Bloembakken op het marktplein?

“Gedrochten”, “afschuwelijk”, “veel te groot”, “verschrikkelijk duur” geven zowat de omschrijvingen in de volksmond weer van de 25 bloembakken die op het luxe marktplein van Middelkerke geplaatst werden.
Ik heb in een vorig artikel een getrukeerde boom in één van de bakken geplaatst en daarmee een schrikbeeld opgeroepen van wat de omwonenden nog meer te wachten stond naarmate de bomen groter zouden worden.
De gemeente heeft het dan anders opgelost: er werden bloemen in de bloembakken geplaatst zodat deze nu echt hun naam eer aandeden. Het waren Afrikaanse lelies (geleerde naam: Agapanthus).
Zo zag het er dan uit:

<ALIGN="CENTER">> <ALIGN="CENTER">> <ALIGN="CENTER">>

Er zijn ook bakken met een fonteintje. Heeft zo’n klein fonteintje echt zo’n grote bak nodig?
Op 12 juli 2012 las ik op http://www.focus-wtv.be/middelkerke/city-1184688917007.htm dat er in het najaar tamariskenboompjes in de bakken zouden geplant worden.
Wat er ook van is, de bloembakken blijven omstreden. Het is niet omdat enkele mensen op de facebookpagina ‘Bruisend Middelkerke’ beweren dat het mooi is, dat Janna Opstaele mag verklaren dat “de positieve reacties op gang zijn gekomen.” Ze zegt ook dat men het eindresultaat moet afwachten. Ze heeft dus nog altijd niet begrepen, of ze wil niet begrijpen, dat het niet enkel gaat om de schoonheid van de bakken als ze met de juiste boompjes of bloemen beplant zijn, maar ook over de grootte, de hoeveelheid en de kostprijs van de bakken. Dat fietsende kinderen op het voetpad mogen rijden en dat daarvoor te weinig plaats is en dat enkele exemplaren misschien beter op een andere plaats in de gemeente zouden kunnen opgesteld worden, daar heeft ze ook geen oren naar. Ze blijft erbij dat haar ‘pronkstukken’ à 3.336 euro per stuk, er voorlopig zullen blijven staan, maar toch beweert ze bereid te zijn “om alles naar de toekomst toe te evalueren”.
Als ze voor elk probleem zoveel tijd nodig heeft om in te zien wat er niet klopt en om de nodige maatregelen te nemen zoals voor dit ‘onnozel’ probleem, dan is de toekomst van Middelkerke weer verzekerd voor enkele jaren.
Maar ja, “ ‘t is moeilijk bescheiden te blijven voor meiden met zoveel ‘…’”
De laatste ‘oplossing’, ‘het eindresultaat’, de evaluatie naar de toekomst heeft nu het resultaat hieronder opgeleverd. Daar kan mijn ‘schrikbeeld’ dat ik opriep nog niet aan tippen!
Ik ben verbaasd dat er nog geen enkele bewoner van de Populierenlaan het in zijn hoofd gehaald heeft om zijn zaag boven te halen. Ik weet dat het afgezaagd klinkt, maar dit loopt de spuigaten uit.
Wat vinden jullie?

                                                                                    Foto’s Alain Calcoen

De struiken zijn van het type ‘Osmanthus of Schijnhulst’. Het is een groenblijvende heester met talloze kleine, zeer sterk geurende kleine melkwitte bloemen, die aan het eind van de lente verschijnen. Deze struik is makkelijk te snoeien, ongemoeid kan hij uitgroeien tot 2 meter hoogte. De donkergroene bladeren zijn 2-4 cm lang, eirond tot elliptisch en enigszins gezaagd en leerachtig. Aan de bovenzijde zijn ze glanzend donkergroen terwijl de onderzijde meer lichtgroen gekleurd is.

Beaufort evolutie

Beaufort, de driejaarlijkse tentoonstelling van moderne kunst, is één van mijn geliefkoosde onderwerpen. Vaak heb ik al één of meer van de tentoongestelde kunstwerken bewonderd en bewierookt, maar ik spaar soms ook mijn kritiek niet. Eén van de minder rooskleurige aspecten van het project, er zijn er nog andere, vind ik de totale kostprijs en de zeer hoge bijdrage die de gemeente daarvoor levert.
Inderdaad! Alleen al voor Beaufort 04 liep die op tot 85.737,44 euro. Het schepencollege besliste op 21 december 2011 dat het bedrag als volgt zou ingedeeld worden: een eerste schijf van € 23.815,96 in de begroting van 2010, een tweede schijf van € 26.198 in die van 2011 en tenslotte een derde schijf van € 35.723,48 in die van 2012.
Als investering in het kunstpatrimonium van de gemeente, wordt verder driejaarlijks (behalve in 2006) één van de in Westende tentoongestelde werken, door de gemeente aangekocht.
Voor de eerste editie in 2003 was dat ‘Caterpillar 5bis’ van Wim Delvoye, mooi van constructie maar zo roestig dat meteen ook de zeedijk meters in de omtrek roodgekleurd is. De prijs ken ik niet, maar dat zal niet goedkoop geweest zijn. Gelukkig kon daarvoor gerekend worden op de Vlaamse overheid die betaalde met hetzelfde geld als de gemeente, namelijk het onze. Het werk is opgesteld op de dijk tussen de Rotonde en de Krokodil als symbool voor de zeewering.
In 2012 was het ‘I can hear it’ van Ivars Drulle, twee hoornen die staan op het strand rechtover de ‘Rotonde’. Het heeft 85.000 euro gekost.
Waar ik het echter speciaal in het huidig artikel over wou hebben, is het kunstwerk dat Middelkerke verwierf in 2009.

Lichtinstallatie ‘Salacia’
Het gaat om een lichtinstallatie die geplaatst werd in de belvedère van de watertoren aan de wijk 'Krokodil'. Het is een werk van de Nederlandse kunstenares Tamar Frank.
De beschrijving ervan die verspreid werd, is de volgende:

“Het is niet zomaar een verlichting. Het moet een artistieke meerwaarde geven aan de toren, waarvan de kroon om de zeven minuten een andere kleur krijgt en omgetoverd wordt van watertoren naar vuurtoren. Het ruisen van de zee en het suizen van de wind worden vertaald in een subtiele beweging en langzame kleurschakering van de lichtstralen. Frank gebruikt daarbij ragfijne nylondraad, gespannen om de twee centimeter. De gekleurde draden worden overdag beschenen door de zon en ’s nachts uitgelicht. Dat spel moet een magische sfeer creëren.”

Over kleuren en smaken wordt niet geredetwist, wordt beweerd.
In 2009 kocht de gemeente het werk voor het bedrag van € 38.000. Ik heb niet teruggevonden of de gemeenteraad daar zeggenschap over gekregen heeft, maar ik vrees dat dit niet het geval was.
Schepen voor cultuur Carine Dejonghe beweert nochtans dat alles ‘eerlijk verlopen is’. We zullen haar maar geloven, zeker?
Dejonghe: 'De bewoners van de wijk waren al langer vragende partij om iets te doen met hun toren en dit is een prachtige gelegenheid hiertoe’.

Defecte installatie
Op 9 februari 2011 meldde de cultuurdienst dat de lichtinstallatie defect was.
Op 16 maart 2012 werd een nieuwe panne vastgesteld. Bij nazicht bleek dat 7 defecte armaturen moesten vervangen worden. De LED lichten konden niet afzonderlijk vervangen worden, omdat ze verwerkt zitten in de printplaat verbonden met de armatuur.
Met een nieuwe editie van Beaufort van 31 maart tot 30 september 2012 in het vooruitzicht, moest daarop zeker gereageerd worden. En dan nog hoogdringend!
Maar … er was daarvoor geen budget voorzien! Wat nu? Gelukkig (?) is daar artikel 157 van het gemeentedecreet, dat zegt: “ De gemeenteraad kan zonder voorafgaande budgetwijziging voorzien in uitgaven die door dwingende en onvoorziene omstandigheden worden vereist, op voorwaarde dat hij daartoe een met redenen omkleed besluit neemt. In dezelfde omstandigheden en als het geringste uitstel onbetwistbare schade zou veroorzaken, kan het college van burgemeester en schepenen op eigen verantwoordelijkheid in de uitgave voorzien.”
Het hangt er maar van af wat je ‘onvoorzien’ en ‘dwingend’ noemt.
Om de werking van de gehele installatie te waarborgen moesten de armaturen zo dicht mogelijk de oorspronkelijke benaderen. In 2009 werden die geleverd door de firma Ledpro &, Exposé, Nederland, en deze firma gaf aan dat hun aanbieding voor 90% identiek was aan de armaturen van de vorige levering.
Hun offerte was bovendien de goedkoopste en dat voor een bedrag van € 4.479,73 (BTW incl).
Dus, bestellen maar!
Maar … de Tussengemeentelijke Maatschappij der Vlaanderen voor Watervoorziening (TMVW) wil nu toch wel in 2014 die watertoren afbreken, zeker! Die zou vervangen worden door een pompsysteem.
Maar niet getreurd, die RGB gestuurde* armaturen kunnen later nog wel ergens van pas komen als belichtingsmateriaal voor de centra De Branding en De Zwerver of als sfeerverlichting voor het zwembad en bij evenementen. Ze hebben tenslotte maar 38.000 + 4.479,73 = 42.479,73 euro gekost en we hebben er, op de periodes waarin ze defect waren na, toch bijna drie jaar deugd van gehad, of hoe je het ook wil noemen.
De moraal van het verhaal? Zet geen kunstwerken op andermans eigendom en ga spaarzaam om met centen … ook als het de uwe niet zijn!

*Een manier om kleuren uit te drukken door een combinatie van de drie primaire kleuren Rood, Groen en Blauw.

24-12-2012, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)