dai numerosi discendenti di Felice e Martha.

Mille grazie a Silvia, Genoveva, Tomás, Pedro, i discendenti in Argentina, ed a Ulrico!

Giuseppa Seraffina (Serafina) Sala nació en Visino (Italia), el 25 de septiembre de 1804, hija de Omobono y Catterina Frigerio. El mismo dia de su nacimiento fue bautizada en la parroquia de San Michele Arcangelo en Visino.

El 13 de noviembre de 1832, Serafina Sala contrajo matrimonio con Luigi Stefano Folatelli. El certificado de matrimonio indica el 15 de septiembre de 1804, como la fecha de su nacimiento y que Serafina trabajaba en esa fecha como costurera (cucitrice).

Según la correspondencia mantenida con el ayuntamiento de Visino en los años 1850, se sabe que Serafina se desempeñó también como profesora de la enseñanza básica en una escuela de niñas.

Luigi Stefano Folatelli fue el segundo hijo del matrimonio de Gaspare Antonio (1750-1830) con Marianna Agustoni (1762-1841). Luigi nació en Monte el 4 de agosto de 1784, una antigua villa hoy anexada como comuna a Castel San Pietro en el cantón de Tesino (Ticino) en Suiza. En 1809 casó en primeras nupcias con Faustina Agustoni, con quien tuvo cuatro hijas:

Maria Catterina Clara 1809 - ?

Maria Innocenta Matilde 1812 - ?

Maria Aurelia 1814 - ?

Marianna Annunciata Angelina 1817 - ?

Monte: una antigua villa hoy anexada como comuna a Castel San Pietro en el cantón de Tesino (Ticino) en Suiza

Faustina falleció en 1830 a los 47 años. Dos años más tarde, Luigi Stefano de 47 años casó en segundas nupcias con Serafina Sala de 27 años. El certificado de matrimonio de la iglesia fue firmado por ambos esposos. Luigi Stefano Folatelli fue un famoso arquitecto y pintor de arte sacro. Diseñó y decoró iglesias y capillas en los alrededores de Monte, Suiza y más tarde en Canzo, Italia, regiones ubicadas cerca del lago de Como. Entre sus obras más destacadas se encuentra el Oratorio de San Felippo Benizzi, en la antigua ciudad suiza de Monte, Castel San Pietro. Es un edificio neoclásico, construido y diseñado por Luigi Folatelli en los años 1815-1823. Otra de sus obras reconocidas es la pintura del ábside semicircular de la Iglesia Parroquial de San Antonio Abate en Monte, realizada en 1826. Luigi falleció a los 59 años en 1844 en Visino.

Oratorio San Felippo Benizzi en Monte, Castel San Pietro, proyecto de Luigi Folatelli en 1815-1823

Chiesa de San Antonio Abate, Monte, Ticino, pintada por Luigi Folatelli en 1826

Luigi Stefano y (Giuseppa) Serafina tuvieron cinco hijos, quienes heredaron de su padre la vocación por el arte:

Luigi Omobono 1833 - ? Pintor de casas

Salvatore Giusseppe Grazioso 1837 – 1872 Pintor de cuadros

Marianna 1839 - ? Tejedora de seda

Felice (Felix) 1841 - ? Pintor de cuadros

Ernesto 1843 - ? Escultor

Los dos hijos mayores, Luigi y Salvatore, nacieron en Monte (Ticino/Suiza) pero fueron bautizados en la iglesia de Visino, de donde era la familia de Serafina. En la partida de nacimiento se indica a Monte como el lugar de vivienda de los padres. Posiblemente en 1839 la familia Folatelli – Sala, después del casamiento de Marianna, la hija menor, se haya trasladado a Visino.

Serafina falleció en 1862 a los 57 años.

Según una carta escrita por Luigi (h) a sus primos de Bélgica, sus tres hermanos varones emigraron de Visino: Grazioso, famoso pintor, falleció en Torino (Italia), Felice partió para Montevideo (Uruguay) alrededor de 1868 y Ernesto quien era escultor, vivió en Grènoble (Francia). En 1874 Luigi (h) vivía Canzo. Nada dice la carta sobre el lugar de residencia de su hermana Marianna.

Extracto de la carta de 04 de mayo de 1874, escrita por Luigi Folatelli a su primo Constant Sala

Eran épocas de alta inmigración de europeos al Río de la Plata, donde los buques llegaban con italianos y españoles dispuestos a “hacer la América”. Los buques de gran calado no podían ingresar al puerto de Buenos Aires, por lo que el principal lugar de desembarco de inmigrantes era Montevideo (Uruguay). Posteriormente los inmigrantes tomaban barcos más pequeños para trasladarse a Buenos Aires o a Rosario (Argentina) y desde allí los campesinos eran llevados a colonias rurales en Santa Fe, Entre Ríos (Argentina). Aquellos inmigrantes con mayor educación permanecían en las ciudades.

Felice (Felix) y Martha se quedaron a vivir en Montevideo (Uruguay) donde nacieron sus dos hijos. Según relatos familiares, Felice (Felix) fue quien pintó los frescos de la cúpula de la Iglesia Matriz (Catedral) de Montevideo.

A poco tiempo de llegar a Montevideo, Felice (Felix) Folatelli de 28 años, contrajo matrimonio con Martha Ubrich de 20 años, el 30 de agosto de 1869. Martha había nacido en Suiza en 1842. Según relatos familiares, Martha y Felice (Felix) se conocieron en Europa y emigraron al Río de la Plata, con el fin de poder contraer matrimonio frente a la oposición familiar.

El matrimonio de Felice (Felix) y Martha tuvo dos hijos nacidos en Montevideo: Serafina (1869 – 1958) y Grazioso (1874 – 1952). Serafina contrajo matrimonio en 1892 en Montevideo con Camillo Giovanni Delgrosso, italiano, nacido en Torino, quien había llegado en 1887 de 21 años al puerto de Buenos Aires en el buque Ville de Saint Nicolas, proveniente del Puerto de Le Havre (Francia), y se mudó posteriormente a Montevideo. Camillo fue uno de los fundadores del primer periódico de Uruguay.

Trabajó en una sociedad de seguros cooperativos llamada La Mutua, con sede en Buenos Aires y Montevideo y más tarde en una compañía financiera en Buenos Aires llamada The Economy Limited. La familia tenía muy buen pasar económico y vivía algunos meses en Montevideo y otros en Buenos Aires, trasladándose por tierra mediante un coche a caballos. Tuvieron varios hijos, algunos de los cuales nacieron en Uruguay y otros en Argentina. Camillo falleció a los 47 años. Serafina ya viuda, vivió algún tiempo con sus hijas Irene y Stella en Buenos Aires y Córdoba (Argentina). Falleció en Vicente López, Buenos Aires a los 91 años. Sus numerosos descendientes viven actualmente en Buenos Aires y Córdoba (Argentina).

Serafina Folatelli funto a su bisnieta Genoveva en Argentina (1957).

Grazioso Folatelli se trasladó a Rosario (Argentina) probablemente por razones laborales, donde se casó y nacieron sus primeros dos hijos. En 1901 contrajo matrimonio con Hortensia Peña, quien habia nacido en Jujuy (Argentina). Tuvieron seis hijos: cuatro mujeres y dos varones. Años más tarde la familia se mudó a Buenos Aires, donde viven actualmente sus descendientes.

Hasta la fecha, el apellido Folatelli continúa en los numerosos descendientes de Felice (Felix) y Martha.

Muchas gracias a Silvia, Genoveva, Tomás, Pedro, los descendientes en Argentina, y a Toñi!