Tegen mijn gewoonte in ben ik vandaag woensdag 30 juli 2008 eens gaan wandelen in Westende - dorp in plaats van 10 kilometer rond te rijden in Middelkerke. En dat om 11 uur bij een temperatuur van 28° C.

Ik was daarbij vergezeld van enkele familieleden, zeer vertrouwd met Westende, die reeds lang geleden de Limburgse kontreien opgezocht hebben.  Ze waren verbaasd over de ruines van Zon en Zee, over de vele nieuwe appartementen, … maar ook over de netheid van ons dorp of liever over het tekort aan netheid.

Ze vroegen zich af waarom sommige bermen (van Steenstraat, Bassevillestraat, Heidestraat, ….) niet gemaaid worden en waarom er zoveel onkruid staat op de voetpaden. Ze aanvaardden of begrepen wel dat de gemeente het groene onkruid vergiftigt door te sproeien,  maar nu staat er verdord onkruid in de plaats en dat is nu niet bepaald een mooier zicht. Op mijn leeftijd zit ik regelmatig een halve dag op mijn knieën om elk sprietje onkruid van tussen de klinkers op de straat voor mijn huis te verwijderen.  Ik dacht dat de gemeentewet dit voorschreef, maar ik vind dat zelf ook netjes. Jullie niet?

Ook voor de rozenperken stonden ze niet echt in bewondering. Allemaal van dezelfde kleur en onvoldoende onderhouden om nog mooi te zijn. Waarom vervangt men die niet door iets wat gemakkelijker onderhouden kan worden?

Als je dus enkele kilometers rondgeslenterd hebt, de hitte jouw enthousiasme begint te drukken en je bovendien de gastvrije Westendenaar wilt uithangen, dan wordt de trek naar een fris pintje echt groot. In het dorp zijn er 8 gelegenheden waarvan ik dacht dat je er aan die behoefte kunt voldoen op een terrasje; ‘Ter Duinen’, ‘Danny’s’, restaurant ‘De Lanteirne’, , hotel-restaurant ‘Westendia’, ‘De Kippenren’, ‘Camping Westende’, ‘Top Ice  ‘ en ‘De ‘Bierpompe’’

Na het bezoeken of bezichtigen van het vroegere vakantiecentrum (en de wildernis van de onafgewerkte ‘uitbreiding’ van ‘Duinenzicht’), wilden wij wat herinneringen ophalen aan het afgebroken zwembad - sportzaal complex en aan de vervlogen activiteiten in het centrum. ‘Ter Duinen’ was dan ook de aangewezen plaats voor een welverdiend pintje. Helaas stonden we voor een gesloten deur. Was dat de verplichte wekelijkse rustdag?

Op 1 maart 2007 is de wet van 10 november 2006 betreffende de openingsuren en wekelijkse rustdagen in handel, ambacht en dienstverlening in werking getreden maar deze is niet van toepassing op de horeca, campings, drankgelegenheden, …

Dus waren we heel verwonderd dat een drankgelegenheid dan toch, in volle zomer, zijn deuren sluit. Op weg dus maar naar ‘Danny’s’! Groot was onze verbazing toen we ook daar voor een gesloten deur stonden. Die zijn altijd ’s woensdags dicht, ook in de zomer dus… Niet getreurd, want recht daar tegenover is immers het restaurant ‘De Lanteirne’.

Dit sluit op maandag en dinsdag maar het gaat pas om 11u30 open. Geen drinkers gewenst? Alleen eters? Nog gaven we de moed niet op want op de markt is er ook nog ‘Top Ice’. Maar… dat gaat niet enkel maar om 14 uur open, je kan er enkel koele dranken meenemen (staat op de ruit).  Toen zijn we maar huiswaarts gekeerd. We hadden de moed niet meer om de hitte te trotseren op het gevaar af dat we nog voor meer gesloten deuren zouden staan.

Natuurlijk kan een horeca-uitbater altijd wel eens een reden hebben om te sluiten, maar dit gaf echt geen goede indruk…

03-08-2008, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Ooit heb ik iemand horen verklaren dat hij er toch zo’n spijt van had dat hij niet meer pinten gedronken heeft, toen ze nog maar 5 frank kosten.

Grapje natuurlijk, maar je zou inderdaad met heimwee terugdenken aan die tijd.

Wie nu nog een café vindt waar hij/ zij ‘slechts’ 1,50 euro (60 oude Belgische francs) voor een doodgewoon pintje moet betalen, mag zich gelukkig achten. Sommige noemen die 1,5 euro een psychologische drempel. Ik merk echter dat heel veel uitbaters zich niet met psychologie inlaten. Waarom loopt die prijs zo op? De brouwer beweert dat de schuldige moet gezocht worden bij de hogere kosten voor energie en transport, voor verpakkingen en voor de grondstoffen mout en hop.

De verhogingen volgen elkaar in sneltempo op: in februari 2008 kwam daar 3 procent bij, in september 2008 nog eens 4,3 procent.

Een vat pils van 50 liter kost (omhoog) afgerond 105 euro. Sommigen zullen wel minder betalen en krijgen misschien kortingen, maar goed,  laat ons alle prijzen bepalen in het voordeel van de uitbaters… Een goede tapper haalt daar 200 pinten uit, een minder goeie alleszins 170. Dat geeft per pint 0,525 à 0,618 euro. De winstmarge naar 1,5 euro bedraagt dus in het gunstigste geval 186 procent.

Die winst is natuurlijk niet zuiver.

Zoals elke burger betalen de uitbaters belastingen. Ze moeten hun instelling en toiletten onderhouden, verlichten en verwarmen, hun waren koel of warm houden. Ze krijgen dus een hoge gas-, elektriciteit en waterfactuur. Soms zijn er ook nog wel andere kosten, maar die kunnen wellicht van de belastingen afgetrokken worden. Wie muziek wil in zijn instelling betaalt aan SABAM zo’n 355 euro per jaar voor een oppervlakte van 100 m².

Vroeger kregen de uitbaters glazen en asbakken van de brouwer, nu is dat steeds minder het geval. Bierkaartjes krijgen ze wel nog alhoewel de klant er steeds minder te zien krijgt.

Niet iedereen, maar de meeste moeten ook personeel betalen.

Er worden natuurlijk niet enkel doodgewone pinten verkocht. De duurdere bieren leveren wel meer winst op. Een bak ‘Leffe’ (24 flessen) kost afgerond 19 euro wat een eenheidprijs geeft van 0,85 euro. Stel dat een ‘Leffe’ verkocht wordt aan 2,5 euro dan is de winstmarge al 194 procent. Voor de ‘Trappist van Westmalle’ is dat nog hoger.

Zoals gezegd kost een pintje op de meeste plaatsen echter meer dan 1,50 euro en voor een Leffe heb ik verleden week zelfs 3,40 euro betaald, maar niet in Westende. Je moet eigenlijk zeggen 135 oude Belgische francs om beter te beseffen hoe duur dat wel is. Voor duurdere bieren kan het verschil in verkoopprijs onderling gemakkelijk 1 à 1,5 euro bedragen.

Er wordt gezegd dat een café niet kan overleven op de verkoop van bier alleen. Er wordt ook nog cola en water verkocht. Het is natuurlijk goedkoper als men grote flessen kan gebruiken, maar verschaalde drank smaakt wel minder goed.  Een klein flesje cola van 25 cl kost  0,625 e terwijl de grote literfles 1,8 e kost, dus per glas 0,45 euro. Soms worden flesjes van 20 cl verkocht. Ze kosten even goed 1,60 à 1,80 euro.

Plat of bruisend water SPA kost bijna 6 euro voor 9 liter. Dat zijn 36 glazen, dus stukprijs 0,166 euro.  Een flesje van 25 cc kost 0,28 euro. De verkoopprijs? 1,60 euro!

De aperitieven zijn de grote winstmakers. Een magnumfles (1,5 l) Martini kost 9,68 euro. Als je aanneemt dat daaruit 25 martini’s kunnen geschonken worden, dan komt dat op 0,39 euro per stuk. Porto wordt ook uit het vat getapt wat de aankoopprijs zeker nog zal verlagen. Wie mij kan zeggen dat hij/ zij minder betaalt dan 2,7 euro voor een martini heeft een neus voor goedkope instellingen.

Er is ook nog koffie en thee.

Wat kost een koffie aan de uitbater?

Voor koffie gebruikt men automaten. Een tas koffie (0,039 voor gewone of  0,041 euro voor cafeïnevrije), één of soms twee klontjes suiker (0,01219 of 0,02438 euro), een melkkuipje (0,037 euro), een speculaaskoekje (0,037 euro) of en ander verpakt koekje of een ‘mignonette’ chocolade (0,095 euro) kosten de uitbater samen maximaal   0,20 euro. Je betaalt er echter 1,7 à 2,2 euro voor. In sommige tearooms kost een cafeïnevrije tot 20 eurocent duurder dan een gewone koffie! Soms krijg je er wel een papieren onderleggertje bij.

Wat kost een thee aan de uitbater? Een builtje (0,054 euro), een beetje water uit een automaat, één of twee klontjes of staafjes suiker van 6 gram (0,02438 euro) of een half schijfje citroen of een citroenkuipje (0,099 e ), kosten samen maximaal 0,165 euro. De verkoopprijs bedraagt 1,80 à 2,20 euro.

Of wens je misschien een pannenkoek?

In een winkel kosten 10 kg pannenkoeken (dat zijn er 173) 36 euro, dat betekent 0,21 euro per pannenkoek. Meestal krijgt men er twee wat dus de kostprijs op 0,42 euro brengt. Een paar lepels suiker erbij en we ronden welwillend af naar 0,50 euro. Iedereen die regelmatig een pannenkoek gaat eten, weet dat hij/ zij er niet van af komt voor minder dan 1,90 à 2,2 euro.

Sommige prijzen zijn dus overdreven hoog. Er is schijnbaar een tendens om niets te verkopen onder de prijs van een pint, want als er een normale winstmarge zou genomen worden op water, koffie of thee, dan zouden velen steeds kiezen voor die goedkopere consumpties.

Zijn de horecaprijzen aan de kust hoger dan elders? Er zijn natuurlijk dorpen of kleinere steden zonder toeristen die lagere prijzen aanbieden. In de grotere steden zijn de prijzen te vergelijken met die aan de kust. Men moet aanvaarden dat je meer moet betalen als de ligging, de reputatie, de bediening en de kwaliteit van een tearoom beter zijn. Aan de gebruiker om te oordelen of dat gerechtvaardigd is. Men moet eveneens aannemen dat de horeca aan de kust niet het ganse jaar even druk bezocht wordt, m.a.w. dat de broodwinning op minder tijd moet verzekerd worden. Vroeger waren er enkel de seizoenmaanden, nu zijn daar de weekends bijgekomen, terwijl veel hier wonende gepensioneerden nu ook het ganse jaar door regelmatig de tearooms bezoeken.

Ik doe dus een oproep voor wat redelijker prijzen of anders gezegd voor ‘waar voor mijn geld’. Op veel plaatsen (buiten Westende) wordt een klein glaasje ‘advocaat’ opgediend bij de koffie. De hapjes die bij duurdere bieren geserveerd worden, zouden  ook wel van een betere kwaliteit mogen zijn.

De horeca-uitbater mag goed zijn brood verdienen. Hij/ zij moeten er vele uren voor presteren, zowel in de week als in de weekends, wat veel jongeren ertoe aanzet een ander beroep te kiezen. Redelijkheid is echter de boodschap!

27-07-2008, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)